Cytaty na temat reżyser (515 cytatów, strona 3)

„Udane życie
Każdy jest reżyserem.-Na udane życie
Należy repertuar dobrać należycie!”

Leszek Wierzchowski (1949) polski polityk, pisarz i poeta

Źródło: Dziwne stany świadomości. Frasobliwi i kuglarze. Fraszki, Kraków 2003

O życiu

„(…) do teatru wkroczyła niezbyt rozsądna ideologia. Jeśli kryterium estetycznym jest brak koherencji, to powstają dzieła, których nikt nie rozumie, zarówno sami twórcy, jak i odbiorcy. Brak koherencji nie może być kryterium estetycznym, chyba że w zamian za podważenie wartości dzieła literackiego otrzymujemy coś w zamian. Nie wystarczy pokazać, że język nie jest właściwym narzędziem do opisu rzeczywistości (…), że język to konwencja (…), że język jest linearny, a przez to nieprawdziwy. Jeśli stwierdzamy coś takiego poprzez negowanie tradycji literackiej w teatrze, to w zamian musimy dać propozycję, która będzie bardziej nośna. Znaczenia mają być głębsze i prawdziwsze niż język. Jeżeli podważamy język, to musimy dać coś w zamian, a tego właśnie brakuje. Nie wystarczy sama negacja tradycji i cytowanie. Cytowanie jest zresztą manią wśród młodych reżyserów, którzy tworzą teatr środowiskowy. Przecież wykształcony odbiorca teatralny nie jeździ po Polsce i nie ogląda wszystkiego, tym samym trudne dla niego są do odczytania w dziełach jednych twórców cytaty innych. Nie rozumie dialogu, nie wie, o co w tym tak naprawdę chodzi, a więc nie znajduje uzasadnienia dla tego, co tradycyjnie nazywa się formą. Przez to upadają walory estetyczne i nawet dobrze wykształcony widz odrzuca dzieło, nie rozumiejąc kodów rozpoznawalnych wyłącznie dla kilku czy kilkudziesięciu osób w Polsce.”

Jerzy Limon (1950) polski anglista, literaturoznawca, pisarz, tłumacz i teatrolog, profesor nauk humanistycznych, inicjator i dyrek…

Źródło: Piotr Wyszomirski, Winy nie mogę brać na siebie, „Gazeta Świętojańska”, 11 sierpnia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/30783

O rzeczywostości , O czytaniu

„Szkoła była wtedy [w latach 60. XX w. ] takim małym centrum niezależnej kultury. Na bale do szkoły przyjeżdżała cała Warszawa, lecz ważniejsze było, że można było zobaczyć w szkole filmy, których nie można było obejrzeć nigdzie indziej. Poza tym w związku z renomą szkoły, wykraczającą poza granice Polski, odwiedzał nas każdy znany aktor czy reżyser, który przyjechał do naszego kraju. Mieliśmy poczucie, że szkoła to pomost pomiędzy Polską i Zachodem.”

Sławomir Idziak (1945) polski operator filmowy

Wypowiedzi w wywiadach
Źródło: Anna Draniewicz, Ten facet, który szybko pracuje, „Kino” 5/2002

O szkole , O facetach

„90% reżyserów było fajnych, ale teatr jest miejscem wychowania fabularnego gówna.”

Anthony Hopkins (1937) aktor brytyjski

Źródło: nieoficjalna polska strona Anthony’ego Hopkinsa

„Reżyser dubbingu, jak każdy człowiek pracujący z ludźmi powinien być nieco przesunięty, czyli nieco szalony. Absolutnie to jest pierwsza rzecz. Reżyser powinien mieć abstrakcyjne poczucie humoru, ponieważ to jest wszystko abstrakcja gdy na ekranie lama mówi, czy osioł mówi, czy potwór w dziecięcej wyobraźni mówi, to nie jest prawda, no nie? Reżyser musi kochać aktorów, swoją pracę i mieć doświadczenie aktorskie.”

Joanna Wizmur (1957–2008) aktorka polska, reżyser wersji dubbingowanych

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/wizmurjoanna/

O prawdzie , Kochać się

„Kino to wspólna praca. Ja nie wybieram sobie reżyserów, do tego jeszcze nie doszło, to oni wybierali mnie.”

Witold Sobociński (1929–2018) polski operator filmowy

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=36451

„Prostota, jasny komunikat, umiejętność budowania napięcia, porozumienie z reżyserem. Co jest najważniejsze? Doprawdy trudno to zawrzeć w jednym słowie. Wydaje mi się jednak, że to, co najprostsze, ma największą siłę rażenia. Ale film to praca zbiorowa. Na końcowy efekt muszą się złożyć zabiegi i talent wielu osób.”

Thelma Schoonmaker (1940) amerykańska montażystka filmowa

o tym, co jest najważniejsze w montażu filmowym.
Źródło: Anna Serdiukow, Jaki jest Martin Scorsese? Opowiada nam Thelma Schoonmaker, stopklatka.pl, 4 lipca 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=67162

O sile

„(…) to reżyserzy i inne osoby odpowiedzialne za obsadę szufladkują. Po prostu obsadzają danego aktora w takich samych typach postaci w kolejnych produkcjach! Na szczęście mam szansę grać w teatrze i dzięki temu moja chęć zmieniania się wewnętrznie mnie nie usypia.”

Wojciech Błach (1972) polski aktor

Źródło: [http://www.plebania.pl/wywiady/blach.html Jurek, Gacuś czy Merlin, „Tele Tydzień”, nr 8, 16 lutego 2004

O szczęściu

„Zdarza się i tak, że dostaję trzy, cztery godziny materiału z kilku kamer filmujących złożoną akcję, a ja mam z nich zrobić dwie minuty. Muszę się prze to po prostu przekopać, czasami razem z reżyserem, czasami samemu. Podstawą jest bardzo szczegółowe zapoznanie się z materiałem, tak żeby dokładnie wiedzieć, co mam do dyspozycji.(…) Zawsze należy podążać za wizją reżysera, czasami nawet pomagać mu ją wykrystalizować, dookreślić jego oczekiwania. Ale to nie może ograniczać ciebie jako montażysty, jako filmowca, który ma aktywny udział w tworzeniu filmu. Dokonuję pewnych wyborów, bo je lubię, bo uważam, że działają. Jeśli spodobają się reżyserowi – fantastycznie, jeśli nie, to je zmienię. Natura procesu twórczego cały czas pozostaje dla mnie tajemnicą. Nie rozumiem, jak powstają konkretne pomysły, jak zapadają decyzje. Nigdy nie jest się pewnym określonego rozwiązania, dopóki nie wprowadzi się go w życie. Można je sobie w nieskończoność wyobrażać, ale dopiero, kiedy zmontujesz ze sobą wszystkie elementy, wszystko nabierze życia, zacznie oddziaływać na emocje. Wcześniej film jest tylko konceptem intelektualnym.”

Pietro Scalia (1960)

o pracy montażysty filmowego.
Źródło: Podążać za wizją reżysera. Dwukrotny laureat Oscara specjalnie dla Stopklatki http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=51062

O życiu , O tajemnicy , O naturze , O decyzjach

„Nie zgodzę się z lansowaną ostatnio teorią, że reżyser jest bogiem w operze. Nie był, nie jest, i mam nadzieję, nigdy nie będzie. Nie jestem za śpiewaniem i staniem, chciałabym być dobrze zrozumiana. Więc, procentowo, niech będzie 60 do 40. Oczywiście dla dyrygenta.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Iwona Radziszewska, Tajemnica przepony http://www.dwutygodnik.com/artykul/3958/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

O Bogu , O tajemnicy

„Opera to teatr, tyle że bardzo trudny. Akcją sceniczną, ruchem, gestem kieruje muzyka. W teatrze dramatycznym aktor ma dużą swobodę interpretacji i miejsce na improwizację. To samo zdanie może mówić raz przez minutę, innym razem przez trzy i nic tym nie zepsuje. Tymczasem w operze bywają sytuacje, w których jakiś ruch jest wręcz niemożliwy, bo nie pasuje do muzyki. Improwizacja także tutaj jest ważna, ale ogranicza ją zamknięta struktura muzyczna dzieła. To w niej musi się odnaleźć śpiewak, reżyser, choreograf, scenograf i wszyscy inni. Bywają sytuacje, gdy reżyser, który przyszedł z teatru dramatycznego, nie bardzo rozumie realia śpiewu. Mówi: połóż się i tak śpiewaj, a ja mówię, że się nie położę, bo w takiej pozycji w życiu nie zaśpiewam swojej kadencji. Każdy spektakl operowy to kompromis pomiędzy artystyczną wizją reżysera a fizycznymi możliwościami śpiewaków.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Maciej Łukasz Gołębiowski, Opera to teatr, tyle że bardzo trudny, „Hi Fi i Muzyka”, 23 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24232

O muzyce , O śpiewie , O czytaniu

„Na rynku europejskim czy amerykańskim producenci i reżyserzy nie boją się stawiać na aktorów z charakterystyczną twarzą, za którą stoi dobry warsztat. U nas show-biznes jest nieduży, zgnuśniały i zaściankowy. Podejmuje się mało odważnych decyzji. Dlatego jesteśmy skazani na te same postaci, te same twarze.”

Przemysław Bluszcz (1970) polski aktor

Źródło: Bohdan Gadomski, Z taką twarzą łatwo nie jest, „Tygodnik Angora” nr 19, 13 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139270.html

O biznesie , O decyzjach

„Jako scenograf spotykam się z różnymi reżyserami, z których każdy ma inne pole widzenia. Muszę być bardziej elastyczny (…). W danym okresie reżyser pracuje przeważnie tylko nad jedną sztuką i na niej może się skupić. Scenograf równolegle może tworzyć dwa, trzy spektakle, dlatego nakładają mu się wątki i warstwy. Na pewno uwielbiam magię w teatrze, scenografię, która nie jest ukazana publiczności od razu po odsłonięciu kurtyny, lecz kształtuje się w trakcie trwania sceny: półprzezroczystości, wynurzające się przedmioty, cienie…”

Boris Kudlička (1972)

Źródło: „Elity” 2003, nr 6

„Mordęga! Tak mogę w skrócie opowiedzieć o poszukiwaniach szalika. Nie mógł być pierwszy lepszy. Reżyser dokładnie określił jego długość, intensywność koloru, miękkość materiału. I jeszcze powiedział, że ma być wygodny i dobrze prezentować się w kadrze. Aha, i nie być wymuskany, zbyt elegancki. Zwykły, żółty szalik. Prawda, że proste? Przeszukałam wszystkie sklepy w Warszawie i poza nią. Nie znalazłam odpowiedniego, więc wzięłam się do roboty. Kupiłam kilka szalików w innych kolorach. Farbowałam, przycinałam, kombinowałam z kolorem i długością. Efekt: tuzin żółtych szalików, bardzo zbliżonych do siebie. Zaniosłam wszystkie reżyserowi. Wybrał jeden, którym musiał zaaprobować też Janusz Gajos. Na szczęście aktor z uznaniem wypowiedział się o moim „dziele.””

Dorota Roqueplo (1960)

I szalik zagrał swoją rolę tytułową.
o pracach podczas kręcenia filmu Żółty szalik (2000, reż. Janusz Morgenstern).
Źródło: Magdalena Kuszewska, Joanna Nojszewska, Kostium czyni kino, „Twój Styl” nr 8 (253), sierpień 2011, s. 93.

O szczęściu , O prawdzie , O poszukiwaniu

„Moja wolność polega na wybieraniu takich projektów, w których mogę liczyć na partnerską współpracę z reżyserem. Jeżeli zapowiada się, że może być inaczej, po prostu takich projektów nie realizuję. Przyjąłem takie kryterium, że nie chciałbym zrobić takich filmów, których nie pokazałbym moim dzieciom.”

Paweł Edelman (1958) polski operator filmowy

Źródło: Czat, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41982

O dzieciach , O wolności , O współpracy

„Praca w filmie jest wyczerpująca psychicznie. To jest sprawa nieustającego napięcia. Dotyczy to i reżysera, który pracuje w stanie histerii, i wózkarza, który wozi kamerę. To się bierze stąd, że trzeba zarejestrować geniusz chwili, moment, kiedy praca 50 ludzi osiągnie moment szczytowy.”

Tadeusz Konwicki (1926–2015) polski prozaik, scenarzysta, reżyser

Wypowiedzi w wywiadach rzekach
Źródło: Pamiętam, że było gorąco, rozm. Katarzyna Bielas i Jacek Szczerba, wyd. Znak, 2001

O ludziach

„Ja pracowałem w brytyjskim przemyśle filmowym, gdzie istnieje większa współpraca pomiędzy reżyserem a szwenkierem, a nie autorem zdjęć. Reżyser i szwenkier wspólnie pracują nad kompozycją, ramą obrazu. Taka praca całkowicie mi nie odpowiada. Raz pracowałem w tym systemie, ale czuję się w nim niewygodnie. Uważam, że amerykański system jest lepszy, kiedy to szwenkier współpracuje z operatorem. Poza tym większej różnicy nie ma, może z wyjątkiem pączków, których na planie amerykańskiego filmu jest więcej.”

Andrzej Sekuła (1954) polski operator filmowy, reżyser

Źródło: Krzysztof Spór, Rozmowa z Andrzejem Sekułą autorem zdjęć do filmów „Pulp Fiction” i „American Psycho”, 15 grudnia 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1584

O współpracy , Obraz

„Któregoś dnia, gdy robiłam zakupy zadzwonił do mnie na komórkę Jan Jakub Kolski i zapytał czy nie znalazłabym trochę czasu, żeby z nim porozmawiać. Zamiast odpowiedzieć mu na pytanie ja zaczęłam się śmiać. Moja reakcja wynikała z tego, że byłam święcie przekonana, że to Bartek Opania robi mi głupi kawał. Bartek był znany w szkole teatralnej z tego, że wydzwaniał do koleżanek i podawał się za składających im propozycje reżyserów. Bartek znakomicie imituje cudze głosy, dlatego większość osób, do których dzwonił dawała się nabrać, tak jak ja tego dnia w sklepie. Pomyślałam, że przecież Bartek pracował już z Kolskim na planie filmu Historia kina w Popielawach i świetnie zna jego głos, to na pewno on. Dlatego powiedziałam do słuchawki, tak, tak, oczywiście i rozłączyłam się. Kiedy wieczorem zadzwoniła do mnie moja agentka i powiedziała, że dzwonił Kolski oblał mnie zimny pot. Oczywiście do spotkania wkrótce doszło i wtedy opowiedziałam Jakubowi o tym, że wzięłam go za żartującego Opanię, bardzo go to rozbawiło.”

Dorota Landowska (1969) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1310

O historii , O czasie , Pytanie

„Przytoczę taki obrazek obyczajowy, który moim zdaniem dobrze ilustruje to, co się teraz dzieje w polskiej polityce. W jednym z teatrów na próbie Kalina Jędrusik zapaliła papierosa. Na scenie nie wolno palić papierosów. Zbliżył się strażak i powiedział: „Proszę zgasić papierosa, bo tu nie wolno palić”. A Kalina jak Kalina – z wdziękiem odparła: „Odpierdol się, strażaku”. I on strasznie się zamyślił, poszedł za kulisy i tam trwał jakiś czas. Potem nabrał powietrza, wrócił na scenę, ale tam już nie było Kaliny, tylko Basia Rylska. On jednak tego nie zauważył, bo oczy zaszły mu bielmem z wściekłości, i krzyknął do Rylskiej: „Ja też potrafię przeklinać, ty kurwo stara!” Kompletnie zdumiona Basia pobiegła do Edwarda Dziewońskiego, który był reżyserem spektaklu, i powiedziała mu, że strażak zwariował, bo ją zwyzywał bez żadnego powodu. Dziewoński strasznie się zezłościł, poszedł do strażaka i powiedział: „A pan jest chuj!””

Gustaw Holoubek (1923–2008) polski aktor teatralny i filmowy, reżyser

Przy czym strażak na posterunku też już był inny. Więc tak wygląda życie polityczne w naszym kraju.
Źródło: miesięcznik „Charaktery”

O życiu , O charakterze , O czasie

„Lubię improwizować na planie. Kiedy spotykam reżysera otwartego na takie propozycje, to jestem w niebie.”

Janusz Chabior (1963) polski aktor

Źródło: Wywiad, 12 lutego 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=63077

„Debiut mnie wykończył na co najmniej pięć lat. Agent zaczął mnie ustawiać tylko na największe sceny. A miałem 25 lat. I trudne do wymówienia nazwisko. Marzyłem, żeby osiwieć. Chodziłem w okularach, żeby wyglądać poważniej. Ale wtedy znalazłem pomysł na siebie. W antykwariatach szukałem rękopisów starych, nieznanych oper. To stało się moją marką, tak jak status „reżysera spektakli niemożliwych”. Kiedy teatr nie miał orkiestry, sceny albo musiał coś zrobić w kilka dni, ja okazywałem się specjalistą.”

Michał Znaniecki (1969)

Źródło: Alina Mrowińska, Żeby panie trzasnęły drzwiami, „Gazeta Wyborcza” nr 299, „Wysokie Obcasy”, 19 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129925.html

„Robię sobie kawę, włączam muzykę, siadam i czytam scenariusz. Uczę się tekstów na pamięć. Wczuwam się jakoś w scenę. Zastanawiam się, co powinienem w danej chwili ujęcia zrobić, by dobrze to wyglądało. Ale tak naprawdę, dopiero na planie reżyser zbiera aktorów i wspólnie zastanawiamy się, jak co ma wyglądać. Rzuca pomysłami, my podajemy swoje – taka burza mózgów.”

Adrian Żuchewicz (1992)

o przygotowaniach do roli.
Źródło: Joanna Rutkowska, Mówią na mnie „MOSTOWIAK” – rozmowa z Adrianem Żuchewiczem, serialowym Łukaszem, 20 czerwca 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/76742/mowia-na-mnie-mostowiak-rozmowa-z-adrianem-zuchewiczem-serialowym-lukaszem.html

O kawie , O czytaniu

„Skupiam się przede wszystkim na bohaterce, którą mam zagrać. Bardzo istotny jest oczywiście sam scenariusz, musi być naprawdę interesujący. Niezwykle ważna jest również osoba reżysera. Przed dokonaniem wyboru staram się dowiedzieć od innych, jak się z danym reżyserem pracuje. Na planie emocje często potrafią wziąć górę, więc lepiej wiedzieć wcześniej, z kim się ma do czynienia.”

Anna Przybylska (1978–2014) aktorka polska

o tym, co decyduje, którą rolę przyjmie.
Źródło: wywiad, stopklatka.pl, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=8315

O górach

„Ciągle w bardzo dziecinny sposób fascynuje mnie ten moment, kiedy tekst pojawia się na pustej kartce. Moment, w którym mówię sobie „zobaczmy, co się teraz wydarzy”. Myślę, że to się już nigdy nie zmieni. Fascynuje mnie to, że dramat, który jest dziełem jednej osoby, przechodzi przez ręce i ciała reżysera i aktorów, a później także widzów. Dopiero wtedy zdarza się teatr.”

Mark Ravenhill (1966)

Źródło: Anka Herbut, Odpowiedni poziom pretensjonalności Rozmowa z Markiem Ravenhillem, dwutygodnik. com http://www.dwutygodnik.com/artykul/4020-odpowiedni-poziom-pretensjonalnosci.html

O myślach , O myśleniu

„Pamiętam, jak Dejmek wyrzucił mnie z próby, w moim pojęciu właściwie za nic. To było w spektaklu Święto Winkelrida – miałem własną koncepcję, jak grać. Dejmek próbował mi powiedzieć, że mam robić dokładnie to, co on mówi, ale ja przerywałem i swoje: ale ja panie dyrektorze… W końcu nie wytrzymał i wyrzucił mnie z próby. Uniosłem się honorem i odszedłem z teatru, ale następnego dnia Dejmek wezwał mnie do gabinetu i powiedział: „Gówniarzu, jak cię reżyser ochrzania, to masz spuścić uszy po sobie, przyjąć to do wiadomości i grać”. I to jest prawda.”

Ryszard Ronczewski (1930) aktor polski

Źródło: Marek Górlikowski, Ryszard Ronczewski. Graj, gówniarzu, „Gazeta Wyborcza”, dodatek „Duży Format”, 5 lipca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120472.html?josso_assertion_id=C060F4BDB4630985

O prawdzie , O odejściu

„[Najważniejsze dla reżysera jest] zawładnąć uwagą i wyobraźnią widza. Film robi się dla widowni, a nie dla własnej przyjemności. Wierzę też, że film może wywołać jakiś głębszy oddźwięk u widza głównie przez obrazy. I zawsze trzeba być sobą: to daje odpowiednią siłę oddziaływania na odbiorcę.”

Stanisław Lenartowicz (1921–2010) polski reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: „Kino”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_lenartowicz_stanislaw

O przyjemności , O sile , Obraz

„Nie ma reżyserów, którzy nie mają pojęcia o fotografowaniu. Są tylko tacy, którzy funkcję inscenizacji oraz ruchu kamery zostawiają całkowicie operatorowi.”

Arkadiusz Tomiak (1969)

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Rozmowa z Arkadiuszem Tomiakiem, autorem zdjęć do filmu Jana Jakuba Kolskiego „Daleko od okna”, stopklatka.pl, 22 grudnia 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1655

„(…) nie marzę i nigdy nie marzyłam o czymś konkretnym. Przyjmuję to, co się nadarza. I jestem wdzięczna, bo lubię pracować. Interesuje mnie proces twórczy, powstawanie przedstawienia, spotkania, rozmowy. Wszystko zależy od ekipy, którą skupia projekt.(…) obecnie pracuje się nie tylko z reżyserem, ale z dramaturgiem, muzykiem, osobą od wideo, światła, ruchu, kostiumów, scenografii. Oni wszyscy uczestniczą od początku w próbach, plus obsada aktorska. Zdarza się, że jest nieznośnie trudno i ciężko, gdy aktorzy próbują reżyserować kolegów. Pojawiają się negatywne emocje, zazdrości, których reżyser nie umie poskromić. Beznadziejnie źle mi się wówczas pracuje, bowiem zabiera energię, która powinna być twórczo spożytkowana na rodzący się spektakl i na rozwój zawodowy i osobowy aktora.”

Halina Rasiakówna (1951) .

Źródło: Małgorzata Matuszewska, Interesują mnie pragnienia, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 27, 1 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155281.html

„Dla mnie najpiękniejsze jest kiedy aktor może uczestniczyć w pracy nad przedstawieniem, nad dramaturgią tekstu, ma możliwość wzięcia udziału w dyskusji dotyczącej muzyki, scenografii. Jest częścią przedstawienia i powinien mieć wpływ na pozostałe jego składowe. Czułbym się niekomfortowo, gdyby reżyser traktował mnie tylko jako pionka w grze.”

Wiktor Loga-Skarczewski (1985)

Źródło: „Exklusiv”, 4 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26349

O grach , O czytaniu

„Jeśli chodzi o serial, wszystko raczej jest już pokazane. Scenarzyści osnuwają postaci pewną tajemnicą, ale ona się w końcu ujawnia. Inaczej jest w teatrze, gdzie tekst dramatu ukazuje tylko niektóre wycinki z życia postaci. Żeby znać motywy jej postępowania, wspólnie z reżyserem opowiadamy o niej więcej, niż napisał autor. W serialu, w którym jestem teraz, zastanawiam się bardziej nad atmosferą panującą wokół mojej postaci. Nie zadaję sobie pytań intelektualnych, posługuję się intuicją.”

Maja Hirsch (1977) aktorka polska

Źródło: Nie jestem przezroczysta – wywiad z Mają Hirsch http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1896/Nie-jestem-przezroczysta-wywiad-z-Maja-Hirsch.html

O tajemnicy , Pytanie

„Jeśli nadal jestem reżyserem, to tylko dlatego, że plan zdjęciowy pozostaje ostatnim cywilizowanym miejscem, gdzie reżyser filmowy może całkowicie legalnie uprawiać dyktaturę.”

Miloš Forman (1932–2018) czeski reżyser filmowy

Źródło: wywiad Igora Guśkowa, „Wriemia Nowostiej”, tłum. „Forum”, 22 listopada 2010.

„Oczywiście operator może mieć bardzo duży wpływ na ostateczną formę filmu, ale pod warunkiem, że przekroczy swoje kompetencje i w okresie przygotowawczym i zdjęciowym będzie podejmował samodzielnie większość ważnych, znaczących artystycznie decyzji. Niestety samodzielność ta musi być ograniczona choćby samym istnieniem reżysera, przede wszystkim zaś okresem montażu, w którym – jak już powiedziałem – operator nie bierze udziału.”

Andrzej Kostenko (1936)

Źródło: „Kino” 7/1972

O decyzjach

„Jakbym był reżyserem, to chybabym się o to pokusił. Jakbym to zrobił? Nie wiem, chyba źle.”

Andrzej Schmidt (1922) polski historyk jazzu

I Śląski Festiwal Jazzowy

„Nigdy nie myślę o postaci jako o głosie pokolenia. Rzucam się na rolę i przefiltrowuję przez siebie. Jestem otwarta na nowe: na proces. Staram się nie ograniczać siebie wyimaginowanym wizerunkiem, tylko poczuć moment, w którym spotykam się ja i temat zadany przez reżysera. W ten sposób trafiam na trop postaci, a potem rozwijam ją w sobie. Oddaję się każdej postaci, którą gram. Jestem wrażliwa na to, co mnie otacza: na chwilę, na siebie w tej chwili, na innych. Być może to cechy współczesnej kobiety.”

Roma Gąsiorowska (1981) aktorka polska

Źródło: Jacek Cieślak, Tępię gwiazdorskie postawy, „Rzeczpospolita” nr 169 - „TV magazyn”, 22 lipca 2011 http://archiwum.rp.pl/artykul/1065369-Tepie--gwiazdorskie-postawy.html

O kobietach , O myślach , O myśleniu

„Reżyser powinien być i artystą i rzemieślnikiem. Bo artysta, nie znając rzemiosła, nie potrafiłby zrobić filmu, który dałoby się obejrzeć, a gdyby był tylko rzemieślnikiem to wytwarzałby wszystko mechanicznie. Sztuką jest połączyć te dwie rzeczy i w większości przypadków tak to właśnie wygląda.”

Dominik Matwiejczyk (1979)

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=40565

„Aktorzy wiedzą, ile trzeba włożyć ogromu pracy w serial, by nie pozwolić i sobie, i innym dać się zaszufladkować. Staram się grać w serialu jak najlepiej potrafię. Cieszę się, gdy reżyser jest w stanie zaproponować mi coś nowego. I dzięki temu okazuje się, że zwykła scena przy śniadaniu staje się rozmową o życiu i niespełnionych marzeniach. Trochę koloryzuję, ale w istocie w tym serialu zdarzają się takie momenty i to jest bardzo fajne.”

Małgorzata Pieńkowska (1965) polska aktorka

Źródło: „Dzięki Marysi zachciało mi się żyć” - rozmowa z Małgorzatą Pieńkowską, 29 listopada 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6569/Dzieki-Marysi-zachcialo-mi-sie-zyc-rozmowa-z-Malgorzata-Pienkowska.html

„Możesz się ze mną kłócić, Faye, lecz pamiętaj, że nie mogę się mylić. Jestem reżyserem.”

Roman Polański (1933) polski reżyser i aktor

fragment rozmowy z Faye Dunaway na planie Chinatown.
Źródło: reportaż Jacka Szczerby 28 ran Sharon Tate, „Gazeta Wyborcza”, 7 października 2009

„Sposób na sukces reżysera to dobrze obsadzić role i patrzeć, jak aktorzy grają. Nie mam wątpliwości, że podmiotem w teatrze jest nie reżyser, a aktor. Ja bardzo lubię jedno i drugie, dlatego łatwo mi wygłaszać takie sądy. Ale dziś za dużo reżyserów przechodzi do historii, zamiast naprawdę reżyserować. Ja to mówię oczywiście pół żartem, pół serio.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza” Olsztyn, 22 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/uncd.htm

O historii , O sukcesie

„(…) robiłam wszystko, by Nina nie była tylko ozdobnikiem. Udało mi się namówić reżysera, by zagrać ją na zasadzie pastiszu, a nawet nie bronić się przed groteską.”

Grażyna Barszczewska (1947) polska aktorka

o roli w serialu Kariera Nikodema Dyzmy.
Źródło: „Rzeczpospolita” nr 8, 1997

„Reżyser Babicki szalał, bo premierę mieliśmy na karku, a tu ciągle wszystko było nie tak, jak on sobie wymarzył. A to muzyka szła za głośno, albo za szybko, to znów elektryk spóźnił się o sekundę ze światłem. Staszek Michalski za późno oparł głowę na poręczy krzesła, a Nowacki za wcześnie zadął w trąbę. Scenograf Ania Rachel ukradkiem opuściła miejsce na widowni i uciekła za kulisy. Wiadomo, że jeżeli Babicki nie będzie miał już komu przegryźć gardła, zabierze się za scenografa. I rzeczywiście… Kiedy weszła przepiękna Dorota Kolak, w karminowej sukni, z przeźroczystym pojemnikiem, w którym miał być żywy wąż, okazało się, że węża nie ma. Zaskroniec dostał bowiem zapalenia płuc i do dyspozycji był tylko boa dusiciel, który w żadnym wypadku nie zmieściłby się w pojemniku. Reżyser wezwał panią scenograf. Aniu! – krzyczał. – Nic mnie nie obchodzi, czy wąż jest na łożu śmierci, czy nie! Wąż musi być i koniec! Podczas gdy w reżyserze gasło życie, aktorzy urządzali sobie kpiny. Ktoś pytał: „Czy ten wąż należy do ZASP? Bo jeżeli nie, to proszę nie umieszczać mojego nazwiska na afiszu! Nie będę grał z amatorem!””

Lucyna Legut (1926–2011) pisarka i aktorka polska

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 27 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/szefowie.htm

O życiu , O śmierci , O muzyce

„Telewizje znam tylko od strony serialu. To dla mnie najmniej wygodna sztuka, bo polega na dużej przypadkowości pracy. W każdym aspekcie – przypadkowości reżyserów, którzy realizują seriale, przypadkowości czasu, który można poświecić na przygotowanie, przypadkowości spotkań. Natomiast ale teatr i film – mimo zasadniczych różnic – mają jedną wspólną cechę: dają aktorowi szansę gruntownej analizy, a przez to twórczego uczestnictwa w procesie powstawania.”

Krzysztof Zawadzki (1970) polski aktor

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32177

O sztuce , O czasie

„Staram się mieć poczucie humoru na tyle, żeby zachować świeżość na kolejne ujęcia. Nawet mimo późnej pory. Ale w rozsądnych ramach – by nie przeszkadzać reżyserowi, kolegom, ekipie… Po prostu żeby można było sensownie i miło pracować. Takie sztuczne podtrzymanie odpowiedniego poziomu adrenaliny.”

Cezary Morawski (1954) aktor polski

Źródło: Cezary Morawski – Nie zagram w „landrynie” http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/796/Cezary-Morawski-Nie-zagram-w-landrynie.html

O zachowaniu

„Muszę (…) przyznać, że inaczej wyglądają castingi na Zachodzie. W Polsce jest na razie kilka osób, które dopiero dostrzegają na czym powinien polegać casting i ich przesłuchania faktycznie zaczynają wyglądać profesjonalnie. Czyli aktor dostaje wcześniej scenariusz, jeśli nie cały, to chociaż jego treatment. Dzięki temu jest on w stanie porozmawiać o roli, filmie, a nie strzelać z zawiązanymi oczyma. Na Zachodzie informuje się nawet, jak trzeba przyjść ubranym. Wtedy wiem trochę więcej czego się ode mnie oczekuje. To jest kwestia poważnego potraktowania każdego, kto przychodzi. Aktor się przygotowuje, pracuje, stresuje i trzeba to umieć dostrzec. Dla mnie ważna jest również rozmowa. Dobrze jest, kiedy czuję, że nie jest istotne czy wygram casting czy nie, tylko to, że spotkałam się z reżyserem. On i tak wybierze do filmu najbardziej pasującą mu osobę, ale to nie znaczy, że ja jestem beznadziejna. Kiedy nikt nie da ci odczuć, że jest inaczej. Poza tym w ten sposób reżyserzy budują sobie „bazę” ludzi, którzy kiedyś, przy innym projekcie, mogą im się przydać. Tu przede wszystkim istotne jest spotkanie i to w poczuciu bezpieczeństwa.”

Agata Buzek (1976) polska aktorka i modelka, córka Jerzego

Źródło: Artur Cichmiński, Nagroda im. Cybulskiego. Agata Buzek: Długo bez filmu nie mogłabym wytrzymać, 17 listopada 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=60638

O ludziach

„Ojciec Janka Jakuba, montażysta filmowy pracował m. in. przy postsynchronach do Czterech pancernych i często zabierał ze sobą syna do łódzkiej wytwórni. Janek zafascynowany tym, co robi jego ojciec, i tym, co dzieje się na ekranie, na moje pytanie, kim chciałby zostać, z pełną powagą odpowiedział, że reżyserem. Dodał też, że jak tylko nim zostanie, zaproponuje mi rolę w swoim filmie. Minęło 20 lat i rzeczywiście słowa dotrzymał. Zagrałem więc w Pogrzebie kartofla, Janciu Wodniku, Pograbku i paru innych jego filmach. Spotkanie z Jankiem Kolskim było dla mnie sporym zaskoczeniem. Młody człowiek, dopiero na dorobku, a już mający wszystkie cechy rasowego reżysera. Ma określoną wizję filmu, ale też bardzo uważnie wsłuchuje się w sugestie aktorów.”

Franciszek Pieczka (1928) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 listopada 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/fpieczka.htm

Pytanie

„(…) reżyser tak właśnie pracuje, że przychodzi i mówi „pan to ma zrobić tak i tak”. Czasem się z nim dyskutuje, a czasem nie. Jeśli jest trafione od razu, ale ja mówię w tym sensie, że on bardzo często zmienia, wpada w taki trans zmian i trzeba go powstrzymywać, bo zaczyna skreślać rzeczy dobre a w ich miejsce wkłada rzeczy zaimprowizowane. Ale tak już jest z nim. Zawsze tak było.”

Krzysztof Kowalewski (1937) aktor polski

Źródło: Agata Żbikowska, To jest banda idiotów. Krzysztof Kowalewski specjalnie dla Stopklatki, stopklatka. pl, 9 lutego 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=36009

O czasie , Sens

„Już na etapie czytania wyobrażam sobie konkretnych bohaterów i myślę, jakich aktorów widziałabym w poszczególnych rolach. Następnie, przygotowuję dla reżysera i producenta kilka propozycji aktorów do poszczególnych ról.”

Monika Figura (1967)

o pracy reżysera obsady.
Źródło: Odkryć przyszłą gwiazdę – wywiad z Moniką Figurą, 18 sierpnia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5432/Odkryc-przyszla-gwiazde-wywiad-z-Monika-Figura.html

O miłości , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Właśnie gdy miałem 23 lata, stwierdziłem, że nie będę ani matematykiem, ani muzykiem. Nie miałem wielkiej nadziei na zostanie filmowcem, gdyż produkowaliśmy 12 filmów rocznie i każdy osobiście oglądał Stalin. (…) Potem zrozumiałem, że reżyser się sprzedaje, ale dobrze zna swój zawód. Oddzieliłem treść od zawodu.”

Otar Iosseliani (1934)

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=14587

„Odkąd zostałem reżyserem, przestałem chodzić do kina; boję się, że nieświadomie zacznę kogoś naśladować.”

Federico Fellini (1920–1993) włoski reżyser filmowy

„Na pewno wzorem relacji reżyser-operator obrazu powinna być współpraca oparta na możliwościach technicznych, które daje przemysł filmowy.”

Chris Menges (1940) brytyjski operator filmowy

Źródło: Wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=12056

O relacjach , O współpracy , Obraz

„Nie zwracam na nie uwagi. Czasami zdarza się, że coś czytam, żeby dowiedzieć się, do jakiego stopnia zidiocenia, niezrozumienia i pogardy dla aktorów, reżyserów, można dojść pisząc coś. Krytycy zajmują się często swoimi prywatnymi animozjami wobec teatru, aktora, autora sztuki, a nie tym, co dany reżyser, aktor chciał przekazać. W świecie biologii istnieje organizm żywy i pasożyty. One przestałyby istnieć, gdyby nie było organizmu, z którego czerpią. Tak to u nas wygląda.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

o recenzjach.
„Gazeta Krakowska”, 2 września 2006

O czytaniu

„(…) kiedy w czasach kryzysu w latach 80. ogoliłem głowę, w teatrze zaczęto mnie obsadzać w rolach schwarz charakterów. Chciałbym kiedyś zagrać kogoś miłego, rodzinnego i ciepłego, bo taki naprawdę jestem. Płaczę na filmach (…). Do tej pory tylko jeden reżyser, Remigiusz Caban, dostrzegł, że byłbym dobry w tego typu rolach. Przymierzaliśmy się kiedyś do spektaklu Opowieść o zoo, w którym miałem zagrać nobliwego amerykańskiego tatusia z dwójką dzieci. To mi się bardzo spodobało, ale nie doszło do premiery. Może jeszcze kiedyś zrobimy tę sztukę w Teatrze 77.”

Sławomir Sulej (1949) aktor polski

Źródło: Anna Świerkocka, Zagrać kogoś miłego, „Gazeta Łódzka”, 25 lipca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ssulej.htm

O dzieciach , O charakterze

„Zazwyczaj wolę przeczytać scenariusz, zanim spotkam się z reżyserem (…).”

Marion Cotillard (1975) aktorka francuska

Źródło: Marion Cotillard o filmie „Niebo nad Saharą”, „Kino Świat”, 8 lipca 2011 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/129,1

O świecie

„Nie trzeba kończyć szkoły, żeby zostać reżyserem. Są ludzie, którzy jej nie potrzebują. Posiadają umiejętność opowiadania historii, są przebojowi. Ja należę do grupy, która potrzebowała szkoły – po pierwsze, żeby zbudować sobie krąg przyjaciół i współpracowników. Szkoła buduje więzi. (…) Po drugie, etiudy i ćwiczenia w szkole, w których można było poeksperymentować, i na których wolno było się przejechać dały mi dużo większe poczucie pewności siebie. Szkoła daje możliwość popełniania błędów. Po szkole lepiej byłoby ich nie popełniać…”

Julia Kolberger (1978)

Źródło: Mateusz Pacewicz, Nowy film Julii Kolberger. Rozmowa z reżyserką http://wyborcza.pl/1,75475,12597477,Nowy_film_Julii_Kolberger__Rozmowa_z_rezyserka.html, wyborcza.pl, 3 października 2012.

O ludziach , O szkole , O ćwiczeniach , O historii

„Krzysztof to był mój kolega, więc relacje wyglądały zupełnie inaczej. Krzysiek był zawsze uważany przez nas za bardzo twórczego, inteligentnego człowieka, idącego własnymi ścieżkami. Czy ja wtedy podejrzewałem, że stanie się jednym z największych, najważniejszych europejskich reżyserów? Chyba nie. On miał zawsze bardzo analityczne podejście do filmu. Oglądał bardzo dużo, dyskutował, analizował. Siedzieliśmy w montażowni i pod względem montażu rozkładaliśmy na poszczególne elementy Ojca chrzestnego. Nikt nie miał takiego podejścia. W Bliźnie Krzysztof nie zrobił normalnego scenopisu, a przecież wszyscy byliśmy nauczeni, że tak trzeba. On miał tylko rozpisane sceny, ale bez rozbicia na ujęcia. Na bieżąco na miejscu inscenizował sceny i wymyślał ujęcia. I to się sprawdziło.”

Marek Piestrak (1938)

o Krzysztofie Kieślowskim.

O relacjach , O przeszłości

„[Nowy teatr to] zbiorowy czyn aktora, malarza i ewentualnie muzyka pod władzą i strażą reżysera.”

Bolesław Leśmian (1877–1937) polski poeta

o ideach Edwarda Gordona Craiga.
Źródło: Tomasz Weiss, Młoda Polska, wyd. II, WSiP, Warszawa 1989, s. 25.

O muzyce

„Nie interesuje mnie poczucie bezpieczeństwa w jednej formie, w jednym, sprawdzonym typie ról. Interesuje mnie dotykanie różnych przestrzeni. Już kilka razy wyrywałam się z grożących mi szufladek. Zaczynałam rolami ekscentrycznych dziewczynek z warkoczykami. Później były kobiety neurotyczne, rozchwiane emocjonalne. Następnie tzw.: matki z dziećmi. Parę lat temu w podobnym czasie dostałam dwie propozycje: nastolatki i kobiety dwa razy starszej ode mnie. Cieszę się, że reżyserzy tak różnie mnie obsadzają. Myślę, że w moich transformacjach pomaga mi też uniwersalna powierzchowność, dzięki której mogę być i kasjerką w hipermarkecie i pankówą i damą.”

Gabriela Muskała (1969) polska aktorka

Źródło: „Dziennik – Kultura”, 27 lipca 2007

O kobietach , O dzieciach , O matce , O myślach

„Dobrze pamiętam maleńką rólkę gońca przynoszącego paczkę w Ostatniej misji Wojciecha Wójcika. Dał mi wskazówkę: „niech pan nie patrzy w kamerę”. Asystent coś mu szepnął do ucha i wtedy reżyser powiedział do mnie: „Aha, to pan jest aktorem!”. Ta historyjka obrazuje mój ówczesny udział w pozateatralnym show-biznesie.”

Jacek Braciak (1968) polski aktor

Źródło: Małgorzata Piwowar, Granie to operacja na sobie, „Rzeczpospolita”, 17 sierpnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gton.htm

„Nie zawsze wizja reżysera pokrywa się z wizją autora zdjęć. Czasem kadry, które reżyser uważa za idealne, w oczach autora zdjęć są zbyt jasno oświetlone – i odwrotnie. Często zdarza mi się oglądać filmy cenione przez wielu operatorów i dochodzę do wniosku, że ekran jest zbyt ciemny.”

Quentin Tarantino (1963) amerykański reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=39187

O czasie

„Był to uroczy, niezwykle wrażliwy na otaczającą go rzeczywistość, bardzo inteligentny człowiek. Wszyscy wskazywali tu na komedię jako swego rodzaju opozycję wobec filmów będący wtedy na topie, traktując ją trochę po macoszemu. Tymczasem one, zyskały status obrazów kultowych. Jego podpatrywanie codzienności do dziś ma odbiór nawet u młodzieży. Oglądając te filmy, wiele w nich sytuacji wydaje się być absurdalnymi, były one jednak prawdziwe.(…) Był to luksus pracy, gdzie reżyser doskonale wiedział, co jest śmieszne i jak to zrobić. Czułam, że jestem w dobrych rękach.”

Stanisława Celińska (1947) polska aktorka

o Stanisławie Barei i jego twórczości.
Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=44284

O młodzieży , O rzeczywostości , Obraz

„To prawda, że prawo w Polsce nie widzi internetu, ale przede wszystkim trzeba doprowadzić do tego, żeby obowiązujące kodeksy były stosowane także wobec przestępczości w internecie. Mamy dobre prawo, tylko trzeba je skutecznie egzekwować. Konieczne jest stworzenie możliwości dochodzenia swoich praw na drodze postępowań cywilnych czy przed sądami gospodarczymi. (…) Jestem przeciwnikiem ścigania internautów na podstawie przepisów prawa karnego. Nie są oni w stanie ocenić legalności źródła, z którego korzystają i za które płacą. (…) Najważniejsze jest jednak stworzenie legalnej alternatywy korzystnej dla wszystkich: dla właścicieli praw autorskich, producentów, aktorów i reżyserów, właścicieli kin, a przede wszystkim dla widzów.”

Agnieszka Odorowicz (1974) polska działaczka państwowa, wiceminister kultury

Źródło: Cezary Bielakowski, Rewolucja jest nieuchronna, WPROST, 12 maja 2014 http://www.wprost.pl/ar/446585/Rewolucja-jest-nieuchronna/

O prawdzie

„Co mnie denerwuje w pracy? Głupi dziennikarze; aktorzy, którzy nie umieją roli; reżyserzy, którzy nie daliby sobie rady nawet w piaskownicy…”

Anthony Hopkins (1937) aktor brytyjski

Źródło: „Forum”, 8 stycznia 2007

„Jestem jednocześnie pacjentem i lekarzem, katem i ofiarą, kotem i psem, dzieckiem i starcem. I to jest stan dla reżysera w pewnym sensie błogosławiony. Ponieważ poruszanie się w strukturze plus i minus, nieustannym ścieraniu się racji stanowi o tym, że następuje przepływ witalnej energii.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: „Zwierciadło”, nr 7/1941, lipiec 2008

O dzieciach , O kotach , Sens

„Obecnie producent ma ogromne prawa. Może na przykład kazać reżyserowi oraz montażyście zmienić zakończenie ponieważ mu się ono nie podoba.”

Wojciech Marczewski (1944)

Źródło: wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61578

„W teatrze zarówno reżyser, jak i widz mają większe pole do popisu, więcej pozostawia się wyobraźni; jesteśmy tu niejako ograniczeni miejscem (nie mamy do dyspozycji szerokich panoramicznych ujęć i zmieniających się scenerii, krajobrazów, które w kinie można mnożyć w nieskończoność). Więcej umiejętności mogą też pokazać aktorzy. Dochodzi do ciekawych interakcji między nimi a publicznością. W teatrze emocje są bardziej skonsolidowane, w kinie przepływają zbyt swobodnie. Co jeszcze? Kinu brakuje też kameralności teatru. Przez to, że w kinie nie ma miejsca na grę wyobraźni, brakuje mu magii.”

Petr Zelenka (1967) reżyser i scenarzysta czeski

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27691

„My się wszyscy jeszcze uczymy, a jest to ciężka nauka, ponieważ mamy trochę cięższe warunki niż na przykład Amerykanie. W Polsce jest mniejszy rynek i w związku z tym na filmy przeznacza się mniejsze pieniądze. Myślę, że najbliżej ideału takiego prawdziwego producenta jest Lew Rywin. Ja jestem producentem trochę z konieczności. Cały czas nie jest to jednak, być może na szczęście, taka funkcja producenta jak to ma miejsce w Ameryce. Grupa naszych producentów, to zwykle ludzie, którzy byli reżyserami i wiedzą na czym polega ten zawód. W tej chwili nasza kinematografia nie jest już kinematografią reżyserską, ale kinematografią producencką z ukłonem w stronę reżysera. Pozwalamy reżyserom na więcej niż bezwzględny i ograniczony producent amerykański. Choć w Ameryce nie brak wybitnych producentów o reżyserskiej proweniencji, takich jak Steven Spielberg czy Sydney Pollack.”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

o produkcji filmowej.
Źródło: Rozmowa z Juliuszem Machulskim http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1671

O pieniądzach , O szczęściu , O ludziach , O myślach

„Całe życie ludzkie czymże jest innym jak nie jakąś komedią, w której każdy występuje w innej masce i każdy gra swoją rolę, dopóki reżyser nie spędzi go ze sceny.”

Erazm z Rotterdamu (1466–1536) niderlandzki humanista

Źródło: „Dialog”, t. 8, wyd. 5–8, RSW „Prasa”, 1963, s. 93.

O życiu , O grach

„Byłem przekonany, że jestem odpowiednim reżyserem na nowe czasy, lecz życie boleśnie zweryfikowało ten naiwny pogląd.”

Stanisław Jędryka (1933–2019) polski reżyser

Źródło: wywiad, 2010 http://film.onet.pl/0,0,1619129,1,596,artykul.html

O życiu

„To jest fajne w teatrze, że zespół jest stały, a tym nowym elementem, który się pojawia, jest reżyser.”

Anna Kadulska (1967)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 5 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tjmrz.htm

„Twierdzę megalomańsko, że umiem robić spektakle telewizyjne, nie boję się telewizji. Natomiast teatru ciągle się uczę, nie mam gotowych rozwiązań, nie mogę powiedzieć o sobie, że jestem reżyserem, który ma własny styl teatralny.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 2 kwietnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/roin.htm

„Inaczej opowiada się o polityce, o historii, a inaczej o teraźniejszości, o rzeczywistości. Młodzi reżyserzy chcieliby opowiadać o sobie, o normalnym życiu, ale na to trzeba czasu.”

Andrzej Wajda (1926–2016) polski reżyser filmowy

Źródło: Kinga Mieszaniec, Kino idzie za opowieścią, „Alma Mater” nr 91, kwiecień 2007, s. 63, 64.

O historii , O rzeczywostości , O czasie

„Film to ciężka praca. Publiczność tego nie widzi. Krytycy tego nie widzą. Ale to mnóstwo pracy. Kiedy reżyseruję wielką, dramatyczną scenę, pewna część mnie mówi: „Dzięki Bogu, że nie muszę tego robić.” Bo wiem, jak kurewsko trudno jest grać. Jest środek nocy. Jest zimno. Musisz zrobić tą scenę. Musisz się zmusić, żeby ci się udało. Ponadto jako reżyser musisz zmusić aktorów, żeby ci się udało. To też jest trudne.”

Robert De Niro (1943) aktor amerykański

O Bogu

„(…) unikałem sytuacji, w których muzyka jest wyłącznie ilustracyjna. Niektórzy traktują muzykę, jak zło konieczne w filmie, „jak się coś nie uda, to podbiję to muzyką”. Ja się zawsze starałem, żeby miała ona jakąś funkcję dramaturgiczną.(…) każdy kompozytor ma swój styl, ja nie mogłem przez cały czas pracować z jednym. Np. Fellini pracował z Nino Rotą, dopóki ten nie umarł. Ośmielę się powiedzieć cynicznie, że dobrze, że umarł, bo reżyser zaczął pracować z innymi kompozytorami, którzy wnieśli mu coś nowego do filmów.”

Daniel Szczechura (1930) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=67535

O muzyce , O złu , O czasie

„Są tacy reżyserzy dokumentalni, którzy twierdzą, że nie można tworzyć filmów w jakimś konkretnym celu. Zgadzam się z tezą, że jeśli się robi sztukę, nie powinno się podporządkowywać jej określonym społecznym intencjom, bo to najczęściej kończy się porażką.”

Cezary Ciszewski (1970)

Źródło: Piotr Czerkawski, Byłem w stanie umrzeć dla mojego filmu. Rozmowa z Cezarym Ciszewskim, stopklatka.pl, 17 grudnia 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=51287

„Przez lata łudziłem się, że jestem amerykańskim reżyserem w Polsce.”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Źródło: Juliusz Machulski przyznaje, że „Seksmisja” była seksistowska, www.oska.org.pl

„W Niemczech jeszcze nie zdarzyło się, żeby ktoś potraktował mnie jako słabą kobitkę, która nie wie, czego chce. Jeśli nie wiem, czego chcę, to jestem reżyserem, który nie wie, czego chce.”

Grażyna Kania (1971)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 28 maja 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niam.htm

„(…) zadaniem aktora jest dostosować się do scenariusza, a zadaniem reżysera jest odpowiednio ten scenariusz zinterpretować. To jest moja praca, za to mi płacą i głupotą z mojej strony byłoby się buntować. Może jeszcze miałbym siedzieć w pokoju montażysty i pilnować, żeby za bardzo nie okroił scen z moim udziałem? Nie, to by było głupie.”

Tommy Lee Jones (1946) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=19089

O głupocie , O pokoju

„Patrząc (…) na najbardziej nędzny film – pisał – można (…) modlić się machinalnie: za aktorów, reżysera czy statystów, za publiczność, która się bawi lub nudzi, za swego sąsiada z prawej czy z lewej strony.”

Guy de Larigaudie (1908–1940)

„Reżyserzy widzą mnie w rolach cwaniaczków, cinkciarzy, elementu. To moja tragedia. Wyszedłem z biedy, wykształciłem się sam. Uczniem byłem niesfornym. Robiłem wieczorówkę, pracując fizycznie, blisko pijących kolesiów. Może pozostało mi coś z tego w twarzy? Filmowcy traktują mnie lekceważąco. Ich oczy wyrokują: miły, nie za mądry. Szczyt oczekiwań to kierowca nyski.”

Jerzy Karaszkiewicz (1936–2004) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 21 grudnia 2004 http://www.teatry.art.pl/portrety/karaszkiewicz_j/bezkonkurencyjnym.htm

„Aktor jest ostatnią osobą, która powinna coś przekazywać poza rolą i poza tekstem. Od idei jest reżyser.”

Marcin Perchuć (1973)

Źródło: Rafał Bryndal, Bez napinki. Rozmowa z aktorem Marcinem Perchuciem, 29 kwietnia 2011 http://wyborcza.pl/1,106359,9507846,Bez_napinki.html#ixzz1KtV6shwz

„Do listy wybitnych reżyserów dopisałbym Krzysztofa Warlikowskiego, znaczących debiutów aktorskich nadal nie widzę. Było paru, którzy dobrze się zapowiadali, ale czy coś z tego wynika? Nic. Aktorzy przestają być aktorami, zajmują się wszystkim innym.”

Andrzej Łapicki (1924–2012) aktor polski

Źródło: „Teatr” 12/08, 12 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pmstw.htm

„Monodram to bardzo trudna rzecz. Nie ma partnera, z którym można dialogować, partnerem jest widz. Zadaniem reżysera jest takie poprowadzenie aktora, by monodram nie był monotonny (…).”

Gabriela Muskała (1969) polska aktorka

Źródło: „Życie Warszawy”, 29 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/partneremj.htm

O życiu

„Ważny jest nasz kolektyw twórczy – nigdy nie chciałem być tak zwanym artystą teatru, panem reżyserem, aspirować do rangi autorytetu czy mistrza. Pracujemy od lat, tworząc zgrany i uzupełniający się zespół – ja, Matylda Kotlińska, Arkadiusz Buszko, Grupa Mixer, Jan Czapliński, Agnieszka Przepiórska. To też zauważają teatry, z którymi pracujemy – że jest zgrana ekipa, wspierająca się twórczo, kłócąc się, ładuje energię. Dlatego mówiąc o realizacji spektakli, używam słowa MY. Ważne stają się też zaprzyjaźnione zespoły teatralne: koszaliński, bielski, szczeciński czy wałbrzyski.”

Piotr Ratajczak (1975)

Źródło: Maryla Zielińska, Rozmowa z Piotrem Ratajczakiem, „Teatr” nr 3/2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/137482.html

„Marty? To jeden z najważniejszych współczesnych reżyserów, przejdzie do historii, tak jak jego wielcy poprzednicy. Te słowa nie padają z ust przyjaciółki, tylko kogoś, kto od ponad 30 lat z nim współpracuje. Martin Scorsese to twórca, który ma wielki szacunek dla ludzi filmu, dla ludzi, z którymi współpracuje. To bardzo rzadkie w Hollywood – tutaj najczęściej dochodzi do głosu rozbuchane ego, kompleksy, zazdrość. Marty ma bardzo ciekawy sposób pracy. Na jego planie panuje spokój, niemal absolutna cisza. Gdy chce porozmawiać z aktorem, dać mu jakieś wskazówki, podchodzi bardzo blisko i szeptem mówi mu o swoich wymaganiach. Nie widziałam nigdy żeby krzyczał, czy podnosił głos. A wszyscy darzą go niebywałym szacunkiem i zaufaniem.”

Thelma Schoonmaker (1940) amerykańska montażystka filmowa

o Martinie Scorsese.
Źródło: Anna Serdiukow, Jaki jest Martin Scorsese? Opowiada nam Thelma Schoonmaker, stopklatka.pl, 4 lipca 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=67162

O ludziach , O zazdrości , O zaufaniu , O historii

„(…) serial Passendorfera zawsze uważałam za dość słaby warsztatowo. Ta pewna nieudolność reżyserska bardziej mi przeszkadzała w odbiorze serialu niż sama osoba reżysera (był ekranizatorem „dzieł” Moczara). Była to zresztą taka przygodowo-kostiumowa komedia dla dzieci i młodzieży.”

Agnieszka Holland (1948) polska reżyserka i scenarzystka

o serialu Janosik.
Źródło: Artur Cichmiński, Ja jestem uparta, stopklatka.pl, 4 września 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=58153

O dzieciach , O młodzieży

„Takie zderzenie miałam już na festiwalu szkół teatralnych w Łodzi, gdzie wszystkie szkoły pokazują swoje dyplomy. Zauważyłam, że rówieśnicy z Warszawy umieją walczyć o siebie i są na scenie bardziej przebojowi. Miałam wrażenie, że my studentki z Krakowa jesteśmy trochę takimi uduchowionymi dziewczynkami, a studentki z Warszawy są kobietami, które na scenie są seksowne i wyzwolone. Kiedyś na jednym z castingów reżyser wyłożył mi, jak odróżnić aktorów po krakowskiej szkole od innych. Gdy przychodzą aktorzy z Warszawy i nie umieją tekstu, to i tak będą przekonywać, że są super przygotowani, a aktorzy z Krakowa odwrotnie – będą się tłumaczyć i przepraszać. A w tym zawodzie trzeba umieć walczyć o siebie!”

Agnieszka Kawiorska (1982) polska aktorka

Źródło: Joanna Rutkowska, Chcę być blisko wszystkiego, 6 czerwca 2011 http://www.barwyszczescia.pl/20423/chce-byc-blisko-wszystkiego.html

O kobietach , O wrażeniach

„Jako reżyser jest surowy i wymagający ale w dobrym znaczeniu tych słów. Kocha aktora i się nie niecierpliwi. Ma określoną wizję. Coś sobie zakłada i doskonale wie, o jaki efekt mu chodzi. Ponadto Piotr jest obdarzony absolutnym wyczuciem na fałsz. Wie, co w teatrze wygląda po prostu nienaturalnie.”

Grzegorz Damięcki (1967) polski aktor

o Piotrze Fronczewskim.
Źródło: Bogna Lift, Dogadał się z Fronczewskim, „Uważam Rze” nr 5, 4 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155547.html

Kochać się

„Nie ma żadnej różnicy między kręceniem programu dla BBC a blockbustera z Melem Gibsonem. Kamera, aktor, reżyser…”

Tom Wilkinson (1948) aktor brytyjski

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=22572

„Realizacja Skrzyni… była zupełnie innym doświadczeniem, niż praca nad Klątwą Czarnej Perły. Przede wszystkim reżyser i scenarzyści dostali wolną rękę. Mogli pokazać na ekranie co im się tylko spodobało – a jednocześnie przebić efekty z pierwszej części. Problem polegał na tym, że w przypadku filmu tak pełnego niespodzianek, jak Piraci…, trudno pokazać na ekranie coś jeszcze bardziej zaskakującego.”

Orlando Bloom (1977) angielski aktor

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32602

O problemach

„Reżyser nie wiedział za bardzo, o co mu chodzi. Przez to przekroczyliśmy budżet i film zrobił się bardzo drogi.”

Morgan Freeman (1937) aktor i reżyser amerykański

o filmie Skazani na Shawshank.

„Denerwuje mnie, kiedy słyszę reżysera wykładającego prawdę o życiu. Zawsze bardziej interesowali mnie reżyserzy stawiający się na miejscu bohatera, dający widzowi szansę na podróż w tym samym kierunku.”

Magdalena Piekorz (1974) polska reżyser i scenarzystka filmowa

Źródło: „Zwierciadło”, 8/1966, sierpień 2010

„Muszę przyznać, że czuję silny związek z kinem urugwajskim, ponieważ przed przeprowadzką do tego kraju nie miałem żadnej styczności z kinem. Tak naprawdę to Urugwaj dał mi możliwość kręcenia filmu i wszyscy filmowcy, czynni reżyserzy, których bliżej znam, są Urugwajczykami. Może nie należy tutaj mówić o patriotyzmie, ale bez wątpienia odczuwam powiązanie z kinem urugwajskim.”

Adrián Biniez (1974)

Źródło: Lech Moliński, Cenię art house i mainstream. Twórca „Gigante” w Stopklatce, 3 września 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=58108

„Antek nie do końca poszedł w nasze ślady. Wybrał po prostu podobną branżę. Pracuje, grając, ale zamierza być reżyserem. Mówi, że nie chce kończyć wydziału aktorskiego. Gdy Antek był mały, pracowałam w teatrze. Zabierałam go tam często, marząc jednocześnie, aby moje dziecko wybrało sobie jakiś normalny zawód. Przesiadywał w rekwizytorni, przymierzał hełmy. Jasiek też czekał w garderobie na zakończenie spektaklu. Chłopcy przesiąkli atmosferą teatru, ale dzięki temu recytowali przedstawienia na pamięć, poznawali dobrą literaturę. Są humanistami, choć Jasiek ma zdolności matematyczno-fizyczne.”

Małgorzata Ostrowska-Królikowska (1964) aktorka polska

Źródło: Izabela Górnicka-Zdziech, Rodzinne życie z pasją, „Magazyn Familia”, 20 sierpnia 2009 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Rodzinne_zycie_z_pasja,1772,91.html

O życiu , O dzieciach , O literaturze , O czekaniu