Cytaty na temat akceptacja

Zbiór cytatów na temat akceptacja, nie żyje, ludzie, mienie.

Cytaty na temat akceptacja

William James Fotografia
Carl Gustav Jung Fotografia

„Najbardziej przerażającą rzeczą jest całkowita akceptacja samego siebie.”

Carl Gustav Jung (1875–1961) szwajcarski psychiatra i psycholog

Źródło: David Schiller, Mały poradnik Zen, str. 268.

Ellen DeGeneres Fotografia

„Jezus? To co ja wiem i czego mnie nauczono uczył miłości i akceptacji i tak właśnie żyję.”

Ellen DeGeneres (1958) amerykańska aktorka komediowa, scenarzystka

Źródło: wywiad Barbary Walters, 20 kwietnia 1997

Marek Bojarski Fotografia

„Wybór na rektora przyjmuję jako oznaka zaufania i akceptacja stylu, w jakim kierowałem uniwersytetem. Nie będę składał takich obietnic, jakie padają w piosence. Nie powiem: tu na razie jest ściernisko, ale będzie San Francisco. Powiem tylko, że jako uczelnia będziemy awansować.”

Marek Bojarski (1946) polski prawnik

po wyborze na drugą kadencję.
Źródło: Prof. Marek Bojarski ponownie rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego, perspektywy.pl http://www.perspektywy.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=4893&Itemid=902

Kuba Sienkiewicz Fotografia
Artur Domosławski Fotografia
Carl Sagan Fotografia
Witold Kieżun Fotografia
Thorstein Veblen Fotografia
Victoria Pendleton Fotografia

„Byłam wysportowana, ale miałam problem z akceptacją swojego ciała. Wciąż wydawało mi się, że jestem za wysoka, za gruba, za bardzo umięśniona.”

Źródło: Zuzanna O’Brien, Gdy mistrzyni jest dziewczyną, „Twój Styl” nr 8 (265), sierpień 2012, s. 96.

Ayn Rand Fotografia
Dorota Kania Fotografia
Daniel Tammet Fotografia

„Zwierzęta często wykazują więcej cierpliwości i akceptacji niż wielu ludzi.”

Daniel Tammet (1979)

Urodziłem się pewnego błękitnego dnia. Pamiętniki nadzwyczajnego umysłu z zespołem Aspergera (2008)

Antoni Jozafat Nowak Fotografia
Katarzyna Nosowska Fotografia
Monika Olejnik Fotografia
Ziemowit Szczerek Fotografia

„Bo wam się wydaje, że jesteście z Czechami i Słowacją do serii, że wasza przestrzeń jest do czeskiej i słowackiej bardzo podobna, co jest nieprawdą, bo jeśli wasza przestrzeń jest do czegokolwiek podoba, to raczej do Rosji czy Ukrainy, ale wy myślicie, że do Czech i Słowacji, w czym utwierdzają was różne wspólne grupy, do których należycie: od Grupy Wyszehradzkiej, która i tak nie działa, do językowej grupy zachodniosłowiańskiej, stworzonej dla potrzeb akademickich badaczy, ale poprawiającej wam humor. (…) Wydaje się wam, że w Polsce jest jak tam, że w sumie może jest „u nas”, w Europie Środkowej, trochę biedniej i surowiej niż w Europie Zachodniej, ale nie aż tak znowu bardzo, że Polska wstaje z kolan i polska przestrzeń publiczna jest być może trochę odrapana, ale generalnie do przyjęcia. Nie zdajecie sobie sprawy, że żyjecie w postapokalipsie, w chaosie, w którym państwo zajmuje się wycinkami rzeczywistości, ale całą rzeczywistością zająć się nie jest w stanie. Bo je to przerasta. I fakt ten manifestuje się w waszej przestrzeni publicznej, tyle że to wypieracie.
A na wschodzie, na wschodzie znajduje się przestrzeń, do której nadal mentalnie przynależycie, ale z której od zawsze próbujecie się wyrwać, co jest – w sumie – i słuszne i ambitne. Ale wyrwano was stamtąd, wraz z granicami dopiero nieco ponad pół wieku temu i nadal macie w sobie mnóstwo wschodu, którym sami przecież gardzicie i którego sami nienawidzicie; ale wasz niby-zachodni kościół jest wschodni, bo więcej w nim bizantyńskiego przepychu niż zachodniej wstrzemięźliwej klasy, więcej w nim wrzeszczących przesądów i zabobonów, batiuszkowania tępego, stygmatyzowania wrzaskliwego niż rzetelnego dialogu i szacunku do bliźniego. Wasze niby-zachodnie urzędy, w których obowiązują zachodnie, niby, zasady, są tak naprawdę wschodnie, bo tylko małpują zachodnie rozwiązania, nie czując ich sensu, nie używając prawa w taki sposób, do jakiego zostało stworzone, olewając jego ducha, a manipulując literą. Wasze niby-zachodnie wartości: prawa człowieka czy akceptacja inności mają znaczenie tylko wtedy, gdy dotycząc was samych, i tak wam trzeba je tłumaczyć, bo inaczej ich nie pojmiecie.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 54.

Tariq Ramadan Fotografia

„W przypadku tzw. demokracji Północy nie powinno być nigdy mowy o akceptacji dyktatury, represji i tortur w imię bezpieczeństwa, interesów gospodarczych czy geostrategicznych.”

Tariq Ramadan (1962)

Źródło: krytykapolityczna.pl, 15 lutego 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/BaumanEgipskarewolucjaoludzkimtsunamiiotymcopotem/menuid-1.html

Wolfgang Streeck Fotografia
Noam Chomsky Fotografia

„Akceptacja wyrażenia „tarcza antyrakietowa” to tworzenie miejsca na wybór końca rodzaju ludzkiego w nie tak dalekiej przyszłości.”

Noam Chomsky (1928) filozof, logik, językoznawca amerykański

Źródło: „Tarcza antyrakietowa” jako akt wojny, 31 maja 2007, cyt. za: nowakrytyka.pl http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article333, tłum. Jerzy Szygiel

John Gray (terapeuta) Fotografia
Kuba Wojewódzki Fotografia
Ewa Klajman-Gomolińska Fotografia
Hugh Jackman Fotografia
Joanna Brodzik Fotografia
Donald Tusk Fotografia
Joanna Brodzik Fotografia
Tomasz Terlikowski Fotografia
Dominika Kluźniak Fotografia
Leszek Kołakowski Fotografia

„Akceptacja śmierci i protest przeciw niej: dwie nieusuwalne strony naszego życia.”

Leszek Kołakowski (1927–2009) polski filozof

Mini wykłady o maxi sprawach (1997–2003)

Carl Sagan Fotografia

„Wszyscy jesteśmy tacy sami. Bez względu na ewentualne zewnętrzne różnice – w środku dążymy do tego samego. Miłości, poczucia akceptacji, spełnienia w związku z drugą osobą. Nic innego nie zastąpi obecności drugiej osoby, nic nie zastąpi bycia z drugim człowiekiem.”

Alvaro Pastor (1972)

Źródło: Anna Serdiukow, Wszyscy jesteśmy tacy sami. Rozmowa z Alvaro Pastorem, reżyserem filmu „Ja, też!”, stopklatka.pl, 19 marca 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=64049

Maciej Kozłowski Fotografia
Barbara Fedyszak-Radziejowska Fotografia
Witold Tomczak Fotografia

„Akceptacja homoseksualizmu jako czegoś naturalnego i normalnego to gloryfikacja bólu i rozbicia. To obłudna i szkodliwa poprawność polityczna. Akty homoseksualne są sprzeczne z prawem naturalnym, bowiem wykluczają dar życia. Ich propaganda uderza w rodzinę i prowadzi do patologii.”

Witold Tomczak (1957) polityk polski

Źródło: wystąpienie w Parlamencie Europejskim, 25 kwietnia 2007 http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20070425+ITEM-017+DOC+XML+V0//PL&language=PL&query=INTERV&detail=3-317

Dietrich von Hildebrand Fotografia
Nouriel Roubini Fotografia
Maria Szyszkowska Fotografia

„Zaniepokojona bezideowością lewicy, postanowiłam sporządzić w zwięzłej formie zarys 'manifestu człowieka lewicy'. Pragnę podkreślić, że ten, kto jest wrażliwy na biedę i nieszczęścia innych w naturalny sposób może stać się zwolennikiem prądów lewicowych.
Człowiekiem lewicy nie jest ten, kto wcześniej należał do PZPR, a dziś chce to zatrzeć i wtóruje prawicy w krytyce minionego systemu. Człowiekiem lewicy nie jest ten, kto kiedyś cenił wartość socjalizmu, a dziś mówi o tym pogardliwie chcąc czerpać profity w nowej rzeczywistości.
Lewicowość wiąże się nierozdzielnie z traktowaniem każdego człowieka jako celu samego w sobie, a nigdy jako środka do nawet najbardziej szczytnych celów. Ta zasada płynąca z filozofii Kanta stanowi podstawę socjalizmu.
Człowiek lewicy, ceniąc narodową tradycję i kulturę, czuje się przede wszystkim częścią ludzkości. Stanowi to zaporę dla kierowania się egoizmem rodzinnym w polityce.
Twierdzę, że obowiązkiem człowieka lewicy – w obliczu wynalezienia broni masowej zagłady – jest dążenie do trwałego pokoju, a nawet szerzej – urzeczywistnianie idei pacyfistycznych.
Człowiek lewicy powinien być rzecznikiem rozdzielenia religii i prawa, religii i polityki, jak również religii i nauki. Może wyznawać określoną religię, może być bezwyznaniowym, czy agnostykiem, bądź ateistą, ale zarazem zwolennikiem państwa neutralnego światopoglądowo.
Ideowość – nie zaś karierowiczostwo i pragmatyzm – ma znamionować człowieka lewicy. Troska o nią winna prowadzić do starań, by telewizja i radio publiczne wreszcie zaczęły nadawać programy o treściach lewicowych. Inaczej nie powstanie społeczeństwo obywatelskie, a więc wieloświatopoglądowe.
Człowiek lewicy nie powinien uznawać własności prywatnej za świętą i nienaruszalną. Powinien cenić także własność państwową i spółdzielczą.
Przedstawiciel lewicy powinien być człowiekiem czynu. Bieda, nędza, głód, bezrobocie, bezprawie – wymagają przezwyciężenia. Sprawiedliwość należy urzeczywistniać poprzez rozwiązania systemowe. Filantropia może jedynie doraźnie rozwiązać czyjś problem i z reguły uwłacza tym, do których jest skierowana.
Człowiek lewicy powinien pozwalać innym na głoszenie poglądów, które sam uznaje za błędne i nieprawidłowe. Ma być życzliwy dla prawd innych niż własne. Konsekwentnie ma wygłaszać niezgodę na nietolerancję.
Człowiek lewicy ma czynić wysiłki, by zmieniać świadomość społeczeństwa. Istotne znaczenie ma wyzbywanie się uprzedzeń i stereotypów.
Człowiek lewicy ma działać na rzecz eliminowania dyskryminacji i braku akceptacji rozmaitych grup społecznych.
Człowiek lewicy powinien czuć się częścią świata przyrody, a więc odznaczać się braterskim stosunkiem do innych istot żywych.
Wierność wobec wyznawanych wartości powinna znamionować człowieka lewicy.”

Maria Szyszkowska (1937) polska działaczka polityczna, filozof

Źródło: '„Manifest człowieka lewicy”', w: „Lewicowość w XXI wieku”, tChu, W-wa 2004.

Janusz Nowicki Fotografia
Cezary Pazura Fotografia
Henryk Jabłoński Fotografia
Philip Kindred Dick Fotografia

„Wydawało się niemożliwe, żeby Wendy Wright składała się jak inni ludzie z krwi i organów wewnętrznych. W jej sąsiedztwie czuł się jak drobny, tłusty, spocony, niewykształcony żarłok o rozklekotanym żołądku i świszczącym oddechu. Zaczynał wtedy zdawać sobie sprawę z mechanizmów, które utrzymywały go przy życiu: pompy, rury, zawory, sprężarki i paski klinowe musiały z hałasem wykonywać w jego organizmie swą pozbawioną szans powodzenia pracę, skazaną ostatecznie na klęskę. Widząc jej twarz miał wrażenie, że jego własna jest krzykliwą maską, obserwując jej ciało czuł się jak tandetna, nakręcana zabawka. Cała utrzymana była w subtelnych kolorach, jakby delikatnie podświetlonych. Jej oczy, przypominające zielone, polerowane klejnoty, spoglądały na wszystko beznamiętnie i nigdy nie dostrzegł w nich lęku, wstrętu czy pogardy. Wszystko, na co patrzyła, zyskiwało sobie jej akceptację. Robiła wrażenie osoby bardzo spokojnej: wydawała się przy tym silna, pogodna i opanowana, odporna na wyczerpanie, zmęczenie, choroby i niemoc. Miała pewnie jakieś 25 czy 26 lat – ale nie mógł sobie wyobrazić, by kiedykolwiek wyglądała młodziej, i wydawało mu się pewne, że nigdy się nie zestarzeje. Zbyt dobrze panowała zarówno nad sobą, jak i nad otaczającą ją rzeczywistością, by ulegać wpływom wieku.
– Jestem – odezwała się Wendy spokojnym, łagodnym głosem.”

Ubik (1966)

Mohandas Karamchand Gandhi Fotografia

„Jeśli [dzieci] żyją otoczone krytyką, uczą się potępiać.
Jeśli żyją otoczone wrogością, uczą się walczyć.
Jeśli żyją otoczone strachem, uczą się być pełne obaw.
Jeśli żyją otoczone żalem, uczą się żałować samych siebie.
Jeśli żyją otoczone wyśmiewaniem, uczą się być nieśmiałe.
Jeśli żyją otoczone zazdrością, uczą się zazdrościć.
Jeśli żyją otoczone wstydem, uczą się poczucia winy.
Jeśli żyją otoczone zachętą, uczą się wiary we własne siły.
Jeśli żyją otoczone tolerancją, uczą się cierpliwości.
Jeśli żyją otoczone pochwałą, uczą się wdzięczności.
Jeśli żyją otoczone akceptacją, uczą się kochać.
Jeśli żyją otoczone aprobatą, uczą się lubić siebie.
Jeśli żyją otoczone uznaniem, uczą się, że dobrze jest mieć jakiś cel.
Jeśli żyją otoczone dzieleniem się, uczą się szczodrości.
Jeśli żyją otoczone szczerością, uczą się prawdomówności.
Jeśli żyją otoczone uczciwością, uczą się sprawiedliwości.
Jeśli żyją otoczone dobrocią i troską, uczą się szacunku.
Jeśli żyją otoczone bezpieczeństwem, uczą się wiary w siebie i ludzi.
Jeśli żyją otoczone przyjaźnią, uczą się, że świat jest dobrym miejscem do życia.”

Dorothy Nolte (1924–2005)

Źródło: Dzieci uczą się tego, czym żyją (1972), cyt. za: Wess Stafford, Dean Merrill, Zbyt małe, by zignorować, Wyd. Pojednanie, Lublin 2007, tłum. Andrzej Gandecki, s. 53, 54.

Eduardo Mendoza Fotografia
Pier Paolo Pasolini Fotografia
Richard Jenkins Fotografia

„Teatr przyzwyczaił mnie do akceptacji różnorodnych propozycji.”

Richard Jenkins (1947) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, 2011 http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=76102

Gabriele Kuby Fotografia
Artur Balazs Fotografia

„Przyszłość Andrzeja Leppera zależy od tego, czy będzie w stanie przekonać Polaków, że te wszystkie pojawiające się historie nie mają z nim nic wspólnego. To trudne zadanie i Lepper może teraz zapłacić cenę za budowanie akceptacji otoczenia z szemranych osobników.”

Artur Balazs (1952) polski polityk

Źródło: Czy zdołamy posprzątać po liderze Samoobrony?, dziennik.pl http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/217773,czy-zdolamy-posprzatac-po-liderze-samoobrony.html

Anaïs Nin Fotografia
Monika Olejnik Fotografia
Robert Bly Fotografia

„Akceptacja Kosmatego Człowieka wymaga odwagi (…).”

Robert Bly (1926)

Żelazny Jan. Rzecz o mężczyznach (1990)
Źródło: s. 17

Manly Palmer Hall Fotografia
Zeus Fotografia

„Przeszedłem drogą od samookaleczeń i nienawiści
do miłości i akceptacji, patrz!”

Zeus (1983)

Źródło: utwór Idealnie niedoskonały

Louis Billot Fotografia
Ryszard Kapuściński Fotografia
Stanisław Gądecki Fotografia

„Kościół katolicki nie ma żadnych trudności z akceptacją konstytucyjnej zasady świeckości państwa, skoro jej rozumienie i terminologia zostały zaczerpnięte wprost z jego własnych dokumentów. Zasada ta dotyczy relacji pomiędzy głównymi instytucjami państwa i Kościoła. Oznacza to rozdział tych instytucji, a zarazem nie wyklucza ich współpracy.”

Stanisław Gądecki (1949) polski duchowny katolicki, arcybiskup

Źródło: Abp. Stanisław Gądecki odpowiada przewodniczącej Nowoczesnej https://www.polskieradio.pl/5/3/Artykul/2115844,Abp-Stanislaw-Gadecki-odpowiada-przewodniczacej-Nowoczesnej, polskieradio.pl, 8 maja 2018.

Sławoj Leszek Głódź Fotografia