Cytaty na temat pułkownik (63 cytatów)

„Jeden z przybyłych z emirem wodzów, stary, siwy jegomość o długich włosach, spytał któregoś z oficerów Hindusów:
– Powiedz mi, jakiemi środkami osiągacie takie cuda?
– Wydano rozkazy i spełniono je! – odrzekł oficer krótko.
– Jakto? Czyż i zwierzęta rozumieją rozkazy?
– Są równie, jak ludzie, posłuszne! Muł, koń, słoń i wół są powolne przewodnikom, przewodnik słucha sierżanta, sierżant porucznika, porucznik kapitana, kapitan majora, major pułkownika, pułkownik brygadjera, który ma pod rozkazami trzy pułki, brygadjer generała, ten zaś słucha wicekróla, który jest sługą cesarzowej Indyj. To cała tajemnica!
– Inaczej jest u nas w Afganistanie! – rzekł wódz azjatycki – Tam każdy pełni jeno własną wolę.
– Dlatego to – odparł oficer, pokręcając wąsa – emir wasz, którego słuchać nie chcecie, przybywa po rozkazy do naszego wicekróla.”

Rudyard Kipling książka Księga dżungli

Księga dżungli
Źródło: W służbie królowej, s. 252.

O ludziach , O tajemnicy , O zwierzętach , Koń

„Gdybym miał władzę, oparłbym się na wojsku. Zebrałbym grupę trzydziestolatków, pułkowników, którzy dowodzili już batalionami. Powiedziałbym: urodziłeś się w Wałbrzychu, będziesz wojewodą w Suwałkach, za pół roku melduj mi o efektach. Byłby wreszcie ład i spokój. Za niewykonanie rozkazu w wojsku jest kula w łeb.”

Stanisław Skalski (1915–2004) lotnik polski, generał

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 października 1993

„W sztabie obrony Lwowa – w tym samym budynku na Pl. Bernardyńskim – coś się zmieniło! Nie mury i nie szyby w oknach, wciąż całe mimo nalotów i bombardowania artyleryjskiego. I nie ludzie, wciąż ci sami. Więc co? W powietrzu jakieś bezmierne przygnębienie. Nie ciekawi meldunku o bitwie trzydniowej o wzgórza nad Lwowem, zakończonej przed godziną pełnym sukcesem. Coś się stało, co przekracza zwyczajne triumfy lub niepowodzenia codziennego życia żołnierskiego na wojnie. Gen. Langner z pułkownikiem Rakowskim, szefem sztabu gen. Sosnkowskiego, który pozostał we Lwowie, proszą mnie do gabinetu dowódcy. (…) W nocy z 16 na 17 września Sowiety przekroczyły granicę polską. Zamiar niewiadomy.”

Stanisław Maczek (1892–1994) generał polski

o obronie Lwowa w 1939.
Źródło: Stanisław Maczek, Od podwody do czołga. Wspomnienia wojenne 1918-1945, wydawnictwo Ossolineum, Wrocław - Warszawa - Kraków 1990. s. 79–80.

Niepowodzenie , O wojnie , O ludziach , O sukcesie

„Jeżeli pan mówi dzisiaj, że pułkownik Kukliński był postacią kontrowersyjną, dlatego że walczył z totalitarnym systemem, i w związku z tym zadajemy pytanie: pułkownik Kukliński – bohater czy zdrajca?, to równie dobrze możemy zapytać o „Solidarność”. „Solidarność” również, tak jak pułkownik Kukliński, walczyła z totalitarnym systemem. I co? Zadamy pytanie: „Solidarność” – bohaterowie czy zdrajcy? Jan Paweł II – bohater czy zdrajca? Tak? Do tego będziemy dążyć w polskiej Izbie?”

Patryk Jaki (1985) polski polityk

podczas debaty o poselskim projekcie uchwały w sprawie upamiętnienia pułkownika Ryszarda Kuklińskiego.

Pytanie

„Szefowie Amesa wiedzieli, że jest on pijaczyną i że wykorzystuje tajne lokale CIA do uprawiania przygodnego seksu. W każdym innym zawodzie, w każdym innym przedsiębiorstwie, w każdej fabryce czy w banku, takiego typa wywalono by na depnięty pysk, a już z pewnością by nie awansowano, tymczasem Amesowi powierzono Sekcję Rosyjską kontrwywiadu CIA! Gdy FBI zauważyło, to był 1986, iż Ames spotyka się po kryjomu z rosyjskim dyplomatą - dyrektoriat CIA zignorował ten meldunek. Gdy cztery lata później pewna pracownica Agencji zwróciła swym szefom uwagę, że Ames szasta podejrzanie gotówką - zignorowano i ten fakt! Czy pan wie, pułkowniku, że włoska policja znalazła Amesa pijaniusieńkiego w rzymskim rynsztoku, z tajnymi dokumentami, które targał balując? I mimo tego zezwolono mu dalej kierować Działem Rosyjskim! Czy w KGB możliwa byłaby taka heca, taka gangrena głównej służby mocarstwa, panie pułkowniku?”

Aldrich Ames (1941) amerykański agent CIA, szpiegujący dla ZSRR

O seksie

„Kombatanci cudzoziemscy nadużywają bezustannie zagwarantowanej im bezkarności i tolerancji. Włosi szczególnie wyrobili sobie taką pozycję, że policja pozostawia ich w spokoju w każdym przypadku dla uniknięcia większych szkód. I bezczynnie przypatruje się ich krwawym bijatykom; znosi ich codzienne obelgi. Ci ludzie, wulgarni i okrutni, nawykli do awanturniczego życia, wiodą niemoralny tryb życia i nie uznają żadnej władzy poza autorytetem ich szefa – pułkownika Garibaldiego.”

Tomás de Iriarte (1750–1791)

Memorias
Źródło: Tomasz Wituch, Garibaldi, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź, 1983, s. 85.

O ludziach

„W moim głębokim przekonaniu Wacław Lipiński winien przejść do historii polskiej jako bohater narodowy. Jego postawa na procesie była unikatem za żelazną kurtyną. Nikt nie zdobył się na taką postawę. Jeden tylko pułkownik Lipiński. Ten fakt wystarczy na wyniesienie go na cokół historycznego pomnika (…). Jego walka, jego ostatnie pole działania, to nie było właściwie żadne pole, to było trzęsawisko po pas, krepujące ruchy prowokacje, zdrady, oszczerstwa, podłości poprzez które usiłował przerzucić kładkę wolnej myśli ku wolnej Polsce. Wysiłek absolutnie nadludzki.”

Wacław Lipiński (historyk) (1896–1949)

O Wacławie Lipińskim
Źródło: Józef Mackiewicz, Spotkanie z Lipińskim, „Lwów i Wilno” nr 116, 1947

O zdradzie , O historii , O myślach , O wysiłku

„Padło tej nocy z rąk powstańców sześciu generałów polskich (Stanisław Potocki, Józef Nowicki, Ignacy Blumer, Maurycy Hauke, Stanisław Trębicki i Tomasz Siemiątkowski) oraz pułkownik Filip Meciszewski. Tylko Nowickiego można uznać za ofiarę przypadku, gdyż zginął wskutek fonetycznego podobieństwa nazwiska do znienawidzonego generała Lewickiego. Hauke i Blumer zapłacili życiem za całą swoją piętnastoletnią konduitę przedpowstaniową. Siemiątkowski na równi z Potockim organizował tłumienie powstania i świadomie wybrał śmierć zamiast przejścia na stronę narodową. Utalentowany generał Trębicki nie chciał „złamać przysięgi” złożonej Mikołajowi I; powinność wobec „najjaśniejszego pana”, całą świadomością przełożył ponad obowiązek wobec Ojczyzny. Meciszewski strzelał do podchorążych z pistoletu.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Szanse powstania listopadowego
Źródło: s. 14

O śmierci , O ojczyźnie

„Powstanie Warszawskie zorganizowane, podjęte i prowadzone przez generałów i pułkowników, było – jak mało która bitwa – dziełem dwudziestolatków, ich sprawą, ich czynem, ich wielką życiową przygodą. Przyjęli je oni za własne i nasycili sobą, nadając mu ten kształt i tę atmosferę, którą znamy z tysięcznych przekazów: z pamiętników i wspomnień, piosenek i wierszy, z całej powstańczej literatury. Zawdzięczało im powstanie nie tylko atmosferę. Zawdzięczało także swoje uporczywe trwanie, aż do ostatecznego wyczerpania się możliwości walki, pomimo braku broni, zaopatrzenia i żywności. Oni spowodowali, że ta często do rzezi podobna walka zachowała się w pamięci społecznej nie tylko jako koszmar, ale także jako wielki i piękny zryw młodzieży, wspartej przez przytłaczającą większość ludności stolicy. Bo także jest prawdą, i to prawdą nie do podważenia, że wszędzie tam, gdzie powstanie nabrało charakteru walki nie pozbawionej szans powodzenia, gdzie trwało nieco dłużej i nie zaczynało się od rzezi, jak na Ochocie i Woli, zaakceptowane zostało przez ogół warszawiaków. I dlatego dzień 1 sierpnia gromadzi dziś na cmentarzu wojskowym w Warszawie, tak jak gromadził przez tyle lat, tłumy nie tylko byłych żołnierzy powstania, ale także ogromne rzesze tych, którzy przeżyli je nie na barykadzie i nie z bronią w ręku. Obok tych, którzy stracili wtedy swoich najbliższych, przychodzą tu co rok tacy, którzy nie mają nikogo ze swoich na tym cmentarzu. Powstanie bowiem było sprawą nie jakiejś garstki szaleńców, którzy wydali miasto na łup pożarów i pod kule żołdaków, lecz było i jest sprawą ludu Warszawy, który podobnie jak ci chłopcy i te dziewczęta w opaskach, przyjął je za swoje własne.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 119–120

O ludziach , O młodzieży , O zachowaniu , O literaturze

„Powstanie listopadowe zastało w służbie czynnej w wojsku polskim pięciu generałów broni, siedmiu generałów dywizji i dwudziestu trzech generałów brygady. Otóż z tej liczby dwóch generałów broni poległo wskutek swej wiernopoddańczej postawy w noc listopadową (Hauke, Potocki), dwóch stawiło się natychmiast w Petersburgu i zadeklarowało swą lojalność wobec cara (Rożniecki, Wincenty Krasiński), jeden (Izydor Krasiński) pozostał w Warszawie, nie brał jednak udziału w żadnych poważniejszych pracach czy działaniach powstańczych, a po kapitulacji Warszawy poddał się dobrowolnie Paskiewiczowi. Spośród generałów dywizji jeden (Kossecki) stawił się również natychmiast w Petersburgu, czterech pozostało zupełnie bezczynnych z powodu zgłoszonej dymisji lub swoich specjalnych starań, a tylko dwóch wzięło udział w powstaniu (Kicki, Krukowiecki). Czterech generałów brygady poległo w noc listopadową z rąk podchorążych, jeden walczył czynnie po stronie rosyjskiej (książę Wirtemberski), zdymisjonowanych było dziewięciu, bezczynnych przez cały czas wojny dwóch, a tylko siedmiu wzięło jakikolwiek udział w powstaniu. Wśród pułkowników, podpułkowników i majorów sentymenty polityczne z natury rzeczy były podobne do dominujących w środowisku generałów.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Szanse powstania listopadowego
Źródło: s. 10–11

O wojnie , O naturze , O czasie , O nocy

„Pan Wojciech Jaruzelski – niestety, jeszcze generał – zadał kiedyś pytanie: Jeżeli pułkownik Ryszard Kukliński jest bohaterem, to kim my jesteśmy? I odpowiedź musi być jasna. Jeżeli człowiek staje przed dylematem, tak mówił również pułkownik Kukliński, czy wybrać służbę własnemu narodowi, czy czerwonemu imperium, to odpowiedź jest jasna. I ta odpowiedź musi tu paść. Ci, którzy służyli czerwonemu imperium, to zdrajcy. I wstyd, że z tej mównicy musimy odkrywać to 25 lat po upadku komunizmu. Wstyd, że tego wcześniej nie potrafiliśmy rozliczyć.”

Bartosz Kownacki (1979) polski polityk

podczas debaty o poselskim projekcie uchwały w sprawie upamiętnienia pułkownika Ryszarda Kuklińskiego.
Źródło: www.sejm.gov.pl http://www.sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=61&dzien=2&wyp=76&type=A&symbol=WYPOWIEDZ_POSLA&id=191, 20 lutego 2014.

Pytanie

„Urodziłem się w kraju, w którym, jak w prawie całej Ameryce, praktykowano magię, a czarownicy porozumiewali się z niewidzialnymi mocami. Tajemnice tubylców nie zniknęły wraz z przybyciem konkwistadorów. Co więcej, katolicyzm rozpowszechnił w koloniach praktyki przywoływania tajemnych sił, demonizm czy rzucanie uroku. W mieście, w którym przeżyłem moje pierwsze lata, mówiło się, dobrze to pamiętam, o diabolicznych zjawach, upiorach i duchach, jak o czymś zupełnie normalnym. W pewnej ubogiej rodzinie, która sąsiadowała z nami, zdarzyło się na przykład, że pewnemu młodemu człowiekowi objawił się duch jakiegoś hiszpańskiego pułkownika i wyjawił mu, gdzie na podwórku zakopany jest skarb. Wprawdzie młodzieniec umarł z przerażenia, jednak jego rodzina nagle się wzbogaciła i pozostaje zamożna aż do dziś. Jednemu biskupowi ukazał się inny biskup, aby wskazać mu miejsce, gdzie znajduje się pewien dokument zagubiony w archiwum katedry. Kiedyś diabeł porwał kobietę przez okno domu, który dobrze znam. Moja babka zapewniała mnie, że nocą krąży po okolicy straszliwy mnich bez głowy oraz włochata i ogromna łapa, która błąka się samotna jak jakiś pająk z piekła rodem.”

Rubén Darío (1867–1916)

Źródło: opowiadanie Larwa, cyt. za: Tomasz Pindel, Leksykon… http://katedra.nast.pl/artykul/5133/Leksykon-hispanofantastyczny-1/, op. cit.

O kobietach , O tajemnicy , O rodzinie , O domu

„A oto nagle: któż to kroczy?
Tłum frankensteinów widzą oczy.
Łapska ogromne, móżdżek – tyci.
To nowa rasa jest – zomici,
wyhodowana w jednym celu:
by wszystkich bili w PRL-u.
Toteż łomoczą tak, jak leci:
chromych, kobiety, starców, dzieci,
a nawet mimo strasznych krzyków
sprali dwie żony pułkowników.”

Janusz Szpotański (1929–2001) satyryk i poeta polski, działacz opozycji w PRL

O kobietach , O dzieciach

„Strzępek nerwów, dosłownie wrak człowieka.(…) Ja się nie dziwię, że pułkownik musiał z panem wysłać do mnie cywila. Bo pan by mi udowodnił, że zaraz wygra wojnę, dowodząc kompanią kucharzy.”

Andrzej Ziemiański (1960) polski pisarz

Ucieczka z Festung Breslau
Źródło: s. 143

„A był to człowiek, który nigdy nie stracił wiary w Polskę. Nieodrodny syn ludu polskiego – w najcięższych chwilach zacinał zęby i gdy innych ogarniało zwątpienie, on walczył dalej z przeciwnościami losu. Zaznał nieraz goryczy klęski. Podczas kampanii wrześniowej dowodził 82 Syberyjskim Pułkiem Strzelców, który się szczególnie odznaczył podczas obrony twierdzy w Modlinie. Twierdza uległa przemocy wroga, ale ówczesny pułkownik Chruściel nie uległ. Zaraz po ustaniu walki jawnej – przeszedł do walki z podziemia i objąwszy w kwietniu roku 1941 komendę Okręgu Warszawskiego AK – stworzył największą i najsprawniejszą machinę bojową konspiracji. Gdy powstanie upadło i rozpacz zakradała się do niejednego serca, generał Monter miał do powiedzenia swym żołnierzom w ostatnim rozkazie tylko słowa godne i męskie. Monter nigdy nie uznawał się za pokonanego przez żadnego nieprzyjaciela. Gdy po latach okupacji niemieckiej nastał okres nowej niewoli: uzależnienia Polski od Rosji, Generał, wówczas zastępca szefa sztabu Polskich Sił Zbrojnych w Londynie, a niebawem inspektor PKPR – czuwał nad zabezpieczeniem doli mas żołnierskich na obczyźnie w ramach Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Za to właśnie narzucony Krajowi rząd odebrał mu obywatelstwo polskie. Ale nikt nie może mu odebrać poczesnego miejsca, które zajmuje w naszej historii.”

Antoni Chruściel (1895–1960) generał polski

kpt. Andrzej Pomian w przemówieniu nad grobem „Montera” w imieniu żołnierzy Armii Krajowej, Waszyngton, 2 grudnia 1960.
Źródło: Andrzej Krzysztof Kunert, Komendant Podziemnej Warszawy. Generał Monter Antoni Chruściel, Świat Książki, Warszawa 2012, s. 362–364

O losie , O ludziach , O książkach , O świecie

„Pułkowniku, jeżeli zamierza pan umierać, to lepiej teraz, gdy łatwo będzie pana zastąpić, aniżeli na początku bitwy, bo jak pan wie, wtedy z wymianą trudniej.”

Bernard Law Montgomery (1887–1976) marszałek brytyjski

do pułkownika, który tłumaczył się lekarzowi, że może go zabić zarządzony przez Montgomery’ego cotygodniowy bieg na siedem mil.
Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), Wiek XX w źródłach, op. cit., s. 243.

O wieku

„To była Wielkanoc i wtedy wsadzono Żydów, żydowskich piekarzy. Siedzieliśmy z tymi piekarzami. To była duża cela. Wywołał nas i powiada nam na korytarzu: „panowie, pan pułkownik Wieniawa-Długoszowski przysłał dla panów trochę prowiantów”. Te prowianty to były dwie olbrzymie torby od Hirszfelda. Dwa litry wódki z białą główką, kawiory itd. „No, ale gdzie ja panów z tym posadzę”. I wpuścił nas do celi, gdzie przykuty do ściany siedział słynny wtedy bandyta, który zabił jakąś rodzinę. „Ja panom dam ten prowiant, ale pod warunkiem, że z nim się nie podzielicie. Jemu nie wolno: kryminalista, bandyta.””

Aleksander Wat (1900–1967) polski poeta i prozaik

Więc odmówiliśmy, poskrobał się w głowę i jakoś znalazł dla nas pustą celę.
wspominając odsiadkę w sanacyjnym więzieniu.
Mój wiek. Pamiętnik mówiony

O rodzinie

„Gdy człowiek uważnie przejrzy dziennik, ma wrażenie, że życie wszędzie na świecie jest serią niezasłużonych nieszczęść… To, co dzieje się poza tym, jest tak podrzędne, że w codziennych gazetach nie zasługuje na wzmiankę. Nigdy na przykład nie przeczytałem, że Mária X., bezgranicznie szczęśliwa szła na targ, śpiewając, albo że pułkownik Z. był w doskonałym nastroju przez cały dzień. Jakby to w ogóle nie było ważne. To, o czy warto mówić, to kurek od gazu, tramwaj, siekiera, ogień, woda, spustoszenie. To, że cierpimy. Że cierpimy niewinnie. Pouczająca to rzecz od czasu do czasu poczytać sobie wiadomości dnia. Uspokoiłem się, gdy pomyślałem, że przecież coś mnie łączy z ludźmi, z każdym człowiekiem, bo wszyscy cierpią, bo ja też cierpię.”

Sándor Márai (1900–1989) pisarz węgierski

Pierwsza miłość

O życiu , O nieszczęściu , O wrażeniach , O cierpieniu

„Paragwajski pułkownik się nie poddaje.”

Juan Francisco Solano López

wypowiedziane przed śmiercią.
Źródło: Jarosław Wojtczak, Wojna paragwajska 1864–1870 Warszawa, Bellona, 2011, s. 261.

O śmierci , O wojnie

„Generał Bolesław Wieniawa-Długoszowski, były pułkownik”

Bolesław Wieniawa-Długoszowski (1881–1942) polski generał i dyplomata

wizytówki o takiej treści nakazał Wieniawa wydrukować dla przyjaciół po otrzymaniu nominacji generalskiej, do której nie był jednak przychylnie nastawiony.

„Symbolem III Rzeczpospolitej nie jest ani Tadeusz Mazowiecki, ani Lech Wałęsa lecz pan pułkownik Służby Bezpieczeństwa Lesiak.”

Jan Parys (1950)

komentując rozpoczęty 20 września 2006 proces b. oficera SB i UOP Jana Lesiaka, któremu zarzuca się inwigilację opozycji politycznej na początku lat 90. W procesie Parys występuje jako oskarżyciel posiłkowy.
Źródło: TVN24

„Wśród rodziców i krewnych znanych postaci dziennikarstwa III RP są: szef Głównego Zarządu Politycznego LWP, dowódca KBW, pułkownik UB, oficer II oddziału (wywiad) Sztabu Generalnego WP, członek KC PZPR, współzałożycielka i dziennikarka „Trybuny Ludu”, działacze KPP w okresie międzywojennym oraz tajni współpracownicy służb cywilnych i wojskowych. Dzieci tych wszystkich osób dobrze się znają, często ze sobą współpracują, tworzą silnie zintegrowane środowisko wpływu na bieg spraw w Polsce.”

Andrzej Zybertowicz (1954) socjolog polski

Źródło: Ojca się nie wybiera. Ale naród może wybrać swoje elity, „Gazeta Polska”, 16 listopada 2011.

O dzieciach , O ludziach , O rodzicach

„Ramfis, pełniący najwyższe funkcje w armii dominikańskiej, przybył do Stanów, by studiować w szkole sztabu generalnego. Spędzał jednak swój czas głównie w Hollywood, otoczony atmosferą nieustannych skandali, lub na pokładzie swego jachtu z osiemdziesięcioosobową załogą i własną orkiestrą jazzową. Do głośniejszych romansów Ramfisa należała zażyła znajomość ze znaną aktorką Kim Novak i Zsa Zsa Gabor, która otrzymała od niego specjalnie zamówiony model mercedesa oraz futro szynszylowe wartości osiemnastu tysięcy dolarów. Tak hojne podarunki dla licznych przyjaciółek nie należały do wyjątków i ogółem, w czasie swego pobytu w Stanach, młody Rafael Trujillo stracił ponad milion dolarów. Komisja egzaminacyjna wyższej szkoły sztabu generalnego nie wydała Ramfisowi dyplomu ukończenia akademii. Rozgniewany tym dyktator mianował go generałem-pułkownikiem, a więc pierwszym marszałkiem armii, po którym to stopni następny jest tytuł generalissimusa. Ramfis dziedziczy po ojcu majątek obliczany na miliard dolarów.”

Ramfis Trujillo (1929–1969)

O czasie

„Oh, nie było widoka tak dziwnego i strasznego,
Jak widzieć pułkownika Burnaby walkom związanego;
Wrogów swych mieczem okrutnie bił,
Aż mu w szyjną tętnicę ktoś dzidę wbił.”

William McGonagall (1825–1902)

bitwa pod Abu-Klea 17 stycznia 1885, podczas której poległ podróżnik i wojskowy brytyjski, Frederick Gustavus Burnaby (1842–1885).
Wiersze
Źródło: Najlepsze, najgorsze, najbardziej niezwykłe http://niniwa2.cba.pl/naj_na_naj.htm

O walce

„Premier Miller broni się słowami „dobry terrorysta, to martwy terrorysta”, świadomie lub nie parafrazując amerykańskiego generała Sheridana, który podczas pacyfikowania buntu Czejenów zmienił Rules of Engagement, przewidujące oszczędzanie kobiet i dzieci. Uznał, że to za bardzo spowalnia operację i polecił swojemu podwładnemu, pułkownikowi Custerowi zabijanie wszystkich jak leci.”

Wojciech Orliński (1969) polski dzienikarz

Źródło: Dobry Miller to Miller Lite, blog Wojciecha Orlińskiego, 5 kwietnia 2012 http://wo.blox.pl/2012/04/Dobry-Miller-to-Miller-Lite.html

O kobietach , O dzieciach

„Każdy w jakiś sposób się zabezpiecza, pułkowniku. Jeśli podejmujemy ryzyko, wiemy, na co się narażamy. Kiedy nie udaje się, to dlatego, że czegoś nie przewidzieliśmy, że coś leżało poza naszymi możliwościami.”

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

Postać: doktor
Szarańcza

„A gdybym był emerytowanym pułkownikiem SB, napisałbym: Drodzy towarzysze z AWS! Ze szczerego serca gratuluję Wam, że nadszedł czas opamiętania. (…) Mam nadzieję, że już wkrótce ofiarni pracownicy Urzędu Kontroli Prasy powrócą na stanowiska. Ale na tym nie można poprzestać. Musimy odbudować bohaterską Służbę Bezpieczeństwa.”

Lesław Maleszka (1952) dziennikarz polski

Źródło: Porno jest git, „Gazeta Wyborcza”, 18 stycznia 2000

O czasie , Serce

„Una zawsze wydaje się cieszyć, że mnie widzi, chociaż jestem mały i brzydki. (Mój wzrost to problem dla żołnierza, chociaż przy mojej randze nie tak bardzo, ale brzydota… To dlatego potrafię rozpoznać swoich synów… obaj są niscy i brzydcy. Szkoda. Ale mimo wszystko dałem sobie radę, doszedłem aż do stopnia pułkownika).”

Carol Emshwiller (1921–2019)

Chłopcy

O problemach

„Jestem w tej grupie 30 proc. naszego społeczeństwa, które uważa, że płk. Ryszard Kukliński był zdrajcą. (…) Po pierwsze, był żołnierzem, po drugie, składał przysięgę, po trzecie, chodził w mundurze, po czwarte, przekazywał Amerykanom informacje, które dotyczyły nie, jak twierdzą Amerykanie i jak twierdził to pan pułkownik Kukliński, informacji na temat Układu Warszawskiego i Związku Radzieckiego, ale przekazywał informacje na temat polskich sił zbrojnych, polskiego systemu obronnego, również informacje na temat mobilizacji sił zbrojnych, wyprowadzania jednostek w miejsca mobilizacyjne, a więc wszystko to, co z punktu widzenia potencjalnego konfliktu, szczególnie w okresie zimnej wojny było bardzo istotne.”

Marek Dukaczewski (1952) generał polski

Źródło: Gen. Dukaczewski: Uważam, że płk Kukliński był zdrajcą. Nie wierzę, żeby USA wtedy nas obroniły http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,15415156,Gen__Dukaczewski__Uwazam__ze_plk_Kuklinski_byl_zdrajca_.html, gazeta.pl, 7 lutego 2014.

O wojnie

„Wojna wybuchła i Niemcy wkroczyli do Warszawy. Gdybym nie wyszedł z miasta wraz z moimi kolegami na rozkaz pułkownika Umiastowskiego, zapłaciłbym życie za moją śmiałość. Po zdobyciu Warszawy hitlerowcy byli w moim mieszkaniu, wypytując się, gdzie jestem i kiedy wracam. To samo zresztą było w Wilnie, gdzie się znalazłem wraz z innymi uciekinierami i gdzie przez cały czas okupacji mnie poszukiwano. Ostatnio zatem rolą, którą grałem w Warszawie w roku 1939 była postać Hitlera, fotosom którego w moim wykonaniu przyglądali się Niemcy po zdobyciu Warszawy, stojąc na ulicy przed poprzestrzelanymi gablotami teatrzyku „Ali Baba.””

Ludwik Sempoliński (1899–1981) polski aktor

Źródło: Wielcy artyści małych scen, wyd. Czytelnik, Warszawa 1968.

O życiu , O wojnie , O poszukiwaniu , O czasie

„Po tym jak w końcu rzuciła się do ucieczki, zauważyłem, że przygryzłem dolną wargę. Pod wpływem stresu często to robię. Muszę uważać. Kiedy jest się pułkownikiem, trochę głupio, jak ktoś cię przyłapie z krwią na brodzie.”

Carol Emshwiller (1921–2019)

Chłopcy

„Pułkowniku Iwanow, rozkazuję wam całe lato chodzić w papasze.”

Rodion Malinowski (1898–1967) marszałek ZSRR

wg anegdoty jest to odpowiedź, jaką dał pewnemu bardzo ambitnemu, chętnemu do awansu pułkownikowi, który w liście do marszałka Malinowskiego skarżył się, że latem, gdy nie nosił przysługującej pułkownikom i generałom sowieckiej armii papachy, nie widać, iż jest pułkownikiem – Gdybym chociaż miał na spodniach generalskie lampasy… Wtedy co innego…
Źródło: Wiktor Suworow, Alfabet Suworowa, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2014, ISBN 9788378186427, s. 144.

O domu , O lecie

„Radosław Markowski nie jest profesorem! Nie jest profesorem! Jest doktorem habilitowanym zatrudnionym na stanowisku profesora w prywatnej uczelni. Tak samo jak dowódca brygady w stopniu pułkownika nie jest generałem brygady. Podobnie jest z Magdaleną Środą, Tomaszem Nałęczem czy Moniką Płatek i wieloma innymi uchodzącymi za „profesorów”. Nazwy swojego stanowiska „profesor” mogą używać na terenie uczelni, ale nie w publicznym obiegu. To doktorzy habilitowani zatrudnieni na stanowiskach profesora nadzwyczajnego. Nie można w nieskończoność poniewierać i pauperyzować tytułu profesorskiego i celowo go mylić z profesorskim stanowiskiem. Tak się nie godzi! To zwyczajna dezinformacja i nadużycie.”

Aleksander Nalaskowski (1957)

Źródło: Zawłaszczyć tytuł. Radosław Markowski nie jest profesorem! Nie można w nieskończoność poniewierać i pauperyzować tytułu profesorskiego, wpolityce. pl, 16 kwietnia 2016 http://wpolityce.pl/polityka/289061-zawlaszczyc-tytul-radoslaw-markowski-nie-jest-profesorem-nie-mozna-w-nieskonczonosc-poniewierac-i-pauperyzowac-tytulu-profesorskiego

„Pan jest typowym dwudziestowiecznym racjonalistą, pułkowniku Hogan. Jest pan przekonany, że wszystko, co na tym świecie było do wyjaśnienia, zostało wyjaśnione, a reszta to bajki.”

Konrad Fiałkowski (1939) polski informatyk i cybernetyk

Człowiek z aureolą

„Generał był przeciwny małżeństwu swojej córki z pułkownikiem Moodusem, ponieważ nie lubił chodzić na śluby.”

Joseph Heller książka Paragraf 22

Paragraf 22
Źródło: rozdział 4

O małżeństwie , O ślubie , Córki

„Warszawa umie być wdzięczna i nigdy nie zapomni tego, co dla niej zrobił jej prezydent – budowniczy i prezydent – obrońca, major Stefan Starzyński. Nie zapomni także o pułkowniku Wacławie Lipińskim, który przez prawie trzy tygodnie pobudzał nas do walki i ofiarności.”

Wacław Lipiński (historyk) (1896–1949)

po kapitulacji Warszawy.
O Wacławie Lipińskim
Źródło: „Kurier Warszawski”, 29 września 1939

O walce

„Bezpośrednim i naturalnym rezultatem przesadnego szacunku dla prawa jest sytuacja żołnierzy, których szeregi – pułkownik, kapitan, kapral, szeregowcy i cała reszta – widuje się maszerujące na wojnę, ale na przekór własnej woli, ba, na przekór własnemu zdrowemu rozsądkowi i sumieniu.”

Henry David Thoreau (1817–1862) amerykański pisarz, poeta i filozof

„Minęły lata i usłyszeliśmy o śmierci libijskiego dyktatora. Nie umarł śmiercią bohaterskiego pułkownika. Do końca ukrywający się niczym szczur, a potem zlinczowany przez tłum, który to nagrał i puścił na YouTube – odszedł Kaddafi z tego świata mniej heroicznie niż jego przeciwnicy. Śmierć potrafi odrzeć nawet z najbardziej paradnych szat.”

Monika Jaruzelska (1963) polska dziennikarka, stylistka, projektantka mody

Towarzyszka panienka
Źródło: s. 176

O śmierci , O odejściu

„Jeżeli chodzi o kwestię degradacji Wojciecha Jaruzelskiego i awansu pułkownika Kuklińskiego, bo było szereg pytań o to, to rzeczywiście jest to ważna sprawa. Degradacja Wojciecha Jaruzelskiego byłaby przywróceniem podstawowego porządku w Polsce, zamknięciem okresu PRL i jasnym przekazem, kto jest bohaterem, a kto jest zdrajcą. (…) Sprawa jest oczywista: bohaterem jest pułkownik Ryszard Kukliński, a zdrajcami są Wojciech Jaruzelski i Czesław Kiszczak. To jest sprawa oczywista i ewidentna.”

Piotr Babinetz (1969) polski polityk

podczas debaty o poselskim projekcie uchwały w sprawie upamiętnienia pułkownika Ryszarda Kuklińskiego.
Źródło: www.sejm.gov.pl, 20 lutego 2014 http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=61&dzien=2&wyp=88&view=1

Pytanie

„Bóg wszechmogący z nami, a ja wam przewodniczę. Gdzie będzie najniebezpieczniej, tam ja pójdę; a wy dopiero za mną. Więc kochani bracia: ja miałem szczęście za rozkazem Naczelnika Najwyższego pułkownikiem zostać; obudźcież się, pomóżcie odzyskać uciemiężoną dotąd Polskę.
Wierni bracia! Walczmy za ojczyznę, póki w sobie mieć będziemy kroplę krwi.”

Berek Joselewicz (1764–1809)

Źródło: Odezwa Berka Joselewicza, pułkownika pułku lekkokonnego starozakonnego do współbraci, dnia 4 października 1794 r., w: Historia Żydów polskich, „Polityka. Pomocnik Historyczny”, 3/2013.

O Bogu , O szczęściu , O historii , O ojczyźnie

„Wypytywałem o Was generała Krzemińskiego, nalegałem nań, by mi szczerze powiedział, czyście kiedykolwiek nie zrobili jakiegoś świństwa. I wie Pan, pułkowniku, co odpowiedział generał? „Panie Marszałku, głupstw na pewno bez liku, ale świństwa nigdy żadnego.””

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

Źródło: Wieniawa. Szwoleżer na pegazie

„W 1998 r. byłem prezydentem Krakowa i miałem ogromny honor i zaszczyt wręczać pierwsze honorowe obywatelstwo miasta Krakowa pułkownikowi Ryszardowi Kuklińskiemu i, panie pośle, nie tylko nie wstydzę się tego, ale naprawdę cały czas traktuję to jako wielki honor i zaszczyt. Oczywiście powinniśmy się pięknie różnić, tylko dziwię się, że przez przeciwników tej uchwały przytaczane są jakieś periodyki wojskowe, jakieś wypowiedzi byłych komunistów. (…) Teraz powiem, że ja absolutnie, w 100%, kładę na to, że wierzę Zbigniewowi Brzezińskiemu, a nie generałowi Puchale, na którego tu jeden z posłów się powoływał. Jeśli to był człowiek, a wiemy, kim był generał Puchała, jaką rolę odegrał, który właśnie ten system próbował chronić i bronić do końca, to wybaczcie, panowie, ale trudno przyjąć, że to jest wiarygodny człowiek.”

Józef Lassota (1943) polski polityk

podczas debaty o poselskim projekcie uchwały w sprawie upamiętnienia pułkownika Ryszarda Kuklińskiego.
Źródło: www.sejm.gov.pl http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=61&dzien=2&wyp=79&view=1, 20 lutego 2014

O czasie

„Gdybym, jak to piszą w Internecie, był pułkownikiem, dostawałbym przyzwoitą emeryturę. A tak nie jest.”

Janusz Bryczkowski (1948) polski przedsiębiorca i działacz polityczny

Źródło: Trafiła Kosa na Leppera. polityka.pl, 27 maja 2006 http://archiwum.polityka.pl/art/trafila-kosa-na-leppera,372753.html

„W PRL w 1984 r. pułkownik Kukliński został skazany na karę śmierci za to, że nie godził się na śmierć milionów Polaków, którą zakładały sowieckie plany wojenne. Postępowanie w jego sprawie umorzono ostatecznie dopiero w 1997 r. I największa ofiara, jaką poniósł - śmierć obu synów w niewyjaśnionych okolicznościach. Warto tę prawdę przypominać, szczególnie w kontekście skandalicznej wypowiedzi szefa SLD o nadaniu Orła Białego Jaruzelskiemu i Kiszczakowi, komunistycznym zdrajcom gloryfikowanym przez media i salony III Rzeczypospolitej. Oto dzisiejsza rzeczywistość: sowieckich namiestników kreuje się na ludzi honoru, a narodowych bohaterów na zdrajców. Na to nie ma zgody, tu nie ma miejsca na wątpliwości. To pułkownik Kukliński był bohaterem, a generałowie Jaruzelski i Kiszczak zdrajcami. Historia to już oceniła.”

Elżbieta Kruk (1959) polska działaczka polityczna, historyk

podczas debaty o poselskim projekcie uchwały w sprawie upamiętnienia pułkownika Ryszarda Kuklińskiego.
Źródło: www.sejm.gov.pl http://www.sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=61&dzien=2&wyp=75&type=A&symbol=WYPOWIEDZ_POSLA&id=201, 20 lutego 2014

O śmierci , O ludziach , O karze , O historii

„W całej naszej historii jest tylko jedno wydarzenie o podobnej dramaturgii. 21 kwietnia 1773 roku na Zamku Królewskim w Warszawie poseł nowogródzki Tadeusz Rejtan rzucił się na ziemię, by własnym ciałem zagrodzić innym posłom wejście na salę obrad, gdy chcieli zatwierdzić I rozbiór Polski. Gest Rejtana przeszedł do podręczników historii. Pamięć o pułkowniku Bociańskim na razie jest tylko w naszych sercach, ale ma w nich trwale miejsce.”

Ludwik Bociański (1892–1970) polski wojskowy i działacz polityczny

wicewojewoda wielkopolski Przemysław Pycia, komentując podjęcie przez Ludwika Bociańskiego próby samobójczej wobec fiaska powstrzymania Naczelnego Wodza Edwarda Rydza-Śmigłego przed opuszczeniem kraju.
Źródło: Pułkownik Bociański powrócił do Ziemi Ojczystej http://www.poznan.uw.gov.pl/c/portal/layout?p_p_action=0&p_p_state=normal&p_p_mode=view&p_l_id=PUB.1.65&p_p_id=Portlet_Content_Details_WAR_wuwportlet_INSTANCE_GJDx&_Portlet_Content_Details_WAR_wuwportlet_INSTANCE_GJDx_contentOid=ZW93dn4xZGRmNmJlNy0yMjQzLTFmMmYtODcxNC02NGFkMzBlZmM1N2F%2BcGx%2BMS4x, strona Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego, 7 lutego 2009

O historii , Serce

„(…) królowa MBP. Ona trzęsła całym tym resortem, bardziej niż Berman. Formalnie kierowała tylko V Departamentem, departamentem do zwalczania zagranicznej dywersji w partii, w administracji i we władzach rządowych, lecz kiedy chciała, to przejmowała kompetencje każdego departamentu. Pani pułkownik bali się wszyscy prócz generała Iwana Sierowa, jej kochanka, ale chwilowego, bo to był ogier ciągle zmieniający klacze. Miał więcej bab niż regiment huzarów. Bristigierowa zresztą nie była gorsza w tej konkurencji, była nimfomanką rżnęła się z wieloma. Z Mincem, z Bermanem, z Szyrem, który przez jakiś czas był jej mężem…”

Julia Brystiger (1902–1975) polski oficer służby bezpieczeństwa PRL

O kochankach , O czasie

„Widziałem jakiś czas temu Katyń Wajdy. Piękny film, gdzie wspaniale zagrała chociażby Maja Ostaszewska. Poza tym jest to temat, o którym Czesi nie wiedzą zbyt wiele. Film ten zmusił mnie do poznania tej historii. Podobnie opowieść o pułkowniku Kuklińskim. Rzecz niezwykła. Macie naprawdę bardzo dużo do opowiedzenia. Myślę, że dla wszystkich byłoby to korzystne, gdybyśmy robili część filmów razem. Mam nawet taką nadzieję, że tak będzie. Polscy aktorzy, czescy i słowaccy mogliby z powodzeniem grać w filmach poszczególnych kinematografii. W Czechach właściwe nie znamy waszych artystów, a szkoda.”

Václav Jiráček (1978)

o polskiej kinematografii.
Źródło: wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=56337

O historii , O myślach , O czasie , O myśleniu

„Arabskie armie są konserwatywne, oparte na przestarzałym modelu radzieckim z 70-letnimi generałami i 60-letnimi pułkownikami, niezdolne do prowadzenia wojen.”

Jean-François Daguzan (1953)

Źródło: Zabójcze puenty, „Forum”, nr 4, 20 lutego-5 marca 2015, s. 82.

„Pułkownik Ireneusz Szeląg przyszedł z bardzo precyzyjnym scenariuszem. Używając żargonu, niby dementował, a faktycznie potwierdzał moje informacje. Dziennikarze i opinia publiczna dali się jednak na to nabrać.”

Cezary Gmyz (1967)

o konferencji prasowej Naczelej Prokuratory Wojskowej w sprawie śladów trotylu na wraku TU-154M
Zawód: dziennikarz śledczy
Źródło: s. 22

„Pułkownik stał z założonymi rękoma, a czwórka kongresmenów przy eleganckim szklanym stole pracowicie wgryzała się w gąszcz rubryczek. Przez dłuższą chwilę słychać było tylko skrzypienie stalówek. Ten dźwięk, charakterystyczny dla piór, których cena bywa porównywalna z ceną średniej wielkości sondy kosmicznej, ten upał… Kongresmena Josepha Adlera z Teksasu przeszył nagły dreszcz. Na kręgosłupie załaskotał strumyczek potu, pióro paliło mdlejące palce. Znowu wróciło przeklęte wspomnienie ze szkoły w Austin: klasówki, testy, wieczny upał, wieczne kłopoty z nauką, bicie linijką po rękach przez dyrektora i w końcu te przeklęte koty. Adler skurczył się w sobie, ścisnął w dłoniach skronie i starał się przypomnieć, co w takich przypadkach radził mu psychoanalityk, ale w jego senatorskiej głowie chlupotała tylko pustka. Ocknął się, gdy ujrzał, jak rubryka w jego formularzu sama pokrywa się pismem. Wytrzeszczył oczy tylko po to, by przeczytać: „Jaki silny i gibki, jaka śliczna pupa, jakie cudne, dzikie oczy”. Nie, nie przerażało go, że wypisuje takie obrzydliwości jak pierwszy lepszy gej. Przerażało go raczej to, że obrzydliwości wypisywał dłonią ozdobioną długimi ciemnozielonymi paznokciami. Poczuł nagły ból w okolicy serca.
– Joseph, nie śpij, skończ wreszcie wypełnianie tej cholernej ankiety – zahuczał mu nad prawym uchem znajomy bas Nata Corvusa.
Senator Adler drgnął i natychmiast zastygł ze wstydu. Prawy łokieć senator z ramienia Partii Demokratycznej, Rebeki Vogel z Arkansas, wpijał mu się w mostek, a jej zdobna zielonymi paznokciami dłoń wypisywała właśnie w rubryce „Odznaczenia wojenne” słowa: „cudny purpurowy języczek.””

Włodzimierz Kalicki (1955)

Najwyraźniej sąsiadka nie uznawała pisania linijka po linijce. Zjechała piórem ze swojego formularza, chwilę poskrobała po szklanym blacie i dalej pisała już po ankiecie kongresmena Adlera.
Kot typu Stealth

O bólu , O nauce , O wspomnieniach , Serce

„Pan pułkownik postradał resztki rozumu. Niestety, z niekorzyścią dla nas. Teraz musimy już znosić jego nową znajomość.”

Ramón Castillo (1873–1944)

o Juanie Perónie i Evie Perón
Źródło: Kiedy Argentyna płacze: pod skrzydłami ochronnymi ukrywał nazistów!, „Świat na dłoni Extra”, nr 2/2016, s. 30.

O świecie , O płaczu

„Była taka opcja, żeby iść do wojska. Mój wujek jest pułkownikiem i polecał mi ten zawód, a ja myślałem bardziej przyszłościowo, żeby zabezpieczyć się materialnie, a muzykę odsunąć na bok jako pasję. Ale teraz wszystko się zmieniło. Wielkie szczęście, że mogę robić teraz to co kocham i się z tego utrzymać.”

Kamil Bednarek (1991) polski piosenkarz

Źródło: wywiad, 2010 http://www.cowbydgoszczy.pl/artykul-1539

O szczęściu , O myślach , O myśleniu , Kochać się

„W sztabie AK poza jednym oficerem, pułkownikiem Bokszczaninem, wszyscy byli za powstaniem. Podobnie w KRM i RJN ludzie, reprezentujący różne kierunki polityczne i różne doświadczenia życiowe, w tej właśnie sprawie byli ze sobą zgodni. A nie byli to ludzie młodzi i niedoświadczeni. Pużak i Jankowski przekroczyli już sześćdziesiątkę, inni oscylowali koło pięćdziesiątki. Wychowani byli w twardej szkole życia, większość z nich przeżyła niejedną klęskę, od klęski rewolucji 1905 r., po klęskę wrześniową 1939 r. A jednak zaakceptowali to powstanie, w którym narażali bezpośrednio własne życie i życie swych rodzin. Czy była to naprawdę beztroska i zaślepienie, czy też raczej bardzo trudna, ale ich zdaniem konieczna decyzja, podejmowana w poczuciu dramatyzmu powstałej sytuacji?”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 113–114

O życiu , O ludziach , O decyzjach

„Oglądam się, wjeżdża czołg, rozwala bramę i staje. Z czołgu żołnierz wyskakuje. Wyjmuje z kabury pistolet i na wiwat strzela w górę. Zaczynam do niego mówić po angielsku, bo w czasie okupacji zaczęłam się uczyć angielskiego u Szachtmajerowej. Tymczasem żołnierz woła: „Dziewczyno, my Polacy!”. W tym czołgu jechał dowódca pułku, pułkownik Koszucki, który napisał później wspomnienia: „Wjeżdżam do obozu pierwszym czołgiem, a naprzeciwko stoi mała dziewczynka w szynelu do ziemi i do mojego żołnierza zwraca się po angielsku.””

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

To jest opowieść, która się tylko mnie przydarzyła, dlatego ją sobie bardzo cenię.
o wyzwoleniu obozu przez polskich żołnierzy 1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl

O historii , O górach , O czasie

„Pan Bociański był pułkownikiem „dyplomowanym”, a więc tumanem ex definitione.”

Ludwik Bociański (1892–1970) polski wojskowy i działacz polityczny

Źródło: Michał K. Pawlikowski, Wojna i sezon http://www.pogon.lt/703/czas1.html. Instytut Literacki. Paryż 1965.

O wojnie

„Szary żołnierski mundur, który nosił póty, póki miał szarżę równą lub niższą od inych otaczających go oficerów, póki przeto nim jedynie mógł się spośród otoczenia wyróżnić, zrzucił dopiero wtedy, kiedy mógł go zastąpić mundurem szarży możliwie najwyższej, jedynej w Polsce i na świecie, jaką sam sobie „załatwił”. Popełnił tym samym nieprzyzwoitość, od której powstrzymał się nawet „samodzierżec” rosyjski Mikołaj II, który wstąpiwszy na tron pułkownikiem, wolał już raczej pułkownikiem pozostać, niż sam siebie awansować, mianować czy „zatwierdzić”.”

Irena Pannenkowa (1879–1969)

o przyjęciu przez Piłsudskiego tytułu Pierwszego Marszałka Polski

O szansie

„Przed wojną. Kawiarnia Ziemiańska w Warszawie. Dymna chmura. Stolik pisarzy i poetów. Awangarda. Proletariat. Surrealizm. Socrealizm. Wyzwoleni z przesądów. Mówią: - Głupie snobizmy epoki kończącego się mieszczaństwa! Albo: - Śmieszne uprzedzenia rasowe feudalizmu!
Lecz ja przysiadam się i z miejsca zaznaczam, choć mimochodem, że moja babka była kuzynką Burbonów hiszpańskich. Po czym najuprzejmiej podsuwam im cukier - nie Kazimierzowi jednak (który wśród nich królował gdyż najlepszym był poetą) ale Henrykowi (który jest bardziej z towarzystwa i ma ojca pułkownika). Gdy zaś rozpoczyna się dyskusja popieram zdanie Stefana gdyż on z ziemiańskiej rodziny. Albo mówię: - Stasiu, poezja poezją, ale przede wszystkim ci radzę: nie bądź gminny. Albo: - Sztuka jest zjawiskiem w pierwszym rzędzie heraldycznym! Śmieją się lub poziewają, albo protestują - ale ja tak miesiącami, latami całymi z niezłomną konsekwencją absurdu, z powagą nonsensu, z największą pracowitością dlatego właśnie iż rzecz niewarta pracy. - Nuda, idiotyzm, kretyństwo! - krzyczą, ale powolutku jeden, potem drugi ulega, oto już ten bąknął, że jego dziadek miał willę w Konstancinie, tamten daje do zrozumienia, że siostra babki była "ze wsi", a inny jeszcze niby dla zabawy wyrysował swój herb na bibułce. Socrealizm? Surrealizm? Awangarda? Proletariat? Poezja? Sztuka? - Nie. Las drzew genealogicznych, a my w ich cieniu.
Powiedział mi poeta Broniewski.
- Co pan robi? Co to za dywersja? Pan nawet komunistów zaraził herbarzem!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1953 - 1956

O zrozumieniu , O siostrze , O wojnie , O sztuce

„Porucznik Burhardt, prowadząc batalion, zdobył trzy szeregi okopów, zabezpieczonych drutami, wzniecając popłoch u nieprzyjaciela. Podporucznik Ścieżyński z 8 ludźmi wziął w okopach 100 nieprzyjacielskich żołnierzy, jako jeńców. Podporucznik Bortnowski, pomimo bolesnej rany w szczękę, pozostał w szeregu i kierował plutonem dalej. Podoficer Świderski na czele patrolu z 9 ludźmi przyprowadził, jako jeńców – pułkownika rosyjskiego, a przy nim 3 oficerów i 28 ludzi.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

o bitwie pod Łowczówkiem żołnierzy I Brygady Legionów Polskich.
Źródło: Skończony pod Łowczówkiem bój http://www.bitwapodlowczowkiem.pl/?page_id=74, bitwapodlowczowkiem.pl

O ludziach

„Z szóstki, która zgłosiła się na wyprawę, pułkownik wybrał tych, których według jego mniemania Sewastopolska potrzebowała najmniej. Myśl okazała się słuszna, bo z wyprawionej na Sierpuchowską trójki na stację nie wrócił nikt.”

Dmitrij Głuchowski książka Metro 2034

Metro 2034
Źródło: rozdział 1, Obrona Sewastopolskiej, s. 27

O myślach , O myśleniu

„Ale czasami sobie myślę, dlaczego i po co Józef Piłsudski zostawił po sobie ekipę: Mościcki, Rydz, Beck. Nawet w ramach naszych ówczesnych sfer rządzących można by było dobrać ludzi z charakterem, wzmocnionych ludźmi z inteligencją. Sławek jako prezydent Rzeczypospolitej, Ignacy Matuszewski jako premier, pułkownik Morawski jako minister wojny, chociażby Szembek jako minister spraw zagranicznych.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Zielone oczy
Źródło: s. 9

O charakterze , O wojnie , O inteligencji , O ludziach

„Druga refleksja to uczucia obrzydzenia, szkaradzieństwa do narodu czeskiego. Prezydent Czech i minister spraw zagranicznych podpisali haniebny z punktu widzenia każdego narodu dokument. Ale że nie znalazł się żaden generał dywizji, żaden pułkownik, żaden dowódca kompanii czy szwadronu, który by wyprowadził żołnierzy na szosę i kazał strzelać dla uratowania honoru narodu. Sytuacja beznadziejna! (…) I dlatego z dumą, z radością, z rozczuleniem myślimy, że u nas taka sytuacja byłaby niemożliwa. Nawet gdybyśmy byli w sytuacji dziesięć razy bardziej beznadziejnej niż Czesi, nie znalazłby się u nas taki prezydent, taki rząd, taki lud. U nas od pierwszego dostojnika państwa do ostatniego robotnika każdy by się bił, gdyby wojska obce wkroczyły na nasze terytorium.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Data: 16 III 1939 r.
Czechy i Morawy zajęte przez Hitlera. Hańba narodu czeskiego, po zajęciu Czech i Moraw przez Niemcy hitlerowskie.
Słowo

O myślach , O myśleniu , O ludziach , Radość

„Działalność płk. Rokickiego można nazwać zasiewem. Zasiał Pan Pułkownik zdrowe dobre ziarno miłości do Ojczyzny, szacunku do przeszłości, czci dla naszych przodków, wielkich bohaterów, dzięki którym możemy dziś żyć w niepodległej, wolnej Ojczyźnie.”

Przemysław Czarnek (1977)

o płk. Władysławie Rokickim, żołnierzu obrony Polski w 1939, Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich.
Źródło: Pożegnanie weterana Września 1939 r. płk. W. Rokickiego http://www.radiomaryja.pl/informacje/lubelskie-pozegnanie-weterana-wrzesnia-1939-r-plk-w-rokickiego/, radiomaryja.pl, 21 sierpnia 2018.

O ojczyźnie , O przeszłości

„KOD organizujący obchody Sierpnia ’80, który bronił wcześniej przywilejów emerytalnych SB-ków, na którego wiecu pułkownik Mazguła się rozpływał nad wysoką kulturą stanu wojennego, to jest tak, jakby Niemcy organizowali obchody na Westerplatte i zapraszali na nie Polaków.”

Marcin Horała (1981) polski polityk

o zamiarze organizowania przez Komitet Obrony Demokracji obchodów rocznicy porozumień z sierpnia 1980 pod bramą stoczni gdańskiej w sierpniu 2017
Źródło: Poseł PiS Marcin Horała uderza w KOD. Porównał ich do niemieckich nazistów na Westerplatte https://wiadomosci.wp.pl/posel-pis-marcin-horala-uderza-w-kod-porownal-ich-do-niemieckich-nazistow-na-westerplatte-6158220492445313a, wp.pl, 23 sierpnia 2017