Cytaty na temat rosa (38 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Padły już rosy
O zmierzchu
Na wonne wrzosy,
Legł cień na krętej ścieżynie;
Tylko u wierzchu
Drzew światło błądzi i ginie
W liści szemrzącej gęstwinie,
O zmierzchu.”

Edmund Bogdanowicz (1857–1911) polski poeta, pisarz, dziennikarz, matematyk i biolog

Źródło: Nastrój z antologii Ziemia polska w pieśni

O nastroju , O świetle

„Wiem, gdzie jesion stoi, Yggdrasill się zowie,
Lśniącą wilgotnością pień jego zroszony;
Z niego idzie rosa, co w dolinach spada,
Koło Urs studni wciąż zielony stoi.”

Snorri Sturluson (1179–1241) islandzki poeta, historyk i przywódca

The Poetic Edda

„Maryja do duszy: Świat chyli się ku upadkowi, ale Polska, dzięki nabożeństwom do Mego Niepokalanego Serca, uwolni świat od straszliwej tyranii komunizmu, tak jak za czasów Sobieskiego z dwudziestoma tysiącami rycerzy wybawiła Europę od tyranii tureckiej. Powstanie z niej nowy Jan, który poza jej granicami, heroicznymi wysiłkiem zerwie kajdany nałożone przez tyranię komunizmu. Pamiętaj o tym. Błogosławię Polskę! Błogosławię Ciebie. Błogosławcie mnie. Ubogi ks. Dolindo – ulica Salvator Rosa, 58, Neapol.”

Dolindo Ruotolo (1882–1970) włoski ksiądz

Źródło: Joanna Bątkiewicz-Brożek, Jezu, Ty się tym zamij! O. Dolindo Ruotolo. Życie i cuda, Wydawnictwo Esprit, Kraków 2017, s. 394.

O wysiłku , O świecie , O duszy , Serce

„Tonęły gwiazdy płoszone świtaniem,
Rozlane łąką wstały mgły zaraniem,
Skrzyła po krzewach djamentowa rosa,
Żywszemi farby świetlały niebiosa.”

Seweryn Filleborn (1815–1850)

Źródło: Poranek z antologii Ziemia polska w pieśni

„Czerwone maki na Monte Cassino
Zamiast rosy piły polską krew.
(…)
I wszystkie maki na Monte Cassino
Czerwieńsze będą, bo z polskiej wzrosną krwi.”

Feliks Konarski (1907–1991) polski poeta, muzyk, aktor

Źródło: Czerwone maki na Monte Cassino

O życiu , O piciu

„Bóg pachniał bryzą i siekanymi migdałami, kroplami rosy w ogrodzie o poranku i świeżo pociętym drewnem, i słomą, i bardzo zieloną trawą po ulewnym deszczu. Popołudniami pachniał stronicami świeżo wydrukowanej książki i naturalnym jogurtem mlecznym, a gorącym lwem, kiedy zapadała noc. I brzoskwinią, miękką, białą, bez tego niemiłego wrażenia, które czuje się w zębach, gdy się ją ugryzie zbyt mocno.”

Valérie Tasso książka Dziennik nimfomanki

Dziennik nimfomanki
Źródło: Mój anioł stróż

O Bogu , O książkach , O aniołach , O wrażeniach

„Noc letnia czeka cierpliwie,
czy księżyc spłynie, zabrzęknie,
czy zejdzie ulicą Grodzką w dół,
On się srebliwie rozpływa
w rosie porannej, w zapachu ziół.
Jest pięknie!”

Józef Czechowicz (1903–1939) polski poeta

Źródło: Poemat o mieście Lublinie (fragment)

O czekaniu , O nocy

„Mnie ten Gorzów zjadł. Benzyna dusi, powietrze złe. Dobre ludzi dali mieszkanie, ale wziąć słowika w klatkę zamknąć, to on wszystko traci. Choć pięknie śpiewa, to jemu jest smutno. I te ściany takie ciężkie nade mną. A ja cygańska córka, las mi zdrowie daje. Jechałam taborem, to czułam się jak królowa Bona. Do mnie należeli perły rannej rosy. Moje były gwiazdy złote. Dziś co we włosy wplotę? W majowym słońcu jagody zbirałam, czarne jak łzy cygańskie. Na gałązkach się huśtałam. Żyłam wodnym szumem i jego srebrzystym dźwiękiem. Śpiewać nauczył mnie wiatr, ruczaje płakać. A jak lipy kwitły, to aż mnie zatykało, tak miód było czuć. W górach też cudnie. Jechalimy potokiem, pienił się, skakł, chodził po kamieniach, w deszczu groźniał, rozlewał się, wszystkich nas potopić chciał. Cyganka zejszła z wozu na drogę i tańczyła. Czemu? Bo jej radość była. Kawałek chleba suchego ugryzła, wody się napiła i była szczęśliwa. Z gołymi ręcami jechał człowiek po świecie. Czasem tylko coś pomieniał, parę groszy wziął. Wywróżył. I szedł dalej za tym chlebem żebraczym. Po pięćdziesiąt wozów jeździło u nas. Polskę znam od końca do końca. To wszystko nie można wydrężyć ze serca. Ale kto to zrozumi? Może tylko ci, co lubią przyrodę, świat, stare dawne życie przepamiętują w sobie.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Angelika Kuźniak, Papusza, op. cit., s. 21, 24.

O życiu , O ludziach , O zdrowiu , O świecie

„Albowiem to, co dotyczy naszego Pana, Jezusa Chrystusa, jest zarazem Boskie i ludzkie. I tak, dwojakie jest Jego narodzenie: jedno z Boga, przed początkiem czasów; drugie z Dziewicy, gdy dopełniły się czasy. Dwojakie też i przyjście: pierwsze – ukryte, jak rosy na runo; drugie – jawne, to, które nastąpi.”

Cyryl Jerozolimski (313–386) Biskup Jerozolimy 2ej poł. IV wieku

Źródło: Katecheza 15

O Bogu , Chrystus

„Kiedy kropla rosy
opadnie na zaspaną ziemię
zbudzi się samotne ziarno
drzewa – jesień
raz jeszcze
zatrzyma się w pół kroku”

Lesław Falecki (1951)

Źródło:

Jesień

„Czasem nawet przychodziło mi do głowy, że mógłbym być naprawdę kuzyn dziedziców, czemu nie. Choćby ten Maurycy wyryty na zegarku. Tylko kto by była ta Julia? Bo ani dziedzicowi, ani dziedziczce nie było Maurycy, Julia. I raz tak mi się ich życie układało, a raz inaczej, ale zawsze szczęśliwie. A choć pewnie w proch się dawno obrócili, to to szczęście ich dalej tykało w zegarku. A było się dobrze wsłuchać, to czyściutko, jakby gdzieś tam dalej dzwony biły nad nimi o porannej rosie. Aż mnie to zastanawiało, bo może czas nie idzie wcale naprzód, ale kręci się jak wskazówka zegarka i wszystko jest wciąż w tym samym miejscu.”

Wiesław Myśliwski książka Kamień na kamieniu

Kamień na kamieniu (1984)

O życiu , O szczęściu , O czasie

„Wiemy, że słońce wschodzi i zachodzi, że deszcz pada i rosa, że żyjemy po to, by orać, by siać, by plony zbierać i znowu siać. A gdy jest urodzaj, wiemy, że Bóg dał, gdy nieurodzaj, że Bóg zabrał. Wiemy po co żyjemy, wiemy dlaczego pomrzemy. My wszystko wiemy, bo oczy mamy otwarte, bo ziemia nas uczy. Kształci nas na swoich pewnikach, niezachwianych, trwałych, wiecznych. Nie mamy potrzeby, nie mamy woli grzebania się w naszych prawdach. Stoją nad nami jak las, a my wśród nich żyjemy bezpieczni o swoją równowagę, w której znajdujemy siłę, nie siłę pędu lecz trwania. A owe wiedza i wykształcenie karczują ci wszystkie prawdy, podważają pewniki, burzą harmonię świata, napełniają umysł chaosem wątpliwości. I w końcu robią z człowieka to, że swoją niepotrzebnością sam się zatruje.”

Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898–1939) polski pisarz

Świat pani Malinowskiej
Źródło: Świat pani Malinowskiej, s. 238–239

O Bogu , O świecie , O wykształceniz , O wiedzę

„[…] Kto się naprawdę chce przyjrzeć bogactwu przyrody, pójdzie na łąkę, do lasu, na staw lub jezioro. Tu dopiero przyroda roztacza swe bogactwa w całej pełni. Czy jest na świecie coś piękniejszego, jak przechadzka ranna po łące majowej! Przepyszna szmaragdowa trawa, błyszcząca brylantami rosy, tysiące wdzięcznych główek kwiatowych o delikatnych, subtelnych barwach, przepyszne barwne motyle, niby wielkie kwiaty latające, zgrabne ważki o szybkich, zwinnych ruchach, iskrzące się w słońcu niby żywe szmaragdy i szafiry, roje złocistych muszek, tańczących w powietrzu, trzmiele i pszczoły, oddane poważnej, zabiegliwej pracy napełniają świat żywym brzęczącym rojem. Dość jest rozsunąć źdźbła trawy łąkowej, aby wszędzie, pod każdym niemal badylem, dojrzeć setki istot żywych, większych i mniejszych, łażących, pełzających, skaczących, siedzących, robaków, larw owadzich, wijów, pająków, mrówek, drobniutkich owadów bezskrzydłych, o najrozmaitszym wyglądzie i ubarwieniu. Gdy zaczerpniemy trochę wody ze stawu, obejrzymy od spodu liść grzybienia, wydobędziemy garstkę mułu z dna, znowuż ujrzymy tysiące żyjątek, drapieżnych i roślinożernych, szybkich i powolnych, szarych, zielonych, czerwonych, przezroczystych, każde o odmiennych nałogach i potrzebach, każde o swoistym sposobie życia. A tu co za nieskończone bogactwo, co za nieograniczona pomysłowość przyrody w rozwiązywaniu elementarnych zagadnień bytu! […] Człowiek myślący, który na własne oczy oglądał wszystkie te cuda i który zastanawiał się nad nieskończoną w swej pomysłowości mocą twórczą przyrody, dozna mimowolnego uczucia wzniosłości. To bezgraniczne piękno musiało być powołane do życia przez przyczynę, nieskończenie potężną i nieskończenie mądrą. Tylko taka myśl może przynieść umysłowi pewne ukojenie.”

Jan Dembowski (1889–1963) biolog, prezes PAN, marszałek Sejmu

Źródło: Jan Dembowski, O istocie ewolucji, Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska”, Warszawa 1924

O świecie , Cytaty o pięknie , O emocjach , O myślach

„Od szkoły ludowej, od pastucha grała mi w sercu nasza ludowa nuta pieśni, śpiewki i muzyki, a także owa żywiołowa, naturalna symfonia przyrody. W porze jesiennej rzępoliłem przy pasieniu krów na pierwszych moich prawdziwych skrzypkach i śpiewałem, aby przewziąć wszystkich moich pasterzów i pasterki wsiowe. Później prawie o własnych siłach zdobyłem tajemnicę czytania nut i technikę gry na skrzypcach, flecie. Grałem po weselach, dożynkach, tłokach i zabawach. Kiedy będąc młodszy, na rodzinnym przysiółku Bugaju zacząłem wieczorami letnimi po rosie sypać perłami tonów z mojego fletu, na mikę słychać było w okolicy melodie ludowe tego mojego grania. Z tych czasów jest u nas, u ludzi powiedzenie: Na Bugaju pięknie grają, same nóżki podrygają.”

Antoni Kucharczyk (1874–1944) polski poeta ludowy

o początkach swojej twórczości.

O ludziach , O tajemnicy , O sile , O śpiewie

„Dobroć jest jak rosa, która poi spragnionych.”

Tales z Miletu (-624–-547 p. n. e.)

„Gdyby człowiek miał nigdy nie zniknąć jak rosa na [cmentarzu] Adashino, nigdy się nie rozwiać jak dym nad [miejscem kremacji] Toribeyama, lecz istniałby w świecie na zawsze, jakże rzeczy utraciłyby swą moc poruszania nas! Najcenniejszą rzeczą w życiu jest jego niepewność.”

Kenkō Yoshida książka Tsurezuregusa

Źródło: Tsurezuregusa (Zapiski dla zabicia czasu), szkic 7 (przekład na podstawie angielskiego tłumaczenia Donalda Keene’a)

O butach , O czasie

„Mężczyzna zdjął kapelusz i lekko skinął głową. Miał miły uśmiech i równiutkie, zbyt białe, by były prawdziwe, zęby.
– Czeka pani na cud, madame?
Agata potarła zmarznięte dłonie. Gdzieś schowała rękawiczki i, jak zwykle, nie pamiętała gdzie. Odparła w szkolnej niemczyźnie, bo nie był to język jej życia:
– Myślałam, że się pokaże. Ta święta góra Szwajcarów.
– Błąd, madame! Naszą narodową świętością są wyłącznie banki. Im głębsze mają podziemne sejfy, tym lepiej. A tak między nami mówiąc, Matterhorn nie jest tu górą najwyższą. Gdyby była lepsza widoczność, zobaczyłaby pani szczyt Monte Rosa.”

Krystyna Boglar (1931–2019) polska poetka i prozaiczka

Dalej są tylko smoki

O uśmiechu , O błędach , O górach , O myślach

„Czysty brud to są ślady namuliska, które ma na sobie grotołaz po wyjściu z jaskini. W przypadku groty nowo odkrytej to jest brud wręcz aseptyczny, nie ma nic wspólnego z człowiekiem, to nie żaden ludzki syf, tylko glina, gleba, albo na przykład resztki guana nietoperzy. Błotem w jaskini mogę się smarować jak domorosły apacz, ale w błoto uliczne przedreptywane przez setki podeszew nie włożyłbym ręki. Zmywam z siebie to, co ludzkie, ale po wyjściu z groty nie wstydzę się ubłoconych okularów, gęby czerwonej od sklejonych terra rosa i włosów sklejonych gliną. Nie szukam potoku, żeby się oczyścić, zanim wrócę między ludzi – wszak to z ludzkości się pod ziemią oczyszczam.”

Wojciech Kuczok (1972) pisarz polski

Źródło: Agnieszka Drotkiewicz, Oczyszczenie http://www.dwutygodnik.com/artykul/4117/, Dwutygodnik.com nr 96/2012

O ludziach

„Trawo pod kamieniem
biała, spocona i śliska.
Trawo, która dźwigasz
zamiast rosy kamień,
zamiast motyla kamień.”

Grzegorz Stec (1955) polski artysta malarz

Źródło: Siła

O sile

„O, jakże jesteś piękna, ojczyzno kochana!
Nad tobą są rozpięte bezbrzeżne błękity,
Dokoła krajobrazu powab rozmaity,
Gdzie spojrzeć – nowy widok i nowa odmiana:
Tu w wesołych dolinach kwiaty całe w rosach,
A tam olbrzymie szczyty i gwiazdy w niebiosach (…)!”

Iwan Wazow (1850–1921) Bułgarski poeta i pisarz

Źródło: O, jakże jesteś piękna, ojczyzno kochana!, przeł. Jan Brzechwa, „Życie Literackie” nr 1 (4 lutego), 1951, s. 3 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14092

O życiu , O Kwiatach , Kochać się

„Whitaker ma mniej więcej takie szanse jak kropla rosy w piekle.”

Andrzej Kostyra

podczas walki Etienne Whitaker – Paul Briggs.
Źródło: zczuba.pl http://www.zczuba.pl/zczuba/1,90957,6052365,Walka_Adamek___Cunningham_w_porownaniach_Andrzeja.html

O walce

„Довольно жить законом,
данным Адамом и Евой.
Клячу историю загоним.
Левой! (ros.)”

Włodzimierz Majakowski (1893–1930) poeta rosyjski

Źródło: Lewą marsz http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Lewą_marsz&useskin=monobook (1918), tłum. Antoni Słonimski

„Dziesięć małych Murzyniątek
Jadło obiad w Murzyniewie,
Wtem się jedno zakrztusiło –
I zostało tylko dziewięć.

Dziewięć małych Murzyniątek
Poszło spać o nocnej rosie,
Ale jedno z nich zaspało –
I zostało tylko osiem.

Rzekło osiem Murzyniątek:
Ach, ten Devon – to jest Eden,
Jedno z nich się osiedliło –
I zostało tylko siedem.

Siedem małych Murzyniątek
Chciało drwa do kuchni znieść;
Jedno się rąbnęło w głowę –
I zostało tylko sześć.

Sześć malutkich Murzyniątek
Na miód słodki miało chęć,
Jedno z nich ukłuła pszczółka –
I zostało tylko pięć.

Pięć malutkich Murzyniątek
Adwokackiej chce kariery.
Jedno się odziało w togę –
I zostały tylko cztery.

Cztery małe Murzyniątka
Brzegiem morza sobie szły,
Jedno połknął śledź czerwony –
I zostały tylko trzy.

Trzy malutkie Murzyniątka
Poszły w las pewnego dnia;
Jedno poturbował niedźwiedź –
I zostały tylko dwa.

Dwu malutkim Murzyniątkom
W słońcu minki coraz rzedną…
Jedno zmarło z porażenia –
I zostało tylko jedno.

Jedno małe Murzyniątko.
Poszło teraz w cichy kątek,
Gdzie się z żalu powiesiło –

Ot, i koniec Murzyniątek.”

Agatha Christie książka Dziesięciu Murzynków

dziecięca rymowanka
I nie było już nikogo (1939)

„Wiara jest wtedy, kiedy ktoś zobaczy
Listek na wodzie albo kroplę rosy
I wie, że one są – bo są konieczne.
Choćby się oczy zamknęło, marzyło,
Na świecie będzie tylko to, co było,
A liść uniosą dalej wody rzeczne.”

Czesław Miłosz (1911–2004) polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz i krytyk literacki, noblista

Źródło: Wiara, w: Świat (poema naiwne), Warszawa 1943 http://www.milosz.pl/w_swiat.php.

O świecie , O wierze

„A ogrodniczka – jesień
Tka kwiatom szaty tęczowe…
Choć wie, że płaczą ros łzami
W chłodne poranki wrześniowe.”

Maria Zientara-Malewska (1894–1973) działaczka polska na Warmii, poetka

Źródło: Jesienne kwiaty

O Kwiatach , O płaczu , Łza , Jesień

„Księżyc, śnieg, rosa już mnie nie uleczy,
I wszelkie inne, chłód niosące rzeczy,
Już nie uleczą mnie i nie ukoją,
Aż sen najwyższy przyjdzie z ciszą swoją,
Aż czas zaniknie w każdym swym okresie,
Aż przeznaczenie jarzmo bogów zniesie
I, by nasycić wszelką mą podnietę,
Da mi na usta i Lotus i Lethę,
Aż mnie pogrąży całą w mroków łożu
I w wiekuistem, niezmożonem morzu.”

Algernon Charles Swinburne (1837–1909) pisarz angielski

Źródło: Anaktorya, tłum. Jan Kasprowicz w: Poeci angielscy. Wybór poezyi (1907)

O Bogu , O snach , O czasie

„Duch mój, ptak boży, co go Pan w czas ranny,
I w czas wiosenny wypuścił pod niebem,
A z rąk mu daje przeczystych ros manny,
I karmi chlebem.”

Maria Konopnicka (1842–1910) polska pisarka, nowelistka, pisarka literatury dziecięcej, tłumaczka, publicystka i krytyk, działaczka niep…

Źródło: Duch mój, ptak boży… w: Poezye w nowym układzie, tom I, wyd. Gebethner i Wolff, Kraków 1902, s. 183.

O ptakach , O czasie

„[Abelard] używał (…) sformułowania nulla rosa est [łac. „nie ma róży”], by wskazać, że język może mówić albo o rzeczach, które przepadły, albo o rzeczach nieistniejących. (…) róża jest figurą symboliczną tak brzemienną w znaczenia, że nie ma już prawie żadnego: róża mistyczna i nie masz róży, która by nie zwiędła [wojna Dwóch Róż], róża jest różą [różokrzyżowcy], dziękuję za wspaniałe róże, świeżość i woń róż.”

Umberto Eco książka Imię róży

Imię róży, Dopiski na marginesie „Imienia róży”

O miłości , O wojnie

„Las drgnął, zaszemrał i pochylił korony ku słońcu, a z łąk i oparzelisk zaczęły bić mgły w górę jak dymy z trybularzy. Stawy podnosiły powieki mgieł i sennym jeszcze, zorzanym spojrzeniem patrzyły w niebo; zboża zachrzęściły źdźbłami, poruszyły się sennie, że rosa jak grad różowymi perłami posypała się na ziemię. Strumienie zabulgotały i płynęły szybciej, radośniej.
Nad mokradłami czajki już chybotały białymi podbrzuszami, kołowały i kwiliły, bocian zaklekotał nad stodołą jakąś i ciężkim lotem płynął na żer, jaskółki świegotały pod strzechami, dzikie kaczki krzyczały na oparzeliskach, a od wsi jakiejś jeszcze niewidzialnej płynęło po rosach rżenie koni.
Słońce szło w górę, dzień się zrobił zupełny, bo skowronki ze wszystkich pól zrywały się ku niebu i drżał w powietrzu ich hymn porankowy, a potem głos sygnaturki leciał po rosach, dzwonił, budził, radował.”

Władysław Reymont (1867–1925) polski pisarz

Źródło: Dwie wiosny

O górach , O wiośnie , O słońcu , Koń

„W serca wszystkich wstąpiła nagle otucha, zapach ten bowiem przyniósł jak gdyby wspomnienie błyszczących od rosy wiosennych poranków pod bezchmurnym niebem, w krainie która sama jest wiosną, przelotnym wspomnieniem piękniejszego świata.”

John Ronald Reuel Tolkien Władca Pierścieni

królewskie ziele.
Władca Pierścieni

O wiośnie , O wspomnieniach , Serce

„Kiedy byłem w pierwszej albo drugiej klasie podstawówki, nauczycielka zorganizowała mini playback show. Ktoś tam udawał Louisa Armstronga, ktoś śpiewał Fasolki, a ja wybrałem „Yesterdays” Guns N' Roses, bo chciałem być jak Axl Rose. Pamiętam, że założyłem chustę w panterkę mojej mamy i przebiegłem naokoło salki tak, jak on biegał po scenie. Pani zapytała, kim chciałbym zostać, a ja odparłem, że piosenkarzem. Chyba wtedy ta myśl zaszczepiła się w mojej głowie. Później było praktykowanie wokalu pod prysznicem, pierwsze kapele w rodzinnym Mielcu z kumplami i pogrywanie na gitarze. Zauważyłem, że zaczyna mi to wychodzić, polubiłem to i tak już zostało. Trzeba mieć jakieś hobby, no nie? A jeśli to hobby daje ci satysfakcję i przy okazji może być twoją pracą, to czemu nie?”

Rafał Piotrowski (1985)

Źródło: Wywiad: Decapitated, rockmetal.pl, 9 stycznia 2017 http://www.rockmetal.pl/wywiady/decapitated-rasta.17.html?strona=2

O myślach , O śpiewie , O myśleniu

„Za każdym luster
jest zmarła gwiazda
i tęcza maleńka
uśpiona.

Za każdym lustrem
jest wieczny spokój
i gniazdo dalekich uciszeń,
do których dotrzeć się n ie da.
(…)
Lustro
to matka-rosa,
księga, która zasusza
zachody słońc i echo kształtu”

Federico García Lorca (1898–1936) hiszpański poeta, dramaturg, malarz, pianista, kompozytor, reżyser teatralny i aktor

Źródło: wiersz - Kaprys z cyklu Suita luster

O gwiazdach , O matce , O zmarłych

„Błyszczą krople rosy
Mruczy zdrój po błoni
Ukryta we wrzosy
Gdzieś jałówka dzwoni
Piękną miłą błonią
Leci wzrok wesoło
Wkoło kwiaty wonią
Kwitną gaje wkoło.”

Stefan Witwicki (1801–1847)

Źródło: Wiosna

O wiośnie , O Kwiatach

„Proszę się nie wstydzić łez, płacz jest u kobiety tym, czym rosa u kwiatów.”

Mario Vargas Llosa książka Pantaleon i wizytantki

Postać: „Waleczny” Radio Amazonas
Pantaleon i wizytantki

O kobietach , O płaczu

„O przyjdź, jesienią –
Wdziej szatę lekką, białą, zwiewną,
pajęczą;
Rzuć na hebanowe swoje włosy
perły rosy,
Lśniące zimnych barw
tęczą.”

Stanisław Korab-Brzozowski (1876–1901) polski poeta i tłumacz, przedstawiciel "fin de siècle'u" w literaturze Młodej Polski; jeden z najwybitniejs…

Źródło: O, przyjdź

Jesień

„Szczególny to kwiat miłość. Potrzeba mu koniecznie rosy łez; a wtedy, jeśli niebo sprzyja, kwiat wyda najpiękniejszy owoc.”

Vítězslav Hálek (1835–1874)

Źródło: Nie jedno ma imię: Aforyzmy o miłości, wyb. Kiejstut R. Szymański, Wrocław 1997.

O miłości , O Kwiatach

„Na wspomnienie o Traklu Amalfitano, prowadząc swój wykład niemal automatycznie, pomyślał o aptece nieopodal jego mieszkania w Barcelonie, do której zwykle chodził, kiedy potrzebował lekarstwa dla Rosy. Pracował w niej farmacueta wyglądający na nastolatka, nadzwyczaj chudy i w wielkich okularach, który nocami, kiedy apteka pełniła dyżur, zawsze czytał książkę. Pewnej nocy Amalfitano zapytał go, czuł bowiem, że powinien coś powiedzieć, podczas gdy farmaceuta szukał leków na półkach, jakie książki lubi i jaką książkę czyta w tej chwili. Farmaceuta odpowiedział mu, nawet się nie odwracając, że podobały mu się książki typu "Przemiana", "Bartleby", "Proste serce", "Opowieść wigilijna". A potem powiedział, że czyta teraz "Śniadanie u Tiffany'ego", Capotego. Pomijając "Proste serce" i "Opowieść wigilijną", które, jak powszechnie wiadomo, są opowiadaniami, a nie książkami, intrygujące było owo upodobanie młodego farmaceuty - który być może w swoim poprzednim życiu był Traklem, a być może w tym życiu miał napisać wiersze smutniejsze jeszcze niż te, które wyszły spod pióra jego dalekiego austriackiego kolegi - przedkładającego, ponad wszelką wątpliwość, dzieła mniejsze nad dzieła większe. Wybierał "Przemianę" zamiast "Procesu", wybierał "Bartleby'ego" zamiast "Moby Dicka", wybierał "Proste serce" zamiast "Bouvarda i Pecucheta", "Opowieść wigilijną" zamiast "Opowieści o dwóch miastach" albo "Klubu Pickwicka". Jakiż to smutny paradoks, pomyślał Amalfitano. Już nawet oświeceni farmaceuci nie mają odwagi siegnąć po wielkie dzieła, niedoskonałe, gwałtowne, te, które otwierają drogę w nieznane. Wybierają doskonałe wprawki wielkich mistrzów. Albo, by powiedzieć innymi słowy to samo: chcą widzieć wielkich mistrzów podczas szermierczych sesji treningowych, ale nie obchodzą ich prawdziwe batalie, gdzie wielcy mistrzowie walczą z czymś, z tym czymś, co przeraża nas wszystkich, czymś, co nas paraliżuje i bierze za rogi, i jest krew, i śmiertelne rany, i smród.”

Roberto Bolaño (1953–2003) chilijski pisarz

O nocy , Serce , O wspomnieniach , O książkach

„Pink Floyd to najważniejszy dla mnie band. Kocham ciężki rock, jestem maniakiem Metalliki i Guns N’ Roses, ale Pink Floyd to zespół, którego mogę słuchać zawsze. Pozwala mi się zanurzyć w muzykę, zmusza do myślenia i odczuwania muzyki. Podziwiam, że byli zdolni tak nieoczywistą muzyką dotrzeć do mas. Każdy, kogo znam kocha Pink Floyd. Ten zespół porusza mnie bardziej niż inne.”

M. Shadows (1981) wokalista Avenged Sevenfold

Źródło: Maciej Koprowicz, M. Shadows: Polscy fani są die-hardami Avenged Sevenfold https://www.antyradio.pl/Muzyka/Wywiady/M-Shadows-Polscy-fani-sa-die-hardami-Avenged-Sevenfold-19217, antyradio.pl, 16 grudnia 2017.

Kochać się , O myślach , O myśleniu