Cytaty na temat gromada (34 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Gdzie jesteśmy? – myślał doktor usypiając. – Dokąd uniósł nas czas, życie? Czyż nie najstraszniejsze, najbardziej bolesne – żyć nie będąc pewnym, że się żyje? Czyż mam prawo żyć nie mogąc odpowiedzieć na pytanie: czego pragnę? Czego szukam? Ludzie, którzy tu przyjechali razem ze mną przed dziesięciu laty, czytali książki, uczyli się, dyskutowali, dziś – stali się gromadą tępych zwierząt. Co niszczy ich serca, dusze, umysły? Życie? Życie jest tam gdzie jesteśmy my – to słuszne! Lecz gdzie jesteśmy?”

Marek Hłasko (1934–1969) polski pisarz

Umarli są wśród nas

O życiu , O ludziach , O książkach , O duszy

„Ale jednego dać ci nie mogę. Tego, co jak latarnia morska ściąga okręty w bruzdy ich szlaków, tego, co jak obręcz trzyma razem gromadę, tego, co duchom daje moc nad ciałami. To muszisz mieć sam.”

Aleksander Majkowski książka Życie i przygody Remusa

Ale jednégò cë dac ni mògã. Tegò, co jak bliza mòrskô scygô òkrãtë w brózdë jich dróg, tegò, co jak òbrãcz trzimô gromadã, tegò, co dëchóm daje mòc nad całami. To të sóm miec mùszisz. (kaszub.)
Źródło: Życie i przygody Remusa, Oficyna Czec & Wydawnictwo Region Kartuzy – Gdynia 2009 (wydanie dwujęzyczne), str. 708-710; tłum. Lech Bądkowski

„Jeden człowiek jest lepszy niż dwóch, dwóch niż gromada, gromada niż społeczeństwo.”

Henryk Józef Marian Elzenberg (1887–1967) polski filozof

Kłopot z istnieniem. Aforyzmy w porządku czasu

„Wysypała się oto z wagonów w tę noc aszchabadzką gromadka małych nędzarzy, pozbawionych wszystkiego – włącznie z sercem rodzicielskim, które zastygło gdzieś pod śniegiem… Kołysała się tylko na wietrze stacyjna lampa, rzucając raz cień, a raz światło na umęczone, wymizerowane twarze dzieci. Tragiczna gromada wyciągnęła się w długi pochód. Parami – parami szło nieszczęście z chorobą, głód z wszami – do autobusów, ledwo wlokąc nogami… Halo, halo, czyż nie widzicie, że w tych autobusach jadą najnieszczęśliwsze na świecie dzieci, dzieci więźniowie, dzieci wykolejeńcy, dzieci sieroty, dzieci starcy.”

Hanka Ordonówna (1902–1950) polska aktorka, piosenkarka, tancerka

o swoich podopiecznych, wychowankach sierocińca w Aszchabadzie.
Źródło: Sławomir Koper, Ordonka, „Uważam Rze Historia”, cyt. za: „Rzeczpospolita”, 25 września 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/143534.html?josso_assertion_id=C3C8B5D7ED8D5276

O głodzie , O nieszczęściu , O dzieciach , O historii

„Po lasach pełno było cietrzewi. Tokowiska zaczynały się bardzo wczesną wiosną. Cietrzewie zaczynały tokować już w początkach marca. W tych miejscach robiło się z jedliny wygodne budki, wykopywało dół, by można było wygodnie nogi spuścić, obkładało się darnią, gałązkami, siadało jak na krześle i przez jedlinę obserwowało teren naokoło. Wszystko zaczynało się o drugiej, trzeciej nad ranem. Wpierw odzywał się cietrzew, który zwoływał inne, na Białorusi nazywany takawik. Zaczynał gruchać, potem raptownie słyszało się łopot skrzydeł przypominający klaskanie, brzmiało to tak: czuhsiii, czuhsiii. Pierwszy cietrzew rzucał jak gdyby wezwanie, po nim przylatywał drugi. Tokowiska bywały tak bogate, że zbierało się jakieś czterdzieści, pięćdziesiąt par. Koguty prowadziły ze sobą walkę. Walczyły nie tylko parami, czasami w jednej gromadzie zbierało się trzech, czterech samców i jeden drugiego walił na wszystkie strony. Samiczki siadały oddzielnie, tak jak damy na turnieju, w jednym rzędzie i przyglądały się. Prawdopodobnie zwycięzca szedł potem po swoje laury i odbierał nagrodę. Wszystko to zaczynało się, kiedy jeszcze było całkiem ciemno, później dopiero robiło się szaro, jaśniej i jaśniej, aż do wschodu słońca. Jeżeli działo się to na dużej polanie, na którą zaczynały padać promienie wschodzącego słońca, to w momencie kiedy tarcza słoneczna wychylała się zza horyzontu, toki zamierały zupełnie. Ten, który je zwoływał i siedział na drzewie, także cichł, bitwa ustawała, wszystko nieruchomiało. Samce i samiczki, które siedziały wygodnie, zwracały się główkami do słońca i jakieś pół minuty, czasami minutę, trwała cisza. Sprawiało to przejmujące wrażenie, było coś nadzwyczajnego w patrzeniu na ten hołd oddawany słońcu. Później zaś znowu toczyła się walka. Wszystko trwało jeszcze około pół godziny, nie dłużej, po czym ptactwo odlatywało. Wcześniej, gdy jeszcze było szaro, jak ustrzeliło się jednego samca z walczącej pary, to często drugi wskakiwał na niego i walił go dziobem, aż i jego się ustrzeliło. Strzały początkowo nie płoszyły cietrzewi, dopiero kiedy słońce było wyżej, robiły na nich wrażenie, i po jednym, drugim strzale ptaki rozpierzchały się. Cichym przykazaniem myśliwych było, aby nie wychodzić z ukrycia, dopóki cietrzewie same się nie roproszyły. Żeby nie zapamiętały, że w budkach ukryci są ludzie. Jak już odleciały, wychodziło się, zabierało zabite sztuki i wracało do domu. Wieszało się je na kilka tygodni w przewiewnym miejscu, aby mięso skruszało. Na wielkanocnym stole zawsze był cietrzew.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Lepszy dzien nie przyszedł już
Źródło: Z miejsca na miejsce [w: Lepszy dzień nie przyszedł już], Warszawa, Iskry 2012, str 214–215

O ludziach , O domu , O wiośnie , O wrażeniach

„Pewna gromada jeżozwierzy skupiła się w zimowy dzień możliwie blisko siebie, aby wzajemnym ciepłem uchronić się przed zamarznięciem. Wkrótce jednak odczuły nawzajem swe igły, co je znowu od siebie oddaliło. Kiedy potrzeba ogrzania się zbliżyła je znowu, powtórzyło się to drugie zło, tak że szarpało je między sobą jedno i drugie cierpienie, póki nie znalazły umiarkowanej odległości, w której najlepiej mogły znieść jedno i drugie. W ten sposób potrzeba towarzystwa, wyrastająca z pustki i monotonii własnego wnętrza, spędza ludzi razem, ale ich liczne odstręczające właściwości i nieznośne wady znowu ich od siebie odpychają.”

Arthur Schopenhauer (1788–1860) filozof niemiecki

Źródło: Parerga i paralipomena

O ludziach , O cierpieniu , O złu , O odległości

„Gromada chamowatych, spoconych w pogoni za władzą mężczyzn.”

Andrzej Celiński (polityk) (1950) polityk polski

o otoczeniu Jarosława Kaczyńskiego.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 31 października 1990

„W Rzeczypospolitej naszej kwitły sztuki wyzwolone, nauki, rozmaite piękne i chwalebne umiejętności, [lecz] uległy one, nie wiem doprawdy, w jaki sposób, zaniedbaniu i poszły w zapomnienie. Cóż uczynił ten niezwykły mędrzec? (…) tych, którzy szykowali się do działalności publicznej, kazał kształcić w zasadach retoryki, a tych, którzy skłaniali się ku kontemplacji, polecał uczyć podstaw filozofii i wdrażać ich do badania natury (…). Wiele [też] troski wykazywał cesarz o studiującą młodzież, poświęcając jej dużo uwagi, dopuszczając do swego stołu, czyniąc z niej swoich domowników, obdarowując ją pieniędzmi, zachęcając [do pracy] życzliwymi słowy. Nie trzeba też było wiele czasu, aby dzięki jego rozumnemu postępowaniu wykształciła się cała gromada ludzi biegłych w nauce i sztukach. Z ich to liczby wybierał władca tych, których zaszczycał godnością sędziów, wysokich urzędników, biskupów, a wszelkie gałęzie nauki i wiedzy znów zakwitły w państwie Rzymian, wzbogacając je, ozdabiając mądrością.”

Konstantyn VII Porfirogeneta (905–959) bizantyński cesarz, uczony, mecenas

O Konstantynie VII Porfirogenecie
Źródło: anonimowa kontynuacja kroniki Teofanesa z lat 813–961, cyt. za: M.H. Serejski (oprac.), Upadek Cesarstwa Rzymskiego i początki feudalizmu na Zachodzie i w Bizancjum. Materiały źródłowe do historii powszechnej epoki feudalnej

O mądrości , O ludziach , O młodzieży , O historii

„Czasami zdarzało się, że skraplałem mózg alkoholem, który wypływał pod postacią historyjek, tak jakby ciecz parowała, przemieniając się w czystego ducha. Chociaż alkohol działał na wyobraźnię rozkazująco, to jednocześnie tłumił lęk przed nią, zapuszczał tkwiący we mnie silnik, a także przydawał mi siły, niezbędnej do zniesienia faktu, że silnik pracuje. Mogłem mieć w głowie gromadę głosów, lecz dzięki kilku kieliszkom starczało mi odwagi, żeby wszystkie je wychwycić.”

Jostein Gaarder (1952) pisarz norweski

Córka dyrektora cyrku

O alkoholu , O sile

„Będę miała mnóstwo wnuków i zamieszkam gdzieś na wsi. Zawsze chciałam osiedlić się w Toskanii. Chętnie otoczyłabym się gromadą ludzi. Uwielbiam zgiełk, wiesz, kiedy coś się dzieje. Gdy dzieci się śmieją lub gdy płaczą… Wtedy wiadomo, że wokół ciebie jest rodzina. A ja na starość będę miała wielką rodzinę. Wiem, że tak będzie.”

Nicole Kidman (1967) amerykańska i australijska aktorka i piosenkarka

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13621

O dzieciach , O ludziach , O starości , O rodzinie

„Delphinus, Delphin albo Świnia morska, według Ateneusza i Aristotelesa żółci nie ma, dlatego pełen łagodności. Sami się in suo genere dziwnie lubią. Gdy pod Karyą Miastem jednego złowiono, drugich przybyła gromada bronić towarzysza, aż go wypuszczono nazad w wodę, teste Jonstono. Najbardziej lubi, gdy go kto Szymona woła imieniem; śpiewaniom, świstaniem i muzyką dziwnie się delektuje; co jeno usłyszy na Okręcie, zaraz się w wielkjej innych komitywie zbliża do niego. Żyje ex mente Aristotelesa 120 lat. Jest Zwierz z wodnych i ziemnych naprędszy. Gdy chce zasypiać, po wierzchu Wody pływa, zadrzymawszy, na dno morskie zwolna się spuszcza, tam sobą o dno uderzeniom obudzony, znowu na wierzch wody wypływa, wypłynąwszy zasypia, i znowu na dół puszczony, tymże sposobem ocuca się, a tak in motu zażywa quietem. Święty Martimnus, gdy przed Niewiastą na złą rzecz sollicytującą uciekł i na morze się puszczał, koło Cezary! w Palestynie dwóch przybywszy DELFINÓW, na brzeg go przenieśli bezpiecznie, jako świadczy Metaphrastes.”

Benedykt Chmielowski książka Nowe Ateny

Nowe Ateny

O wodzie , O śpiewie , O morzu

„Wrony żyją gromadą, orzeł sam.”

Jan Fedorowicz (1811–1870)

„Golf to gromada facetów w śmiesznych strojach, którzy na wielkich trawiastych nieruchomościach walą kijami w piłki.”

Harlan Coben (1962) amerykański pisarz

Cykl z Myronem Bolitarem, Bez skrupułów (1995)
Źródło: rozdział 30

„Ludwik XIV wymagał od swojego otoczenia, by było świadkiem nawet jego posiedzeń na nocniku. Luwr jest zresztą tak zaprojektowany, że nie ma korytarzy. Przechodząc amfiladą z pokoju do pokoju, było się świadkiem rodzenia, gotowania, życia seksualnego. To był naturalny tryb życia w gromadzie. Dopiero świat nowoczesny, mieszczański, który zaczął wyłaniać się w XVII-XVIII wieku, zbudował pojęcie prywatności, podzielił przestrzeń przegrodami, obwarował granicami. Wynaleziono choćby zamki, za pomocą których można było zamykać drzwi od wewnątrz, stworzyć sobie intymny świat.”

Zbigniew Mikołejko (1951) polski filozof religii

Źródło: Targowisko prywatności, „Gazeta Wyborcza”, 10–11 kwietnia 2010.

O świecie , O pokoju , O wieku , O pomocy

„Co jednostkę twórczą wyróżnia, to poczucie wyższości nad ludźmi, poczucie, że stoi poza interesami gromady.”

Stanisław Przybyszewski (1868–1927) polski pisarz, dramaturg i publicysta

Źródło: Z psychologii jednostki twórczej (niem. Zur Psychologie des Individuums, 1891)

„Osią życia całego jest Miłość i Śmierć. Wszystko cokolwiek istnieje w świecie ludzkości: rodzina, gromada, państwo, wojna, narody i rzezie, to rzeczy uboczne, konieczne, by zabezpieczyć pokolenia, które z miłości wykwitły. To tylko pomocnicze środki, by móc dalej żyć i dać pokoleniom swoim ochronę.”

Stanisław Przybyszewski (1868–1927) polski pisarz, dramaturg i publicysta

Synowie ziemi
Źródło: Synowie ziemi, Wstęp, Lwów, Warszawa 1904, s. 1.

O miłości , O śmierci , O wojnie , O rodzinie

„Film to cyrk na kółkach. Nigdy nie miałem problemu z opanowanie sytuacji na planie. Po prostu jestem silną osobowością. Teraz jednak nie mam za bardzo ochoty na ciągłe zmaganie się z ludźmi. Film jest związany z kasą. Nawet w tej biednej i smutnej Polsce jest otoczony gromadą hien, które ciągle mówią o forsie. Nie ma warunków, by pracować jak człowiek z człowiekiem. W teatrze jest większy komfort pracy. Tam mogę nawiązać prawdziwy dialog. Tu znalazłem poczucie sensownej i rzetelnej pracy.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: Leszek Karczewski, „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 21 kwietnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wewnetrznyk.htm

O osobowości

„Pomiędzy młodzieżą znajdują się też starsi, którzy nią kierują; ale mieliśmy aż nadto dowodów na to, że między tymi kierownikami młodych zbyt często i zbyt łatwo znajdują się agenci naszych wrogów, którzy po prostu prowokują młodzież do czynów bezprawnych, do kroków nierozważnych, które tylko mszczą się na całej gromadzie. Byliśmy świadkami nawet strasznych morderstw dokonanych przez młodych ludzi, może nawet w dobrych zamiarach, ale ze zgubnymi następstwami dla narodu. Widzieliśmy nieraz ludzi, którzy przekazywali naszej młodzieży nakazy naszych narodowych przewodników i rozkazywali dla dobra sprawy kogoś zabić. Było dużo takich wypadków, że sami prowodyrzy młodzieży głośno i publicznie stwierdzali, że agenci którzy nakazywali zabójstwa byli prowokatorami i służyli naszym wrogom. Niestety takie wypadki wytworzyły wśród młodzieży fałszywe przeświadczenie; że można kogoś pozbawić życia. Kilka już razy przestrzegałem wszystkich wiernych przed strasznymi następstwami nieprzestrzegania V prawa Bożego, które zabrania mordowania ludzi.”

Andrzej Szeptycki (1865–1944) greckokatolicki metropolita kijowsko-halicki

Posłanie do duchowieństwa i wiernych greckokatolickiej archidiecezji lwowskiej z 10 sierpnia 1943 r.

O ludziach , O młodzieży

„A któż tam idzie, któż tam idzie
W ogromniastej takiej gromadzie?
– Białorusini.

(…)
A kto ich tam, nie jeden milion,
Krzywdę nieść nauczył, przebudził ze snu?
– Bieda, smutek.

A czegoż to im się zachciewa,
Pogardzanym przez wieki, im ślepym, głuchym?
– Ludźmi się nazywać.”

Janka Kupała (1882–1942) białoruski poeta i pisarz

А хто там ідзе, а хто там ідзе
У агромністай такой грамадзе?
– Беларусы.

(…)

А хто гэта іх, не адзін мільён,
Крыўду несьць наўчыў, разбудзіў іх сон?
– Бяда, гора.

А чаго ж, чаго захацелась ім,
Пагарджаным век, ім, сьляпым, глухім?
– Людзьмі звацца. (białorus.)
Źródło: wiersz A któż tam idzie? http://wiersze.wikia.com/index.php?title=A_któż_tam_idzie?&useskin=monobook, 1905–1907

O smutku , O wieku

„Nienawistny paszkwil Jana Grossa jest już w księgarniach, więc gromada „cyngli” płatnych przez narodzone z Okrągłego Stołu potęgi medialne stara się zmusić Polaków do autopogardy. Miałem jednak nadzieję, że jeżeli środowisko Żydów polskich nie potępi tej afery, to zachowa wobec niej dystans. Dlatego prawdziwą przykrość sprawiło mi wystąpienie Stanisława Krajewskiego w TVN24, w którym poparł Jana Grossa w jego oskarżeniach Polaków o dobrowolny i masowy udział w ludobójstwie Żydów.”

Krzysztof Wyszkowski (1947) polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL

Źródło: Warski – antypolski, „Gazeta Polska”, 16 marca 2011

„(…) aktor żyje tak naprawdę w teatrze.(…) w filmie zawsze jestem tylko narzędziem w gromadzie innych ludzi – scenarzysty, reżysera, operatora czy montażysty. Aktor filmowy efekt swojej pracy widzi dopiero na ekranie, podczas gdy w teatrze jest zupełnie inaczej – spektakl się nie zacznie, gdy aktora nie ma na scenie.”

Tadeusz Bradecki (1955)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 1 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20225

O ludziach , O czytaniu

„Świat to gromada zwierząt wałęsających się po gównie.”

Marek Hłasko książka Cmentarze

Cmentarze

O świecie , O zwierzętach

„Rozmyślne i uporczywe skłanianie poddanych do odmowy pańszczyzny nie znajduje w Szeli żadnego usprawiedliwienia: ani w jego pozornej uniżoności wobec starosty w Tarnowie, ani w jego obłudnym zapewnieniu, że użyje swego wpływu na mające doń zaufanie gromady, aby nakłonić je znów do odrabiania pańszczyzny, jest wyłączną przyczyną tak bardzo rozpowszechnionej i coraz uporczywszej renitencji, która obecnie może zostać złamana tylko przy niemiłym użyciu nadzwyczajnego, przymusowego powstępowania, z wielką stratą czasu i nakładem kosztów.”

Jakub Szela (1787–1866) przywódca rzezi galicyjskiej

raport zastępcy starosty Reissa do Gubernium z 8 maja 1846
O Jakubie Szeli
Źródło: Historia XIX i XX wiek. Wybór tekstów źródłowych, t. I: 1795-1864, pod red. naukową A. Koseskiego, J. R. Szaflika, R. Turkowskiego, Pułtusk 1997

O zaufaniu , O historii , O czasie , O wieku

„Byłem na drugim roku budownictwa, na ówczesnej politechnice w Brześciu. Jednocześnie działałem w niezależnej organizacji socjaldemokratycznej „Młoda Gromada”. Zaprosił mnie dziekan wydziału i powiedział, że jeżeli brakuje mi czasu na działalność społeczną, to on mi go zapewni. Wkrótce była sesja i kilka dni przed nią zmieniono mi temat pracy zaliczeniowej z informatyki. Nie byłem w stanie napisać jej na czas. Zostałem skreślony z listy studentów.”

Siarhiej Pielasa (1976) białoruski i polski dziennikarz

o przyczynach skreślenia z listy studentów Brzeskiego Państwowego Uniwersytetu Politechnicznego.

O czasie

„Nie powiem Wam, nawet nie będę próbował mówić, jak Wy macie to robić. Pokażę tylko taką migawkę jak my – krąg kierowniczy KIHAM-u, gromada 40–50 osób – to robiliśmy. Najpierw odczytywaliśmy czym jest harcerstwo. Ono dzieje się w czasie, więc to zjawisko historyczne. Dzieje się wśród ludzi, więc to zjawisko społeczne, kulturowe, polityczne. Ma cel wychowawczy, więc pedagogiczne; zbudowane jest na przeżyciach, więc psychologiczne. Lecz my przede wszystkim odkrywaliśmy harcerstwo jako zjawisko moralne, jako służbę wartościom.”

Stanisław Czopowicz (1950) polski instruktor harcerski

Źródło: Harcerska wolność, w: Harcerskie drogi do wolności. Materiały z Sympozjum pod. red. Z. Formella, Aleksandrów Kujawski 2006

O ludziach , O wolności , O czasie

„Uzdolnienia [klas pracujących] do stwarzania nowych stosunków społecznych, opartych na zasadach sprawiedliwości i braterstwa dobrowolnego (…) muszą zanikać, jako cecha nieużyteczna życiowo. Jest to wynik nieunikniony polityki upaństwawiania, prawo doboru naturalnego, prawo zwyradniania się wszystkiego, co przestaje być potrzebne i ćwiczone w walce o byt jednostek i gromad.”

Edward Abramowski (1868–1918) polski filozof i działacz polityczny

Źródło: Moralność i polityka doktryny w: Edward Abramowski, Pisma, tom II http://dir.icm.edu.pl/pl/Pisma/Tom_2/314, Warszawa 1924.

O sprawiedliwości , O walce , O morzu

„Jedyne lekarstwo dla znużonych życiem w gromadzie: życie w wielkim mieście. To jedyna pustynia, jaka jest dziś dostępna.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

O życiu

„Widzimy przecież, że na czele każdej gromady stoi jak gdyby jej ojciec, przewodniczący gromadzkiej rady. Ale ma on nad sobą ojca powiatu, ten zaś ojca województwa, ojciec województwa – ojca państwa; państwa należą do ONZ itp. Musi przyjść taki czas, że wszystko wróci do swego pierwiastka. W Piśmie Św. jest mowa tylko o jednej organizacji religijnej i politycznej, inne nie są wymienione z nazwy. Nazwa jej brzmi: Stolica Boża i Barankowa w Duchu i w Prawdzie, Alfa i Omega, Początek i Koniec. I my tej nazwy używamy.”

Bernard Wilk (1906–1995)

Źródło: Stolica Boża i Barankowa: Niebieski komunizm, wiara.pl, 28 października 2008 http://religie.wiara.pl/doc/471857.Stolica-Boza-i-Barankowa-Niebieski-komunizm

O wierze , O religii , O czasie

„Ludzie, którzy lękają się mocniejszych wrażeń, są tchórzami, bo naga rzeczywistość ich przeraża, a tacy właśnie słabi ludzie są największymi szkodnikami kultury i charakteru. Tacy wychowaliby naród jako gromadę przeczulonych człowieczków, masturbantów fałszywej kultury w rodzaju św. Alojzego, o którym powiedziano w księdze mnicha Eustachego, że gdy św. Alojzy usłyszał, jak mąż jeden z wielkim hukiem wypuścił wiatry, rozpłakał się i w modlitwie dopiero znalazł ukojenie.”

Jaroslav Hašek (1883–1923) czeski pisarz i dziennikarz

Źródło: posłowie do Przygód dobrego wojaka Szwejka

O ludziach , O wrażeniach , O charakterze , O rzeczywostości

„zaraz potem w różnych miejscach pastwiska pojawiły się drobne, jasne rozbłyski, cytrynowe punkciki. nadleciały robaczki świętojańskie, tak jak obiecywał ojciec. obserwowałam je z otwartymi ustami, nerwowo wycierając dłonie o sukienkę. miałam ochotę wybiec z autobusu, żeby się z nimi przywitać, tymczasem to one dołączyły do mnie. gromady maleńkich światełek wlatywały przez wybite okna i ożywiały ponure wnętrze wraku…”

Mitch Cullin (1968)

„Fotografowie sowieckiej kroniki filmowej sfotografowali generała Matterna, po czym odebrano mu szpadę. Fotografowali także wynędzniałą rzeszę niemieckich jeńców, pędząc ich tam i z powrotem, częściowo boso, w ciągu całych czterech dni przez miasto – szarą, brudną gromadę, zdjętą śmiertelnym lękiem. Polskie pospólstwo biło ich i obrzucało kamieniami.”

Jürgen Thorwald (1915–2006)

Wielka ucieczka (1951), ISBN 978-83-08-05853-4, Wydawnictwo Literackie Sp. z o.o. 1995

„W egzystencji miejskiej klasy średniej nie ma niczego, co dałoby się porównać z dziką ekscytacją i radością doświadczanymi przez gromadę zbieraczy-łowców w chwili upolowania mamuta. Każdy nowy wynalazek oddala nas od Edenu.”

Yuval Noah Harari (1976) izraelski historyk i profesor

Sapiens. Od zwierząt do bogów
Źródło: s. 461.

Radość

„Zgodnie z przyjętą systematyką, występującą w naszej Galaktyce formy anormalne obejmują typ Aberrantia (Zboczeńce), dzielący się na podtypy Debilitales (Kretyńce) oraz Antisapientinales (Przeciwrozumce). Do tego ostatniego podtypu należą gromady Canalicaea (Paskudławce) i Necroludentia (Zwłokobawy). Wśród Zwłokobawów rozróżniamy z kolei rząd Patricidiaceae (Ojcogubce), Matriphagideae (Matkojady) i Lasciviaceae (Obrzydłce, czyli Wszeteki). Obrzydłce, formy już skrajnie zwyrodniałe, klasyfikujemy, dzieląc na Cretininae (Tępony, np. Cadaverium Mordans Trupogryz Bęcwalec), i Horrosrissimae (Potworyjce, z klasycznym przedstawicielem w postaci Mętniaka Bacznościowca, Idiontus Erectus Gzeemsi). Niektóre z Potworyjców tworzą własne pseudokultury; należą tu gatunki takie, jak Anophilus Belligerens, Zadomiłek Zbójny, który nazywa siebie Genius Pulcherrimus Mundanus, albo jak ów osobliwy, łysy na całym ciele egzemplarz, zaobserwowany przez Grammplussa w najciemniejszym zakątku naszej Galaktyki – Monstroteratum Furiosum (Ohydek Szalej), który zwie siebie Homo Sapiens.”

Stanisław Lem książka Dzienniki gwiazdowe

Utwory, Dzienniki gwiazdowe
Źródło: Podróż ósma

O pewności siebie

„Postawa ludności wszędzie była taka sama jak w Warszawie: gromady kobiet czekały godzinami na dworcach w Pabianicach, Zduńskiej Woli, Sieradzu i innych, aby zaopiekować się przejeżdżającymi dziećmi.”

Stefan Rowecki (1895–1944) generał polski

o ratowaniu polskich Dzieci Zamojszczyzny z obozu niemieckiego, meldunek z 22 grudnia 1942.
Źródło: Aktion Zamość - gehenna polskich dzieci https://dorzeczy.pl/historia/45145/Aktion-Zamosc-gehenna-polskich-dzieci.html, dorzeczy.pl, 23 października 2017.

O dzieciach , O czekaniu , O kobietach