Cytaty na temat guzik (55 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Kto źle zapnie pierwszy guzik, ten nie zapnie się jak należy.”

Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832) niemiecki poeta

Pozostałe

„W Waszyngtonie naciska się guzik – a na polskich ulicach kamienie idą w ruch.”

Wojciech Jaruzelski (1923–2014) generał, działacz PZPR, prezydent PRL i RP

przemówienie na I Kongresie PRON, maj 1983.
Źródło: histmag.org http://histmag.org/Polska-to-nie-Texas-i-rozcapierzone-palce-czyli-zlote-mysli-I-sekretarza-6204, 19 grudnia 2011.

„Wielokrotnie wyjeżdżałem do Ameryki, ponosiłem porażkę i wracałem do Anglii. Starałem się zgromadzić fundusze, po czym je traciłem. Angażowałem aktorów, a oni odchodzili. W końcu kiedy udało mi się dopiąć na ostatni guzik sprawy administracyjne okazało się, że prawdziwa praca nad filmem dopiero się zaczyna, a ja nie mam doświadczenia.”

Mike Figgis (1948)

Źródło: Wywiad, 27 kwietnia 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=65087

„Jak wiśnia chroniąca w gałęziach
Ostatni pozostawiony owoc,
Tak chronię przy spranej koszuli
Ten jeden jedyny guzik.

Gdy zabraknie pamiątek i nadziei
I gdy ciężar się zda ponad siły,
Sięgam za pazuchę, by dotknąć guzika,
Który przyszyłaś mi ty.”

Knuts Skujenieks (1936)

Źródło: Guzik, tłum. Piotr Szklennik

O sile

„Wszystko, co mam,
dwa pokoje z ogródkiem,
długie noce, dni krótkie,
wszystko, co mam,
opierunek i wikt,
stertę nut, kilka płyt,
alkoholu kropelkę,
nitkę, guzik, pętelkę,
wszystko, co mam,
nawet kota i psa,
i piosenkę, co łka,
wszystko to, wszystko, co mam,
tanie i drogie,
wodę i ogień,
wszystko to, wszystko, co mam,
trochę grosza w kieszeni,
trochę w duszy jesieni,
o czym marzę i śnię,
o czym nie wiem i wiem,
studia wyższe, a jakże,
i talencik, a także
komplet zalet i wad,
…dzieścia i parę lat,
miejsce na ziemi i dziurę w niebie
wszystko zamienię na ciebie.
A ty… ty nawet o tym nie wiesz…”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

Cytaty z tekstów literackich, Cytaty z wierszy i piosenek
Źródło: Wyszłam i wróciłam

O pokoju , O duszy , O studiach , O wodzie

„Linia karku mężczyzny może zmienić twoje życie. Sposób, w jaki grzebie w kieszeniach, szukając drobnych, może sprawić, ze zaskrzeczy ci serce, a dłonie zziębną. To, jak dotyka twojego łokcia albo nie zapiętego guzika na mankiecie swojej koszuli, jest demonem, którego wypuścił, nawet o tym nie wiedząc, i który natychmiast cię opętuje.”

Jonathan Carroll (1949) pisarz amerykański

Inne tłumaczenie: Czasem linia męskiego karku może zmienić całe twoje życie. Sposób, w jaki sięga on do kieszeni po drobne, powoduje skurcz serca i chłód dłoni. To, jak dotyka twego łokcia lub nie zapiętego guzika mankietu koszuli, budzi w tobie demony, których istnienia nikt nie był świadom. [Tłum. Mirosław P. Jabłoński]
Pan Fiddlehead

O życiu , Serce

„Synowie Libanu i Palestyny nacisnęli guzik, który rozpoczyna ostatnie odliczanie przed zniszczeniem Izraela.”

Mahmud Ahmadineżad (1956) irański polityk

Źródło: „Forum”, 25 czerwca 2007

„Jestem prostym człowiekiem… teraz trzeba mieć komputer żeby włączy i wyłączyć telewizor (…) nacisnąłem jakiś guzik a tu włącza się prysznic! Co to ku*wa jest! gdzie ja ku*wa jestem! ta jakieś gówno ery kosmicznej!”

Ozzy Osbourne (1948) brytyjski muzyk rockowy, wokalista

Źródło: The Osbournes sezon 1, odcinek 1

„Z Bożą pomocą, guzik do odliczania zniszczenia syjonistycznego reżymu został wciśnięty rękoma dzieci Libanu i Palestyny.”

Mahmud Ahmadineżad (1956) irański polityk

w trakcie przemówienia z okazji 18. rocznicy śmierci ajatollaha Chomeiniego.
Źródło: Gazeta.pl, 4 czerwca 2007

O śmierci , O dzieciach , O pomocy

„Zawsze wiedziałem, że trzeba być krok od samego siebie. Ale teraz jestem, stoję tysiąc, a może parę tysięcy kroków od samego siebie. Patrzę z dystansu. Z rosnącego dystansu. Dar dystansu, a może przekleństwo dystansu. Dziwi mnie, kurwa, wszystko. Stwór pewnego dnia przebudził się, pojął, że się przebudził, i dawaj udoskonalać własne przebudzenie. I w ten sposób doszedł do wynalazku ołówka, klamki, grzebienia, wełnianej czapki, guzika i dziurki, witaminy C, patelni, kremu przeciwzmarszczkowego – co ma do tego Bóg? Ci, co wiedzą, że Go nie ma, niczego nie udowodnią tym, co wiedzą, że On jest. I na odwrót. Dusza z prochu powstała i w proch się obróci. Dusza! O ciele szkoda gadać.”

Jerzy Pilch (1952) polski pisarz, publicysta, scenarzysta

Marsz Polonia

O Bogu , O duszy

„Nigdy nie myśl, że udało ci się dopiąć wszystko na ostatni guzik, bez względu na to, jak bardzo się starałeś.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Seria Jutro, Jutro 5: Gorączka

O myślach , O myśleniu

„Bawiąc się metalowymi guzikami płaszcza, stanął przed nami młody oficer Wehrmachtu. „Bolszewicy?” – zapytał. „Nie”. Leutnant się nieco zasępił. „Szkoda… Bo bym was kazał rozstrzelać.” Za oficerem stał Gefreiter. Robił grymasy i miny, dawał nam poznać, że przełożony żartuje.”

Wojciech Albiński (1935–2015) polski pisarz

Źródło: Achtung! Banditen

„Spotykam się z młodymi reporterami. Są to ludzie bardzo ambitni, oczytani, z wielkimi pasjami (…)
Mają wątpliwości co do swojej zawodowej przyszłości?
Tak, boją się. W masowych radiostacjach potrzebni są ludzie, którzy potrafią nacisnąć guzik, by puścić właściwą płytę i od czasu do czasu nadać reklamę. Do tego nie potrzeba dziennikarza. (…) Ambitne dziennikarstwo – na przykład reportaż literacki – zostało przesunięte w rejon literatury.”

Ryszard Kapuściński książka Autoportret reportera

Autoportret reportera, Zbiór wypowiedzi i fragmentów wywiadów z Ryszardem Kapuścińskim
Źródło: Zawód: dziennikarz, rozm. Katarzyna Janowska i Piotr Mucharski, „Tygodnik Powszechny” nr 22, 2001

O ludziach , O literaturze , O czasie , O przyszłości

„Owa odległość, wszystkie owe przepaście, przez które nie przerzuciło jeszcze mostów radio, telewizja, tanie wycieczki turystyczne i cała reszta, nie były aż tak złą rzeczą. Ludzie mniej może o sobie nawzajem wiedzieli, ale też wywierali na siebie wzajem mniejszy wpływ, a przez to byli bardziej zindywidualizowani. Cały świat nie był dla nich tylko guzikiem do włączania lub wyłączania. Obcy byli naprawdę obcy, czasem nawet intrygującą, piękną obcością. Może to lepiej dla ludzkości, żebyśmy się coraz więcej ze sobą komunikowali. Ale jestem heretykiem, sądzę, że izolacja, podobnie jak większa przestrzeń, z której korzystali, jest godna zazdrości. Świat teraz zbyt dosłownie napiera na nas ze wszystkich stron.”

John Fowles książka Kochanica Francuza

Kochanica Francuza
Źródło: s. 153, 154

O ludziach , O świecie , O czasie , O odległości

„(…) nie ma jeszcze takiego guzika, po którego przyciśnięciu wychodzi dobry film.”

Lee Unkrich (1967)

„Kiedy pracowałem u Pani Olgi Lipińskiej w Teatrze Komedia, stwierdziłem, że praca w teatrze mi nie odpowiada, ponieważ nie lubię tak zwanego procesu twórczego, tzn. dużej ilości prób, oraz siedzenia w bufecie w oczekiwaniu na wiadomość (po wypiciu kilkunastu herbat), że nie jestem już dzisiaj potrzebny. Później miałem przyjemność wystąpienia w kilku filmach, jednak system rodzimej produkcji nie odpowiadał mi. Kiedy występowałem za granicą to było co innego. Wszystko było zapięte na ostatni guzik.”

Jacek Czyż (1953) polski aktor

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/czyzjacek/

O przyjemności , O herbacie

„Czy zdarzyło wam się to kiedyś? Podchodzisz do windy i widzisz, że ktoś tam już stoi i czeka, ale myślisz sobie, że on na pewno źle wcisnął guzik więc wciskasz go jeszcze raz. Czekasz. Potem podchodzi następna osoba i znowu wciska guzik. I myślisz sobie: „Co jest, on wcisnął, ja wcisnęłam… (Na ucho do osoby stojącej obok): Czy możesz uwierzyć w ludzi?” lub podchodzisz do windy sam. Wciskasz guzik i czekasz aż winda przyjedzie, ale ona nie przyjeżdża więc wciskasz guzik jeszcze 6 razy jakby winda myślała sobie: „o teraz mam dużo ludzi (kucając)”.”

Ellen DeGeneres (1958) amerykańska aktorka komediowa, scenarzystka

Źródło: One Night Stand Up, 1989

O ludziach , O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Jeśli chodzisz bez guzika przy marynarce, to znaczy, że albo powinieneś się ożenić, albo że rozwieść.”

Kirk Douglas (1916–2020) amerykański aktor i producent filmowy

„Użycie określenia „człowiek” w stosunku do owego osobnika można uznać za nieścisłość. To, co stało na skraju szosy machając rękami, przypominało wprawdzie człowieka, lecz bynajmniej nim nie było. Bo czy można nazwać człowiekiem istotę posiadającą tylko jedną, i w dodatku drewnianą nogę, zamiast rąk dwa suche patyki, a zamiast nosa kawałek sękatej gałęzi? Ów dziwaczny stwór ubrany był w poszarpaną i pozbawioną guzików kapotę, na głowie zaś – o ile to można nazwać głową – miał stary, usiany dziurami kapelusz o nieokreślonym kolorze.”

Stanisław Pagaczewski (1916–1984) polski prozaik i poeta

Gospoda Pod Upiorkiem

„Okręg Warszawski od dawna szykował się do powstania powszechnego, natomiast plany działań w ramach „Burzy” były, jeśli chodzi o Warszawę, nie sprecyzowane. Jakieś tam pomysły koncentracji AK poza miastem i zaatakowania Warszawy wydawały się z operacyjnego punktu widzenia nonsensem. Byłem od początku zdecydowanym zwolennikiem wyzwolenia Warszawy przez AK. Wystąpiłem z wnioskiem w tym duchu do Pełczyńskiego i okazało się, że w jego głowie już kiełkuje ta sama myśl. Poszliśmy razem do „Bora”, który też się z nami zgodził. (…) Trudności zaczęły się dopiero, gdy przyszło do podjęcia decyzji, kiedy rozpocząć walkę. Z rosnącą niecierpliwością obserwowałem w tych dniach „Bora”, który wciąż się wahał, zastanawiał i okazywał wewnętrzną rozterkę. Nie licowało to wszystko z postawą dowódcy, który wobec podkomendnych, musi okazywać stanowczość i zdecydowanie. (…) Tymczasem „Bór” kazał wszystkim po kolei wypowiadać się, raz po raz kogoś brał na bok, chwytał za guzik i wszystkich świętych prosił o radę. W końcu zacząłem się niepokoić, czy „Bór” kiedykolwiek zdecyduje się zacząć. Wyglądało już na to, że będzie zwlekał, wahał się tak długo, aż w końcu ubiegną nas albo komuniści, albo Armia Czerwona, albo Niemcy, którzy podejmą środki prewencyjne. Na ostatniej odprawie nie wytrzymałem i wybuchnąłem. Wygarnąłem „Borowi”, że z wyjątkiem Piłsudskiego Polska nie miała szczęścia do dowódców i dlatego przegraliśmy wszystkie nasze kolejne powstania. Przypomniałem Skrzyneckiego. Zarzuciłem mu kunktatorstwo i brak zdecydowania. Gdyby na miejscu „Bora” był Anders, wyleciałbym z miejsca.”

Leopold Okulicki (1898–1946) generał polski

Źródło: Jan Nowak-Jeziorański, Kurier z Warszawy, wyd. Znak, Kraków 1997, s. 373–374

O myślach , O decyzjach , O walce , O cierpliwości

„Niemiecki socjalista, Ferdynand Lasalle, próbował ośmieszyć koncepcję rządu ograniczonego wyłącznie do tej sfery, nazywając państwo ustanowione na zasadach liberalnych „państwem-stróżem nocnym”. Ale trudno zrozumieć, dlaczego państwo-stróż nocny miałoby być w jakiś sposób śmieszniejsze lub gorsze niż państwo, które zajmuje się przygotowaniem kiszonej kapusty, produkcją guzików do spodni lub publikacją gazet.”

Ludwig von Mises (1881–1973) ekonomista austriacki

Źródło: Liberalizm w tradycji klasycznej, tłum. Szymon Czarnik

„Cholera jasna! Teraz już dokładnie wiem, gdzie byłam w czasie, gdy Staruszek Bóg rozdawał inteligencję: w kolejce obok, po francuski strój kąpielowy. Po zakupie stroju obłowiłam się zimowymi butami i kożuchem z guzikami z kości (…) Potem zjadłam kanapkę z łososiem i wróciłam do Boga – po ten nieszczęsny olej do głowy. Ale, jak się łatwo domyślić, dla mnie już nie wystarczyło. Podobnie jak i dla kilku innych osób cierpiących na zespół Gansera, bradyphrenię czy też oligofrenię w zaawansowanym stadium debilizmu.”

Wiktoria Płatowa (1965)

Postać: Warwara Andriejewna Sulejmnienowa – Waria
Rytuał ostatniej nocy
Źródło: Preludio Andante

O Bogu , O butach , O inteligencji , O czasie

„Z tej cuchnącej sodomii, ze związku starego zdegenerowanego szlachcica z obrzydliwą karlicą rodzi się Smerdiakow, który jest starego Karamazowa synem, lokajem i mordercą.
Bolszewizm był niewątpliwie zapadniczestwem. Ojcem jego był Marks i książki niemieckie czytane przez studentów w niebieskich mundurach i z guzikami o dwugłowych orłach. Lecz bolszewizm jest przede wszystkim Smerdiakowem, zjawiskiem zrodzonym z sodomii pijanego intelektu z histerią chamstwa.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Myśl w obcęgach
Źródło: s. 109

O książkach , O czytaniu

„Nie wiedział, że nie może sam zdecydować kiedy będzie gotowy do nauki, że to życie da mu nauczkę, kiedy będzie na to gotowe. Nie wiedział, że nie może wcisnąć guzika i nagle wszystko zrozumieć – że to w nim jest guzik, który zostanie naciśnięty”

Cecelia Ahern (1981) irlandzka pisarka

Podarunek (2008)

O życiu , O nauce

„Wszyscy mamy wielkie zaufanie do Pana Waśkiewicza, za to co robi, czego dokonał. Jest to wielki człowiek, dzięki któremu mamy wszystko zapewnione, niczego nam nie brakuje, wszystko dopięte jest na ostatni guzik i jako drużyna nie chcielibyśmy tego zmieniać. W moim przypadku ma 100% poparcie!”

Magdalena Gwizdoń (1979) biathlonistka polska

o Zbigniewie Waśkiewiczu.
Źródło: Bartosz Pogan, Magdalena Gwizdoń: Stać mnie na dużo lepsze wyniki, sportowefakty.pl, 24 maja 2010 http://www.sportowefakty.pl/zimowe/143629/magdalena-gwizdon-stac-mnie-na-duzo-lepsze-wyniki

O zaufaniu

„Wielu aktorów źle znosi, że przestają być atrakcyjni, że ich czas jako filmowych gwiazd nieuchronnie się kończy. Występowanie w mniejszych rolach uważają za upokarzające. Nie chcą zaakceptować siebie jako partnera młodszych, niekoniecznie zdolniejszych kolegów, tym bardziej nie potrafią widzieć siebie jako tła. (…) Nie godzą się, że nowa, młodsza publiczność za nic ma ich dawną wielkość. Mnie guzik obchodzi, co się o mnie myśli. Uwielbiam grać. Robię to, co chcę, i czuję się z tym dobrze.”

Dustin Hoffman (1937) aktor amerykański

Źródło: Po prostu graj http://www.polityka.pl/kultura/rozmowy/1515438,1,rozmowa-z-dustinem-hoffmanem.read

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Uważajcie na tych, co mają serca zapięte na ostatni guzik. Zostaje tylko pętelka.”

Krecia P. (1934–2010) dziennikarka, tłumaczka

Serce

„Z usuwaniem zabezpieczeń, jakimi opatrzony jest polski system demokratyczny, powinno być jak z atomowym guzikiem w czasach zimnej wojny. Nikt z tych, którzy mogą go użyć, nawet się do niego nie zbliża, bo rozumie skalę potencjalnego zniszczenia. Zniszczenia, które niechybnie dotknie wszystkich. PiS jednak nie boi bawić się atomowym guzikiem polskiej demokracji. PiS się niczego nie boi, a kto się niczego nie boi, jest naprawdę niebezpieczny.”

Wojciech Olejniczak (1974) polityk polski

Źródło: Nie jest nam po drodze z PO, „Gazeta Wyborcza”, 7 marca 2006

O wojnie , O demokracji

„Po wojnie zaledwie 350 tys. Polaków miało wykształcenie średnie lub wyższe. Dlatego nie mogę słuchać, jak to cały naród stanął murem przeciwko komunizmowi. Guzik prawda. To kolejny mit. Owszem, cały naród, z wyjątkiem nielicznych komunistów, bał się Armii Czerwonej, ale miał też dość wojny i tęsknił za spokojem, ktokolwiek go zapewni. Dlatego biernie i niechętnie pogodził się z nową władzą, a już chłopi szczególnie, bo awansowali społecznie. (…)
Kiedy się czyta wspomnienia dzieci chłopskich, które poszły do miast na wielkie budowy socjalizmu, nietrudno zrozumieć, dlaczego bunt nie był im w głowie. Oni byli zadowoleni.”

Jacek Wasilewski polski socjolog

Źródło: rozmowa Doroty Wodeckiej, Nie wstydź się swojego chłopa, „Gazeta Wyborcza”, 30 czerwca-1 lipca 2012.

O wojnie , O dzieciach , O prawdzie , O wykształceniz

„pod wieczór małym fiatem 126 p (jutro) na porodówkę powinnam jechać
gdy nic mnie nie bolałaś i nie byłaś w terminie
gdy nie przygotowałam nocnej flanelowej z guzikami
nie wygoliłam włosów na wzgórku łonowym na łydkach pod pachami”

Genowefa Jakubowska-Fijałkowska (1946)

Źródło: Jutro powinnam smażyć placki ziemniaczane w południe

„Staram się korzystać ze swoich umiejętności telewizyjnych w aktorstwie i na odwrót. Te dwa światy gdzieś się przenikają. Wszystko musi być dopięte na ostatni guzik. Traktuję to jako wyzwanie tu i teraz – musi być super, nie można sobie odpuścić. To jest ten moment, kiedy trzeba być skoncentrowanym i walczyć! Jest takie powiedzenie amerykańskie – Jesteś tak dobry, jak twój ostatni program. Tak właśnie jest z programami na żywo. Możesz zdobyć setki różnych nagród, ale to ten ostatni program świadczy o tym, co potrafisz.”

Krzysztof Ibisz (1965) polski prezenter telewizyjny

Źródło: Moja mama wie najlepiej! – wywiad z Krzysztofem Ibiszem, 30 marca 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5177/Moja-mama-wie-najlepiej-wywiad-z-Krzysztofem-Ibiszem.html

„Ludzie ryzykowali tak okropnie z chemikaliami i swoimi ciałami, bo tęsknili za lepszym życiem. Mieszkali w odrażających miejscach, gdzie można było robić tylko odrażające rzeczy. Posiadali guzik z pętelką, nie mogli więc zmienić na lepsze otoczenia i robili, co mogli, aby upiększyć swoje miasto.
Wyniki były jak dotąd katastrofalne: samobójstwa, kradzieże, morderstwa, obłęd i tak dalej.”

Kurt Vonnegut książka Śniadanie mistrzów

Śniadanie mistrzów

O ludziach , O samobójstwie

„Nie zakładam krawata, odpinam guzik koszuli, a nawet dwa. Mam taką potrzebę, żeby coś złamać. Buty zawsze muszę mieć eleganckie. Nie mieszam w stylu Wojewódzkiego, że do garnituru dorzucę conversy. Jestem gadżeciarzem. Lubię ładne rzeczy.”

Borys Szyc (1978) aktor polski

w odpowiedzi na pytanie: „jak wygląda elegancja w twoim wydaniu?”
Źródło: „InStyle” nr 2 (11), luty 2009

O butach

„Rozwód polega na tym, że żona przestaje przyszywać nam guziki, których już nie przyszywała.”

Ramón Gómez de la Serna (1888–1963) pisarz hiszpański

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Aktywność dociekaniowa dziecka zaczyna się od tworzenia zbiorów, wyraża się w kolekcjonerstwie. Początkiem jego jest jeszcze zbieractwo dziecka przedszkolnego, które dotyczy „skarbów" dziecięcych, jak kolorowe papierki, świecidełka, guziki itp. odpadki, traktowane przez dorosłych jako śmieci. Tymczasem kolekcjonerstwo dzieci szkolnych polega na powstawaniu jednolitych już zbiorów, które zaspokajają instynkt posiadania rzeczy na własność i służą do stałego z nimi obcowania, przyglądania się im i dociekania poznawczego ich właściwości.”

Stefan Kunowski (1909–1977) profesor, pedagog, autor teorii warstwicowej, poeta

Podstawy współczesnej pedagogiki
Źródło: s. 207

O dzieciach

„Nie tylko nie damy całej sukni, ale nawet guzika nie damy.”

Edward Rydz-Śmigły (1886–1941) polski wojskowy, marszałek

„Świadomie staram się malować rzeczy uśmiechnięte, wesołe, gdzie kolor jest najważniejszy, a że to są rybki, ptaszki, motyle, guziki, drobiazgi, panegiryki na cześć sztuki, to moja sprawa. Marzą mi się obrazy nieprzedstawiające. Sam kolor. Każdy kolor jest dobry, aby we właściwym sąsiedztwie.”

Jan Młodożeniec (1929–2000) polski plakacista, malarz i grafik

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_mlodozeniec_jan

O kolorach , Obraz

„Kiedy wychodziłam za niego za mąż, doprawdy, kochałam tylko jego. A teraz on wymaga, żebym kochała także jego guziki, oczywiście te oderwane! I dolegliwości dwunastnicy! I drugie śniadania, o których szykowaniu zawsze zapominam zupełnie niechcący! Wczoraj przyszedł do mnie z guzikiem od marynarki. Guzik miał w ręku, rozumiesz? (…) Najgorsze jest to, że Piotr ma rację. Kiedy się wychodzi za mąż, trzeba kochać guziki swego męża i jego dwunastnicę. Z całą pewnością – trzeba! I ja na pewno kochałabym to wszystko w Piotrze, gdybym nie pokręciła zaraz na początku. A ja pokręciłam, bo jak się ma dziewiętnaście lat, to człowiek nie myśli o guzikach i dwunastnicy, bo wcale nie wie, że to się mieści pod jednym słowem – miłość.”

Krystyna Siesicka (1928–2015) polska prozaik, autorka utworów dla młodzieży

Postać: Oleńka
Źródło: Przez dziurkę od klucza

O miłości , O myślach , O myśleniu , O zapominaniu

„Thalberg tęgo gra, ale nie mój człowiek. Piano pedałem, a nie ręką bierze, decymy bierze jak ja oktawy – ma brylantowe guziki od koszulek.”

Fryderyk Chopin (1810–1849) polski kompozytor i pianista XIX wieku

o pianiście Zygmuncie Thalbergu.
Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 273.

O grach

„Kiedy oglądasz film, w którym facet nosi bez przerwy te same ciuchy, wydaje ci się, że nic łatwiejszego: wziąć parę identycznych bluzek i od czasu do czasu zakładać nową. Tymczasem kiedy w grę wchodzą sceny akcji, sytuacja się komplikuje. Bo jeśli na przykład bohater podczas bójki straci jeden guzik, to trzeba uważać, żeby w kolejnych marynarkach też go nie było. Albo kiedy w rękawie zrobi się dziura. Na takie rzeczy trzeba uważać, bo widzowie potrafią wyłapać każdy błąd.”

Seth Rogen (1982) kanadyjski aktor komediowy

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=49471

O facetach , O błędach , O stracie , O czasie

„krzyczące guziki przez 70 lat
powiększyły się do
rozmiarów prawdy”

Agata Linek (1986)

Źródło: Śmiech ćmy

O śmiechu

„Więc to tak! Mój Michał ma dziewczynę… Blondynkę… Długowłosą… Co tam włosy, można zgolić! Ale nogi… Za długie… Zbyt zgrabne… Porozpinane guziki… Włosy pieszczące ramiona, szyję… a pewnie i piersi…
Ze wstrętem pomyślałam o moim mizernym biuście. I ten kolor włosów… Jak on to mówił? Kolor jasnego piwa? Mój misio. Mój poeta. Z jakimś babsztylem o zbyt długich nogach i zbyt pełnych piersiach…”

Małgorzata Budzyńska (1950)

Źródło: Chłopakom, których kiedyś kochałam

O kolorach

„Nigdy nie wyciągałem chuja na scenie, ani nikt z zespołu tego nie robił. Mieliśmy na scenie wypchaną żyrafę, uzbrojoną w wąż i przemysłową maszynę do robienia piany. Pod tym mieliśmy bombę wiśniową. Tak właśnie świętowaliśmy Czwarty Lipca 1967. Ktoś machał flagą, zapalał wiśniową bombę. Ona rozrywała dupę żyrafy. Ktoś inny sięgał pod żyrafę i naciskał guzik i wtedy to wszystko srało pianą po całej scenie. To z jakiegoś powodu bawiło ludzi.”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Wywiad dla Playboya, 1993

O ludziach

„Ale jemu przyszły do głowy idee, których by
nie wymyślono na harwardzkim uniwersytecie:
świadomość myszy marszczy się jak gąsienica,
strzyżone białe włosy chmury to właśnie śnieg,
krzywo przyszyty guzik do płaszcza wieczności to księżyc,
kropla potu na wąsach Boga to Pacyfik.”

Tadeusz Chabrowski (1934–2016) poeta polski

Źródło: Kot w worku

O Bogu , O kotach

„Kiedy wyjechał po raz pierwszy, zauważyłam, że do niczego się nie nadaję, a tym bardziej do bycia samej. Nie miałam co prać ani prasować, żeby zostawił przynajmniej jedną koszulę, jedną parę spodni, prałabym je w kółko i prasowała. Odpruwałabym guziki i przyszywałabym, a tak to nudziłam się strasznie.”

Monika Mostowik (1975)

Histeryjki o May, Dama pik

„Dobrze znam ludzi, o których myślicie: są wyłącznie duchem i teorią, i nie potrafią przyszyć sobie guzika.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Jak wiadomo, Pan Bóg jest wszechmocny i wszystko wie, a świat stworzył doskonały i nawet guzik od gaci nie może nikomu spaść bez woli Bożej.(…) Nie można prosić o nic: ani o zdrowie, ani o pomyślność, ani o niepodległość ojczyzny. Gdyby bowiem Bóg naprawił coś cudem, oznaczałoby to, że rzeczywistość jest niedoskonała. Stan doskonały jest wtedy, gdy niczego nie trzeba naprawiać.”

Stanisław Lem (1921–2006) polski pisarz, futurysta

Źródło: Stanisław Bereś, Rozmowy ze Stanisławem Lemem

O Bogu , O zdrowiu , O świecie , O rzeczywostości

„Sami zobaczycie, mówił, znowu rozdzielą wszystko pomiędzy księży, jankesów i bogaczy, i oczywiście guzik dla biedaków, bo tym będą zawsze tak dokopywać, że w dniu, kiedy gówno nabierze wartości, biedacy urodzą się bez dupy, sami zobaczycie.”

Gabriel García Márquez książka Jesień patriarchy

Postać: Generał
Jesień patriarchy (1975)

„Nigdy przed nikim nie uginam szyi można mnie zabić, ale nie pokonać. dlatego tak wielu chciałoby, choć trochę mnie ugiąć i ze mną walczą, a o kulturę osobistą i wypowiedzi sami swoją zadbajcie. Ja stosuję, co do niektórych Stary Testament. Chamowi odpowiadam po chamsku i guzik mnie to obchodzi, co o tym sądzicie. I nikt i nic nie jest w stanie mnie zmienić.”

Lech Wałęsa (1943) polski polityk i działacz związkowy, przywódca Solidarności, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, były prezydent Pol…

Źródło: strona Wałęsy http://www.mojageneracja.pl/1980

„Niech żyją Włochy. Do zobaczenia wszystkim biednym ludziom wszędzie! (…) Naciśnij guzik!”

Giuseppe Zangara (1900–1933)

ostatnie słowa
Viva Italia! Goodbye to all poor peoples everywhere! (…) Push the button! (ang.)
Źródło: Ernio Hernandez, Assassins Shooting Gallery: Kuhn as Zangara and Cerveris as Booth http://www.playbill.com/features/article/assassins-shooting-gallery-kuhn-as-zangara-and-cerveris-as-booth, „Playbill”, 24 marca 2004

„Jaskier - skrzywił się niziołek. - Na poezji to ty się może i znasz, ale w sprawach handlowych, wybacz, to ty jesteś kompletny bałwan. Słyszałeś, ile podatku wyliczył mi Schwann? A od czego płaci się podaki? Hę? Od czego?
- Od wszystkiego - stwierdził poeta. - Ja nawet od śpiewania płacę. I guzik ich obchodzą moje tłumaczenia, że śpiewałem z wewnętrznej potrzeby.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

O śpiewie

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły

O życiu , O dzieciach , O uśmiechu , O butach

„Niestety często zauważałem, że ludzie o wyższym wykształceniu technicznym zbytnio upraszczają zjawiska społeczne. Zawsze im się zdaje, że tak jak w maszynie, dość jest nacisnąć jakiś guzik lub przesunąć dźwignię, aby uzyskać cel pożądany.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Zielone oczy
Źródło: s. 41–42

O ludziach , O wykształceniz

„Ósma para: Andrzej Romocki i Krysia Heczkówna. Andrzej wraz z bratem Jasiem ruszyli do walki z rąk matki. Jakieś kanapki do plecaka, jakiś guzik – cóż więcej mogła? Andrzeju!…”

Melchior Wańkowicz (1892–1974) polski publicysta i pisarz

jeszcze mu wsypała do torby garść cukierków. Andrzej, starszy, sensat, czytający poważne książki ekonomiczne, lubił cukierki. Taki był jeszcze dziecinny!... Zamilkły kroki, opadły ręce w straszliwie z nagła pustym domu. Gdy nagle przez drzwi wsunęła się – męska twarz jej syna, a spod hełmu spojrzały dziecinne dla matki oczy i rozległ się głos, jak dawniej, kiedy chował się za jaki sprzęt i kazał siebie szukać.
– Mamuśka, jestem jeszcze.
Po Zawadzkim (Zośce) – dowodził kompanią. Przeprowadził, rzecz nieprawdopodobna, kompanię ze Starego Miasta przez Ogród Saski, pilnował odcinka Wisły na Czerniakowie. Kiedy siedzieli, tak już przerzedzeni, w trawach nadwiślanych, mówił do kolegów:
– Moja mama to jest o, taka mama, wszystkich was zaprosi do nas na przyszłą Wilię.
Źródło: Ziele na kraterze, Wydawnictwo Literatura, Łódź 2007, s. 367.

O walce , O matce