William Shakespeare cytaty

„Głupiec myśli, że jest mądry, ale mądry wie, że jest głupcem.”

„Kochaj wszystkich, ufaj niewielu, nie czyń krzywdy nikomu.”

„Miłość jest trudna i łatwa, jasna i ciemna, gorąca i zimna, chora i zdrowa, śpiąca i przebudzona - jest wszystkim oprócz tego, czym jest! (Akt 1, scena 1)”

„Czyżbyś nie wiedzial że jestem kobietą? Kiedy myślę, muszę mówić.”

„Moje słowa w górę ulatuja, moje myśli w dole pozostaja: Słowa bez myśli nigdy do do nieba nie trafiają.”

„Miłość często przemienia człowieka w zwierzę, ale często i zwierzę w człowieka.”

„Miłość w swej prostej i nieśmiałej mowie
Powie najwięcej, kiedy najmniej powie.”

„Miłość umie wykonać wszystko, na co się odważy.”

„Prawdziwa miłość zawsze milczy: wyrazem prawdy są czyny, nie słowa.”

„Miłość dodaje otuchy jak promień słońca po deszczu.”

„Są rzeczy na niebie i na ziemi, o których się filozofom nie śniło.”

„A najważniejsze, byś zawsze był wierny sobie.”

„Spójrz na Kasjusza: chudy, jakby głodny;
Zbyt wiele myśli; tacy najgroźniejsi.”

„Gdy w kręgu myśli słodkich, uciszonych,
Sprawy minione wspominać próbuję,
Wzdycham za stratą rzeczy upragnionych
I utracony czas znów opłakuję.”

„Rozpaczać nad minionym nieszczęściem – to najpewniejszy sposób, by przyciągnąć inne.”

„Puste naczynia robią najwięcej hałasu.”

„Ach! Gdyby moją była ziemia cała (…).”

„Mądry człowiek nie opłakuje przegranej, lecz żywo szuka sposobu, jak wyleczyć odniesione rany.”

„Milczenie jest najlepszym tłumaczem radości, bo małe jest szczęście, które można wyrazić słowami.”

„To pewnie wina księżyca; zanadto
Przybliżył się do ziemi, a to wpędza
Ludzi w szaleństwo.”

„Czułość to, nie zaś piękno kobiet, zasługuje na naszą miłość.”

„Tak to rozwaga czyni nas tchórzami.”

„Niemało znam ludzi, którzy dlatego za mądrych uchodzą, że ciągle milczą.”

„Nasze wątpliwości są jak zdrajcy, sprawiają, że tracimy dobro, które częstokroć moglibyśmy zyskać tylko dla tego, że lękamy się spróbować.”

„Kto umiera, płaci swoje długi.”

„Nawet niskiego charakteru ludzi miłość może zmienić i uszlachetnić – o ileż więcej uszlachetnia już dobrych.”

„Jak daleko ta mała świeca rzuca swe promienie! Podobnie świeci dobry uczynek w niedobrym świecie.”

„Niech najpiękniejsze stworzenia się mnożą,
By śmierć nie mogła ściąć róży urody.”

„Jeśli z miłości kłamią, jakże miłość przysięgną?”

„Niech smu­tek będzie dla nas kiedyś miłym wspomnieniem.”

„Życie jest jedynie przelotnym cieniem;
żałosnym aktorem, co przez godzinę puszy
się i miota na scenie, po czym znika;
opowieścią idioty, pełną wrzasku i wściekłości,
a nie znaczącą nic.”

„Miłość zależy od przypadku, jednych Kupidyn rani strzałą, innych łowi siecią.”

„Jest to, panie, dziewica uboga i brzydka jak nieszczęście, ale niewątpliwie dziewica i niewątpliwie moja wybranka: taki już mam gest, że wybieram to, czego nikt inny nie chce.”

„Zło czynione przez ludzi ich przeżywa, dobro częstokroć ginie pogrzebane z ich kośćmi.”

„Miłość, na oko łagodna, w istocie bywa jak pantera głodna! I chociaż ślepa, drogi przyjacielu, najkrótszą drogą podąża do celu.”

„Sen jest balsamem dla duszy.”

„Nie być najgorszym, jest to już zaletą
W zepsuciu tego świata.”

„A co to jest zdrajca?
– Ten, co przysięga i kłamie.”

„Niestety, miłość tak słodka z pozoru,
Jakim jest srogim tyranem w istocie!”

„Słowo to słowo. A nikt wrzodów duszy
Nie przeciął w głąb jej, sięgając przez uszy.”

„Najgorsze nie jest najgorsze, póki jeszcze możemy powiedzieć: „To jest najgorsze.””

„Wariat, zakochany i poeta, wszyscy trzej z wyobraźni są utkani.”

„Kto drwi ze straty, złodzieja okrada;
Sam siebie łupi, kto po stracie biada.”

„Wyspa ta jest pełna dźwięków,
Głosów i słodkich pieśni, które cieszą,
Nie szkodząc wcale. Czasem strun tysiąca
Brzęk słyszę wokół siebie; czasem głosy,
Które, choć ze snu bym powstał długiego,
Ukołysałyby mnie znów.”

„Mów szeptem, jeśli mówisz o miłości.”

„Niewielki jest wybór wśród zgniłych jabłek.”

„Z niczego może być tylko nic.”

„Lękliwy stokroć umiera przed śmiercią, mężny kosztuje jej tylko raz jeden.”

„Nie kocha innych serce, które może Zgładzić się samo w haniebnym uporze.”

„Toć odrobina tego zmienić zdolna
Czarne na białe, szpetne na urodne,
A złe na dobre, podłe na szlachetne,
Starość na młodość, tchórza na rycerza.
Na co to, bogi? To zdolne odciągnąć
Kapłanów waszych od waszych ołtarzy,
Wyrwać poduszkę spod głów zdrowych ludzi
(…)
Złodziejom daje godność i pokłony,
Na senatorskiej ławie ich osadza.
Zwiędłą już wdowę w nowe stadło wiedzie;
Tej, którą nawet szpital trędowatych
Od drzwi by swoich odepchnął ze wstrętem,
Wdzięk i woń daje wiosennego ranka.
(…)
Widomy Boże, wszystkie przeciwieństwa
Ty w jednym możesz połączyć uścisku!
W każdym języku każdą wygrasz sprawę!
O, ty, probierczy serc ludzkich kamieniu!
Przypuść, że podniósł bunt człek, twój niewolnik,
Twoją potęgą zniszcz ród jego cały,
By mogły bestie tym światem zawładnąć!”

„Miłość jest dymem wzniesionym z obłoku Westchnień, jest ogniem w kochającym oku. Gdy nieszczęśliwa – morzem łez kochanków. Czymże jest więcej? Jest roztropnym szałem. Żółcią dławiącą i słodkim specjałem.”

„Kto umie lepiej poskromić złośnicę,
niech zawiadomi całą okolicę.”

„Chodźmy. Noc idzie. Mrok na polu zgęstniał. Czas zakosztować uroków zwycięstwa!”

„Zwykle tylko leniwych pośpiech dziwi.”

„Kobiety są w kościele święte, na ulicy anioły, w domu szatany, w oknie sowy, na progu domu paplające sroki.”

„Męka – gdy miłość sama nie wybiera. Słuchać oczyma to mądrość miłości.”

„Zdaje mi się, że widzę… gdzie?
Przed oczyma duszy mojej.”

„Nowe zwyczaje, jakkolwiek śmieszne, zawsze się przyjmują.”

„Zanimbym powiedział, że utopię się dla jakiejś gęsi, wymieniłbym moje człowieczeństwo z pawianem.”

„Wołać będzie: mordować! I spuści psy wojny.”

„Naturo, tyś mi bóstwem, twemu tylko ulegam prawu.”

„Uderzcie w dzwony! Dmij wichrze, wrzej toni!
Mam-li umierać, umrę z mieczem w dłoni!”

„Najlepszą połową męstwa jest dyskrecja. Właśnie tą połową uratowałem całe moje życie.”

„Znużony – odejść pragnę; lecz chęć w sobie dławię:
Jeśli umrę, sam na sam z światem cię zostawię.”

„Mądrość i cnota złym zdaje się zdrożną,
Gnój pachnie gnojkom.”

„Byk Jowisz, panie, igrał z pięknym rykiem.
Lecz twego ojca krowa z pewnym bykiem,
Miała cielaka – skutek tych słodyczy.
Rysy ma twoje i podobnie ryczy.”