Cytaty na temat pot
strona 9

Michaił Kałasznikow Fotografia
Karol Bernadotte Fotografia
Kōbō Abe Fotografia
Leowigild Fotografia

„Usuń jak najszybciej Childeberta i jego matkę Brunhildę, a potem zawrzyj pokój z królem Guntramem.”

Leowigild (525–586)

instrukcja wysłana do frankijskiej królowej Fredegundy
Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, tłum. Monika Gajowa, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, ISBN 8389632241, s. 115.

Cira Fotografia

„Bywa tak, że odpalam rano sprzęt grający, popijam kawę i wsłuchuję się godzinami w bit który mnie pochłonął. Coś jak trans. W końcu ten bit zaczyna do mnie gadać: podpowiadać flow, pomysły, melodię, nastrój. Innym razem natchnie mnie jakaś sytuacja wyjęta z powszedniego dnia. Niekiedy nawet zlepek słów jak: „cichy dzieciak” czy „plastikowy kosmos.””

Cira (1983)

Najpierw urodzi się samo wyrażenie, potem wizja kawałka.
Źródło: Cira „Czuć wspólny język z muzyką” (Tak To Się Robi #32), popkiller.pl 1 lutego 2013 http://www.popkiller.pl/2013-02-01,cira_czuc_wspolny_jezyk_z_muzyka_tak_to_sie_robi_32

Małgorzata Foremniak Fotografia

„Chowanie w sobie urazów wytwarza między ludźmi mur, trudny potem do skruszenia.”

Małgorzata Foremniak (1967) aktorka polska

Źródło: „Zwierciadło”, nr 5/1927, maj 2007

Artur Barciś Fotografia
Magdalena Gałkowska Fotografia
Naomi Klein Fotografia
Wojciech Brzeziński Fotografia
Jerzy Urban Fotografia
Louis Aragon Fotografia

„Kobieta to dla mężczyzny przede wszystkim lustro, a potem zasadzka. Cały świat komplikacji.”

Louis Aragon (1897–1982) francuski pisarz

Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, op. cit., s. 23.

Wojciech Mojzesowicz Fotografia

„Bo ja, proszę pana, byłem świadkiem. Oglądałem likwidację getta w moich Siedlcach. Nie zapomnę, siedzi to we mnie. Byłem, proszę pana, pomocnikiem murarza, pracowałem na rampie kolejowej, kiedy ich prowadzili przez całe miasto. Stały wagony, wysypane wapnem niegaszonym, załadowano ich, biednych, zwyczajnych ludzi, ohyda. Był tam pan Zając – miał sklepik, gdzie kupowałem razem z mamą. Pan Ganiewski, fotograf. Pojechali do Treblinki. Pociąg odjechał, na rampie zostało kilku młodych chłopaków, żeby posprzątać, wyczyścić. Rampa pokryta krwią, jakieś chustki, stare walizki, śmieci, strzępy ubrań, mycki, mój Boże wszystko, co zostaje po ludziach. Patrzę, a jednym z tych zostawionych chłopaków jest mój kolega z gimnazjum, młodszy trochę. Znałem tę rodzinę, kolega nazywał się Szymek Różowykwiat. Jego tata był wspaniałym krawcem. Udawałem, że coś muruję, podszedłem do Szymka. Opowiedział mi najstraszniejszą historię, jaką kiedykolwiek słyszałem. No więc wpadli do nich nocą, byli już spakowani. Pan Różowykwiat coś powiedział, to go zastrzelili. Potem Heńka, Szymkowego brata. Potem mamę Szymka. A najmłodszego brata esesman chwycił za nóżkę, rozkręcił i głową o ścianę. Zabił. Wie pan, chciałem pomóc, nawet coś Szymkowi mówiłem, żeby uciekał, przyszedł do nas do domu. Ale nic nie mogłem więcej. Szymek wtedy nie przyszedł. Ale w moich snach przychodzi. Jeszcze dzisiaj. Gładzę go wtedy, w tym śnie, po głowie i przepraszam, bo przecież nie ochroniłem go, nie pomogłem.”

Robert Rogalski (1920) aktor polski

Źródło: Paweł Smoleński, Opowiedziałem o tym, co dla mnie ważne, „Gazeta Wyborcza” http://wyborcza.pl/magazyn/1,129628,12911524,Opowiedzialem_o_tym__co_dla_mnie_wazne.html, 23 listopada 2012

„W starożytności umysł był miejscem wręcz mistycznym. Tu łączył się świat boski z ludzkim. Potem oświecenie przedefiniowało pojęcie umysłu. Współcześnie mamy ograniczone pojęcie umysłu jako swoistego komputera.”

Źródło: Spotkanie, z Wojciechem Eichelbergerem i ks. Krzysztofem Grzywoczem rozmawiają Katarzyna Jabłońska i Zbigniew Nosowski http://www.laboratorium.wiez.pl/teksty.php?spotkanie&p=6, „Więź” nr 2/2004

Stephen Clarke Fotografia
Zdzisław Jan Ryn Fotografia
Otar Iosseliani Fotografia
Zofia Agnieszka Kłakówna Fotografia
Rick Riordan Fotografia

„Kiedyś byłam chuda niczym patyk. Potem zaczęły mi rosnąć piersi, miałam coraz większe biodra. Nie podobało mi się to. Chciałam znów być bardzo szczupła. Gdy rozpoczęły się zdjęcia do serialu, chodziłam pięć razy w tygodniu na siłownię. Spędzałam co najmniej dwie godziny na bieżni. Miałam obsesję na tym punkcie.”

Andrea Elson (1969) aktorka amerykańska

o tym, jak zachorowała na bulimię.
Źródło: „Alf”: Andrea Elson zdradza kulisy serialu, aleseriale.pl, 27 listopada 2012 http://aleseriale.pl/gid,10959,img,333290,page,6,fototemat.html

„Uwielbiam prowokacyjne odzywki wobec rywali na boisku. Na większość zawodników to działa, ale są tacy, którzy w ogóle nie zwracają na to uwagi. Taki Wójcik tylko gra. Możesz do niego gadać, a on potem zniszczy cię w kilku akcjach.”

Michael Ansley (1967) amerykański koszykarz

po tym, jak Adam Wójcik został rekordzistą polskiej ligi koszykówki pod względnej ilości zdobytych punktów.
Źródło: „Sport” (poniedziałkowy dodatek „Gazety Wyborczej”) nr 7/642, ISSN 1232–1737, 16 lutego 2009

Haruki Murakami Fotografia
Mark Twain Fotografia
Maciej Szczęsny Fotografia

„Odpisałeś już? – usłyszałem głos Karola. – Jutro odpiszę – powiedziałem – w niedzielę i tak nie wysyłają poczty.
– To dobrze, Artek.
– Dlaczego dobrze? – spytałem, unosząc się na łokciu i ze zdziwieniem patrząc na Karola.
– Pomyśleliśmy sobie… – Karol urwał, spojrzał na Marcina. – Ty mu powiedz.
Marcin przeleciał palcami po strunach, potem odłożył gitarę, przeciągnął się sennie..
– Pewnie sam już o tym myślałeś – powiedział półgłosem. – Masz wybór.
– Jaki wybór?
Rączka usiadł w kucki obok Marcina. Patrzył na mnie mrużąc oczy. Milczeli. Poczułem niepokój, jakiś nerwowy lęk.
– Są dwa rodzaje nagród – po pauzie odezwał się Marcin. – Indywidualne i zbiorowe.
Wstałem, oparłem się ramieniem o pień sosny. Patrzyłem na nich kolejno, jeszcze łudząc się, że żartują że chcą mi zrobić kawał. Byli poważni i jakby zażenowani.
– Chyba nie zamierzacie…
– Stary, to nasza szansa! – krzyknął nagle Rączka zrywając się z kucek. – Kapujesz? Te instrumenty i wzmacniacz enerdowski, właśnie to, o czym marzymy! Przecież nie powiesz, żeś o tym nie myślał, no stary!
– Perkusja i elektryczna gitara – powiedział cicho Karol – I jeszcze akustyka. Wyobrażam sobie, jak to brzmi.(…)
Marcin podniósł się z trawy, podszedł do mnie, położył rękę na pniu. Staliśmy naprzeciw siebie, nieruchomi, jakby skamienieli. Trwało to minutę, może kilka minut.
– Jesteśmy przyjaciółmi, Artur.
– To co?! – krzyknąłem histerycznie. – Przyjaciele powinni się cieszyć, że dostałem nagrodę! A wy… wy… – zająknąłem się. – Uknuliście za moimi plecami! We trójkę, po cichu, przeciwko mnie…
– Oszalał – mruknął Rączka. – Nie wolisz pojechać do Bułgarii na tournée artystyczne? I do Francji. Albo Włoch, może do samej Brazylii? Człowieku, czy ci szajba odbiła?
Nie odbiła mi. Raptem spłynął na mnie spokój, zdolność chłodnego myślenia, trzeźwej oceny sytuacji. Przyjaciele! Dobrzy, dopóki byliśmy na równych prawach i jeden drugiemu nie miał powodu zazdrościć. Gdy równowaga zachwiała się, skaczą mi do gardła.(…)
– Momencik – uśmiechnąłem się krzywo – wyjaśnijmy rzecz najważniejszą. Prośba czy żądanie?
Spojrzeli po sobie. Wahanie trwało nie dłużej niż kilka sekund:
– Żądanie – powiedział Marcin. – Od przyjaciela ma się prawo żądać.(…)
– A więc żądanie?
– Tak – potwierdził twardo Karol. – Przyjaciół od przyjaciela.
Zrobiłem krok w tył i miałem ich przed sobą – jednakowo skupionych, poważnych, czekających.
– Byłych przyjaciół – powiedziałem.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Przyślę wam z Bułgarii kolorową widokówkę. Cześć.
Ruszyłem brzegiem, pełen złośliwej satysfakcji, rozgoryczenia i gniewu.
Artur

Boris Kagarlicki Fotografia

„Przełamana został pewna granica psychologiczna. Widać, że ludzie na ulicach, w restauracjach zaczynają mówić o polityce. To coś całkiem nowego. Debaty toczą się w Internecie i przenoszą potem na ulice.”

o antyputinowskich protestach w Rosji.
Źródło: rozmowa Magdaleny i Łukasza Kuźmy, Rosja się rusza, krytykapolityczna.pl, 11 grudnia 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Serwisrosyjski/KagarlickiRosjasierusza/menuid-1.html

Marcin Bruczkowski Fotografia
Juliusz Machulski Fotografia
Richard Morgan Fotografia
Zhao Erfeng Fotografia

„Choć większość Tybetańczyków mówiła potem o nim źle, przynajmniej co trzeci okazywał mu niekłamany szacunek.”

Zhao Erfeng (1845–1911)

Autorka: Ma Lihua
O Zhao
Źródło: Bohater narodowy, hfhrpol.waw.pl, 4 sierpnia 2011 http://www.hfhrpol.waw.pl/Tybet/raport.php?raport_id=1415

Włodzimierz Sokorski Fotografia
Arturo Pérez-Reverte Fotografia
Wacław Potocki Fotografia

„Bierz na się twardy kirys, stoi przed namiotem
Bucefał, uleczy cię Mars krwią albo potem.”

Źródło: Transakcja wojny chocimskiej, w: Dzieła, oprac.L. Kukulski, Warszawa 1987.

Arthur Seyss-Inquart Fotografia
Tadeusz Chabrowski Fotografia
Karol Olgierd Borchardt Fotografia
Tomasz Schimscheiner Fotografia

„Dzieci to potęga, tak uważam. O dzieci trzeba strasznie dbać i mieć dla nich zawsze czas. Jeżeli zaniedbamy kontakt z dziećmi, to potem w prezencie dostaniemy złe pokolenie. Dlatego bardziej niż o siebie, należy dbać o dzieci.”

Tomasz Schimscheiner (1973) aktor polski

Źródło: „Aktor bez misji przestaje być artystą”. Schimscheiner w Stopklatce, Stopklatka, 1 października 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69814

Ludwig Erhard Fotografia
Stefan Wiechecki Fotografia

„(…) Murzyni w obecnem czasie w modzie. Do jakiego teatru się pan nie wybierzesz, dwóch, trzech ich przedstawia, a już najmarniej jeden. Podobnież artyści, co ich podgrywają, nie myją się z czarnej farby już po pare miesięcy – nie opłaci się jem, bo wiedzą, że w następnej sztuce znowuż za Murzynów będą. Żony jem w domu raban podnoszą, do pościeli nie chcą puszczać, ale żaden się nie myje. (…)
Rozchodziło się o to, że Turki wojne jemu wypowiedzieli, a że duchowieństwu nie wypada się naparzać, wynajęli księża tego Murzyna, żeby się za nich z Turkamy obleciał.
A nazywał się on (…) Hotello, dlatego, że Murzyni w hotelach najczęściej służą za dzwońców, czyli szwajcarów.
(…) Tak nasz z koleżką zgniewał, żeśmy chcieli się do niego podnieść i na scene wejść, towarzyskiego alibi go nauczyć. (…)
(…) ten ów Murzyn mówi:
„Owszem, proszę duchownych osób, mogie knoty Turkom spuścić, ale pod waronkiem, że katolickie kobiete pod tytułem Desdymona za małżonkie mi dacie”.
„Owszem, proszę bardzo – mówiom księża – załatwione” – i dali jem ślub. Ale nadleciał ojciec tej kobiety i mówi, że mowy o tem być nie może, boby się nie mógł z czarnem zięciem w towarzystwie pokazać. Ale ponieważ że ona się zgadzała, Murzyn zaczął się do teścia stawiać.
„Odskocz, tatuś, od nowożeńców, bo będzie niedobrze. Widziałem mętrykie – Desdymona jest pełnoletnia i pozwoleństwa rodziców nie potrzebuje. Chodź, Mondzia, do domu noc poślubne uskuteczniać!”
I poszli. Pokazało się potem, że stary Desdymony miał rację. Murzyn okazał się skończonem żłobem i niemożebny w pożyciu.
Tak się złożyło, że sąsiadka, cholera, ukradła Murzynowej chustkie do nosa, którą on jej dał w prezencie… Co ten lebiega o te chustkie za grandy toczył (…). Trzy godziny nas wszystkich męczył, a najwięcej żonę.
(…) żona szuka wszędzie, nie może znaleźć, to (…) mówi, na jury, że w praniu.
Jak oparzony wyleciał, za chwilę jest nazad, widocznie na górze był, przejrzał na sznurach całe pranie, i wiesz pan, co zrobił?…
Wtenczas to właśnie chcieliśmy z koleżką iść do niego na te scene. „Kobiete, łobuzie, bijesz o głupie chustkie za sto złotych?!”
Ale na tem nie koniec. Jeden oficer, któren na posadę gienerała lefrektował i chciał Hotella z niej wyślizgać, do pucu mu natrajlował, że jeden podporucznik do Desdymony uderza. Myślał, że Murzyn podporucznika zimnem trupem położy i do mamra go za to zamkną.
Detalicznie wszystko mu streszczał, jak podporucznik się z jego żoną podbawiał. Ten niby tyż to słucha, ale furt powtarza: „gdzie chustka” i „gdzie chustka”?
Wiesz pan, jak się skończyło – przeliczył jeszcze raz bieliznę z magla i u d u s i ł żonę, ponieważ że chustki nie było!
(…) Zanadto nie trzeba się znowuż nad Murzynamy rozczulać, bo i między niemy dranie się trafiają. Jedź pan do Łodzi, to się pan przekonasz!”

Stefan Wiechecki (1896–1979) pisarz i dziennikarz polski, humorysta (pseud. Wiech)

Źródło: Ksiuty z Melpomeną

Louis Ignarro Fotografia
Jacek Zieliński (muzyk) Fotografia
Paweł Kukiz Fotografia
Antoni Słonimski Fotografia

„Człowiek może się rozpić, ponieważ uważa się za bankruta, a potem zbankrutować jeszcze doszczętniej, ponieważ pije.”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Alfabet wspomnień
Źródło: s. 199n

„Przychodzili tam do nas różni oficerowie od wychowania politycznego i opowiadali okropne bzdury i kłamstwa o Stalinie, o Wandzie Wasilewskiej, o komunizmie. Tak mnie te bzdury irytowały, że postanowiłem zostać komunistą. A potem… a potem okazało się, że to wszystko prawda.”

Paweł Beylin (1926–1971)

opowiadając żartobliwie, co robił na służbie w armii Andersa we Włoszech
Źródło: Leszek Kołakowski, Pamiętanie o przyjacielu naszym Pawle Beylinie, nr 192, „Gazeta Wyborcza”, 18–19 sierpnia 2001.

Lars Gustafsson Fotografia
José Saramago Fotografia
Borys Akunin Fotografia
Mario Vargas Llosa Fotografia
Wojciech Kuczok Fotografia
Martina Navrátilová Fotografia
Franciszek (papież) Fotografia
Franz Stangl Fotografia
Anna Kamieńska Fotografia
Marek Edelman Fotografia
Andrzej Jakimowski Fotografia

„Ciepło jest w ludziach, wystarczy tylko postawić przed nimi kamerę. Jeśli wybierze się właściwe osoby, to one to ciepło potem idealnie pokażą.”

Andrzej Jakimowski (1963) reżyser polski

Źródło: Artur Cichmiński, Wszystkie moje filmy są osobiste. Ja się w nich zwierzam. http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41216, Stopklatka, 25 październik 2007 r.

Alice Munro Fotografia
Sławomir Mrożek Fotografia

„Kiedy człowiek jest młody, próbuje wyprzedzić świat. Potem zaledwie dotrzymuje mu kroku, aż wreszcie zaczyna być przez świat wyprzedzany.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Źródło: Baltazar, rozdział Starość

Seweryn Blumsztajn Fotografia

„Używa Pan majestatu swego urzędu, by zniesławiać wysiłek całego pokolenia, które walczyło wpierw o wolną Polskę, a potem w latach 90. budowało zręby naszego państwa. Rozdaje Pan mnóstwo odznaczeń, a jednocześnie znieważa dorobek, historię i symbole opozycji demokratycznej i „Solidarności””

ruchu, który Polskę wyzwolił.
fragment listu otwartego do Lecha Kaczyńskiego.
Źródło: gazeta.pl, 1 lipca 2008 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80708,5412797,Seweryn_Blumsztajn_zwraca_prezydentowi_order.html

„Lekkomyślność to wielka przyjemność. – Ba! Przedtem i w trakcie. Ale nigdy potem.”

Stanisława Fleszarowa-Muskat (1919–1989) polska pisarka

Dwie ścieżki czasu
Źródło: s. 78

Antoni Piechniczek Fotografia

„Potem Grzegorz wyszedł z szatni i został zaatakowany przez dziennikarza telewizyjnego, który w zasadzie włożył mu kamerę w twarz, a Grzesiu, aby ten się od niego odczepił, powiedział, że Leo już „nie ma.””

Antoni Piechniczek (1942) piłkarz polski, trener

o zwolnieniu Leo Beenhakkera.
Źródło: gazeta.pl http://www.sport.pl/sport/1,65025,7182004,Piechniczek__Leo_schowal_sie__w_klopie_.html, 24 października 2009

Asghar Farhadi Fotografia

„Dla mnie zawsze najważniejsza była i będzie historia, którą chciałbym opowiedzieć. Myślę przede wszystkim o niej, dopiero potem pojawiają się język, forma i styl. Najpierw treść, a potem różne sposoby jej wyrażania.”

Źródło: Michał Walkiewicz, Rozmowa z Asgharem Farhadim, zwycięzcą Berlinale 2011, filmweb.pl, 20 lutego 2011 http://www.filmweb.pl/article/Rozmowa+z+Asgharem+Farhadim%2C+zwyci%C4%99zc%C4%85+Berlinale+2011-70645

„Na początku było Słowo. Potem pojawił się pieprzony edytor tekstu. Potem procesor myślowy. A potem nastąpił koniec literatury. Tak to właśnie wygląda.”

Dan Simmons (1948) amerykański pisarz fantastyki naukowej

Cykl Hyperion Cantos, Dylogia Hyperion, Hyperion (1989)
Źródło: Pieśni Hyperiona

Grzegorz Ciechowski Fotografia
Wojciech Smarzowski Fotografia
Megan Fox Fotografia

„Wtedy ja usiadłam do fortepianu. Chwila namysłu, a potem mocnym dźwiękiem popłynęła melodia najpierw Jeszcze Polska nie zginęła, a potem – Oto dziś dzień krwi i chwały. Wszyscy stają na baczność, coś drży w całym ciele. Z wielkim wzruszeniem pełną piersią śpiewamy Warszawiankę – zakazane od pięciu lat słowa, nucone wiele razy przy szczelnie zamkniętych drzwiach i oknach: „Kto przeżyje wolnym będzie, kto umiera, wolnym już”. Trudno powstrzymać płacz. Łzy spadają mi na klawisze. Oto pierwszy oddech wolności, pierwsze spotkanie z tym, o czym człowiek marzył, o co się modlił i o co walczył. Wolność Woli. Wolność śpiewa w duszy, wolność drży w klawiszach fortepianu, w odgłosach salw karabinowych, w naszej młodości, która zespolona w oczekiwaniu na nieprzyjacielski czołg, chce zgnieść zło, podłość i fałsz. Dom pełen chłopców, żołnierzy AK, którzy przed chwilą butelkami benzyny pokonali czołg. Wychodzimy na ulicę – pełni entuzjazmu i szczęścia wołamy – Warszawa wolna! I nagle zrywa się pieśń inna, potężny, poważny hymn – modlitwa: „Przed Twe ołtarze zanosim błaganie, Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!” Stoimy wyprostowani, na baczność, a śpiew nasz biegnie na ulicę, oczekującą w ciszy na nowy szturm. Wiele jeszcze razy w ciągu powstania śpiewało się tę pieśń, ale nigdy już z takim entuzjazmem, mocą, szczęściem i łzami, jak wówczas w trzecim dniu powstania, w trzecim dniu walki na Woli, między zdobywaniem jednego czołgu po drugim.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 26–27.

Szewach Weiss Fotografia
Anaïs Nin Fotografia
Piotr Skarga (aktor) Fotografia

„Zagrałem w serialu W labiryncie, myślałem, że złapałem Pana Boga za nogi, a potem czekałem 10 lat, by cokolwiek zagrać.”

Piotr Skarga (aktor) (1948) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Poznań, 23 listopada 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wfilmien.htm

Hanna Mikuć Fotografia

„(…) dzieciństwo w teatrze jest bardzo przyjemne. Widzi się wiele ciekawych rzeczy… Do tej pory pamiętam taki moment, gdy po przedstawieniu stałam za kulisami i mogłam na chwilę wejść na scenę. I nagle zrobiło mi się tak jakoś dziwnie… Poczułam, że jestem w naprawdę szczególnym miejscu. Miałam wtedy zaledwie kilka lat, więc to musiało być naprawdę silne uczucie, skoro pamiętam je do dzisiaj! Ale, niestety: gdy w końcu sama zostałam aktorką, to się już nie powtórzyło. Na scenie zawsze towarzyszył mi stres czy skupienie, ale już bez takiego „dreszczu”… Zresztą, na początku, wcale nie chciałam być aktorką. Marzyłam, żeby pracować z dzikimi zwierzętami. Najpierw myślałam o ogrodzie zoologicznym, ale później, gdy pojawił się serial „Elza z afrykańskiego buszu”, moje aspiracje wzrosły. Praca na łonie natury, na sawannie… To dopiero wyzwanie! A potem ktoś mi uprzytomnił, że jak już skończę zoologię, to prawdopodobnie będę uczyć w szkole. No i jakoś mi przeszło… Później był okres, gdy bardzo lubiłam malować. Ale przełomowy moment nastąpił, gdy miałam anginę i nie chodziłam przez to do szkoły. Z nudów zaczęłam sobie nagrywać na magnetofon wiersze. I tak mnie to wciągnęło, że rok później zdawałam do szkoły teatralnej!”

Hanna Mikuć (1955) aktorka polska

Źródło: Hanna Mikuć – Zostałam aktorką przez... anginę http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/821/Hanna-Mikuc-Zostalam-aktorka-przez-angine.html

Frank Zappa Fotografia
Raúl Lozano Fotografia

„Dobre rezultaty możemy osiągnąć tylko wtedy, gdy będziemy harować z pokorą, wkładać w naszą pracę wiele wysiłku i zostawiać boisko mokre od potu.”

Raúl Lozano (1956) argentyński trener siatkówki

Źródło: reprezentacja.net http://www.reprezentacja.net/siatkowka/aktualnosci/17508

Jan Zych Fotografia

„Są chwile o świcie jak jabłka rumiane.
Jest południe jak złota lawina.
A potem wieczór ścieżki dnia splątane
księżycowym sierpem przecina.”

Jan Zych (1931–1995)

Źródło: Tobie mówić, „Życie Literackie” nr 21, 20 maja 1956, s. 4. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14811

Piotr Garlicki Fotografia
Grażyna Plebanek Fotografia
Roma Ligocka Fotografia