Cytaty na temat reżyser (515 cytatów, strona 4)

„To – domyślamy się – miała być komedia. (…) Tak jak kochankom zdecydowanie brakuje subtelności w wyrażaniu emocji, tak zabrakło Koterskiemu subtelności karykaturalnego wizerunku. Jego bohaterowie narysowani zostali tak grubą krechą, że przy nich postacie Andrzeja Mleczki to sympatyczne krasnoludki. Wydaje się, że podstawową intencją reżysera było uczynienie swych bohaterów jak najbardziej obrzydliwymi. (…) Polski docent dostał w gębę. Ale przy tej okazji reżyser sam sobie przyprawił gębę. Pseudopsychologa z ciężkim dowcipem.”

Marek Koterski (1942) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: Krzysztof Żurek, „Przekrój” http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=61774 nr 28/2820, 11 lipca 1999, s. 38.

O kochankach

„Na co dzień występuję w teatrze. I mogłabym tam grać, czekając, aż ktoś mnie zauważy. Ale prawda jest taka, że reżyserzy czy osoby odpowiedzialne za castingi nie chodzą do teatru szukać aktorów. Trzeba więc pokazać się inaczej. A poza tym udział w tych programach jest znakomitym przygotowaniem do ról, pracą nad sobą. Na Zachodzie, zwłaszcza w USA, to normalne, że aktor sprawdza się w wielu dziedzinach, bo nigdy nie wiadomo, co się może przydać.”

Katarzyna Glinka (1977) polska aktorka

o udziale w programach rozrywkowych.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 18 maja 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/21431

O prawdzie , O czytaniu

„Nie mam nic do ludzi, którzy grają w serialach – bo seriale są ludziom potrzebne. Wystarczy spojrzeć na ich popularność. Tak samo jest z komediami romantycznymi, które są krytykowane, a miliony ludzi je ogląda. Ja jednak nie chcę brać w tym udziału: nie chcę występować w sitcomach. Co innego, jak jest dobry reżyser, taki jak Anka Jadowska – sama przyjemność z nią pracować. Wolę iść do pracy niezwiązanej z tym zawodem, niż robić rzeczy których nie czuję.”

Misiek Koterski (1979) aktor polski

Źródło: wywiad http://www.eurostudent.pl/To-nie-jest-bieg-na-setke-wywiad-z-Michalem-Koterskim,artykul,143,artykuly.html

O ludziach , O przyjemności

„Należę do reżyserów, którzy przywiązują wielką wagę do struktury filmu – bardziej niż do idei, która może do widza trafić lub nie. Albo być odczytana inaczej, niż chciałem.”

Bogdan George Apetri (1976)

Źródło: Tadeusz Sobolewski, Rozmowa z reżyserem filmu „Peryferie” http://wyborcza.pl/1,75475,9311413,Rozmowa_z_rezyserem_filmu__Peryferie_.html?utm_source=RSS_aol&utm_medium=RSS&utm_campaign=6481029, „Gazeta Wyborcza”, 23 marca 2011.

„Większość filmów z Ameryki Południowej wcale nie jest opowiadana za pomocą statycznych kadrów. Może po prostu tego typu tytuły docierają do Polski? Nie do końca wiem, czemu tak się dzieje. Nie jestem ekspertem od kina z całej Ameryki Łacińskiej, ale mogę się wypowiedzieć na temat kina argentyńskiego czy urugwajskiego. Tutaj jest dużo filmów kręconych inną metodą, w których reżyserzy nie opowiadają historii poprzez statyczne kadry.”

Adrián Biniez (1974)

Źródło: Lech Moliński, Cenię art house i mainstream. Twórca „Gigante” w Stopklatce, 3 września 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=58108

O historii , O pomocy

„Definiuje nas pamięć i choć nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę, ona jest dla nas wszystkim. Nie pamiętać, znaczy nie istnieć. Możemy jeść, pić, chodzić spać i wstawać codziennie rano, ale bez pamięci to nie ma żadnego sensu. Ja mógłbym na przykład zapomnieć, że jestem reżyserem.”

Asghar Farhadi (1972)

Źródło: Michał Walkiewicz, Rozmowa z Asgharem Farhadim, zwycięzcą Berlinale 2011, filmweb.pl, 20 lutego 2011 http://www.filmweb.pl/article/Rozmowa+z+Asgharem+Farhadim%2C+zwyci%C4%99zc%C4%85+Berlinale+2011-70645

O piciu , Sens

„W budowaniu roli Ofelii ważny był dla mnie moment, w którym reżyser Sobociński powiedział mi, że Ofelia jest jak ptak trzepocący się w klatce. Ten obraz uruchomił we mnie wyobraźnię. Scena obłędu Ofelii zagrałam więc bardzo fizycznie i dynamicznie. W efekcie znajomy zapytał mnie, dlaczego ta Ofelia tak ciągle tylko biega i biega…”

Magdalena Grąziowska (1985)

Źródło: Urszula Wolak, Rozważna i romantyczna, „Polska Gazeta Krakowska” nr 286, 9 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128950.html?josso_assertion_id=6ECDF689B14A93D6

O ptakach , Obraz

„Czeskie kino, kino generalnie umiera albo już jest martwe, ponieważ, żeby się przebiło, musi stać się produktem, czyli trzeba je niejako zabić. Komercjalizując je, zabijamy w nim to, co piękne. Staje się produktem handlowym i ktoś, kto zamierza zainwestować w nie swoje, często ciężkie, pieniądze, chce wprowadzać zmiany, mieć wpływ na to, jaki kształt przybierze. I, na przykład, taki reżyser jak ja słyszy wtedy, że trzeba wszystko kręcić od nowa, bo nasz kraj, Czechy, powinny być pokazane jako kraj bardziej rozwijający się…”

Petr Zelenka (1967) reżyser i scenarzysta czeski

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27691

O pieniądzach

„Od ponad stu lat filmy opowiadają coraz to nowe historie. Zwykle scenarzyści i reżyserzy próbują w możliwie atrakcyjny sposób przedstawić jakiś skrawek świata dorosłych – poszukiwaczy przygód, superbohaterów albo po prostu zwykłych ludzi w niezwykłych okolicznościach. Zacząłem się zastanawiać, co by było, gdyby te wszystkie niesamowite postaci, ich teksty, cechy albo sytuacje, w których się znalazły, przedstawić w innym świetle… W świetle nieprzewidywalnej, rozbrajającej nieświadomości bardzo młodego człowieka. Z jakimi problemami zmagał się na co dzień filmowy morderca z kultowego horroru, kiedy był mały? Jak wyglądałoby załatwianie gangsterskich spraw w przedszkolu? Na co mogła się gniewać mama kilkuletniego Obcego?”

Maciej Frączyk (1984)

Ale Kino! – czyli co by było, gdy postaci filmowe były dziećmi
Źródło: Słowem wstępu, s. 3

O ludziach , O historii

„Sam oglądam bardzo dużo filmów i to od lat. To pasja, która przeszła przez filmoznawstwo, a skończyła się w szkole filmowej. Przez te lata obejrzałem naprawdę setki filmów. I szczerze mogę powiedzieć, że do moich ulubionych reżyserów należą właśnie ci, którzy poważne tematy poruszali w sposób ciekawy i nieszablonowy. Takeshi Kitano, Wes Anderson, Tom Egoyan czy David Fincher to tylko nieliczne nazwiska, na które mogę się powołać.”

Szymon Jakubowski (1978)

Źródło: Zrobiłem film w konwencji współczesnej baśni - Szymon Jakubowski, „Vision”, 8 lipca 2008 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/56,1

O pasji

„A te narzekania, że trudno znaleźć amatora na rolę złodzieja… Naprawdę, nie przesadzajmy… to do potopu film szuka kandydatki… bo reżyser zawsze chce mieć coś nowego na podorędziu… oczywiście w sensie inspiracji… Ale, panowie – na złodzieja? Z naturszczyków zawsze się coś dobierze.
To zupełnie jak w tym dowcipie. Córka przybiega do matki i wzburzona mówi: „Mamo, on powiedział, że jak go zdradzę, to mnie zabije!” matka na to z właściwą sobie wychowawczą postawą: „Nie denerwuj się, moje dziecko… twój tatuś był taki sam… i widzisz, żyję i doskonale się czuję…””

Kazimierz Rudzki (1911–1976) polski aktor i pedagog

Cytaty z monologów kabaretowych, Uwagi na marginesie (listopad-grudzień 1971)
Źródło: Jan Pietrzak, Co jest grane, panie Janku... Wywiad Andrzeja Romana, Warszawa 1992, s. 27.

O dzieciach , O matce , O córce , Sens

„Trzeba zaakceptować fakt, że kiedy film jest ukończony, należy już do widzów, a nie reżysera.”

Tony Gatlif (1948) francuski reżyser filmowy

Źródło: Błażej Hrapkowicz, Karnawałowa rewolucja. Rozmowa z Tonym Gatlifem, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/3510-karnawalowa-rewolucja.html

„Reżyser nie jest tylko realizatorem scenariusza, jest również kreatorem emocji, żeby nie powiedzieć magii. To jest tajemnica zawodu.”

Magdalena Piekorz (1974) polska reżyser i scenarzystka filmowa

Źródło: „Zwierciadło”, 8/1966, sierpień 2010

O tajemnicy

„Zadaniem montażysty jest zajmujące opowiedzenie historii. Jest odpowiedzialny, oczywiście we współpracy z reżyserem, za to, jak ona zostanie opowiedziana. Do niego należą wszystkie decyzje, związane z wykorzystaniem obrazu i dźwięku, on buduje postacie i ustala rytm filmu.”

Pietro Scalia (1960)

o pracy montażysty filmowego.
Źródło: Podążać za wizją reżysera. Dwukrotny laureat Oscara specjalnie dla Stopklatki http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=51062

O historii , O decyzjach , O współpracy , Obraz

„(…) marzy mi się, żeby jakiś reżyser przyszedł na spektakl i po tym jak mnie zobaczy, zaproponował rolę w filmie.”

Michał Kościuk (1981)

Źródło: Marta Paluch, Mówią, że mam twarz mordercy, „Polska Gazeta Krakowska” nr 274, dodatek, 25 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128000.html

„Odkąd pamiętam, kręcenie filmów było dla mnie sprawą bardzo osobistą. Gdy miałem 18, 19 lat, fascynowały mnie arcydzieła ze Szwecji, z Japonii, z Francji, z Włoch… Chciałem tworzyć rzeczy w tym stylu! Potem jakoś czas przepłynął mi między palcami i w pewnym momencie zadałem sobie pytanie: co się stało z tym nastoletnim reżyserem z głową pełną ideałów? Doszedłem do wniosku, że właśnie teraz nastał właściwy moment, by wrócić do pomysłów sprzed kilkudziesięciu lat. Przypomniało mi się opowiadanie Mircei Eliadego, którego bohater – mężczyzna w moim wieku – za sprawą cudownego zdarzenia zyskuje drugą młodość. Pomyślałem, że mnie również na to stać. Nabrałem ochoty na realizację filmu, o jakim marzyłem jako student. To było niezwykłe, ekscytujące doświadczenie.”

Francis Ford Coppola (1939) reżyser, scenarzysta, kompozytor, producent filmowy i aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Francis Ford Coppola specjalnie dla Stopklatki!, stopklatka.pl, 11 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47140

O czasie , O wieku , Pytanie

„Krytyk filmowy w moim pojęciu jest człowiekiem pióra, który z tekstem filmowym próbuje dialogować, stara się werbalizować te intuicje, które reżyser filmowy obrazami zasugerował… Krytyk to ten, kto uwalnia filmowca od obowiązku mówienia na głos, to ten, kto człowiekowi obrazu wyjmuje słowa z ust; to ten wreszcie, na którego opinię twórca czeka z przejęciem po to, by dowiedzieć się, jaki film tak naprawdę nakręcił.”

Wojciech Kuczok (1972) pisarz polski

Źródło: „Zwierciadło” nr 5/1939, maj 2008

O czekaniu , Obraz

„Lubię swoją pracę, w filmie liczy się przede wszystkim komunikacja między reżyserem a aktorem. Jeśli jest dialog, nie ma znaczenia, ile razy ktoś stał wcześniej za kamerą. Patrzę na to tak: liczy się TEN moment, TEN film, TA rola.”

Fele Martínez (1975)

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50079

O komunikacji

„Bieda, gdy sufler uważa się za reżysera.”

Wiesław Brudziński (1920–1996)

„Pamiętaj o jednym: na planie ostatnie słowo zawsze ma reżyser. Zawsze. Od tej reguły nie ma wyjątku. Aktorowi może się wydawać, że to on tu jest gwiazdą, ale tak naprawdę to reżyser wszystkim rządzi, bo film to jego autorskie dzieło. To on się pod nim podpisuje. Aktor oczywiście może mieć jakieś własne propozycje, ale reżyser wcale nie musi się na nie zgodzić. Jeśli więc widzę, że nie ma szans, żeby moje było na wierzchu, to po prostu robię, czego ode mnie chcą. I mam święty spokój.”

Jack Nicholson (1937) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=44593

„Przez trzy lata starałem się zrobić w telewizji Road Movie. Szukałem reżysera, miałem swoją koncepcję tego filmu. Miała to być zajebista komedia obyczajowa. To miał być film zrobiony na wejście Polski do Unii Europejskiej. Chciałem jakby uprzedzić fakty i pokazać, jak grupa Polaków jedzie samochodem do nowej Europy. Wszyscy powtarzali, że to doskonały pomysł. I nic z tego nie wyszło. Dwa lata film był w telewizji przyblokowany. Potem sprzedałem go do TVN, gdzie tekst został całkowicie zmieniony. Weszły tam jakieś mafijne sytuacje… Naprawdę nie ma nawet czego komentować.”

Mariusz Pujszo (1957) aktor i reżyser polski

ze zmienionej wersji powstał film Francuski numer.

„Nowa Fala uczyniła wiele zła. (…) Późniejsze pokolenia nie strawiły tego dobrze. Zostały tylko przy formie i naturalizmie, zapominając o scenariuszach i historiach. Pokolenie post-nouvelle vague nam zaszkodziło. Reżyserzy uważali, że ich problemy osobiste wystarczą, aby zainteresować świat. Byli również przekonani, że filmowiec musi i reżyserować, i napisać scenariusz. Jedno i drugie jest trudne do zrobienia! (…) Są wielcy reżyserzy, którzy nie napisali scenariuszy swoich filmów, na przykład Fellini. Scorsese napisał niewiele scenariuszy (…).”

Vincent Cassel (1966) aktor francuski

Źródło: rozmowa Borja Hermoso, Brzydal i brutal, „El País”, tłum. „Forum”, 13 lutego 2012.

O świecie , Zapominając

„Jako reżyser lubię, kiedy aktor sprawia, że patrzę jego oczami.”

Jodie Foster (1962) aktorka amerykańska

Źródło: „InStyle” nr 4/2010

„Nie ma, co zakładać, że zacznie się szukać czegoś dla siebie dopiero po skończeniu szkoły. To złe założenie. Nie można myśleć, że teraz jestem jeszcze za słaby, niedouczony, do czegoś niezdolny. Jak ma to kiedyś wyjść, to i tak wyjdzie. Jeśli reżyser uzna, że jestem za młody, niezdolny czy po prostu mu nie pasuję, to mnie zwyczajnie nie weźmie. Tak teraz, jak i później. Tymczasem każdą szansę przynajmniej trzeba próbować wykorzystać, dlatego szukałem tych wszystkich castingów.”

Jakub Gierszał (1988) aktor polski

Źródło: Artur Cichmiński, Nie martwię się na zapas. Jakub Gierszał dla Stopklatki, stopklatka.pl, 12 maja 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=76862

O myślach , O myśleniu

„Trzeba zaufać reżyserowi. Wszystko, co robisz przed green screenem, wydaje się być akcją, a kiedy widzisz to w filmie już z nałożonymi efektami, te akcje stają się reakcjami.”

Ian Ziering (1964) aktor amerykański

Źródło: Adam Siennica, Ian Ziering: Czuję się jak Bruce Willis – wywiad, naekranie.pl, 31 lipca 2014 http://naekranie.pl/artykuly/ian-ziering-czuje-sie-jak-bruce-willis-wywiad

O zaufaniu

„Jedną z moich wad jest słaba wiara w siebie. Rzeczywiście po wielu latach pracy jako aktor postanowiłem eksternistycznie zdać egzamin reżyserski. Nie było to łatwe, ale udało się. Potrzebowałem dokumentu, który stwierdzałby moją przydatność do wykonywania tego zawodu – oczywiście zrobiłem to sam dla siebie, bo bez tego można z powodzeniem reżyserować. Wywodzę się z bardzo tradycjonalnej rodziny, w której zawsze wszystko było poukładane. Mój ojciec był profesorem zwyczajnym, który dużą wagę przywiązywał do tytułów, w pewnym sensie był megalomanem, dlatego będąc wychowankiem kogoś takiego także przywiązuję wagę do tych spraw. Potrzebny mi jest dokument również z innego powodu, bardziej praktycznego. Kiedy idę na rozmowę do dyrektora któregoś polskiego teatru i mówię, że chciałbym coś wyreżyserować dużo trudniej przychodzi mu lekceważąca postawa, którą często dyrektorzy wykazują wobec aktorów biorących się za reżyserię. Nikt mi nie powie, że jestem aktorem, a nie reżyserem – choć to sformułowanie nigdy nie pada wprost zwykle widać w oczach dyrektorów, że tak właśnie myślą.”

Mariusz Pilawski (1957)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Łódź, 23 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22275

O wierze , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Kiedyś podszedł do mnie człowiek i powiedział: ty mnie nie znasz, ja ciebie nie znam, ale dzięki tobie uzyskałem pieniądze na produkcję filmu. Okazało się, że jest to reżyser, który ze dwa lata chodził do pewnego producenta i prosił go o pieniądze na realizację filmu – bez skutku. I dopiero po festiwalu w Wenecji, kiedy Powrót otrzymał Złotego Lwa, już następnego dnia, tenże producent zgodził się dać mu pieniądze.”

Andriej Zwiagincew (1964)

Źródło: Iwona Król, Andriej Zwiagincew, reżyser „Powrotu”, specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 16 marca 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=19079

O pieniądzach

„Naprawdę nie brakuje nam młodych, utalentowanych ludzi. Problem tkwi gdzie indziej: brakuje nam zuchwałych dystrybutorów, którzy mieliby odwagę rozprowadzać ich filmy. Im więcej małych firm dostaje się pod skrzydła dużych wytwórni, tym częściej reżyserzy słyszą słowa: „Kręćcie coś bardziej dla ludzi!”. Niektórzy dają się skusić, inni jednak konsekwentnie wolą tworzyć kino autorskie. Wolą klepać biedę, niż się zaprzedać. I choćby dlatego jestem z nich dumny.”

Francis Ford Coppola (1939) reżyser, scenarzysta, kompozytor, producent filmowy i aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Francis Ford Coppola specjalnie dla Stopklatki!, stopklatka. pl, 11 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47140

O ludziach , O problemach

„Doświadczenie nauczyło mnie, że im większym mistrzem jest reżyser, tym uważniej słucha aktorów.”

Aleksander Domogarow (1963) aktor rosyjski

Źródło: Zbigniew Czajkowski, Zdolności przywódcze trenera i style kierowania, „Rocznik Naukowy – Idō Ruch dla Kultury”, t. 3, nr 3/2002, s. 197.

„(…) aktor żyje tak naprawdę w teatrze.(…) w filmie zawsze jestem tylko narzędziem w gromadzie innych ludzi – scenarzysty, reżysera, operatora czy montażysty. Aktor filmowy efekt swojej pracy widzi dopiero na ekranie, podczas gdy w teatrze jest zupełnie inaczej – spektakl się nie zacznie, gdy aktora nie ma na scenie.”

Tadeusz Bradecki (1955)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 1 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20225

O ludziach , O czytaniu

„Na to, że serial cieszył się tak ogromną sympatią widzów, złożyło się mnóstwo elementów, m. in. scenariusz pióra pani Zientarowej oraz reżyser i aktorzy, którzy swoim niebywałym poczuciem humoru uświetnili go jeszcze bardziej. Dziś, nikomu niczego nie ujmując, nie widzę nikogo, kto mógłby zająć miejsce na przykład Kazimierza Rudzkiego czy kogokolwiek innego, kto pracował na planie Wojny domowej 40 lat temu…”

Krzysztof Janczar (1950) aktor polski

o serialu Wojna domowa.
Źródło: Jestem zawsze głodny świata, „Tele Tydzień” nr 35, 29 sierpnia 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/janczar.html

O wojnie

„Najważniejsze dla aktora to zaistnieć w wyobraźni reżysera.”

Krzysztof Kieślowski (1941–1996) polski reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: Stopklatka http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42719

„Był taki wypadek, kiedy powstańcom w sierpniu leciała para z ust, bo kręcono w styczniu. Żeby to jakoś ukryć, reżyser wymyślił, by nakarmić aktorów lodami. Para przestała lecieć, ale za to wargi mieli tak zmarznięte, że z trudem wypowiadali dialogi.”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Tańczący z VIP-ami

„(…) człowieka ranią takie zdarzenia, kiedy spotyka się ze sprawiającym wrażenie zainteresowanego reżyserem, poświęca się mu swój czas, proponuje różne rozwiązania, co do postaci, a potem zupełnie przypadkiem dowiaduje się, że on sprawdzał trzy aktorki i jedną z nich już wybrał. Tylko nie miał czasu, albo mu się nie chciało zadzwonić i o tym powiadomić.”

Agata Buzek (1976) polska aktorka i modelka, córka Jerzego

Źródło: Artur Cichmiński, Nagroda im. Cybulskiego. Agata Buzek: Długo bez filmu nie mogłabym wytrzymać, 17 listopada 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=60638

O wrażeniach , O czasie

„Posiadanie własnego stylu to tak, jak posiadanie określonej osobowości. Gdy dostaję scenariusz do przeczytania, od razu przychodzą mi do głowy pomysły na obrazy. Nie mam problemu z wizualizacją historii. Współpraca z reżyserem odbywa się w ten sposób, że zawsze mówię mu, jak to widzę, a on podejmuje decyzję, czy chce taki film.”

Artur Reinhart (1965)

Źródło: dyskusja redakcyjna, „Film&TV. Kamera” 4/2005

O historii , O decyzjach , O osobowości , O współpracy

„W Polsce jest tylko kilku producentów, którzy są równocześnie reżyserami. Kiedy taki producent rozmawia z reżyserem o zmianach w scenariuszu, to taka dyskusja ma wymiar merytoryczny. Natomiast najczęściej trafiamy na producentów, którzy są byłymi kierownikami produkcji, czyli ludźmi, którzy nigdy nie pracowali w kreatywnym zawodzie. Ludzie ci, którzy wcześniej nie pisali nic poza kosztorysami, nagle odkrywają w sobie kompetencje do ingerowania w dialogi.”

Tomasz Konecki (1962) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=15832

O ludziach

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Richard Morgan (1965)

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

O języku słowackim , O życiu , O kobietach , O ludziach

„Dla mnie jedynym celem jest to, by powstał bardzo dobry film, i koniec. Pracując nad nim, nie mogę mieć żadnych obciążeń, osobistych dylematów. Jeśli jadę do Indii, Japonii czy gdzieś tam, to nawet jeśli coś sobie założyłem, w każdej chwili jestem gotowy to zmienić dla dobra filmu.(…) Zawsze lubiłem wynaleźć sobie jakiś temacik na końcu świata i tyle go zdokumentować, żeby stać się jednym z najlepszych specjalistów w tym temacie. Jestem chyba jedynym polskim reżyserem filmu dokumentalnego, który takie filmy kręci.”

Andrzej Fidyk (1953) reżyser dokumentalista

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 25 czerwca 2009

„Zdecydowanie pozostanę po drugiej stronie kamery. Ewentualnie pojawię się na ekranie tak, jak to robił Alfred Hitchcock – dyskretnie i na chwilę. Poza tym jako reżyser będę miał tyle pracy, że jednoczesne granie w filmie byłoby dużym błędem. Nie chcę także oglądać samego siebie. Jeśli mam być szczery, nigdy tego nie lubiłem… Jestem obserwatorem, dlatego wolę pozostać reżyserem, bo to malarz, który modeluje krajobrazy i tworzy sytuacje. A trudno malować obraz i jednocześnie się na nim znajdować.”

Casper van Dien (1968) amerykański aktor

Źródło: Anna Bielak, Casper Van Dien w Stopklatce o swojej najnowszej produkcji, stopklatka.pl, 28 maja 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66063

O błędach , Obraz

„Na pewno dla własnego poczucia bezpieczeństwa muszę dużo wiedzieć o roli. Nazywać pewne rzeczy razem z reżyserem. Tak lubię. Czuję się wtedy komfortowo wchodząc na plan. Ja potrzebuję grzebać. Oczywiście nie każdy materiał tego wymaga. Rzeczy stricte komediowe, farsowe nie mają psychologii. Wówczas działanie jest odwrotne. Wydaje mi się, że nie powinnam za dużo o tych postaciach wiedzieć. Wtedy działam bardziej pod wpływem właśnie intuicji.”

Małgorzata Buczkowska (1976) aktorka polska

Źródło: Wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=60329

„Reżyser to taki człowiek, któremu nie powiodło się w aktorstwie, a aktor to taki człowiek, któremu nie powiodło się w życiu.”

Gustaw Holoubek (1923–2008) polski aktor teatralny i filmowy, reżyser

„Lubię polską sztukę — Monikę Sosnowską, Roberta Kuśmirowskiego. Zawsze interesowała mnie też radziecka awangarda, na przykład Mielnikow, reżyserzy z Europy Wschodniej, tacy jak Tarkowski. Ogromne wrażenie zrobiły na mnie także stalinowskie wieżowce w Moskwie, tak zwane siedem sióstr. Powstały może w najcięższym, najbardziej brutalnym okresie historii ZSRR, ale z punktu widzenia urbanistycznego są świetne.”

Christian Kerez (1962)

Źródło: Grzegorz Piątek, Christian Kerez: Nie interesują mnie efekty specjalne http://www.archirama.pl/architektura/christian-kerez-nie-interesuja-mnie-efekty-specjalne,67_278.html?&page=0, „Architektura-murator” nr 05/2007.

O historii , O wrażeniach

„Jako dramatopisarka urodziłam się już w zupełnie innych warunkach. I nie próbuję tworzyć świata, który być powinien, bo takiego świata po prostu nie będzie. Oczywiście nie oznacza to, że nie należy próbować czegoś zmienić. Jeżeli tekst dramatopisarza już na wstępie jest postrzegany wyłącznie jako coś do pocięcia i ponownego poskładania, to oznacza, że już z założenia traktuje się go jako zły. Naprawdę łatwo młodemu dramatopisarzowi powiedzieć, że jest kiepski, bo nie ma jeszcze doświadczenia. To stara śpiewka, słyszeli ją również reżyserzy, których dziś uważa się za świętych. Moim zdaniem trzeba na tę sytuację spojrzeć zupełnie inaczej, z miłością. Każdy kraj może dramatopisarzom – podobnie jak rodzina utalentowanym dzieciom – pomóc się rozwijać twórczo, bądź nie. Ale nie widzę większego sensu w tym, żeby ich poniżać, na każdym kroku porównując z tytanami przeszłości. Ci utalentowani dramatopisarze z reguły wiedzą, kto był przed nimi.”

Małgorzata Sikorska-Miszczuk (1964)

Źródło: Agata Dąbek, Wszystko, co wiem i potrafię http://www.dwutygodnik.com/artykul/4675-wszystko-co-wiem-i-potrafie.html, Dwutygodnik.com nr 113/2013.

O dzieciach , O rodzinie , O przeszłości , Sens

„Od kiedy pamiętam, byłem zagorzałym kinomanem, nawet pieniądze, które dostawałem od rodziców na śniadanie, wydawałem na kino. Ujmowały mnie te obrazki, ale nie widziałem siebie jako reżysera, nie mogłem o tym marzyć. Aczkolwiek jeszcze w przedwojennych czasach gimnazjalnych dowiedziałem się, że w Berlinie jest szkoła filmowa. Zacząłem się o nią dowiadywać, ale od kogoś mieszkającego w Berlinie usłyszałem, że nie przyjmują żadnych cudzoziemców, zwłaszcza z Polski. Do szkoły dostałem się dopiero po wojnie. W prasie zamieszczono informację, że otwiera się szkołę filmową w Łodzi. Byłem wówczas na studiach polonistycznych we Wrocławiu, ale zgłosiłem się.”

Stanisław Lenartowicz (1921–2010) polski reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: wywiad Adama Wyżyńskiego, „Kino”, nr 7–8/2006

O pieniądzach , O wojnie , O szkole , O rodzicach

„Teatr jest ciągle tym miejscem, gdzie bywa się artystą. W kinie artystą jest reżyser, a aktor to lepiej lub gorzej sfotografowany przedmiot. Dlatego właśnie teatr daje mi najwięcej satysfakcji.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Słowo Ludu”, 3 lipca 1998

O ludziach

„Była to przygoda inicjująca mój rozwój, na którą patrzę dziś z przymrużeniem oka. Umiałem wtedy niewiele i działałem intuicyjnie, kierując się cennymi uwagami reżysera, Jerzego Kawalerowicza.”

Jerzy Zelnik (1945) aktor polski

o swojej roli w filmie Faraon.
Źródło: wywiad, 2005 http://petrus.blog.pl/archiwum/index.php?nid=8798581

„Bogactwo możliwości, jakie daje reżyserowi asemantyczna muzyka może bowiem jeszcze szerzej niż w dramacie pobudzić i ukierunkować realizatorów tego dzieła. Tylko bagatela – trzeba tej muzyki słuchać. I usłyszeć.”

Aleksander Bardini (1913–1995) polski aktor i reżyser

Źródło: „Teatr” 1976, nr 3

O muzyce , O bogactwie

„Akira Kurosawa potrafił zrozumieć bardzo skomplikowane mechanizmy uruchamiające w człowieku, aktorze, niezwykle intensywne uczucia. Umiał uchwycić i zatrzymać we mnie stany ducha, których sama do końca nie rozumiałam. Po czym w naturalny sposób wykorzystywałam je w trakcie gry. Zmusił mnie do świadomego dotknięcia bardzo wrażliwych fragmentów mojej duszy, do powrócenia pamięcią do wypartych emocji. Sięgał coraz głębiej i głębiej. To było dla mnie niezwykle trudne jako człowieka, ale i ogromnie ważne jako aktorki. Akira Kurosawa sprawił, że poczułam film w sobie, duchowo, emocjonalnie i intelektualnie. Nie każdy z reżyserów potrafi w ten sposób pracować z aktorem. Trudno zapomnieć tego typu doświadczenie, które wpływa radykalnie nie tylko na sposób gry, ale zmienia także człowieka, bo pozwala mu bardziej zrozumieć samego siebie. To jest najważniejsze.”

Mieko Harada (1958) japońska aktorka i pisarka

Źródło: Anna Bielak, Kobieta Akiry Kurosawy. Mieko Harada specjalnie dla Stopklatki, Stopklatka.pl, 29 maja 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66102

O kobietach , O emocjach , O duszy

„Tak się porobiło, że jeśli reżyserzy mają do obsadzenia rolę pogmatwanego, trochę złego faceta, to przychodzi im na myśl Baka.”

Mirosław Baka (1963) polski aktor

Źródło: Amok, „Antena”, kwiecień 1999.

O myślach , O myśleniu

„(…) są pewni reżyserzy, których ambicją, a nawet pewną kalkulacją jest, żeby zaryzykować i zrobić film z kimś, kto nie jest znany. Poza tym nie ma takiej gwarancji w Polsce, że jakieś nazwisko przyciągnie ludzi do kina. Dlatego może czasem lepiej zainwestować w kogoś, kto swoją nieznaną twarzą i autentyzmem będzie w stanie coś zaoferować.”

Andrzej Chyra (1964) polski aktor

Źródło: Piotr K. Piotrowski, Orzeł u grawera, „Dziennik Łódzki”, 22 kwietnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/orzelu.htm

O ludziach , O czasie

„W filmie, nad którym pracowałam ostatnio – The Merchant of Venice [pol. Kupiec wenecki] Michaela Radforda, sama uznałam, że muzyka powinna pojawić się jeszcze w innych scenach niż tylko w tych, które wybrał reżyser.”

Jocelyn Pook (1960)

Źródło: Łukasz Figielski, Wydarzenie w Cieszynie – Jocelyn Pook. Rozmowa i koncert, stopklatka.pl, 25 lipca 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21073

O muzyce

„Liturgia nie powinna zamieniać się w wielki, masowy spektakl, który wymaga reżyserów i genialnych aktorów.”

Benedykt XVI (1927) papież

„Antoni Krauze miał prawo zrobić taki film, jaki dyktowały mu serce i sumienie. Jego artystyczna wypowiedź jako twórcy tego filmu, inspiratora, reżysera, współautora scenariusza jest wyrazem jego niezależnego myślenia, samodzielnej postawy twórczej. Życzyłabym sobie i widzom, żebyśmy po obejrzeniu filmu mieli wspólne wnioski i refleksje. On do nich zachęca. Ja natomiast nikogo do niczego nie nakłaniałam i nie chciałabym zajmować tu stanowiska na temat przyczyny katastrofy. To wykracza poza pracę aktora.”

Beata Fido (1967)

Źródło: Agnieszka Niewińska, Krytycy skreślili „Smoleńsk” jeszcze przed premierą (wywiad z Beatą Fido), „Do Rzeczy”, nr 38/189, 19–25 września 2016, s. 35.

O myślach , O myśleniu , Serce

„Aktorzy, reżyserzy, operatorzy nie wydawali mi się kandydatami na odpowiedzialnych mężów. I wbrew temu, co myślała moja mama, prowadziłam się bardzo przyzwoicie.”

Anna Seniuk (1942) aktorka polska

Źródło: „Twój Styl”, 4 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26345

O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Kiedy pojawiły się w teatrze kobiety reżyserzy i jako aktorka dostawałam od nich propozycje – zaczęłam oddychać.”

Aleksandra Konieczna (1965) polska aktorka, reżyser teatralny

Źródło: Michał Smolis, Nie cenię Szekspira, „Dziennik”, 2 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ncsz.htm

O kobietach

„Dla mnie reżyser jest pierwszym po Bogu. Ja reżyserów bardzo szanuję i staram się ich słuchać. Dopiero kiedy się zorientuję, że twórca nie wie, o co mu chodzi i czego ode mnie oczekuje, to wtedy muszę się ratować.”

Artur Barciś (1956) polski aktor

Źródło: „Życie Warszawy”, 12 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/5uab.htm

O życiu , O Bogu

„Zawsze decyduje się na pracę po przeczytaniu scenariusza. Następnie dużą rolę przywiązuję do reżysera, ale też aktorów.”

Chris Menges (1940) brytyjski operator filmowy

Źródło: Wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=12056

„Nasze najwartościowsze filmy powstały z potrzeby wolności, szacunku dla tradycji i obrony elementarnych wartości. Szkoła polska, czy potem kino moralnego niepokoju, czerpały z traumatycznych doświadczeń swoich pokoleń. Teraz mamy wolność i my, filmowcy, stoimy z opuszczonymi rękami. Wypaliły się emocje, zbladły idee. A reżyser to dziś wynajęty człowiek, któremu płaci się za podnoszenie oglądalności kolejnego sitcomu. Sukces ma tylko twarz kasową. Odwróciliśmy się od historii, nie ma kontynuacji najlepszych dokonań kina polskiego, nie rozwija się język filmu. Skończyły się romantyczne porywy i króluje geszefciarstwo.”

Waldemar Krzystek (1953) polski reżyser, scenarzysta filmowy

Źródło: „Rzeczpospolita”, 9 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/czlowiekwa.htm

O szkole , O historii , O wolności , O sukcesie

„Kiedy odkryłem książkę Janusza L. Wiśniewskiego, to od razu zaintrygował mnie tytuł. Zapoznałem się też oczywiście z notką o autorze, który też jest ciekawą postacią. Przeczytałem książkę i stwierdziłem, że jest interesująca, ale jednocześnie trudna do realizacji. Na pewno jest wyzwaniem zarówno dla reżysera, który musi znaleźć odpowiednią formę, jak również dla operatora, który musi odnaleźć taki sposób fotografowania, aby przełożyć, to co nieprzekładalne.”

Witold Adamek (1945–2017) polski operator filmowy, reżyser i scenarzysta

o powieści S@motność w sieci.
Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=33500

„Ja się czuję dzieckiem, zagubionym w wielkim świecie, patrzącym na słońce. Nie wybieram sam takich ról, to reżyserzy zabierają mnie na wycieczki, żebym rozbijał samochody i był agresywnym facetem. Po prostu wykonuję aktorskie zadania, a mam do tego predyspozycje. Nie byłem liderem w szkole, nie dostaję nagród. Nie podlizuję się krytykom ani widowni, tylko gram. Jestem narzędziem reżysera, jeśli to skutkuje, to jest w porządku.”

Eryk Lubos (1974)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 12 października 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jestemn2.htm

O dzieciach , O facetach , O słońcu

„Ja nawet nie piszę do tekstu, tylko interpretuję tekst. Tekst musi mieć coś, co mnie zachwyci, co da mi szansę oddania muzyką interpretacji. Ubieram teksty w struktury, wysokości dźwięku. Właściwie czuję się trochę jak reżyser”

Zygmunt Konieczny (1937) kompozytor polski

Źródło: „Życie”, 12 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jaje.htm

O życiu

„Zawsze byłem dumny z tego, że robię teatr staromodny, zresztą samego siebie postrzegam jako reżysera radykalnie staromodnego.”

Alvis Hermanis (1965)

Źródło: Tomasz Kireńczuk, Nekrolog dla starej Europy Rozmowa z Alvisem Hermanisem, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/897-nekrolog-dla-starej-europy.html

„Każdy aktor nosi w sobie reżysera niczym żołnierz marszałkowską buławę. Jak już się nagra przez 30 lat, wówczas stwierdza, że reżyseria to cholernie łatwa robota…”

Marek Litewka (1948)

Źródło: „Dziennik Polski”, 13 grudnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/molierz.htm

„Poważny teatr musi być próbą nawiązania głębokich, intymnych relacji z drugim człowiekiem. W tym sensie sformułowania „aktor” czy „reżyser” nie oznaczają tylko profesji. W codziennym życiu mam syndrom Kaja z „Królowej śniegu”: bardzo trudno nawiązuję relacje z ludźmi. A na próbach w sposób organiczny przepełnia mnie serdeczność i potrzeba kontaktu. Wtedy wspólna gotowość do robienia rzeczy niezwykłych staje się zjawiskiem naturalnym.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 12 czerwca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mli.htm

O relacjach , Sens

„Nigdy nie miałem poczucia aktora spełnionego. Na dużą rolę w światowym musicalu czekałem cierpliwie aż 7 lat od wyjazdu z kraju w 1987 roku. Cały czas doskonaliłem się. Mój wachlarz zainteresowań i doświadczeń rozciąga się od artysty ulicznego aż po uzyskanie dyplomu śpiewaka operowego w Kammeroper we Wiedniu. Występowałem i na ulicy i w operze. To dało mi siłę i odwagę w Londynie. Uczę się cały czas. W tym zawodzie, kiedy uznasz, że jesteś naprawdę dobry, kiedy tracisz ochotę na poznawanie czegoś nowego i odcinasz kupony – to trzeba zrobić przerwę i zająć się czymś innym. Dlatego po „The Phantom of the Opera” i „Tanz der Vampire” występowałem ponownie „na ulicy”, by nabrać dystansu i napełnić się nowymi emocjami. Jestem aktorem, który mam odwagę zadawać pytania dziecka reżyserowi czy partnerom. Ja muszę wszystko wiedzieć. Nie wstydzę się, że jest ktoś mądrzejszy, komu należy zadawać pytania. Nigdy też nie trzymałem się kurczowo jednej sceny, jednego gatunku artystycznego, czy jednej roli. Występowałem w operetce, operze, teatrze muzycznym, czy nowoczesnym musicalu.”

Jerzy Jeszke (1958) polski aktor musicalowy

Źródło: Jerzy Jeszke przed prapremierą „Sweeneya Todda”: Robię swoje, 5 maja 2012 http://www.mmsilesia.pl/411429/2012/5/5/jerzy-jeszke-przed-prapremiera-sweeneya-todda-robie-swoje?category=kultura

O dzieciach , O sile , O czasie , O czekaniu

„Są trzy sposoby relacji aktor-reżyser. Jeden funkcjonuje na zasadzie: nie mamy sobie nic do powiedzenia, czyli praca zlecona. Drugi to tak zwany układ „szaman i tworzywo”, którego zupełnie nie akceptuję i za którym nie przepadam. Trzecia sytuacja (…) to totalne zaufanie reżysera do aktora, którego sobie wybrał.”

Agnieszka Warchulska (1972) polska aktorka

Źródło: Artur Cichmiński, Nie cel, tylko sama droga. Rozmowa z Agnieszką Warchulską, odtwórczynią głównej roli w „Teraz ja”, 6 lipca 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32329

O zaufaniu , O relacjach

„Należę zresztą do tych reżyserów, którzy przez całe życie kręcą ten sam film w różnych wariantach.”

Janusz Kijowski (1948)

Źródło: „Trybuna”, 18 sierpnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mkna.htm

O życiu

„Mnie bardzo interesują młodzi reżyserzy, bo dzięki nim dzieje się coś nowego, coś świeżego. Cieszę się, że mogę uczestniczyć w tym, co proponują, bo to dowodzi, że jeszcze tak bardzo się nie zestarzałam. Oczywiście nie znaczy to wcale, że deprecjonuję pracę uznanych mistrzów. Lubię pracować z ludźmi, którzy bez względu na wiek odznaczają się talentem i pasją.”

Danuta Szaflarska (1915–2017) polska aktorka

Źródło: Życie jest cudem, „Rzeczpospolita”, 11 października 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zyciejc.htm

O życiu , O wieku

„Ciągle wygląda to w ten sposób, że to reżyser wybiera sobie ludzi z którymi pracuje, ponieważ to on najlepiej ich zna i dzięki temu ma do nich zaufanie. Jeżeli ja podejmuję jakąś decyzję dotyczącą na przykład obsady, to niezależnie czy robiłem to w „tamtych czasach”, czy teraz, decyzje te zawsze konsultowałem z kilkoma zaufanymi osobami. Takie spojrzenie z boku zawsze reżyserowi się przydaje. Te „konsultacje” w żaden sposób nie odbierają mi mojej niezależności. Już w szkole filmowej pokazywaliśmy kolejne ujęcia kolegom, którzy wyrażali o nich swoją opinię.”

Filip Bajon (1947) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=489

O ludziach , O zaufaniu , O decyzjach

„Aktorem zdolnym można być z natury, albo po przejściu jednego kursu. Można też na przykład pójść do studium aktorskiego i tam czekać na odkrycie przez jakiegoś znanego reżysera.”

Liliana Komorowska (1956) polska aktorka filmowa i teatralna

Źródło: Rozmowa z aktorką Lilianą Komorowską oraz Christianem Duguay, reżyserem filmu „Art of War - Zasady walki”, stopklatka.pl, 7 grudnia 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1516

O naturze , O czekaniu , O walce

„Najistotniejsze, jeśli chodzi o reżyserów, to spotkanie z Hoffmanem, Spielbergiem, Pasikowskim, Dejczerem.”

Maciej Kozłowski (1957–2010) polski aktor

„W 1998 roku z własnej i nieprzymuszonej woli wpakowałam się pod tramwaj. Jechałam do firmy dubbingowej Master Film, w której przez dziesięć lat pracowałam jako reżyser dubbingu. Miałam dużo czasu, ale pojechałam nietypową drogą. Nieopodal Dworca Centralnego wpadłam w ogromny korek. Stałam półtorej godziny, w końcu pomyślałam, że zrobię zawrotkę. Kiedy ruszyłam, od mojej lewej strony wjechał we mnie tramwaj. Samochód został sprasowany, ja też. Dziura w głowie, krwiaki na mózgu, poturbowany obojczyk, łopatka, obie kości kulszowe… Koledzy śmiali się: ty to masz szczęście do telewizji. Czekając na mnie włączyli telewizyjny Kurier Warszawski i zobaczyli wypadek. Telewizja przyjechała pierwsza. Po niej straż, która mnie wyrzynała z blachy, potem policja, a na końcu pogotowie ratunkowe. Nic nie pamiętam.(…) Ten wypadek powiedział mi coś ważnego: żeby nie żyć za szybko. Robić tyle, ile się może. Cieszyć się każdym dniem życia. Każdym faktem. Codziennie budzę się i mówię: dziękuję ci, Boże.”

Ilona Kuśmierska (1948) aktorka polska

Źródło: „Kurier Lubelski”, 28 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/postawilamna.htm

O Bogu , O szczęściu , O samochodach , O czasie

„Panie Warren żyją wśród nas, wciąż dowiadujemy się o handlu „żywym towarem”, a ogłoszenia typu „Prywatka dla VIP-ów”, „1000 zł za jedną noc” spotykamy w codziennych gazetach. Prostytucję uprawiają kobiety o różnym statusie społecznym: biedne, bezradne, ale i świetnie wykształcone, z tzw. dobrych domów. Prostytucja stała się wielkim przemysłem, którego udziałowcami nie są wyłącznie ludzie z nizin. Ale sztuka Shawa nie jest jedynie analizą socjologiczną tego zjawiska, lecz jest też utworem moralistycznym, pokazującym, że w złu można uczestniczyć bezwiednie i czerpać z niego zyski, nie zdając sobie z tego sprawy. Na tym polega dramat córki pani Warren, jej relacji z matką. To był dla mnie, reżyserki i zarazem aktorki grającej tytułową bohaterkę, najistotniejszy problem w tym spektaklu.”

Anna Sokołowska (1933–2016) polska reżyserka

Źródło: „Dziennik Polski”, 27 stycznia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/spip.htm

O kobietach , O ludziach , O sztuce , O matce

„W aktorstwie mam tylko jedną zasadę, zawierz reżyserowi i oddaj mu serce i duszę.”

Ava Gardner (1922–1990) aktorka amerykańska

Źródło: Sławne cytaty z filmu, „Świat na dłoni Extra”, nr 1/2016, s. 98.

O świecie , O duszy , Serce

„To śmieszna historia. Na planie zdjęciowym był synek reżysera, który powiedział wszystkim, że jeżeli ktoś przeklnie przy nim, będzie musiał zapłacić dolara za każde niewłaściwe słowo. Na dzień dobry dałem mu 20 dolarów.”

Colin Farrell (1976) aktor irlandzki

w odpowiedzi na pytanie o problemy z przeklinaniem na planie filmu Daredevil.

O historii

„Ten film jest takim pstryczkiem w nos. Wiele rzeczy, z których obecnie mam ubaw, albo których nie znoszę, które drażnią mnie potwornie, zostały w nim zawarte. Młodzi mężczyźni mieszkający w kawalerkach z betonu, pracujący w jakichś absurdalnych, nudnych firmach i marzący o używanym sportowym aucie, by móc zaszpanować przed jakąś „lolą”. Wszystkie te aktorki od siedmiu boleści, gwiazdy sezonu i telenowel. Te, które robią „wielką karierę”, której ścieżka prowadzi przez niejedno łóżko. Ci fantastyczni, awangardowi reżyserzy filmowi i teatralni. Ci wizjonerzy z permanentnym katarem i szklistymi oczkami. Wszystkim postawiłem pomnik. Mnie się przy okazji też dostało.”

Bodo Kox (1977) aktor i reżyser polski

o filmie Sobowtór.

O mężczyznach

„Należę do reżyserów, którzy mają szerokie spektrum ulubionych twórców i, co ciekawsze, wielu z nich to twórcy, którzy robili filmy bardzo różne od tego, co sam robię, np. Fellini. Ale to oczywiście jest taki nieosiągalny wzór nie do podrobienia, więc może dlatego. Cenię filmy, w których wyobraźnia odciska jakieś piętno na twórczości, choć nie zawsze – czasami popadają w grafomanię. Z Fellinim jest inaczej, w tej formie jest jednocześnie coś autentycznego.”

Feliks Falk (1941) reżyser polski

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=68400

„(…) Grotowski jako reżyser był dla Mrożka bezużyteczny. Jako teatralny teoretyk – także niebezpieczny. Nie można sobie wyobrazić przypadku, że Grotowski wystawia Mrożka. Ale Mrożek nieczęsto zajmował się Grotowskim, czy mówił coś o nim, a Grotowski prywatnie korzystał z języka Mrożka, z jego powiedzonek. Większość moich przyjaciół i znaczących znajomych nie doceniała Grotowskiego. Gustaw Holoubek, Erwin Axer. Ale wściekłość i pianę na ustach nazwisko Grotowskiego budziło u Kantora.”

Jerzy Jarocki (1929–2012)

Źródło: „Teatr”, 7 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20347

O czytaniu , Wściekłość

„On jest moim szefem, a ja dla niego pracuję. Nie ma między nami żadnej poufałości. Dla mnie to nie jest po prostu „Steven” czy „Steve”, „Stevie” albo „Wielki S.” To Steven Spielberg. Nie zapominam o tym nigdy. Oczywiście dla aktora praca z nim to jak gra w koszykówkę z Michaelem Jordanem. Lepiej trafić po prostu nie można. Każda chwila spędzona w jego towarzystwie sprawia, że uczę się czegoś nowego, że dzięki niemu się rozwijam. Nie o każdym mógłbym coś takiego powiedzieć. Aha, co ważne, Spielberg zupełnie inaczej zachowuje się jako reżyser, a inaczej jako producent. To dwa różne światy. (…) To człowiek, który zdaje sobie sprawę z tego, jak jego obecność działa na ludzi. Wszyscy go podziwiają, ale za tym kryje się także obawa, co powiedzieć, jak się zachować, by nie wypaść na głupka przed największym reżyserem w Hollywood? Nie wiadomo, czy można z nim normalnie porozmawiać, czy nie. I jak mu zasugerować, że się z czymś nie zgadzamy? „Hm, wiesz, Steven, nie wydaje mi się, że to dobry pomysł” – czy ktokolwiek miałby odwagę odezwać się w ten sposób? Dlatego Spielberg stara się zachowywać zwyczajnie, żeby zmniejszyć dystans między nim a rozmówcą. Zapamiętałem na przykład jego uścisk dłoni. Ma to wyćwiczone do perfekcji: nie ściska ręki ani za mocno, żeby człowiek nie wył z bólu, ani za słabo. Po prostu w sam raz. To taki mały szczegół, ale utkwił mi jakoś w głowie. (…) Spielberg jest jak superbohater: człowiek może go podziwiać, ale wie, że nigdy nie będzie taki, jak on.”

Shia LaBeouf (1986) aktor amerykański

o Stevenie Spielbergu.

O ludziach , O zachowaniu , O grach , O perfekcji

„Aktorstwo daje możliwość bycia w miejscu, w którym być może nigdy nie będę. Wcielać się w kogoś, kim nie jestem. I ja lubię, jak reżyserzy nagle wyciągają ze mnie coś spod serca. Czasem sam jestem zaskoczony, że znajdują we mnie jakąś nieznaną mi dotąd siłę, wypruwają ze mnie flaki.”

Paweł Małaszyński (1976) polski aktor

Źródło: „Tele Tydzień”, nr 5, 29 stycznia 2007

O sile , O czasie , Serce

„(…) jeżeli reżyser chce, to ściągnie aktora nawet z końca świata. A aktor jest w stanie rzucić wszystko, całe swoje dotychczasowe życie, jeśli reżyser zdoła go przekonać do swojej propozycji.”

Anna Majcher (1962) aktorka polska

Źródło: „Gazeta Wyborcza” w Łodzi, 6 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kociai.htm

O życiu

„(…) dla mnie sam fakt zagrania w takim czy innym tytule to jest rzecz drugorzędna. Najważniejsza jest sama praca i to, z kim się pracuje, kogo na swej zawodowej drodze się spotyka, od kogo się uczy. W filmie postać aktora tworzy reżyser, montaż. W teatrze jesteśmy odpowiedzialni wyłącznie za siebie. I dlatego tak ważne jest dla mnie, kogo w teatrze spotykam i jak mi się pracuje z kolegami. Do swego teatru przychodzę z chęcią. Z niektórymi kolegami pracuję już ponad 20 lat, a nadal spotykamy się także po pracy, np. jeździmy razem na ryby. To jest rodzina.”

Andrzej Grabarczyk (1953) aktor polski

Źródło: Danuta Lubina-Cipińska, Wincenty i Andrzej Grabarczykowie. Ode mnie wziął miłość do teatru, „Śląsk” 7/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odemnie.htm

O miłości , O rodzinie , O rybach

„Aktorstwo mnie w pewnym sensie zaczęło nudzić, być może dlatego, że nigdy na swojej drodze zawodowej nie spotkałem reżysera, który by mnie jakoś wybitnie zainspirował swoją osobą.”

Mariusz Pilawski (1957)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Łódź, 23 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22275

O czytaniu , Sens

„(…) Władek nie należy do najbardziej gadatliwych reżyserów na świecie, ale jak już się odzywa, to mówi rzeczy istotne.”

Mirosław Baka (1963) polski aktor

o Władysławie Pasikowskim.
Źródło: Wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=2521

„Film zawsze jest formą kompromisu. Kompromis jest wpisany w zawód reżysera. Pytanie tylko, jak dalece ten kompromis idzie.”

Tomasz Wiszniewski (1958–2016) polski reżyser

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=17410

Pytanie

„Pamiętam obchody świąt Bożego Narodzenia od drugiej płowy lat 40. XX wieku. Nawet w czasach stalinowskich były one szanowane, nie podejmowano prób ich zakłócenia politycznymi akcjami (…). Jestem przekonany, że wymiar spontaniczności protestu jest tylko życzeniowy. To akcje przygotowane i zaplanowane, mające cele i dobrane środki. Powodują destrukcję społeczną i psychologiczną wśród ludzi, to zupełnie zaprzeczenie etosu Bożego Narodzenia (…). Jest to swego rodzaju inscenizacja, która ma swoich reżyserów i promotorów.”

Henryk Hoser (1942) polski arcybiskup katolicki, misjonarz, lekarz medycyny

o proteście posłów opozycji w Sejmie rozpoczętym 16 grudnia 2016
Źródło: „To zupełne zaprzeczenie etosu Bożego Narodzenia’”. Nawet w stalinizmie nie zakłócano świąt http://malydziennik.pl/to-zupelne-zaprzeczenie-etosu-bozego-narodzenia-nawet-w-stalinizmie-nie-zaklocano-swiat,1291.html, malydziennik.pl, 25 grudnia 2016

O ludziach , O wieku

„Czasem reżyser cały życie czeka na scenariusz (…). Gdy dostałem do rąk skrypt Nędzników, wiedziałem, że mam „swój” scenariusz. Wiedziałem, że z tego tekstu może powstać albo wielki dramat, albo wielki teatr.”

Ryszard Bolesławski (1889–1937) polski reżyser

Źródło: Photoplay Studies 1935, nr 1, w: M. Kulesza, Ryszard Bolesławski. Umrzeć w Hollywood, Warszawa 1989

O życiu , O czasie , O czekaniu

„Uwielbiam filmy, aczkolwiek proces ich realizacji potrafi przyprawić mnie nieraz o ciężkie frustracje. Poszczególne sceny kręci się w bardzo dziwnej kolejności, nie mającej nic wspólnego ani z chronologią, ani z rozwojem postaci. Często zdarza się, że na samym początku mam do zagrania jakąś bardzo trudną sekwencję albo wręcz finał filmu, kiedy jeszcze nie zdążyłem oswoić się z bohaterem, w którego się wcielam! Nie cierpię też sytuacji, w których wiem, że dałem z siebie wszystko, po czym okazuje się, że daną scenę trzeba powtórzyć, bo reżyserowi nie podoba się kompozycja kadru. Praca na planie wymaga olbrzymiej cierpliwości, a także odporności psychicznej. (…) W teatrze jest zupełnie inaczej: po prostu wychodzisz na scenę i grasz. Zdarza się oczywiście, że danego wieczoru nie jestem w najlepszej formie, że moja kreacja pozostawia wiele do życzenia. Myślę sobie wtedy: jaka szkoda, że nie można moich wpadek wyciąć w montażu, chciałbym nakręcić parę scen na nowo. Niestety, co się stało, już się nie odstanie. Teatr to hazard: publiczność kupuje bilety, ale za każdym razem spektakl wygląda inaczej, coś wychodzi lepiej, coś gorzej. Podczas prób aktorowi udaje się nawiązać o wiele bliższy kontakt z reżyserem niż na planie, ale z kolei w filmie można pozwolić sobie na zbliżenia, pokazujące całą gamę uczuć malujących się na ludzkiej twarzy. W teatrze to niemożliwe.”

Ralph Fiennes (1962) aktor angielski

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=16270

O emocjach , O myślach , O cierpieniu , O cierpliwości

„Kiedy reżyser nie narzuca mi niczego, nie zasypuje pomysłami, mam wrażenie, że nie bardzo się stara.”

Franca Squarciapino (1940)

Źródło: Czerwień na ślubnej sukni, „Rzeczpospolita”, 27 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cnss.htm

O wrażeniach

„(…) w ostatnich latach gram dosyć ciężkie role. Może reżyserzy nie pamiętają, że kiedyś grywałem lżejszy repertuar?”

Radosław Krzyżowski (1972)

Źródło: Marta Paluch, Jestem dosyć humorzasty, ale mam poczucie humoru!, „Polska Gazeta Krakowska” nr 140, 17 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119473.html

„Często mnie pytają młodzi ludzie, jak to się dzieje, że człowiek staje się reżyserem filmowym i co to jest? Ja odpowiadam: reżyser filmowy to jest ktoś, kto musi okłamać absolutnie wszystkich dookoła prócz samego siebie. Jak zacznie siebie okłamywać, to jest koniec.”

Andrzej Żuławski (1940–2016) polski reżyser filmowy

Źródło: artykuł Zdzisława Pietrasika, „Polityka” nr 3, 2008

O ludziach

„Wynik castingu zawsze jest wielkim znakiem zapytania. Wchodzi się do sali, gra najlepiej jak potrafi, a później czeka na decyzję, mając nadzieję, że jest się najbliżej wyobrażeń o tej postaci reżysera i producenta.”

Andżelika Piechowiak (1980) polska aktorka

Źródło: Miska ładnych truskawek i jeden zgniły owoc - wywiad z Andżeliką Piechowiak, 10 kwietnia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5178/Miska-ladnych-truskawek-i-jeden-zgnily-owoc-wywiad-z-Andzelika-Piechowiak.html

O grach , O decyzjach , O czekaniu