Cytaty na temat warszawa (699 cytatów, strona 5)

„Dziś mam już w historii pianistyki pozycję, której nikt podważyć nie zdoła. Chcę jednak poznać prawdę, uwolnić się od cienia, który ciągnie się za mną od tamtego festiwalu. Nie mogę zrozumieć, dlaczego w 1980 roku, będąc laureatem dwóch festiwali pianistycznych w Terni i Montrealu, zostałem w taki sposób potraktowany w Warszawie. Chcę się przekonać, czy od początku nie było zmowy dotyczącej mojej osoby.”

Ivo Pogorelić (1958) pianista chorwacki

Źródło: „Rzeczpospolita”, 18 sierpnia 2008 http://www.rp.pl/artykul/177966.html

O historii

„Przede wszystkim wcześniej dotarli do Lecha Wałęsy. Mieli też poparcie Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Mieli również pieniądze z zagranicy.”

Stefan Kurowski (1923–2011) polski ekonomista

o działalności grupy Bronisława Geremka i Jacka Kuronia w opozycji.
Źródło: Moja droga, moja walka, naszdziennik.pl, 10 maja 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20080510&id=my61.txt

O pieniądzach , O inteligencji , O walce

„Piękne są słowa waszego hymnu narodowego: „Jeszcze Polska nie zginęła, póki my żyjemy!…”. Dziś z wdzięcznością wobec Polski i Polaków powtarzam i dopowiadam, tu w Warszawie: jeszcze Polska nie zginęła, jeszcze Europa nie zginęła, póki my wierzymy, ufamy i kochamy.”

Gerhard Ludwig Müller (1947)

Źródło: Abp Muller: Materializm Europy jest drogą ku przepaści http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,14022213,Abp_Muller__Materializm_Europy_jest_droga_ku_przepasci.html#BoxWiadTxt, gazeta. pl, 2 czerwca 2013

Kochać się

„Ponad 10 lat temu byłem z kobietą, która miała córkę. Mała dziewczynka, chodziła do przedszkola. Długo się oswajaliśmy, w końcu mnie zaakceptowała. Kiedyś wędrowaliśmy po ulicach Warszawy i ona mnie chwyciła za rękę. Żadna kobieta w moim życiu – a było ich kilka i były to często wyzywająco piękne kobiety – nigdy nie wywołała we mnie takiej dumy, poczucia godności i spełnienia jak ta sześcioletnia pannica. Tamta sytuacja stała się barometrem mojej normalności.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: „Elle” nr 12/2006

O kobietach

„Procesy wytaczane Krzysztofowi Wyszkowskiemu przez bohatera dziecięcej kreskówki to jeden z najbardziej upokarzających spektakli III RP. Prezentowane w głównych mediach jako efekt ambicjonalnej rozgrywki, w gruncie rzeczy wymierzone są przecież we wszystkich, którzy ośmielają się śnić o wolnej Polsce. Fakt, że kolejne pozwy nie są oddalane, obnaża trwałość okrągłostołowego układu, przypomina o istnieniu „świętych krów”, upadku sądownictwa i ograniczeniach wolności słowa. Uświadamia, że choć co miesiąc gromadzimy się na Krakowskim Przedmieściu, to jednak wciąż „porządek panuje w Warszawie.””

Wojciech Wencel (1972) polski poeta, eseista i krytyk literacki

Źródło: Tragarz pamięci, „Gazeta Polska”, 14 marca 2012

O wolności

„Gdy jako szef ZChN negocjowałem z PC po wyborach samorządowych w 1994 roku układ władzy w Warszawie, wiedziałem, że jeśli Kaczyński na rozmowy przysyła Dorna, to chce je zerwać.”

Ryszard Czarnecki (1963) polityk polski

Źródło: Człowiek z magla, wp.pl, 2 sierpnia 2007 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Czlowiek-z-magla,wid,9075494,wiadomosc_prasa.html

O zerwaniu

„Co byś zobaczył w tle, gdybyś chciał nakręcić jakąś scenę w centrum Warszawy? Reklamy atakują nas z każdej strony.”

Janusz Kamiński (1959) polski operator filmowy i reżyser działający w USA

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=9657

„Już wcześniej prezydent Warszawy, pobożna Hanna Gronkiewicz-Waltz, poleciła warszawskim drogowcom usunąć krzyże przy drogach w miejscach wypadków śmiertelnych.”

Czesław Bartnik (1929) polski teolog, duchowny katolicki, poeta

Źródło: Antykrzyżowcy, naszdziennik.pl, 31 lipca 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20100731&id=my31.txt

„Pewnego razu spotkałam się w Warszawie z kilkoma mądrymi rabinami z USA. Pytali, czy ja jako Żydówka nie przesadzam z potępieniem postępowania Grossa. Powiedziałam wówczas, że wzniecanie nienawiści do Polaków jest sprzeczne z interesami szczególnie Ameryki. Polska wstąpiła do NATO i jej synowie gotowi są oddać nawet to, co najdroższe, swoje życie, przelać krew za Amerykę – zresztą już to czynili w Afganistanie. Ale Polacy są narodem honorowym i jeśli Amerykanie chcą, żeby przelewali krew w imię amerykańskich interesów, to muszą szanować Polaków, a nie ciągle ich oszczerczo oskarżać, że mordowali Żydów w czasie II wojny światowej, używać sformułowań polskie obozy koncentracyjne, nazywać Polaków narodem morderców.”

Dora Kacnelson (1921–2003) polska historyk, literaturoznawca i slawistka, badaczka dziejów Kresów Wschodnich i polskich zesłańców

Źródło: „Nasz Dziennik”, 28 grudnia 2002

O życiu , O wojnie , O czasie

„O, mody warszawskie! Tak już jest, że żywiołowość mody męskiej przewyższa w Warszawie modę damską. Może stanowi to regułę i gdzie indziej, ale w Warszawie jest tak na pewno. Moda męska ma w tym mieście coś z sił natury bardziej ślepych i bezdusznych niż moda damska. Zdarza się, że model wiatrówki, nowy rodzaj wiązania krawata lub nowy typ popularnego obuwia zdobędzie sobie herb elegancji i wtedy młodzież męska Warszawy zaczyna się upodabniać do ogarniętego pożarem suchego lasu. Moda kobieca ulega w Warszawie pewnej indywidualizacji, niezbyt wymyślnej, to prawda, ale zawsze. Natomiast męska… Instynkt stadny, cechujący warszawiaków w sprawach mody, ma w sobie coś przygnębiającego. Jej spontaniczność równa jest jej bezmyślności. Jeśli panuje moda na szarość, wszyscy są w Warszawie szarzy, jeśli na kolorowość — kolorowi. Przeciętny warszawiak lubi to, co modne, nigdy natomiast nie zastanawia się nad tym, co ładne, nie rozważa swych upodobań, nie posiada własnych skłonności ku temu czy innemu przedmiotowi, takiemu czy innemu krojowi ubrania, tej czy innej barwie. Dlatego właśnie ginie w modnym tłumie. Albowiem ogromnej większości warszawiaków obca jest ta prosta prawda, że elegancja to nie to samo, co kosztowne naśladownictwo bieżącej mody, że elegancja to własne sympatie, uwydatnione w dobrze dobranym do własnej osoby ubraniu.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O prawdzie , O młodzieży , O modzie , O naturze

„Walka z krzyżem i o krzyż ma swoją długą i dramatyczną historię. Wrogowie, którzy chcieli niszczyć chrześcijaństwo, zawsze podejmowali walkę z krzyżem. Dramatycznie wyglądają także ostatnie stronice historii zapisane wydarzeniami po drugiej wojnie światowej w Polsce, Europie i świecie. Starsze pokolenie Polaków pamięta z autopsji tę walkę, poczynając od usuwania krzyży ze szpitali, szkół i innych budynków użyteczności publicznej w okresie stalinowskim, poprzez walkę o krzyż na Żwirowisku w Oświęcimiu, aż do ostatniego sporu o krzyż w Warszawie na Krakowskim Przedmieściu przed Pałacem Prezydenckim.”

Ignacy Dec (1944) polski teolog katolicki, biskup

Źródło: Nie zdejmę krzyża, naszdziennik.pl, 11 września 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20100911&id=my41.txt

O wojnie , O historii , O walce

„Z pomnika, wzniesionego za najeźdzcy zgodą,
Mickiewicz zamyślony patrzał na Warszawę.

Ujrzał łunę nad miastem i więzienne kraty,
Okrucieństwa nie znane ludzkiej wyobraźni
I slyszał, kiedy cichły moskiewskie armaty,
Ażeby swym milczeniem dopomóc tej kaźni.”

Jan Lechoń (1899–1956) poeta polski

Źródło: Wiersz dla Warszawy (1951)

„W sercu Warszawy zorganizowano ohydny spektakl. Szatańskimi wrzaskami profanowano krzyż, kpiono z niego wobec tysiącletnich naszych dziejów, wobec dziedzictwa sztuki, kultury, wobec Warszawy, której ulice naznaczone są cierpieniem i krzyżem właśnie. To wszystko właśnie zbezczeszczono. Okrutnie zakpiono z nas, Polaków. Przenieść krzyż – owszem, ale w należnej kolejności – z porzuceniem fałszywej motywacji. Czuwajmy i módlmy się za Ojczyznę.”

Stanisław Napierała (1936) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: Świeckość to nie ateizm, naszdziennik.pl, 23 sierpnia 2011 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100823&typ=wi&id=wi15.txt

O motywacji , O cierpieniu , O ojczyźnie , Serce

„Jestem dość nietypowym chirurgiem. Zdawałem równocześnie egzaminy do Akademii Medycznej i Szkoły Teatralnej w Warszawie. Był rok 1951, a Szkołą Teatralną władał wtedy prof. Aleksander Zelwerowicz, wielki Zelwerowicz. Zgłosiłem się tam na wstępną rozmowę kwalifikacyjną. Wszedłem do małego budynku szkoły i natrafiłem na niecodzienną scenę. Na schodach szkolnych stał Mieczysław Gajda – młodziutki wówczas aktor o wybitnych zdolnościach i cudownych warunkach. Stał na półpiętrze i patrząc w dół, wygłaszał wielki monolog z pierwszej sceny trzeciego aktu „Hamleta.””

Ryszard Długołęcki (1933)

Ten monolog został tak powiedziany, że nogi wrosły mi w ziemię. Pomyślałem sobie: „Gdzie ja trafiłem? Czego tu szukam?”.
Źródło: Karolina Kowalska, „Być albo nie być” chirurga Ryszarda Długołęckiego, bydgoszcz.gazeta.pl, 2 kwietnia 2013 http://bydgoszcz.gazeta.pl/bydgoszcz/1,48722,13668031,_Byc_albo_nie_byc__chirurga_Ryszarda_Dlugoleckiego.html#opinions

„Tam spotkałyśmy znajomego kleryka, brata mojej koleżanki Teresy Materskiej (obecnie biskupa seniora Edwarda Materskiego, byłego ordynariusza diecezji sandomierskiej). Rozmawiałyśmy z nim o klęsce 26 sierpnia. Przeżył bardzo „Nową mobilizację walczącej Warszawy”. Wiedział, że to było nasze dzieło. Pytał: „Jak to zrobiłyście, żeście się nie załamały. Przecież obiecywałyście Warszawie cud, a jest klęska?” Tłumaczyłyśmy mu, że cud polega na tym, że Warszawa poszła na Apel do nieba, na święto Matki Bożej. Warszawa wprawdzie – po ludzku biorąc – ginie w strasznej burzy, zanurza się w otchłań, ale w łodzi śpi Pan Jezus. Musimy zaufać. Do dzisiejszego dnia Ksiądz Biskup jest naszym przyjacielem. Powiedział kiedyś: „Ja nie dam na nie nic powiedzieć. Widziałem je w Powstaniu Warszawskim i widziałem jak wierzyły!””

Maria Okońska (1920–2013)

Tak nim wstrząsnęło to, że nie załamałyśmy się 26 sierpnia. Uważał to za dowód wielkiej wiary – bo rzeczywiście, można się było załamać.
Źródło: Maria Okońska Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 121.

O wierze , O zaufaniu , O matce , O wspomnieniach

„Nigdy nie cofałem się z obawy o ofiary w ludziach, jeśli były one naprawdę uzasadnione. W tym jednak przypadku byłem pewien, że nadmierne straty Sił Powietrznych w żadnym razie nie zmienią losów polskiej Armii Podziemnej w Warszawie.”

John Slessor (1897–1979)

O losie , O stracie

„Leje psiakrew, ta jesień tutaj zawsze taka. Czasem później przychodzi, czasem wcześniej. Tym razem przyszła wcześniej, w zeszłym roku była później. Ale zawsze przychodzi taka sama, błoto, miasto źle oświetlone, łuna bije nad Warszawą. I co panu powiem? Złudna łuna, bo jak człowiek do stolicy przyjedzie, to też ciemno, to też głucho, to też smutno…”

Jarosław Iwaszkiewicz (1894–1980) polski poeta i pisarz

Cytaty z prozy, Wzlot

O czasie , Jesień

„Tuż po tym, jak się odbyła demonstracja ruchu lokatorskiego sprzeciwiającego się polityce mieszkaniowej miasta, tuż po tym, jak lokatorzy okrzyknęli Hannę Gronkiewicz-Waltz „królową slumsów”, ratusz wydał komunikat, w którym pochwalił się, ile to mieszkań komunalnych wyremontowano i wybudowano. Tymczasem sytuacja w Warszawie jest dramatyczna. Tysiące osób uprawnionych czeka na mieszkania komunalne lub socjalne, ale oferuje im się często lokale nienadające się do zamieszkania: zagrzybione, bez kanalizacji.”

Agnieszka Grzybek (1970) polonistka i feministka polska

Źródło: rozmowa Mikołaja Syski, krytykapolityczna.pl, 19 listopada 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Serwissamorzadowy/GrzybekWarszawatotorprzeszkod/menuid-403.html

O czekaniu , O zamieszkaniu

„Powstańcy w 1944 r. mogli liczyć tylko na własne siły. Spodziewany „sojusznik” sowiecki przyjął nad Wisłą postawę widza. Bierność przerywał tylko na rozbrajanie i aresztowania tych oddziałów AK, które samorzutnie przedzierały się z okręgów wschodnich, by wesprzeć kolegów walczących w stolicy. Rozkaz dowódcy AK z 14 sierpnia, wzywający okręgi pod okupacją niemiecką do skierowania dobrze uzbrojonych oddziałów z odsieczą dla Warszawy, nie mógł być wykonany. (…) Długi przemarsz kilku tysięcy ludzi bez ciężkiej broni musiał być szybko dostrzeżony przez Niemców i lada chwila stać się celem ataków lotnictwa, artylerii i czołgów. Sforsowanie umocnionej linii Pilicy i przebicie niemieckiego pierścienia, zamykającego dostęp do stolicy, byłoby wręcz niemożliwe, a nadto przyniosłoby ciężkie straty.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 135.

O ludziach , O sile , O stracie

„Po wojnie, gdy te przedmieścia Warszawy objęto planem intensywnej rozbudowy, a na Bródnie, Targówku czy Ochocie lub Czerniakowie zaczęły wyrastać całe kolonie „drapaczy chmur” zasiedlanych przez klasę robotniczą czy inteligencję pracującą, ludzie tego marginesu społecznego często nie przyjmując nowoczesnych mieszkań ofiarowanych im w zamian za burzone rudery, wycofali się aż na krańce stolicy. Przede wszystkim na linię kolejki mareckiej, osiedla od Ząbek po Wołomin, czy też miejscowości wokół kolei otwockiej.”

Jerzy Edigey (1912–1983)

Tajemnica starego kościółka

O wojnie , O ludziach , O inteligencji

„Dam sobie radę z kandydowaniem na prezydenta Warszawy, pod warunkiem, że za mną stanie jakaś armia, która zechce walczyć.”

Marek Borowski (1946) polski polityk

„Wyrok wykonano 11 lutego 1948 roku o godzinie dwudziestej dwadzieścia w więzieniu mokotowskim, przez rozstrzelanie. 27 listopada 1991 roku Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie stwierdził nieważność wyroku byłego Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 19 stycznia 1948 roku, uznając, że przypisane Wacławowi Alchimowiczowi przestępstwa związane były z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.”

Wacław Alchimowicz (1914–1948) polski wojskowy, żołnierz Armii Krajowej

unieważnienie wyroku z 19.01.1948 przez Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie.
Źródło: Przemysław Słowiński, Żołnierze wyklęci, Chorzów 2017, s. 232.

„Jakże jestem dumny, że urodziłem się w Warszawie! Jakże nieznośna, okropna jest świadomość, że nie mogę tam polecieć, że nie mogę walczyć razem z Wami – osłonić Was z góry tak, jak osłaniam wojska brytyjskie we Francji.”

Janusz Meissner (1901–1978) polski lotnik i pisarz

„Jesteśmy gotowi w każdej chwili do walki o Warszawę. Przybycie do tej walki brygady spadochronowej będzie miało olbrzymie znaczenie polityczne i taktyczne. Przygotujcie możliwość bombardowania na nasze żądanie lotnisk pod Warszawą. Moment rozpoczęcia walki zamelduję.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

depesza do Londynu, Warszawa, 25 lipca 1944.
Źródło: Powstanie Warszawskie, Warszawa 2004, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, s. 27.

O walce

„Nigdzie się plotki tak bujnie nie rodzą (…)
Nigdzie nie są w takiej sławie,
Jak tu w Warszawie.”

Julian Ursyn Niemcewicz (1758–1841) polski dramaturg, powieściopisarz, poeta i pamiętnikarz

Źródło: Antologia poezji głupich i mądrych Polaków, wybór Ludwik Stomma, Gdańsk 2000.

„Myślałam, że wkroczę do Polski, by pomóc gotowej konfederacji. Tymczasem moje wojska doszły do Warszawy, a konfederację zawiązano za ich plecami. Polacy nie dotrzymali słowa. Dlatego właśnie zabieram Ukrainę. Jest to rekompensata za poniesione przeze mnie straty i uszczerbek w ludziach.”

Katarzyna II (1729–1796) cesarzowa Rosji w latach 1762–1796

w liście do Seweryna Rzewuskiego uzasadniając II rozbiór Polski.
Źródło: Władysław A. Serczyk, Katarzyna II

O myślach , O stracie , O myśleniu

„Lepper był politykiem wrażliwym społecznie. Jego troska o ludzi biednych i wykluczonych nie była na pokaz, lecz autentyczna. On prawdziwie i szczerze dążył do tego, żeby poprawić los najbiedniejszych Polaków. On chciał, próbował, myślał o tym, podczas gdy wielu innym nawet myśleć o tym się nie chciało. Lepper nawet jeśli sam nie miał dobrych pomysłów na walkę z biedą i wykluczeniem, to innych zmuszał do szukania (…) Lepper wstrząsnął polityczną elita i salonem i był to wstrząs pozytywny. Jeszcze wtedy, gdy z grzywka opadająca na oczy stawiał pierwsze blokady, albo gdy skuty kajdanami w koszuli z orłem na piersiach szedł do aresztu – pokazywał elitom, że coś jest nie tak, że ludzie mają problemy, że gdzieś tam trochę dalej od rogatek Warszawy, Krakowa czy Gdańska jest prawdziwa bieda, a nawet rozpacz i desperacja. I to było potrzebne, bo elity i salony dostawały już z zawrotu głowy od własnej propagandy sukcesu (…) Lepper był naprawdę dobrym ministrem rolnictwa. Większość spraw rolniczych załatwia się dziś w Brukseli, a Lepper działał tam bez kompleksów, był twardy i uparty, tak jak powinien być minister rolnictwa dużego i najbardziej rolniczego kraju Unii. Dzięki jego twardości i uporowi udało się na przykład wspólnie załatwić (wspólnie, bo i Europarlament brał w tym udział) sprawę dopłat dla producentów owoców miękkich w Polsce. Lepperowi niewątpliwie pomagał w Unii mit i wizerunek niesfornego, kontrowersyjnego polityka, z którym nie ma co się kłócić, bo i tak nie ustąpi. Inna sprawa, że Lepper miał wtedy oparcie w twardej europejskiej polityce całego rządu Jarosława Kaczyńskiego”

Janusz Wojciechowski (1954) polityk polski

Źródło: Trzy zasługi Leppera dla Polski, blog Janusza Wojciechowskiego, 6 sierpnia 2011 http://januszwojciechowski.salon24.pl/330882,trzy-zaslugi-leppera-dla-polski

O losie , O ludziach , O myślach , O sukcesie

„Zabieram głos w sprawie ważnej, w sprawie poszanowania godności wieloletniego polskiego parlamentarzysty, symbolu walki o polskość Śląska, poety, wybitnego polskiego publicysty połowy XX wieku, dziennikarza, encyklopedysty, patrioty - Edmunda Osmańczyka. Miałem okazję 15 lat temu jako młody poseł z Górnego Śląska, z Katowic w sejmie kontraktowym poznać i zaprzyjaźnić się ze znakomitym senatorem z Opola, członkiem mojego klubu - Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, członkiem drużyny Lecha Wałęsy. Wielokrotnie też z senatorem Osmańczykiem dyskutowaliśmy w czasie podróży pociągiem z Katowic do Warszawy i zdołałem dowiedzieć się z pierwszej ręki o kuluarach konferencji w Poczdamie, w Norymberdze, ale również o tym, jak wyglądała praca posła w trudnym i skomplikowanym okresie realnego socjalizmu. Edmund Osmańczyk przez 35 lat był posłem na Sejm, a po przełomie w 1989 r.”

Jan Rzymełka (1952) polityk polski

senatorem ziemi opolskiej.

O czasie , O wieku , O walce

„Gminę Żydowską w Warszawie cechuje, poza wieloma innymi „zaletami”, to, iż jest gniazdem wstrętnej asymilacji. 95% urzędników rozmawia z petentami po polsku, nawet kiedy ci nie rozumieją.”

Emanuel Ringelblum (1900–1944) polski historyk narodowości żydowskiej

Kronika getta warszawskiego
Źródło: s. 251.

„Urodziłam się we Wrocławiu. Później rodzice przeprowadzili się na sześć lat do Łodzi. Potem w Poznaniu rok i kilkanaście lat w Krakowie. Mieszkałam też przez rok na Alasce, a teraz w Warszawie. Ale i tak jestem uważana za aktorkę krakowską, chociaż zagrałam tam jedną rolę – Isię w Weselu w Teatrze Słowackiego. Miałam wtedy 11 lat.”

Maria Peszek (1973) aktorka i piosenkarka polska

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 31 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/klamczucha.htm

O rodzicach

„Próbowałem dostać się na PWST w Warszawie i do szkoły lalkowej we Wrocławiu. Sprawcą niepowodzeń był prawdopodobnie brak talentu.”

Adam Nowak (1963) polski wokalista i gitarzysta (Raz, Dwa, Trzy)

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Adam Nowak, „Playboy” nr 6, 2009, s. 14.

Niepowodzenie

„Pytają mnie często za granicą, po co jest ten teatr [Żydowski w Warszawie] i czy Polacy nie chcą nim przykryć swego antysemityzmu. Reaguję wówczas bardzo ostro. Ten teatr jest częścią składową polskiej kultury. W tej chwili mamy renesans języka żydowskiego na świecie – głównie w Stanach Zjednoczonych i Izraelu, gdzie od 1946 roku nie miał prawa bytu, bo przeszkadzał w „realizacji jedności” diaspory. Kultura jidysz jest uniwersalna i żyje mimo odrębności języka. U mnie na widowni najwięcej jest młodzieży, intuicyjnie szukającej świata swych dziadków, w którym żyło się wspólnie. Rzeczpospolita dba o ten teatr, który jest jej teatrem.”

Szymon Szurmiej (1923–2014) polski aktor i reżyser żydowskiego pochodzenia, dyrektor teatralny

Źródło: wywiad dla „Rzeczpospolitej”, cyt. za: Janusz R. Kowalczyk, Teatr Żydowski im. Estery Racheli i Idy Kamińskich, culture.pl, grudzień 2010 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/teatr-zydowski-im-estery-racheli-i-idy-kaminskich

O młodzieży

„Jestem kandydatem probiałoruskim, bo moim zadaniem jest wyciągnięcie Białorusi z państwa-monstrum Łukaszenki. A to, że wykorzystuje w równym stopniu kierunki wschodni i zachodni, działa na moją korzyść. Taka jest Realpolitik dzisiejszej Białorusi. Nikogo nie powinno dziwić, że po oficjalnej rejestracji kandydatów najpierw byłem w Warszawie, a potem pojechałem do Moskwy.”

Uładzimir Niaklajeu (1946) poeta, prozaik, polityk

Źródło: Marcin Wojciechowski, Nie bądź bezpieczny, poeta pamięta, „Gazeta Wyborcza”, 31 grudnia 2010

„Proszę popatrzeć na piłkarskie mistrzostwa Europy. Przygotowaliśmy kampanię społeczną i ona przyniosła efekty. Incydentów rasistowskich było mniej, niż się wszyscy obawiali. W Warszawie i całej Polsce bawiło się tysiące ludzi z całego kontynentu, Polacy też, wszyscy mieli swoje święto. To był impuls, który przyniesie owoce w przyszłych latach. Tylko teraz różne podmioty, m. in. związki sportowe, muszą mocno działać, by tego nie zaprzepaścić. Przez organizowane przez nas imprezy i turnieje przewinęły się tysiące, dziesiątki tysięcy dzieciaków. Jest szansa, że one w przyszłości nie będą rasistami, nie będą powielać na trybunach i poza nimi niepożądanych postaw. A wychowywać trzeba już od dziecka.”

Marcin Kornak (1968–2014)

Źródło: Marcin Kornak: Rasistowskie ataki w Białymstoku to już terroryzm http://bialystok.gazeta.pl/bialystok/1,35241,13963083,Marcin_Kornak__Rasistowskie_ataki_w_Bialymstoku_to.html, gazeta.pl, 22 maja 2013

O dzieciach , O ludziach , O szansie , O przyszłości

„W końcu odkryłem, że moje miejsce, mój świat jest tu. W Polsce jestem dokładnie pośrodku wszystkiego, co mnie interesuje. Z Warszawy mam sześć tysięcy kilometrów zarówno do mamy, jak i do Nowego Jorku, porównywalna odległość dzieli mnie od Paryża, Berlina i Rzymu, jak i Moskwy, Petersburga. To najlepsze, co mogłem sobie w życiu zafundować! A zawdzięczam te odkrycia najpierw swoim dzieciom, które dorastając mnie tu przytrzymały, a teraz mojej licznej publiczności. Bez niej artysta staje się nikim. Dziękuję Wam, że czuję się potrzebny w Polsce.”

Eugeniusz Malinowski (1967) aktor i muzyk pochodzenia rosyjskiego

Źródło: Jolanta Majewska, „Barwy szczęścia” – Evgen Malinowski: Mój świat jest tu, teletydzien.pl, 15 marca 2013 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-barwy-szczescia-evgen-malinowski-moj-swiat-jest-tu,nId,939882

O dzieciach , O świecie , O odległości

„Mój mąż nie przywiązuje wagi do dóbr materialnych, żyjemy skromnie. Moja aktualna sytuacja nie wykracza ponad standard życia, które wiodłam w Warszawie. Ważne dla mnie jest to, by tworzyć swój świat, czuć się potrzebną i realizować się zawodowo. Nie jestem i nie będę księżniczką zamkniętą w złotym zamku.”

Renata Gabryjelska (1972) modelka i aktorka polska

Źródło: Wywiad, 2004 http://uroda.onet.pl/plotki/wywiady/renata-gabryjelska,3,4973354,artykul.html

O świecie , Księżniczka

„Nie wyobrażam sobie, że w Warszawie przeprowadzę się do apartamentowca. Bo jednak fajnie jest, gdy dom ma duszę. Nie trzeba do końca znać jego historii, tajemnica unosi się w powietrzu.”

Borys Szyc (1978) aktor polski

Źródło: „InStyle” nr 2 (11), luty 2009

O tajemnicy , O domu , O duszy , O historii

„Jednak kiedy spotyka się mieszkaniec peruwiańskiego Cusco z mieszkańcem Warszawy – niemal wszystko ich różni. Trzymanie czaszek swoich rodziców na kominku jest dla warszawiaka niemal tak samo dziwne, jak dla mieszkańca Cusco warszawski pośpiech i jednoczesne stanie w gigantycznych korkach.”

Maciej Bennewicz (1961)

Życie na Ziemi. Poradnik dla kosmitów (2013)

O rodzicach

„Podtrzymuję swoją wypowiedź [z 2014]. Nadal w ciągu trzech dni siły pancerne Rosji są w stanie dotrzeć od granicy Białorusi do Warszawy.”

Waldemar Skrzypczak (1956) generał polski

Źródło: rozmowa Pawła Wrońskiego, Pożegnanie z bronią, „Gazeta Wyborcza”, 8 lutego 2017.

O sile , O pożegnaniu

„Kiedy Gierek doszedł do władzy, uznano, że potrzebne są zmiany w kulturze. Tłumaczono mi: „Warszawa popadła w kulturalną mulinę”. Chciała odnowy artystycznej, ale jednocześnie się przed tym broniła. Słowo „odnowa” było przyjmowane z zadowoleniem, nowatorstwo – również, ale awangarda – niech pan Bóg broni.”

Józef Szajna (1922–2008) polski malarz, scenograf, reżyser

Źródło: Dorota Wyżyńska, Jubileusz Józefa Szajny, „Gazeta Wyborcza Warszawa”, 19 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jjsz.htm

O Bogu

„Natknęłam się jedynie na absolwentów łódzkiej szkoły filmowej. A dla nich oczywiste było, że studiować można tylko w Łodzi, nie w Warszawie. Jestem bardzo rada, że tak się stało i że wybrałam Łódź. W szkole filmowej trafiłam na znakomitą kadrę pedagogiczną. Mimo że nie zawsze byli to ludzie o światowych, ogólnopolskich nazwiskach. Byli bardzo dobrymi pedagogami. Czasy łódzkich studiów wspominam bardzo dobrze. Potem sama uczyłam w tej szkole. A pracę w niej podjęłam zaraz po studiach.”

Mirosława Marcheluk (1939) polska aktorka

o wyborze PWSFTViT w Łodzi.
Źródło: Anna Gronczewska, Całe życie oddałam temu miastu!, „Polska Dziennik Łódzki” nr 45, 22 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/156686.html

O życiu , O ludziach

„Stolica jest obecnie kolebką możliwości pracy, zwłaszcza dla młodego aktora. Przemysł filmowy jest tam rozwinięty, skupia najważniejsze osobistości kinematografii (…). W Krakowie, w porównaniu do Nowego Jorku czy Warszawy, żyje się wolno i swobodnie. Mam tu swoje ulubione miejsca… Kawka w ogródku na rynku… to jest właśnie mój Kraków. Ale trzeba się rozwijać, a Kraków trochę ogranicza.”

Małgorzata Piskorz (1981) polska aktorka teatralna i filmowa

Źródło: Beata Kołodziej, Aktorka z całych sił, „Dziennik Polski” nr 110, 12 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139118.html

„Warszawa umie być wdzięczna i nigdy nie zapomni tego, co dla niej zrobił jej prezydent – budowniczy i prezydent – obrońca, major Stefan Starzyński. Nie zapomni także o pułkowniku Wacławie Lipińskim, który przez prawie trzy tygodnie pobudzał nas do walki i ofiarności.”

Wacław Lipiński (historyk) (1896–1949)

po kapitulacji Warszawy.
O Wacławie Lipińskim
Źródło: „Kurier Warszawski”, 29 września 1939

O walce

„Dziewięćdziesiąt lat to w życiu uczelni w państwie, które właśnie dziewięćdziesiąt lat temu odzyskało niepodległość, już bardzo dużo. Wiele polskich uczelni, a właściwie ich miażdżąca większość, ma przecież historię znacznie krótszą, tylko Uniwersytety Warszawski, najstarszy z naszych Jagielloński, powinienem wymienić może na pierwszym miejscu, ale sam jestem z Warszawskiego Uniwersytetu, Wileński, Lwowski – także starsze od Warszawskiego miały historię dłuższą, można by jeszcze wymieniać różne Instytuty jak Marymoncki czy Puławski. Można by mówić o Wyższej Szkole Medycznej czy Prawniczej w Warszawie w okresie Księstwa Warszawskiego, czymś co później zostało zmienione w Uniwersytet Warszawski. Można by pewnie wymieniać w Galicji, jeżeli chodzi o wyższe szkoły rolnicze, również inne przykłady, ale uniwersytet to jest w istocie w naszym kraju piąty, bo krótko później dopiero powstała Akademia Piastowska, tak się bodajże nazywała, która po roku się zmieniła w Uniwersytet Poznański, znany dzisiaj nam wszystkim jako Uniwersytet Adama Mickiewicza. Mogę tu się o kilka miesięcy mylić, ale generalnie rzecz biorąc tak historia Polski uniwersyteckiej wygląda.”

Lech Kaczyński (1949–2010) polski polityk, prezydent Polski

przemówienie z 19 października 2008 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim z okazji 90 rocznicy założenia uczelni.
Przemówienia rocznicowe

O historii

„Podejrzenia o korupcję przy sprzedaży siedziby PSL w Warszawie nie są bezpodstawne.”

Janusz Wojciechowski (1954) polityk polski

Źródło: Wojciechowski: w PSL doszło do korupcji, wp.pl, 6 lutego 2006 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Wojciechowski-w-PSL-doszlo-do-korupcji,wid,8177933,wiadomosc.html

„To niebywałe w skali polskiej, ba – nawet światowej, aby Opatrzność jedną osobę obdarowała aż tyloma artystycznymi przymiotami, które odpowiednio ukształtowane legły u podstaw artystycznej kariery. Mowa o Ewie Iżykowskiej, śpiewaczce nieschodzącej ze scen i estrad począwszy od lat osiemdziesiątych, a już w naszym stuleciu pedagogu z coraz bardziej interesującymi rezultatami, obecnie Protektorze Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie. Od czasu do czasu śpiewa jeszcze repertuar pieśniarski, aby młodzieży dać przykład mistrzostwa interpretacji i kunsztu w posługiwaniu się głosem.”

Sławomir Pietras (1943)

Wejście dla artystów (rubryka felietonowa w tygodniku „Angora”)
Źródło: Śpiewane lata Ewy Iżykowskiej, „Angora” nr 19 (1229), 10 maja 2015, s. 9.

O młodzieży , O śpiewie , O czasie

„Chyba z natury jestem Cyganem. Urodziłem się w Lęborku, ale wychowałem w Krakowie. Po maturze zdawałem do trzech szkół teatralnych i szczęśliwie do wszystkich się dostałem. Wybrałem szkołę w Warszawie, bo uważałem, że jest najlepsza, a poza tym znajduje się najbliżej przemysłu branżowego. Po szkole z kolei trafił mi się angaż w Poznaniu. A po dwóch latach w teatrze zdecydowałem się wyjechać z kraju do Paryża i już nie wróciłem… Mieszkałem w Atenach, Oslo i w wielu innych miastach Europy, ale moim domem od pięciu lat stały się Indie. W każde lato jednak zawsze starałem się – choć na krótki czas – przyjeżdżać do Polski, by odwiedzić rodzinę. W zeszłym roku zaświtała mi myśl w głowie, aby może wrócić do aktorstwa…”

Paweł Ławrynowicz (1976)

Źródło: Joanna Rutkowska, Jestem Cyganem!, barwyszczescia.pl, 15 czerwca 2011 http://www.barwyszczescia.pl/20532/jestem-cyganem.html

O rodzinie , O domu , O myślach , O naturze

„Zatrudniłem się w warsztacie naprawy telewizorów. Miałem o tym niejakie pojęcie, bo w Warszawie skończyłem technikum przy Zakładach Kasprzaka. Ten mój fiński warsztat był 60 kilometrów od Helsinek, dojeżdżałem pociągiem. Właściwie to było takie bardziej… zaplecze sklepu. Pracowaliśmy we dwóch, plus szef, który stał w tym sklepie za ladą. Naprawiałem trzy telewizory dziennie, a zdarzało się, że więcej, chociaż instrukcje obsługi były po fińsku albo po szwedzku. Odbiorniki nieporównywalne z tymi, jakie pamiętałem z Polski. Najczęściej działałem metodą prób i błędów. Nie raz myślałem, że mnie wyrzucą. Ale szef wszystkie moje porażki znosił cierpliwie. Taki kochany wariat. Kiedy później przeczytał w gazecie, że zostałem wiceprezesem Nokia, przysłał życzenia. Napisał, że jest dumny i że znajomym o mnie opowiada.”

Stefan Widomski (1943) polski działacz gospodarczy

Źródło: Piotr Głuchowski, Marcin Kowalski, Nokiaman. Tylko głupi umiera bogaty http://wyborcza.biz/biznes/1,101716,11573237,Nokiaman__Tylko_glupi_umiera_bogaty.html?as=1, gazeta.pl, 10 kwietnia 2012 roku

O wariatach , O myślach , O biznesie , O myśleniu

„Powstanie było trzecią wielką bitwą Warszawy, głośną w całym świecie, jako jeszcze jedno trwałe w historii świadectwo woli i determinacji narodu w obronie własnej wolności i niezależności. Pierwszą była zwycięska bitwa warszawska pod naczelnym dowództwem Józefa Piłsudskiego w 1920 r. Po raz drugi weszła Warszawa do historii powszechnej przez swą wytrwałą obronę we wrześniu 1939 r. Tryptyk warszawski uzupełniły powstańcze dni sierpnia i września, dni bohaterstwa mieszkańców stolicy i waleczności żołnierzy Armii Krajowej.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 8.

O historii , O wolności

„Jest to jedyne miejsce na świecie, gdzie do kupienia są wszystkie wytwory przemysłu ZSRR. Bardziej na zachód nie chcą ich kupować, a bardziej na wschód – sprzedawać; Warszawa jest dla nich złotym środkiem.”

Michał Ogórek (1955) polski dziennikarz, felietonista i satyryk

słowa wypowiedziane o Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie.
Źródło: A. Radziwiłł, W. Roszkowski, Historia 1956–1997. Podręcznik do szkół średnich, Wyd. Szkolne PWN, Warszawa 2003.

O historii

„Trzykrotnie sprawa powstania została pchnięta naprzód: w noc 29 listopada, gdy pospólstwo Warszawy żywiołowym wystąpieniem wsparło akcję podchorążych i nielicznych sprzysiężonych oddziałów wojska, zamieniając pucz wojskowy w ruch powstańczy o znaczeniu ogólnonarodowym; potem w grudniu 1830 roku, gdy pod naciskiem całej krajowej opinii publicznej sejm uznał powstanie za sprawę ogólnonarodową; wreszcie w styczniu 1831 roku, gdy groza wystąpienia mas ludowych Warszawy zmusiła sejm do pozbawienia Mikołaja I i dynastii Romanowów tronu polskiego. W tych sytuacjach trzeba było ustąpić wobec opinii krajowej, ugiąć się przed zdecydowaną postawą większości społeczeństwa. Ale gdzie tylko było można, oficjalne władze powstania starały się cofać i osłaniały kapitulanckie koncepcje naczelnego wodza; cofano się więc skutecznie, aż do ostatecznej klęski.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Szanse powstania listopadowego
Źródło: s. 10

O nocy

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Teraz, kiedy przeszłam już chrzest bojowy, nie boję się chodzić po mieście, ale tych godzin na dachu bardzo nie lubię. Siedzi się bezczynnie i czeka co na łeb zrzucą. Paskudne uczucie. Obserwujemy miasto. Widać stąd prawie całą Warszawę. W wielu miejscach domy nikną w kłębach dymu i ognia. Pożarów jest coraz więcej.
W nocy jest zupełnie inaczej. Tu, wysoko nad miastem, jest bezpiecznie. Niemcy o tej porze nie latają. Nasz „gołębiarz” też widocznie śpi. Dokoła czerwone łuny pożarów. Wyraźnie widać, gdzie toczą się walki. Wylatują stamtąd łańcuszki świetlnych pocisków.
W ciszę nocną zaczyna się wkradać dziwny pomruk. Przecież to samoloty. Tymczasem w mieście rozpętała się wściekła kanonada. Sznury czerwonych paciorków wytryskują ze wszystkich stron. Wysuwają się białe macki reflektorów. Tu i ówdzie pęka rakieta. Pukają zenitówki, jazgocą w dole cekaemy. Co się dzieje? Niedaleko od nas przesuwa się ciemna, wolno lecąca, trochę do widma podobna sylwetka samolotu, za nią druga. To do nich strzelają.
– O Boże! Przecież to nasi…
Od samolotów coś się odrywa i wolniutko, majestatycznie, oświetlone łunami pożarów szybują w powietrzu białe spadochrony z zasobnikami. To zrzut. Żeby tylko nie dostał się w ręce Niemców. Samoloty raz jeszcze przelatują koło nas i powoli ich warkot milknie. Jeszcze jakiś czas trwa kanonada. Świetlne pociski we wszystkich kierunkach przeszywają niebo. Zenitówki szczekają zajadle. Powoli wszystko cichnie. Jest znowu zwykła powstaniowa noc. Odlecieli. Białe parasole spadochronów szybują coraz niżej. Jednak nie jesteśmy sami. Pewno często będą zrzucać broń, a może prześlą desant. Długo dyskutujemy na temat pierwszego zrzutu.”

Teresa Wilska (1926)

Notatka dotycząca 4 sierpnia 1944
Oszczędzajcie filipinki

O Bogu , O emocjach , O czasie , O czekaniu

„Siódemka, Siódemka, myślisz, szós polskich królowa, droga, która jest kręgosłupem polskiego państwa, Polski wiślanej, bo ta odrzana to zupełnie inna historia.
Tamto to polska kolonia. A tutaj, wzdłuż Siódemki, Siódemeczki, rozwlekła swoje ciało Polska, ta Polska, the Polska, ten projekt, prodżekt, prodżekt Polska, który kilka razy nie wypalił, a teraz jest znów odpalony i terkocze, działa jakoś, pyr-pyr, pyr-pyr, zbiera się jakoś do kupy, próbuje się na nowo określić, a Siódemka jest jego osią przeprowadzoną od Gdańska przez Warszawę po Kraków i góry, przez sam jego środek, rozcina ziemię, z której ta Polska wpływała, które są jej esencją, które nadają jej kształt i ton, bo to Siódemka to polskie centrum, a reszta to peryferia, choć sama Siódemka to peryferium do kwadraty, hej, Siódemka, Siódemka.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 23.

O historii , O myślach , O myśleniu

„Wreszcie trafiłam na wyjątkową panią – polonistkę. Ona zawróciła mnie z równi pochyłej, po której staczałam się ku izolacji. Organizowała spotkania z twórcami, z potomkami zmarłych pisarzy, oprowadzała nas po Warszawie, pokazując dom, w którym mieszkał Bolesław Prus. „Otóż Prus, moi drodzy – mówiła – jeździł na welocypedzie. A ponieważ miał kłopoty z błędnikiem, ciągle przewracał się do rowu.””

Ewa Błaszczyk (1955) polska aktorka

Wszystkiemu przyglądaliśmy się jakby przez szkło powiększające.
Wejść tam nie można (2005)
Źródło: s. 34

O domu , O zmarłych

„Prawo ma być pomocne człowiekowi, społeczeństwu, a nie być zniewalaniem. Nienormalne jest to, że z podatków Polaków, w większości katolików, utrzymują się ci, którzy niszczą Kościół, patriotyzm, Ojczyznę. Co dzieje się w Warszawie, jakie pieniądze dają minister kultury czy prezydent Warszawy tym, którzy są antypolscy. Wyszło to w czasie Marszu Niepodległości. Również Krajowa Rada, Sejm, ci, którzy walczą z krzyżem, z Kościołem, są utrzymywani z naszych podatków. Nie mówi się, że proboszczowie płacą podatki ze swojej parafii za wszystkich mieszkańców na terenie parafii, nie tylko katolików, ale i za ateistów, wojujących z Kościołem, członków sekt – a oni poniewierają Kościołem. Coś nienormalnego!”

Tadeusz Rydzyk (1945) polski duchowny katolicki, publicysta

Źródło: Wolność w Polsce jest zagrożona, naszdziennik.pl, 21 stycznia 2012 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20120121&typ=po&id=po19.txt

O pieniądzach , O wolności , O czasie , O ojczyźnie

„Przemarsze członków Obozu Narodowo-Radykalnego są profanacją Święta Niepodległości. ONR to antysemicka organizacja odwołująca się do ideologii totalitarnej, która w ogóle nie powinna mieć prawa manifestowania. Szczególnie rażące jest organizowanie takich imprez akurat w Warszawie, która tak bardzo ucierpiała z powodu faszyzmu.”

Rafał Pankowski (1976)

Źródło: Zatrzymać bandę skinheadów http://www.rp.pl/artykul/9157,561798-Czy-zakazac-Marszu-Niepodleglosci-11-listopada.html, rp.pl, 9 listopada 2010.

„(…) jest nudny. W Krakowie jest nudny, w Warszawie jest nudny, w ogóle jest nudny.(…) Byłem parę lat temu na Lupie, ale wynudziłem się straszliwie.”

Oskar Dawicki (1971)

o teatrze.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 23 października 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wogole.htm

„(…) dziewczyny, jak chcą dobrze wyjść za mąż, to wsiadają do pierwszej klasy relacji Warszawa-Poznań o trzeciej coś, bo tam jeździ młody biznes.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O dziewczynach , O biznesie , O relacjach

„Znalazłem też taki wywiad z generałem Heinzem Reinefahrtem, który dowodził oddziałami SS podczas masakry na Woli. On tam odpowiada na pytanie „Strzelaliście do dzieci?”. Odpowiedź: „Tak, dzieci strzelały do nas, to my strzelaliśmy do dzieci”. Można powiedzieć, że to skrajny cynizm zbrodniarza, że było dokładnie odwrotnie. Ale to jest rzeczywistość naszego pomnika w Warszawie, dziecka w za dużym hełmie i z karabinem. Jak blisko to jest terroryzmu – namówienie jednego dziecka, które strzeli i uczyni zakładnikami wszystkie dzieci w tym mieście. Czy dla mnie to ma być fundament polskości, model, który ja powtórzę ze swoimi dziećmi? Rzeczywiście doprowadził mnie do tego pan Rymkiewicz, że ja przyznaję rację zbrodniarzowi. Strzelały do nich dzieci. Zatem teraz nasze własne dziecko wyślemy, żeby je zarżnęli, bo może wtedy nasze prawnuki przyjdą na Powązki i zapalą znicz, który pięknie płonie, i nie będą się mogły uwolnić od zapachu znicza. To jest wampiryczne, to są gusła jakieś.”

Jan Klata (1973) polski reżyser i dramaturg

Źródło: Wywiad udzielony Cezaremu Michalskiemu na temat „Kinderszenen” Jarosława Marka Rymkiewicza, „Dziennik”, 20 września 2008

O dzieciach , O rzeczywostości , Pytanie

„Tak planuję moje podróże, by w nocy 13 grudnia być pod domem generała zdrajcy, by na rocznicę 10 kwietnia zajechać do Warszawy na manifestację pod Pałacem Carskiego Namiestnika.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

Źródło: Czas radykałów, naszdziennik.pl, 14 kwietnia 2012 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20120414&typ=my&id=my07.txt

O domu , O czasie

„Filmowe problemy zmieniają się zależnie od szerokości geograficznej, w Warszawie czy Krakowie kinomanów pasjonuje zagadnienie: jak się dostać do kina? W Berlinie czy Wiedniu: na co pójść?”

Lucjan Kydryński (1929–2006) polski dziennikarz, konferansjer

Źródło: Seanse w kinach Wiednia, „Życie literackie” 1956, nr 11 (11 marca), s. 6 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14798

O życiu

„Tylko Żydowska Organizacja Bojowa jest znana w całym świecie. Poświęcono jej ogromną literaturę, realizowano o niej filmy. Jej bohaterowie mają w Warszawie ulice i place swego imienia. A walka Żydowskiego Związku Wojskowego niemal do dzisiaj jest przemilczana. Niektórzy bojowcy ŻOB którzy przeżyli wojnę, kwestionują jego istnienie a nawet potrafią nazywać ich faszystami. Ale my pamiętamy, że stalinowcy nazywali tak również Akowców.”

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

Źródło: Wystąpienie pod Pomnikiem Bohaterów Getta Warszawskiego, 19 kwietnia 2008 http://kulturalny.blox.pl/2008/04/Bogdan-Poreba-Zydowski-Zwiazek-Wojskowy-byl-od.html

O literaturze , O walce

„Ogłuszający huk padających ścian przypomniał nam starą opowieść o zagładzie Sodomy. Mój towarzysz powiedział do mnie:
– Pamiętasz, co w Chumeszu [Pięcioksiąg Mojżesza] mówi się o Sodomie? Musiało to podobnie wyglądać. I kto wie, czy na Warszawę, a może i na całą Polskę, nie spadnie taka sama kara jak na Sodomę, bo nie tylko Niemcy mordowali tu Żydów… A najboleśniejsze jest to, że nawet kiedy obchodzi się zwycięstwo, są jeszcze tacy, którzy świętują to żydowską krwią. – Masz rację – odpowiedziałem – ale nie zapominaj, że w Sodomie, jak mówi Chumesz, Bóg uratowałby miasto, gdyby znalazł się tam choć jeden sprawiedliwy (…). Tu jednak nie jest tak, nie wszyscy przecież są tacy jak ci, którzy mordowali i krzyczeli: „Śmierć Żydom!”. Nie możesz zapominać o tych, którzy nas uratowali, i o wielu innych.”

Chaim Icel Goldstein (1900)

Bunkier

O śmierci , O Bogu , O karze , O zwycięstwie

„Oczekujemy, że Hanna Gronkiewicz-Waltz przedstawi notatki służbowe, protokoły z posiedzeń, na których były omawiane kwestie reprywatyzacji, choćby działki przy ulicy Chmielnej 70 – powiedział poseł PiS i zarazem były radny Warszawy.”

Jarosław Krajewski (1983) polski polityk

Źródło: Notatki przybliżą prawdę, naszdziennik.pl, 2 września 2016 http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/165725,notatki-przybliza-prawde.html

„Upodobanie do secesji, eklektyzmu i ozdobności pozostało żywe do dzisiaj; w Warszawie nadal wzdycha się do przedwojennej zabudowy, a beztrosko pozwala na rozbiórkę udanych budynków modernistycznych jak Supersam czy kino Moskwa.”

Małgorzata Szpakowska (1940)

Źródło: Zofia Zaleska, Niepiękne dwudziestolecie http://www.dwutygodnik.com/artykul/4019/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

„(…) na przykład jak widzę na tablicach, których w Warszawie jest mnóstwo na każdej ulicy, że tutaj zginęło 40 osób, 40 Polaków, warszawiaków rozstrzelanych, to zwracam uwagę na to, że na tych tablicach wszystkich jest napisane „rozstrzelani przez hitlerowców”. (…) Już jest podstawowe, główne kłamstwo – wszędzie występują albo „hitlerowcy”, albo „naziści”, nie ma Niemców w ogóle przy tym. Setki tablic jest w Warszawie, w ogóle Niemców nie ma na żadnej tablicy. Stworzono całkiem nowy naród – naziści – który rozstrzeliwał Polaków. Więc ja jestem bardzo uczulony na takie kłamstwa w historii bezczelne.”

Jan Pietrzak (1937) polski satyryk

Wypowiedzi w wywiadach
Źródło: Grunt to rodzinka, Polsat

O kłamstwie , O historii

„Piękna to bajka, jak Krak, książę prawy,
Wykończył smoka (za zgodą Warszawy).”

Leszek Maruta (1930–2002)

Źródło: Bajka o smoku, Historia Krakowa, „Życie Literackie” nr 37, 15 września 1957, s. 12 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14880

O życiu , O historii , O bajkach

„Kończąc, w tej części chciałbym tak powiedzieć. Do pana marszałka Tuska (…) już takiego populizmu i takiej demagogii, to ja nawet nie potrafię powiedzieć. Ale ja wiem dlaczego (…). Bo to nie wy tu siedzicie dzisiaj. I nie pan tam usiądzie. Dlatego jest to zemsta pana za przegrane wybory. Zemsta. No, niestety, fotel prezydenta był blisko, nie ma go. Nie ma go. Ale jest pan młodszy ode mnie, tak że może pan jeszcze zostać prezydentem. Chociaż zrobię wszystko, aby tak nie było. Przeżywacie swoisty szok powyborczy. Ja rozumiem, patrząc na pana minę (…) dwa dni przed wyborami był pan prezydentem, na billboardach było napisane: prezydent Tusk, w Krakowie – premier z Krakowa. A dzisiaj jest premier z Lubuskiego, a prezydent z Warszawy. No i nie ma was. I to jest to.”

Andrzej Lepper (1954–2011) polski polityk

w trakcie dyskusji nad votum zaufania dla rządu Kazimierza Marcinkiewicza.
Źródło: stenogram z posiedzenia Sejmu, 10 listopada 2005 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata5.nsf/851e81387c160e4fc125745f00379393/10312a2359822660c125746400474b70?OpenDocument

O zaufaniu , O zemście

„Powstanie jest wielką sprawą dla bardzo wielu ludzi. To jedna z najważniejszych chwil w historii Polski, liczonej już przecież w tysiącleciach. Wydało mi się, że najwłaściwiej ten wielki kosmos ukazać w mikrokosmosie jednej kropli – także kropli polskiej krwi. Zawęzić opowieść do losów jednej polskiej rodziny. Powstała kameralna sztuka: matka wspominająca dwóch synów, narzeczona jednego z nich oraz ukrywający się u nich w Warszawie angielski lotnik.”

Kazimierz Braun (1936) pisarz i reżyser, pedagog

o powstaniu warszawskim.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 1 października 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ostatnii.htm

O losie , O ludziach , O sztuce , O historii

„Zwróciłem się do ludzi z AK z prośbą o pomoc w wyprowadzeniu z getta resztek bojowników, ale oni chcieli skończyć nie tylko z powstaniem, lecz również z powstańcami. Jako bojownicy – z punktu widzenia AK – byliśmy zbędni wszędzie na polskiej ziemi. Nie chcę przez to powiedzieć, że nie było wśród nich ludzi, dla których ważny był aspekt humanitarny. Ale ich organizacja nie była na to nastawiona. AK nie była organizacją pomocy, była to organizacja wojskowa. I jako taka nie potrzebowała nas ani w walczącym getcie, ani w aryjskiej części Warszawy. Byliśmy im niepotrzebni także w partyzantce – jako Żydzi, wszędzie byliśmy zbędni. Co prawda proponowali nam, żebyśmy poszli do partyzantki, ale potem zabijali nas. Również w partyzantce zabijali nas – sami partyzanci. (…)
Nie ulega wątpliwości, że antykomunistyczne przesłanki były w tym przypadku jedynie pretekstem. Ludzie ci, w rękach których leżał los Żydów, nie mogli nie wiedzieć, kim jest Mordechaj Anielewicz, kim jest Icchak Cukierman. (…) Czy nie wiedzieli, kim są syjoniści i kto stoi na ich czele w Polsce? Czy nie wiedzieli o ruchu pionierskim? Nie ulega wątpliwości, że wiedzieli to wszystko i był to tylko pretekst, taki sam jak każdy inny.”

Icchak Cukierman (1915–1981) żydowski powstaniec warszawski

Źródło: Nadmiar pamięci (siedem owych lat). Wspomnienia 1939–1946, cyt. za: Elżbieta Janicka, Kamienie na szaniec, krytykapolityczna.pl, 6 kwietnia 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/historia/20130406/janicka-kamienie-na-szaniec

O losie , O ludziach , O prawdzie , O historii

„Kiedy mamy 19 lat, podejmujemy często nieprzemyślane decyzje, a ja nie jestem osobą, która od dzieciństwa wiedziała, kim chce w życiu być. Dlatego złożyłam papiery na cztery uczelnie – na psychologię i polonistykę w Krakowie, w Warszawie zaś na lingwistykę stosowaną i anglistykę. A zdałam na piątą.”

Joanna Brodzik (1973) polska aktorka

Źródło: Jacek Cieślak, Joanna Brodzik. Aktorstwo trzeba traktować z dystansem http://web.archive.org/web/20051231222122/http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktorstwotr.htm, „Rzeczpospolita”, 6 marca 2004 r.

O decyzjach , O dzieciństwie

„Polacy okresu PRL wykształceni byli na podręcznikach historii napisanych przez Missalową i Jefimowa. Skąd mogli wiedzieć, co to była wojna z Armią Czerwoną pobitą pod Warszawą? Co to jest Katyń? Jaki był sens Powstania Warszawskiego i czym w rzeczywistości było AK? To były tematy zakazane. Gdyby funkcjonowała dzisiejsza terminologia, patrioci polscy nazwani byliby terrorystami. Nie ma patriotyzmu bez znajomości korzeni narodowych. Polska nie zaczęła się od Bieruta i Gierka. Sława Polski nie zaczyna się od Unii Europejskiej. Prawdziwa Ojczyzna jest bogata w postacie świętych: Wojciecha, Stanisława, Kazimierza, Maksymiliana Kolbego, księdza Jerzego Popiełuszkę i Jana Pawła II. Na falach Radia i na szpaltach „Naszego Dziennika” wskrzeszani są bohaterowie i patrioci, którzy miłowali Ojczyznę, rozsławiali ją, cierpieli i ginęli w jej obronie. Ciekawe, że nikt nie analizuje głośno, dlaczego ponad połowa Polaków nie poszła na wybory parlamentarne? Przecież to ewidentny dowód na ochłodzenie temperatury dzisiejszego patriotyzmu. Niech jubileusz dwudziestolecia stanie się biciem na alarm. Niech usłyszą ten dzwon także rodacy, którzy znaleźli pracę za granicą.”

Kazimierz Ryczan (1939–2017) polski duchowny katolicki, biskup ordynariusz diecezji kieleckiej

Źródło: Zwyciężycie razem z Narodem, naszdziennik.pl, 3 grudnia 2011 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20111203&typ=rd&id=rd60.txt

O wojnie , O historii , O rzeczywostości , O cierpieniu

„Gdy chcesz wiedzieć, co to chowa
Nasza przeszłość w swoim łanie,
Jako stara sława płonie:
To jedź, bracie, do Krakowa.

Jeśli poznać chcesz zabawy,
Serce niewiast, świat ochoczy,
Gładkie słówka, piękne oczy:
To jedź, bracie, do Warszawy.

Jeśli myśl ci przyjdzie mylna
Zwątpić w przyszłość i w swobodę,
Wówczas, bracie, jedź do Wilna
Poznać z hartem dusze młode.”

Wincenty Pol (1807–1872) polski poeta i geograf

Źródło: Pieśń o ziemi naszej

O świecie , O duszy , O myślach , O przeszłości

„Proszę sobie wyobrazić – jest rok 1948, młody chłopak z formacją z Sodalicji Mariańskiej przychodzi z prowincjonalnego miasta do metropolii, jaką wydaje mu się Warszawa. Wchłania świat innych książek niż te, które czytywał w domu. W tych książkach znajduje sprzeciw wobec ludzkiej krzywdy. Dowiaduje się z nich o świecie, o Europie, poznaje ideę sprawiedliwości społecznej i krytykę zachodniej demokracji, czyta o nieuchronności pewnych kosztów koniecznych, gdy chce się na dużą skalę wprowadzić społeczną sprawiedliwość. Sądziłem wtedy, że komunizm jest młodością świata.”

Bronisław Geremek (1932–2008) polski historyk i polityk

Źródło: Janusz Onyszkiewicz, Bronisław Geremek – polityk nie w pełni wykorzystany, demokraci.pl http://www.demokraci.pl/aktualnosci,474,bronislaw_geremek__polityk_nie_w_pelni_wykorzystany

O książkach , O świecie , O sprawiedliwości , O demokracji

„Zadeptać pamięć Smoleńska. Zniszczyć wrak. Usunąć krzyż spod Pałacu. Rozpętać diabelski happening, by poniżyć modlących się, zdeptać polskość, zdeprecjonować patriotyzm, Polskę. (…) Nie ma grobu Traugutta i nie wolno było uczcić jego pamięci krzyżem. Krzyż stanął na miejscu stracenia na stokach cytadeli dopiero po pół wieku, gdy Rosjanie opuścili Warszawę. Dzisiaj zadeptywacze odmawiają krzyża Prezydentowi Kaczyńskiemu.”

Krzysztof Wyszkowski (1947) polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL

Źródło: Zadeptywać!, „Gazeta Polska” nr 14 (922), 6 kwietnia 2011, s. 37.

O wieku

„A ja… kiedy noc zapada…
by wszystko wyrównać i zatrzeć,
dopadam do okna w ciemności
i patrzę… żarłocznie patrzę…
i kradnę zgaszoną Warszawę,
szumy i gwizdy dalekie,
zarysy domów i ulic,
kikuty wieżyc kalekie…
Kradnę sylwetkę Ratusza,
u stóp mam plac Teatralny,
pozwala księżyc Wachmeister
na szmugiel sentymentalny…
Wbijają się oczy żarłocznie,
jak ostrza w pierś nocy utkwione,
w warszawski wieczór milczący,
w miasto me zaciemnione…
A kiedy mam dość zapasu
na jutro, a może i więcej…
żegnam milczące miasto,
magicznie podnoszę ręce…
zamykam oczy i szepce:
– Warszawo… odezwij się… czekam.”

Władysław Szlengel (1912–1943) polski poeta, autor tekstów kabaretowych i piosenek, dziennikarz, aktor estradowy

Źródło: Okno na tamtą stroną

O czekaniu , O nocy

„Janusz Korwin-Mikke, z którym korespondowałem, był aktywny przed '89 w drugim obiegu. Wydał Kapitalizm i wolność, Drogę do zniewolenia Hayeka, oraz inną literaturę libertariańską (…) W czasie, kiedy byliśmy w Warszawie jego partia mieściła się w dawnym mieszkaniu, które było dosłownie labiryntem małych biur, wypełnionych młodymi ludźmi, aktywnie pracującymi nad szerzeniem libertariańskiej ewangelii. Toczyliśmy z nimi wiele dobrych i żywych dyskusji.”

Milton Friedman (1912–2006) ekonomista amerykański, noblista

Źródło: Friedman M., Friedman R., Two Lucky People: Memoirs, Chicago 1999, s. 514.

O literaturze , O wolności , O czasie

„Krzysztof Żmudzin: Co światowej sławy uczony może znaleźć w Radomiu?
Giorgio Agamben: To miasto z historią, miasto wielu wybitnych ludzi. Szczególnie bliscy mojemu sercu są Jan Kochanowski i, ze współczesnych twórców, mało znany w Polsce Władysław Zambrzycki. Radom jest miejscem do którego często wracam myślami, tutaj nawet czas odczuwa się inaczej niż w Wenecji. Pisałem o tym w jednej z moich ostatnich prac [Czas, który zostaje. Komentarz do Listu do Rzymian, Warszawa 2009 - przyp. KŻ].
Krzysztof Żmudzin: Czy cieszy się Pan z perspektywy otrzymania tytułu honorowego obywatela naszego miasta?
Giorgio Agamben: Jestem zaszczycony. Będąc ostatnio w Polsce spotkałem się ze studentami, którzy namawiali mnie do dłuższego pobytu w tym pięknym kraju. Mam nadzieję, że dzięki staraniom władz Radomia będę miał okazję bywać tutaj częściej.”

Giorgio Agamben (1942) włoski filozof

Źródło: „Panorama Radomska”, 23 kwietnia 2012, s. 2.

O ludziach , O historii , O czasie , Serce

„Powstańcza Warszawa walczyła osamotniona. (…) Powstanie poruszyło opinię światową. To prawda. Nie zmieniło to jednak w niczym faktu, że walczyliśmy osamotnieni.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 135.

O prawdzie

„A dlaczego ja osobiście nie fascynuję się ruinami Warszawy w 3D zaproponowanymi mi przez „muzealników” na kolejną rocznicę masakry? Ponieważ przez wszystkie lata szkoły podstawowej, liceum i studiów oglądałem te ruiny kolejno w gomułkowskiej, gierkowskiej, a wreszcie jaruzelskiej TVP. Oglądałem je naprawdę bez przerwy. Przez każdy sierpień, kiedy Powstanie wybuchło, przez każdy wrzesień, kiedy trwało i przez każdy październik, kiedy upadło. A także przez całą resztę roku, bez żadnej okazji. Jedyna różnica polega na tym, że ruiny przedstawiane w tamtych filmach dokumentalnych, fabułach, programach publicystycznych i informacyjnych nie były trójwymiarowe.”

Cezary Michalski (1963) polski eseista i prozaik

Źródło: Żeby Powstanie nie poszło na marne, krytykapolityczna.pl, 31 lipca 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/MichalskiZebyPowstanienieposzlonamarne/menuid-1.html

„Czy po takim zreasumowaniu postaw i motywów decyzji można się ograniczać tylko do krytyki ówczesnych decydentów? Czy kiedy patrzymy retrospektywnie na bieg wydarzeń lat 1945-1947, 1956, 1970, 1980–1981 możemy odrzucić koncepcję ratowania polskiej niepodległości zagrożonej przez Stalina, przy jednoczesnej obojętności naszych aliantów? Sądzę, że jest to dylemat niezwykle bolesny. Znamy z jednej strony cenę, jaką Polska – Warszawa zapłaciła za swój zryw niepodległościowy, z drugiej zaś możemy ubolewać nad nieprawidłowościami czy nerwowością decyzji ściśle militarnej. Czy jednak sama koncepcja wyboru między kapitulacją wobec Stalina a próbą ratowania niepodległości może być oceniana krytycznie? Zdaję sobie sprawę, że istnieją przesłanki do udzielenia różnych odpowiedzi na to pytanie. Osobiście usiłowałem przybliżyć dramat decyzji o bitwie o Warszawę, dramat ludzi postawionych biegiem wydarzeń w sytuacji, w której nie dysponowali szansami na sukces.”

Stanisław Salmonowicz (1931) polski historyk

Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza
Źródło: s. 41.

O ludziach , O historii , O decyzjach , O sukcesie

„Codziennie bez dachu nad głową zostaje w Warszawie tysiące ludzi, a setki innych giną. Niemieccy żołnierze nie robią żadnej różnicy między ludnością cywilną a oddziałami AK. Dzieło bezlitosnego zniszczenia wszelkiej własności postępuje, nie hamowane najmniejszymi skrupułami. Jest tysiące rannych mężczyzn, kobiet i dzieci, cierpiących z powodu najstraszliwszych oparzeń, a w niektórych wypadkach z powodu ran od odłamków i pocisków. Z każdym dniem walki o Warszawę rosną koszty. Ale determinację ludności, aby walczyć do ostatniego człowieka, wzmaga to niemieckie barbarzyństwo.”

John Ward (1921–1995) Oficer brytyjskich sił powietrznych RAF, w czasie II wojny światowej działający w polskim podziemiu

depesza sierżanta RAF Johna Warda do rządu brytyjskiego, Warszawa, 20 sierpnia 1944.
Źródło: Norman Davies Powstanie ’44, Wydawnictwo Znak, Kraków 2008, s. 410–411.

O kobietach , O dzieciach , O ludziach , O walce

„Kolejnym ważnym elementem decyzji o powstaniu była stale obecna świadomość, że jeśli dowództwo AK nie podejmie tu walki, to może ona – zwłaszcza w wypadku represji lub ewakuacji miasta, znajdującego się w strefie frontowej – wybuchnąć samoczynnie lub mogą ją podjąć ośrodki pozostające poza polskim państwem podziemnym. W każdym z tych wypadków AK musiałaby się zaangażować w bitwę podjętą nie z własnej inicjatywy, a wiec w gorszych warunkach, nie skoordynowaną i trudną do dowodzenia. Świadectwem istnienia takich możliwości była odezwa komendanta PAL gen. Skokowskiego z 29 lipca, mówiąca o ucieczce KG AK z Warszawy i wzywająca do walki. Świadczyły o tym również apele radiostacji radzieckich z 29 i 30 lipca.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 117

O decyzjach , O walce

„Najbardziej perfidną formą faszyzmu, jego najwyższym stadium, jest tulipania. Zwolennicy tulipanii w konflikcie z prawem i porządkiem społecznym rozkładają kwiaty na ulicach, na kwietnikach, w okolicach urzędów państwowych. Każdy tulipan uderza w powagę władzy. Tylko nadzwyczajny refleks urzędników miejskich w Warszawie sprawił, że tulipany nie zniszczyły długo budowanego porządku społecznego. W ciągu dwóch godzin od momentu rozłożenia ich na ulicy wzmocnione oddziały straży miejskiej zdołały aresztować większość nielegalnych kwiatów (…) Zdrowa część społeczeństwa musi wyrwać ten kolorowy chwast z naszej polityki. Dobry przykład dali miejscy strażnicy obezwładniając Solidarnych 2010 i kopiąc dziennikarza „GP.””

Tomasz Sakiewicz (1967) polski dziennikarz

Człowiek z przetrąconym kręgosłupem kwiatków kłaść nie będzie.
Źródło: Zaplute karły kaczyzmu, „Gazeta Polska”, 4 maja 2011

O Kwiatach

„Łyżwiński, Filipek, Maksymiuk będą ciągnęli partię na dno, dlatego mnie nie dziwi, że powstaje coraz więcej odmian Samoobrony. Ludzie czują się zdradzeni przez Leppera i jego dworzan, dlatego będą coraz bardziej naciskać na to, by ten człowiek przestał firmować swoją twarzą partię, której wielu ludzi poświęciło wiele życia i energii. Dlatego nie będę zdziwiony, gdy na Warszawę pójdzie marsz gwiaździsty pod hasłem, „Lepper musi odejść!””

Zenon Tyma (1952) polski polityk

Nie wezmę w nim pewnie udziału, ale będę sympatyzował z jego uczestnikami.
o Samoobronie i partiach z „samoobroną” w nazwie.
Źródło: Czy Samoobrona znowu u nas skona?, nto.pl, 14 marca 2006 http://www.nto.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20060314/REGION/60314019

O ludziach , O odejściu

„Ale fajnie! Tata obiecał, że zawiezie nas do Warszawy. Mamy pójść do muzeum, a przy okazji przespacerować się po centrum. Bardzo lubię spacerować po mieście, bo często wtedy widzimy jakieś lody i przeważnie udaje mi się namówić tatę, żeby nam je kupił.”

Leszek Talko (1965)

Pitu i Kudłata w opałach (2014), Kudłata
Źródło: O tym, jak spędzać święto, s. 141

„Ani jeden sowiecki żołnierz nie zginął w Warszawie. Po co są te pomniki? To jest policzek, upodlenie Narodu i państwa polskiego, wszystko jedno jakie ono jest (…) Nie było żadnego wyzwolenia Warszawy. Ja wchodziłem przed armią radziecką i polską do Warszawy z chłopakami z podwórka. Szliśmy po lodzie. Elektrownia nie działała i Wisła była skuta lodem. Rosjanie dopiero wtedy budowali most pontonowy. W Warszawie było 400 Niemców, którzy wysadzali budynki. Rosjanie weszli. Nie było wyzwolenia. Nikt do nich nie strzelał.”

Przemysław Górny (1932) polski działacz opozycji antykomunistycznej

Źródło: Przemysław Górny o komunistycznych pomnikach, podobieństwach pomiędzy PRL a III RP i Prezydencie Lechu Kaczyńskim, blogpress.pl, 14 sierpnia 2012 http://www.blogpress.pl/node/13936

Chłopak

„(…) Warszawie nieodzownie potrzebny był teatr nie tylko o nowoczesnej budowie i urządzeniach scenicznych, lecz i o nowoczesnych zamierzeniach artystycznych, szczególnie pod względem inscenizacji, reżyserii i sztuki dekoracyjnej, które w owym czasie były w Warszawie zupełnie obce. Poza tym chodziło o teatr, który by systematycznie pielęgnował repertuar klasyczny i interesował nim publiczność. Ogólną dewizą nowo powstającego teatru było: dzieło sztuki w najdoskonalszej artystycznej formie.”

Arnold Szyfman (1882–1967) polski dramaturg i reżyser teatralny

Źródło: Powstanie Teatru Polskiego. Teatr Polski w Warszawie 1913–1923, Warszawa 1923

O czasie

„Prokurator Andrzej Seremet lecieć ma do Moskwy i obchodzić 290-lecie rosyjskiej prokuratury. Wiadomo, jak to jest z rosyjską melancholijną duszą – bez wódki się nie obędzie. I to w ilości niemałej, bo trzeba wypić za wszystkie sukcesy w ciągu tych 290 lat. Za niezwykle udane śledztwa zakończone pełnym sukcesem – najwyższym wymiarem kary bądź zsyłką. W latach 1794, 1830, 1863 itd. Napije się Seremet za stracenie Traugutta, za wyrok na Pileckiego, za udane śledztwo smoleńskie. Za to ostatnie tym bardziej ochoczo, że sukces był wspólny. Niestety, zamiast zostać u swoich, prokurator Seremet musi wrócić do Warszawy. Naprawdę nie ma w Moskwie dla niego jakiejś roboty?”

Piotr Lisiewicz (1972) polski publicysta, happener, aktywista Akcji Alternatywnej "Naszość"

Źródło: „Gazeta Polska”, 11 stycznia 2012

O karze , O duszy , O sukcesie

„Myśmy liczyli od początku, tak jak i dowództwo, które planowało Powstanie, że nasz sojusznik, który stał na drugim brzegu Wisły, sowieckie wojsko i dywizja kościuszkowska Berlinga, Rola-Żymierski i reszta dowódców ludowych – że oni przyjdą nam na pomoc. Ta pomoc była wkalkulowana. Musimy pamiętać o tym, że przyczółki mostowe były utrzymane na Czerniakowie przez nasze oddziały, przez „Parasol”. Była możliwość przeprawienia się na łodziach pontonowych przez Wisłę. Była możliwość ostrzelania, przez koordynację ognia artyleryjskiego, pozycji niemieckich ciężkich armat, które były na Polu Mokotowskim. Była możliwość posłania myśliwców, żeby przegoniły sztukasy, które fruwały bezkarnie na wysokości dachów i zrzucały bomby; lądowały na Okęciu czy na innych bliskich lotniskach i ładowały nowe bomby, i załogi, które były zmęczone, zmieniały się. Tak samo pozwolenie aliantom na lądowanie liberatorów i halifaksów, które przylatywały z Brindisi, z południowych Włoch, czy południową drogą, czy północną przez kraje skandynawskie. Miały pełne baki benzyny i zbiorniki, kontenery, które miały dla nas; fruwały wolno, bo były obciążone. Załogi musiały lecieć do Warszawy i z powrotem, a mogły przecież lądować na lotniskach, które były w sowieckich rękach.”

Janusz Brochwicz-Lewiński (1920–2017) polski wojskowy, powstaniec warszawski

Źródło: Janusz Brochwicz-Lewiński „Gryf” http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/janusz-brochwicz-lewinski,449.html, 1944. pl, 18 grudnia 2004.

O historii , O pomocy

„Nasze działania to część większej całości. Spójrzmy na cały ostatni czas. W ostatnim roku realizowaliśmy strategię tysiąca Wietnamów – ścigaliśmy Platformę wszędzie, gdzie się da i wiązaliśmy ją w ważne potyczki: Rybnik, Elbląg, Podkarpacie. W sprawie Smoleńska przycisnęliśmy PO do ściany – pokazaliśmy ich kłamstwa. Udało się nam trwale prześcignąć PO w sondażach. W Warszawie Platforma musiała wezwać swych zwolenników, aby nie głosowali i ściągać na pomoc prezydenta Komorowskiego, który pokazał, że jest prezydentem jednej partii.”

Adam Hofman (1980) polski działacz polityczny

Źródło: rp.pl http://www.rp.pl/artykul/107684,1057755-Zrobimy-Platformie-tysiac-Wietnamow.html?p=2, 17 października 2013

O kłamstwie , O czasie , O pomocy

„Teatrów, które czują się w obowiązku formować świadomość i gusta widza, nie ma, wbrew pozorom wiele. W Warszawie to Współczesny Maćka Englerta, także Narodowy, który pod dyrekcją Jana Englerta urósł do rangi najważniejszej sceny w Polsce – zresztą za dyrekcji Grzegorzewskiego też był taki, tyle że trochę inaczej. Niewiele jeszcze wiemy o nowym Dramatycznym: dopiero się zapowiada.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: „Dziennik”, 14 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kzrzu.htm

„Jestem wzruszony, że czytają mnie ludzie młodzi, jestem wzruszony tym, że mogłem czytać swoje wiersze w Teatrze Narodowym w Warszawie zaraz po takich wybitnych poetach jak Różewicz, Herbert czy Miłosz.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O ludziach , O czytaniu

„Śląsk od co najmniej pół wieku jest jednym z dwóch – obok Warszawy – najmocniejszych w kraju ośrodków informatyki i automatyki, co w dużej mierze zawdzięcza przemysłowi ciężkiemu. W PRL-u nikt nie mówił o komputerach osobistych, wykorzystywane były w przemyśle jako maszyny sterujące procesami przemysłowym.”

Piotr Fuglewicz (1954) informatyk

Źródło: Siatka szpiegowska na Śląsku w PRL-u, 5 października 2015 http://www.dziennikzachodni.pl/artykul/8964729,siatka-szpiegowska-na-slasku-w-prlu-historia-dz,2,id,t,sa.html

O historii , O wieku

„Jest żelazna zasada: Nie stawia się pomników okupantowi. A jakim okupantem dla Polski była Rosja? Wszystko jedno carska, monarchistyczna, oligarchiczna (…) Rosja od czasów Księcia Rusi Włodzimierza do czasów Władimira Putina niczego nie przebacza i niczego nie zapomina. Wróg Rosji nie ujdzie karze. Wróg Rosji musi umrzeć. Za powstania była rzeź Pragi, za przegraną w 1920 roku był Katyń. A drugi Katyń to była Warszawa – Powstanie Warszawskie, tylko rękami niemieckimi.”

Przemysław Górny (1932) polski działacz opozycji antykomunistycznej

Źródło: Przemysław Górny o komunistycznych pomnikach, podobieństwach pomiędzy PRL a III RP i Prezydencie Lechu Kaczyńskim, blogpress.pl, 14 sierpnia 2012 http://www.blogpress.pl/node/13936

O karze , O zapominaniu

„Dla Polski Warszawa przede wszystkim paliła się.”

Miron Białoszewski (1922–1983) polski poeta

Pamiętnik z powstania warszawskiego

„Premier Kaczyński chce budować Świątynię Opatrzności Bożej, bo w Warszawie jest za mało wysokich budynków. Przecież mamy Pałac Kultury.”

Joanna Senyszyn (1949) polska działaczka polityczna, ekonomistka

„Marek Hłasko (1934–1969) już za swojego życia był dość szczelnie okryty wielką legendą, do czego na pewno przyczynił się prowadzony przez niego styl życia. Nie można zaprzeczyć, że był obdarzony wielkim literackim talentem. Okrzyknięto go „polskim Jamesem Deanem” i sam pozował na twardego faceta, takiego „buntownika bez powodu”. Można by nawet odnieść wrażenie, że z wielkim uporem próbował upodobnić się do bohaterów swoich powieści i opowiadań. Leżąc ze złamaną nogą w gipsie, przeczytałem kolejny raz ponownie wydaną powieść Marka Hłaski Następny do raju (Agora S. A., Warszawa 2011). Uważam Marka za mojego „brata duchowego” i zawsze z wielką przyjemnością zagłębiam się w lekturę jego tekstów, chociaż od tej jego powieści wolę Pierwszy krok w chmurach, Pętlę, Sowę, córkę piekarza czy Pięknych dwudziestoletnich.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Źródło: „Nowa Gazeta Literacka” nr 4, Warszawa, maj-czerwiec 2012, ISSN 20802811.

O przyjemności , O wrażeniach

„Tragiczną była samotność Obrońców Warszawy. Bezcenna dla nas, tak obfitym strumieniem przelana krew, nie pójdzie jednak na marne! Świat zrozumie, że na tak bezprzykładne czyny bohaterstwa może się zdobyć tylko ten, kto walczy o najświętsze ideały. Dlatego Warszawa wstrząsnęła sumieniem świata i walka jej stała się dla wszystkich walką nie tylko o Honor i Niepodległość Polski, ale także walką o Sprawiedliwość i prawdziwą Wolność Świata.”

Władysław Anders (1892–1970) polski generał

do żołnierzy II Korpusu Polskiego, Włochy, 4 października 1944.
Źródło: Andrzej Krzysztof Kunert, Rzeczpospolita Walcząca. Powstanie Warszawskie 1944, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1994, s. 379.

O świecie , O sprawiedliwości , O samotności , O wolności

Cytaty na temat warszawa strona 5

Cytaty na temat warszawa
strona 5