Cytaty o winie

„Mamy tylko chwilę, mamy tylko chwilę
Zanim minie nasz czas,
zanim skończy się świat,
zanim wino przestanie nas grzać.”

„Prawda jest jak dobre wino. Często znajduje się je w najciemniejszym kącie piwnicy. Co jakiś czas trzeba je odwrócić. A także delikatnie odkurzyć, zanim wyjmie się je na światło dzienne i spożytkuje.”

„Nic nie trwa wiecznie, niebezpiecznie jest wierzyć w to, że coś trwa wiecznie.”

„Nie patrz na mnie, maleńka
Nie patrz, nie ma we mnie zła,
Nic się przecież nie zmieniło,
Chodźmy stąd i weźmy wino.”

„Marzyłam w ciągu mojego życia, marzenia, które zawsze ze mną zostawały, zmieniały moje poglądy, przechodząc wciąż przeze mnie, jak wino przechodzi wodę, odmieniały kolor moich myśli.”

„Stare wino i młoda kobieta
To racjonalna dieta. Można na niej dożyć późnego wieku,
Lecz skąd wziąć zdrowia dla takiego leku.”

„Lekkość bytu w świecie wina ma urok nieprzemijający. Zawsze na końcu jest nasz całkowicie indywidualny odbiór; impresja, z którą nikt nie może dyskutować. Dlatego powtarzam, że najlepsze wino to takie, które nam smakuje, a nie to, które otrzyma nie wiadomo ile punktów w przewodnikach ekspertów.”

„Ech, mój Krakowie krakauerski,
wypić by cię jak wino z dzbanka!”

„Wszystko, co od nas już odchodzi
i zapada w przeszłość,
traci po drodze wiele
ze swoich właściwości.
Zło blednie, grzech zostaje zapomniany,
wino kwaśnieje,
a pocałunki, które uwięzły pod niebem,
przemieniają się w pieśń.”

„Czy prezydent Lech Kaczyński nadużywa alkoholu? Czy prawdą jest, że jego pobyty w szpitalach mają związek z terapią antyalkoholową? Czy ucieczki do Juraty i czerwone wino to nie środki terapeutyczne, stosowane przezeń w reakcji na problemy w relacjach rodzinnych z bratem i matką?”

„Gdybym był młodszy, dziewczyno,
Gdybym był młodszy!
Piłbym, ach, wtenczas, nie wino,
Lecz spojrzeń twoich najsłodszy
Nektar, dziewczyno!”

„Ten, kto wymyślił wino, powinien zostać mianowany Bogiem. Powinni mu stawiać pomniki ze złota, ze spiżu, z marmuru… Któż jak nie on potrafił pocieszyć wszystkie dzieci prawdziwych Bogów, które jakoś w bożym świecie nie potrafiły znaleźć sobie miejsca. I tylko słodki napój osuszał ich łzy, czyścił umysły, odsuwał choć o trochę, o troszeczkę wszelkie strapienia. Powiecie, że to ułuda? Że nieprawda, że wino to kłamstwo, jeno miraż pociechy? Cóż… Może. Ale Bogowie nie dają nawet tego. (…) Kłamstwo leczy! Dzięki ci, dobry człowieku! Co byśmy bez ciebie zrobili? (…) Jak bardzo bez ciebie bylibyśmy samotni. A tak możemy, przynajmniej, nakłamać sobie, że wszystko jest w porządku, że nie jesteśmy sami, że wszystko ułoży się jakoś. Że zły los nie jest taki zły (kurwa, dzięki tobie choć przez chwilę naprawdę w to uwierzymy!), że nie wszystko przepadnie, że będziemy żyć wiecznie młodzi, że, wreszcie, nie będzie nic nas obchodzić.”

„W jakiejś gazecie przeczytałem, że jeden z nich nosi dumną ksywę „Mózg” i przypomniała mi się anegdota: idącego ulicą potężnie zbudowanego mężczyznę zaczepia jakiś okularnik o posturze Woody’ego Allena, pytając: „Po co ci głowa?”. A ten odpowiada: „Jem nią.””

„Bardzo lubię czerwone wino, które mi szkodzi, bo miewam po nim straszne migreny. A mimo to nie mogę mu się oprzeć. Nie mogę się też oprzeć dalekim podróżom. Jestem w stanie wyścibolić ostatnie pieniądze, żeby wyjechać gdzieś w najdalszy koniec świata.”

„Do stracenia już mam tylko wino i śpiew,
najważniejszy jest czas, w którym robię, co chcę.”

„Gdy Chrystus Pan sam oświadczył o chlebie: To jest ciało moje, któż by śmiał o tym wątpić? A gdy sam zapewnił: To jest krew moja, któż by śmiał nie dowierzać i mniemać, że wino nie jest jego krwią? Dawniej przemienił wodę w wino; mielibyśmy więc nie wierzyć, że wino w krew przemienił?”

„Wino ma w sobie niezwykłą tajemnicę. Przy nim ludzie się wspaniale otwierają, znikają między nimi wszelkie podziały.”

„(…) ma kłopoty z korkiem… Nie, nie, nie, dał sobie radę z korkiem! Ale to wino chyba sam wypije, bo się dzielić za bardzo nie lubi z kolegami…”

„Byliśmy razem w moim biurze. Zapytał mnie „Co powiedziałeś prasie, chłopcze?”. Śmialiśmy się, żartowaliśmy, rozmawialiśmy, piliśmy, a jak przyjedziemy na rewanż na Old Trafford to będą moje urodziny. Przyniosę butelkę portugalskiego wina na po meczu. Wino, które piliśmy na Stamford Bridge było okropne – narzekał na to. Jest świetnym, wielkim trenerem. Mam wiele szacunku dla tego człowieka. Nazywam go „szefem”, bo jest naszym (innych trenerów) szefem. Jest najlepszy, bardzo miły i zasługuje na to, by być szefem. Może kiedy będę miał 60 lat, dzieciaki będą mnie nazywać tak samo.”

„Małżeństwo i wino mają jedną wspólną cechę: nabierają wartości dopiero po latach.”

„Mogę powiedzieć, że dużą wódkę mam już za sobą, to były lata młodzieńcze, studia i tak dalej… Dzisiaj jestem osobą niepalącą, ale bardzo chętnie piję czerwone wino w fajnym towarzystwie. Miłostki? Zawsze byłem monogamistą, ale nie ukrywam, że uwielbiam kobiety.”

„Artysta się obraził: życie, powiada, jak szumiące wino, krąży w żyłach tej pijanej kurwy, leżącej na liściach, jedną ręką chwyciła tego młodego człowieka, drugą wtłacza w paszczę winogrono, a motyl Psychy unosi się w powietrzu. Te hurysy anielskie mają dusze, to te właśnie Byron kochał po europejsku.”

„Czy prezydent Lech Kaczyński nadużywa alkoholu? Czy prawdą jest, że jego pobyty w szpitalach mają związek z terapią antyalkoholową? Czy ucieczki do Juraty i czerwone wino to nie środki terapeutyczne, stosowane przezeń w reakcji na problemy w relacjach rodzinnych z bratem i matką?”

„Gdzie jest wino, tam rozsądku nie staje.”

„Miejsce kobiety jest w kuchni… gdzie ma siedzieć sobie wygodnie, z nogami w górze, popijać wino i przyglądać się, jak jej mąż gotuje obiad.”

„Nie biorę pióra do ręki,
aby malować obłoki (…)
i dzikie wino (…).
Nie biorę pióra do ręki,
by wypowiadać ciszę,
której naprawdę nie trzeba żadnego z moich słów.”

„Ciągle jeszcze stoimy. A kiedy chcemy ruszyć, nasze stopy na gwałt szukają ziemi solidnej. Bo my dwaj na śliskim progu, niby tutejsi, spod słonka i skowronka, ale chyba raczej stamtąd, z popiołu, co w snach naszych nie przestaje huczeć pustynią pełną imion.
Teraz już dom. Otworem na wszystkie życzliwości świata dzisiejszego. Żona, córka i syn. Patrzą na mnie, na drugiego uratowańca z Wyspy Płomieni. Patrzą na siwą ilustrację, w sam raz do reportaży o harcie ducha i walce, o cierpieniu i poświęceniu. „Ten tu profesor i mój ojciec tamto przeżywali” – pomyśli córka.
My z Szymkiem widzimy, jak żywi na nas patrzą. Słyszymy, że to przez nich cisza nastała. I wiemy, jak im teraz strasznie głupio, bo nie potrafią nas definitywnie umiejscowić.
Na szczęście dorodna córka pomału się podnosi, pomału, i biodrem oprze o ramię ojcowe. A dłonią delikatnie kark obejmie. Garstka sekund, nie dłużej, tej urody pogody kojącej kobiecości, bo Szymek, jak przebudzony, od stołu się dźwiga, siny, cuchnący trupią fosą, i goły. Rękę nie dopaloną nad stół wyciąga, bo chce nią zgarnąć łososiową różę z białego talerza.
Ja też nie od macochy. Wstaję, golas nieodwszony, ręce na nie obrzezanej kuśce katolickiej skrzyżuję, a tu po wino musujące chciałbym sięgnąć…ale jak tu równocześnie zasłonić dziurkę po kuli w potylicy?
A żywi strasznie udają, że nic nie widzą, że nic się nie stało, że my dalej sobie siedzimy i do żarcia ostro się zabieramy. Niemniej cisza zapadła. To już nie przysłowiowa okazja dla anioła, żeby się popisał swym przelotem nad nami, to… przepaść w ich ziemskim czasie, wywołana naszą golizną, naszym odorem spalenizny, czego nie potrafią odziać żadną metaforą.
Od stołu się zerwą, udając że wierzą, że my chcemy jestku i pitku z ich rzeczywistości; więc dalej talerze pod nos nam podsuwać…ale na odległość, żeby granicy nie przekroczyć, za która aleja wprost na krematoria, nad którymi w szarpiach wisi niebo monoteistyczne.”

„Przed koncertami muszę mieć zajebisty pokój, gdzie nade mną nie ma imprezy, a obok płaczących dzieci. A to uważam za normalne. Zawsze są truskawki, wino, soczki fit – tylko i wyłącznie. Wszystko light. Nikt nie może ze mną rozmawiać przed koncertem, wkurzać mnie.”

„Jedynie wino starość usprawiedliwia.”

„Dajcie mi pić wino w spokoju.”

„Przyroda, która mędrca do podziwu wznosi, młodego jak wino podnieca, marzyciela duszę rozkoszą poi, artystę zachwytem napełnia, dla tego pogańsko niewiernego umysłu, dla tej duszy zbuntowanej i szyderskiej, dla tego serca pustego nie miała uroku; była zamkniętą księgą.”

„Ognia od ognia przydaje, kto młodemu wino daje.”

„Zaczynam wierzyć, że pewne osoby, jak dobre wino, stają się coraz lepsze z biegiem lat.”

„Przytacza się jedynie złe uczynki, których przyczyną jest wino. Jednak przyczynia się ono również do wielu dobrych, o których się nie mówi. Wino podnieca do aktywności: dobrych do dobrej, złych do złej.”

„Gdyby Dziewczyny młodymi pozostając były nieśmiertelne
i wino się nigdy nie kończyło
Takie byłoby moje schronienie
Zupełnie wystarczające i ostateczne”

„Dobra muzyka działa jak dobre wino.
Dobre wino smakuje jak namiętny pocałunek.
Namiętny pocałunek hipnotyzuje jak… dobra muzyka.”

„Wino to cały ceremoniał. Otwieramy je godzinę przed wypiciem, więc jest w tym alchemia, czary! Mówienie, że wino musi respirer (oddychać), zbliża je do żywego istnienia, do ludzkiego wymiaru. Jeśli ktoś pojął różnicę smaku między winem, które oddycha, a tym, które nie oddycha, jeśli ktoś potrafił docenić ten niuans, to znaczy, że potrafi żyć.”

„Ostatnio dojrzałem. Jestem chyba jak wino – im starszy, tym lepszy.”

„(…) dobrych komedii jest mało. To bardzo trudny gatunek. Od strony czysto realizacyjnej, warsztatowej dramat robi się z lewej ręki. Natomiast komedia wymaga matematycznej precyzji. Trzeba przewidzieć reakcje ludzi, wyczuć, czy się będą śmiali i w którym miejscu pojawi się śmiech. To bardzo skomplikowana i mozolna praca. Dlatego ci, co robią komedie, są na ogół smutni i zestresowani, natomiast ci, którzy robią dramaty, kasują pieniądze i idą na wino.”

„Skoro dostał wino, musiał wyrzec się raju.”

„Chociaż większość ludzi woli pić wino niż mocne alkohole, to jednak wódka jest najlepszym imprezowym trunkiem. Zaryzykuję i liczę, że mi się uda.”

„Wolność nie jest rzeczą, którą można dostać w prezencie.”

„Znamy te opowieści, że mój facet jest wspaniały. Kiedy ona mówi, że razem uwielbiają pić wino na balkonie i patrzeć na miasto, wiemy, że koniec tego związku jest bliski.”

„Wino, jeśli jest dobre, jest lepsze od kobiet.”

„Wiadomo – wino, kobiety i śpiew. Na winie robi forsę, choć podobno kryzys w branży dał mu się we znaki. Co do kobiet – spotyka się ostatnio (w chwili zamykania książki) z córką Grzegorza Turnaua, młodszą od niego o 23 lat Antoniną. I wyglądają na szczęśliwych, młodzi oczywiście, nie ojciec.”

„Przez pijaka wypite wino mści się na nim.”

„Karafka na wino
przetrawia mroczne popołudnie.”

„Sędziwój, pijąc lekkie gruzińskie wino, spogląda w przyszłość z radością i nadzieją, bo podobnie jak trzy dziewczyny śpiące na tapczanie wie, że życie jest świętem.”

„Możnaż wino porzucić? Powabny to trunek,
Lecz takiego powabu zbyt drogi szacunek.
Niech go piją bogatsi, gustu w nim nie ganię,
Ale gdyśmy ubodzy, pijmy trunki tanie.”

„Bo w ogrodzie rośnie pnącze,
w dzikim winie świat się plącze,
bo w ogrodzie dzikie wino,
kto je tutaj siał?
Powiedz, kto mógł zasiać to
dzikie wino?
Może to zrobiłaś ty?
Ej, dziewczyno!
Powiedz, kto mógł zasiać to
dzikie wino?
Kto je tutaj dał?”

„My, powieściopisarze młodych kultur podamy świeże wino światu. Całe to życie gorzkie, ciężkie, kolorowe, pogańskie, niecierpliwe, muzyczne, polityczne, tragiczne, walczące, pieskie i boskie musimy wprowadzić na scenę (…). W moim przekonaniu być powieściopisarzem, to jest więcej niż tworzyć sztukę, to jest nadawać jej sens w życiu.”

„Stare kłamstwo jest jak dobre wino, potrzeba okazji, żeby je ujawnić.”

„Kiedy się skosztowało wszystkich potraw, piło wino wszelkich gatunków i doświadczyło wszystkich rodzajów romantycznych uniesień – cóż pozostaje poza klasztorem?”

„Nawet ateista jest skłonny przyznać, że dobre wino to napój bogów.”

„Noc, miłość i wino – one nie mogą rozsądnie doradzać.”

„Uwielbiam czerwone, wytrawne wino. Gdybym była poetą, popijając łyk wina, opisywałabym krainę, z której ono pochodzi.”

„Wino i ryby także mnie nie kochają, a jednak mi smakują.”

„… Słyszysz, niemiecki Boże,
jak modlą się Żydzi w dzikich domach
trzymając w ręku łom czy żerdź.
Prosimy cię, Boże, o walkę krwawą,
błagamy cię o gwałtowną śmierć.
Niech nasze oczy przed skonaniem
nie widzą, jak się wloką szyny,
ale dłoniom daj celność, Panie…
Jak purpurowe krwiste kwiaty
z Niskiej i Miłej, z Muranowa
wykwita płomień naszych luf,
to wiosna nasza, to kontratak,
to wino walki uderza do głów,
to nasze lasy partyzanckie –
zaułki Dzikiej i Ostrowskiej…”

„Najczęściej wino leją nam politycy, ale bez domieszki prawdy.”

„Wypij do dna
Gorzkie wino samotnych”

„Polacy byli to wszyscy piękni mężczyźni, wysocy i mocni i mówili po łacinie wszyscy włącznie ze stajennymi, ale pijacy i żarłocy, aż dziw bierze. Dwaj rzeczeni Polacy wydaliby więcej w czasie jednego posiłku na wino i mięso niż sześciu Francuzów (…) gdyby zostali jeszcze pół roku we Francji, wypiliby całe wino tego kraju.”

„W Eucharystii świętujemy jedność Boga i człowieka. Na tym polega jej najgłębsze znaczenie. Chleb i wino reprezentują całe stworzenie.”

„Na całym świecie chłop żyć nie może bez: wódki, wódki (nie wiem czy to puszczą, może wytną) i młodej pięknej dziewczyny. Obojętne tam… Może być rakija, śliwowica, wino czasem, piwo może w Czechach.”

„Poezja to diabelskie wino.”

„Mógłbym polecić George’owi jakieś dobre wino, a on i tak wybrałby colę.”

„Być mrocznym samotnym nerwowo-wzrocznym obserwatorem
Wirującego diamentu świata.”

„To jest wojna, obudźcie się! (…) Czy nie widzicie, że tacy ludzie jak Osama ben Laden chcą nas zniszczyć? Że czują się uprawnieni do tego, żeby zabijać was i wasze dzieci, tylko dlatego że pijecie wino lub piwo, chodzicie do teatru lub kina, nosicie minispódniczki albo krótkie skarpetki, kochacie się kiedy chcecie, gdzie chcecie i z kim chcecie? Nawet to was nie obchodzi, idioci?”

„Wino to światło słońca uwięzione w wodzie.”

„Proboszcz zatrudnił nowego kościelnego. Barczyk, tak jak jego poprzednik, popijał mszalne wino. Miał swoje teorie. Mówił, że pije, bo Chrystus też pił. I nigdzie nie jest napisane, że miał problemy z alkoholem.”

„Dla wyjaśnienia moim wyborcom: ja też pijam – ale wyłącznie wino, a na deser miody i (czasem) likier; by nie było, że jestem abstynentem – bo wtedy nie miałbym w wyborach żadnych szans…”

„Możesz opisywać wino, miłość, kobiety i chwałę pod warunkiem, że nie jesteś pijakiem, kochankiem, mężem czy żołnierzem. Jeśli uczestniczysz w życiu, niezbyt dobrze się w nim rozeznajesz: zbyt wiele przynosi ci albo bólu, albo uciech.”

„Mój kraj produkuje skażone melaminą mleko w proszku, pasie ryby i krewetki środkami antykoncepcyjnymi, chrzci podrabiane wino alkoholem przemysłowym, konserwuje tofu ludzkimi ekskrementami, odzyskuje i sprzedaje do konsumpcji olej z restauracyjnych ścieków.”

„Co wino radzi pijają, a tłuste kąski jadają, nie zbiorą tacy pieniędzy, owszem, zawsze będą w nędzy.”

„Wierzę w cuda. Nie chodzi mi o te powszechne, jak cud życia, którego przykładem jest choćby mój synek, ssący matczyną pierś, czy zapierające dech w piersiach zjawiska naturalne, takie jak zachód słońca. Mówię o prawdziwych cudach: o przemienieniu wody w wino albo przywróceniu do życia umarłego.”

„Do codziennego użytku pozostawało złote słońce, znacznie lepsze od zegarka, i trwalsze, gdyż nie można go było wymienić u Torellego na wino.”

„Warszawski wiatr na Starówce i Mariensztacie
Warszawski wiatr wy się w nim jak ja zakochacie
Jemu równego nie ma na Freta i Bema i jak
szeroka ziemia pędzi warszawski wiatr…”

„Wino czyni ubogiego bogatym w fantazje, a bogatego biednym w rzeczywistość.”

„Nagle pokój napełnił się światłem. Usłyszałem turkot i huk. Tory przechodziły dokładnie na poziomie mojego okna. Był to nadziemny odcinek metra i pociąg właśnie się zatrzymał. Za oknem zobaczyłem rząd nowojorskich twarzy. Wpatrywałem się w nie, a one wpatrywały się we mnie. Pociąg postał chwilę, po czym odjechał. Wróciła ciemność. Ale po chwili pokój znowu zalała fala światła. I znowu zobaczyłem te twarze. Była to istna wizja piekła, która raz po raz się pojawiała. Każdy kolejny pociąg przywoził ładunek twarzy jeszcze obrzydliwszych, bardziej zdemenciałych i okrutnych niż poprzedni. Piłem wino.”

„Mnich jest jak wino: im starszy, tym lepszy!”

„Jeśli chcesz, możesz przyjść, kupić wino, zostać na noc,
nie przytulę cię potem, odwrócę, rzucę „dobranoc”,
jeśli chcesz, możesz przyjść, zdjąć bluzkę, zostać do rana,
nie odprowadzę cię potem, do drzwi trafisz sama.”

„Ludzie są jak wino, niektórzy zmieniają się w ocet, ale najlepsi zyskują z wiekiem na wartości.”

„Każda historia ma swój dylemat, ma swój początek i koniec, jak poemat.”

„Rasowy mężczyzna jest drapieżnikiem, który ściga tylko wielką zwierzynę, władzę lub kobietę.”

„Chyba nigdy nie powinniśmy się starać o nowe ubranie, choćby stare było w strzępach, dopóki tak sobą nie pokierujemy, nie postawimy przed sobą takich zadań albo nie pożeglujemy tak daleko, że w starym staniemy się nowymi ludźmi, i dopiero wtedy przywdziejemy nowe, aby się nie czuć jak młode wino w starych butelkach.”

„(Do Czeszki i Słowaka): Macie dobre piwo. (Do Fina): Macie dobrą wódkę. (Do Francuza): No macie dobre wino! (Do Niemca): No cześć.”

„Trzeba nie lada odporności, by wytrwać tak godzinami przy polewanym wodą kamieniu szlifierskim ostrząc i szlifując, gdyż od wody ciągnie chłód, który jest złym kompanem. To prawda, że zwykle szlifierze trzymają na nogach śpiącego psa, lecz cóż po psie, kiedy brzuch nie jest rozgrzany od środka? A co lepiej go rozgrzeje niźli wino? Piją więc wino litrami! Również nasz szlifierz mógłby osuszyć całą krainę Limoges i okolice Saint-Pourcain.”

„Zaraza z kobietami – pomyślała Orlanda w duchu, idąc do kredensu po wino – ani na chwilę nie zostawią człowieka w spokoju. Nie masz bardziej wścibskiego, ciekawskiego, intryganckiego gatunku ludzi.”

„Lubię herbatę, wolę jednak wino. Nie piję mocnych alkoholi. Od czasu, gdy byliśmy kiedyś na trasie z Motörhead.”

„Rozrosło się dzikie wino,
już dusi dawno nie przycinaną śliwę,
której gałęzie zaraz się złamią pod ciężarem owoców.
Dwa młode dęby w rogu ogrodu
napierają na wiśnie. Nad wszystkim czuwa natura,
pleni się we mnie, wypuszcza pnącza przez otwory
w ciele, omotuje duszę, tak jak ziemniaki,
kiełkujące w ciemnej piwnicy (…).”

„Wiek 28 i pół, dobre zdrowie kochający sport na świeżym powietrzu szczególnie wspinaczkę i polowania na grubą zwierzynę. Adept Większy w A∴A∴, ale zmęczony mistyką i rozczarowany magiją. Racjonalista, buddysta, agnostyk o antyklerykalnych i moralnych poglądach, torys i jakobita. Szachista, pierwszorzędny amator, potrafiący rozgrywać trzy partie naraz z zawiązanymi oczyma. Uzależniony od czytania i pisania. (…)
Moralność: seksualnie silny i namiętny. Męski w kontaktach z kobietami, wolny od jakichkolwiek podobnych impulsów względem tej samej płci. Pasja do kobiet bezinteresowna, główna motywacja: sprawiać rozkosz. Stąd wielkie pragnienie zrozumienia kobiecej natury, utożsamianie się z ich uczuciami i stosowanie wszelkich środków. Obdarzony wyobraźnią, subtelny nienasycony: cała sprawa to zaledwie próba zaspokojenia pragnienia duszy. To pragnienie największej uwagi, nigdy niezakłócone przez jakiekolwiek inne względy.
Wstrzemięźliwość w alkoholu. Nigdy nie byłem pijany. Jedynym alkoholem, który piję, jest lekkie wino.
Ogólna moralność: arystokrata.
Poczucie sprawiedliwości tak czułe, zrównoważone i nieodparte, że niemal stające się obsesją.
Chojny, dopóki nie pojawia się podejrzenie, iż ktoś próbuje mnie okraść. Liczący każdy grosz, lecz z łatwością wydający fortunę. Rozrzutnik, lekkomyślny, lecz nieuprawiający hazardu, gdyż zawsze ceniłem sobie zwycięstwo w grach wymagających umiejętności, schlebiających mej próżności.
Miły, delikatny, czuły, egoistyczny, zarozumiały, nierozważny, uczący się na błędach.
Niepotrafiący żywić urazy nawet po doświadczeniu największej zniewagi i krzywdy. Lubiący zadawać ból dla własnej przyjemności. Z łatwością atakujący obcą osobę, a następnie pastwiący się nad nią latami, nie odczuwając do niej żadnej animozji. Lubiący dzieci zwierzęta, które niemal zawsze odwzajemniają miłość. Uznający aborcję za haniebne morderstwo, odczuwający silny wstręt do społecznej postawy, która do niej zachęca.
Nienawidzący i pogardzający matką, jak i jej rodziną. Kochający i darzący szacunkiem ojca i jego krewnych.”

„Na planie Altmana jest więcej luzu. Masz poczucie, że jest to świetna impreza. Jest niesamowitym obserwatorem. Nigdy nie mówi: Cięcie, kręci długie mile filmu. Każdego wieczoru chodzi się przeglądać zrobiony materiał. Jest popcorn, wino, marihuana, wszyscy oglądają i jest ciągłe święto. Tak przynajmniej było przy moich filmach. Wydobywa najlepsze z aktora. Jest wspaniała atmosfera. Aktorzy kochają się wzajemnie. U Almodovara jest znacznie większe poczucie pracy. Ciężkiej pracy. Co wcale nie sprawia mniej przyjemności.”

„Coraz rzadziej myślę o alkoholu jak o sposobie zdobywania niewieściego serca. Ale jeżeli miałby mi alkohol towarzyszyć na tej drodze, to wino jest dobre, bo nie zwala z nóg, tylko przedłuża akt poznawania niewiasty. Dobry dobór wina do spotkania bardzo określi jego przebieg. Jeżeli mamy do czynienia z wyrafinowaną kobietą, to… Ale jak to odkryć przy jednej butelce?…”

„Syfilis stał się także rodzinnym schorzeniem Jagiellonów. Nie był on wprawdzie w tej dynastii chorobą dziedziczną, ponieważ pojawił się dopiero w trzecim pokoleniu (…). Jako pierwszy zaraził się Jan Olbracht. Nastąpiło to prawdopodobnie w 1497 roku w Krakowie, gdzie według Macieja z Miechowa „niewiasta jedna z odpustu rzymskiego do Krakowa za upominek przyniosła, która niemoc w Polszcze jako osobliwa plaga Boża za wszeteczeństwem ludzi swawolnych prędko się rozniosła, zwłaszcza u tych, którzy radzi wino, a takież i inne trunki piją, a niewiast przyglądają”. Olbracht prędko zdał sobie sprawę ze swojej choroby, ponieważ ustatkował się i przystąpił do porządkowania spraw państwowych. Śmierć dosięgła go jednak w czterdziestym pierwszym roku życia. W dwa lata później „długą niemocą francuską zemdlony” zmarł w wieku trzydziestu pięciu lat jego młodszy brat Fryderyk, arcybiskup gnieźnieński i kardynał. Książę biskup nie był człowiekiem nazbyt świątobliwym i lubił sobie folgować w towarzystwie wesołych niewiast.”

„Dziwna rzecz: epicy, powieściopisarze, politycy, statyści, aktorzy mają zawsze niezmiennie wiele do powiedzenia o sobie, lirycy, ponoć najbardziej w siebie wpatrzony naród, nic albo prawie nic. Wszystko się w nich już widać sfermentowało w wino liryczne, przemieniło w wiersze.”

„Związek między dwojgiem ludzi ma być olśnieniem. (…) fajerwerkiem, chęcią bycia coraz bliżej. Dzielenia się tym, co dobre i złe. (…) Miłość ma upajać, jak dobre wino, a nie powodować kaca.”

„Ja lubię zabawę, kawały, pieśni biesiadne, ale z alkoholem jestem bardzo ostrożny, bo źle znoszę. Męczy mnie potem kac. Wódki nie lubię, wolę piwo lub wino… Rozumiem, czemu ludzie piją. Jak jestem na rauszu, to mi zaraz wydaje się, że te ustawy są lepsze, sytuacja jaśniejsza, a sukcesy większe. Na ogół piję z dobrej okazji… Szkoda mi tych, co piją ze smutku.”

„W Węgrzech się wino rodzi, a w Polszcze umiera.”

„Normalnie idę spać ok. 22. Jak dzieci. Normalnie o tej porze ludzie zaczynają „grzeszyć”: otwierają wino, wyciągają nogi na kanapie i pełny relaks. Ja „grzeszę” zaraz po dyżurze, np. idę do kina. Zazwyczaj sama.”

„Białym latawcem dzień wypłynął,
Białe wino w jeziorach szklance.
Przyjechało ruchome kino,
Świat się kręci w szalonym tańcu.
Popłyniemy białym latawcem –
On przyrzeka, ona mu wierzy,
– Będę twoim nadwornym krawcem,
Centymetrem miłość wymierzę.”