Cytaty na temat zrobienie (2644 cytatów, strona 25)

„Brakuje świadomości, że nasz sukces lub porażka w ogromnej części zależy od tego, gdzie się urodziliśmy, w jakiej rodzinie, czy nasi rodzice są wykształceni, czy mieszkamy na wsi czy w mieście. To nie jest rewolucyjna diagnoza, tylko oczywistość. A co z nią zrobiła III RP? Zaczęła systematycznie wycofywać się z kompensacji środowiskowych czy rodzinnych braków. Sukces młodego człowieka ze wsi na wschodzie Polski wymaga nieporównanie większego wysiłku niż jego rówieśnika z wykształconej rodziny z Warszawy.”

Agnieszka Dziemianowicz-Bąk (1984) działaczka społeczna i polityczka

Źródło: rozmowa Sebastiana Klauzińskiego i Waldemara Kumora, Dziemianowicz-Bąk: Wstydzimy się elity http://wyborcza.pl/politykaekstra/1,132907,19907969,dziemianowicz-bak-wstydzimy-sie-elity.html, wyborcza.pl, 13 kwietnia 2016.

O rodzinie , O rodzicach , O wysiłku , O sukcesie

„Nigdy nie uwierzę, że to zrobili Rosjanie.”

Franklin Delano Roosevelt (1882–1945) prezydent USA

reakcja na doniesienia o zbrodni NKWD w Katyniu.

„Był sobie skrzypek Hercowicz,
co grał z pamięci jak z nut.
Z Schuberta on umiał zrobić
– no, brylant, no, istny cud.”

Osip Mandelsztam (1891–1938) poeta rosyjski

Жил Александр Герцович,
Еврейский музыкант,-
Он Шуберта наверчивал,
Как чистый бриллиант. (ros.)
Źródło: Skrzypek Hercowicz

„Kiedyś [występ w musicalu] było to moje duże marzenie i myślę, że jeszcze je zrealizuję. Moja ciocia jest śpiewaczką operową. Kiedyś zobaczyłem ją na deskach teatru w Regensburgu, jak śpiewała w musicalu Jesus Christ Superstar, i pamiętam, że zrobiło to na mnie ogromne wrażenie.”

Maciej Zakościelny (1980) polski aktor

Źródło: Maciej Zakościelny: Idzie nowe, wp.pl http://film.wp.pl/id,54851,name,Maciej-Zakoscielny,osoba_wywiady.html

O myślach , O wrażeniach , O śpiewie , O myśleniu

„Rygorystycznie trzeba by zrobić czystkę wśród dziennikarzy, którzy pracowali na rzecz poprzedniego systemu, współpracowali z poprzednimi służbami. Dzisiaj niektórzy z nich kreują się na wielkich, oddanych Polsce i Polakom, moralistów”

Andrzej Lepper (1954–2011) polski polityk

Źródło: Lepper: przeprowadzić dekomunizację w Polsce, money.pl, 9 stycznia 2007 http://www.money.pl/archiwum/wiadomosci_agencyjne/pap/artykul/lepper;przeprowadzic;dekomunizacje;w;polsce,24,0,214296.html

„Najgorsze z możliwych przekleństw [w języku gruzińskim] to: Sheni deda sheveci… Nie pytajcie nawet, co znaczy. Nie chcę zrobić się czerwona jak burak.”

Katarzyna Pakosińska (1972) polska artystka kabaretowa

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Katarzyna Pakosińska, „Playboy” nr 4, 2010

„Dlaczego ksiądz trzyma zawsze z właścicielami; dlaczego mówi, że właściciele i policja są w porządku i dlaczego zamiast zabierać chleb od ust biedaków, proszących o modlitwę za umarłe dusze, nie zrobi czegoś by pomóc żyjącym i nie zaprzestanie żyć na koszt innych.”

Errico Malatesta (1853–1932) włoski myśliciel polityczny, anarchista

Religia

O duszy

„Moim powołaniem jest literatura. Nigdy nie chciałem być zawodowym politykiem. Nigdy. Zostałem kandydatem (na prezydenta Peru) z uwagi na zupełnie nieoczekiwane okoliczności. Zrobiłem to bardzo świadomie, wiedząc, że będę musiał na pewien czas poświęcić swoje powołanie.”

Mario Vargas Llosa (1936) pisarz peruwiański

Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.

O literaturze , O czasie

„Rząd Buzka był gabinetem, któremu przede wszystkim chodziło o zrobienie efektu. Nie liczyły się realne skutki posunięć, lecz wyłącznie dokonanie zmian.”

Jadwiga Staniszkis (1942) polska socjolog i publicystka

Źródło: „Życie”, 8 maja 2002.

O życiu

„Trzeba dwojga, żeby zrobić człowieka, starczy jedno, żeby umrzeć. Tak oto świat się skończy.”

William Faulkner książka Kiedy umieram

It takes two people to make you, and one people to die. That’s how the world is going to end. (ang.)
Kiedy umieram
Źródło: wyd. Czytelnik, Warszawa 1968, s. 45.

O świecie

„Wysoko nad nami było niebo całe obsypane gwiazdami i często leżeliśmy na plecach i patrzyliśmy w górę, i zastanawialiśmy się obaj, czy gwiazdy zostały zrobione, czy po prostu skądś się wzięły. Jim był zdania, że zostały zrobione, ale ja przypuszczałem, że wzięły się skądś. Uważałem, że to by za długo trwało, gdyby ktoś chciał zrobić ich taką kupę. Jim powiedział, że może księżyc zniósł je niczym jaja. Hm… to mi się wydało niegłupie, bo widziałem, jak żaba znosi skrzek, więc to samo mogło się tyczyć księżyca. Przyglądaliśmy się też spadającym gwiazdom, jak śmigały w dół po niebie. Jim przypuszczał, że się zepsuły, więc je wyrzucano z gniazda.”

Mark Twain książka Przygody Hucka

Przygody Hucka (1884), Huckelberry Finn
Źródło: wyd. Tower Press, Gdańsk 2001

O górach

„Wałęsa jako prezydent nie zrobił nic, aby przeprowadzić w Polsce rzetelną lustrację i dekomunizację.”

Bogdan Pęk (1953) polski polityk

Źródło: ROP oburzony listem Wałęsy do Radia Maryja, wp.pl, 17 lutego 2005 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,ROP-oburzony-listem-Walesy-do-Radia-Maryja,wid,6698194,wiadomosc.html

„Inni politycy dla pensji poselskiej zrobią wszystko. Mnie ona nie jest potrzeba. Dzięki gospodarstwu jestem niezależny.”

Wojciech Mojzesowicz (1954) polski rolnik i polityk

Źródło: „Super Express”, 23 lipca 2010

„Trzeba w życiu bardzo dużo rzeczy zrobić, żeby po śmierci ze dwie, trzy zostały.”

Andrzej Wajda (1926–2016) polski reżyser filmowy

O śmierci

„Każdy z nas dźwiga jakiś garb, każdy zrobił kiedyś jakieś rzeczy, które chciałby cofnąć. Ale większość ludzi nie obnosi się z tym i nie robi wszystkiego, żeby z tego powodu spieprzyć swoje obecne życie.”

Nicholas Sparks (1965)

Źródło: Na ratunek (2000), tłum. Andrzej Szulc

O życiu , O ludziach

„Prostytutki pracowały dla alfonsa. Był wspaniały i okrutny. Był ich bogiem. Pozbawił je wolnej woli, co im zupełnie nie przeszkadzało. I tak nie wiedziałyby, co z nią zrobić. Czuły się tak, jakby oddały się Jezusowi na przykład, żeby prowadzić życie pełne poświęcenia i ufności, tyle że oddały się alfonsowi, a nie Jezusowi.
Dzieciństwo miały za sobą. Teraz umierały. Z ich punktu widzenia Ziemia była jedną wielką lipą.
Kiedy Trout i kierownik kina, dwaj dusigrosze, powiedzieli, że nie potrzebują żadnej udawanej rozrywki, umierające dzieci odeszły przykładając stopy do planety, odrywając je i znowu przykładając. Zniknęły za rogiem. Trout oczy i uszy Stwórcy Wszechświata, kichnął.”

Kurt Vonnegut książka Śniadanie mistrzów

Śniadanie mistrzów

O życiu , O Bogu , O dzieciach , O odejściu

„Kiedy nie wiesz co zrobić – uśmiechnij się.”

Jackson Browne (1948) amerykański muzyk rockowy

„Nie potrafię dokładnie określić, dlaczego zrobiłem akurat tego typu film. Nie mam żadnych powiązań z ludźmi, którzy czczą szatana. Słyszy się czasami, że ktoś powiesił kota czy coś podobnego, ale ja tych osób nie znam i nie mam z nimi nic wspólnego.”

Michael Hanegbi (1979)

o filmie Kult Szatana.
Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18925

„Mieszkanie jego [Wyspiańskiego] było bardzo oryginalne. Mieściło się w domu zamieszkanym przeważnie przez bardzo biedną ludność. Pracownię stanowił duży pokój, oświetlony kilku oknami, pomalowany na kolor ciemnobłękitny. Później wstawił Wyspiański do tego pokoju niektóre meble zrobione dla teatru podczas przedstawienia Bolesława Śmiałego. Duży, czerwono obity fotel stał koło długiego stołu. Na jednej ze ścian był rozpięty jego cudowny obraz pastelami malowany, niestety bardzo podniszczony, przedstawiający „Sezam”.(…) Dalsze pokoje były fantastycznie pomalowane, jeden koloru cytrynowego, drugi o dosyć zjadliwym różowym tonie. Kiedy się przechodziło z tych kolorowych pokoi do jego pracowni, wzrok gubił się w błękitnej atmosferze.”

Michał Marian Siedlecki (1873–1940) polski zoolog

w radiu.

O pokoju , O kolorach , O domu , O zamieszkaniu

„Chcemy zrobić z Meksyku taki ośrodek kultury zachodniej półkuli, jakim są Stany Zjednoczone pod względem przemysłowym.”

José Vasconcelos (1882–1959)

otwierając w 1921 wystawę indiańskiej sztuki ludowej, muzyki i folkloru.
Źródło: Jan Drohojowski, Ameryka Łacińska z bliska, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1968, s. 155.

„Wbrew temu, co szanowni krytycy myślą, twórcy czytają recenzje i czasami wyciągają z nich wnioski. Zastanawiałem się, co mogę zrobić, aby kręcić lepsze filmy i w którą stronę chcę iść. Oczywiście nie było to spowodowane jedynie lekturą recenzji, ale też rozmowami z przyjaciółmi oraz bliskimi i ważnymi dla mnie osobami. Ponadto sam ze sobą prowadziłem taką polemikę, jak to powinno dalej wyglądać. Nie ukrywam, że towarzyszyły mi wątpliwości czy dotychczasowy kierunek jest słuszny czy nie. Innymi słowy czy dyskontować popularność tego stylu, który zainicjowałem swoimi filmami? One oczywiście nie są identyczne, ale jakiś wspólny duch im towarzyszy.”

Olaf Lubaszenko (1968) aktor i reżyser polski

Źródło: Twórcy czytają recenzje. Olaf Lubaszenko w Stopklatce http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=53366

O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Wielu młodych ludzi pyta mnie: panie generale, co mam zrobić, żeby polecieć w kosmos? Czym powinienem się zająć, żeby mieć na to szansę?”

Mirosław Hermaszewski (1941) polski lotnik, kosmonauta, generał

Źródło: polityka.pl, 12 marca 2011 http://www.polityka.pl/spoleczenstwo/artykuly/1513470,1,rozmowa-z-miroslawem-hermaszewskim.read#ixzz1HtbJ7HeF

O ludziach

„Chętnie zrobiłabym film o takiej osobie jak Janina Ochojska. O kimś, kto bez żadnej ckliwości wydostał się z własnego nieszczęścia i teraz pracuje z wielką odwagą i pasją, bez łzawego zadęcia, dla innych ludzi. Uważam, że to jest materiał na naprawdę dobry, kobiecy portret. Zrobiłabym też film o takiej dziennikarce jak Monika Olejnik. Chodzi o to, żeby uciec od tego trendu, że jak kobieta z problemami, to zazwyczaj Matka Polka. Mało jest dziś w polskim kinie kobiet samostanowiących o sobie, których problemy wynikałyby z samego faktu, że są ludźmi, a nie z tego, że są czyjąś żoną czy matką. Po prostu nie należy się tym ograniczać. Dobrze by było, żeby kobieta, jako kobieta rozwiązywała na ekranie swoje problemy, żeby to były przede wszystkim silne osoby, żeby ich problemy nie odbywały się za każdym razem w kontekście faceta, tylko w nich samych.”

Agnieszka Warchulska (1972) polska aktorka

Źródło: Artur Cichmiński, Nie cel, tylko sama droga. Rozmowa z Agnieszką Warchulską, odtwórczynią głównej roli w „Teraz ja”, 6 lipca 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32329

O kobietach , O ludziach , O matce

„Nie było we mnie złości. Od początku wiedziałam, że zdarzyła się tragedia dwóch rodzin: naszej i chłopaka, który to zrobił. Jego rodzice też się nie spodziewali takiego dramatu. Pochodził z dobrego, spokojnego domu. Podsumowywałam i szukałam przyczyn, dlaczego do tego doszło, gdzie my, dorośli, popełniliśmy błąd, czego nie zauważyliśmy. Co zrobiły nasze dzieci, że doprowadziły do takiej tragedii. Jak to się stało, że nie wiedzieliśmy wszystkiego? Starałam się nie obwiniać do końca chłopaka Afrodytki, pomimo jego złego czynu, ale dojść, co spowodowało, że to zrobił.”

Eleni (1956) piosenkarka polska pochodzenia greckiego

Afrodyta, córka piosenkarki została zamordowana przez swojego chłopaka.
Źródło: Izabela Górnicka-Zdziech, Nadzieja umiera ostatnia, „Magazyn Familia”, 26 stycznia 2009 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Nadzieja_umiera_ostatnia,600,91.html

O dzieciach , O nadziei , O błędach , O domu

„Jest taki gulasz – taki uniwersalny gulasz „na winie”, co się nawinie, to do gara. Nie powiem ci, z czego jest zrobiony. Sam zgadniesz.”

John Steinbeck (1902–1968) pisarz amerykański, noblista

„Bardzo łatwo się zabija. Wyjąłem broń i zrobiłem mu w ciele pięć otworów. Kiedy upadł, szóstą kulą przestrzeliłem mu dla pewności łeb.”

Waldemar Łysiak książka Statek

Statek

„B[ucur] T[incu], przyjaciel z dzieciństwa, pisze mi, ze czuje gorycz, bo nie mógł się "zrealizować". Takie rozgoryczenie jest nieuzasadnione. Każdy realizuje się na własny sposób. Ci zaś, którzy myślą, że pozostali gdzieś poniżej własnych możliwości, są w błędzie. Niech tylko spojrzą na tych, którym się udało, którzy dali z siebie wszystko, którzy - dzięki zasługom czy szczęściu - stali się znani: to wraki, strzępy, ludzie przegrani (…) Nic mi oni nie mają do powiedzenia, nudzę się przy nich; za to jakież wrażenie bogactwa w zetknięciu z tamtymi! Uciekajcie od wszystkich, którzy mają za sobą dzieło!

(…)

Jedyne, co robi mi naprawdę dobrze, to praca fizyczna. Nic innego nie potrafi mnie uszczęśliwić, bo nic innego tak przyjemnie ie zawiesza wiru pytań bez odpowiedzi.

Doskwiera mi chroniczne roztargnienie. Dłuższa koncentracja męczy mnie i nudzi. Na szczęście jestem obsesjonatem, a obsesja zmusza nas do koncentracji, jest koncentracją automatyczną.

"Zrobiliście błąd, stawiając na mnie!" - mamy w chwilach przygnębienia ochotę powiedzieć tym, którzy oczekują od nas Bóg wie jakich cudów. Zostać poniżej tego co można by zrobić, co powinno się zrobić… trudno o konstatację bardziej gorzką.”

Emil Cioran (1911–1995) pisarz pochodzenia rumuńskiego

Zeszyty 1957 - 1972

O myślach , O bogactwie , O myśleniu , O wrażeniach

„Harriet, co my takiego złego zrobiliśmy?
- Nigdy nie spojrzeliśmy w twarz rzeczywistości.”

Woody Allen książka The Complete Prose

The Insanity Defense: The Complete Prose

O rzeczywostości

„Ja przypuszczam, że mój umysł ma pewną błyskotliwość. Ale czy l'improductivite slave nie rozwieje pokładanych we mnie nadziei? Na mocy tego, com dotychczas zrobił, a raczej na mocy tego, żem dotychczas nic nie zrobił nie tylko dla drugich, ale nawet dla siebie, godzi mi się przypuszczać, że tak.”

Henryk Sienkiewicz (1846–1916) polski pisarz

„To doprawdy zagadkowa historia. Religijny człowiek wychodzi w świąteczny wieczór nie wiadomo po co za miasto, opuszcza paschalną wieczerzę, ginie. Kto i w jaki sposób mógł go wywabić? Czy aby nie zrobiła tego kobieta?
Afraniusz odpowiadał spokojnie, dobitnie:
-W żadnym wypadku, procuratorze. Możliwość taka jest absolutnie wykluczona. Należy myśleć logicznie. Kto był zainteresowany śmiercią Judy? Jacyś tam wędrowni fantaści, grupka, w której przede wszystkim nie było żadnych kobiet. Żeby si ożenić, procuratorze, trzeba mieć pieniądze. Żeby wydać na świat noweg oczłowieka, trzeba ich również. Żeby jednak zamordować człowieka z pomocą kobiety, potrzebne są bardzo wielkie pieniądze(…).”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O myślach , O myśleniu , O śmierci , O kobietach

„Czułem się zupełnie tak samo, jakby nagle wyrzucono mnie nocą do morza z pokładu płynącego statku. (…) Nie wiem, czy zostałem popchnięty, czy sam spadłem, ale w każdym razie statek płynął dalej, a ja w ciemnej, zimnej wodzie patrzyłem, jak oddalają się światła pokładu. Nikt – ani pasażerowie, ani załoga – nie wiedzieli, że wpadłem do morza. Nie miałem się czego uchwycić. Nadal czuję w sobie ten strach. Obawę, że moje istnienie zostanie nieoczekiwanie zaprzeczone, że choć nic złego nie zrobiłem, zostanę wyrzucony nocą do morza. Prawdopodobnie dlatego nie potrafię już tworzyć z ludźmi głębszych związków. Zawsze teraz zachowuję w stosunku do innych pewien dystans.”

Haruki Murakami (1949) pisarz japoński

色彩を持たない多崎つくると、彼の巡礼の年

O strachu

„A jej makijaż wyglądał na zrobiony w ciemnej szafie kulkami do paintballu.”

Harlan Coben książka Zaginiona

Long Lost

„Ej Maryśka! Noc się kończy! - i porwał kobietę do tańca. Zderzyli się ciężko, bezwdzięcznie i cieleśnie, by z brzękiem wywalcowac zza stołu pod drzwi, a potem wzdłuż sciany i na powrót, jak ciężarny, dziecinny bąk. Spadła szklanka, brzękneła, ale chrzęst deptanego szkła przepadł w śmiechu Maryśki. Zamiotła czerwonymi włosami powietrze i ogień smagnął nagie ramiona Gacka. Upał jak czarny miód wlewał się oknem i ciała tancerzy wirowały wolno, splecione, związane tą pewnością która zjawia się od pierwszego dotyku i wszystko, co ma się stać, własciwie już się stało. Ciężki od krwi wir wciągał wszystko wokół. Ściany w rzucik, półnagą Sandy z gazety, żółtą kulę żyrandola, stół i satelity popielniczek i naczyń, wersalkę i ciemną Czestochowską za szkłem, podłogę, dreszcz przenikał dom aż po miekką skórę nieba, w którym gwiazdozbiory ocierały się o siebie nazwajem, sunąc ku ciemniejszej niż noc rozpadlinie zachodu i tylko Gacek pozostawał nieruchomy.
Muzyka urwała się raptem, lecz oni kołysali się dalej, jakby dzwięki nie były im potrzebne. Krzesło upadło na podłogę. Edek posłał je kopniakiem w kąt i próbował coś zrobić z kasetą, chociaż nie chciał ani na chwilę wypuścić tancerki z rąk.
- Pić! - zawołała Maryśka, ale butelka była już pusta.
- Co Gacek? Po wódkę też strach? - zaśmiał się Edek.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Tales of Galicia

O nocy , O piciu , O śmiechu , O kobietach

„W społeczeństwach, w których tylu ludzi cierpiało głód, ci, którzy byli od niego wolni, narzucali sobie posty. Głód zawsze stanowił formę pewnego oczyszczenia. Religie monoteistyczne kładą silny nacisk na stan braku pokarmu, starając się narzucić post, czyli kontrolowaną formę głodu, i udowodnić, że jakiś bóg i jego słudzy potrafią zmusić nas do robienia tego, czego byśmy inaczej nie zrobili. Zmusić do zadawania sobie gwałtu dla oddania hołdu najbardziej absolutnej władzy. Religia musi być narzucana wbrew naturze. Jest to kultura w postaci ekstremalnej: kultura, która tłumaczy ten świat, stwarzając inne. Post jest triumfem kultury, pomnikiem jej dumy. W myśleniu religijnym – takim, które zakłada, że istnieje coś lepszego niż ludzie, czyli że my, ludzie, jesteśmy rasą niższą – jedzenie stanowi wyraz słabości. Bylibyśmy lepsi, gdybyśmy nie musieli jeść. Jedzenie zawsze było pojmowane jako powinność przykra, niska. Istoty wyższe są od niej wolne. Tradycja chrześcijańska nie wspomina nigdzie, żeby Bóg cokolwiek jadł; w grecko-rzymskiej, na przykład, antropomorficzni bogowie żywili się nektarem i ambrozją. Post jest właściwy aniołom – twierdzili chrześcijanie – wykracza poza to, co naturalne. Pościć to znaczy akceptować zakłócenie naturalnego porządku, przyjąć porządek kulturowy, religijny, który jawi się jako nadprzyrodzony, czy raczej prenaturalny, uprzedni w stosunku do natury, stwarzający ją. Natura to dekadencja – ciało to dekadencja. Do dekadencji prowadzi karmienie ciała; to, co nadprzyrodzone, naprawia, koryguje ciało. Nie ma nic bardziej prymitywnego niż jeść, aby zaspokoić głód.”

Martín Caparrós (1957)

El hambre

O myślach , O myśleniu , O naturze , O cierpieniu

„Zrobimy to, co zawsze robię w takich sytuacjach, co robiłem już sto razy, co automatycznie robi każdy, kto naprawdę zna góry. – To znaczy? – Katapultę.”

Mark Helprin książka Winter's Tale

Winter's Tale

„(…) w naszych czasach broda jest jedyną rzeczą, której kobieta nie może zrobić lepiej od mężczyzny, jeśli zaś może, to sukces ma zapewniony tylko w cyrku.”

John Steinbeck (1902–1968) pisarz amerykański, noblista

O kobietach , O sukcesie

„CREDO NOWOCZESNEGO HUMANIZMU, ponieważ uważam, że świat jest okrutny, niesprawiedliwy, obojętny., ponieważ życie jest dla mnie za krótkie, zbyt ograniczone, bolesne., ponieważ odprawiłem żałobę po obiektywnej prawdzie i teraz już wiem, że nigdy nie będę wiedział., ponieważ dostrzegam, że wszelka równowaga jest krucha i tymczasowa., ponieważ nie wierzę w postęp, a dokładniej mówiąc w postęp samoistny, nieunikniony, nieuchronny, postęp beze mnie, bez nas, bez naszej woli i naszego potu., ponieważ obawiam się, aby nie nadeszło najgorsze, więc zrobię wszystko, aby go uniknąć., ponieważ to jedyne inteligentne rozwiązanie, jakie mogę wyciągnąć z absurdu., ponieważ to jedyna spójna postawa, jaką podszeptuje mi rozpacz., ponieważ bycie optymistą to atrakcyjna stawka; jeżeli los dowiedzie mi, że miałem rację, ufając - wygram; jeżeli los ujawni mój błąd, nic nie stracę, a moje życie będzie lepsze, bogatsze, bardziej użyteczne.”

Éric-Emmanuel Schmitt Kiki van Beethoven

Kiki van Beethoven

O losie , O rozpaczy , O świecie , O błędach

„Nie widziałeś, że jest w samych gaciach? - powtórzył pirat.
-Zlitujcie się, Archibaldzie Archibaldowiczu – mówił, purpurowiejąc portier – co ja miałem zrobić? Sam rozumiem, na werandzie siedzą damy…
-Damy nic tu nie mają do rzeczy, damom jest to obojętne – odpowiedział pirat, dosłownie spopielając portiera oczyma. - Ale milicji to nie jest obojętne! Człowiek w bieliźnie może kroczyć ulicami Moskwy tylko w jednym wypadku, w tym mianowicie, kiedy towarzyszą mu milicjanci, i tylko w jednym kierunku – na komisariat!”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

„Skończyłam się. Wcale nie jestem smutna. Często się temu dziwiłam, ale nie miałam racji: dlaczegóż miałabym być smutna? Kiedyś byłam zdolna do dość pięknych namiętności. Namiętnie nienawidziłam swojej matki. A ciebie znowu – mówi z wyznaniem – ciebie kochałam namiętnie. Wszystko to oczywiście skończyło się.
-Skąd o tym wiesz?
-Wiem. Wiem, że już nigdy nie napotkam niczego i nikogo, kto mógłby wzbudzić moją namiętność. Wiesz, żeby móc kogoś pokochać, to całe przedsięwzięcie. Trzeba mieć energię, ciekawość, zaślepienie… jest nawet taka chwila na początku, kiedy trzeba przeskoczyć nad przepaścią: kto się zastanowi, nie zrobi tego. Wiem, że już nigdy nie skoczę. Obecnie żyję w otoczeniu moich martwych namiętności. Próbuję odnaleźć tę piękną wściekłość.”

Jean-Paul Sartre (1905–1980) powieściopisarz, dramaturg, eseista i filozof francuski, noblista

Kochać się , O matce , Wściekłość

„Dzisiaj przyszła mi do głowy pewna myśl - tak jasna i oczywista! W pierwszej chwili wydała mi się wręcz niedorzeczna, wprawiła mnie w oszołomienie i wręcz lekką histerię - Mogę zrobić absolutnie wszystko i poza mną samą nie istnieje nic, co by mnie powstrzymało.”

Susan Sontag (1933–2004) pisarka amerykańska

O myślach , O myśleniu

„Śmierć ma również swoją dodatnią stronę - to jedna z tych paru rzeczy, które dają się zrobić z równą łatwością, z jaką przychodzi ułożyć się spać.”

Woody Allen książka The Complete Prose

The Insanity Defense: The Complete Prose

O śmierci

„Nie damy rady zrobić dużo więcej, niż będziemy w stanie. Ale postarajmy się wszyscy, żeby to nie było dużo mniej”

Andrzej Sapkowski książka Pani Jeziora

Pani Jeziora

„Ludzie, którzy piszą historię, zbyt dużo uwagi poświęcają tzw. głośnym momentom, a za mało badają okresy ciszy. Jest to brak intuicji tak niezawodnej u każdej matki, kiedy usłyszy, że w pokoju jej dziecka raptem zrobiło się cicho. Matka wie, że ta cisza oznacza coś niedobrego. Że jest to cisza, za którą coś się kryje. Biegnie interweniować, ponieważ czuje, że zło wisi w powietrzu. Tę samą funkcję spełnia cisza w historii i w polityce. Cisza jest sygnałem nieszczęścia i często – przestępstwa. Jest takim samym narzędziem politycznym jak szczęk oręża czy przemówienie na wiecu. Cisza jest potrzebna tyranom i okupantom, którzy dbają, aby ich dziełu towarzyszyło milczenie.”

Ryszard Kapuściński książka Chrystus z karabinem na ramieniu

Chrystus z karabinem na ramieniu

O ludziach , O dzieciach , O złu , O matce

„… Odchodzisz beze mnie, moje życie,
Toczysz się,
A ja wciąż czekam, zanim zrobię krok,
Ty już gdzie indziej stajesz do walki
…”

Henri Michaux książka La nuit remue

La nuit remue

O walce , O czekaniu , O życiu

„Oto masz, drogi Maksie, dwie książki i kamyk. Zawsze starałem się znaleźć na Twoje urodziny coś, co wskutek swej obojętności nie zmieniałoby się, nie gubiło, nie psuło i nie mogło być zapomniane. A dumając potem miesiącami, znów nie widziałem innego ratunku, niż wysłać Ci książkę. Z książkami jest jednak utrapienie, z jednej strony są obojętne, a potem znów z drugiej o tyle bardziej interesujące, potem zaś pociągnęło mnie do tych obojętnych tylko przekonanie, które bynajmniej nic we mnie nie rozstrzygnęło, w końcu zaś, ciągle jeszcze z odmiennym przekonaniem, trzymałem w ręku książkę, która paliła tak tylko z ciekawości. Kiedyś nawet z rozmysłem zapomniałem o Twoich urodzinach, co było wszak lepsze niż posłanie książki, ale dobre nie było. Dlatego wysyłam Ci teraz ten kamyczek i będę Ci go wysyłał póki naszego życia. Będziesz go trzymać w kieszeni, ochroni Cię, wsadzisz do szuflady, również nie będzie bezczynny, ale jeśli go wyrzucisz, będzie najlepiej. Bo wiesz, Maksie, moja miłość do Ciebie jest większa niż ja sam i bardziej ja w niej mieszkam niż ona we mnie, i ma też kiepską podporę w mojej niepewnej istocie, tym sposobem jednak dostanie w kamyczku skalne mieszkanie i niechby to było tylko w szczelinie bruku na Schalengasse. Od dawna już ratowała mnie ona częściej niż sądzisz, a właśnie teraz, gdy wiem o sobie mniej niż kiedykolwiek i odczuwam siebie z pełną świadomością jedynie w półśnie, tylko tak nadzwyczaj lekko, tylko teraz jeszcze - krążę tak niczym z czarnymi wnętrznościami - dobrze zatem zrobi ciśnięcie w świat takiego kamyka i oddzielenie w ten sposób pewnego od niepewnego. Czym są wobec tego książki! Książka zaczyna Cię nudzić i już nie przestanie albo porwie ją twoje dziecko, albo, jak ta książka Walsera, rozlatuje się już, kiedy ją dostajesz. Przy kamyku przeciwnie, nic nie może Cię znudzić, taki kamyk nie może też ulec zniszczeniu, a jeśli już, to dopiero po długim czasie, także zapomnieć go nie można, ponieważ nie masz obowiązku o nim pamiętać, w końcu nie możesz go też nigdy ostatecznie zgubić, gdyż na pierwszej lepszej żwirowej drodze znajdziesz go z powrotem, bo jest to właśnie pierwszy lepszy kamyk. A jeszcze nie mógłbym mu zaszkodzić większą pochwałą, szkody z pochwał powstają bowiem tylko wtedy, gdy pochwała chwaloną rzecz rozgniata, niszczy lub zapodziewa. Ale kamyczek? Krótko mówiąc, wyszukałem Ci najpiękniejszy prezent urodzinowy i przekazuję Ci go z pocałunkiem, który ma wyrażać niezdarne podziękowanie za to, ze jesteś.”

Franz Kafka (1883–1924) pisarz austriacki pochodzenia żydowskiego

O urodzinach , O pocałunku , O miłości , O dzieciach

„Bo to tak jest, że dla siebie, owszem, można coś tam zrobić, ale dla drugiego człowieka to już można coś niesamowicie pięknego zrobić, wszystko. Wszystko.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Się
Źródło: Się (1977), Pokocham ją siłą woli, s. 165.

O pewności siebie

„Zygmunt miał napisać muzykę, Ewa śpiewać, a Piotr łudził się, że to przedsięwzięcie ich pogodzi, bo już od jakiegoś czasu trwał konflikt między nimi. Ale nic z tego nie wynikło. Jak mógł ich pogodzić Marco Polo albo my, skoro nie pogodził ich Wyspiański i Wajda. Muzykę do Nocy listopadowej pisał przecież Zygmunt dla Ewy. Rola Pallas Ateny, którą miała śpiewać, była wymyślona inscenizacyjnie „pod nią”, statycznie, monumentalnie, w trosce o to, by nie krępował jej brak scenicznego doświadczenia. Ale Ewa w ostatniej chwili się wycofała. Bała się chyba zrobić krok naprzód w rozwoju, spróbować czegoś nowego. Myślę, że to był główny powód jej rozstania z Zygmuntem.”

Andrzej Maj (1950–2005) polski reżyser

o konflikcie Zygmunta Koniecznego i Ewy Demarczyk.
Źródło: Piwnica pod Baranami czyli Koncert ambitnych samouków. Warszawa: Tenten, 1994, s. 260–261.

O myślach , O myśleniu , O śpiewie , O czasie