Cytaty na temat ocierać (37 cytatów)

„A gdy serce twe przytłoczy
myśl, że żyć nie warto,
z łez ocieraj cudze oczy,
chociaż twoich nie otarto”

Maria Konopnicka (1842–1910) polska pisarka, nowelistka, pisarka literatury dziecięcej, tłumaczka, publicystka i krytyk, działaczka niep…

O myślach , O myśleniu , Serce

„Niech nie nadejdzie dzień, gdy przejdziemy ulicą, jeden mimo drugiego, nie spojrzawszy na siebie, ocierając się łokciami jak dwaj spieszni przechodnie.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Wszystko jest poezja. Opowieść-rzeka (1975)

„Nie da się oddać całej prawdy w tych pieśniach [Schuberta], nie ocierając się o odwagę pójścia w najgłębsze emocje. Często, wręcz podświadomie, bronimy się przed obnażaniem duszy; obnażanie ciała jest łatwiejsze, trwa raptem chwilę. W duszy natomiast mamy kawałek naszej prywatności, do którego bronimy innym dostępu. A Schubert tymi pieśniami każe nam wpuścić innych; całkowicie się przed nimi odsłonić. I może dlatego jest to tak trudne.”

Andrzej Biegun (1955)

Źródło: Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz, Jeszcze nie jest za późno, „Dziennik Polski”, 11 lutego 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/27042

O duszy , O czytaniu

„Wszystko działo się na tle toksycznego układu między mediami, politykami a policją. Świadczy o tym fakt, że podali się do dymisji najwyżej postawieni ludzie w Scotland Yardzie – kojarzącym się z nieskazitelną instytucją zaufania publicznego, która perfekcyjnie działa. Afera pokazała, że londyńska policja nie tylko nie spełnia standardów, ale ociera się o korupcję i dyletanctwo. (…) Dopóki to dotyczyło celebrytów, polityków to nie było jeszcze takie bulwersujące. Ale jak się okazało, że reporterzy dokonywali manipulacji w komórce nieżyjącej dziewczynki, to opinia publiczna nie mogła tego zaakceptować.”

Jacek Mojkowski (1954–2015)

Źródło: Mojkowski: afera Murdocha to przestroga , PAP, 20 lipca 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,9980682,Mojkowski__afera_Murdocha_to_przestroga.html

O ludziach , O zaufaniu

„Odeszła moja młodość
Gdzieś za góry, lasy
A może to ja odszedłem
Gubiąc po drodze
Lata i wspomnienia
I dotarłem
Do takiej krainy
Gdzie nie straszne
Lata pozostawione
Ani zaschnięte róże
W staroświeckim wazonie
Ocierałem się o czas
Jak o płot przy drodze
Teraz patrzę
Na jego resztki
W połowie spróchniałe
l czekam
Aż wicher czasu
Powali mnie
Wraz z nim”

Józef Wawroń (1928–2017) polski poeta

Źródło: Pożegnanie, „Sekrety ŻAR-” 2005, nr 4 http://www.pzn-mazowsze.org.pl/kultura/klub_zar/sekret11/sek_11.html#poezja

O odejściu , O czasie , O czekaniu , O pożegnaniu

„Dzisiejsze tańce, wyjąwszy może niektóre, jak tango, mają w sobie coś z lubieżnego ocierania się prymitywnych mieszkańców Czarnego Lądu, ale estetyki ruchu trudno się w nich dopatrzeć.”

Artur Górski (polityk) (1970–2016) polski politolog, polityk

o tańcach nowoczesnych.
Źródło: politbiuro.pl http://politbiuro.pl/politbiuro/1,85401,6316854,Kto_to_powiedzial_.html, 25 lutego 2009

O tańcu

„Rekordowy tłum. Nawet podczas „Gay Pride” nie było takiego tłoku na głównej ulicy. Wtedy też cały dzień zamknięta dla ruchu samochodowego była Laugavegur. Też chodziło się slalomem. Gdyby wyciąć wszystkich, sprawić, żeby stali się niewidzialni wszyscy oprócz jednego, losowo wybranego człowieka, i patrzeć na jego ruchy – byłoby to jak spacer pijaka. Wszyscy byli kompletnie nawaleni, ja chyba nigdy wcześniej tak nawalony nie byłem, chociaż zupełnie trzeźwy byłem. Ale to, co działo się na Laugavegur podczas „Culture Night” było prawie zabójcze. Sprasowani ludzie, zero przestrzeni. Powietrze duszne i ciepłe od oddechów. Żeby tylko znaleźć kolejnych trzydzieści centymetrów na asfalcie, postawić tam nogę, przeczekać chwilę, wypuścić drugą nogę do przodu, choćby w bok, gdziekolwiek, i na następnych, cudem znalezionych trzydziestu centymetrach ją postawić. Ubrania zdarte od ocierania się o przechodniów. Chcę krzyczeć, chcę wyć, umieram, a oni się cieszą, a oni dobrze się bawią.”

Mirosław Gabryś (1973)

Islandzkie zabawki
Źródło: Islandzkie zabawki, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2010

O ludziach

„Odkąd człowiek myśli i odkąd umie swe myśli wypowiadać i pismem utrwalać, czuje, że ociera się nieustannie o tajemnice, niezbadane dla jego grubych i niedoskonałych zmysłów i stara się wysiłkami inteligencji uzupełnić bezsilność swoich organów. Kiedy ta inteligencja pozostawała jeszcze w stanie pierwotnym, obcowanie człowieka z fenomenami niewidzialnego świata przybierało formy banalnych okropieństw. Stąd wzięła początek ludowa wiara w rzeczy nadnaturalne, legendy o duszach pokutujących, o wróżkach, gnomach, straszydłach itp.”

Guy de Maupassant (1850–1893)

Źródło: Horla http://www.polona.pl/dlibra/docmetadata?id=4342, wyd. W. Zukerkandel, Lwów, s. 18, tłum. Zygmunt Niedźwiecki.

O tajemnicy , O wierze , O duszy , O inteligencji

„Kiedyś po jednym z przedstawień – komedii – cudowną rzeczą było dla mnie iść za parą, która płakała ze śmiechu i przeżywała ten spektakl w dalszym ciągu. W drodze na parking kobieta wciąż ocierała chusteczką łzy rozbawienia. To była dla mnie najlepsza recenzja.”

Magdalena Walach (1976) polska aktorka

Źródło: „Niczego bym nie zmieniła” – wywiad z Magdą Walach, 15 marca 2011 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6861/Niczego-bym-nie-zmienila-wywiad-z-Magda-Walach.html

O kobietach , O śmiechu , O płaczu , O łzach

„Trudno nie odwzajemnić pocałunku, gdy zajmuje się tobą mistrz sztuki całowania. (…) Nie miałam do siebie pretensji. Wierzcie mi, taki wpływ ma na człowieka bliskość śmierci. Ocierasz się o śmierć i natychmiast pragniesz potwierdzić fakt, że żyjesz.”

Charlaine Harris (1951)

U martwych w Dallas (2000)

O śmierci

„Jestem osobą smutno-wesołą. Momentami nawet ocieram się o szczęście! Jestem wdzięczna losowi za swoje życie. Chyba nie chciałabym się z nikim zamienić.”

Magda Umer (1949) piosenkarka polska, aktorka, reżyser

Źródło: Bohdan Gadomski, Momentami ocieram się o szczęście, „Angora” nr 10, 6 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/116618.html

O życiu , O szczęściu

„Jeżeli gra się bardzo dużo, w wielu sztukach, to skromnie da się żyć. A jeżeli aktorzy nie mają filmu, telewizji, estrady, w teatrze grają rzadko, to ocierają się o granicę wegetacji. Pensje w teatrze są kiepskie.”

Marian Opania (1943) aktor polski

Źródło: Rozmowa z Marianem Opanią, wisla.naszemiasto.pl, 5 maja 2005 http://wisla.naszemiasto.pl/archiwum/900900,rozmowa-z-marianem-opania,id,t.html

O grach

„Solidarnościowi partnerzy władzy komunistycznej w parciu i przygotowaniach do Okrągłego Stołu niebezpiecznie ocierali się o zdradę pozostających w podziemiu kolegów, o zdradę niepodległościowych ideałów i solidarnościowych marzeń.”

Kornel Morawiecki (1941–2019) działacz opozycji w PRL

Źródło: Dlaczego przewróciłem okrągły stolik, rp.pl, 5 lutego 2009 http://www.rp.pl/artykul/9157,258725_Morawiecki__Dlaczego_przewrocilem_okragly_stolik.html

O zdradzie

„Och, to była męka, przestrach i rozkosz, przechadzanie się wśród ludzkich stad, o które mogłem tylko się ocierać. Byłem potworem. Zatłoczone lotniska stały mi się piekłem, rozległymi dekoracjami jakiegoś egzystencjalnego dramatu.”

Anne Rice książka Posiadłość Blackwood

Posiadłość Blackwood

O piekle

„W Polsce można bezkarnie profanować Pismo Święte, drzeć je na strzępy, palić jego kartki czy wykrzykiwać, że Kościół katolicki jest największą sektą. A najlepszym tego przykładem jest brak wyroku w sprawie Nergala, który na swoim koncercie ewidentnie obraził chrześcijan, a którego wziął w obronę polski sąd. Ten absurdalny – nie ma co ukrywać – wyrok jest najlepszym dowodem, jak bardzo zmienia się sytuacja w Polsce. Jeszcze jakiś czas temu media – prawdopodobnie z wyjątkiem skrajnie antychrześcijańskich „Faktów i mitów” i „Gazety Wyborczej” – przyjęłyby taką decyzję sądu z oburzeniem. Nikt normalnie myślący nie może mieć wątpliwości, że zniszczenie przez Adama Darskiego Pisma Świętego nie było zwyczajną prowokacją artystyczną, a ukaranie go za to nie byłoby „wyznaczaniem granic sztuce” (co próbował nam wmówić sędzia). Celem Nergala było sprofanowanie Słowa Bożego do człowieka, było bluźnierstwo. I opowiadanie teraz, że to wszystko to tylko sztuka, ociera się o absurd.”

Tomasz Terlikowski (1974) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Chronić uczucia to nie chronić niczego!, „Gazeta Polska”, 24 sierpnia 2011

O sztuce , O emocjach , O decyzjach , O czasie

„Zawsze było dla mnie jasne, że alpinizm jest sportem bardzo niebezpiecznym. Akceptowałem zasadniczy element tej gry, czyli ryzyko. Bez niego wspinanie niewiele różniłoby się od setek innych błahych rozrywek. Podniecające było ocieranie się o tajemnicę śmierci, balansowanie na granicy życia i ukradkowe spoglądanie poza tę granicę. Mocno wierzyłem, że wspinanie nie jest wspaniałą aktywnością, nie pomimo tkwiących w nim niebezpieczeństw, lecz - przeciwnie - z ich powodu.”

Jon Krakauer (1954) Amerykański pisarz i dziennikarz

Wszystko za Everest
Źródło: s. 357

O śmierci , O tajemnicy , O sporcie

„Mam słabość do kultur pierwotnych. Są tak miło jednoznaczne, wzruszające, bronią swojej tożsamości do skutku, czyli dopóki nie przegrają. Wymachują rozmaitymi totemami, co jest bardzo widowiskowe. Tam, gdzie estetyka spod krzyża ściera się z campem, sama campem się staje. I jest to kicz, który naprawdę ociera się o transgresję, parodiując sam siebie. Dopóki Tusk ze Schetyną skręcają się ze śmiechu na widok pedała, niech to robią z krzyżem i niechmidopomogami.”

Kinga Dunin (1954) polska publicystka, socjolog kultury, krytyk literacki

Źródło: Tak im dopomóż…, krytykapolityczna.pl, 16 listopada 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Dunin/Takimdopomoz/menuid-68.html

O śmiechu

„Kiedyś żyłem nerwowo, czasami ocierałem się o histerię. Brakowało mi dystansu. Nie potrafiłem sobie poradzić ze sprawami prywatnymi. Byłem niedojrzały także zawodowo. Ale nie uważam tego czasu za stracony. Z drugiej strony, miałem wtedy inny rodzaj energii, byłem młodszy, szerzej patrzyłem na życie. Dzisiaj ten horyzont się zawęził, ale za to stał się ostrzejszy.”

Piotr Polk (1962) polski aktor

Źródło: Wywiad „Gala” http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/artykul/piotr-polk-obiecuje-show.html

O życiu , O czasie

„To jest droga. Bardzo długa droga. Człowiek idzie tą, drogą, idzie, idzie i nie widać końca tej wędrówki. Człowiek patrzy przed siebie i widzi tylko horyzont. Zaczarowany horyzont, nie można oczu od niego oderwać, horyzont nigdy nie znika. Więc drogą szedł człowiek w szarym ubraniu, w czarnym kapeluszu. Szedł, szedł, szedł i szedł. Od czasu do czasu ocierał białą chustką jeszcze bielszą twarz. Bardzo bladą twarz, podobną do twarzy pierrota. Duże buty człapały. Człowiek szedł, człap, człap, człap, co chwila podnosił głowę i patrzył w górę. Po niebie sunęły brunatne chmury, ani odrobiny słońca, ani skrawka błękitu. A człowiek, który kroczył drogą, tęsknił za błękitem.”

Czesław Chruszczewski (1922–1982)

Źródło: Dawid i Goliat

O butach , O górach , O czasie

„Czy nigdy nie będę szczęśliwy? Co mam zrobić, żeby być? – Chciał sobie przypomnieć, czy kiedyś już w życiu odczuwał prawdziwą radość. Stanęły mu przed oczami zapomniane fragmenty przeszłości: bardzo wczesny chłodny poranek, słońce wstaje zza gór, po błotnistej drodze skaczą małe szare ptaszki. Nie miał wtedy żadnego specjalnego powodu do radości, ale ją czuł.
Albo to: wieczór, koń o lśniącej sierści ociera swą piękną szyję o płot, słychać nawoływanie przepiórek, gdzieś, skądś kapie woda. Aż zaczął szybciej oddychać w podnieceniu, kiedy sobie to przypomniał.
I jeszcze: jedzie starym wozem drabiniastym ze swoją kuzynką. Była starsza od niego, nie pamięta, jak wyglądała. Koń spłoszył się i szarpnął, ona upadła na niego i podnosząc się oparła rękę na jego nodze. Ogarnęła go rozkosz, czuł ją w brzuchu, uderzyła mu do głowy, aż do mózgu, aż do bólu.
I to: jest o północy w wielkiej ciemnej katedrze, ostry barbarzyński zapach żywicy kręci mu w nosie. Trzyma w ręku małą świeczkę przewiązaną białą jedwabną kokardą. Senny szmer odprawianej przed wielkim ołtarzem mszy nadpływa z oddali i usypia go słodko.
Mięśnie Juana rozluźniły się. Zasypiał na słomie w opuszczonej stodole. Nieśmiałe myszy wyczuły, że śpi, wyszły spod słomy, zaczęły się bawić i krzątać, i deszcz poszeptywał cicho na dachu”

John Steinbeck książka Zagubiony autobus

Autobus do San Juan

O wodzie , O słońcu , O przeszłości , Koń

„Lubię grać, bo jestem aktorką, występuję od dziecka, to moje powołanie. Ale mówić o Wysockim, w dodatku publicznie, jest mi nadal trudno. Ile razy na próbach ocierałam łzy – wiem tylko ja i może jeszcze muzycy.”

Marina Vlady (1938) francuska aktorka pochodzenia rosyjskiego

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 17 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pwrm.htm

O dzieciach , O łzach

„Obejrzyj. Nie patrz na dzieci. Jasne, są straszne i będziesz się zastanawiał, co to za mutanty. Popatrz na rodziców. Właściwie na mamę, bo taty prawie nie ma w tych programach. Widzisz zabieganą, zaniedbaną kobietę, która już nie wytrzymuje? Chodzi w porozciąganym podkoszulku, ma trzydzieści kilogramów nadwagi. Jedne wrzeszczą na dzieci i narzekają, że nie mogą. Inne już się poddały. Dzieci na nie plują i je kopią, a one ocierają ślinę i proszą: „Bądź grzeczny”. (…) Niania cierpliwie obserwuje rozwój sytuacji. Potem udziela rad. Proponuje, żeby to ojciec położył dzieci spać i poczytał im przed snem. Albo organizuje dla całej rodziny atrakcję: wizytę dla całej rodziny na placu zabaw, w cyrku albo na torze przeszkód. No proszę, nawet działa. Dzieci się bawią i nie wrzeszczą, rodzice się bawią i nie są naburmuszeni. Tyle że za kilka dni niania wyjedzie. I choć jej rady na chwilę pomogły, rodzina się nie naprawi. Rodzina, w której mama jest wiecznie zmęczona i nie znajduje chwili dla siebie, ojciec czuje się przytłoczony narzekaniami, pracą i życiem i ucieka z domu, kiedy może. Dawno już przestali się kochać.”

Leszek Talko (1965)

o Superniani
Pomocy, jestem tatą!… czyli jak być dobrym ojcem i nie osiwieć zbyt szybko (2008)

O kobietach , O dzieciach , O rodzinie , O domu

„Czas oczy łzami zalane ociera,
Czas drwi do gmachów pociechy otwiera,
A czego w ludzkim nie znajdziesz rozumie,
Długi czas umie.”

Kasper Miaskowski (1549–1622)

Źródło: Księga aforyzmów, myśli, zdań, uwag i sentencji ze stu pisarzy polskich wybranych, wyboru dokonał Władysław Bełza

O myślach , O czasie , O myśleniu , Łza

„Przejechałem cały świat. Widziałem całą Europę. Wszystko ściśnięte. Wszystko zadymione. Wszystko brudne. Ludzie ocierają się jeden o drugiego, pchają się. Ciężko żyć ludziom tam. A tu, w środku tego chaosu – dusza się raduje…”

Alaksandr Łukaszenka (1954) białoruski polityk, prezydent

Źródło: wystąpienie na Wszechbiałoruskim Zjeździe 3 marca 2007, cyt. za: Sciapan Sturejka, Chamstwa u kamiani, „ARCHE Paczatak” 9/2007, s.5.

O ludziach , O świecie , O duszy

„W początkach mojego wspinania właśnie ocieranie się o śmierć, to ostrożne zaglądanie na drugą stronę, fascynowało mnie bardziej niż góry. Później zrozumiałam, że było to głupie. Żadna przygoda nie jest warta utraty życia. Długa lista moich przyjaciół pozostałych na zawsze w górach przeczyła jednak temu twierdzeniu.”

Anna Czerwińska (1949) polska alpinistka

Korona Ziemi

O śmierci

„Kiedy człowiek po raz pierwszy widzi ukochaną osobę nago, kiedy może jej wtedy dotknąć – jest to jedna z tych chwil w życiu, kiedy ocieramy się o obcowanie z bóstwem. Jeżeli istnieje we wszechświecie jakaś prawdziwa religia, musi uwzględniać ową prawdę, w przeciwnym bowiem razie będzie ziała pustką. Możliwość kochania się z jedyną właściwą osobą, która zasługuje na naszą miłość, to jedna z nielicznych nie podlegających dyskusji korzyści, jakie daje bycie człowiekiem; wynagradza cały ból, wieczne poczucie straty, niezręczność, samotność, głupotę i skłonność do kompromisu, które nierozłącznie wiążą się z człowieczeństwem. Kochanie się z odpowiednim człowiekiem może osłodzić świadomość wszystkich omyłek.”

Dan Simmons (1948) amerykański pisarz fantastyki naukowej

Cykl Hyperion Cantos, Dylogia Endymion, Triumf Endymiona (1997)
Źródło: rozdział 18

O miłości , O bólu , O głupocie , O religii

„Nauczyciel ociera się o wieczność. Nigdy nie może stwierdzić, gdzie kończy się jego wpływ.”

Henry Adams (1838–1918) amerykański historyk

A teacher affects eternity; he can never tell where his influence stops. (ang.)
Źródło: rozdz. 20

O nauczycielach

„Mężczyźni nie płaczą, lecz pragną mieć łzy ocierane.”

Lidia Jasińska

O mężczyznach , O płaczu , O łzach

„Ja jestem nasączony różnymi gatunkami muzyki, jazzmanem wprawdzie nie jestem, bo nie mam wielkiej edukacji na ten temat, ale miałem do czynienia, ocierałem się o wszystkie gatunki… trącam tym jakby to powiedzieć.”

Apostolis Anthimos (1954) polski kompozytor, multiinstrumentalista

Źródło: Piotr Spyra, Wywiad – Apostolis Anthimos, rockarea.eu, 18 listopada 2008 http://www.rockarea.eu/articles.php?article_id=628

„Jesteśmy w pełni świadomi naszej wyjątkowości i ocierania się o granice legalności w Kościele. Jednak misję apostolską pojmujemy w postaci kapłaństwa pozostającego w odwiecznej służbie ruchowi historycznemu, który nie ma charakteru ani antyreligijnego, ani antychrześcijańskiego – jak pragną tego niektórzy – lecz stanowi ruch humanitarny, a nasza rewolucja jest humanitarna, ponieważ służy biednym.”

Fernando Cardenal (1934–2016)

Źródło: Artur Domosławski, Chrystus bez karabinu. O pontyfikacie Jana Pawła II, wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa, 1999, ISBN 837337552X, s. 108

O charakterze

„Znamy to: ludzie, którzy w coś bardzo wierzą i przede wszystkim są ambitni, wrażliwi i odważni, zawsze ocierają się o to ryzyko, że staną się opętani swoją ideą. To wręcz może zakrawać na chorobę psychiczną.”

Tomasz Mycan (1977)

Źródło: „Dziennik Teatralny, Toruń”, 25 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/onsu.htm

O ludziach

„By umywać nogi drugiemu, nie trzeba być bogatym, nie trzeba być uczonym. Wystarczy mieć Jezusowego ducha i naśladować Jego ręce trzymające misę z wodą. Nauczycielu w domu rodzinnym, nauczycielu w szkole, nauczycielu na uczelni, nauczycielu Ewangelii, nauczycielu życia społecznego i politycznego – czy nie zapomniałeś owej misy i ręcznika? W czym będziesz mył i ocierał nogi swoich uczniów?”

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w katedrze płockiej podczas wielkoczwartkowej mszy Wieczerzy Pańskiej, 1 kwietnia 2010

O domu , O nauczycielach , O wodzie

„Napieralski i jego ludzie mieli rok, aby pokazać, jaki mają program. Wybory do europarlamentu pokazały, że programu nie ma. Liczą się układy. To pokazuje mój przykład. Napieralski chciał się mnie pozbyć, bo ja zawsze wspierałem Olejniczaka. Dlatego robił wszystko, by jedynkę w Krakowie dostała Joanna Senyszyn. Tego nie przeforsował, ale zrobił coś innego. Mocno wsparł ją finansowo. Dostała na kampanię ok. 200 czy 300 tys. zł. Sekretarz generalny Marek Nawrot powiedział mi, że to pożyczka. To ja się pytam, jak ona teraz zamierza te pieniądze oddać? Nie może z powrotem przelać takiej sumy na konto partii, bo zabrania tego prawo. To może rozda te pieniądze kolegom i oni będą to wpłacać? A może partia jej te pieniądze, które pochodzą m. in. z naszych składek, po prostu dała? Ta sytuacja ociera się o działalność nielegalną.”

Andrzej Szejna (1973) polityk polski

Źródło: SLD powoli zamienia się w sektę, dziennik.pl, 23 czerwca 2009 http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/153023,sld-powoli-zamienia-sie-w-sekte.html

O pieniądzach , O ludziach

„My kurczowo trzymamy się słowa, bardzo ważna w naszym kabarecie jest piosenka. Młodzi stawiają na skecze, monologi, piosenka jest przerywnikiem. Do tego dochodzą kostiumy i bogata scenografia, bardzo ważna jest mimika aktorów. Całość zaczyna ocierać się o teatr. Zmienił się też język kabaretu. Blog, czat, komórka – my nie używaliśmy takich słów, teraz wiele skeczów opiera się na tej terminologii i tematyce.”

Jerzy Skoczylas (satyryk) (1948) polski artysta kabaretowy

porównując kabaret Elita z młodszymi grupami kabaretowymi.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 20 stycznia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nmhi.htm

„Ej Maryśka! Noc się kończy! - i porwał kobietę do tańca. Zderzyli się ciężko, bezwdzięcznie i cieleśnie, by z brzękiem wywalcowac zza stołu pod drzwi, a potem wzdłuż sciany i na powrót, jak ciężarny, dziecinny bąk. Spadła szklanka, brzękneła, ale chrzęst deptanego szkła przepadł w śmiechu Maryśki. Zamiotła czerwonymi włosami powietrze i ogień smagnął nagie ramiona Gacka. Upał jak czarny miód wlewał się oknem i ciała tancerzy wirowały wolno, splecione, związane tą pewnością która zjawia się od pierwszego dotyku i wszystko, co ma się stać, własciwie już się stało. Ciężki od krwi wir wciągał wszystko wokół. Ściany w rzucik, półnagą Sandy z gazety, żółtą kulę żyrandola, stół i satelity popielniczek i naczyń, wersalkę i ciemną Czestochowską za szkłem, podłogę, dreszcz przenikał dom aż po miekką skórę nieba, w którym gwiazdozbiory ocierały się o siebie nazwajem, sunąc ku ciemniejszej niż noc rozpadlinie zachodu i tylko Gacek pozostawał nieruchomy.
Muzyka urwała się raptem, lecz oni kołysali się dalej, jakby dzwięki nie były im potrzebne. Krzesło upadło na podłogę. Edek posłał je kopniakiem w kąt i próbował coś zrobić z kasetą, chociaż nie chciał ani na chwilę wypuścić tancerki z rąk.
- Pić! - zawołała Maryśka, ale butelka była już pusta.
- Co Gacek? Po wódkę też strach? - zaśmiał się Edek.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Tales of Galicia

O nocy , O piciu , O śmiechu , O kobietach

„Dla mnie to jest jednak przyczyna jakaś medyczna. (…) Porównywanie tej rzeczywistości do rzeczywistości stanu wojennego, a Władysław Frasyniuk to robi, jest po prostu taką niedorzecznością, że to się ociera o medyczny przypadek.”

Adam Borowski (1955) polski działacz opozycji demokratycznej i niepodległościowej w PRL

o Władysławie Frasyniuku.
Źródło: Borowski o Frasyniuku: W latach 80-tych był najdzielniejszym z dzielnych. Co więc się stało, że teraz… http://vod.gazetapolska.pl/16024-borowski-o-frasyniuku-w-latach-80-tych-byl-najdzielniejszym-z-dzielnych-co-wiec-sie-stalo-ze-teraz, gazetapolska.pl, 22 czerwca 2017

O rzeczywostości

„Prowadzono nas ulicą Śniadeckich i Koszykową, do gestapo w alei Szucha. Nie spotykany dotąd pochód wzbudził sensację na ulicach. Odważniejsi, szczególnie mali chłopcy, kilkakrotnie przechodzili obok nas, niemal ocierając się, aby uzyskać informacje, kogo powiadomić o naszym aresztowaniu. Nic dziwnego, że wieść o nim obiegła Warszawę lotem błyskawicy.”

Danuta Brzosko-Mędryk (1921–2015)

o drodze uwięzionych do kwatery niemieckiego gestapo na alei Szucha w Warszawie.
Źródło: Danuta Brzosko-Mędryk, Niebo bez ptaków, Warszawa 1975, s. 23