Cytaty na temat wyczucie

Zbiór cytatów na temat wyczucie, mienie, myśl, myślenie.

Cytaty na temat wyczucie

Jan Bułhak Fotografia
Dietrich von Hildebrand Fotografia
Ewa Konstancja Bułhak Fotografia
William P. Young Fotografia
Garry Trudeau Fotografia
Tamara Arciuch Fotografia
Józef Pinior Fotografia
Alasdair MacIntyre Fotografia
Lynn Hill Fotografia

„Wiele z kobiet, które uczyłam wspinania, miało lepsze wyczucie równowagi niż mężczyźni. Myślę, że wynika to z tego, że są one z natury bardziej delikatne, nie polegają wyłącznie na sile. Jest to także odzwierciedleniem pasywnego podejścia – balansowania na skale, a nie atakowaniu jej.”

Lynn Hill (1961) amerykańska wspinaczka

Źródło: Cytaty o górach, alpinistyczne, wspinaczkowe, drytooling.com.pl, 9 stycznia 2013 http://drytooling.com.pl/serwis/art/artykuly/2136-cytaty-o-gorach-alpinizmie-himalaizmie-wspinaczce-wspinaczach?showall=&start=2

„Kraju gór, kraju rzek, kraju pól, kraju katedr, kraju młotów, świetnej przyszłości. Tyś narodem wielkich synów, ty masz wyczucie piękna, pełna sławy Austrio…”

Paula von Preradović (1887–1951)

pierwsze słowa hymnu
Źródło: Adam Krzemiński, W zorzy i w morzu, „Polityka” nr 33 (2971), 12–19 sierpnia 2014, s. 50.

Maria I Tudor Fotografia
Miuosh Fotografia
Rafał A. Ziemkiewicz Fotografia
Maciej Dutko Fotografia
Janusz Kondratiuk Fotografia
Bogdan Baer Fotografia
Jan Smela Fotografia
Marta Kisiel Fotografia

„Zupa, jak to miała w zwyczaju, milczała niczym zaklęta, aczkolwiek w tym milczeniu dało się wyczuć wyraźne potępienie.”

Marta Kisiel (1982)

Dożywocie (2010)
Źródło: rozdział 4. Cierpienie i wielokropki, s. 255

Ozzy Osbourne Fotografia
Mariusz Wlazły Fotografia
Marek Goliszewski Fotografia

„U przewodniczącego Samoobrony nie wyczułem populizmu.”

Marek Goliszewski (1952) polski przedsiębiorca

Źródło: Biznes chwali Samoobronę, gazeta.pl, 5 grudnia 2005 http://gospodarka.gazeta.pl/gospodarka/1,33181,3050431.html

John Steinbeck Fotografia

„Czy nigdy nie będę szczęśliwy? Co mam zrobić, żeby być? – Chciał sobie przypomnieć, czy kiedyś już w życiu odczuwał prawdziwą radość. Stanęły mu przed oczami zapomniane fragmenty przeszłości: bardzo wczesny chłodny poranek, słońce wstaje zza gór, po błotnistej drodze skaczą małe szare ptaszki. Nie miał wtedy żadnego specjalnego powodu do radości, ale ją czuł.
Albo to: wieczór, koń o lśniącej sierści ociera swą piękną szyję o płot, słychać nawoływanie przepiórek, gdzieś, skądś kapie woda. Aż zaczął szybciej oddychać w podnieceniu, kiedy sobie to przypomniał.
I jeszcze: jedzie starym wozem drabiniastym ze swoją kuzynką. Była starsza od niego, nie pamięta, jak wyglądała. Koń spłoszył się i szarpnął, ona upadła na niego i podnosząc się oparła rękę na jego nodze. Ogarnęła go rozkosz, czuł ją w brzuchu, uderzyła mu do głowy, aż do mózgu, aż do bólu.
I to: jest o północy w wielkiej ciemnej katedrze, ostry barbarzyński zapach żywicy kręci mu w nosie. Trzyma w ręku małą świeczkę przewiązaną białą jedwabną kokardą. Senny szmer odprawianej przed wielkim ołtarzem mszy nadpływa z oddali i usypia go słodko.
Mięśnie Juana rozluźniły się. Zasypiał na słomie w opuszczonej stodole. Nieśmiałe myszy wyczuły, że śpi, wyszły spod słomy, zaczęły się bawić i krzątać, i deszcz poszeptywał cicho na dachu”

Autobus do San Juan

Marcin Świetlicki Fotografia
Faustyna Kowalska Fotografia
Janusz Głowacki Fotografia
Bill Haywood Fotografia

„Pracujecie razem w tych samych fabrykach. Niekiedy czarni i biali ścinają wspólnie to samo drzewo. Zebraliście się teraz, aby omówić warunki, w jakich pracujecie (…). Może należałoby wykazać się większym wyczuciem w tej kwestii i zaprosić na spotkanie również czarnych towarzyszy? Jeśli jest to niezgodne z prawem, to znak, że nadszedł czas, by złamać to prawo.”

Bill Haywood (1869–1928)

w 1912, w przemówieniu do nowo utworzonego Bractwa Pracowników Przemysłu Drzewnego w Luizjanie, związkowcy poszli za radą Haywooda.
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 438.

Gabriel García Márquez Fotografia

„Śmierć nie ma wyczucia śmieszności.”

Miłość w czasach zarazy (1985)

Janina Paradowska Fotografia

„Dzieci wyczują każdy fałsz i nagięcie historii w imię tak zwanych walorów wychowawczych, wtedy robią się nieufne. A ja chcę pisać tak, by być jak najbliżej nich.”

Malina Prześluga (1983) polska dramatopisarka i pisarka

o tworzeniu literatury dla dzieci.
Źródło: Stefan Drajewski, Nie znam żadnej królewny, „Polska Głos Wielkopolski” nr 45, 23 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/133774.html

Grzegorz Damięcki Fotografia
Maciej Dowbor Fotografia

„Jacek jest człowiekiem o ogromnym doświadczeniu i wyczuciu estradowym. Praca z nim to komfort.”

Maciej Dowbor (1978) polski prezenter

o Jacku Cyganie.
Źródło: „Tele Tydzień”, nr 17, 21 maja 2007

Joyce Carol Oates Fotografia

„Strach ma swój zapach. Drapieżnik go wyczuje.”

Joyce Carol Oates (1938) pisarka amerykańska

Córka grabarza (2007)

Joanna Senyszyn Fotografia
Jan Svěrák Fotografia
Zenon Kosidowski Fotografia

„Inklinacjami poetyckimi można poniekąd wytłumaczyć sobie owe psychologicznie paradoksalne zjawisko, że Łukasz, chyba najbardziej wykształcony wśród ewangelistów, nagromadził w swoich przekazach o narodzinach dzieciątka Jezus więcej elementów cudowności niż jego poprzednicy. Do pewnego stopnia musimy oczywiście położyć to na karb procesu mitologizacji Jezusa, procesu, który wówczas już posunął się dalej niż za czasów Marka i Mateusza. Ale sam fakt deifikacji nie wyjaśnia nam, dlaczego Łukasz tak bezkrytycznie wciela do swojej ewangelii te rozbrajająco naiwne, przez prostaczków kolportowane pogłoski, owe podawane z ust do ust, typowo ludowe, urocze baśnie, w których dzieją się dziwy nad dziwami. Archanioł Gabriel zwiastuje narodziny Jana Chrzciciela i Jezusa, a potem każe pasterzom iść do Betlejem. Gdy ruszają w drogę „zastępy wojsk niebieskich” głoszą chwałę Boga i wołają: „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”. Na widok ciężarnej Marii w łonie Elżbiety skoczyło z radości dzieciątko; przyszła matka Jana Chrzciciela zawołała wówczas: „Błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota twego”.
Gdy przypominamy sobie te czarodziejskie sceny, pełne chwytającej za serce prostoty, radosnych uniesień i światłości niebieskiej, gdy słyszymy hymny Marii i Zachariasza, jak też rozlegające się w przestworzach pienia anielskie – zaczynamy rozumieć Łukasza. Wydaje się bowiem, że nie tylko poetycka wrażliwość na urodę tych ludowych baśni podszepnęła mu myśl, by wcielić je w biografię Jezusa. Wyczuł on może nieomylnym instynktem, ile radości, pokrzepienia i nadziei przyniosą te proste opowieści licznym pokoleniom smutnych i udręczonych ludzi. Dostrzegając ich wagę dla chrześcijaństwa, niejako zalegalizował je swoim autorytetem i nadał im sankcję prawdy historycznej.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

Opowieści ewangelistów (1979)
Źródło: Opowieści ewangelistów

Monika Rakusa Fotografia
Hanna Gronkiewicz-Waltz Fotografia
Piotr Gawryś Fotografia
Francis Ford Coppola Fotografia
Ben Shepherd Fotografia
Ben Stiller Fotografia

„(…) Tom to cwana bestia – potrafi wyczuć materiał na świetną rolę już po wstępnej lekturze!”

Ben Stiller (1965) aktor, reżyser i scenarzysta amerykański

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=49066

Matt Damon Fotografia
Janina Paradowska Fotografia

„Ministra ocenia się również po tym, jakich zgromadzi wokół siebie współpracowników i tu Szmajdziński działa z dużym wyczuciem.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

O politykach lewicy
Źródło: „Polityka” nr 29, 20 lipca 2002

Tadeusz Mazowiecki Fotografia

„W czasach komunizmu Mazowiecki wstawiał się za chrześcijańskimi wartościami. To była niebezpieczna gra, w której ciężko było wyczuć delikatną granicę między mądrą rezerwą a oportunizmem czy nawet kolaboracją.
Mazowiecki zawsze mówił rozważnie, starannie ważył za i przeciw – „śpieszył się powoli”. Wałęsa zaproponował go na premiera, bo ten zawsze dążył do kompromisu. Wprowadził radykalne reformy, ale z perspektywy czasu widać, że były to podwaliny, dzięki którym Polska jest dziś „normalnym europejskim krajem.””

Tadeusz Mazowiecki (1927–2013) polski polityk, premier RP

Mazowiecki był człowiekiem kompromisu także w stosunku do Niemiec. Zaprosił do Polski Helmuta Kohla.
Autorzy: „Frankfurter Allgemeine Zeitung”
po śmierci Tadeusza Mazowieckiego.
Źródło: „Angora – Wochenblatt auf polnisch”, 4 listopada 2013, Verlag Huebsch & Matuszczak KG, Dortmund-Warszawa, ISSN 08678162, s. 20.

Richard Kruspe Fotografia
Jacek Kaczmarski Fotografia
Sebastian Świderski Fotografia
Mark Harmon Fotografia
Krzysztof Niewrzęda Fotografia
David Strathairn Fotografia
Marek Walczewski Fotografia
Andrzej Nowicki Fotografia
Wiesław Gołas Fotografia
Edyta Jungowska Fotografia
John Steinbeck Fotografia
Yann Martel Fotografia
Jan Tomaszewski Fotografia
Kuba Sienkiewicz Fotografia
Jan Karski Fotografia
Stanley Kubrick Fotografia

„Reżyser musi mieć wizję całości i wyczucie smaku.”

Stanley Kubrick (1928–1999) amerykański reżyser filmowy

Źródło: Paul Duncan, Stanley Kubrick, wyd. Taschen, 2006, tłum. Jan Halbersztat, s. 37.

Jarosław Zieliński Fotografia
Tadeusz Pieronek Fotografia
Maciej Pawlicki Fotografia

„Antoni Krauze jest twórcą w pełni świadomym, dojrzałym i wybitnym. Uznał, że – czując ten moment, że taki jest czas – taki film trzeba zrobić. Gdyby wyczuł, że trzeba zrobić wysublimowany film, to by zrobił wysublimowany.”

Maciej Pawlicki (1959) polski producent telewizyjny i filmowy, reżyser, scenarzysta

o filmie Smoleńsk
Źródło: Antoni Krauze: Szukałem szczęśliwego zakończenia "Smoleńska" http://www.rp.pl/Gdynia-2016-/160929814-Antoni-Krauze-Szukalem-szczesliwego-zakonczenia-Smolenska.html, rp.pl, 22 września 2016.

Francis Ford Coppola Fotografia

„Osobisty film to taki, którego realizacją zajmuję się z czystego zainteresowania danym tematem. Jeśli czuję, że jakiś problem mnie nurtuje, jeśli zadaję sobie jakieś pytania, na które film może mi odpowiedzieć – to wówczas podchodzę doń z olbrzymim wyczuciem, jak gdyby od realizacji tego projektu zależało coś bardzo ważnego w moim życiu. Oczywiście otwarta pozostaje kwestia, na ile widzów zainteresują moje osobiste przemyślenia i ile z nich zrozumieją. Każdy z nas pewne rzeczy rozumie instynktownie, na swój sposób. Gdyby, dajmy na to, niespodziewanie odwiedził nas jakiś Marsjanin i zaczął zadawać pytania: co to jest człowiek? Co to jest świadomość?”

Francis Ford Coppola (1939) reżyser, scenarzysta, kompozytor, producent filmowy i aktor amerykański

to każde z nas udzieliłoby odpowiedzi bazującej na jednostkowych, subiektywnych doświadczeniach. Na podobnej zasadzie, kręcąc film, ryzykuję, że moja personalna wypowiedź może spotkać się z obojętną reakcją publiczności. To, co mnie porusza, co daje mi do myślenia, nie musi wcale interesować drugiego człowieka. Jakimś cudem jednak widzów nadal interesuje, co mam do powiedzenia.
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Francis Ford Coppola specjalnie dla Stopklatki!, stopklatka.pl, 11 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47140