Cytaty na temat wóz (64 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Około w pół do dwunastej w korytarzach rozległ się głuchy odgłos, jakby olbrzymi, ciągnięty przez wiele koni wóz zbliżał się do drzwi sypialni. Z każdą minutą dźwięk ten stawał się coraz bardziej posępny, jak grzmot. Cała sypialnia się trzęsła. Przerażeni klerycy wyskoczyli ze swych łóżek i stłoczyli się w jednym kącie. I wtedy właśnie, wśród posępnego łoskotu gromu, rozległ się jasny głos Alojzego Comollo, który po trzykroć powiedział: Bosko, jestem zbawiony!”

Jan Bosko (1815–1888) włoski duchowny katolicki, święty

o swoim zmarłym przyjacielu Alojzym Comollo, którego umierającego prosił o odpowiedź czy został zbawiony.
Źródło: Po Bogu najbardziej kochał młodzież, miewał prorocze sny i dar bilokacji https://www.gosc.pl/doc/4481902.Po-Bogu-najbardziej-kochal-mlodziez-miewal-prorocze-sny-i-dar, gosc.pl, 31 stycznia 2018.

O zmarłych , O miłości , Koń

„Szybki wóz jest dla mnie symbolem wolności.”

Elvis Presley (1935–1977) piosenkarz amerykański

The thruth about me (sierpień 1956)

O wolności

„Kiedy religia i polityka jadą na tym samym wozie, ci, co powożą, wierzą, że nic nie może im stanąć na drodze. Zaczynają pędzić na łeb na szyję… i nie pamiętają, że pędzącemu na oślep człowiekowi ukazuje się przepaść, kiedy już jest za późno.”

Frank Herbert książka Diuna

Diuna

O religii

„Robi się coraz silniejsza – stwierdził cicho Lucivar, kiedy obaj patrzyli, jak wsiada do Wozu. – Lepiej się porusza. Chyba często pozwalasz jej być na górze. To dobre ćwiczenie dla nóg.”

Anne Bishop (1955) amerykańska pisarka

Splątane sieci (2008)

O ćwiczeniach

„Zielony krajobraz, który nas otaczał wydawał się tak archaiczny i udomowiony w porannym słońcu, jakby zdjęto go z płótna Constable's i wcale bym się nie zdziwiła gdyby okazało się nagle, że jesteśmy tylko małymi postaciami gdzieś w tle takich półcieni jak Wóz z sianem czy Dolina Dedham.”

Alan Bradley (1938)

Badyl na katowski wór

O zdjęciach

„Wybrałem się z Zosią w piękne, lipcowe popołudnie na spacer na most Poniatowskiego. Tam oczom naszym przedstawił się niebiański widok. Obraz, o jakim marzyliśmy od lat. Po jezdni ciągnął nieprzerwany sznur żołnierzy niemieckich, ale takich, jakich nigdy nie widzieliśmy. Obdarci, brudni, często bez broni i butów, pieszo, na rowerach i wozach, w nieładzie i rozsypce i często bez dowódców. A wśród nich ranni z obwiązanymi głowami i rękami na temblakach. O widoku niezapomniany! A tu w dodatku słońce lipcowe, jak gdyby chcąc tę nędzę lepiej wystawić na widok, wydobywało z mundurów każdą dziurą, każdą plamę z bandaża, każdą rdzę na karabinie. Trzymając się za ręce i z trudem hamując radość, sygnalizowaliśmy sobie uściskiem dłoni ciekawsze widoki. Takich jak my przechodniów było na moście więcej. Wędrowała tam cała Warszawa. Ludzie, udając, że rozkoszują się pięknym, lipcowym popołudniem i Wisłą połyskującą w potokach światła, w gruncie rzeczy paśli oczy widokiem pobitych Niemców. Wymienialiśmy z nimi ukradkiem rozradowane spojrzenia, a tłumy zdemoralizowanych Niemców płynęły bez końca, ścigane głuchym głosem armat dolatujących od Radzymina i Otwocka. Nie ulegało wątpliwości, że front zbliżał się do Warszawy. Już od dawna obserwowaliśmy wśród Niemców oznaki rozkładu i strachu.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: W imieniu Rzeczypospolitej…, op. cit., s. 342–343.

O ludziach , O strachu , O butach , O słońcu

„Mnie ten Gorzów zjadł. Benzyna dusi, powietrze złe. Dobre ludzi dali mieszkanie, ale wziąć słowika w klatkę zamknąć, to on wszystko traci. Choć pięknie śpiewa, to jemu jest smutno. I te ściany takie ciężkie nade mną. A ja cygańska córka, las mi zdrowie daje. Jechałam taborem, to czułam się jak królowa Bona. Do mnie należeli perły rannej rosy. Moje były gwiazdy złote. Dziś co we włosy wplotę? W majowym słońcu jagody zbirałam, czarne jak łzy cygańskie. Na gałązkach się huśtałam. Żyłam wodnym szumem i jego srebrzystym dźwiękiem. Śpiewać nauczył mnie wiatr, ruczaje płakać. A jak lipy kwitły, to aż mnie zatykało, tak miód było czuć. W górach też cudnie. Jechalimy potokiem, pienił się, skakł, chodził po kamieniach, w deszczu groźniał, rozlewał się, wszystkich nas potopić chciał. Cyganka zejszła z wozu na drogę i tańczyła. Czemu? Bo jej radość była. Kawałek chleba suchego ugryzła, wody się napiła i była szczęśliwa. Z gołymi ręcami jechał człowiek po świecie. Czasem tylko coś pomieniał, parę groszy wziął. Wywróżył. I szedł dalej za tym chlebem żebraczym. Po pięćdziesiąt wozów jeździło u nas. Polskę znam od końca do końca. To wszystko nie można wydrężyć ze serca. Ale kto to zrozumi? Może tylko ci, co lubią przyrodę, świat, stare dawne życie przepamiętują w sobie.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Angelika Kuźniak, Papusza, op. cit., s. 21, 24.

O życiu , O ludziach , O zdrowiu , O świecie

„To nie jest normalne, kiedy jadę samochodem i nagle spostrzegam, że śledzą mnie trzy czy cztery wozy. Co wtedy: udawać, że się ich nie widzi, czy próbować je zgubić? Albo na przykład kiedy umawiam się z kimś na kolację, muszę uważnie wybierać stolik, bo na zewnątrz czai się piętnastu paparazzich. Uczę się z tym żyć, uczę się to ignorować, nadal jednak niektóre rzeczy budzą we mnie irytację. Dlatego postanowiłem za wszelką cenę chronić swoją prywatność – a także prywatność swoich najbliższych.”

Tobey Maguire (1975) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21462

„Nowa piątka to paskudny wóz z grubym zadem i światłami jak okulary Edny Everage. By ukryć tę brzydotę ozdobili go spoilerem jak podwójny podbródek, wielkimi rurami wydechowymi i plakietką na każdym panelu. Nie jest ani trochę dyskretny. To wrzaskliwe auto: „spójrzcie na mnie zobaczcie jaki jestem potężny, jaki ze mnie rekin… z płetwą na grzbiecie.””

Jeremy Clarkson (1960) angielski dziennikarz motoryzacyjny

A wewnątrz jest jeszcze gorzej…
o BMW M5.

O świetle

„Nocna cisza: skrzypią koła Wielkiego Wozu.”

Antoni Regulski

O ciszy

„W aktorstwie jak w życiu, raz na wozie, raz pod wozem. Życie nie bajka, ale bitwa! Trzeba mieć siłę i kogoś bliskiego, bo samemu ciężko sobie poradzić w trudnych momentach. Mam rodzinę, którą kocham i dzięki niej jakoś poradziłem sobie w ciężkich chwilach. Pomogły mi moje trzy najwspanialsze kobiety – żona i córki. Dla nich jestem w stanie zrobić wszystko.”

Mariusz Czajka (1961) aktor polski

Źródło: „Tygodnik Ciechanowski”, 11 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/30lat.htm

O życiu , O kobietach , O rodzinie , O bajkach

„Dostajemy masę listów od osób, które skarżą się na to, że nie pokazujemy tanich wozów. Oto nowy Vauxhall Corsa (angielski odpowiednik Opla Corsy). Ok, ale dość o tym.”

Jeremy Clarkson (1960) angielski dziennikarz motoryzacyjny

„Naprawdę był denerwujący. Nie ta, to będzie inna. Każda kobieta, moim skromnym zdaniem, jest jak koło u wozu. Trzeba ją często smarować, ale szybko wymienić, kiedy tylko zacznie skrzypieć.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Ja, inkwizytor. Dotyk zła
Źródło: s. 174, wyd. I

O kobietach

„Przez ostatnie pięć miesięcy wszyscy dziennikarze dopytywali się mnie o jakieś sensacyjne informacje z planu, a ich było jak na lekarstwo. Wreszcie pojawił się prawdziwy pożar. „Super Express” bardzo ładnie to skomentował twierdząc, że byliśmy „lepsi od Nerona”. Pożar na planie robi się w ten sposób, że w każdej dekoracji, bo ta, która spłonęła była jedną z dekoracji wykorzystywanych w filmie, umieszcza się system rurek, w których płynie gaz. Pozwala to kontrolować wysokość płomienia oraz czas trwania „pożaru”. Nie można zapalić prawdziwej dekoracji, ponieważ jak wiadomo każde ujęcie powtarza się parokrotnie, a do tego potrzebne są dekoracje. To wszystko wydarzyło się pod wieczór, podczas kręcenia ostatniego ujęcia. Prawdopodobnie niespodziewanie zmienił się kierunek wiatru i nagle wszystko zaczęło się palić w błyskawicznym tempie. Nie było w tym nic dziwnego, ponieważ dekoracja składała się z drewnianych i tekturowych elementów ustawionych na konstrukcji ze stalowych rurek. Natychmiast zjawiło się kilka wozów strażackich, był nawet jeden generał.”

Krzysztof Szmagier (1935–2011) polski reżyser filmowy i dokumentalista

o realizacji filmu Quo vadis.

O czasie

„W kolejce po schedę po Ryszardzie stanął jego dwulicowy brat Jan. Młode lata spędził na spiskowaniu i zwalczaniu własnej rodziny. Już jako król do tego stopnia rozgniewał papieża, że ten ekskomunikował całą Anglię. Jan miał charakter równie okropny jak jego ojciec. Rozwiódł się z żoną, bo nie urodziła mu dzieci, a wreszcie zadarł z baronami, którzy zbuntowali się przeciwko niemu i zmusili do podpisania Wielkiej Karty Wolności (Magna Carta). (…) Jan cieszy się straszną opinią. Współcześni historycy sugerują jednak, że może nie był taki zły; przynajmniej przez cały czas przebywał w Anglii. Pod koniec swoich rządów zaczął podróżować. Gdziekolwiek się ruszał, zabierał ze sobą klejnoty Korony i skarbiec. Zerwał z tym zwyczajem, kiedy podczas przeprawy przez rzekę wóz ze skarbami wywrócił się, a klejnoty zaginęły w piasku.”

Jan bez Ziemi (1166–1216) król Anglii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 8385763058, s. 33.

O dzieciach , O podróżowaniu , O charakterze , O zerwaniu

„Poczta polska cieszyła się jak najlepszą opinią u cudzoziemców. Mamy świadectwo Rosjanina (późniejszego wicegubernatora wileńskiego Frizla), który pisał o tym: „Kto tylko podróżował po Polsce, wie z doświadczenia, że urządzenia pocztowe w Polsce i Litwie były tak dobre, że lepszych żądać niepodobna”. Jeden Niemiec (Schulz) radził swym rodakom, żeby nie jeździli do Rosji przez Berlin i Królewiec na Kłajpedę, lecz na Polskę, bo i prędzej dojadą i wygodniej. Drugi Niemiec (Biester) nie może się wydziwić bezpieczeństwu w podróżach przez Polskę. Pisze, że jeden człowiek może przewieźć daleko bez niebezpieczeństwa napadu krocie, a nawet można największe sumy powierzyć po prostu woźnicy. Faktem jest, że wpływy do kasy centralnej rządowej w Warszawie zwożono co kwartału z prowincji na zwykłych wozach, a bywały to sumy milionowe; eskortę stanowiło dóch strażników, a nieraz nawet jeden tylko… Uczony Anglik, profesor uniwersytetu w Cambridge, słynny Coxe, poświadcza również, że w podróży przez Polskę nic mu nie zginęło, chociaż nieraz musiał powóz zostawić na noc na dworze bez dozoru. 'Uczciwość należała do natury ludu polskiego.'”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

Źródło: Święci w dziejach narodu polskiego, Wydawnictwo Antyk Marcin Dybowski, ss. 464–5

O ludziach , O podróżowaniu , O naturze , O nocy

„No to jesteśmy już w domu, odetchnąłem z ulgą w myśli, gdyż przypuszczałem, że teraz ciężki wóz jego pomyślunku zaczął się toczyć po błotnistej ścieżce wyobraźni. I jak Bóg da, dotoczy się do powzięcia zamiaru.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Ja, inkwizytor. Wieże do nieba

O Bogu , O domu , O myślach , O myśleniu

„Jaskier obejrzał się nagle.
– Ktoś jedzie za nami – powiedział podniecony. – Na wozie!
– Niesłychane – zadrwił wiedźmin, nie oglądając się. – Na wozie? A ja myślałem, że tutejsi jeżdżą na nietopyrzach.””

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Ostatnie życzenie
Źródło: Kraniec świata

O myślach , O myśleniu

„Czy nigdy nie będę szczęśliwy? Co mam zrobić, żeby być? – Chciał sobie przypomnieć, czy kiedyś już w życiu odczuwał prawdziwą radość. Stanęły mu przed oczami zapomniane fragmenty przeszłości: bardzo wczesny chłodny poranek, słońce wstaje zza gór, po błotnistej drodze skaczą małe szare ptaszki. Nie miał wtedy żadnego specjalnego powodu do radości, ale ją czuł.
Albo to: wieczór, koń o lśniącej sierści ociera swą piękną szyję o płot, słychać nawoływanie przepiórek, gdzieś, skądś kapie woda. Aż zaczął szybciej oddychać w podnieceniu, kiedy sobie to przypomniał.
I jeszcze: jedzie starym wozem drabiniastym ze swoją kuzynką. Była starsza od niego, nie pamięta, jak wyglądała. Koń spłoszył się i szarpnął, ona upadła na niego i podnosząc się oparła rękę na jego nodze. Ogarnęła go rozkosz, czuł ją w brzuchu, uderzyła mu do głowy, aż do mózgu, aż do bólu.
I to: jest o północy w wielkiej ciemnej katedrze, ostry barbarzyński zapach żywicy kręci mu w nosie. Trzyma w ręku małą świeczkę przewiązaną białą jedwabną kokardą. Senny szmer odprawianej przed wielkim ołtarzem mszy nadpływa z oddali i usypia go słodko.
Mięśnie Juana rozluźniły się. Zasypiał na słomie w opuszczonej stodole. Nieśmiałe myszy wyczuły, że śpi, wyszły spod słomy, zaczęły się bawić i krzątać, i deszcz poszeptywał cicho na dachu”

John Steinbeck książka Zagubiony autobus

Autobus do San Juan

O wodzie , O słońcu , O przeszłości , Koń

„(…) Kiedy Aleksander zawładnął miastem, wszedł do świątyni Jowisz. Tam zauważył wóz, na którym podobno jeździł Gordios, ojciec Midasa; wóz ten niczym się nie różnił od pospolitych i powszechnie używanych w tym kraju. Zwracał jedynie uwagę sam zaprzęg, w którym rzemienie były splątane i powiązane w taki sposób, że węzeł był ukryty. Mieszkańcy miasta mówili o istnieniu przepowiedni głoszącej, że ten, kto rozwiąże trudny do rozplątania węzeł, będzie panem Azji. Aleksander zapałał chęcią spełnienia tej wyroczni. Tłum Frygów i Macedończyków otoczył króla: Frygowie w napięciu, pełni oczekiwania, Macedończycy – poruszeni lekkomyślnością zawsze pewnego siebie króla. Gdy Aleksander przystąpił do rozwiązywania splotu rzemieni tak zagmatwanego, że nie można było ani dostrzec, ani nawet domyślić się, gdzie szukać jego początku czy końca, zaniepokoili się, by daremne usiłowania nie zmieniły się w złą wróżbę. Król jednak nie mocował się długo z węzłem. „Nieważne – powiedział – w jaki sposób się to rozplącze””

Kwintus Kurcjusz Rufus

i mieczem przeciął wszystkie rzemienie. Albo zadrwił z wyroczni, albo ją w ten sposób wypełnił.
Źródło: Historia Aleksandra Wielkiego 3.1.2, tłum. zbiorowe pod red. Lidii Winniczuk

O historii

„Nie oglądam się za siebie. Liczy się teraźniejszość i jej poświęcam swoją energię. Czasami myślę o przyszłości, ale przeszłość mnie nie interesuje. Prawdą też jest, że ostrożnie podchodzę do życia – wiem, że raz się jest na wozie, raz pod wozem.”

Denzel Washington (1954) aktor amerykański

Źródło: „Gazeta Telewizyjna” nr 121, 2007.

O myślach , O przeszłości , O przyszłości , O myśleniu

„Policja żydowska dała w ogóle dowody niezrozumiałej, dzikiej brutalności. Skąd taka wściekłość u naszych Żydów? Kiedy wyhodowaliśmy tyle setek zbójców, którzy na ulicach łapią dzieci, ciskają je na wozy i ciągną na Umschlag?”

Emanuel Ringelblum (1900–1944) polski historyk narodowości żydowskiej

Kronika getta warszawskiego
Źródło: s. 427.

O dzieciach , Wściekłość

„Kiedy jak buki na mróz serce mi pęknie
połóżcie mnie na wóz z widokiem na Bieszczady”

Jerzy Harasymowicz (1933–1999) polski poeta

Źródło: Kiedy jak buki na mróz serce mi pęknie...

Serce

„Łączność w wojsku podczas wojennych wypadków jest taką samą bronią jak armata, karabin maszynowy, jak kuchnia polowa, jak wóz amunicyjny kompanji. (…) Bez łączności bowiem nie ma i być nie może skoordynowanej pracy wojska, nie ma złączenia wysiłków krwawych żołnierza dla odniesienia zwycięstwa i krew ludzka leje się darmo, leje się niepotrzebnie, tak jak w jakiejś awanturze karczemnej bezcelowe i bez żadnej korzyści dla celu postawionego wojska szukania zwycięstwa nad nieprzyjacielem. Dlatego też powtarzać zawsze będę, że lepsza jest dobra łączność niż armata, niż karabin maszynowy, niż kuchnia polowa i wóz amunicyjny. Moje określenie, które stale przy grach wojennych powtarzam jest, że wojsko bez pracy nad łącznością staje się zwyczajną dziewką publiczną, szukającą awantur miłosnych po różnych lasach i pagórkach, bez żadnej korzyści dla wojny oprócz zadowolenia rozdziwaczonej pindy. (…) W doświadczeniu z ubiegłej wojny, gdzie byłem zwycięskim Naczelnym Wodzem, wyniosłem smutne wrażenia, że wojska, któremu dowodziłem nie tylko nie robiły i nie czyniły łączności, ale starannie od niej uciekały, tak jakgdyby się lubowały w stanie owej ladacznicy z rozdziwaczonym organem płciowym. (…) Wszystkie doświadczenia wojny z początku 1914 roku, które przestudjowałem, wskazują wyraźnie i jasno, że jazda nie uważała nigdy za stosowne trzymać łączność z kimkolwiek na świecie oprócz sama z sobą, była zatem ideałem wymarzonym tej dziewki publicznej, czyniącej awantury miłosne po różnych kątach bez celu i potrzeby. Wobec tego zaś, że nasza jazda jak dotąd za najwyższą tradycję uważa byłą jazdę rosyjską, która była najwybitniejszą przedstawicielką tego kurwiarskiego kierunku, (…) będę więc musiał obmyślić prawdę o łączności dla jazdy zupełnie ad hoc, zupełnie specjalnie, bez łączenia jej z prawdą o łączności w reszcie wojsk.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

rozkaz z 27 marca 1929 o łączności (sygn. archiw.: CAW, akta GISZ, tecz. 518/2).
Źródło: „Polityka” nr 11 (2236), 11 marca 2000, s. 86 http://www.polityka.pl/archive/do/registry/secure/showArticle?id=3352376

O wojnie , O grach , O wrażeniach , O wysiłku

„Oto jest chwila bez imienia
wypalona w czasie jak w hymnie.
Nitką krwi jak struną – za wozem
wypisuje na bruku swe imię.”

Krzysztof Kamil Baczyński (1921–1944) polski poeta

Źródło: Bez imienia, 1941

O czasie

„Cały program się chwieje, gdyż z kojca Casimira pod wozem dochodzi już przez cały czas bez najmniejszej przerwy gdakanie Franceski. Ta cudowna kura nie może doczekać się swego występu. Wyciąga szyję, trzepie skrzydłami, kuli się do desek podłogi i wyczynia ów sympatyczny harmider towarzyszący zazwyczaj zniesieniu jaja, który jest taki miły dla ucha, jeśli się nie wie, że właśnie ten przemożnie rozlegający się wrzask jest numerem Franceski i bynajmniej nie oznacza, że zniosła jajko. Gdakanie Franceski starczyłoby na dobre siedemnaście jajek, ale u Franceski nie ma to żadnego związku, ani zewnętrznego, ani wewnętrznego, ona gubi swoje jajko gdzieś nieuważnie za dnia, pomijając ten fakt milczeniem, o ile go w ogóle zauważa, ale za to właśnie gdacze: wylewnie i w urozmaicony sposób, krótkie urywane gamy, rozwlekłe skargi, szybkie, aż do najwyższych tonacji muśnięte glissanda, dużo tego, a przede wszystkim rozlega się bez przerwy i nader donośnie. Przeważnie na rozkaz, czasem – jak w tej chwili – z nudów, albo, może wskutek termy, niekiedy zaś – sądzę – po prostu z radości życia.”

Johannes Bobrowski (1917–1965) niemiecki poeta, prozaik i eseista

opis numeru cyrkowego w cyrku Scarletto – Francesca.
Młyn Lewina

O czasie

„Wszędzie tam, gdzie brzoza
i muzyka w kołach jadącego na jarmark woza:
„Aj, dierbień, dierbień kaługa” śpiewa wóz i w słońce jedzie…
gdzie wiewiórki są królewny, a królowie – niedźwiedzie;
gdzie kobiety noszą piersi wysoko, a w oczach zmrużonych całą słodycz świata,
gdzie na wędrowca czeka wieczorem herbata
i mały dom, i sen, i brzęk talerza,
i głupie, rzeźbione drzwi, dla biedaków rozwarte na ścieżaj –
wszędzie tam,
choćby to było na końcu świata,
jest Rosja.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Rosja

O kobietach , O muzyce , O domu , O snach

„Lwów się nie boją mężne konie,
kiedy w pustyni dudni wóz.
Dech zapierają te agonie,
jedna po drugiej, tyle lwów.”

Jacek Łukasiewicz (1934)

Źródło: Polowanie na lwy

O koniach

„Znam sposób budowy mostów bardzo lekkich i mocnych, łatwo przenośnych oraz innych mocniejszych, które opierają się ogniowi i atakowi. Potrafię także budować kryte wozy bezpieczne i nie do zdobycia. Pod ich osłoną może posuwać się piechota, nie natrafiając na żaden opór. (…) Mógłbym wykonać w brązie posąg konny i malować obrazy wszelkiego rodzaju.”

Leonardo da Vinci (1452–1519) malarz, rzeźbiarz, architekt, konstruktor maszyn, filozof

Źródło: Leonardo chciał sobie polatać http://www.polskieradio.pl/39/248/Artykul/754559, polskieradio.pl, 3 stycznia 2013

Obraz

„Miłość uczciwa jest jak smarowidło w wozie, jużcić i bez niego jechać można, ale lżej z nim i nie skrzypi.”

Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887) pisarz polski

O miłości

„Gdzie jesteś, Mały Książę, gdzie?
Odszedłeś z mej książeczki kart.
Czy po pustyni błądzisz znów,
Rozmawiasz z echem pośród skał?
Czy tam, gdzie świeci złoty wóz
Oglądasz Ziemię w swoich snach,
Gdzie pozostała z tamtych dni
Niby wspomnienie bajka ta.
W maleńkiej róży kochał się
Książę na jednej z wielu gwiazd.
Nie widział przedtem innych róż,
Kiedy w daleki poszedł świat.”

Katarzyna Sobczyk (1945–2010) piosenkarka polska

Źródło: Mały Książę.

O świecie , O odejściu , O bajkach , O snach

„Wóz brzmi jak Zeus gromowładny płuczący gardło gwoździami.”

Jeremy Clarkson (1960) angielski dziennikarz motoryzacyjny

o McLarenie Mercedesie SLR.

„Policjanci byli atakowani nie tylko przez niemieckich anarchistów, ale głównie przez chuliganów w szalikach klubowych, wspieranych ostatnio przez Jarosława Kaczyńskiego. (…) Wydarzenia z 11 listopada nie pozostawiły wątpliwości, jakie wartości reprezentują ludzie, którzy kopią policjantów, atakują rodziny z dziećmi, podpalają wozy transmisyjne. Jeśli jest tak, że z tej strony sali będą padać słowa poparcia dla tej – jak to określił prezes PiS – „dorodnej młodzieży””

Donald Tusk (1957) polski polityk

to słowa te powinny budzić grozę.
Źródło: gazeta.pl, 19 listopada 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,10673559,Premier_odpowiada_na_pytania_poslow_po_expose__PiS.html

O dzieciach , O ludziach , O młodzieży

„Niemcy, Francuzi i inni, u siebie drogi pobudowali, w nosie mając unikalne gatunki traw czy stanowiska lęgowe kaczek błotnych. Ale Polakom pozwolić – co to, to nie. Niech się polactwo tapla w błocku, najlepiej drabiniastymi wozami, i cieszy się, że ma ostatnie dzikie torfowisko w całej Unii.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

o Rospudzie.
Źródło: „Gazeta Polska” nr 10, 7 marca 2007

O trawie

„Co za pech… Złapany przez policję chuligan, który podpalił wóz transmisyjny TVN, okazał się nie należeć do ONR ani Młodzieży Wszechpolskiej, ani nawet do klubu kibica Legii. Zwykły, uliczny żul, notowany przez policję za drobne przestępstwa i rozróbę w nocnym autobusie… Niedobrze, wyłom w narracji – choć, oczywiście nie przeszkodzi on mediom salonu powtarzać z lubością szyderczej frazy, że burdy w Święto Niepodległości wywołali „prawdziwi patrioci”. Może nawet rozszerzą jej użycie i będą w kronice miejskiej nazywać „prawdziwym patriotą” każdego drobnego złodziejaszka i wyrywnego pijaczynę rozrabiającego w nocnym autobusie.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

Źródło: „Wyborcza” zgłupiała, „Gazeta Polska”, 7 grudnia 2011

O młodzieży

„Zabawna sytuacja zdarzyła się też, kiedy w kostiumach jechaliśmy z Michałem [Pielą] na sesję zdjęciową. Wyglądaliśmy poważnie: dwóch facetów w mundurach w nieoznakowanym wozie. Chcieliśmy sprawdzić, czy to działa i na przykład pogrozić palcem komuś, kto popełnia drogowe wykroczenie. Ale jak na złość wszyscy jechali prawidłowo. Aż tu na światłach zrównaliśmy się z samochodem, którego kierowca – młodziutka dziewczyna – rozmawiała przez komórkę. Stanęliśmy obok i patrzyliśmy na nią wymownym wzrokiem. Kiedy nas zobaczyła, w jednej sekundzie wypuściła komórkę z rąk i złożyła dłonie jak do modlitwy, prosząc o wybaczenie… Bywa również, że w Sandomierzu jakaś starsza osoba zapyta mnie o drogę albo ktoś poprosi o pomoc przy przetoczeniu wózka inwalidzkiego przez krawężnik. To miłe, bo ludzie nie traktują mnie jak aktora, tylko kogoś, kto może przyjść im z pomocą. A to oznacza, że w mundurze mi do twarzy.”

Piotr Polk (1962) polski aktor

Źródło: „Gala”, 14 października 2009 http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/viewpointer/1/artykul/piotr-polk-moja-mikstura.html

O ludziach , O świetle , O pomocy

„Ta wojna została nam narzucona, bo jesteśmy bogatym krajem zamieszkanym przez pięć milionów biednych ludzi, ciemnych analfabetów, którzy nie potrafią obsłużyć działa bezodrzutowego 86 mm. Oni myślą, że wystarczy dwadzieścia wozów pancernych, żeby dalej mieć naszą naftę i diamenty i żeby zapędzić nas z powrotem na swoje miejsce.”

Ryszard Kapuściński książka Jeszcze dzień życia

opowieść comandante Ndozi.
Jeszcze dzień życia

O wojnie , O ludziach , O myślach , O zamieszkaniu

„Bracia moi Cyganie
śniadoskórzy
smukli
noce gdy gwiazdy zdjęły
koszule chmur
bracia moi Cyganie
podpalają ogniami
I tylko psy przy wozach
warczą na swe sny”

Tadeusz Sokół (1914–1980)

Źródło: Połów ryb w nocy, „Życie Literackie” 1964, nr 15, s. 9 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=1601

O życiu , O psie , O zdjęciach

„Zapomniałem Ci podziękować…
– Nie wam, panie, dziękować, ale mnie. To wy mnie żeście ratowali, w mojej obronie ponieśliście uszczerbek. A ja? Co ja takiego uczyniłem? Że człeka rannego, bez czucia, opatrzyłem, na wóz pokładłem, nie dałem szczeznąć? To zwykła rzecz, panie wiedźmin.
– Nie taka znowu zwykła, Yurga. Zostawiano mnie już… w podobnych sytuacjach… Jak psa…
Kupiec, opuściwszy głowę, pomilczał.
– Ano, cóż, paskudny otacza nas świat – mruknął wreszcie.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Ale to nie powód byśmy wszyscy paskudnieli.
rozmowa Geralta z kupcem Yurgą.
Miecz przeznaczenia, Granica możliwości, Coś więcej

O świecie

„Ojcze mój który nie wiem gdzie jesteś
zawsze pamiętam i mówię do chłopca
różne rzeczy czuję że bywasz przy mnie
gdy niebezpiecznie zbliżam się do linii
ciągłej. Wkrótce pogadamy o wozach
i nieskończonej czerwieni ich lakierów.
Cudowni są bezkarni oszuści i święte
ich słowa. Dziękuję za wspaniałe pokusy
którym nie potrafiłem się oprzeć”

Mariusz Baryła (1964)

Źródło: Ojcze mój który nie wiem gdzie jesteś

„Przymrozki, rano, póki wóz się nie rozgrzeje, poruszam drążkiem skrzyni biegów niby łychą w zastygłym sosie.”

Manuela Gretkowska (1964) pisarka polska

Obywatelka

„Przecież i osioł pozna się na tem, kiedy wóz ciągnie konia.”

William Shakespeare Król Lear

Król Lear
Źródło: akt I, scena VI, wyd. Gebethner i Wolff, Kraków 1913, s. 27.

Koń

„Istnieją u nich (Massagetów) następujące zwyczaje. Każdy wprawdzie żeni się, ale żon używa się wspólnie.(…) Mianowicie jeżeli Massageta pożąda jakiejś niewiasty, wtedy zawiesza swój kołczan na wozie i spółkuje z nią bez żenady. Specjalna granica wieku u nich nie istnieje; tylko jeżeli ktoś się bardzo zestarzeje, schodzą się wszyscy krewni, zarzynają go i wraz z nim jeszcze owce, gotują mięso i obficie nim się raczą. Taki los uchodzi u nich za najszczęśliwszy. Kto natomiast umrze wskutek choroby, tego nie spożywają, lecz chowają do ziemi, i ubolewają nad nim, że nie udało mu się być zarżniętym. Nie sieją nic, tylko żywią się mięsem bydlęcym i rybami, których im obficie dostarcza rzeka Arakses (Syr-daria). Za napój mają mleko. Z bogów czczą tylko słońce, któremu ofiarują konie. Sens tej ofiary jest taki: najszybszemu z bogów poświęcają najszybsze ze wszystkich stworzenie.”

Herodot książka Dzieje

o Massagetach kojarzonych z Hunami lub uznawanych za odłam ludów irańskich.
Dzieje
Źródło: I, Klio.

O Bogu , O losie , O ludziach , O chorobach

„Polując na niedźwiedzi, kazałem dyszle od wozów miodem wysmarować. Niedźwiedzie, miód zlizując, dyszel połykać zaczęły, aż się całkowicie na dyszle ponadziewały.”

Karol Stanisław Radziwiłł Panie Kochanku (1734–1790)

Źródło: zespół pod kierunkiem Grzegorza Małachowskiego, Kronika Polski 1764–1775. Pod rosyjską protekcją, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Kraków 1998, s. 20.

„Dzisiaj jarmark
w Sandomierzu –
kurzem stanął świat…
Turkot wozów,
jazgot zwierząt,
krzyki, śmiechy, –
pisk i gwałt!…”

Stanisław Młodożeniec (1895–1959) polski poeta

Źródło: Sandomierska strona

O świecie , O śmiechu , O zwierzętach

„Jest tam niewiarygodna obfitość ryb tak z morza, jak z rzek, jezior i stawów, za denara zaś otrzymujesz wóz świeżych śledzi.”

Helmold książka Kronika Słowian

Kronika Słowian

„W oknie światło na firance, Świergotliwy mróz. Dzwoni jak łyżeczka w szklance Jadący gdzieś wóz.”

Mieczysława Buczkówna (1924–2015)

Źródło: Wieczór zimowy

O świetle

„Miałem sen, jakobym wóz zjadł (co pan diabeł broi!);
Ocknę się, aż przede mną tylko dyszel stoi.”

Hieronim Morsztyn (1581–1623) poeta polski

Źródło: Sen

O snach

„Zjedli mi trzy indyki, gęś i dwa cielęta,
Dwadzieścia ośm kurcząt i krowa zarżnięta,
Głowę cukru, funt kawy, trzy funty herbaty,
Mnóstwo rodzynek, pieprzu, wanilii, cykaty,
Masła półtora faski, kilka wozów siana,
Oto jest gościnności jedyna wyprawa.”

Artur Bartels (1818–1885)

Źródło: Goście (1875)

O herbacie

„To jest sprawa bardzo prosta – właściwie wóz albo przewóz, rybka albo pipka, a ja jestem bardzo zainteresowany i rybkami, i grzybkami, więc idę, a tam jest mleko na sali.”

Władysław Bartoszewski (1922–2015) polski polityk, działacz społeczny, historyk

Źródło: VI edycja plebiscytu „Srebrne Usta” (za rok 2001), II miejsce.

„Nadjeżdża po niebie wóz, zostawił woły, szybko jedzie, trzaskając
z szorstkich biczów osi co się wbiła
w przyrodzenie wozu i wyszła
drugą stroną,
w dole i w górze anioły, po prawej i po lewej anioły.”

Angela Marinescu (1941)

Źródło: Fugi postmodernistyczne (VI), „Dekada Literacka” 2000, nr 11 (169), tłum. Ewa Rossi

O aniołach

„To prawda, nie zrobiłem kariery, nie mam pieniędzy, fajnego wozu ani żadnej z rzeczy, których powinno się pożądać. Ale nie mam również szefa oraz garnituru, który musiałbym nosić, nie mam pozycji, której musiałbym bronić.(…) I nie mam niczego, co ktokolwiek chciałby mi odebrać.”

Tony Parsons (1953)

Za moje dziecko

O prawdzie

„Jeśli przyjąć, że ten wóz zwany Polską ugrzązł w błocie, to Cimoszewicz chce go cofnąć. Ja – przepchnąć do przodu, a Lech Kaczyński – dokładnie zbadać, czy winny jest woźnica, konie czy może pękło koło.”

Donald Tusk (1957) polski polityk

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 18 lipca 2005

O koniach

„Tak, to Vauxhall Vectra jeden z najmniej lubianych przeze mnie wozów. Nie znosiłem go bo wyglądał jakby został zaprojektowany w trakcie przerwy na kawę przez ludzi którzy totalnie olewali wozy”

Jeremy Clarkson (1960) angielski dziennikarz motoryzacyjny

o Vauxhallu Vectrze.

O ludziach , O kawie

„Z czego mam w tym czasie żyć? Skrzyknąć kilka panienek, kupić wóz i zorganizować objazdowy dom rozpusty?”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Geralt do Nenneke, która sugerowała by przestał być wiedźminem.
Ostatnie życzenie
Źródło: Głos rozsądku II

O domu , O czasie

„Z Liwerpolu [Liverpoolu] jechałem do Manczestru [Manchesteru] drogą żelazną. Wygodna to rzecz dla podróżnych te drogi żelazne, ale niewygodna dla mieszkańców okolic, przez które te drogi przechodzą; bo drogi żelazne, przecinają pola, psują gospodarstwo, a dym wozów parowych odbiera żyzność przyległym polom i łąkom; drogi żelazne i tę jeszcze mają niedogodność, że wiele kosztują, i nieprędko na nie wszystkie kraje i okolice zdobyć by się mogły.”

Aleksander Jełowicki (1804–1877) polski pisarz i działacz religijny

Moje wspomnienia (1893)
Źródło: Tomasz Małkowski, Jacek Rześniowiecki, Historia III. Podręcznik do klasy III gimnazjum, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk, 2012, ISBN 978-83-7420-253-4, s. 120.

O historii