Cytaty na temat dach (57 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Pszczoły były wielkim umiłowaniem stryja Leona, kochał je i lubił miód. Ule były przeważnie typu Dadanta, najłatwiejsze w obsłudze. Były one kwadratowe, z podnoszonym dachem, którędy w okresie zbiorów miodu wsuwało się specjalne nadstawki. Nadstawka taka starczała ledwie na kilka dni, szybko bowiem napełniała się miodem i należało zakładać nową. Sad pełen był olbrzymich, szerokich lip, obsiewano go też specjalnie miododajnymi trawami. W okolicy rosły białe koniczyny, dużo łubinów, w lasach wrzos. Miodobranie zaczynało się w czerwcu, po zakończeniu kwitnienia sadów i łąk. Im wcześniejszy był miód, tym lepszy. Stryj rozsyłał go i sprzedawał po całej Polsce, dużo zabierali krewni. W domu, w glinianych dzbankach miód stał cały rok. Przede wszystkim jednak specjalnie pakowany w żelazne pudełka był sprzedawany klientom z różnych miast. Miód jesienny na pierniki kupował Toruń, wiosenny i lipcowy brał Wedel. Były miody wczesne, łąkowe, rzadziutkie, złotego koloru – te nigdy się nie scukrowały. Miód z akacji, aby się scukrzyć, musiał stać bardzo długo, i wtedy robił się podobny do drobnej, białej kaszki. Inne, późniejsze, to były miody lipcowe z lip i wrześniowe, z gryki i wrzosu. Lipcowy uchodził za najlepszy, natomiast z gryki i wrześniowy były gorsze. Kiedy miód twardniał, to na przykład gryczany ciemniał, lipcowy bielał. Wszystkie oczywiście różniły się smakiem. W okresie miodobrania, kiedy pracy było wiele, stryj wynajmował chłopców do pomocy. W specjalnym domku, zimą zastępującym stebnik, miód się wirowało. Tam przenosiło się ramki, odcinało się ciepłym nożem zasklepioną woszczynę i stawiało do centryfugi (wirówki), gdzie po wpływem kręcenia korbą miód wypryskiwał na ściany beczki i ściekał. Z dołu, kurkiem, zlewało się go do podstawionych garnków, na które nakładało się sita, aby nie wpadły odłamki woszczyny. W garnku mieściło się około szesnastu litrów miodu. Przez kilka dni garnek stał odkryty, aby miód odparował, dopiero potem zakładało się woskowy papier i zawiązywało wokół. Stryj miał biblioteczkę z książkami o pszczołach. Lubił pszczoły, a one jego. Kiedy któraś wleciała do domu, brał ją delikatnie w ręce i wynosił, nigdy go nie użądliła. Pracował gołymi rękoma, nie w rękawiczkach, mówił, że pszczoły nie lubią tego. Czasami wieczorem kładł się w sadzie i słuchał jak pracują, czy są zadowolone ze zbiorów. Mówił na przykład, że pszczoła umarła, nie zdechła; jeżeli ktoś opowiadał, że pszczoła ugryzła, odpowiadał zaczepnie: – Czy widział ktoś, aby pszczoła miała zęby do gryzienia?”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Lepszy dzien nie przyszedł już
Źródło: Z miejsca na miejsce, [w: Lepszy dzień nie przyszedł już], Warszawa, Iskry 2012, str 208–209

O książkach , O domu , O trawie , O pszczołach

„Kochać, szmochać!… Wychodzi się za mąż i gotowe. Miłość – przychodzi, gdy się jest we dwoje.
– Nie, nie w moim przypadku. Nie mogłabym spędzić życia pod jednym dachem z kimś, do kogo odczuwałabym niechęć.”

Isaac Bashevis Singer (1902–1991) pisarz amerykański, noblista

Siostry

O miłości , Kochać się

„Zauważyłem, jak zręcznie Wałęsa daje sobie radę z tym niesfornym zgromadzeniem. Kiedy tylko spór staje się nazbyt gwałtowny i słychać rozdrażnione głosy, przywołuje duchy Legionów Dąbrowskiego i intonuje „Jeszcze Polska…”. Spór zamiera w chwili, gdy wszyscy wstają. „Marsz, marsz Dąbrowski, z ziemi włoskiej do Polski…” i w trakcie tej niezawodnej katharsis dach niemal unosi się w powietrze, a wszystkie niesnaski pierzchają.
„Za twoim przewodem złączym się z narodem…” – śpiewają to o Dąbrowskim, czy o Wałęsie? Czysto polska magia. Wiadomo, że wielki magik przywołał ją świadomie, by nie rzec, cynicznie. Jednak kiedy śpiewa sam ulega przemianie. Nie jest już zadziornym małym elektrykiem w niedopasowanych spodniach, sprytnym mówcą z wieloma ludzkimi słabościami, jego autorytet nie jest już oparty na umiejętności zastosowania kolokwializmu i ciętej riposty.
Stoi teraz wyprostowany, z głową przechyloną do tyłu, jak drewniana figura spod dłuta któregoś z rzeźbiarzy ziemi dobrzyńskiej, gdzie Wałęsa się urodził. Staje się wizerunkiem, nie człowiekiem.”

Timothy Garton Ash (1955)

Źródło: Polska rewolucja. „Solidarność” 1980–1982

O śpiewie

„W menu były tylko dwie zupy. Jedna z nich zawierała, najprawdopodobniej, jakiś rodzaj wolności, możliwość wypowiadania się w gazetach, wygłaszania przemówień z balkonów, zostania wybranym na stanowisko senatora czy radnego, kiedy jednak wokół dzieci umierały z głodu, były analfabetami, a chorzy dogorywali byle gdzie, nie mając szans na opiekę w szpitalu. Natomiast druga zupa nie zawierała wolności w takim sensie, w jakim wtedy rozumieliśmy wolność, ale nie było tam nędzy, dzieci były najedzone, miały dach nad głową i chodziły do szkoły, chorzy trafiali do szpitala i nierówności wynikające z pochodzenia były likwidowane. Między tymi dwoma daniami, między jedną a drugą rzeczywistością, jaką oferowano nam na stole świata, trzeba było dokonać wyboru.”

Plinio Apuleyo Mendoza (1932)

o dylemacie czasów zimnej wojny w Ameryce Łacińskiej, Azji, Afryce (Trzecim Świecie).
Źródło: Artur Domosławski, Fidel Castro, ostatni komunista, „Polityka” nr 4 (2993), 21-27 stycznia 2015, s. 48–49.

O głodzie , O wojnie , O dzieciach , O rzeczywostości

„Wydaje mi się, że ludzkie kłopoty przejawiają się dość podobnie, w każdym razie te, które w życiu codziennym stale istnieją, mimo że, powiedzmy, dach przestał przeciekać, jest co jeść i nic ciału bezpośrednio nie zagraża – jeśli rozumiecie, co mam na myśli.”

Tove Jansson (1914–2001) fińska pisarka

Podróż z małym bagażem

O myślach , O myśleniu

„Gdzieś w chmurach żyją pająki,
Co snują pajęczynę deszczu (…)
Słyszysz! To szelest nóg pajęczych,
Ściany i dach oplatających.”

Maksim Bahdanowicz (1891–1917) białoruski poeta, krytyk literacki, historyk

Дзесь у хмарах жывуць павукі,
Што снуюць павучыну дажджа (…)
Чуеш! Во шорах ног павукоў,
Аплятаючых сьцены і дах. (białorus.)
Źródło: wiersz Gdzieś w chmurach żyją pająki… http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Gdzieś_w_chmurach_żyją_pająki...&useskin=monobook, 1911

„Tam, w City Hall, był moment, w którym dwa pociski moździerzowe rozerwały dach. Dostałem odłamkiem, poczułem w ustach smak krwi. Zanim zorientowałem się, że to była tylko rozcięta warga, w ułamku sekundy pomyślałem o rzeczach, które chciałem zrobić i nie zdążyłem. I o tym, co zrobiłem źle. Karbala i misje w ogóle sprawiają, że człowiek nagle zaczyna doceniać to, co ma: rodzinę, życie. Uczy się, że trzeba cieszyć się chwilą. A to przecież prawda ogólna, nie dotyczy tylko żołnierzy.
Mam nadzieję, że na „Karbalę” przyjdzie sporo młodych ludzi i że zrozumieją to przesłanie. Zobaczą, jakie jest polskie wojsko i co robi na misjach. Dowiedzą się, że służba wojskowa nie jest łatwa. Ale też - że może być niesamowicie ciekawa.”

Grzegorz Kaliciak (1973) polski pułkownik

Źródło: Karolina Przewrocka, Kali z Karbali. Opowieść dowódcy oddziału, który obronił City Hall http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,138262,18744453,kali-z-karbali-opowiesc-dowodcy-oddzialu-ktory-obronil-city.html#TRwknd, weekend.gazeta.pl

O życiu , O ludziach , O prawdzie , O rodzinie

„Dom to nie cztery ściany
szczelny dach
i zamknięte drzwi
Dom to otwarte okna
otwarte ramiona
i otwarte nieszczelne serca
Taki dom jest stale
w budowie”

Irena Conti Di Mauro (1931–2009) dziennikarka, poetka polsko-włoska

O domu , Serce

„W biały dzień
tkliwe jaskółki
nad brzegiem Mozeli
wiły w nas gniazda.
zapewniam was,
tu właśnie, jeżeli
porzucała nas wyobraźnia.
niby zbiegów w todze z przytułku
to była w tym ręka historii,
a stała tam Rzymska Łaźna
z czerwonym sztandarem wetkniętym
w omszały dach,
a dach był, jak gwiazda.”

Arnold Słucki (1920–1972) polski poeta i tłumacz żydowskiego pochodzenia

Źródło: Ekloga współczesna, „Życie Literackie” nr 17, 26 kwietnia 1964, s. 6 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=1604

O życiu , O historii , O gwiazdach

„Adams otworzył drzwi i wszedł, nadal nie wierząc własnym oczom. Znalazł się w ogrodzie, ale niezwyczajnym. Ciekły w nim liczne strumienie. Jednak nie tworzyły błota, klucząc pośród równej, choć niestrzyżonej murawy, lecz ich dno zaścielał biały piasek lub drobne kamyki przypominające perły. Rosły tu przeróżne kwiaty, ale jakby zakomponowane: te wyżej, te pośrodku, te na samym dole. Roślinność formowała zielony dach nad głową, choć niewyraźnie zarysowany, bo wszystko ginęło w przyjemnej mgle. Było ciepło, lecz nie duszno jak w szklarniach. Adams podziwiał kompozycję kolorów kwiecia. To nie mogło być przypadkowe.
Nagle kwiaty zaczęły śpiewać. Wysokimi trelami, niemal umykającymi możliwościom ucha. Adams uważnie przyjrzał się kielichowi jednego z nich. Łatwo zrozumieć, dlaczego kwiat potrafił śpiewać: zmienione płatki formowały kanał dźwiękowy i zgrabną komorę rezonansową. Z pewnością ogrzane powietrze, unosząc się tędy, wydawało takie dźwięki.”

Marek S. Huberath książka Miasta pod Skałą

Źródło: Miasta pod Skałą

O śpiewie , O Kwiatach

„Myślałem, żeby to rzucić. Już nie widzieliśmy szansy. Wracałem ze zgrupowań i jechałem do brata prosić o jakieś zajęcie. Brat poszedł drogą, z której ojciec był dumny. Dorobił się i firmy, i hurtowni materiałów budowlanych. Zawsze mogłem liczyć na jakieś pieniądze z pracy przy wymianie dachów, choć wiadomo, że wolałbym robić co innego…”

Tomasz Sikora (1973) polski biathlonista, mistrz świata i medalista olimpijski

Źródło: onet.pl http://sport.onet.pl/zimowe/biathlon/tomasz-sikora-niespotykanie-cierpliwy-olimpijczyk,1,3152910,wiadomosc.html

O pieniądzach , O myślach , O sporcie , O myśleniu

„Nie muszą znikać z naszych dachów ekrany i inne ogniwa słoneczne. Perowskit, czyli te ogniwa, które my wytwarzamy, mają tę zaletę, że można zrobić je częściowo przeźroczyste i nawet nałożyć je na powierzchnię już istniejących paneli, zwiększając ich wydajność”

Olga Malinkiewicz (1982) Polska fizyk

Źródło: Młoda Polka i perowskity. Rewolucja energetyczna coraz bliżej http://tvn24bis.pl/tech-moto,80/olgi-malinkiewicz-i-perowskity,585727.html, tvn24bis.pl, 14 października 2015

„Co mogę zrobić ja, zbieracz kartonów, pakowacz, sortowacz śmieci, skoro nie mam co jeść? Co mogę ja, rzemieślnik, wędrowny handlarz, tragarz, chłop, rybak, pozbawiony praw pracowniczych i dyskryminowany, pełen marzeń, ale bez szans na rozwiązanie moich problemów? (…)
Dużo! Dużo możecie! Wy, najpokorniejsi, najbardziej wyzyskiwani, najbiedniejsi i wykluczeni, możecie zrobić dużo. Przyszłość ludzkości jest w waszych rękach. W waszej zdolności do samoorganizacji i dobijaniu się o twórcze alternatywy, o prawo do ziemi, pracy i dach nad głową. Sprawiedliwy podział owoców ziemi i ludzkiej pracy to nie filantropia, lecz moralny obowiązek.”

Franciszek (papież) (1936) papież

Źródło: Maciej Stasiński, Papież Franciszek potępia kapitalizm i kolonizację http://wyborcza.pl/1,75477,18339421,papiez-franciszek-potepia-kapitalizm-i-kolonizacje.html#TRrelSST, wyborcza.pl, 10 lipca 2015.

O przyszłości

„Społeczeństwa krajów Unii są uśpione, bo sądzą, że toczą się prace nad prawem, które zgodnie z nazwą zwiększy ochronę ich prywatności. A więc wszystko OK. Tymczasem jest niebezpieczeństwo, że bardzo ważna i potrzebna inicjatywa Reding może zaowocować zachowaniem status quo albo wręcz pogorszeniem tej ochrony. Obrazowo: Komisja Europejska zaprojektowała dom; my – czyli organizacje pozarządowe – wytykamy jej, że futryny są krzywo i dach trochę przecieka. A środowiska biznesowe manipulują przy fundamentach.”

Katarzyna Szymielewicz (1981) polska prawniczka, współzałożycielka i prezes Fundacji Panoptykon

Źródło: rozmowa Ewy Siedleckiej, Nasza droga e-prywatność. Zostawiasz dane i stajesz się towarem, wyborcza.pl, 13 maja 2013 http://wyborcza.pl/1,76842,13897150,Nasza_droga_e_prywatnosc__Zostawiasz_dane_i_stajesz.html?as=1#ixzz2TSIT5sn0

O zachowaniu , O domu

„Jako chłopiec usłyszałem tę historię w kościele. Pewien mężczyzna naprawiał pochyły dach na wysokim budynku i w pewnej chwili zaczął się zsuwać. Zbliżając się do krawędzi, zaczął się gorączkowo modlić: „Uratuj mnie, Panie, a będę chodzić do kościoła w każdą niedziele, przestane pic i stanę się najlepszym człowiekiem w mieście”. Gdy tylko wypowiedział ostatnie słowo swojej modlitwy, jego spodnie zahaczyły o wystający gwoźdź i w ten sposób został uratowany. Mężczyzna wzniósł oczy ku niebu i krzyknął: „W porządku, Panie Boże. Sam sobie poradziłem.””

Richard Paul Evans (1962)

Trudno o prawdziwszy obraz ludzkiej natury.
Dotknąć nieba

O Bogu , O historii , O naturze , Obraz

„Trudno jest żyć pod jednym dachem z niedostosowanymi rodzicami. Chyba nikt tego nie wie lepiej ode mnie. Zresztą czego się można spodziewać po ludziach, którzy mają nazwisko Makota??? I zamiast z tego powodu wpaść w kompleksy czy po prostu zastanowić się nad sobą i zmienić je, to oni…(…) Oni uznali, że to będzie świetny dowcip, jeżeli swoją córkę nazwą Ala…”

Małgorzata Budzyńska (1950)

Ala Makota. Notatnik sfrustrowanej nastolatki 1 (2000)
Źródło: s. 8

O rodzicach

„EKG
Z miłą starszą panią obsługującą aparat
EKG rozmawiałem dzisiaj o długich włosach.
– Ale to jeszcze może być, ale wie pan czego nienawidzę?
Jak mężczyźni mają kolczyki w uszach.
No nie mogłabym z takim pod jednym dachem mieszkać.
To ja zacząłem okrężnie:
– A wie pani, kiedyś to kobiety nie nosiły spodni.
Było to nie do pomyślenia, a teraz każda jedna nosi.
I powiem pani, że to się bardziej kłóci z naukami w Biblii
niż te długie włosy i kolczyki u mężczyzn.
– Allleee co pan mówi, spodnie to tylko spodnie,
a kolczyki to proszę pana coś znaczą!
Kolczyki to noszą tylko narkomani i ci co są ku sobie,
wie pan. – I patrzy na mnie cały czas badawczo
a ja wreszcie pojąłem czemu to się tak badawczo
na mnie patrzy. Zmiana tematu:
– Wie pan, żeby to już szybciej lepiej było.
Ja:
– Każdy by chciał. Ale to nie takie proste.
Ona:
– Bo najgorsze, że ciągle jest tyle tych, co tylko
o rozrabianiu myślą i rozrabiają i przeszkadzają tylko.
– Na Zachodzie takich co rozrabiają jest tylu,
że by się pani zdziwiła jeszcze. I jakoś od tego rozrabiania
to wcale nie jest Zachodowi gorzej, a jeszcze nawet mu to na
dobre wychodzi. Byle co pani powiedzą, żeby tylko pani im
nie patrzała na ręce, a pani wierzy jak dziecko.
Niech pani wyłączy dźwięk i bardziej na obrazie się skoncentruje.”

Zbigniew Sajnóg (1958) polski poeta i performer

Źródło: „Metafizyka Społeczna, esencjalny kwartalnik na rzecz zbliżenia estetyki z egzystencją” nr 1, wydała Fundacja Totart, Gdańsk jesień 1992

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O myślach

„Kompromis daje dobrą parasolkę, ale lichy dach.”

James Russell Lowell (1819–1891) amerykański poeta

„Trzeba wzmacniać międzynarodową solidarność młodzieży. (…) Młodzież jest wszędzie materiałem przeznaczonym na żer armat. W pewnym momencie może dojść do tego, że wszędzie odmówi ona wzajemnego mordowania się.(…) w Polsce, gdzie pod jednym dachem musimy żyć z innymi narodami. To jest próbą naszej zdolności do międzynarodowego braterstwa. Potrzebną jest idea państwowa bez zatracania idei narodowej.”

Adam Ciołkosz (1902–1978) polski działacz socjalistyczny, instruktor harcerski

Źródło: „Płomienie”, nr 1, styczeń 1923, cyt. za: Andrzej Friszke, Adam Ciołkosz. Portret polskiego socjalisty, wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2011.

O młodzieży

„Jak często z wielką bezmyślnością podchodzimy do pracy. Wykonujemy ją, aby zbyć, aby tylko wykonać. Nic nas nie obchodzi, co się wokół nas dzieje, jakby nasza praca była oderwana od wszystkiego, co nas otacza. Jakby wyglądał człowiek, który tłukłby kamienie i za siebie rzucał nie patrząc, co się z nimi stanie, czy padną w okno wystawy sklepowej, czy na dach, czy gdzie w pole. O nie! On wyrabiając kamienie, musi wiedzieć gdzie je rzucić. On jest związany z tą robotą, on musi wczuć się w całość, bo jest jednostką pracującą w tej całości.”

Wincenta Jadwiga Jaroszewska (1900–1937) polska zakonnica

refleksje z 14 listopada 1935 o pracy.
Źródło: Siostry Benedyktynki Samarytanki Krzyża Chrystusowego – Przesłanie Matki Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej. http://www.samarytankiosb.pl/zalozycielka2f.html

O matce , O siostrze

„Większość radioaktywnych szczątków wylądowała po eksplozji na dachu bloku III. Ponieważ roboty się nie sprawdziły wysłano tam ludzi. Uprzątali radioaktywny gruz po prostu łopatami. Nabierało się tego na łopatę, biegło do bloku IV, sypało gruz w czeluść na dole – i pędziło z powrotem. Z powodu bardzo silnego promieniowania taka szychta trwała zaledwie 20–40 sekund. Przez ten czas dało się zrobić tylko jedną rundę z łopatą, potem trzeba było zbiegać w dół, i szedł następny.(…) Ten dach miał jakieś 50 na 50 metrów, a w sumie w akcji tam na górze brało udział 3500 żołnierzy.”

Igor Kostin (1936–2015) ukraiński fotograf i dziennikarz

Źródło: rozmowa Eugena Maiera, Powinienem już dawno nie żyć, „Süddeutsche Zeitung”, tłum. „Forum”, 26 kwietnia 2011.

O ludziach , O czasie

„Ile razy się tak zdarza w życiu, że ma się przyjaciela koło siebie, przez naście lat, a po jakimś czasie, jak wyjeżdża na miesiąc, na chwilę, dopiero sobie zdajesz sprawę z tego, jak ci go brakuje. Ja akurat znam taki przypadek wśród moich znajomych. Mieszkali ze sobą przez trzy lata pod jednym dachem – jak brat z siostrą. Po czterech latach on dostał pracę gdzieś dalej. Po miesiącu stwierdzili, że żyć bez siebie nie mogą.”

Laura Samojłowicz (1985) aktorka polska

Źródło: M jak Majka – ciekawa świata http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1943/M-jak-Majka-ciekawa-swiata.html

O siostrze , O czasie

„Budujemy dachy, bo nie chcemy zmoknąć w czasie deszczu, chcemy także uniknąć prażącego słońca. Nauczanie Buddhy jest obecnie dostępne. Zacznij praktykować jedną z technik, nauczaną przez Buddhę, zdecyduj się na niezłomny wysiłek i praktykę. Tylko jeśli będziesz niezłomny, twoja praktyka będzie przypominała dach. I ani chciwość, ani niechęć czy złudzenia nie będą mogły przeciec.”

Webu Sayadaw (1896–1977)

Źródło: Podstawowa praktyka Część I Wykłady na temat Dhammy, sasana.wikidot.com http://sasana.wikidot.com/podstawowa-praktyka-cz-1

O wysiłku , O czasie

„Ci, których chciałam, nie chcieli mnie, a ci, którzy mnie wybrali, nie nadawali się do niczego. Czy to miłe iść do ślubu z mężczyzną, który ci się nie podoba? Ja, gdy ktoś nie przypadnie mi do serca, nie mogę znieść jego oddechu, a co tu dopiero mówić o życiu pod jednym dachem? Nie potrafię. Mdli mnie aż do obrzydzenia. Lepiej być osobą samotną, niż żyć w ten sposób.”

Isaac Bashevis Singer (1902–1991) pisarz amerykański, noblista

Siostry

O ślubie , Serce

„Mruczy kot do kota w nocnej ciszy:
Kotku, dach mi teraz w głowie, a nie myszy…”

Roman Gorzelski (1934–2010)

Srebrnikowe myśli, czyli bajki, fraszki, przysłowia i wierszyki, Bajki dla dorosłych
Źródło: Wiosną, s. 13

O wiośnie , O kotach

„W muzyce jest coś takiego, co przenika przez ściany, mur, który budujemy, i kultury, w których żyjemy, także nasze mity, legendy, genetykę. Zdarza się, że przeszywa cię tak jak wiatr, burza, huragan, dosłownie zrywając dach z twojego uporządkowanego sposobu myślenia. Muzyka może kompletnie zmienić twój świat.”

Tori Amos (1963) amerykańska artystka rockowa, wokalistka i pianistka

Wywiady, „Tylko Rock”, wrzesień 2001

O świecie , O muzyce , O myślach , O myśleniu

„Antonia zgarnia końce swej chustki, wolno schodzi ze schodków i wolno idzie przez trawę w stronę konika, stojącego między trzema drzewami, do których przymocowana jest płachta namiotu, rozpięta jako dach. Czwarty róg, czyli połowa płachty zwisa obciążona kamieniem, tak że chusta się napina i osłania od wiatru. Stoi tam konik obok oswojonej kury Franceski i zwie się Emilio i zamiast rżeć prycha (…) Antonia zaś opiera się o Emilia, który stoi jakby wyciosany z drzewa, na karuzeli dla dzieci.”

Johannes Bobrowski (1917–1965) niemiecki poeta, prozaik i eseista

opis cyrku Scarletto – Antonia.
Młyn Lewina

O dzieciach , O trawie

„Tak więc powiewał dumnie polski sztandar nad żarówiasto-różowym napisem CUKIERNIA SOLARIUM na pomarańczowym tle. W sumie dobrze, że powiewał, bo gdzie miał powiewać, to przecież polski small business napędza PKB, napędza gospodarkę tego państwa, to jemu Rzeczpospolita zawdzięcza swoją współczesną kondycję, to małe i średnie przedsiębiorstwa są tym, co tworzy Polskę, to właśnie one, stworzone przez tak pogardzanych drobnych cwaniaczków i dorobkiewiczów z najntisów, sprawiają, że Polska jako tako działa, myślałeś, to właśnie oni, ci kolesie handlujący przy użyciu łóżek polowych skarpetkami, papierosami i niemiecką chemią, są prawdziwymi ojcami założycielami tego kraju, a nie Mieszko I czy Bolesław Chrobry.

To ich nazwiska, a nie królów, Kościuszków i generałów, o których nikt i tak nic nie wie, powinniśmy przytwierdzać do obrzępolonych ścian naszych ulic. Zresztą – lepiej by tam pasowały. Bo ja wygląda tabliczka z napisem „ul. Bolesława Chrobrego” na otynkowanej pastelowym barankiem ścianie domku-bliźniaka otoczonego powyginanym w pseudobarok betonowym płotem seryjnej produkcji, do tego tabliczka z wizerunkiem wilczura i napisem „Pies zły, teściowa jeszcze gorsza”? Albo tabliczka z napisem „ul. Jagiellońska” na rozpieprzonej do szczętu kamienicy, w której mieszkańcy nadal szczają i srają do jednego sracza na całe piętro i grzeją węglem z piwnicy, modląc się do Jezusa Chrystusa, żeby dach nie zawalił się już tej zimy. Kamienicy, przed którą rozciąga się blade klepisko z jakimiś dwiema nieokreślonymi budami z blachy, w której gnieżdżą się dwa samochody zajumane z Niemiec, czekające na przebicie numerów. A golf trójeczka i czwóreczka? A? Albo wielki napis „OSIEDLE TYSIĄCLECIA CHRZTU POLSKI” wymalowany wielkimi, kolorowymi kobyłami na czteropiętrowym bloku, świeżo otynkowanego na seledyn ze wstawkami ciepłych brązów, pod którego ścianami w wytartej trawie robią się błotniste kałuże przemieszane w koktajl z popękanymi płytami chodnikowymi i jakąś żuł-ławką, na której dobywa się picie ciepłego piwa w puszkach ze sklepu Żabka zlokalizowanego w ceglanej i nieotynkowanej dobudówce przyłączonej do bloku w szalonych latach dziewięćdziesiątych? Przecież to wszystko wygląda jak żarty, jak robienie sobie jaj.

Do tego wszystkiego pasują ulice z zupełnie innymi nazwami, na przykład „Handlarzy spod dworca Zoo w Berlinie” albo „Obrońców blaszanych szczęk pod Pałacem Kultury w Warszawie”. Albo „ul. Badylarzy”, „ul. Pionierów Prywaciarstwa Polskiego”. Ewentualnie „pl. Właścicieli Kantorów” czy „al. Wypożyczalni Wideo Hollywood.””

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

To są prawdziwi Ojcowie Ojczyzny. I nad tym wszystkim powinny wisieć flagi narodowe. Czemu nie, tak powinno być.
Siódemka (2014)
Źródło: s. 24–25.

O myślach , O piciu , O trawie , O zimie

„Najlepsze małżeństwa to takie, w których małżonkowie nie tylko że nie sypiają we wspólnym łożu, ale nie zamieszkują także pod wspólnym dachem.”

Stefan Pacek (1938)

O małżeństwie

„Wypadłem przez okno. Z drugiego piętra. Próbowałem dostać się na dach, chwyciłem za rynnę, no i straciłem równowagę. Wylądowałem pomiędzy balustradą a starą pralką, którą ktoś zostawił przed domem. Wiesz, kiedy człowiek jest młody, nie myśli zbyt wiele o śmierci, nie odczuwa strachu. Ten wypadek dał mi nauczkę: pora zwolnić tempo i zacząć doceniać urodę życia. Wyobraź sobie – leżałem w szpitalu i nie mogłem się ruszać. Opiekowały się mną cztery pielęgniarki. Przez cały czas dręczył mnie potworny ból. Złamałem cztery kręgi, trzy żebra i nieomal uszkodziłem rdzeń kręgowy. Lekarze naprawdę myśleli, że z tego nie wyjdę. Cała moja godność gdzieś się ulotniła. Tkwiłem bezwładnie na łóżku, wszystko robili za mnie, było to naprawdę upokarzające. Kiedy zaś już odzyskałem siły, przekonałem się, ile przyjemności daje życie. Dopiero wtedy byłem w stanie docenić, jak wspaniale jest po prostu móc wyjść na spacer. Dzięki temu doświadczeniu zyskałem pewnego rodzaju dojrzałość, którą – jak mi się wydaje – mogłem później obdarzyć Legolasa. Naprawdę miałem szczęście. Miałem dużo, dużo szczęścia.”

Orlando Bloom (1977) angielski aktor

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=12826

O życiu , O śmierci , O bólu , O szczęściu

„Było tam coś w rodzaju otwartej szopy – dach oparty na czterech drągach, a pod tym dachem stało łóżko pokryte słomą. Usiadłem na łóżku i wydawało mi się, że nie ma i nie może być większego luksusu. Ptaszki śpiewały, cykały świerszcze. Powietrze przepełniały niezliczone głosy i dźwięki. W pobliżu przechadzały się kury i koguty. Kiedy uniosłem głowę, zobaczyłem biłgorajską bóżnicę i pola, które rozciągały się wokół aż po skraj lasu. Miały różne kształty i barwy: kwadraty, romby, trójkąty, zielone, ciemne, żółte. Byłem w raju i miałem tylko jedno pragnienie: żeby nigdy mnie stąd nie wygnano…”

Isaac Bashevis Singer (1902–1991) pisarz amerykański, noblista

Biłgoraj

O śpiewie

„Jeżeli państwo pozwolą to przypomnę teraz taką anegdotę o Goldim.
Kiedyś odwiedzili go w jego domu znajomi, właściwie można powiedzieć „posiadłości”, bo to jest ogromny dom z garażem, do którego się wjeżdża i z dachem imitującym skocznię narciarską… I ci znajomi weszli do środka, szukają Goldiego, ale jego nigdzie nie ma. Wchodzą do łazienki, pokoju łaziennego właściwie, bo to jest 40 metrów kwadratowych, jacuzzi na środku, kolorowe monitory… Ale go tam także nie ma. Idą więc do jego sypialni, gdzie stoi łóżko wodne… water bed… i też nic. Aż w końcu jeden z nich mówi: „Chodźmy na górę. On ma tam taką komórkę, w której lubi siedzieć.””

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

Poszli i faktycznie Goldi tam był! Siedział pod pierzyną!
anegdota o Andreasie Goldbergerze.
Skoki narciarskie, Bischofshofen 2005

O pokoju , O domu , O górach

„Nie szukaliśmy tego pola pracy. Sam Bóg wybrał narzędzie, którym drogę wskazywał… a chociaż burza zerwała nam dach i ściany, fundamenty z łaski Bożej pozostały, a nimi była silna wiara, że dążyłyśmy zawsze do spełnienia woli Bożej. Na tej wierze budujemy spokojnie, swobodnie i ufnie, że wierny jest Bóg, bo z pracą i z pokuszeniem uczyni także wyjście.”

Jadwiga Borzęcka (1863–1906) polska zakonnica, zmartwychwstanka

Refleksje Jadwigi Borzęckiej z 1899.
Źródło: Kłosy z Bożej Roli. Jadwiga Borzęcka Rocznik VI. Tomik 74. Maj nr 5. Warszawa. 1939. Wydawnictwo Salezjańskie, s. 37 (PDF) http://www.zmartwychwstanki.org.pl/files/Jadwiga_Klosy-z-Bozej-Roli.pdf

O Bogu , O wierze , O zerwaniu

„Prędzej strop stawiajcie, cieśle,
Dajcie wiechę na dach.
Już niedługo, panno młoda,
Staniesz ze mną w tych drzwiach.”

Krzysztof Dzikowski (1938) polski satyryk i literat

Źródło: Prędzej strop stawiajcie, cieśle

„Pisarz nigdy nie zapomni dnia, w którym po raz pierwszy przyjmuje pieniądze lub pochlebstwo w zamian za powieść. Nigdy nie zapomina tego momentu, kiedy po raz pierwszy słodka trucizna próżności zaczyna krążyć mu w żyłach, wierząc, że jeśli zdoła ukryć swój brak talentu, sen o pisarstwie zapewni mu dach nad głową, ciepłą strawę pod wieczór i ziści jego największe marzenie: ujrzy swoje nazwisko wydrukowane na nędznym skrawku papieru, który zapewne go przeżyje. Pisarz skazany jest na wieczne wspomnienie tej chwili, bo właśnie wtedy został zgubiony na zawsze, a za jego duszę już wyznaczono cenę.”

Carlos Ruiz Zafón (1964)

Postać: David Martin
Cykl Cmentarz zapomnianych książek, Gra anioła (2008)
Źródło: akt pierwszy – Miasto przeklętych

O pieniądzach , O duszy , O snach , O wspomnieniach

„W taką noc nie można spać.
Wciąż skrzypią drzwi i trzeszczy dach.
I słucham tak, wciąż sam i sam,
Co śpiewa mi w kominie wiatr.”

Krzysztof Dzikowski (1938) polski satyryk i literat

Źródło: Ktoś, kogo nie znasz

O śpiewie , O nocy

„Otwarty dach i wiatr we włosach – bezcenne.”

Krzysztof Kwiatkowski (aktor) (1986) aktor polski

o wymarzonym samochodzie – fordzie mustangu cabrio z roku 1968.
Źródło: „InStyle”, nr 10/2010

„Ciężko jest wymyślać nowe postaci dla tych samych aktorów. A kiedy mieszkasz pod jednym dachem z aktorką, trudność jest jeszcze większa.”

Joel Coen (1954)

Źródło: Bartek Michalak, Rozmowa z Joelem Coenem, reżyserem filmu „Człowiek, którego nie było”, 8 grudnia 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=6191

„Ach, Wodzisław, Wodzisław, nic tu nie zostało do odgruzowania spod nalotu najntisów, może generalny kształt rynku, uliczek jak w Pompejach, ale każde polskie miasto to Pompeje przygniecione gównem-samostrojem jak pyłem wulkanicznym. Tak naprawdę, musiałeś przyznać, lubiłeś to wszystko, lubiłeś te wyciorane zebry na ulicach, te najntisowe plomby z kosmosu, te twingo, transity i cinquecenta poparkowane jednym kołem na ulicy, a drugim na chodniku, te zakłady fryzjerskie, (…) te niemieckie auta z napisem „Niemiec płakał jak sprzedawał” i patrząc na ten napis, zawsze się zastanawiałeś, co by Polak musiał sprzedać własnej produkcji, żeby po tym płakać (…). Lubiłeś to tandetne ogarnięcie, ten idiotyczny dobór materiałów, ten odlewany z betonu otaczający dziurę w samym centrum miasta (…).
Lubiłeś to wszystko tak, jak się lubi rzeczy po prostu znane od dzieciństwa i kojarzące się z domem. Rzeczy dla Polski pospolite, rzeczy ojczyste, najojczystsze, najpolstsze – sympatyczny pysk małego fiata 126p, zielone drogowskazy, litery układające się w słowo POLSKA, gdzie „P” wydaje się zawsze uśmiechnięte i które to słowo, zapisane, odbiera się bardziej jako jeden hieroglif niż zbitkę liter, czarno-białą krowę na zielonym tle, przeżuwającą beznamiętnie i gapiącą się na twój samochód, gdy przejeżdżasz, krój okien w blokach, kiosk Ruchu, dom-kostkę z białego pustaka, z dachem układającym się w północny zarys Polski.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 159.

O samochodach , O domu , O dzieciństwie , O płaczu

„Nie wszystkie orły schroniły się pod dachem SLD. Zgromadziło się tam różne ptactwo.”

Leszek Miller (1946) polityk polski, premier

w dyskusji o jakości SLD.

„Wszelkie próby zaprzyjaźnienia się z jaszczurkami kończą się niczym. Są to stworzenia bardzo nieufne i płochliwe, które chodzą (czy raczej – biegają) swoimi drogami. To nasze niepowodzenie ma także pewien sens metaforyczny: potwierdza ono, że można żyć razem, pod jednym dachem, a jednak nie sposób się porozumieć, znaleźć wspólny język.”

Ryszard Kapuściński książka Heban

Heban

Niepowodzenie , Sens

„(…) wyborców, niestety, mało interesuje baza prawna: 90 proces kwestii, które przychodzi mi rozwiązywać po spotkaniach z ludźmi, dotyczy problemów czysto bytowych. Dach komuś trzeba naprawić. Spór o granicę działki rozwiązać. Drzewo spiłować…”

Mikałaj Andrejczuk (1957) prawnik, sędzia i polityk

…) избирателей, к сожалению, мало интересует законодательная база: 90 процентов вопросов, которые мне приходится решать после встреч с людьми, касаются чисто бытовых проблем. Крышу кому-то надо починить. Спор из-за границы участка уладить. Дерево спилить… (ros.
Źródło: Wieczernyj Briest, 27 lutego 2009 http://www.vb.by/article.php?topic=34&article=4527

O drzewach

„Dla wszystkich starczy miejsca
Pod wielkim dachem nieba”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Źródło: Missa pagana. Introit (pieśń na wejście) w: Wiersze, poematy, piosenki, przekłady, wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 183.

„Kto potrafi przepłynąć prosto, bez żadnych zakrętasów, z Oksfordu do Iffley, bez trudu poradzi sobie mieszkając pod jednym dachem z żoną, teściową, swą najstarszą siostrą i gosposią, która już służyła u jego rodziców, gdy on, dziś głowa rodziny, był jeszcze w powijakach.”

Jerome K. Jerome (1859–1927) pisarz angielski

Trzech panów w łódce nie licząc psa

O rodzicach , O siostrze

„Do okna przybliżyła się
Ze smutkiem i skrywaną złością
Patrzyła jak tam szumi wiosna,
– Jak księżyc wpływa ponad dach,
– I–jezdnia srebrzy się światłością.”

Michał Choromański (1904–1972) pisarz polski

Źródło: Na stół stawiając bukiet róż (Brat i siostra), 1926

O wiośnie , O siostrze

„Myśmy liczyli od początku, tak jak i dowództwo, które planowało Powstanie, że nasz sojusznik, który stał na drugim brzegu Wisły, sowieckie wojsko i dywizja kościuszkowska Berlinga, Rola-Żymierski i reszta dowódców ludowych – że oni przyjdą nam na pomoc. Ta pomoc była wkalkulowana. Musimy pamiętać o tym, że przyczółki mostowe były utrzymane na Czerniakowie przez nasze oddziały, przez „Parasol”. Była możliwość przeprawienia się na łodziach pontonowych przez Wisłę. Była możliwość ostrzelania, przez koordynację ognia artyleryjskiego, pozycji niemieckich ciężkich armat, które były na Polu Mokotowskim. Była możliwość posłania myśliwców, żeby przegoniły sztukasy, które fruwały bezkarnie na wysokości dachów i zrzucały bomby; lądowały na Okęciu czy na innych bliskich lotniskach i ładowały nowe bomby, i załogi, które były zmęczone, zmieniały się. Tak samo pozwolenie aliantom na lądowanie liberatorów i halifaksów, które przylatywały z Brindisi, z południowych Włoch, czy południową drogą, czy północną przez kraje skandynawskie. Miały pełne baki benzyny i zbiorniki, kontenery, które miały dla nas; fruwały wolno, bo były obciążone. Załogi musiały lecieć do Warszawy i z powrotem, a mogły przecież lądować na lotniskach, które były w sowieckich rękach.”

Janusz Brochwicz-Lewiński (1920–2017) polski wojskowy, powstaniec warszawski

Źródło: Janusz Brochwicz-Lewiński „Gryf” http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/janusz-brochwicz-lewinski,449.html, 1944. pl, 18 grudnia 2004.

O historii , O pomocy

„Ze słów sznur do nieba ukręcisz, a na dach po nim nie wleziesz.”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

Źródło: Tragikomedya prawdy [w:] Pisma II. Obrazki powieściowe, G. Gebethner i Spółka, 1896.

„Sam fakt przebywania z dzieckiem pod jednym dachem powoduje kłopoty.”

Hanna Lemańska książka Chichot losu

Chichot losu

O dzieciach

„Grupy to są ściany domu, a jedność to dach. Trzeba umocnić ściany domu, aby można było wznieść dach.”

Philibert Tsiranana (1912–1978) polityk francuski

na konferencji szefów państw afrykańskich w maju 1963, wspominając o rozwoju grup politycznych w Afryce nazwanych Casablancą, Monrovią i Brazzaville.
Źródło: Ryszard Kapuściński, Gdyby cała Afryka…, Agora, Warszawa 2011, ISBN 9788326805264, s. 57.

O domu

„Gapiłeś się na bar Sarmacja. Prosta, pustaczana buda pojechana kanarkowym tynkiem-barankiem. Dwa plastikowe, białe okna, drewniany okap nad drzwiami, z okapu zwisają dwie plastikowe, białe doniczki, z nich z kolei zwisają czerwone plastikowe kwiatki. Dach pewnie pokryty papą, bo czym. Kiedyś pewnie w barze Sarmacja mieścił się jakiś warsztat samochodowy. W sumie – podobało ci się to nawet, było polskie do bólu, powinno być sprzedawane na pocztówkach z napisem „Polska” zamiast jakichś tam, kurwa, Łazienek czy Wilanowów. Kurwa, to jest prawdziwa Polska, tylko że Polska udaje, że tego nie ma, Polska sama się tego wstydzi, nikt tego nie umieszcza na logach, w encyklopediach, podręcznikach, (…) Polacy udają, że u nich nie ma przestrzeni publicznej, że jeśli coś – to Wilanów i Łazienki. Kazimierz i Sandomierz, i to tylko w centrum. A chuj – myślałeś – to jest właśnie Polska, ten bar Sarmacja, to jest cywilizacja, którą wytworzyliśmy, i chuj, i koniec, kropka, jeśli się jej wstydzimy, to mamy problem, to coś z nią kurwa, zróbmy, ale nie udawajmy, że jej nie ma. Ten Bar Sarmacja powinien być na znaczkach pocztowych, a nie, kurwa, Wilanów.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 89.

O myślach , O problemach , O myśleniu

„Pamiętam, że ukrywaliśmy się kiedyś na poddaszu jakiegoś domu z matką i bratem. Mama powiedziała któregoś dnia: „Dzieci, być może będziemy musieli wyjść na dach i skoczyć. Staniemy się wtedy aniołami. Czy rozumiecie naszą sytuację?””

Uri Orlev (1931) Izraelski prozaik, urodzony w Warszawie; literatura dzieci\xeaca i m\xb3odzie\xbfowa; t\xb3umacz.

Razem z bratem odpowiedzieliśmy, że rozumiemy.
Źródło: Agnieszka Zagner, Nie mogę znaleźć w sobie nienawiści (wywiad z Urim Orlevem), polityka.pl [dostęp 5 lipca 2011 http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/spoleczenstwo/1517204,1,izraelski-pisarz-uri-orlev-dla-politykapl.read.

O dzieciach , O aniołach , O domu , O matce