Cytaty o zapominaniu
strona 4

Santiago Carrillo Fotografia

„Wciąż o niej zapominam —
widocznie mam słabą pamięć”

Źródło: Koncepty przedjesienne (na własny użytek)

Dominika Ostałowska Fotografia
Simone Moro Fotografia
Saki Fotografia

„Chcę powiedzieć bardzo jasno: nigdy nie uważałem, że jeden styl jest lepszy od drugiego. Jeśli ktoś chce wylecieć na szczyt helikopterem, w porządku! Dla mnie lot na szczyt byłby pustym doświadczeniem, chyba, że byłbym pilotem, ale przecież każdy może zdecydować o tym, co robi.”

Steve House (1970)

Źródło: Barbara Suchy, Pierwszej miłości nie zapomina się nigdy! – Steve House, Wspinanie, 11 grudnia 2012 http://wspinanie.pl/serwis/201212/11steve-house-wywiad.php

Karol Marks Fotografia

„Materialistyczna teoria, mówiąca że ludzie są wytworami warunków i wychowania, a więc zmienieni ludzie są wytworami innych warunków i zmienionego wychowania, zapomina, że warunki są zmieniane właśnie przez ludzi i że sam wychowawca musi zostać wychowany. Przeto dochodzi ona siłą rzeczy do tego, że dzieli społeczeństwo na dwie części, z których jedna jest wyniesiona ponad społeczeństwo (…). Zbieżność zmian warunków i działalności ludzkiej może być traktowana i racjonalnie rozumiana jedynie jako praktyka rewolucyjna.”

Karol Marks (1818–1883) niemiecki filozof, ekonomista i działacz rewolucyjny

Die materialistische Lehre, dass die Menschen Produkte der Umstände und der Erziehung, veränderte Menschen also Produkte anderer Umstände und geänderter Erziehung sind, vergisst, dass die Umstände eben von den Menschen verändert werden, und dass der Erzieher selbst erzogen werden muss. Sie kommt daher mit Nothwendigkeit dahin, die Gesellschaft in zwei Theile zu sondern, von denen der eine über der Gesellschaft erhaben ist. (…) Das Zusammenfallen des Aenderns der Umstände und der menschlichen Thätigkeit kann nur als umwälzende Praxis gefasst und rationell verstanden werden. (niem.)
Tezy o Feuerbachu (1845)
Źródło: Teza III

Stanisław Wielgus Fotografia
Szymon Wiesenthal Fotografia

„Wszystko zawsze może się powtórzyć. Elie Wiesel oskarżał mnie, że umniejszam ofiarę Żydów. Nie zapominajmy o innych ofiarach! Ja powiększam zbrodnie Niemców!”

Szymon Wiesenthal (1908–2005) żydowski działacz i pisarz

odpowiedź na pytanie „czy historia może się powtórzyć?”.

Robert F. Kennedy Fotografia

„Zawsze wybaczaj swoim wrogom, ale nigdy nie zapominaj ich nazwisk.”

Robert F. Kennedy (1925–1968)

Always forgive your enemies – but never forget their names. (ang.)
Źródło: Nancy McPhee, The Second Book of Insults, 1981

Charles de Gaulle Fotografia

„Zbyt często zapomina się, że jestem zwykłym człowiekiem. Mówię czasem, że ludzie są zawsze tylko ludźmi. I ci wysocy, i ci niscy, prezydenci i zwykli obywatele.”

Charles de Gaulle (1890–1970) prezydent Francji

On oublie trop souvent que je suis un homme comme un autre.Comme je le dis parfois, les hommes ne sont jamais que les hommes, qu’ils soient grands ou petits, qu’ils s’appelent de Gaulle ou Dupont. (fr.)

Guillaume Musso Fotografia
Jean-Jacques Rousseau Fotografia

„Myśląc o tym co chcecie zyskać, nie zapominajcie co możecie stracić, poprawiajcie jeśli możecie, błędy tej konstrukcji, ale nie pogardzajcie nią, to ona uczyniła was tym czym jesteście.”

Jean-Jacques Rousseau (1712–1778) szwajcarski filozof, pisarz i pedagog

o demokracji szlacheckiej w słowach skierowanych do obywateli Rzeczypospolitej.
Źródło: Uwagi o rządzie polskim, 1772

Erich Maria Remarque Fotografia

„Człowiek jest wielki w zapominaniu.”

Nim nadejdzie lato (1961)

Agatha Christie Fotografia
Orhan Pamuk Fotografia
Aleksander II Romanow Fotografia
Krzysztof Orzechowski Fotografia

„(…) teatr na młodych musi stawiać, co nie oznacza, że ma zapominać o swej tradycji.”

Krzysztof Orzechowski (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: „Dziennik Polski”, 5 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tnmz.htm

„Polak bawić się lubi, często, niestety, zanadto. Kiedy mu zabrzmi mazur, zapomina, że może niedaleko krew się leje, a męczennicy jęczą po więzieniach, giną w lodach katorgi. Znajdzie zawsze wymówkę na usprawiedliwienie ochoty do zabawy.”

Cecylia Niewiadomska (1855–1925) polska nauczycielka, tłumaczka, pisarka, autorka podręczników oraz działaczka oświatowa

Źródło: Królestwo Polskie 1815–31, ze zbioru Legendy, podania i obrazki historyczne

Jean-Jacques Rousseau Fotografia
Gilbert Keith Chesterton Fotografia
Ian Fleming Fotografia
Wisława Szymborska Fotografia
Nicolás Gómez Dávila Fotografia
Łukasz Kadziewicz Fotografia
Rafael Ábalos Fotografia
Jadwiga Jankowska-Cieślak Fotografia
Jan Englert Fotografia
Józef Sebastian Pelczar Fotografia

„Niektórym się wydaje, że czubkiem można zostać ot tak, ni z gruchy, ni z pietruchy. Ze na przykład najspokojniej w świecie spacerujesz sobie z rodziną, aż tu nagle doskakujesz do drzewa i zaczynasz je kopać, dopadasz wózeczka i plujesz dzidziusiowi w ryło, podnosisz nogę i obsikujesz kulę kaleki, jednym słowem - odbija ci. Albo inaczej, zwyczajnie szykujesz się do spania, ucałowałeś rodziców, przyjaciół, żonę, dzieci, meble, oszczędności, ubranka, bojler, umywalkę, podeszwy swoich butów, muszlę klozetową. Po prostu dostajesz hyzia.

Nie, nie i jeszcze raz nie.

To może jeszcze inaczej - przeglądasz pocztę, popijając poranną kawę (zachowanie w normie, tylko trochę niezdrowe dla pęcherza) i trafiasz na wredny list na swój temat, anonim. Sklecono go przy pomocy liter powycinanych z różnych piśmideł, których nie czytujesz, pośrednio zmuszając cię tym sposobem do ich lektury. - Łajdaki! Nie uda się wam! - wydzierasz się z pianą na ustach i ciach! dostajesz kuku na muniu. Bo zachodzące w mózgownicy procesy chemiczne uległy zakłóceniu, jako że bolą cię zęby. Albo dlatego, że w dzieciństwie mamusia i tatuś nie kochali cię dość mocno, bo słońce grzeje coraz słabiej, a księżyc wchodzi przez okno dwanaście po północy.

Nie. nie. nie. NIE.

NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE.

Kto jak kto. ale ja znam się na tym i mogę stwierdzić, że ci, którzy tak mówią, po prostu bredzą. Nigdy w życiu nie zająłbym tak eksponowanej pozycji, na samym szczycie hierarchii chorób umysłowych, gdybym nie poświęcał każdej sekundy na ciężką, wytrwałą, drobiazgową pracę nad sobą i swoimi uzdolnieniami. Jeśli człowiek nie stawia sobie wymagań, to do niczego nie dojdzie. Dzisiejsza młodzież chciałaby dostać świra - bo to całkiem fajne - ale bez tego wysiłku, który jest niezbędny. Owszem, być szurniętym to nic trudnego. Ale żeby zostać prawdziwym, wielkim, pierwszorzędnym szaleńcem, na to - wierzcie mi - trzeba się nieźle napocić. A czasami trochę wypić: nie jestem wymagający, trzy kieliszki wystarczą. Ale przede wszystkim, przede wszystkim, przede wszystkim - z czego nie zdajemy sobie sprawy i czego powtarzać nigdy dość - świrowanie to wynik zbiorowego wysiłku! Tak, koleżanki i koledzy, zatkało was, co? "Jak to? Wariowanie to zajęcie grupowe? Ten się chyba z głupim widział!" No dalej, lżyjcie mnie, nie żałujcie sobie. Och, przyznaję, że niełatwo to znieść, ale kiedy za twoimi plecami stoi murem zespól, wszystko staje się prostsze. A ja, czego nie należy zapominać, mam najlepszą ekipę na świecie. Byłem we wszelakich szpitalach, u najróżniejszych psychiatrów. Wszyscy połamali sobie na mnie zęby. Najbardziej nieustępliwi, którzy od pierwszego spotkania wyrokowali z okrutnym uśmieszkiem: "To nic takiego, nic poważnego, raz dwa wróci pan do siebie." No i co? Figa z makiem. Jak wysiadają ci mądrale, teraz, gdy nikt, nawet najciemniejsza z pielęgniarek nie może zaprzeczyć, że jestem przykładem najwspanialszego, najelegantszego, najosobliwszego obłędu w stylu francuskim z końca dwudziestego wieku? Ale ja nigdy, przenigdy nie zapominam, nawet gdy piję samotnie, że udało mi się dzięki innym, dzięki mojemu zespołowi. To on przypominał mi nieustannie, że świat jest przeciw mnie, że ludzie chcą moich pieniędzy i mojej śmierci, że nie spoczną, dopóki nie wymażą mnie z listy żyjących.

Dziękuję.

Dziękuję wam wszystkim.”

Roland Topor (1938–1997) pisarz i rysownik francuski pochodzenia polskiego

Dziennik Paniczny

Terry Pratchett Fotografia
Éric-Emmanuel Schmitt Fotografia
Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej Fotografia
Icchak Szamir Fotografia
To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?
Suzanne Collins Fotografia
Tadeusz Dołęga-Mostowicz Fotografia

„Umieć pamiętać i umieć zapominać – oto cała sztuka.”

Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898–1939) polski pisarz

Świat pani Malinowskiej
Źródło: s. 95

Łukasz Ciepliński Fotografia

„Andrzejku! Pociecho moja jedyna. Ofiarowując Ciebie opiece Matki Bożej, proszę Ją, aby z ducha Twego wyrosło w czyn moje serce zdławione rękami wrogów. Ażeby moje marzenia zapadły do Twego serca jak iskry płomienne. Ażebyś był mężnym i słowo dane wobec Boga, Ojczyzny i własnego ducha przedkładał nad życie. Abyś był szlachetny i miał zawsze czyste serce. Aby uśmiech nie schodził z Twoich ust nawet w momencie, gdyby szatańskie ręce życie Tobie – jak mnie – odebrać chciały. Abyś utulił w bólu i otarł łzy Matce i był dla niej prawdziwą radością. Pamiętaj, że istnieją trzy świętości: Bóg, Ojczyzna i Matka. Bądź dobry dla Matki. Zostań lekarzem, inżynierem, naukowcem lub ekonomistą, co wolisz. Nie zapominaj o ojcu i jego idei. Bądź Polakiem, to znaczy całe zdolności zużyj dla dobra Polski i wszystkich Polaków. (…) Bądź katolikiem, to znaczy pragnij poznać Wolę Bożą, przyjmij ją za swoją i realizuj w życiu. Katolik to nie niedołęga, ale zdolny, przedsiębiorczy, służący dobru i walczący ze złem. Przez wykształcenie umysłu i charakteru osiągnąć musisz odpowiednie stanowisko społeczne – by cele te móc realizować.”

Łukasz Ciepliński (1913–1951) wojskowy polski, oficer AK

gryps do syna Andrzeja, wysłany z więzienia UB.
Źródło: Tadeusz Płużański: Dlaczego czcimy Niezłomnych 1 marca? Zamordowani, niezidentyfikowani https://www.tysol.pl/a29854--Tylko-u-nas-Tadeusz-Pluzanski-Dlaczego-czcimy-Niezlomnych-1-marca-Zamordowani-niezidentyfikowani, tysol.pl, 1 marca 2019.

Adolf Eichmann Fotografia

„Wszyscy zostaną teraz deportowani, słyszy mnie pan? Jestem ogarem. Niech pan o tym nie zapomina! Sądzi pan, że mi się nie uda? Że Himmler wyrwał mi zęby?”

Adolf Eichmann (1906–1962) niemiecki funkcjonariusz nazistowski, zbrodniarz wojenny

Adolf Eichmann w rozmowie z Rudolfem Kasztnerem w Budapeszcie w 1944 r.
Źródło: Eichmann Before Jerusalem, Bettina Stangneth (2015).

„Piękno bycia martwym (…) polega na tym, że nie czuje się bólu i zapomina o własnym ja.”

Dan Simmons (1948) amerykański pisarz fantastyki naukowej

Terror (2007)
Źródło: rozdział 60, Crozier

Daniel Dennett Fotografia

„Łodzie, które wracają, są kopiowane; pozostałe są zapominane, co jest klasycznym przypadkiem doboru naturalnego w działaniu.”

Daniel Dennett (1942) filozof amerykański

Od bakterii do Bacha
Źródło: s. 285.

Ryszard Legutko Fotografia

„Pani Kanclerz Merkel, różne wydarzenia brzemię przywództwa położyły na Pani barkach. Pani krytycy mówią, jednak – i mogą mieć rację – że zapomina Pani o różnicy między przywództwem a dominacją.”

Ryszard Legutko (1949) filozof polski, działacz polityczny

Źródło: Obecna sytuacja w Unii Europejskiej. Oświadczenia prezydenta Republiki Francuskiej François Hollande’a i kanclerz Republiki Federalnej Niemiec Angeli Merkel – Strasburg, 7 października 2015 http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20151007+ITEM-013+DOC+XML+V0//PL&language=PL&query=INTERV&detail=3-495-000

Adam Bodnar Fotografia
Janusz Marchwiński Fotografia
Bhaktiwedanta Swami Prabhupada Fotografia
Mitch Albom Fotografia
Andrzej Szczytko Fotografia
Mariana Mazzucato Fotografia
Halldór Kiljan Laxness Fotografia

„Niekiedy nadchodzi dzień, gdy zapomina się wszystkich, których się kochało – mówi dalej poeta.”

Halldór Kiljan Laxness (1902–1998) pisarz islandzki, noblista

Tego dnia można umrzeć spokojnie. Głębokie rany zabliźniają się tak, że ledwo można je zauważyć.
Światłość świata

Franciszek Jägerstätter Fotografia
Zygmunt Freud Fotografia

„Zgodnie z zamierzeniem nieświadomości, często zapominamy, iż zapominanie zawsze umożliwia nam konstruowanie wnioskowania co do ukrytych skłonności zapominalskiej osoby.”

Zygmunt Freud (1856–1939) austriacki neurolog i psychiatra

Źródło: Myślę, więc jestem, Czesława i Joachim Glenskowie (oprac.), op. cit., s. 135.

Janusz Głowacki Fotografia
Buenaventura Durruti Fotografia
Piotr Zgorzelski Fotografia
Philipp Meyer Fotografia

„Ta ziemia nie zawsze należała do Komanczów, przed wielu laty to była ziemia Tonkawów, ale spodobała się nam, więc zabiliśmy Tonkawów i przejęliśmy ich ziemię… Tonkawowie są teraz tawohho i próbują nas zabić, kiedy tylko zobaczą. Ale biali tak nie myślą, wolą zapominać, że wszystko, czego chcą, już do kogoś należy. Myślą: O, jestem biały, to musi być moje.”

Philipp Meyer (1974)

I naprawdę w to wierzą, Tiehteti. Nigdy nie widziałem białego, który nie byłby zaskoczony w chwili śmierci. (…) Kiedy ja coś kradnę, spodziewam się, że mnie zabiją i znam swoją pieśń, którą będę śpiewał umierając. (…) Nie jestem nawet odrobinę szalony. Biali są szaleni. Wszyscy chcą być bogaci, tak jak i my, ale boją się przyznać przed sobą, że wzbogacić można się tylko w jeden sposób: kradnąc innym. Uważają, że jeśli nie widzą ludzi, którym coś zabierają, jeśli ich nie znają ani nie przypominają, to w istocie nie kradną.
Postać: Toshaway, wódz Komanczów
Syn
Źródło: s. 114.

Kika Szaszkiewiczowa Fotografia

„Piwnica dawała tyle radości, że o zmęczeniu się zapominało. Nigdy nie zapomnę imienin, które dla mnie urządzili. Nie chciałam przyjść tego dnia do Piwnicy, byłam zmęczona i nie miałam grosza, żeby ich ugościć, ale przysłali po mnie kogoś, żebym raczyła się pofatygować.”

Kika Szaszkiewiczowa (1917–2014)

Okazało się, że każdy przyniósł coś dla mnie: makarony, zupy w proszku, ser, strój do konnej jazdy! Baśka Nawratowicz stała przy drzwiach i nie wpuszczała bez prezentu. Jedzenia zebrało się tyle, że mieliśmy go z Maćkiem i Jaszą na kilka tygodni.
Źródło: Violetta Szostak: Irena „Kika” Szaszkiewiczowa: ja się wszędzie czuję wyśmienicie (wywiad), „Wysokie Obcasy” nr 22 (677), 2 czerwca 2012 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,11837833,Irena___Kika___Szaszkiewiczowa__ja_sie_wszedzie_czuje.html

Małgorzata Potocka (aktorka) Fotografia

„Ekipa czasem zapomina i traktuje mnie tak jakbym naprawdę spodziewała się dziecka! – śmieje się nasza gwiazda.”

Małgorzata Potocka (aktorka) (1953) polska aktorka, reżyserka, producentka filmowa

Panowie na każdym kroku ustępują mi miejsca, a panie z rozczuleniem głaszczą mnie po sztucznym brzuchu! Jest zrobiony klasycznie z gąbki i poduszek. Miałam podobny 35 lat temu na planie filmu Niespotykanie spokojny człowiek Stanisława Barei. To były czasy komunizmu, więc ekipa wykorzystywała mnie do zakupów spożywczych. Bywało, że poświęcaliśmy na to dwie godziny przed zdjęciami.
Źródło: Małgorzata Potocka i sztuczny brzuch! http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1492.html

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?
Søren Kierkegaard Fotografia