Cytaty na temat scena (847 cytatów, strona 2)

„Olechowski posłuży Piskorskiemu za taran, który wprowadzi na polską scenę polityczną nową partię. Historia, jeśli się powtarza, to w formie farsy.”

Jarosław Gowin (1961) publicysta, senator VI kadencji

o odejściu Andrzeja Olechowskiego z PO do Stronnictwa Demokratycznego.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1607857,0,1,olechowski-opuszcza-po-tusk-jego-list-jest-zabawny,wiadomosc.html, 2 lipca 2009

O historii , O odejściu

„W życiu nie wrócę do teatru. To było masakryczne przeżycie. Wpakowałem się w gówno. W sztuce dla mnie najważniejsza jest wolność, a aktorstwo z wolnością nie ma nic wspólnego. To zniewolenie, pornografia. Robisz tylko to, co każe reżyser. Przeczytałem książkę „Aktor według Kantora” i tam jest to świetnie wytłumaczone. Aktor powinien być traktowany jak manekin i w sztuce ma o tyle znaczenie, o ile dobrze się komponuje na scenie. Śmieszy mnie, że aktorzy nadal myślą, że zmieniają świat, a tak naprawdę nic nie mają do powiedzenia. Ze starszymi aktorami jest inaczej. Oni coś przeżyli, zrozumieli, z nimi można pogadać. Najgorsi są młodzi gówniarze, którym palma odbija.”

Maciej Maleńczuk (1961) polski artysta rockowy, poeta

Źródło: Maciej Maleńczuk – Spowiedź skandalisty http://polki.pl/viva_artykul,10012577,1.html

O świecie , O myślach , O wolności , O myśleniu

„Trudno mi się popisać belkantem, bo go nie mam. Śpiewam jak potrafię. Jeśli ktoś to zaakceptuje – to dobrze, jeśli nie – to wyłączy płytę. Chrypię, ale nie ja pierwszy. Włodzimierz Wysocki to dopiero charczał! Albo Tom Waits. Bob Dylan też nie śpiewa, wręcz fałszuje. Nie zaliczam siebie oczywiście do tej kategorii, ale nie jestem też śpiewającym aktorem. Nienawidzę śpiewania aktorskiego. Bo to banał! Kiedy aktor śpiewa, że drży i drży. Wysocki, który był przecież aktorem, kiedy wychodził na scenę z gitarą, wykonywał piosenkę, a nie odgrywał na scenie teatr.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: „Nowa Trybuna Opolska”, 20 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26648

O śpiewie , O czytaniu

„Muzyk albo aktor wychodzi na scenę po to, żeby zmuszać do refleksji, do przemyśleń lub, po prostu, zachwycać. Śmiech jest dużo bardziej bezkompromisowy. Bo albo coś jest zabawne, albo nie. Trzeba więc mieć w sobie trochę bezczelności, żeby proponować ludziom, aby wydali na ciebie pieniądze.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: „Dziennik Bałtycki” 16 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19742

O pieniądzach , O śmiechu , O czytaniu

„Paradoksalnie niewiele spotykaliśmy się na planie, nie mieliśmy wielu scen ze sobą, bo ta relacja jest rzeczywiście przez internet. Dochodzi do spotkania w Paryżu i tam następuje spełnienie. Granie z kimś bliskim scen bliskości jest trudne…”

Magdalena Cielecka (1972) polska aktorka

O relacjach

„Właśnie w orkiestrze Lunceforda poznałem, co to znaczy cieszyć się powodzeniem i sławą. Wkrótce po przyłączeniu się do jego orkiestry zaczęło na mnie wywierać wpływ jeszcze coś innego. Nastąpiło to w wyniku zetknięcia się z niezwykłą kobietą.
Po raz pierwszy spotkałem Idę Fitzpatrick w garderobie. Miała wprost nieprawdopodobny talent do przedostawania się do pomieszczeń za sceną, gdzie nawet my, muzycy, nie chodziliśmy. Wyspecjalizowała się w odwiedzaniu muzyków i piosenkarzy, żeby z nimi porozmawiać o Biblii. Jakże znała tę Księgę! Szczególnie nam, muzykom i artystom estradowym, potrzebne było to orędzie, ponieważ wiedliśmy nazbyt swobodne życie.”

Trummy Young (1912–1984)

Muzyka zawładnęła moim życiem

O życiu , O kobietach

„Gdy opuszczę scenę, będę najsławniejszym człowiekiem w Ameryce.”

John Wilkes Booth (1838–1865) amerykański aktor, zabójca Abrahama Lincolna

gdy jeden z klientów tawerny, do której zawitał Booth, zażartował: „Nigdy nie będzie pan takim aktorem jak pański ojciec”; wieczorem tego samego dnia Booth dokonał udanego zamachu na Lincolna.
Źródło: Rodney Castleden, Krwawi mordercy, maniacy szaleni i nienawistni – od starożytności do czasów współczesnych. Część I – zabójstwa polityczne, truciciele i trucicielki, szaleńcy, tłum. Olga Kaczmarek, wyd. Bellona, Warszawa 2008, ISBN 9788311112544, s. 189.

„Na przykład irytował mnie tłum ludzi podrygujący dziesięć metrów od sceny w rytm naszej muzyki… banda debili, którzy przychodzili na koncerty napić się piwa, pogapić się na cycki i poskakać.”

John Frusciante (1970) gitarzysta amerykański (Red Hot Chili Peppers)

O ludziach

„Jan Rokita jest największym nieudacznikiem sceny politycznej.”

Roman Giertych (1971) polski polityk narodowy

Źródło: Polsat, 6 lutego 2006

„(…) wśród ludzi opisujących teatr nastąpiła zmiana pokoleniowa. Młodzi krytycy gustują w młodym teatrze, tworzonym przez ich rówieśników, to zrozumiałe. A starsi często usiłują nadążyć za młodymi. Na ogół wolą spektakle będące kalką naszej rzeczywistości. Teatr społeczny, jako obszar poszukiwań artystycznych, zawsze był i będzie potrzebny, ale nie powinien być powszechnie obowiązujący i doraźny. Ci, którzy piszą o teatrze często zapominają, że teatr jest sztuką, a ta wymaga dystansu, metafory i poezji. Jeśli któryś z krytyków mówi mi: fizjologia, bebechy na scenie, brutalizm – tak, ale na teatr, taki jak u ciebie, szkoda mi czasu – to myślę, że teatr w ogóle przestał go interesować.”

Krzysztof Orzechowski (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 5 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtsro.htm

O ludziach , O poszukiwaniu , O myślach , O rzeczywostości

„Moi rodzice często mnie pytają: „Marieta, ale co daje Ci ten teatr? W sumie nie zarabiasz tam pieniędzy i się tylko męczysz.” Ale teatr daje mi wiele. Dzięki niemu mogę wysłuchać po spektaklu ludzi, którzy mówią szczerze wzruszeni: dziękuję. Nie da się tego przeliczyć na żadne pieniądze. Scena też jest dla mnie takim skakaniem na bungee. Za każdym razem jak patrzę na widzów, dostaję pozytywnego „stresa”. Uwielbiam to! Natomiast po takim dniu w teatrze jestem niewiarygodnie zmęczona.”

Marieta Żukowska (1982) aktorka polska

Źródło: Scena jest dla mnie skakaniem na bungee... – wywiad z Marietą Żukowską http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/2005/Scena-jest-dla-mnie-skakaniem-na-bungee-wywiad-z-Marieta-Zukowska.html

O pieniądzach , O ludziach , O rodzicach

„W sumie dubbing to trudna praca. Aby zagrać, trzeba umieć przede wszystkim dobrze czytać, oprócz tego trzeba mieć dużą bystrość w ogarnięciu spraw technicznych. Stojąc w pomieszczeniu z mikrofonem, mamy przed sobą lampeczkę i tekścik, a przed nosem ekran telewizyjny albo kinowy. Na ekranie tym mamy tzw. time-code, czyli cyferki na dole wskazujące minuty oraz sekundy. Nagrywając coś, musimy wejść równo z time-code'em, patrząc na tekst oraz na kłapnięcia trzeba wypowiedzieć daną kwestię, która znajduje się w tekście. To jest trudne i czasem są jakieś zabawne sceny podczas nagrań, które rozładowują to napięcie i przyczyniają się do lepszej współpracy nagrywającego aktora z reżyserem nagrania.”

Mariusz Czajka (1961) aktor polski

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/czajkamariusz/

O czasie , O czytaniu , O współpracy

„Na scenie gram postać stworzoną przez autora i mówię cudzym tekstem. A tutaj jestem naprawdę sobą i mówię własnym głosem.”

Magdalena Zawadzka (1944) aktorka polska

o zbiorze felietonów Kij w mrowisko.
Źródło: Dystans do siebie, „Kobieta i Styl” 2001, nr 2

O kobietach

„Kocham teatr i całkowicie świadomie wybrałam szkołę teatralną. Gdybym chciała grać tylko w filmach, to poszłabym do filmówki. Poza tym jestem przekonana, że scena jest jedynym miejscem, gdzie do perfekcji można opanować swój warsztat aktorski. Ostatnio więcej występowałem w filmie, ale w tej chwili ponownie zamierzam skupić się na teatrze. Ten powrót traktuję jako swego rodzaju oczyszczenie, powrót do źródła.”

Dorota Landowska (1969) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1310

O perfekcji , Kochać się

„W telewizji o wydarzeniach mówi się w procentach, w liczbach… Na scenie teatralnej nagle te dane istnieją w jednej, bardzo bliskiej postaci. Sprawy, o których np. w informacjach, mówi się bardzo ogólnie, tu są na wyciągnięcie ręki. Nagle możemy się tym ludziom przyjrzeć i poczuć ich emocje. W teatrze przede wszystkim czuje się emocje (…).”

Paweł Demirski (1979) polski dziennikarz i dramaturg

Źródło: „Życie”, 3 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/starzenies.htm

O życiu

„Jestem bardzo poruszony muzyką renesansową, ale wciąż kocham grać hard rocka – jeśli tylko jest on wyrafinowany i ma za sobą pewną myśl. Nie chcę rzucać się po scenie i robić z siebie idiotę, a widzę obecnie wiele zespołów tak robiących. Wiele rzeczy dzisiaj mnie niepokoi – jest tyle muzyki pochodnej. Gdzie się podziały progresywne kapele jak Cream, Procul Harum, Jethro Tull czy Experience? Można iść dalej, ale musimy z tym żyć.”

Ritchie Blackmore (1945) brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta

Źródło: thehighwaystar.com, luty 1991 http://www.thehighwaystar.com/interviews/blackmore/rb199102xx.html

O myślach , O myśleniu , Kochać się

„Trzeba powiedzieć, żeby ludzie chodzili na kabarety, bo kabaret istnieje tylko z widzem. Telewizja nie przekazuje tej energii, która istnieje na prawdziwej scenie, w kontakcie artysty z widzem. Każdy, kto był pierwszy raz na kabarecie, mówił mi, że odkrył go na nowo.”

Robert Górski (1971) polski twórca kabaretowy

Źródło: Seweryn Domagała, Rozmowa o kabarecie - Czubaszek, Andrus, Górski i Halama, 26 marca 2008 http://www.sewi.pl/wywiady/rozmowa-o-kabarecie-czubaszek-andrus-gorski-i-halama/

O ludziach

„(…) odmawiam współpracy, kiedy czuję, że reżyser uważa, że jeśli nie zagram, to nic się nie stanie. Im bardziej jestem doświadczony, im straszy, tym każde kolejne wyjście na scenę staje się trudniejsze, bo bardziej odpowiedzialne. Już nie mogę sobie pozwolić na nijakość.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Gazeta Wyborcza”, 9 sierpnia 2002

O współpracy

„Powrót do źródeł jest pożyteczny, wzbogacając język teatru, który tu i ówdzie szoruje brzuchem po chodniku. Jakby dreptał o pół wieku za muzyką, co szczególnie razi na bezkarnie masakrowanej scenie operowej, gdzie włada jeden styl, stosowany do wszystkiego: skundlony „post-stanisławski” realizm przyprawiony Brechtem, ekspresjonizmem i reality show.
Z „oryginalnym” teatrem jest zaś tak samo, jak z oryginalnymi instrumentami w muzyce. Od lat namawiam znajomych muzyków „modern”, żeby się nie dali odstraszyć od Haendla, Haydna i Mozarta, gdzie królują dzisiaj „barokowcy.””

Piotr Kamiński (1949)

Źródło: Joanna Walaszek, Natura Szekspira http://www.dwutygodnik.com/artykul/3935/, Dwutygodnik.com nr 91/2012.

O naturze , O wieku

„(…) aktorstwo wciąż koło mnie krążyło, chociaż rodzice pragnęli dla mnie kariery prawnika. Duży nacisk kładli na wykształcenie. Od dziecka uczyłem się języków – francuskiego, angielskiego. Miałem studiować najpierw na uniwersytecie w Polsce, potem w akademii w Paryżu. Plany pokrzyżowała wojna. I nagle okazało się, że było mi pisane aktorstwo. Wszedłem w środowisko, które wcześniej podziwiałem na scenie i w domu. A bywały u nas takie znakomitości, jak Malicka czy Osterwa.”

Zygmunt Kęstowicz (1921–2007) aktor polski

Źródło: „Życie Warszawy”, 27 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/toz.htm

O życiu , O wojnie , O dzieciach , O wykształceniz

„Najgłupszy zawód świata. Jego tajemnica
Ta sama na jarmarku, co obok ołtarza.
Jak blask słońca odbija się w twarzy księżyca,
Tak aktor swoje życie na scenie powtarza.
Lecz nie wie, gdzie jest pełnia. W życiu, czy na scenie?
To także tajemnica. Reszta jest milczeniem.”

Andrzej Żarnecki (1935–2014) polski aktor

Źródło: Aktor (2003)

O życiu , O tajemnicy

„Nie dziwi mnie obrona pozycji prezesa Balcerowicza przez Platformę. Przecież to wasz guru, wasz ojciec chrzestny – Platformy, a przedtem Unii Demokratycznej, Unii Wolności, i tak po kolei. Dzisiaj odszedł z Unii Wolności, bo musiał odejść. Po prostu Unia już dołowała, Unia nie miała żadnych szans na to, aby na scenie cokolwiek odegrać. A po drugie, jest wymóg, że nie mógł być przedstawicielem partii. Przestając być prezesem partii czy przewodniczącym partii, stał się niepartyjny. To jest fenomen polski. Trzeba chyba, by ktoś napisał pracę doktorską na ten temat – przynajmniej doktorską – jak można z przewodniczącego partii politycznej, zostawiając legitymację, stać się bezpartyjnym, niezależnym całkowicie.”

Andrzej Lepper (1954–2011) polski polityk

Źródło: wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 24 stycznia 2003

O odejściu , O wolności

„Powiedziano nam, że będziemy mieli prezydenta, zobaczymy wielką postać o światowej renomie. Człowieka, który mógłby być politycznym przywódcą 500 milionów ludzi. Człowieka, który będzie reprezentował nas wszystkich na światowej scenie, którego praca jest tak ważna, że płaci mu się więcej niż prezydentowi Obamie. Cóż, obawiam się, że mamy pana. (…) Nie chcę być niegrzeczny, ale wie pan, naprawdę ma pan charyzmę ofiary losu i wygląd szarego urzędnika bankowego. Pytaniem, które chciałbym zadać i które wszyscy będziemy zadawać: kim pan jest? Nigdy o panu nie słyszałem; żaden Europejczyk o panu nie słyszał. Chciałbym pana zapytać, panie przewodniczący: kto na pana głosował?”

Nigel Farage (1964)

o Hermanie Van Rompuyu.
Źródło: Debata o strategii Unii Europejskiej 2020, 11 lutego 2010 http://www.youtube.com/watch?v=suOVgIDi504.

O losie , O ludziach , O wyglądzie , Pytanie

„Scena i ekran to nie miejsce na leczenie ubytków osobowości.”

Krzysztof Majchrzak (1948) aktor polski

Źródło: Jadwiga Polanowska, Z krainy szmiry nie ma powrotu, film.onet.pl, 29 lipca 2002 http://film.onet.pl/wiadomosci/z-krainy-szmiry-nie-ma-powrotu/5vbb7

O osobowości

„Próbowałem zrozumieć myśl teatralną moich szefów. Najpierw pantomimę mistrza Tomaszewskiego – z pełnym zaangażowaniem uczyłem się, poznawałem tajniki, by potem, wychodząc z tego teatru, zaprzeczać mu, zostawiając sobie esencję doświadczenia. Teatr Ekspresji Wojciecha Misiury to barwna przygoda z absolutnie innym rodzajem obecności na scenie. A wyprzedzał to wszystko trening a la Grotowski. Oczywiście, byłem za młody na bezpośredni udział, ale cały studencki Wrocław był 'napiętnowany' atmosferą teatru Grotowskiego. To był nieustający przekaz, żywy kontekst. Praca w sali była oparta na podobnych technikach, wszyscy studiowaliśmy wiadome księgi…”

Leszek Bzdyl (1964) polski choreograf, tancerz i reżyser teatralny

Źródło: „Teatr” 2001, nr 4

O myślach , O myśleniu , Trening

„Moje życie w sensie artystycznym spełniło się ponad oczekiwania. Do szkoły teatralnej poszłam jako dziecko aktorskie, więc dobrze wiedziałam, że to się może skończyć życiem w ciągłym czekaniu, widziałam wielu niespełnionych aktorów. Ale bakcyl teatru był silniejszy i prawdę mówiąc, od pierwszych kroków na scenie nie zdarzyło mi się czekać na telefon. Może dlatego, że pisanie stało się moim drugim „tworzywem”, a tutaj nikt nie musi do mnie dzwonić – trzeba tylko wstać odpowiednio rano.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gala” nr 20, 12 maja 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/55636.html

O życiu , O dzieciach , O czekaniu , Sens

„Realizacja była bardzo skomplikowana. Filmowaliśmy aktorów techniką blue boksu, a potem nakładaliśmy te kadry na inne obrazy. Musiałem mieć więc wszystko zaplanowane na długo przed rozpoczęciem zdjęć. Ważniejsze sekwencje rozrysowałem na storyboardach. Każda scena, pozycja aktorów, statków – wszystko było wymyślone i zaplanowane rok wcześniej. Bez tego nie dałoby się stworzyć potem efektów specjalnych. Obmyślanie filmu i przygotowania zajęły mi trzy lata. Kolejne trzy – jego realizacja. Zdjęcia – sześć miesięcy. Sześćdziesiąt cztery plany.”

Irvin Kershner (1923–2010)

o realizacji filmu Imperium kontratakuje.
Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=23034

Obraz

„Ojcem chrzestnym mego aktorstwa był Dudek Dziewoński. Za kulisami łódzkiego Teatru Syrena – gdzie biegałem patrzeć, jak tańczy moja ukochana Alina – spytał mnie, ile mam wzrostu. Odpowiedziałem, że 182 cm. „Powinieneś być na scenie. Przygotuję cię. Strzelisz monolog Papkina”. Lenistwo nie pozwoliło mi opanować na czas tekstu, ponieważ hołdowałem zasadzie, co masz zrobić dzisiaj, zrób jutro, a będziesz miał dwa dni wolne. Na egzaminie udawałem schrypniętego. „Pan do teatru dla głuchoniemych? – huknął na mnie Zelwerowicz. -W niedzielę ferujemy wyroki. Jak panu gardło nie wyzdrowieje, to niech pan nie przychodzi”. Obkułem Papkina. Zacząłem i słyszę tłumione śmiechy – albo jestem taki dobry, albo kompletna rura. Spytali, kto mi pomagał. Mówię, że Edward Dziewoński. I tu ryk śmiechu: „To widać, to widać…”. Wspaniały, złośliwy karzeł Jacek Woszczerowicz chciał mnie obejrzeć w ruchu. Zaproponowałem wciąganie po linie. Był wystarczająco próżny, by pokazać swoją wersję. Patrzę na to i odzywam się jak kretyn: „Niedobrze pan to robi – cud, że mnie nie wyrzucił. – Przede wszystkim powinien pan spróbować, czy ta lina jest wystarczająco mocna. A wciągając się, trzeba ją też chwytać nogami”. Pokazałem, rozłożył ręce. Kilka miesięcy mnie nie dostrzegał. W końcu podszedł: „Złoty panie, oni się męczą, nie zawsze mają poczucie ciała. Niech pan weryfikuje, czy mam oglądać to, co robią, czy nie”. Zostałem jego asystentem.”

Tadeusz Pluciński (1926–2019) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gralemn.htm

O śmiechu , O czasie

„Czy praca przy serialach pomaga, czy przeszkadza, czy mielonka, która robiłem przez lata, jakoś ciąży – nie wiem. Praca przy serialu to jest ciężka harówa; realizuje się bardzo dużo scen dziennie, więc nie ma mowy o jakości. Oczywiście, jak się ma dobrych aktorów i wie, o co chodzi w danej scenie, to można zrobić czasem coś sensownego. Ja w ten sposób zarabiałem pieniądze, ale – zawsze to podkreślam – robiłem te seriale najlepiej, jak potrafiłem.”

Wojciech Smarzowski (1963) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: rozmowa Jakuba Majmurka, krytykapolityczna.pl, 19 października 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Serwiskulturalny/SmarzowskiMojefilmymajaprowokowac/menuid-305.html

O pieniądzach , O czasie

„Zgadzam się, że aktor Teatru Narodowego nie powinien grać w reklamach. Natomiast nie widzę powodu, dla których wybitni aktorzy innych teatrów mogą to robić bezkarnie i nie są za to pouczani. Nie mam manii prześladowczej, dopiero od trzech tygodni jestem dyrektorem, ale sprawa udziału aktorów w reklamie była przez krytykę traktowana w walce z Narodowym instrumentalnie. (…) to, czy aktor zagra w reklamie, nie ma wielkiego znaczenia dla pracy teatru, znaczenie ma, czy gra w reklamie w czasie przeznaczonym na pracę w teatrze i gra słabo na macierzystej scenie.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 27 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dlaczegok.htm

O grach , O czasie , O walce

„Gdy Hey zaprosił mnie do swojego projektu, był dla mnie zaszczyt. Wraz z nimi byłem częścią sceny alternatywnej.”

Czesław Mozil (1979) Duńsko-polski piosenkarz i autor tekstów

Źródło: „InStyle” nr 9/2010

„Życiu teatralnemu w Polsce nie da się odgórnie narzucić jednego porządku. Kluczowy jest tzw. „background”, czyli zaplecze. Obejmuje ono scenę alternatywną, odcienie offu, artystów różnych generacji, którzy pracują już dłuższy czas, przedstawicieli roczników dopiero zaczynających zawodowe życie, zderzanie tendencji, strategii i estetyk. Dlatego śmieszą mnie zachwyty krytyków, deklarujących, że oto polski teatr osiągnął szczyt, a za chwilę piszących, że po tym szczycie nastąpił upadek. Nieprawda, wszystko jest dziełem przypadku – zderzenia projektów teatralnych, które doszły do skutku w tym samym czasie.”

Krystyna Meissner (1933)

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 23 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22255

O życiu , O czasie , O czytaniu

„Młodzi aktorzy wybierają różne drogi. Jedni stawiają na seriale i filmy. Siedzą w Warszawie, biegają po castingach. Inni szukają pracy na scenie, niekoniecznie w stolicy. Ja nie wyobrażam sobie siebie jako aktorki bez pracy na scenie. Dla mnie to jedyna droga rozwoju. A co do seriali dają możliwość zarobienia większych pieniędzy ale często spłycają warsztat. I do tego – wieczny pośpiech.”

Monika Buchowiec (1982) aktorka polska

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 12 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rjwsg.htm

„Nie mogę – oznajmiła w sposób, który potem stał się sławny. – Prawda wygląda tak, że nie jestem przygotowana na udźwignięcie głównej roli. Na scenie nigdy nie mówiłam. – Po czym dodała: – Właściwie jestem tancerką.”

Audrey Hepburn (1929–1993) aktorka amerykańska pochodzenia holenderskiego

reakcja na propozycję zagrania głównej roli w przedstawieniu Gigi, na podstawie powieści Colette.

O prawdzie , O książkach , O świecie

„Kiedy mam kaca, wolałbym stanąć w rogu sceny i tylko grać. Chcieliśmy znaleźć odpowiedniego frontmana, lecz nikt nie śpiewał wystarczająco dobrze, więc po prostu robię jedno i drugie.”

James Hetfield (1963) amerykański muzyk rockowy

O śpiewie

„To spektakularny wizualnie film. Szalony, dokładnie taki sam jak George. To jest szalony naukowiec, Einstein montażu, człowiek, który wie, jak dokładnie połączyć składniki, by uzyskać prawdziwą i emocjonującą scenę akcji.”

Mel Gibson (1956) amerykański aktor, reżyser i producent filmowy

o filmie Mad Max. Na drodze gniewu.
Źródło: Mel Gibson: „Batman v Superman” to gówno http://www.filmweb.pl/news/Mel+Gibson%3A+%22Batman+v+Superman%22+to+g%C3%B3wno-119299, filmweb.pl, 7 września 2016.

„Czy ludzie nas kiedyś zrozumieją? – zastanawiała się siedząca obok mnie Wisia. – Czy ktoś nas zrozumie, choćby nie wiem, ile opowiadać? Jakimi słowami da się opisać to, że można do takiego koszmaru przywyknąć, i do tego zawszonego parszywego łóżka, i do tych mętnych ziółek, i że naszym jedynym pragnieniem jest teraz tylko to, aby nam dali spokój. Aby nas nie ruszali. Kto tego nie przeżył, nie zrozumie, tak jak nie odczuje naszej udręki mimo najwierniejszej relacji. Bo po cóż będziemy opisywać najpotworniejsze sceny? Wzbudzą na pewno zgrozę, ale przecież nasze cierpienie polega przede wszystkim na ciągłości, na beznadziejności. Jesteśmy wiecznie w stanie bólu psychicznego i fizycznego. To tak jakby stale ktoś bliski umierał. I tak jakby stale ktoś na ciebie pluł. I tak jakby wszystko to działo się jednocześnie. Czy ja wiem, jak to przetłumaczyć na pojęcia ludzi wolnych?”

Krystyna Żywulska (1914–1993) polska pisarka, felietonistka, autorka tekstów piosenek i graficzka

Przeżyłam Oświęcim (1946)

O ludziach , O cierpieniu , O udręce , O relacjach

„Każdy śpiewający na scenie chłopaczyna długo jest gówniarzem. Niektórzy mówią, że to przywilej rock’n’rolla, inni, że wada. Dopiero niedawno stałem się mężczyzną, tak uważam, po czterdziestce.”

Muniek Staszczyk (1963) polski muzyk rockowy

Źródło: rozmowa Mirasa Soliwody, Staryboy, „Duży Format”, 11 marca 2010

„Spędziłem długie godziny na studiowaniu, jak budował swoje obrazy Vermeer, Rembrandt, Hogarth, Turner czy Hoppner. Świat można opisać na wiele sposobów, rodzi się jednak pytanie: dlaczego pewne sposoby przedstawiania świata zapadają w pamięć mocniej, a inne słabiej? Uświadomiłem sobie, że najbardziej lubię światło naturalne, ale naturalne nie do końca, odrobinę odkształcone. Wszystko w granicach realizmu, ale nie iluzja rzeczywistości. Tak fotografuje Sven Nykwist, Gordon Willis, kilku innych. Jest w tym element kreacji, bo słońce nigdy nie świeci tak nisko, kontrasty są wyważone, kadr zwężony itd., ale jeśli np. podstawowym źródłem światła w scenie jest okno, trzeba ten fakt respektować. W malarstwie też tak jest, nawet w obrazach Salvadora Dali.”

Edward Kłosiński (1943–2008) polski operator filmowy

Źródło: wywiad Bożeny Janickiej, „Kwartalnik Filmowy”, 7–8 1994

O świecie , O rzeczywostości , O świetle , O słońcu

„Scena kabaretowa jest specyficzna. Kobiety grają kretynki, jakieś dziwolągi z morza w wałkach i papilotach. I ja też grałam. Ale bałam się tych postaci – że mnie zjedzą. Szpilki mnie ratowały przed zamianą w ciotkę.”

Katarzyna Pakosińska (1972) polska artystka kabaretowa

Źródło: Cztery rozwody z wesołą panną. http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53581,10214249,Cztery_rozwody_z_wesola_panna.html

O kobietach

„W teatrze widać konkretnych ludzi, którzy reagują natychmiast na wszystko, co dzieje się na scenie. Trudniej skontaktować się z widzem w kinie. Jednak i w jednym, i w drugim przypadku bardzo często mam ochotę wyjść do ludzi i zapytać, co oni o tym sądzą. Mam taką potrzebę, bo fajnie się jest od czegoś odbijać, gdy ktoś powie – to było dobre, a to nie całkiem…”

Agnieszka Grochowska (1979) polska aktorka

Źródło: Magda Miśka, Chciałabym zagrać bohaterkę cyniczną, zawiedzioną, złą. Nasze spotkanie z Agnieszką Grochowską, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42006

O ludziach

„Myślę, że w przypadku bohaterów Kariery Nikosia Dyzmy, każdy, kto podłoży sobie konkretne nazwisko, będzie miał rację. Bowiem Dyzmów jest w naszym życiu coraz więcej i to nie tylko na scenie politycznej, ale na przykład w show-biznesie. Każdy może sobie zatem podłożyć w moje miejsce swojego konkretnego bohatera. Dla jednego będzie to kolega z podwórka, dla innego koleżanka z pracy.”

Cezary Pazura (1962) aktor polski

Źródło: rozmowa z Cezarym Pazurą http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=7742

O myślach , O myśleniu

„Dostałem ofertę roli w Mission: Impossible II z Tomem Cruise’em, ale nie pozwolili mi zobaczyć całego scenariusza, bo mógłbym wygadać. Dostałem tylko moje sceny. Cóż, nie mogłem ocenić, jaki był scenariusz, czytając tylko te sceny. (…) Więc odmówiłem. Mój agent powiedział „Nie możesz odmówić współpracy z Tomem Cruise’em!”, a ja powiedziałem „Myślę, że mogę.””

Ian McKellen (1939) aktor brytyjski

o propozycji zagrania w filmie Mission: Impossible II.
Źródło: http://www.msn.com/en-ie/entertainment/news/sir-ian-mckellen-reveals-how-tom-cruise-almost-stopped-him-playing-gandalf-and-magneto/ar-AAdgV10

O myślach , O czytaniu , O współpracy , O myśleniu

„Idea tego kabaretu [Jurki] była samorodna. Byliśmy bardzo zahukanymi, młodymi ludźmi. Tak jak na scenie zachowywaliśmy się i w życiu. Władek Sikora to zauważył i wyeksponował.”

Wojciech Kamiński (1973) polski artysta kabaretowy

Źródło: Małgorzata Olejarz, W kręgu kabaretu Potem, w: Zielona Góra – instytucje kultury i ich społeczne kręgi pod red.E. Hajduka i E. Narkiewicz-Niedbalec, „Rocznik Lubuski” XXIV cz. 2, Zielona Góra 1998.

O górach

„W Polsce mamy rekordowo niską frekwencję. Jak mówił Lepper, cokolwiek by do urny włożyć, i tak wyjdzie Balcerowicz. Aktywność wyborcza jest w grupach zamożniejszych wyższa niż w tych uboższych. Scena polityczna została zabetonowana. Jak nie ma się masy pieniędzy, które dostają parlamentarne partie, jak są progi wyborcze, to wedrzeć się na rynek polityczny jest bardzo trudno. Nie wystarczy mieć rację.”

Ryszard Bugaj (1944) polski polityk

Źródło: rozmowa Jana Fusieckiego i Bogumiła Kolmasiaka, Bugaj: Ni pies, ni wydra, krytykapolityczna.pl, 5 października 2014 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/opinie/20141005/bugaj-ni-pies-ni-wydra

„Scenografia musi być funkcjonalna i jeżeli taka nie jest, jest zła. Funkcjonalność scenografii w pierwszym rzędzie zależna jest od zdolności projektanta, w następnej zaś fazie musi zależeć od reżysera, który poprowadzeniem aktora (poprowadzeniem w znaczeniu szerszym, nie ograniczającym się jedynie do sytuacji) tłumaczy sens plastycznych założeń scenografa. (…) Zły reżyser lubi scenę zagraconą; łatwiej mu w niej ukryć swoją nieudolność.(…) Pusta scena jest tylko dla bardzo dobrego reżysera i aktora.”

Wojciech Krakowski (1927–1991)

Źródło: „Teatr” 1956, nr 15–16

Sens

„Sceny miłosne są trudne, ale głównie ze względu na… polski klimat! Przez większą część roku jest na nie po prostu za zimno.”

Ewelina Serafin (1977) polska aktorka

Źródło: Ewelina Serafin – Zła kobieta proszę na plan http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/811/Ewelina-Serafin-Zla-kobieta-prosze-na-plan.html

O kobietach

„W teatrze wynika coś z kumulacji architektury przybytku, widowni, kształtu sceny, wnętrza, miejsca teatralnego i obyczaju obowiązującego publiczność, a więc inaczej niż w kinie – pozostajemy do końca świadomi pewnej ujętej w reguły rytuału prezentacji; świadomi obecności widza i aktora naprzeciw siebie.”

Jerzy Skarżyński (1924–2004) polski artysta malarz, scenograf, pedagog

Źródło: „Scena” 1986, nr 6

„Był to okres, który na pewno wzbogacił mnie o wiele doświadczeń. Nauczyłam się tam bardzo dużo. Były to pierwsze kroki na profesjonalnej scenie czego na pewno nie żałuję. Byłam tam trzy lata ale w pewnym momencie postanowiłam pójść dalej.”

Magdalena Tul (1980) polska piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów

o pracy w Teatrze Studio Buffo.
Źródło: Aleksandra Kołosowska, „Marzy mi się show taneczno-muzyczne” wywiad z Magdaleną Tul, Stacja Kultura, 5 stycznia 2012 http://stacjakultura.pl/7,58,25240,Marzy_mi_sie_show_taneczno_muzyczne_wywiad_z_Magdalena_Tul,artykul.html

„Moja mama nigdy nie próbowała uczyć mnie tego zawodu. Rzadko dawała mi jakieś rady, nigdy z nią nie pracowałam. Widzę ją na scenie, potrafię ją skrytykować albo się zachwycić. Podziwiam ją, ale trudno mi nazwać ją przewodnikiem po tym zawodzie. Najwięcej zawdzięczam Mai Komorowskiej.”

Paulina Holtz (1977) polska aktorka

Źródło: „Życie”, 19 października 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mamo.htm

O życiu

„Najwspanialszą rzeczą jest móc wyjść na scenę i występować przed liczną publicznością.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

„Wprowadzanie awangardy na scenę teatru narodowego to jakaś pomyłka. Od tego są małe sceny (…).”

Artur Dziurman (1964) aktor polski

Źródło: Marta Paluch, Już nie chcę być bandziorem, „Polska Gazeta Krakowska” Nr 82, 6 kwietnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/137106.html

„Scena jest miejscem walki wstydu z bezwstydem. Wstydzimy się pewnej intymności, w której aktor pracuje. Intymne jest to, aby z siebie wydobyć cudze myśli, żeby mieć tak dalece posuniętą bezczelność, by mówić czyjeś teksty i utożsamiać się z nimi. To wymaga bezwstydu, ażeby go osiągnąć, trzeba pokonać wstyd. Kiedy mówię wiersz napisany przez poetę, dotykam jego stanu intymnego.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„TV Sat Magazyn”, 4 listopada 2005

O myślach , O walce , O myśleniu

„Jeszcze Firma nie zginęła póki my żyjemy.
Nawet bomba atomowa nie zmiecie nas ze sceny.”

Popek (1980) polski raper i zawodnik MMA

Monster
Źródło: Jeszcze Firma nie zginęła

„Działalność artysty powinna przyczyniać się do jego wzrostu. Jeśli zagranie danej roli przyniosłoby odwrotny skutek, należy się wycofać. Będąc przed kamerą czy na teatralnej scenie trzeba mieć poczucie, że warto to robić. Aktor musi czynić wszystko zgodnie z własnym sumieniem. Dla innego postępowania, powodowanego na przykład korzyściami finansowymi, nie ma usprawiedliwienia.”

Jerzy Zelnik (1945) aktor polski

Źródło: wywiad, 2005 http://petrus.blog.pl/archiwum/index.php?nid=8798581

„(…) nie ma bardziej stresującej sytuacji dla aktora, niż taka kiedy przychodzi na plan i widzi, że reżyser zastanawia się dopiero jak zrealizować daną scenę. Oświetlacze nerwowo palą papierosy, ktoś nieśmiało przypomina, że zaraz zajdzie słońce, a bezradny reżyser sam nie wie, co zrobić. To jest nieprofesjonalne niechlujstwo ponieważ on w ten sposób przerzuca wielką część odpowiedzialności z siebie na aktorów, tylko że później jego na ekranie nie widać. Później mówi się, że to wina aktora, bo źle to zagrał. Dlatego nienawidzę takich sytuacji.”

Mirosław Baka (1963) polski aktor

Źródło: Wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=2521

O słońcu

„Miałam dużo oporów przed wystąpieniem w scenach rozbieranych. Wątpliwości rozwiała moja mama, wysuwając słuszne argumenty: że przecież występują w tym filmie wybitni aktorzy, a reżyseruje sam Janusz Majewski. Zagrałam postać Małgorzaty, uświadamianej przez uroczego diabła, granego przez Marka Kondrata. Do tej pory lubię ten film, jest to dla piękna malarska impresja.”

Renata Dancewicz (1969) aktorka polska

o filmie Diabelska edukacja.
Źródło: Marek Pałka, Nie znoszę rywalizacji, „Dziennik Zachodni”, 27 czerwca 2007 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/nie-znosze-rywalizacji.html

„Zagraliśmy razem w filmie Traffic, ale w żadnej ze scen nie występowaliśmy razem. Gdyby Michael nie był moim mężem, nadal marzyłabym o współpracy z Michaelem Douglasem, ponieważ uważam go za świetnego aktora. Niestety widzowie nie potrafią oglądać wspólnych występów małżeństw nie myśląc o tym, że aktorzy są jednocześnie mężem i żoną.”

Catherine Zeta-Jones (1969) aktorka walijska

O małżeństwie , O myślach , O współpracy , O myśleniu

„Zacząłeś robić disco i Jana palisz
Jakim jesteś, realistą, co to za realizm?
No co jest, przecież dwa lata temu, trzy
To ja robiłem disco, byłem ten zły
Byłem najgorszy, jechaliście po mnie wszyscy
A teraz śmieją się z was po obu brzegach Wisły
(…)
To nie najbardziej oczekiwana płyta roku
To największe zaskoczenie polskiego hip-hopu
Tu nie ma gości, zero hip-hopowych gości
Z tymi co chciałem już nagrałem, dziś nie mam litości
(…)
Kurwa pierwszym rzędzie stanę na barykadzie
I będzie, co będzie, rozpierdolę ten badziew
I wszyscy dobrze wiecie, mogę stać na niej sam
Macie przejebanene ciecie, TDF, Notes 2
Może mnie pojedziesz, ból, co masz powiedzieć
Wiesz kto powraca? król, to musisz wiedzieć
Bo wszystko, co najgorsze o mnie zostało powiedziane
I co pało, teraz trudno zrobić jakiś manewr
Znowu powiesz, że sprzedałem się, ile można?
kurwa, reszta też, wiesz, prawda jest gorzka
Kurwa ziom, przecież to banda populistów
Mówią, to co chcesz usłyszeć, weź ich pognaj w pizdu
Ziom, od tego promomixu zacznij myśleć
Polsko, oczekuję, że ich w pizdu wyślesz
Znam tą scenę, wiem o tych koleżkach wiele
Zarabiamy hajs na dzieciach, kurwa, co tak nie jest?”

Tede (1976) polski raper

Źródło: Promomix

O bólu , O dzieciach , O prawdzie , O myślach

„Dotychczas usiłowałem scenę przezwyciężyć, obecnie zrezygnowałem w ogóle ze sceny, to znaczy miejsca pozostającego w pewnym stosunku do widzów, w poszukiwaniu nowego miejsca miałem do dyspozycji teoretycznie całą rzeczywistość życiową.”

Tadeusz Kantor (1915–1990) polski reżyser, malarz, scenograf, grafik

Źródło: Jan Kłossowicz, Tadeusz Kantor, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kantor_tadeusz

O poszukiwaniu , O rzeczywostości

„W moim pierwszym szwedzkim filmie była scena, w której główny bohater przychodzi do mnie z kwiatami. Starałam się grać jak najprościej. Jak w życiu. I widzę, że reżyser jest niezadowolony: „My się chyba nie rozumiemy – mówi. – Przecież on przyszedł do ciebie z kwiatami”. No właśnie, ja mu dziękuję, wstawiam kwiaty do wazonu. A on dalej: „Przyniósł ci kwiaty. To jest niesamowite”. „A cóż w tym niesamowitego? – pytam. – Bez przerwy ktoś do kogoś przychodzi z kwiatami”. „Nieprawda – odpowiada. – Normalnie gość może przynieść książkę, bombonierkę. Jeśli przynosi kwiaty, to będzie ci wyznawał miłość. Powinnaś być zaskoczona i zmieszana”. Ja bym na to nie wpadła. Na tym właśnie polegają różnice kulturowe.”

Małgorzata Pieczyńska (1960) .

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 sierpnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktorstwop.htm

O miłości , O Kwiatach

„Następny numer dedykuję wokaliście zespołu Creed: ten facet jest egocentrykiem. Ten cholerny punkowiec stoi teraz za sceną i zachowuje się jak pieprzony Michael Jackson.”

Fred Durst (1970) wokalista amerykański (Limp Bizkit)

O facetach

„Przede wszystkim w teatrze nie ma takiej dyscypliny w pisaniu, nie wszystko musi być wyliczone co do sekundy. W teatrze sceny dostrajają się do muzyki, nie ma aż takiej precyzji, jak w filmie, gdzie czasami trzeba napisać, na przykład, 25 sekund muzyki.”

Abel Korzeniowski (1972) kompozytor polski

Źródło: Olgierd Wojtkowiak, Specjalnie dla Stopklatki – Abel Korzeniowski, stopklatka. pl, 29 września 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=928

„Uwielbiam Pod słońcem Toskanii, Pretty woman… Jest dużo filmów, które mają w sobie ciepło – niekoniecznie gagi, które bawią nas do łez, ale po prostu momenty, które… leją na serce miód. Takie sceny, które kocham – i które zawsze poprawiają mi humor – ma nawet „Nóż w wodzie” Polańskiego. Zresztą komedia romantyczna, wbrew pozorom, to bardzo trudny gatunek. Tym bardziej, że w Polsce długo nikt takich filmów nie kręcił.”

Anna Cieślak (1980) polska aktorka

opinia na temat komedii romantycznych.
Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Anna Cieślak - wywiad z gwiazdą filmu „Dlaczego nie!” http://www.we-dwoje.pl/anna;cieslak;-;wywiad;z;gwiazda;filmu;dlaczego;nie,artykul,1580.html

O gwiazdach , Serce , Kochać się

„(…) podchodziłem do tej formy sceptycznie, bo nie umiałem sobie wyobrazić sytuacji, że jeden człowiek na scenie gada sam do siebie.”

Bronisław Wrocławski (1951) aktor polski

o monodramie.
Źródło: „Gazeta Wrocławska”, 9 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20409

O czytaniu

„BJ:' – Spadłem ze sceny w Millwaukee… nie, to nie było śmieszne. Tak se zleciałem i tyle.
'Dziennikarz:' O czym wtedy myślałeś?
'BJ:' – Miałem nadzieję, że nie złamałem nogi.
'Dziennikarz' (do Mike'a i Trea): A co wy pomyśleliście?
'Tre:' – Jaa.. nie zauważyłem.
'Mike:' – Pomyślałem, pośpiesz się stary, nie gram dla nich cały dzień.
'BJ:' Taa, traciliście dla mnie czas, co?
'Mike:' Nawet jeśli się złamała, to co?
'BJ:' Krwawiłem! Czułem się jak zbity pies! Ale tracili cenny czas, więc musiałem szybko się pozbierać…
'Tre:' Inaczej byśmy Ci złamali drugą girę.”

Billie Joe Armstrong (1972) amerykański muzyk rockowy

Wywiady

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Jestem z natury przeciwny ograniczaniu czegokolwiek. Jeśli zaczniemy hamować czyjąś inicjatywę, to nie wiadomo, do czego to doprowadzi. Nie widzę nic złego w politycznym zaangażowaniu, uważam jednak, że powinno się to robić w sposób odpowiedzialny. Jeśli ktoś wygłasza ze sceny manifest, to lepiej, żeby był do tego przygotowany. Bo gdy przyłapią go na niewiedzy, to od razu zaszkodzi sprawie, za którą agitował. Ceremonie wręczenia Oscarów i Złotych Globów to bardzo ważne, prestiżowe imprezy. Lepiej wtedy uważać na to, co się mówi. Można się bardzo łatwo pogrążyć. Ale jeśli ktoś ma poczucie misji, to nie widzę powodu, by mu utrudniać życie.”

George Clooney (1961) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, Stopklatka, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=46652

O życiu , O naturze

„Z dzieckiem na scenę się tranżolić! Przecież patrzcie, jakby dała stówkę papieru studentce z Gdańska, to by się dzieckiem zajęła przez semestr! Wychodzi na scenę z małym Murzyniątkiem!”

Marcin Daniec (1957) satyryk polski

Whitney Houston, monolog w Opolu, 2000

O dzieciach

„Być może komuś się wydaje, że rola w słuchowisku wymaga po prostu tego, by siąść na krześle i ciekawie przeczytać. Nic z tych rzeczy. Aktorzy grając w radiu, mają świadomość, że nie rejestruje ich żadna kamera. To daje im poczucie absolutnej wolności, pracują całym ciałem, stroją miny, których darmo wypatrywać u nich na scenie czy w filmie.”

Andrzej Piszczatowski (1945–2011)

Źródło: Zmarł Andrzej Piszczatowski, culture.pl, 18 kwietnia 2011 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/wy_in_pozegnanie_piszczatowski_andrzej_2011

O wolności

„Wszystkie sceny miłosne z planu filmowego są kontynuowane w garderobie.”

Alfred Hitchcock (1899–1980) brytyjski reżyser i producent filmowy

Źródło: Jacek Szczerba, Czemu Hitchcock wolał blondynki, „Gazeta Wyborcza”, 9 listopada 2012.

„Nie wolno kombinować, farsę gra się tak samo jak dramat. Jak mężczyzna nakryje żonę z gachem, to aktorzy grają to w farsie zupełnie jak w tragedii w teatrze dramatycznym. Jak mawia Cooney, to na widowni jest różnica, na scenie nie ma żadnej. Tu się śmieją do rozpuku, a w tragedii płaczą. Im bardziej serio gramy, tym jest to zabawniejsze.”

Paweł Okoński (1961) polski aktor

Źródło: Jacek Antczak, Życie z dwoma żonami i dwoma „Maydayami”, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 257, 4 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/126585.html

O życiu , O grach , O płaczu

„Świat stanął na głowie. Obserwowałem taką sytuację: starszy, wspaniały aktor gra w spektaklu główną rolę. Publiczność przyjmuje go zwyczajnie. Obok niego występuje w epizodzie młody aktor znany z serialu i słychać owację, jakby Beatlesi weszli na scenę. W dodatku on sam jest tym faktem zażenowany. Takiej popularności absolutnie nie chcę.”

Grzegorz Damięcki (1967) polski aktor

Źródło: Maciej Gajewski, Chcę inaczej, „Pani” nr 12, 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/49433.html

O świecie , O grach

„Świadomie odeszłam z teatru, bo byłam zmęczona tym, że sztuka zaczynała się i kończyła na bufecie. Nie przepadam za przesiadywaniem w tym miejscu, rozgrywaniem jakichś personalnych porachunków. Zawsze unikałam tego „magla”, gdzie zapadały różne decyzje. Jako aktorka z pewną pozycją, mająca wolność psychiczną, mogłam pozwolić sobie na zrezygnowanie z etatu. A teraz znów zatęskniłam za sceną.”

Anna Majcher (1962) aktorka polska

Źródło: „Gazeta Wyborcza” w Łodzi, 6 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kociai.htm

O sztuce , O odejściu , O decyzjach , O wolności

„Jak zwykle czynnik czasu (140 scen w 55 dni!) gra decydującą rolę. Oczywiście doświadczony rekwizytor zdaje sobie z tego sprawę. Wołam ich jednak, doświadczonych rekwizytorów, i opowiadam anegdotę o czołgu. Na zdjęciach miał być czołg. Dzień przed zdjęciami okazało się, że z czołgiem są kłopoty, za to będzie motocykl z karabinem maszynowym w koszu. W dniu zdjęć okazało się, że jest dwóch facetów z taczką. Z tym że jeden ma czas tylko do czternastej.”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Tańczący z VIP-ami

O grach , O czasie

„Teatr żyje i rozwija się w narodzie i dla narodu. W teatrze przemawia siła języka; piękność żywej mowy, w której przejawia się geniusz rasy. Teatr jest sztuką dla ogółu – scena jednak nie powinna być trybuną parlamentarną, ani katedrą naukową. Ale teatr nie może się oddzielać wałem obojętności od życia społecznego i zagadnień epoki; powinien żyć i krzepić się tym, co duch narodu tworzy w zakresie jego sztuki.”

Józef Kotarbiński (1847–1928) polski pisarz, krytyk i aktor

Źródło: W służbie sztuki i poezji http://www.sbc.org.pl/dlibra/doccontent?id=33950, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1929, s. 15.

O sile

„Jeszcze jako początkujący tekściarz napisałem dla Tadeusza Olszy monolog (…) Dzienniczek syna. Olsza był znany z tego, że miał trudności z zapamiętaniem tekstu i wszystkie monologi mówił pod suflera. Dodatkowo miał też problem ze słuchem. Numery estradowe Olszy często wyglądały tak, że wychodził Olsza na scenę, kłaniał się, dostawał brawa, następnie słychać było głos suflera. A że teksty były śmieszne, publika zaczynała się śmiać i zagłuszała powtarzającego tekst Olszę. Ludzie bili brawa po pointach suflera, paląc pointy aktorowi. Kiedy Olsza dostał mój monolog, mógł sobie cały tekst dużymi literami napisać w tytułowym dzienniczku. Na pierwszym przedstawieniu wygonił suflera. Ten poszedł się poskarżyć do dyrekcji teatru. Olsza przychodzi na dywanik i co mówi? „Bo wy, kurwa, nic nigdy nie zrozumiecie. Tak piszą te monologi, że się zwyczajnie nie sposób nauczyć. Przyszedł utalentowany gówniarz, napisał… i samo wchodzi do głowy”.”

Stanisław Tym (1937) polski aktor, satyryk, felietonista

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Stanisław Tym, „Playboy” nr 2, 2007 http://wywiadowcy.pl/stanislaw-tym/

O ludziach , O problemach

„Grałam łysą, umierającą królową Elżbietę I. I od tej pory nie boję się wyglądać na scenie brzydko. Odrzucam role, z którymi nic nie da się zrobić. Na pewno nie chciałabym zagrać takiej roli serialowej, która mówi: Wiesz, co chcę ci powiedzieć, widziałam Wacka. Wiesz co mi powiedział, że się rozwodzi z Krysią. Napijesz się herbatki?”

Iwona Bielska (1952) polska aktorka

Źródło: Anna Górska, Iwona Bielska: wszystko bym zagrała, „Polska Gazeta Krakowska”, 12 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122136.html

„Dzisiaj jest nas pięć miliardów. Z tej okazji przygotowany przez ONZ program telewizyjny. Występują biali i kolorowi. Biali – to starsi panowie: Clarke, Brown, Vonnegut i inni, którzy zamartwiają się, że jest nas już pięć miliardów i co będzie dalej, jaka ciężka czeka nas przyszłość. Ich twarze wyrażają zatroskanie i powagę. Czarni natomiast – to zespoły rockowe, jazzowe, rozśpiewane, rozbawione. I tak już będzie – starzy biali będą zamartwiać się, ale ich zatroskane głosy będą rozlegać się coraz słabiej, natomiast kolorowi będą zajmować coraz większą część sceny zwanej światem.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Lapidaria

O świecie , O czekaniu , O przyszłości

„Radziecka sztuka, jeszcze w Łodzi, w trudnym okresie. Wszyscy niechętnie grali, na całe szczęście publiczność też niechętnie chodziła. Radziecka sztuka „Zamieć”, jakiegoś Leonowa czy innego. Grałam kołchoźnicę, w której sentymenta uderzał inny kołchoźnik, którego grał Benoit. I tam była taka scena – jakiś Piotr Piotrowicz wracał z niewoli, ale nie wiem jakiej, jakaś wojna ojczyźniana. Mówiłam, że idzie ten Piotr Piotrowicz, że „oko jedno ma zaklejone, a odzież na nim nie nasza…”. A ja wpadłam na scenę i powiedziałam: „całą odzież ma zaklejoną a jedno oko nie nasze”. Koledzy szeptali w garderobie i pytali: Co to znaczy – oko nie nasze. Głupi jesteście – mówię – był gdzieś w niewoli u białych, wyjęli mu jedno radzieckie oko i wsadzili drugie, inne.”

Krystyna Feldman (1916–2007) aktorka polska

Źródło: „Arte” 03/05, 23 listopada 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/whaleciec.htm

O wojnie , O szczęściu , O sztuce , O odzieży

„Widzę tę scenę, jak polski James Bond, otoczony takimi mniejszymi Bondami, kiwają głowami, znaczą pieniądze i zastawiają pułapki – to żałosne, przecież oni się na tym nie znają. […] Chodziło o to, żeby skompromitować Andrzeja Leppera. To jest jasne. Nawet sam Kamiński specjalnie temu nie zaprzecza. Argumentacja taka, że Ryba z Lepperem mieli bliskie kontakty, że Lepper popierał w czymś Rybę… no to ja popierałem kiedyś Kaczyńskiego w wielu sprawach. To jest zupełny absurd oskarżać Leppera, że znał dobrze Rybę. […] Robili to niezwykle nieudolnie i myślę, że bezpodstawnie. […] Ja dzisiaj słyszę pana Przemysława Edgara, który mówi, że to prawdopodobnie agent WSI. To paranoja jest. To znaczy WSI się odradza jak feniks? Macierewicz gwarantował przecież całkowite oczyszczenie służb. I nagle teraz to WSI, okazuje się, weszło do CBA i pokrzyżowało sprytne plany polskiego Jamesa Bonda. To do powieści się nadaje. Można taką kabaretowo-szpiegowską powieść napisać.”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

komentarz do działań CBA po akcji w Ministerstwie Rolnictwa.
Źródło: Niesiołowski: To nadaje się do kabaretowo-szpiegowskiej powieści, „Gazeta Podatnika” http://www.gazetapodatnika.pl/artykuly/niesiolowski_to_nadaje_sie_do_kabaretowo_szpiegowskiej_powiesci-a_3843.htm

O pieniądzach , O myślach , O rybach , O myśleniu

„Ciekawym doświadczeniem było dla mnie, gdy tata zabrał mnie – miałem chyba 13 lat – na Szczęki Spielberga… Tata w kasie powiedział: przepraszam, ja wiem, że to jest film od 15 lat, a on tylu nie ma, ale gdy będzie miał, tego filmu już nie będziecie grać, a ja bym chciał, żeby to zobaczył! I weszliśmy do takiego starego kina, gdzie były rzędy drewnianych krzeseł, na których siedzieli sami dorośli. Oglądałem i gdy doszło do pamiętnej sceny wynurzenia się rekina z tymi wielkimi, strasznymi szczękami – ci wszyscy dorośli jęknęli z przerażenia, aż te krzesełka zatrzeszczały. Zauważyłem, że dorośli reagują jak dzieci! Też chcieli się bać, wzruszać, cieszyć.”

Jan Svěrák (1965) czeski reżyser filmowy

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=43020

O dzieciach

„Ten zawód stawia nas w bardzo dziwnej sytuacji. Z jednej strony oczywistym jest, że na scenę wychodzę ja, Matylda, z drugiej strony postać, z którą przychodzi mi się zmierzyć w teatrze czy w filmie, często zachowuje się zupełnie inaczej niż ja prywatnie, bohaterka doświadcza rzeczy, których czasami na szczęście, a czasami niestety, prywatnie nigdy nie przeżyłam. Bywa, że staje się to przywilejem danym w tym zawodzie, dzięki któremu mogę sobie pozwolić na więcej, ale zdarza się również, że trzeba przejść przez mniej przyjemne sytuacje i towarzyszące im emocje. Moja praca jest częścią mojego życia. Każda z postaci w procesie przygotowań z pewnością staje mi się na tyle bliska, że w jakimś stopniu zostaje we mnie. I tak jak w życiu prywatnym przyjmuję złe i dobre zdarzenia oraz emocje jako coś naturalnego, tak samo traktuję to, co przydarza mi się dzięki aktorstwu. Pozwalam, żeby to, co mnie spotyka, w odpowiednim tempie przeze mnie przepływało. Wierzę, że zostaje we mnie tyle, ile powinno. Nie martwi mnie to, ile już zapomniałam, i nie męczy mnie to, co pamiętam.”

Matylda Podfilipska (1980)

o aktorstwie.
Źródło: „artPapier”, 5 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zbzpr.htm

O szczęściu

„Każda słynna osoba ma na swoim koncie kilka wpadek, o których wszyscy wiedzą. Ja miałam mokre majtki na scenie i byłam uzależniona od metamfetaminy. Do kitu! Z tego można się dziś tylko śmiać.”

Stacy Ferguson (1975)

O uzależnieniu

„Jakoś ciągnie mnie do trudnych bohaterów. Mam poukładane życie prywatne i nie przenoszę pracy do domu. Może dlatego szukam kłopotów na scenie.”

Małgorzata Buczkowska (1976) aktorka polska

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 3 czerwca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niebede.htm

O życiu , O domu

„Pamiętam jak wyżłopałem dwie puszki piwa Pabst Blue Ribbon, podczołgałem się do brzegu sceny, wyrzygałem, a potem wróciłem do mikrofonu z następną puszką, myśląc: „Boże, nie chciałbym być w żadnym innym miejscu. To zajebiste!”. Tak ostro imprezowaliśmy, że trasę kończyłem zapaleniem płuc.”

Billie Joe Armstrong (1972) amerykański muzyk rockowy

O Bogu , O myślach , O myśleniu

„Seks przed kamerą jest trudny, ale przecież chodzi o to, by przekonać widzów do realizmu scen. To tylko kino, czyli kamera, reflektory i kawał ciężkiej roboty.”

Roman Polański (1933) polski reżyser i aktor

O seksie

„Nie stresuję się w pracy. Z jakiegoś powodu, po prostu traktuję to jako coś, co robię. W życiu natomiast bardzo się stresuję. W sali tanecznej, w sali prób, na scenie, po prostu się nie denerwuję.”

Adam Shankman (1964) choreograf, reżyser i aktor amerykański

Źródło: Wywiad z reżyserem filmu „Rock of Ages”, empik.com, 6 września 2012 https://www.empik.com/empikultura/wywiad-z-rezyserem-filmu-rock-of-ages,10407,a

„Zwodniczy spokój zawisł nad posiadłością, fałszywa sielanka. Wszyscy przebywali w ogrodzie, czytając albo oddając się innym rozrywkom, ale nie sprawiali wrażenia ludzi radosnych, którzy wspólnie spędzają słoneczny urlop. Było raczej tak, jakby niewidzialny reżyser kazał ustawić tę scenę pod hasłem: „Więcej luzu, nie spinajcie się tak! Rozkoszujcie się pięknym dniem!”. Wszyscy starali się wypełnić to zadanie. Nikomu jednak nie udawał się przekonujący występ.”

Charlotte Link (1963)

Przerwane milczenie

O ludziach , O wrażeniach , O czytaniu

„Marlon mówił mi, „nie martw się, Maria, to tylko film”. Ale podczas tej sceny, chociaż to, co robił Marlon nie było prawdziwe, ja płakałam naprawdę. Czułam się poniżona i szczerze mówiąc, w pewnym sensie zgwałcona… Po tej scenie Marlon nie pocieszył mnie ani nie przeprosił. Na szczęście kręciliśmy ją tylko raz.”

Maria Schneider (1952–2011) aktorka francuska

Maria Schneider twierdzi, że podczas pracy nad filmem Ostatnie tango w Paryżu zmuszono ją do odegrania sceny erotycznej, której nie było w scenariuszu.

O szczęściu , O płaczu , Sens

„Przeczytałam akta niemal 300 procesów – wyłącznie z okolic Warszawy. Według tych dokumentów Polacy sami zamordowali w latach 1942–1944 ponad 260 Żydów, a wydali Niemcom ponad 350. Ci oczywiście także zginęli. Są tam straszne sceny. Cała wieś osacza na polu kobietę z dwojgiem dzieci… Nawet jej nie zabijają, po prostu dostarczają Niemcom. Czasem zabijają sami – inny proces dotyczy dwóch mężczyzn, którzy ścigali Żyda konno, a następnie zatłukli go pałami. Zabijali kamieniem w głowę, rąbali siekierą, tłukli na śmierć kijami… Dużo jest bezmyślnego, niepotrzebnego okrucieństwa, dużo jest strachu, bo były takie przypadki, że ktoś ukrywał Żyda i przyszli do niego sąsiedzi albo sołtys, mówiąc, że musi go wydać, bo cała wieś się boi. Czy to ma pozostać zamknięte w archiwach, a my mamy udawać, że tego nie było, czy mamy o tym mówić i mierzyć się ze świadomością, że człowiek jest zdolny do takiego zła?”

Barbara Engelking-Boni (1962) uczona polska, historyk

Źródło: onet.pl, 28 sierpnia 2005 http://tygodnik2003-2007.onet.pl/1547,1243150,1,dzial.html

O śmierci , O kobietach , O dzieciach , O strachu

„Nie jestem pierwszym malarzem, który zaproszony został do pracy w teatrze. Podobnych zadań podejmowali się nawet tacy mistrzowie, jak Salvadore Dali, Marc Chagall czy Pablo Picasso. W każdym z tych przypadków scenografia stanowiła przedłużenie ich wizji malarskiej. To wszystko, co stworzono na scenie, zazwyczaj mieściło się w ich stylu, charakterze, emocjach, jakie emanowały z ich obrazów.”

Rafał Olbiński (1943) polski malarz i grafik

Źródło: „Rzeczpospolita”, 5 kwietnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/malarzw.htm

O charakterze , Obraz

„(…) dziesięć lat temu mój przyjaciel, zawodowy golfista, zaprosił mnie na turniej rozgrywany w Fukuoce. (…) To na południe od Tokio; wszyscy śmieją się tam z tokijczyków, że tak ciężko pracują. (…) Przyjechałem na ten turniej, no i na polu golfowym prawie co krok porozstawiane były bannery i stojaki reklamujące piwo Asahi. W jakimś momencie jeden ze stojaków się przewrócił. Podszedłem, żeby go podnieść… i nagle zorientowałem się, że znam tego faceta, który na zdjęciu trzyma butelkę piwa. Nie uwierzysz: patrzę, a to Harrison Ford! Miał taki śmieszny wyraz twarzy, jakby kazali mu się uśmiechnąć, a on w tym momencie pomyślał: Mam nadzieję, że nikt z moich znajomych tego nie zobaczy. Widziałem też w innym miejscu fotkę Kevina Costnera reklamującego jakąś kawę. Też zrobił taką idiotyczną minę, jakby chciał powiedzieć: „Nie piję tej kawy i nawet nie wiem, jak smakuje, a tę reklamę robię tylko dla pieniędzy”. Żenada, co? Dlatego, kiedy w filmie Między słowami mój bohater kręci reklamówkę, mam taki sam głupi wyraz twarzy, jak Ford i Costner. Wiedziałem, na kim się wzorować! I dzięki temu ta scena wypadła z jednej strony tak śmiesznie, z drugiej – tak realistycznie.”

Bill Murray (1950) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18304

O kawie , O piciu , O piwie

„Jest rzeczą po prostu niepojętą dla wszystkich którzy marzyli o wolnej Polsce (…) te haniebne sceny, jakie nam władza urządziła. To znaczy ludzi, którzy oddają hołd prezydentowi, Sztabowi Generalnemu, wielu wybitnym politykon, tych ludzi traktuje się, jak wrogów! Nasza władza obecna przeciwko tym ludziom wystawia barykady i tutaj stała ta grupa, tych czarnych nindży z tarczami, żeby tych ludzi rozpędzać! Ludzi, którzy idą z kwiatami i krzyżem! To czego to jest w ogóle podobne! Czy oni wstydu nie mają?! Coś niebywałego (…) Żeby zniżyć się do takiego wstydu!”

Jan Pietrzak (1937) polski satyryk

o polityce władz PO wobec wydarzeń na Krakowskim Przedmieściu w 2010 i 2011.
Źródło: Jan Pietrzak pod namiotem Solidarnych 2010, 22 czerwca 2011 http://archive.is/20121202075714/zawszesolidarni.wordpress.com/2011/06/22/jan-pietrzak-pod-namiotem-solidarnych-2010/

O ludziach

„Kiedy ja mówię o innym myśleniu o państwie, to mówię o dwóch stronach, nie tylko o stronie zobowiązań państwa, ale też o stronie podatkowej, bo tutaj też jest potężna różnica między Razem z jednej strony, a niemal całą sceną polityczną z drugiej. My mówimy: jeżeli chcemy mieć w Polsce dobre państwo, a nie państwo z tektury, to musimy mieć też porządny system podatkowy, w którym bogatsi płacą wyższe podatki niż dzisiaj. (…) Jednym słowem jeżeli chcemy budować Skandynawię, to musimy mieć też skandynawski system podatkowy. I to jest dla nas dosyć kluczowa sprawa.”

Adrian Zandberg (1979) polski historyk i polityk lewicowy

Źródło: zapis rozmowy z Adrianem Zandbergiem, Sygnały dnia http://www.polskieradio.pl/7/129/Artykul/1516564, polskieradio.pl, 28 września 2015.

O myślach , O myśleniu

„Wciąż przychodzę do teatru, żeby odpocząć, porozmawiać, spotkać się, napełnić puste serce. I o tym myślę, kiedy wychodzę na scenę. I tak samo, kiedy siedzę na widowni.”

Teresa Budzisz-Krzyżanowska (1942) aktorka polska

Źródło: „Dziennik”, 28 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jjzcb.htm

O myślach , O myśleniu , Serce

„Propozycja zagrania w filmie Młode wilki reżyserii Jarosława Żamojdy nadeszła zupełnie nieoczekiwanie. Zainteresowanie wzbudziła moja twarz. W filmie wcieliłem się w rolę Krzyśka. Rola filmowa była dla mnie nowym doświadczeniem i miłym doświadczeniem. Dla mnie jednak od filmu, który kreuje ludzi i sytuacje, ważniejsza jest muzyka, koncerty, scena, czyli żywy kontakt z publicznością.”

Krzysztof Antkowiak (1973) polski piosenkarz

Źródło: Krzysztof Antkowiak – gość specjalny „Tygodnika Polonijnego”, expatpol.com, 13 stycznia 2006 http://expatpol.com/index.php?stsid=27902&mode=rozwiniete&xcid=148330

O ludziach , O muzyce