Cytaty na temat staruszek (42 cytatów)

„Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem,
Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie,
Powiada przewiązując pomidory:
Innego końca świata nie będzie,
Innego końca świata nie będzie.”

Czesław Miłosz (1911–2004) polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz i krytyk literacki, noblista

Źródło: Piosenka o końcu świata http://www.milosz.pl/w_poks.php

„Jakie trzeba mieć wyobrażenie na temat komunikacji społecznej, żeby powiedzieć, że premier „dobrze się komunikuje”? Istnieje na przykład taki staroświecki pogląd, że komunikacja polega na wzajemnej wymianie informacji i opinii. Aby ta nieznana już prawie w dzisiejszych czasach procedura mogła zaistnieć, potrzebne są dość proste techniki: trzeba nie tylko umieć mówić, ale także słuchać ze zrozumieniem i odpowiadać na pytania.
A jak komunikuje się premier i nie tylko on, właściwie wszyscy przedstawiciele rządzącej ferajny? – Ile kosztuje nas wojna w Iraku? – Obywatele Iraku są bardzo zadowoleni z funkcjonowania polskiej misji. – Czy zamierzacie posłuchać wezwania arcybiskupa Gocłowskiego i zrezygnować z występowania w Radiu Maryja? – Moja matka, wdowa i staruszka, nie wyobraża sobie życia bez tego radia. – Czy słyszeliście o tym, że budżet musi być wcześniej uchwalony? – Marszałek Marek Jurek od lat daje dowody swojej bezstronności. – Czy nie czujecie pewnego dyskomfortu związanego z udziałem pani Gut w Krajowej Radzie Sądownictwa?”

Kinga Dunin (1954) polska publicystka, socjolog kultury, krytyk literacki

Jestem człowiekiem wierzącym. I tak dalej, i tak dalej.
Źródło: felieton Z wyrazami sympatii http://kobieta.gazeta.pl/wysokie-obcasy/1,53665,3180057.html, „Wysokie Obcasy”, 25 lutego 2006

O kobietach , O wojnie , O komunikacji , O matce

„Nie masz wpływu na to, że ktoś cię zrani na tym świecie, staruszku, ale masz coś do powiedzenia na temat tego, kim ta osoba będzie. Podoba mi się mój wybór.”

John Green książka Gwiazd naszych wina

Postać: Augustus Waters
Gwiazd naszych wina

„Mówię ci wyraźnie, pokazywali to w telewizji! – darł się wniebogłosy.
– Bzdura – powiedział z pełnymi ustami ten drugi – w życiu żem nie słyszał podobnej durnoty. He? No! Betonowe statki? Weź się odwal! He? No!
– Pokazywali w telewizji – krzyknął pierwszy, rozglądając się wkoło. W jego oczach widać było prośbę o wsparcie. Nasze spojrzenia spotkały się na chwilę, która dla mnie trwała kilka długich sekund.
– Beton nie może pływać – stwierdził poważnie łysol. – Wrzuć do zupy kawałek betonu, to zobaczysz, co zrobi. Pójdzie na dno. Ja ci to mówię! He? No!
– Trudno z tobą gadać! – jęknął mały staruszek. – Przecież powietrze je unosi! Myślisz, że jak pływają inne statki? Kurnia, wrzuć do zupy kawałek żelaza, to masz jak z tym betonem. Ale połóż na powierzchni łyżkę i co?
– Tylko że łyżka jest z aluminium! – triumfował łysoń.”

Petr Šabach (1951–2017)

He? No!
Zakład

O myślach , O wsparciu , O myśleniu

„Za bardzo ulegamy wyobrażeniu o JP II jak o człowieku skromnym i nielubiącym sławy, powszechnym zwłaszcza wśród Polaków. Papież jako starszy człowiek był dziecinny i próżny. Jak każdy staruszek lubił bawić się kontaktem z tłumem. I nasycać się tą energią. Papież lubił wiwaty i śpiewy na swoją cześć.”

Kazimiera Szczuka (1966) polska historyczka literatury

Źródło: gazeta,pl, Awantura u Olejnik o pontyfikat papieża. „Wmanewrował kościół w spór z cywilizacją”. „Cicho bądź”, 1 maja 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,9523842,Awantura_u_Olejnik__Spor_o_pontyfikat_papieza___Wmanewrowal.html

„Przynajmniej nie powiedzą, że „najwyższy czas, żeby staruszek opuścił teatr.””

Ingmar Bergman (1918–2007) szwedzki reżyser

o zakończeniu kariery.
Źródło: Ingmar Bergman idzie na emeryturę, Wyborcza.pl, 29 lipca 2004 http://wyborcza.pl/1,75475,2187796.html

O czasie

„Nikomu nie przyszło na myśl, że staruszek [Juan Vicente Gómez] może umrzeć. Nie było przywódcy. Nie wiedziano, co robić, i w tej niepewności pozwolono, aby Kongres, organ stworzony przez znienawidzonego dyktatora, zebrał się i wyłonił jego sukcesora. Cóż za typowo wenezuelski gest!”

Erna Fergusson (1888–1964)

Źródło: Venezuela, Nowy Jork, 1952, s. 61., cyt. za: Ryszard Schnepf, Wenezuela 1945: Wojskowi za demokracją? w: Zamachy stanu, przewroty, rewolucje. Ameryka Łacińska w XX w. pod redakcją Tadeusza Łepkowskiego, Spółdzielnia Wydawnicza Czytelnik, Warszawa 1983, ISBN 8307008336, s. 120.

O demokracji , O myślach , O myśleniu

„Nie zna mnie. A to dobre! Ma staruszek tupet!”

Mata Hari (1876–1917) tancerka holenderska, stracona za szpiegostwo

gdy żona generała Messiny’ego (starego i trwożliwego kochanka Maty Hari) prosiła o zwolnienie go z obowiązku świadczenia w jej procesie, „gdyż jej mąż nie tylko nie zna, ale nigdy nie słyszał o oskarżonej”.
Źródło: Adam Ian, Seks i sława. Od Kleopatry do Polańskiego, op. cit., s. 63.

O seksie , O kochankach

„Wychodząc z tej knajpy, Diabeł ciągnął jeszcze Krakersa na dziwki. Stali przed knajpą w mroźną grudniową noc i wzajemnie poklepywali się po ramieniu, wylewając swoje wszystkie żale, jakie mieli do otaczającego ich życia. Diabeł kilka razy spawiował po wyjściu z knajpy, co zostało zauważone przez parę wracających z wieczornego spaceru staruszków.
– Patrz, kochanie, taki młody, a już… – powiedział starszy mężczyzna do żony.
– Właśnie dlatego, że jestem młody – odpowiedział mu Diabeł, pomiędzy wydalaniem z siebie kolejnej sekwencji wymiocin. – Jak będę stary, to będę pierdolił młodym za uszami, tak jak ty to robisz… ch… stary!”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

jeszcze dodał.
Oni już nie wierzą…

O nocy , Kochać się

„Nie działaj pochopnie, kiedy stajesz naprzeciw łysych, pomarszczonych i uśmiechniętych staruszków!”

Terry Pratchett książka Złodziej czasu

Pierwsza Zasada.
Złodziej czasu (2001)

„Nie wiem, w jakim stanie będzie moja pamięć za kilkadziesiąt lat. Być może będę miał już pierwsze symptomy choroby Alzheimera, gdy będę takim poczciwym staruszkiem, który lekko już przygarbiony będzie poruszał się o lasce. Wiem jednak, że ludzka pamięć tak naprawdę kształtuje poczucie tożsamości indywidualnie każdego człowieka. Pamiętając, tak naprawdę wiemy, jakie są nasze korzenie i kim jesteśmy w otaczającym nas dookoła świecie.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Chciałbym umrzeć z miłości

O chorobach

„w domu społecznej nie-opieki
nie-obojętność nie-uśmiechy
siedząc staruszka nie-szczęśliwa
nie-boga bezustannie wzywa”

Paweł Grabowski (1759–1794)

Źródło:

O Bogu , O uśmiechu , O domu , O obojętności

„Wtedy Matka Przełożona w obecności wszystkich zebranych, ogarniętych wielkim wzruszeniem, wydobyła sztandar biało-czerwony, pięknie haftowany, ukryty do tej chwili w poszewce poduszki. Poprzedniego dnia w jakimś momencie wezwała nas do swego pokoiku. Patrzyłyśmy z podziwem, z jakim oddaniem ta staruszka haftowała polski sztandar. Dotykałyśmy delikatnie biało-czerwonego materiału, chowanego od tylu lat właśnie na tę chwilę, kiedy będzie mogła go zawiesić na domu. Uśmiechała się do nas, nie przerywając roboty. Już jutro – mówiła – na naszym domu zawiśnie sztandar. I tak się stało. Stanęliśmy na baczność. Powoli sztandar zawisnął na domu. Początkowo nieśmiało, tu i ówdzie, a potem w coraz to nowych domach ukazywały się biało-czerwone znaki wolności. Sztandary spływały z okien, balkonów i bram… Był to bardzo nierozważny krok, bo dom tak ozdobiony nieustannie był ostrzeliwany, jeśli nie przez czołgi, to przez ukrytych „gołębiarzy”, którzy sprytnie z różnych kryjówek strzelali na ulice, podwórka i w okna.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 27.

O domu , O matce , O wolności , O wspomnieniach

„Urodziłem się i wychowałem w Prokocimiu. Na moim podwórku między blokami towarzystwo było zawsze podzielone: jedni za Wisłą, drudzy za Cracovią. Ja trzymałem się z tymi z Cracovii, właśnie dzięki nim trafiłem na pierwszy trening, później zaś na pierwszy mecz „Pasów”. Na moją prośbę mama zapisała mnie do trampkarzy Cracovii trenowanych przez pana Książka. Pamiętam go jako dziarskiego staruszka, wspaniałego człowieka o gołębim sercu, bezgranicznie oddanego „Pasom”. W klubie spędziłem kilka dobrych lat, zagrałem sporo meczów, wielokrotnie nasza rywalizacja poprzedzała zmagania pierwszej drużyny. Proszę sobie wyobrazić, jak wielkim przeżyciem dla młodego chłopaka są mecze przy kilkutysięcznej widowni!”

Paweł Deląg (1970) aktor polski

Źródło: Tęsknota do wielkości, wywiad, 2004 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/4919.html

O książkach , Chłopak , Serce , Trening

„Wesołe jest życie staruszka.”

Jeremi Przybora (1915–2004) polski aktor, satyryk, poeta, piosenkarz

tytuł piosenki z muzyką Jerzego Wasowskiego z Kabaretu Starszych Panów z 1960, wykonanie Wiesław Michnikowski.

O życiu

„(…) staruszkowie, jak wiadomo, są przygłusi. A jeśli nawet nie są, to zwykle tacy się robią, gdy słyszą coś, czego nie chcą słyszeć.”

Tomasz Piątek (1974) polski pisarz i dziennikarz

Bagno

„Sędzia w Nowym Jorku wydał werdykt, że 98-letni mężczyzna nie był w pełni władz umysłowych, żeniąc się w zeszłym roku. Sędzia pewnie ma rację, bo staruszek poślubił odkurzacz.”

Conan O'Brien (1963) komik amerykański

Źródło: Conan O’Brien – gadki wybrane VII http://www.joemonster.org/art/4912/Conan_O_Brien_gadki_wybrane_VII

„Przebudziłeś się? Jesteś w europejskim kurorcie.
Wokół staruszkowie. Ubrani standardowo.
Młodzież przekornie – w wystrzępionych dżinsach.
Elegantka spaceruje w długiej sukni
Rozciętej pionowo od stopy po udo.
Na nosie dziewczyny złote kółeczko.
Piskliwy śmiech. Rozmowy po angielsku,
Niemiecku, rosyjsku. Inne słowa
Słowiańskie słychać od czasu do czasu.”

Bogusław Żurakowski (1939)

Źródło: Maskarada, „Dekada Literacka” 1995, nr 10 (112)

O młodzieży , O dziewczynach , O śmiechu , O czasie

„Cholera jasna! Teraz już dokładnie wiem, gdzie byłam w czasie, gdy Staruszek Bóg rozdawał inteligencję: w kolejce obok, po francuski strój kąpielowy. Po zakupie stroju obłowiłam się zimowymi butami i kożuchem z guzikami z kości (…) Potem zjadłam kanapkę z łososiem i wróciłam do Boga – po ten nieszczęsny olej do głowy. Ale, jak się łatwo domyślić, dla mnie już nie wystarczyło. Podobnie jak i dla kilku innych osób cierpiących na zespół Gansera, bradyphrenię czy też oligofrenię w zaawansowanym stadium debilizmu.”

Wiktoria Płatowa (1965)

Postać: Warwara Andriejewna Sulejmnienowa – Waria
Rytuał ostatniej nocy
Źródło: Preludio Andante

O Bogu , O butach , O inteligencji , O czasie

„Ani ciszy, ani pełnego mroku, bez odblasku neonów srebrzącego firankę. Ani zapachu ziół, wilgotnej kory sosen, butwiejących liści – przez uchylone okno sączyły się się do pokoju aromaty nocnego ogrodu. Wdychałem je głęboko, z uczuciem błogości. Dobrze mi było. Zobaczyłem w ciemnościach nieszczerze uśmiechniętą twarz Agnieszki, usłyszałem jej głos ni to napastliwy, ni z poczuciem winy: O co chodzi, Jarek, niech skonam, czepiasz się głupstw! To Zbych mnie wyciągnął do kina, nie ja go! A ty nie byłeś w cyrku z Marylą? Nieprawda, żadnej draki ci nie zrobiłam, zmyślasz. Dobra, niech będzie, to ja kupiłam bilety – i co z tego? Ty przecież miałeś mecz, wiedziałam, że nie pójdziesz, dlatego ci nie proponowałam. Pójdziesz na ten film z Marylką? Proszę bardzo, wcale nie będę zazdrosna… Te ostatnie słowa były niedobre, bo zabrzmiały szczerze. I uśmieszek Agnieszki – ironiczny, chłodny, jakby prowokujący. Zrozumiałem wtedy, że mnie już nie kocha, że szuka pretekstu, aby zerwać, że chce chodzić ze Zbychem. Dlaczego nie śmie powiedzieć mi tego wprost? Czyżby kołatały w niej resztki uczucia, którym byliśmy przepełnieni wtedy, na obozie harcerskim, owej bezksiężycowej, gwieździstej nocy, kiedy staliśmy na mostku dotykając się ramionami i patrząc w posrebrzoną wodę? A następnego dnia widzieliśmy parę staruszków idących wolno pod rękę i Agnieszka powiedziała, że my kiedyś też będziemy tak szli – ona i ja. I że starość musi być straszna, ale ze mną nie boi się nawet starości.
Ładnie umiała mówić. Jej rzęsy trzepotały przy tym jak dwa czarne motyle, a oczy jaśniały łagodnym blaskiem przez mgłę.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Ząb Napoleona

O starości , O pokoju , O emocjach , O zerwaniu

„Raz do gazety „Słowo Niebieskie”
(skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie)
przyszedł maluśki staruszek z pieskiem.
(skumbrie w tomacie pstrąg).”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Skumbrie w tomacie

„Na dworze mroźno, szumi ulewa,
Jakiś staruszek dąży do wioski,
Srebrzyste włosy wiatr mu rozwiewa,
W ustach brzmi piosnka do Matki Boskiej.
Może on głodny, spragniony może?,
Wynieś mu chleba, daj kubek wody!”

Władysław Bełza (1847–1913) polski poeta

Źródło: Dziadek

O matce

„Należy się obawiać, że ten zwierzchnik szatański ze Wschodu przemierza już naszą Ojczyznę. Bo jak zrozumieć dziennikarza, który relacjonując z Łodzi pogrzeb bestialsko zamordowanego śp. Marka Rosiaka określa ten bolesny obrzęd jako „folklorystyczną imprezę ze staruszkami śmiesznymi, z flagami i krzyżami”. A czym wytłumaczyć rozmowę dwóch dobrze zarabiających ludzi, którzy w czasie pogrzebu Pary Prezydenckiej w Krakowie komentowali mówiąc o potrzebie tropienia demonów polskiego patriotyzmu i tak głośno, że ludzie zebrani przy telebimie zaczęli protestować u władz TVN?”

Antoni Dydycz (1938) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: KONIECZNIE PRZECZYTAJ. Poruszająca, piękna, mądra homilia bpa Dydycza do uczestników Marszu w obronie TV TRWAM, wpolityce. pl, 21 kwietnia 2012 http://wpolityce.pl/wydarzenia/27115-koniecznie-przeczytaj-poruszajaca-piekna-madra-homilia-bpa-dydycza-do-uczestnikow-marszu-w-obronie-tv-trwam

O ludziach , O czasie , O ojczyźnie

„– A długo tu pani jest? – dopytywał staruszek.
Coś śliskiego podeszło jej do gardła.
– Od kur… – urwała przekleństwo. – Od urodzenia.
Nie, nie znajdzie spokoju za żadne skarby. Odwróciła się na pięcie, mamrocząc przepraszająco:
– Źle się czuję.
– Może jakoś pomóc? – Nie dawał spokoju starszy pan.
Znowu miała na końcu języka: „tak, kurwa, sprowadź szamana!”, ale powstrzymała się, odchodząc bez słowa.”

Andrzej Ziemiański (1960) polski pisarz

Żołnierze Grzechu
Źródło: s. 37

„Rosjanie mieli dobrych zawodników kiedyś. Był Gruzin Tsakadze, taki krzepki, niewysoki… Dwa lata temu w Innsbrucku jak rękę ścisnął to jakby w imadło włożył! Taki zażywny staruszek.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Rosjanach.
Skoki narciarskie, Willingen 2005

„Jedną z zasług lat 60. jest to, że nagrano i wydano wówczas trochę muzyki o niezwykłym czy też eksperymentalnym charakterze. Kim byli ci mądrzy, niezwykle światli menadżerowie, którym zawdzięczamy Złotą Erę Amerykańskiej Muzyki? Idący z duchem czasu młodzieńcy o kwiatowym oddechu? Nie – starzy, żujący cygaro faceci, którzy słuchali taśm i mówili: „ Bo ja wiem…, Co to, kurwa, jest? Dobra wypuść to, wiadomo? Nie wiadomo.”
Takie podejście do muzyki przynosiło znacznie więcej dobrego niż postawa dzisiejszych bossów. „Młodzi z głową na karku” są o wiele bardziej zachowawczy, a także o wiele bardziej niebezpieczni od swych poprzedników. Skąd się wzięli? Paru wylądowało w branży dlatego, że ich ojcami byli niektórzy z owych staruszków, od których jechało tytoniem. Inni sami utorowali sobie drogę na szczyty – pewnego dnia gość z cygarem mówił: „Posłuchaj Sherman. Zaryzykowałem, wypuściliśmy to i ani się obejrzałem, gdy sprzedaliśmy kilka milionów egzemplarzy. Ja wciąż nie mam pojęcia, co to, kurwa było, ale trzeba nam zrobić tak jeszcze raz. Posłuchaj, co ci powiem, Sherm. Ktoś nam musi dać cynk, co teraz wypuścić. Dlaczego nie przyjmiemy do roboty jakiegoś z tych hipisowskich skurwieli?”
Tak więc przyjmują do pracy jednego z hipisowskich skurwieli – nie żeby miał robić coś poważnego – przynosi kawę, listy, stoi z boku i patrzy, co się dzieje – wyrabia się. Pewnego dnia staruszek z cygarem mówi: „Posłuchaj Sherman, myślę, że możemy mu zaufać – wygląda na to, że się powoli otrzaskał. Zrobimy go naszym przedstawicielem – niech ON gada z tymi pojebami od tamburynu i kadzideł. On rozumie to całe gówno, przecież ma takie same włosy jak oni”.
Od tej chwili młodzian pnie się i pnie, nie mija wiele czasu, jak trzyma nogi na biurku i mówi: „Niech pan wywali Shermana panie Maxwell. Aha, ten nowy zespół… Nie możemy ryzykować… to po prostu nie to, czego chcą dzieciaki. Wiem, bo przecież mam takie same włosy”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Takiego mnie nie znacie

O zaufaniu , O kawie , O myślach , O charakterze

„Bostałojewa rozchyliła kołnierz na gardle Ajny i wszyscy ujrzeli ciemną, zapiekłą szramę wokół szyi – ślad po lince, która przecięła krtań i spopieliła oddech owej dziewczyny. Tu nadszedł Afanasij Bożew, by wezwać Bostałojewą i inżyniera na naradę.
– Przecież miliardy rozmaitych ludzi umarły bezużytecznie – rzekł Bożew. – A wy tu stoicie i jednej żałujecie! Mało na świecie zostało mieszkańców!? (…) Pożałujcie choćby mnie, jeśli hula w was zgniły liberalizm!
– Wszystkich żałować nie trzeba – oświadczyła staruszka, sędziwa robotnica, która wciąż tu tkwiła – wielu trzeba zabić…”

Andriej Płatonow (1899–1951) pisarz rosyjski

Juwenilne morze

O ludziach , O dziewczynach

„Z panem Ogdenem dobił trudnej transakcji, wymuszając całego świniaka za dwie linijki Symonidesa.
Pan Bellington, stary samotnik, dał złoty zegarek za aforyzm Heraklita. Twierdził, że zrobił dobry interes.
Staruszka, pani Heath, wymieniła funt pierza gęsiego za trzy zwrotki poematu pod tytułem „Atalanta w Kaledonii” autorstwa niejakiego Swinburne'a.
Pan Mervin, właściciel restauracji, kupił kompletną krótką odę Katullusa, charakterystykę Cycerona pióra Tacyta i dziesięć wersów z Katalogu Okrętów Homera. Dał za to wszystkie swoje oszczędności.
Ja sam niewiele miałem, jeśli idzie o pieniądze i dobra materialne. Lecz za wyświadczone mu usługi Smith ofiarował mi jeden akapit z Montaigne'a, powiedzonko przypisywane Sokratesowi i dziesięć wyrwanych z kontekstu wersetów Anakreonta.”

Robert Sheckley (1928–2005) amerykański pisarz science fiction

Źródło: Mnemon

O pieniądzach

„Przyjaciele moi i przyjaciółki! Nie odkładajcie na później ani piosenek, ani egzaminów, ani dentysty, a przede wszystkim nie odkładajcie na później miłości. Nie mówcie jej: „przyjdź jutro, przyjdź pojutrze, dziś nie mam dla ciebie czasu”. Bo może się zdarzyć, że otworzysz drzwi, a tam stoi zziębnięta staruszka i mówi: „Przepraszam, musiałam pomylić adres…” I pstryk, iskierka gaśnie.”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

Cytaty z tekstów literackich, Rozmowy w tańcu (1992)

O czasie

„Rzecz to piękna zaprawdę, gdy krocząc w pierwszym szeregu,
Ginie człowiek odważny, walcząc w obronie ojczyzny;
Kiedy atoli swe miasto i ziemię żyzną porzuca,
Wnet żebrakiem się staje – los to najgorszy ze wszystkich -
Jako że z miłą swą matką i z ojcem staruszkiem się błąka,
Dzieci maleńkie przy sobie mając i prawą małżonkę.”

Tyrtajos

Źródło: Rzecz to piękna..., tłum. Włodzimierz Appel

O losie , O dzieciach , O matce , O ojczyźnie

„Mam cztery dwudziestki. Tak mówią Francuzi, a ja to sobie przejąłem, bo „osiemdziesiątka” kojarzy się ze staruszkiem.”

Jan Machulski (1928–2008) aktor polski

o wieku 80 lat.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 3 lipca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cdwu.htm

O wieku

„Oto w cerkwi staruszka zgarbiona
Knoty świeczkom gasnącym przycina,
A jednak – to świątynia Salomona,
Wyzłocona cała
I niczyja.”

Jelena Szwarc (1948–2010)

Źródło: Świecznik dziewięcioramienny, tłum. Elżbieta Zechenter-Spławińska

„Mój pradziadek występował w Gdańsku w 1880 roku, mam w archiwum zdjęcia z tych występów. Mój dziadek też się tu produkował. Także mój ojciec! W 1943 roku, jako więzień, w niemieckim cyrku. Jako młodzieniec został skierowany do niemieckiej fabryki broni. Stamtąd wyciągnął go pewien dobry Niemiec, wielbiciel cyrku, dając mu stosowne papiery. I zamiast produkować bomby, ojciec mój rozśmieszał niemieckie kobiety, bo one stanowiły przeważającą część widowni.(…) Ojciec czuł się głupio. Był często obiektem napaści niemieckich panien i wdów: taki młody, taki prężny, jego miejsce jest na froncie, a nie w cyrku! Przepraszam, mówił wtedy, po pierwsze jestem tu nie z własnej woli, jestem więźniem, cudzoziemcem, a po drugie co: staruszkowie mają fruwać na trapezach? Niemniej, wspominał tamte czasy podle.”

Leo Bassi (1952) włoski komik i aktor

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 13 lipca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gwiazdyf.htm

O kobietach

„Oszczędź mi obleśnych, obrzydliwych szczegółów i powiedz, jak niby miałbym temu zaradzić.
Staruszka wzruszyła ramionami.
-A skąd niby mam wiedzieć?! Jestem wiedźmą, a nie poradnią małżeńską! Przynieś jej kwiaty, powiedz komplement, cokolwiek.”

Jakub Ćwiek (1982) polski pisarz fantasy

Kłamca 4 Kill'em all
Źródło: rozdział 4, s. 79

O Kwiatach

„Zupełnie niespodziewanie zadzwonił do mnie Terry Gilliam i powiedział: „Chciałbym, żebyś zagrał u mnie główną rolę, uroczego staruszka”. Uznałem, że wybrał mnie, bo zaledwie garstka aktorów w moim wieku może jeszcze mówić. Szczęście wciąż mi dopisuje, bo z każdym rokiem zostaje ich mniej, więc póki żyję i mam się nieźle, mogę stawiać się na wezwania. Przyjąłem propozycję.”

Christopher Plummer (1929) aktor kanadyjski

o roli w filmie Parnassus: Człowiek, który oszukał diabła.

O szczęściu , O wieku

„Wciąż nie rozumiem, dlaczego widok dojrzałej kobiety obejmującej młodego mężczyznę szokuje, podczas gdy staruszek z młódką, chcący się w ten sposób pokrzepić, wydaje się naturalny…”

Catherine Deneuve (1943) francuska aktorka filmowa

Źródło: wywiad Jerome’a Garcina, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 20 grudnia 2010.

O kobietach

„Skoro tylko kot doprowadzony został do komisariatu, stwierdzono tam, że rzeczony obywatel intensywnie wonieje spirytusem, w związku z czym jego zeznań nie przyjęto za dobrą monetę. Tymczasem staruszka, dowiedziawszy się od sąsiadów, że jej kota przymknęli, popędziła do komisariatu i zdążyła na czas. Wystawiła kotu jak najpochlebniejsze świadectwo, zeznała, że zna go od pięciu lat, od małego kociaka, że ręczy za niego jak za samą siebie, udowodniła, że nigdy jeszcze się nie zdarzyło, by przyłapano go na czymś zdrożnym, oraz że nigdy nie wyjeżdżał do Moskwy. W Armawirze się urodził, tu się wychował, tu się kształcił w łowach na myszy.
Kot został uwolniony z więzów i zwrócony właścicielce, acz, co prawda, ciężko doświadczony przez los – przekonał się bowiem na własnej skórze, co to znaczy fałszywe posądzenie i oszczerstwo.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O losie , O kotach , O prawdzie , O czasie

„Słońce. Mdło. Tutaj stoimy w kolejce, a tam, na przeciwległym chodniku, idą i idą, mijają i mijają, bez przerwy lizą i lizą, skąd tyle tego, przecież już jestem o dwadzieścia kilometrów od centrum Buenos Aires! A jednak mijają i mijają, wciąż wyłażą zza rogu i przechodzą i wyłażą i przechodzą i wyłażą i przechodzą i wyłażą aż zwymiotowałem. Zwymiotowałem, a ten co przede mną stał spojrzał i nic, bo i cóż! Tłok.

Ja znowu zwymiotowałem i - nie wiem, czy nie przesadzam - jeszcze raz zwymiotowałem. Cóż jednak z tego znowu i z tego jeszcze raz, kiedy tam znowu przechodzą i jeszcze przechodzą, a w samym Buenos Aires, jest z pięć milionów pięć razy dziennie chodzących do wychodka czyli w sumie dwadzieścia pięć milionów na dwadzieścia cztery godzin, zwymiotowałem, podjechał ombibus i wsiadaliśmy, jeden za drugim, a trzeci za drugim i siódmy za szóstym, szofer ziewał, przyjmował pieniądze, wydawał bilety, płaciliśmy jeden za drugim, ruszamy, jedziemy, radio, przygrzewa, duszno, przelewa się przede mną roztopione masło rozlewające się jejmości ze złotym naszyjnikiem a staruszkowi coś się gaworzy, wpychają się, napychają, wypychają, pchają, ja bym zwymiotował…

Po co? Miliony! Miliony! Miliony! Iluż wymiotowało w tej samej chwili w Buenos Aires, ilu? Ze stu może, w sumie, ze stu pięćdziesięciu? Więc po co dodawać jeden więcej wymiot? Jakież bogactwo! Milionerem byłem, wszystko mnożyło mi się przez tysiąc i milion.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O bogactwie , O pieniądzach , O słońcu

„Wiśnie były wyborne, a Gerda głodna, więc jadła, uśmiechając się z zadowoleniem, gdy staruszka złotym grzebieniem czesała jej złote włosy. Czesała je długo, w dziwnym blasku czerwonych i niebieskich szybek, a Gerda zapomniała o Kaju, babce i rodzicach, bo grzebień był zaczarowany, staruszka zaś była wróżką.”

Hans Christian Andersen książka Królowa Śniegu

The Snow Queen

O rodzicach

„Najszczęśliwszy okres w moim życiu to stan wojenny. Podobnie najstarsze pokolenie zazwyczaj z sentymentem wspomina czasy okupacji, bo wtedy dzisiejsi staruszkowie byli młodzi. A gdy człowiek się starzeje, młodość wydaje się szczęśliwa, nawet jeśli przypadała na czas bomb i łapanek.”

Kuba Sienkiewicz (1961) polski muzyk i lekarz

Kubatura, czyli elektryczne wagary (2015)
Źródło: Kubatura, czyli elektryczne wagary, Warszawa 2015, s. 74.

O czasie

„Przekładałem wówczas każdemu, kto tylko chciał mnie słuchać, że Stalin uderzy na nas z tyłu. Ale nasze społeczeństwo było tak odważne, tak entuzjastyczne, tak chciało bronić granic Polski w walce z nienawistnym wrogiem niemieckim, że nie chciało sobie komplikować zagadnienia przewidywaniem rosyjskiego na nas najazdu. Pamiętam, jak na dwa tygodnie przed wybuchem wojny siedziałem z moją córeczką na zamkowych wałach nieświeskich. Obok mnie siedział marszałek Jodko-Narkiewicz, staruszek, patriarcha staroszlacheckich tradycji. Patrzył on w stronę granicy bolszewickiej, odległej zaledwie o osiem kilometrów, i twierdził, że stamtąd przyjdzie dla nas pomoc. Staruszek myślał tylko o Gdyni i Gdańsku.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Historia Polski od 18 listopada 1918 do 17 września 1939

O myślach , O myśleniu , O wojnie , O pomocy

„Posłuchałem tego staruszka, co wyszedł z przemówienia premiera, ale niestety poza tym, że się zapluł, to w żadnej wypowiedzi nie odniósł się do choćby jednego cytatu z wystąpienia Mateusza Morawieckiego, po prostu przyszedł poskrzeczeć.”

Cezary Gmyz (1967)

o profesorze Politechniki Wrocławskiej Ryszardzie Krasnodębskim.
Inne wypowiedzi
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114883,23145835,cezary-gmyz-o-93-letnim-bohaterze-staruszek-sie-zaplul-jest.html, 15 marca 2018