Cytaty na temat fortuna

„Pomysły to punkty startowe wszystkich fortun.”

„Fortuna toczy się kołem,
Pod kołem to pojąłem.”

„Standardowa edukacja zapewni ci przeżycie. Samokształcenie – fortunę.”

„Działanie Fortuny mogę porównać ze wzbierającą rzeką, której fale zalewają równinę. Fala powodziowa kieruje się tam, gdzie nic nie stawia oporu, gdzie nie ma zapór ani wałów ochronnych.”

„Bowiem nie tylko owa fortuna jest ślepa, lecz także czyni ślepymi zwykle tych, których objęła”

„Nie tylko fortuna jest ślepa; czyni ślepymi także tych, których głaszcze.”

„Ten ma największe hojności porywy,
Komu fortuna odmówiła mienia;
A ten najbardziej bywa gadatliwy,
Co nie ma właśnie nic do powiedzenia.”

„Ja z jednego powodu ten teleturniej lubię – on się dobrze nazywa (…): Koło fortuny.”

„Wszystko, co wiązało się z Hughesem, było ponad ludzką miarę, łącznie z pełną paradoksów legendą. Urodzony w Houston spadkobierca rodzinnej fortuny osiągniętej dzięki patentowi głowicy wiertła, która zrewolucjonizowała przemysł wydobywczy ropy naftowej, dziarski młody Hughes przykuł wyobraźnię Amerykanów w czasach wielkiego kryzysu. Brawurowy pilot, hollywoodzki playboy, patriotyczny producent sprzętu wojskowego, genialny finansista, był jak bohater komiksu, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. W późniejszym okresie jego życia, kiedy ekscentryczność przekształciła się w szaleństwo, pojawił się bardziej mroczny obraz: starzec z zaniedbanym, rozczochranymi włosami, przemawiający z patosem wariat, który z powodu śmiertelnej obawy przed zarazkami zaszył się w swojej luksusowej pustelni. Przez całe życie obsesja władzy Hughesa wyrażała się w manii szpiegowskiej, zwłaszcza jeżeli wiązało się to z rozwojem jego i tak już znacznych zasobów finansowych. Jednak pomimo jego pozornej wszechobecności w centrum burzliwych spisków, Hughes był manipulowany dokładnie tak samo, jak inni. Zwany w kręgach szpiegowskich Akcjonariuszem, występował jako parawan tajnych operacji CIA, często bez swojej wiedzy. Ten szalony pustelnik przekonał się, że jego imperium było zdalnie sterowane.”

„Przez dwa dni pokój oznaczony numerem 32/57 stał pusty, potem wstawiono w nim nowe okno, i nowego pacjenta. Ciężkiego neurotyka-autystę… Miejskiego architekta, którego automatyczne instalacje przeciwpożarowe, kosztowały miasto życie kilkudziesięciu mieszkańców, oraz fortunę w odszkodowaniach i honorariach prawniczych…
Rozczarował pielęgniarza. Ten tylko krzyczał po nocach, w przeciwieństwie do swojego towarzyskiego poprzednika… Niestety nie pamiętał nazwiska, coś z katedrą, albo kaplicą… Szkoda, myślał pielęgniarz, rozdzielając leki przed obchodem… Ci najmilsi odchodzą pierwsi…”

„W dniu spod znaku dobrej fortuny
wspiąłem się na błękitnawy klif.
Ostrożnie stawiając kroki,
by nie uronić nic z krajobrazu.”

„Możemy stracić jedynie fortunę, której szukamy!”

„Uśmiechnął się oszczędnie; gdyby oszczędność uśmiechów przynosiła jakieś profity, niechybnie dorobiłby się fortuny.”

„Lektura powieści Marii Rodziewiczówny „Między ustami a brzegiem pucharu” powinna być lekturą obowiązkową. Pokazuje ona bowiem coś, czego inne narody po prostu nie mogą pojąć, a mianowicie, że nieważne są brudne wioski, nieważne to, że inni mają fortuny, skoro nie znają zapachu zacieru wódczanego, nieważne, że babcia zrzędliwa, panna odęta, a Jasio przaśny bęcwał, skoro promienieje z nich siła moralna. Jak? Którędy? Skąd? - Nie wiadomo. „Amen – wymówił Jan z Wentzlem, pochylając głowę. A Jadzi zdawało się, że tego słowa nie mówił tylko mąż i brat, ale że powtarzał za nimi cały chór z grobów rozrzuconych po całym świecie”. Tym wesołym zdaniem kończy się powieść Marii Rodziewiczówny. A teraz przyznajmy się: przecież musieliśmy chyba czytać ją wszyscy, bo inaczej skąd bylibyśmy tacy, jak jesteśmy?”

„Fortuna jeździ na jednym kole, a bieda na dwóch i dlatego też nas bieda częściej dojeżdża.”

„Jako że nie mamy dzieci, po mojej śmierci cała moja fortuna pójdzie na cele charytatywne (…). Ale nie na wielkie budynki nazwane moim imieniem, tylko np. na dzieci w chińskich sierocińcach. Nie zależy mi na pustej sławie teraz ani po śmierci.”

„Zła fortuna to ma przynajmniej dobrego, że rozumu nauczy, a przyjaciela pokaże.”

„Gangster nie jest człowiekiem społecznie akceptowanym. A ktoś, kto zarabia fortunę dzięki istniejącemu systemowi, nie przebierając w środkach, jest OK.”

„Fortuna sprzedaje to, co sądzimy, że daje.”

„Humor jest cieniem fortuny.”

„Gdy stracisz, co ci fortuna udzieli, dopiero poznasz, czy masz przyjaciół.”

„Wszyscy go [Boga] szukają, a przecież On jest w nas. Mnie w każdym razie cały czas towarzyszy. Uczy pokory. Bardzo mi pomógł, gdy przeżywałem najgorszy okres w życiu. Straciłem wszystkie pieniądze i już myślałem, że to koniec. Okazało się jednak, że jak się ma głowę na karku, pieniądze zawsze można zarobić. Zresztą nimi nie ma się co zanadto przejmować. Widziałem już ludzi, którzy doszli do olbrzymiej fortuny i nagle stracili cały majątek, idąc na dno. Ja akurat jestem dziś bogaty, ale nie ulegam fetyszowi pieniądza.”

„Win przywykł do tego, że biorą go za dziedzica starej fortuny, snoba i aroganta – krótko mówiąc, skończonego palanta. Nic nie mógł na to poradzić. Nie szanował jednak tych, którzy polegają na pierwszym wrażeniu.”

„Polscy himalaiści nie jechali w góry dla pieniędzy. Nie znajdowali tam fortun, tylko zimno, ale byli odkrywcami, ambasadorami waszego kraju w świecie. Wielu Polaków nazywa wspinaczy głupimi? Nie widzi sensu w ich sposobie życia? Jednym zdaniem przekreśla całą historię waszego himalaizmu? Nie można tak. To dzięki wspinaczom mówiono w najdalszych zakątkach świata, że Polska to kraj dzielnych ludzi. Jak można o tym zapomnieć? Tego trzeba bronić, nie pozwolić o tym zapomnieć.”

„Rewolucja, która dokonała się w Polsce w latach 90., wprowadziła dużą część Polaków do innego kręgu cywilizacyjnego. Ale miliony ludzi nie poradziły sobie z tą sytuacją. Polska lat 90. była państwem dla sprawnych, rzutkich, silnych, inteligentnych, sprytnych, ale też tych, którzy byli dobrze ustawieni. Tych, którzy mieli wyraźną przewagę na starcie do wyścigu, w którym nie obowiązują przejrzyste reguły. Zarówno dla wielu przedsiębiorczych, dynamicznych i wykształconych ludzi, jak i dla wielu zwykłych kombinatorów był to kraj, w którym można szybko zdobyć fortunę. Ale – jak to bywa w czasach rewolucji – miliony ludzi nie potrafiły się dopasować do nowych czasów. Pozostali bezbronni, samotni, bezradni wobec urzędów. Czuli się coraz bardziej odrzuceni. Ich świat zmieniał się za szybko.”

„[W 1965 r. ] staliśmy się do pewnego stopnia komunistami. Rządy USA udzielały poparcia krwawym dyktaturom Batisty, Somozów, Mobutu, Suharto, Pahlawiego… Miliony zabitych, miliardowe fortuny dyktatorów, grabież bogactw narodowych w przymierzu z ponadnarodowymi koncernami. (…) Radykalizowała się grupa studentów brazylijskich. Wybór walki zbrojnej był oczywisty – po Wietnamie, rewolucji kubańskiej.”

„Fortuna kołem się toczy, czasem to koło zatrzyma się tylko raz, a czasem – jak kto ma szczęście – kilka razy. Trzeba umieć to zauważyć.”

„Już w początkach niepodległości wiedziałem, że jest w Polsce dwóch ludzi w wybitnym stopniu posiadających szczególną polityczną cnotę, virtu, czyli wg Machiavellego odwagę, dzielność i umiejętność wykorzystywania dla ambitnych celów politycznych Fortuny, nieuniknionej zmienności losu. Byli to Adam Michnik i Jarosław Kaczyński.”

„Bo z nas Fortuna w żywe oczy szydzi,
To da, to weźmie, jako się jej widzi.”

„Fortuna nie przyjdzie po mężczyznę, musi jej szukać; kobietę i w domu znajdzie.”

„Pisarz pisze i ten proces – nie sława czy fortuna – jest najważniejszy.”

„Wiem doskonale, że skoro jestem potężny, to Anglicy i tak będą mymi przyjaciółmi aż do śmierci. Kiedy zaś fortuna się odwróci, i tak będą próbowali mnie powiesić z zemsty, że im napędziłem strachu. Dajmy zatem spokój tym dyplomatycznym kłamstwom i starajmy się żyć po dobrosąsiedzku.”

„Przyjąłem władzę bez radości. Ciężar zdawał mi się nieodpowiedni do mego wieku, przytłaczający i niebezpieczny. Wziąłem go na siebie po to jedynie, by zabezpieczyć naszych przyjaciół i naszą fortunę, bowiem we Florencji, będąc bogatym, niełatwo jest żyć, jeśli się nie ma władzy nad państwem.”

„Lepsze pewne dzisiaj, niż najlepsze niepewne jutro. Lepsza gotowa, niż czekana fortuna.”

„Fortunę wiedz być płochą,
dziś matką jutro może być macochą.”

„Nic nie przychodzi nikomu za darmo… chyba że nędza lub fortuna.”

„Znaleźliśmy się w świecie, w którym zbyt wielu spośród nas niemalże nic już nie wytwarza, a świat opanowali pośrednicy. Handlujemy tylko kawałkami papieru, wymieniając między sobą tam i z powrotem akcje i obligacje, przy okazji wypłacając za to naszym finansowym krupierom prawdziwe fortuny. Nigdy tak wiele nie płacono za tak mało.”

„Koło siatkarskiej fortuny przetacza się teraz na stronę Polaków – to jest nie do wiary.”

„Opowiadałem pewnemu rosyjskiemu mafiosowi o ojcach założycielach USA, którzy zdobyli fortuny okrutnymi metodami, a ich potomkowie fundowali szkoły, szpitale… Słuchał uważnie, jednak tłumacz pozbawił mnie złudzeń: Przykro mi, on powiedział „spieprzaj.””

„Ludzie robią fortuny, bogacą się, że i przejeść nie mogą, i nieszczęśliwi są. Za pieniądze nie kupisz zdrowia, miłości i wiedzy. A to sprawy najważniejsze.”

„Pieniądze mogą być użyteczne na wiele sposobów, zakładając, że człowiek jest zrównoważony i zdrowy. Dla niektórych fortuna jest raczej darem szatana niż korzyści.”

„I fortuny, i korony,
I wszystkiego, o co dbasz,
Życzy sługa uniżony
I przyjaciel wierny wasz…
Dam ci ptaszka, jakich mało…”

„Zjazdów, sejmów, legacjej, dworskie depcąc progi.
Wszakże nigdy, stateczny, nie uniosłem nogi
Biedząc się z swą Fortuną, która mnie bogatym
Koniecznie mieć nie chciała.(…)
A po wonnym Parnasie czasem się przechodząc
Wielem pisał poemat, które w przyszłym lecie
Świadczyć będą, żem nie żył próżno tu na świecie.”

„Przede wszystkim chcę być… szczęśliwym człowiekiem. A tego nie gwarantują wyłącznie świetna praca w Polsce czy Rosji ani żadne fortuny czy wielkie pieniądze. Nawet nie zabiegam o nie. Mnie radość w życiu daje uśmiech mojego syna Ricardo.”

„Współczesny człowiek jest dziwny: potrafi zaufać wszystkim i wszystkiemu, tylko nie Bogu! Człowiek dzisiaj ufa wróżkom, jasnowidzom, ufa magikom i znachorom, ufa różnym idolom i guru, ufa znakom i przepowiedniom, ufa samemu sobie, swym ograniczonym zdolnościom i możliwościom, zawierza swój los zdobytej fortunie, osiągniętemu stanowisku, zawartym znajomościom.”

„Fortuna ma tron na skale, ale ludzie wahają się po niego sięgnąć.”

„Wprawdzie nikt nie jest zadowolony ze swojej fortuny, za to każdy – ze swego rozumu.”

„Mędrzec, sobie pan prawdziwy,
Co depce swoje żądze, odrzuca zaszczyty,
Sam dla siebie całością, jak kula wymierną.
Nie ma gdzie słabizny, o którą zaczepia
Zła Fortuna, co bije zawdy we wadliwe…”

„Fortuna to niestała dziwka zwariowana na punkcie ironii.”

„Nie jestem wśród tych którzy boją się narodu. Naród, nie bogacze, jest naszą ostoją nieprzerwanej wolności. Aby zachować narodową niezależność, nie wolno nam pozwolić aby nasi włodarze obciążyli nas wiecznym długiem. Musimy uczynić wybór między ekonomią i wolnością, czy obfitością i poddaństwem. Jeśli wpadniemy w takie długi, że będziemy musieli opodatkować nasze posiłki i napoje, nasze rzeczy pierwszej potrzeby, nasze wygody, naszą pracę i rozrywkę, nasze powołania i wiarę, tak jak to uczyniono ludziom w Anglii, wtedy nasi ludzie, tak jak oni będą musieli pracować szesnaście godzin z dwudziestu czterech i oddać zarobek z piętnastu tych godzin dla rządu na długi i codzienne wydatki; szesnasta zaś godzina będzie niewystarczająca aby zarobić na chleb i trzeba będzie żyć jak oni żyją, na owsiance i kartoflach, nie mieć czasu pomyśleć, nie mieć środków aby pociągnąć winnych do odpowiedzialności; ciesząc się gdy zdobędziemy utrzymanie wynajmując się do zakuwania łańcuchów na szyjach naszych nieszczęsnych współbraci. Nasi właściciele ziemscy, też jak tamci, zatrzymają w rzeczy samej tytuł i zarządzanie majątkiem niby ich, jednak w rzeczywistości utrzymywanym dzięki zaufaniu do skarbu, muszą jak tamci błąkać się po obcych krajach i zadowalać się nędzą, zapomnieniem, wygnaniem i chwałą narodu. Ten przykład daje nam zbawienną naukę, że prywatne fortuny są niszczone zarówno przez publiczną jak i prywatną rozrzutność. I to jest tendencja wszystkich rządów ludzkich. Odstępstwo w jednej zasadzie staje się precedensem w drugiej; a to drugie dla trzeciego i tak dalej, aż masy społeczne są zredukowane do bycia jedynie automatami w nędzy, odartymi z uczuć poza cierpieniem i grzechem. Tak zaczyna się bellum omnium in omnia (wojna wszystkich z wszystkimi), którą niektórzy filozofowie tego świata błędnie biorą za stan naturalny, zamiast za nadużycia człowieka. Koniem pociągowym tego strasznego zespołu jest dług publiczny. Opodatkowanie kroczy za nim i wprowadza nędzę i ucisk.”

„Fortuna wołem się toczy.”

„Reprywatyzacja była jak kamień filozoficzny – pozwalała momentalnie zamieniać ołów w złoto. Pozwoliła na powstanie gigantycznych fortun dzięki fałszerstwom, ślepocie sędziów (którzy najczęściej podzielali przekonanie, że prywatne jest lepsze z zasady) i nieuczciwości urzędników, a także części aparatu wymiaru sprawiedliwości. Im bardziej bogacili się skupywacze roszczeń, prawnicy, nowi właściciele, tym bardziej rosły ich wpływy w samorządzie, a nawet w kręgach administracji centralnej. Zdobyli dość władzy, by zapobiec wprowadzeniu w sprawie reprywatyzacji przejrzystych reguł gry i ograniczyć jej zakres do odszkodowań na poziomie, któremu może sprostać dziś nasz budżet.”

„Pod wielką fortuną, która powstała z niewiadomego źródła, ukrywa się zawsze zbrodnia.”

„(…) niezbyt często kieruję się w życiu marzeniami. Wierzę w uśmiech losu, w to, że któregoś dnia fortuna się do mnie uśmiechnie. Niektóre pragnienia spełniają się, jeśli ciężko nad tym pracujemy, inne zaś wciąż pozostają w sferze fantazji. Jedyny cel, jaki sobie postawiłem, to nie stracić entuzjazmu i zaangażowania w swoją pracę. A także utrzymać właściwą równowagę pomiędzy graniem w filmach a prywatnością.”

„A teraz, no gdybyśmy mieli tu szampana to powinien strzelić bo oto mamy swój dzień! Te flagi są potwierdzeniem nawet w Japonii. Po Okurajammie Wojtka Fortuny start… i skok po medal Adama Małysza na Miyanomori. Pięknie! Pięknie! I znowu najdalej ha, ha!!!”

„Wiek 28 i pół, dobre zdrowie kochający sport na świeżym powietrzu szczególnie wspinaczkę i polowania na grubą zwierzynę. Adept Większy w A∴A∴, ale zmęczony mistyką i rozczarowany magiją. Racjonalista, buddysta, agnostyk o antyklerykalnych i moralnych poglądach, torys i jakobita. Szachista, pierwszorzędny amator, potrafiący rozgrywać trzy partie naraz z zawiązanymi oczyma. Uzależniony od czytania i pisania. (…)
Moralność: seksualnie silny i namiętny. Męski w kontaktach z kobietami, wolny od jakichkolwiek podobnych impulsów względem tej samej płci. Pasja do kobiet bezinteresowna, główna motywacja: sprawiać rozkosz. Stąd wielkie pragnienie zrozumienia kobiecej natury, utożsamianie się z ich uczuciami i stosowanie wszelkich środków. Obdarzony wyobraźnią, subtelny nienasycony: cała sprawa to zaledwie próba zaspokojenia pragnienia duszy. To pragnienie największej uwagi, nigdy niezakłócone przez jakiekolwiek inne względy.
Wstrzemięźliwość w alkoholu. Nigdy nie byłem pijany. Jedynym alkoholem, który piję, jest lekkie wino.
Ogólna moralność: arystokrata.
Poczucie sprawiedliwości tak czułe, zrównoważone i nieodparte, że niemal stające się obsesją.
Chojny, dopóki nie pojawia się podejrzenie, iż ktoś próbuje mnie okraść. Liczący każdy grosz, lecz z łatwością wydający fortunę. Rozrzutnik, lekkomyślny, lecz nieuprawiający hazardu, gdyż zawsze ceniłem sobie zwycięstwo w grach wymagających umiejętności, schlebiających mej próżności.
Miły, delikatny, czuły, egoistyczny, zarozumiały, nierozważny, uczący się na błędach.
Niepotrafiący żywić urazy nawet po doświadczeniu największej zniewagi i krzywdy. Lubiący zadawać ból dla własnej przyjemności. Z łatwością atakujący obcą osobę, a następnie pastwiący się nad nią latami, nie odczuwając do niej żadnej animozji. Lubiący dzieci zwierzęta, które niemal zawsze odwzajemniają miłość. Uznający aborcję za haniebne morderstwo, odczuwający silny wstręt do społecznej postawy, która do niej zachęca.
Nienawidzący i pogardzający matką, jak i jej rodziną. Kochający i darzący szacunkiem ojca i jego krewnych.”

„Koło fortuny może się odwrócić, mimo to należy pozostać tym, kim się jest. Bez względu na okoliczności zawsze trzeba być sobą.”

„W tej Polsce, którą już można pogardzać i bezkarnie obrażać – wszystko, co mogę powiedzieć, to: odejdźcie! Wy, którzy zbudowaliście demokrację koleżków, którzy dbacie tylko o własne fortuny i zaszczyty, którzy ludzi sprowadzacie do rzędu cyfr w roczniku statystycznym, a Rzeczpospolitą do rodzinnego folwarku – odejdźcie! Zarówno ci, którym brakuje rozumu i charakteru, jak ci, którym brakuje uczciwości. Głupcy i złodzieje, miernoty i zaprzańcy, czepiający się obcych klamek, sprzedający za nędzne pieniądze. Jak kraj mogą wyciągnąć z błota ci, których nie obchodzi los współobywateli, a pogardliwy śmiechem reagują na samo słowo Ojczyzna? Dość. Nowych potrzeba nam rządów. Takich, co istotę programu potrafią zmieścić w trzech słowach, z których tylko jedno jest ważne: Przede wszystkim Polska.”

„Historia oceni go surowo. Nie sprostał swemu marzeniu o przekształceniu Algierii w silne, nowoczesne państwo. Mimo, że po Francuzach zostały zagospodarowane pola naftowe, rewolucja przemysłowa nie udała się w tym kraju drobnych rzemieślników. Spowodowała jedynie niepohamowany odpływ ludności ze wsi do miast i ich niekontrolowany wzrost. Koloniści francuscy pozostawili po sobie kwitnące rolnictwo, które niszczało, bo zabrakło rąk do pracy, nawozów i światłych rolników. Handel opanowała mafia. Znów powstały wielkie fortuny, które zgarniały dla siebie wszelkie korzyści. Nastąpiło rozluźnienie obyczajów, nawet w najbliższym otoczeniu prezydenta. Sam Bumedien także uległ zachodnim wpływom i ożenił się z wyemancypowaną i wykształconą w Szwajcarii kobietą. Nie był jednak na tyle postępowy, aby kobietom algierskim przyznać równouprawnienie, jak to uprzednio obiecywał. Ascetyczny wojownik zmienił się w gnuśnego sybarytę.”

„Dziś winnym kryzysu Unia daje pomoc z kieszeni obywateli, a ofiary likwiduje. Wyrok na polskie stocznie to także prezent dla stoczni niemieckich, które po 1989 roku otrzymały setki miliardów marek bezzwrotnej dotacji. Ponad 100 tysięcy miejsc pracy zlikwidowanych głównie w Polsce to cena, którą zapłacą Polacy, a nie Unia Europejska. Czy ludzie i miejsce, z którego rozpoczął się ruch Solidarności, obalenie muru berlińskiego, wyzwolenie Europy, mają paść ofiarą arbitralnych decyzji z Brukseli podejmowanych w interesie spekulantów, którzy na gruzach i gruntach stoczni chcą zbić fortunę? Żądamy takich decyzji Komisji, które umożliwią ratowanie i rozwój przemysłu stoczniowego.”

„Giełda: miejsce kaprysów fortuny.”

„Oczywiste twierdzenie, że zasada nienaruszalności własności prywatnej jest sprzeczna z zasadą czy obyczajem dążenia do bogactwa i zdobywania uznania – poprzez konsumpcję na pokaz, nie wymaga chyba specjalnego uzasadnienia. Większość przestępstw związanych z naruszeniem własności – zwłaszcza wielkich przestępstw – ma źródło w tej sprzeczności. Jest również rzeczą powszechnie znaną, przysłowiową nawet, że w przypadku przestępstw przynoszących wielką fortunę przestępcy kara nie jest tak wysoka ani potępienie tak znaczne, jakich należałoby oczekiwać w świetle naiwnie pojmowanego kodeksu moralnego. Złodziej lub oszust, któremu przestępstwo umożliwiło zyskanie wielkiego bogactwa, łatwiej niż drobny złodziej uniknie rygorystycznego wymiaru sprawiedliwości, a na dodatek dzięki zdobytemu bogactwu i ostentacyjnemu wydawaniu swych nieregularnych dochodów zyska pewne quantum dobrej reputacji”

„Opróżniam popielniczki, myję kieliszki, wyrzucam puste butelki, krótko mówiąc, gdy w końcu idę się odlać, mieszkanie jest na błysk. Ale podczas gdy sikam, wspomnienie niedopałków w kieliszkach i zeschniętych skórek sera wywraca mi flaki. Wkładam palce głęboko do gardła, żeby i moje ciało mogło wyrzucić wszystkie te świństwa, które w nim zalegają. Czasami skutkuje, lecz nie zawsze. Zdarza mi się spędzić dwie godziny z głową w sedesie, czekając, aż się zacznie. Zresztą, bardzo to lubię! Te wiejskie klimaty… Szmer wody spływającej nieustannie, odkąd zepsuła się spłuczka. W Paryżu brakuje nam kontaktu z przyrodą. Dlatego ludzie wydają fortuny na rośliny doniczkowe. A przecież natura to nie tylko chlorofil! To także strumyki, źródła, wodospady… Ja to wszystko mam w sraczyku i to za darmochę.”

„PANI
Nie frasuj mi się, moje dziecię miłe,
Takci na świecie być musi: raz radość,
Drugi raz smutek; z tego dwojga żywot
Nasz upleciony. I rozkoszyć nasze
Niepewne, ale i troski ustąpić
Muszą, gdy Bóg chce, a czasy przyniosą.
HELENA
o matko moja, nierównoż to tego
Wieńca pleciono; więcej że daleko
Człowiek frasunków czuje niż radości.
PANI
Barziej do serca to, co boli, człowiek
Przypuszcza, niżli co g'myśli się dzieje.
I stądże się zda, że tego jest więcej,
Co trapi, niżli co człowieka cieszy.
HELENA
Prze Bóg, więcejci złego na tym świecie
Niżli dobrego. Patrzaj naprzód, jako
Jedenże tylko sposób człowiekowi
Jest urodzić się, a zginąć tak wiele
Dróg jest, że tego niepodobno zgadnąć.
Także i zdrowie nie ma, jeno jedno.
Człowiek śmiertelny, a przeciwko temu
Niezliczna liczba chorób rozmaitych.
Ale i ona, która wszystkim włada,
Która ma wszytko w ręku, wszytkim rządzi,
Fortuna, za mną świadczy, że daleko
Mniej dóbr na świecie niżli tego, co złym
Ludzie mianują, bo ubogaciwszy
Pewną część ludzi, patrzaj, co ich ciężkim
Ubóstwem trapi. A iż tego żadnej
Zadości g'woli ani skępstwu swemu
Nie czyni, ale niedostatkiem tylko
Sciśniona, znak jest, że i dziś, gdy komu
Chce co uczynić dobrze, pospolicie
Jednemu pierwej weźmie, toż dopiero
Drugiemu daje; skąd się da rozumieć,
Co już powtarzam nie raz, że na świecie
Mniej dóbr daleko niżli złych przypadków.
PANI
Mniej abo więcej, równa li też liczba
Obojga — korzyść niewielka to wiedzieć.
o to by Boga prosić, żeby człowiek
Co namniej szczęścia przeciwnego doznał,
Bo żeby zgoła nic, to nie człowiecza.
Ale że z rady tak długo nikogo Kobieta
Nie słychać! Wiem, że da bez omieszkania
Znać Aleksander, skoro się tam rzeczy
Przetoczą, a nam białymgłowom jakoś
Przystojniej w domu zawżdy niż przed sienią”

„Przyszłość muzyki to nie gry i techno, ale dusza. Muzyka musi płynąć z duszy, nieść uczucia, emocje. A nie powstawać dla pieniędzy. W latach 60. (…) zarobek, nie mówię tu o fortunie, ale zwykłych środkach na utrzymanie, był naprawdę na ostatnim miejscu listy powodów muzykowania. Grało się z miłości. I niektórym to pozostało na kolejne 30 lat.”

„Jest to opowieść o człowieku nieharmonijnym. Kane chce być kochany, ale sam nie kocha. Chce dawać, lecz przedtem odbiera. Pragnie być szczęśliwy, ale łamie sobie i innym życie. Żyje w dużym skupisku ludzi, a w gruncie rzeczy pozostaje samotnikiem. Jest to także film o losie, o fortunie, która kryje w sobie coś przerażającego, potwornego.”

„Fortuna dana jest dzielnym”