Cytaty na temat porwany (67 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Musisz mnie sklejać wciąż na nowo, jestem stale porwany,
ty jesteś snem, wokół koszmary, jestem stale zaspany.”

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Trójkąt warszawski
Źródło: utwór 900729

O snach

„My, bundowcy, byliśmy jedyną organizacją polityczną mającą pieniądze. Nowojorska organizacja robotnicza, do której należał szef amerykańskich związków zawodowych Dubiński, od samego początku przysyłała pieniądze. Natomiast syjoniści nie mieli ani grosza. Ich towarzysze z Palestyny porzucili ich. Żeby wystarać się o broń, urządzaliśmy „eksy”, czyli ekspropriacje. Chodziło się do bogatych Żydów, do przemytników czy do żydowskich policjantów, terroryzowało się ich i zabierało forsę. Kasę Judenratu ograbiliśmy na setki tysięcy złotych, obrabowaliśmy też przedsiębiorstwo aprowizacyjne. Posunęliśmy się nawet do porwania. Lichtenbaum, przewodniczący Judenratu po Czerniakowie, odmówił pieniędzy. Uwięziliśmy więc jego syna. Trzymaliśmy go przez 12 godzin. Do Lichtenbauma napisaliśmy, że trzymamy chłopca z nogami zanurzonymi w cebrzyku z lodowatą wodą, tak że na pewno nabawi się choroby. Przyszli z pieniędzmi. Innym razem żydowski policjant, zresztą skurwysyn, nie chciał dać nam pieniędzy. Przyszliśmy do niego około czwartej, gdy termin ultimatum upływał. – Nie chcesz dać? – spytaliśmy i zastrzeliliśmy go. Po tym zdarzeniu wszyscy płacili. W sumie pieniędzy nam nie brakowało. To my byliśmy prawdziwą władzą w getcie. To my decydowaliśmy, jak mają żyć ludzie, którzy pozostali w getcie. Nazywali nas „partią”. Gdy partia coś kazała, było to wykonywane.(…) Tylko w marcu 1943 roku wykonaliśmy trzy wyroki śmierci na kolaborantach.”

Marek Edelman (1922–2009) przywódca powstania w getcie warszawskim, lekarz, działacz polityczny

Źródło: Marek Edelman, „Strażnik Marek Edelman opowiada”, ISBN 83-7006-919-3, s. 76

O śmierci , O pieniądzach , O ludziach , O chorobach

„Porwiemy system wartości tego kraju [USA] na strzępy. Nie jest ważne, że jest nas Indian niewielu. Ważne jest to, że mamy lepszy sposób życia. My Indianie mamy bardziej humanistyczną filozofię życia. My Indianie pokażemy temu krajowi, co znaczy postępować po ludzku. Któregoś dnia ten kraj zmieni swoją konstytucję i swoje prawa tak, by służyły ludziom, a nie własności. Co jest najwyższą wartością w życiu człowieka? Oto jest pytanie.”

Vine Deloria, Jr. (1933–2005) teolog i prawnik amerykański, działacz na rzecz praw Indian

w 1971.

Pytanie

„Co będziemy musieli zapłacić, gdy porwą nam Tatianę Okupnik?
– Okupik.”

Szymon Majewski (1967) polski prezenter radiowy i telewizyjny

Cytaty z programów telewizyjnych, Szymon Majewski Show

„Dobra zabawa to dla mnie coś spontanicznego i radosnego. Najlepiej bawię się, gdy tego nie planuję, to taki niespodziewany prezent. Chwila, kiedy ważne jest tylko „tu i teraz”, a w świecie panuje nagła harmonia. Dobrze się bawię, kiedy dobrze czuję się sama ze sobą wśród ludzi, kiedy daję się porwać nieznanemu. Jeśli istnieje recepta na dobrą zabawę, je jej nie znam, ale wydaje mi się, że energia i dobra zabawa to też radość życia. I to można zaplanować… Myśl, że życie jest piękne.”

Kamilla Baar-Kochańska (1979) polska aktorka

Źródło: „Zwierciadło”, 1/1935, styczeń 2008

O życiu , O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Nazwa jest piękna – LiS, nazwa jest piękna. Drapieżne kaczory potrafią porwać lisa, unieść go w powietrze i później los lisa jest ciężki.”

Jarosław Kaczyński (1949) polski polityk, premier RP

odpowiedź na pytanie, czy wierzy w trwałość LiS, w sytuacji gdy Andrzej Lepper zapytany przez jedną z telewizji (TVN), co lubią lisy, odpowiedział: lisy lubią dzikie kaczki.
Źródło: wywiad dla Polskiego Radia 19 lipca 2007 www.polskieradio.pl http://www.polskieradio.pl/jedynka/sygnalydnia/?id=10383

O losie

„W przeciwieństwie do tych, którzy pełniąc funkcje publiczne czy społeczne, tworzą dystans, ks. Jerzy był człowiekiem niesłychanie skromnym. Nigdy nie wysuwał siebie na pierwszy plan, myślał natomiast, komu i jak można pomóc. Był człowiekiem ciepłym, wyczuwało się w nim ogromną życzliwość. Taka otwarta służebna postawa ludzi przyciąga. Pamiętam nasze spotkanie, na niecały miesiąc przed tym dramatycznym porwaniem, w szpitalu na Banacha przy łóżku Piotra Bednarza – jednego z przywódców NSZZ Solidarność na Dolnym Śląsku, który został aresztowany i był traktowany w sposób, którego trudno nie nazwać torturami. W trakcie głodówki, nie w pełni świadomy i zdesperowany, podjął nieudaną na szczęście próbę samobójczą. Ksiądz Jerzy często odwiedzał go w szpitalu, wspierał duchowo.”

Ewa Tomaszewska (1947) polityk polska

Źródło: Z tej ofiary wyrasta dobro, naszdziennik.pl, 19 maja 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100519&typ=jp&id=jp21.txt

O szczęściu , O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Niech licho porwie tego, kto wprowadził zwyczaj składania wizyt.”

Carlo Goldoni (1707–1794) włoski komediopisarz

Źródło: Księga toastów i humoru biesiadnego, wybór i oprac. Leszek Bubel, wyd. „Zamek”, Warszawa 1995, s. 149.

„Pomyślałem, że jedyną rzeczą jaką trzeba zrobić to trzepnąć ich dzieciaki… Ale mówiąc to, nie myślalem o porwaniu, mówiłem o zmianie ich systemu wartości i wykradzeniu ich rodzicom.”

David Crosby (1941)

I figured the only thing to do was swipe their kids... But saying that, I'm not talking about kidnapping, I'm just talking about changing their value systems, which removes them from their parents.
Źródło: Cindy El-Sharouni, The Unseen World of Media http://books.google.pl/books?id=hppf0c35RNIC, Xulon Press 2008, s. 70, za Rolling Stone Magazine, nr 1, s. 410.

O rodzicach

„– Zostań. Już dobrze. Pijmy i patrzmy na róże. Tak blado wyglądają w świetle księżyca twarze zabitych po zakończonym ogniu karabinów maszynowych. Kiedyś widziałem to w Hiszpanii. „Niebo to wymysł faszystów” – powiedział wówczas metalowiec Pablo Nonas. Miał tylko jedną nogę. Był na mnie trochę rozgoryczony, ponieważ nie zakonserwowałem mu drugiej w spirytusie. Czuł się, jak by być w ćwierci żywcem pogrzebany. Nie wiedział, że psy ją porwały i zżarły…”

Erich Maria Remarque (1898–1970) pisarz niemiecki

Łuk triumfalny (1945)

O psie , O piciu

„Teoria zdolna jest porwać masy, kiedy dostarcza dowodów ad hominem, dowodzi zaś ad hominem, kiedy staje się radykalna.”

Karol Marks (1818–1883) niemiecki filozof, ekonomista i działacz rewolucyjny

„(…) w 1909 roku Robert Peary jako pierwszy człowiek na ziemi dotarł do Bieguna Północnego. Dopiero prawie sto lat później udało się dojść w to miejsce na nartach w okresie zimy. W 2006 roku dokonał tego Borge Ousland z Mike'iem Hornem. Przez tyle lat nikt nie był w stanie nawet sobie wyobrazić, że można porwać się na podobną eskapadę w noc polarną. A w 2010 roku dwójka Norwegów zrobiła cały trawers Bieguna Północnego. Wielu ekspertów, z którymi rozmawiałem, mówiło, że to, czego się podejmujemy, jest niewykonalne. Jednak zdecydowałem, by zrobić trawers Antarktydy podczas nocy antarktycznej.”

Ranulph Fiennes (1944) Brytyjski odkrywca i polarnik

Źródło: Boję się o spawy, forumextremum.pl, 21 stycznia 2013 http://forumextremum.pl/wywiady/boje-sie-o-spawy-ranulph-fiennes.html

O zimie , O nocy

„niechaj porwą mnie dla okupu terroryści z Libanu
lub Związek Pisarzy Polskich ktokolwiek”

Dawid Koteja (1987)

Źródło: Kadr albo modlitwa w tramwaju nr 11

„Ludzie przeważnie nie są źli, po prostu czasem dają się porwać jakiejś idei.”

Neil Gaiman (1960) angielski pisarz

Dobry Omen

O ludziach , O czasie

„Przelicz jeszcze i dodaj czterdzieści i cztery Sposoby wybawienia od wszelkiego licha,By wolność jak tabakę zażyć z tabakiery,Potem zdrowo i głośno na wszystko się kicha,I ten rachunek w prawdę sumuj oczywistą,Niech Ci do romantycznej znów uderzy głowy,To jest Twój sen upiorny, Wielki Realisto:Państwo w kamieniach młyńskich, naród niegotowy.Buduj teraz, wydźwignij nas dumnie na cokół,Wielki pomnik śród świata, nad dziejów przesmykiemWyjdź pierwszy na piedestał i rozgłoś naokółTę wielkość wymuszoną batem albo krzykiem,Święć przeminienie tłuszczy i chrzcij nowe czasyZ kropielnicy, co wyschła i krwią już nie chlusta,Starym herbem sarmackim w popuszczane pasyZatkaj gęby krzyczące i zgłodniałe usta –I komu teraz jeszcze otuchy za małoA przeszłość jesionowa praojców nie śliczna,Niech stanie pod cokołem i porwany chwałąTworzy wolność.Masz rację. Jakże jest tragiczna!”

Kazimierz Wierzyński (1894–1969) polski poeta, prozaik, eseista

Źródło: Ojczyzna chochołów z tomu Wolność tragiczna, 1936

O snach , O wolności , O przeszłości , O ojczyźnie

„Swobodnie czułam się na planie u Juliusza Machulskiego. W jego scenariuszach zawsze można coś dodać lub zmienić, dobry pomysł był przez niego „kupowany”, i tak każdy dokładał swój kamyczek do całości. Realizując „Vabank II”, w którym grałam „hrabinę” Żwirską, zapytał mnie:
– Co byś powiedziała strażnikowi pilnującemu głównej bramy więzienia, żeby odwrócić jego uwagę, by móc sforsować wyjście i porwać naczelnika więzienia?
– Przepraszam, czy ja byłam z pieskiem czy bez pieska?…”

Beata Tyszkiewicz (1938) aktorka polska

powiedziałam spontanicznie.
I tak w filmie zostało.
Nie wszystko na sprzedaż (2004)
Źródło: s. 117–118

„Niech mnie diabli porwą!
– Niech diabli porwą? To się da zrobić…”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

– Черти б меня взяли!
– Черти чтоб взяли? А что ж, это можно! (ros.)
Mistrz i Małgorzata
Źródło: rozdział 17

„Ojciec Święty Pius XII mówił cudowne rzeczy o Warszawie, pogrążonej w walce powstańczej o honor i wolność. Nazwał ją: „Miastem opromienionym aureolą wytwornej kultury, miastem dziś przemienionym dla swych własnych synów w ognistą kaźń. Ale nie tylko (…). Nazwał ją „tyglem, w którym oczyszcza się i uszlachetnia złoto najwyższej próby” (15 XI 1944) (…). Niedawne to chwile, gdy przez Archikatedrę biegł front walki. Nacierała nienawiść najeźdźcy, broniła świętych ołtarzy miłość i wiara powstańców warszawskich. Tu na posadzce, którą omywamy dziś wodą poświęconą, płynęły potoki krwi najlepszych synów Stolicy. Tu ułożono z ich ciał istny stos ofiarny, który miał zaświadczyć wobec całej ludzkości, że Polacy giną pro aris et focis (za ołtarze i ogniska domowe) w samym „sercu Stolicy”, w Archikatedrze Świętego Jana. Czy to wylanie krwi ofiarnej nie jest najwierniejszym wyrazem przedziwnej jedności spraw ludzkich i Bożych w Ojczyźnie naszej? Gdy posnęli snem śmierci najlepsi synowie Narodu na sercu Oblubienicy miasta, najeźdźcza nienawiść usypała im kopiec grobowy z kolumn, sklepień i ścian i Katedry, wysadzonej w powietrze przez niemieckie Vernichtungskommando w nadziei, że już się nie porwą do broni. Ale trotyl, który zniszczył 90% murów świątyni, nie zdołał zabić ducha synów Narodu. Kopiec grobowy stał się kolebką zmartwychwstania. Miłość ofiarna dźwignęła mury, a wiara budzi nadzieję na nowe, lepsze życie. Ci, którzy tu padli, pouczyli nas, jak trzeba żyć i umierać w obronie największych świętości Narodu. Padając w obronie Katedry pouczyli nas, że nie wystarczy żyć z wiary: trzeba umieć dać życie za wiarę; nie wystarczy składać Bogu ofiarę z Ciała i Krwi Jego Syna: trzeba oddać własne ciało i krew Ojcu śmierci i życia. Oto „tygiel warszawski”, w którym odmieniło się życie nasze tak bardzo, iż Stolica budziła w całym świecie uczucie podziwu, „które każe nisko pochylić czoła przed męstwem bojowników i ofiar”. „Te ofiary - mówił Pius XII - i ci bojownicy wykazali światu, do jakich to wyżyn wznieść się potrafi bohaterstwo zrodzone i podtrzymywane przez owo tak szlachetne poczucie honoru człowieka i przez silne przekonanie wiary chrześcijańskiej”. (15 XI 1944).”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

fragment listu z okazji konsekracji Archikatedry św. Jana Chrzciciela w Warszawie, w dniu Zesłania Ducha św. 1960 r.

O miłości , O życiu , O śmierci , O Bogu

„Urodziłem się w kraju, w którym, jak w prawie całej Ameryce, praktykowano magię, a czarownicy porozumiewali się z niewidzialnymi mocami. Tajemnice tubylców nie zniknęły wraz z przybyciem konkwistadorów. Co więcej, katolicyzm rozpowszechnił w koloniach praktyki przywoływania tajemnych sił, demonizm czy rzucanie uroku. W mieście, w którym przeżyłem moje pierwsze lata, mówiło się, dobrze to pamiętam, o diabolicznych zjawach, upiorach i duchach, jak o czymś zupełnie normalnym. W pewnej ubogiej rodzinie, która sąsiadowała z nami, zdarzyło się na przykład, że pewnemu młodemu człowiekowi objawił się duch jakiegoś hiszpańskiego pułkownika i wyjawił mu, gdzie na podwórku zakopany jest skarb. Wprawdzie młodzieniec umarł z przerażenia, jednak jego rodzina nagle się wzbogaciła i pozostaje zamożna aż do dziś. Jednemu biskupowi ukazał się inny biskup, aby wskazać mu miejsce, gdzie znajduje się pewien dokument zagubiony w archiwum katedry. Kiedyś diabeł porwał kobietę przez okno domu, który dobrze znam. Moja babka zapewniała mnie, że nocą krąży po okolicy straszliwy mnich bez głowy oraz włochata i ogromna łapa, która błąka się samotna jak jakiś pająk z piekła rodem.”

Rubén Darío (1867–1916)

Źródło: opowiadanie Larwa, cyt. za: Tomasz Pindel, Leksykon… http://katedra.nast.pl/artykul/5133/Leksykon-hispanofantastyczny-1/, op. cit.

O kobietach , O tajemnicy , O rodzinie , O domu

„Historia Sinobrodego była moją wieloletnią obsesją. Kiedy byłam małą dziewczynką, bałam się tej baśni. Moja starsza siostra płakała ze strachu, kiedy czytałam ją głośno, byłam młodsza i mniejsza, ale dużo bardziej odważna! Dopiero kiedy zaczęłam dorastać, zdałam sobie sprawę, że to opowieść, poprzez którą uczy się dziewczynkę kochania mężczyzny, który ją potem zabija. Baśń o Sinobrodym jest zresztą oparta na prawdziwej historii. Wierzy się, że wiele dzieci zostało porwanych i zamordowanych przez Gillesa de Rais, stronnika Joanny D’Arc.”

Catherine Breillat (1948) francuska pisarka, scenarzystka, reżyserka i aktorka

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69002

O dzieciach , O strachu , O historii , O siostrze

„Henryk II odziedziczył słynny andegaweński temperament. Podobno pewnego razu z wściekłości porwał na sobie szaty i rzucił się na ziemię, gryząc ze złości słomę.”

Henryk II Plantagenet (1133–1189) król Anglii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 8385763058, s. 31.
O Henryku II Plantagenecie

„Taki wyjazd [za granicę] oznaczał wtedy [w 1981], że w Polsce już się nie grało. Nie grało się również w całej tej części świata. Zostało mi tylko koncertowanie na Zachodzie. Ale i z tym były kłopoty, bo przecież niemal wszystkie moje koncerty organizował PAGART, państwowy impresario, który po moim wyjeździe oczywiście zapomniał o mnie. Więc porwały się i te wątki.”

Wanda Wiłkomirska (1929–2018) polska skrzypaczka

Źródło: „Studio” 1994, nr 4

„Okazuje się np. nagle, że jest bardzo wielu
(znacznie więcej, niż nam się dotąd wydawało)
ludzi, którzy, porwani zbiorowym
entuzjazmem, potrafią napisać
list do redakcji”

Stanisław Barańczak (1946–2014) polski pisarz

Cytaty z tekstów literackich
Źródło: Zbiorowy entuzjazm

O ludziach

„Ludzie przeważnie nie są źli, po prostu czasem dają się porwać jakiejś idei.”

Terry Pratchett książka Dobry omen

Dobry omen (1990)

O ludziach , O czasie

„(…) nikt inny nie nosiłby porwanych dżinsów, takiej wyświechtanej, starej dżinsowej kurtki i takich długich tłustych włosów jak on. W rozedrganym upale przypominał demona undergroundu, niebacznie wypuszczonego z butelki na świat rękami jakichś punków.”

Lubko Deresz (1984)

Kult
Źródło: rozdział 2

O świecie

„Teraz nocą szlocham w chustkę
Pożyczoną od klawisza,
Jurek wyjdzie na przepustkę,
Porwę mu Ibisza!”

Artur Andrus (1971) polski dziennikarz i poeta

Źródło: Banderas – wersja dla środowisk zamkniętych

„Porwanych sieci nie ma gdzie suszyć
I szpaki boją się łączyć w stada,
Nie można z domu na krok się ruszyć,
Bo na Mazurach ciągle pada.”

Krzysztof Daukszewicz (1947) satyryk polski

Piosenki
Źródło: Ciągle pada na Mazurach

O domu

„Określono mnie całkiem szczerze trzeźwym Ślązakiem. Coś w tym prawdy, aczkolwiek mniej jestem trzeźwym od przeciętnego Ślązaka. Ulega i poddaję się z łatwością uczuciom. Inaczej nie mógłbym nagryzmolić tyle książek o tamtym sercu. Ja zaś wiem, że staram się być przede wszystkim wyrozumiałym na wszystko. I na złość ludzką i na głupotę ludzką i na dobroć ludzką. Czasem tylko się zapominam i wtedy albo jestem porwany czyjąś dobrocią i widzę w niej słońce w ludzkim sercu, albo też ciężko pieronuję, co razi nieprzywzyczajone uszy. Ale i tego pieronowania staram się unikać, choćby już z tego powodu, żeć to nie wypada i nieładnie.”

Gustaw Morcinek (1891–1963) pisarz polski

list do Zofii Bekierskiej z 5 marca 1934

O książkach , O głupocie , O emocjach , O czasie

„Zegar chodził, lecz potykając się co sekundę, rozsiewał zwątpienie. Bo co sekundę przystawał jakby. Na chwilę. Niewielką. Prawie niezauważalną. Wystarczająco jednak długą, by uznać, że stanął na zawsze; że nigdy już nie poruszy choćby jedną ze swoich wskazówek. Każda z takich chwil budziła więc niepokój. Groziła bowiem utrudnioną orientacją w czasie. Lub wręcz utratą tej orientacji. Niczym w stanie odurzenia, kiedy to wnioski wysnuwane z przesłanek podporządkowane są omamom. Kiedy radości mylą się z zachwytami, a smutki z tragediami. Kiedy faktyczne intencje zanikają we wszechogarniającym przejaskrawieniu. Straszyła dezorientacją i niespójnością. A także nadmierną kondensacją treści – mnożeniem się jej utajonych elementów wynikającym z tego, iż jakikolwiek detal w każdym momencie mógł zostać zaakcentowany w dowolny sposób. Zatrważała koniecznością przekładania każdego przedmiotu, działania lub pojęcia i każdej postaci na idee i znaczenia. W jednej z takich chwil gwałtowny powiew myśli porwał materię, która pomknęła przez przestrzeń, nie pozostawiając po sobie najmniejszego śladu.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Second life
Źródło: s. 6

O smutku , O myślach , O czasie , O myśleniu

„Daj to, Boże, abyśmy zostali porwali tą jedną wielką myślą: dla Kościoła pracować, znosić trudy i cierpienia.”

Jerzy Matulewicz (1871–1927) biskup wileński

O Bogu , O myślach , O cierpieniu , O myśleniu

„Aby zatrzymać to, co ulotne, to, co chwilowe, należy zatrzymać wzrok na jakiejś rzeczy, lepiej, gdy jest ona efemeryczna – na chmurze przemierzającej horyzont, na biegnącym psie, gazecie porwanej przez wiatr – i zachować ją w pamięci, by móc się nią posłużyć, kiedy będziemy chcieli ów moment odzyskać. Aby zatrzymać to, co ulotne, to, co chwilowe, wiedzieć należy, że jedynie przypadek – śmierć – trwa na zawsze.”

Julio Llamazares (1955) pisarz hiszpański

Sceny z niemego kina

O śmierci , O zachowaniu

„Pewnej nocy śniło mi się, że dobiłem targu z diabłem za cenę duszy. Spełniało się każde moje życzenie, a nowy służący wyprzedzał nawet moje myśli i pragnienia. Spróbowałem więc dać mu do rąk swoje skrzypce, aby przekonać się, co on z nimi uczyni. Jakież było moje zdziwienie, gdy zaczął znakomicie grać jakąś sonatę, której nadzwyczajne piękno przeszło wszelkie wyobrażenie. Poczułem się gdzieś przeniesiony, porwany i oczarowany. Próbowałem i ja wziąć skrzypce do ręki, aby powtórzyć zasłyszane przed chwilą dźwięki – na próżno. Gdy się obudziłem, zabrałem się natychmiast do spisywania tego, co usłyszałem we śnie. Skomponowałem wtedy najlepszą moją sonatę, która jednak daleka jest od cudownej muzyki, granej mi tej nocy.”

Giuseppe Tartini (1692–1770) włoski kompozytor i skrzypek późnego baroku

o Sonacie z diabelskim trylem.
Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 16, 17.

Cytaty o pięknie , O duszy , O myślach , O snach

„Spokojnie wstali i wyszli, zabierając bydło i trzodę, oraz muchy i pszczoły, ewentualnie bardzo troskliwie i bez gwałtu porwało ich UFO. Co ja gadam, to ja tutaj jestem UFO.”

Jarosław Grzędowicz Pan Lodowego Ogrodu

Pan Lodowego Ogrodu
Źródło: tom 2, rozdział 7, Droga czarownika

„Argentyński episkopat nie rozliczył się wciąż z czasami dyktatury. Nie prześwietlił postaw niektórych biskupów i kapelanów wojskowych z tamtych czasów. A dochodzenia sądowe dowodzą, że także oni współdziałali przy porwaniach dzieci. W różnym stopniu. Niektórzy bezpośrednio.(…) Współpraca innych była mniej bezpośrednia. Jeszcze inni po prostu milczeli zamiast przeciwstawiać się dyktaturze. Ale cała hierarchia w mniejszym lub większym stopniu musiała wiedzieć, co się w Argentynie dzieje.”

Marcelo Ciaramella (1958)

Źródło: rozmowa Mirosława Wlekłego, Frakcja biednych księży, „Gazeta Wyborcza”, 25–26 maja 2013.

O dzieciach , O współpracy

„Wraz ze wzrostem różnorodności amerykańskiego społeczeństwa, niebezpieczeństwo podziałów jest wyższe niż kiedykolwiek. A nie jesteśmy już chrześcijańskim narodem, przynajmniej nie tylko. Jesteśmy też narodem żydowskim, islamskim, buddyjskim, hinduistycznym i narodem niewierzących. I nawet, gdybyśmy byli tylko chrześcijanami i wykluczyli wszystkich innowierców ze społeczeństwa, to czyjego chrześcijaństwa uczylibyśmy w szkołach? Jamesa Dobsona czy Ala Sharptona? Które fragmenty Biblii kształtowałyby naszą politykę? Księga kapłańska, która pochwala niewolnictwo i uważa jedzenie skorupiaków za nieczyste? Czy może Księga Powtórzonego Prawa, która nakazuje ukamienować wątpiące dziecko? A może Kazanie na Górze, fragment tak radykalny, że chyba nawet nasz Departament Obrony nie przetrwałby jego stosowania. Więc zanim damy się porwać, poczytajmy Biblię. Wiara nie czyta Biblii… Co prowadzi mnie do następnej kwestii. Demokracja wymaga, by ludzie religijni budowali postulaty w oparciu o wartości uniwersalne, a nie konkretnej religii. Mam na myśli to, że ich propozycje powinny być przedmiotem dyskusji i walki na argumenty. Mogę być niechętny aborcji z powodów religijnych. Ale jeśli chce jej zakazać, nie mogę odwoływać się wyłącznie do nauk Kościoła. Muszę wykazać, że narusza ona wartości ludzi o różnych poglądach, w tym niewierzących. Może to być trudne dla wierzących w nieomylność Biblii w tym dla wielu ewangelików, jednak w pluralistycznym społeczeństwie nie mamy wyboru. Polityka zależy od umiejętności działania na wspólnym polu. Wymaga kompromisu, szukania tego, co możliwe. Oczywiście, w pewnym stopniu religia nie pozwala na kompromis. Jest sztuką niemożliwego. Jeśli Bóg nakazuje, to spodziewa się wykonywania nakazów, niezależnie od konsekwencji. Opieranie życia na takich fundamentach może być szlachetne, jednak w polityce byłoby to niebezpieczne. Pozwólcie, że zobrazuję. Wszyscy znamy historię Abrahama i Izaaka. Abraham miał ofiarować Bogu swego jedynego syna. Zabiera go na szczyt góry i związuje. Ostrzy nóż, gotowy do wykonania Bożego rozkazu. Wiemy, jak to się skończyło. Bóg zsyła anioła, żeby powstrzymał Abrahama. Abraham zdał test lojalności. Jednak z pewnością każdy z nas wychodząc z kościoła i widząc Abrahama z nożem w ręku, bez wahania zadzwoniłby na policję i oczekiwał, że państwo pozbawi Abrahama praw rodzicielskich. Zrobilibyśmy to, bo nie słyszymy tego, co słyszy Abraham. I nie widzimy tego, co on. Jakkolwiek prawdziwe jest jego widzenie. Dlatego powinniśmy działać stosownie do rzeczy, które wszyscy widzimy – wspólnych praw i zdrowego rozsądku.”

Barack Obama (1961) Amerykański polityk, 44. prezydent USA

1 marca 2008.

O Bogu , O dzieciach , O ludziach , O wierze

„W pierwszych dniach nie wiedzieliśmy, czy porwanie Moro jest odosobnionym incydentem, czy elementem zbrojnej rewolty w całym kraju”

Giulio Andreotti (1919–2013) włoski polityk, premier

oświadczenie z 27 września 1982.
Źródło: Michael Golay, Proces członków Czerwonych Brygad w: 100 najsłynniejszych procesów pod redakcją Edwarda W. Knappmana, tłum. Jarosław Mikos, wyd. Świat Książki, Warszawa 1998, ISBN 8372270570, s. 380.

O książkach , O świecie

„Umierając, Edward IV mianował Ryszarda Lordem Protektorem Anglii i opiekunem dwóch królewskich synów, z których jeden był dziedzicem tronu. Młodzi książęta zostali porwani w drodze do Londynu, zamknięci w Tower i słuch po nich zaginął. Kości, które mogły być ich szczątkami, odnaleźli dwieście lat później robotnicy naprawiający schody w Tower. Tylko Ryszard miał powody, aby dokonać tego mordu. Po zniknięciu książąt objął tron, ale nie był to koniec jego kłopotów. Szlachta bała się go, wiedząc, że król bez mrugnięcia okiem poświęci tych, którzy mu wiernie służyli. Otruł nawet swoją żonę, królową Annę, ponieważ okazała się bezpłodna.”

Ryszard III York (1452–1485) król Anglii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, tłum. Grażyna Jagielska, s. 37.

„Błędem byłoby sądzić, że to uroda kobiety pobudza najbardziej świadomość libertyna. Działa tu raczej rodzaj występku, który w świetle praw wiąże się z jej posiadaniem. Dowodem na to jest fakt, że im bardziej posiadanie jakiejś kobiety staje się występne, tym bardziej jest rozpalające. Mężczyzna sycący się kobietą odebraną mężowi czy dziewczyną porwaną rodzicom jest bez wątpienia bardziej upojony niż mąż korzystający z łask swojej żony; a im czcigodniejsze są zrywane więzy, tym rozkosz jest większa…”

Donatien Alphonse François de Sade (1740–1814)

Justyna, czyli Nieszczęścia cnoty

O kobietach , O błędach , O rodzicach

„Musimy jednak zachować poczucie rzeczywistości. Jeśli damy się porwać pozorom, czekają nas nieuniknione rozczarowania, które mogą wstrząsnąć naszą wiarą. (…) Możemy więc zacząć kwestionować naszą wiarę. Wina nie leży jednak po stronie wiary, ale po naszej, gdyż pozwoliliśmy zatruć się do pewnego stopnia subiektywizmem, umieszczając siebie samych i nasze idee ponad obiektywną prawdą i obiektywną rzeczywistością…”

Richard Williamson (1940) angielski duchowny katolicki, biskup Bractwa Świętego Piusa X

O wierze , O rozczarowaniu , O zachowaniu , O rzeczywostości

„Sztuka polska, przebogata w wątki narodowe, jest dziwnie uboga w zakresie treści psychologicznych, egzystencjalnych czy filozoficznych, często nawet estetycznych. Większość jej dylematów rozgrywa się na poziomie Rodziewiczówny, co nikomu nie przeszkadza, na co najnowszych dowodów dostarcza film wg Orzeszkowej „Nad Niemnem”, na który publiczność waliła drzwiami i oknami do tego stopnia, że postanowiono natychmiast zekranizować inną arcybrednię wspomnianej Rodziewiczówny „Między ustami, a brzegiem pucharu”. Na zdrowie! Tę kulawość i niepełność sztuki polskiej odczuwali dwaj, może trzej pisarze okresu międzywojennego – Witkacy, Gombrowicz, Schulz. Niezmiernie pouczająca jednak pod tym względem jest historia Gombrowicza: oto pisarz, który cały wyrósł na drwinie z narodowo-patriotycznej monomanii, czego dowodem są dwie najlepsze jego książki „Ferdydurke” i „Transatlantyk”, pod koniec życia, na emigracji, sam zaczął przeistaczać się w coś w rodzaju wieszcza, co wyczytać można w jego „Dziennikach.””

Krzysztof Teodor Toeplitz (1933–2010) polski dziennikarz

Reszty dokonała legenda i dzisiaj powiedzieć coś złego o Gombrowiczu znaczy tyle prawie, co porwać się na Mickiewicza lub Słowackiego.
Źródło: Artysta-patriota, „Polityka”, 1987.

O zdrowiu , O książkach , O sztuce , O historii

„Tylko słowo wolność potrafi mnie jeszcze porwać.”

André Breton książka Manifest surrealizmu

Manifest surrealizmu

O wolności

„W łagrze, aby stać się „dochodiagą” – cieniem człowieka, młody, zdrowy człowiek rozpoczynający swą karierę w wyrobisku na „czystym powietrzu” potrzebuje nie mniej niż dwadzieścia do trzydziestu dni przy szesnastogodzinnej pracy bez wolnych dni, przy stałym głodzie, porwanej odzieży i noclegach w dziurawych brezentowych namiotach na sześćdziesięciostopniowym mrozie; bijący dziesiętnicy, bijący starostowie-kryminaliści, bijący konwojenci – przyspieszają nieco ten proces.”

Warłam Szałamow (1907–1982)

Opowiadania kołymskie
Źródło: s. 101

O odzieży

„Pracowałem nad projektem filmowym o Gonzalo Guerrerro, rozbitku na wybrzeżach Jukatanu, który w 1511 roku został porwany przez Majów. Wtedy pierwszy raz zacząłem poszukiwać informacji o kulturze Majów. Mój współscenarzysta Harald Kloser wpadł na pomysł nazwania filmu 2012. Z początku byłem temu bardzo przeciwny. Teraz muszę przyznać, że był to genialny pomysł.”

Roland Emmerich (1955)

na temat filmu 2012.
Źródło: Harrison Pierce, Wywiad z reżyserem - Rolandem Emmerichem, newsweek.pl, 2 listopada 2009 http://www.newsweek.pl/dvd/dla-niego/wywiad-z-rezyserem---rolandem-emmerichem,55626,1,55639

O poszukiwaniu

„Pomimo tego, że Syria wypełniła swoje zobowiązania zgodnie z planem Kofi Annana, ugrupowania zbrojne zwielokrotniły swoją przestępczą działalność w postaci: wybuchów, mordów, porwań obywateli i pracowników służb bezpieczeństwa, o czym minister spraw zagranicznych Syrii powiadomił wysłannika ONZ.”

Adnan Mahmud (1966)

Źródło: Plan pokojowy Annana naruszony już 1300 razy, geopolityka.org, 30 kwietnia 2012 http://geopolityka.org/syria-2012/1445-plan-pokojowy-annana-naruszony-juz-1300-razy

„Teatr jest miejscem, w którym sprawdzam swoje rzeczywiste umiejętności zawodowe. Jest to również jedyne miejsce, w którym widz jest współuczestnikiem procesu tworzenia. Teatr dzisiejszy wymaga od nas zupełnej zmiany warsztatu, zmiany konwencji. W tej chwili już nie da się porozumiewać z widzem ponad tekstem czy ponad rolą. Brechtowskie 'stanie z boku' już nie funkcjonuje. Widz musi zostać przeze mnie porwany.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Przegląd Tygodniowy”, 3 grudnia 1997

„Ameryka mnie porwała. Powiedziano nam, że będziemy przewiezieni w rodzinne strony rodzinne mojego męża. Zamiast tego polecieliśmy do Stanów i musieliśmy przeżyć wiele osobostych zniewag.”

Imelda Marcos (1929)

żal o urządzenie przeciwko niej procesu w USA, na którym oskarżono ją o malwersację
Źródło: Erich Schaake, Kobiety dyktatorów, wyd. Videograf II, Katowice 2004, tłum. Roman Niedballa, s. 88.

O kobietach

„Niech wszyscy diabli porwą tę głupią i tępą dziewuchę!”

Pierre Gringore (1475–1539)

gdy Żisketa nie potrafiła zrozumieć jego sztuki
Wypowiedzi z powieści Victora Hugo, Katedra Marii Panny w Paryżu
Źródło: s. 35.

„Duce, Pan tego nie może i nie powinien robić… udałem się do Salzburga, aby omówić wspólną politykę – znalazłem się wobec dyktatu… Niech Pan porwie tę umowę, rzuci ją w twarz Hitlerowi i Europa uzna pana jako wodza istotnego krucjaty antyniemieckiej.”

Galeazzo Ciano (1903–1944) włoski polityk, zięć Mussoliniego

Źródło: Dziennik z sierpnia 1939

„Od wielu miesięcy trwa w polskim Kościele swoisty festiwal pod hasłem szukaj wroga. Ten festiwal reżyserowany przez o. Tadeusza Rydzyka i przeradzający się chwilami w żałosny kabaret objął swoim zasięgiem tysiące, a nawet miliony ludzi, rozsiadł się w kruchtach kościołów, porwał w swój wir wielu biskupów.”

Ludwik Wiśniewski (1936) polski dominikanin

Źródło: Kto niszczy polski Kościół?, „Tygodnik Powszechny”, 3 marca 2013.

O ludziach

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Kiedy wracałem z pakistańskiego więzienia Bhutto prosił mnie, abym opowiedział się za utrzymaniem jakiejś więzi między obu częściami dawnego Pakistanu. Teraz powiadam: Panie Bhutto, niech Pan nas zostawi w spokoju, Bangladesz jest niepodległy. Jeżeli jeszcze ktoś porwie się na naszą niepodległość, Mujibur będzie pierwszym, który odda życie w jej obronie.”

Sheikh Mujibur Rahman (1920–1975)

Źródło: B. Wizimirska, Drogi kariery. Zulfikar Ali Bhutto i jego partnerzy: Indira Gandhi i Mujibur Rahman, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1983, s. 166.

O życiu

„Przez radio w banku, w którym załatwiałam sprawę, podano komunikat: „Porwano koszykarkę Małgorzatę Dydek, uprowadzono ją czerwonym maluchem. Wzrost poszukiwanej 213 cm…” Nawet zapomniałam, że był wówczas pierwszy kwietnia.”

Małgorzata Dydek (1974–2011) koszykarka polska

Źródło: Cezary Kowalski, Koszykówka jest w moim życiu zawsze, onet. pl, 13 kwietnia 2000 http://film.wp.pl/id,34564,title,Koszykowka-jest-w-moim-zyciu-zawsze,wiadomosc.html

„Jak UB-owcy, zabrali Prymasowi i Episkopatowi Matkę Boską i zawieźli do Częstochowy, to była u siebie, w godnym miejscu, ale to nie zmienia faktu, że była na wygnaniu (…) Stefan Kardynał Wyszyński zabrany, porwany, zawieziony w kolejnej drodze krzyżowej do Komańczy. Jest u sióstr, spowiada, odprawia msze. Jest w godnym miejscu. Ale to nie znaczy, że nie na wygnaniu. A teraz taki baran mówi, że krzyż sprzed Pałacu jest w godnym miejscu.”

Przemysław Górny (1932) polski działacz opozycji antykomunistycznej

Źródło: Przemysław Górny o komunistycznych pomnikach, podobieństwach pomiędzy PRL a III RP i Prezydencie Lechu Kaczyńskim, blogpress.pl, 14 sierpnia 2012 http://www.blogpress.pl/node/13936

O matce

„Jeśli przyjmiemy, że lud stanowi większość, to muszę ci powiedzieć, iż ta większość jest głupsza od pojedynczego człowieka. O wiele trudniej porwać idiotyczną ideą jednego człowieka niż cały lud.”

Władimir Wojnowicz książka Moskwa 2042

Moskwa 2042
Źródło: s. 320

O ludziach

„Z Chopinem zaprzyjaźniłam się do tego stopnia, że mojemu mężowi – pianiście – powiedziałam (…), że gdybyśmy żyli w czasach Chopina, to miałby konkurencję. Bo rzeczywiście zobaczyłam w tym wielkim kompozytorze faceta z krwi i kości, naprawdę wspaniałego mężczyznę, ciekawą osobowość, człowieka, który mógł się podobać, w którym można się zwyczajnie zakochać. To było dla mnie odkrycie, bo Chopin kojarzy się z takimi pojęciami jak: wielki kompozytor, gruźlica, problemy, emigracja, tęsknota, dramatyczne i smutne utwory. A ja nagle zobaczyłam, że to był mężczyzna naprawdę ciekawy, interesujący, dowcipny, taki który mógł porwać, mógł się podobać, mógł powodować różne emocje.”

Anna Czerwińska-Rydel (1973)

Źródło: Agnieszka Sikorska-Celejewska, Wielcy ludzie obrastają w legendy – rozmowa z Anną Czerwińską-Rydel http://qlturka.pl/2015/12/11/wielcy-ludzie-obrastaja-w-legendy-rozmowa-z-anna-czerwinska-rydel/, qlturka.pl, 25 listopada 2011

O ludziach , O literaturze , O osobowości

„W pewnej chwili Pas zaczął nucić „Pierwszą Brygadę”. Coraz głośniej. Obecni podchwycili słowa i melodię. Rytm marsza towarzyszył dygotom domku. Po „Brygadzie” śpiewaliśmy „Białe róże”, potem już inne piosenki, jedna wypływała z drugiej: „Rozmaryn”, „Ułani pod okienkiem”, „Czerwony pas”, „Jak dobrze nam zdobywać góry”, „Otwarte okna”. Padały bomby, pociski z nieba i z ziemi, a my śpiewaliśmy jak w transie, porwani melodią pieśni legionowej, żołnierskiej, harcerskiej. Nikt nie myślał, co może stać się w każdej chwili. Nikt już się nie bał. Nawet ja straciłam nieustające dotąd poczucie strachu. Niech się dzieje, co ma się dziać, my śpiewamy, wszystko jedno. Zrobiło się prawie wesoło.”

Teresa Sułowska-Bojarska (1923–2013) polska poetka i prozaik

o powstaniu warszawskim 1944

O strachu , O myślach , O śpiewie , O myśleniu

„Moje chłopskie pochodzenie nigdy nie było dla mnie powodem do wstydu – podkreślał Siemion. – Co prawda w rodzinie krążyły opowieści, że jesteśmy potomkami książąt porwanych z Pskowa, ale fakty jednoznacznie wskazują na chłopstwo.”

Wojciech Siemion (1928–2010) aktor polski

Źródło: „Wprost”, 2005, cyt. za: culture. pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_siemion_wojciech

O prawdzie , O rodzinie

„Zdejmowałem kurtkę, a pod nimi [szortami] miałem bokserki. Normalnie zdejmuję te szorty i pokazuję drugą parę pod nimi, na którą przyklejam flagę albo coś. Tej nocy, kiedy zdjąłem górne szorty, te pod spodem się porwały, o czym nie wiedziałem. Odwracam się, a chłopaki krzyczą: „Ang! Ang!”, ale ja byłem w swoim świecie. Później Brian powiedział: „Odwracam się i widzę, jak machasz swoim pisiorem!” Miałem szczęście. Publiczności to nie przeszkadzało, a jak powiedział Brian, nie mam nic do ukrycia!”

Angus Young (1955) australijski muzyk rockowy (AC/DC)

Maksimum rock’n’rolla

O szczęściu , O zdjęciach , Chłopak

„Więc kruk w kantaty; skoro pysk rozdziawił,
Ser wypadł, lis go porwał i kruka zostawił.”

Jean de La Fontaine (1621–1695) jeden z czołowych przedstawicieli klasycyzmu francuskiego, bajkopisarze

Bajki (1668)
Źródło: Kruk i lis, tłum. Ignacy Krasicki

„Nie boję się czerwonych ani białych nieprzyjaciół, nie boję się dzikich bawołów ani niedźwiedzia, ale głód to wróg siedzący w środku. Przeciwko niemu nie zaradzi ani podstęp, ani męstwo. Porwie życie najmężniejszemu i nie można temu przeszkodzić.”

Karol May książka Czarny Mustang

Czarny mustang

O życiu , O głodzie

„Ej Maryśka! Noc się kończy! - i porwał kobietę do tańca. Zderzyli się ciężko, bezwdzięcznie i cieleśnie, by z brzękiem wywalcowac zza stołu pod drzwi, a potem wzdłuż sciany i na powrót, jak ciężarny, dziecinny bąk. Spadła szklanka, brzękneła, ale chrzęst deptanego szkła przepadł w śmiechu Maryśki. Zamiotła czerwonymi włosami powietrze i ogień smagnął nagie ramiona Gacka. Upał jak czarny miód wlewał się oknem i ciała tancerzy wirowały wolno, splecione, związane tą pewnością która zjawia się od pierwszego dotyku i wszystko, co ma się stać, własciwie już się stało. Ciężki od krwi wir wciągał wszystko wokół. Ściany w rzucik, półnagą Sandy z gazety, żółtą kulę żyrandola, stół i satelity popielniczek i naczyń, wersalkę i ciemną Czestochowską za szkłem, podłogę, dreszcz przenikał dom aż po miekką skórę nieba, w którym gwiazdozbiory ocierały się o siebie nazwajem, sunąc ku ciemniejszej niż noc rozpadlinie zachodu i tylko Gacek pozostawał nieruchomy.
Muzyka urwała się raptem, lecz oni kołysali się dalej, jakby dzwięki nie były im potrzebne. Krzesło upadło na podłogę. Edek posłał je kopniakiem w kąt i próbował coś zrobić z kasetą, chociaż nie chciał ani na chwilę wypuścić tancerki z rąk.
- Pić! - zawołała Maryśka, ale butelka była już pusta.
- Co Gacek? Po wódkę też strach? - zaśmiał się Edek.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Tales of Galicia

O nocy , O piciu , O śmiechu , O kobietach

„Oto masz, drogi Maksie, dwie książki i kamyk. Zawsze starałem się znaleźć na Twoje urodziny coś, co wskutek swej obojętności nie zmieniałoby się, nie gubiło, nie psuło i nie mogło być zapomniane. A dumając potem miesiącami, znów nie widziałem innego ratunku, niż wysłać Ci książkę. Z książkami jest jednak utrapienie, z jednej strony są obojętne, a potem znów z drugiej o tyle bardziej interesujące, potem zaś pociągnęło mnie do tych obojętnych tylko przekonanie, które bynajmniej nic we mnie nie rozstrzygnęło, w końcu zaś, ciągle jeszcze z odmiennym przekonaniem, trzymałem w ręku książkę, która paliła tak tylko z ciekawości. Kiedyś nawet z rozmysłem zapomniałem o Twoich urodzinach, co było wszak lepsze niż posłanie książki, ale dobre nie było. Dlatego wysyłam Ci teraz ten kamyczek i będę Ci go wysyłał póki naszego życia. Będziesz go trzymać w kieszeni, ochroni Cię, wsadzisz do szuflady, również nie będzie bezczynny, ale jeśli go wyrzucisz, będzie najlepiej. Bo wiesz, Maksie, moja miłość do Ciebie jest większa niż ja sam i bardziej ja w niej mieszkam niż ona we mnie, i ma też kiepską podporę w mojej niepewnej istocie, tym sposobem jednak dostanie w kamyczku skalne mieszkanie i niechby to było tylko w szczelinie bruku na Schalengasse. Od dawna już ratowała mnie ona częściej niż sądzisz, a właśnie teraz, gdy wiem o sobie mniej niż kiedykolwiek i odczuwam siebie z pełną świadomością jedynie w półśnie, tylko tak nadzwyczaj lekko, tylko teraz jeszcze - krążę tak niczym z czarnymi wnętrznościami - dobrze zatem zrobi ciśnięcie w świat takiego kamyka i oddzielenie w ten sposób pewnego od niepewnego. Czym są wobec tego książki! Książka zaczyna Cię nudzić i już nie przestanie albo porwie ją twoje dziecko, albo, jak ta książka Walsera, rozlatuje się już, kiedy ją dostajesz. Przy kamyku przeciwnie, nic nie może Cię znudzić, taki kamyk nie może też ulec zniszczeniu, a jeśli już, to dopiero po długim czasie, także zapomnieć go nie można, ponieważ nie masz obowiązku o nim pamiętać, w końcu nie możesz go też nigdy ostatecznie zgubić, gdyż na pierwszej lepszej żwirowej drodze znajdziesz go z powrotem, bo jest to właśnie pierwszy lepszy kamyk. A jeszcze nie mógłbym mu zaszkodzić większą pochwałą, szkody z pochwał powstają bowiem tylko wtedy, gdy pochwała chwaloną rzecz rozgniata, niszczy lub zapodziewa. Ale kamyczek? Krótko mówiąc, wyszukałem Ci najpiękniejszy prezent urodzinowy i przekazuję Ci go z pocałunkiem, który ma wyrażać niezdarne podziękowanie za to, ze jesteś.”

Franz Kafka (1883–1924) pisarz austriacki pochodzenia żydowskiego

O urodzinach , O pocałunku , O miłości , O dzieciach

„Fortepian gra ciebie. I nigdy o tym nie zapomnij. Oczywiście, musisz pokazać, że jesteś tego wart. Z całą uniżonością, skromnością pozwalasz się mu porwać. Muzyka cię zagarnia, muzyka ciebie wybiera. I nie mówię tego jedynie jako wykonawczyni. Kompozytorzy często myślą, że to oni mają przewagę, że to oni tworzą. Nieprawda. A na pewno nieprawda, dopóki nie wiesz, jak z muzyką rozmawiać.”

Tori Amos (1963) amerykańska artystka rockowa, wokalistka i pianistka

Wywiady, Polskie Radio Program III – Minimax, 2 sierpnia 2001
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 316.

O grach , O muzyce , O myślach , O myśleniu

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły

O życiu , O dzieciach , O uśmiechu , O butach

„Nie byłoby wolności i Solidarności bez was, bez waszej odwagi i wysiłku. Wy, ludzie Wolnych Związków Zawodowych, byliście pierwszą kompanią kadrową tej walki (walki o niepodległość). Była idea, ale wy tę ideę przekuliście w czyn. Byliście garstką, ale porwaliście setki tysięcy, a później miliony ludzi.”

Jarosław Szarek (1963)

o Wolnych Związkach Zawodowych Wybrzeża
Źródło: Odznaczenia dla działaczy WZZ Wybrzeża http://niezalezna.pl/223861-odznaczenia-dla-dzialaczy-wzz-wybrzeza, niezalezna.pl, 28 kwietnia 2018.

O walce , O ludziach , O wysiłku , O wolności

„Wraz ze wzrostem różnorodności amerykańskiego społeczeństwa, niebezpieczeństwo podziałów jest wyższe niż kiedykolwiek. A nie jesteśmy już chrześcijańskim narodem, przynajmniej nie tylko. Jesteśmy też narodem żydowskim, islamskim, buddyjskim, hinduistycznym i narodem niewierzących. I nawet, gdybyśmy byli tylko chrześcijanami i wykluczyli wszystkich innowierców ze społeczeństwa, to czyjego chrześcijaństwa uczylibyśmy w szkołach? Jamesa Dobsona czy Ala Sharptona? Które fragmenty Biblii kształtowałyby naszą politykę? Księga Kapłańska, która pochwala niewolnictwo i uważa jedzenie skorupiaków za nieczyste? Czy może Księga Powtórzonego Prawa, która nakazuje ukamienować wątpiące dziecko? A może Kazanie na Górze, fragment tak radykalny, że chyba nawet nasz Departament Obrony nie przetrwałby jego stosowania. Więc zanim damy się porwać, poczytajmy Biblię.”

Barack Obama (1961) Amerykański polityk, 44. prezydent USA

Wiara nie czyta Biblii…
1 marca 2008.
Źródło: portal Interia http://fakty.interia.pl/raport/wybory_2008_usa/news/wielka-obietnica-baracka-obamy,1169846

O jedzeniu , O dzieciach

„Wzniósł się na szczyt populizmu i ma krystaliczny cel: porwać za sobą wszystkich niezadowolonych Polaków. Kaczyński nie proponuje nic nowego, natomiast grozi rewolucją. Chce odbierać bogatym i dawać biednym. Widzieliśmy to w najgorszych momentach historii Europy.”

Kazimierz Kik (1947)

wypowiedź z 2013 o Jarosławie Kaczyńskim
Źródło: Wiele lat czekał, poparł rząd i się doczekał. Kazimierz Kik profesorem belwederskim http://kielce.wyborcza.pl/kielce/7,47262,22990433,wiele-lat-czekal-i-w-koncu-sie-doczekal-kazimierz-kik-zostal.html, wyborcza.pl, 6 lutego 2018

O pewności siebie , O historii