Cytaty na temat siatka (54 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

w odpowiedzi na argument dziennikarza, że hitlerowcy w czasie wojny zabijali działaczy ONR.
Źródło: rp.pl, 22 listopada 2010 http://www.rp.pl/artykul/9133,567466-Sutowski--Polskim-faszystom-zabraklo-czasu.html

O wojnie , O czasie

„W Danii wprowadzono w największym zakresie zasady flexicurity, czyli połączenia angielskiego „flexibility” (elastyczność) z „security” (bezpieczeństwo). Pracownika można błyskawicznie zwolnić, ale państwo rozpina pod nim taką siatkę go ubezpieczającą, że przez (dla nas, Polaków) niewyobrażalnie długi czas nie musi się martwić, z czego będzie żył. Poza tym państwo bardzo aktywnie szuka mu pracy. Realnej pracy, a nie takiej, że zwolniony górnik ma zająć się fryzjerstwem.”

Piotr Kuczyński (1928–2013) piłkarz polski

Źródło: Liczy się tylko pracodawca?, krytykapolityczna.pl, 25 lutego 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/felietony/20130225/liczy-sie-tylko-pracodawca

O czasie

„Bóg trzyma swą rękę jak siatkę ochronną pod cienką liną, na której całe życie tańczymy.”

Helmut Krätzl (1931)

O życiu , O Bogu

„Jedyną rzeczą, jaką wiemy, jest cel: zniszczenie potencjału siatki terrorystycznej.”

Javier Solana (1942) polityk hiszpański

Źródło: „La Vanguardia”, 21 października 2001

„Docinki pod siatką czy wyprostowany środkowy palec to stały element meczu. W lidze słyszałem też, jak środkowi mówili do rozgrywającego: „Grasz tak, że czytam cię jak książkę”. Na niektórych zawodników działa to negatywnie, denerwują się i popełniają błędy, ale są też tacy, którzy na wkurwieniu mogą zagrać lepiej. Lata gry w siatkówkę spowodowały, że wiem, do kogo podchodzić, a kogo nie drażnić.”

Krzysztof Ignaczak (1978) siatkarz polski

Źródło: wywiad, 2009 http://aves.lksdwernicki.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=79:krzysztof-ignaczak-dla-aves&catid=3:newsflash&Itemid=75

O czytaniu

„Jesteśmy jak jeden organizm. Cały czas idziemy do przodu, dążymy do zwycięstwa, obojętnie kto jest po drugiej stronie siatki.”

Bartosz Kurek (1988) siatkarz polski

o kolegach z drużyny.

O czasie

„Szkoda, że teraz nie poszedł za ciosem, a zadał praktycznie bardzo mocny cios… ale w środek siatki.”

Zdzisław Ambroziak (1944–2004) polski siatkarz i dziennikarz

„Najważniejsze, żeby regularnie zacząć trafiać do siatki, gdy już rozpocznie się walka o stawkę.”

Paweł Brożek (1983) polski piłkarz

Źródło: Bartosz Karcz, Wywiad z Brożkiem dla „Gazety Krakowskiej”, 2 lutego 2009 http://www.pilkarskiefakty.pl/news/wywiad-z-brozkiem-dla-gazety-krakowskiej.,7804.html

O walce

„Przestrzeń Niedyskretna to otaczająca nas przestrzeń rzeczywista po zdjęciu z niej siatki normalności, tożsamości i realności jej poszczególnych elementów.”

Andrzej Bielawski (1949)

o swojej wystawie cyklu graficznego Przestrzenie niedyskretne, Kraków 1974.
Źródło: Karol Sienkiewicz, Andrzej Bielawski, culture.pl, grudzień 2007 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_bielawski_andrzej

„a ludzie lubią snuć
historie o takiej rybce
jak kruche nie jest w Polsce nic
powtórka na żywo
z dnia na dzień nakładka
siatki zmarszczek na skórę
moda wzięła górę
dobranoc pchły na noc”

Marcus Slease (1974)

Tom Hello Tiny Bird Brain (2011)
Źródło: Przeszkadzasz, tłum. Adam Zdrodowski

O ludziach , O historii , O górach , O modzie

„Mecz, ta gra oczami od siatki do siatki.”

Piotr Müldner-Nieckowski (1946)

Za kobietą tren (2001)

O grach

„Polski wywiad jest dobry. Ma swoje sposoby, ale więcej pani nie powiem, bo my jego pracowników nie pytamy, jak to robią. Jeśli chcą, to mówią sami, chyba że nie pozwalają na to zasady. Wojsko korzysta z ich pomocy, istnieje pewnego rodzaju współpraca. Mają szerokie kontakty, właściwie siatki kontaktów, potrafią zebrać tajne informacje lub je wykupić, jeśli trzeba. W każdym razie - wątek tego człowieka nie jest wyssany z palca, ta praca mniej więcej tak wygląda w rzeczywistości.”

Grzegorz Kaliciak (1973) polski pułkownik

Źródło: Karolina Przewrocka, Kali z Karbali. Opowieść dowódcy oddziału, który obronił City Hall http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,138262,18744453,kali-z-karbali-opowiesc-dowodcy-oddzialu-ktory-obronil-city.html#TRwknd, weekend.gazeta.pl

O rzeczywostości , O pomocy , O współpracy

„Ładny jest początek każdej wojny: orkiestra,
Czyste mundury, uderzenia obcasów o bruk
Jak bicie serca,
Które wtłacza w siatkę żył
Mocną krew narodu,
Błyszczą oczy
I karabiny, a w duszy lekkość,
Jaką ma spadający jastrząb (…).”

Kornelijus Platelis (1951)

Źródło: Początek wojny, tłum. Zuzanna Mrozikowa

O wojnie , O duszy , Serce

„Obluzowały się przytrzymywacze siatki.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Komentarze z mistrzostw świata w piłce nożnej Francja ’98

„Nasza miłość była dla mnie nicią, dzięki której udało mi się przejść przez labirynt życia; siatką rozciągniętą pod chodzącym po linie człowiekiem, jedyną rzeczą w tym moim dziwnym życiu, której mogłem zaufać. Dziś wieczór czuję, że moja miłość do Ciebie jest mocniejsza niż ja sam, pozostanie tu po mnie i otuli Cię jak miękki pled.”

Audrey Niffenegger (1963)

Żona podróżnika w czasie

O miłości , O zaufaniu

„Filmujemy przypadek – a przypadku nie można pokazać, filmując przypadkowo. Rzeczywistość musi być pod całkowitą kontrolą, żeby przypadek mógł się objawić. Zbudowaliśmy więc misterną siatkę skojarzeń, opartą na innej zasadzie niż to bywa w kinie. Zwykle bowiem pewne szczegóły pojawiają się, żeby zapowiedzieć coś, co dopiero się stanie. Tu – na odwrót. W kolejnych scenach okazuje się, że pewne elementy scen poprzednich już miały znaczenie. Że rozstrzygnięcie już zapadło, a kolejne, przypadkowe zdarzenia wypełniają tylko gotowy plan.”

Piotr Sobociński (1958–2001) polski operator filmowy

o pracy nad filmem Trzy kolory: Czerwony.
Źródło: wywiad Tadeusza Sobolewskiego, „Kino”, nr 9/1993

O rzeczywostości

„Czasem mi się wydaję, że mam narzuconą na łeb wielką siatkę na motyle.”

Jerzy Pilch (1952) polski pisarz, publicysta, scenarzysta

Moje pierwsze samobójstwo

O czasie

„Mózg jak Ferrari, lecz ciało jak Atari,
w duchu husarii, sto na raz postaw,
wybacz mi, moja głowa to niezbyt prosta
przeplatana siatka stupasmowych myśli autostrad.”

L.U.C (1981) polski raper

Źródło: O półobrocie Czaka, czyli o przyczynie pędu

O myślach , O myśleniu

„Całe szczęście, że Arek Gołaś idzie pod siatkę a nie na zagrywkę, on bardzo dobrze tylko atakuje i blokuje.”

Zdzisław Ambroziak (1944–2004) polski siatkarz i dziennikarz

O szczęściu

„Gol, a nie, to tylko boczna siatka.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

„(…) opowieść o granicach, zarówno tych fizycznych i namacalnych, jak i tych nieuchwytnych, które konstruujemy w naszych głowach, żeby zbudować sobie zwodnicze poczucie porządku i kontroli nad rzeczywistością. Przeszłość – przyszłość, realne – nierealne, kobieta – mężczyzna, człowiek – zwierzę, sen – jawa, jeden kraj – drugi kraj, jeden język – drugi język. Biegunowość tych kategorii tworzy prostą siatkę, która pozwala nam czuć się bezpiecznie – mamy wrażenie, że rozumiemy świat. Jednak to, co najciekawsze, to, co najbardziej żywe i prawdziwe, dzieje się zawsze gdzieś pomiędzy, na nieskończenie wielkim pograniczu.”

Olga Tokarczuk książka Moment niedźwiedzia

Moment niedźwiedzia
Źródło: s. 135

O kobietach , O świecie , O wrażeniach , O rzeczywostości

„Ależ… ech no przecież było widać, że Andrzej nie chciał ryzykować z tej zagrywki, trafił w siatkę, a to jest siatkarski grzech śmiertelny, inaczej brak logiki.”

Zdzisław Ambroziak (1944–2004) polski siatkarz i dziennikarz

„z siatki słów
ja ryba
z wyboru natury niema
wyskoczę tylko
w słowo”

Aleksandra Olędzka-Frybesowa (1923–2012)

Źródło: słowo, „Dekada Literacka” 1996, nr 9 (121)

O naturze , O rybach

„Cisza – niekiedy tylko pająk siatką wzruszy,
Lub przed oknem topolę wietrzyk pomuskuje;
Och! jak lekko oddychać, słodko marzyć duszy –
Tu mi gwar, tu mi uśmiech myśli nie krępuje.”

Cyprian Kamil Norwid (1821–1883) polski poeta, dramatopisarz, prozaik, artysta plastyk

Źródło: Samotność

O uśmiechu , O duszy , O myślach , O samotności

„Szczęście siedzi na siatce okrakiem.”

Zdzisław Ambroziak (1944–2004) polski siatkarz i dziennikarz

O szczęściu

„W końcu nadszedł dzień rozdania świadectw. Odbył się z tej okazji bal w sali gimnastycznej dziewczyn. (…) Stanąłem w ciemnościach, zajrzałem przez okno zasłonięte siatką i dopiero się zdziwiłem. Dziewczyny wyglądały bardzo dorośle, po prostu prześlicznie. Miały na sobie długie suknie i wszystkie były piękne. Ledwo je poznałem. Chłopcy w smokingach też wyglądali ekstra. Tańczyli wyprostowani, każdy z dziewczyną w objęciach, i wtulali twarze we włosy partnerek. (…) Partnerzy rozmawiali bez żadnego skrępowania. Wszystko odbywało się normalnie i kulturalnie. Gdzie oni się nauczyli rozmawiać i tańczyć? Nie umiałem ani jednego, ani drugiego. Każdy człowiek umiał coś, czego ja nie potrafiłem. Dziewczyny były ładne, chłopcy przystojni. Bałbym się choćby spojrzeć na którąś z tamtych dziewczyn, a co dopiero być z nią blisko. Nie było mowy, żebym popatrzył dziewczynie w oczy albo zatańczył.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Z szynką raz!

O dziewczynach

„Państwowi urzędnicy nie mają prawa reglamentować narodowości śląskiej i fałszować rzeczywistości, nakładając na nią siatkę sztywnych pojęć. Sam zadeklarowałem narodowość śląską w spisie powszechnym i zadeklaruję w kolejnym.”

Jerzy Gorzelik (1971)

Źródło: Ruch Autonomii Śląska zaskakuje, „Rzeczpospolita”, 23 listopada 2010 http://www.rp.pl/artykul/568286.html

O rzeczywostości

„Biały kolor mleka wapiennego gdzieniegdzie poobłaził już ze ścian chałupy, prześwitywała tam żółta glina, którą kiedyś obrzucił plecione z chrustu i gałęzi ściany. Była to ta sama glina co na podwórku, na którym od dawna nie było już ani jednej kozy i z którego kolejne jesienie zmyły zielonkawą barwę nawozu. Wyżej ta sama żółtawa glina przecinała pastwisko strzępiastym wąwozem, który przecisnąwszy się pod siatką otaczającą rezerwat znikał w buczynie, by czekać na deszcz, zawsze zaskakujący w tej suchej okolicy.”

Bojan Biołczew (1942)

Garnczek fasoli

O kolorach , O czekaniu , Jesień

„Byłem bardzo stremowany przed meczem. Gdyby wtedy piłka wpadła do siatki, to byłby debiut marzenie. Może uda się trafić do siatki w środę. Myślę, że ogólnie nie było źle, choć mogło być też lepiej, bo przecież przegraliśmy, ale przed nami jeszcze rewanż w Poznaniu. To nie było przecież łatwe spotkanie. Nie miałem wcześniej na koncie nawet jednego meczu w Ekstraklasie, a tu miałem walczyć o Ligę Mistrzów.”

Kamil Drygas (1991) piłkarz polski

o swoim debiucie w spotkaniu ze Spartą Praga.
Źródło: Futbol News http://www.futbolnews.pl/informacje/flesz-news/art,8423,kamil-drygas-bylem-stremowany-przed-meczem.html

O myślach , O myśleniu

„Podróże potwierdziły to, w co wierzyłem już wcześniej. Że ludzie są fajni. I uczciwi. Ot, choćby taki Wietnamczyk. Sprzedawałem mu papierosy kupione wcześniej w Indiach. Płacił w dongach, banknotów była cała siatka. Mogłem je przeliczyć dopiero po powrocie do hotelu. Zgadzało się co do grosza.”

Lech Woszczerowicz (1940) polski ekonomista i polityk

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 5 czerwca 2006

O ludziach

„Wielka miłość to nic innego jak taniec amatorów na linie bez drążka i siatki.”

Peter Altenberg (1859–1919)

O miłości , O tańcu

„Piętnastoletnia Jo była bardzo wysoka, chuda i smagła i przypominała źrebię, gdyż zdawało się, że nigdy nie wiedziała, co zrobić ze swoimi długimi kończynami, które wciąż jej zawadzały. Miała zdecydowane usta, komiczny nos i bystre szare oczy, które wydawały się wszystko dostrzegać i były kolejno to groźne, to wesołe, to znów zamyślone. Długie, gęste włosy były jedynym atutem jej urody, ale zazwyczaj upychała je w siatkę, żeby jej nie przeszkadzały. Jo miała okrągłe ramiona, duże stopy i ręce, rozwichrzone stroje i skrępowany wygląd dziewczyny, która gwałtownie zmieniała się w kobietę i nie lubiła tego.”

Louisa May Alcott książka Małe kobietki

Małe kobietki

O kobietach , O dziewczynach , O wyglądzie

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Miał tam Paweł Zagumny powtórkę z gimnastyki… Złożył się szybko pod siatką.”

Jacek Laskowski (1967)

Wpadki komentatorskie

„Sceny wyprowadzania Żydów z getta były ciężkie. Były bardzo realne. Nie wiem, kim byli chłopcy, którzy wcielali się w Niemców, ale byli przerażająco wczuci w swoje role. Pamiętam, że gdy to kręciliśmy, pojawiła się starsza pani, myślę, że około osiemdziesiątki, była w płaszczu i niosła siatki z zakupami, i gdy patrzyła na te sceny, miała łzy w oczach. To było rzeczywiście trudne i poruszające. Wiesz, to jest sztuka imitująca życie, imitujące sztukę, która imituje życie. Jako aktor czasem łapiesz się na tym, że tracisz orientację, czy coś jest naprawdę, czy jest snem.”

Cary Elwes (1962) aktor brytyjski

o realizacji filmu Jan Paweł II.
Źródło: Maciej Gil, „Zagrałem najlepiej jak potrafiłem i papież o tym wie”. Jon Voight i Cary Elwes specjalnie dla nas, Stopklatka.pl, 3 marca 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=30174

O życiu , O sztuce , O myślach , O snach

„W siatce trzepoce
aniołek natchnienia.
Zanim (…)
moc objawi
odprawiania cudów,
uschnie na szpilce
jak zwyczajny motyl.”

Jerzy Hordyński (1919–1998) poeta polski

Źródło: Anioł

O aniołach

„W listopadzie zeszłego roku wraz z Amerykanami skupiliśmy się na brutalności, z jaką traktują kobiety terroryści z siatki al-Kaidy i reżim talibów. Dziś nadal mówimy o kobietach i dzieciach, zwłaszcza dziewczynkach, którym przez lata odmawiano podstawowych praw do opieki zdrowotnej i edukacji.”

Laura Bush (1946) żona 43. prezydenta USA

podczas przemowy w Ronald Reagan Building w Waszyngtonie w styczniu 2002.
Źródło: John B. Roberts II, Ranking pierwszych dam, op. cit., s. 303.

O kobietach , O dzieciach

„Okno w jej pokoju w Hermitage’u było uchylone i słyszałem regularny stukot piłeczek tenisowych, dalekie okrzyki graczy. Skoro wciąż jeszcze istnieli sympatyczni, podnoszący na duchu głupcy, którzy, ubrani w białe stroje, przerzucali piłki nad siatką, znaczyło to, że ziemia nadal się kręci i że mamy przed sobą jeszcze kilka godzin wytchnienia.”

Patrick Modiano (1945) francuski pisarz

Willa „Triste”
Źródło: rozdział 3

O pokoju

„Wykupię sobie złoty pakiet w prywatnej przychodni, dzieci poślę do prywatnej szkoły, bo rejonowa jest okropna, nie wsiądę do publicznej komunikacji, tylko do własnego auta, i na emeryturę też sobie odłożę sam. To jest ułuda, to nie działa. Bo ten pachnący prywatny szpital, gdy stanie się coś poważnego, to i tak zawiezie pana do publicznej izby przyjęć. Tak samo prywatne OFE – jeśli straci pan etat i będzie harować na śmieciówce, to nie wypłacą panu emerytury. Potrzebujemy społeczeństwa. A ci, którym się noga powinie, powinni spadać na siatkę bezpieczeństwa rozwiniętą przez bliźnich.”

Leokadia Oręziak (1954)

Źródło: Grzegorz Sroczyński, Myślisz, że sam sobie poradzisz?, wyborcza.pl, 2 sierpnia 2013 http://wyborcza.pl/magazyn/1,133673,14380111,Myslisz__ze_sam_sobie_poradzisz_.html

O dzieciach , O komunikacji , O myślach , O stracie

„Zostałem aresztowany. Wieszali mnie na „papuzim drążku”, aplikowali elektrowstrząsy. Dałem za wygraną. Wymyśliłem, że na wiadukcie Santa Efigenia jest skrytka naszej siatki. Gdy mnie tam zaprowadzili, rzuciłem się w dół.
Ale niedane mi było. Sznur, którym miałem związane ręce, zaczepił o balustradę.
Po tygodniu byłem wolny, towarzysze dali komu trzeba łapówkę. Wróciłem do działania. Pewnych rzeczy się po prostu nie akceptuje. To kwestia godności. (…) W 1970 r. znów mnie uwięzili. Nie przeżyłbym, ale zostałem – w grupie czterdziestu politycznych – wymieniony na ambasadora RFN, którego uprowadzili partyzanci. Wylądowaliśmy w Algierze. Bez butów, z oparzeniami od elektrowstrząsów. Filmowały nas telewizje całego świata.”

Ladislau Dowbor (1941)

Źródło: rozmowa Alicji i Piotra Pacewiczów, Szalony świat wymyka się z rąk, „Gazeta Wyborcza”, 11–12 sierpnia 2012.

O świecie , O butach

„Dlaczego twierdzę, że w Marcu [1968] szło o „zbrodnię na zamówienie”, jak w powieściach Agathy Christie? Gdyż przyczyną główną tej niesłychanej sprawy była potrzeba stworzenia w Polsce atmosfery takiego zamętu, który, w ramach wymuszonej emigracji ludności pochodzenia żydowskiego, pozwalał na szmuglowanie za granicę – Izrael stanowił tylko etap podróży w takich wypadkach, jeśli nie była możliwa emigracja wprost do kraju docelowego na Zachodzie – nowych rezydentów radzieckiej siatki szpiegowskiej, co było konieczne dla Związku Radzieckiego wobec „spalenia się” jego starej siatki. To była główna przyczyna tego tornado.”

Adam Schaff (1913–2006) filozof polski

Źródło: Książka dla mojej żony (2001)

O książkach

„—Numer jeden — rzekł Siemion, wyciągając z plastykowej siatki z reklamą jogurtu „Danone-Kids" butelkę wódki.
— Smirnowka.
—Rekomendujesz? — spytałem ze zwątpieniem. Nie uważam się za specjalistę od wódek.
—Już ją dwieście lat piję. A przedtem była znacznie gorsza, możesz mi wierzyć.
Zaraz pojawiły się dwie szklanki z rżniętego szkła, dwulitrowy słoik, gdzie pod zaklepaną metalową pokrywką znajdowały się ściśnięte maleńkie ogóreczki, duża torba z kiszoną kapustą.
—A popitka? — spytałem.
—Wódki się nie popija, chłopcze — pokiwał głową Siemion. — Popija się podróbki.”

Siergiej Łukjanienko książka Nocny Patrol

Night Watch

O piciu

„-Chcę wpłacić pieniądze. Jestem z Variétés.
-Chwileczkę – odparł urzędnik i błyskawicznie zastawił siatką otwór w szybie.
„Dziwne!”… - pomyślał księgowy. Miał powody do zdziwienia. Coś takiego spotykało go po raz pierwszy w życiu. Każdy wie, jak trudno jest podjąć pieniądze, wtedy zawsze mogą się wyłonić jakieś trudności. Ale księgowemu w jego trzydziestoletniej praktyce ani razu nie zdarzyło się jeszcze, żeby ktoś, wszystko jedno, czy to osoba prywatna, czy prawna, stwarzał kłopoty, kiedy mu się daje pieniądze.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O pieniądzach

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły

O życiu , O dzieciach , O uśmiechu , O butach

„Kiedy w latach 50. pojawił się samochód jako dobro masowe, wszystko zostało mu podporządkowane. Pewnie już wszyscy słyszeli, że skopiowaliśmy to myślenie o przyszłości z USA. Ale już nie wszyscy, że w samych Stanach mieli niesamowite siatki tramwajowe. Popatrz na St. Louis! Jak im to powiedziałem, nie uwierzyli, więc kazałem im iść do biblioteki, żeby nauczyli się historii swojego miasta. Wyobraź sobie, że 100 lat temu 20 proc. mieszkańców Los Angeles jeździło rowerami codziennie!”

Mikael Colville-Andersen (1968)

Źródło: rozmowa Aleksandry Gurgul, Rower to lekarstwo na wszystko, a na hulajnogach jeżdżą leniwi milenialsi. „Chrzanić opornych, poprawiamy jakość ich życia” http://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,25020968,rower-to-lekarstwo-na-wszystko-a-na-hulajnogach-jezdza.html, wyborcza.pl, 27 lipca 2019.

O losie , O samochodach , O myślach , O myśleniu

„Nie przyznaję się, co zrobiłem pod siatką, bo nie taka jest moja rola. Jeżeli sędzia odgwiżdże mój błąd, podnoszę rękę i tyle. Nie będę sędziował za arbitra. Przyznawanie się do błędów to nie nasza rola. Nie za to nam płacą.”

Michał Kubiak (1988) polski siatkarz

Źródło: Oszukiwanie to część gry, przegladsportowy.pl, 10 stycznia 2013 http://plusliga.przegladsportowy.pl/Siatkowka-Jastrzebski-Wegiel-Michal-Kubiak-o-PlusLidze,artykul,155644,2,904.html

O błędach