Cytaty na temat pretekst (76 cytatów)

„Przewiduję szczęśliwą przyszłość Amerykanom jeśli będą mogli zapobiec marnowaniu ludzkiej pracy przez rząd, pod pretekstem opieki nad nimi.”

Thomas Jefferson (1743–1826) 3. prezydent Stanów Zjednoczonych

O przyszłości

„Adam [Hanuszkiewicz] był zawsze poza linijką, nigdy nie gonił za modą, sam ją sobie tworzył, a gust miał świetny. To po prostu było jego i tylko do niego pasowało. Ludziom jednak dawało pretekst do gadania, że się kreuje. A innym do zazdrości. Jeden z jego przyjaciół (znany, więc przemilczę nazwisko) próbował go naśladować. Mąż się tym złościł. Ale ja mu mówiłam: „Adam, jak ty założysz na szyję trzy szaliki, to wyglądasz jak bóg. A on jak to zrobi, to wygląda jak kretyn.””

Magdalena Cwenówna (1954)

Źródło: Iwona Kłopocka, Adam miał zawsze motyle skrzydła, „Nowa Trybuna Opolska” nr 110, 12 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139105.html

O Bogu

„Wracając tedy do wszechświatowego kryzysu finansowego, to on ma, można powiedzieć, same dobre strony. Czyż w innych okolicznościach można by wyciągnąć ludziom z kieszeni w biały dzień miliardy dolarów i euro pod pretekstem „ratowania gospodarki”? Czyż w innej sytuacji można by, za zrabowane w ten sposób pieniądze, przejmować na rzecz „państwa” udziały w firmach, przybliżając w ten sposób upragnione „socjalistyczne przemiany”? Oj, chyba nie byłoby można, więc jakże tu narzekać? Gdyby nawet żadnego kryzysu nie było, trzeba by go wymyślić, podobnie, jak „globalne ocieplenie”, a wcześniej – „dziurę ozonową”.”

Stanisław Michalkiewicz (1947) polski pisarz i publicysta

Źródło: Obiecujące początki, www. michalkiewicz. pl, 30 grudnia 2008

O pieniądzach

„Myślę, że różnimy się tym, jak odbieramy trudności, które na naszej drodze spotykamy, i jak z nimi walczymy. Właśnie tak uważam: że ludzie różnią się między sobą tym, jak radzą sobie z problemami. Czy one ich przygniotą, złamią, czy dadzą pretekst do usprawiedliwiania, wskazywania powodów, dlaczego życie było takie a nie inne, czy też zahartują, utwardzą, wzniosą, dadzą poczucie własnych możliwości, wyrobią charakter.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Kaja od Radosława, czyli Historia Hubalowego Krzyża

O życiu , O ludziach , O myślach , O charakterze

„Kluczem do filmu jest nasza inspiracja twórczością tego znakomitego malarza, pretekstem do podróży – spektakl, a sama podróż – chęcią do odkrywania rzeczywistości.”

Grzegorz Artman (1971)

o filmie Filiżanka.
Źródło: Monika Żmijewska, Białystok. Film o podróży grupy teatralnej, „Gazeta Wyborcza - Białystok”, 14 sierpnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/99415.html

O rzeczywostości

„Anioły są tylko pretekstem do pokazywania świata, którego nie widać bezpośrednio za oknem, ale który istnieje na pewno. Jest to świat międzyludzkich relacji, uczuć i wartości mi bliskich, jak pogoda ducha, śmiech i życiowy dystans. Anioły dają także szansę ucieczki od opisywania otaczającej nas rzeczywistości, która mnie nudzi i nie znajduję w niej bezpośrednio szczególnych bodźców do pracy.”

Artur Więcek (1967) filmowiec polski

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=25620

O świecie , O aniołach , O emocjach , O rzeczywostości

„Nie wiem, ilu z was ma świadomość,
jaką moc mają te teksty,
jedni znajdują w nich pewnie wsparcie i pomoc,
drudzy jakby preteksty.”

Zeus (1983)

Źródło: utwór Odp. 2

O wsparciu , O pomocy

„Pod pretekstem, że nic na tym świecie nie jest doskonałe, nie zachowujcie starannie wszystkich swoich wad.”

Jules Renard (1864–1910)

„Instynkt wskazuje nam obowiązki, inteligencja zaś dostarcza pretekstów, by uchylać się od nich.”

Marcel Proust (1871–1922) pisarz francuski

O inteligencji

„Jest rzeczą jasną, że Kościół stoi dziś wobec poważnego kryzysu. Pod nazwą nowego Kościoła, Kościoła posoborowego próbuje obecnie utrwalić swoje istnienie Kościół odmienny od Kościoła Chrystusowego: zagrożone od wewnątrz apostazją antropocentryczne społeczeństwo, które pozwala, by je ogarnął i uniósł ze sobą ruch powszechnej rezygnacji pod pretekstem odnowy, ekumenizmu lub przystosowania.”

Henri de Lubac (1896–1991)

przemówienie na Światowym Kongresie Teologicznym w Toronto, sierpień 1967.
Źródło: „Témoignage Chrétien”, 1 września 1967.

„Incydent wywołany na jubileuszowym zjeździe „Solidarności” w Gdyni przez Henrykę Krzywonos nie był spontaniczną reakcją na wystąpienie Jarosława Kaczyńskiego. Wystąpienie prezesa PiS stanowiło jedynie pretekst do przedstawienia punktu widzenia byłych działaczy Unii Wolności. Przypuszczam, że miało to doprowadzić do osłabienia roli związków zawodowych i przejęcia kontroli nad organizowaniem obchodów święta „Solidarności” przez władze państwowe.”

Andrzej Kołodziej (1959)

Źródło: „Tramwajarki” atakują, naszdziennik.pl, 4 września 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100904&typ=my&id=my12.txt

O wolności

„To noc daje pretekst, bym do domu wrócił później.”

Jędker (1977)

WWO, We Własnej Osobie
Źródło: Bezsenne noce

O domu , O nocy

„Magda M. to świetny pretekst do babskich wieczorów.”

Marzena Rogalska (1970) polska dziennikarka telewizyjna i radiowa

Źródło: „Tele Tydzień” nr 15, 10 kwietnia 2007

„'Tomasz Wypych:' O czym chce Pan powiedzieć w swoim spektaklu?
'Kazimierz Dejmek:' Ja? Wszystko powiedział przecież autor. Nigdy nie uważałem, że dzieło może być pretekstem do interpretacyjno-inscenizacyjnych popisów reżysera. Podstawą europejskiego teatru jest utwór, który należy urzeczywistnić na scenie w stosownej interpretacji i formie.”

Kazimierz Dejmek (1924–2002) polski reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Łódzka”, 12 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/senp.htm

„Każda ludzka istota spędza większość życia na poszukiwaniu pretekstów pozwalających mu osłabić własne wyrzuty sumienia. Wymazać ustępstwa i kompromisy. Potrzebuje podłości innych, żeby samemu czuć się mniej podłym. To wyjaśnia żal, zakłopotanie, a nawet urazę jakie budzą Ci, którzy nie ulegli słabości.”

Arturo Pérez-Reverte (1951) pisarz hiszpański

Cierpliwy snajper

O poszukiwaniu

„Trzeba tedy przede wszystkiem te zastępy ludzi dobrej woli, tak liczne w obozie katolickim, otrząsnąć z ich obojętności wobec nauki wiary, przypominając im przy każdej sposobności, że gruntowna znajomość prawd wiary jest ścisłym obowiązkiem każdego chrześcijanina, od którego pod żadnym pretekstem uchylać się nie wolno. Wykształcenie religijne każdego człowieka winno być na tym samym poziomie, co i wykształcenie, jakie w innych dziedzinach wiedzy posiada. Kto nie miał szczęścia otrzymać w szkole gruntownego wykształcenia religijnego, ten ściśle w sumieniu obowiązany jest lukę tę własną pracą wypełnić; kto takie wykształcenie w szkole średniej otrzymał, później jednak wyższym studjom się oddawał, powinien i swe wykształcenie religijne na wyższy poziomie postawić, przynajmniej już w dziedzinie tych zagadnień, które z jego specjalnemi studiami najwięcej mają styczności.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 18.

O ludziach , O wykształceniz , O wierze , O wiedzę

„Główną i prawdziwą przyczyną rewolucji jest obrzydliwy duch, ożywiający rząd przez całe to długie panowanie; duch oszustwa, podłości i korupcji, który osłabił i upodlił klasę średnią, pozbawił ją wszelkiej myśli politycznej, natchnął ją egoizmem tak nieinteligentnym, że ostatecznie całkowicie oderwała się od ludu, z którego się wywodzi, i pozostawiła go na pastwę rad tych wszystkich ludzi, którzy pod pretekstem przyjścia mu z pomocą w samotności, w jakiej go pozostawiono, napchali mu głowę fałszywymi ideami. Oto główna i głęboka przyczyna, cała reszta to przypadki.”

Alexis de Tocqueville książka Dawny ustrój i rewolucja

o Rewolucji lutowej 1848.
Dawny ustrój i rewolucja, Listy

O ludziach , O myślach , O samotności , O pomocy

„Nikt nigdy i pod żadnym pretekstem nie może wynosić się ponad urząd papieża, który z nakazu Chrystusa ustanowiony jest ponad wszystkimi i każdym z osobna i którego Kościół powszechny zawsze uważał za swoją głowę.”

Gelazjusz I (410–496) papież

Źródło: Historia chrześcijaństwa, Vocatio, Warszawa bdw, s. 214

O historii , Chrystus

„Jacyśmy byli naiwni, myśleliśmy, że tymi kilkoma karabinami coś możemy zmienić. (…) Represje dyktatury i zbrojne akcje partyzantów tworzyły samonapędzający się mechanizm. Tortury uzasadniały opór młodych rewolucjonistów, istnienie zbrojnej partyzantki dawało wojskowym propagandowy oręż i pretekst do podtrzymania dyktatury, represji, tortur.”

Ladislau Dowbor (1941)

Źródło: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, s. 83.

O książkach , O świecie , O myślach , O myśleniu

„Tej rocznicy nikt nie zauważył, a warto ją przypomnieć. Oto minęło siedem lat od chwili, gdy Lech Wałęsa brutalnie zaatakował Radio Maryja i ojca Tadeusza Rydzyka. Pretekstem stała się audycja z 12 lutego 2005 r. z moim udziałem na temat „Czym jest lustracja dla życia publicznego w III Rzeczypospolitej” (…) Po tym, gdy bardzo delikatnie wspomniałem o jego agenturalności z początku lat 70. (…) jeszcze tej samej nocy Wałęsa opublikował wściekły list otwarty, w którym miotał wulgarne wyzwiska i grzmiał: „Ojciec Rydzyk i całe to środowisko zostało dobrane chyba przez szatana, by zniszczyć Wiarę i Polskę!”. Po ataku na „psycholi od Rydzyka” Wałęsa zapowiedział wytaczanie procesów (…) Najgroźniejszy był jednak inny wątek – zaznaczając, że „nie ma nic przeciwko tematom religijnym poruszanym na antenie”, Wałęsa zażądał odebrania Radiu Maryja koncesji na nadawanie.”

Krzysztof Wyszkowski (1947) polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL

Źródło: Krajobraz po „Bolku”, „GW” i TVN, „Gazeta Polska”, 29 lutego 2012

O wierze , O gniewie

„Inscenizacja w moim rozumieniu jest jak ubranie dla człowieka, którego trzeba po prostu odpowiednio ubrać. Nie uprawiam teatru autorskiego, czyli nie uważam sztuki za pretekst dla reżysera do zrobienia przedstawienia luźno opartego na tekście. Nie tyle jednak staram się być wierny autorowi, ile konstrukcji jego sztuki. Nie chcę pisać innego utworu. Swoją reżyserską pracę opieram na konstrukcji dzieła, ale utwór odczytuję po swojemu. Nie ma dwóch ludzi tak samo odczytujących utwór, jeśli naprawdę starają się go zrozumieć. To, co często nazywa się „teatrem wiernym autorowi”, najczęściej jest akademizmem, powtarzaniem utartego sposobu wystawiania sztuki. Tego staram się unikać. Innymi słowy, zależy mi na tym, aby inscenizacja była formą pokazania utworu na scenie. Nigdy formą samą dla siebie. Celem jest zawsze utwór. Przesłanie w nim zawarte.”

Erwin Axer (1917–2012) polski reżyser

Źródło: „Życie”, 15 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/znoww.htm

O życiu , O ludziach

„Naprawdę w Polsce można być w polityce i niczym się nie interesować. Wszyscy znają się na Rosji, a prawie nikt tak naprawdę się nią nie interesuje, nie wie, co się z nią dzieje. Bo ona jest potrzebna jako pretekst, straszak, nic ponadto.”

Wiesław Walendziak (1962) polityk polski

Źródło: rozmowa ze Sławomirem Sierakowskim, „Krytyka Polityczna” nr 22/2010

„Wtedy okazało się, że jest nowy przeciwnik – Leszek Balcerowicz, ówczesny minister finansów w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. Wskutek jego „reform” gospodarka zaczęła popadać w kryzys, widoczny już na początku 1991 roku. Dlatego zaproponowaliśmy prezydentowi zorganizowanie specjalnej narady gospodarczej w Belwederze. Jednak gdy już się zaczęła, zanim jeszcze zacząłem swój referat, prezydent uciekł. Wyszedł z narady pod pretekstem, że jest wystawa książek. Uchylił się od zabrania głosu i podejmowania decyzji. Tymczasem to on miał pełnić funkcję arbitra w tym narastającym sporze krytyków Balcerowicza z prezentowaną przez niego koncepcją reform gospodarczych. Dyskusja odbyła się, ale niestety nikt nie odważył się poprzeć mojej krytyki wobec Balcerowicza. Powiedziałem m. in., że sam fakt, iż opóźniono o trzy tygodnie zwołanie narady, spowodował straty rzędu kilku miliardów złotych, wynikające ze zmniejszenia aktywności polskiego przemysłu, niewykorzystanie kilkuset milionów USD z kredytów zagranicznych i dziesiątki tysięcy nowych bezrobotnych. Już wtedy liczba bezrobotnych wynosiła około miliona osób. Ostrzegałem, że bez stymulacji krajowej produkcji nie uda się utrzymać korzyści płynących ze stabilizacji polityki finansowej, którą prowadził Balcerowicz. Chodzi o to, że ograniczył on dopływ pieniądza do gospodarki.”

Stefan Kurowski (1923–2011) polski ekonomista

Źródło: Moja droga, moja walka, naszdziennik.pl, 10 maja 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20080510&id=my61.txt

O książkach , O decyzjach , O stracie , O walce

„Jestem zwolennikiem cięcia podatków w każdych okolicznościach i pod każdym pretekstem, z jakiejkolwiek przyczyny, kiedykolwiek jest to możliwe. (…) Ponieważ uważam, że dużym problemem nie są podatki, dużym problemem są wydatki. Wierzę, że rząd jest zbyt duży i natarczywy, że nie otrzymujemy równowartości naszych pieniędzy za około 40 procent naszych dochodów wydawanych przez rząd… Jak możemy przytrzeć nosa rządowi? Wierzę, że jest jeden, jedyny sposób: jest to sposób, w jaki rodzice kontrolują rozrzutne dzieci, przycinając ich kieszonkowe. Dla rządu oznacza to cięcia podatków.”

Milton Friedman (1912–2006) ekonomista amerykański, noblista

I am in favor of cutting taxes under any circumstances and for any excuse, for any reason, whenever it's possible. (...) Because I believe the big problem is not taxes, the big problem is spending. I believe that government is too large and intrusive, that we do not get our money's worth for the roughly 40 percent of our income that is spent by government.... How can we ever cut government down to size? I believe there is one and only one way: the way parents control spendthrift children, cutting their allowance. For government, that means cutting taxes. (ang.)
Źródło: Richard A. Viguerie, Conservatives Betrayed: How George W. Bush and Other Big Government Republicans Hijacked the Conservative Cause, 2006, str. 46

O dzieciach , O rodzicach

„Teatr zatem, jak każda dziedzina sztuki zaczyna się od wizji, od prawdy indywidualnej. Od subiektywnej wizji dramaturga – w zakresie tekstu; od subiektywnej wizzji scenografa – w zakresie przestrzeni scenicznej; od subiektywnej wizji aktorów – w zakresie postaci; od subiektywnej wizji inscenizatora – w zakresie całokształtu spektaklu, całokształtu dzieła teatralnego. Teatr zaczyna się od kompozycji. Nie od wydarzeń, ale od stworzenia kompozycji na pretekście wydarzeń, od przesycenia ich konkretnym, ludzkim „ja.””

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Co to jest teatr? http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=6456, „Dziennik Polski” nr 200, 23/24 sierpnia 1959, s.6.

„Nie zamierzam traktować tekstu sztuki teatralnej jako pretekstu do czegoś, co stanie się wyłącznie moją, autorską wizją. Takich ambicji ani potrzeb nie mam.”

Krzysztof Zaleski (1948–2008) aktor, scenarzysta i reżyser polski

Źródło: „Film”, 9 września 1979

„Gdy potępialiśmy partyzantów liberalnych poglądów, nie mieliśmy na myśli tych, którzy nienawidzą Kościoła, a których nie ma sensu wymieniać; ale raczej tych, którzy nienawidzą Kościoła, a których właśnie wskazaliśmy (liberalnych katolików), a którzy, przechowując i wspierając skrytego wirusa zasad liberalnych, wyssanego z mlekiem, pod pretekstem, że nie jest ono zatrute jawną złośliwością i że nie jest, według nich, szkodliwe dla Religii, w łatwy sposób zatruwają umysły, i w ten sposób rozsiewają nasiona tych rewolucji, które już od dłuższego czasu wstrząsają światem.”

Pius IX (1792–1878) papież

brewe do koła katolickiego w Quimper, 1873.
Źródło: O.A. Roussel, Libéralisme et catholicisme, Rennes 1926.

O świecie , O religii , O myślach , O czasie

„Preteksty nieuniknione przynależą do sfery fatalizmu.”

Curzio Malaparte (1898–1957) pisarz i dziennikarz włoski

„W szkole teatralnej uczą rzemiosła, przekazywania tekstu, jego interpretacji i analizy, ale nie uczą jednej istotnej rzeczy – nie ma takiego przedmiotu jak świadomość, po co się wychodzi na scenę. Tego mi zawsze brakowało i w związku z tym musiałem nadrabiać to w pracy. Świadomość wychodzenia na scenę zdobyłem wraz z uczestnictwem w serialu „Pogranicze w ogniu”. A jeśli chodzi o moje aktorstwo, to staram się kierować taką zasadą, że każdy człowiek w każdym zawodzie powinien sobie znaleźć pretekst do zabawy. Jeżeli praca nas zaczyna nużyć, denerwować, przestajemy ją lubić, to znaczy, że musimy się zastanowić, czy warto tę pracę wykonywać. Myślę, że dla zdrowia psychicznego, dla dobrej kondycji całego społeczeństwa dobrze byłoby, gdyby taką zasadą kierowali się wszyscy. Bo nawet jeśli kopie się dół łopatą i robi się to beznamiętnie, to dół ten będzie słaby i nieciekawy, a cóż dopiero w przypadku aktorstwa.”

Cezary Pazura (1962) aktor polski

Źródło: rozmowa z Cezarym Pazurą http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=7742

O myślach , O myśleniu

„Imię Boga jest używane jako pretekst i usprawiedliwienie przez wszystkich tych, którzy chcą uciskać i decydować za swoich braci.”

Errico Malatesta (1853–1932) włoski myśliciel polityczny, anarchista

Religia

O Bogu

„Miłość, którą nam się zachwala jako przyczynę naszych rozkoszy, jest co najmniej ich pretekstem.”

Pierre Choderlos de Laclos (1741–1803)

O miłości

„Poprzez kombinacje linii i kolorów, których pretekstem staje się jakikolwiek zapożyczony z życia lub natury temat, otrzymuję symfonie i harmonie nie przedstawiające niczego realnego w potocznym znaczeniu tego słowa.”

Maurice Denis (1870–1943)

O naturze

„Żona jest dla młodego mężczyzny kochanką, dla dojrzałego towarzyszką, dla starego pielęgniarką, więc w każdym wieku jest pretekst, żeby się ożenić.”

Francis Bacon (filozof) (1561–1626) angielski filozof

O wieku

„Pretekst nigdy nie musi być prawdopodobny. Inaczej byłby racją.”

André Maurois (1885–1967)

„Nigdy nie dopuszczę do oddolnych zarządzeń, chcę, by czekali na decyzje odgórne! Znasz moje zasady od dawna. W Polsce daj nauczkę chłopom, by nie próbowali skorzystać z pretekstu i urządzić czegoś podobnego”

Mikołaj I Romanow (1796–1855) cesarz Imperium Rosyjskiego, wielki książę Finlandii, król Polski

do rzezi galicyjskiej
z rozległej korespondencji cara z namiestnikiem Królestwa Polskiego, Paskiewiczem; (15 marca 1846).
Źródło: W. Bruce Lincoln, Mikołaj I, op. cit., s. 388.

O decyzjach , O czekaniu

„Mam w sercu tylko jedną nienawiść, za to głęboką i żywą: nienawiść do wychowania religijnego. […] Czy pod pretekstem wolności można zatruwać studnie?”

Octave Mirbeau (1848–1917) pisarz francuski

O nienawiści , O wolności , Serce

„Nie lubi się ludzi, którym wyrządziło się krzywdę. Ma się żal do nich, że byli przyczyną tego, co nas zawstydza, chociaż w istocie byli tylko pretekstem.”

Zofia Nałkowska (1884–1954) pisarka polska, publicystka i dramatopisarka

Węże i róże
Źródło: Czytelnik, Warszawa 1977, s. 50.

O ludziach

„(…) dzisiaj też panuje przekonanie, że nic tak nie służy rozwiązaniu problemu, jak właśnie urząd. Tymczasem jest to pogląd absurdalny już na pierwszy rzut oka. Urząd bowiem zatrudnia urzędników. W interesie urzędników, skoro już raz zdobyli zatrudnienie, pensję i jakiś zakres władzy, leży utrzymanie tego wszystkiego możliwe jak najdłużej… Tymczasem pretekstem, dla którego powołany został urząd, było rozwiązanie problemu. Jeśli problem zostałby rozwiązany, urząd powinien być niezwłocznie zlikwidowany. W takiej sytuacji zatrudnieni w urzędzie urzędnicy nie mają żadnego interesu w szybkim rozwiązaniu problemu. Przeciwnie – w ich interesie leży, by problem był rozwiązywany możliwie jak najdłużej…”

Stanisław Michalkiewicz (1947) polski pisarz i publicysta

O problemach

„[Moderniści] pisząc historię, starają się wydobyć na światło dzienne wszystko, to, co stanowi – wedle ich zapatrywania – ciemną plamę w dziejach Kościoła, a czynią to pod pretekstem mówienia całej prawdy – z pewnego rodzaju zadowoleniem. Ulegając pewnym z góry postawionym sobie twierdzeniom, niszczą o ile mogą całkiem apriorycznie pobożne tradycje, będące w powszechnym użyciu. Ośmieszają święte relikwie czczone dla ich starożytności. Wreszcie pożera ich żądza sławy: rozumieją też, że nikt o nich nie będzie wiedział, jeżeli będą mówić to, co dotychczas mówiono. Tymczasem przekonani są, że w ten sposób służą Bogu i Kościołowi: w rzeczywistości jednak wyrządzają mu nieobliczalne szkody, nie tylko może tym, co czynią, ile duchem, który ich ożywia oraz poparciem, jakiego doznają zewsząd zawodne ich wysiłki.”

Pius X (1835–1914) patriarcha Wenecji, papież, święty Kościoła katolickiego

Encyklika Pascendi dominici gregis o zasadach modernistów

O Bogu , O historii , O rzeczywostości , O wysiłku

„Jeśli dla inscenizatora tekst jest tylko pretekstem, w grę wchodzą niechybnie podteksty.”

Tadeusz Gicgier (1927–2005)

„Być rządzonym to być obserwowanym, nadzorowanym, szpiegowanym, kierowanym, nastawianym, podporządkowanym ustawom, indoktrynowanym, zmuszanym do wysłuchiwania kazań, kontrolowanym, szacowanym, ocenianym, cenzurowanym, poddawanym rozkazom ludzi, którzy nie mają ani prawa, ani wiedzy, ani cnót obywatelskich. Być rządzonym oznacza przy każdej transakcji, przy każdym działaniu, przy każdym ruchu być odnotowanym, rejestrowanym, kontrolowanym, opodatkowanym, ostemplowanym, opatentowanym, licencjonowanym, autoryzowanym, aprobowanym, napominanym, krępowanym, reformowanym, strofowanym, aresztowanym. Pod pretekstem dbałości o dobro ogółu jest się opodatkowanym, drenowanym, zmuszanym do płacenia okupu, eksploatowanym, monopolizowanym, poddawanym presji, uciskanym, oszukiwanym, okradanym; wreszcie przy najsłabszych oznakach oporu, przy pierwszych słowach skargi, represjonowanym, karanym, obrażanym, nękanym, śledzonym, poniżanym, bitym, rozbrajanym, duszonym, więzionym, rozstrzeliwanym, sądzonym, skazywanym, deportowanym, chłostanym, sprzedawanym, zdradzanym, i na koniec wyśmiewanym, wyszydzanym, znieważanym, okrywanym hańbą. Taki jest rząd, taka jest jego sprawiedliwość, taka jest jego moralność”

Pierre-Joseph Proudhon (1809–1865) francuski polityk i filozof

Źródło: Idee generale sur la Revolution au XIX siecle, Paryż 1851

O ludziach , O sprawiedliwości , O ustawie , O wiedzę

„Ani ciszy, ani pełnego mroku, bez odblasku neonów srebrzącego firankę. Ani zapachu ziół, wilgotnej kory sosen, butwiejących liści – przez uchylone okno sączyły się się do pokoju aromaty nocnego ogrodu. Wdychałem je głęboko, z uczuciem błogości. Dobrze mi było. Zobaczyłem w ciemnościach nieszczerze uśmiechniętą twarz Agnieszki, usłyszałem jej głos ni to napastliwy, ni z poczuciem winy: O co chodzi, Jarek, niech skonam, czepiasz się głupstw! To Zbych mnie wyciągnął do kina, nie ja go! A ty nie byłeś w cyrku z Marylą? Nieprawda, żadnej draki ci nie zrobiłam, zmyślasz. Dobra, niech będzie, to ja kupiłam bilety – i co z tego? Ty przecież miałeś mecz, wiedziałam, że nie pójdziesz, dlatego ci nie proponowałam. Pójdziesz na ten film z Marylką? Proszę bardzo, wcale nie będę zazdrosna… Te ostatnie słowa były niedobre, bo zabrzmiały szczerze. I uśmieszek Agnieszki – ironiczny, chłodny, jakby prowokujący. Zrozumiałem wtedy, że mnie już nie kocha, że szuka pretekstu, aby zerwać, że chce chodzić ze Zbychem. Dlaczego nie śmie powiedzieć mi tego wprost? Czyżby kołatały w niej resztki uczucia, którym byliśmy przepełnieni wtedy, na obozie harcerskim, owej bezksiężycowej, gwieździstej nocy, kiedy staliśmy na mostku dotykając się ramionami i patrząc w posrebrzoną wodę? A następnego dnia widzieliśmy parę staruszków idących wolno pod rękę i Agnieszka powiedziała, że my kiedyś też będziemy tak szli – ona i ja. I że starość musi być straszna, ale ze mną nie boi się nawet starości.
Ładnie umiała mówić. Jej rzęsy trzepotały przy tym jak dwa czarne motyle, a oczy jaśniały łagodnym blaskiem przez mgłę.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Ząb Napoleona

O starości , O pokoju , O emocjach , O zerwaniu

„O ile może być zrozumiałe, że występują o rewizję procesów ci, których skazano pod zarzutem kolaboracji z Niemcami, co dotyczy wielu byłych AK-owców, o tyle nonsensem byłoby występowanie z takimi wnioskami ze strony tych, których skazano za opór wobec stalinowskiej dyktatury. Naraziłbym się na śmieszność, gdybym choćby pod słusznym pretekstem, że proces był sfingowany, występował z tezą, że nie byłem przeciwnikiem systemu.”

Ludwik Cohn (1902–1981)

w 1956 r., gdy zaproponowano mu, by złożył wniosek do sądu o rehabilitację. (Cohn był skazany pod koniec lat 40. w procesach stalinowskich).
Źródło: Anna Bikont, Joanna Szczęsna, Wolność to było wyjście z kryminału, „Gazeta Wyborcza”, 26 września 2011.

O wolności

„Światowy terroryzm” to fałszywe pojęcie. Funkcja dyskursu terroru polega na tym, że stanowi pretekst dla metamorfozy liberalnego kapitalizmu w kapitalizm autorytarny. Ten zwrot postdemokratyczny łączący Waszyngton z Pekinem będzie wielkim tematem półwiecza, które mamy przed sobą.”

Peter Sloterdijk (1947)

Źródło: wywiad dla „Philosophie magazine”, krytykapolityczna.pl, 10 września 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Wywiady/11wrzesniaKrysztalowyPalacpozostalnietkniety/menuid-1.html

„Polscy mężczyźni nie bardzo się starają w związkach. Ale rozstanie jest zawsze dla nich jakimś dramatem i pretekstem do zapicia nieszczęścia z kolegami. Taki mocno słowiański rys. Upić się, cierpieć, rozdzierać szaty, może nawet targnąć się na swoje życie – tak by wszyscy to zobaczyli. I dopiero w chwili rozstania okazuje się, jak mu jednak bardzo zależało. Na szczęście odkąd polscy mężczyźni weszli do Unii Europejskiej, wiele się zmieniło.”

Monika Jaruzelska (1963) polska dziennikarka, stylistka, projektantka mody

Towarzyszka panienka
Źródło: s. 160

O życiu , O mężczyznach , O szczęściu , O cierpieniu

„Dlaczego mówisz, że oszalałam? Bo szanuję cię za to, co robisz? Bo uważam cię za dobrego męża, chociaż nie pracujesz na Madison Avenue? I co z tego? Tak bardzo tęsknisz za dziennikarstwem czy po prostu musisz mieć jakiś pretekst, żeby zadręczać się do końca życia?”

Danielle Steel książka Teraz i na zawsze

Teraz i na zawsze

„W amerykańskim stanowisku nie chodzi o to, żeby znaleźć powód dla wojny. Gdyby USA nie były zainteresowane pokojowym rozwiązaniem, prezydent Stanów Zjednoczonych nie jeździłby do siedziby ONZ, żeby tam wygłaszać przemówienie i nie marnowałby ostatniego półtora miesiąca. (…) Ja też miałbym mniej siwych włosów, jakby nam był potrzebny tylko pretekst do wojny.”

Colin Powell (1937)

Źródło: „Kommiersant”, 31 października 2002

O wojnie

„(…) we wszystkich spektaklach Janusza Wiśniewskiego (…) nie należy sugerować się tekstem sztuki.(…) jest jedynie pretekstem.”

Mirosław Kropielnicki (1965) polski aktor

Źródło: „Gazeta Festiwalowa”, 9 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kca.htm

„Dla narodu „żyć w godności” tyle oznacza, co uznać na serio, że naród może zginąć tylko z własnej bezwoli, że nie może – pod pretekstem, iż jest małoliczny, osłabiony, zewnętrzną siłą zniewolony – wyrzekać się swojej woli bycia dla siebie podmiotem; że uprawnienie narodu do bycia sobą nie przedawnia się, chyba za jego zgodą.”

Leszek Kołakowski (1927–2009) polski filozof

Sprawa polska (1973)

O sile

„Moje życie zmieniła kobieta i jest to zmiana na lepsze. Odejście z zakonu i rezygnacja z posługi kapłańskiej jest moją osobistą sprawą. Mam świadomość, że odejście może być potraktowane jako pretekst usprawiedliwiający związek z kobietą.”

Stanisław Obirek (1956) teolog polski, były jezuita

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, „Duży Format” nr 1, 2006

O życiu , O kobietach , O odejściu , O zmianach

„Przykłady mamy spisane i jeśli zajdzie taka potrzeba, przekażemy je do wiadomości stacji. Osobiście patrząc na „szkiełko” widzę przytyki pod jednym adresem. A jeśli zdarzy się żart z rządzących to raczej sympatyczny i to chyba tylko przez pomyłkę. Odnoszę wrażenie, że pod pretekstem audycji satyrycznej z ludzi robi się wariata. To nie jest satyra, tylko ośmieszanie. Ta błazenada bywa czasem żenująca i agresywna. Za każdym razem, kiedy śledzę program, znajduję złośliwy fragment poświęcony komuś z PIS-u. Prowadzący naśmiewają się akurat z PiS-u. Zastanawia mnie, co mam akurat takiego?”

Marek Suski (1958) polski działacz polityczny

o Szkle kontaktowym.
Źródło: pardon.pl http://www.pardon.pl/artykul/5620/suski_tvn_sieje_nienawisc_pod_maska_pseudosatyry, 21 lipca 2008

O ludziach , O wariatach , O wrażeniach , O czasie

„Zwróciłem się do ludzi z AK z prośbą o pomoc w wyprowadzeniu z getta resztek bojowników, ale oni chcieli skończyć nie tylko z powstaniem, lecz również z powstańcami. Jako bojownicy – z punktu widzenia AK – byliśmy zbędni wszędzie na polskiej ziemi. Nie chcę przez to powiedzieć, że nie było wśród nich ludzi, dla których ważny był aspekt humanitarny. Ale ich organizacja nie była na to nastawiona. AK nie była organizacją pomocy, była to organizacja wojskowa. I jako taka nie potrzebowała nas ani w walczącym getcie, ani w aryjskiej części Warszawy. Byliśmy im niepotrzebni także w partyzantce – jako Żydzi, wszędzie byliśmy zbędni. Co prawda proponowali nam, żebyśmy poszli do partyzantki, ale potem zabijali nas. Również w partyzantce zabijali nas – sami partyzanci. (…)
Nie ulega wątpliwości, że antykomunistyczne przesłanki były w tym przypadku jedynie pretekstem. Ludzie ci, w rękach których leżał los Żydów, nie mogli nie wiedzieć, kim jest Mordechaj Anielewicz, kim jest Icchak Cukierman. (…) Czy nie wiedzieli, kim są syjoniści i kto stoi na ich czele w Polsce? Czy nie wiedzieli o ruchu pionierskim? Nie ulega wątpliwości, że wiedzieli to wszystko i był to tylko pretekst, taki sam jak każdy inny.”

Icchak Cukierman (1915–1981) żydowski powstaniec warszawski

Źródło: Nadmiar pamięci (siedem owych lat). Wspomnienia 1939–1946, cyt. za: Elżbieta Janicka, Kamienie na szaniec, krytykapolityczna.pl, 6 kwietnia 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/historia/20130406/janicka-kamienie-na-szaniec

O losie , O ludziach , O prawdzie , O historii

„To wyłącznie przejaw męskiej dominacji i potrzeby kontroli nad światem kobiet. Religia jest jedynie wygodnym pretekstem do braku dyskusji nad autorytarnymi zakazami.”

Asmaa al-Ghoul (1982)

Źródło: Anna Jasińska, Zuzanna O'Brien, Top 10. Rok kobiet, „Twój Styl”, nr 1 (270), styczeń 2013, s. 132.

O kobietach , O świecie , O religii

„Donatyści mieli rozległe i niezmiernie trwałe poparcie wśród kleru, czego nie naruszały szykany o charakterze fiskalnym (ponieważ zwolnienia z podatków i z munera przysługiwały tylko katolikom, duchowni donatystów za swe przekonania płacili, i to dosłownie, olbrzymią cenę), a także – co ważniejsze – wśród mas. Właśnie dlatego Konstantyn podejmował próby nawiązania porozumienia, zdając sobie sprawę z siły donatystów; nie mógł też, co szybko zrozumiał, złamać jej, nie znajdując jakiegoś pretekstu. Ludzie żyjący w miastach afrykańskich nie poparliby donatystów, gdyby nie byli przekonani, że schizmatycy są ludźmi uczciwymi, przynajmniej w większości, a ich oskarżenia przeciwko katolikom mają realne podstawy.”

Donat Wielki

Autorka: Ewa Wipszycka, Kościół w świecie późnego antyku, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 143.
termin „munera” oznaczał wszelkie pozapodatkowe obowiązki obywatela na rzecz państwa – ich rozmiary i charakter zależały od posiadanego majątku i statusu społecznego: od pracy fizycznej (np. w piekarniach państwowych, budowy dróg i kanałów) po wykonywanie na rzecz państwa funkcji publicznych (np. pobór podatków, konwojowanie transportów, organizacja robót publicznych).
O Donacie

O ludziach , O charakterze , O sile

„Coraz częściej na animacje chodzi dorosła publiczność. Czasem dziecko jest niemal zaciągane siłą i stanowi jedynie pretekst, żeby dorosły obejrzał wesołą kreskówkę.”

Grzegorz Pawlak (1961) polski aktor głosowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rknd.htm

O dzieciach , O sile , O czasie

„W finale Aladeen wygłasza przemówienie do Amerykanów, zachwalając im, jak pięknie ich kraj mógłby wyglądać, gdyby też był dyktaturą. W dyktaturze cały majątek kraju należałby do 1 proc. najbogatszych. Media kontrolowałby jeden magnat z rodziną i te media wywoływałyby sztuczne ataki paniki, co ułatwiałoby atakować inne kraje pod fałszywymi pretekstami. Ludzi o jakimś kolorze skóry można by napiętnować jako rasę naturalnie skłonną do przestępczości i zapełnić jej przedstawicielami więzienia. „Oczywiście, trudno wam sobie coś takiego wyobrazić” – kończy Aladeen i my dopiero teraz sobie uświadamiamy, że on cały czas opisywał nie taką Amerykę, jaka istnieje naprawdę, tylko taką, jaką sobie wyobraził jako dyktaturę.”

Wojciech Orliński (1969) polski dzienikarz

o najnowszym wcieleniu Sachy Baron-Cohena w filmie Dyktator.

O ludziach , O rodzinie , O czasie

„Mamy do czynienia z demontażem państwa, przeprowadzanym, czy to pod pretekstem kryzysu, czy pod pretekstem reformy. Wali się polskie państwo, wali się system emerytalny, system sądowniczy i walą się polskie przedsiębiorstwa.”

Dariusz Grabowski (1950) polityk polski

o polityce rządu Donalda Tuska.
Źródło: „Polskie państwo wali się”, wp.pl, 16 lutego 2009 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Polskie-panstwo-wali-sie,wid,10854161,wiadomosc.html

„Zwę chrześcijaństwo jednym wielkim przekleństwem, jednym wielkim najwnętrzniejszym zepsuciem, jednym wielkim instynktem zemsty, dla którego żaden pretekst nie jest dość jadowity, tajny, podziemny, mały – zwę je jedną nieśmiertelną, hańbiącą plamą na ludzkości.”

Friedrich Nietzsche (1844–1900) filozof niemiecki

O zemście

„Niektórzy myślą i mówią o Marii pogardliwie; inni jednak, skłaniając się ku przeciwnej stronie, wychwalają ją ponad to, co przystoi. (…) Pod pretekstem, iż jest to słuszne, diabeł skrycie wchodzi do umysłów ludzi i ubóstwia śmiertelną naturę; on kształtuje posągi, które mają ludzkie podobieństwo po to, aby ludzie mogli czcić zmarłych i wprowadzać obrazy dla uwielbienia, popełniając cudzołóstwo z umysłem przeciwko jednemu i jedynemu Bogu. Tak, z pewnością, ciało Marii było święte, lecz ona nie była Bogiem. Tak, istotnie, Dziewica była dziewicą, i czcigodną, ale nie została nam dana po to, by ją uwielbiać. Ona uwielbiała tego, którego urodziła ze swego ciała; tego, który jest z nieba i z łona Ojca. I dla tej przyczyny Ewangelia zapewnia nas w tym, sam Pan oświadcza, że: „O kobieto, co ty masz do mnie? Moja godzina jeszcze nie nadeszła” (J 2, 4). I tak, aby nikt nie wywnioskował ze słów, „O kobieto, co ty masz do mnie”, że święta Dziewica jest ważniejsza, nazywa ją „kobietą”. (…) Słowo, którym jest Bóg, przybrało ciało z Marii, jednak nie po to, aby Dziewica mogła być adorowana, ani też, by on mógł uczynić ją Bogiem. Niechaj Maria będzie poważana, lecz niech Ojciec i Syn i Duch Święty będą czczeni; niech nikt nie czci Marii. (…) Niech te rzeczy zostaną wymazane, które zostały błędnie zapisane w sercach tych, którzy zostali zwiedzeni. Niech pożądanie posążków będzie wytępione z ich oczu. Niech stworzenie znów powróci do Mistrza. Niech Ewa i Adam powrócą do oddawania czci samemu Bogu. Niech nikt nie będzie prowadzony głosem węża.(…) Chociaż Maria jest święta i ma być poważana, jednakże nie jest przeznaczona by ją czcić.”

Epifaniusz z Salaminy (315–403)

Źródło: Panarion 79–3.2:4; 3.2:7.

O kobietach , O Bogu , O ludziach , O myślach

„Pod pretekstem podziwiania fantastycznej panoramy stolicy zaciągnęłam Fidela między szalupy. (…) Kiedy się tam obejmowaliśmy, ujął moją twarz w dłonie i powiedział: Te quiero, mi cielo.”

Marita Lorenz (1939–2019)

Źródło: Diane Ducret, Kobiety dyktatorów 2, tłum. Anna Maria Nowak, Wydawnictwo Znak, Kraków 2013, ISBN 9788324021628, s. 61.

O kobietach

„Troska: pretekst do nowych zmartwień.”

Antoni Regulski

„Również organizacje pozarządowe postanowiły skorzystać z wyroku na straszliwego Saddama Husajna, żeby zakadzić smrodkiem dydaktycznym. Jedną z nich jest Helsińska Fundacja Praw Człowieka, utrzymująca się głównie z pieniędzy udzielanych jej przez „filantropa”, który chyba pierwszy skapował, że najtańszym sposobem szlamowania naiwniaków jest stworzenie sieci informatorów i agentów wpływu pod pretekstem tresowania tubylców do demokracji…”

Stanisław Michalkiewicz (1947) polski pisarz i publicysta

O demokracji

„Moja naiwność i dziecięcość wyraża się przede wszystkim w tym, że przestałem udawać jakobym był mądrzejszy od autora tekstów. Przestaję go traktować jako pretekst do wyrażania moich poglądów. Dziś staram się przede wszystkim zrozumieć, po co autor tak czy inaczej konkretną kwestię napisał. Nie chcę głosić, chcę pytać. Dziś interesuje mnie dialog, spotkanie z człowiekiem, a nie ze świetnie wyuczonym manekinem.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: Głosić nie zamierzam, chcę pytać, „Dziennik Bałtycki” 24–26 grudnia 1993

O naiwności

„Z polskiego doświadczenia wynoszę gorzkie przekonanie, że europejska opinia publiczna, zdolna do tak krańcowej i gwałtownej reakcji na los jakiegoś kraju w tejże Europie, pozostaje zarazem niewzruszona wobec sytuacji krajów takich jak mój. Reakcja na wprowadzenie stanu wojennego w Polsce to tylko jeden z dowodów. W istocie bowiem wszystkie te obostrzenia, jakie wprowadzono w Polsce po 13 grudnia, w Kolumbii obowiązują niemal bez przerwy od lat trzydziestu i pod pretekstem ich przestrzegania dokonywano największych aktów samowoli, stosowano najwymyślniejsze tortury i popełniano w majestacie prawa więcej zbrodni niż te wszystkie, które miały miejsce w Polsce w czasie stanu wojennego. A jednak nawet najlepiej poinformowani Europejczycy ośmielają się nadal utrzymywać, że Kolumbia jest najdawniejszą ostoją demokracji w Ameryce Łacińskiej.”

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

Źródło: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, op. cit., s. 255.

O losie , O książkach , O świecie , O demokracji

„Wojna jest dla mnie w jakimś stopniu pretekstem – interesują mnie ludzkie postawy, przeżycia, ambicje i dążenia. Ujawniają się przecież najdobitniej właśnie w sytuacjach dramatycznych, jakich dostarczał tamten okres.”

Wojciech Marczewski (1944)

Źródło: „Film” nr 7, 1972

O wojnie

„Sprawa Lecha Wałęsy jest tylko pretekstem. Prawdziwa walka prowadzona przez pokolenie – które ma dziś władzę – jest walką o wizję historii.”

Jan Żaryn (1958) polski historyk

Źródło: „Sprawa Wałęsy to tylko pretekst”, wp.pl, 10 kwietnia 2009 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Sprawa-Walesy-to-tylko-pretekst,wid,11027694,wiadomosc_prasa.html

O historii , O walce

„Ludzie pytają, czy kiedyś się buntowałam. Nigdy nie znalazłam pretekstu, żeby się przeciw czemuś lub komuś buntować.”

Kate Hudson (1979) aktorka amerykańska

Źródło: „InStyle” nr 2 (11), luty 2009

O ludziach

„Skłonność płci każe szukać kobiety, z którą można zaznać rozkoszy – wyobraźnia podsuwa sercu pretekst, by usprawiedliwić wybór.”

Benjamin Constant (1767–1830) polityk francuski, pisarz

O kobietach , Serce

„Czy można marzyć o praworządności w swoim kraju, ale jednocześnie nie zgadzać się, żeby Komisja Europejska groziła mu sankcjami, a Parlament Europejski przy każdej okazji biadolił nad stanem demokracji? (…) Każdy polityk w Niemczech, Francji czy Wielkiej Brytanii bez wahania odpowie „tak”. W Polsce jednak trwa plemienna walka, w której tematy europejskie wykorzystywane są jako pretekst do rozgrywek wewnętrznych. I jak popiera się plemię PiS, to trzeba chcieć mniej Europy, a jak plemię PO – to więcej Europy. (…) Polityk taki jak Jacek Saryusz-Wolski jest w tych warunkach skazany na margines życia partyjnego. Bo dla niego interes partyjny jest drugorzędny, liczy się interes Polski w Europie.”

Jacek Saryusz-Wolski (1948) polityk polski

O Jacku Saryuszu-Wolskim

O demokracji , O walce

„Co się tyczy [paryskich] bulwarów, to w ogóle nie można po nich chodzić. Wszyscy zasuwają z burdelu do kliniki, a z kliniki z powrotem do burdelu. A dokoła jest tyle trypra, że ledwie można złapać dech. Kiedyś wypiłem trochę i poszedłem Polami Elizejskimi - a dokoła było tyle trypra, że ledwie powłóczyłem nogami. Zobaczyłem dwoje znajomych: on i ona, oboje jedzą kasztany, bardzo starzy oboje. Gdzieś ich już widziałem? W gazetach? Nie pamiętam, ale poznałem: Louis Aragon i Elsa Triolet. "Ciekawe - błysnęła mi myśl - skąd idą: z kliniki do burdelu czy z burdelu do kliniki?" I sam sobie przerwałem: "Wstydziłbyś się. Jesteś w Paryżu, a nie w Chrapuszowie. Zadaj im lepiej pytania o sprawy społeczne, o najbardziej palące sprawy."
Doganiam Louisa Aragona i zaczynam mówić, otwierając przed nim serce. Mówię, że jestem zdesperowany, ale nie mam najmniejszych wątpliwości, że umieram od nadmiaru węwnętrznych sprzeczności, i dużo różnych takich. A on spogląda na mnie, salutuje mi jak stary weteran, bierze swą Elsę pod rękę i idzie dalej. Ja znów ich doganiam i zwracam się tym razem już nie do Louisa, lecz do Triolet. Mówię, że umieram na brak wrażeń, że gdy przestaję rozpaczać, ogarniają mnie wątpliwości, gdy tymczasem w chwilach rozpaczy w nic nie wątpiłem… A ona tymczasem, jak stara kurwa, poklepała mnie po policzku, wzięła pod rączkę swojego Aragona i poszła dalej.
Potem, rzecz jasna, dowiedziałem się z prasy, że to wcale nie byli oni, tylko Jean-Paul Sartre i Simone de Baeuvoir, ale jaka to teraz dla mnie różnica! Poszedłem do Notre-Dame i wynająłem tam mansardę. Mansarda, facjatka, oficyna, antresola, strych - ciągle to wszystko mylę i nie widzę różnicy. Krótko mówiąc, wynająłem miejsce, w którym można leżeć, pisać i palić fajkę. Wypaliłem dwanaście fajek i odesłałem do "Revue de Paris" mój esej pod francuskim tytułem "Szyk i blask - immer elegant". Esej na temat miłości.
A wiecie przecież, jak trudno jest we Francji pisać o miłości. Dlatego że wszystko, co dotyczy miłości, zostało już we Francji dawno napisane. Tam wiedzą o miłości wszystko, a u nas nic. Spróbujcie u nas komuś ze średnim wykształceniem pokazać twardy szankier i zapytać: "Jaki to szankier, twardy czy miękki!" - na pewno strzeli: "Jasne, że miękki." A jak zobaczy miękki, to już zupełnie straci orientację. A tam - nie. Tam mogą nie wiedzieć, ile kosztuje dziurawcówka, ale jeśli już szankier jest miękki, to będzie takim dla każdego i nikt go nie nazwie twardym…
Krótko mówiąc, "Revue de Paris" zwróciło mi esej pod pretekstem, że został napisany po rosyjsku, a francuski był tylko tytuł. Wypaliłem więc na antresoli jeszcze trzynaście fajek i stworzyłem nowy esej, również poświęcony miłości. Tym razem cały tekst od początku do końca był napisany po francusku, a rosyjski był jedynie tytuł: "Skurwysyństwo jako najwyższe i ostatnie stadium kurestwa." I posłałem tekst do "Revue de Paris".
[Znów mi go zwrócili. ] Styl, powiedzieli, znakomity, natomiast główna myśl - fałszywa. Być może, powiedzieli, da się to zastosować do warunków rosyjskich, ale nie francuskich. Skurwysyństwo, powiedzieli, wcale nie jest u nas stadium najwyższym i bynajmniej nie ostatnim. U was, Rosjan, powiedzieli, kurestwo, które osiągnie granice skurwysyństwa, zostanie przymusowo zlikwidowane i zastąpione przez programowy onanizm. Natomiast u nas, Francuzów, nie jest wprawdzie w przyszłości wykluczone organiczne zrastanie się pewnych elementów rosyjskiego onanizmu, potraktowanego bardziej swobodnie - z naszą ojczystą sodomią, będącą efektem transformacji skurwysyństwa za pośrednictwem kazirodztwa; jednakże owo zrastanie się nastąpi na gruncie naszego tradycyjnego kurestwa, mając charakter absolutnie permanentny.”

Wieniedikt Jerofiejew książka Moskwa-Pietuszki

Moscow to the End of the Line

O myślach , O myśleniu , O wrażeniach , O charakterze

„Najpierw pod pretekstem religijnym szczuje się i zniesławia ludzi. Później pod pretekstem kłamstwa, że plac ma służyć obronności, przejmuje się plac i stawia się pomniki brata. To budzi niesmak i nie zmusi się Polaków do jakiegoś szacunku.”

Radosław Sikorski (1963) polski polityk, dziennikarz

Radosław Sikorski: działania PiS ws. pomnika Lecha Kaczyńskiego budzą niesmak https://wiadomosci.onet.pl/kraj/radoslaw-sikorski-dzialania-pis-ws-pomnika-lecha-kaczynskiego-budza-niesmak/dpb6q9l, onet.pl, 27 marca 2018

O ludziach , O kłamstwie

„Ja? Wszystko powiedział przecież autor. Nigdy nie uważałem, że dzieło może być pretekstem do interpretacyjno-inscenizacyjnych popisów reżysera. Podstawą europejskiego teatru jest utwór, który należy urzeczywistnić na scenie w stosownej interpretacji i formie.”

Kazimierz Dejmek (1924–2002) polski reżyser teatralny

w odpowiedzi na pytanie „O czym chce pan powiedzieć w swoim spektaklu?”.
Źródło: „Gazeta Łódzka”, 12 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/senp.htm

„Pisząc przez ostatnie 35 lat kilkanaście słowników, zawsze starałem się, pod byle pretekstem, przemycić do nich swoje widzenie świata, osobiste poglądy i oceny, a nawet własne poczucie humoru. Była to jednak z reguły kontrabanda ciasno ograniczona surowymi ramami gatunku.”

Władysław Kopaliński (1907–2007) polski leksykograf, tłumacz, wydawca

Mój przyjaciel Idzi
Źródło: Wstęp, s. 5.

„Dla mnie Bóg w rozumieniu chrześcijańskim istnieje tak samo jak krasnale, elfy, smoki, postacie literackie i bogowie z innych religii. Jest wyłącznie w kulturze, stworzonej przez ludzi. Nie mogę zatem obrazić Zeusa, Hamleta, Bazyliszka, Legolasa czy Gapcia, bo poza ludzką wyobraźnią, choćby zbiorowo była liczona w miliony, ich nie ma. To samo dotyczy Jahwe. Dla większości z kilku miliardów ludzi na świecie to byt równie realny, co Harry Potter, Han Solo czy Batman. Można w jakimś miejscu na Ziemi, o zbliżonym do Polski daltonizmie legislacyjnym, wprowadzić prawo, które uzna, że wypowiedzi na temat Gapcia, Zeusa czy Batmana podlegają kontroli i te z nich, które zostaną uznane przez prawodawcę za obraźliwe, staną się pretekstem do kar, łącznie z uwięzieniem. Ale w niczym to nie zwiększy boskości Zeusa, skuteczności Batmana czy powagi Gapcia.”

Andrzej Saramonowicz (1965) polski scenarzysta, reżyser, producent, dziennikarz oraz dramaturg

Źródło: Saramonowicz: Dla mnie Bóg istnieje tak samo jak krasnale, elfy, smoki https://www.dorzeczy.pl/kraj/105313/saramonowicz-dla-mnie-bog-istnieje-tak-samo-jak-krasnale-elfy-smoki.html, dorzeczy.pl, 9 czerwca 2019.

O Bogu , O ludziach , O religii

„Propaganda o. Rydzyka jest też proporcjonalna do strumienia pieniędzy, które płyną z publicznej kasy do jego imperium pod różnymi pretekstami.”

Krzysztof Brejza (1983) polski polityk

Źródło: Tomasz Ciechoński Brejza pod Radiem Maryja: Skandaliczna decyzja wojewody! http://torun.wyborcza.pl/torun/7,48723,24710971,brejza-pod-radiem-maryja-skandaliczna-decyzja-wojewody.html#S.srodkowaNajwieksza-K.C-P.-B.2-L.2.maly, wyborcza.pl, 29 kwietnia 2019.

„Wkroczenie cywilizacji do świata pierwotnego stwarza mnóstwo zabawnych, wręcz groteskowych sytuacji, lecz nie chodzi tu bynajmniej o karykaturę. Filmowe Taplary to nie tylko ciemnota i zacofanie, to także pretekst do refleksji o kulturowym rozdarciu. Znajduje ono wyraz w postaci Kaziuka, który pierwszy złamie ustalone obyczaje. Dramat osnuty na motywie raju utraconego, podający w wątpliwość cywilizacyjny optymizm. Dramat kameralny, świetnie zagrany i zabawny.”

Jan F. Lewandowski (1952–2015) Polski historyk, dziennikarz i filmoznawca

o Konopielce
100 filmów polskich (2002)
Źródło: s. 152.

O optymiźmie