Cytaty na temat dziennik (100 cytatów)

„W naszym domu dziennik telewizyjny oglądamy w największej ciszy. Wyłączona jest nawet fonia.”

Ninus Nestorović (1965) serbski aforysta

Tom Wymięte myśli

O domu

„Inspiracje do moich utworów czerpię po prostu z własnego życia, piosenki są moim dziennikiem, zapisem tego, jak się czuję w danym momencie.”

Jon Bon Jovi (1962) amerykański zespół muzyczny

Źródło: wywiad dla Radia Zet http://www.bonjovi.pl/dzial,wywiady,art,23.html

„Alkohol powodował, że czarny materiał stawał się jeszcze bardziej czarny. Zdumiało ją to. Zanotowała w swoim dzienniku: „Wódka działa na materiał tak jak na ludzi.””

Alice Sebold książka Nostalgia anioła

Nostalgia anioła

O ludziach , O alkoholu

„Jeszcze jako początkujący tekściarz napisałem dla Tadeusza Olszy monolog (…) Dzienniczek syna.”

Stanisław Tym (1937) polski aktor, satyryk, felietonista

Olsza był znany z tego, że miał trudności z zapamiętaniem tekstu i wszystkie monologi mówił pod suflera. Dodatkowo miał też problem ze słuchem. Numery estradowe Olszy często wyglądały tak, że wychodził Olsza na scenę, kłaniał się, dostawał brawa, następnie słychać było głos suflera. A że teksty były śmieszne, publika zaczynała się śmiać i zagłuszała powtarzającego tekst Olszę. Ludzie bili brawa po pointach suflera, paląc pointy aktorowi. Kiedy Olsza dostał mój monolog, mógł sobie cały tekst dużymi literami napisać w tytułowym dzienniczku. Na pierwszym przedstawieniu wygonił suflera. Ten poszedł się poskarżyć do dyrekcji teatru. Olsza przychodzi na dywanik i co mówi? „Bo wy, kurwa, nic nigdy nie zrozumiecie. Tak piszą te monologi, że się zwyczajnie nie sposób nauczyć. Przyszedł utalentowany gówniarz, napisał… i samo wchodzi do głowy”.
Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Stanisław Tym, „Playboy” nr 2, 2007 http://wywiadowcy.pl/stanislaw-tym/

„Cały czas odwiedzają nas mieszkańcy Nysy. Wyrażają poparcie dla akcji, podpisują przy okazji protest w sprawie historii w szkole. Odwiedzili nas także związkowcy z „Solidarności”, nauczyciele, studenci. Tylko w sobotę przyszło do nas kilkadziesiąt osób. Jest zainteresowanie naszą akcją. Protest relacjonuje na bieżąco Radio Opole. Radio Maryja, „Nasz Dziennik”, „Gazeta Polska Codziennie”, „Nowa Trybuna Opolska” robiły materiały o naszej głodówce. Jest zainteresowanie tą akcją.”

Janusz Sanocki (1954) polski polityk

o proteście głodowym w obronie nauczania historii w Nysie.
Źródło: Sanocki: Protest to etyczny obowiązek http://www.stefczyk.info/publicystyka/opinie/sanocki-protest-to-etyczny-obowiazek, stefczyk.info, 6 maja 2012

O historii , O nauczycielach , O czasie

„Dziennik Rorchacha 12 października 1985:
Ścierwo psa w alei dziś rano, odcisk opony na rozerwanym brzuchu. To miasto się mnie boi. Widziałem jego prawdziwą twarz. Ulice to przedłużenie rynsztoków, a rynsztoki są pełne krwi i kiedy studzienki pokryją się wreszcie strupami, całe robactwo się potopi. Nagromadzony brud seksu i morderstw spieni im się na wysokość pasa a wszystkie kurwy i politycy spojrzą w górę i zakrzykną: „Ocal nas!”, a ja spojrzę w dół i szepnę: „nie”. Mieli wybór, wszyscy. Mogli pójść w ślady dobrych ludzi, takich jak mój ojciec i prezydent Truman. Przyzwoitych ludzi, którzy wierzyli w uczciwą pracę za uczciwą płacę. Tymczasem poszli tropem odchodów, pozostawionych przez rozpustników i komunistów, nie rozumiejąc, że szlak prowadzi nad przepaścią. Aż było za późno. Nie mówcie, że nie mieli wyboru. Teraz cały świat stoi na krawędzi, patrząc na krwawe piekło na dole, wszyscy ci liberałowie, intelektualiści i mądrale… i nagle nikt nie wie, co powiedzieć.”

Alan Moore książka Strażnicy

Watchmen

O ludziach , O świecie , O seksie , O górach

„Łukaszenka, chcemy ci powiedzieć, że wyrosło nowe pokolenie! Nie boimy się! Nie boimy się przesłuchań w celi KGB, pałek twoich milicjantów! (…) Kiedy byłem mały, rodzice straszyli: Franku, jak nie będziesz jeść, albo nie będziesz chciał iść spać, przyjdzie zły Aleksander Łukaszenka i cię zabierze. I to działało. Minęło 18 lat. Zamiast na zajęcia z ideologii, chodziliśmy na zakazane koncerty rockowe. Umieszczaliśmy biało-czerwono-białą flagę na budynkach publicznych. Zamiast oglądać telewizyjne dzienniki propagandowe, wchodziliśmy na Facebook, klaskaliśmy na placu na demonstracji (…) Aleksandrze Łukaszenka, chcę ci powiedzieć, że wyrosło nowe pokolenie, które nie boi się ciebie! Nie boimy się! Nie boimy się szczurów w celach twoich więzień, przesłuchań w korytarzach KGB, pałek twoich milicjantów. Przyszło nowe pokolenie. Nasze pokolenie przyszło, by zmienić Białoruś. I niedługo wyrzuci cię na śmietnik historii. Za nami jest solidarna Polska, wolna zjednoczona Europa. A kto za tobą?”

Franciszak Wiaczorka (1988) białoruski polityk

wypowiedź ze sceny podczas koncertu „Solidarni z Białorusią” w Warszawie, 22 kwietnia 2012.
Źródło: Polskie Radio, 22 kwietnia 2012 http://www.polskieradio.pl/75/921/Artykul/590646,Lukaszenka-to-pokolenie-wyrzuci-sie-na-smietnik-historii,

O historii , O rodzicach

„IPN zaczął w rzeczywistości działać od 2–3 lat. W zasadzie dopiero od zbuntowania wyborców przeciwko propagandzie w 2005 roku. Kiedy wyborcy poszli przeciwko nurtowi propagandy, wybrali PiS – wówczas zaczęła się zmiana w dostępie obywateli do prawdy. Otworzyły się klapki i może nie jest to jeszcze tak szeroki strumień, jaki należałoby, żeby był – ale „Nasz Dziennik” ma w tym bardzo duży udział.”

Andrzej Gwiazda (1935) polski działacz związkowy

Źródło: Bunt wyborców i co dalej?, naszdziennik.pl, 5 maja 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=po&dat=20080505&id=po43.txt

O rzeczywostości , O zmianach

„Ludobójstwo jest najgorszą zbrodnią, musi więc być piętnowane zawsze i wszędzie. Niestety, zdarzają się przypadki, ostatnio zbyt często, zrzucania przez katów winy za zbrodnie przeciwko ludzkości na ofiary. Temu zjawisku trzeba zdecydowanie przeciwdziałać, tak jak i wszelkim innym próbom wypaczania historii. Bulwersującą narody i powodującą powszechny sprzeciw jest praktyka nazywania np. niemieckich obozów koncentracyjnych „polskimi” czy „łotewskimi” obozami koncentracyjnymi. Praktyka ta miała miejsce m. in. w stosunku do obozów w Oświęcimiu, Treblince, Trawnikach, a ostatnio za sprawą dziennika „Die Welt” na Majdanku, który został nazwany „polskim obozem koncentracyjnym na Majdanku”. Biorąc pod uwagę, że w czasach II wojny światowej na terenach Rzeszy Niemieckiej i krajów podbitych działało ponad 12000 obozów koncentracyjnych i zagłady, w których zamordowano miliony ludzi, istnieje konieczność uporządkowania raz na zawsze nazewnictwa tych obozów. Czy Komisja Europejska dostrzega ten problem i jakie działania zamierza podjąć?”

Zdzisław Podkański (1949) polski polityk

Źródło: interpelacja złożona w Parlamencie Europejskim, 29 stycznia 2009 http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+OQ+O-2009-0017+0+DOC+XML+V0//PL&language=PL

O wojnie , O ludziach , O historii , O problemach

„Opis: o komentarzu Moniki Olejnik w "Dzienniku", w którym przytoczyła rozmowę z 5-letnią córką Romana Giertycha.”

Roman Giertych (1971) polski polityk narodowy

Źródło: Dorn wzywa do bojkotu programów Moniki Olejnik, gazeta. pl, 2 czerwca 2009 http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,6679108,Dorn_wzywa_do_bojkotu_programow_Moniki_Olejnik.html

„Sam nie uznaję siebie za dokumentalistę, uprawiam raczej filmowe pamiętnikarstwo. W literaturze forma dziennika zaszła bardzo daleko, może być wyznaniem, opisywać dzień po dniu, albo może być dziennikiem fikcyjnym. To osobna forma, która nie jest dokumentem. W filmie, klasyczne dokumenty, uprawiane w latach trzydziestych i czterdziestych miały wiodący temat. Ich kręcenie polegało na tym, że kolekcjonowało się materiały do zilustrowania tego tematu. Zazwyczaj decydowano się na przedstawienie czegoś złego i zbierało się materiał, żeby pokazać jak bardzo to jest złe. Potem przyszli ludzie z Cinéma Vérité, którzy twierdzili, że będą otwarci i nie będą mówić, czy coś jest złe czy dobre, ale odkryją to ze wszystkich stron i widz sam zdecyduje o ocenie. Ale nawet pobieżne zapoznanie się z dokumentami Cinéma Vérité uświadamia, że wiele w tych filmach naświetla postawy ich twórców. Ja nie przynależę do żadnej z tych grup. Idę przez życie, zbieram niektóre jego momenty, nigdy nie planuję. Po prostu coś zachwyca moje oko i każe mi złapać za kamerę. Ja nawet się specjalnie nie rozglądam. Zwyczajnie idę. Nigdy nie wiem czemu i kiedy będę kręcił. Zatem cały mój materiał przedstawia mnie. Jeśli jestem dokumentalistą – to dokumentuję wyłącznie siebie. Bez scenariusza, aktorów, ustawionego planu, sztucznie wyprodukowanej rzeczywistości jak w hollywoodzkim filmie.”

Jonas Mekas (1922–2019) litewski reżyser i scenarzysta

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66195

O życiu , O ludziach , O literaturze , O rzeczywostości

„Niemcy zignorowali fakt istnienia dziennika Marty Hiller, ponieważ uważali, że niemieckie kobiety powinny być postrzegane wyłącznie jako ofiary, bo taka przecież była ówczesna rzeczywistość. Tymczasem ona nie portretuje siebie, jako ofiary. Pokazuje w swojej książce, że mogły istnieć pewne powody, dla których Rosjanie zachowywali się w ten sposób względem Niemców.”

Max Färberböck (1950)

Źródło: Niemcy dojrzeli, by zmierzyć się z przeszłością http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=54711

O kobietach , O rzeczywostości , O przeszłości

„(…) i taki z tego morał wynika,
żeby z rezerwą przyjmować to, co
mówi wieczorem spiker z Dziennika.”

Bohdan Smoleń (1947–2016) polski artysta kabaretowy

Teksty kabaretowe

„Opisałam w dzienniku tysiąc osób. Więcej niż Balzac.”

Anaïs Nin (1903–1977) pisarka francuska

o swoim dzienniku.

„(…) ona w swoim dzienniku dostrzegła w Rosjanach normalne osoby, przedstawiła ich jako jednostki ludzkie, czego Niemcy nie chcieli zaakceptować. Nie mieli ochoty o tym czytać, nie zamierzali uznawać takiego przekazu za prawdziwy. Moim rodakom wygodniej było postrzegać Rosjan wyłącznie, jako gwałcących i mordujących żołnierzy. Marta Hiller miała odwagę zobaczyć w nich ludzi i potem jeszcze to opisać. Potrafiła dostrzec, że oni także mają własne losy, niosą ze sobą osobiste historie, prywatne przeżycia.”

Max Färberböck (1950)

Źródło: Niemcy dojrzeli, by zmierzyć się z przeszłością http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=54711

O losie , O ludziach , O historii , O czytaniu

„Kobiety wchodzą do gabinetu seksuologa i mówią szczerze. Mężczyźni kluczą, kłamią. Gdy mają się rozebrać do badania, są w strachu. Ostatnim facetem, który widział ich narządy płciowe był zapewne pediatra. No i potwornie boją się testów – gdy mają coś wypełnić, zachowują się jak uczniowie w szkole, którym zaraz wpadnie lufa do dziennika.”

Zbigniew Lew-Starowicz (1943) polski lekarz, ekspert seksuologii

Źródło: newsweek.pl, 17 listopada 2013 http://polska.newsweek.pl/prof-lew-starowicz-pan-od-seksu,artykuly,274850,1.html

O kobietach , O mężczyznach , O strachu , O seksie

„Życie każdego człowieka jest dziennikiem, w którym chciałoby się napisać jedną historię, a pisze się inną.”

James Matthew Barrie (1860–1937) szkocki pisarz

O życiu , O historii

„Znam sporo mężczyzn, których bardzo wiele łączy z Bridget Jones. Myślę, że jest to postać na tyle uniwersalna, że każdy może się z nią identyfikować bez względu na płeć. Każdy może się czuć niedopasowany do otoczenia, gorszy od innych, skazany na porażkę, przekonany o własnej śmieszności… Bridget jest uosobieniem tych wszystkich obaw i stąd właśnie, jak mi się wydaje, wzięła się popularność zarówno książki, jak i filmu. Wielu widzów i czytelników dostrzega w bohaterce samych siebie. Dostrzegają też, że mimo wszystkich defektów, jakie sobie wmawia, Bridget to tak naprawdę cudowna, pełna uroku dziewczyna. Stąd płynie optymistyczny wniosek, że może i z nimi nie jest wcale tak źle. Jeżeli ktoś ma kompleksy na punkcie swojej nadwagi, czuje się samotny, obawia się, że nigdy nie odnajdzie swojej „drugiej połówki”… to jest szansa, że po obejrzeniu Dziennika Bridget Jones poczuje się choćby odrobinę mniej samotny, odrobinę mniej nieszczęśliwy. Ta swego rodzaju terapeutyczna moc opowieści wydaje mi się bardzo ważna. Bridget Jones to już niemalże współczesny mit.”

Colin Firth (1960) angielski aktor

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Mężczyźni jak Bridget Jones. Colin Firth specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 12 listopada 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=22828

O mężczyznach , O książkach , O myślach , O szansie

„Jako premier nigdy nie miałem poczucia, że mam władzę, może jako przedsiębiorca kilka razy tak. Mogę zacytować słowa kogoś, kto był uważany za wielkiego dyktatora, czyli Benito Mussoliniego. W jego dziennikach ostatnio przeczytałem: „Mówią, że mam władzę, ale mają ją moi dygnitarze państwowi, a ja mogę tylko powiedzieć mojemu koniowi, by jechać w prawo albo w lewo, ale nic więcej.””

Silvio Berlusconi (1936) włoski polityk

o sobie.
Źródło: onet.pl http://wiadomosci.onet.pl/2176992,12,burza_po_prowokacji_silvio_berlusconiego,item.html, 27 maja 2010

Koń

„Jeszcze jako początkujący tekściarz napisałem dla Tadeusza Olszy monolog (…) Dzienniczek syna. Olsza był znany z tego, że miał trudności z zapamiętaniem tekstu i wszystkie monologi mówił pod suflera. Dodatkowo miał też problem ze słuchem. Numery estradowe Olszy często wyglądały tak, że wychodził Olsza na scenę, kłaniał się, dostawał brawa, następnie słychać było głos suflera. A że teksty były śmieszne, publika zaczynała się śmiać i zagłuszała powtarzającego tekst Olszę. Ludzie bili brawa po pointach suflera, paląc pointy aktorowi. Kiedy Olsza dostał mój monolog, mógł sobie cały tekst dużymi literami napisać w tytułowym dzienniczku. Na pierwszym przedstawieniu wygonił suflera. Ten poszedł się poskarżyć do dyrekcji teatru. Olsza przychodzi na dywanik i co mówi? „Bo wy, kurwa, nic nigdy nie zrozumiecie. Tak piszą te monologi, że się zwyczajnie nie sposób nauczyć. Przyszedł utalentowany gówniarz, napisał… i samo wchodzi do głowy”.”

Stanisław Tym (1937) polski aktor, satyryk, felietonista

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Stanisław Tym, „Playboy” nr 2, 2007 http://wywiadowcy.pl/stanislaw-tym/

O ludziach , O problemach

„Tak, mam swój pamiętnik, ale nie w konwencjonalnym sensie. Nie opisuję, co się zdarzyło danego dnia, nie utrwalam swoich odczuć. Zamiast tego umieszczam w notesie rozmaite cytaty, kawałki wierszy, które znaczą dla mnie coś szczególnego. Nikt tego nie czyta poza mną, nie muszę więc troszczyć się o przejrzystość. Zaglądając do dziennika, przypominam sobie konkretne wydarzenia i nastroje, które towarzyszyły dawnym wpisom. Chociaż coraz bardziej skłaniam się ku przekonaniu, że powinnam zacząć prowadzić normalny pamiętnik. Wokół mnie tyle się dzieje, że nie sposób zachować wszystkiego we wspomnieniach. Boję się, że kiedyś zapomnę o czymś ważnym. Dlatego chyba w końcu wezmę długopis i zabiorę się do roboty.”

Renée Zellweger (1969) aktorka amerykańska

Źródło: wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37240

O zachowaniu , O czytaniu , Sens

„(…) bo z dziennikami to jak z czereśniami, póty się bierze jedną za drugą, póki się wszystkiego nie zje.”

Jarosław Iwaszkiewicz (1894–1980) polski poeta i pisarz

Cytaty z utworów biograficznych, Dzienniki 1911–1955

„Opis: o komentarzu Olejnik w "Dzienniku", w którym przytoczyła rozmowę z 5-letnią córką Romana Giertycha.”

Monika Olejnik (1956) polska dziennikarka

Źródło: Dorn wzywa do bojkotu programów Moniki Olejnik, gazeta.pl, 2 czerwca 2009 http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,6679108,Dorn_wzywa_do_bojkotu_programow_Moniki_Olejnik.html

„Jadę do Polski i oglądam cięgiem wszystkie dzienniki telewizyjne w kraju. Jest albo sama polityka, albo totalne pierdoły. Pomieszanie tematów lokalnych, nieinteresujących krajowego odbiorcę, z ważnymi tematami dotyczącymi wszystkich. W newsowych stand-upach jakiś gówniarz z mikrofonem w ręku i miną wszechwiedzącego wieszcza mówi mi, jak mam żyć. To wszystko z podstawowymi błędami warsztatowymi, niezbalansowanymi kamerami, fatalną dykcją, błędami fonetycznymi i czytaczami z promptera, którzy mylą się w 30 proc. zapowiedzi. Przełączam na telewizję śniadaniową i widzę relację z lodowego igloo z prowadzącą Królewną Śnieżką z nogami związanymi w supeł, której jedynym celem jest, by dobrze wypaść. Otwieram gazety i widzę "publicystów" skaczących sobie do gardeł o byle co. Czułem się jak Jack Nicholson w "Locie nad kukułczym gniazdem."”

Mariusz Max Kolonko (1965) Polski dziennikarz

Wywiady z Kolonką
Źródło: Piotr Kozanecki, Mariusz Max Kolonko: jakiś gówniarz mówi mi, jak mam żyć http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/mariusz-max-kolonko-jakis-gowniarz-mowi-mi-jak-mam,1,5282153,wiadomosc.html, onet.pl, 21 października 2013

O relacjach

„Do pisania dzienników trzeba mieć talent, jak do pisania powieści czy poezji, np.: Julien Green, Gide („Cała masa rzeczy może być powiedziana tylko w dzienniku”).”

Mircea Eliade (1907–1986) rumuński religioznawca

Religia, literatura i komunizm. Dziennik emigranta

„Teraz dowiadujemy się (Nasz Dziennik 14. IV.06), że min. Meller w imieniu Polski zadeklarował poparcie dla przyjęcia Turcji do Unii Europejskiej. Przecież to kraj muzułmański, nietolerancyjny wobec swoich mniejszości.”

Maciej Giertych (1936) polski polityk narodowy

Źródło: Niewiarygodność programowa PiS-u, „Opoka w Kraju”, kwiecień 2006

„Gdy człowiek uważnie przejrzy dziennik, ma wrażenie, że życie wszędzie na świecie jest serią niezasłużonych nieszczęść… To, co dzieje się poza tym, jest tak podrzędne, że w codziennych gazetach nie zasługuje na wzmiankę. Nigdy na przykład nie przeczytałem, że Mária X., bezgranicznie szczęśliwa szła na targ, śpiewając, albo że pułkownik Z. był w doskonałym nastroju przez cały dzień. Jakby to w ogóle nie było ważne. To, o czy warto mówić, to kurek od gazu, tramwaj, siekiera, ogień, woda, spustoszenie. To, że cierpimy. Że cierpimy niewinnie. Pouczająca to rzecz od czasu do czasu poczytać sobie wiadomości dnia. Uspokoiłem się, gdy pomyślałem, że przecież coś mnie łączy z ludźmi, z każdym człowiekiem, bo wszyscy cierpią, bo ja też cierpię.”

Sándor Márai (1900–1989) pisarz węgierski

Pierwsza miłość

O życiu , O nieszczęściu , O wrażeniach , O cierpieniu

„Wydaje mi się, że „Dziennik” albo znalazł sobowtóra, albo myśli o Łukaszu Tusku, albo myśli jeszcze o czymś innym.”

Rafał Grupiński (1952) polski polityk

o artykule „Dziennika” na temat koalicji PO-PiS.
Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Propozycja-koalicji-PO-PiS--to-fikcja-fabularna,wid,10856386,wiadomosc.html, 17 lutego 2009

O myślach , O myśleniu

„Maluję szybko, maluję siebie takim, jakim jestem w tym momencie. To jest rodzaj dziennika.”

Piotr Młodożeniec (1956)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_mlodozeniec_piotr

„Na czym konkretnie polega uzdrawianie świata? Najważniejszy dziennik Stanów Zjednoczonych drwi z patriotyzmu i pragnie naród amerykański rozcieńczyć. Sprzyja wrogom kraju. Lansuje rozwiązłe obyczaje. Ukrywa fakty, które są sprzeczne z propagandą lewicy, manipuluje i kłamie. W pozie wyższości moralnej poucza Amerykanów, że powinni zmienić swą tożsamość.”

Krzysztof Kłopotowski (1946) polski dziennikarz i krytyk filmowy

Geniusz Żydów na polski rozum
Źródło: Medialny wzór „Gazety Wyborczej”, s. 95

„Ja uwielbiam Dziennik 1954 Leopolda Tyrmanda. Pewien mój znajomy lekarz twierdzi, że znalazł w nim dowód na to, że Dziennik był później przez autora poprawiany. Pojawia się tam podobno nazwa leku, którego w 1954 r. jeszcze nie było.”

Jacek Fedorowicz (1937) polski satyryk i aktor

Źródło: Jacek Szczerba, Artysta pierwszego dubla, „Gazeta Wyborcza”, 18 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apdu.htm

„Głownie dzięki Radiu Maryja i „Naszemu Dziennikowi” sprawa smoleńska nie została przez różne kanalie i „konfederację zdrady narodowej” zniszczona i zakopana. Nawet jeśli w przeszłości ojciec dyrektor mówił rzeczy, które łagodnie mówiąc nie cieszyły to, to jest teraz najważniejsze. Gdyby ktoś wcześniej nawet mocno atakował prezydenta, ale po katastrofie zachował się tak jak o. Rydzyk, to ja bym mu tych wcześniejszych rzeczy nie pamiętał. Bo to są momenty próby, a o. Rydzyk przeszedł przez czas próby pomyślnie. Wręcz zdał ten egzamin celująco.”

Jarosław Kaczyński (1949) polski polityk, premier RP

Źródło: onet.pl http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/kaczynski-o-rydzyk-po-katastrofie-smolenskiej-zach,2,5092586,wiadomosc.html, 8 kwietnia 2012

O zdradzie , O zachowaniu , O czasie , O przeszłości

„Jacek Kuroń zaczął zachodnim dziennikarzom przekazywać informacje: tu pobili, tam pobili, tego wsadzili, tamtego zatrzymali. Robił to jawnie, pod swoim nazwiskiem. Przebił się, bo był wyrazisty. (…) Więc ten numer [telefonu Jacka Kuronia] stał się skrzynką kontaktową, stale musiał ktoś siedzieć u Jacka i prowadzić dziennik pokładowy: „Dzwonił Kowalski, że zrobili mu rewizję”. „Dzwoniła żona Malinowskiego, że go zatrzymali”. (…) Zachodni dziennikarze zaczęli pisać o Jacku „rzecznik KOR”. Innych to trochę denerwowało. (…) że ktoś wychodzi na czoło. Antek był na to zły. (…) To było wyjaśniane. KOR starał się zachować kolegialność i tego pilnowano. Ktoś powiedział: „Podali za granicą, że szef KOR Jacek Kuroń mówi to i to, a przecież nie mamy szefa”.”

Ludwika Wujec (1941)

o początkach podziałów w środowisku KOR.

O zachowaniu

„Za każdym razem, gdy zaczynają się światowe perturbacje, kobiety trafiają na samo dno. Wojna to zabawa chłopczyków, kobietom zależy na zachowaniu ciągłości życia. Gustaw Herling-Grudziński pisał w Dziennikach, że inteligentna Polka jest inteligentniejsza od inteligentnego Polaka. Tyczy się to każdego narodu. Wśród mężczyzn jest większy niż u kobiet rozrzut między geniuszami a idiotami. Przyroda eksperymentuje na mężczyznach, utrwala się zaś na kobietach. To dlatego wojna nie ma kobiecej twarzy, za to w trakcie tej wojny kobiety ponoszą konsekwencje męskiego konfliktu.”

Oksana Zabużko (1960) pisarka ukraińska

Źródło: Łukasz Saturczak, Co niezrealizowane http://www.dwutygodnik.com/artykul/3920/, Dwutygodnik.com nr 91/2012.

O kobietach , O wojnie , O zachowaniu

„W żadnym bowiem państwie, poza Niemcami, spory historyków nie trafiają na czołówki największych dzienników. Nie ma narodu bardziej uwikłanego w przeszłość”

Lesław Maleszka (1952) dziennikarz polski

Źródło: Lesław Maleszka (pod pseudonimem „elem”), recenzja Niemiecka pamięć, Pięciak, Wojciech, Gazeta.pl, 31 maja 2002

O przeszłości

„Dziś obserwuję w mediach publicznych nawrót do stylu PRL-owskiego „Dziennika Wieczornego”, który aż za dobrze pamiętam (mam już 71 lat!) i po prostu nie mogę słuchać, jak powraca pomieszanie wybiórczych informacji z ideologicznym, jednostronnym ich komentarzem. Powtarzam: wiem, że ideał trudny jest do osiągnięcia, ale upolitycznienie informacji osiąga dziś często skalę, której nie potrafię strawić. Odwołuję się do poczucia rzetelności dziennikarzy, do tego, by we własnym sercu i umyśle starali się o to, by „dokładnie i bezstronnie informować o wszystkim, co się dzieje w kraju i na świecie.””

Andrzej Szostek (1945) polski filozof, duchowny

Źródło: Zgoda http://archwwa.pl/aktualnosci/zgoda/, archwwa.pl, 17 stycznia 2017.

Serce

„Większość nie zdała egzaminu. Wyjątkiem jest tu „Gazeta Polska”. Mój syn Jarek powiedział, że „Gazeta Polska” pokazuje, iż można być przyzwoitym i mimo wszystko dać sobie radę. Ale muszę też wspomnieć o „Naszym Dzienniku”, który zaczęłam regularnie czytać, o pięknej postawie Radia Maryja. Są też inne odważne pisma, szczególnie katolickie, np. „Niedziela”. Interesujące i pisane bez bojaźni artykuły ukazywały się też w „Rzeczpospolitej”. Większości tego, co się pisze i mówi w mediach, nie biorę pod uwagę. Ciągle można wyczytać o gen. Błasiku, o moim synu, że jakoby wydawali jakieś polecenia. Nie bardzo sobie wyobrażam, by Leszek wydawał tego rodzaju rozkazy.”

Jadwiga Kaczyńska (1927–2013) polska filolog

o sytuacji po tragedii smoleńskiej w wywiadzie z Anitą Gargas, „Gazeta Polska” nr 14 (922), 6 kwietnia 2011.

O czytaniu

„Wcześnie rano, słuchając fugi Bacha, myślę o Raymondzie Queneau, o tym, że on kiedyś, w podobnej sytuacji, bo również słuchając fugi Bacha, tyle że nie z radia, a z estrady, wpadł nagle na pomysł, by stworzyć coś podobnego w literaturze.(…) Wcześnie rano, słuchając fugi Bacha, myślę o tym, że znam takiego jednego, co prowadzi dziennik i notuje w nim sobie codziennie takie bzdury, że na przykład budzi się wcześnie rano i słucha fugi Bacha, i myśli przy tym o czymś tam, na przykład o Raymondzie Queneau i o jego literaturze, a w rzeczywistości budzi się na kacu i o niczym nie myśli, bo chce mu się pić, więc pierwsze, co robi, to szuka wódy pod stołem i włącza telewizor, jakiś rap w emtiwi, i w ogóle nie wie, co to znaczy właściwie, ta cała fuga dokładnie, a o Queneau słyszał tylko coś niewyraźnie od kolegi przy barze w Spatifie, w nocy, niewyraźnie, bo leciała głośno muzyka, nie żaden Bach oczywiście ani nic takiego, i że to dosyć śmieszne, myśli, że tak wypisuje, te wszystkie bzdury, że jaki to on uduchowiony, że jakie mądre myśli przewijają mu się przez głowę, a w rzeczywistości to nic, tylko wódę chleje i Murzynów sobie z telewizji albo radia puszcza, takich jak on sam, i dziwki do chaty sprowadza nad ranem.”

Marek Gajdziński (1962) pisarz polski

Źródło: Queneau, „Twórczość” nr 1, styczeń 2006

O muzyce , O literaturze , O myślach , O piciu

„Wtedy sądziłem, że upadek tego rządu doprowadzi do destabilizacji w Polsce. Dzisiaj już bym go nie bronił. Dlaczego? Bo Olszewski okazał się później człowiekiem marnym moralnie, popierał kłamstwo, jak na przykład rozpowszechniane w „Naszym Dzienniku” nieprawdziwe informacje, że ja brałem udział w tajnej naradzie mającej na celu obalenie jego rządu. I Olszewski nie sprostował tego kłamstwa. Nigdy mi nie podziękował za obronę i nadal milczy.”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

o rządzie Jana Olszewskiego.
Źródło: http://wiadomosci.wp.pl/wiadomosc.html?kat=48996&wid=8905176&rfbawp=1180975106.058 4 czerwca 2007

O kłamstwie

„Najpierw popatrz proszę tu jest Nassau Avenue
Niedaleko stąd w dwupiętrowym domu
Mieszka Łukasz Bułka, z Nowego Dziennika
Tu jest jak w domu, chociaż to Ameryka”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

Źródło: utwór Natalia w Brooklynie odc. 1

O domu

„Nie potrafię o tym, co działo się w czasie wojny pisać, czy opowiadać inaczej niż z perspektywy dziecka. Nie mogę mówić o tym, jak dorosły człowiek, bo po prostu się tego boję. Mogę o tym myśleć tylko tak, jak pamiętam, jako dziecko. Pamiętam na przykład, że gdy trafiliśmy z bratem do obozu Bergen-Belsen, gdzie spędziliśmy dwa lata, nie było tak źle. Nie był to obóz pracy, lecz rodzinny. Prowadziłem wtedy dziennik, który zatytułowałem „Może…”. Chodziło o to, że MOŻE się uratujemy. Zresztą to ten obóz nas uratował. Wcześniej byliśmy ukrywani u „złych Polaków”.”

Uri Orlev (1931) Izraelski prozaik, urodzony w Warszawie; literatura dzieci\xeaca i m\xb3odzie\xbfowa; t\xb3umacz.

Źródło: Agnieszka Zagner, Nie mogę znaleźć w sobie nienawiści (wywiad z Urim Orlevem), polityka. pl [dostęp 5 lipca 2011 http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/spoleczenstwo/1517204,1,izraelski-pisarz-uri-orlev-dla-politykapl.read.

O wojnie , O dzieciach , O myślach , O czasie

„Radio Maryja nie tylko przetrwało, ale dojrzało i ugruntowało swoją pozycję w medialnym świecie. Zwalczane, obrażane, oskarżane i postponowane nie uległo, a nawet rozwinęło skrzydła, dając impuls do powstania Telewizji Trwam, ogólnopolskiego dziennika oraz wielu przedsięwzięć społeczeństwa obywatelskiego. I nie jest dzisiaj ważne, czy zawsze i w każdej sprawie politycznej zgadzałam się z opiniami głoszonymi na antenie toruńskiej rozgłośni (…) Radio Maryja stanowi dzisiaj punkt oparcia dla milionów Polaków, których tożsamość, jak pisze prof. Krzysztof Koseła, jest swoistym, trwałym splątaniem Polaka i katolika.”

Barbara Fedyszak-Radziejowska (1949) polska socjolog

Źródło: A.D. 1991, naszdziennik.pl, 3 grudnia 2011 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20111203&typ=rd&id=rd04.txt

„Kronika miejscowa i zagraniczna.
Kraków 27 listopada.
(…)
Dziennik Poznański w dwóch felietonach podaje ocenie kamei i gemm ze zbioru p. Schmidta-Ciążyńskiego. Autor zatrzymuje się szczegółowo nad temi kamyczkami mającymi podwójną wartość: artystycznych zabytków i kosztownych już przez sam materyał klejnotów. W konkluzyi autor wyraża zdziwienie, że sprawa zakupna na rzecz Muzeum Narodowego w Krakowie ulega zwłokom – i zdaje się przemawiać za przyłączeniem go do Rapperswylskiego muzeum. Caveant consules…”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 271, 28 listopada 1883, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O czasie

„Kiedy czytam deklaracje Czerwonych Brygad, to jakbym czytała własne zapiski z panieńskiego dziennika.”

Rossana Rossanda (1924) włoska dziennikarka

Źródło: Adam Michnik, Bądź solidarna, Europo. Prezydent Włoch dla „Gazety”, 7 czerwca 2012 http://wyborcza.pl/magazyn/1,126960,11887163,Badz_solidarna__Europo__Prezydent_Wloch_dla__Gazety_.html?as=2&startsz=x

O czytaniu

„Gombrowicz – jeśli nawet pisze o tym, co przyziemne – to w kontrapunkcie, albo w tle, albo zastawia na nas pułapkę i przyziemność tak naprawdę prowadzi do dyskusji politycznych albo filozoficznych. Wszystko jest zaprojektowane i taktycznie rozegrane. „Dziennik” był napisany bardzo gęsto, Gombrowicz starał się o to, redagując kolejne fragmenty.”

Allen James Kuharski (1958)

Źródło: Alan Lockwood, Tomografia http://www.dwutygodnik.com/artykul/4119/, Dwutygodnik.com, nr 96/2012, tłum. Zofia Król.

„Na murach maluję mój osobisty dziennik, zapis mojego życia.”

Iwona Zając (1971)

Źródło: Ewa Gorządek, Iwona Zając, czerwiec 2011 http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/iwona-zajac

„Twój charakter pisma. Sposób chodzenia. To, jaki wzór porcelany wybierasz. Wszystko to zdradza ciebie. Wszystko, co robisz, ujawnia twoją rękę.
Wszystko jest autoportretem.
Wszystko jest dziennikiem.”

Chuck Palahniuk (1962)

Dziennik (2003)

O charakterze

„Czyż prawdziwego stanowiska ukrytego w argumentacji chrześcijańskich fundamentalistów bez zastrzeżeń popierających izraelską politykę i odrzucających jej lewicową krytykę nie oddaje najlepiej wspaniała karykatura opublikowana w lipcu 2008 roku w wiedeńskim dzienniku „Die Presse”? Przedstawia ona dwoje krępych Austriaków w strojach nazistów, jeden z nich trzyma w rękach gazetę i mówi do swojego przyjaciela: „Znowu widać, jak w pełni usprawiedliwiony antysemityzm jest nadużywany do taniej krytyki Izraela!””

Slavoj Žižek (1949) słoweński socjolog, filozof, psychoanalityk i krytyk kulturalny

TO są dzisiejsi sojusznicy państwa Izrael. Zadajmy sobie jeszcze raz pytanie, jak do tego doszło?
Źródło: Czego chce Europa?, krytykapolityczna.pl, 31 sierpnia 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/ZizekCzegochceEuropa/menuid-1.html

Pytanie

„Opis: o komentarzu Moniki Olejnik w „Dzienniku”, w którym przytoczyła rozmowę z 5-letnią córką Romana Giertycha.”

Ludwik Dorn (1954) polityk polski

Źródło: Dorn wzywa do bojkotu programów Moniki Olejnik, gazeta.pl, 2 czerwca 2009 http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,6679108,Dorn_wzywa_do_bojkotu_programow_Moniki_Olejnik.html

„Pamiętam, że w jej początkach, przed laty, któryś z dziennikarzy zapytał, nie ironicznie, tylko całkiem życzliwie, kiedy tir takich darów odjedzie do rodaków na Wschód. Wtedy, gdy patrzyłem na te 200 paczek, które przygotowaliśmy, wydawała mi się to bardzo odległa perspektywa, ale ten tir paczek jakoś utkwił mi w pamięci i – jak to się mówi – chodził po głowie. I kiedy teraz mamy tych paczek ok. 17 ton, to do zapełnienia tira chyba niewiele brakuje (…) Chciałbym bardzo gorąco podziękować za zainteresowanie „Naszemu Dziennikowi”, który w dużym stopniu przyczynił się do tego. W tym roku akcja przekroczyła już granice Lublina i województwa lubelskiego, osiągając wymiar ogólnopolski, ale nie tylko. Zainteresowała się nią również Polonia na Zachodzie.”

Stanisław Gogacz (1959)

o akcji pomocy Polakom na Wschodzie.
Źródło: Za rok zrobimy jeszcze więcej, naszdziennik.pl, 14 grudnia 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20101214&typ=po&id=po06.txt

O lecie , O pomocy , Odległy

„To jest to czego Lis nie mógł darować Kani. Kiedy bowiem swoją karierę rozpoczynała Monika Olejnik u szczytu swoich karier dziennikarskich byli Aleksandra Kedaj i Waldemar Kedaj, czyli rodzice Hanny Lis. Kiedy w roku 1982 dziennikarzy wyrzucano z roboty, kiedy wiele osób dostawało bilet na zachód tylko w jedną stronę, Waldemar Kedaj został stałym korespondentem „Trybuny Ludu” w Sztokholmie, żona zaś pana Kedaja była redaktorem i lektorem dzienników telewizyjnych. Mówiąc krótko, byli to reżimowi propagandyści, których wówczas wszyscy, którzy byli w oporze do władzy ludowej i stanu wojennego, uważali po prostu za zdrajców. Zarówno Aleksandra Kedaj i Waldemar Kedaj znaleźli się na „liście Kisiela”. W roku 1984 wymieniając ciurkiem w swoim tekście pt. „Moje typy” imiona i nazwiska kilkudziesięciu osób Stefan Kisielewski postanowił oddać w ten sposób „hołd” wszystkim tym, którzy w miejsce dziennikarstwa uprawiali czerwoną propagandę. I dlatego właśnie tak Tomasz Lis się zagotował na tekst Doroty Kani. Bowiem osią powyższego zdania Doroty Kani i całego sporu z Olejnik jest przekaz, że wiele osób, które zrobiły kariery m. in. w mediach zawdzięcza po prostu swoim dobrze umocowanym rodzicom oraz zbudowanym silnym układom.”

Jerzy Wasiukiewicz (1966)

Źródło: Tomasz Lis atakując brutalnie Dorotę Kanię nie broni Moniki Olejnik, ale staje w obronie Hanny Lis, wpolityce. pl, 8 lipca 2012 http://wpolityce.pl/dzienniki/dziennik-jerzego-wasiukiewicza/31964-tomasz-lis-atakujac-brutalnie-dorote-kanie-nie-broni-moniki-olejnik-ale-staje-w-obronie-hanny-lis

O ludziach , O rodzicach

„Sztuka polska, przebogata w wątki narodowe, jest dziwnie uboga w zakresie treści psychologicznych, egzystencjalnych czy filozoficznych, często nawet estetycznych. Większość jej dylematów rozgrywa się na poziomie Rodziewiczówny, co nikomu nie przeszkadza, na co najnowszych dowodów dostarcza film wg Orzeszkowej „Nad Niemnem”, na który publiczność waliła drzwiami i oknami do tego stopnia, że postanowiono natychmiast zekranizować inną arcybrednię wspomnianej Rodziewiczówny „Między ustami, a brzegiem pucharu”. Na zdrowie! Tę kulawość i niepełność sztuki polskiej odczuwali dwaj, może trzej pisarze okresu międzywojennego – Witkacy, Gombrowicz, Schulz. Niezmiernie pouczająca jednak pod tym względem jest historia Gombrowicza: oto pisarz, który cały wyrósł na drwinie z narodowo-patriotycznej monomanii, czego dowodem są dwie najlepsze jego książki „Ferdydurke” i „Transatlantyk”, pod koniec życia, na emigracji, sam zaczął przeistaczać się w coś w rodzaju wieszcza, co wyczytać można w jego „Dziennikach.””

Krzysztof Teodor Toeplitz (1933–2010) polski dziennikarz

Reszty dokonała legenda i dzisiaj powiedzieć coś złego o Gombrowiczu znaczy tyle prawie, co porwać się na Mickiewicza lub Słowackiego.
Źródło: Artysta-patriota, „Polityka”, 1987.

O zdrowiu , O książkach , O sztuce , O historii

„Po prostu prowadzę w internecie dziennik i chodzę na pokazy, bo lubię. Skoro dostaję zaproszenia, nie widzę powodu, by odmawiać. Jutro mogą o mnie zapomnieć, więc chcę się cieszyć chwilą.”

Bryanboy (1981)

Źródło: Zuzanna O'Brien, Koniec dyktatury, „Twój Styl” nr 12 (257), grudzień 2011, s. 150.

„Wiadomości w naszym nowym dzienniku będą dobre lub złe – oby tych ostatnich jak najmniej – ale zawsze prawdziwe.”

Wojciech Reszczyński (1953) polski dziennikarz

w pierwszym programie Wiadomości TVP, które zastąpiły Dziennik Telewizyjny.

„Kaczyński: Jeszcze raz oświadczam, że nie będę szukał żadnych haków.
Tusk: Pan nie musi, bo robi to za pana Radio Maryja i „Nasz Dziennik” oraz Jacek Kurski. Pan naprawdę nie musi.
Kaczyński: Ty zaczynasz mówić per pan, jak się robisz nieprzyjemny.”

Donald Tusk (1957) polski polityk

Źródło: Rozmowa Moniki Olejnik i Agnieszki Kublik, kandydatami na urząd Prezydenta RP Lechem Kaczyńskim i Donaldem Tuskiem. „Gazeta Wyborcza”, 7 października 2005

„Autorka jednego z artykułów w dużym polskim dzienniku pisze, że powinniśmy być dumni z Nergala, satanisty, i żebyśmy nie czuli się dumni z naszego byle jakiego chrześcijaństwa i byle jakiego katolicyzmu. Ostrzegam przed takim myśleniem, także panią, która napisała ten artykuł, niech się zastanowi nad słowami, które powiem: bo im bardziej się atakuje, im boleśniej się ośmiesza, im poważniej profanuje chrześcijaństwo, tym bardziej ożywia się duch i przywiązanie do wiary, tym bardziej ożywia się przywiązanie do Kościoła i do Chrystusa.”

Wiesław Mering (1945)

Źródło: Pasterz nie ucieka przed wilkami, naszdziennik.pl, 12 października 2011 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20111012&typ=my&id=my03.txt

O wierze , O myślach , O myśleniu , Chrystus

„Po dzienniku z Kaziemierza "Przerwa. Temat polinezja", przepraszam Kazimierz Przerwa, temat, Tetmayer, Kazimierz Przerwa-Tetmayer "Poezja."”

Stanisław Tym (1937) polski aktor, satyryk, felietonista

Cytaty ze skeczy, Spikerka "Decybel"

„Ostatnio słyszałem zagraniczną wiadomość ze Związku Radzieckiego. Jest taki kraj jeszcze. No pewności nie mam, bo już po Dzienniku jest… Jak oglądałem Teleexpress, to jeszcze był…”

Krzysztof Jaroszyński (1953)

Monolog z 1990

„Biedna Linda Lee. W Niemczech i Francji, zarówno w magazynach, jak i w dziennikach, zawsze wymieniano ją jako Lindę K i n g, moją byłą dziewczynę, z którą rozstałem się trzy lata wcześniej. To naprawdę ją bolało. (…) Uważam, że każda kobieta, która jest w stanie ze mną wytrzymać, zasługuje na to, by określać ją właściwym nazwiskiem.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Szekspir nigdy tego nie robił

O kobietach

„Nie zawsze dziennik odpowiada rzeczywistości, w której żyje jego autor.”

Rafael Ábalos (1956) hiszpański pisarz i prawnik

Kôt

O rzeczywostości

„Dziennik Zachodni”: A miał pan w swojej karierze jakąś fankę, która nie dawała panu spokoju?
Krzysztof Globisz: Oj, tak! Miałem i mam, musiałem się z nią nawet ożenić. Skończyło się bardzo dobrze. Przepraszam, nie skończyło się, to trwa.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Dziennik Zachodni”, 22 kwietnia 2005

„Dziękuję wam za życzliwość w ogóle, a jak mówią w różnych gazetach, piszą, to słuchajcie, wiedzy szuka się u źródeł, a nie z plotek. Nigdy choćby nie wiadomo w jakich gazetach podawali i telewizorniach, czy telewizjach. Ja to nazywam telewizja i telewizornia. Tak, tak przekaziory.(…) A jak będziemy słuchać takich wiadomości, to trzeba sobie przypomnieć jedno ze stanu wojennego, i mówcie innym: „Chcesz dostać bzika słuchaj Dziennika”. Pamiętacie jak żeście mówili? Tak żeśmy mówili! I tak samo teraz ta walka z Kościołem to jest walka z narodem, to jest bardzo jasne, to trzeba widzieć.”

Tadeusz Rydzyk (1945) polski duchowny katolicki, publicysta

Źródło: przemówienie z bazyliki św. Andrzeja w Olkuszu podczas Spotkania Rodziny Radia Maryja, 4 czerwca 2007

O wiedzę , O walce

„Fundacja z kalkulatorem i suwmiarką w ręku, zbadała częstotliwość występowania w mediach publicznych, prezydenta i premiera, i ustaliła że pojawiają się oni, zwłaszcza w dziennikach, częściej niż politycy opozycji. „Tak źle nigdy nie było”, skonkludowali autorzy raportu, i co tu dużo gadać – mieli racje – np. za rządów w mediach publicznych lewicy i Unii Wolności było nie do pomyślenia, żeby tak dużo mówić o politykach prawicy. Mówiono wtedy, jak należy, tylko o politykach eleganckich i rozumnych.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

ironicznie o raporcie Fundacji Batorego dotyczącym „mediów publicznych”.
Źródło: „Gazeta Polska” nr 47, 22 listopada

O wolności

„Dziś wymiana informacji odbywa się głównie w internecie. To medium niesie informacje, które są niewygodne dla rządzących. Kondycja naszego dziennikarstwa jest mierna. Oczywiście są wyjątki: gazeta, w której jest ten wywiad, tygodnik „Gazeta Polska”, „Nasz Dziennik”, póki co „Uważam Rze” i „Rzeczpospolita”. Jest kilku dziennikarzy, którzy tej misji się nie sprzeniewierzają, ocena reszty jest właśnie kwestią smaku.”

Przemysław Gintrowski (1951–2012) polski kompozytor i muzyk

Źródło: Żyjemy w czasach kłamstwa i obłudy, „Gazeta Polska Codziennie”, 21 stycznia 2012

O kłamstwie

„Po kolejnej porcji lektury Pańskiego wspaniałego tygodnika „NIE” z przerażeniem stwierdziłem, że głupota leaderów polskiej prawicy jest wieczna i nie podlega modyfikacji od 75 lat. Nawet tytuły gazecin, jakie są wydawane dla zwolenników tej opcji widzenia Świata, są podobne jak te przedwojenne, np. „Nasz Dziennik” teraz i „Mały Dziennik” przed wojną. (…) Czy też może ślepe naśladownictwo przodków-prawicowców, tych co to bili konia na widok kobyły Pana Marszałka Piłsudskiego i uczyli wnuki głupawych piosenek ku czci tego wielkiego demokraty-zamachowca majowego. W związku z powyższymi wątpliwościami uprzejmie pragnę zachęcić „NIE” do podjęcia inicjatywy zorganizowania „Wszech-Polskiej” konferencji naukowej na temat „Przyczyny Nieśmiertelności Głupoty Polskiej Prawicy”. Sądzę, że rządy AWS, prasa prawicowa i radyjo M dostarczą nam wielu wspaniałych przykładów kontynuacji dzieła przodków-prawicowców w kształtowaniu kolejnego odcinka Wolnej Polski.”

Jacek Rońda (1948) polski informatyk

Źródło: Archiwum Tygodnika NIE http://a1.nie.com.pl/art14514.htm, nr 21/1998.

O wojnie , O głupocie , Koń

„Kino poza tym, że bywa sztuką, zawsze jest widowiskiem, które się pośród fleszy i hałasów, w żywiole tłumnych emocji i na pierwszych stronach dzienników odnajduje bez trudu.”

Wojciech Kuczok (1972) pisarz polski

Źródło: „Zwierciadło” nr 5/1939, maj 2008

„Radio Maryja i dzieła powstałe przy nim do Polski należą. Cieszą się sympatią milionów Polaków z miast i wiosek, osób starszych, w wieku średnim i dzieci, wierzących i poszukujących, z wyższym i niższym wykształceniem, także polityków. Dzięki Radiu Maryja, Telewizji Trwam i „Naszemu Dziennikowi” polski świat mediów można określić jako pluralistyczny ideologicznie. Bez toruńskich mediów prezentowalibyśmy raczej model białoruski.”

Kazimierz Ryczan (1939–2017) polski duchowny katolicki, biskup ordynariusz diecezji kieleckiej

Źródło: Zwyciężycie razem z Narodem, naszdziennik.pl, 3 grudnia 2011 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20111203&typ=rd&id=rd60.txt

O dzieciach , O świecie , O wykształceniz , O wieku

„Gombrowicz, który jest dla mnie ideałem ostrego pisania, twierdził w „Dziennikach”, że literatura jest damą surowych obyczajów i nie lubi, jak jej się zagląda pod spódnicę. Pisarz powinien być dotkliwy. Stąd moja krytyczna ocena tego, co się dziś nazywa satyrą. To nie jest satyra robiona z przesłaniem, żeby coś zmienić, tylko po to, żeby dostać brawa i zainkasować pieniądze. Ale mam też faworytów: łodzianina Andrzeja Poniedzielskiego i Artura Andrusa.”

Wojciech Młynarski (1941–2017) polski kompozytor i wykonawca piosenki autorskiej

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 17 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/calycz.htm

O pieniądzach , O literaturze

„Polacy okresu PRL wykształceni byli na podręcznikach historii napisanych przez Missalową i Jefimowa. Skąd mogli wiedzieć, co to była wojna z Armią Czerwoną pobitą pod Warszawą? Co to jest Katyń? Jaki był sens Powstania Warszawskiego i czym w rzeczywistości było AK? To były tematy zakazane. Gdyby funkcjonowała dzisiejsza terminologia, patrioci polscy nazwani byliby terrorystami. Nie ma patriotyzmu bez znajomości korzeni narodowych. Polska nie zaczęła się od Bieruta i Gierka. Sława Polski nie zaczyna się od Unii Europejskiej. Prawdziwa Ojczyzna jest bogata w postacie świętych: Wojciecha, Stanisława, Kazimierza, Maksymiliana Kolbego, księdza Jerzego Popiełuszkę i Jana Pawła II. Na falach Radia i na szpaltach „Naszego Dziennika” wskrzeszani są bohaterowie i patrioci, którzy miłowali Ojczyznę, rozsławiali ją, cierpieli i ginęli w jej obronie. Ciekawe, że nikt nie analizuje głośno, dlaczego ponad połowa Polaków nie poszła na wybory parlamentarne? Przecież to ewidentny dowód na ochłodzenie temperatury dzisiejszego patriotyzmu. Niech jubileusz dwudziestolecia stanie się biciem na alarm. Niech usłyszą ten dzwon także rodacy, którzy znaleźli pracę za granicą.”

Kazimierz Ryczan (1939–2017) polski duchowny katolicki, biskup ordynariusz diecezji kieleckiej

Źródło: Zwyciężycie razem z Narodem, naszdziennik.pl, 3 grudnia 2011 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20111203&typ=rd&id=rd60.txt

O wojnie , O historii , O rzeczywostości , O cierpieniu

„Państwa gazeta to jedno z bardzo nielicznych mediów, które pisze prawdę. „Nasz Dziennik” informuje o sprawach trudnych, ignorowanych przez innych żurnalistów. Nie boicie się stawiać trudnych pytań, często niewygodnych dla rządzących. A w sprawie tragedii smoleńskiej to bardzo ważne.”

Janusz Wojciechowski (1954) polityk polski

Źródło: Inwersja ról została zaplanowana, naszdziennik.pl, 27 października 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20101027&typ=po&id=po61.txt

Pytanie

„Gdyby znalazł się rząd, który zechciał zebrać na jednym miejscu wszystkie dzienniki ustaw, zbiory nowych rozporządzeń, przepisów, instrukcji itd. tyczących całego państwa, tudzież każdego ministerstwa – musiałby wystawić całą ulicę nie lada gmachów na pomieszczenie tej manny biurokratycznej. Nikt tego należycie nie zna, a najmniej przełożeni ministerialni; ci bowiem do reszty nie mają czasu na studiowanie ustaw, obowiązujących do wczoraj, gdyż są zajęci bezustannie przygotowaniem ustaw na jutro. Państwo wścibskie, zajęte ogromnie wszystkim, co do niego nie należy, „rozbudowuje się” coraz nowymi działami prawodawstwa.”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

O biurokracji
Źródło: Państwo i Prawo, Wydawnictwo WAM, Kraków 1997, s. 89–90.

O czasie

„Dziennik w stanie wojennym polegał głównie na dubbingu. W początkowym okresie nie miałem kamery, nie mogłem robić dokrętek. Mogłem tylko – mając dwa magnetowidy – montować materiały nagrane z telewizji i kasując dźwięk oryginalny, podkładać własny. Oba magnetowidy pracowały 24 godziny na dobę, powielając potem gotowe programy. Kopie rozchodziły się po całym kraju. Opowiadano mi wielokrotnie, że zrobiono komuś żart – o godzinie 19.30 zamiast prawdziwego Dziennika ktoś dyskretnie włączał ten mój. Najpierw było zdumienie, konsternacja, a dopiero potem dziki śmiech. Do dziś pamiętam te ryki, czasem wręcz spazmy ze śmiechu, jakie miałem okazję słyszeć na – nielegalnych oczywiście – pokazach tych filmów w różnych salach i salkach, najczęściej kościelnych. Te reakcje widowni śmiało mogę zaliczyć do najprzyjemniejszych momentów w życiu.”

Jacek Fedorowicz (1937) polski satyryk i aktor

o Dzienniku telewizyjnym, który najpierw realizowany był nieoficjalnie.
Źródło: Jacek Szczerba, Artysta pierwszego dubla, „Gazeta Wyborcza”, 18 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apdu.htm

O śmiechu , O czasie

„Kiedy otwieram świeżą prasę, szukam
zazwyczaj najpierw małego nawiasu
z datą ustawy, artykułem, punktem
numerem Dziennika Ustaw, pozycją:
najbardziej ciekaw jestem właśnie zawsze
wszystkich tych jasno wyróżnionych
tekstów przez specjalistów od martwej lektury
w łatwo zapalnym materiale biegłych
znawców Talmudu, bystrych jasnowidzów
żmudnych korników, ostrożnych magistrów
pirotechników węszących zawczasu.”

Florian Śmieja (1925–2019)

Źródło: Zapalny materiał

„Myślę z wdzięcznością dla Boga za tyle szczęścia i błogosławieństwa w życiu i pracy. Czuję się taka szczęśliwa w tej chwili… Mam jedną gorącą prośbę na nowe siedmiolecie – żebym nigdy nikomu nie wycisnęła łzy (…). Zaglądam do dzienniczka sprzed siedmiu lat. Wówczas modliłam się, żeby nie dostać trądu. Dziś o tym nie myślę.”

Wanda Błeńska (1911–2014) polska lekarka i misjonarz

notatka w dzienniku.
Źródło: Wzory powołań misyjnych - Dr h.c. Wanda Błeńska, medicus.amp.edu.pl http://www.medicus.amp.edu.pl/index.php/listy/wzory-powoa-misyjnych/wzory-powoa-misyjnych-dr-wanda-beska.html

O Bogu , O myślach , O łzach , O myśleniu

„Myślę, że moi rodzice nie mieli ze mną łatwego życia. Byłam raczej aktywnym dzieckiem. Mama mówi, że jak uczyłam się chodzić, nic nie mogło stać na mojej drodze, a jak stało, to było ciężkie spotkanie, np. raz próbowałam przesunąć głową piec. Zawsze byłam uparciuchem. Nie byłam typowym łobuzem, ale potrafiłam zadzierać w szkole i czasem przynosiłam w dzienniczku uwagę. Miałam kolegę, któremu chyba się podobałam i dlatego szczególnie mi dokuczał, a ja nie pozostawałam mu dłużna. W trzeciej klasie podstawówki graliśmy razem w szkolnym przedstawieniu. To była bajka-samograjka Jana Brzechwy pt. „Czerwony Kapturek”. Grałam tytułową rolę, a on był Gajowym. Na zakończenie, Czerwony Kapturek miał Gajowego pocałować w policzek w podzięce za uratowanie życia. Powiedziałam, że się nie zgadzam i że niech go Babcia całuje. W rezultacie, jak tylko się nadarzyła okazja, zamiast całusa Gajowy od Kapturka dostawał kuksańca!”

Bożena Stachura (1974) polska aktorka

Źródło: Podróż sentymentalna - wywiad z Bożeną Stachurą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1853/Podroz-sentymentalna-wywiad-z-Bozena-Stachura.html

O dzieciach , O myślach , O piekle , O bajkach

„Kiedy rozścierwi się, rozchami
Wrzask liter pierwszych stron dzienników,
A stado dzikich bab – kwiatami
Obrzucać zacznie „żołnierzyków” (…)
Wiedz, że to bujda, granda zwykła,
Gdy ci wołają: „Broń na ramię!”,
Że im gdzieś nafta z ziemi sikła
I obrodziła dolarami;
Że coś im w bankach nie sztymuje,
Że gdzieś zwęszyli kasy pełne
Lub upatrzyły tłuste szuje
Cło jakieś grubsze na bawełnę.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Wiersze i aforyzmy, Do prostego człowieka

„W jakimś sensie szalę przechylił los mojego ojca. Proszę mnie tylko źle nie zrozumieć. Nie zamierzam zostać prawnikiem po to, żeby go zrehabilitować. (po chwili zastanowienia) Chciałbym jednak spróbować jakoś go zrozumieć. Chcę przestudiować akta procesu norymberskiego, przeczytać jego dzienniki, poszukać polskich dokumentów… Chcę go poznać.”

Niklas Frank (1939) niemiecki dziennikarz i pisarz; syn Hansa Franka

o tym, jak długo się wahał, by studiować prawo (jego największą miłością był teatr).
Źródło: Norbert i Stephan Lebertowie, Noszę jego nazwisko. Rozmowy z dziećmi przywódców III Rzeszy, op. cit., s. 78.

O losie , O dzieciach , O książkach , O świecie

„W wolność mediów w Europie usiłują ingerować politycy państw islamskich. Publicznie palone są flagi Danii, a terroryści grożą zamachami i porywaniem obywateli krajów, w których wolne i niezależne od państwa dzienniki w imię solidarności opublikowały karykatury. Wolna prasa i wolne państwa nie mogą ulec temu szantażowi”

Grzegorz Gauden (1953) polski dziennikarz

Źródło: wyborcza.pl 4 lutego 2006 http://wyborcza.pl/1,76842,3147589.html#ixzz1CEfJJD2b

O wolności

„Dla mnie dziennik jest raczej chwilowym od czasu do czasu notowaniem dla siebie przeżyć i myśli. Nigdy dla kogoś, dla czytelnika, nie pokazuje go nawet Hani czy Jurkowi Lisowskiemu, czy Wiesiowi – i jeżeli nawet będzie kiedyś drukowany, to nigdy o tym nie myślę, nie piszę go do druku – jedynie i wyłącznie dla siebie.”

Jarosław Iwaszkiewicz (1894–1980) polski poeta i pisarz

Cytaty z utworów biograficznych, Dzienniki 1911–1955

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Gnał jak szalony, uderzając podeszwami o betonowe płyty. Gdzieś blisko rozległy się strzały, ale nie wiedział, czy to on był ich celem.(…) W Śródmieściu Chlebowski dostrzegał więcej strachu i nerwowości niż na Starym Mieście, strzały rozlegały się częściej i oddawano je z bliższej odległości. Po raz pierwszy uświadomił sobie, że nawet jeżeli dotrze na Szopena 7, nawet jeżeli odnajdzie matkę Zosi i zdobędzie jej dziennik, kluczowy dowód w sprawie, być może nie będzie miał możliwości wrócić na Stare Miasto. Bez słowa wyminął pracujących przy barykadzie ludzi i odbił, w Wilczą, potem w Mokotowską. Po lewej stronie miał Aleje Ujazdowskie, przed sobą ulicę Szopena. W powietrzu czuć było swąd spalenizny.”

Bartłomiej Rychter (1978)

Źródło: Ostatni dzień lipca

O ludziach , O strachu , O matce , O odległości

„Dziennik opisuje czas. Podobieństwo dziennika do samego czasu: posuwa się na przód, a to, co ciekawe, jest na poboczach w didaskaliach chwil.”

Manuela Gretkowska (1964) pisarka polska

O czasie

„„Dziennik” jest dziełem bardzo wielorakim, zarówno pod względem językowym, jak i kulturowym. Cały czas przewijają się nazwiska, pseudonimy i wyrażenia slangowe po rosyjsku, polsku, hiszpańsku, niemiecku, angielsku i francusku. Odniesienia do sześciu języków i sześciu kultur. To tekst swoiście kosmopolityczny, zorientowany na sprawy międzynarodowe. Byłoby błędem twierdzić, że to przede wszystkim utwór o polskim intelektualiście, który wyemigrował, i o Polsce. To tylko jeden z elementów. W późniejszych latach Gombrowicz opowiada w „Dzienniku” na przykład także o powojennych Niemczech i Francji – a w rezultacie o NATO sponsorowanym przez Amerykanów, oraz o hipokryzji demokratycznych z nazwy Niemiec Zachodnich.”

Allen James Kuharski (1958)

Źródło: Alan Lockwood, Tomografia http://www.dwutygodnik.com/artykul/4119/, Dwutygodnik.com, nr 96/2012, tłum. Zofia Król.

O błędach , O czasie

„W wannie potrafię przeczytać Dziennik Bridget Jones, zaśmiewając się do łez i zalewając sąsiadów.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

„Wielu tzw. poważnych publicystów utrzymuje, że w naszym kraju są dwa tabloidy: „Super Express” i „Fakt”. I traktują was jak chłopców do bicia. W tym fałszywym przekonaniu widać poczucie wyższości, które zawiera się w deklaracji: my jesteśmy lepsi, oni są gorsi. Ale to nieprawda, wszyscy się tabloidyzujemy – nie tylko dzienniki, prasa, ale radio, telewizja, media elektroniczne.”

Dorota Gawryluk (1972) polska dziennikarka

Źródło: Rzetelność jest najważniejsza, „Super Express”, 9 grudnia 2009 http://www.se.pl/wydarzenia/opinie/rzetelnosc-jest-najwazniejsza_122048.html

„Tak naprawdę wcale nie miałem ochoty zagrać Marka Darcy’ego. W ogóle nie widziałem siebie w takiej roli, zwłaszcza że sześć lat wcześniej grałem w serialu Duma i uprzedzenie niemal identyczną postać nazwiskiem… Mark Darcy. Nawiasem mówiąc, Darcy z powieści Jane Austen stanowił swego rodzaju prototyp Darcy’ego z Dziennika Bridget Jones.”

Colin Firth (1960) angielski aktor

Grać dwa razy taką samą postać? Wydało mi się to śmieszne i naciągane.
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Mężczyźni jak Bridget Jones. Colin Firth specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 12 listopada 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=22828

O mężczyznach

„Teksty utworów na naszym nowym albumie są równie szczere i bezczelne, jak na poprzedniej płycie, ale dotyczą innych tematów. Teraz śpiewam niekoniecznie o polityce, a bardziej o osobowościach i różnicach pomiędzy ludźmi. Peace Sells było w pełni politycznym utworem i takim utworem jest też Rust in Peace. Hangar 18 opowiada o działaniach rządu USA i zawiera pytanie, czy doszło do lądowania UFO. Tu chodzi o rzeczy związane z polityką. Jeśli mnie nie zgarną i nie zamkną, będę miał dużo szczęścia, bo władze naprawdę się wkurzą, kiedy przeczytają tekst Hangar 18, o ile oczywiście w ogóle go przeczytają. Wiem, że jakiś idiota zaniesie to komuś, kto powie: „Ej, ten koleś o czymś wie.””

Dave Mustaine (1961) gitarzysta amerykański (Metallica, Megadeth)

Ale tak naprawdę wszystko co musisz zrobić [aby to wiedzieć], to oglądać wiadomości. Połowa dzienników telewizyjnych to pretensjonalny bełkot.
o tekstach na płycie Rust In Peace (1990).

O śpiewie , O osobowości , Pytanie

„Pokój zniknął, by ustąpić miejsca trwodze. to wstrętne serce chce wyskoczyć z piersi.(…) Myślę, że przerwę ten dziennik w tym miejscu, słyszę niepokojące hałasy. Obym wytrwał! Panno Święta, na Pomoc! Żegnajcie wszyscy i niech Pan was błogosławi!”

Jacques Fesch (1930–1957)

Źródło: Szymon Hołownia, Monopol..., op. cit., s. 41.

O pokoju , O myślach , O pomocy , O myśleniu

„Szczerze się uradowałem, spotkawszy tam dziennikarzy z radia i z innych dzienników wychodzących w naszym mieście: z konserwatywnej „La Prensa”, z liberalnego „El Heraldo” i sensacyjnej popołudniówki „El Nacional” (…) bo zgodnie z duchem naszego miasta żołnierze utrzymywali więzy przyjaźni, podczas gdy wojny prasowe wywoływali i prowadzili marszałkowie”

Gabriel García Márquez książka Rzecz o mych smutnych dziwkach

Rzecz o mych smutnych dziwkach

O przyjaźni , O wojnie

„Lokata z „gwarantowanym” zyskiem kilkunastu procent nie musi zakrawać na absurd w sytuacji, kiedy na tych samych portalach, które krytykują naiwność tysięcy klientów Amber Gold, reklamują się instytucje pozwalające na „granie dwudziestoma tysiącami euro, gdy posiada się sto” i do tego naukę owej rynkowej magii w 20 minut. Brak wielkiego krachu finansowego w Polsce pozwala podtrzymywać iluzję nieograniczonego giełdowego wzrostu – dawno obaloną przez najbardziej nawet konserwatywnych publicystów ekonomicznych, ale wciąż podsycaną w reklamowych banerach ich dzienników i portali. (…) W czasach stagnacji płac piramidy finansowe i parabanki pełnią rolę podobną do nazbyt pochopnie zaciąganego kredytu. Wypełniają lukę konsumpcyjną, pacyfikując nastroje coraz bardziej sfrustrowanych (i coraz szerszych) warstw społeczeństwa.”

Michał Sutowski (1985)

Źródło: Rząd o Amber Gold, czyli umiarkowany populizm prewencyjny, krytykapolityczna.pl, 30 sierpnia 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/SutowskiRzadoAmberGoldczyliumiarkowanypopulizmprewencyjny/menuid-1.html

O nauce , O naiwności

„Są pewne siły, bardzo potężne, bardzo bogate, które chcą opanować przede wszystkim media i dlatego ich tak strasznie denerwuje, że są media niezależne: Radio Maryja, Telewizja Trwam, Nasz Dziennik. Tego nie mogą znieść, dlatego wykorzystują każdą okazję, by zwalczyć te media, by je zohydzić w oczach całego narodu, bo ich zdaniem prawo do istnienia, do działania mają tylko ci, którzy kłamią na temat Boga i religii, którzy czasami udają fałszywych przyjaciół Pana Boga i Kościoła katolickiego, którzy udają katolickich dziennikarzy, a robią wszystko, by zniszczyć świadomość religijną, chrześcijańską w duszy polskiego narodu. To jest to, co Ojciec Święty Jan Paweł II w swej książce „Pamięć i tożsamość” nazwał nową ideologią zła. Jest to ideologia w jakimś sensie być może gorsza niż minione, bo jest bardziej podstępna, bo oddziaływuje przez media na miliony ludzi, zwłaszcza młodych ludzi.”

Stanisław Wielgus (1939) polski arcybiskup katolicki

Źródło: Homilia w sanktuarium w Chodle podczas uroczystości ku czci Narodzenia NMP i uroczystości dożynkowej, 8 września 2007.

O Bogu , O ludziach , O religii , O duszy

„W krajach, w których panuje wolność słowa, wolność dziennikarza ograniczają interesy dziennika, dla którego pracuje. W wielu przypadkach dziennikarz, zwłaszcza młody, musi iść na daleko idące kompromisy i uciekać się do wyrafinowanej strategii, żeby uniknąć bezpośredniego starcia (…) Ogólnie rzecz biorąc, jest to zawód który wymaga ciągłej walki i czujności.”

Ryszard Kapuściński książka Autoportret reportera

Autoportret reportera, Zbiór wypowiedzi i fragmentów wywiadów z Ryszardem Kapuścińskim
Źródło: Ismaeli continua a navigare, rozm. Maria Nadotti, tłum. J. Mikołajewski, w: Ryszard Kapuściński, Il cinico non è adatto a questo mestiere. Conversazioni sul buon giornalismo, A cura di Maria Nadotti, Rzym 2002

O wolności , O walce

„Dzieci i ryby głosu nie mają, panie profesorze, dzieci są od tego, żeby słuchać i wykonywać polecenia, uczniowie mają przede wszystkim obowiązki i ani mru-mru, a nauczyciele mają rację i tylko rację i władzę i dziennik, i długopis, i stopnie i tablicę, przed którą można delikwenta postawić i ośmieszyć, wykpić, nazwać go odpowiednio i pokazać mu i jeszcze raz pokazać.”

Marta Fox (1952) poetka polska

Niebo z widokiem na niebo

O dzieciach , O rybach , O nauczycielach

„Jest tylko jedna grupa, która w ogóle mogłaby wzywać do zakazania Dziennika Anny Frank, i nie obchodzi mnie, jak się aktualnie nazywają.”

Alan Moore (1953) pisarz brytyjski, autor komiksów

„Otrzymujemy następujące pismo:
Do Redakcyi dziennika „Czas.”
Villa Broelberg pod Zurychem d. 31 lipca.
Bardzo błędne wiadomości, ogłoszone w Czasie, a dotyczące Muzeum narodowego w Rapperswylu zmuszają mnie do następnego sprostowania:
W dniu 6 kwietnia b. r. p Schmidt Ciążyński antykwariusz, przesłał mnie z Londynu akt poświadczony przez świadków, w którym wszystkie swoje zbiory ofiarował Muzeum narodowemu, a w których się pomiędzy innemi znajdowało koło 1500 kamei i gemm, oświadczając jednocześnie chęć służenia ojczystej sprawie, jako jeden z urzędników tego zakładu i pobierania dożywotniej pensyi. Odpowiedziałem dziękczynnie, oznajmiając, że Muzeum przyjmuje te dary i że oczekiwać będę jego zapowiedzianego przybycia do Rapperswylu. Zgodziłem się więc na wszystkie postawione przezeń warunki.
Tymczasem 26 kwietnia i 19 maja, p. Schmidt spełniając swoje przyrzeczenie, wysłał paki z niektóremi darami, na które rewers został mu posłany. Niepodobna więc mi dzisiaj przypuscić, aby dary ofiarowane Muzeum narodowemu w Rapperswylu mogły być później powtórnie ofiarowane Muzeum krakowskiemu. (…)
Władysław Plater.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 175, 4 sierpnia 1883, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O czasie

„Jeśli media publiczne służą wyłącznie propagandzie rządu, to na dobrą sprawę każdy, kto wykonuje tę robotę, jest takim samym funkcjonariuszem rządowym jak minister czy policjant. Pół biedy, że dobór informacji jest mocno stronniczy, że drastycznie stronniczy jest dobór rozmówców, ale język jest nie do zaakceptowania. W sferze języka telewizja publiczna, a zwłaszcza Wiadomości, osiągnęły standardy stanu wojennego. To jest Dziennik Telewizyjny w czystej postaci!”

Krzysztof Leski (1959–2020) polski dziennikarz

Źródło: Telewizja Propagandowa https://www.newsweek.pl/plus/polska/telewizja-propagandowa-za-kaczynskiego-krzysztof-leski-wywiad,artykuly,398005,1,z.html, newsweek.pl, 41/2016.

O języku słowackim

„Ostatnio opublikowano sensacyjne dzienniki matki Teresy z Kalkuty, które okazały się zapisem wieloletniej, kompletnej bezwiary, właściwie ateizmu, czegoś zupełnie obcego ludziom wierzącym.”

Roman Kurkiewicz (1962) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Ateista, nie apostoł - wyznania byłego dominikanina. Wywiad z Romanem Kurkiewiczem, w: Niezbędnik ateisty. Rozmowy Piotra Szumlewicza, Warszawa 2010, s. 266.

O matce

„Ten człowiek, Himmler, przed obliczem, którego codziennie stawałem, był po Hitlerze najbardziej potężną osobistością w Rzeszy, a jednak nic nie potrafię określić go inaczej niż jako wzorowego niemieckiego nauczyciela. Żadne inne porównanie nie wydaje mi się właściwe. Przypominał nauczyciela, który z drobiazgową dokładnością ocenia wypowiedzi swoich uczniów i za każdą odpowiedź jest skłonny stawiać notę w dzienniku. Cała jego osobowość wyrażała biurokratyczną precyzję, pracowitość i lojalność. Błędem byłoby jednak osądzanie Himmlera na podstawie tej wystudiowanej fasady. Przekonałem się o tym później.”

Walter Schellenberg (1910–1952) funkcjonariusz SS, szef niemieckiego wywiadu

Wspomnienia (1987)
Źródło: s. 51.

O osobowości , O błędach , O nauczycielach

„W Niemczech chodzi się na spotkania z autorami, płacąc za nie, nie ma tygodnia, żeby duże dzienniki nie zamieściły wywiadu z pisarzem, księgarzem, bibliotekarzem, są stałe rubryki poświęcone antykwariatom, bibliotekom, księgarniom. W efekcie powstaje olbrzymi rynek książki. To jest potęga czytelnicza, którą Niemcy budowali długo i systematycznie. I to siłą rzeczy rzutuje na świadomość Niemca; kultura jest przez niego postrzegana jako dobro narodowe. Nikt się nie śmieje z takiej definicji, ponieważ w Niemczech kultura rzeczywiście jest dobrem narodowym.”

Magdalena Parys (1971) polska poetka, pisarka i tłumaczka mieszkająca w Berlinie

Źródło: rozmowa Malgorzaty Kąkiel. Magdalena Parys: Wszyscy są skądś. „Tygodnik Przegląd” 20 listopada 2016

O sile , O książkach

„W Wiadomościach TVP jest nowy szef. Obejrzałem właśnie fragment programu – o Trybunale Konstytucyjnym i Sądzie Najwyższym. To był prawdziwy thriller – podróż do przeszłości. Ten materiał był w 100% w stylu Dziennika Telewizyjnego: nagonka na konkretną osobę, poniżanie jej, oskarżanie etc. z użyciem wypowiedzi kilku osób, ale tylko z jednej strony. Druga strona – ta oskarżana – nie dostała szansy w tym materiale… Długo pracowałem w TVP, za czasów rożnych ekip i różnie bywało, ale nie przyszło mi do głowy, ze kiedykolwiek w wolnej Polsce w telewizji publicznej zobaczę tak beznadziejną, ordynarną propagandę.”

Maciej Orłoś (1960) dziennikarz polski, aktor

Źródło: gazeta.pl, Maciej Orłoś obejrzał nowe „Wiadomości”. „Nie przyszło mi do głowy, że w wolnej Polsce…”, 15 sierpnia 2017 http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114883,22234818,maciej-orlos.html#BoxNewsImg&a=66&c=96

O przeszłości

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Kiedy dwanaście lat temu rozpoczynałam swoją działalność publiczną, rozumiałam, że media mogą być zainteresowane tym, co robię. Zdawałam sobie sprawę, że ich uwaga będzie nieuchronnie skupiać się zarówno na naszym życiu prywatnym, jak i publicznym. Nie zdawałam sobie jednak sprawy z tego, jak przytłaczająca stanie się ta uwaga. Ani tego, jak bardzo wpłynie ona zarówno na moje obowiązki publiczne, jak i życie osobiste, w sposób, który jest trudny do zniesienia. Z końcem tego roku, kiedy zakończę mój dziennik oficjalnych spotkań, zmniejszę zakres dotychczasowego życia publicznego, które prowadziłam do tej pory.”

Diana Spencer (1961–1997) księżna Walii

O życiu