Cytaty na temat reżyser (515 cytatów)

„Skąd krytyk wie? – to jest podstawowe pytanie – w jaki sposób krytyk może z taką pewnością siebie powiedzieć, że to było zasługą reżysera, tamto – wadą scenariusza, a jeszcze co innego – wkładem aktora w danym momencie filmu? Skąd on może wiedzieć, czy akurat ta kwestia nie została wymyślona na planie przez reżysera albo aktora, czy też akurat nie przyszedł producent i powiedział reżyserowi – „dlaczego nie sfilmujesz tego z przeciwnej strony?”, co potem w oczach krytyka stało się największą zasługą reżysera.”

Joan Fontaine (1917–2013) aktorka amerykańska

Źródło: Maciej Karpiński, Niedoskonałe odbicie. Warsztat scenarzysty filmowego, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 2006, s. 21.

O pewności siebie , Pytanie

„Kończyłam szkołę teatralną, kiedy panowały inne obyczaje, wszystko było inne. Nie przynosiło się życiorysu i nie mówiło: „Jestem wspaniała, proszę mnie zaangażować”. Czekało się, aż pan reżyser zadzwoni i zaproponuje rolę.”

Sylwia Wysocka (1962) polska aktorka teatralna i filmowa

Źródło: Czasem rezygnuję, „Tele Tydzień”, nr 29, 18 lipca 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/wysocka.html

O czasie , O czekaniu

„Nie lubię dydaktyzmu w kinie, czuję wtedy, że ktoś komuś coś narzuca, dookreśla, niepotrzebnie zamyka. Nie lubię opowiadać o swojej pracy, wolę by mówili widzowie, publiczność, ciekawi mnie interpretacja innych. Przecież wszystko, co miałam do powiedzenia widać na ekranie – nie lubię sytuacji, w których muszę objaśniać swoje filmy, dawać takie instrukcje obsługi. Za to uwielbiam słuchać różnych interpretacji, patrzeć jak to, co zrobiłam żyje dalej, nabierając nowych kształtów, znaczeń, nowej wartości. Często jest inaczej niż sobie wyobrażałam, ludzie zwracają uwagę na zupełnie inne rzeczy niż ja, rozumieją film nie po mojej myśli. Ale milczę. To bardzo cenna lekcja dla reżysera i w gruncie rzeczy najprzyjemniejsze, najciekawsze oblicze tego zawodu.”

Andrea Arnold (1961)

Źródło: Anna Serdiukow, Luksus bycia szczerym – wywiad z Andreą Arnold, stopklatka.pl, 6 lutego 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62916

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Droga do roli mojego scenicznego życia była wielce nietypowa. Pamięcią wracam do czasów stypendium u jednej z najwybitniejszych wykonawczyń tej roli, marzenia nie tylko mezzosopranów! To pod wokalną opieką prof. Iriny Archipowej poznawałam partie Carmen. Po powrocie do kraju, niemal na drugi dzień, otrzymałam zaproszenie do opery w Tallinie, aby wystąpić w Carmen. Jedna próba ansamblowa, bez tenora śpiewającego partię Josego, jedna orkiestrowa i jedna sceniczna… „Co mam robić?” – zapytałam asystenta reżysera i odpowiedź brzmiała: „Diełajcie, szto chatitie”. No i tak zadebiutowałam w tej najpiękniejszej partii – najbliższej memu sercu.”

Jadwiga Teresa Stępień (1954)

Źródło: Arkadiusz Jędrasik, Być artystą to powołanie i służba, „Nasz Dziennik”, 11 września 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/batp.htm

O marzeniach , Serce

„Jeśli jest jeden dobry reżyser w małym kraju, to może on tam zmienić przyszłość kinematografii. Wierzę w to. Coś takiego może otworzyć drzwi na świat przyszłym pokoleniom. Tak, tak, mówię ci, nadchodzi era azjatyckiego kina. Oni rosną w siłę.”

Jean Reno (1948) aktor francuski

Źródło: wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=4181

O świecie , O sile , O przyszłości

„Jak powiedział wybitny reżyser Kazimierz Dejmek, „aktor jest od grania, a dupa od srania”. Nie pojmuję swojego zawodu jako posłannictwa. Jest to rzemiosło, które staram się wykonywać najlepiej jak potrafię.”

Jacek Braciak (1968) polski aktor

Źródło: Bohdan Gadomski, Mistrz epizodów, Tygodnik „Angora” nr 21, 22 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/117591.html

„Johnny próbuje wszystkiego. (…) Jest gotów na wiele poświęceń. Poza tym nie jest próżny i nie lubi siebie oglądać na ekranie. Dzięki temu po prostu w pełni oddaje się temu, co robi, wczuwa się w rolę, zamiast siedzieć i analizować wszystko wokół. Takiemu aktorowi reżyser może zaufać.”

Tim Burton (1958) amerykański reżyser filmowy

Źródło: wywiad http://dziennik.pl/kultura/film/article127776/Tim_Burton_Moj_ojciec_to_wilkolak.html

O zaufaniu

„Przede wszystkim Zośka była utalentowaną reżyserką dubbingową i bardzo dobrym człowiekiem. Była bardzo bystrą, inteligentną, wygadaną, bardzo dobrze wiedziała czego chce. To co się działo w studiu, to wszystko czuła i miała w jednym palcu. Czuła ogólny wyraz tego co się działo w dubbingu, miała świetne poczucie rytmu i całą tą technikę. Bardzo mi przypominała Olgę Lipińską – właściwą osobę na właściwym miejscu. Chwała Zośce (…).”

Barbara Wrzesińska (1938) polska aktorka

o Zofii Dybowskiej-Aleksandrowicz.
Źródło: dubbing.pl, marzec 2012 http://www.dubbing.pl/wywiady/

„Dla najprostszego widza był oczywiście najgorszy film, w jakiem zagrałem, czyli Ciacho. Ciacho jest pewną cezurą jeśli chodzi o zaufanie. Poczułem się wykorzystany, kiedy zobaczyłem na premierze zabiegi reżysera i montażysty, które spowodowały, że w filmie pojawiły się rzeczy, których nie było w scenariuszu. To było, delikatnie mówiąc, spore zaskoczenie. Ten film ma swoich fanów, ale to nie jest moja poetyka. Pierwszy po wyjściu z premiery powiedziałem, że jestem w szoku, co to za dziadostwo, w którym zagrałem. My, aktorzy, jesteśmy bardzo mocno rozliczani za to, co robimy i trzeba wreszcie zacząć mówić prawdę.”

Tomasz Karolak (1971) aktor polski

o filmie Ciacho.

O zaufaniu , O czytaniu

„Miałem doskonałego nauczyciela w dyrektorowaniu, Zygmunta Hübnera, z którym współpracowałem jako aktor, a potem reżyser przez dwanaście lat w Teatrze Powszechnym.”

Piotr Cieplak (1960) polski reżyser teatralny

Źródło: „Kurier Polski”, 28 lutego 1997

O nauczycielach

„Nigdy nie byłam gwiazdą, ale grałam u wybitnych reżyserów: Swinarskiego, Jarockiego, Wajdy. Wielkie i wspaniałe role. Jestem więc aktorką „spełnioną.””

Mirosława Dubrawska (1928–2010) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Stołeczna”, 7 listopada 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mdubrawska.htm

„Przyznam (…), że była to wyczerpująca psychicznie rola. Po skończeniu tego filmu trząsłem się jak galareta jeszcze przez dwa tygodnie. A moja rodzina musiała obcować z prawdziwym świrem błąkającym się po domu. Żeby dobrze zagrać tę postać konieczne było zdjęcie z siebie skóry, tak jak to zrobił reżyser. Było to bardzo bolesne.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=8785

O rodzinie , O domu , O zdjęciach

„Abdellah Drissi jest reżyserem. Poznałam go w szkole teatralnej, on kończył studia reżyserskie w Filmówce. Wcześniej studiował reżyserię teatralną w Strasburgu i dlatego już pracował w teatrach łódzkich. Dostał kilka nagród. Opowiem panu, jak wyglądało nasze pierwsze spotkanie. Któregoś dnia weszłam do sekretariatu szkoły teatralnej. Wszedł tam też taki duży, czarny człowiek. Miał loki. Pod pachą trzymał taśmy filmowe. On stał, a ja patrzyłam, w końcu potupał nogami i zapytał: 'Co się tak na mnie gapisz?', i zaczął się śmiać. Poszliśmy na kawę. I wylądowaliśmy w łóżku.(…) mój tatuś tupał nogami i mówił: 'Skończysz szkołę teatralną, a on cię wywiezie z Polski i zamieni za kozę'. No więc mój arabski narzeczony przyjechał do moich rodziców i, wręczając tatusiowi koniaczek, mamusi kosmetyki i kwiatki, poprosił o moją rękę. Po ślubie zdecydował, że zostaje w Polsce. Kiedy ojciec lepiej poznał Abdela, powiedział: „Człowiek jak człowiek, zielony czy niebieski, byle był fajny”.”

Tomira Kowalik (1947) polska aktorka

o swoim mężu.

O kawie , O rodzicach , O studiach , O ślubie

„Reżyser jest najczęściej fachowcem od przedstawienia świata opisanego przez kogoś. Nie musi walczyć pod Borodino, aby zrobić film o tej bitwie.”

Andrzej Bart (1951) polski powieściopisarz, scenarzysta i reżyser

Źródło: Urszula Lipińska, Orły 2010. Damy światu do wiwatu. Bart w Stopklatce, stopklatka.pl, 11 lutego 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=63045

O świecie

„Absolutnie nie wtrącam się w sprawy reżyserii, nie to leży w zakresie moich obowiązków jako asystenta. Jestem tzw. „służbą techniczną”: pilnuję, aby kostiumy były na czas, koordynuję pracę scenografa z pracowniami, dbam o rekwizyty podczas prób, zabiegam, by akustyk był przygotowany na muzyczne wizje reżysera, sugeruję plan prób, uwzględniając zajętości aktorów… Absolutnie nie mam wpływu na kształt reżyserski spektaklu. Jestem po prostu techniczną pomocą dla Bogdana Hussakowskiego, aby ten mógł się skupić na sprawach czysto artystycznych.”

Violetta Smolińska (1967)

o pracy asystentki reżysera.
Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 5 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/opsy.htm

O czasie , O pomocy

„Nie ma takiej sceny w filmie, której 50 różnych reżyserów nie mogłoby nakręcić na 50 różnych sposobów.”

Paul Mazursky (1930–2014) amerykański reżyser i producent filmowy

Źródło: David Brodwell, Kristin Thompson; Film Art: Sztuka Filmowa, s. 347

O sztuce

„Są w Polsce wspaniali artyści, pisarze, reżyserzy teatralni, filmowi, aktorzy, muzycy, których status finansowy jest nieporównywalnie niższy od tych mainstreamowych celebrytów.”

Mikołaj Lizut (1973) polski dziennikarz

Źródło: Znany dziennikarz ostro o polskim show-biznesie: Ta wiocha udaje..., onet.pl 31 stycznia 2013 http://muzyka.onet.pl/publikacje/znany-dziennikarz-ostro-o-polskim-show-biznesie-ta,1,5408976,wiadomosc.html

O muzyce

„Od dawna noszę się z zamiarem nakręcenia filmu z aktorami, choć nie widzę poważniejszych różnic między dokumentem i fabułą. Każdy film kreuje rzeczywistość. Ludzie zawsze widząc kamerę pozują, reżyser wybiera określone ujęcie, a montażysta – odpowiednie kadry.”

Tarik Saleh (1972)

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59435

O ludziach , O rzeczywostości

„(…) tak naprawdę wiek reżysera nie ma dla mnie wielkiego znaczenia. Przede wszystkim zwracam uwagę na scenariusz.”

Bill Murray (1950) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18304

O wieku

„Jedną kwestią jest rola zapisana na papierze, a czymś zupełnie innym – wizja reżysera, który siedzi na montażu, konstruuje cały film. Dopiero wtedy widzimy obraz, możemy powiedzieć, ile jest tej postaci, co zostaje z materiału nagraniowego, którego powstaje przecież dużo, dużo więcej.”

Robert Żołędziewski (1972) polski aktor

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=23834

Obraz

„Zawsze trudno jest grać emocje, których się osobiście nie doświadczyło, zwłaszcza jeśli są tak ekstremalne. Ale taka jest nasza praca! Uważam, że wszyscy jesteśmy różni i w różny sposób radzimy sobie z problemami i traumami. Trzeba zastanowić się nad postacią, posłuchać, czego sobie życzy reżyser, i dać dużo od siebie.”

Carice Van Houten (1976)

Źródło: Carice Van Houten o filmie „Egzorcyzmy Dorothy Mills”, „Kino Świat”, 17 lipca 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/87,1

O świecie

„Do słowa gwiazda przykleja się dziś wiele osób, to pojęcie się zdewaluowało. Kiedyś jak gwiazda pokazywała się na ekranie czy estradzie, w każdym momencie widać było, że to jest figura, że to jest ktoś, nie tylko w sensie aktorskim, ale ludzkim, w sensie postawy, którą prezentuje. A dziś, jak się otworzy telewizor, to w co drugim programie są gwiazdorzy. Więc nie używajmy tego słowa. Myślę, że jestem dość dobrym aktorem, mam dowody sympatii ze strony publiczności oraz reżyserów i żyje mi się z tym bardzo fajnie.”

Artur Steranko (1958)

Źródło: Cezary Polak, Nie chcę być gwiazdą, „Dziennik”, 27 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ncbgw.htm

O gwiazdach , O myślach , O myśleniu , Sens

„Praca w teatrze to wielomiesięczne przygotowania, żmudne analizowanie postaci, ścisła współpraca z reżyserem i scenografem, cyzelowanie detali. Dlatego właśnie scena jest bazą dla każdego aktora, także filmowego. W filmie aktor rzadko może długo pracować z reżyserem nad budowaniem postaci – ze względów finansowych jest to proces mocno przyspieszony. Inny jest też tryb pracy, bo sceny są realizowane przypadkowo, w zależności od pogody, pory dnia, miejsca akcji. Wymaga to skupienia, podzielnej uwagi i umiejętności szybkiego dostosowania się do zmiennych warunków. Pierwsze role filmowe były dla mnie trudnym doświadczeniem, bo za moich czasów w krakowskiej szkole teatralnej w ogóle nie było zajęć z kamerą. Teraz już są – dzięki profesorowi Jerzemu Stuhrowi.”

Katarzyna Gniewkowska (1962) polska aktorka

Źródło: „Żyjmy Dłużej” nr 6, 1 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/118275.html

O pogodzie , O współpracy

„(…) dzisiaj hierarchia wartości w kinie została zburzona – nikt nie przejmuje się, czy aktor gra dobrze czy źle, mało kto przejmuje się tym, czy zdjęcia są dobre, a reżyser potrafi opowiedzieć historię. Właściwie prawie nikt nie widzi różnicy między amatorszczyzną a zawodowstwem.”

Wiesław Saniewski (1948)

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=45700

O historii , O grach

„Potrafimy [z reżyserem] siebie słuchać, a to jest zdolność kluczowa. Łączy nas sympatia, wrażliwość na podobny typ sztuki i literatury, wspólne poczucie rytmu. Pracując z Pawłem, mam komfort partnerstwa. Jedna osoba uruchamia drugą, dlatego czasami trudno powiedzieć, komu przypisać autorstwo pomysłu. Nie musimy sobie udowadniać swoich racji. Jeżeli nawet ścieramy się po drodze, zawsze podążamy w tym samym kierunku.”

Barbara Hanicka (1952)

Źródło: „Dziennik”, dodatek „Kultura” 2007, nr 109

O literaturze

„Wychowałem się w domu, w którym nierzeczywistość była rzeczywistością. Pewnie dlatego zostałem reżyserem.”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Źródło: wywiad Barbary Hollender, „Rzeczpospolita” nr 273, 2008

O domu , O rzeczywostości

„Z pisaniem muzyki do filmu jest trochę tak, jak z kobietami. Jedne się podobają, inne nie. Jedne się czuje bardziej, drugie mniej. Czyli, przechodząc na język filmowy, albo czuję scenariusz, film, reżysera i wtedy piszę, albo jak mówią Amerykanie, „to nie dla mnie.””

Zbigniew Preisner (1955) kompozytor polski

Nic więcej.
Źródło: Anna Kruszyńska, Katarzyna Butkiewicz-Phuntsok, „Urodziłem się, więc muszę żyć, a żeby żyć, trzeba dużo wytrzymać” – wywiad ze Zbigniewem Preisnerem, meakultura.pl, 3 grudnia 2015 http://www.meakultura.pl/wywiady/urodzilem-sie-wiec-musze-zyc-a-zeby-zyc-trzeba-duzo-wytrzymac-wywiad-ze-zbigniewem-preisnerem-1391

O kobietach

„Nasza kinematografia powinna zmierzać ku temu, aby filmy były jednocześnie oglądane oraz ambitne. Myślę, że idzie jednak ku dobremu. Pokazała to ostatnio chociażby Dorota Kędzierzawska. Dla mnie z kolei reżyserem, który potrafi przyciągnąć publiczność, robiąc jednocześnie rzecz na poziomie i dla szerokiego odbiorcy, jest Wojtek Smarzowski.”

Tomasz Sapryk (1966) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=43970

O myślach , O myśleniu

„Myślę, że wszyscy aktorzy zgodziliby się, że poczucie bezpieczeństwa, zaufanie do reżysera eliminuje całą masę stresów, kompleksów, niepokoju.”

Maja Ostaszewska (1972) aktorka polska

Źródło: „Życie Warszawy”, 12 stycznia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cialojestk.htm

O życiu , O zaufaniu , O myślach , O myśleniu

„Czasami reżyserzy chcą, bym ubrała postaci modnie. Zastanawiam się wtedy, co to znaczy? Czy bohater ma swój charakter czy może, ubierając się modnie, właśnie go traci?”

Dorota Roqueplo (1960)

Źródło: Dominika Bierczyńska, Kostium mówi prawdę o człowieku (wywiad z Dorotą Roqueplo), "Kino", nr 9/2014 (567), wrzesień 2014, s. 42.

O charakterze

„W lecie 1942 roku czołówka nasza [2. Korpusu armii gen. Andersa znajdująca się wówczas w Iranie] została zaproszona do dania przedstawienia dla dworu szacha i jego gości. Byłem wówczas kierownikiem artystycznym czołówki i na tydzień przed przedstawieniem udałem się wraz z mjr. Naimskim, Michałem Tyszkiewiczem i reżyserem Wacławem Radulskim do jednego z pałaców szacha (jest tych pałaców pięć), gdzie we wspaniałych ogrodach oczekiwaliśmy przybycia szefa protokółu (…). I tu wydarzył się niespodziewany, ale śmieszny incydent. Szef protokółu doszedłszy do naszej grupy, zbliżył się do mnie i powiedział po polsku 'A… jak Argonauta… qui pro quo'. Sprawa wkrótce się wyjaśniła. Szef protokołu był przez trzy lata radcą ambasady perskiej w Warszawie i stale odwiedzał teatr Qui Pro Quo, i z miejsca mnie poznawszy, zaprezentował swoją znakomitą pamięć, cytując fragment mojego dialogu z Konradem Tomem.”

Ludwik Lawiński (1887–1971) polski aktor, recytator, reżyser, komik

Źródło: wspomnienia spisane w 1962, cyt. za: culture. pl http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/ludwik-lawinski

O muzyce

„Kiedy pracujesz z jakimkolwiek reżyserem, to ostateczne decyzje zawsze należą do niego i nic na to nie poradzisz. Albo to zaakceptujesz, albo wasze drogi się rozejdą.”

Rafael Yglesias (1954)

Źródło: Scenarzysta Polańskiego: Romanowi się nie odmawia, stopklatka.pl, 17 lipca 2011 http://stopklatka.pl/news/scenarzysta-polanskiego-romanowi-sie-nie-odmawia-149867

O decyzjach

„Twórczość Passendorfera ma także jakiś rachunek braków: reżyser robi filmy szybko, czasem chyba nazbyt szybko, pozostawiając niekiedy motywy niedopracowane. Ale nie chodzi tu przecież o laurki, których nie potrzebuje ta sztuka, skutecznie siebie broniąca. Idzie o rzetelność ocen. Chwalmy ją albo gańmy, ale przecież w kategoriach tych artystycznych wartości ku jakim sama dąży. Inaczej umknie nam z oczu to ciekawe i ważne społecznie zjawisko, jakim jest twórczość Jerzego Passendorfera.”

Jerzy Passendorfer (1923–2003) polski reżyser filmowy

Źródło: Zbigniew Klaczyński, Trudny optymizm, Kino nr 5 (41), 1969, s. 7.

O sztuce , O optymiźmie , O czasie

„(…) w latach 80. grałam ją w telenoweli zatytułowanej „W labiryncie” i kiedy pan Paweł Karpiński, producent i reżyser, zaproponował mi, żebym wróciła jako ta postać tym razem do „Klanu”, to pomyślałam sobie: czy tu ktoś nie zwariował? Ale, jak widać, w serialach jest wszystko możliwe. I tak oto, od pięciu lat trwa nowy, stary żywot Marioli Kaczorek.”

Anna Wojton (1960) polska aktorka

Źródło: Jolanta Majewska, Nowy stary żywot Mariolki, teletydzien.pl, 2 sierpnia 2012 http://www.teletydzien.pl/seriale/klan-692/news-nowy-stary-zywot-mariolki,nId,626205

„Zasady klasycznej dramaturgii nakazują, żeby bohater od początku miał jakiś cel, do którego może dążyć. Mówiąc o większości amerykańskich filmów powiedzielibyśmy – misję, jaką spełnia dzięki dobrej motywacji i silnej woli. Ja, jako reżyser, staram się iść w przeciwną stronę. Moi bohaterowie nie wiedzą, czego chcą. (Czasem mają raczej tylko świadomość tego, czego nie chcą!) Moim zdaniem dzięki temu sytuacje, w których ich obserwujemy, nie są jednoznaczne. Powiedziałbym, że wokół nich jest więcej powietrza, osobliwej wolności.”

Dagur Kári (1973)

Źródło: Anna Bielak, Strach przed lataniem. Dagur Kari dla Stopklatki, 3 lipca 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=78474

O strachu , O motywacji , O wolności , O czasie

„Jestem reżyserem teatralnym. Wycieczki w stronę telewizji to dla mnie wyłącznie przygoda. Nie chciałbym zmienić profesji. Telewizję uważam bowiem za medium „podejrzane”: montaż, ustawienie światła, dobry operator mogą zdziałać cuda. Reżyser zbytnio uzależniony jest od technologii. Kręcenie teatru telewizji to „upiorna” robota. Wszyscy się szalenie spieszą…”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 21 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/promocyjnat.htm

O uzależnieniu

„Z ilością prób nie należy (…) przesadzać – jeśli wszyscy mają równie profesjonalne podejście, cztery, góra pięć tygodni wystarczy. Niektórzy reżyserzy chcą więcej, nie rozumieją, że przedłużanie czasu prób niewiele zmieni.”

Piotr Beczała (1966) polski śpiewak, tenor liryczny

Źródło: Zaśpiewać Hoffmanna, „Ruch Muzyczny” nr 25/12.12, 30 grudnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108492.html

O górach , O czasie

„To wybitny reżyser.”

Rafael Yglesias (1954)

o Romanie Polańskim.
Źródło: Scenarzysta Polańskiego: Romanowi się nie odmawia, stopklatka.pl, 17 lipca 2011 http://stopklatka.pl/news/scenarzysta-polanskiego-romanowi-sie-nie-odmawia-149867

„Wtedy się dubbingowało filmy fabularne, przede wszystkim, dubbingowało się filmy, które miały jakąś wartość nawet jeśli nie była to wartość wielce artystyczna, to wartość na pewno mieli aktorzy, którzy tam grali, wybitni aktorzy, albo jakiś wybitny reżyser który to robił. Teraz wszystko się zmieniło. Filmy są czytane przez lektora albo wyświetlane na dużym ekranie z napisami. Trochę mi tego szkoda. Z jednej strony jest fajnie usłyszeć oryginalny głos tego aktora ale z drugiej strony nie musisz śledzić, tu czytać, tu wyłapywać, tylko też masz do czynienia z dwiema kreacjami: jedną – aktora angielskiego, amerykańskiego czy też francuskiego a drugą – aktora polskiego. W tamtych czasach dubbingowali bardzo wybitni polscy aktorzy – Krzysiek Kolberger był w swoim czasie królem dubbingu i rzeczywiście był w tym wspaniały.”

Barbara Wrzesińska (1938) polska aktorka

Źródło: dubbing.pl, marzec 2012 http://www.dubbing.pl/wywiady/

O czasie , O czytaniu

„Jestem reżyserem usługowym.”

Ludwik Perski (1912–1993) polski reżyser, realizator filmów dokumentalnych.

Źródło: rozmowa z Bogdanem Zagrobą, „Film” 20/1982

„Podczas debiutu na scenie zagrałem jak w amoku, nie do końca wiedząc co się wokół dzieje. Pierwszy dzień na planie filmowym wiązał się z jeszcze większymi emocjami. (…) Znaleźliśmy się z kolegą w hali przy ul. Łąkowej. Najpierw poproszono jego na plan, a ja czekałem w garderobie, która mieściła się na górze hali. Nie mogąc wytrzymać napięcia wyszedłem na podest i spojrzałem w dół. Widok był przerażający. Stłoczona grupa ludzi w jaskrawym świetle olbrzymich reflektorów z dziwnymi długimi kijami otaczała bezradnego człowieka przy tokarce. Po cichu uciekłem z planu. Jednak reżyserowi spodobała się moja robociarska gęba i w końcu zagrałem, ale inną rolę.”

Bogusław Sochnacki (1930–2004) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 27 listopada 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niewal.htm

O ludziach , O czekaniu

„Często pamięć, do której odwoływać się będą reżyserzy, będzie pamięcią samego Starego Teatru, z jego klasycznymi inscenizacjami, scenografiami, rolami.”

Anna R. Burzyńska (1979)

Źródło: Tradycja i profanacja, „Dialog”, nr 12, grudzień 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/153870.html

„Bardzo lubię współpracować z reżyserami. Większość, z którymi miałam okazję pracować tak to właśnie traktowało. Nie lubię natomiast takich sytuacji, kiedy gram, a reżyser nie daje mi żadnych uwag. Może milczy, bo wszystko mu pasuje? Wolę jednak, kiedy kolejny dubel nie jest taki sam. Lubię po prostu współpracę, dyskusję na temat roli. Aktor potrzebuje sygnałów, zarówno takich, że jest dobrze, jak i źle. Prawdą też jest, że na etapie pracy nad rolą lubię wymyślać różne rzeczy, zaczynając już od wyglądu zewnętrznego postaci.”

Olga Frycz (1986) polska aktorka

Źródło: Artur Cichmiński, Kamera zawsze była blisko. Rozmowa z Olgą Frycz, 19 czerwca 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=78063

O wyglądzie , O współpracy

„(…) i tak jako aktorzy jesteśmy tylko trybikiem, który w swoich rękach układają inni: operator, reżyser, scenograf.”

Cate Blanchett (1969) australijska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 10 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cgkd.htm

„To w ogóle jest wyzwanie, nakręcić film, który będzie zabawny od pierwszej do ostatniej sceny. Realizacja komedii to jedno z najcięższych zadań dla reżysera. Ale, co ciekawe, im trudniejszy temat, tym prościej rozbawić widzów. Ponieważ publiczność bardziej nastawia się na emocje. Dlatego uważam, że wyzwania pod wieloma względami ułatwiają pracę.”

Judd Apatow (1967) amerykański scenarzysta i producent filmowy

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Judd Apatow specjalnie dla Stopklatki o „Funny Poeple”, współpracy z Kamińskim i humorze kloacznym, stopklatka.pl, 22 września 2009 https://archiwum.stopklatka.pl/news/judd-apatow-specjalnie-dla-stopklatki-o-funny-poeple-wspolpracy-z-kaminskim-i-humorze-kloacznym-150101,wiecejNewsow,2

O współpracy

„Reżyser jest bezwzględnie szefem całego tego interesu, a rolą operatora jest pomóc mu zrealizować jego wizję.”

Paweł Edelman (1958) polski operator filmowy

Źródło: Czat, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41982

„Potrafi milczeć. Mam wrażenie, że mówi co trzecie zdanie. Jego aktorstwo pozostawia pewien niedosyt. Budzi głód zarówno u widzów, jak i u reżyserów, którzy mają wrażenie, że nie wszystko zostało w nim odkryte.”

Krzysztof Krauze (1953–2014) polski reżyser i scenarzysta filmowy

o Andrzeju Chyrze.
Źródło: „Polityka” 33/06; 19 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/awkl.htm

O głodzie , O wrażeniach

„Reżyser dokumentalista to – według mnie – człowiek, który stara się przybliżyć widzom pewne tematy z życia, do których sam nie mógłby dotrzeć. Zawsze starałem się dostać z kamerą w rejony niedostępne przeciętnemu człowiekowi. Do domu Tadeusza Bairda czy na metę rajdu Monte Carlo. Jako dokumentalista starałem się pobudzić ludzką ciekawość i częściowo ją zaspokoić.”

Ludwik Perski (1912–1993) polski reżyser, realizator filmów dokumentalnych.

Źródło: rozmowa z Bogdanem Zagrobą, „Film” 20/1982

O domu

„Jedyną atrakcję zapowiadały przedłużające się zdjęcia do teatru telewizji, kryminału, przypominającego legendarną „Kobrę”. Aktorzy wyłaniali się z charakteryzatorni w odpowiednich kostiumach, sporo osób było w policyjnych mundurach. Sensację budził aktor z dużą ilością czerwonej farby na głowie, imitującej ranę zadaną ostrym narzędziem. Na razie pił kawę, jakby fakt, że za chwilę wyniosą go na noszach w charakterze zwłok, nie robił na nim wrażenia.
Dopadła go charakteryzatorka, prosząc, by nie czynił szczególnie ekspresyjnych gestów, bo farba, której użyli, nie należy do najlepszych.
– Głupie oszczędności – mruknął poirytowany. – Już i tak parę kropel wleciało mi do filiżanki.
Cała ekipa miotała się po studiu, usiłując przygotować scenę odkrycia morderstwa.
– Co ty tu robisz? – warczał przez zęby reżyser do scenografa. – Po co mu podkładasz pod łeb te papiery? Na gołej podłodze będzie się lepiej kadrowało! I to jeszcze kolorowe gazety? Zwariowałeś?
– Mówiłeś, że ma być interesująco – bronił się wystraszony scenograf. – Patrz, tu są nawet gołe baby.
– Zabierz sobie do domu! Pusta podłoga i to jeszcze brudna!
Z filozoficznym spokojem aktor grający trupa położył się w końcu w wyznaczonym miejscu.
– Błagam, tylko mało dubli – poprosił.”

Marta Węgiel (1960)

Nie będę tak leżał godzinami.
Przypadkowy kadr

O domu , O kawie , O wrażeniach , O charakterze

„Reżyser to człowiek, który potrafi zaaranżować pewien obraz, kształt świata. (…) Reżyseria to wypadkowa pewnych współczynników.”

Jan Rybkowski (1912–1987) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: Danuta Karcz, Opisanie świata, „Kino” nr 6 (204), czerwiec 1984, s. 24.

Obraz

„Kilka razy zdarzyło się, że reżyserzy prosili mnie, bym zagrał w ich filmie. Godziłem się tylko w sytuacji, gdy zdjęcia nie trwały dłużej niż dziesięć dni.”

Patrice Cheraeu (1944–2013) francuski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=19767

„Reżyser szukał dużego faceta i padło na mnie.”

Tomasz Wójtowicz (1953) polski siatkarz

o udziale w filmie Zmruż oczy.
Źródło: Zapis z czatu, 2003. http://czat.gazeta.pl/czat/1,48880,1669302.html

„Myślę, że w ogóle trudniej mi jest w tym zawodzie od początku, z różnych powodów, choćby z tego, że w mojej rodzinie nie ma żadnych korzeni artystycznych, a więc także wsparcia, przetartych szlaków. Nie mam męża reżysera ani producenta, który gwarantowałby mi szerokie kontakty. Nie kończyłam też szkoły łódzkiej czy warszawskiej, które są w centrum dziania się wszystkiego, których profesorowie pomagają w starcie. Wchodziłam w ten zawód bez ułatwień.”

Urszula Grabowska (1976) polska aktorka

Źródło: Rośnie we mnie spokój, „Zwierciadło” nr 3, 11 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/112790.html

O rodzinie , O myślach , O wsparciu , O myśleniu

„Oszukujące banki, niedouczone sekretarki. Oczko wyżej to samo: redakcje, gdzie bezczelnie nie zezwalają na autoryzację, paranoicy, dopisujący swoją wersję Pigmalionów. Nieudani reżyserzy, nie tylko filmowi, ale i własnego życia. Paniusie „ja wiem lepiej”, poskręcani z chorej ambicji młodziankowie. Rodacy!”

Manuela Gretkowska (1964) pisarka polska

Polka

„Robiąc komedię o środowisku filmowym, wystarczy skupić się na przedstawicielach czterech profesji: scenarzysta, producent, reżyser i aktorzy. Szczególnie widowiskowe tarcia mają miejsce w trójkącie producent-reżyser-aktorzy (…).”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13271

„Naprawdę wierzę w to, że trzeba kręcić filmy, które są „wartościowe”. Co nie znaczy, że „wartościowy” film nie może być hollywoodzką superprodukcją – w kinie najistotniejszy jest dobry reżyser i scenariusz.”

Manuel Alberto Claro (1970)

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=25051

„Wielu młodych reżyserów z Azji czy Ameryki Południowej także powołuje się na niego. Dla nich jest autorytetem, przynajmniej w sensie zawodowym.”

Marina Zenovich

o Romanie Polańskim.
Źródło: Mariola Wiktor, W poniedziałek Roman Polański kończy 75 lat, wyborcza.pl, 18 sierpnia 2008 http://wyborcza.pl/1,75475,5598068,W_poniedzialek_Roman_Polanski_konczy_75_lat.html?as=2&startsz=x

Sens

„Reżyser powinien pamiętać o najważniejszym przesłaniu autora i o specyficznej, dominującej atmosferze książki. I powinien zachować umiar w pokazywaniu widzom, do czego to on nie jest zdolny… Nie wolno dopowiadać wszystkiego do końca, trzeba zaufać wyobraźni i dociekliwości widza. Reżyser, tak jak tłumacz, powinien wczuć się w autora, ulec jego wizji, a nie konkurować z nim. To jedna z lekcji i Dumbledore’a, i lwa Aslana: w sztuce, tak jak w całym życiu, pokora jest pierwszą z cnót.”

Andrzej Polkowski (1939–2019)

Źródło: Przemysław Drożdż, Najbardziej cenię ekranizacje trylogii Tolkiena. Andrzej Polkowski specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 21 listopada 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50652

O książkach , O zachowaniu , O zaufaniu

„Aktor w Polsce jest nikim. Na okrągło spotykamy się z dyletantami, amatorami i hochsztaplerami. W szkołach teatralnych uczy się nas, że reżyser jest dowódcą, przywódcą stada. Tymczasem „dowódca” z reguły nie ma pojęcia, co począć na próbach, nie wie, jak pracować z aktorem. Efekt jest taki, że 90 procent rzeczy, nad którymi pracujemy, nie trzyma się kupy. Reżyserów-artystów, dla których spotkanie z drugim człowiekiem, z aktorem, jest naprawdę ważne, mógłbym policzyć na palcach jednej ręki.”

Paweł Królikowski (1961) aktor polski

Źródło: wywiad, 2010 http://film.onet.pl/0,0,1606654,1,596,artykul.html

„Reżyser cały czas pracuje wśród ludzi, natomiast scenarzysta musi pisać w samotności – a mnie odpowiadają oba typy aktywności.”

Piotr Wereśniak (1969)

Źródło: Piotr Wereśniak, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/809/Piotr-Weresniak.html

O ludziach , O samotności , O czasie

„W życiu nie wrócę do teatru. To było masakryczne przeżycie. Wpakowałem się w gówno. W sztuce dla mnie najważniejsza jest wolność, a aktorstwo z wolnością nie ma nic wspólnego. To zniewolenie, pornografia. Robisz tylko to, co każe reżyser. Przeczytałem książkę „Aktor według Kantora” i tam jest to świetnie wytłumaczone. Aktor powinien być traktowany jak manekin i w sztuce ma o tyle znaczenie, o ile dobrze się komponuje na scenie. Śmieszy mnie, że aktorzy nadal myślą, że zmieniają świat, a tak naprawdę nic nie mają do powiedzenia. Ze starszymi aktorami jest inaczej. Oni coś przeżyli, zrozumieli, z nimi można pogadać. Najgorsi są młodzi gówniarze, którym palma odbija.”

Maciej Maleńczuk (1961) polski artysta rockowy, poeta

Źródło: Maciej Maleńczuk – Spowiedź skandalisty http://polki.pl/viva_artykul,10012577,1.html

O świecie , O myślach , O wolności , O myśleniu

„(…) widzowie mają zobaczyć na ekranie nie Charlize Theron, tylko postać, którą gram. Na tym polega moja praca. Aktor w rękach reżysera jest jak czysta karta, którą trzeba zapełnić treścią. Jeśli więc na przykład gram policjantkę, to muszę wyglądać i zachowywać się jak policjantka. Inaczej bohaterka nie byłaby wiarygodna. Wszystko zależy od tego, co jest napisane w scenariuszu.(…) Nigdy nie obdarzam swoich postaci własnymi cechami. Nie chcę. Nawet jeśli nie zawsze zgadzam się z opiniami czy zachowaniem postaci, którą gram. W czasie pracy jednak kompletnie wchodzę w skórę swojej bohaterki. Gdyby było inaczej, gdybym chciała przekazać na ekranie coś osobistego, to nie byłaby to tak naprawdę rola. Grałabym po prostu samą siebie, a reżyser musiałby zmienić imię postaci na Charlize.”

Charlize Theron (1975) aktorka amerykańska

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=45607

O zachowaniu , O czasie

„Dialog pomiędzy artystami a politykami to podstawa. Nie wystarczy powiedzieć: robią cięcia, a to dranie! Trzeba zastanowić się, jak dostarczyć politykom amunicję, czyli argumenty, których mogliby używać na rzecz sztuki. Jeśli sami tego nie zrobimy, nikt nas nie wyręczy. Aktor czy reżyser – każdy musi otworzyć się na to, że efekty jego pracy można zmierzyć. Zachęcałbym wszystkich do rezygnacji z doktrynerstwa na rzecz współpracy.”

Jonathan Mills (1963)

Źródło: Agata Dduszko-Zyglewska, Dwadzieścia pięć tysięcy artystów http://www.dwutygodnik.com/artykul/3832-dwadziescia-piec-tysiecy-artystow.html, Dwutygodnik.com nr 88/2012, sierpień 2012.

O piekle , O współpracy

„Największa, najtrudniejsza rola nie wyczerpuje mnie tak, jak praca z osobami hałaśliwymi, zadufanymi czy niekompetentnymi. Nie mówię tu o debiutantach, którzy mają absolutne prawo uczyć się zawodu, ale na przykład o reżyserach, którzy wrzeszczą, narzucają swój, nie zawsze dobry, gust, albo o partnerach, którzy błyszczą swym nieznośnym gwiazdorstwem. Sama praca jest przecież szczęściem. Człowiek zarabia pieniądze i czuje się potrzebny. Ale aktor to nie malarz, który sam decyduje, co stworzy na płótnie. Dobra atmosfera w zespole to podstawa sukcesu. Pewien serialowy reżyser miał do mnie pretensje, że jestem zbyt spięta, ale chwilę wcześniej powiedział, że musi, za przeproszeniem, nad takim g… nem pracować. To wystarczyło, abym się zablokowała. Nie byłam w stanie o tym zapomnieć i wykrzesać z siebie spontaniczności.”

Bożena Adamek (1952) polska aktorka

Źródło: „TV Sat Magazyn” nr 11/11.2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/62554.html

O pieniądzach , O szczęściu , O sukcesie

„(…) od razu zadałem sobie pytanie, jak ja zagram tego Boga? Reżyser rozwiał moje wątpliwości, mówiąc, że Bogiem jestem już z założenia, teraz mam zagrać człowieka.”

Marcin Perchuć (1973)

Źródło: Zagrał Boga Ojca z ludzką twarzą, „Gazeta Krakowska”, 3 marca 2011 http://www.gazetakrakowska.pl/kultura/375743,zagral-boga-ojca-z-ludzka-twarza,id,t.html

O Bogu , Pytanie

„Wystarczy, że spojrzę w lustro i powspominam. Robiłem któregoś razu film i reżyser powiedział: „Chcę, żebyś wykopał drzwi i obrabował pokerzystów.” Więc zrobiłem to, a potem reżyser był pod wrażeniem i pytał: „Gdzie się uczyłeś aktorstwa?” A ja powiedziałem: „W sklepach Vons, Safeway, Thrifty Mart…””

Danny Trejo (1944) aktor amerykański

zapytany, jak przygotowuje się do roli przestępcy.

O wrażeniach

„Aktorstwo może być fascynującym zajęciem, jeżeli traktuje się je jako pasję, a nie fabrykę do zarabiania pieniędzy. Ale zawód reżysera polega na tworzeniu własnych światów, jest szerszym spojrzeniem na rzeczywistość. Chciałem poopowiadać swoje własne światy.”

Łukasz Garlicki (1977) aktor polski

Źródło: Łukasz Garlicki – w podwójnej roli http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1475:10.html

O świecie , O rzeczywostości

„Przyznaję się bez bicia: lubię, kiedy na planie pracuje dużo kobiet. Czasami wręcz upraszam reżyserów, żeby nadprogramowo zatrudnili jakieś asystentki czy statystki. Dzięki ich obecności atmosfera od razu robi się przyjemniejsza. Wszyscy wiedzą, że trzeba zachowywać się delikatniej i unikać brzydkich słów, no bo przecież panie słuchają.”

Bill Murray (1950) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18304

O kobietach

„Film jest oczywiście projekcją wyobraźni artysty Waldemara Krzystka, np. akcja esbecji, którą oglądamy na ekranie nie miała miejsca, reżyser specjalnie udramatyzował tę historię. Myślę jednak, że jego wizja oddaje prawdę o tamtych czasach. To także fascynujący obraz Dolnego Śląska, Krzystkowi udało się oddać atmosferę braterstwa, jakie było wtedy między ludźmi, oraz poczucie wolności. Zadbał o detale, odtworzył Wrocław z czasów PRL, te duże fiaty, autokary PKS, śnieg leżący na ulicach… W związku z tym, że reżyser żył w tamtych czasach, sam to wszystko przeżył, miał wyczucie, zadbał o to, by w filmie nie było fałszu.”

Józef Pinior (1955) polityk polski

o filmie 80 milionów, przedstawiających kulisy wyjęcia z banku pieniędzy należących do Solidarności.
Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/page,2,title,Oni-wykiwali-SB-Kulisy-spektakularnego-skoku-na-bank,wid,14073810,wiadomosc.html, 12 grudnia 2011

O historii , O myślach , O wolności , O myśleniu

„W sumie dubbing to trudna praca. Aby zagrać, trzeba umieć przede wszystkim dobrze czytać, oprócz tego trzeba mieć dużą bystrość w ogarnięciu spraw technicznych. Stojąc w pomieszczeniu z mikrofonem, mamy przed sobą lampeczkę i tekścik, a przed nosem ekran telewizyjny albo kinowy. Na ekranie tym mamy tzw. time-code, czyli cyferki na dole wskazujące minuty oraz sekundy. Nagrywając coś, musimy wejść równo z time-code'em, patrząc na tekst oraz na kłapnięcia trzeba wypowiedzieć daną kwestię, która znajduje się w tekście. To jest trudne i czasem są jakieś zabawne sceny podczas nagrań, które rozładowują to napięcie i przyczyniają się do lepszej współpracy nagrywającego aktora z reżyserem nagrania.”

Mariusz Czajka (1961) aktor polski

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/czajkamariusz/

O czasie , O czytaniu , O współpracy

„Miałem dylemat. Ciągle nie było ciekawych projektów, w których mógłbym zagrać. Miałem wrażenie, że żaden reżyser nie ma na mnie pomysłu, no i przede wszystkim, że się widocznie nie nadaję. Potem nastał czas epopei narodowych, w których już w ogóle nie byłem brany pod uwagę. Nie za dobrze się poruszam w polskiej klasyce.”

Redbad Klynstra (1969)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 2 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktorno.htm

O wrażeniach , O czasie

„Przypadek życiowy sprawił, że zostałam odkryta przez reżysera Lachmanna, który wydobył moje inne, nowe oblicza, których ani w kinie, ani w telewizji się nie doczekałam. Gdyby nie to spotkanie, Videoteatr 'Poza' pewnie by nie powstał. Kiedy powołaliśmy go do życia, też był eksperymentalny. Dziś ma już ustaloną formę – za pomocą tego samego instrumentarium robimy w nim zawsze co innego. Za każdym razem są to nowe teksty i przedstawienia.”

Jolanta Lothe (1942) aktorka polska

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_lothe_jolanta

O pomocy

„(…) odmawiam współpracy, kiedy czuję, że reżyser uważa, że jeśli nie zagram, to nic się nie stanie. Im bardziej jestem doświadczony, im straszy, tym każde kolejne wyjście na scenę staje się trudniejsze, bo bardziej odpowiedzialne. Już nie mogę sobie pozwolić na nijakość.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Gazeta Wyborcza”, 9 sierpnia 2002

O współpracy

„Dobry operator to człowiek, który razem z reżyserem buduje opowiadaną historię. Zdjęcia, nawet najwspanialsze, robione tylko dla zdjęć, to tragedia. Obraz musi służyć filmowi.”

Paweł Edelman (1958) polski operator filmowy

Źródło: wywiad Barbary Hollender, „Rzeczpospolita”, 10 grudnia 2002

O historii , Obraz

„We Włoszech szkoły filmowe nigdy nie miały dużego znaczenia. Kiedy zaczynałem robić filmy, a miało to miejsce w latach sześćdziesiątych, najbardziej liczyła się kwestia tego, żeby był czysto włoski. Do spełnienia tego postulatu wystarczyło, aby po szkole filmowej byli zarówno aktorzy, jak i technicy. W przypadku reżysera nie miało to żadnego znaczenia.”

Pupi Avati (1938)

Źródło: wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=57636

„Dłuższe związki scenografa z reżyserem mają sens wtedy, gdy potrafią oni znaleźć wspólny trop działania. Jest to chyba jedyna możliwość ukształtowania osobistego stylu. Nie bez przyczyny Strehler, Brook czy Stein związani są przeważnie z jednym scenografem, z którym tworzą swój teatr. Tylko z kolejnych, wspólnych poszukiwań, zwycięstw i klęsk rodzi się coś własnego.”

Ewa Starowieyska (1930–2012)

Źródło: „Teatr” nr 8, 1990, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_starowieyska_ewa

O poszukiwaniu , Sens

„Bezradność reżysera w teatrze to jest już chyba tragedia”

Jolanta Teska (1959)

Źródło: „artPAPIER”, 5 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/janpr.htm

„Zadebiutowałam u Jerzego Stuhra i on mnie niejako naznaczył, co zresztą sam powiedział. Według niego przy filmie najważniejszy jest casting. To 70% sukcesu. Jeśli reżyser dokona już wyboru, nie może w niego wątpić. Mi takie myślenie bardzo pomaga, gdyż dowodzi, że ktoś mnie akceptuje taką, jaka jestem. Oddaje się takiej osobie.”

Roma Gąsiorowska (1981) aktorka polska

Źródło: Artur Cichmiński, Nagroda im. Cybulskiego. Roma Gąsiorowska: Niewinnymi czarodziejami jesteśmy dziś my https://archiwum.stopklatka.pl/news/nagroda-im-cybulskiego-roma-gasiorowska-niewinnymi-czarodziejami-jestesmy-dzis-my-150082, stopklatka.pl, 30 listopada 2009

O myślach , O sukcesie , O myśleniu

„Jak każdy aktor jestem uzależniony od reżyserów.”

Krzysztof Kowalewski (1937) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 stycznia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pogodaw.htm

O uzależnieniu

„W czasach licealnych jeździłem do Krakowa na spektakle Lupy, potem, jak całe moje pokolenie – do TR Warszawa na spektakle Warlikowskiego i Jarzyny. Oczyszczeni Warlikowskiego to dla wielu z nas spektakl formacyjny. Dla mnie jednak najważniejszym twórcą jest włoski reżyser Romeo Castellucci.”

Krzysztof Garbaczewski (1983)

Źródło: Aneta Kyzioł, Ja mogę mówić, „Polityka” nr 5, 1 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/132072.html

„Czego ja nie wyrabiałam, żeby moja mama nie obejrzała tego filmu. „Mamusiu, strata czasu. On ma złą opinię”. Kiedy znalazł się w programie TV, popsułam jej telewizor. Pamiętam pierwsze zdanie reżysera na planie: „Robimy film na Oscara.””

Zofia Czerwińska (1933–2019) polska aktorka

Zrobił, ale chyba na Oskara Langego.
o filmie Odwet.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 15 lipca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dnak.htm

O stracie , O czasie

„Od pierwszych ról zależy bardzo wiele. One mogą aktora zaszufladkować. Więc we mnie reżyserzy dostrzegli dojrzałą, dzielną panienkę z dworu, potem dumną bohaterkę Zaduszek Konwickiego. Tak właśnie powstał mój filmowy image.”

Beata Tyszkiewicz (1938) aktorka polska

Źródło: „TeleRzeczpospolita” nr 2, 30 stycznia 1997

„Czym jest dla mnie kino? Jest to chyba najradykalniejsza forma wędrówki w pewną rzeczywistość, tworzenie fikcyjnej rzeczywistości, ale ta fikcja nie jest jej przeciwieństwem, ona ją wyostrza. (…)
Czy jest to zawód? Oczywiście: robiłem filmy, bo wydawało mi się, że umiem je robić i była to praca, która poza wszystkim tworzyła podstawę mojej egzystencji, nie tylko artystycznej, po prostu fizycznego bytu. Robiąc filmy zarabiałem na życie. O tym artysta niechętnie mówi. Nie wypada przyznawać się do tego, że robi się coś dla pieniędzy. Ładniej brzmi – z potrzeby duszy. A przecież każdy, największy artysta, żyje ze swojej sztuki. (…) prawda jest taka, że zarabianie pieniędzy jest u nas – szczególnie wśród inteligencji – rzeczą wstydliwą. O tym nie wypada mówić w dobrym towarzystwie. Co to znaczy być reżyserem filmowym? Jest to jakaś umiejętność. Umiejętność przekazu własnego świata – innym.”

Jan Rybkowski (1912–1987) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: Danuta Karcz, Opisanie świata, „Kino” nr 6 (204), czerwiec 1984, s. 7.

O życiu , O prawdzie , O duszy , O inteligencji

„Dobry reżyser dubbingowy powinien posiadać zdolność poszukiwania w materiale, który jest dany i w potencjale, który posiada w aktorach. Znajdowania styczności tych elementów, tzn. mówi się, że się obsadza na zasadzie fizycznego podobieństwa. Bardzo często tak jest. Natomiast nie jest to normą. Przy obsadzaniu trzeba pamiętać nie o fizycznym podobieństwie aktora do postaci, którą gra, lecz o tym, co dana postać niesie ze sobą (tutaj się w pełni zgadzam z poglądami mojej matki). Ważne jest to, by reżyser dubbingowy posiadał zdolność akceptacji propozycji, przysłuchiwania i prowadzenia aktora, tzn., żeby aktor miał możliwość wejścia w tę postać a nie, że ja odcisnę swoje piętno i zmuszę do mojej wersji – to nie o to chodzi. Tutaj chodzi o połączenie mojej i jego twórczości. Aktor musi włożyć w swoją rolę kawałeczek siebie, bo inaczej nie ma co grać. To jest dla aktora bardzo trudne zadanie i właśnie reżyser dubbingowy powinien mu w tym pomóc, w miarę swoich możliwości.”

Miriam Aleksandrowicz (1957) polska aktorka i reżyser dubbingu

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/aleksandrowiczmiriam/

O poszukiwaniu , O grach , O matce

„Dostaję propozycje od różnych reżyserów, ale nie wyobrażam sobie, żebym w tej chwili nagle rzucił wszystko i przestał grać House'a. To dla mnie nie tylko przyjemność, ale i źródło utrzymania. Gram tę postać już od sześciu lat, mało który aktor ma w życiu tyle szczęścia. Nie tak dawno słyszałem w radiu rozmowę, z której wynikało, że przeciętny okres zatrudnienia w banku czy firmie ubezpieczeniowej wynosi trzy i pół roku. Trzy i pół roku! Kiedy zaczynałem karierę, do pracy w banku szło się z myślą, że człowiek spędzi w tej instytucji czterdzieści lat, aktorstwo zaś związane było z wielkim ryzykiem. Teraz wszystko się pozmieniało. Aktor ma stabilniejsze zajęcie niż urzędnik z firmy ubezpieczeniowej. Nie chce się wierzyć, ale tak to wygląda. Oczywiście mam świadomość, że serial kiedyś dobiegnie końca i trzeba będzie poszukać sobie innego źródła zarobku. Nic, co dobre, nie trwa wiecznie.”

Hugh Laurie (1959) aktor brytyjski

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61631

O przyjemności , O myślach , O myśleniu

„(…) byłam symbolem nadchodzących czasów. Taka goła i bezwstydna, bardziej zresztą na duszy niż na ciele, podobno zapowiadałam rewolucję obyczajową. Tylko jakoś wcale mi to wtedy do głowy nie przyszło, bo bardzo przeżywałam udział w tym filmie. I pilnowałam, żeby min nie robić, bo ja mam taką ekspresyjną twarz, a reżyserzy nakazują powściągliwość. To trudne.”

Christine Paul-Podlasky (1948) polska aktorka

o roli w filmie Barwy ochronne.
Źródło: „Dziennik Zachodni”, 14 kwietnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/miedzy.htm

O duszy

„(…) reżyser jest od tego, aby kontrolować, czy czegoś nie jest za dużo, czy za mało.”

Przemysław Bluszcz (1970) polski aktor

Źródło: Wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=57536

„Żyje się na pewno inaczej. To jest dla obu narodów wielkie wyzwanie. Obecna sytuacja z pewnością nie sprzyja nacjonalistom i szowinistom po obu stronach. Oczywiście trochę czujemy się wyobcowani. Starsze pokolenie jest w większości dwujęzyczne. Ja będąc Słowakiem, od dzieciństwa czytałem „České Noviny”. To było naturalne. Grałem też w filmach reżyserów czeskich. Dziś słyszę, że młodzi Czesi nie znają języka słowackiego.”

Ladislav Chudík (1924–2015)

o rozdzieleniu Czechosłowacji na dwa państwa.

O czytaniu , O dzieciństwie

„Osoba, która stoi za kamerą, musi być zaangażowana w to, co dzieje się przed obiektywem. Emocjonalność reżysera jest ważna dla jego aktorów. Kiedy jesteś na randce powinieneś zwracać uwagę na drugą osobę, odczuwać fascynację, pozwalać jej mówić – inaczej to nie ma sensu. Na planie jest tak samo.”

Jim Sheridan (1949) reżyser irlandzki

Źródło: Anna Bielak, Śmierć za plecami. Jim Sheridan dla Stopklatki, stopklatka.pl, 5 lipca 2011 http://stopklatka.pl/wywiady/-/6658303,smierc-za-plecami-jim-sheridan-dla-stopklatki

O śmierci , Sens

„Scenografia musi być funkcjonalna i jeżeli taka nie jest, jest zła. Funkcjonalność scenografii w pierwszym rzędzie zależna jest od zdolności projektanta, w następnej zaś fazie musi zależeć od reżysera, który poprowadzeniem aktora (poprowadzeniem w znaczeniu szerszym, nie ograniczającym się jedynie do sytuacji) tłumaczy sens plastycznych założeń scenografa. (…) Zły reżyser lubi scenę zagraconą; łatwiej mu w niej ukryć swoją nieudolność.(…) Pusta scena jest tylko dla bardzo dobrego reżysera i aktora.”

Wojciech Krakowski (1927–1991)

Źródło: „Teatr” 1956, nr 15–16

Sens

„Po pierwsze Matthew rozmawiał ze mną jak z dorosłym i za to go lubię. Mówił do mnie, jak do aktorki, a nie dziecka. Wiedział, że zrobię wszystko, co zechce, że rozumiem, o co mu chodzi i pozwalał mi decydować, czego nie zrobiłby żaden inny reżyser. Mówił: „Najpierw spróbuj tak, a potem spróbuj tak”. Czasami o coś konkretnie prosił, a potem pytał, czy mam inny pomysł, co ja bym zrobiła. Liczył się z moim zdaniem, co jest niezwykłe.”

Chloë Moretz (1997)

Źródło: film. onet. pl http://m.onet.pl/rozrywka/film,65lm9

O dzieciach

„Nie wybrzydzam, bo moim zdaniem aktorstwo niejedno ma imię. Uważam jednak, że bezsprzecznie mam większe predyspozycje do komedii niż do dramatu.
Nigdy nie stawiałem sobie wyzwań typu: „ta rola i żadna inna”. W tym zawodzie istotny jest nie tylko warsztat, ale i warunki zewnętrzne.
Tak więc, nie pretendowałem do ról dramatycznych; chciałem raczej zaistnieć jako aktor charakterystyczny – aktor stricte komediowy.
W ostatnich latach uprawiałem mój zawód nieco bardziej „dyskretnie”. Po długim czasie spędzonym w Anglii, a potem we Włoszech po powrocie nie od razu mogłem wejść w „branżę”. W zasadzie nie było mnie w Polsce ponad 10 lat. Jednak, na podstawie londyńskich doświadczeń wiem już, że niemożliwe może stać się możliwe. Doświadczenia, które tam zdobyłem uodporniły mnie na stres, uczyniły wytrzymałym i przyzwyczaiły do konkurencji, słowem sprawiły, że niczego w moim zawodzie się nie obawiam: ani „cichych dni”, kiedy telefon od reżysera nie dzwoni, ani też podejmowania karkołomnych wyzwań.”

Tadeusz Chudecki (1958) aktor polski

Źródło: Maraton z przeszkodami - rozmowa z Tadeuszem Chudeckim http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1083/Maraton-z-przeszkodami-rozmowa-z-Tadeuszem-Chudeckim.html

O czasie

„(…) nie ma bardziej stresującej sytuacji dla aktora, niż taka kiedy przychodzi na plan i widzi, że reżyser zastanawia się dopiero jak zrealizować daną scenę. Oświetlacze nerwowo palą papierosy, ktoś nieśmiało przypomina, że zaraz zajdzie słońce, a bezradny reżyser sam nie wie, co zrobić. To jest nieprofesjonalne niechlujstwo ponieważ on w ten sposób przerzuca wielką część odpowiedzialności z siebie na aktorów, tylko że później jego na ekranie nie widać. Później mówi się, że to wina aktora, bo źle to zagrał. Dlatego nienawidzę takich sytuacji.”

Mirosław Baka (1963) polski aktor

Źródło: Wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=2521

O słońcu

„Moja mama próbowała kiedyś policzyć wszystkie moje role. Wyszła jakaś ogromna liczba, chyba sześćdziesiąt. Nie brałem oczywiście wszystkiego, ale starałem się przyjmować jak największą liczbę propozycji. Liczy się każda rola, nawet najmniejszy epizod. Młody aktor musi się wykreować, a to wiąże się z ciężką pracą. Poza tym każda wizyta na planie to jest znakomita forma nauki. Ja się nauczyłem zawodu właśnie na planie filmowym. Jeśli się chce być aktorem, to przynajmniej na początku powinno się brać prawie wszystko, żeby zobaczyć, w jakich rolach czujemy się najlepiej, nad czym musimy jeszcze popracować, jak reagują reżyserzy. Te wszystkie umiejętności przychodzą po kolejnych wizytach na planie filmowym.”

Bartosz Obuchowicz (1982) polski aktor

Źródło: wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=5448

O nauce

„Wajda jest niezwykle kreatywnym i otwartym na sugestie reżyserem. To bardzo usprawnia pracę i czyni ją przyjemniejszą.”

Bartosz Prokopowicz (1972)

Źródło: Wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=2667

„Sztuka została napisana w latach 60. i my realizujemy ją dokładnie w tym określonym czasie, to znaczy: kostiumy i muzyka, wystrój wnętrza są z tamtego okresu. Umiejscawiamy ją w tych czasach, w których powstała. Zresztą reżyser, Bogdan Hussakowski, nie lubi uwspółcześniania na siłę.”

Violetta Smolińska (1967)

Źródło: o sztuce Jednego dnia Petera Nicholsa.

O sztuce , O muzyce , O sile , O czasie

„Na miano znakomitego reżysera trzeba długo pracować. Ja już jestem za stary. Raczej zostanę przy swoim głównym zawodzie. Dlatego uspokajam kolegów reżyserów – nie będę konkurencją.”

Cezary Harasimowicz (1955) polski scenarzysta i dramaturg

o planowanym debiucie reżyserskim.
Źródło: Wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=60760

„Swoich kumpli bronią też baronowie mediów i popkultury w Polsce. Próbując wmówić wszystkim, że stanowić powinni nietykalną, postawioną ponad prawem i osądem publicznym kastę. Ostatnio np. zażądali uczczenia pamięci Jerzego Kosińskiego, prekursora Grossa, który oskarżał niby-autobiograficznymi kłamstwami polskich chłopów o bestialstwo wobec Żydów w czasie II wojny światowej. Kosiński na opluwaniu Polski zrobił malowaną karierę. Dziś mamy zaliczyć go do polskiego Panteonu. Bo był znany i drukowany. Dokładnie to samo z Romanem Polańskim. Wyznaczeni do roli autorytetów medialnych znani i szanowani oburzają się, jak można wybitnego, światowej sławy reżysera oskarżać o cokolwiek. Jak można przypominać, że uciekł przed wymiarem sprawiedliwości. Jedna ze znanych aktorek broniąc Polańskiego, posunęła się nawet do pegeerowskich rozważań o tym, czy można zgwałcić prostytutkę. Polańskiemu, według znanych i szanowanych kumpli, pozycja „znanego i szanowanego” ma dawać immunitet. Liberalno-lewicowe elity oburzają się, gdy motłoch nie uznaje ich nieformalnego immunitetu. Pozycja i pieniądze zawsze chroniły przed odpowiedzialnością za występki. Kumple żądają dziś, by z definicji raz na zawsze uznać ich za nietykalnych.”

Robert Tekieli (1961) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Słoneczniki na asfalcie, „Gazeta Polska”, 15 czerwca 2011

O pieniądzach , O wojnie , O kłamstwie , O sprawiedliwości

„A cóż ja miałem do gadania? Córka wychowała się w domu, gdzie ojciec – aktor, matka – aktorka, wujek – aktor i reżyser, ciocia – aktorka. Nie mówiąc o znajomych. Ale zadziwiła mnie, bo obserwując ją, nie myślałem, że będzie chciała zostać w tym zawodzie. W tej chwili jest właśnie absolwentką warszawskiej AT. Do krakowskiej PWST nie została przyjęta i po roku dostała się do AT. Nie skomentuję tego.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

odpowiedź na pytanie, dlaczego zgodził się, żeby córka została aktorką.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 22 czerwca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/osmz.htm

O domu , O matce , O myślach , O córce

„(…) na tym polega praca aktora z reżyserem, że każdy sugeruje, rozmawia się i wybiera coś z tych rozmów.”

Agata Buzek (1976) polska aktorka i modelka, córka Jerzego

Źródło: Łukasz Wasilewski, Agata Buzek o Andrzeju Wajdzie, nowym, oryginalnym Papkinie i polskiej kinematografii, 27 września 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=10962