Cytaty na temat francuski (240 cytatów, strona 3)

„(…) jest to temat bliski memu sercu, postanowiłem najpierw sprawdzić się jako reżyser. Nie chciałem zepsuć tak ważnego dla mnie tematu. Oczywiście, każdy temat jest ważny, ale ten ma dla mnie wyjątkowe znaczenie: Północ to mój region, moje dzieciństwo… To moi ziomkowie. Liczą na mnie! Chciałem się rozprawić ze stereotypowym, negatywnym spojrzeniem na region Nord-pas-de-Calais. Francuzi, którzy nigdy tam nie byli, postrzegają Północ jako ubogą krainę, gdzie nie ma nic oprócz gnuśnych ludzi, bezrobocia i nieczynnych kopalń. Stąd pomysł, by głównym bohaterem mojej komedii uczynić „obcego”, który odkrywa, jacy naprawdę są mieszkańcy francuskiej Północy (którzy sami siebie nazywają „Ch’tis”), odkrywa ich język, kulturę, ich gościnność i dobroć… Wszystko, co podsumować można porzekadłem: obcy, który trafia na Północ, płacze dwa razy: tuż po przyjeździe i tuż przed odjazdem. Wiedziałem, że taki film mogę nakręcić tylko raz, że nie mam prawa do błędu.”

Dany Boon (1966) francuski komik i aktor

o pomyśle na film Jeszcze dalej niż Północ.
Źródło: Dany Boon o filmie „Jeszcze dalej niż Północ”', „Hagi”, 28 maja 2008 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/54,1

O ludziach , O błędach , O dzieciństwie , O płaczu

„Amerykański profesor wylądował kiedyś na francuskiej plaży, biegł czterysta czy pięćset metrów pod morderczym ogniem, nie schylając się i nie padając, i był ranny, a teraz uważa, że jak ktoś przebiegnie taką plażę, to może później mówić – „człowiek powinien biec” albo „człowiek powinien strzelać”, albo – „szliście na śmierć jak barany”. Żona profesora dodała, że strzały potrzebne są przyszłym pokoleniom. Śmierć ludzi ginących w milczeniu jest niczym, bo nic nie pozostawia po sobie, a ci, co strzelają, pozostawiają legendę – jej i jej amerykańskim dzieciom.”

Hanna Krall książka Zdążyć przed Panem Bogiem

Zdążyć przed Panem Bogiem

O śmierci , O dzieciach , O ludziach

„Społeczeństwo francuskie miało być historykiem, ja miałem być tylko sekretarzem.”

Honoriusz Balzac Komedia ludzka

Komedia ludzka
Źródło: przedmowa

„Jeżeli księża wezmą udział w Paradzie Równości i zaproszą mnie na swoją procesję, to też pójdę. Oczywiście powinni zawsze uczestniczyć w Paradach Równości, bo to Chrystus rzucił pierwsze równościowe hasło w historii świata – wszyscy są równi wobec Boga. Drugie sformułowała rewolucja francuska – wszyscy są równi wobec prawa. I trzecie Marks – wszyscy są równi ekonomicznie. Te trzy idee zmieniły oblicze świata.”

Joanna Senyszyn (1949) polska działaczka polityczna, ekonomistka

w odpowiedzi na pytanie dziennikarza, czy weźmie udział w procesji z okazji Bożego Ciała.
Źródło: „Przegląd”/Onet.pl http://wiadomosci.onet.pl/1563264,2677,3,kioskart.html

O Bogu , O historii , Chrystus

„Republika Francuska jest jedna i niepodzielna.”

Georges Couthon (1755–1794) polityk francuski

Źródło: Uchwała Konwencji Narodowej z 25 września 1792

„Mity nie są oczywiście specjalnością brytyjską. W wielu krajach wciąż żyją narodowe legendy, często związane z ostatnią wojną, np. legenda francuskiej Resistance czy „niemieckiego oporu wobec Hitlera”. U nas takim żywym mitem jest oczywiście „The Finest Hour” (Najwspanialsza Godzina), czyli okres 1940–1941, kiedy – jak mało wiarygodnie mówił Churchill – „staliśmy osamotnieni”. Rzeczywiście żył wówczas w narodzie duch poświęcenia i determinacji, ale „klejnot oprawiony w srebrne morze” utrzymywał się dzięki zasobom Wspólnoty Narodów, nie wspominając już o polskich i czeskich pilotach oraz o norweskiej flocie handlowej. W rzeczywistości Niemców pokonała Armia Czerwona, a Japończyków – marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych oraz dwie bomby atomowe. (…) W 1945 „błogosławione królestwo” było zadłużonym bankrutem uzależnionym od hojności Amerykanów, która nie spłynęła na nas od razu.”

Geoffrey Wheatcroft (1945)

Źródło: Imperium kontratakuje, „The Guardian”, tłum. „Forum”, 8 lipca 2016.

O wojnie , O rzeczywostości , O uzależnieniu , O morzu

„We Francji jest jeden człowiek, który wszystkim rządzi: reżyser, który napisał scenariusz. To jest dzieło sztuki. On również kontroluje montaż, ponieważ ma możliwość wpływania na ostateczny kształt filmu. To gwarantuje francuskie prawo. Jest to spore ułatwienie, gdyż jest tylko jeden człowiek odpowiedzialny za wszystko i tylko z nim należy rozmawiać.”

Jean Reno (1948) aktor francuski

Źródło: wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=4181

„Henryk V należał do tych nielicznych Plantagenetów, dla których seks nie był w życiu głównym drogowskazem. Zwycięzca z Agincourt był prawdziwym wojownikiem, który poświęcił życie, by zdobyć koronę francuską. Umarł na dyzenterię w wieku trzydziestu czterech lat jako człowiek rozczarowany.”

Henryk V Lancaster (1386–1422) król Anglii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 8385763058, s. 36.
O Henryku V

O życiu , O seksie , O wieku

„Rewolucja francuska była tak decydującym wydarzeniem w historii emancypacji ludzkości, że należałoby ją co jakiś czas powtarzać.”

Immanuel Kant (1724–1804) niemiecki filozof

Źródło: Reflexionen

O historii , O czasie

„Życie to zadanie rachunkowe, nie powieść francuska.”

Tadeusz Rittner (1873–1921) dramatopisarz polski

Źródło: Księga cytatów z polskiej literatury pięknej..., op. cit., s. 420.

O życiu , O literaturze

„Demokracja amerykańska weszła w świat prowadzona za rękę przez francuską arystokrację”

Paul Claudel (1868–1955)

Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 447, tłum. Stanisław Kroszczyński.

O świecie , O demokracji

„Irak to straszny kraj. (…) mieszkałem w tym kraju przez 2 lata. (…) był on jaskinią zbójców. Było to Eldorado dla handlarzy bronią, którzy dobrze na tym handlu zarabiali. Czy w tej sytuacji nie należy sądzić, że było to umyślne działanie osi antyamerykańskiej, żeby uwikłać Polaków w konflikt? (…). Dlaczego rząd francuski tak szybko zareagował? Nie sprawdził nawet, czy naprawdę były to francuskie rakiety. (…) Gdyby naszą dyskusję obserwował przeciętny dyplomata iracki, to skomentowałby nas ente dziachacz maku much.”

Marian Curyło (1955) polski polityk

Źródło: Co ma osioł do rakiety?, polityka.pl, 28 stycznia 2004 http://archiwum.polityka.pl/art/co-ma-osiol-do-rakiety,382553.html

„Co się tyczy [paryskich] bulwarów, to w ogóle nie można po nich chodzić. Wszyscy zasuwają z burdelu do kliniki, a z kliniki z powrotem do burdelu. A dokoła jest tyle trypra, że ledwie można złapać dech. Kiedyś wypiłem trochę i poszedłem Polami Elizejskimi - a dokoła było tyle trypra, że ledwie powłóczyłem nogami. Zobaczyłem dwoje znajomych: on i ona, oboje jedzą kasztany, bardzo starzy oboje. Gdzieś ich już widziałem? W gazetach? Nie pamiętam, ale poznałem: Louis Aragon i Elsa Triolet. "Ciekawe - błysnęła mi myśl - skąd idą: z kliniki do burdelu czy z burdelu do kliniki?" I sam sobie przerwałem: "Wstydziłbyś się. Jesteś w Paryżu, a nie w Chrapuszowie. Zadaj im lepiej pytania o sprawy społeczne, o najbardziej palące sprawy."
Doganiam Louisa Aragona i zaczynam mówić, otwierając przed nim serce. Mówię, że jestem zdesperowany, ale nie mam najmniejszych wątpliwości, że umieram od nadmiaru węwnętrznych sprzeczności, i dużo różnych takich. A on spogląda na mnie, salutuje mi jak stary weteran, bierze swą Elsę pod rękę i idzie dalej. Ja znów ich doganiam i zwracam się tym razem już nie do Louisa, lecz do Triolet. Mówię, że umieram na brak wrażeń, że gdy przestaję rozpaczać, ogarniają mnie wątpliwości, gdy tymczasem w chwilach rozpaczy w nic nie wątpiłem… A ona tymczasem, jak stara kurwa, poklepała mnie po policzku, wzięła pod rączkę swojego Aragona i poszła dalej.
Potem, rzecz jasna, dowiedziałem się z prasy, że to wcale nie byli oni, tylko Jean-Paul Sartre i Simone de Baeuvoir, ale jaka to teraz dla mnie różnica! Poszedłem do Notre-Dame i wynająłem tam mansardę. Mansarda, facjatka, oficyna, antresola, strych - ciągle to wszystko mylę i nie widzę różnicy. Krótko mówiąc, wynająłem miejsce, w którym można leżeć, pisać i palić fajkę. Wypaliłem dwanaście fajek i odesłałem do "Revue de Paris" mój esej pod francuskim tytułem "Szyk i blask - immer elegant". Esej na temat miłości.
A wiecie przecież, jak trudno jest we Francji pisać o miłości. Dlatego że wszystko, co dotyczy miłości, zostało już we Francji dawno napisane. Tam wiedzą o miłości wszystko, a u nas nic. Spróbujcie u nas komuś ze średnim wykształceniem pokazać twardy szankier i zapytać: "Jaki to szankier, twardy czy miękki!" - na pewno strzeli: "Jasne, że miękki." A jak zobaczy miękki, to już zupełnie straci orientację. A tam - nie. Tam mogą nie wiedzieć, ile kosztuje dziurawcówka, ale jeśli już szankier jest miękki, to będzie takim dla każdego i nikt go nie nazwie twardym…
Krótko mówiąc, "Revue de Paris" zwróciło mi esej pod pretekstem, że został napisany po rosyjsku, a francuski był tylko tytuł. Wypaliłem więc na antresoli jeszcze trzynaście fajek i stworzyłem nowy esej, również poświęcony miłości. Tym razem cały tekst od początku do końca był napisany po francusku, a rosyjski był jedynie tytuł: "Skurwysyństwo jako najwyższe i ostatnie stadium kurestwa." I posłałem tekst do "Revue de Paris".
[Znów mi go zwrócili. ] Styl, powiedzieli, znakomity, natomiast główna myśl - fałszywa. Być może, powiedzieli, da się to zastosować do warunków rosyjskich, ale nie francuskich. Skurwysyństwo, powiedzieli, wcale nie jest u nas stadium najwyższym i bynajmniej nie ostatnim. U was, Rosjan, powiedzieli, kurestwo, które osiągnie granice skurwysyństwa, zostanie przymusowo zlikwidowane i zastąpione przez programowy onanizm. Natomiast u nas, Francuzów, nie jest wprawdzie w przyszłości wykluczone organiczne zrastanie się pewnych elementów rosyjskiego onanizmu, potraktowanego bardziej swobodnie - z naszą ojczystą sodomią, będącą efektem transformacji skurwysyństwa za pośrednictwem kazirodztwa; jednakże owo zrastanie się nastąpi na gruncie naszego tradycyjnego kurestwa, mając charakter absolutnie permanentny.”

Wieniedikt Jerofiejew książka Moskwa-Pietuszki

Moscow to the End of the Line

O myślach , O myśleniu , O wrażeniach , O charakterze

„Są
wród nich tacy, którzy w liście wyrażają się językiem jakże doskonale nowoczesnym, ze
wszystkimi jego frazesami, z jego żargonem, jego obowiązkowym optymizmem… wiem, że to oni będą
pracowali dobrze i gorliwie. I są też tacy, którzy w innych czasach poświęciliby się z
pewnością filozofii, historii sztuki, nauczaniu francuskiego, lecz dzisiaj poszukują pracy u
nas, nie mając innego wyjścia, niemal z rozpaczy. Wiem, że gardzą w duchu stanowiskiem, o
które się ubiegają (…)”

Milan Kundera (1929–2023) czeski pisarz, eseista

O optymiźmie , O historii , O poszukiwaniu

„Niektórym się wydaje, że czubkiem można zostać ot tak, ni z gruchy, ni z pietruchy. Ze na przykład najspokojniej w świecie spacerujesz sobie z rodziną, aż tu nagle doskakujesz do drzewa i zaczynasz je kopać, dopadasz wózeczka i plujesz dzidziusiowi w ryło, podnosisz nogę i obsikujesz kulę kaleki, jednym słowem - odbija ci. Albo inaczej, zwyczajnie szykujesz się do spania, ucałowałeś rodziców, przyjaciół, żonę, dzieci, meble, oszczędności, ubranka, bojler, umywalkę, podeszwy swoich butów, muszlę klozetową. Po prostu dostajesz hyzia.

Nie, nie i jeszcze raz nie.

To może jeszcze inaczej - przeglądasz pocztę, popijając poranną kawę (zachowanie w normie, tylko trochę niezdrowe dla pęcherza) i trafiasz na wredny list na swój temat, anonim. Sklecono go przy pomocy liter powycinanych z różnych piśmideł, których nie czytujesz, pośrednio zmuszając cię tym sposobem do ich lektury. - Łajdaki! Nie uda się wam! - wydzierasz się z pianą na ustach i ciach! dostajesz kuku na muniu. Bo zachodzące w mózgownicy procesy chemiczne uległy zakłóceniu, jako że bolą cię zęby. Albo dlatego, że w dzieciństwie mamusia i tatuś nie kochali cię dość mocno, bo słońce grzeje coraz słabiej, a księżyc wchodzi przez okno dwanaście po północy.

Nie. nie. nie. NIE.

NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE.

Kto jak kto. ale ja znam się na tym i mogę stwierdzić, że ci, którzy tak mówią, po prostu bredzą. Nigdy w życiu nie zająłbym tak eksponowanej pozycji, na samym szczycie hierarchii chorób umysłowych, gdybym nie poświęcał każdej sekundy na ciężką, wytrwałą, drobiazgową pracę nad sobą i swoimi uzdolnieniami. Jeśli człowiek nie stawia sobie wymagań, to do niczego nie dojdzie. Dzisiejsza młodzież chciałaby dostać świra - bo to całkiem fajne - ale bez tego wysiłku, który jest niezbędny. Owszem, być szurniętym to nic trudnego. Ale żeby zostać prawdziwym, wielkim, pierwszorzędnym szaleńcem, na to - wierzcie mi - trzeba się nieźle napocić. A czasami trochę wypić: nie jestem wymagający, trzy kieliszki wystarczą. Ale przede wszystkim, przede wszystkim, przede wszystkim - z czego nie zdajemy sobie sprawy i czego powtarzać nigdy dość - świrowanie to wynik zbiorowego wysiłku! Tak, koleżanki i koledzy, zatkało was, co? "Jak to? Wariowanie to zajęcie grupowe? Ten się chyba z głupim widział!" No dalej, lżyjcie mnie, nie żałujcie sobie. Och, przyznaję, że niełatwo to znieść, ale kiedy za twoimi plecami stoi murem zespól, wszystko staje się prostsze. A ja, czego nie należy zapominać, mam najlepszą ekipę na świecie. Byłem we wszelakich szpitalach, u najróżniejszych psychiatrów. Wszyscy połamali sobie na mnie zęby. Najbardziej nieustępliwi, którzy od pierwszego spotkania wyrokowali z okrutnym uśmieszkiem: "To nic takiego, nic poważnego, raz dwa wróci pan do siebie." No i co? Figa z makiem. Jak wysiadają ci mądrale, teraz, gdy nikt, nawet najciemniejsza z pielęgniarek nie może zaprzeczyć, że jestem przykładem najwspanialszego, najelegantszego, najosobliwszego obłędu w stylu francuskim z końca dwudziestego wieku? Ale ja nigdy, przenigdy nie zapominam, nawet gdy piję samotnie, że udało mi się dzięki innym, dzięki mojemu zespołowi. To on przypominał mi nieustannie, że świat jest przeciw mnie, że ludzie chcą moich pieniędzy i mojej śmierci, że nie spoczną, dopóki nie wymażą mnie z listy żyjących.

Dziękuję.

Dziękuję wam wszystkim.”

Roland Topor (1938–1997) pisarz i rysownik francuski pochodzenia polskiego

Dziennik Paniczny

O kawie , O zapominaniu , O piciu , O rodzicach

„Teraźniejsza myśl francuska o śmierci jest dla mnie wyjątkowo sztuczna, jak z resztą wszystkie inne mementa mori. Stanowią one jeden przykład więcej, jak dalece myśli nasze są nam obce. To wałkowanie śmierci wykazuje jedynie, że nie jesteśmy w stanie jej zasymilować; albowiem ona - gdybyśmy naprawdę wyczuli jej obecność - musiałaby odebrać nam sen i apetyt; ale nie przeszkadza nam nawet w chodzeniu do kina.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1953 - 1956

O myślach , O snach , O myśleniu , O śmierci

„Świat o tym nie wiedział – i wydawał się nie chcieć wiedzieć. W 1959 roku lord Boyd Orr, pierwszy dyrektor generalny FAO, wybitny specjalista od spraw wyżywienia, ogłosił, że „rządy Mao skończyły z tradycyjnym cyklem głodu w Chinach”. Jeszcze w 1961 roku pewien dziennikarz francuski, który przeprowadził wywiad z Mao Tse-Tungiem, napisał, że „naród chiński nigdy nie był bliski głodu”. Nazwisko dziennikarza brzmiało François Mitterand.”

Martín Caparrós (1957)

El hambre

O świecie , O głodzie

„Andrzej Duda oświadczył, że poprzednią konstytucję napisały prawnicze elity, a on chce oddać głos obywatelom. Otóż mnie to wydaje się ideą bardzo groźną i znaną z historii. To jest pomysł typu "władza w ręce ludu", znany już i z rewolucji francuskiej, i z rewolucji bolszewickiej. Jakie były tego skutki, wiemy z historii.”

Marek Chmaj (1969) profesor prawa

Źródło: Prezydent składa wniosek o przeprowadzenie referendum. Konstytucjonalista: niektóre pytania są wzajemnie sprzeczne, inne bezprzedmiotowe https://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/prezydent-sklada-wniosek-o-przeprowadzenie-referendum-konstytucjonalista-niektore/p9tnw4b, onet.pl, 20 lipca 2018

O ludziach , O historii

„Moje wrażenia z Francji mogę najkrócej streścić tak: kraj ten ma wszystko i to w najlepszym gatunku, oprócz krajobrazów polodowcowych bogatych w jeziora. Natomiast co do Francuzów najważniejszą dla nich rzeczą jest południowy posiłek, a także to, by nikt nie przeszkadzał w jego trawieniu. (…) Francuski temperament i ciekawość świata nie umywają się do włoskich, ale górują nad szwajcarskimi. Francuzi przejawiają pewną skłonność do słomianego ognia, co ich różni od Szwajcarów nie mających w sobie żadnego w ogóle ognia, ale za to wewnętrzny spokój.”

Stanisław Moskal (1935–2019) polski naukowiec i pisarz

wspomnienia z podróży.
Niegdysiejsze śniegi, niegdysiejsze mgły
Źródło: s. 211.

O wrażeniach

„Czesław Bojarski w pojedynkę niemal zdestabilizował francuski system bankowy. Śliwa vel Silberzweig zasiał w biurokracji ówczesnej PRL chwilowy zamęt rodem z Monty Pythona. Trudno się nie uśmiechnąć, chociaż nie zamierzam udawać, że to nie byli przestępcy.”

Patryk Pleskot (1980)

o bohaterach swojej książki – sławnych oszustach i aferzystach.
Źródło: Prof. Patryk Pleskot: Dla moich "bohaterów" zapomnienie bywało gorszą karą niż wyrok https://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/prof-patryk-pleskot-dla-moich-bohaterow-zapomnienie-bywalo-gorsza-kara-niz-wyrok/49yllrk, onet.pl, 27 lutego 2017.

„Jedna część tej filozofii zawiera wszystkie nowe lub odnowione opinie, dotyczące położenia społeczeństwa, zasad prawodawstwa cywilnego i politycznego, jak np. naturalna równość ludzi, zniesienie przywilejów kast i klas, najwyższowładztwo ludu, wszechwładstwo potęgi państwowej, jednostajność praw. Wszystkie te doktryny nie są tylko przyczynami Rewolucyi francuskiej; stanowią one jej istotę, jej dzieło trwałe i istotne. Inna część doktryn XVIII st. uderza, ze szczególną zaciętością na kościół: na duchowieństwo, hierarchię, instytucye, dogmaty, zmierzając ku ostatecznemu zniesieniu chrześcijaństwa. Lecz ta część literatury XVIII w., zawdzięczająca istnienie swoje nadużyciom, które zniosła Rewolucya, znikła z nią razem. Chrześcijaństwo rozbudziło tę nienawiść przeciw sobie, nie jako instytucya religijna, lecz jako instytucya polityczna; nie dlatego, że księża chcieli rządzić rzeczami tamtego świata, lecz dlatego, że w tym byli właścicielami, panami, rządcami, że odbierali dziesięcinę; nie dlatego, że kościół nie mógłby znaleźć miejsca w nowem społeczeństwie, zbudowanem Rewolucyą, lecz dla tego, że zajmował najpotężniejsze i uprzywilijowane położenie w tem, które ona musiała zburzyć.”

Alexis de Tocqueville książka Dawny ustrój i rewolucja

Dawny ustrój i rewolucja

O literaturze , O nienawiści , O ludziach

„Wreszcie dotarliśmy do jakiejś niemieckiej plebanii i weszliśmy do środka. Dom był częściowo spalony i w wielu miejscach groził zawaleniem. Obie siostry proboszcza siedziały na gołych schodach. Ksiądz i jego ojciec przykucnęli obok nich, a ich blade twarze zdradzały najstraszniejszy szok, jaki może być udziałem człowieka. Trzy kobiety siedziały skulone na kanapie. Jedna z sióstr powiedziała francuskiemu księdzu, że horda Rosjan je zgwałciła, a księdza i jego ojca zmusiła, by przyglądali się temu.”

Jürgen Thorwald (1915–2006)

Wielka ucieczka (1951), ISBN 978-83-08-05853-4, Wydawnictwo Literackie Sp. z o.o. 1995

O domu , O siostrze , O kobietach

„Stary francuski ksiądz, który przebywał z nami jako jeniec, poprosił mnie, abym razem z nim po południu udał się do miasta. Chciał zobaczyć, jak się czują niemieccy duchowni i Niemcy, którym nie powiodła się ucieczka… Mimo że byliśmy przygotowani na najgorsze, to, co zobaczyliśmy, wstrząsnęło nami do tego stopnia, że nie da się tego wyrazić słowami. Kilka metrów od naszego obozu natknęliśmy się na widok, którego nie zapomnę do końca życia. Zabito kilkanaście niemieckich dziewcząt, które wcześniej zgwałcono. Kilka z nich powieszono za nogi i rozpruto im brzuchy. Koledzy już wcześniej mówili mi o podobnych rzeczach, ale nie chciałem wierzyć. Zatrzymaliśmy się i odmówiliśmy modlitwę.”

Jürgen Thorwald (1915–2006)

Wielka ucieczka (1951), ISBN 978-83-08-05853-4, Wydawnictwo Literackie Sp. z o.o. 1995

„Polski rząd podejmie działania, by pomnik naszego rodaka ocalić od cenzurowania. Zaproponujemy, aby przenieść go do Polski, o ile będzie zgoda francuskich władz i społeczności lokalnych. Nasz wielki Polak, wielki Europejczyk jest symbolem chrześcijańskiej, zjednoczonej Europy. Dyktat politycznej poprawności – laicyzacji państwa – wprowadza miejsce dla wartości, które są nam obce kulturowo, które prowadzą do sterroryzowania codziennego życia Europejczyków.”

Beata Szydło (1963) polska działaczka samorządowa i polityczna

Wypowiedź dotycząca pomnika Jana Pawła II usytuowanego w gminie Ploërmel w Bretanii, z którego wyrokiem francuskiej Rady Stanu ma być usunięty krzyż
Źródło: Szydło chce przenieść z Francji do Polski pomnik Jana Pawła II, „by ocalić go od ocenzurowania” http://wyborcza.pl/7,75398,22577374,szydlo-chce-przeniesc-z-francji-do-polski-pomnik-jana-pawla.html, wyborcza.pl, 28 października 2017

„Jan Paweł II mówił, że historia uczy, że demokracja bez wartości przemienia się w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm. Nasz wielki Polak, wielki Europejczyk jest symbolem chrześcijańskiej, zjednoczonej Europy. Dyktat politycznej poprawności – laicyzacji państwa – wprowadza miejsce dla wartości, które są nam obce kulturowo, które prowadzą do sterroryzowania codziennego życia Europejczyków. Polski rząd podejmie starania, by pomnik naszego rodaka ocalić od ocenzurowania i zaproponujemy, aby przenieść go do Polski, o ile będzie zgoda francuskich władz i społeczności lokalnej.”

Beata Szydło (1963) polska działaczka samorządowa i polityczna

o możliwości przeniesienia pomnika Jana Pawła II z Francji do Polski.
Źródło: Ważna deklaracja premier! Beata Szydło: zaproponujemy Francji przeniesienie pomnika Jana Pawła II do Polski https://wpolityce.pl/swiat/364487-wazna-deklaracja-premier-beata-szydlo-zaproponujemy-francji-przeniesienie-pomnika-jana-pawla-ii-do-polski, wpolityce.pl, 28 października 2017.

O demokracji , O historii

„Ci późniejsi targowiczanie byli ciekawymi okazami pod względem klasyfikacyjnym. Oto we Francji paliły się już łuny rewolucji, która zwyciężała także w imię wolności i walki z despotyzmem. Te same wyrazy na ustach mają nasi targowiczanie, oni także ciągle o tym wołają, że są republikanami. Jednocześnie są największymi przeciwnikami rewolucji francuskiej, a także całej myśli francuskiej wieku oświecenia, której córą, nie zawsze dobrze wychowaną, była rewolucja francuska. To właśnie Konstytucja 3 maja, Stanisław August, Sejm Wielki byli przedstawicielami myśli oświecenia: liberalizmu religijnego, równości dla mieszczan, oswobodzenia chłopa. Targowiczanie, tak jak przed tym konfederaci barscy, byli temu wszystkiemu jak najbardziej przeciwni, nie chcieli tolerancji religijnej, nie chcieli tolerancji wobec mieszczan i chłopów, a jednocześnie deklamowali o wolności.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 338

O myślach , O myśleniu , O wolności , O wieku

„Krasicki był Francuzem ze sposobu myślenia, może nawet jakimś Francuzem wydoskonalonym, ale z języka jego możemy być niesłychanie dumni. Porównajmy tylko! Przecież byliśmy wtedy wasalami Rosji – bo tak było naprawdę – a przecież literatura rosyjska, która w XIX wieku stanie się bez żadnej wątpliwości najlepszą literaturą świata, wówczas, w XVIII wieku, kiedy język polski zarówno w literaturze, jak w publicystyce wyraża już w sposób mistrzowski wszystkie odcienie myśli ludzkiej, ta literatura rosyjska pełza wprost na czworakach, nie mówi, lecz zaledwie bełkocze. Literatura rosyjska zaczyna się właściwie dopiero w XIX wieku. Prawda, że jakimś skokiem zawrotnym uzyskuje od razu pierwszej miejsce, ale literatura polska, już wspaniała w wieku XVI, wydoskonalona w wieku XVII, teraz, w wieku XVIII, nie tak wiele ustępuje francuskiej, prawie w niczym niemieckiej.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 263

O literaturze , O prawdzie , O myślach , O myśleniu

„Nie zwyciężył bolszewików ani Kołczak, ani Wrangel, ani Denikin, ani Miler, ani Judenicz. Nie zwyciężyli ich angielscy i francuscy generałowie, którzy ze swymi wojskami przyjeżdżali białym armiom na pomoc. Zwyciężyli ich jednak Polacy i Piłsudski.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Historia Polski od 18 listopada 1918 do 17 września 1939

O pomocy

„W trakcie spotkania z francuskimi czytelnikami, pewna starsza uśmiechnięta pani zapytała mnie, dlaczego moje pisanie jest takie pessimiste.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Coś jej odpowiedziałem na okrągło, grzecznie. A najchętniej powiedziałbym jej wprost: „Piszę także po to, by choć na chwilę z pani twarzy zniknął ten uśmiech”.
Z wywiadów
Źródło: Zdziwienie i podziw, „Tygodnik Powszechny”, 11/2005

„Powstanie Warszawskie – jak to dobrze określili francuscy historycy – było pierwszą gorącą bitwą zimnej wojny. Powiedziałem kiedyś w Paryżu, że zniszczenie Warszawy jest ostatnim przykładem bliskiego sojuszu Stalina i Hitlera. Niemiecki historyk dziękował mi, że mu to uświadomiłem. Bardzo wybitny francuski historyk powiedział, że Powstanie Warszawskie wyznaczyło przyszłą drogę Europy, bo dzięki niemu zrozumiała, że odrzucić należy nie tylko Hitlera, ale Stalina i komunizm, a przecież Stalin już miał prawie całą Europę w ręku.”

Jerzy Kłoczowski (1924–2017) historyk i polityk polski

Źródło: Powstanie Warszawskie to jedność, obywatelskość i duch służby https://ekai.pl/powstanie-warszawskie-to-jednosc-obywatelskosc-i-duch-sluzby/, ekai.pl, 1 sierpnia 2017.

O wojnie

„To nie polscy Piastowie, ale francuscy Kapetyngowie są dla mnie wzorem dynastii, która poprzez wielowiekowe działanie państwa tworzyła naród.”

Aleksander Hall (1953) polityk i historyk polski

Źródło: Jaka Polska?, op. cit., s. 17.

„Nie ma żadnych wątpliwości, że za Holokaust byli odpowiedzialni Niemcy. Musimy jednak pamiętać, że wiele narodów współuczestniczyło w realizowaniu Holokaustu. W tym, o czym mówię z ubolewaniem, także naród polski. Przecież ile było wyroków wydanych przez AK na osoby, które ujawniały kryjówki dla Żydów. Te wyroki śmierci nie wzięły się znikąd. (…) odpowiedzialności za tragedię Żydów nie ponosi państwo polskie, bo ono zawsze potępiało Holokaust.(…) Nie możemy zapominać o tym, że wśród polskiego narodu także znajdowały się osoby, które najzwyczajniej w świecie popełniły zbrodnie, popełniły błędy. Tak samo, jak były takie osoby w narodzie słowackim, węgierskim, francuskim.”

Adam Bodnar (1977) polski prawnik

Źródło: Bodnar przeprasza za wypowiedź o Holokauście. „Ubolewam z powodu tego nieporozumienia” https://dorzeczy.pl/kraj/33091/Bodnar-Musimy-pamietac-ze-polski-narod-uczestniczyl-w-Holokauscie.html, dorzeczy.pl, 21 czerwca 2017.

O śmierci , O zapominaniu

„Ale Zychowicz wprost porównuje generała Sikorskiego do… Petaina. Bo obaj zawarli pakty – jeden z Hitlerem, drugi ze Stalinem. Ale przecież sędziwy francuski marszałek poddał Niemcom francuską armię. Sikorski nie tylko nikogo nie poddał, ale umożliwił sformowanie armii Andersa, która wyemancypowała się spod władzy Sowietów. Petain administrował Francją pod zwierzchnictwem Niemców. Czy Sikorski poleciał na okupowane tereny żeby sprawować władzę z nadania Sowietów?”

Piotr Zaremba (1963) dziennikarz polski

Źródło: Czy AK kolaborowała? Zychowicz przekracza granicę tyleż śmieszności, co hańby https://wpolityce.pl/historia/341906-czy-ak-kolaborowala-zychowicz-przekracza-granice-tylez-smiesznosci-co-hanby, wpolityce.pl, 29 maja 2017.

„Przy tej okazji nieraz wprowadza się nawet treści zupełnie obce. Znam księdza, któremu przyszło do głowy, żeby tuż przed prefacją zachęcać wiernych do uświadomienia sobie, za co też w swoim życiu chcą dzisiaj Panu Bogu podziękować. To taki akcent osobisty, prawda, wprowadzający nas od razu w modlitewne ciepełko… A mnie się wtedy zawsze przypomina ten ksiądz francuski, co to ku wielkiemu zdumieniu polskiego dziennikarza wplótł w kanon dziękczynienie za swój nowy samochód. Różnica jest już tylko w skali.”

Małgorzata Borkowska (1939) polska benedyktynka i pisarka

Źródło: Oślica Balaama, str. 39, Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC

O Bogu , O prawdzie , O samochodach

„Jestem fanem żydostwa, może nie tyle pod względem historyczno-politycznym, ile raczej mityczno-artystycznym. Mam zresztą teorię, że polskość czystej krwi nie istnieje. Przez wieki żyliśmy w symbiozie z Litwinami, Ukraińcami i Żydami, a nasz kraj był jednym z największych poligonów Europy. Przez terytorium dawnej Polski wciąż maszerowały jakieś wojska - tatarskie, rosyjskie, szwedzkie, francuskie, pruskie.”

Tymon Tymański (1968) polski kompozytor, instrumentalista, poeta, prozaik

Źródło: AD HD. Autobiografia. Z Tymonem Tymańskim rozmawia Rafał Księżyk, Kraków 2013, s. 14.

O wieku

„Brat mój czuł się Polakiem, do końca życia mówił polskim językiem bez obcego akcentu. Wobec Francuzów zawsze przedstawiał się jako Polak, obywatel francuski.”

Tadeusz Wacław Korzybski (1906–2002) polski biochemik

Źródło: odczyt w mławskiej Stacji Naukowej.

O języku słowackim

„W owym czasie Anglia gorączkowo szykowała się do spodziewanej inwazji niemieckiej. Muszę przyznać, że w porównaniu z tym, co widziałem we Francji, obraz był budujący. Na każdym kroku stykałem się z atmosferą gotowości do walki, żadnych oznak defetyzmu i zniechęcenia. Wojsko brytyjskie nie było tak liczne jak francuskie, ale duchem przewyższało je o niebo.”

Zygmunt Przetakiewicz (1917–2005)

przedstawienie sytuacji w Anglii po klęsce Francji w 1940.
Od ONR-u do PAX-u
Źródło: s. 61.

Obraz , O walce , O czasie

„Będzie burza, spodziewam się jej. Bo jakaż to paralela. U nas 10.000 druków w XVI w., a tam pięć, i to jeszcze starocerkiewnych. U nas 500 drukarni w ruchu do końca XVIII w., a tam do końca XVIII wieku nie ma drukarni prywatnych, u nas 150.000 druków, a tam ledwie 50.000 i tak we wszystkim takie przeciwstawienie, a to zarzucając nam, że nie mamy ani literatury ani języka. Tekst francuski jeszcze sto razy ciekawszy, bo rozróżniam literaturę urzędową (…) i wykazuję różnicę literatury stworzonej z rozkazu od rosnącej samodzielnie.”

Karol Estreicher (starszy) (1827–1908) polski historyk literatury

podkreślając w liście do przyjaciela z 1870 polską wyższość cywilizacyjną wobec Rosji.
Źródło: Korespondencja Karola Estreichera z Marią i Felicjanem Faleńskimi (1867–1903), „Archiwum Literackie” 1957, nr 3, s. 65.

O literaturze , O wieku

„Jan X był pierwszym w dziejach papieżem, który osobiście w zbroi i z mieczem w ręku brał udział w wojnie. Jego zainteresowania sprawami kościelnymi było znikome. Jak nisko cenił urząd biskupi świadczy fakt, że w 926 r. mianował 5-letniego chłopca, Hugona, syna hrabiego Heriberta, arcybiskupem najważniejszej diecezji francuskiej w Reims.”

Jan Wierusz Kowalski (1912–2000) polski benedyktyn, religioznawca

Poczet papieży, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1985, ISBN 8303010131, s. 72–73.
Poczet papieży

O wojnie

„Ten wielki nowożytny ruch demokratyczny zaczął się niby wybuch wulkanu, niby trzęsienie ziemi wraz z Rewolucją Francuską. Od razu też została rzucona w świat nowa doktryna i rozleciała się na wszystkie strony świata, niby dobra nowina, nowa ewangelia, na skrzydłach haseł Wolności, Równości i Braterstwa.”

Wincenty Kosiakiewicz (1863–1918)

Te ideały miały losy szczególne. Braterstwa nie próbowano nigdy. Wolność szybko skończyła swą karierę. Dla jakobinów, twórców doktryny demokratycznej, była to zawsze wolność... myślenia tak jak oni (...) Równość pogrzebała Wolność. Pokazało się, po głębszem zastanowieniu, że niema sposobu zaprowadzenia Równości, jeżeli się pozostawi ludziom Wolność (...)
Fragment książki Idea konserwatywna. Próba doktryny, Warszawa 1913, s. 9–10.

O świecie , O wolności

Cytaty na temat francuski strona 3

Cytaty na temat francuski
strona 3