Cytaty na temat teatr (1131 cytatów, strona 11)

„W zasadzie od siódmego roku życia pracuję. Wyżyłam się zawodowo. Zagrałam kilkadziesiąt ról w teatrze, w filmie, w telewizji. I skoro teraz jestem szczęśliwie w ciąży, to dlaczego nie mam sobie zrobić kilku-, a może kilkunastomiesięcznej przerwy? Chcę pielęgnować to, co we mnie rośnie…”

Katarzyna Bujakiewicz (1972) polska aktorka

Źródło: Stefan Drajewski, Katarzyna Bujakiewicz urodzi Lwa, „Głos Wielkopolski”, 19 maja 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/21449

O czytaniu

„(…) jeśli aktorzy chcą się utrzymywać z tego zawodu, to muszą mieć jakieś stałe źródło dochodów, bo wiadomo raz się dostaje rolę, a raz nie. Jedni mają teatr, a ja mam serial.”

Bartosz Obuchowicz (1982) polski aktor

Źródło: wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=5448

„(…) teatr nie ma innego wyjścia. Robiony jest za społeczne pieniądze, a to zobowiązuje. Telewizja wyręcza go ze świadczenia rozrywki dla mas, wolna prasa – z politykowania. Pozostaje obowiązek namówienia widza do głębszej refleksji nad światem, nad kondycją ludzką, a artystów teatru do poszukiwania nowych środków wyrazu.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: „Rzeczpospolita”, 17 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ppide.htm

O pieniądzach , O świecie , O poszukiwaniu

„Kamera umożliwia pokazywanie prawdy w takim samym stopniu jak pozwala na wyrafinowane kłamstwo. Może być bronią w walce o prawdę i stać na straży fikcji. Literatura i teatr są elementami, które rozpoznajemy i kochamy w kinie, ale fotografia jako odzwierciedlenie świata jest najważniejsza.”

Monte Hellman (1932)

Źródło: Stopklatka, 15 września 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69278

O kłamstwie , O literaturze , O walce , Kochać się

„Nie wolno nam zapomnieć o podstawowej rzeczy: teatr jest tym, co istnieje na jego scenie.”

Kazimierz Kord (1930) dyrygent polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 5 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niemo.htm

„Nie ma już czegoś takiego jak klasyczna inscenizacja. Telewizja, film narzuciły kompletnie inny sposób montowania przedstawień. Reżyser wie, że może sobie teraz pozwolić np. na symultaniczną narrację. Widz jest przyzwyczajony do skrótu myślowego. Zawsze protestuję tylko przeciwko jednej formie teatru, która jest dla mnie jego zaprzeczeniem, tzn. próbą odzwierciedlenia na scenie rzeczywistości w skali 1:1. Teatr ma tworzyć nową rzeczywistość w oparciu o świat, który nas otacza.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Bartosz Bator, Teatr Narodowy to nie tylko artystyczne przedstawienie oparte na rzemiośle, „Dziennik” nr 272, 22 listopada 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/62572,druk.html

O świecie , O rzeczywostości

„Spotkałem się ostatnio z poglądem wśród młodych artystów polskiego teatru, że przeszłość nie ma dla nich żadnego znaczenia. Powiedzieli, że mają w dupie np. taką datę jak 1 września 1939 roku. No cóż, nie wiedziałem, że tak można. I już się dowiedziałem – można.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: Agnieszka Sztyler, Młody mimo woli, „Twój Styl” nr 6, 20 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/117464.html

O przeszłości

„Dzisiaj definicja słowa „teatr” została gwałtownie poszerzona. Poszukiwania „innego teatru”, który za wszelką cenę miał być opozycją do istniejącego (trzeba przyznać, że w nie najlepszej kondycji) sprawiło, że zaczęliśmy nazywać teatrem przedsięwzięcia, które z teatrem nie miały nic wspólnego. Lubię teatr za to, że jest teatrem. Ciągle fascynuje mnie pusta scena, na której można wykreować dowolny świat, gdzie rzeczywistość może się jedynie odbić. W teatrze szukam metafory, iluzji, metafizyki, a zupełnie nie interesuje mnie poprawny do bólu, bardzo modny ostatnio teatr społeczno-polityczny, z dydaktycznym przesłaniem. Teatr stawia pytania, a nie narzuca gotowych odpowiedzi. Ostatnio często mam wrażenie, że wielu ludzi zajmujących się teatrem po prostu go nie lubi. Nie lubią jego teatralności, więc zadają sobie wiele trudu, żeby go upodobnić do filmu, telewizji lub gazety, co ma dowodzić uwrażliwienia teatru na problemy społeczne.”

Maciej Englert (1946) polski aktor i reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik”, 9 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tnzs.htm

O ludziach , O świecie , O poszukiwaniu , O wrażeniach

„Teatr Lupy to teatr pojmowany studyjnie.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 13 lutego 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/18950

O czytaniu

„Pochodzę z małego miasteczka, gdzie nie miałam do czynienia z teatrem ani z aktorami. Swojego wyboru nie miałam z kim konsultować. Widziałam, że chcę wykonywać ten zawód i chcę być w Warszawie.”

Ewa Gawryluk (1967) polska aktorka

Źródło: wywiad Marzycielska realistka, 2004.

„Ja nie umiem żyć bez teatru, co do tego nie ma wątpliwości, ale też trudno mi podporządkować się logice świata tworzonego przez reżyserów, kiedy go do końca nie akceptuję. Przeżywam wtedy tortury straty czasu, rozdwojenie tożsamości. Dlatego w teatrze ciągle czuję się na wylocie.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

O stracie , O czasie

„Swojemu i innym teatrom życzyłbym, żeby były mocnymi, stabilnymi i budowały moc teatru każdego dnia, każdą premierą, żeby starały się utrzymywać tradycję. I nie zatraciły perspektywy. Bardzo rzadko widzi się budowanie potencjału teatru. A przecież to dbałością o teraźniejszość buduje się moc teatru na przyszłość.”

Waldemar Zawodziński (1959)

Źródło: „Wiadomości Dnia”, 12 lutego 1997

O przyszłości

„Straszliwa walka pomiędzy Herkulesem boskim i Herkulesem ludzkim, pomiędzy Bogiem a człowiekiem, rozpoczyna się na nowo. Wściekłość sług zła równa się bohaterskiej odwadze sług Boga. Koleje walki różne: teatr jej rozciąga się do wszystkich lądów, od bieguna do bieguna. Zwycięzca w Europie, zwyciężony w Azji, ginie w Afryce, triumfuje w Ameryce. I każdy człowiek, świadomie czy nieświadomie, służy i walczy w jednej z tych armii, i nie ma nikogo, kto by nie miał swego udziału w klęsce lub triumfie. Kajdaniarz i książę, ubogi i pan, zdrów i chory, mędrzec i prostak, dziecię i starzec, człowiek ucywilizowany i dziki, wszyscy walczą w tej samej walce. Każde słowo, jakie wypowiada człowiek, natchnione jest Bogiem, albo natchnione światem, i głosi koniecznie, czy to wprost, czy nie wprost, ale zawsze jasno, chwałę jednego lub triumf drugiego. Abel sprawiedliwy i Kain bratobójca są typami dwóch tych Miast, w których rządzą prawa przeciwne i panują nieprzyjaźni sobie panowie, a z których jedno nazywa się miastem Bożym, a drugie miastem światowym, i pomiędzy którymi jest wojna, nie dlatego, że w jednym przelewa się krew, a w drugim się nie przelewa, ale ponieważ w jednym przelewa ją miłość, a w drugim zemsta; ponieważ w jednym ofiarowaną jest ona człowiekowi dla nasycenia jego namiętności, a w drugim Bogu na ofiarę przebłagalną.”

Juan Donoso Cortés (1809–1853)

Źródło: Ensayo sobre el catolicismo, el liberalismo y el socialismo

O miłości , O Bogu , O wojnie , O świecie

„Nasz zawód jest nieustannie obecny w naszym życiu rodzinnym. Oddychamy tą samą atmosferą, mamy podobne pragnienia i ambicje. Rozumiemy się i nie zazdrościmy sobie sukcesów. Potrafimy się także doskonale wspierać, gdy któreś z nas przeżywa jakieś niepowodzenie. Często rozmawiamy o przeszłości teatru, filmu, Teatru Telewizji. Moje córki wsłuchują się w nasze wspomnienia, a oglądając dawne polskie filmy, mówią. – Jakie to było fajne kino! Jakie scenariusze, jak ładnie grali aktorzy. O coś w nich chodziło, były pełne poezji, jakieś takie tajemnicze. Dotykały rzeczywistości, ale nie wprost, nie mrugały za bardzo, nie były nachalne. I faktycznie. Dzisiejsza rzeczywistość jakoś nie jest w stanie wykreować nowego Kabaretu Starszych Panów czy drugiej Agnieszki Osieckiej…”

Jerzy Schejbal (1946) aktor polski

Źródło: Justyna Hofman-Wiśniewska, Seriale są wielkim wyzwaniem, „Tele Tydzień” 32/06, 9 sierpnia 2006 http://web.archive.org/web/20060823230322/http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ssww.htm

O rzeczywostości , O sukcesie , O przeszłości , Niepowodzenie

„Sukces teatru mierzy się nie grzecznymi pochwałami krytyków albo liczbą nagród na festiwalach, tylko natężeniem myślowym. Teatr powinien drażnić, budzić sprzeciw, stawiać trudne pytania i prowokować do gorzkich odpowiedzi.”

Rudolf Zioło (1952)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 29 sierpnia 1996

O sukcesie , Pytanie

„Teatr na pewno daje więcej rozmachu a entuzjazm publiczności jest nieoceniony. W filmie za to możesz celebrować dane ujęcie i kiedy tylko chcesz włączyć i jeszcze raz cieszyć się z dzieła. W filmie można zawsze powtórzyć scenę…”

Andrzej Młynarczyk (1980) aktor polski

Źródło: Zuzanna Rzymanek, Film i teatr – różne namiętności. Wywiad z Andrzejem Młynarczykiem, część II http://www.m-jak-milosc.pl/76692/film-i-teatr-rozne-namietnosci-wywiad-z-andrzejem-mlynarczykiem-czesc-ii.html

„Obserwowanie to dla mnie za mało. Widz powinien uwierzyć w ten świat, który kreuję na scenie. Ja danemu bohaterowi użyczam emocji, a z widzem się nimi dzielę. Dopuszczam go do mojego świata. Oddaję część własnej intymności. To chyba jakaś forma ekshibicjonizmu. Nie mówię: „widzu, widzu, mój bohater tak cierpi, przyjrzyj się”. Ja udzielam mu tego cierpienia, tych emocji. Widz nie może wyjść obojętny z teatru. Nie może powiedzieć „fajnie było.””

Błażej Peszek (1970) polski aktor

Może być wściekły, ale musi być poruszony.
Źródło: Natalia Sokólska, Dajcie mi rząd dusz!, „Magazine TOUCHÉ”, grudzień 2012 http://issuu.com/touche_magazine/docs/touche_grudzien2012/20

O świecie , O duszy , O cierpieniu

„Tekst sztuki Nieskończona historia długo czekał na swojego reżysera. Piotr Cieplak dostał ten tekst od mojej agentki i był pierwszym reżyserem, który zdecydował się przenieść go na scenę. Jednak nie od razu. Najpierw zaprosił mnie do Warszawy na długą, szczerą i mądrą rozmowę, podczas której okazało się, że jest między nami porozumienie. Ustaliliśmy, że podczas pracy z Piotrem będę na bieżąco zmieniał tekst. W efekcie 40 procent tekstu sztuki zostało napisane na nowo. Jeszcze chwilę przed trzecią próbą generalną zmieniliśmy trzy zdania. Cieszy mnie, że Piotr Cieplak, któremu ufam jako reżyserowi, zainteresował się tym tekstem. Skoro Teatr Powszechny zdecydował się go wystawiać, może ma jakąś wartość? Zadebiutować w Warszawie na dużej scenie Teatru Powszechnego to naprawdę duże szczęście.”

Artur Pałyga (1971)

Źródło: Łukasz Grzesiczak, Nieskończona historia z Siekierą i Mozartem, „Gazeta Wyborcza” - Katowice, nr 61, 13 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/135116.html

O szczęściu , O historii , O czekaniu

„Czy ktoś może sobie wyobrazić, że Zapasiewicz uchodził za niezdolne dziecko w utalentowanej teatralnej rodzinie? Bo pochodził z rodziny wielkich Kreczmarów, współtwórców tego, co w Polskim teatrze znaczące. I ku ich przerażeniu nieśmiały, zamknięty w sobie Zbigniew uciekł z wydziału chemii, gdzie studiował, i dał się wciągnąć tam, gdzie trzeba kochać samego siebie i z wiarą pozwalać na siebie patrzeć.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

o Zbigniewie Zapasiewiczu.
Źródło: „Gazeta Wyborcza” nr 167, 18–19 lipca 2009 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/76756.html

O dzieciach , O rodzinie , O wierze , Kochać się

„Moim zdaniem dyrektor teatru musi zrezygnować ze swoich ambicji artystycznych. Powinien zajmować się zespołem, a nie sobą.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 5 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kurkaw.htm

„No cóż, nie było wtedy telefonii komórkowej, a ktoś „życzliwy” w sekretariacie teatru mylił tropy. Kilka ról sama odrzuciłam, bo ewidentnie zanosiło się na zarabianie biustem, zapewne w środowisku poszła plotka, że bigotka, że nie chce niczego grać.”

Izabela Drobotowicz-Orkisz (1958)

o tym, dlaczego nie zrobiła wielkiej kariery filmowej mimo udanego debiutu.
Źródło: Więcej niż Oskar, „Business Class” nr 3, marzec 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/111941.html

„Siedem lat temu skończyłam szkołę teatralną, jednak dopiero od trzech sezonów jestem związana z Teatrem Ochoty. To tu stałam się aktorką, tu zrozumiałam, na czym polega ten zawód i tu wciąż się go uczę. To wyjątkowe miejsce, w którym praca daje mi satysfakcję i pozwala rozwijać się. Wolę mu poświęcać całe swoje nie tylko zawodowe życie, niż brać udział w wątpliwej jakości przedsięwzięciach telewizyjnych czy filmowych, które nie oddają prawdy o mnie jako człowieku.”

Agnieszka Sitek (1973) polska aktorka

Źródło: Dorota Wyżyńska, Pierwsza krzyżówka, „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 5 lipca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pierwszak.htm

O życiu

„Teatr polityczny robiłem w Antygonie, przyznając rację i Kreonowi, i tytułowej bohaterce (…). Było to wbrew nurtowi ówczesnego teatru ze spektaklami, w których Kreon był Jaruzelskim, Antygona „Solidarnością”, a chór dzielił się na oportunistów i „stoczniowców.””

Adam Hanuszkiewicz (1924–2011) polski aktor i reżyser

Źródło: Janusz R. Kowalczyk, Zbierał zachwyty i cięgi, „Rzeczpospolita” nr 282, 5 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128574.html

„W Berlinie ja ciągle gdzieś mam pod płaszczem taki mentalny pasiak. To nie jest związane z tym, że lubię być ofiarą – co można efektownie dyskontować – tylko że noszę mentalny pasiak wstydu za nasze polskie zasrane dziurawe chodniki. A z kolei w tym Wałbrzychu to się czuję takim nośnikiem cywilizacji. Mam mundur zupełnie innego koloru, bo ja widzę, że ci ludzie tak naprawdę nie potrafią pracować. Spotkanie z ekipą techniczną teatru w Wałbryzchu jest dojmującym i frustrującym doznaniem, bo oni nie potrafią równo gwoździa wbić. Poziomnica im lata.”

Jan Klata (1973) polski reżyser i dramaturg

Źródło: Wywiad udzielony Cezaremu Michalskiemu na temat „Kinderszenen” Jarosława Marka Rymkiewicza, „Dziennik”, 20 września 2008

O ludziach

„W tej chwili teatr znajduje się na niebezpiecznym i nieprzyjemnym zakręcie. Ta biologia, obscena, brutalność… Nie żeby mnie to gorszyło, bo mnie już nic nie jest w stanie zgorszyć, ale nie akceptuję tego. Teatr, do którego wstępowałem, to był wspaniały świat. Wtedy liczyły się przede wszystkim wielkie kreacje aktorskie. Dziś już takie zdarzają się rzadko. Teraz kładzie się akcent na inscenizację i filozofię, która ma się do teatru nijak. To zaczyna górować i osłabiać środki aktorskiego wyrazu.”

Jerzy Nowak (aktor) (1923–2013) aktor polski

Źródło: „Życie Warszawy”, 22 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrjest.htm

O życiu , O świecie

„Dla mnie fundamentem aktorstwa jest teatr. Żeby grać na scenie, trzeba posiadać odpowiedni warsztat. Szkoła bardzo w tym pomaga. Inaczej jest w kinie. Tam często ludzie bez szkoły jeśli mają talent stają się gwiazdami.”

Dariusz Majchrzak (1973)

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24528

O ludziach , O szkole

„Po ukończeniu szkoły byłem zdecydowany poświęcić się teatrowi i brać udział tylko w ambitnych przedsięwzięciach. W pewnym momencie zorientowałem się, jak bardzo zmienił się rynek, i że słowo sukces nabrało zupełnie innego znaczenia. Zauważyłem to, ale długo się z tym nie zgadzałem. Nie chciałem zaakceptować tego, że za sukces uważa się zdjęcie na okładce magazynu albo udział w telenoweli. Ważniejsze było dla mnie, i wciąż jest, uznanie widza spotkanego gdzieś przypadkiem. Jednak po jakimś czasie uświadomiłem sobie, że jeśli nie będę odnosił sukcesów komercyjnych, ominie mnie wiele szans. Źle się czułem, kiedy odmawiano mi jakiejś roli, tłumacząc: „Pana nikt nie zna, potrzebujemy znanej twarzy.””

Piotr Adamczyk (1972) polski aktor

Źródło: „Życie”, 10 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrjak.htm

O życiu , O czasie , O sukcesie , O zdjęciach

„Aktor jest zawsze nienasycony – i ten, który gra małą rólkę w teatrze raz na dwa sezony, i ten, który gra dużo. Teraz panuje moda, zgodnie z którą aktorzy dystansują się wobec swego zawodu, podkreślając, że jest niepoważny. I rzeczywiście, poważny zawód to ma lekarz. Ale czy to ma oznaczać, że mam swój zawód traktować lekceważąco?”

Krzysztof Stelmaszyk (1959)

Źródło: Małgorzata Piwowar, „Rzeczpospolita”, 13 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/msza.htm

O grach , O modzie

„Istnieje bardzo sprawiedliwa i obiektywna ocena teatru komediowego, sprawiedliwsza od recenzentów. To sala. Widownia, która bawi się lub właśnie kompletnie nic jej nie śmieszy. Przygotowując sztuki „śmieszne”, mam zawsze duże obawy, z końcem prób żaden z ogranych po tysiąckroć dowcipów już nie śmieszy, nic się nie układa, napięta do granic wytrzymałości nerwów „maszyneria” teatralna w przedpremierowej gorączce zgrzyta i trzeszczy. I dopiero podczas pierwszego spektaklu ta poczwarka przeradza się, no, ma szansę przerodzić się w motyla. Współpracuję często z fachowcem od komedii Wojciechem Pokorą i on na ostatnich próbach zwykł dopominać się publiczności. Bo potrzebuje już publiczności – partnera oddziałującego z drugiej strony.”

Marcin Sławiński (1951)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 7 listopada 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/muszas.htm

„Jako artysta muszę myśleć o tym, co dolega nam współczesnym; jako dyrektor chcę, by teatr był codziennie otwarty, pełen światła i widzów. Jestem więc między młotem a kowadłem. Między myśleniem odrzucającym wszelką komercję a uznaniem faktu, że kto płaci za bilet, jest najważniejszy. Widz jest potrzebny tak samo kasie teatru, jak i aktorowi. Aktorzy dobrze się czują i przedstawienie rozwija się, jeżeli widzowie chcą je oglądać z własnej i nieprzymuszonej woli, gaśnie, jeżeli widzów nie ma. Scena aktora uwzniośla. Daje mu poczucie siły i sensu – że to, co robi, jest dobre.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: Co dolega nam współczesnym, 13 kwietnia 2000 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mgrabowski.htm

O myślach , O sile , O myśleniu , Sens

„Podobnie rzecz się ma i z instytucjami społecznymi jak np. teatr i inne miejsca widowisk publicznych, które same przez się nie są złe i niemoralne, które nawet są konieczne dla kultury społecznej, a jednak lepiej, aby w nich kapłanów nie widziano. Jest tam jakiś szczególnie silny zapach świata, jego zasad i pożądliwości, który może zarówno przylgnąć do sławy kapłana jak i przeniknąć jego duszę i ująć jej coś z jej czystości kapłańskiej; w Belgji mówi się o pokazywaniu się duchowieństwa w wielu miejscach publicznych: Licet, sed non clericat.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 104, 105

O duszy

„[Ameryka] ma dwa oblicza. Jedno – to Ameryka konserwatywna kulturowo i obyczajowo. A drugie jest Ameryką, która się ciągle odwołuje do epoki wielkiej amerykańskiej rewolucji kulturalnej lat 60. i 70., a którą nazywano zieleniejącą się Ameryką. I ta Ameryka ciągle żyje w sercach i umysłach nie tylko weteranów tamtego okresu. W tamtym czasie narodziła się też wielka, wspaniała, nowoczesna awangarda teatru.”

Włodzimierz Staniewski (1950)

Źródło: Zieleniejąca się Ameryka, „Gazeta Wyborcza”, Lublin, 4 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zieleniacaa.htm

O czasie , Serce

„Teatr sztucznie hibernowany martwieje.”

Jerzy Radziwiłowicz (1950) polski aktor

Źródło: „Teatr”, 29 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26809

O czytaniu

„(…) teatr na młodych musi stawiać, co nie oznacza, że ma zapominać o swej tradycji.”

Krzysztof Orzechowski (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: „Dziennik Polski”, 5 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tnmz.htm

O zapominaniu

„Ten zawód to przede wszystkim bardzo uciążliwa praca. Aktor gra całym sobą, twarzą, ciałem, gestem. To wielka odpowiedzialność, bo nie można powiedzieć, że ktoś nam coś „zepsuł”. Dlatego bywają też klęski i niepowodzenia. Ale są momenty, które to wynagradzają. Zwykle przychodzą wtedy, gdy widownia siedząca naprzeciw i aktor zaczynają stanowić jedność. I to jest istota teatru.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 23 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niem2.htm

O grach , Niepowodzenie

„Uważam, że Adam Mickiewicz tworząc Pana Tadeusza, na pewno nie napisał dramatu scenicznego. Gdyby chcieć z niego zrobić sztukę akcji, utwór straci swą poetyckość, uleci piękno słowa… Jeśli już, czasem sobie żartuję, to musiał wieszcz przewidzieć powstanie teatru jednego aktora, bo Pan Tadeusz jest gawędą, takim gotowym materiałem na monodram.”

Irena Jun (1935) polska aktorka i reżyserka

Źródło: Katarzyna Kabacińska, Choćby rapowany, byle był czytany, „Express Bydgoski” nr 46, 25 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/111819.html

Cytaty o pięknie , O stracie , O czasie , O czytaniu

„Teatr (…) powinien pozostać czymś najzupełniej zbytkownym, co – rzecz jasna – oznacza, że przecież żyje się dla zbytku. Przyjemności, mniej niż wszystko inne, potrzebują obrony.”

Bertolt Brecht (1898–1956) niemiecki pisarz, dramaturg, teoretyk teatru, inscenizator i poeta

Małe organon dla teatru

O przyjemności

„Ada Sari była niezwykła, zaczynając od stroju. Przed wyjazdem do filharmonii i Teatru Wielkiego, gdzie jej towarzyszyłem, krawcowa projektowała jej stroje, a szewc z tego samego materiału robił buciki, zwane prunelkami. Miała ich 40 czy 60 par. Proszę pana – do każdej sukni prunelki. Na głowę zarzucała czarną woalkę z czarnymi kropkami, nazywała je muchami. Do tego szal wenecki spięty na dwa lwy, które w oczach miały brylanty. Na szyi na złotym łańcuchu zawieszała aparat do patrzenia, bo nie używała okularów, była to soczewka oprawiona złotem z brylantem w uchwycie. Dobierała garnitur biżuterii, czyli jeden rodzaj kamienia: brylanty, szmaragdy albo perły. Ada Sari żyła jak w akwarium – sama nigdzie się nie poruszała. W Ministerstwie Kultury prowadzony był kalendarz jej wyjazdów i minister wysyłał samochód. Pamiętam, podczas przerwy w Teatrze Wielkim szliśmy przez hol, ja młodziutki, szczupły chłopiec, ona wielka gwiazda, trzymała mnie pod rękę, a po obydwu stronach wszyscy gięli się w ukłonach. Ada Sari kłaniała się uprzejmie, ja pytałem: „Kim jest ten pan?”, a ona uśmiechnięta odpowiadała: „Nie mam pojęcia”, i szliśmy dalej.”

Ada Sari (1886–1968) śpiewaczka polska

Źródło: Dariusz Zaborek, Ja, Maria Callas, „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O samochodach , O gwiazdach

„Nie wierzę w teatr publicystyczny. Nie wierzę, że teatr może mówić coś o współczesnej Polsce. Uważam, że to jest bicie piany. W teatrze tylko uczucia są prawdziwe. Teatr jest dotykaniem marzeń, dociekaniem zagadki, jaką jest człowiek. Miejscem, gdzie stawia się pytania. Jest światem budowanym z wyobraźni.”

Agnieszka Glińska (1968) polska aktorka

Źródło: „Zwierciadło”, nr 7/1941, lipiec 2008

O świecie , O emocjach , Pytanie

„Jestem za tym, by nie marnować tego, w co teatr zainwestował publiczne pieniądze. Na Zachodzie pracuje się nad spektaklem, dopóki nie osiągnie standardu zadowalającego zarówno twórców, jak i widzów. W Polsce, jak nie wychodzi, to się wyrzuca – a jeśli nie wychodzi, to po co się za to brać…”

Andrzej Maria Marczewski (1947) polski reżyser, dramaturg i scenarzysta

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 9 listopada 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wont.htm

O pieniądzach

„Sztuka polska ma dobrą prasę w Indiach. Zaczęło się od filmu. Wajda, Kieślowski – to nazwiska znane, oczywiście w kręgach, które się tym zajmują. Potem wszedł Grotowski, który, ze względów dla mnie nie zrozumiałych, stał się kimś wyjątkowym w Indiach. Sfery poszukujące młodego teatru bardzo się tym fascynowały. Także Mrożek jest znany w Indiach.”

Maria Krzysztof Byrski (1937)

Źródło Agnieszka Budyńska, Rola promotora UE w Indiach szansą dla Polski – wywiad z Marią Krzysztofem Byrskim, polska-azja.pl, 20 kwietnia 2012 http://www.polska-azja.pl/2012/04/20/rola-promotora-ue-w-indiach-szansa-dla-polski-%E2%80%93-wywiad-z-maria-krzysztofem-byrskim/

O sztuce

„(…) w Warszawie jest fantastyczna widownia. Sam tego doświadczyłem. Ale gdy do stolicy przyjeżdża turysta, to niekoniecznie robi to tylko i wyłącznie dla spektaklu. Najpierw zaliczy wszystko, co jest do obejrzenia, pobiega po sklepach… A wieczorem, ewentualnie, może jeszcze trochę sobie posiedzieć – czy podrzemać – w teatrze. Każde przedstawienie gra się nie raz, nie dwa, ale kilkadziesiąt lub kilkaset razy. A stałych widzów jest w Warszawie określona liczba. Z badań wynika, że do teatru regularnie chodzi zaledwie 7% mieszkańców. A cała reszta widowni to tzw. „zrzutka”. Zwykle pod hasłem: „Idziemy, bo wieczorem nie ma nic innego do roboty: albo knajpa, albo hotel….””

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Teatr jako alternatywa.
Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

O grach

„Film – to teatr w puszce od konserw.”

Marcel Pagnol (1895–1974) francuski pisarz, dramaturg, reżyser filmowy

„Potrzebujemy pobudzenia wyobraźni, by nie zasklepiać się w schematach, ale i odrobiny historii, a czasem nawet niepokoju. Na te potrzeby teatr stara się odpowiadać, bo takie właśnie jest nasze życie.”

Zdzisław Derebecki (1952)

Źródło: Joanna Krężelewska, „Głos Koszaliński” nr 73, 27 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/136264.html

O życiu , O historii , O czasie

„(…) ja misterium teatru dosyć lubię, przede wszystkim premiery, pierwsze spotkania z publicznością. Chociaż tak naprawdę więcej dokonań miałem w filmie.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 18 stycznia 2003

„Jeśli obywatel po prostu stoi na placu czy ulicy i nie narusza porządku społecznego, to nie nie ponosi odpowiedzialności ani administracyjnej, ani jakiejkolwiek innej. U nas jest naprawdę wolność. Jeśli klaszcze w dłonie – to także nie jest wbrew prawu. Jeśli te oklaski są ciągłe i bez przyczyny, to jest to pytanie dla wąskich specjalistów, którzy, być może, zechcą sprawdzić jego stan zdrowia. (…) Klaskać trzeba na stadionie albo w teatrze.”

Wiktar Haławanau (1952) białoruski prawnik i polityk

Если гражданин просто стоит на площади или улице и не нарушает общественный порядок, то никакой ответственности не наступает ни административной, ни какой-либо иной. У нас действительно свобода. Если он хлопает в ладоши, – то это тоже не противозаконно. Если это хлопанье длительное и беспричинное, то это вопрос к узким специалистам, которые возможно захотят проверить его состояние здоровья. (…) Хлопать надо на стадионе или в театре. (ros.)
na temat protestów społecznych w centrach białoruskich miast, 28 czerwca 2011.
Źródło: Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Białorusi http://www.minjust.by/ru/site_menu/news?id=893, 28 czerwca 2011

O wolności , Pytanie

„Koniec teatru politycznego! Do roboty!”

Marek Belka (1952) polski ekonomista, polityk, premier rządu

do posłów opozycji w trakcie debaty sejmowej nad projektem uchwały wzywającej Belkę do ustąpienia z funkcji premiera, 3 marca 2005.

„Teatr zawsze był pełen sprzeczności i to jest w nim wspaniałe.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Angora”, 33/03

„Telewizja na pewno pozwala dotrzeć do większej liczby widzów, najczęściej również tych, którzy rzadko lub wcale nie pojawiają się w teatrze. To istotny powód, dla którego warto z nią współpracować.”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: „Temi”, 48/05 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/opowiadaco.htm

„Robert Prygiel… dzisiaj to jest właściwie teatr jednego aktora, jednego siatkarza.”

Zdzisław Ambroziak (1944–2004) polski siatkarz i dziennikarz

„Poszedłem do UCLA na przyspieszony kurs an[g]ielskiego, zacząłem pisać. I stał się cud, bo rok później byłem członkiem związku amerykańskich aktorów filmowych SAG. W teatrze Odyssey wystawiłem własną sztukę AUM albo torturowanie aktorów, wystąpiłem w telewizyjnym show How to Survive in Hollywood?.”

Marek Probosz (1959) aktor polski

Źródło: Barbara Hollender, Żyje się tylko raz, „Rzeczpospolita” nr 151 (8967), dodatek „TV Magazyn”, 1 lipca 2011

„Niestety, teatr się starzeje i nikomu nie możemy zadać dziś fascynacji starymi zapisami teatru. I jeżeli nawet Marek Walczewski jako Leon w „Matce” ciągle jeszcze na ekranie TVP Kultura osiąga (być może) coś, co przebija się przez barierę czasu i technologii, to cała reszta przebić się już nie może. Powstaje więc pytanie, czy można jeszcze zobaczyć ów zdumiewający rachunek wystawiony własnemu pokoleniu albo swoim współczesnym, jeżeli nie ma już obrazu, który by działał. To jest pytanie posępne, bo pewnie nie można.”

Małgorzata Dziewulska (1944)

Źródło: Paradoks Jarockiego http://www.dwutygodnik.com/artykul/4012/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

O matce , O czasie , Obraz , Pytanie

„Wydaje mi się, że teatr telewizji, a konkretnie ludzie, którzy zajmują się i decydują o kształcie teatru telewizji, muszą poważnie zrewidować to, co chcieliby robić. Tak naprawdę, epoka teatrów telewizji, które udają filmy, a nie są nimi z wielu powodów, w jakimś sensie przeminęła.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: Marta Odziomek, „Ad Spectatores”, 7 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pwer.htm

O ludziach , Sens

„Kabaret działa, żeby było śmiesznie albo żeby eksperymentować. My pytamy nie o to, czy było śmiesznie, tylko czy była między nami energia, czy był między nami kontakt. Czy historia była ciekawa, czy udało nam się coś skojarzyć, czy spektakl był dobry? To jest trudne, by improwizacja była teatralna i myślę, że teraz jesteśmy bliżej teatru – kiedyś rzeczywiście bliżej kabaretu. Ale chyba chciałbym już myśleć poza tymi dwiema kategoriami, raczej kategorią dobrej improwizacji. Pytać: czy to było ciekawe jako improwizacja? I oddzielać się od stand-up, od opowiadania historii na scenie, nawet od teatru. Znaleźć własną formę.”

Michał Sufin (1983)

Źródło: Katarzyna Gawkowska, Jam teatralny, „Teatr” nr 7-8, 7 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144746.html

O historii , O myślach , O myśleniu

„Młodzi ludzie robiący teatr przychodzą do klubów, bo mają tam liczną publikę!”

Waldemar Kuligowski (1972)

Źródło: „Teatr” 3/07, 21 kwietnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ctea.htm

O ludziach

„Teatr powinien współistnieć z rzeczywistością. Nie chodzi o to, żeby schlebiać wszystkim gustom widza, tylko żeby próbować podjąć z tym widzem mądry dialog. Pamiętam świetne zdanie Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej z wywiadu udzielonego „Kulturze”, w którym mówiła, że dzisiaj zachwycamy się każdym kamieniem, który leży na drodze, ale nie szukamy już brylantów.”

Ewa Kaim (1971)

Źródło: „Dziennik”, 20 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/klnku.htm

O rzeczywostości

„Na papierze stosunki są bardzo dobre, wymiany delegacji, mężów stanu, mądre przemówienia, staranie ambasady polskiej, by przyciągnąć diasporę polską. W rzeczywistości nie znam żadnej polskiej firmy, przedsiębiorstwa, poszczególnych postaci zainteresowanych w ścisłej współpracy. Nie możemy nabyć tu na Łotwie gazet i tygodników polskich, jak niegdyś, nie przyjeżdżają do nas teatry i piosenkarze z Polski, choć z Rosji sporo. Nie mamy możliwości uczestniczyć w polskiej kulturze, np. oglądać polskich filmów. Tak pokrótce wyglądają te stosunki polsko-łotewskie.”

Ryszard Łabanowski (1940)

o stosunkach polsko-łotewskich.
Źródło: Tomasz Otocki, Łabanowski: Ossendowskiego przybliżyć Łotwie, pl.delfi.lt, 14 lipca 2013 http://pl.delfi.lt/kultura/kultura/labanowski-ossendowskiego-przyblizyc-lotwie.d?id=61852221

O rzeczywostości , O współpracy

„Zaczęło się to od pewnego incydentu z Gustawem Holoubkiem i Magdą Zawadzką, gdzieś z początku lat 80. Przyjechali oni do Stanów Zjednoczonych na zaproszenie Departamentu Stanu, który zawiózł ich do teatru pokazując tak elementarne sprawy, jak kulisy teatralne, garderoby, peruki etc. Obydwoje – mieszkali u mnie – wrócili niemal z płaczem. Zdałam sobie wówczas sprawę, że Hollywood nie ma zielonego pojęcia o polskich artystach. Postanowiłam właśnie wtedy stworzyć salon kulturalny. Chciałam, aby Amerykanie poznali polską kulturę i polskich artystów. Od tej pory odwiedzali mnie w Belwederze nie tylko ludzie związani z filmem, ale także malarze, rzeźbiarze, sportowcy, muzycy, naukowcy. Przyświecała mi cały czas jedna myśl – robię polskie imprezy dla Amerykanów, aby zapoznać ich z naszą kulturą. Zrobiłam ich na swój koszt blisko 200.”

Yola Czaderska-Hayek (1952)

Źródło: Krzysztof Spór, Rozmowa z Yolą Czaderską-Hayek - „naszym” człowiekiem w Hollywood, stopklatka.pl, 23 maja 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=3537

O ludziach , O myślach , O czasie , O myśleniu

„Jaśnie Oświecona księżna Maria Feliksowna Romanowska-Krasińska, zasłużona artystka teatrów cesarskich Krzesińska.”

Matylda Krzesińska (1872–1971)

napis na pomniku w paryskim cmentarzu komunalnym Sainte-Genevieve-des-Bois, gdzie ją pochowano
O Matyldzie Krzesińskiej
Źródło: Violetta Wiernicka, Baletnica Imperium, „Newsweek Historia”, 9/2014, s. 79.

O historii

„Chodzi mi po prostu o skupienie się na „absolutnej” czystej teatralności, na tym, co w teatrze nie jest ani naśladowaniem życia – iluzją, ani ilustrowaniem literatury – odtwórczością, ani plastyką, ani… – Słowem – jest to tropienie specyfiki teatru, tej nieokreślonej wartości, którą zdefiniowałbym jako grę w umowność. Grę – nie bez okrucieństwa, przekory, dialektyki przeciwieństw, opacznych uderzeń. Jest to w końcu gra – jak gra szulerów, a nie – jak gry salonowe. Kto jest partnerem, kto wygrywa, kto przegrywa? My sami oczywiście; my sami – to znaczy również i widzowie, bo tutaj zaciera się podział na scenę i widownię. Otóż gra w umowność doprowadzona do ekscesu, do swoich konsekwencji krańcowych, w których staje się właściwie parodią losu ludzkiego, prawdą losu jako „umowności” i losu jako „gry””

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

byłaby właśnie tą wartością poszukiwaną: „absolutem” teatralności.
Źródło: Rena Nalepa, Poszukiwania opolskie http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=10332, „Dziennik Polski” nr 7, 8/9 stycznia 1961, s.6.

O losie , O poszukiwaniu , O grach , O literaturze

„Mnie teatru nikt nie dał, sama go stworzyłam. Nie rozumiem tej buty, tego roszczenia, które ma środowisko teatralne, że należą im się miliony, a oni roztoczą jakąś wizję. Wiem, że awangarda kosztuje i ona musi mieć pieniądze, bo sztuki wizjonerskie potrzebują nakładów. Jednak dobre spektakle można robić też za małe pieniądze. A koszty utrzymania teatru państwowego, utrzymania całej instytucji, są niewiarygodne. Przysięgam, gdybym miała takie pieniądze, zbudowałabym z tego teatr.”

Krystyna Janda (1952) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Metro”, 16 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19703

O pieniądzach , O butach , O czytaniu

„Teatr jako jedyny jest syntezą wszystkich sztuk tworzących kulturę.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

„(…) w teatrze interesują mnie poszukiwania. Są fascynujące, nawet jeśli nie do końca wszystko się uda.”

Gabriela Kownacka (1952–2010) polska aktorka filmowa i teatralna

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ciaryo.htm

O poszukiwaniu

„Kiedyś, jakieś 15 lat temu, miałem już wszystko poukładane: chciałem prowadzić hurtownię obuwia. Miałem cały biznesplan. Poszedłem do dyrektora teatru i poprosiłem o zwolnienie. Jego reakcja była natychmiastowa. Zaproponował mi rolę Che Guevary w musicalu Evita jako dubler Michała Bajora i Pawła Kukiza. Od tego wszystko się zaczęło…”

Krzysztof Respondek (1969) polski aktor i piosenkarz

Źródło: Zacząć jeszcze raz... http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1346:70.html

„Dopóki mogę się utrzymać z grania w teatrze, filmie, czy w telewizji, to tak jest fajnie. Chociaż nie potępiam grania w reklamie…”

Przemysław Bluszcz (1970) polski aktor

Źródło: „Gazeta Lubuska”, 9 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mdlu.htm

„Chciałem być aktorem, który ma coś do powiedzenia, aktorem, który będzie obsadzany w ważnych rolach dramatycznych, a tymczasem byłem tylko amantem (choć dziś powiedziałbym, że „aż”, bo jest to kwestią aktora, jak zagra daną rolę). I myślałem, że mogę mieć większy wpływ na rzeczywistość, na to, jakie myśli płyną ode mnie z desek teatru, jeśli zajmę się reżyserią. Niestety, będąc etatowym aktorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, nie sposób było tego pogodzić z egzaminami do szkół teatralnych. Do tego zawodu wszedłem tylnymi drzwiami. Najpierw ucząc w Szkole Teatralnej, zacząłem bardziej niż trzeba reżyserować egzaminy z piosenki aktorskiej. Kilka osób zobaczyło taki egzamin, a w szczególności dyrektor teatru Romek Kołakowski, i powierzono mi recital (…).”

Wojciech Kościelniak (1965)

Źródło: Piotr Wyszomirski, Nie jestem mordercą musicalu. Rozmowa z Wojciechem Kościelniakiem, 29 kwietnia 2011 http://www.top.wielkiemiasto.pl/index.php?id=2&t=1&page=24233

O myślach , O rzeczywostości , O myśleniu

„Chciałbym przekonać, że możemy patrzeć w przyszłość, nie negując przeszłości. Zbyt łatwo odrzuca się przeszłość, nie znając jej. Manifesty, które napisali nasi ojcowie, pokazują, że zrobić coś zupełnie nowego w teatrze wcale nie jest tak łatwo. Często myśli już raz wypowiedziane powracają w dzisiejszej sztuce jako oryginalne i ważne dla wielu z nas.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: Za kulisami, „Gazeta Wyborcza - Stołeczna” nr 23, 29 stycznia 2011, Dodatek http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110258.html

O myślach , O przeszłości , O przyszłości , O myśleniu

„Teatr wymaga od publiczności poświęceń. Widz musi wyjść z domu, wydać pieniądze na bilet i dlatego trzeba mu dać kawałek siebie. Trochę jak z telewizją, trzeba sprawić, by widz nie przełączył kanału.”

Emilian Kamiński (1952)

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 18 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24114

O pieniądzach , O domu , O czytaniu

„Aktor już na samym początku określa całkowicie swoją postać. Tak jak się zagra pierwszego dnia, tak należy grać już do końca, inaczej nie da się utrzymać spójności postaci. To zawsze jest dla mnie szczególnie stresujące. W teatrze pod tym względem jest zupełnie inaczej. W każdym spektaklu można odrobinę odejść od pierwotnie wyznaczonego schematu.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=16597

O odejściu

„Nie uważam, że dobry smak i dbałość o wygląd są archaiczne, a złe obyczaje miały być w modzie. Tym bardziej że nie wszyscy są tacy. Teraz media hołdują najgorszej części młodzieży, którą sobie umownie nazywam „Praga 2”, przepraszam Pragę. Ale to skąd tyle młodzieży w filharmonii, w teatrach, na wystawach? Jest inna młodzież, a my ciągle hołdujemy najgorszym gustom. Nie podciągamy tamtych do tej lepszej części, tylko tę lepszą chcemy młoteczkiem wyrównać.”

Stanisława Ryster (1942)

Źródło: wyborcza.pl http://wyborcza.pl/1,81388,3525750.html?as=5&ias=7&startsz=x

O młodzieży , O wyglądzie

„My kurczowo trzymamy się słowa, bardzo ważna w naszym kabarecie jest piosenka. Młodzi stawiają na skecze, monologi, piosenka jest przerywnikiem. Do tego dochodzą kostiumy i bogata scenografia, bardzo ważna jest mimika aktorów. Całość zaczyna ocierać się o teatr. Zmienił się też język kabaretu. Blog, czat, komórka – my nie używaliśmy takich słów, teraz wiele skeczów opiera się na tej terminologii i tematyce.”

Jerzy Skoczylas (satyryk) (1948) polski artysta kabaretowy

porównując kabaret Elita z młodszymi grupami kabaretowymi.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 20 stycznia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nmhi.htm

„Otwarcie prywatnego teatru to nie jest dochodowy interes.”

Anna Gornostaj (1960) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 20 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/krtea.htm

„Proszę tylko, żeby dać szansę polskiemu kinu, bo przecież nie wszystkie filmy, które powstają adresowane są do widza wyrobionego i nastawionego na głębokie przeżycia intelektualne. Dlaczego te adresowane do szerszej widowni mają być z definicji obrzucane błotem? Pamiętam, jak po wejściu do kin filmu Zróbmy sobie wnuka odczułam dyskretny dystans ze strony kolegów po fachu i dziennikarzy. A przecież ja jestem aktorką i moja praca polega na graniu. W naszym kraju nie powstaje rocznie sto filmów, żeby można było wybrzydzać. Kiedy otrzymuję jakąś propozycję, to raczej ją przyjmuję. Na szczęście gram sporo w teatrze i ten rodzaj swojej zawodowej aktywności mogę traktować jako swoistą odskocznię.”

Katarzyna Bujakiewicz (1972) polska aktorka

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Katarzyna Bujakiewicz opowiada o handlu organami, stopklatka.pl, 21 stycznia 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=23862

O szczęściu

„W naszych realiach teatr potrzebuje twarzy, która będzie firmowała jego dokonania. Osoby, którą publiczność widziała w artystycznych przedsięwzięciach, zna jej gust, talent, wie, jakiego repertuaru i jakiej wizji może się po niej spodziewać. Ta twarz musi być twarzą artysty.”

Konrad Imiela (1972) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 13 lutego 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/18964

O czytaniu

„Kiedyś [występ w musicalu] było to moje duże marzenie i myślę, że jeszcze je zrealizuję. Moja ciocia jest śpiewaczką operową. Kiedyś zobaczyłem ją na deskach teatru w Regensburgu, jak śpiewała w musicalu Jesus Christ Superstar, i pamiętam, że zrobiło to na mnie ogromne wrażenie.”

Maciej Zakościelny (1980) polski aktor

Źródło: Maciej Zakościelny: Idzie nowe, wp.pl http://film.wp.pl/id,54851,name,Maciej-Zakoscielny,osoba_wywiady.html

O myślach , O wrażeniach , O śpiewie , O myśleniu

„Zupełnie czego innego wymaga film, a czego innego teatr. To trochę tak, jakby zamykało się jedną furtkę i otwierało drugą. W teatrze nie korzystam z możliwości i umiejętności, jakie daje mi kino. Na pewno. Proces budowania roli we obu tych dziedzinach polega na czym innym. Dla mnie w ogóle są to dziedziny wykluczające się nawzajem. W teatrze zapominam dokładnie o stylu pracy, jaki panuje na planie filmowym, i stosuję zupełnie odmienny. Także odwrotnie – staram się nie przenosić do kina swoich teatralnych doświadczeń i metod. (…) Po latach doświadczeń podejrzewam, że im bardziej jest się prawdziwym, naturalnym, im bardziej bazuje się na zwykłych, przeciętnych, ludzkich, nie sztucznych odruchach – tym lepszy jest rezultat. I to, w moim przekonaniu, zasadniczo różni pracę aktora w filmie od pracy w teatrze.”

Jadwiga Jankowska-Cieślak (1951) aktorka polska

Źródło: „Teatr” nr 10, 1993

O zapominaniu

„A że Jan Peszek jest moim ojcem? Tego już nie zmienimy. I możemy tylko z tego korzystać. Widz przychodzi do teatru i doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że ogląda dwóch Peszków. My już nic na ten temat nie musimy grać. W innym układzie pewne kwestie mogłyby znaczyć zupełnie co innego, tymczasem tutaj – widz się śmieje à propos tego układu: ojciec – syn.”

Błażej Peszek (1970) polski aktor

Źródło: Natalia Sokólska, Dajcie mi rząd dusz!, „Magazine TOUCHÉ”, grudzień 2012 http://issuu.com/touche_magazine/docs/touche_grudzien2012/18

O duszy

„Teatr jest największą pasją mojego życia, chociaż w mojej rodzinie nigdy nie było takich tradycji.”

Marek Kalita (1958) polski aktor

Źródło: „Zwierciadło”, nr 6/1928, czerwiec 2007

O rodzinie

„Z nami aktorami jest tak, że bardzo rzadko chodzimy do teatru. Jakoś tak obecna kondycja naszego teatru mnie zniechęca do chodzenia na spektakle, bo ja nie wiem, czy to będzie zła rzecz, czy nie. Boję się wyjść z teatru i stwierdzić, że popełniłem błąd, idąc na tę sztukę. Natomiast jeżeli mam okazję i mam ochotę na coś pójść, to tak robię, ale nie zdarza mi się to często.”

Łukasz Simlat (1977) polski aktor

Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=34067

O błędach

„Teatr nie jest instytucją oświatowo-wychowawczą, jest miejscem, gdzie można próbować włożyć kij w mrowisko.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: „Gazeta Łódzka”, 24 stycznia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aaugustynowicz1.htm

„Kiedyś do opery chodzili ludzie bogaci. Współcześnie na progresywne spektakle do teatru raczej nie chodzą bogacze, powiedziałbym, że niższe klasy średnie i biedota.”

Jacek Żakowski (1957) dziennikarz polski

Źródło: Agnieszka Wolny-Hamkało, Żakowski: Nowe kultury miejskie, newsweek.pl, 15 lipca 2012 http://kultura.newsweek.pl/zakowski--nowe-kultury-miejskie,94067,1,1.html

O ludziach

„Nie akceptuję złej literatury, twórczej hucpy, prowokacji dla samej prowokacji. Cały czas staram się realizować teatr, w którym wszystko będzie się zgadzało: treść, styl, forma, rzemiosło.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Dziennik Polski”, 27 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rusztowaniedl.htm

O literaturze , O czasie

„Teraz aktorem jest każdy, kto wystąpił jeden raz w jakimś odcinku. Jest to tak upowszechnione, że czasem się zastanawiam, po co nasze szkoły? Tylko do teatru? Tak więc podchodzę do tego negatywnie i bardzo mnie cieszy nowy projekt ustawy. Nie po to ciężko jest się dostać do szkoły aktorskiej i nie po to ona mozolnie kształci ludzi, aby potem stawiać ich na równi z amatorami. Choć nie przekreślam tego, że amatorzy mają to „coś” i czasem można się od nich czegoś nauczyć. Ale to nie jest fair, że często o uznaniu decyduje lans i promocja w telewizji, a nie wykształcenie, doświadczenie i talent.”

Teresa Dzielska (1977) aktorka polska

Źródło: Nie potrzebuję kiełbasy, aby się z psem zaprzyjaźnić! - czwarta odsłona wywiadu z Teresą Dzielską, 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1289.html

O ludziach , O wykształceniz , O czasie

„Teatr – to aktywna refleksja człowieka nad samym sobą.”

Novalis (1772–1801)

„(…) muzyka w teatrze to tylko pewien rodzaj kontrapunktu. I rzeczywiście pod tym względem soundtracki do filmów, czy muzyka teatralna, nie są samodzielnymi utworami. Są niepełne, ubogie. Nie widzę sensu, aby ktoś przychodził na koncert i słuchał na nim mojej muzyki teatralnej. Niech przyjdzie na spektakl, wtedy dostanie pełny obraz.”

Paweł Mykietyn (1971) polski kompozytor i klarnecista

Źródło: „Teatr” 9/08, 23 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kmtnk.htm

O muzyce , Obraz , Sens

„Magia teatru jest dla mnie tak fascynująca, że mógłbym dniami i nocami zanurzać się w tej przestrzeni. Do wszystkiego, pewnych ról czy zdarzeń, trzeba jednak dorosnąć. Pewnie, że nęci człowieka ciągłe bycie i granie. Jednak teraz widzę, jak ważne w tym zawodzie są doświadczenie i cierpliwość. Miłość do tego, co się robi, pozwala nam wyjść na scenę i dzielić się naszą wrażliwością i postrzeganiem świata. To jest chyba moje marzenie: żebym mógł dzielić się z publicznością moimi „obrazami świata.””

Piotr Cyrwus (1961) aktor polski

Źródło: Anka Miozga, Obrazy świata, gazeta festiwalowa „Sztajgerowy Cajtung”, 9 sierpnia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/30754

O miłości , O czytaniu , O cierpliwości , O nocy

„Mówi się, że w każdym teatrze musi się znajdować obsada do wystawienia Wesela. Przecież ten dramat wszedł w kanon teatru polskiego i są tam tak wspaniałe role, że nic tylko dziękować Wyspiańskiemu, że go napisał.”

Dorota Chaniecka (1978)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 6 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mpml.htm

„Raczej traktuję Kalisz jako przystanek w drodze Ale nie narzekam, dobrze się tu czuję.(…) Przekonałem się, że w Kaliszu można robić dobry teatr, tylko trzeba być uczciwym.”

Szymon Mysłakowski (1982)

o pracy w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu.
Źródło: Stefan Drajewski, Lubię silnych reżyserów, „Polska Gazeta Wielkopolska” nr 33, 9 lutego, 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/132696.html

„Mieszkanie jego [Wyspiańskiego] było bardzo oryginalne. Mieściło się w domu zamieszkanym przeważnie przez bardzo biedną ludność. Pracownię stanowił duży pokój, oświetlony kilku oknami, pomalowany na kolor ciemnobłękitny. Później wstawił Wyspiański do tego pokoju niektóre meble zrobione dla teatru podczas przedstawienia Bolesława Śmiałego. Duży, czerwono obity fotel stał koło długiego stołu. Na jednej ze ścian był rozpięty jego cudowny obraz pastelami malowany, niestety bardzo podniszczony, przedstawiający „Sezam”.(…) Dalsze pokoje były fantastycznie pomalowane, jeden koloru cytrynowego, drugi o dosyć zjadliwym różowym tonie. Kiedy się przechodziło z tych kolorowych pokoi do jego pracowni, wzrok gubił się w błękitnej atmosferze.”

Michał Marian Siedlecki (1873–1940) polski zoolog

w radiu.

O pokoju , O kolorach , O domu , O zamieszkaniu

„To, że Violetta Villas jest magnesem dla publiczności, nie jest żadnym odkryciem. To, że jest w tej publiczności od początków kariery prezentowana nieudolnie – stanowi tajemnice poliszynela. Nawet programy prezentowane w „Syrenie” nie ujawniały całości jej talentu. Miałem, przyznam, odnośnie Violetty Villas dalekosiężne plany. Wciągnąłem ją na listę śpiewaków współpracujących z Teatrem Wielkim. W rozmowie ze mną pani Violetta wyznała, iż marzy o zaśpiewaniu partii Normy i Lakme. Sądziłem, że przy odpowiedniej ilości prób, ćwiczeń, wytrwałości uda jej się zrealizować to zamierzenie, bo głosowo nie ustępuje wielu śpiewaczkom.”

Sławomir Pietras (1943)

Źródło: Drogi i bezdroża kariery Violetty Villas, „Dziennik Zbliżenia” nr 123, 27 maja 1988

O tajemnicy , O ćwiczeniach

„Długimi sekwencjami to jest teatr jednego aktora.”

Zdzisław Ambroziak (1944–2004) polski siatkarz i dziennikarz

„Problem teatru polega na tym, że zmarnował ostatnie kilkanaście lat na pokazywanie tego, co się w życiu i miłości nie udaje. Próbuję zająć się tym, co ma sens.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 21 kwietnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/fpnh.htm

O problemach , Sens

„Teatr jest najważniejszą rzeczą na świecie, gdyż tam pokazuje się ludziom, jakimi mogliby być, jakimi pragnęliby być, choć nie mają na to odwagi, i jakimi są.”

Tove Jansson (1914–2001) fińska pisarka

Źródło: Lato Muminków, tłum. Irena Szuch-Wyszomirska, wyd. „Nasza Księgarnia”, Warszawa 1967.

O lecie

„Pierwsze cztery miesiące to niemalże ustawiczna wytężona praca po kilkanaście godzin na dobę. Nauka języków obcych, próby z baletem, śpiew i znów od początku. O życiu prywatnym nie było nie było nawet co marzyć. Zresztą i same występy w teatrze rewiowym Casino de Paris w Las Vegas to poza satysfakcją z sukcesów także ciężka praca.”

Violetta Villas (1938–2011) polska piosenkarka

relacja z pobytu w Las Vegas (1968).
Źródło: Witold Filler, Violetta Villas. Tygrysica z Magdalenki

O nauce , O relacjach , O sukcesie

„Aktor jest dwa razy nieszczęśliwy w życiu – kiedy gra i kiedy nie gra. To zawód potwornie niesprawiedliwy. Nic w nim się nikomu nie należy. Najpierw trzeba mieć szansę, by pokazać się w odpowiedniej chwili odpowiednim ludziom, od których coś zależy. Nawet jak się ma etat w teatrze i dostanie rolę – to mimo najlepszych chęci można ją schrzanić. Uprawiam zawód, który wymaga umiejętności czekania. Są wśród nas tacy, którzy potrafią walczyć, i tacy, którzy nie umieją.”

Piotr Machalica (1955) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 12 lutego 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/naboku.htm

O grach , O czekaniu

„Jednakże zdołałem pojąć, jak fałszywym mitem jest haute cuisine, wytworna kuchnia (…) Już sama strata czasu na ich przygotowanie jest nonsensem (…) Panuje również złudny pogląd, że przyrządzenie niezwykle wyszukanej potrawy to zajęcie bardziej 'twórcze' niż gotowanie rzeczy prostych. (…) Pretensjonalna angielska gospodyni nie tylko myli się uważając umiejętność przygotowywania pracochłonnych, wyszukanych potraw za cnotę, lecz także często wykorzystuje ten swój bałamutny kunszt z myślą o tych, którzy w istocie nie znajdują żadnej przyjemności w jedzeniu. Większość moich przyjaciół z teatru była już tak zalana, kiedy podawano pierwsze solidne danie, że nie miała na nie wcale apetytu albo prawie nie zdawała sobie sprawy, co przed nimi postawiono.”

Iris Murdoch (1919–1999) anglo-irlandzka pisarka i filozofka

The Sea, the Sea

O jedzeniu , O gotowaniu , O przyjemności , O stracie

„Następnie, zupełnie nie wiadomo dlaczego, znalazł się na widowni teatru. Pod wyzłacanym sufitem gorzały kryształowe żyrandole, a na ścianach kinkiety. Wszystko było tak, jak powinno być w niewielkim, ale bogatym teatrze. Była zasłonięta aksamitną kurtyną scena, na ciemnowiśniowym tle kurtyny lśniły niczym gwiazdy powiększone wizerunki dziesięciorublówek, była też budka suflera, a nawet publiczność.”

Michaił Bułhakow (1891–1940) pisarz rosyjski

„Na to wróbel zaterlikał:
„(…) Ćwir ćwir świrk!
Świr świr ćwirk!
Tu nie teatr
Ani cyrk!” [użycie wyrazów dźwiękonaśladowczych w celu imitowania języka ptaków. ]”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Źródło: Ptasie radio w: Antologia poezji dziecięcej, wyb. Jerzy Cieślikowski, Gabriela Frydrychowicz, Przemysława Matuszewska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 173.

O ptakach

„Dla aktora skecz kabaretowy jest o wiele większym wyzwaniem. W teatrze są dekoracje, partnerzy, toczy się pewna akcja. A w kabarecie aktor ma do dyspozycji wyłącznie tekst i swoje umiejętności. I z miejsca pojawia się większa trema, bo widzowie skupiają swoją uwagę wyłącznie na nim.”

Wiesław Michnikowski (1922–2017) aktor polski

Źródło: Tani drań. Wiesław Michnikowski w rozmowie z Marcinem Michnikowskim, Warszawa 2014, s. 206–207.

„Ja? Wszystko powiedział przecież autor. Nigdy nie uważałem, że dzieło może być pretekstem do interpretacyjno-inscenizacyjnych popisów reżysera. Podstawą europejskiego teatru jest utwór, który należy urzeczywistnić na scenie w stosownej interpretacji i formie.”

Kazimierz Dejmek (1924–2002) polski reżyser teatralny

w odpowiedzi na pytanie „O czym chce pan powiedzieć w swoim spektaklu?”.
Źródło: „Gazeta Łódzka”, 12 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/senp.htm

Cytaty na temat teatr strona 11

Cytaty na temat teatr
strona 11