Cytaty na temat krzak (31 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Szli krzycząc: „Polska! Polska” (…)
Wtem Bóg z mojżeszowego pokazał się krzaka,
Spojrzał na te krzyczące i zapytał: „Jaka?””

Juliusz Słowacki (1809–1849) polski poeta

Inne cytaty

O Bogu

„Błogosławieni w których krzak żądz usechł,
którzy są niemi
w modlitwie odartej z ciała,
którzy kolumną ducha
utkwieni w niebie jak skała:
roca fixada.”

Jerzy Pietrkiewicz (1916–2007)

Źródło: Roca Fixada: zamek katarski

„Na krzaku porzeczki ptak usiadł, obok mnie, na werandzie, ona,
Dla której jestem Józefem Cieślą, choć nie robię w drewnie, tylko w
Przemijaniu. Ale tak samo wychodzi nam jedynie to, co nietrwałe.”

Jan Kurowicki (1943–2017)

Źródło: Na krzaku porzeczki usiadł ptak

O ptakach

„Jakie to ma znaczenie, czy Bóg mówi do nas z krzaków ciernistych, czy z pachnących kwiatów!”

Franciszek Salezy (1567–1622) francuski teolog i filozof katolicki, święty Kościoła Katolickiego

O Bogu

„(…) Co do orientacji sportowej – (…) po przebijaniu się przez jakieś krzaki i chaszcze na nogach lub ramionach zostają pamiątki w postaci zadrapań i rys. Trzeba się liczyć z takim ryzykiem, zwłaszcza będąc kobietą. Każdy sport wymaga jednak ofiar: cielesnych, zdrowotnych, rodzinnych. Ale szczerze mówiąc, to orientację sportową, jako rekreację, mogę jak najbardziej polecić także atrakcyjnym dziewczynom…”

Anna Kamińska (1983) polska kolarka jeżdżąca na orientację

Źródło: Igor Błachut, Polecam także atrakcyjnym dziewczynom – Anna Kamińska, mistrzyni świata w rowerowej jeździe na orientację. Polska gospodarzem mistrzostw Europy, sportowewywiady.pl, 15 czerwca 2013 http://sportowewywiady.pl/index.php/wiadomosci/polecam-takze-atrakcyjnym-dziewczynom-anna-kaminska-mistrzyni-swiata-w-rowerowej-jezdzie-na-orientacje-polska-gospodarzem-mistrzostw-europy/

O kobietach , O sporcie

„Na placu zabaw bawiły się trzyletnie, więc już dojrzałe nad wiek, dzieci. W piaskownicy chłopcy budowali zamki dla zbuntowanych żołnierzy, którzy co chwilę umierali na wojnie, by odrodzić się znowu, bo czas jest długi do zapełniania zabawą. W krzakach bawiły się dziewczynki, chowały się i zazdrośnie podglądały chłopców, marząc jednocześnie o wspólnej zabawie. „Nienawidzimy naszych matek!!!” ryczeli chłopcy, przelewając krew. „Nienawidzimy naszych ojców…” szeptały dziewczynki, maskując to jednocześnie śpiewem: „la, la, la…”. „Nienawidzimy naszych nieistniejących ojców!” wołali też osieroceni chłopcy, a zbratane dziewczynki mamrotały „matki to złodziejki… Pachną kwiateczki…”. Chłopcy oczywiście doskonale znali od początku grę dziewczynek. Wywołali je więc i zrobili zebranie na środku placu. Naprzeciw siebie stanęły dwie grupy przyszłości. „Mamy wspólny cel! Musimy zabić naszych rodziców!” – mówili chłopcy. Dziewczynki kiwały głowami, że tak, mówiąc jednocześnie „Ach, nie! To brutalne!”. „Zabijemy ich, a potem wydłubiemy mózg i zajrzymy do środka” – powiedzieli chłopcy. „Ach, wy brutale, wybryki natury: czyż nie wiecie, że człowiek rodzi się po to, by rodzić? Musimy ich zabić, ojej, po to, by same urodzić dzieci, a wy musicie zostać kobietami!” – mówiły dziewczynki, w wężu zjadającym własny ogon widząc tylko pierścionek. I ten młody świat nowego porządku, wszechdobra i porozumienia ruszył na ostateczną, a z góry przesądzoną, konfrontację ze światem zła. Gdy wszyscy rodzice już zginęli, drogie dzieci osiwiały ze zmęczenia. Chłopcy ocipieli, dziewczynki zaś wydaliły setki dzieci. I koło szczęścia powoli przechylało się wraz z nimi.”

Piotr Sobolczyk (1980)

Źródło: Opowieści obrzydliwe

O kobietach , O wojnie , O dzieciach , O świecie

„Ostatnim politykiem, który kładł tory na Dolnym Śląsku i budował tam autostrady, był Adolf Hitler i trudno się dziwić, że od tego w nas powstają kompleksy, które polegają na tym, że jak nie jesteśmy w stanie zbudować tej autostrady, to się zaczaimy w krzakach i będziemy rzucali granatami i strzelali z rozpylacza w tych, którzy będą przejeżdżali po tych autostradach, które wcześniej sobie zbudowali. To jest znacznie łatwiejsze – przyzwyczajanie się do takiego myślenia, że jakby co, to zawsze możemy zrobić powstanie i zostawimy taką fantastyczną pamiątkę naszym wnukom i prawnukom zamiast metra. Kiedy w Europie zaczęto budować metro? W XIX, o ile się nie mylę.”

Jan Klata (1973) polski reżyser i dramaturg

Źródło: Wywiad udzielony Cezaremu Michalskiemu na temat „Kinderszenen” Jarosława Marka Rymkiewicza, „Dziennik”, 20 września 2008

O myślach , O myśleniu

„Wszyscy basiści, z którymi pracujemy to indywidualiści, każdy jest zdecydowanie innym muzykiem wnoszącym swój kolor do naszej muzyki. Jednak stylistyka Krzak wynika z brzmienia, którego nie da się zdominować. To charakterystyczne współbrzmienie skrzypiec i gitary. Generalnie z każdym z basistów współpracuje nam się bardzo dobrze. Dodatkowo wszyscy oni są niezwykle towarzyscy i to świetni kompani w codziennym życiu. To wyjątkowi muzycy, niezwykle uzdolnieni i całkowicie odmienni.(…) Granie z każdym z nich to wielka przyjemność, ale też każdy ma swoje muzyczne plany i zobowiązania. Nasz związek pozostaje więc wolny i otwarty i to życie układa, z kim akurat gramy.”

Leszek Winder (1954) polski gitarzysta i kompozytor

Źródło: Krzak nagrał 4 basy, wywiad http://bluesonline.pl/index.php/aktualnoci/item/205-krzak-nagra%C5%82-4-basy-leszek-winder-wywiad.html

O życiu , O przyjemności , O kolorach

„Krzak winogron żyje dokładnie tyle, co człowiek, i w połowie swego życia wydaje najlepszy owoc. To wspaniała metafora.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

Źródło: „Viva!”, nr 10 (269), 17 maja 2007

„Wiosna. U nas w celi jasno – dużo słońca. Ciepło. Na spacerze powietrze miękkie – pieści jak ręka ukochanej. Na kasztanach i krzakach bzu pączki nabrzmiały i już się rozwinęły w malutkie liście zielone, uśmiechające się do słońca. Trawa na podwórzu wyciągnęła się do słońca i cicha, wchłania powietrze i promienie wskrzeszające do życia. Cicho… Nie dla nas wiosna. My w więzieniu. W celi drzwi wciąż zamknięte; za nimi i za oknem żołnierze uzbrojeni ani na chwilę nie opuszczają swych posterunków – i jak przedtem co dwie godziny słychać, jak zmieniają się i szczęk karabinów, i ich słowa: „pod sdaczu sostoit post nr pierwyj…”, jak przedtem, żandarmi nam drzwi otwierają i na spacer prowadzą, jak przedtem, słychać brzęk kajdan i trzaskanie otwieranych i zamykanych drzwi. Za oknem od samego rana przechodzą oddziały wojska, cały dzień odzywają się ich śpiewy, czasami słychać muzykę wojskową. (…)””

Feliks Dzierżyński (1877–1926) polski i rosyjski działacz komunistyczny

Pamiętnik więźnia
Źródło: s. 76

O wiośnie , O trawie

„Wszystko, co żywe, jest niepowtarzalne. Nie do pomyślenia są dwaj dokładnie tacy sami ludzie, dwa takie same krzaki dzikiej róży… Życie zamiera tam, gdzie przemoc stara się zatrzeć jego niepowtarzalność i swoiste cechy.”

Wasilij Grossman (1905–1964) pisarz radziecki

Życie i los (1959)

O życiu , O ludziach

„Koniarek w tej sytuacji zachował się, jakby był w krzakach z butelką wina.”

Maciej Szczęsny (1965) piłkarz polski

Źródło: muzeumhumoru.onet.pl http://muzeumhumoru.onet.pl/1157536,1965,2,art.html

O zachowaniu

„Często słyszę zdziwione komentarze: „To ty na ryby chodzisz? Nie boisz się? Krzaki, kleszcze, komary, trotuarów nie ma, buty można sobie zniszczyć. Do lasu chodzisz?!!! Jeszcze się zgubisz! Grzyby zbierasz? Otrujesz się! Przecież kanię tak łatwo pomylić ze sromotnikiem”. Jak takich rzeczy słucham, to nie wiem, czy śmiać się, czy płakać, zwłaszcza jeśli mówi to mężczyzna. Wziąć kanię za muchomora jest równie łatwo jak krowę za kozę. Może komuś się mylą te dwa gatunki, ale mnie się to nie zdarza.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Historia i fantastyka
Źródło: s. 170

O butach , O rybach , O płaczu

„Za rok wiosenne czary wrócą znów:
Słońce zaświeci i słowik zanuci,
Akacja kwitnąć będzie i krzak bzów,
Jeno się człowiek zmieni i nie wróci.”

Konstanty Ćwierk (1895–1944) polski poeta, dziennikarz

Źródło: Maj

O słońcu

„Księżyc idzie wraz z nami, wielki, okrągły, czysty. Na uśpionych już łąkach czernieją niewyraźnie jakieś zbłąkane kozy między krzakami jeżyn… Ktoś się ukrywa chyłkiem, gdy przechodzimy…. Ponad płotem ogromny migdałowiec, śnieżny od kwiecia i miesiąca, ze zwichrzonym białym obłokiem u wierzchołka, chroni skutą gwiazdami marcowymi drogę…”

Juan Ramón Jiménez książka Srebrzynek i ja

Źródło: Srebrzynek i ja, tłum. Janusz Strasburger

„W ciemnosmreczyńskich skał zwaliska,
Gdzie pawiookie drzemią stawy,
Krzak dzikiej róży pąs swój krwawy
Na plamy szarych złomów ciska.
(…)
Do ścian się tuli, jakby we śnie,
A obok limbę toczą pleśnie,
Limbę, zwaloną tchnieniem burzy.”

Jan Kasprowicz (1860–1926) polski poeta, dramaturg, krytyk i tłumacz

Źródło: Krzak dzikiej róży w ciemnych smreczynach

O snach

„Zobaczyłam w ogrodzie krzak bzu.
Wyrastał z ziemi ot, tak sobie,
prostodusznie rozrzucając liście.
Niósł na ramionach kwiaty,
jak nagie dzieci,
nie wstydząc się ich nagości.”

Ksienija Niekrasowa (1912–1958)

Źródło: Bzy, tłum. Ałła Sarachanowa

O dzieciach , O Kwiatach

„Jeżeli będziemy tylko krzyczeć o Polsce, to może wychylić się Pan Bóg z płonącego krzaka i zapytać, jaka ma być ta Polska.”

Władysław Bartoszewski (1922–2015) polski polityk, działacz społeczny, historyk

Źródło: „Rzeczpospolita”, 15 listopada 2004

O Bogu

„Jestem z pokolenia, które tak właśnie zostało wychowane. Mężczyzna, jeśli go coś boli, to się z tym chowa w krzaki. A jak się wyleczy, wychodzi uśmiechnięty.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Tele Tydzień” nr 19, 7 maja 2007

„Są poety, są wiersze śliczne, baśnie zachwycające, ale ja niczym nie jestem. Nauki żadnej nie posiadam, żadnej szkoły. Co może powiedzieć stara Cyganka podobna do prawdziwka zapomnianego w jesiennym lesie? Jestem dziewczyna biedna, spod krzaku. Nerwowa, duszę mam malutką. Jestem zwyczajny człowiek, może gorszy od wszystkich.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Angelika Kuźniak, Papusza, op. cit., s. 20.

O duszy , O nauce

„(…) jeszcze pamiętam dobrze, co to znaczy być samemu, tak całkiem, i mimo że nie wyglądam na takiego faceta, co przejmuje się podobnymi sprawami, czasami jakoś tak robi się chujowo, tak szaro, buro i nijako, jakby ciągle w mojej głowie padał deszcz albo topniał śnieg i mieszał się ze żwirem dopiero co nasypanym przez posypywarki, jeden szlam bez żadnego koloru, bez niczego, w którym człowiek się rozpuszcza, w którym się tonie i nie ma za co się chwycić, i nie ma żadnej osoby, która mogłaby podać gałąź, żeby mnie wyciągnąć, i coraz bardziej wtedy czuję to wszystko, jak szlam wpada mi do ust, kiedy oddycham, całe je zakleja, jak czasami we śnie wchodzi przez przełyk do żołądka, (…) tłoczy się we mnie cały brud, wszystkie te kawałki żwiru, ten na wpół roztopiony śnieg, każdą dziurę we mnie zatyka, próbuję udawać, że nic ze mną się nie dzieje, jak ktoś akurat przechodzi, grzecznie się odzywam, dzień dobry, dzień dobry, nie pokazuję niczego po sobie, idę szybko w jakieś krzaki (…) wkładam palce i rozpieram siłą usta (…) rzygam, wymiotuję wszystkim, co okazuję się tylko tym, co jadłem wcześniej, nie ma żadnego szlamu i jest mi wstyd, że tak się dałem łatwo podejść temu malutkiemu skurwysynowi we mnie, tak łatwo dałem się przechytrzyć i oszukać.”

Mirosław Nahacz (1984–2007) polski pisarz

Bombel (2004)

O snach , O sile

„Gdzie na krzaku róż widać różnice natężenia żaru, co sprawia, że człowiek czuje w różnych miejscach trzewi ssanie, w czymś na kształt odzewu. Gdy nawet róża zgnilizny i zła wywołuje chęć reakcji i podniecenie. I co również znaczy, że żar, który w człowieku krąży i ogrzewa go, kiedy się skupi na jakiejś przeszkodzie lub luce, wówczas wyrzuca do wewnątrz lub na zewnątrz typowe ogniste węgielki lub wypryski znacząc szlak gorączki lub ognia, czego odpowiednikiem jest ciemność i chłodne luki. A więc są płonące róże, są wypryski i luki w obwodzie. Rzadko się zdarza, by w nas nie było tych luk i zakłóceń.”

Saul Bellow (1915–2005) amerykański pisarz, noblista

„Krzak róży milczał,
a ja bardzo powoli
pojmowałem swój błąd.”

Andrzej Zaniewski (1939) polski poeta, prozaik, autor tekstów piosenek

Źródło: *** w: Poezje wybrane, Warszawa 2007, s. 139

O błędach

„Krzak tak.”

Marian Krzaklewski (1950) polityk polski

hasło wyborcze w kampanii prezydenckiej.
Źródło: Rafał Zimny, Słownik polszczyzny politycznej po roku 1989

„Muszę bardziej uważać, bo paparazzi kryją się dosłownie wszędzie, w krzakach, pod moim domem, w koszu na śmieci. To obłęd!”

Megan Fox (1986) aktorka amerykańska

Źródło: „To i Owo”, nr 44, 27 października 2009, s. 5.

O domu

„W zawodach tak niewymiernych, jak aktorstwo, od czasu do czasu następuje zderzenie się jeleni rogami. To jest wojna nie tyle o łanie, co o pole, miejsce, polanę, trawę, krzaki. To jest wojna. (…) Proszę nie zapominać, że w zawodzie, który uprawiamy, człowiek zmaga się przede wszystkim z własnym brakiem umiejętności, z kompleksami. Państwo oglądacie przyjemną stronę tego zawodu. Mało kto pamięta, że jest to zawód, w którym codziennie obowiązuje klasówka. Proszę przypomnieć sobie stres przed taką klasówką. My jesteśmy bezustannie zarzucani klasówkami.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Tele Tydzień”, 27 października 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mamzw.htm

O wojnie , O trawie , O czasie , O zapominaniu

„Potrafię panią uszczęśliwić – mówił spoza krzaku wpatrzony w kark odwróconej od niego dziewczyny. – Za rok lub dwa miałaby pani pianino; teraz żony farmerów coraz częściej kupują sobie pianina, a jeszcze zacznę pilnie wprawiać się w grze na flecie, abyśmy wieczorami mogli grywać razem.
– Owszem, to by mi się podobało.
– Kupiłbym za dziesięć funtów taka lekka bryczuszkę do wyjazdu na targ; mielibyśmy ładne kwiaty i drób, to jest kury i koguty, gdyż uważam, że są pożyteczne – mówił lawirując pomiędzy poezją i prozą. – Bardzo by mi się to podobało.
–… i pod szkłem grządkę ogórków, jak prawdziwi państwo.
– Tak, tak…
– A po ślubie dalibyśmy do gazety ogłoszenie w rubryce matrymonialnej. – Ach, to byłoby wspaniale!
–… a w łóżeczkach dzieci, jedno w drugie sami chłopcy. A zaś w domu, przy ognisku, co spojrzę, to zobaczę panią, a pani, co spojrzy, to zobaczy mnie.
– Zaraz, zaraz, proszę być przyzwoitym.(…) Gabriel nie przestawał wpatrywać się w czerwone jagody głogu tak uporczywie, że w przyszłości dzika róża stała się dla niego niejako symbolem miłosnych oświadczyn.”

Thomas Hardy książka Far from the Madding Crowd

Źródło: Z dala od zgiełku (ang. Far from the Madding Crowd), tłum. Róża Czekańska-Heymanowa

O dzieciach , O domu , O dziewczynach , O grach

„W lesie wyrosłam jak złoty krzak,
w cygańskim namiocie zrodzona,
do borowika podobna.
Jak własne serce kocham ogień.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Pieśń cygańska z Papuszy głowy ułożona, z książki Mistrz Manole i inne przekłady, tłum. Jerzy Ficowski

O książkach , Serce , Kochać się

„Choćby otaczał nas ocean zła, będą z niego wystawać zielone i żyzne wysepki. Widać je, są na horyzoncie. Nawet najgorsza sytuacja, jeżeli w niej się znajdziemy, rozkłada się na czynniki pierwsze, a wśród nich będą takie, których można się uchwycić, jak gałęzi krzaka rosnącego na brzegu, aby stawić opór wirom ściągającym na dno. Ta szczelina, ta wyspa, ta gałąź utrzymują nas na powierzchni istnienia.”

Ryszard Kapuściński książka Jeszcze dzień życia

Another Day of Life

„Tam między gałązkami coś tkwiło — coś sterczało odrębnego i obcego, choć niewyraźnego… i temu przyglądał się też mój kompan.
— Wróbel.
— Acha.
Był to wróbel. Wróbel wisiał na drucie. Powieszony. Z przechylonym łebkiem i rozwartym dzióbkiem. Wisiał na kawałku cienkiego drutu, zahaczonego o gałąź.
Szczególne. Powieszony ptak. Powieszony wróbel. Ta ekscentryczność krzyczała tutaj wielkim głosem i wskazywała na rękę ludzką, która wdarła się w gąszcz — ale kto? Kto powiesił, po co, jaki mógł być powód?… myślałem w gmatwaninie, w tym rozrośnięciu obfitującym w milion kombinacji, a trzęsąca jazda koleją, noc hucząca pociągiem, niewyspanie, powietrze, słońce, marsz tutaj z tym Fuksem i Jasia, matka, chryja z listem, moje „zamrażanie” starego, Roman, zresztą i kłopoty Fuksa z szefem w biurze (o których opowiadał), koleiny, grudy, obcasy, nogawki, kamyczki, liście, wszystko w ogóle przypadło naraz do tego wróbla, jak tłum na kolanach, a on zakrólował, ekscentryk… i królował w
tym zakątku.
— Kto by go mógł powiesić?
— Jakiś dzieciak.
— Nie. Za wysoko.
— Chodźmy.
Ale nie ruszał się. Wróbel wisiał. Ziemia była goła, ale miejscami nachodziła ją trawa krótka, rzadka, walało się tu sporo rzeczy, kawałek zgiętej blachy, patyk, drugi patyk,
tektura podarta, patyczek, był też żuk, mrówka, druga mrówka, robak nieznany, szczapa i tak dalej i dalej, aż ku zaroślom u korzeni krzaków — on przyglądał się temu, podobnie jak ja.
— Chodźmy. Ale jeszcze stał, patrzył, wróbel wisiał, ja stałem, patrzyłem. —
Chodźmy. — Chodźmy. Nie ruszaliśmy się jednak, może dlatego, że już za długo tu
staliśmy i upłynął moment stosowny do odejścia… a teraz to stawało się już cięższe, bardziej nieporęczne… my z tym wróblem, powieszonym w krzakach… i zamajaczyło mi się coś w rodzaju naruszenia proporcji, czy nietaktu, niestosowności z naszej strony…
byłem śpiący.
— No, w drogę! — powiedziałem i odeszliśmy… pozostawiając w krzakach wróbla, samego.”

Witold Gombrowicz książka Kosmos

Cosmos

O nocy , O matce , O myślach , O odejściu

„Najpierw jednak chciałbym zaapelować, to jest moja prośba, mój apel, o wspólny, ponadpartyjny – pani poseł, to nie jest wina opozycji – apeluję o wspólny, ponadpartyjny sprzeciw wobec szkalowania Polski. To – pani poseł, pozwoli pani, naprawdę bardzo proszę – nie Polska ma powody do wstydu. To nie Polska ma powody do wstydu. Trzeba być naprawdę – szanowni państwo, przepraszam, pozwólcie – trzeba być naprawdę, przepraszam, że w Sejmie użyję takiego określenia, skończonym idiotą, żeby przebierać się w mundur esesmana i w lesie zjadać tort ze swastyką z wafelków. Będziemy to ścigać. Będziemy to ścigać, Wysoka Izbo, ale to, że takie kreatury muszą chować się po krzakach, muszą chować się w lesie, to sukces całego naszego społeczeństwa.”

Joachim Brudziński (1968) polski polityk

w trakcie przedstawiania informacji na temat osób, stowarzyszeń i ugrupowań, co do których może zachodzić podejrzenie propagowania totalitarnych ustrojów państwa oraz nawoływania do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość.
Źródło: sejm.gov.pl http://sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=57&dzien=1&wyp=47&type=A&symbol=WYPOWIEDZ_POSLA&id=040, 25 stycznia 2018.

O sukcesie