Cytaty na temat teatr (1131 cytatów, strona 10)

„Za czasów Szekspira o homoseksualizmie nie mówiono publicznie. Jednak przez fakt, że kobietom zabroniono występować w teatrze i grali tam sami mężczyźni, cała ta tematyka bez żadnych aluzji była czytelna. Dodatkowo dawało to efekt komiczny. Facet przebrany za kobietę wywołuje uśmiech każdego z wyjątkiem ludzi, którzy widzą w tym prawdę na temat negowania swojej tożsamości.”

Tadeusz Słobodzianek (1955) polski dramaturg, reżyser, krytyk teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 24 czerwca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ncda.htm

O kobietach , O mężczyznach , O ludziach , O uśmiechu

„Myślę, że warto być dzieckiem aktorów, bo nigdzie nie dzieje się tyle śmiesznych rzeczy, co w teatrze.”

Lucyna Legut (1926–2011) pisarka i aktorka polska

Źródło: Już nigdy nie będę się kłócił z Piotrkiem

O dzieciach , O myślach , O myśleniu

„Teatr Narodowy ma zasadę, że pełna gotowość zespołu jest wyznaczona na 30 minut przed rozpoczęciem przedstawienia. Tej gotowości nie było, bo poprzedniego dnia, z braku wyboru, wystąpiłam o urlop na żądanie. Inni koledzy nie przebrali się w kostiumy, ale dyrektor Englert przygotował się tak, jakby za chwilę miał występować i w teatralnym stroju odegrał scenę odwoływania spektaklu przed publicznością. Jak to nazwać? Wykonano na mnie publiczny wyrok na oczach widzów. On chciał linczu, co potwierdził zwalniając mnie dyscyplinarnie cztery dni później.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Autorka: Grażyna Szapołowska, Szapołowska o kulisach zwolnienia: Wykonano na mnie publiczny wyrok, 16 kwietnia 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,9446283,Szapolowska_o_kulisach_zwolnienia__Wykonano_na_mnie.html
O Janie Englercie

„(…) Gdynia nie tylko chce być, lecz jest nowoczesnym miastem – pod każdym względem. Także na płaszczyźnie kultury. A gdyński samorząd dba o artystów i o to, by sztuka, w tym teatr – miały jak najlepsze warunki rozwoju. Samorząd Gdyni wspiera i wspierać będzie wszystkie wartościowe inicjatywy kulturalne. Powiem więcej – im odważniejsze pomysły, tym ich większa szansa na patronat Miasta! Bo w legendę Gdyni wpisana jest odwaga, wolność, prawda, rozmach, szerokie horyzonty myślenia. A są to przecież synonimy nowoczesności.”

Wojciech Szczurek (1963) polski prawnik i samorządowiec

Źródło: Joanna Puzyna, Gdynia jest bardzo kulturalnym miastem, „Fora”, 10 maja 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gjbk.htm

O prawdzie , O sztuce , O myślach , O wolności

„Staram się być bezkonfliktowy. Tej sztuki nauczyłem się od momentu, kiedy zacząłem reżyserować. Jako aktor byłem trudny i konfliktowy. Z wiekiem człowiek łagodnieje i mądrzeje. Wiele doświadczyłem w teatrze i znam życie. Jednak byłem też szczęściarzem, który miał swoich mistrzów. Mogłem ich podglądać, ścigać się z nimi i wysysać z nich, co najlepsze. Dziś młodzi, często bezczelnie, sami uważają się za mistrzów. A nie daj Bóg, jak 30-latek osiągnie tzw. sukces. Na tym poprzestaje i zaczyna się zjadanie własnego ogona.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Dziennik Polski”, 27 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rusztowaniedl.htm

O życiu , O Bogu , O sukcesie , O wieku

„(…) jako szefowa teatru muszę być twarda i powiem, że z czasem skóra mi twardnieje jak u starej słonicy. Budzę się pogodzona z tym, że dzień zaczynam od odbierania telefonów od ludzi, którzy dzwonią z jakimiś pretensjami, właściwie o wszystko…”

Anna Gornostaj (1960) polska aktorka

Źródło: Uwielbiam podróże, 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1384:50.html

O ludziach , O czasie

„Babcia jest dla mnie postacią mityczną. Zmarła, zanim się urodziłam, ale wszyscy, którzy ją znali, twierdzą, że jesteśmy do siebie podobne. Z wyglądu i temperamentu. Babcia ma ciekawy dorobek aktorski. Najpierw, obok m. in. Karola Wojtyły, była aktorką Teatru Rapsodycznego w Krakowie. Premiera pierwszego, legendarnego przedstawienia tego teatru – Król Duch, odbyła się w 1941 roku, w jej mieszkaniu, przy ulicy Komorowskiego. Późniejszy papież miał być zresztą ojcem chrzestnym mojego ojca. Tak się nie stało, i może trochę szkoda – byłby to zapewne jedyny chrześniak Jana Pawła II, który został buddystą.”

Maja Ostaszewska (1972) aktorka polska

Źródło: Łukasz Maciejewski, Wszyscy jesteśmy zwierzętami, „Film” nr 6, czerwiec 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119009.html

O wyglądzie , O babci , O zwierzętach , O zmarłych

„Szczyt, a zwłaszcza już taki szczyt to jest z natury rzeczy teatr jednego aktora. I tym aktorem był prezydent. I powiedziałabym, że jedno trzeba docenić, bo to była rola oskarowa.”

Anna Fotyga (1957) polska działaczka polityczna

komentarz po szczycie Unii w Brukseli, czerwiec 2007.
Źródło: Sygnały dnia, 27 czerwca 2007 http://www.polskieradio.pl/jedynka/news.aspx?iID=7972&c=2

O naturze

„Z krytykami nie zamierzam polemizować – ich opinia o niektórych spektaklach jest zdecydowanie krzywdząca, na szczęście – prócz recenzentów – w teatrze jest publiczność, ona wyraża opinię, kupując bilety.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: „Dziennik Polski”, 17 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrwb.htm

O szczęściu

„Połowa europejskiego repertuaru operowego powstała w Rosji. Genialna literatura, wspaniały balet. Ale przede wszystkim panuje tam wielka miłość zwykłych ludzi do sztuki, do artystów. Rosjanin będzie pościć, ale uskłada na bilet do teatru! Muzea są pełne zwiedzających, księgarnie czytających. Nawet polityka – tak restrykcyjna! – nie zabiła w Rosjanach potrzeby obcowania ze sztuką. W Polsce to się nie udało, w Polsce zniszczono sztukę beznamiętnym skreśleniem kultury z każdego możliwego budżetu. Z dwóch procent, wydawanych przez państwo na kulturę, zostały dwie dziesiąte; poniżej błędu statystycznego. A w Rosji buduje się nowe teatry i filharmonie. Ot, paradoks.”

Henryk Baranowski (1943–2013) polski reżyser, scenarzysta i aktor

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 7 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/okoszmarzew.htm

O miłości , O ludziach , O błędach , O literaturze

„Świat jest teatrem, w którym nie grają zazwyczaj jednej sztuki naraz. Tutaj człowiek przychodzi, by obejrzeć groteskę lub komedię, by pośmiać się i odpocząć, a oto nagle komedia zamienia się w tragedię lub też komedia i tragedia toczą się jednocześnie, czasem nawet z tymi samymi bohaterami występującymi na scenie.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Ja, inkwizytor. Dotyk zła
Źródło: s. 343, wyd. I

O świecie , O czasie

„Jak człowiek, który lubi nowe sytuacje, sądziłem, że warto byłoby uczestniczyć w rozkręcaniu takiego nowego projektu [teatralnego]. Byłem już nawet w próbach trzech sztuk, ale wszystko się przeciągało, trzeba było zawiesić próby na półtora roku. Wtedy na nowo musiałem podjąć decyzję. I zrezygnowałem z powodów ekonomicznych. Nie stać mnie na pracę w teatrze. Zresztą zawsze przede wszystkim czułem się dzieckiem filmu. I wciąż jestem stęskniony za fabułą, rytmem pracy w filmie, który w serialu jest nieosiągalny.”

Jerzy Zelnik (1945) aktor polski

Źródło: Małgorzata Piwowar, Nie stać mnie na pracę w teatrze, „Rzeczpospolita” nr 210 - „TV magazyn”, 9 września 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/123274.html

O dzieciach , O decyzjach

„Nazywam go milczącym aktorem. Są piękne przedstawienia teatrów ruchu czy tańca, które ze sztuką mimu nie mają wiele wspólnego. Pantomima ma wspaniałe korzenie, ale każdy, kto chce zostać mimem, musi znaleźć własny styl i pokazywać prawdę emocjonalnego przeżycia; przemiany, które byłoby trudno, a czasami wręcz niemożliwe wyrazić słowami. Ciało powinno „mówić”. Musi on też dbać, by technika nie zabiła w nim tego, co najpiękniejsze w teatrze pantomimy, czyli płynności zmieniających się stanów emocjonalnych – tego wszystkiego, co składa się na ludzką ciszę. W pantomimie każdy ruch na scenie musi ukazać proces przemiany emocjonalnej. Patrząc na akcję wykonawcy, śledzimy zmienność myśli aktora.”

Stefan Niedziałkowski (1945) polski artysta pantomimy

odpowiedź na pytanie, kim jest współczesny mim.

O myślach , O tańcu , O myśleniu

„Są różne szkoły. Z pewnością piękne, bogate kostiumy i scenografia stanowią wartość przedstawienia. Oszczędny spektakl działa natomiast na wyobraźnię, rozwija ją, wymusza aktywny odbiór. Uczy też dzieci, jak samemu bawić się w teatr.”

Michał Kula (1955)

Źródło: „Gazeta w Częstochowie”, 20 września 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wszystkodl.htm

O dzieciach

„Szerokiej publiczności jestem znany z seriali, z lekkich filmów, ale tak naprawdę jestem człowiekiem teatru.”

Tomasz Karolak (1971) aktor polski

Źródło: Maja Staniszewska, Komu Karolak podaje śniadanie do łóżka, „Metro”, 5 sierpnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/23138

O czytaniu

„Nieodłącznym elementem teatru jest publiczność, pełni bardzo ważną rolę w spektaklu. Bez niej nie ma teatru. Teatr tworzy się dopiero w relacji sceny z widownią, w przytomności widza.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

O relacjach

„(…) ja żyję w tym kraju i nawet do głowy mi nigdy nie przyszło, żeby sugerować synowi zawód. Szanowaliśmy zawsze wybory syna. Nie było to dla nas duże zaskoczenie, że zainteresował się aktorstwem, skoro wychowany był w domu napełnionym teatrem. Czy przygotowywanie aktora od dziecka do odegrania roli nie zmienia jego życia?”

Jan Peszek (1944) aktor polski

Źródło: Anna Goc, Cimcirymci po japońsku, „Gazeta Wyborcza” – Kraków, nr 82, 8 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114894.html

O dzieciach , O domu

„Wieczorem wychodził rabin w stroju ceremonialnym, z lisią czapą, białymi skarpetkami, i widzę, coraz mniej ludzi, aż któregoś wieczoru wraca sam. Beznadziejny smutek wiał z tego człowieka, podszedłem, nie wiedziałem, jak mówić: proszę pana, proszę księdza czy rebe, jakąś formę dziwaczną znalazłem i zaprosił mnie do domu. Na UJ zrobił doktorat, bardzo wykształcony człowiek, powiedział: „To teraz zrzucamy z siebie teatr”, i zrzucił szaty. Pytam: „A co się stało z pańskimi ludźmi?””

Franciszek Starowieyski (1930–2009) polski malarz, grafik i scenograf

„Trochę wyjechało do Izraela, trochę się rozproszyło, a najwięcej skurwysynów wstąpiło do partii”.

O ludziach , O smutku , O domu

„Aktor to jest ktoś, kto swoimi doświadczeniami, rozumem, wiedzą zawodową, chęcią przetwarzania potrafi tak przetworzyć, żeby wbudować to wszystko – swoje – w inny świat, który jest przynależny do zupełnie innej przestrzeni. Personifikuję ten zawód, bo to jedyny zawód na świecie, gdzie na bazie słowa, obrazu można nawiązać metafizyczny kontakt z inną osobą. To jest rzecz absolutnie niepowtarzalna. Zdarzało mi się parę razy uczestniczyć w takich realizacjach, gdzie miałem absolutną pewność, że to, co mówię, jest rozumiane przez widza. A widz dawał mi dokładny sygnał, że wie, co ja myślę. Czy to nie jest metafizyka? Posługuję się przecież normalnymi słowami, opowiadam o wyimaginowanych rzeczach, które wymyślił sobie Szekspir, i nagle okazuje się, że te bajki stają się sensem bycia. A nigdy nie spotkałem głupiego widza – bo jeśli ktoś przychodzi do teatru, to a priori nie jest głupi.”

Andrzej Wichrowski (1953)

Źródło: Agnieszka Michalak, ...i nagle te bajki stają się sensem bycia, teatry.art.pl, 24 kwietnia 2010 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/i-nagle-te-bajki-staja-sie-sensem-bycia.html

O świecie , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„(…) stosunek tłumacza do autora jest służalczy – chodzi mu wszak o to, by uchować jak najwięcej z oryginalnego tekstu. Nie wolno dokonywać żadnych tego typu działań, które na przykład mają miejsce w teatrze, gdzie morduje się tekst albo skreśla obszerne jego fragmenty. W tłumaczeniach należy dbać o oryginał i zarazem o brzmienie w nowym języku.”

Henryk Bereska (1926–2005) niemiecki tłumacz literatury polskiej na język niemiecki i poeta

Źródło: „Dziennik Polski”, 16 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/misjat.htm

„Ale mężczyzna i kobieta nigdy nie będą się kochać równie autentycznie jak dwóch przyjaciół, gdyż ich relacja jest zepsuta uwodzeniem. Odgrywają role. Gorzej, każde z nich szuka najpiękniejszej roli. Teatr. Komedia. Kłamstwo. Nie ma bezpieczeństwa w miłości, gdyż każdy myśli, że musi udawać, że nie może być kochanym takim, jaki jest. Pozory. Sztuczna fasada. Wielka miłość to udane i wciąż ponawiane kłamstwo.”

Éric-Emmanuel Schmitt (1960) pisarz francuski

Przypadek Adolfa H.

O miłości , O kobietach , O kłamstwie , O myślach

„Chodzi o teatr, który zrywa z tradycją syntezy sztuki, wyzbywa się efektów plastycznych, świetlnych, muzycznych, rezygnuje z dominacji inscenizatora i scenografa, całą uwagę koncentrując na aktorze i jego kontakcie z widownią.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Krystyna Zbijewska, 10 minut z Jerzym Grotowskim http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=5221, „Dziennik Polski” nr 86, 13 kwietnia 1966, s.3.

„Ról dla aktorek w ogóle jest mało, a z tego i tak najwięcej dla młodych dziewczyn. Wiele moich starszych, uznanych i szanowanych koleżanek po fachu musi przyjmować pracę w tasiemcach, żeby przeżyć. Nawet w teatrze latami czekają na rolę. I jeszcze ciągłe sprawdzanie się na castingach. Dla kobiety, która zna swoją wartość, to upokarzające. Potem łatwo wpaść w obsesję własnego wyglądu, mieć problem z zaakceptowaniem starzenia się.”

Roma Gąsiorowska (1981) aktorka polska

Źródło: Trendsetterka, „Wprost” nr 27, 4-10 lipca 2011 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/trendsetterka.html

O kobietach , O problemach , O wyglądzie , O czekaniu

„Na tym polega specyfika teatru plenerowego. Za każdym razem mamy w nim do czynienia z trochę innym przedstawieniem. Wiele zależy od kontekstu architektonicznego oraz od ludzi, którzy nas oglądają.”

Paweł Szkotak (1965)

Źródło: Jacek Wakar, Nie jesteśmy celebrytami, „Przekrój” nr 34, 22 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/123289.html

O ludziach

„Czasem w ogóle nie chce mi się iść do teatru. Ale kiedy wchodzę na scenę, staję się kimś innym. Aktorstwo sprawia mi przyjemność. Jestem przejęta nawet w sztuce dla dzieci. Granie zaczyna aktora męczyć, gdy już nie cieszy go przebywanie na scenie. Pewnie, że czasem – z powodu zmęczenia i natłoku zajęć – wkrada się rutyna, ale przed tym się nie ucieknie.”

Matylda Paszczenko-Witkowska (1976)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 27 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zawszes.htm

O dzieciach , O przyjemności , O czasie

„Jako dramaturg jestem trochę takim obserwatorem analitycznym, proponuję pewne rozwiązania lub kierunki, ale czasem (…) nie mogę wyrzucić jakiegoś tekstu, bądź czegoś dodać, bo mamy gotową partyturę i to jest nie do ruszenia. (…) Natomiast w teatrze dramaturg może powiedzieć, że brakuje jakiejś sceny i ją wymyślić lub wrzucić Balzaca, dysponuje innymi narzędziami. To specyficzny zawód.
Przyjmując ofertę pracy w roli dramaturga, nigdy nie myślę, że to zajęcie wyżej cenione bądź bardziej potrzebne teatrowi współczesnemu. To absurdalne myślenie. Po prostu, podchodzę do tego jak do kolejnego zadania teatralnego. Opowiadamy jakąś historię, przez teatr lub operę, i muszę uruchomić wszystko, co wiem i potrafię, swoje doświadczenia z pisania dramatów również. Bo kiedy jestem dramatopisarzem i czytam Gogola, to czytam go inaczej niż krytyk literacki. Być może jako pisarz zauważam inne rzeczy, włączam intuicję. Istotne natomiast, że zawsze patrzę na tekst jak kolega po piórze. Dlatego wartościowanie tych dwóch profesji, dramatopisarza i dramaturga, nigdy nie przyszłoby mi do głowy. Pytanie, czy urobek danego roku wszystkich dramatopisarzy jest oceniany przez krytyków jako rok urodzaju czy jako rok klęski.”

Małgorzata Sikorska-Miszczuk (1964)

Źródło: Agata Dąbek, Wszystko, co wiem i potrafię http://www.dwutygodnik.com/artykul/4675-wszystko-co-wiem-i-potrafie.html, Dwutygodnik.com nr 113/2013.

O historii , O myślach , O czasie , O czytaniu

„W teatrze muzyka jest tylko jednym z elementów. Czasami bardziej, a czasami mniej istotnym. Kiedy natomiast piszę jakiś utwór autonomiczny, to wiem, że przez dwadzieścia minut muszę zająć słuchacza samym dźwiękiem, bez świateł i kostiumów. Ta muzyka jest dużo bardziej złożona. I dlatego czasem nad paroma taktami siedzi się tygodniami, miesiącami. W teatrze muzyka nie jest tak intensywna, nawet nie może być. Utwory autonomiczne na scenie się nie sprawdzają, bo są za gęste. Aktor czuje wtedy, że ma konkurencję.”

Paweł Mykietyn (1971) polski kompozytor i klarnecista

Źródło: „Teatr” 9/08, 23 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kmtnk.htm

O muzyce , O świetle , O czasie

„W spektaklach teatru tańca słowo bywa budulcem, ale w mojej praktyce opieram się głównie na ruchu i towarzyszeniu mu innych sztuk, jak malarstwo czy właśnie muzyka. A ruch zawsze podporządkowany musi być treści, nie odwrotnie. Technika nie może być celem samym w sobie.”

Paulina Wycichowska (1976)

Źródło: Łukasz Kaczyński, Paulina Wycichowska o premierze Teatru Logos, „Polska Dziennik Łódzki”, 7 września 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/123058.html?josso_assertion_id=31AA6A63AFCF514B

O muzyce , O tańcu , O malarstwie

„Jeżeli któregoś dnia się okaże, że moja wolność została ograniczona, wtedy natychmiast przestanę być dyrektorem teatru.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: Człowiek z billboardu, „Newsweek Polska” nr 1/09.01, 3 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108654.html

O wolności

„Teatr, w jakim kształcie by nie był, zawsze będzie żywy dzięki ludziom, którzy go tworzą.”

Jerzy Nowak (aktor) (1923–2013) aktor polski

Źródło: „Życie Warszawy”, 22 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrjest.htm

O życiu

„Gdyby mnie ktoś zapytał – dlaczego teraz, odpowiedziałbym, że mnie akurat ten tytuł jest potrzebny jako wykładowcy akademickiemu. Trudno nim być bez tytułu naukowego. I głównie z tego powodu się obroniłem. Ale nie bez satysfakcji, bo bohaterem mojej pracy magisterskiej był dla mnie najukochańszy reżyser i człowiek teatru, który odszedł przed paroma laty, Jerzy Grzegorzewski.”

Zbigniew Zamachowski (1961) polski aktor filmowy i teatralny

o obronie pracy magisterskiej po 26 latach od ukończenia studiów.
Źródło: Ryszarda Wojciechowska, Zbigniew Zamachowski: Powoli już się wycofuję, „Polska Dziennik Bałtycki” online, 24 czerwca 2011 http://www.polskatimes.pl/kultura/film/418948,zbigniew-zamachowski-powoli-juz-sie-wycofuje,id,t.html

O odejściu , O lecie

„W teatrze przekazano mi, że ktoś z zagranicy o mnie pytał i ta Fela, z którą byłam w dużej przyjaźni, szukała mnie. Nawiązaliśmy kontakt. Zaprosili mnie do Izraela, gdzie przez miesiąc pokazywali mi kraj. Jak wspominała moją matkę, to miała oczy pełne łez. Zgłosili nas do Instytutu Yad Vashem. Medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świat został przyznany mojej mamie, mnie i bratu w 1988 roku.”

Maria Kościałkowska (1922)

Źródło: Dar dla muzeum UJ, „Alma Mater” nr 137, lipiec-wrzesień 2011, s. 60.

O przyjaźni , O świecie , O matce

„Wielu odbiorców przyzwyczaiło się, że malarstwo, architektura czy teatr to formy sztuki. Film nie zawsze traktowany jest w ten sam sposób. Bardzo często stanowi on produkt konsumpcyjny – mamy swoje oczekiwania, kupujemy bilet i idziemy do kina. Nie odbiera się tego jako wytworu czyjejś pracy, jako dzieła sztuki, tworu reżyserskiego. Ci jednak, którzy mają tę świadomość, inaczej podchodzą do moich filmów, nie traktują ich jako formy służebnej, stanowiącej rozrywkę i spełniającej oczekiwania. Jeśli ludzie rozumieją, że to rodzaj sztuki – subiektywne spojrzenie danego artysty, wtedy ich opinie są zupełnie inne.”

Tsai Ming-Liang (1957)

Źródło: wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=57125

O ludziach , O malarstwie

„Ta stylizacja była zainspirowana reklamą kolekcji Gucciego wiosna/lato 2009, miałam zresztą na sobie jego ubrania. Miałam bardzo nowoczesny makijaż i bardzo prostowane włosy. To nie jest wizerunek mi bliski, ale ja zdjęcia traktuję również jako pewnego rodzaju kreację. Teatr. Nie mam obowiązku zawsze być sobą, w ogóle nie mam żadnych obowiązków wobec publiczności, za przeproszeniem. Później w pewnym programie telewizyjnym zostałam obrażona. Pani redaktor wolałaby, abym jako jej rówieśnica nie wyglądała inaczej od niej. Od jej komentarza zaczęły się plotki na temat moich rzekomych operacji plastycznych. To jest naprawdę żenujące, że artystce, przepraszam, mojego formatu, zarzuca się tyle głupot, a nie mówi się na przykład o jej udanym występie, o interpretacji.”

Kayah (1967) polska piosenkarka

o sesji zdjęciowej dla pisma „Twój Styl”.
Źródło: „Wysokie Obcasy”, 12 września 2009

O głupocie , O wiośnie , O lecie

„Mody się zmieniają – radio ma swoją aurę. Radio pozostawia słuchaczowi wyobraźnię. To jest sztuka niesłuchanie szlachetna i niesłychanie trudna, ale myślę, że radia tak naprawdę nic nie zastąpi, i to nie tylko w słuchaniu muzyki, ale literatury czy teatru. Słuchacz zostaje sam na sam ze swoją wyobraźnią i z głosem, i ta przestrzeń radiowa jest najbardziej fascynująca.”

Józef Opalski (1947) polski teatrolog, muzykolog, literaturoznawca, publicysta, reżyser teatralny

Źródło: Marzena Florkowska, RADIO MA SWOJĄ AURĘ – wspomnienie o Romanie Bobrowskiej, „Alma Mater” nr 120–121, grudzień-styczeń 2009/2010, s. 52.

O sztuce , O literaturze , O myślach , O wspomnieniach

„Zastanawiam się nieraz, czy mógłbym zostawić teatr. I dochodzę do wniosku, że teoretycznie – tak, ale praktycznie – nie, bo czuję się z nim bardzo związany. Nie można się przecież odseparować od życiodajnego źródła energii.”

Krzysztof Kowalewski (1937) aktor polski

Źródło: Małgorzata Piwowar, W teatrze umiem być groźny, „Rzeczpospolita”, 29 sierpnia 2008 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/w-teatrze-umiem-byc-grozny.html

„Dziś powinno się robić w teatrach tylko monodramy, bo trudno zebrać na próbę trzech aktorów – ten ma reklamę, ten serial lub sesję zdjęciową. A aktor dojrzewa do roli na próbach, bez tego nie ma spektaklu. Tylko w teatrze można obronić i uratować aktorstwo.”

Emilian Kamiński (1952)

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 18 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24114

O czytaniu

„Monumentalizacja to po prostu zatrzymanie akcji w ruchu i ukazanie sylwet bohaterów w pomnikowej nieruchomości, w wyolbrzymieniu przez grę świateł, przez pustą przestrzeń jako tło. Jest to chwila, w której głos historii jakgdyby odzywał się na scenie.
Metafora, uogólnienie, monumentalizacja, to puenty podsumowujące dotychczasowe emocje widza w jego drodze do wielkiego uczucia. Ale poezję akcji w jej emocjonalnym oddziaływaniu winny również wzmacniać elementy ilustracji muzycznej, gra świateł i barw, sugestywny rytm, architektura syntetyczna i pełna przestrzeni, pomocna aktorskiemu ruchowi. Każdy z tych czynników w teatrze naszych marzeń winien być realizowany nie naturalistycznie, (…) ale tak, aby wzmacniał akcję w jej emocjonalnym oddziaływaniu.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Marzenie o teatrze http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7023, „Dziennik Polski” nr 46, 23 lutego 1955, s. 2–3.

O emocjach , O historii , O grach , O świetle

„Teatr jest kapryśnym kochankiem, traktuje cię jak szmatę, choć może szmata na to nie zasługuje.”

Krystyna Feldman (1916–2007) aktorka polska

Źródło: „Arte” 03/05, 23 listopada 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/whaleciec.htm

O kochankach

„Moim domem było i jest moje dzieło.
Obraz, spektakl, teatr, scena.”

Tadeusz Kantor (1915–1990) polski reżyser, malarz, scenograf, grafik

O domu , Obraz

„Teatr to nie jest sport (…).”

Konrad Imiela (1972) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 24 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20798

O sporcie , O czytaniu

„To była wielka miłość, która trafiła w równym stopniu mnie i jego. Musieliśmy być razem i koniec. Nie było żadnych pytań, czy ja jestem za młoda, a on za stary, czy pasujemy do siebie, jaką mamy przeszłość. A przecież przeciwko nam było wszystko. Koledzy w teatrze, bo Krzysztof był żonaty, a ja miałam męża. Rodzice byli zgorszeni i przerażeni związkiem z ich kolegą, który już miał kilka żon i dzieci. I ja się im nie dziwię. Była młoda i bezdzietna, dzieliło nas z Krzysztofem 26 lat, ale nikt nie był mi w stanie odradzić tego związku – ani matka, ani ksiądz, ani przyjaciółka czy dyrektor teatru. Absolutnie nikt. Nigdy tego nie żałowaliśmy.”

Laura Łącz (1954) aktorka polska

o mężu, Krzysztofie Chamcu.
Źródło: „Przyjaciółka” nr 21 (3174), 2009.

O miłości , O dzieciach , O matce , O rodzicach

„(…) spektakl rodzi się wówczas, kiedy moje oczekiwania są zbieżne z planami repertuarowymi teatru.”

Marek Fiedor (1962)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Opole, 5 czerwca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/otworzylems.htm

„Teatr przynosi więcej satysfakcji, ponieważ co wieczór wcielasz się w kompletną postać. To jest jak wystawna kolacja co wieczór. W filmie jest inaczej, bo pracujesz nie po kolei i przez wiele miesięcy. Tak, że trudno ogarnąć całą złożoność bohatera. A i tak po zmontowaniu, może się okazać, że film jest niedobry. Jednak minusem teatru jest to, że trzeba grać codziennie.”

Justin Theroux (1971) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=34852

„Teatr przyzwyczaił mnie do akceptacji różnorodnych propozycji.”

Richard Jenkins (1947) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, 2011 http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=76102

„Był ktoś, kto smutek otarł z twarzy jednym ciepłym słowem.
Był ktoś, kto z piasku mi zbudował teatr, w którym gram.
Był ktoś, kto mocniej wziął za rękę, poprowadził w ogień.
Był ktoś – ktoś zwyczajnie sam.”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

Źródło: piosenka Był ktoś z repertuaru Ireny Jarockiej

O smutku

„Kiedy się pisze dla filmu, jest się ocenianym przez jednego tylko sędziego – przez ten tajemniczy „teatr wewnętrzny”, ową najciemniejszą z sal, którą każdy z nas ma w sobie. Kiedy wyobraźnia buduje film, tam odbywa się niedoskonała i pełna wahań pierwsza projekcja. W tej samotnej, trudnej do opisania wizji, którą próbują rządzić po swojemu nasza miłość własna, duma, oczarowanie, okazujemy się wierni jednym scenariuszowym receptom, a inne łamiemy na oślep, często nieświadomie.”

Jean-Claude Carrière (1931)

Źródło: Ćwiczenia ze scenariusza, cyt. za: Maciej Karpiński, Niedoskonałe odbicie. Warsztat scenarzysty filmowego, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 2006, s. 5.

O miłości , O ćwiczeniach

„Studiowałem filozofię i zastanawiałem się, czy zdawać do szkoły teatralnej czy filmowej. Zorganizowałem ekipę i nakręciliśmy film. Był bardzo zły, ale nie o to chodzi. Oglądając go miałem wrażenie, że jego język jest bliższy teatrowi niż filmowi, i ostatecznie wybrałem krakowską PWST. Jednak moje podejście do teatru na początku było dość klasyczne.”

Krzysztof Garbaczewski (1983)

Źródło: Aneta Kyzioł, Ja mogę mówić, „Polityka” nr 5, 1 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/132072.html

O wrażeniach

„Nie jestem za tym, żeby rozliczać teatry z osiągnięć artystycznych, ponieważ artystą się bywa, ale przy minimalnym rozpisaniu projektu widać, czy coś ma perspektywy.”

Krystyna Janda (1952) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Metro”, 16 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19703

O czytaniu

„Jestem ze starej szkoły. (…) Zelwerowicz zawsze nas uczył, że pierwszy jest teatr, potem ty w teatrze. I ja tego się trzymam, i dla mnie to jest wyznacznikiem.”

Mirosława Dubrawska (1928–2010) polska aktorka

Źródło: „Trybuna” 2001, nr 262

„Jestem za leniwa, teatr zmusza do straszliwej pracy. Pomyśleć, że Daniel Olbrychski zagrał Hamleta 450 razy! Na samą myśl o tym chce mi się zemdleć.”

Beata Tyszkiewicz (1938) aktorka polska

o tym, dlaczego nie gra w teatrze.
Źródło: „TeleRzeczpospolita” nr 2, 30 stycznia 1997

O grach , O myślach , O myśleniu

„Teatr to było marzenie Emiliana, ale automatycznie stało się moim, inaczej nie byłoby szansy na jego realizację. Przecież ten projekt wkraczał w nasze małżeństwo i nasze życie. Początkowo było to tak utopijne zamierzenie, że wszyscy stukali się w głowę. Powiedziałam: fantastycznie, ale postawiłam warunek, że nie może się to odbyć kosztem dzieci.”

Justyna Sieńczyłło (1969) aktorka polska

Źródło: O marzenia trzeba walczyć, „Pani Domu” nr 39, 29 stycznia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108946.html

O życiu , O małżeństwie , O dzieciach , O marzeniach

„Teatr jako zjawisko w świecie zdarzeń, a może cudów nawet, jawi się w mojej wyobraźni w postaci żywego, ukrwionego organu, w którym każda tkanka, żyłka, naczynko, ma przeznaczoną funkcję i tak związane w kawał pulsującego mięcha – świeci wszystkimi kolorami tęczy, a czasem prószy łagodnym blaskiem świecy, a czasem wybucha neonową racą, zależnie od czasu, mody, aktualnych potrzeb czy fantazji twórczych.”

Zofia Kucówna (1933) polska aktorka

Zapach szminki

O fantazji , O czasie

„Nie uważam, że reklama jest be. Nie mam też prawa oceniać, czy to dobrze, że ktoś je w reklamie kanapkę, bo nie wiem, jaka jest jego sytuacja życiowa, zawodowa, jakie są jego poglądy. To jest truizm, ale nie żyjemy w łatwych dla artystów czasach. Jeżeli ktoś otrzymuje propozycję reklamy za pieniądze, które musiałby zarabiać dziesięć lat w teatrze, nie mnie oceniać jego wybór. Oczywiście, jeżeli ktoś myśli o sobie potwornie poważnie, uważa się za głosiciela wzniosłych artystycznych idei, szanuję taką postawę, ale jej nie podzielam.”

Gabriela Kownacka (1952–2010) polska aktorka filmowa i teatralna

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ciaryo.htm

O pieniądzach , O myślach , O myśleniu

„Teatr zagubił się także dlatego, że przestał być miejscem nieustannego tarcia. Wszyscy kończą pracę, idą do domu i przestaje ich to interesować. Teatr stracił funkcję domu ze wszystkimi tego wadami i zaletami. Obowiązkiem Teatru Narodowego jest inspirowanie współczesnej literatury, młodych reżyserów, szukanie nowego języka teatralnego, nowych form, nowego porozumienia z publicznością przy zachowaniu tradycji.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Życie Warszawy”, 2 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bylya.htm

O życiu , O zachowaniu , O domu , O literaturze

„Pewien nauczyciel aktorstwa mawiał, że mamy rzeczywistość i tak zwaną rzeczywistość stołu kuchennego. Na przykład teraz, rozmawiamy sobie przy stole, ale gdyby to się działo na scenie, widzowie z ostatniego rzędu niewiele by zrozumieli. Jak więc przełożyć moment taki jak ten na język teatru, aby nawet widz z ostatniego rzędu wiedział o co chodzi? Z pomocą przychodzi technika aktorska. Nie możesz chować twarzy, musisz pokazywać swoje emocje. Lubię kiedy moje emocje na scenie narastają, od takie naturalnej sytuacji do prawie przerysowanych. W filmie jest inaczej. Tam właśnie starasz się grać oszczędnie, kameralnie.”

Daniel Okulitch (1976)

Źródło: „Zawsze podróżuję z biczem”. Daniel Okulitch o śpiewaniu, aktorstwie i lżejszej stronie opery, Tokfm.pl, 31 grudnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108549.html#

O podróżowaniu , O rzeczywostości , O nauczycielach , O pomocy

„To moje miasto, które jest mi bliższe niż utracona przed laty Warszawa. Tu jest wspaniała inteligencja, nie zmajoryzowana białymi kołnierzykami, nie zagoniona, wolna, naturalna, nie sztuczna. Jestem z Łodzią od lat związany, chyba znam to miasto, czuję je. I postaram się, by Teatr Nowy wyrastał z kontekstu Łodzi.”

Zbigniew Brzoza (1957) polski reżyser

Źródło: „Dziennik Łódzki”, 8 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nmirz.htm

O inteligencji , O lecie

„Kariera w teatrze wiąże się z hierarchią. Najpierw jesteś w zespole, potem grasz pierwsze role i w końcu tą główną. Ja wszedłem do Muzycznego bocznym wejściem i nie sądzę abym umarł na scenie po zagraniu tej upragnionej. Cały czas bawią mnie moje małe sukcesy.”

Tomasz Czarnecki (1983)

Źródło: Piotr Sobierski, Jak lalki tańczą w musicalu, „Gazeta Wyborcza Trójmiasto”, dodatek „Sztorm”, 27 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/117899.html

O czasie , O sukcesie

„Nauczyłem się brać za bary z rolą. Bo z rolą, którą masz zagrać, wychodzisz na solo. Albo ona ciebie złamie, albo ty ją. I ta jednaka radość w ringu i w teatrze: że to umiem, potrafię!”

Eryk Lubos (1974)

Źródło: Nie muszę się podobać http://www.teatry.art.pl/portrety/lubos_e/niem.htm

Radość

„Nigdy nie chciałam być aktorką. Od dziecka wstydziłam się występować, co objawiało się tym, że nie znosiłam recytowania wierszyków „u cioci na imieninach”. Natomiast jako nastolatka byłam, tak jak wszystkie moje koleżanki, zafascynowana naszymi polskimi aktorami. Ta fascynacja spowodowała, że „połknęłam bakcyla” estrady. Najpierw zaczęłam udzielać się w szkolnym chórze, a później w zespole wokalnym, jednak nigdy nie miałam aspiracji bycia aktorką. Decyzja o tym, by spróbować swoich sił w aktorstwie przyszła do mnie samoistnie – w momencie gdy pracowałam jako suflerka w Teatrze Bałtyckim im. J. Słowackiego w Koszalinie.”

Elżbieta Okupska (1953) aktorka polska

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 30 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nncba.htm

O dzieciach , O decyzjach

„(…) jeżeli mam okazję pracować w teatrze, to z niej korzystam, ponieważ tylko to uczy warsztatu, który potem wykorzystuje się w filmie.”

Łukasz Simlat (1977) polski aktor

Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=34067

„Kostiumy do czarnych charakterów są ciekawsze. Ostatnio udało mi się po raz pierwszy zagrać księdza, ale i tak był to ksiądz… na motorze, w czarnym skórzanym kombinezonie. Charakteryzacji nienawidzę, choć skórę mam mocną i jakoś to wytrzymuję. Wytrzymałem też pracę do telewizyjnego Żywota Józefa Reja. Z brodą, wąsami, osmoloną twarzą i w peruce grałem diabła. Na planie był prawdziwy ogień i piekielne gorąco. W teatrze w Zielonej Górze grałem kiedyś pielgrzyma w Mistrzu Pathelin. Przez kilka godzin biegałem po rusztowaniach w piętnastu pelerynach. Zimą było to znośne, ale kiedy przyszły upały… No ale teraz sobie to odbijam – tak jak mnie Pan Bóg stworzył gram w Goło i wesoło w warszawskim Teatrze Bajka.”

Mirosław Zbrojewicz (1957) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza” nr 269, „Wysokie Obcasy” http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/18618.html

O Bogu , O bajkach , O charakterze , O zimie

„Serial to szybkie, niezłe danie kupione na ulicy. Teatr to kolacja u bliskiej osoby przygotowana specjalnie dla ciebie.”

Ireneusz Czop (1968) polski aktor teatralny i filmowy

Źródło: „Zwierciadło”, nr 12/1946, grudzień 2008

„Każdy teatr jest inny i ma swoją widownię. Nie da się wszystkich teatrów zmieścić w jednym worku, wyznaczyć im tych samych powinności i zadań.”

Krzysztof Orzechowski (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 5 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtsro.htm

„Kobiety mają w aktorstwie łatwiej. Zwłaszcza, gdy są ładne, bo wtedy w młodości grają role amantek. A moja wnuczka jest bardzo ładna – bo podobna do dziadka! Natomiast ja grałem zawsze „brzydkie kaczątka”. Raz w Teatrze Ochoty byłem nawet gąsiorem w bajce pod tytułem „Brzydkie Kaczątko”…”

Witold Pyrkosz (1926–2017) polski aktor teatralny i filmowy

Źródło: Witold Pyrkosz – Brzydkie kaczątko, które bywa też gąsiorem http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/792/Witold-Pyrkosz-Brzydkie-kaczatko-ktore-bywa-tez-gasiorem.html

O kobietach

„Dla teatru rzeczywiście robię coś po raz pierwszy. Podobnym doświadczeniem była dotychczas tylko muzyka filmowa”

Antoni Gralak (1955)

Źródło: Tadeusz Piersiak, Pokombinowałem, poprzestawiałem..., „Gazeta w Częstochowie”, 4 października 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/agaralak.htm

O muzyce

„Teatr Polski był celem i zadaniem mojego życia.”

Arnold Szyfman (1882–1967) polski dramaturg i reżyser teatralny

w liście pożegnalnym do pracowników, kiedy został usunięty ze stanowiska dyrektora Teatru Polskiego.
Źródło: Mike Urbaniak, Wizjoner teatru http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155667.html, „Przekrój” nr 5, 4 lutego 2013

„Jako dziecko błąkałam się po zakamarkach teatru, w którym grał mój tato. Potem sama, jako dziecko, w teatrze występowałam. Przez lata granie przeplatało się z moim codziennym życiem, więc dziwne byłoby gdybym nie spróbowała. Kiedy, za pierwszym razem, nie dostałam się do szkoły teatralnej, odezwały się we mnie diabliki ambicji. Teraz, kiedy jestem już prawie na mecie teatralnej szkoły, dopiero zaczynam odkrywać, jak bliskim mojej duszy środkiem wyrazu jest kreowanie postaci.”

Aleksandra Hamkało (1988) polska aktorka

Źródło: Artur Cichmiński, Jestem nawiedzona. Rozmowa z gwiazdą „Big Love”, stopklatka.pl, 13 lutego 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=85225

O dzieciach , O duszy , O matce

„Pierwszy raz zetknąłem się z dubbingiem, będąc w zespole Fasolki. Najwidoczniej poszukiwano dziecięcych głosów, więc ktoś z produkcji zgłosił się do Fasolek, wybrano mnie i tak pierwszy raz znalazłem się w studio. Był początek lat 90., miałem z 7 lat i zaproszono mnie do roli prosiaczka w Kubusiu Puchatku. Zamiast dubbingować, zacząłem powtarzać to samo co mówi postać po angielsku… Chyba nie byłem rozgarniętym dzieckiem, więc współpraca się zakończyła i wróciłem do śpiewania w Fasolkach. Po kilku latach z castingu dostałem się do Teatru Polskiego Radia, gdzie najpierw uczyłem się pod okiem Jana Warenyci, a potem nagrywałem słuchowiska. Na stanowisku kierownika produkcji, pracował tam Romuald Cieślak, który wyłowił mnie do studia Master Film. Potem już poszło. Byłem sprawny i elastyczny, poza tym umiałem już pracować z mikrofonem, więc zacząłem grać w innych studiach.”

Grzegorz Drojewski (1983)

Źródło: wywiad, styczeń 2011 http://www.dubbing.pl/wywiady/

O dzieciach , O poszukiwaniu , O studiach , O współpracy

„W filmie ważne są pierwsze plany, zbliżenia, ogromną rolę w kostiumie odgrywają więc detale niedostrzegane przez widzów w teatrze. Lubię być na planie i ubierać nawet najmniej ważne postaci, dopracowywać każdy szczegół, choć długie wyczekiwanie na rozpoczęcie zdjęć bywa męczące. Czasami wręcz odnoszę wrażenie, że niekończące się rozmowy są ważniejsze od pracy.”

Franca Squarciapino (1940)

Źródło: Czerwień na ślubnej sukni, „Rzeczpospolita”, 27 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cnss.htm

O wrażeniach

„Nie mam tyle siły co Krystyna Janda, która kiedy nikt jej nie obsadzał w kinie, wyreżyserowała i wyprodukowała Pestkę, a kiedy jej było źle w teatrze, to założyła własny, w którym fantastycznie funkcjonuje. Nie zamartwiam się i robię swoje.”

Zbigniew Zamachowski (1961) polski aktor filmowy i teatralny

Źródło: Robert Mazurek, Gotowy do roli Julii, „Przekrój” nr 12, 22 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114075.html

O sile

„Zajmując się teatrem mogę powiedzieć, że obecnie teatr białoruski znajduje się w ideowym kryzysie, co prawda są wybitne dzieła narodowe, natomiast reżyserzy poddawani są nieustannej cenzurze, jakakolwiek próba indywidualizmu i niezależności kończy się szykanami. Brakuje swobody działania. Znam przypadki zdejmowania spektakli klasyków w mińskim Teatrze Narodowym, „Tutejsi” („Tutejszyja”), na których wcześniej ludzie przychodzili z flagami i które przez to upodobniały się w polityczne manifestacje.”

Juryj Humianiuk (1969–2013) białoruski poeta, prozaik i dziennikarz

o sytuacji teatru na Białorusi, 25 listopada 2008.
Źródło: Maciej Jung, Rozmowa z Jurym Humianiukiem i Vitalem Voranauem http://zeszytypoetyckie.pl/krytyka/223-z-jurym-humianiukiem-i-vitalem-voranauem-rozmawia-maciej-jung, „Zeszyty Poetyckie”

O ludziach , O prawdzie

„Tym różni się performance od teatru, że ja niczego nie udaję, nie robię żadnych prób, nie mam scenariusza. Długo nie potrafiłam zaakceptować faktu, że w teatrze istnieje coś takiego jak prawda artystyczna i że aktor, który udaje, może być tak samo autentyczny jak ja w moich akcjach. Ale jednak teatr uczy kontrolować emocje, dystansować się do siebie.”

Marina Abramović (1946) jugosłowiańska artystka intermedialna

Źródło: rozmowa Marioli Wiktor, Gwiazda wycięta na brzuchu, „Gazeta Wyborcza”, 5 października 2012.

O prawdzie , O gwiazdach

„Internauci nie są bierni. Czatują, zakładają profile na MySpace. Uczą się programować, poznają zatem cudzy język, by powiedzieć coś od siebie. Tak właśnie postępuje aktor w teatrze, uczy się cudzych słów, by mówić od siebie. Włączenie internetu do teatru wydaje mi się naturalne. Wskrzeszamy etos XIX-wiecznych eksperymentatorów, którzy łapali ektoplazmę i zachwycali się promieniami Roentgena. Działamy na styku sztuki i techniki. Przełamujemy stereotyp, że internet jest zły i zimny, a teatr taki ciepły i dobry.”

Paweł Passini (1977) polski reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 15 grudnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tlnk.htm

„Jeżeli wieczne lampki na wszystkich katolickich ołtarzach zasilane będą prądem z tej samej elektrowni co wszystkie teatry i knajpki w mieście, wówczas również katolicyzm stanie się względnie zrozumiałym i normalnym elementem świata podporządkowanego ekonomii.”

Carl Schmitt (1888–1985)

Źródło: Rzymski katolicyzm i polityczna forma, w: Teologia polityczna i inne pisma, tłum. M. Cichocki, wyd. Aletheia, Warszawa 2012, s. 117.

„Mój ojciec był majstrem w fabryce i podkreślał wielokrotnie, że trzeba mieć konkretny fach w ręku. Kiedy więc chodziłem do gimnazjum w Kremnicy, myślałem o studiowaniu literatury lub filozofii. Rzecz przybrała zupełnie inny obrót, gdy odwiedził naszą szkołę kierownik literacki teatru. Usłyszał mnie podczas akademii i powiedział, że mam talent aktorski. Po skończeniu gimnazjum wyjechałem do Bratysławy i stał się cud. Zacząłem studiować słowacki i rosyjski, a jednocześnie chodziłem do konserwatorium uczyć się aktorstwa.”

Ladislav Chudík (1924–2015)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tymrzaem.htm

O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Teatr był zawsze na pierwszym miejscu, nie wyobrażam sobie życie bez niego. Czego nie mogę powiedzieć o filmie. Nie pociąga mnie również telewizja, wyeliminowano z niej spektakle teatralne. Nie interesują mnie trywialne amerykańskie seriale, ani też kolejne polskie seriale. Oglądam tylko sport, co nie znaczy, że tak się zestarzałem. Ja naprawdę bronię mojego punktu widzenia i mojego sposobu na życie.”

Damian Damięcki (1941) aktor polski

Źródło: Danuta Parol, Damian Damięcki: urodziłem się w koszu na bieliznę w Podszkodziu pod Ostrowcem, echodnia.eu, 29 lipca 2010 http://www.echodnia.eu/apps/pbcs.dll/article?AID=/20100729/NAJEZYKACH0103/363875386

O życiu , O sporcie

„Teatr operowy jest wcieleniem muzyki, rzeczywistości duchowej, która domaga się ucieleśnienia. Partytury Mozarta to scenopisy zaklęte w nuty. Każdy gest czy ruch w moich przedstawieniach jest z niej wyczytany. Mozart jest Szekspirem teatru muzycznego.”

Ryszard Peryt (1947–2019) polski aktor i reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 18 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/muzyka.htm

O muzyce , O rzeczywostości

„Galileusz zdumiał się tym kołysaniem, jakby nie spodziewał się takich właśnie ruchów i nie miał o nich pojęcia, co w konsekwencji pozwoliło mu odkryć prawa nim rządzące. Takie spojrzenie, równie trudne, jak i twórcze, teatr musi sprowokować swymi obrazami ludzkiego współżycia. Musi zdumiewać swą publiczność, a to dokonuje się za pomocą techniki efektów obcości w rzeczach dobrze znanych.”

Bertolt Brecht (1898–1956) niemiecki pisarz, dramaturg, teoretyk teatru, inscenizator i poeta

Małe organon dla teatru

O pomocy , Obraz

„(…) musical ma cienką granicę pomiędzy operetką a szlachetnością teatru dramatycznego. Ogromnie podoba mi się patetyczność tej muzyki.”

Damian Aleksander (1976) polski aktor

Źródło: „Angora” 16/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kotm.htm

„(…) teatr straszliwie człowieka pochłania, potem go miele i wypluwa. Teatr daje ogromną satysfakcję artystyczną. Czasami.”

Tadeusz Szymków (1958–2009) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=44101

„Telewizja jest przede wszystkim medium producentów, w filmie najwięcej do powiedzenia ma reżyser, a teatr jest sztuką aktorów – to właśnie od nich najwięcej się wymaga.”

Josh Radnor (1974)

Źródło: Magdalena Bartczak, Nie tylko Ted Mosby. Josh Radnor w Stopklatce, stopklatka.pl, 20 kwietnia 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=87293

„Teraz, kiedy już mam w ręku tych ludzi i kiedy przyszłość Polski jedynie od naszych kombinacyj zawisła, kraj ten posłużyć może WKMości za teatr wojny i zasłonę od wschodu dla Szląska albo też będzie w ręku WKMości przedmiotem targu przy układach pokojowych.
Cała sztuka z naszej strony jest w tem, aby ci ludzie niczego się nie domyślili i aby nie mogli przewidzieć, do jakich ustępstw będą zmuszeni w chwili, gdy WKMość za swe zasługi zażąda od nich wdzięczności.”

Girolamo Lucchesini (1751–1825)

1 kwietnia 1790 r. do króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II o zawartym w 1790 sojuszu polsko-pruskim.
Źródło: Józef Kossecki, Tajemnice mafii politycznych, Iskry, 1978 r.

O wojnie , O ludziach , O sztuce , O przyszłości

„Byłem z grupą znajomych, ale ona cały czas przyciągała moją uwagę. Spodobała mi się, intrygowała. Zbyszek [Preisner] z jakiegoś powodu postanowił nas ze sobą wyswatać. Przybiegał to do mnie, to do Haliny, podpytywał, czy jesteśmy wolni, kazał wymienić się numerami telefonów. Sugerował, jak by to było pięknie, gdybyśmy byli razem: połączenie muzyki i aktorstwa. Zrobił się z tych żartów happening, do tego stopnia, że obecny na wieczorze jezuita za namową Zbyszka dał nam ślub. Ze sreberek zrobiliśmy obrączki. Potem przenieśliśmy się do Maski, klubu aktora przy Starym Teatrze, świetnie bawiąc się tą konwencją. „Skoro już mam twój telefon, zadzwonię”, powiedziałem Halinie. „Jasne, chętnie, jak tylko będziesz w Krakowie.””

Łukasz Nowicki (1973) polski aktor

o poznaniu przyszłej żony, Haliny Mlynkovej.
Źródło: Halina Mlynkova i Łukasz Nowicki, kobieta.pl, 9 lutego 2011 http://www.kobieta.pl/gwiazdy/emocje/zobacz/artykul/halina-mlynkova-i-lukasz-nowicki/

O kobietach , O ślubie , O czasie

„Uwielbiam teatr. To zupełnie inny kontakt z odbiorcą tego, co robisz. Jeden do jednego. W teatrze widzisz, jak reaguje na ciebie publiczność. Można wtedy to weryfikować i każdego wieczoru proponować coś innego. W filmie, jak już coś nakręcimy, to koniec. Tego się nie powtórzy.”

Leszek Lichota (1977) aktor polski

Źródło: Artur Cichmiński, Leszek Lichota: Myślałem o piwie z Bruce'em Willisem, 31 października 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=82205

O myślach , O myśleniu

„(…) inna cecha wyróżnia nasz teatr. Otóż termin „narodowy”, od kiedy zaczął budować go Bogusławski, znaczy „powszechny”. Dla każdego teatr nasz był u samych swoich narodzin antyelitarny i antydworski. Dworski grany był po francusku lub, jak opery, po włosku.”

Adam Hanuszkiewicz (1924–2011) polski aktor i reżyser

Źródło: Moja nowa Balladyna, wyborcza. pl, 4 grudnia 2011 (tekst powstał w 1995 r.) http://wyborcza.pl/1,75480,10757229,Hanuszkiewicz__Moja_nowa_Balladyna.html

O narodzinach

„Świat podobny jest do amatorskiego teatru, więc nieprzyzwoicie jest pchać się w nim do ról pierwszych, a odrzucać podrzędne. Wreszcie, każda rola jest dobra, byle grać ją z artyzmem i nie brać jej zbyt poważnie.”

Bolesław Prus (1847–1912) polski pisarz i publicysta

O świecie

„Nie na darmo stół był także pierwszym rekwizytem w polskim teatrze, który u zarania był związany z religią. Stół to miejsce, bez którego nie ma domu. Nie zastąpi go żadna ława.”

Andrzej Mastalerz (1964)

Źródło: Izabela Górnicka-Zdziech, Rodzina od kuchni, „Magazyn Familia”, 14 stycznia 2010 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Rodzina_od_kuchni,2185,91.html

O rodzinie , O religii , O domu

„Mówi się o mnie, że jestem aktorką niewykorzystaną. Teatr Współczesny potwierdził to, bo nie zagrałam w nim zbyt wielu ważnych ról. Grałam na szóstym planie i swoje pięć minut miałam dopiero w spektaklach Teatru TVP.”

Anna Korcz (1968) polska aktorka

Źródło: „Angora” 34/2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/krolowaz.htm

„Życie ludzkie jest napiętą między tęsknotą i marzeniami struną, która ciągle wibruje. Rolą aktora jest, by wyczuć te wibracje, których zwykle człowiek nie dostrzega. Jestem aktorem, który zbudował swoje własne charakterystyczne oblicze (…). Potrafię mocno zróżnicować role w teatrze i w filmie, role realistyczne i całkowicie fikcyjne. Bardzo przykładam się do każdej roli, ale nie jestem (…) perfekcjonistą. Zawsze zostawiam sobie jakiś margines, zawsze trochę improwizuję.”

Marek Walczewski (1937–2009) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 listopada 1994

O życiu

„Ada Sari była niezwykła, zaczynając od stroju. Przed wyjazdem do filharmonii i Teatru Wielkiego, gdzie jej towarzyszyłem, krawcowa projektowała jej stroje, a szewc z tego samego materiału robił buciki, zwane prunelkami. Miała ich 40 czy 60 par. Proszę pana – do każdej sukni prunelki. Na głowę zarzucała czarną woalkę z czarnymi kropkami, nazywała je muchami. Do tego szal wenecki spięty na dwa lwy, które w oczach miały brylanty. Na szyi na złotym łańcuchu zawieszała aparat do patrzenia, bo nie używała okularów, była to soczewka oprawiona złotem z brylantem w uchwycie. Dobierała garnitur biżuterii, czyli jeden rodzaj kamienia: brylanty, szmaragdy albo perły. Ada Sari żyła jak w akwarium – sama nigdzie się nie poruszała. W Ministerstwie Kultury prowadzony był kalendarz jej wyjazdów i minister wysyłał samochód. Pamiętam, podczas przerwy w Teatrze Wielkim szliśmy przez hol, ja młodziutki, szczupły chłopiec, ona wielka gwiazda, trzymała mnie pod rękę, a po obydwu stronach wszyscy gięli się w ukłonach. Ada Sari kłaniała się uprzejmie, ja pytałem: „Kim jest ten pan?”, a ona uśmiechnięta odpowiadała: „Nie mam pojęcia”, i szliśmy dalej.(…) Ona nigdy nie była w sklepie. Uczennice żartowały: „Maestra, ile kosztuje jajko?”. A ona: „Pięć złotych.””

Bogusław Kaczyński (1942–2016) polski dziennikarz i krytyk muzyczny

A kosztowało 40 groszy. Jej się myliły waluty, bo ciągle była w innym kraju.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O samochodach , O gwiazdach

„Tego zawodu [aktora] nie da się zdefiniować. Nie intelekt jest gwarancją powodzenia w aktorstwie. Często, przeciwnie, on przeszkadza. To zawód pełen sprzeczności. Czyż nie jest to rzecz tajemnicza, że publiczność na widok jednego aktora milknie, a nie zauważa wejścia innego. Moim ABC aktorstwa jest tekst Hamleta: 'Zastosuj akcję słów, a słowa do akcji, mając przede wszystkim to na względzie, abyś nie przekroczył granic natury, wszystko bowiem, co przesadzone, przeciwne jest zamiarowi teatru, którego przeznaczeniem jest – jak było dawniej – służyć niejako za zwierciadło naturze.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Praca wykonywana z myślą o innych jest warunkiem dobrego wykonywania zawodu. Toteż ona jest moją, swego rodzaju, religią.
Źródło: Głosić nie zamierzam, chcę pytać, „Dziennik Bałtycki” 24–26 grudnia 1993

O religii , O myślach , O naturze , O myśleniu

„Teksty młodych dramaturgów są na ogół interwencyjne, każdy dialog jest od początku do końca przewidywalny, widać haki, na których autor zawiesił tajemnicę. Zastanawiam się, czy ktoś chciałby taką sztukę zobaczyć w teatrze? Ja chyba nie.”

Jan Frycz (1954) aktor polski

Źródło: „Polityka” 49/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niechceg.htm

O tajemnicy

„Reżyserskie i aktorskie fiki-miki nie zastąpią literatury, która jest źródłem i podstawą europejskiego teatru. (…) Chociaż z niepokojem i nie bez poczucia katastrofizmu patrzę w przyszłość, to jednak wierzę, że kiedy wydobędziemy się z tej opresji, kiedy człowiek wygra już z komputerem i umieści go na właściwym miejscu, wtedy wrócimy do idei Leona Schillera. Poczucie transcendencji, rozumienie nędzy i wielkości człowieczej, marzenie o społecznej sprawiedliwości, rycerska i czuła służba dla Piękna, Dobra i Prawdy – te istotne składniki jego teatralnej myśli nudzą nas dzisiaj i śmieszą swoją staroświecczyzną.”

Kazimierz Dejmek (1924–2002) polski reżyser teatralny

Źródło: Andrzej Wanat, O Leonie Schillerze. Rozmowa z K. Dejmkiem, „Teatr” 1994, nr 3

O sprawiedliwości , O literaturze , O myślach , O przyszłości

„Ze swej strony żywię odrazę do owych absolutnych systemów, które uzależniają wszystkie historyczne wydarzenia od wielkich przyczyn sprawczych powiązanych ze sobą w fatalistyczny łańcuch, które – by tak rzecz – wykluczają człowieka z historii ludzkiego rodzaju. Znajduję, że są ciasne mimo ich rzekomej wielkości i fałszywe po pozorami matematycznych prawd. Choć nie spodoba się to twórcom, którzy wymyślili te wzniosłe teorie, by sycić własną próżność i ułatwić sobie pracę, jestem przekonany, że wielu ważnych faktów historycznych nie da się wytłumaczyć inaczej jak przypadkowymi okolicznościami i że wiele innych pozostanie niewytłumaczalnymi, że wreszcie przypadek – czy raczej kombinacja przyczyn wtórnych, która tym mianem określamy nie potrafiąc ich rozwikłać – liczy się bardzo w tym, co oglądamy w teatrze świata.”

Alexis de Tocqueville książka Dawny ustrój i rewolucja

Dawny ustrój i rewolucja, Wspomnienia

O historii

„(…) bardzo sobie cenię aktorki z mojego pokolenie, wśród których jest bardzo dużo wybitnych postaci. To jest Kinga Preis, Magda Cielecka. Po prostu cudowne aktorki, którymi się zachwycam i spotkanie, z którymi zawsze jest czymś niezwykle ciekawym. Jest ich więcej i mogłabym ich wymienić jeszcze nie jedną. Z dojrzałych aktorek, osobą, która dla mnie ma nieprawdopodobną w sobie przestrzeń, jest Maja Komorowska. Niezwykle silna osobowość. Zawsze jej role są nią, a przy tym jest jakaś taka nieuchwytna. To znaczy w ogóle nie wiadomo, co zaraz zrobi. Ma przepiękne wewnętrzne światło, którym na wszystkich emanuje. Cudowna, wybitna aktorka. Podziwiam Ewę Wiśniewską, Krystynę Jandę. Czy cudowną Krystynę Feldman. Z jednej strony była w „Moim Nikiforze” tak bardzo charakterystyczna, a z drugiej zrobiła to niezwykle skromnymi, wewnętrznymi środkami. Naprawdę wybitne aktorstwo. Uważam, że w ogóle mamy bardzo dużo wspaniałych aktorek. Wiele jest takich, o których marzyłam żeby je spotkać. Uprawiających rożne gatunki aktorskie. W teatrze taką dla mnie niezwykłą postacią jest Teresa Budzisz-Krzyżanowska. Jeśli zaś chodzi o świat, to takie aktorstwo, które mnie bardzo głęboko porusza reprezentuje Meryl Streep. Jest to jedna z najukochańszych moich aktorek. Wystarczy zobaczyć, co zrobiła w „Co się wydarzyło w Madison County” Clinta Eastwooda, czy w „Godzinach.””

Maja Ostaszewska (1972) aktorka polska

Kto jeszcze? Glenn Close, Debra Winger, Jessica Lange. Uwielbiam Ummę Thurman.
Źródło: wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28327

O świecie , O świetle , O osobowości

„Kocham teatr, dzięki temu nie mam poczucia, że jestem w pracy, tylko właśnie pracą sprawiam sobie przyjemność. Czuć się w odpowiednim miejscu przy życzliwych ludziach to chyba moje „cztery kilo zdrowego egoizmu.””

Monika Szela (1976)

Źródło: Monika Szela: Mój dynamiczny charakter wszędzie by się objawił http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/157585.html?josso_assertion_id=41C2F7AC7B62B588, „Gazeta Wyborcza” – Rzeszów” online, 7 marca 2013

O przyjemności , O charakterze , O egoiźmie , Kochać się

„Od momentu wejścia do teatru chcemy wprowadzić widzów w przedstawiany świat.”

Maciej Sobociński (1975)

Źródło: Odpowiedzialna wolność, 23 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24243

O świecie , O wolności , O czytaniu

„W dzisiejszym zabieganym świecie krótka forma lepiej się sprawdza. Pisanie dla radia to tworzenie obszaru wyobraźni słowem, które nie dopowiada, lecz sugeruje, inspiruje i pobudza. Doświadczenie wyniesione z dramaturgii radiowej starałem się wykorzystać w pełnospektaklowych sztukach dla teatru. Niektóre z moich komedii trafiają również na sceny studenckie i offowe, co mnie bardzo cieszy.”

Henryk Bardijewski (1932)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wwtc.htm

„Żałuję, że ludzie decydują się tylko na ulubiony smak, tak jakby musieli wybrać: albo kawa, albo herbata. Większość widzów zachwyconych Nigdy w życiu nie zaryzykuje wieczoru w teatrze – boją się, że może być nudno. A teatromani wstydzą się pójść na Nigdy w życiu, bo zostało uznane za filmowy śmieć, fast food.”

Danuta Stenka (1961) aktorka polska

Źródło: Jacek Cieślak, Na scenie czuję się wyzwolona, „Rzeczpospolita”, 1 grudnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nscs.htm

O ludziach , O kawie , O herbacie

Cytaty na temat teatr strona 10

Cytaty na temat teatr
strona 10