Cytaty na temat grób (56 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Bo na starość różnie bywa. Śmierć zaglądnie w oczy, to wtedy i magister człowiek, i inżynier człowiek. Wtedy z życia niby z drzewa jesienią wszystkie liście opadną i jak goły pień człowiek zostaje. Wtedy już nie w świat go ciągnie, ale z powrotem do tej ziemi, gdzie urodził się, z której wyrósł, bo to jedyna jego ziemia na tym świecie. I nawet grób w tej ziemi jakby domem mu był.”

Wiesław Myśliwski książka Kamień na kamieniu

Kamień na kamieniu (1984)

O śmierci , O starości , O świecie , O domu

„Człowiek mógłby żyć samotnie przez całe życie. Ale chociaż sam mógłby wykopać swój własny grób, musi mieć kogoś, kto go pochowa.”

James Joyce (1882–1941) irlandzki pisarz

O życiu

„Nie miałam czasu na Nienawiść
Bo
Grób mi był Przegrodą —
Życie nie było
Dość pojemne —
Aby w nim zmieścić – Wrogość”

Emily Dickinson (1830–1886) poetka amerykańska

Źródło: Nie miałam czasu, tłum. Stanisław Barańczak

O życiu , O nienawiści , O wrogości , O czasie

„Kto przyjdzie na mój grób, przeczyta dziesięć psalmów i da trochę pieniędzy na jałmużnę, to nawet gdy bardzo zgrzeszył, dołożę wszelkich starań, aby go uratować. Za pejsy wytaszczę go ku światłu.”

Nachman z Bracławia (1772–1810)

ostatnie słowa przed śmiercią.
Źródło: Borys Simkin, Cztery znaczenia ryby, „Wokrug Swieta”, tłum. „Forum”, 10 października 2011.

O śmierci , O rybach , O świetle

„Wybieram dzień, jeden pogłębiony grób, gęsta mgła aby ukryć nasze uśmiechy.”

Layne Staley (1967–2002) amerykański muzyk rockowy, wokalista

I choose the day, one deepen grave, thick fog to hide our smiles. (ang.)
Z tekstów piosenek, Music Bank (1999)
Źródło: „Get Born Again”

O uśmiechu

„Między drzewami, na wznoszącym się brzegu Wannsee, odszukałem samotny grób Heinricha von Kleista. Tam, gdzie niemiecki pisarz wraz z Henriettą Vogel popełnił samobójstwo. A właściwie tam, gdzie zabił Henriettę, a potem siebie. Upamiętniający owe wydarzenia kamień przyciąga gości Literarisches Colloquium. Pielgrzymują więc do niego pisarze uznani, znani i nieznani. Poszedłem zatem i ja, chociaż von Kleist, jako autor, nigdy nie zaznaczył się szczególnie wyraźnie w moich poszukiwaniach. Postrzegałem go raczej jak literackiego bohatera. Stworzony był bowiem jakby ku przestrodze dla kuszonych pychą i wiarą w nieprzeciętność. Histeryczny, egzaltowany, pretensjonalny. Irytujący. Nawet gdy postanowił się zabić, zadbał jeszcze o odpowiednią scenografię i o towarzystwo. No, bo to przecież on nakłonił Henriettę Vogel do samobójstwa, a nie ona jego. I nie była to śmierć dwojga kochanków, pragnących ostatecznie przypieczętować swoją miłość. Była to śmierć chorej na raka kobiety, towarzysząca śmierci pisarza, który utracił wiarę w sens życia po lekturze dzieł Kanta. Kant uświadomił bowiem Kleistowi, że za życia nie można zgromadzić wartości, dających się przenieść w zaświaty. Ta nad-interpretacja, czy raczej błędna interpretacja filozofii Kanta, stała się więc powodem śmierci Kleista.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Czas przeprowadzki
Źródło: s. 9

O miłości , O śmierci , O kobietach , O wierze

„Ddżysto, wilgnie i perliście,
Chłodem wieje rytmu rytm,
Kropelkami słone liście
Układają wilgny hymn.
Zaróżowia się poświata,
Ścieląc łany u swych stóp.
Latem płacze koniec lata,
Deszcz kropelkom kopie grób.”

Aleksander Szumański (1931)

Źródło: Deszcz w: Wiersze (1998)

O płaczu

„grób w którym leży ten
nowego człowieczeństwa Adam
wieńczony będzie kwiatami
z nieznanych dziś jeszcze planet.”

Wisława Szymborska (1923–2012) polska poetka, noblistka

Źródło: Lenin

„Ale cóż, świat jest przesycony trybem warunkowym: gdyby tak nie narzekała, gdyby nie płakała bez przerwy, gdyby się wzięła trochę w garść… Nie widzisz, (…), że wszyscy żyjemy na cudzej łasce? Na krawędzi i o krok od upadku? Że w ostatecznym rozrachunku nic nie jest twoje, nawet zimny grób, bo przecież po kilku latach wyciągają cię z trumny i przenoszą do ossarium?”

Fernando Vallejo (1942) kolumbijski pisarz

Błękitne dni

O świecie , O płaczu

„Rozumiem, że PiS chciałby przysypać grób pani Blidy węglem, ale to się na pewno nie uda.”

Leszek Miller (1946) polityk polski, premier

o komisji śledczej.
Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/wiadomosc.html?kat=5631&wid=9468716&rfbawp=1197032148.488&ticaid=14f46&_ticrsn=5

„Kocham życie niezwykle mocno, bo to, że mogę się nim cieszyć, kosztuje mnie bardzo dużo. Od kołyski aż po grób jesteśmy uczniami pewnej szkoły. Jeżeli nasze problemy są jednocześnie naukami, wtedy możemy spojrzeć na życie zupełnie inaczej.”

Facundo Cabral (1937–2011)

Źródło: Karol Stefańczyk, Facundo Cabral zastrzelony http://www.cgm.pl/aktualnosci,16823,facundo_cabral_zastrzelony,news.html, www.cgm.pl, [dostęp 2011-07-10].

O życiu , O nauce , Kochać się

„Moja cierpliwość też ma granice. Niech pan ich nie przekracza. Jest pan wykształconym młodym człowiekiem i niech pan się nie zachowuje jak cham. Histerię w PiS-ie wywołuje fakt, że Marta Kaczyńska zaczyna być atrakcyjna dla pewnego pokolenia. Oni będą szukać przywódcy, nie Ziobry. A za tym wszystkim idzie bardzo konkretna polityka. Dziś mieć nazwisko Kaczyńskiej na liście to jest jakiś kapitał. Rączki wystawiane w tym kierunku są bardzo widoczne. Pani Kaczyńska próbuje umiejętnie się w tym znaleźć, choć czasem jej się dziwię, bo w roku po śmierci rodziców są osoby, które częściej jeżdżą na grób niż ona.”

Marek Siwiec (1955) polityk polski

do Mariusza Błaszczaka.
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80271,9136254,Klotnia_politykow_o_Kaczynska___Niech_pan_sie_nie.html, 20 lutego 2011

O śmierci , O rodzicach , O czasie , O cierpliwości

„Wasza Wysokość ma ostatnią mapę kraju!
Woła Naczelnik i królowi – bęc do stóp!
– Napiera wróg, a na nią w sztabie tam czekają!
Bez niej – masakra i dla wszystkich wspólny grób!

– Ostatniej mapy nie dam kłuć chorągiewkami,
Co oznaczają wojska, których nie mam już!
Rzekł król i Polskę zwinął w rulon, a pergamin
Jak muszla schował w sobie szum Jej obu mórz.”

Jacek Kaczmarski (1957–2004) polski bard, poeta i prozaik

Źródło: Ostatnia mapa Polski, 1983

O czekaniu

„Nie ma demokracji bez oficjalnych konfliktów – wyrzekanie się konfliktowości to grób demokratyzmu.”

Stefan Kisielewski (1911–1991) polski publicysta, działacz polityczny, kompozytor

O demokracji

„Jej narzeczony był ogromnym mężczyzną – taki miś olbrzymiego wzrostu, barczysty i potężny, ale odnoszący się do niej z ogromną subtelnością. Tę delikatną dziewczynę gorąco pokochał. Kiedyś stali oboje razem. Zaczęło się bombardowanie. Ona się wyrwała, zaczęła uciekać i została trafiona – na jego oczach. Jakiś podmuch zdarł z niej całe ubranie. W szpitalu na Mokotowskiej w kostnicy, wśród kilkunastu trupów, zobaczyłyśmy jej ciało. Leżała tylko w białej koszulce, całej we krwi. To było wzruszające i wstrząsające. Jej narzeczony chciał koniecznie zrobić dla niej trumnę. Trumien już od dawna nie było, większość wydobytych spod gruzów zwłok po prostu zakopywano w ziemi. Ale on zdobył jakieś deski, zbił proste pudło i gdzieś za ulicą Wiejską mieliśmy ją pochować. Trzeba było iść dość daleko, przejść przez cały Plac Trzech Krzyży, w okolicy Instytutu Głuchoniemych. (Wtedy to zobaczyłam zniszczoną moją szkołę Królowej Jadwigi). Narzeczony Wandzi sam wykopał grób, złożył ją do „trumny”, szlochał jak dziecko, a jego łzy padały na ciało Wandzi. Ponieważ co chwilę był nalot, chcieliśmy jak najszybciej zakończyć ten pogrzeb. Tymczasem on ukląkł, złożył całe dłonie jak przy pacierzu i modlił się serdecznie. Wandzia leżała słodko uśmiechnięta, spokojna, uroczo dziecinna, drobniutka w tej swojej koszulce, prawie naga, calutka we krwi. Była jak polski sztandar: biała koszulka i czerwona krew… Nie było księdza, więc my prowadziłyśmy modlitwy – jej narzeczony modlitwę. Potem nakrył swą skrzynkę jakąś deską, rzuciliśmy troszkę ziemi, on sam grób zakopał, usypał kopczyk i postawił krzyż, który wystrugał z odpowiadał. Gdy skończyłyśmy się modlić, on jeszcze zaczął „Pod Twoją obronę” i gdy łkającym głosem mówił, wszyscy płakaliśmy i tak łkając kończyliśmy patyków. Było coś wstrząsającego w żałobie tego olbrzymiego mężczyzny. A myśmy stały, jak zawsze zdumione, że jeszcze żyjemy. Inni odchodzą, a my zostajemy, nawet żadna z nas nie jest ranna.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska Wspomnienie z Powstania Warszawskiego, op. cit., s. 124–125.

O dzieciach , O wspomnieniach , O płaczu , O łzach

„Opanowywanie czasu (tj. celowe nim rozporządzanie) stanowi w cywilizacji czynnik ważniejszy, niż opanowywanie przyrody i przestrzeni. Czym w przestrzeni meta, tym w czasie jest termin. Wyznaczaniem terminów na swoje czynności ogranicza człowiek swoją swobodę, a zatem opanowuje samego siebie; wyrabia wolę i wytwarza duchową siłę twórczą. Tędy droga, by stać się panem życia. Wraz z opanowywaniem czasu rozwija się etyka. Rodzi się pilność w imię oszczędzania czasu, zapobiegliwość, oszczędność, myśl o dalszej przyszłości, wreszcie poczucie obowiązku względem następnego pokolenia. Postęp zawisł od takich, którzy patrzą poza własny zgon, poza grób, na przyszłość dzieci i wnuków.”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

O postępie
Źródło: Państwo i Prawo, Wydawnictwo WAM, Kraków 1997, s. 85.

O dzieciach , O myślach , O sile , O czasie

„Ten prosty przedmiot przebył daleką drogę, z Rzymu do Bizancjum. Ma 1000 lat a teraz jest u ciebie… Przez 300 lat spoczywał w trumnie obok ucznia naszego Pana – św. Pawła, dopóki jego grób nie został odkopany przez cesarza Konstantyna. Krzyż ten zmienił bieg historii…”

James Patterson (1947)

Postać: Morgan Czarny Krzyż
do księżnej Anny.
Źródło: Krzyżowiec (2003), tłum. Zygmunt Halka

O historii

„Stalin przekonał się, że bolszewizacja Polaków, zdolnych w obronie niepodległości do czynów wręcz szaleńczych, nie pójdzie łatwo. Tym samym być może w jakimś stopniu musiał powściągnąć myśl o uczynieniu z Polski republiki sowieckiej. Zagłada Warszawy kosztowała ZSRS parę miesięcy przestoju na froncie. W tym czasie armie anglo-amerykańskie dotarły do granic Niemiec na zachodzie. O ile latem 1944 r. otwierała się przed Stalinem szansa na podbój całej Rzeszy, o tyle teraz nie mógł już na to liczyć. Powstanie nie tylko uratowało od bolszewizacji dużą część zachodnich Niemiec, ale i przez to prawdopodobnie uchroniło Polskę od losu kadłubowej republiki zgniecionej przez Rosję i wielkie, czerwone Niemcy. Cena, jaką zapłacił naród polski w Powstaniu była straszna, lecz bez tej ofiary jego los byłby chyba gorszy. Bezczynność AK w chwili wejścia Armii Czerwonej wzmocniłaby późniejszą oszczerczą propagandę sowiecką o rzekomym współdziałaniu Polskiej Armii Podziemnej z okupantem i pozwoliłaby zniszczyć setki tysięcy jej członków bez najmniejszego rozgłosu w świecie. Bierne oddanie się w niewolę sowiecką mogło wytworzyć w społeczeństwie polskim kryzys moralny niemniej bolesny od kompleksu klęski. Powstanie „zapaliło w ciemności płomień”, który mogły podsycać przyszłe pokolenia. W 1944 r. wydawało się, że decyzję o Powstaniu należy potępić. Z perspektywy czasu nie wiadomo jednak czy był to „grób”, czy raczej „kołyska” narodu.”

Wojciech Roszkowski (historyk) (1947) historyk polski, działacz polityczny

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 1995, s. 192.

O losie , O historii , O myślach , O decyzjach

„Cierpliwość to grób dla przywar.”

Ali ibn Abi Talib (601–661)

O cierpliwości

„Jedynym miejscem familijnej zgody bywa zazwyczaj grób rodzinny.”

Karol Dusza (1930)

„Nie jest dobrze być bardzo kochanym w tak młodym wieku, tak wcześnie. To rodzi złe przyzwyczajenie. Wydaje się, że tak już być musi. Wydaje się, że to gdzieś powinno istnieć, że można to odnaleźć. Liczy się na to. Wpatruje się, ma nadzieję, czeka. Miłość macierzyńska to obietnica, którą życie nam daje u progu i której nie dotrzymuje nigdy. I z tym niedosytem pozostać trzeba do końca życia. Ilekroć kobieta bierze nas w ramiona i przyciska do serca, są to tylko kondolencje. Zawsze powracamy na grób matki, by wyć nad nim jak opuszczony pies. Już nigdy, już nigdy, już nigdy. Wspaniałe ramiona otaczają szyję, najsłodsze wargi szepcą o miłości, ale już się wie. Kiedy znów przychodzi pragnienie, można się miotać na wszystkie strony – nie ma już studzien, są tylko miraże. O pierwszym przebłysku świtu przeprowadziło się gruntowne studia nad miłością i dokumentację nosi się ze sobą. Wszędzie dokąd pójdziemy, nosimy w sobie truciznę porównań i czas mija na oczekiwaniu tego, co już kiedyś otrzymaliśmy. Nie twierdzę, że należałoby zabraniać matkom zbytniej miłości do dzieci. Mówię tylko, że lepiej jest, kiedy matki mają jeszcze kogoś do kochania. Gdyby moja matka miała kochanka, nie umierałbym przez całe życie z pragnienia przy każdym źródle. Na moje nieszczęście znam się na prawdziwych diamentach.”

Romain Gary (1914–1980) francuski pisarz i dyplomata

Obietnica poranka

O miłości , O życiu , O kobietach , O nieszczęściu

„Europa nie jest już Europą, ale Eurabią, która z powodu uległości wobec wroga, islamskiego nazizmu, kopie swój własny grób.”

Oriana Fallaci (1929–2006) włoska dziennikarka i pisarka

Źródło: Corriere della Sera, 25 lipca 2007

„Pan Dąbrowski tą konferencją prasową wykopał sobie grób. Grób polityczny.”

Bronisław Komorowski (1952) polski polityk, prezydent Polski

komentarz do konferencji prasowej Wojciecha Dąbrowskiego z 1 lutego 2007.

„Grób jest prawdziwym istotnym punktem zwrotnym, w grobie kończy się i zanika cała próżność świata zmysłowego. Nad Świętym Grobem przemija wszelka próżność ludzkich wyobrażeń, a pozostaje tylko surowość powagi. Grób jako negacja tej oto konkretności, jako zaprzeczenie zmysłowości staje się punktem zwrotnym i zrozumiany zostaje sens słów: „Ty byś przecież nie dopuścił, aby Twój święty zginął”. W grobie tym chrześcijaństwo nie miało znaleźć swej najwyższej prawdy. Otrzymało ono tam raz jeszcze odpowiedź jaką usłyszeli uczniowie, gdy szukali tam ciała Pańskiego: „Dlaczego szukacie żywego między umarłymi? Nie ma Go tu, zmartwychwstał”. Zasady waszej religii powinniście szukać nie w pierwiastku zmysłowym, nie w grobie wśród umarłych, lecz w żywym duchu, w sobie samych (…). Chrześcijaństwo odnalazło w Ziemi Świętej pusty grób, a nie zespolenie pierwiastka ziemskiego z wiekuistym, i dlatego ją, Ziemię Świętą, utraciło.”

Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770–1831) filozof niemiecki

Wykłady z filozofii dziejów

O religii , Sens

„Tutaj leży przyczyna wszystkich nieprawości czynionych kobietom, w błędnym założeniu z którego wywodzą się wszystkie pozostałe niegodziwości. Kobieta nie jest uznawana za panią samej siebie. Od kołyski po grób jest czyjaś. W rzeczy samej potrzebujemy i domagamy się innych praw, o których mówiłam, ale najpierw odzyskajmy siebie.”

Ernestine Rose (1810–1892) amerykańska działaczka społeczna

fragment wystąpienia podczas Narodowej Konwencji Praw Kobiet w Cleveland (1853).
Źródło: strona internetowa Ernestine Rose Society http://www.brandeis.edu/wsrc/affiliates/ernestinerose/speeches.html

O kobietach

„Żaden świerszcz nie wpadł na to, że może mu być potrzebna znajomość kwakania, a żabie wiedza o gramatyce jej rechotu. Tam, w przyrodzie, wszystko szło jak z płatka, gładko. Tylko w rodzaju ludzkim nic nie jest proste ani łatwe. Człowiek musi się uczyć swojego języka, a także języków obcych, poznawać swój kraj i zagranicę. Musi wciąż się kształcić, od kołyski aż po grób, i ile by się nie nauczył, nigdy tego nie będzie dość.”

Isaac Bashevis Singer (1902–1991) pisarz amerykański, noblista

Uczę się polskiego

O wiedzę

„Mądrze rzecze Ibn Schacabao, że szczęśliwym jest grób, gdzie nie spoczywa czarownik i szczęśliwe jest nocą miasto, gdzie wszyscy czarownicy zostali spaleni na proch. Stare plotki głoszą bowiem, iż dusza zaprzedanego diabła nie zawiera sił w cmentarnej glinie, ale w tłuszczu i rozkazuje Robakowi, który pożera; aż z gnijących tkanek budzi się nowe upiorne życie, a leniwi żyjący w ziemi pod mordercą modelują i wypełniają jego puste wnętrze, aż napęcznieje do monstrualnych rozmiarów. Wielkie otwory wykopano w sekrecie w miejscach, gdzie wystarczyłyby zwyczajne pory, istoty zaś, które winny pełzać, nauczyły się stąpać jak ludzie.”

Howard Phillips Lovecraft książka The Festival

Źródło: The Festival

O życiu , O ludziach , O duszy

„Gdyby nawet ze wszystkich wybrzeży rozrzucono po Atlantyku miliony wieńców i gdyby te miliony wieńców, pchane setkami wiatrów, płynęły z tysiącami wartkich prądów morskich – ocean był zbyt wielki, i tylko naiwny mógł wierzyć, że choć jeden, jedyny wieniec przedryfuje akurat nad spoczywającymi w głębinie. Nigdy nie oddadzą im honorów wojskowych. Czy widział ktoś „GRÓB NIEZNANEGO MARYNARZA” gdzieś na poczesnym miejscu w wielkim mieście?”

Niccolò Machiavelli (1469–1527) włoski pisarz, historyk i dyplomata

„Tochman towarzyszy antropolożce Ewie Klonowski w jej wysiłku scalenia rozproszonych szczątków, w jej nadziei, że kolejny odkopany masowy grób pomoże połączyć kości zmarłych z pogrążoną w żałobie rodziną. Nie ferując wyroków, nie proponując komentarza autor pozwala, by głosy ocalonych same opowiedziały o tych wstrząsających poszukiwaniach. W rezultacie otrzymujemy żywy portret kraju nadal zmagającego się z konsekwencjami wojny. Jednak głęboki sens „Jakbyś kamień jadła” nie odnosi się wyłącznie do Bośni – opowiada o uniwersalnym ludzkim pragnieniu, by móc pogrzebać i opłakać ciało.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Źródło: „The Financial Times”

O wojnie , O rodzinie , O poszukiwaniu , O wysiłku

„Czy wiesz, że jest tylko dzisiaj? Nie ma jutra, jest dzisiaj! Dlatego słowo, które zabrzmiało, jest właśnie na dzisiaj, Lednica jest dzisiaj, nie jutro! Przez grób tego, który tę Lednicę stworzył Bóg pokazuje, że jutra rzeczywiście może nie być…”

Edward Dajczak (1949) biskup diecezjalny koszalińsko-kołobrzeski

Źródło: Homilia na Lednicy http://gosc.pl/doc/3210093.Bp-Dajczak-Napisz-w-Biblii-swoje-imie, gosc.pl, 4 czerwca 2016.

O Bogu

„Człowiek zmienia się od dzieciństwa po grób. Kiedy więc jest sobą?”

Stefan Kisielewski (1911–1991) polski publicysta, działacz polityczny, kompozytor

Źródło: Wielka księga mądrości, wybór Jacek i Tomasz Ilga

O dzieciństwie

„Patrzę, siedzi taka sierota, z wierzchu ładna, jak pobielony grób, a w środku rupiecie i zgnilizna.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Dziennik. Zeszyty podróżne 1

„Najlepszą warownią przeciwko burzom losu jest zawsze jeszcze grób.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

O losie

„Kiedy poparłem prezydenta Kibakiego w 2002 roku, ludzie mówili, że wykopałem sobie grób ponieważ żaden Luo nie zagłosuje na Kikuju…. Lecz 98 procent Luo zagłosowało na Kibakiego… Jeździłem po całym kraju prowadząc kampanię na rzecz prezydenta w 2002 roku, gdy on jeździł na wózku inwalidzkim, ale kiedy wygrał wybory, zdradził mnie.”

Raila Odinga (1945)

Źródło: Aleksandra Gutowska, W ślady... http://www.psz.pl/tekst-6718/Aleksandra-Gutowska-W-slady-ojca-Raila-Odinga-wiceprezydentem-Kenii, op. cit.

O ludziach

„Żądzę sławy, warowanej naszą wspólną przysięgą,
zasypał grób: masowy dół bez mogiły.
Krew łagodnie zmyła z twarzy twoje imię.”

Julian Przyboś (1901–1970) poeta i eseista polski

Źródło: Grób Nieznanego Żołnierza

„Ludzie zanoszą do zmarłej różne prośby: o zdrowie, o pomoc w nauce, o zgodę w rodzinie, o zachowanie przy życiu syna – żołnierza w czasie wojny ZSSR z Afganistanem… Wiele próśb – i wszystkie wysłuchane. Panuje powszechne przekonanie, iż zmarła w stosunkowo młodym wieku Siostra (miała 30 lat) pomaga szczególnie młodym. Na grób siostry przychodzą wszyscy i katolicy, i prawosławni i starsi wiekiem i młodzi.”

Marta Wiecka (1874–1904) polska zakonnica

fragment protokołu komisji badającej kult i łaski w 1990 r.
O Marcie Wieckiej
Źródło: Bł. Marta Wiecka Świadectwa http://martawiecka.pl/?page_id=355, martawiecka.pl

O wojnie , O ludziach , O zdrowiu , O rodzinie

„W jaki sposób można mieć żywą prababkę, zupełnie żwawą (choć na oko pochodzącą sprzed kilku tysięcy lat), a we Wszystkich Świętych odwiedzać jej grób? Cóż, wszystko okazuje się możliwe, jeśli chodzi o ludzką zdolność do pielęgnowania urazy.”

Anna M. Nowakowska (1960)

Dziunia na uniwersytetach (2015)

„Chowałem nieboszczyka trędowatego, już odmówiłem zwykłe modlitwy, poświęciłem grób i kazałem zasypać. Już sporo ziemi było na nieboszczyku, aż tu naraz biegnie jedna z chorych i krzyczy: „poczekaj, poczekaj”. Sypiący ziemię zatrzymali się, a ja ze zdziwieniem czekałem, co z tego będzie. Otóż ta kobieta przyniosła kapelusz, którego używał nieboszczyk; jeden z tych co zasypywali mogiłę, złożył go we czworo, zrobił otwór w ziemi i wpakował ten kapelusz nieboszczykowi. Przy innym znowu pogrzebie włożono zmarłemu do grobu tabakę w kawałku bambusa, którą nie skończył żuć za życia.”

Jan Beyzym (1850–1912) polski misjonarz, jezuita, błogosławiony Kościoła katolickiego

Źródło: List VIII

O kobietach , O czekaniu , O zmarłych

„Powołał go Pan
Na słup.
Na słupie miał dom
I grób.
A ludzie chłopaka na szafot przywiedli,
Unieśli mu głowę w muskularnej pętli.
Powołał go pan na stryk.
(…)
A ludzie dziewczynę wśród przekleństw gwałcili
I włosy jej ścięli, i ręce spalili.
Powołał ją Pan
Na gnój.
(…)
A ludzie mych wierszy słuchając powstają
I wilki wychodzą żerującą zgrają…
Powołał mnie Pan
Na bunt.”

Stanisław Grochowiak (1934–1976) polski poeta, dramatopisarz i publicysta

świadome zastosowanie kakofonii w celach artystycznych ze zmianą rytmu w szóstym z przytoczonych wersów.
Źródło: Święty Szymon Słupnik

O ludziach , O domu , O zmianach , Chłopak

„Nas nie bawią ci frajerzy od zabawiania, chuj im na grób, dwa chuje na krzyż złożone (tu obrażamy też uczucia religijne). Sprawa jest prosta: Wojewódzki z tym drugim pajacem powinni zniknąć z polskiej pop-kultury. Wypierdalać natychmiast! Mogą sczeznąć. Oby ślad po nich nawet na Wikipedii nie został. I pierdoli nas, że tyle tu wulgaryzmów. To przecież tylko taka konwencja. W dodatku jesteśmy przekonane, że Lis i Hartman za nami też się ujmą. Panie redaktorze, panie profesorze, wiemy, że możemy na panach polegać. W końcu broniąc naszej wolności słowa, być może będą panowie mieli szansę pokazać się kolejny raz w telewizji.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Autorki: Marta Karaś, Ilona Witkowska, Taka, kurwa, konwencja, przekrój.pl, 1 lipca 2012 http://www.przekroj.pl/artykul/815910,906094-Taka--kurwa---konwencja.html?p=1
reakcja na obronę Wojewódzkiego, zgodnie z którą jego żarty z Ukrainek mieściły się w konwencji programu.

O emocjach , O wolności

„Najbardziej widomym znakiem po zmarłym, jego jeszcze ostatnia obecnością na ziemi jest grób. Odwiedza się grób, jakby się odwiedzało zmarłego. Brak grobu najbliższych, niewiedza, gdzie i kiedy zostało rzucone ich ciało, jest jedną z największych krzywd wyrządzoną tym, którzy przeżyli.”

Jan Kott (1914–2001) polski tłumacz, eseista, krytyk i teoretyk teatru

Zjadanie bogów

O zmarłych

„Czarne mleko świtu pijemy je o zmroku
pijemy je w południe i rano pijemy je w nocy
pijemy je pijemy
szpadlem ryjemy grób napowietrzny nie będzie uwierać”

Paul Celan (1920–1970) reprezentant niemieckojęzycznej poezji lat powojennych

Źródło: Fuga śmierci

O śmierci , O piciu

„Grób za kolebką o mały włos chodzi.”

Stanisław Herakliusz Lubomirski (1642–1702) magnat polski, marszałek wielki koronny, poeta

Źródło: Księga cytatów z polskiej literatury pięknej..., op. cit., s. 242.

O literaturze

„Powstanie 1863 roku było ostatnią kartą dziejową Polski szlacheckiej; było jakby płytą marmurową, przykrywającą grób, w którym złożono nie tylko przywileje polityczne tej warstwy narodu, ale jej cnoty i szelmostwa, jej sławę i hańbę.”

Stanisław Andrzej Radek (1886–1946)

Źródło: Rewolucja w Zagłębiu Dąbrowskim. 1894–1905–1914, wyd. Oddziału Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych, Sosnowiec 1929.

„Jedną z najgorszych rzeczy w życiu jest żałowanie. Coś się wydarza, ty robisz nie to, co trzeba, a potem latami żałujesz, że nie zrobiłeś czegoś całkiem innego. Na przykład ja, gdy spaceruję brzegiem morza albo odwiedzam grób przyjaciółki, zawsze myślę o tym dniu, dawno, dawno temu, gdy nie zabrałem latarki w miejsce, gdzie koniecznie trzeba było zabrać latarkę, i skutki tego były tragiczne. Dlaczego ja nie wziąłem latarki? – wyrzucam sobie, chociaż już nic nie można na to poradzić.”

Daniel Handler książka Gabinet gadów

Trzeba było wziąć latarkę.
Gabinet gadów
Źródło: rozdział IV, s. 53, 54

O myślach , O myśleniu

„Kiedy piszę, kieruję się własnym poczuciem smaku. Staram się dbać nie tylko o treść, ale i o formę. Co nie oznacza, że to, o czym piszę, uważam za przyjemne, gustowne i smaczne. Świat składa się z piękna, ale częściej z brzydoty, z cierpienia i smrodu rozkładu. Jak o tym pisać, by nie zbliżać się do granicy dobrego smaku? Myślę, że kiedy ekshumowany masowy grób cuchnie, to trzeba ten odór śmierci opisać. Bo czują go bohaterki mojej opowieści, które stoją nad tą dziurą w ziemi i czekają na rozpoznanie swych pomordowanych mężów i synów. Można oczywiście tego potem nie czytać. Bo jest niesmaczne. Nikogo nie zmuszam.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Z wywiadów
Źródło: WORKSHOP

O śmierci , O świecie , O myślach , O cierpieniu

„Grób Pol Pota. Prosimy o wsparcie, umożliwiając troskę o to historyczne miejsce.”

Pol Pot (1925–1998)

z tabliczki w języku angielskim i khmerskim postawionej przy jego miejscu pochówku wystawionej przez Ministerstwo Turystyki.
O Pol Pocie
Źródło: Jean-Louis Margolin, Sześć śmierci Pol Pota w: Ostatnie dni dyktatorów, op. cit., s. 123.

O śmierci , O wsparciu

„Niech otrząśnie się kobieta z hypnozy wieków. Niech sprawdzi wszystkie wartości swojego życia. Niech nie gardzi miłością, lecz niech nie daje złota za liczmany. Niech ceni macierzyństwo, jako jeden z twórczych czynników życia, lecz niech nie skazuje się na rolę liścienia, usychającego na korzyść kiełka. Niech stoi na straży moralności, lecz niech nie czyni z niej ciasnej obroży dla siebie i sióstr swoich… Niech nie spycha kobiet w przedwczesny grób dziwną arytmetyką, od mężczyzn przejętą, podług której mężczyzna jest co najmniej piętnaście lat młodszy od kobiety-rówieśnicy. Niech nie potępia kobiet, których jedyną winą jest to, że nie są wolne od winy wszystkich mężczyzn. Niech zmierzchnie w nas małostkowa konkurencja płci – nie ścigajmy się w płaskim biegu próżności kobiecych! Niech zmierzchnie w nas wszystko nawiane, narzucone, tresowane, niskie, zależne, niewolnicze, spodlone! Nad tym zmierzchem kobiecości, skazanej na zagładę, pracować muszą usilnie kobiety, dążące do wyzwolenia.”

Ludwika Jahołkowska-Koszutska (1872–1928)

Fragment wystąpienia podczas jubileuszu Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit, 7 maja 1911
Źródło: Sylwia Bujak-Boguska, Ludwika Jahołkowska-Koszutska. Wspomnienie, „Kobieta Współczesna”, nr 24, 16 czerwca 1929.

O kobietach , O wspomnieniach , O wieku , O macierzyństwie

„Przez letnie miesiące pół dnia uczyłem się, a od południa do wieczora pracowałem przy żniwach. Resztę egzaminów zdałem po wakacjach. Trzeci rok studiów rozpocząłem bez forsy. Ubranie spadało ze mnie. Brat kupił mi nowe, za co byłem mu wdzięczny. I tak jakoś przetrzymałem ostatni rok. Dawałem korepetycje uczniom z gimnazjum i trochę zarabiałem na swoje potrzeby. Ratowało mnie to głównie, że w styczniu 1923r moja młodsza siostra Pola wyszła za mąż za dalekiego krewnego Franka Soszyńskiego stolarza z Warszawy. Był on dość zamożny. Zdążył już dorobić się części domu w Bydgoszczy i 2/3 domu w Warszawie przy ulicy Dzielnej N-56. Poza tym prowadził warsztat stolarski przy ulicy Leszno 48. Wesele odbyło się w Siedlcach w mieszkaniu Stacha przy ulicy Ogrodowej 4 Małżonkowie Soszyńscy t. j. Szwagrostwo zamieszkali w lokalu przy warsztacie. Było to dość nędzne mieszkanie zawsze zakurzone i niemożliwe do utrzymania w czystości. Ale w tym czasie trudno było zdobyć się na coś lepszego, gdyż odstępne bardzo drogo kosztowało.
I tak siostra męczyła się w tym mieszkaniu do śmierci szwagra w 1934 r. Był to zacny i dobry człowiek. Dowód – na jego pogrzebie żydzi lokatorzy z ul. Dzielnej z jego domu kupili wieńce i urządzili orszak żałobny, co było opisane w Expresie Porannym pod tytułem „Niesamowity pogrzeb”. Później żydówki przychodziły na jego grób opłakiwać swego dobrego gospodarza, który pomimo zaległości w komornem ponad 10.000zł. nikogo przez cały czas nie wyeksmitował z mieszkania.
Po jego śmierci Siostra Pola wraz z dwojgiem dzieci Jankiem lat 10 i Krystyną lat 6 zamieszkała w 2 pokojowym mieszkaniu w swoim domu przy ulicy Dzielnej 56.”

Jan Soszyński (1924–1944)

Ze wspomnień wuja
Źródło: fragment pamiętnika Wincentego Kobylińskiego, wuja Jana Soszyńskiego.

O śmierci , O dzieciach , O domu , O siostrze

„Utyskuje się dziś na powszechne obniżenie lotu sztuki, tkniętej trądem bezideowości, skazanej niewiadomymi wyrokami na miałkość przemijających eksperymentów i jednodniowej mody. Czujemy to zwłaszcza wobec trwających w potędze dzieł przeszłości, katedr Florencji i Sieny, misteriów starego dramatu chińskiego, uwędzonych w dymie bożków murzyńskich, opuszczamy wystawy sztuki wieku kamiennego czy Kaplicę Sykstyńską pełni niespokojnego pytania, co się stało właściwie z duchem, że przestał być zdolny do koncentracji tak eruptywnych i zniewalających zarazem, które mają w sobie moc konieczności jakby naturalnej, domagając się przyjęcia nie inaczej aniżeli drzewa, chmury, ciała zwierząt i ludzi – więc w sposób bezapelacyjny i ostateczny. Opowiadają nam, że artysta przestał być przewodnikiem, konduktorem sił piorunowych przychodzących z zewnątrz, które kumulował w sobie, ale których nie rodził. Że sztukę zabija swoboda nieograniczonego wyboru, wiedza o umowności konwencji – ten, kto wie, że można napisać książkę dowolnym sposobem na każdy temat, nie napisze żadnej wielkiej. Kto pojął, że wolno malować, co i jak się tego zechce, znajdzie w tak odkrytej wolności grób potencji twórczych.”

Stanisław Lem książka Wysoki Zamek

Utwory, Wysoki Zamek

O ludziach , O wiedzę , O wolności , O wieku

„Kościół Piotrowy powinien przyjąć własną przeszłość – albo wykopie sobie grób.”

Pius XII (1876–1958) papież

słowa z 1936 (jako kardynał Eugenio Pacelli).
Źródło: Bernard Lecomte, Tajemnice Watykanu, Wydawnictwo Znak, Kraków 2010, ISBN 9788324013890, tłum. Michał Romanek, s. 35.

O tajemnicy , O przeszłości

„Będę kopał -- wbił szpadel w ziemię, przydeptał z mocą, wyrwał i odrzucił bryłę ziemi. -- Będę kopał w ramach pokuty. Bo zawiniłem! Iniquitates meae supergressae sunt caput meum! Poszedłem na wojnę! Z ciekawości! Mogłem powstrzymać innych, nie powstrzymałem. Mogłem nauczać. Mogłem manipulować. Mogłem kopnąć kogo trzeba w dupę! Mogłem wreszcie, mając wszystko gdzieś, siedzieć na Podskalu z Marketą u boku, mogłem wraz z nią milczeć i patrzeć, jak płynie Wełtawa. A ja wyruszyłem na wojnę. Z najniższych pobudek: z ciekawości samej wojny i natury ludzkiej.
-- Winien więc jestem śmierci tych, co tu leżą. Winien będę śmierci i tych nieszczęść, które dopiero nastąpią. Dlatego, kurwa, będę kopał ten grób.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

O wojnie , O nieszczęściu , O naturze , O śmierci

„Moje życie męczące, trapiące i dymiące, różnie wyzywające dla mnie. Sami widzicie jaki ja jestem męczennikiem – tak jak Pan Jezus, jak Bóg, Pan Jezus. Też wyzywali jego łotry. Biczowali, znęcali się, mówili: – Weź krzyż, nieś! Tak, Pan Jezus wziął. Ja też mogę krzyż, zbudujcie dla mnie krzyż, duży! Też Będę niósł. Do Częstochowy. Zbudujcie dla mnie, proszę was. I ubiorę się w szaty tak jak Bóg. Jak Pan Jezus. I będę niósł, i bijcie mnie, biczujcie, tak jak Chrystusa Króla Nieba i Ziemi. Ale później on pokazał jedno: pogrzebaliście jeszcze Jego, przywaliliście kamieniami, żeby nie mógł odwalić swego grobu, żeby nie mógł stać. Ale on pokazał swoją siłę, moc. Przyszedł, aż trzy Maryji szły zobaczyć do grobu jego, czy tam leży? Czy kamienie są? A co tylko zobaczyli? Chusty jego. A grób pusty. Grób pusty! A On pokazał się i powiedział: – Jestem pośród was! Jestem pośród was. Tak samo ja będę. Nie będę Tym Chrystusem, Panem Jezusem, ale będę zwykłym człowiekiem i też mnie ma, da Bóg Pan Jezus moc, siłę. I że grób mój się otworzy. I będę chodzić pośród was. Zobaczycie naocznie mnie żywego i prawdziwego, bo to będzie zależy tylko od tego człowieka w górze. I on mnie dopomoże. On to uczyni. Bo on widzi jak ja się męczę na tym świecie, jak ja mam biedę, jak wszystko. Jak nie rozbierają płoty, a mają nakaz.”

Krzysztof Kononowicz (1963) kandydat na prezydenta Białegostoku w wyborach z 12 listopada 2006

o swoim męczeństwie, śmierci i zmartwychwstaniu
Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=hwy9jQ8prCk&t=258

Chrystus , O życiu , O sile , O Bogu

„Tak jak trudno jest pierwszy raz przyjść na grób rodziców, tak trudno przyjechać do swojego własnego zgładzonego miasteczka, tam gdzie pierwszy raz zobaczyłeś piękno pól, tam gdzie ojciec pierwszy raz prowadził cię do chederu, gdzie pierwszy raz oglądałeś świat.”

Mordechaj Canin (1906–2009) żydowski pisarz i publicysta

Przez ruiny i zgliszcza
Źródło: rozdz. Sokołów, s. 219.

Cytaty o pięknie , O rodzicach , O świecie

„Zrobił dla Polski rzeczy wielkie. I to także dzięki niemu, dzięki jego pracy, jego programowi, przekonaniom, które niestrudzenie starał się wcielać w życie, realizować swoją wizję wolnej Polski – ta Polska jest dzisiaj coraz silniejsza, coraz bezpieczniejsza. Bo my dzisiaj realizujemy to, o czym on mówił, a czego nie zdążył zrealizować. To, co nam zostawił w testamencie. Choćby właśnie za ten testament ten pomnik – i ta możliwość spojrzenia na plac marsz. Piłsudskiego, na Grób Nieznanego Żołnierza, na ten krzyż upamiętniający pierwszą pielgrzymkę Ojca Świętego do ojczyzny i ten monument – zwyczajnie mu się należy.”

Andrzej Duda (1972) polski polityk, prezydent, prawnik

o Lechu Kaczyńskim.
Źródło: VIII rocznica tragedii smoleńskiej. Odsłonięcie pomnika ofiar katastrofy z 10 kwietnia 2010 roku https://wpolityce.pl/smolensk/390264-viii-rocznica-tragedii-smolenskiej-odsloniecie-pomnika-ofiar-katastrofy-z-10-kwietnia-2010-roku-zdjecia-i-wideo, wpolityce.pl, 15 kwietnia 2018.

O ojczyźnie , O życiu

„Upominając się o szacunek dla Weteranów którzy (w rocznicę bestialskiego ataku Niemiec na Polskę) z całego świata przybyli do Warszawy przed Grób Nieznanego Żołnierza, przekroczyła granicę policzkując znaną z awantur i burd Pana koleżankę.”

Joachim Brudziński (1968) polski polityk

o Dominice Arendt-Wittchen, pełnomocnik wojewody dolnośląskiego, która spoliczkowała osobę skandującą słowo „Konstytucja”
Źródło: Brudziński o kobiecie, która spoliczkowała protestującą: upominała się o szacunek dla weteranów https://wiadomosci.onet.pl/kraj/joachim-brudzinski-o-arendt-wittchen-upominala-sie-o-szacunek-dla-weteranow/9g7yy69, onet.pl, 2 września 2018.