Cytaty na temat teatr (1131 cytatów, strona 9)

„Jak się wyrasta w czymś, co ma się na co dzień, to się tego kompletnie nie dostrzega. Ja wzrastałem w teatrze. Rodzice, gdy nie mieli co ze mną zrobić, to zabierali mnie do teatru. Pamiętam, jak przez mgłę, że spałem w położonej tuż przy scenie loży, w Teatrze Śląskim. Ojciec grał. Przebudziłem się, podniosłem, zobaczyłem go i znów się położyłem, bo nic widocznie mnie w tym widoku nie zdziwiło, a potem zasnąłem na powrót.”

Andrzej Grabarczyk (1953) aktor polski

Źródło: Danuta Lubina-Cipińska, Wincenty i Andrzej Grabarczykowie. Ode mnie wziął miłość do teatru, „Śląsk” 7/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odemnie.htm

O miłości , O rodzicach

„Teatry warszawskie, a wraz z nimi i inne z dużych miast, są kompletnie zamknięte na nowe nazwiska. Łatwiej zrobić eksperyment na obrzeżach. Na tak zwanej prowincji można odkryć niesamowitych aktorów. Tam są świetne zespoły i ludzie, artyści, którzy tylko czekają, by ich potraktować poważnie.”

Weronika Szczawińska (1981)

Źródło: Łukasz Drewniak, Śmierć Fredrom i Mrożkom, „Przekrój” nr 10, 5 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/134865.html

O śmierci , O ludziach , O czekaniu

„Kraków jest znakomity, ale do niego tylko wpada się i wypada. Wrocław tętni życiem do rana. Wtedy się chodzi od lokalu do lokalu. W teatrze mówimy, że wędruje się „szlakiem hańby.””

Wojciech Dąbrowski (1959) aktor polski

Źródło: Na szlaku hańby, „Tele Tydzień”, nr 32, 8 sierpnia 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/dabrowski.html

„Nagroda jest zawsze wyrazem indywidualnych gustów oceniających i na szczęście w teatrze nie ma kategorii absolutnych, wedle których można oceniać spektakle. Przeglądy czy festiwale teatralne nie są mistrzostwami Polski w skokach narciarskich, gdzie wygrywa ten, kto skoczy dalej.”

Marek Fiedor (1962)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Opole, 5 czerwca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/otworzylems.htm

O szczęściu

„Uwielbiam filmy, aczkolwiek proces ich realizacji potrafi przyprawić mnie nieraz o ciężkie frustracje. Poszczególne sceny kręci się w bardzo dziwnej kolejności, nie mającej nic wspólnego ani z chronologią, ani z rozwojem postaci. Często zdarza się, że na samym początku mam do zagrania jakąś bardzo trudną sekwencję albo wręcz finał filmu, kiedy jeszcze nie zdążyłem oswoić się z bohaterem, w którego się wcielam! Nie cierpię też sytuacji, w których wiem, że dałem z siebie wszystko, po czym okazuje się, że daną scenę trzeba powtórzyć, bo reżyserowi nie podoba się kompozycja kadru. Praca na planie wymaga olbrzymiej cierpliwości, a także odporności psychicznej. (…) W teatrze jest zupełnie inaczej: po prostu wychodzisz na scenę i grasz. Zdarza się oczywiście, że danego wieczoru nie jestem w najlepszej formie, że moja kreacja pozostawia wiele do życzenia. Myślę sobie wtedy: jaka szkoda, że nie można moich wpadek wyciąć w montażu, chciałbym nakręcić parę scen na nowo. Niestety, co się stało, już się nie odstanie. Teatr to hazard: publiczność kupuje bilety, ale za każdym razem spektakl wygląda inaczej, coś wychodzi lepiej, coś gorzej. Podczas prób aktorowi udaje się nawiązać o wiele bliższy kontakt z reżyserem niż na planie, ale z kolei w filmie można pozwolić sobie na zbliżenia, pokazujące całą gamę uczuć malujących się na ludzkiej twarzy. W teatrze to niemożliwe.”

Ralph Fiennes (1962) aktor angielski

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=16270

O emocjach , O myślach , O cierpieniu , O cierpliwości

„Teatr to rozwój, także praca nad rolą to proces. Natomiast przychodzi się do serialu i gra się coś od końca albo na wyrywki trzy niezwiązane ze sobą sceny, to faktycznie zupełnie inna praca. Grałam np. w serialu Boża podszewka, gdzie pierwszy dzień zdjęciowy to był ostatni odcinek, 15 czy 16…”

Hanna Śleszyńska (1959) polska aktorka

Źródło: „Ad Spectatores”, 18 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dnpa.htm

O grach

„Średnio nadaję się na tyrana, który dręczy sierotkę, a pan Jarosław Kaczyński średnio na sierotkę się nadaje. Próbuje odegrać teatr.”

Bronisław Komorowski (1952) polski polityk, prezydent Polski

o wyjściu posłów PiS z sali obrad Sejmu.
Źródło: politbiuro.pl http://politbiuro.pl/politbiuro/1,85402,5456478,Komorowski__PiS_robi_z_siebie_sierotke.html, 15 lipca 2008

„Telewizja była jest i będzie przede wszystkim rozrywką dla mas, siła rynku zapewne wyeliminuje ambitniejsze programy. Tak naprawdę każdy, kto chce kultury wysokiej, nie ogląda już dziś telewizji, tylko czyta książkę, idzie do teatru czy na dobry film do kina.”

Tadeusz Nyczek (1946) polski krytyk literacki, teatralny i plastyczny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 31 maja 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/czytc.htm

O sile , O czytaniu

„Teatr jest dla mnie trudnym medium. Pewnie dlatego tak wiele czasu mu poświęcam. Zawsze bardzo silnie na mnie działał. Odkąd zaczęłam chodzić do teatru to uczucie, które towarzyszyło mi nieodłącznie, było przeważnie jakimś uczuciem lęku. Może to zabawna konstatacja, ale wygląda na to, że zaczęłam robić teatr „ze strachu”. Coś z tego lęku pozostało we mnie do tej pory. Z obawą wchodzę na widownię. Z przyjemnością oglądam przedstawienia, które „zabierają” mnie z sobą, ale nie zdarza się to zbyt często. Myślę, że z przedstawieniami jest tak, jak ze spotkanymi ludźmi – z jednymi idziesz w dalszą drogę, innych mijasz, jeszcze inni męczą cię swoją obecnością. Czasem mam kłopot z wytrzymaniem na widowni siedząc w środku rzędu, wolę usiąść bliżej drzwi, mam możliwość wyjścia.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: W łupinie orzecha, „Kurier Szczeciński” nr 23, 3 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110550.html

O przyjemności , O strachu , O emocjach , O myślach

„Harujesz osiem godzin, a w tym czasie powstają ledwie trzy minuty filmu. I masz świadomość tego, iż owe trzy minuty muszą być absolutnie najlepsze. Czasem czułem, że wariuję. Teatr natomiast dawał poczucie stabilności.”

Ingmar Bergman (1918–2007) szwedzki reżyser

Źródło: Bergman: Pokonałem wszystkie swoje demony, Dziennik.pl, 13 października 2007, tłum. Zbigniew Mach http://film.dziennik.pl/artykuly/219458,bergman-pokonalem-wszystkie-swoje-demony.html

O czasie

„Była to [Teatr Domowy] najwspanialsza przygoda, jaka mi się przytrafiła w życiu. Mieliśmy możliwość bezpośredniego reagowania na to, co niosło życie. Mogliśmy tupnąć nogą, wrzasnąć, wyśmiać, wygwizdać i żaden cenzor nie miał na to wpływu.”

Ewa Dałkowska (1947)

Źródło: „Film” 1991, nr 06

O życiu

„Rzadko się zdarza, aby poczuć, że zrobiło się coś wyjątkowego, czy to w filmie czy w teatrze. Wyjątkowego dla widzów i dla siebie samego. To kwestia spotkania. Aktorzy, reżyser muszą się ze sobą zgrać, aby uzyskać ten szczególny rezultat. I gdyby tak udało się zrobić taką jedną w życiu rzecz, która zostanie, byłoby to dla mnie ogromną satysfakcją.”

Katarzyna Maciąg (1982) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 5 lutego 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62895

„Aktor musi walczyć o sukces, który przynosi mu również materialną satysfakcję. Teatr jest bez przerwy terenem walki. Zawsze ostrzegałem swoich studentów, że w aktorstwie łatwo nie będzie. Tu nie ma – „stój w kącie, a znajdą cię.””

Bohdan Wróblewski (1929–2012)

Źródło: Krzysztof Kowalewicz, Teraz zostałem prawdziwym emerytem, „Gazeta Wyborcza – Łódź” nr 153, 3 lipca 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/27467.html

O sukcesie , O walce

„W dobrym teatrze aktorzy są przygotowani do zawodu, mają doskonale opanowany warsztat. Taki teatr potrafi zbudować dekoracje, uszyć odpowiednie kostiumy, oświetlić scenę, zapanować nad dźwiękiem, wreszcie jest w stanie równie dobrze i profesjonalnie wystawić sztukę współczesną, jak i dramat napisany trzysta lat temu.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: „Tygodnik Powszechny”, 1 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20208

O czytaniu

„Pamiętam, jak po szkole przyszedłem do Teatru Dramatycznego i w oczach Marka Walczewskiego zobaczyłem cały jego świat: zdziwienie, szaleństwo… To mi się strasznie spodobało. On był niezwykłym facetem. Niemal nie mogłem z nim grać, bo patrzyłem w niego jak w obrazek. Chciałbym tak samo intensywnie przeżywać świat teatru, kina. Żyć nim, cieszyć się nim.”

Marcin Dorociński (1973) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 28 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26244

O świecie , O facetach , O czytaniu , O szaleństwie

„Myślę, że polskiego widza teatr obchodzi o wiele bardziej niż widza w Austrii. Mamy w sobie autentyczną chęć oglądania sztuki. Polski teatr ma dziś bardzo wiele do zaproponowania i każda reakcja widza jest uzasadniona: przyszedł, zapłacił, jego sprawa, co z tym czasem zrobi.”

Jan Klata (1973) polski reżyser i dramaturg

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 15 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ejk1.htm

O myślach , O czasie , O myśleniu

„W szkole wiele można jeszcze aktorowi wybaczyć, w teatrze – już nie. Widz przychodzić, płaci za bilet i nie interesuje go, że czegoś nie umiesz.”

Sambor Czarnota (1977) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 czerwca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/krecim.htm

„(…) chcę grać w teatrze. To ciekawsze niż narzekanie w bufecie na brak premier.”

Wojciech Dąbrowski (1959) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 15 grudnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tylemam.htm

„W teatrze nieważne, jak jest w środku, ale na zewnątrz. W szkole odwrotnie.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Dziennik Polski”, 27 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rusztowaniedl.htm

„Myślę, że poezja przyszłości, nawet w kontaminacji z innymi dziedzinami sztuki – na przykład teatrem, filmem czy plastyką – zachowa w głębinowej warstwie metafizyczny sens. Albo… w ogóle jej nie będzie. Poezja musi zachować swą tożsamość.”

Bogusław Żurakowski (1939)

Źródło: H.B. Klein, Dokąd biegniesz, córko Mnemozyny?, „Przegląd Polski” (tygodniowy literackospołeczny
dodatek „Nowego Dziennika”), Nowy Jork, 21 czerwca 2002.

O zachowaniu , O myślach , O przyszłości , O myśleniu

„(…) teatr jest totalną wolnością (…).”

Ewa Konstancja Bułhak (1971) polska aktorka i wokalistka

Źródło: Każdy w krzywej wieży http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/42129.html

O wolności

„Młody człowiek, który zaczyna działalność w teatrze, ma do wyboru wiele dróg. Kiedy zaczynaliśmy, nie było tego.”

Eugenio Barba (1936) włoski dramatopisarz i reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 30 maja 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ioteatrze.htm

„Improwizacja to rzecz w teatrze niezwykle cenna, zwłaszcza jeśli została dokładnie przemyślana.”

Kazimierz Kamiński (1865–1928)

„Poszłam na reżyserię, aby połączyć zainteresowanie teatrem i muzyką. Robiąc operę, mam taką możliwość.”

Natalia Korczakowska (1979) polska reżyserka teatralna, scenografka, autorka tekstów

Źródło: Tomasz Gromadka, Odświeżyłam kontakt z nutami, „Rzeczpospolita”, 9 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28789

O czytaniu

„Jestem aktorem. Człowiekiem, dla którego Teatr nie jest całym światem, ale nie wyobrażam sobie świata bez Teatru. Teatr to sztuka wyjątkowa, ulotna. To praca zespołowa złożona z myśli wielu twórców, myśli zmaterializowanych w aktorze. To wyobraźnia i ciało aktora są materiałem ostatecznym i najszlachetniejszym. To aktor po wielu próbach, zmaganiach, błędach, załamaniach i chwilach euforii staje na premierze przed publicznością i niesie dzieło skończone, ale jeszcze wobec tej publiczności tworzone. To aktor bierze na siebie odpowiedzialność za wszystkich twórców spektaklu, za jego prawdę lub fałsz.”

Andrzej Prus (1947) polski aktor teatralny i filmowy

O świecie , O sztuce , O myślach , O myśleniu

„Serial ma swój specyficzny rytm, tempo oraz swoją publiczność. Dlatego scenarzyści czuwają nad tym, żeby nie poszło to w jakieś wątki sensacyjno-kryminalne, choć nie ukrywam, bardzo bym chciał. Grając tę postać, bardzo się wyciszyłem. Z natury jestem cholerykiem, a to nie sprzyja kontaktom z ludźmi. Muszę mieć to na względzie, bo oprócz tego, że jestem aktorem, prowadzę własny teatr.”

Wojciech Dąbrowski (1959) aktor polski

o pracy w serialu Plebania.
Źródło: Rodzina jest ze mnie dumna, „Tele Tydzień”, nr 38, 15 września 2008 http://www.plebania.pl/wywiady/dabrowski.html

O rodzinie , O naturze

„Bez ryzyka ten zawód nie istnieje. I to mnie strasznie kręci. Dlatego staram się brać jak najwięcej z tego, co mi świat daje i spełniać się zawodowo na wielu płaszczyznach. Jestem bardzo szczęśliwa, że po szkole trafiłam do Bydgoszczy i nie zasiliłam grona bezrobotnych aktorów, których z roku na rok przybywa. Bo może się nie udać rola, spektakl może okazać się klapą, ale najważniejsza jest ciągła możliwość intensywnej pracy i rozwoju. I o tym zawsze marzyłam. By w teatrze budować bazę aktorskiego rzemiosła, z której zawsze będę mogła czerpać i wciąż do niej wracać.”

Marta Ścisłowicz (1984) polska aktorka

o aktorstwie.
Źródło: „artpapier”, 7 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20333

O świecie , O czytaniu

„Przeczytałem ostatnio ponad 50 nowych sztuk. Po tej lekturze można zapytać, czy istnieją jeszcze hierarchie wartości. Wszystko jest rozchwiane, niejednoznaczne. Berło dzierży dzisiaj dumnie antybohater. Przyzwyczailiśmy się też do stereotypowych podziałów odbiorców teatru – na młodych, starych, inteligentów, robotników. A w życiu spotykamy inteligentnych robotników bez pracy i kompletnych idiotów w elitach władzy. Bohaterem może być hiphopowy król podwórka lub młody człowiek niepewny swych preferencji erotycznych, ale są też niedobitki, które wskażą Kordiana.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 27 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dlaczegok.htm

„Nasze sprawy kocham, chcę mieć tak zawsze, ja patrzę,
Jak ty nas za to nienawidzisz, bo mówimy prawdę,
Jak w teatrze nasze ruchy obserwujesz.”

Borixon (1977) polski raper

Zacieram ręce dzieciak
Źródło: utwór Mówimy prawdę

Kochać się

„Przy całym szacunku dla filmu i telewizji istotę zawodu aktora określa teatr. Granie na scenie jest otwieraniem wyobraźni widza. To proces właściwie nieskończony, choć nawet najlepszy artysta jest ograniczony warunkami stwarzanymi mu przez reżysera.”

Janusz Nowicki (1943)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 20 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wser.htm

„Dziecko ma różne pomysły – chce być kosmonautą, lekarzem… Ja chciałam być tym wszystkim po trochu. A potem życie tak się ułożyło, że zaczęłam interesować się teatrem. I tak już zostało.”

Anna Kociarz (1974) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Morska”, 21 czerwca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kimjest.htm

O życiu , O dzieciach

„(…) gdy się kocha swoją pracę, zrobi się dla niej wszystko. Teatr jest magicznym miejscem. Można w nim zobaczyć rzeczy, których nie da się wytłumaczyć.”

Maciej Pol (1969)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Poznań, 25 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zbudowact.htm

Kochać się

„Już na samym początku wybrałem teatr i on jest dla mnie najważniejszy. A to, co dookoła się dzieje czyli reklama, serial, filmy, godzę z pracą na scenie. Dzięki innym rozmaitym pracom można żyć na poziomie, ponieważ teatr jest na samym końcu, jeżeli chodzi o stawki. Niżej jest tylko radio, ale ono jest tak ważne dla aktora, że można by pracować tam nawet za 25 zł.”

Krzysztof Kowalewski (1937) aktor polski

Źródło: Reklama pozwala nam godnie żyć, PAP Life, 13 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/117015.html

„Teatr daje mi powód do nieustannego zastanawiania się nad istotą życia, śmierci, istnienia. Lubię analizować rzeczywistość. Sam teatr do tego nie wystarcza, dlatego zrobiłam podyplomowe studia filozoficzne i zaczęłam studia doktoranckie.”

Grażyna Rogowska (1972)

Źródło: Teatr pozwala na chwile olśnienia, „Nowa Trybuna Opolska” nr 118, 22 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139614.html

O śmierci , O rzeczywostości , O studiach

„Rola nie powstaje przecież z teorii, tylko z doświadczenia. Z wyobraźni, przeżyć, przemyśleń, z bycia takim, a nie innym człowiekiem. Gdy podczas prób w teatrze analizujemy jakąś postać, szukamy przykładów z życia, bo to pomaga sobie ją wyobrazić. Takich przykładów ze studiów znam setki. Psychologia rozwinęła moją wrażliwość na innych ludzi, ciekawość i otwartość na spotkania z nimi.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: „Zwierciadło” 2005, nr 1

O ludziach

„(…) może całe moje życie jest żartem właśnie, inscenizacją, jak w teatrze, gdzie nic nie jest prawdziwe.”

Anna Kańtoch (1976) polska pisarka fantasy

Czarne

O życiu

„Nie uważam się za „zawodowego aktora”. Zawodowy ma być pilot samolotu, chirurg, budowniczy mostów. Poeta, ksiądz to nie zawód, to coś więcej. U artysty warsztat jest konieczny, ale nie wystarcza. Trzeba dbać o szereg rzeczy znacznie trudniej uchwytnych. Na przykład stosunek do wartości. Udział w miernych, pozbawionych ambicji produkcjach, na przykład w głupich sitcomach telewizyjnych, nie jest bezkarny. Pozostawia ślad. Sztuka aktorska to także odwaga zadbania o własną kondycję moralną, psychiczną, emocjonalną. Ja, kiedy czuję, że za dużo gram w teatrze i zaczynam się zużywać – przerywam. Zajmuję się przez jakiś czas czymś innym. Czytam, podróżuję, wymyślam przepisy kulinarne, słucham muzyki. Uzupełniam to, czego mi akurat brakuje, by być nie tylko rzemieślnikiem, ale przede wszystkim samoświadomym, pełnym człowiekiem. Inaczej nie czułbym się aktorem, ale „produktem” czy wytwórcą „produktów.””

Wojciech Pszoniak (1942) polski aktor

Przynajmniej tak rozumiem etos aktorski i to próbuję przekazać swoim studentom.
Źródło: Joanna Derkaczew, Aktor to nie zawód, „Gazeta Wyborcza” nr 46, dodatek „Gazeta Telewizyjna”, 24 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/133841.html

O sztuce , O podróżowaniu , O czasie , O czytaniu

„Jako katolik uważam, że krytyka Radia Maryja jest konieczna, bo nie zgadzam się z wieloma głoszonymi tam poglądami, ale w teatrze nie prowadzi ona do niczego. Od robienia skeczy jest kabaret. Teatr ma poważniejsze rzeczy do opowiadania. Dlatego żaden z moich spektakli nie miał ostrza publicystycznego.”

Piotr Cieplak (1960) polski reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 4 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tpos.htm

„Chodzi o teatr świadomie oddziaływający na widza. Droga tego oddziaływania – „przez serce – do umysłu”. To rodzi konsekwencje ściśle praktyczne: w pracy nad daną sztuką każdy fragment akcji winniśmy stawiać pod kątem świadomego poruszenia emocji widza w sposób najwłaściwszy dla tych wielkich uczuć, jakie aktualnie pragniemy w nim obudzić.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: W tonacji entuzjastycznej http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7004, „Dziennik Polski” nr 27, 1 lutego 1955, s. 3–4.

O emocjach , Serce

„Grając w sztuce, trzeba dobrze rozłożyć swoje emocje i siły na całe dwie godziny. Nikt nie zważa, czy życie prywatne aktora, samopoczucie i dyspozycja pozwalają mu bez trudności grać w spektaklu. Mimo to jest wielu aktorów, którzy nie wyobrażają sobie życia bez teatru. Często bywa i tak, że aktorzy nie grający w danym przedstawieniu przychodzą wieczorem do teatru. Bo teatr to ich azyl prawdziwy drugi dom. Teatr jest solidny, a film płochy. Intensywna praca na planie filmowym trwa kilka tygodni, a później już jest inna rola, inny reżyser, najczęściej inny partner, nowe życie. Ja jestem nieco zdemoralizowana filmem, tym, że obraz i dźwięk utrwala się raz na całe życie, a nie tworzy każdego wieczoru. Nie umiem wyobrazić sobie, że mogłabym grać czterysta razy to samo.”

Beata Tyszkiewicz (1938) aktorka polska

Nie wszystko na sprzedaż (2004)
Źródło: s. 107

O życiu , O domu , O sile , Obraz

„Teatr potrzebuje dramatu. Literatura oparta jest na niuansie, jest delikatna, ulotna. Teatr jest brutalny, zdecydowanie prostszy niż literatura.”

Alvis Hermanis (1965)

Źródło: Tomasz Kireńczuk, Nekrolog dla starej Europy Rozmowa z Alvisem Hermanisem, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/897-nekrolog-dla-starej-europy.html

O literaturze

„W kinie nie mamy do czynienia z oczami, potem, łzami, wszystko jest na płachcie ekranu. Sceny powstawały kiedyś… A w teatrze wszystko jest teraz. Widz jest i świadkiem, i współtwórcą tej teraźniejszości.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„TV Sat Magazyn”, 4 listopada 2005

Łza

„Stawiamy postulat teatru prawdziwie aktualnego, w którym pożądane przez nas wielkie uczucia odbiorcy odnoszą się do spraw konkretnych, wobec naszych czasów – aktualnych.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: W tonacji entuzjastycznej http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7004, „Dziennik Polski” nr 27, 1 lutego 1955, s. 3–4.

O emocjach

„Żeby tworzyć teatr, trzeba przede wszystkim chcieć (…).”

Kinga Kaczor (1981)

Źródło: Iza Mikrut, gazeta festiwalowa „Sztajgerowy Cajtung”, 9 sierpnia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/30753

O czytaniu

„Kierowanie teatrem jest wyłącznie hazardem. Nawet ruletką. Z tą tylko różnicą, że w teatrze na rejon, w który wpadnie kulka, mam wpływ. W kasynie jest z tym gorzej.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Tele Tydzień”, 27 października 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rusztowaniedl.htm

„Doświadczyłem teatru prowincjonalnego, więc mam dużo pokory do tego zawodu. Nigdy jednak nie bałem się pracy i nie narzekałem. Jak było gorzej w zawodzie, to wspólnie z kolegą, też aktorem, zaczęliśmy sprzedawać toruńskie pierniki z samochodu na placu targowym we Wrocławiu. A były to czasy, w których takich rzeczy nie było w normalnym obrocie. Interes przynosił zyski, jednak później poprawiło się w zawodzie, więc zarzuciliśmy działalność biznesową.”

Cezary Żak (1961) polski aktor

Źródło: Artur Cichmiński, Wygrałem casting rozstrzygany poza granicami kraju. Rozmawiamy z Cezarym Żakiem, stopklatka.pl, 12 kwietnia 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37209

„Lata spędzone w Katowicach to był wspaniały okres. Dzięki spektaklom Teatru Telewizji poznałem wielu znakomitych aktorów, takich jak Bronisław Pawlik czy Roman Wilhelmi. Zagrałem w świetnym przedstawieniu z Henrykiem Bistą, Markiem Kondratem i Grażyną Szapołowską. Grałem w nim z moim kolegą z Teatru Śląskiego Beniem Krawczykiem. Potem przeczytaliśmy w gazecie recenzję: „Dobra sztuka, cudne role więźniów stworzyli bracia Krawczykowie”, a on mógłby być moim ojcem – a nie jest. Pamiętam też jakiś kryminał z Kaliną Jędrusik.”

Mirosław Krawczyk (1953)

Źródło: Grażyna Antoniewicz, Na ekranie był nawet śląskim wampirem, „Polska Dziennik Bałtycki” nr 34, 9–10 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155939.html

O sztuce

„Cieszę się, że moi pacjenci zobaczą mnie w teatrze bez straszącego białego fartucha. Wspólnie będziemy oglądać spektakl, śmiać się i wzruszać. Osoby niesłyszące mają szansę uwierzyć, że są tacy jak inni. To dla nich ważne od strony psychologicznej. To forma terapii. Dla osób słyszących, które często zapominają o tym, że ktoś może żyć w świecie ciszy, takie spotkanie w teatrze też będzie – mam nadzieję – ważnym doświadczeniem. Uwrażliwi ich na problem.”

Henryk Skarżyński (1954) polski lekarz otolaryngolog, audiolog i foniatra, konsultant krajowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 11 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rozmowao11.htm

O problemach , O zapominaniu

„Podjęłam trudną dla mnie decyzję wychodząc z teatru. Zrobiłam tak jednak dlatego, że chciałam spędzać wieczory z moją córką. Ostatnio głównie zajmowałam się rozwijaniem firmy.”

Joanna Orleańska (1974) polska aktorka

Źródło: Artur Cichmiński, Warto ryzykować, spełniać marzenia. Rozmowa z Joanną Orleańską, stopklatka.pl, 20 września 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69417

O marzeniach , O decyzjach

„To jest pierwszy i jedyny w swoim rodzaju aktor w czarnych okularach i skórze – taki nasz Brando. Bardzo charyzmatyczny facet na ekranie. Ze Zbyszkiem Cybulskim najbardziej kojarzy mi się dworzec we Wrocławiu. Jestem z Legnicy i Wrocław był swego rodzaju moim „oknem” na świat. Marzyłem o tym by zdać do szkoły teatralnej i jeździłem na różne festiwale teatru amatorskiego. Zawsze ta postać Zbyszka była dziwnie obecna przez tę płytę pamiątkową na tym dworcu.”

Tomasz Kot (1966) duchowny polski, jezuita

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=34514

O świecie , O facetach

„[Aktorzy] To zabawni ludzie. Są czasami jak małe dzieci. Chodzą z głową w chmurach, mają specyficzny humor, swoje fanaberie. Można mieć nawet wrażenie, że w teatrze roi się od Piotrusiów Panów. Oczywiście, życie prywatne potem to weryfikuje.”

Malwina Kusior (1986) polska aktorka

Źródło: Paweł Gzyl, Historia jak z Hollywood, „Polska Gazeta Krakowska” nr 213, 12 września 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/146028.html?josso_assertion_id=F73F98B5BC7F6D3B

O życiu , O dzieciach , O ludziach , O historii

„Teatr dramatyczny świetnie uzupełnia się z teatrem muzycznym i odwrotnie, a ja potrzebuję tej koordynacji.”

Anna Sroka (1977) aktorka polska

Źródło: Człowiek jest sumą tego, co sam przeżył…, „Dziennik Teatralny”, Katowice, 20 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cjstc.htm

„(…) jeśli nie przyciągnę widzów, to muszę zamknąć teatr. Skończmy z tym, że grzechem jest przyciągać ludzi do teatru przy pomocy rozpoznawalnych nazwisk!”

Emilian Kamiński (1952)

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 18 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24114

O ludziach , O czytaniu , O pomocy

„Aktorstwo to sztuka reagowania. Wchodząc na scenę, mam do czynienia z żywą materią, inną każdego dnia zarówno w zespole, jak na widowni. Teatr nie jest powtarzalny. Teatr jest żywy.”

Barbara Wysocka (1978)

Źródło: Rytmy wewnętrzne, „Tygodnik Powszechny” nr 51, 19 grudnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108221.html

O sztuce

„W radiu tworzymy teatr wyobraźni, który odwołuje się przede wszystkim do wrażliwości słuchacza, do jego pejzażu wewnętrznego. Rzecz polega bardziej na rozpoznaniu osobowości granego przeze mnie bohatera niż jego cech zewnętrznych. Nie ma rekwizytów ani kostiumu, ale są realizatorzy, którzy dbają, by wypełnić sceniczną przestrzeń. Scenografię i atmosferę miejsca budują, używając całej gamy dźwięków czy utworów muzycznych. To znakomici fachowcy.”

Mariusz Benoit (1950) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 grudnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wsnm.htm

O osobowości

„Pierwsze czytanie scenariusza czy dramatu jest dla mnie rozdziewiczaniem siebie względem tekstu. Potem dokonuje się już megapracę. Trzy miesiące w teatrze lub w filmie o ile dostaje się na tyle wcześniej scenariusz.”

Eryk Lubos (1974)

Źródło: wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61544

O czytaniu

„Jako dziewięciolatek grałem w Teatrze Roma tytułową rolę w spektaklu Piotruś Pan, ale to było coś innego. Wtedy traktowałem teatr jak zabawę, przygodę. Teraz podszedłem do tego bardzo poważnie. Zależało mi, żeby ludzie nie pomyśleli, że wyszedł na scenę jakiś leszcz, który dorobił się troszeczkę popularności na serialach i pcha się do teatru. Chciałem, żeby widzieli, że się przygotowałem i że mimo braków warsztatowych daję z siebie wszystko. Mam nadzieję, że się udało.”

Marek Molak (1990)

o roli w spektaklu Przebudzenie wiosny.
Źródło: Joanna Rutkowska, Gwiazda rocka na wagarach!, 10 października 2011 http://www.barwyszczescia.pl/91920/wstrzelilem-sie-w-te-role.html

O ludziach , O gwiazdach , O wiośnie

„Coraz bardziej zaznacza się podział na aktorów teatralnych i filmowych. Aktorzy teatralni są znakomitymi rzemieślnikami, są oddani swojemu teatrowi.”

Igor Michalski (1957) polski aktor

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 8 maja 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mmme.htm

„Jak zdawałam do PWST, marzeniem większości studentów było grać w dobrym teatrze. Dziś kandydaci na aktorów marzą o graniu w serialu, co było obciachem, jak kończyłam studia. Coraz mniej aktorów, którzy pracują tylko w teatrze. I garstka tych, którzy grają tylko w filmach. Takie były też moje marzenia – grać w teatrze i robić ambitne kino. Później jednak, kiedy okazuje się, że tych propozycji nie jest zbyt dużo i na dużą rolę w dobrym filmie można czekać lata, perspektywa się zmienia. Jak nie ma się propozycji filmowych gra się w serialach, które czasem również dają satysfakcję. Wszystko zależy od projektu.”

Magdalena Popławska (1980) polska aktorka

Źródło: Artur Cichmiński, Magdalena Popławska: Nikt nie zwraca na mnie uwagi, 6 listopada 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=82395

O marzeniach , O grach , O studiach , O czasie

„Aktorstwo jest dla mnie poszukiwaniem, odkrywaniem siebie, emocji, stanów, które w prywatnym życiu często są pochowane. W teatrze muszę przyjmować to, co się ze mną w danej chwili dzieje, to kim jestem, jak się czuję. To jest bycie tu i teraz, takie jazzowanie z rzeczywistością i tym, co mnie spotyka w życiu i na scenie.”

Marta Gajko (1977)

Źródło: Marta Gajko: Kobieta – orkiestra! http://www.barwyszczescia.pl/3939/niespielak-francuzka.html

O kobietach , O poszukiwaniu , O rzeczywostości

„Rutyna zabija w spektaklu to, co najważniejsze, i trzeba uważać, żeby w nią nie popaść. Ale w teatrze, mimo powtarzalności kwestii, żaden spektakl nie jest taki sam. Jedynie tremę odczuwam taką samą wchodząc na scenę po raz piąty czy pięćdziesiąty piąty. Za każdym razem staram się do tego podchodzić właśnie w ten sposób.”

Magdalena Walach (1976) polska aktorka

Źródło: By pasji nie zabiła codzienność – rozmowa z Magdaleną Walach, 6 stycznia 2011 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6699/By-pasji-nie-zabila-codziennosc-rozmowa-z-Magdalena-Walach.html

„Czuję się zażenowany, kiedy słucham artystów znających odpowiedź na każde pytanie. Wydaje mi się, że stan, w którym człowiek wie wszystko, to wewnętrzna martwota. Przecież urok życia polega również na tym, że ciągle coś się zmienia. Stale pojawiają się nowe pytania. Szukam odpowiedzi w literaturze, teatrze, kinie. Nie noszę ich gotowych w sobie, dlatego nie lubię wywiadów. Całą swoją pracę traktuję jako formę dialogu. Teatr jest rozmową z widzem, podczas której największym twardzielom zdarza się płakać, chociaż nikomu się do tego nie przyznają. Jeżeli nie nawiążę kontaktu z drugim człowiekiem podczas spektaklu, to nie ma sensu potem tłumaczyć przyczyn tego niepowodzenia. Aktorstwo nie jest zawodem, który można uprawiać teoretycznie.”

Mariusz Benoit (1950) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 grudnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wsnm.htm

O literaturze , O płaczu , Niepowodzenie , Sens

„Krystyna Janda jest dla mnie niedoścignionym wzorem organizatorki. Aktorzy przychodzą do jej teatru jak na skrzydłach.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 30 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20986

O czytaniu

„Godność teatru podnosi się i umacnia, gdy na jego deski zstępuje poezja. Ona zamienia przybytek sztuki, zwanej przez Voltaire’a „wzniosłem małpowaniem” (singerie sublime) w świątynię – przy jej ołtarzach odbywa się mistyczne zbratanie duszy ludzkiej z tajemnicami losu i piękna idealnego, które wznosi się ponad szarą pospolitość.”

Józef Kotarbiński (1847–1928) polski pisarz, krytyk i aktor

Źródło: W służbie sztuki i poezji http://www.sbc.org.pl/dlibra/doccontent?id=33950, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1929, s. 9.

O losie , O tajemnicy , O duszy

„Siedząca w fotelach publiczność, też, podobnie jak aktorzy, jak teatr, jest nośnikiem pewnych treści. Przychodząc do teatru przynosi ze sobą rzeczywistość pozateatralną. I te dwie rzeczywistości – sceniczna, przekazywana przez aktorów, czyli przez postaci i rzeczywistość publiczności, ta pozateatralna (…) – wchodzą ze sobą w związek, który nazywa się interakcją. I w tym momencie następuje świadome lub podświadome przyjmowanie przez widzów rzeczywistości przedstawionej. Inną rzeczą jest, czy publiczność się z tą rzeczywistością przedstawioną identyfikuje czy też nie, ale ją przyjmuje i już z samego tego faktu, że siedzi na widowni i jest, jakby powiedział Wyspiański: „przytomna grze na scenie.””

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

O grach , O rzeczywostości

„Zaczynaliśmy od recitalu na Studenckim Festiwalu Piosenki, potem rzeczywiście uprawialiśmy kabaret, ale od czasu Pop-show, Trzech zdań o umieraniu czy Wszyscyśmy z jednego szynela coraz bardziej skłanialiśmy się ku teatrowi. Ostatnie nasze przedsięwzięcie Ca-sting to już pełnowymiarowy spektakl.”

Dariusz Starczewski (1965)

o Grupie Rafała Kmity.
Źródło: Wypieszczone numery, „Życie Warszawy”, 6 sierpnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wypieszczonen.htm

O życiu , O czasie

„Dowiedziałam się, że mam raka, kiedy byłam w ósmym miesiącu ciąży z trzecim dzieckiem. Cesarka, chemioterapia, operacja, znowu chemioterapia, radioterapia. Okazało się, że choroba jest mocno zaawansowana. I tak żyję już trzy lata. Na początku chciałam uciec od teatru. Spanikowałam: „zaraz, zaraz, całe życie na próbach, ja jeszcze nie zdążyłam pożyć, muszę zająć się sobą, dziećmi, rodziną”. Kiedy jednak rozejrzałam się na spokojnie, stwierdziłam, że nic mi tak dobrze na chorobę nie robi, jak czynne uprawianie zawodu.”

Lidia Schneider (1968–2011)

Źródło: Małgorzata Potoczak-Pełczyńska, Lidia Schneider już nie zagra, „Nowiny Jeleniogórskie”, 26 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129899.html

O życiu , O dzieciach , O chorobach , O rodzinie

„(…) Warszawie nieodzownie potrzebny był teatr nie tylko o nowoczesnej budowie i urządzeniach scenicznych, lecz i o nowoczesnych zamierzeniach artystycznych, szczególnie pod względem inscenizacji, reżyserii i sztuki dekoracyjnej, które w owym czasie były w Warszawie zupełnie obce. Poza tym chodziło o teatr, który by systematycznie pielęgnował repertuar klasyczny i interesował nim publiczność. Ogólną dewizą nowo powstającego teatru było: dzieło sztuki w najdoskonalszej artystycznej formie.”

Arnold Szyfman (1882–1967) polski dramaturg i reżyser teatralny

Źródło: Powstanie Teatru Polskiego. Teatr Polski w Warszawie 1913–1923, Warszawa 1923

O czasie

„Są aktorzy, którzy przegrali swoje życie i nie odnieśli sukcesu, a są w teatrze na etatach. Uważam, że tak jak w każdym innym zawodzie, tak i w teatrze istnieją darmozjady, które nic nie potrafią, a biorą pieniądze za etat i całe życie przechadzają się na tyłach sceny. Nigdy nie zagrają prawdziwej roli, bo ich to nie obchodzi. Z drugiej strony natomiast jest grupa osób wybitnych, która uważa pieniądze za rzecz drugorzędną i oddaje się zawodowej misji z pasją.”

Krzysztof Materna (1948) polski twórca telewizyjny i radiowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 12 kwietnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/opowiesco3.htm

O życiu , O pieniądzach , O sukcesie

„Fascynacja, która sprawia, że teatr może być esejem o człowieku, świecie, rozważaniem o ludzkim smaku, może być polemiką, albo refleksją nad skarleniem inteligenta, może mówić o gnuśności i niepodatności na poezję, marzenia…”

Rudolf Zioło (1952)

Źródło: Monika Mokrzycka-Pokora, Rudolf Zioło, culture.pl, listopad 2009 http://magazyn.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_ziolo_rudolf

O marzeniach

„Teatrów, które czują się w obowiązku formować świadomość i gusta widza, nie ma, wbrew pozorom wiele. W Warszawie to Współczesny Maćka Englerta, także Narodowy, który pod dyrekcją Jana Englerta urósł do rangi najważniejszej sceny w Polsce – zresztą za dyrekcji Grzegorzewskiego też był taki, tyle że trochę inaczej. Niewiele jeszcze wiemy o nowym Dramatycznym: dopiero się zapowiada.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: „Dziennik”, 14 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kzrzu.htm

„Kiedy na festiwalu piosenki aktorskiej we Wrocławiu przeciskałem się przez tłum szturmujący spektakl, w którym grałem, usłyszałem: „Te, Margaret Astor, nie pchaj się!” Chcę wymazać się z pamięci widzów jako chłopak z reklamy. Muszę zaistnieć w teatrze i w kinie. Później się zobaczy.”

Paweł Deląg (1970) aktor polski

Źródło: „Filipinka”, 1995

Chłopak

„Teatry, które walczą, aby dogonić film, będą padać, ponieważ nie takie jest ich przeznaczenie. Ich przeznaczeniem jest to, aby dać człowiekowi czas na refleksję.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„TV Sat Magazyn”, 4 listopada 2005

O czasie

„Odwołuję trzy jedności – czasu, miejsca i akcji. Ich estetyczna tyranię. W teatrze metacodzienności 'teatr' odzyskuje swój rytualny sens. Przywracam mu godność i urodę, i ostateczność, i zwykłość, i prostotę – Gotowania mleka – Zamykania i otwierania drzwi – Ubierania i rozbierania – Patrzenia przez okno. Od tej pory 'teatr' jest miejscem pośrednim – takim jak schody, jak korytarz, jak Ziemia. Jest zwykły.(…) Teatr metacodzienności jest teatrem powszechnym i jednostkowym. Umożliwia kontakt suwerennych jednostek poprzez to co społeczne i wspólne, bez rezygnacji z tego co jedyne. Nie chce zadawać bólu, choć wie wszystko o bólu i śmierci.”

Helmut Kajzar (1941–1982)

Źródło: „Teatr” 1997, nr 7–8 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kajzar_helmut

O śmierci , O czasie , O gotowaniu , Sens

„Teatr może być po nic, ponieważ jest kreacją, sztuką. I nie musi pouczać. Teatr jest po prostu uczynieniem sztuki ze zdolności człowieka do zabawy. Czasem sama zdolność do zabawy pozwala nam dystansować rzeczywistość w której żyjemy, zauważyć, że w tej rzeczywistości odgrywamy role.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 14 sierpnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dswm.htm

O rzeczywostości , O czasie

„Zanim zagrałem w tej nieszczęsnej Stawce…, która zaszuﬂadkowała mnie na całe życie, miałem szereg ról mundurowych. Zawsze czułem się wypożyczony z wojska. Mój dowódca, tam gdzie odbywałem służbę, wypożyczył mnie do sztuki granej w lubelskim teatrze, gdy zachorował jeden z aktorów. I tak zostało. Ale spłacam dług wobec wojska, grając od czasu do czasu takie właśnie role.”

Stanisław Mikulski (1929–2014) polski aktor filmowy i teatralny

Źródło: gala.pl http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/artykul/stanislaw-i-kuba-mikulscy-co-ich-wzrusza.html

O życiu , O czasie

„W teatrze obchodzi się co jakiś czas okrągłe rocznice rozpoczęcia drogi życiowej czy artystycznej. Takie okazje są dobre dla przypomnienia, że dany aktor w ogóle istnieje, coś tam zrobił i warto mu poświęcić chwilę uwagi.”

Edward Linde-Lubaszenko (1939) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kielce, 12 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19611

O czasie , O czytaniu

„Jestem wzruszony, że czytają mnie ludzie młodzi, jestem wzruszony tym, że mogłem czytać swoje wiersze w Teatrze Narodowym w Warszawie zaraz po takich wybitnych poetach jak Różewicz, Herbert czy Miłosz.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O ludziach , O czytaniu

„Uważam, że teatr pokazuje nam to, w czym tkwimy po uszy w życiu. Jest przecież odbiciem świata.”

Danuta Stenka (1961) aktorka polska

Źródło: Jacek Cieślak, Na scenie czuję się wyzwolona, „Rzeczpospolita”, 1 grudnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nscs.htm

„Na pomysł nakręcenia remake'u Krzyżaków wpadłem 2 lata temu podczas realizacji dla teatru TV spektaklu „Farrago”. W sztuce zostało użytych kilka scen ukazujących bitwę pod Grunwaldem a pochodzących z filmu Aleksandra Forda. Kiedy zacząłem je uważnie oglądać doszedłem do wniosku, że należałoby je nakręcić na nowo – przy użyciu współczesnej technologii – tak aby stworzyć wielkie i niezapomniane widowisko.”

Jarosław Żamojda (1960) polski reżyser filmowy, operator i scenarzysta

Źródło: Marcin Kamiński, Specjalnie dla FilmWebu - wywiad z Jarosławem Żamojdą, filmweb. pl, 16 września 2000 http://www.filmweb.pl/news/Specjalnie+dla+FilmWebu+-+wywiad+z+Jaros%C5%82awem+%C5%BBamojd%C4%85-15403

„Nigdy nie można powiedzieć, skąd się biorą pomysły literackie. Bo to był pomysł na teatr, ale w gruncie rzeczy rodzaj takiego pomysłu natury literackiej.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 29 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dscw.htm

O naturze

„Ludzie chodzą najchętniej na farsy i komedie, wolą ulegać iluzjom, uciekać w bajkę. Z drugiej strony istnieją teatry, które odniosły sukces w dziedzinie sztuki społecznej. Teatr Wybrzeże, na przykład, od roku czy półtora, pokazuje wiele sztuk bardzo silnie osadzonych we współczesnych realiach i nie może narzekać na brak zainteresowania. Obawiam się jednak, że masowa publiczność nie oczekuje tego typu spektakli czy filmów.”

Feliks Falk (1941) reżyser polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza” Trójmiasto, 25 stycznia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrnie.htm

O ludziach , O sukcesie

„Nie rozumiałam i nie rozumiem aktorów, którzy uważają, że można stosować inną hierarchię w pracy, a inną w życiu prywatnym. Jeżeli aktor uważa reżysera za wyrocznię we wszystkim i pozwala się traktować przedmiotowo, a nie jako współtwórcę, to będzie się np. bezzasadnie obnażał. Dla mnie jest to upokorzenie i poniżanie nie tylko siebie, ale i widza. Chciałam robić coś swojego, realizować własną wizję teatru.”

Izabela Drobotowicz-Orkisz (1958)

Źródło: „Nasz Dziennik”, 31 grudnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrzprz.htm

„Norwid mówił, że są „białe tragedie i wysokie komedie”. Chciał, żeby w teatrze mówiono o współczesności, o zwykłych ludziach, a nie tylko o bohaterach narodowych i zwrotnych punktach historii. Jego myślenie jest mi bliskie i dlatego zdecydowałem się opowiedzieć o współczesności komedią. Ale nie komedią nudną i bez refleksji, tylko taką, w której zobaczymy nas samych.”

Paweł Kamza (1963)

Źródło: „Gazeta Wyborcza – Wrocław”, 3 stycznia 2004

O historii , O myślach , O myśleniu

„Każdy teatr ma teraz swoją trupę teatralną, która nie zmienia się co roku. A co roku z czterech szkół aktorskich wychodzi po 20 osób. Może 20 proc. zdobywa pracę w zawodzie. Jednak uważam, że w każdym zawodzie, jeśli człowiek naprawdę się stara, może coś zdziałać.”

Agata Stawarz (1978)

Źródło: Co dalej?, „Gazeta Wyborcza w Szczecinie”, 13 maja 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/codalej.htm

„To był chrzest bojowy, bo przeżywałem prawdziwe katusze, wiedząc, jak powinien wyglądać teatr.”

Krzysztof Boczkowski (aktor) (1979)

o pracy w objazdowym teatrzyku „Teatr Katharsis”, w którym przeszkadzał mu niski poziom.
Źródło: Małgorzata Matuszewska, Aktor wszechstronny: zagra i w „Kopciuszku”, i nago na scenie, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 88, 15 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115386.html

„Calderon daje aktorom niesłychane pole do popisu w tym zakresie, dotąd rzadko wykorzystywane. Doskonale oddał to jedynie wasz Grotowski, którego w Calderonie zafascynowała właśnie ta siła ciała. Muszę tu dodać, że teatr Grotowskiego wywarł na mnie olbrzymie wrażenie, w walnym stopniu przyczyniając się do powstania mej książki.”

Antonio Regalado (1932–2012)

Źródło: Wojciech Stańczyk, Nie doić Szekspira http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=61157, „Przekrój”, nr 28/2611, 9 lipca 1995, s. 28–29.

O książkach , O wrażeniach , O sile

„Teatr k2 to moje dziecko.”

Teresa Sawicka (1949) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 6 listopada 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mamm.htm

O dzieciach

„Muzyki w spektaklu nie słyszałem więc. Nie było to zresztą możliwe, bo teatr nie ma własnego sprzętu odtwarzającego i wynajmuje go bardzo oszczędnie – w miarę potrzeb. Ale myślę, że moja muzyka wtopi się w spektakl. Jestem z niej zadowolony – jest dokładnie taka, jaką chciałem zrobić.”

Antoni Gralak (1955)

Źródło: Tadeusz Piersiak, Pokombinowałem, poprzestawiałem..., „Gazeta w Częstochowie”, 4 października 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/agaralak.htm

O muzyce , O myślach , O myśleniu