Cytaty na temat teatr (1131 cytatów, strona 8)

„Nie istnieje odrębne zjawisko plastyki w teatrze. Jest – teatr. Jednym z czynników budujących go jest także plastyka. Nazwałbym ją zresztą po prostu dekoracjami. Jeśli te moje dekoracje były partnerskie dla pozostałych elementów teatru, to znaczy, że były niezbędne. Mniej by ten teatr mówił, gdyby nie ich obecność na scenie. Ale powtarzam: wszelkie działania, wszelkie składowe elementy teatru winny ograniczać się w swojej niezbędności. W tym sensie – jestem zwolennikiem teatru ubogiego.”

Jerzy Juk-Kowarski (1944)

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 27 marca 1978

Sens

„Razem z przyjaciółką, Elą, grałyśmy dzieci – chłopca i dziewczynkę. Ja byłam dziewczynką… Nasze zadanie aktorskie polegało na zaśpiewaniu piosenki, co dla nas, uczennic szkoły muzycznej, nie było niczym szczególnym. W tym spektaklu występował również Bogusław Linda. Okropnie się w nim podkochiwałyśmy! – dodaje ze śmiechem gwiazda. – Ponieważ lansowano wtedy w radio włoski hit „Linda, Linda – Mamma Linda”, wyłyśmy to bez opamiętania pod garderobą Bogusława Lindy… Cierpliwie czekając, aż zdenerwuje się do tego stopnia, że – na żarty – zacznie nas gonić po teatrze. I muszę przyznać, że często miałyśmy tę satysfakcję!…”

Anna Radwan (1966) polska aktorka

o debiucie teatralnym, aktorka miała wówczas 9 lat.

O dzieciach , O gwiazdach , O śmiechu

„Dane mi było zagrać bardzo wiele ciekawych ról. Nie żałuję niczego. Błędów na pewno popełniłem tysiące, lecz nigdy nikomu nie zrobiłem świństwa, nie dokuczałem. Byłem lubiany, koleżeński. Prasa mnie oszczędzała. Nie krojono mi batów, ale zawsze czułem niepokój, co napiszą o mnie recenzenci. Piękne wspomnienia wiążą się nie tylko ze sceną. Nie ma co udawać świętego, wpadało się również do knajpki. To były bardzo miłe spotkania. Dzisiaj młodzi koledzy nie chodzą tak często na wódeczkę. W teatrze są mierne zarobki, chyba że ktoś się załapie do jakiegoś serialu, to szczęść Boże.”

Bohdan Wróblewski (1929–2012)

Źródło: Krzysztof Kowalewicz, Teraz zostałem prawdziwym emerytem, „Gazeta Wyborcza – Łódź” nr 153, 3 lipca 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/27467.html

O Bogu , O szczęściu

„Na egzaminie Ewa Lassek spytała Zygarlicką, czemu chce być aktorką? Uzasadnione, choć banalne pytanie, odpowiedź bywa zwykle rutynowa. – A ja na to – mówi Zygarlicka – że chciałabym mieć taką pracę, do której się chodzi na dziesiątą. Wstydziłam się mówić o ideach. I nie wiedziałam, co powiedzieć, żeby nie zabrzmiało pretensjonalnie. A Lassek, wielka, poważna aktorka, zaskoczona, zapytała z nadzieją: To może ma pani jakieś rodzinne związki z teatrem? Na co ja: Tak, pochodzę ze znanej cyrkowej rodziny.”

Beata Zygarlicka

A ona – uspokojona chyba – to ja wpiszę, że na decyzję miał wpływ cyrk.
O Beacie Zygarlickiej
Źródło: Artur D. Liskowacki, Zygarlicka: Bez czułości, „Dialog” nr 1/01-11, 27 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110088.html

O decyzjach , Pytanie

„Są wiersze – teatry ogromne,
Gdzie słowo zabija i wskrzesza.
Są strofy – muzea szacowne,
Gdzie nudzą się szkolne wycieczki”

Małgorzata Antoszewska-Tuora (1962)

Źródło: Lekcja poetyki, „Sekrety ŻAR-u” 2007, nr 2

„(…) lubię swój zawód – aktorstwo. Moja praca, jest moją pasją. Lubię spotykać się z ludźmi. Lubię wstać rano łóżka i – jak pisała Agnieszka Osiecka – pchać tę taczkę obłędu. Bardzo lubię teatr i cieszę się, że tu wracam. Miałem dwa lata przerwy w występach na deskach teatralnych. A od tego właśnie zaczynałem. Sprawia mi to niezmierną przyjemność i nie robiłbym tego, gdybym nie kochał teatru, gdyby nie był moją pasja. Absolutnie teatr jest tym, co kocham.”

Robert Kudelski (1974) polski aktor

Źródło: Polskie Radio, 13 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/torkud.htm

O przyjemności , O pasji , Kochać się

„Informacje o naszych życiorysach były w materiałach tajnych służb dość ograniczone, jednak ich język i specyfika sprawiły, że wystąpiliśmy do IPN o zgodę na zajrzenie do własnych teczek. Zaskakująca była już ilość materiałów zgromadzonych o nas, niewielkiej w końcu grupce młodych ludzi, którzy wyobrazili sobie, że poprzez teatr można zmieniać świat. Dalekich jednak od możliwości obalenia ustroju. Tymczasem machina środków uruchomionych wobec nas była imponująca – inwigilacja, kontrola korespondencji, podsłuchy – zupełnie nieproporcjonalna do ewentualnego zagrożenia. Obraz, jaki się z tych dokumentów wyłania, ma jednak charakter podobny do odbicia w krzywym zwierciadle.”

Marcin Kęszycki (1953)

o Służbie Bezpieczeństwa.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 10 stycznia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ttod.htm

O ludziach , O świecie , O charakterze , Obraz

„Wyznaję zasadę, że świadczyć mogę o sobie tylko tym, co robię i jak to robię – swoją pracą w teatrze, w filmie. Nie interesują mnie wątki poboczne. Jak mawiał Adam Małysz – koncentruje się tylko na oddaniu dwóch dobrych skoków.”

Marcin Dorociński (1973) aktor polski

Źródło: „Dziennik”, 16 czerwca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nwpl.htm

„Tajemnica teatru to stawanie się, to wyłanianie z niebytu, dzieje się pomiędzy widownią a rampą teatru. Ta rampa była też w kościele. W kinie nie ma rampy, nie ma przepływu energii, tajemnica nie może się zdarzyć.”

Grzegorz Jarzyna (1968) polski reżyser teatralny

„Duży Format”, 19 czerwca 2007 r.

O tajemnicy

„To jest wojna, obudźcie się! (…) Czy nie widzicie, że tacy ludzie jak Osama ben Laden chcą nas zniszczyć? Że czują się uprawnieni do tego, żeby zabijać was i wasze dzieci, tylko dlatego że pijecie wino lub piwo, chodzicie do teatru lub kina, nosicie minispódniczki albo krótkie skarpetki, kochacie się kiedy chcecie, gdzie chcecie i z kim chcecie? Nawet to was nie obchodzi, idioci?”

Oriana Fallaci książka Wściekłość i duma

Źródło: Wściekłość i duma, Corriere della Sera z 29 września 2001 r.

O wojnie , O dzieciach , O ludziach , O piciu

„Lubię grać mocne, złożone postaci. Ale mam też za sobą role, na scenie i w teatrze telewizji, które są diametralnie inne – wcale nie „czarne”. Tak naprawdę, czuję się aktorem komediowym.”

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

„Ja chętnie rezygnuję z samej formy plastycznej, z ilustracji – na rzecz adekwatności z tekstem, szukam formy przestrzeni, formy teatru organicznie związanej z danym zadaniem. Stąd – upodobanie do uproszczenia obrazu.”

Zofia Wierchowicz (1924–1978)

Źródło: katalog do wystawy Wizja teatru Zofii Wierchowicz, Centrum Scenografii Polskiej Muzeum Śląskiego

Obraz

„Zostałem chyba wyposażony przez naturę w skłonność do refleksji, melancholii, sentymentalizmu, smutków i smuteczków. Przyjmuję to z pokorą. Nie próbuję z tym walczyć, nauczyłem się z tym żyć i nie mam motywacji, by budzić w sobie jakiś szczególny, ekstatyczny entuzjazm do życia. I w życiu, i w teatrze jestem trochę jak widz patrzący z pewnym dystansem. Poza tym to, co nas w świecie otacza, nie nastraja mnie do radości, wesołości czy ekstatycznych przypływów radości. Mówiąc najkrócej, jestem nastawiony do życia w tonacji molowej. Bliższe mi jest serio niż buffo, a jeśli czasem przyjmuję postawę buffo, to po to, by nie zwariować od nadmiaru trosk, melancholii i innych smutków.”

Piotr Fronczewski (1946) aktor polski

Źródło: Krzysztof Lubczyński, Aktor gombrowiczowskiej formy, „Trybuna”, 7 grudnia 2005 http://pisarze.pl/publicystyka/3878-krzysztof-lubczynski-rozmawia-z-piotrem-fronczewskim.html

O motywacji , O naturze , O czasie

„Bronię się przed byciem celebrytką, epatowaniem z pierwszych stron gazet. Nie interesuje mnie specjalnie taki rodzaj popularności. Radość sprawia mi zdobywanie uznania poprzez kolejne role w filmie, telewizji, czy teatrze.”

Agnieszka Więdłocha (1986) polska aktorka

Źródło: Kuba Zajkowski, Kolekcjonuję kontuzje – rozmowa z Agnieszką Więdłochą, 30 maja 2011 http://mjakmilosc.vod.tvp.pl/24028980/kolekcjonuje-kontuzje-rozmowa-z-agnieszka-wiedlocha

Radość

„Humor czarny, zielony czy w kropki, podobnie jak literatura, grafika, teatr, film czy cokolwiek innego w tym rodzaju – nic mnie nie obchodzi. Obchodzi mnie wyłącznie świat i życie, ponieważ ja sam jestem światem i życiem.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Małe listy
Źródło: s. 116

O życiu , O świecie , O literaturze

„Tęsknię za teatrem, ale to ciężki kawałek chleba. Aktor pracuje w święta, soboty, niedziele, nie może decydować o swoim losie. Nikt nie powie: „Biorę zaległy urlop, należy mi się.””

Agnieszka Pilaszewska (1965) aktorka polska

Do tego z samego grania trudno się utrzymać.
Źródło: Katarzyna Troszczyńska, Siadaj i pisz, „Pani” nr 6/2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120517.html

O losie

„Grzegorzewski nauczył mnie myślenia o teatrze i wolności w teatrze. Tego, iż nie wszystko powinno być w nim dopowiedziane. Zwracał uwagę, że rozwiązanie, które od razu przychodzi nam do głowy, wcale nie jest najlepsze. Nienawidził w teatrze oczywistości, symetrii. Sprzeciwiał się twierdzeniu, iż w życiu wszystko jest poukładane. Rozumiał, że człowiek do końca poukładany nie jest. Jako pierwszy zobaczył we mnie aktorkę dramatyczną, bo wcześniej grywałam głównie postacie komediowe.”

Ewa Konstancja Bułhak (1971) polska aktorka i wokalistka

o Jerzym Grzegorzewskim.
Źródło: Ulepiona przez anioły http://www.teatry.art.pl/!Rozmowy/upan.htm

O aniołach , O myślach , O wolności , O myśleniu

„Podstawa to teatr, ale jestem bardzo głodny kina.”

Sambor Czarnota (1977) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 czerwca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/krecim.htm

„Teatr jest ciągle tym miejscem, gdzie bywa się artystą. W kinie artystą jest reżyser, a aktor to lepiej lub gorzej sfotografowany przedmiot. Dlatego właśnie teatr daje mi najwięcej satysfakcji.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Słowo Ludu”, 3 lipca 1998

O ludziach

„W naszych czasach wszystko, co przegadane, szybko nas nuży. Teatr także żąda lapidarności.”

Adam Ferency (1951) aktor polski

Źródło: Janusz R. Kowalczyk, Kondycja maratończyka, „Rzeczpospolita”, 14 sierpnia 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aferency2.htm

„Armia nie będzie miała tylu żołnierzy, by wprowadzić Murzynów do naszych domów, kościołów, kin, teatrów i basenów.”

Strom Thurmond (1902–2003) polityk amerykański

Źródło: z przemówienia podczas kampanii w 1948

„Z aktorami, którzy mają siebie za wielkich, pracuje się bardzo ciężko. Kocham aktorów-artystów, którzy przede wszystkim lubią teatr. Lubię przyjść do mojego teatru i umyć w nim podłogę czy scenę. I to jest normalne, nie spycham tego na inne osoby.(…) W tej chwili pracuje u mnie w teatrze trzydziestu pięciu aktorów, trzydziestu technicznych i żadnej gwiazdy. Wszyscy pracujemy na dobre imię sceny. I nie ma sytuacji, że mnie boli brzuch, głowa, dupa czy coś innego. Przychodzisz do pracy, to jesteś w pracy. Takich aktorów kocham, z którymi lekko się pracuje. Przecież teatr to radość. Jeśli zmienia się w katorgę, mękę, to nie ma to sensu. Nie ma nic gorszego niż próba, która jest katorgą. Lubię też pracować z aktorami, którzy wnoszą swoje pomysły.”

Nikołaj Kolada (1957)

Źródło: Łukasz Kaczyński, Nikołaj Kolada: nie będę uczył grać Szekspira w barchanowych majteczkach http://www.dzienniklodzki.pl/artykul/784853,nikolaj-kolada-nie-bede-uczyl-grac-szekspira-w-barchanowych,id,t.html, Dziennik Łódzki.pl, 17 marca 2013

Kochać się , Sens , Radość

„Pantomima to sztuka poza słowami – nie bez słów. Jeśli aktor dramatyczny wyjdzie na scenę i nic nie mówi, to nie znaczy, że jest mimem. Podstawowe zasady, które powinny kierować teatrem pantomimy, to: myśl, emocja i działanie. Dlatego praca nad spektaklem jest ciągłą analizą ruchu, naszych stanów emocjonalnych i tego, jak je przekazać. Polega na odnajdywaniu takich wartości, które naszym zdaniem pełniej da się wyrazić bez używania słów.”

Bartłomiej Ostapczuk (1977)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 19 sierpnia 2005 https://web.archive.org/web/20060102223025/http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/sztukapo.htm

O sztuce , O myślach , O myśleniu

„Często z bratem przesiadywaliśmy na próbach (…) teatru (…). Dość szybko okazało się, że – nie wiadomo kiedy – nauczyliśmy się na pamięć wszystkich granych tam tekstów. Najlepiej zapamiętałam Trojanki. Potrafiliśmy też zagrać niemal całe Wyzwolenie Witkacego. Swoją pierwszą profesjonalną rolę na scenie zagrałam w wieku około 4 lat. To była Gridianna z Kieszonkowych przygód, bajki autorstwa Bułata Okudżawy. Przebrana w marynarskie ubranko mówiłam tylko jedno zdanie, ale pamiętam, jaka byłam przejęta. Odgrywane przez nas, wówczas pięcio – i trzyletnie dzieci, scenki ze spektakli stały się ulubionym elementem wszelkich domowych imprez. Granice były dla mnie bardzo płynne: teatr był zabawą, zabawa była teatrem.”

Ida Bocian (1976)

Źródło: Magdalena Hajdysz, Ida Bocian: Teatr w genach, „Gazeta Wyborcza - Trójmiasto” nr 197, 25 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122584.html?josso_assertion_id=FE2507BAA8A143AC

O dzieciach , O wieku

„Wierzę, że przyjdzie czas, gdy będziemy mogli w teatrze tworzyć dzieła sztuki, obywając się bez pisanych tekstów i bez aktorów.”

Edward Gordon Craig (1872–1966)

I believe in the time when we shall be able to create works of art in the Theatre without the use of the written play, without the use of actors. (ang.)
Źródło: On the Art of the Theatre http://books.google.pl/books?id=ZQv533ZK6IQC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, BiblioBazaar, LLC, 2009, s. 53.

O czasie

„Teatr był i jest dla mnie bardzo ważny. Zawdzięczam mu wszystko, co potrafię w aktorstwie, wyostrzył moją wrażliwość. Ostatnio miałam przerwę, ale spowodowana była nie tyle moją chorobą, co przepoczwarzaniem się w dojrzałą kobietę.”

Małgorzata Pieńkowska (1965) polska aktorka

Źródło: polki.pl http://polki.pl/zycie_gwiazd_znaniilubiani_artykul,10001129,1.html

O kobietach

„Teatr jest jak ćma, żyje tylko tu i teraz, przez chwilę. To przystaje do mojego przekonania – że nie chodzi o to, żeby zostawić coś po sobie na potem. Życie polega na tym, żeby być teraz. Ta grana do bólu konstatacja wyznacza jedno z najtrudniejszych życiowych zadań.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: „Zwierciadło”, nr 7/1941, lipiec 2008

O życiu

„Nazwa Teatr Konsekwentnie Niekonsekwentni stała się zbyt uciążliwa. Nie zdawaliśmy sobie z tego sprawy, gdy ją wymyśliliśmy. Okazało się, że jest ona za długa. W gazecie wygląda straszliwie. Ze względów technicznych, żeby to skrócić, w wiele miejsc wpisywano nas jako teatr Konsekwentni. Długo nie mogliśmy się zdecydować: być konsekwentni czy niekonsekwentni? Teraz się zdecydowaliśmy. Będziemy Teatrem Konsekwentnym.”

Agnieszka Czekierda (1979) polska aktorka

Źródło: Aneta Prymaka, Teatr Konsekwentni, „Gazeta Stołeczna”, 1 sierpnia 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aczekierda.htm

„Niemcy – to dla mnie przede wszystkim teatry dramatyczne, Bułgaria – to opera, Egipt – kino.”

Marian Promiński (1908–1971) poeta i prozaik polski

Źródło: Egipskie ciemności, „Życie Literackie” nr 5, 2 lutego 1958, s. 3. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14899

O życiu

„Praca w filmie i teatrze, to są dwa różne bieguny.”

Paweł Tomaszewski (1983) aktor polski

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=43420

„Chodziłam do wrocławskiej opery co wieczór, kiedy tylko odrobiłam lekcje i poćwiczyłam. Wychowałam się w tym teatrze, nasiąkłam tu muzyką.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Magdalena Talik, Iść za głosem , Kulturaonline, 22 grudnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/izgl.htm

„W moim dorobku mam kostiumy do ponad 150 sztuk teatralnych, operowych, filmowych. Przestrzeń na scenie jest rzeczywiście pusta i do zagospodarowania. Na scenie są zapadnie, jeżdżące podłogi. Dzisiaj nikt już nie wykonuje malowanych horyzontów. Bardziej przestrzeń buduje się kostiumem, rekwizytem, światłem. Błyszcząca podłoga, lustra, aluminium – to wszystko wiruje. Za czasów Kantora mówiono, że kolorowe światła są w złym guście. Dzisiaj precyzyjne, kolorowe światła i efekty „podbijają” spektakl. To wielka sztuka ustawienia efektów. Na tym tle kostium związany z aktorem musi przemawiać do widza. Moda w teatrze na kostium, oświetlenie ciągle zmienia się.”

Zofia de Ines-Lewczuk (1948)

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm

O sztuce , O modzie

„Cóż począć – lubię być dyrektorem. (…) kandydatów na dyrektorów teatru jest w Polsce więcej niż teatrów, a z pewnością wolę to niż tłuc kamienie, choćby ze względu na słabe wyrobienie fizyczne. I wiem, dlaczego lubię tę pracę. Nie gram w karty ani na wyścigach, loteria i toto-lotek mogą dla mnie nie istnieć, nie uprawiam niebezpiecznych sportów (…). Nie znaczy to wcale, abym nie odczuwał potrzeby hazardu. Pełnienie obowiązków kierowniczych zaspokaja tę potrzebę z nadwyżką. Prowadzenie teatru to gra, w której ryzyko jest kolosalne.”

Zygmunt Hübner (1930–1989) polski reżyser i aktor

Źródło: Zamiast życiorysu w: Zygmunt Hübner. 23 marca 1930–12 stycznia 1989, Gdańsk-Kraków-Warszawa 2000

O grach , O sporcie

„Dla mnie to oczywiste, że w świadomości jednej osoby funkcjonuję jako Maciek z BrzydUli, a w świadomości innej, jako Pan Młody z Wesela Wyspiańskiego. Wiem, ile osób ogląda telewizję, a ile chodzi do teatru. I do jednego widza, i do drugiego mam szacunek. Ale należy pamiętać, że to są dwa różne światy. Teatr zawsze będzie ważny, bo teatr daje możliwość nieustannego treningu warsztatowego, daje inny rodzaj skupienia, inną relację z widzem. Teatr to praca z tekstem, nad tekstem, to ciągłe zadawanie pytań. W serialu tych spraw jest dużo mniej, ale są inne trudności. A film to pewnie coś pomiędzy pracą w teatrze a pracą w serialu. Podczas kręcenia filmu budujący rolę aktor zadaje podobne pytania jak w teatrze, ale ponieważ stoją kamery, to czasu jest już mniej. Nie tak dramatycznie mało jak w serialu, ale mniej niż w teatrze.”

Krzysztof Czeczot (1979) polski aktor i dramaturg

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69061

O relacjach , O czasie , Trening , Pytanie

„No, sezonówka, sezonowa miłość… U nas w teatrze liczą się miłości na sezony… teatralne. Mówi się: kochali się pół sezonu, cały sezon.”

Gabriela Zapolska książka Sezonowa miłość

Sezonowa miłość

O miłości , Kochać się

„Urodziłam się we Wrocławiu. Później rodzice przeprowadzili się na sześć lat do Łodzi. Potem w Poznaniu rok i kilkanaście lat w Krakowie. Mieszkałam też przez rok na Alasce, a teraz w Warszawie. Ale i tak jestem uważana za aktorkę krakowską, chociaż zagrałam tam jedną rolę – Isię w Weselu w Teatrze Słowackiego. Miałam wtedy 11 lat.”

Maria Peszek (1973) aktorka i piosenkarka polska

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 31 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/klamczucha.htm

O rodzicach

„Lud z przyjemnością ogląda klasyczne tragedie, bo widzi na scenie teatrów śmierć najbardziej przez siebie znienawidzonych osób, które na innych scenach dokonały bardzo wiele zła…”

Jean de La Bruyère książka Charaktery

Charaktery, czyli Obyczaje naszych czasów (1688)

O śmierci , O ludziach , O przyjemności

„My wszyscy mówimy tam jak w teatrze, bardzo głośno, nie ma żadnej intymności między bohaterami, tekst jest niezmiernie wystylizowany, zresztą zawsze uważałem, że jeśli chodzi o dialog ze śmiercią, to zaczerpnął on inspirację ze Strindberga. My wówczas nie byliśmy świadomi, że gramy w sposób tak mało realistyczny, ale było to jeszcze w czasach przed Marlonem Brando!”

Max von Sydow (1929) aktor szwedzki

o swoich wrażeniach po ponownym obejrzeniu ostatnich 20 minut „Siódmej pieczęci”.
Źródło: rozmowa Pascala Merigeau, Wolność gwiazdora, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, nr 14/15, 2 kwietnia 2012.

O śmierci , O wrażeniach , O wolności

„Jeżeli nie możemy sobie poradzić z kopalniami czy koleją, to dlaczego ma to się udać z teatrem. Teatr Wielki to wielka skarbonka. Trzeba zdecydować, czy chcemy ją mieć, czy nie.”

Jacek Kaspszyk (1952) polski dyrygent

Źródło: „Życie Warszawy”, 21 kwietnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrwi.htm

O życiu

„Nauczyłem się mówić po polsku, chciałem zniwelować do maksimum akcent, ale nie po to, by się pozbyć śląskości, tylko dlatego, że język jest podstawowym narzędziem pracy aktora. Mogę zagrać Ślązaka, w śląskim filmie, teatrze, ale też mogę mówić piękną poezję w języku polskim.”

Piotr Polk (1962) polski aktor

Źródło: Ja nie zrezygnowałem ze Śląska i nigdy nie zrezygnuję, „Dziennik Zachodni” nr 40, 18 lutego 11 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/111333.html

„Pytają mnie często za granicą, po co jest ten teatr [Żydowski w Warszawie] i czy Polacy nie chcą nim przykryć swego antysemityzmu. Reaguję wówczas bardzo ostro. Ten teatr jest częścią składową polskiej kultury. W tej chwili mamy renesans języka żydowskiego na świecie – głównie w Stanach Zjednoczonych i Izraelu, gdzie od 1946 roku nie miał prawa bytu, bo przeszkadzał w „realizacji jedności” diaspory. Kultura jidysz jest uniwersalna i żyje mimo odrębności języka. U mnie na widowni najwięcej jest młodzieży, intuicyjnie szukającej świata swych dziadków, w którym żyło się wspólnie. Rzeczpospolita dba o ten teatr, który jest jej teatrem.”

Szymon Szurmiej (1923–2014) polski aktor i reżyser żydowskiego pochodzenia, dyrektor teatralny

Źródło: wywiad dla „Rzeczpospolitej”, cyt. za: Janusz R. Kowalczyk, Teatr Żydowski im. Estery Racheli i Idy Kamińskich, culture.pl, grudzień 2010 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/teatr-zydowski-im-estery-racheli-i-idy-kaminskich

O młodzieży

„Zdarzało się, że aktor nie przyszedł, bo zapomniał, zaspał albo zapił. Nie pamiętam jednak, aby ktoś świadomie zlekceważył wpisany do repertuaru spektakl i zamiast do teatru poszedł do telewizji.”

Jan Englert (1943) aktor polski

o dyscyplinarnym zwolnieniu z teatru Grażyny Szapołowskiej.
Źródło: Roman Pawłowski, Karuzela z aktorami, „Gazeta Wyborcza” nr 94, 22 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115785.html

„Największą – także, a może przede wszystkim, medialną – porażką w polskim teatrze w niedawnym czasie były chyba dwa ostatnie przedstawienia Krystiana Lupy, który wpierw zarzucił swój tryptyk „Persona” – jego druga część, „Ciało Simone”, była skandalem, a planowana część trzecia, o Gurdżijewie, nie powstała – a po tym niedokończonym dziele zrobił dwa przedstawienia: „Poczekalnię” i „Miasto snu”.”

Paweł Soszyński (1979) polski literaturoznawca, krytyk teatralny i pisarz

Źródło: Piękna porażka: Odbijanie się od dna http://www.dwutygodnik.com/artykul/4513/, Dwutygodnik. com nr 107/2013.

O czasie

„Mam grać tylko w sztukach teatralnych i filmach fabularnych?! W tym kraju? Przecież nadal produkuje się tak niewiele filmów! Tu nie można funkcjonować bez serialu. Spójrzmy prawdzie w oczy – tylu moich zawodowych kolegów zaklinało, że nie będą grać w serialach, reklamach i co? I grają. Nie wszyscy, ale większość. Bodaj wszyscy najważniejsi aktorzy z elitarnego teatru Warlikowskiego grają lub grali w serialach. Aktorzy Teatru Narodowego grają w serialach. Profesorowie Szkół Teatralnych grają w serialach. Więc o czym my mówimy?! W zasadzie wszyscy aktorzy są, byli, lub będą aktorami serialowymi. Skończmy z tym szufladkowaniem! W tym kraju nie ma tylu propozycji, żeby aktor mógł sobie wybierać. Taki status mają nieliczni. Chyba, że ma na przykład zaplecze finansowe w postaci rodziny. Więc zerwijmy z krzywdzącą opinią, że aktor serialowy, to zły aktor. Albo, że z teatru da się wyżyć. Ci, którzy tkwią w teatrze robią to z heroizmu. Chociaż ja zawsze się wtedy uśmiecham i mówię, że pewnie nie otrzymali wystarczająco intratnej propozycji telewizyjnej. Dlaczego my wciąż się zakłamujemy?!”

Joanna Koroniewska (1978) polska aktorka

Źródło: „Gala” http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/artykul/joanna-koroniewska-drapiezna-i-niebezpieczna.html?page=2

O zerwaniu

„Publiczność. Ona decyduje, że teatr jest wyjątkowy i dla aktora niezastąpiony. Na dodatek w spektaklu swoją rolę grasz od początku do końca, masz nad nią całkowitą kontrolę. W filmie jest inaczej, fragmentarycznie. Grasz poszczególne sceny w różne dni i tak naprawdę nigdy nie wiesz, jak to się ułoży w całość.”

Arkadiusz Jakubik (1969) polski aktor

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Orły 2005. Arkadiusz Jakubik – miesiąc na „Weselu”, stopklatka.pl, 3 marca 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24473

„(…) poruszenie odbiorcy jest celem teatru.”

Tadeusz Bradecki (1955)

Źródło: „Dziennik Polski”, 24 maja 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bradeckit.htm

„Będąc jeszcze w liceum w Raciborzu, przyjechałam z klasą na spektakl do Starego Teatru. Pomyślałam wtedy, że muszę zamieszkać w tym mieście [Krakowie] i wymarzyłam sobie, że zostanę aktorką.”

Magdalena Grąziowska (1985)

Źródło: Urszula Wolak, Rozważna i romantyczna, „Polska Gazeta Krakowska” nr 286, 9 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128950.html?josso_assertion_id=6ECDF689B14A93D6

O zamieszkaniu

„W teatrze kobiety są partnerami. Piszą sztuki, reżyserują, grają, robią scenografię, choreografię, nie ma żadnej różnicy. A jak mi się ktoś podoba – aktorka czy aktor – to umawiam się po pracy.”

Tadeusz Słobodzianek (1955) polski dramaturg, reżyser, krytyk teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 24 czerwca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ncda.htm

O kobietach

„Kiedy pojawiły się w teatrze kobiety reżyserzy i jako aktorka dostawałam od nich propozycje – zaczęłam oddychać.”

Aleksandra Konieczna (1965) polska aktorka, reżyser teatralny

Źródło: Michał Smolis, Nie cenię Szekspira, „Dziennik”, 2 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ncsz.htm

O kobietach

„Filip Zylber bez zdjęć próbnych zaproponował mi rolę w teatrze telewizji według opowiadań Olgi Tokarczuk, który będzie realizował w kwietniu. Dostałam scenariusz. Przez pierwszy tydzień myślałam, że ktoś się pomylił i zaraz dostanę telefon z przeprosinami, że to nie o mnie chodzi. Byłam zaskoczona, bo dostałam rolę bez żadnych starań.”

Matylda Paszczenko-Witkowska (1976)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 27 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zawszes.htm

O myślach , O myśleniu

„Pamiętam, jak wróciłam do teatru zaraz po świętach Bożego Narodzenia. Wtedy zazwyczaj każdy przybiera na wadze, nie ja. Kiedy znajomi mnie zobaczyli taką wychudzoną, pytali: co ci się stało? Udowodniłam sobie, że jeśli mi na czymś mocno zależy, to potrafię się spiąć. W końcu z 74 kg schudłam do 52 kg! Cały proces trwał bardzo długo. Czasami gwałtownie przybierałam na wadze, ale zaraz potem zrzucałam zbędne kilogramy.”

Paulina Janczak (1990) polska aktorka

aktorka musiała schudnąć do roli w musicalu Upiór w operze.
Źródło: Anna Wanago, Próbuj, graj, nie kopiuj, „Gazeta Olsztyńska” nr 128, 3 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/118557.html

„My, ci, którzy wyszli z PIST-u konspiracyjnego, mieliśmy wszczepione ogromne poszanowanie dla sztuki i dla języka polskiego, nie tylko na scenie, ale i w życiu codziennym. Teraz jest zbytnia swoboda w języku, wkradło się tyle wulgaryzmów. I to, niestety, weszło również do teatru, za kulisy. Mnie te rzeczy ogromnie rażą i np. teraz, kiedy wróciłam na scenę, większość aktorów ograniczała się i faktycznie zaczęli inaczej wyrażać swoje uczucia i myśli. Obserwuję zubożenie języka. U mnie ta dbałość o słownictwo została zaszczepiona już przez moją mamę polonistkę, która wychowywała się w zaborze rosyjskim. Jeżeli chodzi zaś o pracę aktora, to teraz jest dużo więcej czasu na pracę nad sceną. Kiedyś sztuki wystawiano znacznie częściej i znacznie szybciej. Konieczny był sufler, teraz tego właściwie już nie ma. Kiedyś był o wiele mniejszy komfort pracy. Na spektakle jeździliśmy autobusami samopomocy chłopskiej, gdzie przewożono sprzęt rolniczy, uczyliśmy się roli w drodze, w kurzu. Każdy moment wykorzystywaliśmy na pracę. Teatr zawsze był dla mnie jak dom, czułam olbrzymią swobodę i serdeczność, dlatego robiłam to wszystko z przyjemnością.”

Maria Bakka (1922) polska aktorka

Źródło: wywiad, 2009 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/82736.html

O przyjemności , O emocjach , O domu , O myślach

„Teatr powstał przecież z potrzeby wspólnej zabawy. Dopiero później został podzielony przez konwencje. Spadła kurtyna między sceną a widownią, potęgując sztuczność.”

Krystyna Meissner (1933)

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 23 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22255

O czytaniu

„Całe Jej życie było nastawione na pracę w teatrze, szczególnie po śmierci męża – który najpierw przez wiele lat opiekował się Nią, a potem Ona z kolei wspaniale opiekowała się nim. Całe Jej życie wypełniał teatr. W życiu była osobą bardzo poważną, a przecież w swojej pracy wszystkich nas rozśmieszała, bawiła.”

Katarzyna Łaniewska (1933) polska aktorka

o Irenie Kwiatkowskiej.
Źródło: Coraz więcej tych wspaniałych odchodzi…, naszdziennik.pl, 5 marca 2011 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20110305&typ=my&id=my07.txt

O życiu , O śmierci

„Mam dosyć tych oszołomów. To, że potrafią tak się cudownie nawzajem niszczyć, dawać przy tym wyraz nietolerancji i nieposzanowania cudzych myśli, jest dla mnie porażające. Tak nie powinno być. Dlatego staram się nie oglądać i nie słuchać tych panów, bo kojarzą mi się z najgorszymi latami komunizmu. Kierują nimi podobne mechanizmy. Teatr cały czas stara się tym ludziom podpowiadać, jak mogliby rozwiązywać nie tylko swoje problemy, ale oni nie wyciągają z tego żadnych wniosków. Może chodzą za mało do teatru albo nie dorośli jeszcze do swoich ról. Nadszedł najwyższy czas, żeby zaczęli poważnie traktować teatr.”

Dymitr Hołówko (1945)

o politykach.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 20 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ttpow.htm

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Wyrażania emocji, podobnie jak aktorstwa, człowiek uczy się przez całe życie.
Nie wierzę w opowieści pod tytułem: „Od dziecka wiedziałam, że będę aktorką”. W moim przypadku wszystko zaczęło się w liceum, kiedy trafiłam do koła teatralnego, działającego przy Staromiejskim Domu Kultury. Wcześniej dość długo szukałam swojej drogi. Był taniec i pływanie, ale gdy trafiłam na Starówkę właśnie, poczułam, że ta droga mnie interesuje, że jestem jej ciekawa. Tak też minęły mi trzy lata – i muszę przyznać, że był to fantastyczny czas. Po dziś dzień czuję, że Teatr Amatorski Klasyki Rosyjskiej dał mi bardzo silne podstawy; Gogol, Czechow…”

Anna Gzyra (1984) polska aktorka

Źródło: Zakazane rewiry – rozmowa z Anną Gzyrą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1176/Zakazane-rewiry-rozmowa-z-Anna-Gzyra.html

O życiu , O dzieciach , O domu , O czasie

„Zawsze byłem dumny z tego, że robię teatr staromodny, zresztą samego siebie postrzegam jako reżysera radykalnie staromodnego.”

Alvis Hermanis (1965)

Źródło: Tomasz Kireńczuk, Nekrolog dla starej Europy Rozmowa z Alvisem Hermanisem, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/897-nekrolog-dla-starej-europy.html

„Wnętrze jest dla człowieka prywatnego całym wszechświatem. Gromadzi w nim wszystko, co dalekie i przeszłe. Jego salon to loża w teatrze świata.”

Walter Benjamin książka Pasaże

Pasaże (1935), Paryż, stolica XIX wieku
Źródło: s. 39

O wszechświecie

„My przeprowadziliśmy reformę rolną, my znacjonalizowaliśmy przemysł, my usunęliśmy mnie ze stanowiska dyrektora teatru.”

Jacek Bocheński (1926) polski pisarz

Źródło: Co będzie z pustym obszarem?

„Poważny teatr musi być próbą nawiązania głębokich, intymnych relacji z drugim człowiekiem. W tym sensie sformułowania „aktor” czy „reżyser” nie oznaczają tylko profesji. W codziennym życiu mam syndrom Kaja z „Królowej śniegu”: bardzo trudno nawiązuję relacje z ludźmi. A na próbach w sposób organiczny przepełnia mnie serdeczność i potrzeba kontaktu. Wtedy wspólna gotowość do robienia rzeczy niezwykłych staje się zjawiskiem naturalnym.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 12 czerwca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mli.htm

O relacjach , Sens

„Nałogowo zajmuję się wieloma różnymi sprawami, ale dość szybko zrywam z nałogami. Zostały mi jeszcze: jazda samochodem, kawa, układanie piosenek, słuchanie radia, zakupy. Udało mi się rzucić: telewizję, teatr, książki, naukę, obowiązki, towarzystwo. Sądzę, że czuję się lepiej.”

Kuba Sienkiewicz (1961) polski muzyk i lekarz

Wywiady i rozmowy
Źródło: wywiad dla czasopisma „Poradnik Domowy”, lipiec 2005

O książkach , O kawie , O nauce

„Krystian Lupa jest dla mnie mistrzem, od niego nauczyłam się najwięcej o teatrze i nauczyłam się w ogóle samodzielnego myślenia.”

Maja Ostaszewska (1972) aktorka polska

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 8 października 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/krystianl.htm

O myślach , O myśleniu

„Jeśli chodzi o teatr, doszedłem do momentu, w którym mogłem przebierać w rolach. Potem zająłem się telewizją, gdzie wkrótce również grałem główne postaci. Kiedy stuknęła mi czterdziestka, zdecydowałem, że chcę zacząć od nowa. A przy okazji zarabiać więcej. Brytyjscy aktorzy wiedzą, że gra o duże stawki rozgrywa się za oceanem. Na szczęście moje pierwsze trzy filmy – dwa wyspiarskie i jeden hollywoodzki – okazały się sukcesami, co otworzyło mi drzwi do kariery w USA.”

Tom Wilkinson (1948) aktor brytyjski

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=22572

O szczęściu , O grach , O sukcesie

„W Polsce praktycznie każda propozycja filmowa jest na wagę złota. Odmówiłam jednak roli w kolejnej komedii romantycznej. Uznałam, że to już robiłam, teraz chcę się rozwijać, iść o krok dalej. Ale też nie mogę powiedzieć, że jeśli otrzymam naprawdę ciekawą propozycję takiego filmu, to jej nie przyjmę. To jednak musi być coś interesującego. Dla mnie najważniejsze jest, aby nikt mnie nie zamknął w szufladzie z rolami łatwymi, prostymi i przyjemnymi. Wiem, że w tym kraju się nie odmawia i parę osób już się na mnie obraziło, ale nie mogę działać wbrew sobie. Zobaczymy, czym to się skończy? Może skaże mnie to na aktorski niebyt, a może wręcz odwrotnie? Na szczęście zawsze pozostaje jeszcze teatr, który daje mi bezpieczeństwo i doskonałą szkołę. Tam nabieram pewności siebie, a recenzję mam od razu.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Artur Cichmiński, Jestem gotowa. Żmuda Trzebiatowska w Stopklatce, 7 kwietnia 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=75822

O szczęściu , O pewności siebie

„Uważam, że teatr telewizji to cudowna forma dla wszystkich chyba, bo i widzom, którzy z założenia wolą telewizję, obejrzenie spektaklu w telewizji przychodzi łatwiej, niż wybranie się do teatru. Z drugiej strony, ponieważ teatr telewizji nie jest teatrem akcji, widzowie nie są tak epatowani przemocą, bo teatr pokazuje całkiem inny świat. Myślę, że część osób, która przekona się do teatru telewizji, chętniej przyjdzie do normalnego teatru. Teatr telewizyjny łagodnie przeprowadza widza filmowego do teatru i jest jakby etapem pośrednim.”

Violetta Smolińska (1967)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/skrzydelkaa.htm

O świecie , O myślach , O myśleniu

„Świat jest teatrem, aktorami ludzie,
Którzy kolejno wchodzą i znikają.”

William Shakespeare (1564–1616) angielski poeta i dramatopisarz

Jak wam się podoba?

O ludziach , O świecie

„(…) byłem jako dziecko i jestem nadal jako ktoś, mam nadzieję, dojrzały, nieśmiałym, wstydliwym człowiekiem. To, niestety, towarzyszy mi także w zawodzie. Komplikuje. Bywa uciążliwe. Tego chyba nie ma w sobie młode pokolenie aktorów, które jest odważne, twarde, bez kompleksów. Oni wiedzą, że świat jest teatrem i umieją z tego skorzystać, także poza zawodem aktorskim. Natomiast moja generacja wychowała się w pewnej pokorze wobec świata i sztuki.”

Piotr Fronczewski (1946) aktor polski

Źródło: Krzysztof Lubczyński, Aktor gombrowiczowskiej formy, „Trybuna”, 7 grudnia 2005 http://pisarze.pl/publicystyka/3878-krzysztof-lubczynski-rozmawia-z-piotrem-fronczewskim.html

O dzieciach , O świecie

„Nigdy nie miałem poczucia aktora spełnionego. Na dużą rolę w światowym musicalu czekałem cierpliwie aż 7 lat od wyjazdu z kraju w 1987 roku. Cały czas doskonaliłem się. Mój wachlarz zainteresowań i doświadczeń rozciąga się od artysty ulicznego aż po uzyskanie dyplomu śpiewaka operowego w Kammeroper we Wiedniu. Występowałem i na ulicy i w operze. To dało mi siłę i odwagę w Londynie. Uczę się cały czas. W tym zawodzie, kiedy uznasz, że jesteś naprawdę dobry, kiedy tracisz ochotę na poznawanie czegoś nowego i odcinasz kupony – to trzeba zrobić przerwę i zająć się czymś innym. Dlatego po „The Phantom of the Opera” i „Tanz der Vampire” występowałem ponownie „na ulicy”, by nabrać dystansu i napełnić się nowymi emocjami. Jestem aktorem, który mam odwagę zadawać pytania dziecka reżyserowi czy partnerom. Ja muszę wszystko wiedzieć. Nie wstydzę się, że jest ktoś mądrzejszy, komu należy zadawać pytania. Nigdy też nie trzymałem się kurczowo jednej sceny, jednego gatunku artystycznego, czy jednej roli. Występowałem w operetce, operze, teatrze muzycznym, czy nowoczesnym musicalu.”

Jerzy Jeszke (1958) polski aktor musicalowy

Źródło: Jerzy Jeszke przed prapremierą „Sweeneya Todda”: Robię swoje, 5 maja 2012 http://www.mmsilesia.pl/411429/2012/5/5/jerzy-jeszke-przed-prapremiera-sweeneya-todda-robie-swoje?category=kultura

O dzieciach , O sile , O czasie , O czekaniu

„Szekspirowski Hamlet ma dwadzieścia osiem lat (…). To ciekawe, bo przez długie lata byłem przekonany, że Hamlet jest dojrzewającym chłopcem. Kiedy zacząłem analizować sztukę i badać jej korzenie okazało się, że wiek Hamleta był analogiczny do wieku aktora, który miał go odgrywać w londyńskim teatrze. Nie zmienia to jednak faktu, że nadal postrzegam Hamleta jako młodego, dorastającego mężczyznę, który boryka się z trudną relacją z własną matką. To bardzo współczesny motyw tragedii Szekspira.”

Jan Komasa (1981)

Źródło: Anna Bielak, (Nie)winni nadwrażliwcy. Jan Komasa, reżyser „Sali samobójców” w Stopklatce, 4 marca 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=74714

O matce , O relacjach , O wieku

„Myślę, że pogubiliśmy się, jakim językiem opowiadać w teatrze historie. Dziś w naszej rzeczywistości obowiązuje język telewizji, szybkiego montażu, migawkowych informacji, a teatr niebezpiecznie zaczął go imitować. Wiele przedstawień przypomina telenowele, a moim zdaniem to jest błąd. Teatr przecież operuje pewną umownością, metaforą, z której trzeba uczynić atut. Tego w innych mediach nie da się uzyskać.”

Karolina Gruszka (1980) aktorka polska

Źródło: „Przegląd” 28/06, 13 lipca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zwpw.htm

O błędach , O historii , O myślach , O rzeczywostości

„Przenikanie się sceny i życia generalnie dotyka wszystkich aktorów. W moim aktorskim małżeństwie nie jest to wielkim problemem. Jesteśmy na tyle niezależni zawodowo, że staramy się nie przenosić spraw rodzinnych do teatru, ale w drugą stronę czasem nam się to nie udaje.”

Bogusława Pawelec (1954) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 27 grudnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pozegnaniez.htm

O małżeństwie , O czasie

„Teatr był dla mnie przepustką do piękniejszego, barwniejszego świata. Zapamiętałam też na całe życie słowa profesor Stanisławy Perzanowskiej, która uczyła, że każdą rolę trzeba przepuścić przez filtr własnej osobowości.”

Stanisława Celińska (1947) polska aktorka

Źródło: Małgorzata Piwowar, Radość życia przyszła z wiekiem, „Rzeczpospolita” nr 140 - „Tv Magazyn”, 17 czerwca 2011 http://www.rp.pl/artykul/9131,674949_Radosc_zycia_przyszla_z_wiekiem.html

O życiu , O wieku , O osobowości

„Nigdzie na świecie nie ma podobnej sytuacji, kiedy to ten sam aktor gra jednocześnie w serialu, teatrze i filmie. To jest piekło i szatani.”

Krystyna Janda (1952) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Metro”, 16 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19703

O grach , O piekle , O czytaniu

„Grałem w [krakowskim Starym Teatrze] spektaklach Andrzeja Wajdy, Jerzego Jarockiego, Jerzego Grzegorzewskiego, Tadeusza Bradeckiego, Krzysztofa Babickiego, u boku wielkich aktorów. Nigdy nie dano mi odczuć, że jestem młody, nowy i że niczego jeszcze nie umiem. Nikt nie afiszował się swoją wielkością.”

Jan Monczka (1956)

Źródło: Tomasz Gawiński, Mogę już grać ojców, „Angora”, 17 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115206.html

„Chyba z natury jestem Cyganem. Urodziłem się w Lęborku, ale wychowałem w Krakowie. Po maturze zdawałem do trzech szkół teatralnych i szczęśliwie do wszystkich się dostałem. Wybrałem szkołę w Warszawie, bo uważałem, że jest najlepsza, a poza tym znajduje się najbliżej przemysłu branżowego. Po szkole z kolei trafił mi się angaż w Poznaniu. A po dwóch latach w teatrze zdecydowałem się wyjechać z kraju do Paryża i już nie wróciłem… Mieszkałem w Atenach, Oslo i w wielu innych miastach Europy, ale moim domem od pięciu lat stały się Indie. W każde lato jednak zawsze starałem się – choć na krótki czas – przyjeżdżać do Polski, by odwiedzić rodzinę. W zeszłym roku zaświtała mi myśl w głowie, aby może wrócić do aktorstwa…”

Paweł Ławrynowicz (1976)

Źródło: Joanna Rutkowska, Jestem Cyganem!, barwyszczescia.pl, 15 czerwca 2011 http://www.barwyszczescia.pl/20532/jestem-cyganem.html

O rodzinie , O domu , O myślach , O naturze

„Wielkim szczęściem było dla mnie zagranie kilkaset razy Papkina w Zemście w reżyserii Gucia Holoubka, co wieczór wchodziłem na scenę „Ateneum”, doznając wielkiej radości. Dziś gram w fantastycznej Boskiej w Teatrze Polonia. Ale było też wiele spektakli, których po prostu nienawidziłem. Wchodziłem na scenę jak na ścięcie. W filmie czy telewizji też czasem bywało podobnie…”

Wiktor Zborowski (1951) aktor polski

Źródło: „Tele Tydzień”, nr 23, 6 czerwca 2011

O szczęściu , O zemście , O czasie

„W Polsce jest taki sztuczny podział, że teatr musi mieć dyrektora naczelnego i artystycznego. Tymczasem wielu osobom udaje się z sukcesem prowadzić instytucje organizacyjnie i programowo. Na Zachodzie to wręcz standard. Dobry menedżer instytucji sztuki wcale nie musi być artystą. Wystarczy, że zna się na branży, potrafi ocenić sztukę, z którą się styka, umie ułożyć program.”

Joanna Nawrocka (1981)

Źródło: Mam Ochotę, „Exclusiv” nr 95/92/12-10/01-11, 7 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108737.html

O sukcesie

„Myślę, że publiczność zna różnicę pomiędzy Bocellim i mną. Jego płyty kupuje dla pięknych melodii, dla piosenek, jak Time to Say Good bye, a nie dlatego, że jest śpiewakiem operowym. Jeśli ktoś chce posłuchać śpiewu tenora operowego, kupuje płyty Dominga, Pavarottiego i Carrerasa bądź naszych młodszych kolegów: Alagni, Vargasa, Alvareza czy Cury. I może usłyszeć nas w teatrze. Bocelli to wielki talent, inaczej nie sprzedawałby tylu milionów płyt, ale nikt nie ma chyba wątpliwości, że jest częścią kultury pop. Też lubię jego głos, choć nie jestem pewien, czy wypełniłby nim wielką operową scenę.”

Plácido Domingo (1941) hiszpański śpiewak operowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 9 czerwca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kazdydz.htm

O myślach , O myśleniu

„Już słyszę głosy mówiące, że kiedy teatr nie ma nic do powiedzenia, to zajmuje się samym sobą. Sądzę wszakże, że teatr ma coś do powiedzenia, zajmując się samym sobą. Nie lekceważyłbym teatru jako papierka lakmusowego, rozpoznającego kondycję społeczeństwa. Właśnie dlatego, że jest to sztuka zanurzona w teraźniejszości. Tyle trwa dzieło sztuki teatru, ile trwa przedstawienie. I jeszcze to, co zostanie w pamięci widzów. Dlatego nie lekceważę krytyki, która sprawia, że dzieło zostaje w jakimś stopniu zapisane i opisane. Spektakl każdego dnia jest inny, dlatego warto przynajmniej niektóre zobaczyć więcej niż jeden raz. Teatr zależy od widza. Znajduje z nim porozumienie albo nie. Myślę o tej publiczności, której nie jest obojętne, co ogląda.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Jacek Wakar, Nie interesuje mnie teatr narkotyczny, „Dziennik”, 8 kwietnia 2010 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/nie-interesuje-mnie-teatr-narkotyczny.html

O sztuce , O myślach , O myśleniu

„(…) nie można dobrze wykonać zadania, kiedy rano przyjeżdża się na teatralną próbę, po jej skończeniu w pełnym biegu – na zdjęcia, a potem – do teatru.”

Piotr Machalica (1955) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 12 lutego 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/naboku.htm

„(…) w niektórych [polskich teatrach operowych] panują koterie i układy, a ja jestem bezukładowa.”

Alicja Węgorzewska-Whiskerd (1967)

Źródło: Bohdan Gadomski, Diwa do wynajęcia, Tygodnik „Angora”, nr 17, 24 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115759.html

„Po pierwsze, możliwość bezpośredniego obcowania z widzem. W teatrze aktor spotyka się z bezpośrednią reakcją swojego odbiorcy i wie od razu, czy prowadzona przez niego scena czy monolog spotyka się z takim odbiorem, jakiego się spodziewał (…). Gra w teatrze to nie tylko relacja i współdziałanie między aktorami, ale to również ciągły dialog z widownią. Dobry odbiór (…) powoduje, że chcesz dać z siebie jeszcze więcej, rosną ci skrzydła. Po drugie – rewelacyjne jest to, że każdy spektakl jest inny, bo inna jest publiczność, inny jest dzień tygodnia, co innego nieświadomie wnoszę ze sobą z zewnątrz. I po trzecie, faza przygotowań i możliwość prawdziwej pracy nad rolą, analizowania postaci itd., która jest zazwyczaj dłuższa niż w filmie i zawsze dłuższa od tej w telewizji.”

Rafał Cieszyński (1976) aktor polski

o tym, co pociąga w pracy w teatrze.
Źródło: Marta Jachnik, Kocham pracę przed kamerą i w teatrze, „Echo Miasta Warszawa” nr 86, 21 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/127635.html

O grach , O relacjach

„Teoretykom teatru zostawiam analizowanie moich środków wyrazu.”

Ireneusz Krosny (1968) polski aktor, mim

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 30 października 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/i_krosny.htm

„W filmie pokazuje się to, co się już potrafi, ale za to w sekundę można zarejestrować rzeczy magiczne. W teatrze jest to niemożliwe. Cieszyłabym się, gdybym nie musiała rezygnować ani z filmu, ani z teatru. To dwie kompletnie różne przygody i obie fascynujące.”

Agnieszka Grochowska (1979) polska aktorka

Źródło: Basia Bardadyn, Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego. Rozmowa z nominowaną Agnieszką Grochowską, 11 października 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27940

„W tej bitwie [pod Chocimiem] zabito mi konia. (…) Gwiazdy wypełzły z chłodnego brzucha nocy i opuszczone wsie zapaliły się nad horyzontem. Objuczony swoim siodłem zacząłem się posuwać rozoraną miedzą i na zakręcie zatrzymałem się za swoją potrzebą. Załatwiwszy się zapiąłem rozporek i poczułem, że rękę mam obryzganą. Zapaliłem latarkę, odwróciłem się i zobaczyłem na ziemi trupa Polaka oblanego moim moczem. Notes i strzępy odezw Piłsudskiego poniewierały się obok trupa. W zeszyciku Polaka zanotowane były drobne wydatki, wykaz repertuaru krakowskiego teatru dramatycznego i data urodzin kobiety imieniem Maria Luiza. Odezwą Piłsudskiego, marszałka i dowódcy naczelnego, starłem cuchnącą ciecz z głowy nieznanego mego brata i odszedłem uginając się pod ciężarem siodła.”

Izaak Babel (1894–1940) rosyjski pisarz

Źródło: cyt. za: Norman Davies, Orzeł biały, czerwona gwiazda, Kraków 2000.

O kobietach , O gwiazdach , O urodzinach , O odejściu

„Czuję się wyróżniony pracą z nią, jestem szczęściarzem. Pracuję z jedną z największych legend polskiego teatru i filmu. Jednocześnie w trakcie prób staram się o tym nie myśleć, gdyż takie obciążenie mogłoby mnie zaprowadzić w ślepy zaułek i zamiast żywego dojmującego spektaklu, stworzyłbym hołd, a to nikomu dobrze by się nie przysłużyło. Początkowy okres prób był takim badaniem się, przyglądaniem się sobie. Przez jakiś tydzień pęczniał taki mniej więcej balonik i to Pani Barbara przekłuła go, kiedy na jednej z prób, cytując słowa ze sztuki, położyła swoją głowę na moim ramieniu. Pani Barbara jest niezwykle wymagająca, jest perfekcjonistką, a przy tym osobą szalenie inteligentną. Jeśli dodać do tego dystynkcję i jednocześnie wielkie serce, pozostaje tylko dać się oczarować. Teraz jestem w Niej autentycznie zakochany.”

Maciej Kowalewski (1969) aktor polski

o Barbarze Krafftównie.
Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 3 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tnwsz.htm

O myślach , O myśleniu , Serce

„Teatr jeszcze przemawia, choć po staremu, a widownia milczy. Milczenie dowodzi, że zaszła już w istocie dalej od teatru, ale jak zwykle milczący nie mają racji.”

Krzysztof Wolicki (1925–2001)

Źródło: Wszystko jedno co o 19.30

„(…) teatr daje warsztat, a kino – popularność.”

Aleksander Domogarow (1963) aktor rosyjski

Źródło: Jarosław Sulikowski, Bohun, mafia i ja, „Gazeta Wrocławska”, 12 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bohunm.htm

„Urszula Lipińska: Jak polskie kino wygląda z perspektywy teatru?
Mariusz Grzegorzek: Wygląda jak biedna krewna z najodleglejszego kraju byłej Republiki Radzieckiej. Jest infantylne, po amatorsku skomercjalizowane i nie prowadzi z widzem prawdziwego, sfermentowanego dialogu. Nie prowokuje. Oczywiście, nie oglądam wszystkiego i nie chciałbym nikogo skrzywdzić, na pewno są jakieś wyjątki, ale mam wrażenie, że z polskim kinem nie dzieje się za ciekawie. Środowisko filmowe nie ma w sobie odwagi i potrzeby odwołania się do najlepszych tradycji kina. Udaje, że jest głupsze niż jest i ma pulpę pod kopułami zamiast mózgu. Kino zawsze było skomercjalizowane, ale zmieniła się relacja między komercją a kinem ambitniejszym, które coraz trudniej robić i widownia odzwyczajona od tego typu filmów przestała na nie odpowiadać.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: Stopklatka, 14 września 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69263

O wrażeniach , O relacjach

„To nie ja zdecyduję o tym, jak zostanę zapamiętany. Fani kina artystycznego być może zapamiętają mnie z teatru i wyreżyserowanych przeze mnie filmów. Pozostali dzięki rolom w kinie komercyjnym. Myślę, że nie byłoby tak, gdyby były to złe role, albo role, których powinienem się wstydzić.”

Alan Rickman (1946–2016) aktor brytyjski

Źródło: Artur Zaborski, Alan Rickman: To nie ja zdecyduję o tym, jak zostanę zapamiętany, gazeta.pl http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,138262,19483727,alan-rickman-to-nie-ja-zdecyduje-o-tym-jak-zostane-zapamietany.html

O myślach , O myśleniu

„Dyrektor Maciej Korwin, przyjmując mnie do teatru nie ukrywał, co jest moim atutem. Nie chodziło o niebywałe zdolności wokalne, czy aktorskie. W Muzycznym brakowało ludzi wysokich i charakterystycznych.”

Tomasz Czarnecki (1983)

Źródło: Piotr Sobierski, Jak lalki tańczą w musicalu, „Gazeta Wyborcza Trójmiasto”, dodatek „Sztorm”, 27 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/117899.html

O ludziach

„(…) dla mnie sam fakt zagrania w takim czy innym tytule to jest rzecz drugorzędna. Najważniejsza jest sama praca i to, z kim się pracuje, kogo na swej zawodowej drodze się spotyka, od kogo się uczy. W filmie postać aktora tworzy reżyser, montaż. W teatrze jesteśmy odpowiedzialni wyłącznie za siebie. I dlatego tak ważne jest dla mnie, kogo w teatrze spotykam i jak mi się pracuje z kolegami. Do swego teatru przychodzę z chęcią. Z niektórymi kolegami pracuję już ponad 20 lat, a nadal spotykamy się także po pracy, np. jeździmy razem na ryby. To jest rodzina.”

Andrzej Grabarczyk (1953) aktor polski

Źródło: Danuta Lubina-Cipińska, Wincenty i Andrzej Grabarczykowie. Ode mnie wziął miłość do teatru, „Śląsk” 7/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odemnie.htm

O miłości , O rodzinie , O rybach

„(…) korciło mnie zawsze, żeby spróbować poważnie. Bo wtedy można pisać wprost jak do kogo głupiego, wyłożyć łopatą kawę na ławę i nawet żywa kura zrozumie. A jak pisać śmiesznie, to się muszą domyślać: „Publika dorozumiejetsia”, jak mówią w teatrze.”

Stefania Grodzieńska (1914–2010) aktorka i pisarka polska

Wspomnienia chałturzystki

O kawie

„W teatrze życia każdy może się ubawić z wyjątkiem autora.”

George Bernard Shaw (1856–1950) dramaturg i prozaik irlandzki, noblista

Źródło: Strona internetowa Ekspert medialny http://www.ekspertmedialny.pl/post/55320059388/w-teat-rze-zycia-kazdy-moze-sie-uba-wic-z

„W teatrze mam możliwość kontaktu z publicznością, mogę poczuć jej reakcję. W kinie patrzę jednocześnie na widzów i na siebie. Zastanawiam się, co mógłbym zrobić lepiej. Staram się więc nie dbać o to, jak jestem postrzegany. Myślenie na ten temat, to straszny dyskomfort.”

Fele Martínez (1975)

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50079

O myślach , O myśleniu

„W komedii aktor sprawdza się od razu – publiczność albo się śmieje, albo nie. Niewielu jest dobrych aktorów komediowych, a ci, którzy radzą sobie w komediach, z łatwością poradzą sobie również z rolą dramatyczną. Odwrotnie ten mechanizm najczęściej nie działa. Komedia ma też ogromne możliwości edukacyjne, dzięki niej można powiedzieć coś ważnego w bardziej przystępnej formie – ośmieszenie, wskazanie głupoty, to jest jej ogromna rola. Obecnie coś się na lepsze dla komedii zmienia. Teatry, chcąc przyciągnąć publiczność, wprowadzają komedie do repertuaru. Dotyczy to nawet tych teatrów, które kiedyś odżegnywały się od komedii.”

Olga Lipińska (1939) reżyserka, scenarzystka telewizyjna i satyryczka, autorka tekstów kabaretowych, aktorka

Źródło: „Temi” 41/05 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/komedianie.htm

O głupocie

„Teatr to jest pewien myślowy przekaz, skrót, filozofia. Lustro – jak uważał Szekspir – w którym przegląda się świat, ale ono jest też transparentne. Przez nie widać coś dalej, głębiej i więcej.”

Andrzej Łapicki (1924–2012) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 kwietnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/sdgn.htm

O świecie

„Czasem reżyser cały życie czeka na scenariusz (…). Gdy dostałem do rąk skrypt Nędzników, wiedziałem, że mam „swój” scenariusz. Wiedziałem, że z tego tekstu może powstać albo wielki dramat, albo wielki teatr.”

Ryszard Bolesławski (1889–1937) polski reżyser

Źródło: Photoplay Studies 1935, nr 1, w: M. Kulesza, Ryszard Bolesławski. Umrzeć w Hollywood, Warszawa 1989

O życiu , O czasie , O czekaniu

„Ziemianie przez cały czas zachowywali się tak, jakby z nieba obserwowało ich jakieś wielkie oko – i jakby to wielkie oko bez końca łaknęło rozrywki.
Wielkie oko było nienasyconym wielbicielem teatru. Wielkiemu oku obojętne było, czy na Ziemi grają komedię czy tragedię, czy farsę, czy satyrę, czy zawody lekkoatletyczne, czy wodewil. Żądało jedynie, aby spektakl zrobiony był z rozmachem – dla Ziemian zaś to żądanie było równie nieodparte, jak siła ciążenia.
Żądanie było tak kategoryczne, że Ziemianie nie robili prawie nic innego, tylko grali, grali dniem i nocą – a nawet we śnie.
Wielkie oko było jedyną publicznością, jaką Ziemianie się przejmowali. Autorami najwymyślniejszych spektakli byli ci Ziemianie, którzy żyli w najokrutniejszej samotności. Ich jedyną publicznością było rzekome wielkie oko.”

Kurt Vonnegut książka Syreny z Tytana

Syreny z Tytana

O samotności , O snach , O sile , O czasie

„Brytyjski teatr należy do dramatopisarzy. Brytyjska publiczność nie ma wizualnych czy estetycznych potrzeb. Chce raczej bezpośrednich komunikatów, dlatego to dramat i dramatopisarz stały się u nas najwyższą wartością.”

Mark Ravenhill (1966)

Źródło: Anka Herbut, Odpowiedni poziom pretensjonalności Rozmowa z Markiem Ravenhillem, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/4020-odpowiedni-poziom-pretensjonalnosci.html

Cytaty na temat teatr strona 8

Cytaty na temat teatr
strona 8