Cytaty na temat teatr (1131 cytatów, strona 7)

„Szanse polskiego teatru za granicą są, jak sądzę, mniej więcej takie same, jak szanse naszego kraju w świecie – ograniczone historią, zaszłościami.”

Tadeusz Bradecki (1955)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 22 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tbradecki.htm

O historii

„W teatrze ludzie wymieszali się szybciej niż gdzie indziej, bo aktor to zawód na walizkach, ale podziały pozostały. Starsi z nostalgią wspominają, jak było przed zjednoczeniem, po jednej i po drugiej stronie.”

Grażyna Kania (1971)

o teatrze niemieckim.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 28 maja 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niam.htm

O ludziach , Nostalgia

„(…) teatr spełnia dzisiaj zupełnie inną rolę niż w latach 70. czy nawet 90. Jesteśmy przytłoczeni mnóstwem bodźców: muzyka, puby, internet, filharmonia, DVD, telewizja, wystawy, performensy. Wszystko. Codziennie dochodzą dziesiątki nowych ofert. W tej sytuacji teatr utrzymywany z pieniędzy publicznych nie powinien startować w zawodach stricte komercyjnych. Mamy inne zadanie. Spełnieniem moich marzeń byłyby takie propozycje artystyczne, które godząc atrakcyjne wykonanie (aktorstwo, inscenizację, scenografię) pozwoliłyby widzom trochę dojrzeć – coś ważnego przeżyć, a czasami także się wzruszyć.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: „Dziennik”, 14 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kzrzu.htm

O muzyce

„Ważny jest nasz kolektyw twórczy – nigdy nie chciałem być tak zwanym artystą teatru, panem reżyserem, aspirować do rangi autorytetu czy mistrza. Pracujemy od lat, tworząc zgrany i uzupełniający się zespół – ja, Matylda Kotlińska, Arkadiusz Buszko, Grupa Mixer, Jan Czapliński, Agnieszka Przepiórska. To też zauważają teatry, z którymi pracujemy – że jest zgrana ekipa, wspierająca się twórczo, kłócąc się, ładuje energię. Dlatego mówiąc o realizacji spektakli, używam słowa MY. Ważne stają się też zaprzyjaźnione zespoły teatralne: koszaliński, bielski, szczeciński czy wałbrzyski.”

Piotr Ratajczak (1975)

Źródło: Maryla Zielińska, Rozmowa z Piotrem Ratajczakiem, „Teatr” nr 3/2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/137482.html

„Wciągnęła mnie działalność polityczna i telewizja. Byłem posłem na Sejm I kadencji, współtworzyłem ustawę o radiofonii i TV, która regulowała rynek mediów. Potem pojechałem do Kanady studiować reżyserię filmową. Kiedy wróciłem, zacząłem przygotowywać felietony dla „5,10,15”, wymyślać quizy do programów dla młodzieży. Wtedy autorka zapytała, kto je poprowadzi. Pytałem kolegów w Studio, ale nikt nie chciał się w nie bawić. Wtedy telewizyjne występy były obciachem. Aktorzy myśleli, że jak poprowadzą program dla młodzieży, przestaną dostawać poważne role. Wreszcie sam stanąłem przed kamerą i tak się zaczęło. Potem szybko wpadłem w wir telewizji, pojawiły się kolejne projekty. I już nie wróciłem na deski. Chociaż słabość do magii teatru została z lat łódzkiej Filmówki.”

Krzysztof Ibisz (1965) polski prezenter telewizyjny

o przerwie w byciu aktorem teatralnym
Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 18 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24114

O młodzieży , O ustawie , O myślach , O czytaniu

„Lubię obserwować teatralność Kaczyńskiego, on ma taką potrzebę teatru w sobie, kocha ten występ, on by tę Polskę podpalił jak Neron Rzym, żeby coś się działo, żeby mógł wystąpić z kolejnym swoim słownym kalamburem czy wygrzebanym cytatem.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

o Jarosławie Kaczyńskim.
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80271,9490515,_Kaczynski_kocha_wystep__On_by_te_Polske_podpalil.html, 24 kwietnia 2011.

Kochać się

„Co prawda od najmłodszych lat uwielbiałam zabawy w teatr; moja mama parała się teatrem amatorskim i rzeczywiście wiązałam swoją przyszłość z teatrem, ale wcale nie chciałam być aktorką, tylko scenografem. Często mówię, że mój wybór takiej, a nie innej drogi życiowej złożyła się uncja rozpaczy i trzy uncje przypadku.”

Barbara Napieraj (1950)

Źródło: Katarzyna Szczyrek, Aktorzy sceny rzeszowskiej: Barbara Napieraj, „Super Nowości” nr 43, 3 marca 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/157337.html

O prawdzie , O przyszłości

„Magia teatru dopadła mnie, gdy miałam 12 lat.”

Anna Gornostaj (1960) polska aktorka

Źródło: „Tele Tydzień”, nr 27, 4 lipca 2011

„Urodziłem się we Lwowie. Ojciec śpiewał w chórze w teatrze operowym. Brat mamy, obdarzony pięknym barytonem, był solistą w operze. Miał w swym repertuarze partię Oniegina, śpiewał w Halce Moniuszki, w Traviacie. Ja z magią teatru zetknąłem się już w wieku 7 lat, oglądałem opery, balet. Już w dzieciństwie lubiłem się przebierać w kostiumy teatralne, co niepokoiło moją mamę.”

Bohdan Stupka (1941–2012)

Źródło: Jan Bończa-Szabłowski, Ręka Woszczerowicza, „Rzeczpospolita”, 19 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rekaw.htm

O śpiewie , O wieku , O dzieciństwie

„Jako reżyser jest surowy i wymagający ale w dobrym znaczeniu tych słów. Kocha aktora i się nie niecierpliwi. Ma określoną wizję. Coś sobie zakłada i doskonale wie, o jaki efekt mu chodzi. Ponadto Piotr jest obdarzony absolutnym wyczuciem na fałsz. Wie, co w teatrze wygląda po prostu nienaturalnie.”

Grzegorz Damięcki (1967) polski aktor

o Piotrze Fronczewskim.
Źródło: Bogna Lift, Dogadał się z Fronczewskim, „Uważam Rze” nr 5, 4 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155547.html

Kochać się

„Jestem aktorką i czy to serial, czy reklama, czy teatr, jeśli dostaję pracę, powinnam ją wykonać najlepiej, jak umiem. Dostałam pracę w serialu i jestem z tego zadowolona. Nie ma to żadnego związku z porzuceniem marzeń o wielkich rolach.”

Katarzyna Ankudowicz (1981) polska aktorka

o przyjęciu roli w serialu Bulionerzy.
Źródło: Grażyna Antoniewicz, Gdański desant. Nasi w serialach, „Dziennik Bałtycki” nr 295, 20 grudnia 2005 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/19801.html

„(…) teatr lalek daje szansę (…) metafory, tylko w takim teatrze król może być berłem, a minister rulonem arkuszy papierów. Bo lalki muszą być syntezą wielu elementów. W ten sposób można uruchomić wyobraźnie i skojarzenia u dziecka.”

Czesław Sieńko (1956)

Źródło: „Dziennik Polski”, 9 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/silam.htm

O dzieciach

„Rodzina uznała, że po ogólniaku nic nie będę miał. Trzeba było rodzinę utrzymać, bo ojciec zmarł. I pojechałem do Łowicza, do liceum nauczycielskiego. Tam pomyślałem, że skoro mam być nauczycielem, to chyba powinienem zacząć myśleć o teatrze dla dzieci.”

Stanisław Ochmański (1929)

o tym, jak zainteresował się teatrem lalkowym.
Źródło: Łukasz Kaczyński, Artysta teatru z rentą górnika, „Polska Dziennik Łódzki” nr 33, 08 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155825.html

O dzieciach , O rodzinie , O myślach , O nauczycielach

„Zespół to ogromna siła studentów kończących szkołę teatralną: dobrze się poznali przez lata, grają dyplom. Ale za chwilę rozjadą się po teatrach w całej Polsce, będą osamotnieni i ich szlachetność szybko się rozproszy, a w jej miejsce zacznie wdzierać się zwątpienie, znudzenie i rutyna.”

Wojciech Błach (1972) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 16 stycznia 2009 http://www.teatry.art.pl/!informacje/seatt.htm

O sile

„To prawda, że Ślązacy to twardy naród. To nie znaczy, że nie lubią czytać książek, chodzić do teatru czy opery. W latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy dorastałem, kwitł na Śląsku ruch amatorski, działały wiejskie i robotnicze chóry, zespoły teatralne. To mnie kształtowało.”

Marian Dziędziel (1947) polski aktor

Źródło: Lubię tragiczne role, „Polska Gazeta Krakowska” nr 64 (dodatek), 18 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/113304.html

O prawdzie , O książkach , O czytaniu , O wieku

„Antek nie do końca poszedł w nasze ślady. Wybrał po prostu podobną branżę. Pracuje, grając, ale zamierza być reżyserem. Mówi, że nie chce kończyć wydziału aktorskiego. Gdy Antek był mały, pracowałam w teatrze. Zabierałam go tam często, marząc jednocześnie, aby moje dziecko wybrało sobie jakiś normalny zawód. Przesiadywał w rekwizytorni, przymierzał hełmy. Jasiek też czekał w garderobie na zakończenie spektaklu. Chłopcy przesiąkli atmosferą teatru, ale dzięki temu recytowali przedstawienia na pamięć, poznawali dobrą literaturę. Są humanistami, choć Jasiek ma zdolności matematyczno-fizyczne.”

Małgorzata Ostrowska-Królikowska (1964) aktorka polska

Źródło: Izabela Górnicka-Zdziech, Rodzinne życie z pasją, „Magazyn Familia”, 20 sierpnia 2009 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Rodzinne_zycie_z_pasja,1772,91.html

O życiu , O dzieciach , O literaturze , O czekaniu

„Uważam, że praca w teatrze polega na ograniczaniu środków, a nie na ich mnożeniu. Nie zamierzamy w tym przedstawieniu podawać widzowi wszystkiego jak na tacy. Pewne rzeczy zostaną tylko zasygnalizowane. Prowokujemy w ten sposób wyobraźnię i dajemy swobodę interpretacji.”

Krzysztof Bauman (1955) polski aktor, reżyser i scenograf

Źródło: „Polska Gazeta Krakowska”, 22 stycznia 2009 http://www.teatry.art.pl/!informacje/wzwam.htm

„Może to banalne, ale kocham teatr. Spędziłem w nim 34 lata, to szmat czasu. Jestem związany z teatrem także emocjonalnie. On daje mi wytchnienie. Kiedy przestępuję próg, czuję, jakbym był w świecie sprzed lat. Owszem, zmieniły się sztuki, sposób reżyserowania, grania, ale atmosfera – niewiele.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 22 czerwca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/osmz.htm

O czasie , Kochać się

„Teatr Jarockiego dawał się opisywać na poziomie obrazu albo wizji świata, ale był bardzo trudny do uchwycenia jako struktura głęboka. Jego precyzyjne mechanizmy zupełnie nie były podatne na uogólnienia, w szczególności te efektowne. Jarocki nie był więc łatwym zadaniem dla recenzentów i w rezultacie stał się szerzej rozpoznawalny raczej poprzez charakter niż poprzez dzieło.”

Jerzy Jarocki (1929–2012)

Źródło: Małgorzata Dziewulska, Paradoks Jarockiego http://www.dwutygodnik.com/artykul/4012/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

O charakterze , Obraz

„Kilkadziesiąt kilometrów od Wałbrzycha jest Gross-Rosen, obóz koncentracyjny. Pojechaliśmy tam sobie w ramach wycieczki z aktorami. To była pierwsza w moim życiu wizyta w obozie koncentracyjnym. I co mnie uderzyło? W Gross-Rosen chodniki położone przez Niemców albo przez więźniów pracujących pod niemieckim nadzorem były dużo równiejsze niż w Wałbrzychu, były po prostu równe. A prysznice były lepsze niż są dzisiaj w domu aktora przy teatrze w Wałbrzychu. To jest też część prawdy na temat cywilizacyjnej inwazji Europy, ona się już wcześniej odbywała.”

Jan Klata (1973) polski reżyser i dramaturg

Źródło: Wywiad udzielony Cezaremu Michalskiemu na temat „Kinderszenen” Jarosława Marka Rymkiewicza, „Dziennik”, 20 września 2008

O domu

„Rozumiesz, jestem na obiedzie. Ciocia jedna – żabocik, druga – surducik, normalnie, srebro, wiesz, jak najbardziej, rozumiesz mnie, o co mnie chodzi. I jedna z cioć uprzejmie mówi: „Zdzisieńku, jak tam u was w teatrze?” Tu rosół, sztuka mięsa, jak najbardziej, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. I jedna z cioć uprzejmie mówi: „Zdzisieńku, jak to tam u was w teatrze?” Tu rosół, ja mam kaca, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. No wie ciocia, jak główna rola – to nie, ale jak mniejsza – to i mniej tekstu się trzeba nauczyć, to człowiek ma więcej czasu, nie wiem, czy ciocia wie, o co mnie chodzi. No to przecież w teatrze są koleżanki i koledzy, garderoba męska i żeńska. Zanim reżyser, zanim tego, to się pójdzie – czy do żeńskiej, czy do męskiej – z kolegą, prawda, czy z koleżanką. Troszeczkę sobie popijemy, no nie za dużo, bo za chwilę próba, prawda? To popróbujemy, potem obiad, no potem, proszę cioci, to idziemy, jest taki klub dla aktorów SPATiF. No tam są koleżanki rozwiedzione, często mają wolne mieszkania. To człowiek sobie popije, jak duża rola – to nie, ale jak mniejsza – to tę seteczkę, pójdzie sobie do koleżanki, rozpusta absolutna. No a potem, proszę cioci, mamy przedstawienie. No jak duża rola – to nie, a jak mniejsza – to jeszcze jeden kieliszeczek, człowiek coś powie ze sceny, potem SPATiF, znów rozpusta, a w poniedziałki to mamy wolne.”

Zdzisław Maklakiewicz (1927–1977) aktor polski

jedna z anegdot Maklakiewicza, opisującego rozmowę rodzinną.

O prawdzie , O sztuce , O czasie

„W teatrze ważny jest bezpośredni kontakt w widzem. W telewizji tę relację się traci. Ale w zamian zyskuje się coś innego – dzięki kamerze możemy dostrzec detale, zajrzeć aktorowi w oczy.”

Marcin Liber (1970)

Źródło: Eliza Suska, Dziewczyny uznały mnie za czwartą Furię - mówi Marcin Liber, TVP Kultura, 12 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/135052.html

O dziewczynach , O relacjach

„Wszystko zaczęło się drobnymi krokami: najpierw były warsztaty w Woodstack, kolejne w Seattle, w renomowanym teatrze. Dyrektorem był Daniel Sufilvan, znaczący reżyser, nagrodzony m. in. prestiżową Tony Award. Nasza praca udała się i jej wynikiem było zaproszenie do prestiżowego Public Theatre w Nowym Jorku, którego dyrektorem był wówczas legendarny Joseph Papp. Dostałem od niego stypendium, by nauczyć się dobrze języka. Powiedział:"Jesteś utalentowany i masz u mnie grać Szekspira”. To mnie bardzo podbudowało. Poza tym u niego nadal czułem taki ferment twórczy, z jakiego wyjechałem z Krakowa. Granie w teatrach Off Broadwayu było niezwykle interesujące, prowadziłem bardzo ciekawe artystycznie życie. Ten „Off” zawsze bardzo mnie inspirował, ciekawił, choć przecież grałem też na dużych broadwayowskich scenach.”

Aleksander Krupa (1947) Polski aktor

o karierze w USA.

O życiu

„Tacy koledzy jak Borys Szyc, którzy chcą grać w teatrze, dokonują cudów, by pogodzić wszystkie swoje zajęcia. On nie pracuje, tylko haruje.”

Krzysztof Kowalewski (1937) aktor polski

Źródło: Małgorzata Piwowar, W teatrze umiem być groźny, „Rzeczpospolita”, 29 sierpnia 2008 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/w-teatrze-umiem-byc-grozny.html

„Praca w teatrze tak mnie pochłonęła, że w którymś momencie nie bardzo wiedziałem, po co jest chemia, fizyka czy matematyka. Zawaliłem maturę, więc nie mogłem zdawać do szkoły teatralnej, i wtedy właśnie Jacek Głomb wyciągnął pomocną dłoń i przyjął do teatru na etat.”

Tomasz Kot (1966) duchowny polski, jezuita

Źródło: „Rzeczpospolita”, 11 maja 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/czs.htm

O matematyce

„(…) Krystian Lupa otworzył mi myślenie na temat teatru, pracy nad rolą, podejście do tego zawodu, które jest mi bardzo bliskie. Gdzieś intuicyjnie czułam, że to jest ten właściwy kierunek, ale dopiero on otworzył moją wrażliwość, moje myślenie na coś takiego.”

Karolina Dafne Porcari (1979) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32971

O myślach , O myśleniu

„Angelina Jolie to piękna kobieta i wspaniała aktorka, dlatego też takie porównanie bardzo mi schlebia. Śmieszy mnie jednak znajdowanie polskich odpowiedników dla amerykańskich gwiazd. U nas w filmie i w teatrze powodzenie mają raczej kobiety o innym typie urody, nie tak wyrazistym, bardziej eterycznym. Reżyserzy szukają raczej ciepłych Słowianek. Mój wygląd czasami mi przeszkadza. Bywa, że wyraźne usta przestają być atutem.”

Aleksandra Kisio (1983) polska aktorka

Źródło: „Tina” nr 27, 15 lipca 2009

O kobietach , O wyglądzie

„Trzeba tu powrócić do "Poetyki" Arystotelesa i przeczytać to, co napisał on o dramacie, tragedii i komedii. Żeby zobaczyć, że wszelka sztuka, a więc i teatr, jest ostatecznie odniesiona do dobra. A dobro jest trudne, wymaga wiedzy i ogromnego zaangażowania osobowego. Natomiast antysztuka jest łatwa - tu wystarczy rozebrać aktorów, tarzać się po deskach sceny i używać wulgaryzmów. I głosić, że to jest sztuka krytyczna i polityczna, że demaskuje i odsłania to, co absurdalne. Ale do tego nie trzeba takiej sztuki! Normalny człowiek widzi absurd w życiu społecznym i nie musi się o tym upewniać w telewizji czy jakimś pseudomalarstwie, że świat kultury współczesnej to świat zmierzający do absurdu.”

Henryk Kiereś (1943)

Źródło: Na nicości jeszcze nic nie zbudowano, naszdziennik.pl, 21 kwietnia 2009 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20090421&typ=po&id=po02.txt

O świecie , O sztuce , O wiedzę

„Nie wypieram się swoich win, ale też nikomu nie powiedziałem, że dobrze jest grać w serialu; nikogo nie namawiałem do udziału w reklamie; nikomu nie proponowałem występów w trzeciorzędnych filmach… Tylko że chęć pokazania się w tym zawodzie zwycięża rozsądek. Znam to z autopsji. Trudno jest wytłumaczyć studentom, że istnieje sztuka wyższa. Nie bardzo zresztą widzę, który teatr ją obecnie kultywuje.”

Andrzej Łapicki (1924–2012) aktor polski

Źródło: „Teatr” 12/08, 12 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pmstw.htm

O sztuce

„Trafiłam do teatru, gdzie była hierarchia i szczebelki w drabinie, po której trzeba się było piąć. Wymagano talentu, oryginalności i techniki. Mówiło się żartem, że Woszczerowicz straszy po korytarzach: jak się ma złą dykcję albo mówi za cicho, to złapie za kostkę. Partnerzy, wspaniali doświadczeni koledzy, byli wymagający. Wchodziłam na scenę z Aleksandrą Śląską, Janem Świderskim, Czesławem Wołłejką. Nie było żartów. Trzeba było im dorównać. Kiedy graliśmy Mewę zdarzyła się zabawna sytuacja: Śląska w roli Arkadiny grała słynną scenę pożegnania, tymczasem Bohdan Ejmont – w epizodycznej roli rządcy – mówił w tej scenie krótkie zdanie, które ktoś na widowni nagrodził brawami. To oznaczało, że reżyser się pomylił. Zwołano w tej sprawie zebranie, a potem zrobiono próbę.”

Krystyna Janda (1952) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 10 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20429

O czytaniu , O pożegnaniu

„Na co dzień występuję w teatrze. I mogłabym tam grać, czekając, aż ktoś mnie zauważy. Ale prawda jest taka, że reżyserzy czy osoby odpowiedzialne za castingi nie chodzą do teatru szukać aktorów. Trzeba więc pokazać się inaczej. A poza tym udział w tych programach jest znakomitym przygotowaniem do ról, pracą nad sobą. Na Zachodzie, zwłaszcza w USA, to normalne, że aktor sprawdza się w wielu dziedzinach, bo nigdy nie wiadomo, co się może przydać.”

Katarzyna Glinka (1977) polska aktorka

o udziale w programach rozrywkowych.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 18 maja 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/21431

O prawdzie , O czytaniu

„(…) moja kariera filmowa, to był ciąg ról wiejskich, a w teatrach grywałam przeróżne role – kostiumowe, dramatyczne i komediowe.”

Katarzyna Łaniewska (1933) polska aktorka

Źródło: „Kieleckie Słowo Ludu”, 24 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/modnaba.htm

O ludziach

„W postchłopskim społeczeństwie wszelki ruch kojarzy się z ciężką pracą. Dlatego będziemy podjeżdżali pod same drzwi teatru czy kościoła.(…) Bierze się to zapewne ze złożenia pewnego rodzaju uzależnienia od auta z poczuciem, że nie wypada pójść piechotą. Polak nie idzie, Polak jedzie.”

Tomasz Szlendak (1974)

Źródło: wywiad Magdaleny Dąbrowskiej z Tomaszem Szlendakiem, Polak nie idzie, Polak jedzie http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,90134,8721288,_Samochod_to_dla_Polaka_emanacja_jakiejs_boskosci_.html, „Gazeta Wyborcza” – Warszawa, 26 listopada 2010, s. 12.

O uzależnieniu

„Serial to nie teatr, gdzie się gra w kółko ten sam spektakl.”

Ewa Gawryluk (1967) polska aktorka

Źródło: Lubię się zmieniać, „Program TV”, 2003.

O grach

„Kiedy porównałam estetykę, podejście do tego rodzaju sztuki, do przekazywania emocji, światopoglądu prezentowanego przez teatry polskie, rosyjskie, czeskie, do tych włoskich, francuskich, hiszpańskich, doszłam do wniosku, że pod każdym względem przyciąga mnie bardziej teatr polski niż włoski. Stwierdziłam, że jeśli mam podejmować taką drogę to muszę to zrobić w Polsce. I tak się tutaj znalazłam.”

Karolina Dafne Porcari (1979) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32971

„Mamy też nadzieję, że dzięki naszemu teatrowi zmieni się wizerunek Pragi, jako miejsca niebezpiecznego. Bo nie jest prawdą, że Praga różni się pod względem bezpieczeństwa od innych dzielnic. My sami mieszkamy od kilku lat w tym miejscu i nic złego nam się jeszcze nie zdarzyło. Mamy zatem nadzieje, że Teatr Praski wpłynie też na poprawę wizerunku tej dzielnicy.”

Adrian Perdjon (1981) aktor polski

Źródło: Magdalena Zaliwska, Ambitnie i aktualnie na Pradze, Polskie Radio, 9 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aianp.htm

„(…) teatr, który naśladuje to, co w telewizji i na ulicy jest dla mnie antyteatrem. Jestem przekonany, że teatr powinien pomagać zrozumieć rzeczywistość przetwarzając ją i kreując, a nie kopiując. Tu pozostanę wierny sobie. Co oczywiście nie znaczy, że inni mogą myśleć inaczej. Teatr jest bardzo pojemny i poszukuje nowych przestrzeni. Dla kogoś może to być nawet przestrzeń internetu. Dzięki Bogu, bo widz może sobie wybrać. Albo przyjdzie do nas na Tango Piazzolla, albo wybierze się na blogi do Starego.”

Krzysztof Orzechowski (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 5 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtsro.htm

O Bogu , O poszukiwaniu , O myślach , O rzeczywostości

„Widz nie może niczego oczekiwać, jestem najszczęśliwszy, kiedy odbiorca jest zaskoczony niespodzianką, teatrem. Przygotowany, nie zauważa niuansów, podąża za wyrobionymi tezami. Nie dokonuje się forma magicznego spotkania. Czekam na tych, których zaskoczy niespodzianka. Widz nie przychodzi do teatru, tylko na spotkanie z artystami w przestrzeni teatru. Przychodzi nie po to, aby skonsumować, ale by tworzyć dzieło artystyczne.”

Leszek Bzdyl (1964) polski choreograf, tancerz i reżyser teatralny

O czekaniu

„Pierwszy kontakt z publicznością odbywa się na przedstawieniu dyplomowym. Ten egzamin przed publicznością niczym się nie różni od pierwszych zawodowych doświadczeń. Wiedziałem, co chcę robić w życiu. Całe moje dążenia były skierowane w stronę Teatru Współczesnego, dokąd ponad 20 latach na różnych scenach i po pobycie w USA udało mi się dotrzeć.”

Piotr Garlicki (1945) aktor polski

Źródło: Karolina Owsiannikow, Drogą przez Indie, „Express Bydgoski” nr 253, 29-30 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/126410.html

„Terroryści, którzy napadli na teatr na moskiewskiej Dubrowce, przyjechali do stolicy z prawdziwymi paszportami, które zamówili i kupili w biurze paszportowym w Samarze. Do Biesłanu po zęby uzbrojona banda przyjechała eskortowana przez milicyjny radiowóz. Nasza propaganda chwali Putina, że zbudował „twardy pion władzy”, sprawnie działający państwowy aparat. A to tylko parawan, za którym funkcjonariusze tego aparatu zbudowali sobie „karmuszki” (dodatkowe źródła dochodów). Nie ma u nas żadnego „pionu władzy”, jest zamęt. W głowach przede wszystkim.”

Władimir Putin (1952) rosyjski polityk

Źródło: Wacław Radziwinowicz, Ideolog imperium, „Gazeta Wyborcza”, 31 grudnia 2009.

„Nigdy budynek nie był dla mnie ważniejszy od moich żon. Bo jak jest żona, to jest i dom. Ma człowiek dokąd wrócić. A teatr? Powiem szczerze, teraz czuję się jak pies, który by chętnie wrócił do budy.”

Stanisław Michalski (1932–2011) aktor polski

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, „Wieczór Wybrzeża”, 21 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jakpi.htm

O domu

„Kiedy zakładaliśmy ten teatr był właśnie taki czas, że artysta zaczął pogardzać widzem. Równocześnie deklarując pięknie, że bez widza nie ma teatru. Ale to się nie przekładało na rzeczywistość. Uznaliśmy z przyjaciółmi, że chcemy stworzyć taką przestrzeń, w której widz dobrze by się czuł.”

Andrzej Dziuk (1954)

Źródło: „Gazeta Wyborcza – Trójmiasto”, 8 listopada 2002

O rzeczywostości , O czasie

„Nasz teatr na razie nie może i nie chce określić kręgosłupa ideowego. Chce dawać widzom wytchnienie i nie schodzić poniżej pewnego poziomu artystycznego.(…) Na razie, żeby przetrwać, muszę dać ludziom lekką strawę. Chcę, żeby się do Małego przyzwyczaili i polubili go.”

Mariusz Pilawski (1957)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 20 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19846

O czytaniu

„Kobiety, których ciało jest widowiskiem – o drzwiach stojących ciągle otworem – są nieskończenie godniejsze miłości od tych, które otwierają się jedynie, jak teatry prowincjonalne, podczas wielkich okazji. Te czuć pustką.”

Pitigrilli (1893–1975)

Pogodny pesymista

O kobietach

„(…) teatru nie zbuduje się na jednym pokoleniu, chyba że chcecie mówić tylko o sobie.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: Szczepkowska http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/84879.html

„Teatr, który nas otacza i ponoć dotyka ważnych spraw społeczeństwa, jest w najlepszym razie teatrem socjologa. Brakuje w nim tego, co transcendentne. Tymczasem teatr wyrósł z modlitwy. Nie od rzeczy dramat klasyczny był wierszowany, bo z Bogiem łatwiej porozumieć się poprzez poezję. A my dziś nie dość, że chcemy mówić prozą, to jeszcze chcemy niemal rzygać prozą, a to jest zaprzeczeniem istoty teatru. Nie mówię tu o podziale na teatr klasyczny i awangardowy. Klasyka może być poezją i może być nie do zniesienia. Sarah Kane też może być poezją. Nie akceptuję tylko sytuacji, kiedy przychodzi tzw. dramaturg, bierze poezję i przepisuje ją na prozę. Dlatego, kiedy sam reżyseruję Calderona, mogę z tekstem zrobić wiele, ale na pewno go nie zdemoluję. Liczy się forma i styl. I w teatrze, i w życiu.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Jacek Wakar, Zamiast graffiti – akwarela, „Dziennik Gazeta Prawna”, 24 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20802

O Bogu , O czytaniu

„Ludzie teatru uwielbiają mówić. Gadają i gadają w nieskończoność o podróżach, o odkryciach literackich i o tym, co Henry Hazlitt myślał o jakimś tam cytacie z Szekspira. To nie do zniesienia.”

Anthony Hopkins (1937) aktor brytyjski

Źródło: Sean Macaulay, Tony i demony, „The Daily Telegraph”, tłum. „Forum”, 26 kwietnia 2011.

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Mówi się przy tym różnie o serialach, myślę jednak, że akurat Samo życie utrzymuje przyzwoity poziom, o co zresztą wszyscy mocno zabiegamy już od kilku lat. Jest to serial dla ludzi, którzy nie mają łatwego dostępu do kin czy teatru, jednak obserwując historię naszych bohaterów, na ich przykładzie mogą próbować rozwiązywać swoje własne problemy.”

Stanisława Celińska (1947) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=44284

O życiu , O ludziach , O historii , O myślach

„(…) teatr powinien odnosić się do tego, co dzieje się za oknem. Wszystkie przedstawienia, które dotąd robiłem, odnosiły się do rzeczywistości. Teatr jest po to, by rozmawiać z widzami, stawiać im pytania.”

Paweł Kamza (1963)

Źródło: „Głos Wielkopolski” 2006, nr 285

O rzeczywostości , Pytanie

„Teatr podlega prawom dramaturgii, więc siłą rzeczy istnieje potrzeba nadania własnego rytmu przedstawieniu, poważnej kondensacji zdarzeń.”

Maciej Englert (1946) polski aktor i reżyser teatralny

Źródło: „Rzeczpospolita”, 22 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/owsj.htm

O sile

„(…) teatr tańca nie jest komercyjny, nie zamyka się w kulturze kupna-sprzedaży.”

Leszek Bzdyl (1964) polski choreograf, tancerz i reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 22 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdsz.htm

O tańcu

„Ta nagonka na mnie zupełnie nie była adekwatna do winy, jaką popełniłem. Faktem jest, że. Dwa razy napisałem na temat Teatru Dramatycznego, w którym pracowałem, bardzo pozytywne rzeczy o dyrektorze Holoubku i kolegach, o których kazano mi napisać. Panowie byli bardzo zdziwieni, bo spodziewali się czegoś zupełnie innego. Potem sprawa ucichła na długo, (…) byłem daleki od spraw środowiskowych i politycznych, miałem małą wiedzę o plotkach. Nie interesowało mnie to. Tak było i tak mnie zresztą w teatrze postrzegano. W 1975 r. wyjechałem z teatrem do USA ze sztuką Zemsta. Po przyjeździe kazano mi coś napisać o pobycie w USA, ale to też było dla panów z SB chyba mało interesujące, bo więcej już się ze mną nie kontaktowali. Myślałem, że to koniec, że dali mi spokój.”

Maciej Damięcki (1944) aktor polski

Źródło: Krzysztof Lubczyński, MIPN mnie zlinczował, e-teatr. pl, 20 kwietnia 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/38070,druk.html

O myślach , O zemście , O myśleniu

„Dwie księgi, nad którymi najwięcej myślałem i nigdy nie będę tego żałował, że się nimi posłużyłem, to Świat i Teatr.”

Carlo Goldoni (1707–1794) włoski komediopisarz

O świecie , O myślach , O myśleniu

„Moim zdaniem teatr traci na wyrazistości, rozmywa się gatunkowo w wyniku formalnych flirtów z innymi rodzajami widowisk telewizyjnych – np. kabaretem, stand-up comedy czy tzw. operą mydlaną. Zwłaszcza jeśli nie chodzi o pastisz ani o świadome przetworzenie, ale o chęć sprostania gustom widza wychowanego w duchu telewizji komercyjnej. Wysokie wyniki oglądalności nie mogą być w tym przypadku argumentem.”

Paweł Konic (1954–2005)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 18 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/uwolnijmyt.htm

„To nie talent decyduje o karierze, lecz układy. Tak było w moim teatrze, w którym ówczesny dyrektor obsadził połowę swojej rodziny. Nagle dowiedziałam się, że jest ciężko i oprócz grania będę również suflowała. Tylko nikt mi nie powiedział, że przestanę grać, a usiądę na stołek suflerski, że stracę zawód prawie na osiem lat.”

Tomira Kowalik (1947) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrje2.htm

„Uprawiam sztukę aktorską i umieszczam ją w szeroko pojętym teatrze, filmie, serialu. Jestem aktorem zawodowym i z pasją wykonuję swój fach. Oczywiście mogę rozróżnić gatunki, w których biorę udział, począwszy od teatru klasycznego, poprzez one-man show – coś z pogranicza teatru i kabaretu, a skończywszy na pracy w telewizji, filmie, a ostatnio nawet w radiu.”

Rafał Rutkowski (1973)

Źródło: Marta Zastawna, Znalazłem to, czego szukałem, „Dziennik Elbląski”, nr 88, 15 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115392.html

„(…) w każdym spektaklu staram się pozostawić jakieś przesłanie. Zależy mi na tym, by dzieci oglądały teatr, który będzie w nich budował świat dobra i szlachetności. Bo dzieciństwo to jest kopalnia, z której czerpie się całe życie.”

Czesław Sieńko (1956)

Źródło: „Dziennik Polski”, 9 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/silam.htm

O życiu , O dzieciach , O świecie , O dzieciństwie

„Ludzie teatru mają ogląd teatralnej mapy Polski. Wiedzą, gdzie się dzieje coś ciekawego. Nie musiałem czekać do pierwszego marca, aby ułożyć sobie w głowie kształt festiwalu. Wiedziałem, które przedstawienia nadają się na kaliską scenę. Moje myślenie przestrzenią obu scen wpisało się w pewną ideę, którą chciałem zaproponować publiczności.”

Igor Michalski (1957) polski aktor

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 8 maja 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mmme.htm

O ludziach , O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Pochodzę z rodziny aktorskiej. Mój dziadek to Stanisław Łapiński. Moja matka występowała pod panieńskim nazwiskiem Krystyna Łapińska. Wychowywałem się za kulisami, zadebiutowałem w wieku 16 lat w „Księżniczce na ziarnku grochu”, w dziecięcej obsadzie pracowników Teatru im. Jaracza w Łodzi. Jako najstarszy grałem starego króla. Niedługo później wystąpiłem u boku dziadka na prawdziwej scenie w „Interesie przede wszystkim” Mirbeau. On grał bezwzględnego kapitalistę, ja – epizod ogrodniczka. Myślałem o medycynie czy polonistyce, jednak papiery złożyłem do łódzkiej szkoły teatralnej. Kiedy ją skończyłem, dziadek pozwolił mi używać nazwiska Łapiński dla zachowania ciągłości pokoleniowej w zawodzie.”

Jerzy Łapiński (1940) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 15 lipca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zlre.htm

O zachowaniu , O matce , O myślach , O wieku

„Podejmując decyzję związania się z serialem M jak miłość, nie miałam pojęcia i nikt go nie miał, jak długo produkcja utrzyma się na antenie. Wspaniale jest odnieść sukces, ale sukcesu na taką skalę nikt nie planował. Nie wiem też, czy zdecydowałabym się wcielić w rolę Hanki (…) wiedząc, że przygoda ta potrwa 11 lat. W naturze aktora leży zmienność, bo tylko ona rozwija. Trzeba stawiać sobie kolejne wyzwania, pracować z różnymi reżyserami. Dzięki temu zawód nie staje się rutyną. Dążę do tego, by nie zostać zaszufladkowaną. Cały czas gram w teatrze, który jest miejscem dającym mi poczucie zawodowej wartości. Od wielu lat godzę pracę w telewizji, teatrze, dubbingu i filmie. Nie jest to łatwe.”

Małgorzata Kożuchowska (1971) aktorka polska

Źródło: Ola Szatan, H jak Hanka, czyli d jak dość, „Polska Dziennik Zachodni”, 24 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129914.html

O miłości , O naturze , O decyzjach , O czasie

„Bar afrykański to Forum starożytnego Rzymu, to rynek średniowiecznego miasteczka, to paryska winiarnia Robespierre’a. Tu się rodzą opinie, bałwochwalcze albo niszczące. (…) Plotki, gorączka i tłok. Tu ustalają cenę za jedną noc, tam układają program rewolucji, obok ktoś zaleca dobrego czarownika, a dalej opowiadają, że był strajk. Wszystko macie w takim barze; klub i lombard, deptak i kruchtę, teatr i szkołę, knajpę i wiec, burdel i komitet partyjny.”

Ryszard Kapuściński książka Wojna futbolowa

Wojna futbolowa
Źródło: Lumumba

O nocy

„Gdyby chcieć w kilku zdaniach zdefiniować, opisać przedstawienia teatralne, jakie dziś tworzą obraz teatru w Polsce, zresztą nie tylko w Polsce (…), niestety trzeba by użyć wyrazów z przedrostkiem anty-, a więc: antyteatr, antysztuka, antyestetyka, antykultura, antywartości. Owszem, generalizuję, ale nie wszystek teatr jest taki, co pozwala mieć jeszcze nadzieję, że może się go odbuduje.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

Obraz

„(…) Mariusz Pujszo mnie dopadł. No i grałem idiotyczne role. Osiem lat to trwało. Choć pierwszy „Kicz” to jeszcze mi się podobał, bo był świeży. Potem stawało się to coraz gorsze. I wtedy poczułem, że znów chcę grać, ale na poważnie. W teatrze.”

Michał Anioł (aktor) (1954)

Źródło: Renata Ochwat, Podoba mi się w Gorzowie, „Gazeta Lubuska”, 13 lutego 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/51382.html

„Teatr to moja podpora, mój świat i mój mam nadzieję rozwój. Bez teatru byłabym innym człowiekiem, inną aktorką…”

Dorota Kolak (1957) polska aktorka

Źródło: Czasem królowa, czasem zakonnica, 2010 http://www.barwyszczescia.pl/14556/czasem-krolowa-czasem-zakonnica.html

O świecie , O czasie

„Jak i wszystkie dzieci wolimy myśleć, że wszystko zaczęło się od nas. Nic nie bierze się z niczego. Teatr miał już swoją tradycję i język. Ale sam system był zamknięty. Panowała nieprawda, nienaturalność. Gra i maski w życiu i na scenie.”

Rimas Tuminas (1952) litewski reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 17 lutego 2006 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/22135,druk.html

O dzieciach , O grach , O myślach , O myśleniu

„Są chwile, kiedy mam ochotę uciec. Są chwile, gdy jak większość ludzi załamuje mnie to, co wokół. Często oglądając telewizję mam poczucie wstydu i przykrości. Z drugiej strony tu się urodziłem, tu pracuję, tu mam przyjaciół, tu znajduję miejsce dla swojego teatru, tu szukam widzów, którzy mnie rozumieją, do których mówię. Z perspektywy mojego zawodu – jestem zadowolony z rzeczywistości teatralnej wokół, a obecnie wiele dzieje się na polskiej scenie. Mam jednak czasem poczucie pewnej schizofrenii, jakiegoś rozdarcia, w którym żyjemy.”

Łukasz Kos (1970)

Źródło: „Gazeta Wyborcza” Katowice, 20 października 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/slaskm.htm

O ludziach , O rzeczywostości , O czasie

„Dość rzadko się zdarza, aby kino oferowało nam coś nowego, teatr stwarza znacznie większą swobodę twórczą. Bez wątpienia dziś kino za dużo kosztuje, ważne jest, aby filmy odniosły sukces, toteż producenci wolą nie podejmować ryzyka.”

Max von Sydow (1929) aktor szwedzki

Źródło: rozmowa Pascala Merigeau, Wolność gwiazdora, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, nr 14/15, 2 kwietnia 2012.

O wolności , O sukcesie

„Agnieszka mieszkała wtedy naprzeciwko [teatru], w domu wypoczynkowym ZAiKS-u. Był to dla niej trudny okres przygnębienia po śmierci matki. Tłumacz sztuki Jacek Stanisław Buras namówił ją jednak, by przyszła na spektakl. Przyszła. I została. Potem przychodziła co wieczór. Ta sztuka otworzyła jej drzwi do naszego świata.(…) Ogromnie się cieszyła, gdy zagraniczna publiczność myślała, że to oryginalna żydowska klasyka. Nikomu by do głowy nie przyszło, że autorami jest dwójka współczesnych artystów – Osiecka i Konieczny.”

André Ochodlo (1963)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tlzt.htm

O śmierci , O sztuce , O domu , O matce

„Zająłem się fabułą, teatrem, telewizją, nie dlatego, że przestałem cenić dokument, ale ponieważ wciąż poszukuję takiej formy widowiska, w której sam mógłbym zrealizować się najpełniej.”

Tomasz Zygadło (1947–2011)

Źródło: wywiad Czesława Dondziłły, „Film” 1977, nr 72

O poszukiwaniu

„Podczas przedstawienia słychać, co najlepiej 'trafia' w widzów. Albo jest milczenie, które jest gęstym słuchaniem, albo śmiech, albo nerwowe reakcje. Widzów nie wolno traktować jako gorszych czy głupszych niż grono specjalistów. Teatr jest dla wszystkich. Jeżeli działa na poziomie emocji, będzie skuteczny, bo poza wykształceniem i pochodzeniem jesteśmy przecież skonstruowani z emocji. W teatrze nie trzeba wszystkiego rozumieć. Poprzez teatr literacki jesteśmy wprawdzie przyzwyczajeni, by odwoływać się do znaczeń, ale nie wszystkie muszą być przez widza interpretowane. A stopnie trudności tekstów dramatycznych pozostawiam teatrologom.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: „Rzeczpospolita”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/anna-augustynowicz

O wykształceniz , O śmiechu

„Decyzje podejmuję natychmiast, jak coś zaiskrzy. W teatrze i w życiu.”

Barbara Krafftówna (1928)

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 2 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dpnat.htm

O decyzjach

„Shariff przyjechał do nas ponad 20 lat temu, kiedy byłem dyrektorem teatru. Przygotowaliśmy bankiet. On natychmiast zakochał się w naszych dziewczynach. Po czym powiedział: Chętnie zagram w pana teatrze. Tylko co teraz wystawiacie? – „Moralność pani Dulskiej” – odpowiadam. – Dobra – on na to. – Ale ja jestem bardzo drogi. Biorę 5 dolarów od każdego słowa. Szybko policzyliśmy słowa, które wypowiada w sztuce Dulski. Raptem 5, razy 5 dolarów to 25. Kiedy mu to powiedzieliśmy, Omar odparł ze śmiechem: A niech was diabli.”

Stanisław Michalski (1932–2011) aktor polski

o Omarze Shariffie.

O śmiechu , O morzu

„Osobiście boję się myślenia, że cokolwiek zrobi Putin czy Miedwiediew, to „pokazucha”. Pamiętam debaty czasów Gorbaczowa z rosyjskimi emigrantami lat 80. i z elitą polskiego ruchu podziemnego. Słyszałem, że pierestrojka to „pokazucha” na użytek Zachodu. Podobnie uważała polska nomenklatura komunistyczna. Jednak czytając radzieckie gazety, odnosiłem wrażenie, że zmienia się język, a wraz z nim zmienia się rzeczywistość. Pierestrojka zaczęła się od dekoracji, ale w życiu – inaczej niż w teatrze – dekoracje w końcu zaczynają żyć własnym życiem.”

Adam Michnik (1946) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Wyznania antysowieckiego rusofila, „Gazeta Wyborcza”, 2–3 października 2010

O myślach , O wrażeniach , O rzeczywostości , O czytaniu

„Kiedy w dzieciństwie czytałam Lema, nie przyszło mi do głowy, że to twórczość bliska mężczyznom. Choć może coś w tym jest, bo nigdy nie lubiłam literatury stricte dziewczęcej. Najpierw zaczytywałam się w powieściach Szklarskiego, a potem coraz chętniej sięgałam po Lema. Zachwycał mnie nie tylko wyobraźnią, ale i bogactwem słów. Bawił się nimi jak Leśmian. Czytając Lema, można się rozsmakować w polszczyźnie. Uważam też, że jego utwory są dobrym kąskiem dla teatru, ponieważ świetnie buduje postaci swoich bohaterów.”

Maria Ciunelis (1961) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 9 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/plomil.htm

O literaturze , O czytaniu , O dzieciństwie , O bogactwie

„Jako dziesięcioletnia dziewczynka deklamując wiersz, stałam na ogromnej scenie sama, zwrócona do ogromnej widowni, która wydawała mi się całym światem. Czułam wtedy jakąś moc, jakąś magię, która wciąga mnie w ten teatr.”

Violetta Smolińska (1967)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/skrzydelkaa.htm

O świecie

„Kiedy byłam w szkole aktorskiej, nigdy nie interesował mnie film. To teatr jest miejscem, gdzie gra jest czymś organicznie naturalnym. Kiedy razem z mężem piszemy i reżyserujemy sztuki, czuję się u siebie. A kino to medium, którego wciąż do końca nie rozumiem.”

Cate Blanchett (1969) australijska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 10 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cgkd.htm

O grach

„Teatr powinien być kunsztowny. Opierać się na zespole, którego członkowie rozumieją się nawzajem. Zespole, który jest elastyczny, jest otwarty na zmianę teatralnego języka, nie tracąc przy tym takich wartości jak samoświadomość aktora i tego, jaką funkcję pełni w przedstawieniu. Aktor powinien opowiadać o tym, co najistotniejsze w ludzkim losie i to jest to, co powinno łączyć zespół ludzi, którzy tworzą teatr.”

Zbigniew Brzoza (1957) polski reżyser

Źródło: „Życie Warszawy”, 20 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/szoz.htm

O życiu , O losie , O ludziach

„Począwszy od drugiego dnia świąt do Nowego Roku będę występowała przed warszawską publicznością ze swoim recitalem w Sali Kongresowej. Będzie to recital zorganizowany w oparciu o moje amerykańskie doświadczenia z towarzyszeniem dwóch orkiestr, 20-osobowego baletu i 10-osobowego chóru. W styczniu wyjeżdżam znów na 3 miesiące do Las Vegas, gdzie będę występowała wraz z Connie Francis w znanym rewiowym teatrze „Sahara”. Podpisałam także umowę z Wytwórnią Płytową Columbia. Jako pierwsza Polka nagram w wytwórni tej polskie piosenki.”

Violetta Villas (1938–2011) polska piosenkarka

relacja z pobytu w Las Vegas (1968).

O relacjach

„Jedną z moich wad jest słaba wiara w siebie. Rzeczywiście po wielu latach pracy jako aktor postanowiłem eksternistycznie zdać egzamin reżyserski. Nie było to łatwe, ale udało się. Potrzebowałem dokumentu, który stwierdzałby moją przydatność do wykonywania tego zawodu – oczywiście zrobiłem to sam dla siebie, bo bez tego można z powodzeniem reżyserować. Wywodzę się z bardzo tradycjonalnej rodziny, w której zawsze wszystko było poukładane. Mój ojciec był profesorem zwyczajnym, który dużą wagę przywiązywał do tytułów, w pewnym sensie był megalomanem, dlatego będąc wychowankiem kogoś takiego także przywiązuję wagę do tych spraw. Potrzebny mi jest dokument również z innego powodu, bardziej praktycznego. Kiedy idę na rozmowę do dyrektora któregoś polskiego teatru i mówię, że chciałbym coś wyreżyserować dużo trudniej przychodzi mu lekceważąca postawa, którą często dyrektorzy wykazują wobec aktorów biorących się za reżyserię. Nikt mi nie powie, że jestem aktorem, a nie reżyserem – choć to sformułowanie nigdy nie pada wprost zwykle widać w oczach dyrektorów, że tak właśnie myślą.”

Mariusz Pilawski (1957)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Łódź, 23 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22275

O wierze , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„To nie jest tak, że nie grałem w serialach. Grałem. Między innymi w Glinie Władysława Pasikowskiego, ale to faktycznie zupełnie inna produkcja niż „M jak miłość”. Mało tego, otrzymywałem propozycje ogromnych ról w innych serialach. Kiedyś z nich rezygnowałem. Także ze względu na pewne zakazy. Mówiono mi, że jeśli pracuję w teatrze, nie podołam dodatkowym wyzwaniom. Dawano mi do zrozumienia, że albo to, albo to. Teraz pomyślałem, że jestem od tego, żeby panować nad sobą i wiedzieć, co jest dla mnie dobre, a co złe.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Zły, czy dobry? – wywiad z Mariuszem Bonaszewskim, 29 grudnia 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6663/Zly-czy-dobry-wywiad-z-Mariuszem-Bonaszewskim.html

O miłości , O zrozumieniu

„W teatrze można pozwolić sobie na jakieś totalne szaleństwo bez większych gwarancji, że ryzyko się opłaci – w kinie jest to zdecydowanie trudniejsze. Zbyt droga zabawka.”

Danuta Stenka (1961) aktorka polska

Źródło: Łukasz Maciejewski, Danuta Stenka: Macie ze mną problem!, film.wp.pl http://film.wp.pl/id,591,name,Danuta-Stenka,nid,102131,osoba_wywiady.html

O problemach , O szaleństwie

„(…) dla mnie bycie aktorem to ciągła droga. Stale musisz się czegoś uczyć. Oczywiście, można pracować w tym zawodzie i bez szkoły. Ale nie w teatrze – bo tam technika jednak się przydaje…”

Marcin Bosak (1979) polski aktor

Źródło: Marcin Bosak – Potwornie empatyczny http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/825/Marcin-Bosak-Potwornie-empatyczny.html

„W większości teatrów operowych na świecie repertuar zmienia się co sezon, również artystów angażuje się w związku z konkretnymi operami. A potem wszystko niejako zaczyna się od nowa. Próbując wystawić, nawet nie wszystkie, ale choćby większą liczbę scenicznych dzieł Mozarta, trzeba je specjalnie na tę okazję przygotować – zrobić to samemu, ewentualnie zaprosić liczne zespoły z innych teatrów.”

Stefan Sutkowski (1932–2017) polski muzykolog, twórca Warszawskiej Opery Kameralnej

Źródło: Alicja Hendler, Festiwal (bardzo) Mozartowski, „Rzeczpospolita”, 26 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115859.html?josso_assertion_id=9DAF5028E624D2C4

„(…) aktor żyje tak naprawdę w teatrze.(…) w filmie zawsze jestem tylko narzędziem w gromadzie innych ludzi – scenarzysty, reżysera, operatora czy montażysty. Aktor filmowy efekt swojej pracy widzi dopiero na ekranie, podczas gdy w teatrze jest zupełnie inaczej – spektakl się nie zacznie, gdy aktora nie ma na scenie.”

Tadeusz Bradecki (1955)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 1 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20225

O ludziach , O czytaniu

„Czy mam grywać w filmie stale i za wszelką cenę? Teatr całkowicie mi wystarczy. Wypełnia niemal całe moje życie. Owszem… Grywałam kiedyś często przed kamerą. Film przyniósł mi nawet sporo popularności, ale zawsze uważałam, że jest dopełnieniem mej roboty teatralnej.”

Elżbieta Barszczewska (1913–1987) polska aktorka

Źródło: „Teatr” 1981, nr 15

O życiu

„Podszedł do mnie na stacji benzynowej (…) człowiek wyglądający na mocno pogruchotanego przez życie, o dość niemiłym zapachu, z prośbą o podwiezienie. Byłem sam, trzaskał mróz, w ułamku sekundy postanowiłem pomóc. (…) nie miał grosza przy duszy ani pracy i samotnie wychowywał trójkę dzieci, które się pochorowały, i zabrakło mu 68 zł na wykupienie lekarstw. (…) wybrał się stopem, przez pół Polski, do kolegi z wojska, żeby mu pożyczył pieniądze na święta. Ten odprawił go bez niczego, o świcie. (…) Oczywiście, oddałem wędrowcowi wszystko, co miałem w portfelu, ale pomińmy to, bo przytrafiła mi się niesamowita podróż i rozmowa. Mój pasażer posługiwał się innym językiem, ale znaleźliśmy wiele wspólnych tematów. Rozmawialiśmy o Radiu Maryja, Dodzie-Elektrodzie i braku Teatru Telewizji. „Panie, zabrali mi ten Teatr Telewizji! Gdzie ja do teatru pójdę?” – mówił.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

„Ileż można tego Kevina oglądać?”. Kiedy się rozstaliśmy, uroniłem łezkę, bo takie spotkania są jak katharsis.
Źródło: Jacek Cieślak, Święta sprzedają się jak seks, „Rzeczpospolita” nr 298, dodatek „TV Magazyn”, 23 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129874.html

O życiu , O pieniądzach , O dzieciach , O seksie

„Entuzjastycznie przyjmowała wszystkie sztuki, zawsze żegnano nas owacjami. Ludzie byli spragnieni kultury, cieszyli się wolnością. Do teatru bardzo lgnęła młodzież. Pamiętam, że jeden tytuł chodził zawsze bardzo długo na afiszu, a sale zawsze były pełne.”

Wanda Bajerówna (1923–2014)

o publiczności w latach powojennych.
Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 26 października 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/maszenkai.htm

O ludziach , O młodzieży , O wolności

„Kiedy widzę po zakończonym przedstawieniu, przedstawieniu będącym wielkim bełkotem pseudoartystycznym, nafaszerowanym wulgaryzmami, obscenami i obrazoburstwem, kiedy widzę, że po takim przedstawieniu publiczność na brawach wstaje i daje aplauz, to muszę przyznać, że jestem załamana. Zastanawiam się, co widzą ci ludzie, którzy siedzą obok mnie, i co widzę ja. Czy to są dwa różne widzenia? Czy to jest inna wiedza, z którą przychodzą oni, z którą przychodzę ja? Czy po prostu oni już zostali uformowani przez teatr.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

O ludziach , O wiedzę

„Jest taka zasada w teatrze, że łatwiej jest grać osobie starszej postać dużą młodszą, czy wręcz postać dziecka niż odwrotnie, kiedy to młody aktor ma zagrać starszą osobę.”

Barbara Lubos-Święs (1971) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 16 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zczp.htm

O dzieciach

„Nie dostaję ciekawych propozycji, a w miałkich nie chcę grać. Najpierw ja zrobiłem sobie przerwę dla zdrowia psychicznego, a teraz tak się składa. Mam tylko teatr (…).(…) mam więcej czasu na muzykowanie.”

Paweł Małaszyński (1976) polski aktor

o tym, że w 2011 roku nie gra w filmach i serialach.
Źródło: Odpoczywam od filmu, „Echo Dnia” nr 62, 16 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/113146.html

O grach , O czasie

„(…) kocham teatr i nie wyobrażam sobie bez niego aktorstwa. On mnie najwięcej uczy, daje najwięcej przyjemności… To są najpiękniejsze chwile w moim zawodzie.”

Katarzyna Glinka (1977) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 18 maja 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/21431

O przyjemności , O czytaniu , Kochać się

„Mając bowiem koncepcję teatru można powoli wypracowywać indywidualną technikę, korzystając z już istniejących. Koncepcja teatru nie jest również tożsamą z linia repertuaru. Linia repertuarowa wynika z założeń artystycznych danego teatru, z nurtu, z jego twórczych poszukiwań.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: W tonacji entuzjastycznej http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7004, „Dziennik Polski” nr 27, 1 lutego 1955, s. 3–4.

O poszukiwaniu

„W gabinecie rzuciłam okiem na listę płac. Zrobiło mi się trochę głupio. Jedna z czołowych artystek teatru ma 1400 zł miesięcznie! Czy mogę wymagać od niej pełnej dyspozycyjności? Jeśli mówi się dziś o gigantycznych zarobkach aktorów, to trzeba pamiętać, że to środowisko jest wyjątkowo zróżnicowane. Są ludzie bardzo bogaci i są, czasem wśród wielkich aktorów, nędzarze, bo z zasady nie korzystają z propozycji, na których mogliby zarobić krocie. Czy słusznie? Nie wiem, ale jako dyrektor teatru muszę dbać o nich szczególnie.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 15 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aaost.htm

O ludziach , O czasie

„Ja sobie odpoczywam w teatrze. Ten zawód jest co prawda bardzo emocjonalny, ale scena to mój oswojony świat, panuję nad nim. Ale jeśli jestem bardzo zmęczona, czytam wiersze. I naprawdę mi to pomaga. Wchodzę w inny świat, zaczynam się nad czymś zastanawiać. I przestają mnie drażnić małe rzeczy, przestaję się z ich powodu wściekać. Szkoda mi na to czasu.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

Źródło: Chwile innego oddechu, „Rzeczpospolita”, 24 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26720

O prawdzie , O świecie , O czasie , O czytaniu

„(…) teatr jest od tego, żeby trochę wykańczać, a nie głaskać twórców.”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 14 sierpnia 2004

„Kształt moich rzeźb to efekt kilkuletnich poszukiwań formy, która najlepiej odpowiadałaby mojemu temperamentowi. Poszukuję w człowieku elementów pierwszych, dlatego zwracam się ku religijnym kulturom ludowym i pierwotnym – afrykańskim czy amazońskim, ale równocześnie czerpię z kultury masowej: komiksu i filmu animowanego. Rzeźba dziś zatraciła ducha, ja próbuję go wskrzesić, odnaleźć w niej emocje. Moich postaci nie traktuję tylko jako rzeźbę, to mój język, rodzaj teatru, sposób komunikowania. To bliższe szamanizmowi.”

Sylwester Ambroziak (1964) polski rzeźbiarz i rysownik

Źródło: Ewa Gorządek, Sylwester Ambroziak, culture.pl, grudzień 2010 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_ambroziak_sylwester

O poszukiwaniu

„W wojsku przeczytałem ogłoszenie o naborze do Studium Aktorskiego przy Teatrze Polskim i wystartowałem, nie myśląc o konsekwencjach tego kroku.”

Stanisław Melski (1955)

o tym, jak został aktorem.
Źródło: Gloria Artis dla Melskiego, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 3 online, 5 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108686.html#

O myślach , O myśleniu

„Teatr jest miejscem, w którym sprawdzam swoje rzeczywiste umiejętności zawodowe. Jest to również jedyne miejsce, w którym widz jest współuczestnikiem procesu tworzenia. Teatr dzisiejszy wymaga od nas zupełnej zmiany warsztatu, zmiany konwencji. W tej chwili już nie da się porozumiewać z widzem ponad tekstem czy ponad rolą. Brechtowskie 'stanie z boku' już nie funkcjonuje. Widz musi zostać przeze mnie porwany.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Przegląd Tygodniowy”, 3 grudnia 1997

„Teatr nie może pokazywać życia wprost. Jest metaforą. Nie musi nazywać. Prowokuje, drażni, rozdrapuje problem. To nie jest teatr, do którego przychodzi się mile spędzić czas. Dramat dla naszych specjalistów od Romantyzmu, Fredry czy Gombrowicza. Jakie miałby mieć znaczenie? Musimy się obudzić i zacząć jak Swinarski dotykać publiczność, która przychodząc do teatru, przeżyje sztukę jak film Spielberga. Będzie rozpamiętywać przez dwa dni.”

Krzysztof Warlikowski (1962) polski reżyser teatralny

Źródło: „Rzeczpospolita”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_swinarski_konrad

O problemach , O czasie

„W Portugalii amatorstwo i zawodowstwo są bardzo blisko siebie. W związku z tym na scenę wchodzi wiele rzeczy, które normalnie by nie weszły. Nie zawsze jest w nich jakość, ale zawsze – otwarcie na świat. Tam odkryłem teatr przez choreografię.”

Wojciech Ziemilski (1977)

Źródło: Mapa narracji Ziemilskiego, „Gazeta Wyborcza - Stołeczna” nr 23, 29 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110220.html

O świecie

Cytaty na temat teatr strona 7

Cytaty na temat teatr
strona 7