Cytaty na temat płomień (63 cytatów)

„Ogień – dar godny bogów, żywioł, którego okiełznanie całkowicie odmieniło losy rodzaju ludzkiego. Jakże iluzoryczne okazało się jednak nad nim panowanie! Chociaż najpierw rozświetlał mroki jaskiń, ogrzewał, odstraszał dzikie bestie i pozwalał przygotować godziwą strawę, a później buzował w paleniskach wielkich machin przemysłowej rewolucji, to jednak ciągle przecież posiadał ową moc hipnotyczną, tajemną siłę, wreszcie coś na kształt własnej woli i świadomości działania. I nic nie pomagały tu składane mu hołdy i okazywany kult. Ciągle bowiem pośród trzasku i syku płomieni dawały się słyszeć słowa: Nie będę służył!”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Największe pożary w Polsce i na świecie, Ekologia.pl, 2012. http://ekologia.pl/srodowisko/specjalne/najwieksze-pozary-w-pplsce-i-na-swiecie,16873.html

O Bogu , O losie , O sile

„Im większy jest płomień, tym prędzej miłość sama się strawi.”

Platon (-427–-347 p. n. e.) grecki filozof

O miłości

„we mnie jest płomień który myśli
i wiatr na pożar i na żagle”

Zbigniew Herbert książka Napis

Źródło: Napis

O myślach , O myśleniu

„Ona również (…) jest szczęśliwa w moim towarzystwie: w oczach kobiety można dostrzec płomień, który przemawia goręcej niż słowa.”

Arthur Conan Doyle książka Pies Baskerville'ów

Henry Baskerville do doktora Watsona
Pies Baskerville'ów (1902)
Źródło: s. 78

O kobietach

„Mamy swoje dnie i swoje noce,
W sercach płomień,
Nie wierzmy tym, którzy mówią:
Wolność dopiero po śmierci.”

Robert Gawliński (1963) polski muzyk rockowy, lider zespołu (Wilki)

Źródło: Jeden Raz Odwiedzamy Świat

O śmierci , O świecie , O wolności , Serce

„Znikomym staje się płomień miłości w sercu kobiety, skoro względy i pieszczoty przestaną go zasilać.”

Dante Alighieri (1265–1321) średniowieczny poeta włoski

O kobietach , Serce

„Serce ludzkie można podniecić lub przytłumić, zrobić zeń mordercę lub niewolnika. Uległością ułagodzisz najtwardsze i najsroższe, ale spróbuj ścinać jego kanty i szlifować jak klejnot, a rozgrzeje się jak płomień albo zamarznie jak lód.”

Zhuangzi (-369–-286 p. n. e.)

Źródło: Taoizm, op. cit.

Serce

„Co to było - ten płomień, ten niekończący się brak, to słodkie, głębokie, promieniujące uczucie zbierających się łez? Co to było?”

Rainer Maria Rilke (1875–1926) poeta austriacki

O emocjach

„Oczyszczalnia wydala trujący gaz.Trująca mgła przenika śpiących.Ale we śnie prowadzę osłaprzez śnieżycę i dawną kobietęz dzieckiem obcego mężczyzny.I już płomień liże uśpione palenisko,i budzę się wypoczęty, śnieg mającw płucach i w przejrzystej głowie.Osioł leży na wznak, z racicami w górze.Śmierć postronkiem ścisnęła osłu racice.Oczy jego zmienione w duńskie kule.”

Mariusz Grzebalski (1969)

Źródło: Kule duńskie z tomu Drugie Dotknięcie (2001)

O śmierci , O kobietach , O dzieciach , O snach

„Każda Całość prysła już,
Każdy płomień tli się jedynie…”

Endre Ady (1877–1919) węgierski poeta

Źródło: Jazda wozem nocą, tłum. Bohdan Zadura

„Jeszcze raz chciałbym podkreślić, że nie w moim interesie jest sprzedawanie tejże drużyny, lecz Płomień nie ma racji bytu, gdyż nie może pozyskać środków ze sponsoringu, ponadto miasto nie może sponsorować Płomienia, gdyż drużyna jest Sportową Spółką Akcyjną. My z miasta nigdy nie zabiegaliśmy o pozyskanie środków na funkcjonowanie naszego klubu. W naszym mieście pozostała oprócz drużyny hokejowej, pozostał Płomień na najwyższym szczeblu rozgrywek”

Piotr Hałasik (1953)

Źródło: Quo vadis Płomieniu?, 22 kwietnia 2008 http://aktualnosci.siatka.org/pokaz/2008-04-22-quo-vadis-plomieniu

„Stoimy pod Pomnikiem Bohaterów Getta Warszawskiego. Patrzymy w marsowe twarze wykute dłutem Xawerego Dunikowskiego, z dymu i ognia. Twarze tych kilkuset którzy wybrali walkę i śmierć bez nadziei na zwycięstwo by uratować człowieczeństwo, godność i honor. Którzy słabo uzbrojeni stanęli przeciw czołgom, działom ciężkiej broni maszynowej miotaczom płomieni, nieraz tylko z butelką benzyny a nawet z gołymi rękami. Walczyli na ulicach, w gruzach, piwnicach i kanałach. Mężczyźni i kobiety. Chłopcy i dziewczęta. Niemieccy, łotewscy i ukraińscy ludobójcy nazywali ich w swych raportach „podludźmi”, a wspomagających ich Polaków bandytami. Zebraliśmy się, by złożyć hołd i odprawić modły za wszystkich walczących i poległych.”

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

Źródło: Wystąpienie pod Pomnikiem Bohaterów Getta Warszawskiego, 19 kwietnia 2008 http://kulturalny.blox.pl/2008/04/Bogdan-Poreba-Zydowski-Zwiazek-Wojskowy-byl-od.html

O śmierci , O kobietach , O mężczyznach , O zwycięstwie

„kiedyś byłeś płonącą stodołą
a teraz kontemplujesz fioletowy płomień kuchenki gazowej
ale coś w Tobie mówi: zbuntuj się jak rzeka w okresie powodzi”

Grzegorz Kwiatkowski (1984) muzyk

Źródło: Powódź z tomu Przeprawa (2008)

„Obmowa jest jak drożdże: potrzebuje coraz nowego zaprawiania, bo inaczej opada i kwaśnieje. Ludzie będą się bawili szarpaniem mojej opinii, aż się znudzą i znajdą nową ofiarę. Okazać, że się ich lęka, unikać, bronić się, to tylko podsycać płomień.”

Maria Rodziewiczówna (1864–1944) polska pisarka

Jerychonka
Źródło: s. 104

O ludziach

„Muzyka powinna zapalać płomień w sercu mężczyzny i napełniać łzami oczy kobiet.”

Ludwig van Beethoven (1770–1827) niemiecki kompozytor

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.

O kobietach , O muzyce , O myślach , O myśleniu

„Był to pierwszy niemiecki żołnierz, jakiego zobaczyłem w stalowym hełmie i od razu wydał mi się jakby mieszkańcem obcego, bardziej surowego świata. Siedząc obok niego w rowie wypytywałem go natarczywie o sytuację na pozycji i usłyszałem monotonną opowieść o wielodniowym przesiadywaniu w lejach granatnich bez łączności i dróg obiegowych, o nieustannych natarciach, o polach zwłok i obłędnym pragnieniu, o konaniu rannych i wielu innych sprawach. Nieruchoma, obramowana stalowym hełmem twarz i monotonny głos, któremu towarzyszył huk frontu, wywarły na nas upiorne wrażenie. Kilka dni odcisnęło na tym posłańcu, który towarzyszyć miał nam do królestwa płomieni, piętno, jakie zdawało się go odróżniać od nas w niewypowiedzialny sposób. „Kto padnie, ten zostaje. Nic nie można poradzić. Nikt nie wie, czy powróci żywy. Każdego dnia nacierają, ale front trwa. Każdy wie, że chodzi o życie albo śmierć.””

Ernst Jünger (1895–1998) pisarz niemiecki

Nic nie pozostało w tym głosie, jak tylko wielka obojętność; wypalił go ogień. Z takimi ludźmi można walczyć.
W stalowych burzach
Źródło: s. 84

O życiu , O śmierci , O wrażeniach , O obojętności

„Trzymasz w ręku zapaloną pochodnię: jeśli trzymasz ją prosto, płomień kieruje się ku niebu; jeśli ją przechylisz, płomień wznosi się wciąż ku niebu; jeśli ją odwrócisz, czy płomień zwróci się ku ziemi? Niezależnie od ustawienia pochodni, płomień nie zna innej drogi: zawsze wznosi się ku niebu. Najpotężniejszą bronią na ziemi jest rozpalona ludzka dusza.”

Ferdinand Foch (1851–1929) marszałek Francji i Polski

O duszy

„Ciągle jeszcze stoimy. A kiedy chcemy ruszyć, nasze stopy na gwałt szukają ziemi solidnej. Bo my dwaj na śliskim progu, niby tutejsi, spod słonka i skowronka, ale chyba raczej stamtąd, z popiołu, co w snach naszych nie przestaje huczeć pustynią pełną imion.
Teraz już dom. Otworem na wszystkie życzliwości świata dzisiejszego. Żona, córka i syn. Patrzą na mnie, na drugiego uratowańca z Wyspy Płomieni. Patrzą na siwą ilustrację, w sam raz do reportaży o harcie ducha i walce, o cierpieniu i poświęceniu. „Ten tu profesor i mój ojciec tamto przeżywali” – pomyśli córka.
My z Szymkiem widzimy, jak żywi na nas patrzą. Słyszymy, że to przez nich cisza nastała. I wiemy, jak im teraz strasznie głupio, bo nie potrafią nas definitywnie umiejscowić.
Na szczęście dorodna córka pomału się podnosi, pomału, i biodrem oprze o ramię ojcowe. A dłonią delikatnie kark obejmie. Garstka sekund, nie dłużej, tej urody pogody kojącej kobiecości, bo Szymek, jak przebudzony, od stołu się dźwiga, siny, cuchnący trupią fosą, i goły. Rękę nie dopaloną nad stół wyciąga, bo chce nią zgarnąć łososiową różę z białego talerza.
Ja też nie od macochy. Wstaję, golas nieodwszony, ręce na nie obrzezanej kuśce katolickiej skrzyżuję, a tu po wino musujące chciałbym sięgnąć…ale jak tu równocześnie zasłonić dziurkę po kuli w potylicy?
A żywi strasznie udają, że nic nie widzą, że nic się nie stało, że my dalej sobie siedzimy i do żarcia ostro się zabieramy. Niemniej cisza zapadła. To już nie przysłowiowa okazja dla anioła, żeby się popisał swym przelotem nad nami, to… przepaść w ich ziemskim czasie, wywołana naszą golizną, naszym odorem spalenizny, czego nie potrafią odziać żadną metaforą.
Od stołu się zerwą, udając że wierzą, że my chcemy jestku i pitku z ich rzeczywistości; więc dalej talerze pod nos nam podsuwać…ale na odległość, żeby granicy nie przekroczyć, za która aleja wprost na krematoria, nad którymi w szarpiach wisi niebo monoteistyczne.”

Marian Pankowski (1919–2011) polski pisarz, poeta, tłumacz

Z Auszwicu do Belsen

O szczęściu , O aniołach , O domu , O rzeczywostości

„Zapaliłeś świecę nadziei.
Jej ciepły zielony płomień
ogrzał samotność.”

Agata Maria Kyzioł (1973)

Źródło: Świece, „Sekrety ŻAR-u” 2008, nr 3

O samotności

„Jam ciemny jest wśród wichrów płomień boży,
lecący z jękiem w dal – jak głuchy dzwon północy –
ja w mrokach gór zapalam czerwień zorzy
iskrą mych bólów, gwiazdą mej bezmocy.”

Tadeusz Miciński (1873–1918) pisarz i poeta polski

W mroku gwiazd
Źródło: Lucifer

„Stalin przekonał się, że bolszewizacja Polaków, zdolnych w obronie niepodległości do czynów wręcz szaleńczych, nie pójdzie łatwo. Tym samym być może w jakimś stopniu musiał powściągnąć myśl o uczynieniu z Polski republiki sowieckiej. Zagłada Warszawy kosztowała ZSRS parę miesięcy przestoju na froncie. W tym czasie armie anglo-amerykańskie dotarły do granic Niemiec na zachodzie. O ile latem 1944 r. otwierała się przed Stalinem szansa na podbój całej Rzeszy, o tyle teraz nie mógł już na to liczyć. Powstanie nie tylko uratowało od bolszewizacji dużą część zachodnich Niemiec, ale i przez to prawdopodobnie uchroniło Polskę od losu kadłubowej republiki zgniecionej przez Rosję i wielkie, czerwone Niemcy. Cena, jaką zapłacił naród polski w Powstaniu była straszna, lecz bez tej ofiary jego los byłby chyba gorszy. Bezczynność AK w chwili wejścia Armii Czerwonej wzmocniłaby późniejszą oszczerczą propagandę sowiecką o rzekomym współdziałaniu Polskiej Armii Podziemnej z okupantem i pozwoliłaby zniszczyć setki tysięcy jej członków bez najmniejszego rozgłosu w świecie. Bierne oddanie się w niewolę sowiecką mogło wytworzyć w społeczeństwie polskim kryzys moralny niemniej bolesny od kompleksu klęski. Powstanie „zapaliło w ciemności płomień”, który mogły podsycać przyszłe pokolenia. W 1944 r. wydawało się, że decyzję o Powstaniu należy potępić. Z perspektywy czasu nie wiadomo jednak czy był to „grób”, czy raczej „kołyska” narodu.”

Wojciech Roszkowski (historyk) (1947) historyk polski, działacz polityczny

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 1995, s. 192.

O losie , O historii , O myślach , O decyzjach

„Pan Bóg już chce zgasić świeczkę, a ja muszę szybko osłonić płomień, wykorzystując Jego chwilową nieuwagę. Niech się pali choć trochę dłużej, niż On by sobie życzył.”

Marek Edelman (1922–2009) przywódca powstania w getcie warszawskim, lekarz, działacz polityczny

o swojej pracy.
Źródło: Hanna Krall, Zdążyć przed Panem Bogiem, wyd. a5, Kraków 1999, s. 80.

O Bogu

„Will zastanowił się, co robić. Jeśli wybierze jedną drogę z wielu, wszystkie niewybrane zgasną jak zdmuchnięty płomień świecy, jakby nigdy nie istniały. W tej chwili wszystkie wybory Willa istniały jednocześnie. Ale żeby zachować je wszystkie, należało nic nie robić. Musiał w końcu dokonać wyboru.”

Philip Pullman (1946) pisarz angielski

Mroczne materie III: Bursztynowa luneta (2000)

O zachowaniu

„Każdy z nas ma coś wyjątkowego, co może zdobyć tylko w wyjątkowym okresie życia. Coś w rodzaju małego płomyka. Nieliczni uważni i uprzywilejowani pielęgnują ten płomień, dbają o niego, trzymają niczym pochodnie oświetlającą ich życie. Kiedy jednak ten płomień gaśnie to już na zawsze. Ja straciłem nie tylko Sumire. Straciłem również ten drogocenny płomień.”

Haruki Murakami (1949) pisarz japoński

Sputnik sweetheart

O życiu

„Łatwo znaleźć składniki miłości, ale wszystko zależy od tego, jak się je miesza. Potrzeba ogromnej pracy. (…) Po pierwsze, trzeba umieć rozumieć i akceptować. Potem trzeba być najlepszym przyjacielem. Zawsze. Trzeba pracować nad pokonywaniem tego, czego w tobie nie lubi druga osoba. Potrzeba wielkiego serca, mimo że tak łatwo jest po prostu być małym człowiekiem w tak wielu sytuacjach… Czasami iskra zapalająca miłość jest z ludźmi od początku. Ale wielu tę iskrę bierze za płomień, który – jak uważają – będzie trwał wiecznie. To dlatego tak wiele ognia i żaru serc ludzkich po prostu się wypala i w końcu gaśnie. Nad prawdziwą miłością trzeba pracować diabelnie ciężko.”

Jonathan Carroll (1949) pisarz amerykański

Śpiąc w płomieniu

O miłości , Serce

„Uczułem, że jestem tylko świadomością. Poznałem, że nie widzę, nie czuję, nie słyszę, tylko wiem. Białawy obłoczek mgły to byłem ja. Ilekroć przypominałem sobie cokolwiek, to płomienie błękitne i purpurowe, niby błyskawice, wylatywały jakby z tego mojego ja. Spokój szczęścia niezmiernego czułem w sobie. Przebiegałem jakieś światy czarodziejskie. Płynąłem zielonym strumieniem światła. Byłem we wszechświecie. Miljardy słońc kołysały się dokoła, jakby kwiaty białe, żółte i purpurowe. Niezliczone wiry płomieni przebiegały przestrzenie. (…) Byłem wszędzie, a nie mogłem chcieć, byłem jak rozpłynięty, przenikający, wszędzie obecny.”

Władysław Reymont (1867–1925) polski pisarz

Źródło: W palarni opium, cyt. za: Kamil Sipowicz, Encyklopedia polskiej psychodelii, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2013.

O emocjach , O Kwiatach

„Coraz więcej i więcej ojców naszej przeszłości
mnoży się wciąż podług kwadratu nieskończoności;
łańcuch nierozerwalny, cienki a jednak mocny,
łańcuch ogniw żywota, światów potomek nocny,
nietrwała nic żywota, która się rozwinęła,
kiedy wieczność z żywiołem żywioł łączyć zaczęła
za sprawą drgnień wszechświata i jakaś obca siła
pierwszy płomień żywota jaskrawy zapaliła,
jeszcze słaby i wiotki jak pierwszy lot motyla –
och, ja wiem doskonale: MNIE spłodziła ta chwila!”

William Auld (1924–2006) szkocki poeta esperancki, pisarz i tłumacz

Źródło: Planeta dzieci http://tlumacz-literatury.pl/index.php?page=tekst/infana&lista=esperanta_poezja, tłum. Jarek Zawadzki

O dzieciach , O świecie , O literaturze , O sile

„To, co ujrzał, było wielką, skomplikowaną pajęczyną, siecią rozciągającą się we wszystkich kierunkach i wypełnioną mnóstwem migoczących, świetlistych punkcików. Pośrodku tej pajęczyny falował pojedynczy, silny płomień. Wiedział, że ten płomień to Królowa, pozostałe świetliste punkciki oznaczały zaś wszystkich krwiopijców. Gdzieś tam było także jego małe światełko. Opowieść o Świętym Ogniu była prawdziwa. Widział to na własne oczy. A teraz nadszedł czas dla nich wszystkich, aby poddać się mrokowi i ciszy. Nadchodził koniec.
Rozległa i niesamowita pajęczyna pojaśniała i zalśniła słabym blaskiem, płomień stanowiący jej środek eksplodował, a potem na dłuższą chwile wszystko ściemniało, on zaś poczuł w kończynach cudownie miłą wibrację, jaka często nawiedzała go, gdy pogrążał się w zwykłym śnie, i pomyślał: Ach, a więc to jest śmierć. Umieramy. I to bezboleśnie.
Lecz dla jego starych bogów to, co się działo było niczym Ragnarok, kiedy strażnik Asgardu, Heimdall, Ten, Który Niesie Światu Światłość, dmie w swój róg, wzywając bogów Aesirów, by stanęli do ostatniej bitwy.”

Anne Rice książka Krew i złoto

My też odejdziemy, walcząc – wyszeptał Thorne w swojej jaskini.
Krew i złoto

O śmierci , O Bogu , O świecie , O odejściu

„Byłem z poezją na Kujawach -Jak z Panem Bogiem po kolędzie.Stąd kiedyś do mnie przyszło szczęście,Tu duszę mą potargał płomieńI w żagiew zwinął – w wieczny żar.”

Zygmunt Dmochowski (1931–2013) polski poeta

Źródło: Byłem z poezją

O Bogu , O szczęściu , O duszy

„Lubię rozgardiasz, co w odzieży
Swawolę niby płomień szerzy:
Batyst, gdy zsuwa się z ramienia
Na znak miłego roztargnienia”

Robert Herrick (1591–1674) poeta angielski

Źródło: Rozkosz w rozgardiaszu, tłum. Stanisław Barańczak

O odzieży

„Miłość! Płomień ogarniający ciało, duszę i umysł! Uczucie przenikające całe jestestwo, okrutne, a zarazem dające szczęście.”

Lucy Maud Montgomery (1874–1942) pisarka kanadyjska

O miłości , O szczęściu , O emocjach , O duszy

„Wiele wskazuje na to, że zdrada Judasza wynikała z misternej boskiej kalkulacji, rozpisanej na poszczególne role i wcześniej szczegółowo zaplanowanej przez Najwyższego. Jeśliby więc przyjąć takie założenie, a nie jest ono pozbawione logiki, znaczyłoby to, że Judasz przede wszystkim był narzędziem w rękach Stwórcy, nie zaś samodzielnie myślącym i podejmującym suwerenne działania podmiotem odpowiedzialnym za swe czyny. Wobec powyższego śmiem twierdzić, że w historii świata mało jest ludzi, którym wyrządzono tak straszliwą krzywdę, jak Judaszowi. Stał się on ponadczasowym symbolem arcyzdrajcy, symbolem, który po 2 tysiącleciach nadal pali żywym ogniem, a imię Judasza wywołuje odruch protestu i niechęci. Judasz wytwarza biegun zła, aby tym mocniej uwypuklił się biegun dobra, czyli Jezus. Judasz to duszny mrok, naprzeciw którego goreje płomień Chrystusowej miłości. Bóg wiedział, co robi, kodując Judasza na arcyzdrajcę, tak jak wprzódy ˝zaprogramował˝ Adama na ofiarę i narzędzie boskiej polityki. Prawda jest taka, że przez ostatnie 2 tysiąclecia najgorszy, najokrutniejszy krzyż odtrącenia i wzgardy niesie właśnie Judasz, wykonawca boskiego planu, wybrany przez Najwyższego do czarnej roboty. A wszystko po to, żeby tamten, ten piękny, ten szlachetny i czysty, zdołał udźwignął ciężar misji zbawienia. Tak to widzę, w wielkim skrócie, rzecz jasna. Bywaj zdrów, Judaszu!”

Arkady Radosław Fiedler (1945) polski polityk

o Judaszu Iskariocie.
Wystąpienia sejmowe
Źródło: 16 posiedzenie Sejmu RP V kadencji, 25 kwietnia 2006

O Bogu , O ludziach , O prawdzie , O zdradzie

„Nie mówcie Europa, mówią, mówcie Śmierć.
Filmy nieruchomieją, biblioteki płoną.
To nie cykady, to bomby głosują wśród traw,
Szemrzą ich zegary w arteriach ulic.
A ona nic nie mówi. Bierze wodę w usta.
Szuka ratunku wczepiona w ciało Rosji,
Biada nad losem swej siostry Atlantydy,
Rozszczepia widmo płomieni palących Jana Palacha,
Studenta filozofii, ucznia Empedoklesa.
Zaś jeśli już coś powie, to szyfrem,
w którym słowa nic nie znaczą.
I tylko na darmo strzępi język.”

Leszek Szaruga (1946) polski poeta, prozaik, tłumacz

Źródło: Nie mówcie Europa http://themarkdesign.byethost13.com/grondwet/internationa/nodeorder/term/128

O śmierci , O losie , O siostrze , O trawie

„Życie jest jak płomień, który piecze, a śmierć jest ciemną wodą zapomnienia.”

Mika Waltari (1908–1979) pisarz fiński

O życiu , O śmierci , O piekle , O wodzie

„Życie jest jak płomień lampy; gdy zabraknie oliwy – tssss, i zgaśnie na zawsze.”

Marie Joseph de La Fayette (1757–1834) francuski polityk i generał

Źródło: Piotr Małyszko, Słownik postaci historycznych, wyd. ParkEdukacja, Bielsko-Biała 2006, s. 55.

O życiu

„Najtrwalsze przyjaźnie rodzą się ze wspólnych nieszczęść, tak jak kawałki żelaza najtrwalej łączy najgorętszy płomień.”

Charles Caleb Colton (1777–1832)

O nieszczęściu

„Podniosą może trochę krzyku nieprzyjaciele błękitu i różu, gdyż to właśnie jest ten blask, ta feeria świetlna, którą usiłuję oddać, ci zaś, co nie widzieli tego kraju [Włoch], okrzykną to – jestem pewien – za nieprawdopodobne, chociaż ja jeszcze nie dałem tej prawdziwej siły właściwego tonu: wszystko jest tam jak gardło gołębia i jak płomień ponczu.”

Claude Monet (1840–1926) malarz francuski

Listy
Źródło: list do Paula Duranda-Ruela, cyt. za: Zdzisław Kępiński, Impresjonizm, op. cit., s. 213.

O sile

„Ten płomień, co płonie, ten głos, który grzeje
To tylko na życie jest sposób”

Jacek Kaczmarski (1957–2004) polski bard, poeta i prozaik

Źródło: Starzejesz się stary, 1990

O życiu

„Odzyskanie wzroku przez dzisiejszych niedowiarków możliwe jest poprzez świadome przeżywanie własnego chrztu, w którym dokonało się nasze obmycie i przekazanie nam światła Chrystusa. Trzeba ciągle pomnażać otrzymaną wtedy wielką łaskę wiary, nie można pozwolić, aby w nas się uśpiła albo nie działała. Chrzest – obmycie i przejrzenie – to warunek właściwego i dobrego widzenia samego siebie, otaczających nas ludzi i spraw. To także siła do przeciwstawienia się wszystkiemu, co grozi moralnym mrokiem, co stara się przesłonić lub całkiem zagasić w nas płomień Chrystusowej wiary.”

Władysław Ziółek (1935)

Źródło: Michał Bondyra, Chrzest otwiera oczy http://parafia-nawiedzenia.info/artykuly/a003.php, parafia-nawiedzenia.info

O ludziach , O wierze , O sile , Chrystus

„… Słyszysz, niemiecki Boże,
jak modlą się Żydzi w dzikich domach
trzymając w ręku łom czy żerdź.
Prosimy cię, Boże, o walkę krwawą,
błagamy cię o gwałtowną śmierć.
Niech nasze oczy przed skonaniem
nie widzą, jak się wloką szyny,
ale dłoniom daj celność, Panie…
Jak purpurowe krwiste kwiaty
z Niskiej i Miłej, z Muranowa
wykwita płomień naszych luf,
to wiosna nasza, to kontratak,
to wino walki uderza do głów,
to nasze lasy partyzanckie –
zaułki Dzikiej i Ostrowskiej…”

Władysław Szlengel (1912–1943) polski poeta, autor tekstów kabaretowych i piosenek, dziennikarz, aktor estradowy

Źródło: Kontratak, 1943

O śmierci , O Bogu , O domu , O wiośnie

„Widzieliśmy (…) na własne oczy, jak domy modlitwy doszczętnie burzono aż do fundamentów, jak boże i święte pisma na placach publicznych rzucano na pastwę płomieni.”

Euzebiusz z Cezarei (265–339) biskup Cezarei, historyk, pisarz wczesnochrześcijański,

Źródło: Historia kościelna VII, 21, tłum. A. Lisiecki

O Bogu , O historii

„Nic nie robić, to było zadanie:
przejrzysty płomień jej spojrzenia
rzeźbiony fleszem aparatu.
I jak wstawała kiedy oni
schylali się żeby jej podać
torebkę. Taka kurtuazja.”

Rita Dove (1952)

Źródło: Rosa

„Gaśnie męskiej roztropności płomień jasny
Okryty blaskiem czarnych oczu niewiasty.”

Bhartryhari (570)

Źródło: John Brough (tłum. z sanskrytu), Poems from the Sanskrit, wyd. Penguin, 1977.

„Żołnierze go kochali. Nie tylko wypełniali wszystkie jego rozkazy, ale byli gotowi ruszać za nim na najniebezpieczniejsze szarże przeciwko faszystowskim czołgom. Nie, Durruti nie umarł. Jego duchowy płomień tli się w każdym, kto go pokochał, i nie zostanie ugaszony.”

Buenaventura Durruti (1896–1936) hiszpański przywódca anarchistyczny

Autorka: Emma Goldman, cyt. za: Anarchistka w drodze do wolności, praca zbiorowa, „Przekrój” nr 37, 10 września 2012.

Kochać się

„To jest twoje życie
To jest twój czas
Co, jeśli płomień nie będzie trwał wiecznie
To jest twoje tutaj
To jest twoje teraz
Niech ono będzie magiczne”

Ronnie James Dio (1942–2010) muzyk amerykański

This is your life
This is your time
What if the flame won't last forever
This is your here
This is your now
Let it be magical (ang.)
Źródło: This Is Your Life, 1996 r.

O życiu , O czasie

„(…) od tego, aby tych niebezpiecznych młodych ludzi łapać – jest policja, od tego aby ich sądzić – są sądy, od tego jednak, aby w takim trudnym chłopaku czy dziewczynie dostrzec ową iskierkę dobra i rozdmuchać ją w pożyteczny płomień jesteśmy my – wychowawcy.”

Ryszard Franciszek Makowski (1948)

Źródło: „moja-ostroleka.pl” czerwiec 2009 http://www.moja-ostroleka.pl/ostroleczanin-wydal-ksiazke-o-trudnej-mlodziezy-z-zakladu-poprawczego,1245010331,arch1244137358.html

O ludziach , Chłopak

„Kto wie z jakich płomieni i z jakich popiołów powstaje to, co ciżba zowie lodowatem…”

Antoni Lange (1862–1929) polski poeta, dramatopisarz i powieściopisarz okresu Młodej Polski, także poliglota i tłumacz

Cytaty z utworów poetyckich

„Jabłko i grzech – tak musi być,
Wojna i śmiech – zaraz po niej.
Zieleń i brąz, płomień i dym,
Żebrak i król w koronie.

Słońce i grad, po nocy dzień,
Światło i mrok – ramię w ramię,
Szampan i kac, po życiu sen
I nic się już nie odstanie.”

Marek Dutkiewicz (1949) polski autor tekstów piosenek

Źródło: Aleja gwiazd z repertuaru Zdzisławy Sośnickiej

O wojnie , O śmiechu , O snach , O świetle

„Nie godzien ten kochanka sławy, którego płomień niemrawy.”

Thomas Carew (1594–1640) angielski poeta

O kochankach

„W kominie gaśnie płomień,
Świerszcz ćwierka smętne trele.
Ktoś na pamiątkę po mnie
Wziął biały pantofelek. (…)
A sercu trudno wierzyć:
Nie minie czasu wiele –
On wszystkim zacznie mierzyć
Mój biały pantofelek.”

Anna Achmatowa (1889–1966) rosyjska poetka

Źródło: I nawet nikt nie wyszedł…

O czasie , Serce

„Zapałka raz się zapala,
Tylko jeden raz,
W całym życiu raz taka gala,
A potem żal.
Odpukaj w niemalowane, póki trochę szans,
Póki płomień żyje w nas.”

Marek Dutkiewicz (1949) polski autor tekstów piosenek

Źródło: Nie masz prawa z repertuaru Moniki Borys

„Są trzy stopnie miłości Bożej: 1) kiedy dusza dla miłości Bożej strzeże się wszelkiego grzechu, 2) kiedy we wszystkim spełnia Wolę Bożą i 3) jest to ów płomień, który Chrystus Sam daje, a daje tylko tym, którzy usiłują poznać Wolę Jego i wypełniają ją. Kto nie dąży do drugiego stopnia, nie ostoi się na pierwszym.”

Feliksa Kozłowska (1862–1921) założycielka i duchowa opiekunka mariawityzmu

O duszy , Chrystus

„Słodka tak sztuka TWA, że minstrel nie ucierpi, śpiewając pieśni tobie,
Lecz gdy cię tak miłuje, ty boczysz się – na próżno wyśpiewuje troski sobie.

Płomień miłości takiż jest, nie dogorywa, będzie płonąć, płonąć, wiecznie płonąć.
Nie obrócisz się ku mnie, gdybym w morzu płomieni tych chciał ochłonąć.

Niestety, jakże minstrel zniesie błyskawic blask, co serce ćwiartuje.
Ni paktów, ni traktatów nie znasz – sztuka twa absolutnie panuje.

Jeżeli napotykasz góry wysokie, jak wosk je roztapiasz,
Gdy miasta staną na twej drodze, w ruiny dumę ich obracasz.

Po prawdzie nie pójdziesz na ugody z kimś, kto wyśpiewuje pieśni tobie.
Nie ma z tego zaszczytów Sajat-Nowa, że tobie o swych troskach powie.”

Sajat-Nowa (1712–1795)

Źródło: allpoetry.com http://allpoetry.com/poem/8544921-Thou-Art-So-Sweet-by-Sayat_Nova

O sztuce , Serce

„To nie jest ból koncentrujący się w jednym miejscu: nogach, rękach czy głowie. To wszechogarniający, paraliżujący w jednej chwili płomień, rozrywający na strzępy całe ciało. To galera o szkarłatnych żaglach, która wpływa do portu mojego umysłu, by zakazić go szaleństwem i przerażeniem.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Miecz aniołów
Źródło: s. 259, wyd. I

O bólu , O szaleństwie

„Przełknąłem tęgi haust trucizny. – Po trzykroć niech będzie błogosławiony zamysł, jaki mnie nawiedził! – Palą mnie wnętrzności. Zaciekły jad skręca mi ciało, zniekształca mnie, zwala z nóg. Konam z pragnienia, duszę się, nie mogę krzyczeć. To piekło, cierpienie wieczne! Spójrzcie, jak wznosi się płomień! Płonę jak trzeba! Zgoda, demonie! Majaczyło mi nawrócenie się na dobro i szczęście, zbawienie. Czy opisać mam wizję? aura piekła nie znosi hymnów! Były to miliony czarownych istot, słodki koncert duchowy, siła i uspokojenie, szlachetne popędy, czy ja wiem? Szlachetne popędy!”

Arthur Rimbaud (1854–1891) francuski poeta

Sezon w piekle

O szczęściu , O duszy , O piekle , O sile

„Gorączkowe pragnienie ucieczki za wszelką cenę, bez wyraźnej przyczyny, pochłonęło go niczym płomień.”

Mario Soldati (1906–1999)

Źródło: Le due citta, cyt. za: Fabriano Fabbri, Mario Soldati w: 501 wielkich pisarzy pod red. Juliana Patricka, wyd. MWK, Warszawa 2009, ISBN 9788361095333, s. 387, tłum. Hanna Pawlikowska-Gannon, Julita Degórska, Małgorzata Koenig.

„Pamiętam, że w czasach gdy oba nasze kraje wspólnie walczyły przeciwko tyranii, w BBC co tydzień grano polski hymn narodowy oraz hymny innych naszych dzielnych sojuszników. Nigdy też mój kraj nie zapomni odwagi polskich pilotów, jednych z owych niewielu, którym jak słusznie stwierdził Churchill zawdzięczano tak wiele. Kto wie, czy płomień wolności nie zostałby zduszony, gdyby w tamtych dniach nie stała przy nas Polska. (…) Silnie popieramy poszerzenie Unii Europejskiej i NATO, solidaryzujemy się z waszym dążeniem do przystąpienia do tych organizacji i zdecydowanie twierdzimy, że dążenie to nie może być przedmiotem weta ze strony jakiegokolwiek kraju. Polska potrzebuje Europy ale także Europa potrzebuje Polski.”

Elżbieta II (1926–2022) królowa Wielkiej Brytanii

przemówienie w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej 26 marca 1996.
Źródło: sejm.gov.pl http://www.sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=zw1&dzien=1&wyp=001&kad=2

O wolności

„Kochaj mnie,
Kochaj mnie,
Kochaj mnie nieprzytomnie,
Jak zapalniczka płomień,
Jak sucha studnia wodę.

Kochaj mnie,
Kochaj mnie,
Kochaj mnie nieprzytomnie,
Jak księżyc w oknie śmiej się i płacz,
Na linie nad przepaścią tańcz,
Aż w jedną krótką chwilę
Pojmiesz po co żyjesz.”

Bogdan Olewicz (1946) polski autor tekstów piosenek i dziennikarz

Źródło: Kołysanka dla nieznajomej z repertuaru zespołu Perfect

O wodzie , O płaczu , Kochać się

„Nienawiść to lodowaty płomień, który nie daje ciepła.”

Laurell K. Hamilton (1963) pisarka amerykańska

Cykl Anita Blake, Całopalne ofiary (1998)

O nienawiści

„Uciekłem. Kanister z benzyną: chluśnięcie na płótno namiotu, błysk zapałki. Dwie żagwie nie mogą wysupłać się z płomieni. Dziki wrzask bólu…
Granat: wyszarpnięcie zawleczki, celny rzut, eksplozja. Strzępy w powietrzu…
Karabin maszynowy: zgranie szczerbinki z muszlą pośrodku namiotu, naciśnięcie spustu, ta-ta-tata-tatata!…
Potop.
Lawina kamieni, deszcz głazów, skał.
Trzęsienie ziemi.
Erupcja wulkanu dokładnie pod namiotem.
Koniec świata. Tak: koniec świata byłby najlepszy.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Wyspa szatana

„Groszku pachnącego przyniosłaś mi w dłoni
dałaś groszek – dłoni nie chciałaś już dać.
stoi tu na biurku – i milczy jak płomień,
zmusza do milczenia tak jak ty – twój kwiat.”

Andrzej Trzebiński (1922–1943) poeta polski

także piosenka wykonywana przez Magdę Umer.
Źródło: O niebieskim pachnącym groszku

O Kwiatach

„Gdy procentowy udział mniejszości w całym społeczeństwie nie przekracza pewnej krytycznej wartości, liczba zwolenników opinii mniejszościowej cały czas oscyluje wokół wartości początkowej. Gdy udział ten wzrośnie powyżej wartości krytycznej, opinia mniejszości rozszerza się jak płomień i w krótkim czasie zyskuje akceptację całego społeczeństwa. W społeczności o strukturze sieci, w której wszyscy rozmawiają ze wszystkimi, ta krytyczna wartość to 9,789 proc. W zależności od struktury sieci społecznej wartość ta zmienia się od 7 do 10 proc., zawsze jednak istnieje. Co ciekawe, jeśli opinia większości ma głęboko do niej przekonanych wyznawców tworzących niewielką grupę, ciągle obserwujemy wspomniane dwa procesy, rośnie jedynie wartość krytyczna, po której następuje szybkie upowszechnienie opinii mniejszości.”

Bolesław Szymański (1950) polski matematyk

Źródło: rozmowa Edwina Bendyka, Wolność w sieciach, polityka.pl, 27 września 2011 http://www.polityka.pl/nauka/czlowiek/1519606,1,jak-przewidywac-spoleczne-zachowania.read#ixzz29hCwlXbs

O zachowaniu , O wolności , O nauce , O czasie

„Dzień przed tą tragedią byłam jeszcze w Terespolu na naukach przygotowujących do Pierwszej Komunii. Rano obudziła mnie mama, opowiedziała o strzelaninie i o tym, że najprawdopodobniej we wsi pojawili się Niemcy i że będą nas zabierać do obozów. Wyskoczyłam z łóżka, miałam zająć się dzieciakami, ale zachowywałam się kompletnie irracjonalnie. Próbowałam zabezpieczać naszą murowaną piwnicę, żeby jednak coś z pożaru uratować. Niestety nie wszystko udało się ocalić. To, co zostało z puchowej pościeli, przypominało przypalone od żelazka rzeczy. Płomień ich nie strawił, tylko pokurczyły się od gorąca.”

Teresa Ferenc (1934) polska poetka

o pacyfikacji wsi Sochy na Zamojszczyźnie 1 czerwca 1943.
Źródło: Rzeź w Sochach: ... i rozstrzelali ich wszystkich https://www.polskieradio.pl/8/2384/Artykul/1100633,Rzez-w-Sochach-i-rozstrzelali-ich-wszystkich-, polskieradio.pl, 15 kwietnia 2014.

O nauce