Cytaty na temat kilometr (77 cytatów)

„Ażeby wywołać złudzenie potęgi naszych sił, postanowiłem skonstruować w odległych o pięć kilometrów od Trypolisu warsztatach sporą ilość fałszywych czołgów. Zamontowane na podwoziach od Volkswagena do złudzenia przypominały prawdziwe kolumny wojsk pancernych.”

Erwin Rommel (1891–1944) niemiecki generał

Erwin Rommel o przechytrzeniu wojsk anglo – amerykańskich podczas kampanii w Afryce Północnej

Odległy

„Mówię do Was z pola walki we Francji. Walcząc tu u boku naszych sojuszników brytyjskich, amerykańskich, kanadyjskich z tym samym, co i Wy, wrogiem – sercem i myślami jesteśmy zawsze z Wami. (…) Dzielą nas jeszcze tysiące kilometrów, ale ciosy, które tu padają, są ciosami zadawanymi tym samym Niemcom, którzy dziś niszczą i palą stolicę Polski. Pomoc dla Was idzie od Zachodu. Jesteśmy dumni, że dane nam jest brać udział w tej błyskawicznej ofensywie armii sojuszniczych. Lecz jednocześnie przepełnieni jesteśmy najgłębszym niepokojem o Wasze losy. Największym bowiem szczęściem każdego polskiego żołnierza byłoby walczyć w Polsce, w Warszawie. Polska Dywizja Pancerna we Francji składa hołd żołnierzom i ludności cywilnej Stolicy. Ślubujemy, że poniesione przez Was ofiary pomścimy stokrotnie.”

Stanisław Maczek (1892–1994) generał polski

do walczących w powstaniu warszawskim, 1 września 1944.
Źródło: Andrzej Kunert, Rzeczpospolita Walcząca. Powstanie Warszawskie 1944, Wyd. Sejmowe, Warszawa 1994, s. 233-234

O losie , O szczęściu , O pomocy , O walce

„Panie, wiem, że jesteś zajęty, że nie masz czasu, że dziś odwiedzasz piekło, ale uważam, że powinieneś rozpędzić mój naród na cztery wiatry. Powinieneś przepędzić go od siebie jak tych przekupniów ze świątyni. Na jakąś pustynię ich wygnać, żeby się tułali jak Żydzi. Żeby im się nie wydawało, że mają do Ciebie jakiś grupowy dostęp, że im będziesz zbiorowo rozpatrywał i liczył im te wszystkie plemienne zasługi, które sobie wyobrażają, zapisują i potem w nie wierzą. Że to są zasługi przed Tobą. Panie, ja bym ich na Twoim miejscu rozgonił po całym świecie jak naród Izraela i dopiero by się okazało, ile są warci. Jakby nie mieli tego swojego Mazowsza, Kieleckiego, Grunwaldu, tych wszystkich listopadów, styczniów i wrześniów dymiących spalonym mięsem, toby się okazało. Jakby nic nie mieli. Jakby nie mieli żadnego Ruska, Niemca ani Żyda na usprawiedliwienie, ani tego swojego papieża nie mieli na pogański kult, tylko na sto kilometrów piasek, toby było wiadomo, czy oni wierzą, czy tylko robią narodowy interes. Piasek i wieczność. Tak bym zrobił. W kosmos. I Częstochowę na ich oczach bym im rozpirzył jak Jerycho, jak stragany jerozolimskich gołębiarzy. Żeby, gdy już popędzisz kota temu mojemu narodowi wybranemu, mogli przyjść do Ciebie niewidomi i chromi i żeby nie musieli z tych wiejskich poczt z żółtą trąbką wysyłać czerwonych przekazów z ostatnim groszem dla zbójeckich jaskiń w eterze. Tak sobie myślę już za Dubienką, gdy przecinam dwunastkę, która po tamtej stronie granicy zamienia się w M07 i ciągnie aż do Kijowa.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Wschód

O myślach , O czasie , O myśleniu , O piekle

„Nie trzeba być Indianinem, by czuć się samotnym i przerażonym w środku lasu. Była pani kiedykolwiek w lesie, setki kilometrów od cywilizacji? Las ma swoje ogromne, mroczne serce, niech mi pani wierzy. Nie będzie pani chciała wejść czemuś takiemu w drogę.”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

Wendigo (2006)

Serce

„[…] szansa zredukowania „problemu Solaris” do nonsensu czy do zera, sąd, że nie mamy do czynienia z żadną Istotą, a tym samym przegrana nasza nie jest bynajmniej przegraną – wszystko to upadało raz na zawsze. Czy chcieli tego, czy nie, ludzie teraz musieli przyjąć do wiadomości sąsiedztwo, które, choć za bilionami kilometrów próżni, oddzielone przestrzenią całych świetlnych lat, legło na drogach ich ekspansji, trudniejsze do ogarnięcia od pozostałego Wszechświata.
Jesteśmy, być może, w punkcie zwrotnym całych dziejów – myślałem. Postanowienie rezygnacji, odwrotu, aktualnego lub w niedalekiej przyszłości mogło wziąć górę, nawet zlikwidowania samej Stacji nie uważałem za rzecz niemożliwą czy choćby nieprawdopodobną. Nie wierzyłem jednak, aby w ten sposób dało się ocalić cokolwiek. Samo istnienie myślącego kolosa nigdy już nie da ludziom spokoju. Choćby przemierzyli Galaktyki, choćby związali się z innymi cywilizacjami podobnych do nas istot, Solaris będzie wiecznym wyzwaniem, rzuconym człowiekowi.”

Stanisław Lem książka Solaris

Utwory, Solaris

O ludziach , O górach , O myślach , O szansie

„Wielomilionowe armie wywołały na scenę fronty o długości setek tysięcy kilometrów.”

Michaił Tuchaczewski (1893–1937) radziecki wojskowy, marszałek

opisując I wojnę światową.

„Międzynarodowe Biuro Regulacji Klimatów przeszło od skromnych prób lokalnej zmiany pogody (…) do frontowego ataku na głównego wroga ludzkości. Był nim mróz, od setek milionów lat usadowiony wokół biegunów planety. Wieczne lody (…) miały raz na zawsze zniknąć. Dla osiągnięcia tego celu należało ogrzać olbrzymie obszary oceanu i lądów, stopić tysiące kilometrów sześciennych lodu…”

Stanisław Lem książka Astronauci

Utwory, Astronauci
Źródło: s. 17

O pogodzie

„Jestem zadowolona, bo dostałam potwierdzenie, że praca wykonana latem przynosi efekty. W sobotę wygrałam sprint techniką klasyczną, a w niedzielę byłam druga w rywalizacji na 10 kilometrów. Oczywiście, strata aż 42 sekund do Therese Johaug była trochę za duża, ale myślę, że w kolejnym tygodniu uda mi się już do niej zbliżyć.”

Marit Bjørgen (1980) norweska biegaczka narciarska

o zawodach Pucharu Świata w Kuusamo w 2014 roku.
Źródło: Marit Bjoergen w RMF FM: Cieszę się, że Justyna nie zakończyła kariery, rmf24.pl, 2 grudnia 2014 http://www.rmf24.pl/raport-zimowe-zmagania/sezon2014-15/news-marit-bjoergen-w-rmf-fm-ciesze-sie-ze-justyna-nie-zakonczyla,nId,1567721

O myślach , O stracie , O myśleniu

„Bardzo możliwe, że się ukryli, że wyczuli mnie na sto kilometrów z tym moim zamiłowaniem do rozpadu, z tą żałosną skłonnością do wszystkiego, co nie wygląda tak, jak powinno.”

Andrzej Stasiuk książka Jadąc do Babadag

Jadąc do Babadag

„(…) Jednak pewnego kwietniowego poranka 1959 roku usłyszałam, jak matka czwórki dzieci, pijąc kawę z czterema innymi matkami na przedmiejskim osiedlu dwadzieścia pięć kilometrów od Nowego Jorku, tonem skrywanej desperacji wypowiada słowo „problem”. I kobiety od razu, bez słów, wiedziały, że nie mówi o problemie z mężem czy dziećmi, czy domem. Nagle zrozumiały, że ten sam problem, nienazwany, dotyczy także ich. Niepewne, zaczęły o nim rozmawiać. Potem, gdy odebrały dzieci ze żłobka i zawiozły je do domu na popołudniową drzemkę, dwie z nich płakały z ulgi, jaką przyniosła im świadomość, że nie są same.”

Betty Friedan książka Mistyka kobiecości

Mistyka kobiecości (The Femine Mystique, 1960)
Źródło: tłum. A. Wysokińska, „Res Publica” nr 210, 2008

O kobietach , O dzieciach , O domu , O kawie

„Szach tak bardzo ją kochał, że czasami nie potrafił powstrzymać łez po wizycie u chorej. On przebywał w swoim pałacu, Soraya została umieszczona niecały kilometr dalej, więc mógł ją często odwiedzać. Szach był zrozpaczony i niespokojny. Kilka razy przeżywał nawet załamanie i płakał.”

Ardeszir Zahedi (1928)

o małżeństwie Mohammada Rezy Pahawiego i Sorai Esfandijari Bachtijari.
Źródło: Ulrike Grunewald, Słynne rywalki, czyli gra o miłość, pieniądze i władzę, op. cit., s. 114.

O miłości , O pieniądzach , O małżeństwie , O grach

„Są ludzie, którzy tyranizują nas samych tylko faktem swego istnienia. Na próżno odgradzamy się od nich setkami kilometrów, nic nie pomoże.”

Louis Aragon (1897–1982) francuski pisarz

O ludziach

„Traciłem z oczu zaśnieżoną drogę. GPS wskazywał, że teren, na który wjeżdżam, nie istnieje. A jeśli przez przypadek znalazłem się w Polsce? Byłem spóźniony, ostatnia wioska rozpoznana przez satelitę leżała dwadzieścia kilometrów za mną, a jej nazwa pochodziła od pewnego gatunku drzewa liściastego. Było to jedno z nielicznych słów, które umiałem po słowacku, i to tylko dlatego, że z niezrozumiałych dla mnie powodów znajdowało się prawie w każdej lekcji podręcznika.”

Michal Hvorecký (1976) pisarz słowacki

początek opowiadania.
Miłość i śmierć na Boże Narodzenie

„Słowa wznoszą się wyżej niż dzwonnice, rozbrzmiewają z odległości, niejednorodne, na przestrzeni tysięcy kilometrów, wyzwalają obrazy.”

Éric-Emmanuel Schmitt (1960) pisarz francuski

Marzycielka z Ostendy

O odległości , Obraz

„Wiadomości z Niemiec, to tam, gdzie mają autostrady bez ograniczeń prędkości. Otóż dwie główne partie polityczne chcą z tym skończyć i przebąkują o wprowadzeniu maksymalnej prędkości 150 kilometrów na godzinę. Wyobraźcie sobie, że tak zrobili. Powstaje pytanie, po co nam w ogóle Niemcy, czy mają w ogóle sens.”

Richard Hammond (1969)

O prędkości , Sens , Pytanie

„Siatkówka to moje życie i jeżeli przegrywam przez jeden wielbłąd arbitra, to nie chodzę cały w skowronkach. Ten sport idzie do przodu, piłki latają ponad 100 kilometrów na godzinę. Sędziowie muszą o tym pamiętać.”

Łukasz Kadziewicz (1980) siatkarz polski

Źródło: wywiad, 2009 http://aves.lksdwernicki.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=87:ukasz-kadziewicz&catid=3:newsflash&Itemid=75

O życiu , O sporcie

„Dziś mamy tylko 8 kilometrów ciepła.”

Andrzej Zydorowicz (1942)

Wpadki komentatorskie
Źródło: TVP

„Na przykład w cenie benzyny 70% to podatek
Na utrzymanie tej hydry nienasyconej, ich dzieci, żon i matek
I właściwie kto wódki nie pije ten jest wywrotowcem, tak
Świadomie uszczuplającym dochody państwa – bezideowcem
Przez 7 lat zbudowano w Polsce 19 kilometrów autostrady
Los Angeles ma około 20, a Warszawa ponad 700 radnych”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

Kazik solo
Źródło: utwór Cztery pokoje

O losie , O dzieciach , O pokoju , O matce

„Pedagogiem, któremu zawdzięczam wszystko począwszy od wiedzy podstawowej poprzez wiarę w to, że poezja może być użyteczna, a skończywszy na opiece praktycznej w pierwszych latach pobytu na scenie w teatrze katowickim, był – Władysław Woźnik. W moim pojęciu największy ze wszystkich znawca sztuki teatru, jakich spotkałem w życiu.(…) Okres katowicki 1949–1956–wspomina dalej – to była podstawowa szkoła aktorska w konfrontacji z widzem najlepszym i najbogatszym, bo graliśmy dla robotników i młodej inteligencji (tej najbujniejszej, która rozkwitła po wojnie), mieliśmy straszliwy objazd – około 150 tysięcy kilometrów autobusem, w tym 40 miejscowości Śląska, które odwiedzaliśmy stale.”

Gustaw Holoubek (1923–2008) polski aktor teatralny i filmowy, reżyser

Źródło: M. Czanerle, Gustaw Holoubek. Notatki o aktorze myślącym, WAiF, Warszawa 1972

O wojnie , O szkole , O wierze , O inteligencji

„Kiedy jedzie się samochodem setki kilometrów, na jaw wychodzą tajemnice, a konflikty ulegają załagodzeniu.”

Paullina Simons (1963) pisarka

Droga do raju

O tajemnicy

„Niesamowity południowy księżyc, spłaszczony na szczycie, oświetla wody w kierunku południowym. Wyobraźnia podsuwa obraz tych tysięcy kilometrów, tych samotności, gdzie zwarte i lśniące wody są jak oleista ziemia. To przynajmniej byłby spokój.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

Dzienniki z podróży

O samotności , Obraz

„Nie zwracamy uwagi na ideologię ani na deklarację dobrej woli, lecz na to, co zostało zrobione. Ile kilometrów dróg zbudowano. Ile szkół? Ile przybyło łóżek w szpitalach? Ile osób aresztowano bezprawnie? Czy kobiety są bezpieczne poza domem? Czy sądy są sprawne i niezależne?”

Mo Ibrahim (1946)

Źródło: Agnieszka Mitraszewska, Człowiek…, s. 93.

O kobietach , O domu

„Największą polską zmorą są przepisy o zamówieniach publicznych. To się odbija na wszystkich dziedzinach życia – od autostrad po zakup samolotów dla wojska – tym bardziej że dzięki unijnej kasie państwo sporo inwestuje. W przetargach liczy się tylko cena. To za to oferenci dostają najwięcej punktów, nie za jakość. Miało to ukrócić korupcję, a tymczasem spowodowało paraliż. Bo przychodzi jakaś firma, daje cenę za kilometr autostrady o połowę niższą, a potem albo budowę partoli, albo staje w połowie prac i domaga się renegocjacji kontraktu. To opóźnia inwestycje o lata. I w efekcie są droższe, niż gdyby od razu wybrać ofertę.”

Jerzy Owsiak (1953) polski muzyk i działacz społeczny

Źródło: rozmowa Grzegorza Sroczyńskiego, Wkurzam, choć wkurzać nie chcę, „Gazeta Wyborcza”, 14–15 stycznia 2012

„Powiem szczerze, że praca intelektualna w chodzie na dystansie 50 kilometrów polega na tym, żeby nie przegapić bidonów, które trzeba wziąć na drogę, bądź usłyszeć międzyczas pokonywanego okrążenia. Trzeba bardziej opierać się na intuicji, na zmysłach słuchu, zapachu, temperatury, niż na myśleniu. Owszem, decyzje trzeba podejmować odważne, ale im mniej refleksji, myślenia w trakcie zawodów, tym dla mnie lepiej. Można być intelektualistą przed, albo po, ale nie w trakcie.”

Robert Korzeniowski (1968) polski lekkoatleta

Źródło: lubaczow.pl. 2003 http://lubaczow.pl/go.php/pl/honorowi_obywatele/robert_korzeniowski/korzeniowski_wywiad/

O myślach , O decyzjach , O myśleniu

„Spadanie z mostu tak wysokiego jak Golden Gate to zaledwie cztery sekundy. Tylko tyle trwa ostatnia podróż. Cztery sekundy spadania przez no-man’s-land dzielący dwa światy. Cztery sekundy, w czasie których już się prawie nie żyje… choć jeszcze nie całkiem umarło. Cztery sekundy podróży w próżni. Odruch wolności czy szaleństwa? Odwagi czy słabości? Cztery sekundy, po upływie których wpada się do wody z szybkością stu dwudziestu kilometrów na godzinę. Cztery sekundy, po których następuje śmierć.”

Guillaume Musso (1974)

Będziesz tam?

O śmierci , O wolności , O czasie , O szaleństwie

„W końcu ile filmów kręci się w Polsce? Kręci się seriale, więc w nich się gra. Niektórzy mówią, że serial to coś gorszego. Dla mnie to jednak wielka gotowość zawodowa. Maratończyk, który bije rekordy dystansów, codziennie musi przebiec kilkadziesiąt kilometrów dla rozgrzewki. Seriale są dla mnie taką rozgrzewką.”

Leon Niemczyk (1923–2006) aktor polski

Źródło: „Dziennik Polski”, 6 grudnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/maratonp.htm

O grach

„Pamiętam, że basen olimpijski był pomalowany na czerwono, a na trasie wyścigu kolarskiego, mimo że liczył on 100 kilometrów, stał szpaler widzów. To wszystko dzieło propagandy.(…) Ulice miasta były wyludnione, a wszyscy niewygodni dla władzy – zostali usunięci ze stolicy.”

Jacek Wszoła (1956) lekkoatleta polski, mistrz olimpijski

o olimpiadzie w Moskwie.
Źródło: 30 lat po olimpiadzie w Moskwie, 20.07.2010 http://www.polskieradio.pl/jedynka/sygnalydnia/?id=22133

„Zrobiliśmy razem setki kilometrów po niebie,
ale na którymś z postojów zostawiliśmy sens.”

Zeus (1983)

Źródło: utwór Symfonia smaków

Sens

„Jeśli zacznie pan przeliczać dochód narodowy na głowę i porównywać z innymi krajami, to wyjdą panu różne przerażające zestawienia. Bezsensowne! Indianie rzadko obracają pieniędzmi oraz prawie nigdy nie rejestrują obrotów. Ich dochody się nie pojawiają w statystykach. Jedzenie pozyskują bezpłatnie z puszczy lub pola. Tak samo jak przez wieki. Jeśli im się nie wiedzie w mieście, mogą wyjść 20 kilometrów za miasto i na ziemi niczyjej postawić dom dla swojej rodziny. W Ekwadorze niepotrzebny jest żaden dochód, żeby żyć przyzwoicie całymi latami. Wystarczy włożyć trochę wysiłku fizycznego. Powoływanie się na pieniądze Polski i Ekwadoru nie ma sensu, bo w Ekwadorze pieniądze nie są niezbędne do życia.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

odpowiedź na argument, że PKB per capita w Polsce wynosi ok. 18 tysiące dolarów, a w Ekwadorze, którego obywatelstwo chce przyjąć Cejrowski, ok. 3 tysiące.
Źródło: „Rzeczpospolita” nr?

O pieniądzach , O jedzeniu , O domu , O wysiłku

„Kiedy mówimy o „rzece”, czytelnikowi europejskiemu przychodzi na myśl co najwyżej Dunaj liczący 2790 kilometrów. Gdyby mu tego nie opisać, miałby trudności z wyobrażeniem sobie Amazonki długości 5500 kilometrów. Na wysokości Belén del Para nie widać drugiego brzegu rzeki; jest ona w tym miejscu szersza niż Bałtyk. Kiedy my mówimy „burza”, dla Europejczyka oznacza to błyskawice i grzmoty, ale trudno by pojęli zjawisko, które naprawdę chcemy opisać. Podobnie ze słowem „deszcz”. W Andach, według opisu poczynionego dla Francuzów przez Javiera Marimera, też Francuza, zdarzają się burze trwające niekiedy i pięć miesięcy. (…) „Kto nie widział owych burz, nie zdoła sobie wyobrazić gwałtowności, z jaką się one rozwijają. Całymi godzinami błyska się bez przerwy i tak silnie, jakby krew tryskała, a powietrze drży od przeciągłego pomruku grzmotów, których echo niesie się po niebotycznych górach.””

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

Opis ten, choć daleki od arcydzieła, starczy, by przerazić największego europejskiego niedowiarka.
Źródło: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, s. 256–257.

O książkach , O świecie , O myślach , O myśleniu

„Jeśli nie mogę się z wami porozumieć z odległości ośmiu kilometrów, to jak będziemy z wami rozmawiać z Księżyca?”

Gus Grissom (1926–1967) astronauta amerykański

w trakcie feralnej próby Apollo 1.

O odległości

„Dnia 30 lipca, godz. 13. W Warszawie słychać huk armat. Niemcy cywilni wyjechali. Jest wojsko i Gestapo. Po paru dniach popłochu, u Niemców spokój. Wojska rosyjskie podobno o dwadzieścia kilometrów.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

depesza Korbońskiego do Londynu, 30 lipca 1944.
Źródło: Zofia Korbońska, Refleksje z powstania 1944. Zofia Korbońska świadek historii, wyd. Fundacja im. Stefana Korbońskiego, Waszyngton – Warszawa 2004, ISBN 8392149203, s. 24.

O historii

„Powitał go nieopisany wybuch radości. Burgiba przybył drogą morską. W porcie Gulette oczekiwała go flotylla statków rybackich, witało go wycie syren. Opatrzność chyba sprawiła, że na kilka kilometrów od stolicy zepsuł się jego samochód i wjechał do miasta na białym koniu w ogromnym kapeluszu przybranym czarnymi piórami noszonymi przez plemię Zlass. Idealny wprost wizerunek Najwyższego Bojownika. Natychmiast po przyjeździe powitał beja Tunisu, co było niezwykle dyplomatycznym posunięciem. W tej sytuacji bej musiał odpowiedzieć mu tym samym i zapewnić mu godne przyjęcie. To nie przeszkodziło Burgibie odsunąć go od władzy dwa lata później. W każdym razie układ dotyczący autonomii wewnętrznej został podpisany, tak jak było ustalone 3 lipca 1955 roku.”

Bernard Tricot (1920–2000)

wspominając nieoficjalny i triumfalny powrót Habiba Burgiby do Tunisu 1 lipca 1955.
Źródło: Pierre Accoce, Pierre Rentchnick, Chorzy, którzy nami rządzą, tłum. Marta Kubiak, Wydawnictwo Test, Lublin 1992, s. 23.

O samochodach , Koń

„Oczy nam się całkiem otworzyły dopiero wówczas, gdy napłynęły informacje od rządu o bezskutecznych interwencjach aliantów u Stalina o pomoc dla Warszawy. Do tego doszła odmowa Sowietów zezwolenia na lądowanie tym samolotom alianckim, które rozpoczęły nocne zrzuty nad Warszawą. Zamiast lądować na lotniskach sowieckich, odległych od Warszawy o kilkanaście minut lotu, musiały wracać z powrotem na oddalone o tysiące kilometrów lotniska alianckie, co ogromnie zwiększało ich straty.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: Zofia Korbońska, Refleksje z powstania 1944. Zofia Korbońska świadek historii, op. cit., s. 58.

O historii , O stracie , O pomocy , Odległy

„Kilkadziesiąt kilometrów od Wałbrzycha jest Gross-Rosen, obóz koncentracyjny. Pojechaliśmy tam sobie w ramach wycieczki z aktorami. To była pierwsza w moim życiu wizyta w obozie koncentracyjnym. I co mnie uderzyło? W Gross-Rosen chodniki położone przez Niemców albo przez więźniów pracujących pod niemieckim nadzorem były dużo równiejsze niż w Wałbrzychu, były po prostu równe. A prysznice były lepsze niż są dzisiaj w domu aktora przy teatrze w Wałbrzychu. To jest też część prawdy na temat cywilizacyjnej inwazji Europy, ona się już wcześniej odbywała.”

Jan Klata (1973) polski reżyser i dramaturg

Źródło: Wywiad udzielony Cezaremu Michalskiemu na temat „Kinderszenen” Jarosława Marka Rymkiewicza, „Dziennik”, 20 września 2008

O domu

„Zanurzeni w naszą polską, mazowiecką rzeczywistość, nie możemy tracić z pola widzenia tych wszystkich, którzy „źle się mają”. Nie możemy zapominać o ubogich, mieszkających na tej samej ulicy, czy w naszym domu. Trzeba mieć stale serce otwarte i na tych, którzy oddaleni od nas nieraz o tysiące kilometrów, czekają na nasza pomoc. Jednakże wszystko zaczyna się od głębokiej przemiany mentalności – od nawrócenia serca.”

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w katedrze płockiej podczas mszy Środy Popielcowej, 17 lutego 2010

O domu , O rzeczywostości , O czekaniu , O pomocy

„Próbowałem trochę popłakać, ale mama zrobiła groźną minę i kazała mi iść odrabiać lekcje. (…) Spieszyłem się okropnie i bardzo szybko skończyłem – byłem trochę zdziwiony, że pociąg może jechać 327 432,26 kilometra na godzinę, ale w zadaniach wypisują różne głupoty (…).”

René Goscinny książka Nowe przygody Mikołajka. Tom 2

Nowe przygody Mikołajka. Tom 2

O głupocie

„Jestem kaskaderem. Jestem wyczynowcem. Jestem szalony! Jeżdżę naprawdę szybko – ponad 200 kilometrów na godzinę. W Hollywood nie pozwalają mi, niestety, siedzieć za kierownicą, mimo że nieraz poradziłbym sobie lepiej niż większość dublerów.”

Jackie Chan (1954) aktor chiński

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=12332

„W Czarnobylu doszło do najgorszej katastrofy, jaką można sobie wyobrazić w elektrowni atomowej. Na dodatek siłownia Czarnobylska urągała wszelkim zasadom bezpieczeństwa. Ten obiekt był jednym wielkim skandalem. Ale to nie wszystko. W następstwie wybuchu reaktora zostały uwolnione do atmosfery ogromne ilości substancji promieniotwórczych, które dotarły nawet na Antarktydę. I co? I nic. Zginęło 31 osób – mniej niż w zawalonej w styczniu br. hali w Chorzowie. Niebezpiecznie skażony został niecały kilometr kwadratowy ziemi. To wszystko!”

Zbigniew Jaworowski (1927–2011) polski lekarz, radiolog

Źródło: Zabójczy mit Czarnobyla, polityka.pl, 15 kwietnia 2006 http://archiwum.polityka.pl/art/zabojczy-mit-czarnobyla,374808.html

„Wcale nie szła do koleżanki i najchętniej pogadałaby z nim o tym trudnym, matematycznym zadaniu, ale obecność pani Magdy wyprowadziła ją z równowagi, owszem, jest prawie dorosła i wie, że ojciec może mieć kobietę, ale w tej akurat było tyle nieszczerości, wyrachowania, że Weronika wyczuła to na kilometr. „Biedny tata” – pomyślała.”

Marta Węgiel (1960)

„Mama ma rację, mówiąc, że to intelektualnie gorsza płeć.”
Przypadkowy kadr

O kobietach

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„A że kretyn był, więc istoty rzeczy –
Z każdym kilometrem kretyniał.”

Krystyna Sienkiewicz (1935–2017) polska aktorka

Kabaret, Cytaty z piosenek wykonywanych przez Krystynę Sienkiewicz
Źródło: „Kretyn”

„(…) Polska, Czechy i Słowacja są do siebie bardzo podobne. Świetnie widać to na przykładzie filmów, które charakteryzuje ten sam rodzaj wrażliwości i współczucia dla ludzkich słabości. O tym, że jak wiele łączy nasze kultury przekonałem się niedawno na własnej skórze. Gdy jechałem na „Kino na Granicy” pomyliłem się i zamiast do Cieszyna dotarłem do Szczecina. Musiałem przebyć kilkaset kilometrów pociągiem i w trakcie tej podróży spotkałem wielu życzliwych ludzi. Mój osiemdziesięcioletni współpasażer przez sześć godzin opowiadał mi niesamowite rzeczy o historii środkowej Europy.”

Igor Luther (1942) słowacki operator filmowy

Źródło: Piotr Czerkawski, Sznycel a la Haneke. Rozmowa z braćmi Luthrami, stopklatka.pl, 5 maja 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=76599

O ludziach , O historii

„Ta informacja kłóci się z teorią zamachu, którą on sam głosi. Bo jeżeli samolot wybuchł kilometr przed brzozą, w powietrzu i w wyniku detonacji dwóch bomb, to trudno sobie wyobrazić, że ktoś mógł przeżyć. Mamy tu do czynienia z narastaniem albo zjawiska psychologicznego, psychiatrycznego na którym się nie znam, albo z sytuacją rosnącego fanatyzmu. Fanatycy tym się charakteryzują, że muszą ciągle eskalować swoje roszczenia. Fanatyzm jest zjawiskiem, które eskaluje. W moim przekonaniu pan Antoni Macierewicz jest przykładem fanatyka, który eskaluje.”

Roman Giertych (1971) polski polityk narodowy

o Antonim Macierewiczu i pracach parlamentarnego zespołu, którym kieruje.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/trzy-osoby-przezyly-macie-dowody-polozcie-na-stol-macierewicz-nie-jest-talibem,318030,s.html, 11 kwietnia 2013

„W końcu odkryłem, że moje miejsce, mój świat jest tu. W Polsce jestem dokładnie pośrodku wszystkiego, co mnie interesuje. Z Warszawy mam sześć tysięcy kilometrów zarówno do mamy, jak i do Nowego Jorku, porównywalna odległość dzieli mnie od Paryża, Berlina i Rzymu, jak i Moskwy, Petersburga. To najlepsze, co mogłem sobie w życiu zafundować! A zawdzięczam te odkrycia najpierw swoim dzieciom, które dorastając mnie tu przytrzymały, a teraz mojej licznej publiczności. Bez niej artysta staje się nikim. Dziękuję Wam, że czuję się potrzebny w Polsce.”

Eugeniusz Malinowski (1967) aktor i muzyk pochodzenia rosyjskiego

Źródło: Jolanta Majewska, „Barwy szczęścia” – Evgen Malinowski: Mój świat jest tu, teletydzien.pl, 15 marca 2013 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-barwy-szczescia-evgen-malinowski-moj-swiat-jest-tu,nId,939882

O dzieciach , O świecie , O odległości

„Od wielu lat w prasie europejskiej, a zwłaszcza anglosaskiej, pojawiają się regularnie wzmianki o rzekomych polskich obozach koncentracyjnych, jak Auchwitz, Treblinka, Majdanek, Sobibór itd. To ohydne przekłamanie historii – należy mówić o niemieckich obozach koncentracyjnych na terenie okupowanej przez nich Polski, a nie o polskich obozach koncentracyjnych. Jeden przykład wyjaśni Państwu wszystko: we Francji, pięćdziesiąt kilometrów od Strasburga, Niemcy wybudowali koło miasteczka Sirumek, obóz koncentracyjny zwany Studtoff. Nigdy, ani razu nie mówiono o francuskim obozie koncentracyjnym Studtoffie, był to zawsze niemiecki obóz koncentracyjny na terenie Francji. W obozie w Guantanamo nikt przy zdrowych zmysłach nie mówi „obóz kubański”. Formuła użyta przez pana Schulza w jego pierwotnej wersji rezolucji, cytuję: „Obóz zagłady Auschwitz w Polsce”, była bardzo bliska sugerowania, że mógł to być polski obóz koncentracyjny. Nie dziwcie się zatem naszemu oburzeniu i złości, kiedy padają świadomie takie fałszywe świadectwa historii.”

Bogdan Pęk (1953) polski polityk

Źródło: wystąpienie w Parlamencie Europejskim, 26 stycznia 2005 http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20050126+ITEM-008+DOC+XML+V0//PL&language=PL&query=INTERV&detail=3-136

O historii

„Zatrudniłem się w warsztacie naprawy telewizorów. Miałem o tym niejakie pojęcie, bo w Warszawie skończyłem technikum przy Zakładach Kasprzaka. Ten mój fiński warsztat był 60 kilometrów od Helsinek, dojeżdżałem pociągiem. Właściwie to było takie bardziej… zaplecze sklepu. Pracowaliśmy we dwóch, plus szef, który stał w tym sklepie za ladą. Naprawiałem trzy telewizory dziennie, a zdarzało się, że więcej, chociaż instrukcje obsługi były po fińsku albo po szwedzku. Odbiorniki nieporównywalne z tymi, jakie pamiętałem z Polski. Najczęściej działałem metodą prób i błędów. Nie raz myślałem, że mnie wyrzucą. Ale szef wszystkie moje porażki znosił cierpliwie. Taki kochany wariat. Kiedy później przeczytał w gazecie, że zostałem wiceprezesem Nokia, przysłał życzenia. Napisał, że jest dumny i że znajomym o mnie opowiada.”

Stefan Widomski (1943) polski działacz gospodarczy

Źródło: Piotr Głuchowski, Marcin Kowalski, Nokiaman. Tylko głupi umiera bogaty http://wyborcza.biz/biznes/1,101716,11573237,Nokiaman__Tylko_glupi_umiera_bogaty.html?as=1, gazeta.pl, 10 kwietnia 2012 roku

O wariatach , O myślach , O biznesie , O myśleniu

„Palestyna jest okupowana przez armię Izraela od 1967 roku. W 2002 roku rząd Izraela rozpoczął budowę muru oddzielającego okupowane terytorium od Izraela. W świetle prawa międzynarodowego większość tych prac jest nielegalna. Mur jest ściśle kontrolowany, najeżony wieżami wartowniczymi i strzeżonymi przejściami. Ma wysokość trzy razy taką, jak mur berliński i w końcowej fazie ma osiągnąć siedemset kilometrów długości – to dystans jak z Londynu do Zurychu. Obecnie Palestyna jest największym na świecie więzieniem na świeżym powietrzu i wymarzonym miejscem na wakacje dla artystów graffiti.”

Banksy brytyjski artysta graffiti

Wojna na ściany (2005)

O wakacjach

„Tysiąc kilometrów, trzydzieści lat stąd,
nikt czeka na nikogo. Śmierć,
turystka w krzykliwym stroju,
myli strony świata i pyta o drogę.”

Tomas Tranströmer (1931–2015) poeta szwedzki

Półgotowe niebo
Źródło: Wycieczka osobista, tłum. Roman Kaźmierski

O śmierci , O czekaniu

„Moja babcia zaczęła biegać osiem kilometrów dziennie, kiedy miała 60 lat. Teraz ma 97 i nie wiemy, gdzie jest.”

Ellen DeGeneres (1958) amerykańska aktorka komediowa, scenarzystka

Źródło: „Forum”, 4 grudnia 2006

O babci

„Nigdy nie siedziałem za kółkiem, choć często podróżuję samochodem i przejechałem wiele tysięcy kilometrów jako pilot. Ale nigdy nie chciałem mieć samochodu. Dzięki temu nigdy nie miałem kłopotów z kontrolą podatkową, bo przy wypełnianiu deklaracji jest pytanie o samochód. Jak ktoś pisze, że nie ma, to się nim nikt już nie interesuje, bo czy warto interesować się majątkiem kogoś, kto nie ma nawet samochodu?”

Jurij Andruchowycz (1960) ukraiński pisarz

Źródło: Anna Dziewit, Agnieszka Drotkiewicz, Jurij Andruchowycz. Wywiad, „Playboy” nr 8, 2005

O samochodach , O podróżowaniu , Pytanie

„Zrobiłem samochodem dwa i pół miliona kilometrów, nikogo nawet nie zraniwszy! Kiedy jeździłem (…), pilnowałem, żeby [kierowcy] zawsze utrzymywali prędkość, przy której będą w stanie zatrzymać samochód w zasięgu widoczności. Jeśli jeden z moich kierowców przejedzie dziecko i będzie powoływał się na to, że trąbił, powiem: co pan! Dziecko nie myśli, pan ma myśleć!”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

Cytaty przypisywane, Rozmowy przy stole
Źródło: s. 231

O dzieciach , O samochodach , O myślach , O prędkości

„W ogóle moimi idolami są postaci rysunkowe. One są absolutnymi symulacjami naszych marzeń, są idealnymi aktorami, bo nie mają ograniczeń. Królik Bugs może się rozciągnąć na kilometr, może się poruszać z prędkością światła. Animki są idealnymi wykonawcami. To jakby Craigowska nadmarioneta. Wszystko może, wszystko umie.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Gazeta Krakowska”, 2 września 2006

O prędkości

„(…) matka, jaką chciała mieć; która słysząc, że jej córka jest poważnie chora, rzuci wszystko i przeleci ponad dziesięć tysięcy kilometrów, by w poniedziałkowy poranek zabrać ją do szpitala na początek chemoterapii. Początek nowego życia. Matka, która przyjdzie, posprząta, ugotuje rosół z kury, wypierze ręczniki; matka, która będzie umiała porozmawiać z lekarzami, przeczyta wyniki wszystkich badań, przygotuje dla Lily kąpiel, choć Lily nienawidzi kąpieli, i będzie czekać cierpliwie do dnia, aż jej córka będzie już na tyle silna, by wziąć prysznic.”

Paullina Simons (1963) pisarka

Dziewczyna na Times Square

O matce , O czekaniu , O córce

„Całe zło, które dziś dojrzewa w Rosji, wywodzi się z odwiecznego muru oddzielającego tych, którzy ubierają się z niemiecka i mówią po francusku, od tych, którzy ubierają się i mówią po rosyjsku. Fascynacja Zachodem to przesąd najgorszy (…) Ci ludzie sądzą, że trzeba Rosji zaaplikować Rosji leczenie miksturą okcydentalizmu – nazwać rubel talarem, wiorstę kilometrem, stworzyć parlament, a wszystko będzie w porządku. Ich błąd polega na tym, że postęp, ich zdaniem, nastąpi wtedy, gdy oplujemy sami siebie. A my, przeciwnie, musimy nauczyć się szacunku do siebie i innych, a także przestać gardzić naszym ludem. Wtedy i Zachód zacznie nas szanować.”

Vladimir Volkoff (1932–2005) pisarz francuski

Źródło: Kroniki anielskie, Klub Książki Katolickiej, 2007, s. 224.

O ludziach , O książkach , O błędach , O złu

„Gierek, generalnie rzecz biorąc, wydawał pożyczki dużo lepiej [niż Tusk]. Zbudował 500 zakładów pracy, budował drogi, szpitale. To inwestycje, z których korzystamy do dziś. A dzisiejsze wydatki budzą wiele wątpliwości. Jak można budować drogi, które kilometrami otoczone są ekranami akustycznymi? To miliony wyrzucone w błoto. Tego nie ma nigdzie na świecie.”

Witold Kieżun (1922) polski ekonomista

Źródło: Jacek Karnowski, Michał Karnowski, Okradli nas jak okradli Afrykę, „W Sieci”, 42 (46) 2013, 21–27 października 2013

„Jej pierwsze pytanie było skandaliczne. Na kilometr było widać, kogo wspiera w tej debacie. Złamała wszelkie zasady bezstronnego dziennikarstwa.(…) Byłem jej wystąpieniem tak wstrząśnięty, że zastanawiałem się, czy nie wyjść ze studia, by nie firmować swoją twarzą takich zagrywek.”

Jarosław Gugała (1959) polski dziennikarz i dyplomata

o pytaniach zadawanych przez Joannę Lichocką w debacie prezydenckiej 2010.
Źródło: Tyrada Lichockiej była skandalem http://wyborcza.pl/1,75248,8095378.html, „Gazeta Wyborcza”, 3 lipca 2010

O studiach , Pytanie

„Już jako minister pojechałem do Iraku tydzień po nominacji. Wtedy nasza baza była w Diwanii. Lecieliśmy naszym „Air Force One”, czyli starym tupolewem. Ten samolot zawsze budził we mnie szczególne odczucia. W trakcie lotu jest czas na to, żeby porozmawiać z dziennikarzami, kolegami ministrami czy premierem, a skądinąd wiadomo, że te maszyny są serwisowane w Moskwie. W tysiącach kilometrów kabli można ukryć wszystko.”

Radosław Sikorski (1963) polski polityk, dziennikarz

Źródło: Łukasz Warzecha, Strefa zdekomunizowana – wywiad rzeka z Radosławem Sikorskim, 2007.

O czasie

„Słup z napisem „Gułag 92JN90” i nic więcej. Na początku w mróz gołymi rękami łamaliśmy gałęzie na szałasy. I nie uwierzysz, ale powoli sami się pobudowaliśmy. Postawiliśmy sobie baraki, ogrodzenie, zbudowaliśmy karcery, wieże strażnicze – wszystko sami. I zaczął się wyrąb, ścinanie drzewa. Po ośmiu wprzęgaliśmy się do sanek, woziliśmy pnie, po pierś zapadając się w śnieg. Długo nie wiedzieliśmy, że wybuchła wojna. Ukrywano to przed nami. I nagle – propozycja. Na ochotnika na front do batalionów karnych, a kto wyjdzie cało ze wszystkich bitew – będzie wolny. A potem ataki i ataki, kilometry kolczastego drutu pod prądem, miny, moździerze, całe miesiące huraganowego ognia. Nie bez powodu nazywano żołnierzy z naszych batalionów skazańcami. Kładło nas pokotem. Jak ja wyżyłem? Ależ wyobraź sobie, że to krwawe piekło było rajem w porównaniu z okropnościami obozu (…).”

Borys Pasternak (1890–1960) rosyjski poeta i prozaik

O wojnie , O piekle

„[…] optymalna odległość między babcią i wnukiem wynosi trzysta siedemdziesiąt kilometrów.”

Andrzej Samson (1947–2009) polski psycholog i psychoterapeuta

20 tysięcy godzin w budzie

O odległości

„Noszak (7492) w Hindukuszu, był pierwszym wysokim szczytem, który atakowaliśmy zimą.(…) Pamiętam noc w obozie VI, na 6 000 m. Wcześniejsze minorowe nastroje po przejściu galerii i to wrażenie bliskości szczytu, kiedy od górnego plateau pozostało nam jeszcze dwa kilometry ciężkiego marszu, minorowe nastroje w małym namiociku, szarpanym wichurą. I po trzech nocach spędzonych w tych warunkach nagle gwiazdy nad górami, cudowny widok Hindukuszu spowitego śniegiem. I mróz -45° C. Szybka decyzja o nocnym wyjściu na lekko. W namiocie pozostawiliśmy plecaki a nawet maszynkę do gotowania. Odkopując namiot spod śniegu ujrzałem nagle czarną rękę, wystającą pod nogami. Był to zapewne jeden z dwóch szkieletów z tragicznie zakończonej wyprawy bułgarskich wspinaczy.”

Andrzej Zawada (1928–2000) wspinacz polski

Źródło: Janusz Kasza, Andrzej Zawada - Pozostało jeszcze siedem. Wywiad, wyprawy.onet.pl http://wyprawy.onet.pl/877,509,1024197,ekspedycja.html

O wrażeniach , O decyzjach , O zimie , O gotowaniu

„Dochodziliśmy do eksponowanej grani, kiedy on potknął się i poleciał z nawisem kilometr w dół. Przez lornetkę widzieliśmy jak podniósł się z lodowca i z niecierpliwością otrzepywał spodnie. Tyle roboty na nic, pomyśleliśmy tak, jak on mógł sobie pomyśleć. Dzisiaj już nie zdąży dojść do nas, do obozu czwartego. Popatrzyliśmy w niebo w kierunku tego, który właśnie udał się na wirtualną kawę. Po niej, dokona korekty nawiasu, z którego wypadł on. Nasza liczba pierwsza.”

Marek Konecki (1949)

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

O kawie , O cierpliwości

„Odór dotarł do nas na wiele kilometrów przed celem podróży. Droga wiodła wzdłuż torów kolejowych. Gdy zostało piętnaście czy dwadzieścia minut jazdy do Treblinki, zaczęliśmy natykać się na zwłoki leżące obok torów, najpierw dwie-trzy sztuki, potem więcej, a kiedy w końcu dojechaliśmy do stacji kolejowej, leżały ich chyba setki – leżały tak przez wiele dni, w upale […] Tego dnia w Treblince było istne Piekło Dantego. Kiedy wjechałem do obozu i wysiadłem z samochodu na placu, stałem po kolana w pieniądzach. Brodziłem w banknotach, monetach, kamieniach szlachetnych, biżuterii, odzieży. Leżały rozrzucone po całym placu. Fetor był nie do zniesienia. Wszędzie leżały setki, nie, tysiące rozkładających się ciał […] Pośród namiotów i ognisk zobaczyłem grupy Ukraińców i kobiet – były to, jak się później dowiedziałem, prostytutki z całej okolicy – wszyscy pijani, tańczyli, śpiewali i grali na instrumentach.”

Franz Stangl (1908–1971) Austriak, komendant obozów koncentracyjnych

relacja z pierwszej wizyty w Treblince.
Źródło: Gita Sereny, W stronę ciemności. Rozmowy z komendantem Treblinki, wyd. Cyklady, Warszawa 2002, s. 135.

O kobietach , O pieniądzach , O piekle , O relacjach

„Po jeden szczegół, po połówkę zdania reporter jedzie czasem czterysta kilometrów. Bo czuje, że warto.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Z wywiadów
Źródło: Fascynuje mnie tajemnica, „Odra”, 12/2005

O tajemnicy , O czasie

„Z radości chciałbym jeszcze wymienić stałą – całodobową adorację Najświętszego Sakramentu w astanińskiej katedrze, która trwa nieprzerwanie od 14 kwietnia 2002 roku. Uczestniczą w niej wszystkie parafie archidiecezji. Przynajmniej raz na dwa miesiące kilkuosobowa grupa z danej parafii przyjeżdża do Astany na nocną adorację. Jest to po ludzku nieproste, gdyż najbardziej odległą parafię od stolicy dzieli ponad osiemset kilometrów. Warto w tym miejscu dodać, że nasza archidiecezja jest obszarowo dwukrotnie większa od terytorium Polski. Stąd jest to wielki wysiłek, ale przede wszystkim wielkie błogosławieństwo Boże.”

Tomasz Peta (1951)

Źródło: Michał Bondyra, „Zdrowaś Maryjo” za Kazachstan http://adoremus.pl/index.php?page=kazachstan, adoremus.pl, 2009

O Bogu , O wysiłku , Odległy

„Z ich punktu widzenia ciągle żyjemy w czasach kolonializmu. Zmieniły się tylko argumenty usprawiedliwiające agresję. Kiedyś Zachód mówił, że mieszkańcy Bliskiego Wschodu nie potrafią sami rządzić i muszą być rządzeni. Teraz słyszymy, że Bliski Wschód nie może się sam zdemokratyzować, w związku z tym musi zostać zdemokratyzowany. Można się zastanowić, czy to normalne, że jedno państwo wprowadza do innego państwa swoje wojska, uzasadniając to względami własnego bezpieczeństwa. To drugie państwo znajduje się przy tym tysiące kilometrów od pierwszego, a w wyniku ingerencji giną tysiące niewinnych ludzi, często przez pomyłkę. A taką pomyłkę sądy pierwszego państwa usprawiedliwiają sytuacją wyższej konieczności. Jak to się stało, że w 2003 roku koalicja państw zachodnich, także z Polską, wprowadziła bez sankcji ONZ swoje wojska do Iraku – suwerennego państwa – na podstawie sfabrykowanych danych wywiadowczych, wywołując wojnę domową, która spowodowała śmierć setek tysięcy osób, doprowadziła do milionowych przymusowych przesiedleń i zrodziła Państwo Islamskie?”

Jerzy Zdanowski (1949)

Źródło: rozmowa Dariusza Jaronia, Zamachy w Paryżu. Prof. Zdanowski: Jesteśmy w trakcie wojny http://fakty.interia.pl/raporty/raport-zamachy-w-paryzu/komentarze/news-zamachy-w-paryzu-prof-zdanowski-jestesmy-w-trakcie-wojny,nId,1922395, interia.pl, 15 listopada 2015.

O śmierci , O wojnie , O ludziach

„Słuchaliśmy samochodowego radia podczas pokonywania wielu tysięcy kilometrów w drodze z jednego koncertu na drugi. Na tym polegało piękno Ameryki. Śniliśmy o tym, zanim tam dotarliśmy.”

Keith Richards (1943) brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta (The Rolling Stones)

Życie

Cytaty o pięknie

„Materiał wytwarzać można w drukarkach przypominających te domowe. Myślimy już nad otworzeniem linii produkcyjnej, gdzie można by produkować kilometry taśmy pokrytej perowskitem”

Olga Malinkiewicz (1982) Polska fizyk

Źródło: Perowskity szansą polskiej nauki http://polskiprzemysl.com.pl/wp-content/uploads/technologie_perowskity_pp_w26.pdf, polskiprzemysl.com.pl

O myślach , O nauce , O myśleniu

„Czy w ogóle można być obywatelem Rosji w podobny sposób, jak się jest obywatelem Polski, Francji, Węgier, czy nawet Europy? Czy można czuć odpowiedzialność albo w ogóle związek z tym, co wyrabia twój kraj - kraj o długości dziewięciu tysięcy kilometrów?”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Wschód

„Słońce. Mdło. Tutaj stoimy w kolejce, a tam, na przeciwległym chodniku, idą i idą, mijają i mijają, bez przerwy lizą i lizą, skąd tyle tego, przecież już jestem o dwadzieścia kilometrów od centrum Buenos Aires! A jednak mijają i mijają, wciąż wyłażą zza rogu i przechodzą i wyłażą i przechodzą i wyłażą i przechodzą i wyłażą aż zwymiotowałem. Zwymiotowałem, a ten co przede mną stał spojrzał i nic, bo i cóż! Tłok.

Ja znowu zwymiotowałem i - nie wiem, czy nie przesadzam - jeszcze raz zwymiotowałem. Cóż jednak z tego znowu i z tego jeszcze raz, kiedy tam znowu przechodzą i jeszcze przechodzą, a w samym Buenos Aires, jest z pięć milionów pięć razy dziennie chodzących do wychodka czyli w sumie dwadzieścia pięć milionów na dwadzieścia cztery godzin, zwymiotowałem, podjechał ombibus i wsiadaliśmy, jeden za drugim, a trzeci za drugim i siódmy za szóstym, szofer ziewał, przyjmował pieniądze, wydawał bilety, płaciliśmy jeden za drugim, ruszamy, jedziemy, radio, przygrzewa, duszno, przelewa się przede mną roztopione masło rozlewające się jejmości ze złotym naszyjnikiem a staruszkowi coś się gaworzy, wpychają się, napychają, wypychają, pchają, ja bym zwymiotował…

Po co? Miliony! Miliony! Miliony! Iluż wymiotowało w tej samej chwili w Buenos Aires, ilu? Ze stu może, w sumie, ze stu pięćdziesięciu? Więc po co dodawać jeden więcej wymiot? Jakież bogactwo! Milionerem byłem, wszystko mnożyło mi się przez tysiąc i milion.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O bogactwie , O pieniądzach , O słońcu

„Gdy przejechaliśmy dwa kilometry, dotarło do mnie, że tym razem już naprawdę nie mam nic do czytania; do końca wycieczki będę musiał przeżyć bez absolutnie żadnego tekstu drukowanego, którym bym się mógł odizolować. Rozejrzałem się dookoła, serce zaczęło mi szybciej bić, świat zewnętrzny wydał mi się nagle o wiele bliższy.”

Michel Houellebecq książka Platform

Platform

O czytaniu , O świecie , Serce

„Westerplatte, które jest symbolem bohaterskiego oporu przeciwko silniejszemu przeciwnikowi. Kilkaset kilometrów stąd jest Wieluń, miasto, na które spadły pierwsze bomby, zginęło ponad tysiąc ludzi. To drugi symbol – symbol totalnego charakteru tej wojny.”

Lech Kaczyński (1949–2010) polski polityk, prezydent Polski

o obronie Westerplatte i początku II wojny światowej, 1 września 2009.
Przemówienia rocznicowe
Źródło: Polska walczyła, nawet osamotniona http://www.niedziela.pl/artykul/107674/nd/Polska-walczyla-nawet-osamotniona, niedziela.pl, 26 sierpnia 2013

O charakterze , O wojnie , O ludziach

„Ale w tamtym okresie gdyby nie zorganizowanie armii blisko milionowej, gdyby nie olbrzymi wysiłek wyniszczonego czteroletnią wojną narodu – chodzi o pierwszą wojnę światową – nie mielibyśmy państwa, które miało wtedy w rezultacie trzysta osiemdziesiąt osiem tysięcy kilometrów kwadratowych. (…) Nie mielibyśmy państwa 24–25 milionowego, które w ciągu lat dwudziestu doszło do 35 milionów. Mielibyśmy państwo może 16, może 18 milionowe. I to proszę pamiętać jest w największym stopniu dzieło Marszałka Piłsudskiego i jego obozu politycznego. Nie tylko ich, zaangażowani byli i inni, ale w pierwszym rzędzie jest to dzieło tego właśnie obozu. To olbrzymia wręcz historyczna zasługa Marszałka, który w tym sensie jest istotnie ojcem naszego państwa.”

Lech Kaczyński (1949–2010) polski polityk, prezydent Polski

o Józefie Piłsudskim i II RP.
Źródło: Uroczystość 73. rocznicy śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego http://www.prezydent.pl/archiwum-lecha-kaczynskiego/aktualnosci/rok-2008/art,148,398,uroczystosc-73-rocznicy-smierci-marszalka-jozefa-pilsudskiego.html, prezydent.pl, 12 maja 2008.

O wysiłku , Sens , O wojnie

„Otóż budynek, w którym mieści się administracja sądu, czyli i mój prezesowski gabinet, jest o 2 km od budynku z salami rozpraw i pokojami sędziów. Codziennie pokonywałem te dwa kilometry – na rowerze albo pieszo – i zderzałem z dwoma światami. W pierwszym miałem sekretariat, gabinet, pokój konferencyjny. W drugim mały pokoik, w którym nawet nie było czajnika, wieszaka. Sądziłem 1/4 spraw, które mieli w referacie pozostali sędziowie. Nie najlepiej mi to wychodziło. Dotarło więc do mnie, że nie jestem w stanie tego pogodzić.”

Jarosław Gwizdak (1974) polski sędzia, działacz społeczny

Źródło: Coś we mnie pękło – sędzia Jarosław Gwizdak o powodach rezygnacji z funkcji prezesa sądu https://www.rp.pl/Rzecz-o-prawie/302069932-Cos-we-mnie-peklo---sedzia-Jaroslaw-Gwizdak-o-powodach-rezygnacji-z-funkcji-prezesa-sadu.html, Rzeczpospolita, 7 lutego 2017

O pokoju

„Przekładałem wówczas każdemu, kto tylko chciał mnie słuchać, że Stalin uderzy na nas z tyłu. Ale nasze społeczeństwo było tak odważne, tak entuzjastyczne, tak chciało bronić granic Polski w walce z nienawistnym wrogiem niemieckim, że nie chciało sobie komplikować zagadnienia przewidywaniem rosyjskiego na nas najazdu. Pamiętam, jak na dwa tygodnie przed wybuchem wojny siedziałem z moją córeczką na zamkowych wałach nieświeskich. Obok mnie siedział marszałek Jodko-Narkiewicz, staruszek, patriarcha staroszlacheckich tradycji. Patrzył on w stronę granicy bolszewickiej, odległej zaledwie o osiem kilometrów, i twierdził, że stamtąd przyjdzie dla nas pomoc. Staruszek myślał tylko o Gdyni i Gdańsku.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Historia Polski od 18 listopada 1918 do 17 września 1939

O myślach , O myśleniu , O wojnie , O pomocy

„Myślę, że cały region i naród gruziński pamięta i jest wdzięczny polskiemu narodowi i polskiemu prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu, który został narodowym bohaterem Gruzji. Obecnie w wielu gruzińskich rodzinach podnosi się kielich ku pamięci pana prezydenta Kaczyńskiego, który fizycznie uratował naszą państwowość. Wróg był kilkadziesiąt kilometrów od Tbilisi.”

Micheil Saakaszwili (1967) gruziński polityk, prezydent Gruzji

o Lechu Kaczyńskim
Źródło: „Putin to profesjonalny zabójca. A na liście jego wrogów Lech Kaczyński był pierwszy” https://www.tvp.info/33498126/putin-to-profesjonalny-zabojca-a-na-liscie-jego-wrogow-lech-kaczynski-byl-pierwszy, tvp.info, 5 sierpnia 2017.

O myślach , O myśleniu

„Nie protestował Pan także, kiedy wypowiadano haniebne słowa o Polsce w kryzysie czy Polsce na kolanach. Polska nie jest na kolanach, po Polsce jeżdżą pociągi Pendolino, mamy tysiące kilometrów autostrad, polski polityk jest Prezydentem Europy, z głosem Polski w Europie i świecie coraz bardziej się liczą, Polacy nie umierają z głodu i nie przymierają z zimna. W Polsce działają wielkie sieci handlowe, Polacy budują tysiące domów, fabryk, stadionów i zorganizowali Mistrzostwa Europy. Mamy dodatni PKB, zwiększamy wydatki na armię, strzeżemy nieba małych krajów bałtyckich wraz z innymi krajami NATO.”

Maciej Michalik (1959) polski chirurg

do prezydenta Andrzeja Dudy
Źródło: Maciej Michalik do Andrzeja Dudy: Nie łączę z Pana prezydenturą nadziei na zgodę w Polsce http://wyborcza.pl/1,95891,18537289,maciej-michalik-do-andrzeja-dudy-nie-lacze-z-pana-prezydentura.html, wyborcza.pl, 12 sierpnia 2015

O głodzie