Cytaty na temat wzgórze (43 cytatów)

„Żyli na tym wzgórzu jak na wyspie. Świat wysyłał im sygnały, ale miał w dupie ich odpowiedzi. Rozumieli to doskonale i nigdzie się nie wybierali.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Taksim

O świecie

„W sztabie obrony Lwowa – w tym samym budynku na Pl. Bernardyńskim – coś się zmieniło! Nie mury i nie szyby w oknach, wciąż całe mimo nalotów i bombardowania artyleryjskiego. I nie ludzie, wciąż ci sami. Więc co? W powietrzu jakieś bezmierne przygnębienie. Nie ciekawi meldunku o bitwie trzydniowej o wzgórza nad Lwowem, zakończonej przed godziną pełnym sukcesem. Coś się stało, co przekracza zwyczajne triumfy lub niepowodzenia codziennego życia żołnierskiego na wojnie. Gen. Langner z pułkownikiem Rakowskim, szefem sztabu gen. Sosnkowskiego, który pozostał we Lwowie, proszą mnie do gabinetu dowódcy. (…) W nocy z 16 na 17 września Sowiety przekroczyły granicę polską. Zamiar niewiadomy.”

Stanisław Maczek (1892–1994) generał polski

o obronie Lwowa w 1939.
Źródło: Stanisław Maczek, Od podwody do czołga. Wspomnienia wojenne 1918-1945, wydawnictwo Ossolineum, Wrocław - Warszawa - Kraków 1990. s. 79–80.

Niepowodzenie , O wojnie , O ludziach , O sukcesie

„Jak byłam małą dziewczynką zamiast czytać Dzieci z Bullerbyn czy Anię z Zielonego Wzgórza, zaczytywałam się w książkach Chmielewskiej. Do tej pory uwielbiam stworzone przez nią postacie, sposób narracji, poczucie humoru. Dlatego zrobić wywiad z pisarką, którą się bardzo ceni, to dopiero przeżycie! Autoryzacja też kosztowała mnie trochę stresu. Na szczęście nie poprawiła niczego, co bardzo mnie ucieszyło.”

Andżelika Piechowiak (1980) polska aktorka

Źródło: „Po prostu mam dużo energii w sobie!” - wywiad z Andżeliką Piechowiak, 8 maja 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5266/Po-prostu-mam-duzo-energii-w-sobie-wywiad-z-Andzelika-Piechowiak.html

O szczęściu , O dzieciach , O książkach , O czytaniu

„Wolnym krokiem ruszyła ku szczytowi wzgórza, gdzie kępki wczesnego wrzosu jaśniały jak blada fiołkoworóżowa mgiełka zasnuwająca zbocze.”

Philippa Gregory (1954)

Czarownica

„Przede wszystkim baśnie Andersena, najlepiej z ilustracjami kongenialnego Jana Marcina Szancera. Z późniejszego okresu cykl „Ani z Zielonego Wzgórza”. Te książki są jak latarnie, które zawsze świecą niezależnie od tego całego „śmietnika”, który nas zalewa.”

Agnieszka Fatyga (1958) polska aktorka i śpiewaczka

odpowiedź na pytanie którą książkę z dzieciństwa wspomina szczególnie.

O książkach , O dzieciństwie

„Oddzielone falującym wzgórzem
dwie armie zamaskowane
rzucają nie kończące się alleluja bitwy.
Wódz, w namiocie,
ocenia pradawną wściekłość swego ludu.
Ten drugi, wpatrzony w rubież rzeki,
widzi swój cień w innym ciele, nie mogąc się rozpoznać.”

José Lezama Lima (1910–1976) pisarz kubański

Źródło: Bitwa chińska, tłum. Andrzej Nowak

O ludziach , Wściekłość

„Lublin nie był wolny od takich niebezpieczeństw. W dodatku tu, gdzie by się nie ruszył, też natrafiał na miejsca, które nie kojarzyły mu się najlepiej. A niby ponadstutysięczne miasto na wzgórzach, można powiedzieć: mały Rzym…”

Marcin Wroński (1972) polski pisarz i redaktor

Źródło: Komisarz Maciejewski. Morderstwo pod cenzurą

„Ameryka jest jak jaśniejące miasto na wzgórzu, którego światło jak latarnia prowadzi zewsząd ludzi miłujących wolność.”

Ronald Reagan (1911–2004) prezydent USA

O ludziach , O wolności , O świetle

„Wreszcie uniosłem się z trudem spod pnia drzewa. Dostrzegłem błyszczący sztylet porzucony przez żonę. Wziąłem go i jednym pchnięciem wbiłem go sobie w pierś. Poczułem, jak podeszło mi do gardła coś jakby grudka lepkiej gliny. Lecz nic bolesnego w tym nie było. Dopiero gdy piersi moje wystygły, wokół zapanowała absolutna cisza. O! Jakaż to była cisza! Na niebie jaśniejącym ponad gęstwiną i wzgórzem nie śpiewał nawet jeden ptak. Tylko zza cedrów i bambusów napływały smętne promienie zachodzącego słońca. Promienie słońca… Lecz i one pomału wygasły. Już nie było widać ani cedrów, ani bambusów. A mnie, leżącego na ziemi, otoczyła głęboka cisza.”

Ryūnosuke Akutagawa (1892–1927) japoński pisarz

Życie pewnego szaleńca i inne opowiadania
Źródło: W gąszczu (jap. 藪の中 Yabu no naka), tłum. Mikołaj Melanowicz, rozdz. Co powiedział duch zmarłego mężczyzny ustami medium, s. 96.

O ptakach , O ciszy , O śpiewie

„Chociaż wielkie obszary Europy i wiele starych i sławnych państw wpadło lub może wpaść w ręce gestapo i całego ohydnego aparatu rządów nazistowskich, my nie osłabniemy, ani nie ulegniemy. Wytrzymamy do końca, będziemy walczyć we Francji, będziemy walczyć na morzach i oceanach, będziemy walczyć z coraz większym przekonaniem i coraz większą siłą w powietrzu, będziemy bronić naszej Wyspy bez względu na cenę, będziemy walczyć na plażach, będziemy walczyć na lądowiskach, będziemy walczyć na polach i na ulicach, będziemy walczyć na wzgórzach; nigdy się nie poddamy, a jeśli, w co nie wierzę nawet przez chwilę, Wyspa ta lub duża jej część zostałaby podbita i głodowałaby, to wówczas nasze zamorskie Imperium, uzbrojone i strzeżone przez Flotę Brytyjską, walczyć będzie dalej, dopóki, we właściwym dla Boga czasie, Nowy Świat, z całą swoją potęgą i mocą, ruszy na ratunek, by uratować i wyzwolić Stary.”

Winston Churchill (1874–1965) premier Wielkiej Brytanii

fragment przemówienia w Izbie Gmin, 4 czerwca 1940.

O Bogu , O świecie , O sile , O czasie

„Ostatniego wieczora przed powrotem siedziałem na balkonie w pokoju hotelowym, spoglądałem na wzgórza Hollywood i przyszła mi na myśl ta fraza – „żegnajcie wzgórza Hollywood”. Chwilę potem miałem już w głowie melodię, a cały tekst napisałem w 5 minut. To niesamowite, że niektóre piosenki powstają tak niespodziewanie!”

Samu Haber (1976)

o powstawaniu piosenki Hollywood Hills.

O pokoju , O myślach , O myśleniu

„Wilno stanowi centrum życia Litwinów, również może to być centrum białoruskie. My nie będziemy walczyć o Wilno z Białorusinami, potrafimy się zmieścić razem, dlatego że nie mamy agresywnych dążeń jak niektórzy. Co innego Polacy: oni byli i są agresorami. Wilno jest cenne z powodu pamięci o naszej słynnej przeszłości i naszego dziedzictwa. Każdy zabytek przeszłości, każde wzgórze, każda dolina smutno nam przypomina, czyje to było…”

Antanas Smetona (1874–1944) litewski polityk

Źródło: Dangiras Mačiulis, Rimas Miknys, Alvydas Nikžentai, „Okupacja Wilna” – rzecz o historii drugiego stopnia, „Mówią Wieki” http://www.mowiawieki.pl/index.php?page=artykul&id=516

O historii , O wieku , O przeszłości

„Tutaj nie było żadnych pozorów sensu. A emocje tak liczne i tak pomieszane, że niemożliwe do rozszyfrowania, do rozwikłania. Nic nie zostało rozstrzygnięte, nikt niczego się nie nauczył. Ale co najważniejsze, nic nie było zakończone. Bo jutro czy pojutrze, czy następnego dnia, wezwano by ich, żeby robili to znowu – może nawet w jeszcze gorszych warunkach. Ta myśl była tak przemożna, taka porażająca, że wstrząsnęła Bellem. Wyspa po wyspie, wzgórze po wzgórzu, przyczółek po przyczółku, rok po roku.”

James Jones książka Cienka czerwona linia

Cienka czerwona linia

O myślach , O myśleniu , Sens

„Naprzeciw Tatr, między doliną nowotarską, a wężowatą kotliną Raby, wspięło się gniazdo dzikich Gorców. Od romantycznych Pienin rozdzielał je wartki kamienicki potok, a od spiskiej krainy odgraniczył je bystry Dunajec. Samotnie stoją nad wzgórzami. A wyżej jeszcze nosi głowę ojciec ich rodu, zasępiony Turbacz. Nie wiadomo kto go chrzcił i skąd mu to miano. Może stąd, że turbanem mgły przed deszczem owija łysą głowę, albo raczej, że widywano go zawsze w turbacji wiecznej.”

Władysław Orkan (1875–1930) polski pisarz tworzący w okresie Młodej Polski

Źródło: W roztokach

„Co kryje pora roku? Szarozielonkawa
maszyneria powietrza i wodnistej ciszy
stoi jeszcze, zapewne zepsuta, na wzgórzu
porośniętym akacją: ciepło moich palców
stało się jej jedynym prawdziwym wspomnieniem.”

Ștefan Augustin Doinaș (1922–2002)

Źródło: Dyskretna pora roku, tłum. Ewa Rossi

Pora roku

„Nowe wałbrzyskie osiedle wyrosło na wzgórzu porośniętym brzozami pogiętymi od wiatrów. Zimą na jego szczycie zwalały się ściany śniegu, które zalegały do maja, pokryte czarną skorupą jak spaloną skórą. W pozostałych porach roku przywiewało tu wszystkie śmieci z okolicy; przy wiosennych wichurach przylatywały nawet gazety z Wrocławia i Legnicy. Targane wichurą latały papiery, strzępy szmat, zardzewiałe rury, martwe ptaki i psie kupy. Nieraz dolecą nawet opakowania od niemieckich czekolad zza zachodniej granicy, z napisami Milka, rysunkami uśmiechniętej krowy i wciąż wyczuwalnym zapachem kakao. Dzieci z Piaskowej Góry będą je zbierać, wygładzać paznokciami sreberka i wąchać tak długo, aż słodki zapach zniknie.”

Joanna Bator książka Piaskowa Góra

Piaskowa Góra (2009)
Źródło: s. 30.

O dzieciach , O ptakach , O zimie

„na wzgórzach rozniećcie ogień
niech barbarzyńcy zobaczą ilu nas jest”

Dawid Jung (1980) polski poeta i krytyk literacki

Free Over Blood. New Polish Poets Series

„Rodzice nie byli całkiem zadowoleni z Józefa, chcieli, żeby przy wszystkich swoich uzdolnieniach sprawował jakiś świecki urząd, ale on nie miał do tego serca. Wydawał się im zbyt prosty i naiwny: modlitwa i ciche wykonywanie pracy były jego jedynymi zajęciami. Chłopiec uciekał przed ciągłym przekomarzaniem się braci. Często widywałam go – mógł mieć wtedy jakieś dwanaście lat – po drugiej stronie Betlejem, niedaleko późniejszej Groty Narodzenia, przebywającego u pobożnych kobiet. Należały one do małej wspólnoty esseńczyków mieszkającej na uskoku wzgórza, na którym leżało Betlejem, w szeregu pomieszczeń w skale. Budowali oni małe ogródki przy swoich mieszkaniach i uczyli dzieci innych esseńczyków. Widziałam często, że kiedy przy lampie modlili się ze zwojów w swoich mieszkaniach, Józef uciekał do nich przed swoimi braćmi i modlił się z nimi. Widziałam też, że przebywał w grotach, z których jedna stała się później miejscem narodzenia naszego Pana. Modlił się tam zupełnie sam albo wykonywał różne prace stolarskie, ponieważ w pobliżu kobiet należących do esseńczyków pewien stary stolarz miał swój warsztat; Józef często u niego przebywał, pomagając mu w jego pracy i poznając stopniowo to rzemiosło. Przydawała mu się bardzo znajomości miar, której nauczył się u swojego nauczyciela w domu.”

Anna Katarzyna Emmerich (1774–1824)

Źródło: Życie Maryi, bł. Anna Katharina Emmerich, Wydawnictwo M, Kraków 2008, s. 94–95.

O życiu , O kobietach , O dzieciach , O domu

„Byliśmy na jednym wzgórzu, oni na drugim, a między nami była niewielka dolina która stanowiła przedmiot sporu, choć za Chiny nie mogłem się skapować co tak wszystkim zależy na tym kawałku bagna.”

Winston Groom Forrest Gump

Forrest Gump, Forrest Gump

„Wiemy, że tęsknota za zjednoczeniem się naszego Kontynentu jako wspólnoty ducha, to jest wspólnoty wartości i kultury, powinna pamiętać o tym, iż zawsze budowała się i nadal budować się musi na trzech wzgórzach: na Areopagu, Capitolu i na Golgocie.”

Alfons Nossol (1932) polski duchowny katolicki

Źródło: Abp Nossol: tylko przebaczenie i miłosierdzie mogą scalić Europę http://ekai.pl/wydarzenia/x13114/abp-nossol-tylko-przebaczenie-i-milosierdzie-moga-scalic-europe/, ekai.pl, 30 września 2007

O przebaczeniu

„Czasami, gdy byłam mała, przypatrywałam się wzgórzu, wyobrażając sobie, że widzę siebie spoglądającą ze szczytu.”

Nicholas Sparks (1965)

Prawdziwy cud (2005)

„Tanzania. W głębi kraju spotkałem starszego mężczyznę. Siedział przed swoją chatą na kłodzie drzewa. Nic nie robił. Jego wnuk służył za tłumacza. Mówił: – Dziadek powiedział, że ze świata zna tylko swoją wioskę i drugą, która jest obok. Tę drugą można stąd zobaczyć, bo leży tam, na wzgórzu. Co jest dalej – dziadek nie wie, ale mówi, że dalej jest pewnie tak samo jak tutaj.
Kiedy mały skończył, stary uśmiechnął się do mnie i pokazał ręką wzgórze i wioskę – miejsce, w którym kończył się świat.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Lapidarium V

O świecie

„Marzę, iż pewnego dnia ten naród powstanie, aby żyć wedle prawdziwego znaczenia swego credo: „uważamy za prawdę oczywistą, że wszyscy ludzie zostali stworzeni równymi”.
Marzę, że pewnego dnia na czerwonych wzgórzach Georgii synowie dawnych niewolników i synowie dawnych właścicieli niewolników będą mogli zasiąść razem przy braterskim stole. (…)
Marzę, iż pewnego dnia moich czworo dzieci będzie żyło wśród narodu, w którym ludzi nie osądza się na podstawie koloru ich skóry, ale na podstawie tego, jacy są.”

Martin Luther King (1929–1968) pastor, przywódca Murzynów w USA

I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: "We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal."
I have a dream that one day on the red hills of Georgia, the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at the table of brotherhood. (…)
I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character. (ang.)
wygłoszone 28 sierpnia 1963 na wiecu w Waszyngtonie.
Źródło: americanrhetoric.com/speeches http://www.americanrhetoric.com/speeches/mlkihaveadream.htm

O dzieciach , O ludziach , O snach

„Ojczyzna jest – pozostawiając na boku nacjonalistyczną gadaninę – tylko tą przestrzenią, którą człowiek ogarnia wzrokiem, kiedy wejdzie na wzgórze.”

Nicolás Gómez Dávila (1913–1994)

Ojczyzna

O ojczyźnie

„Na Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie, na dziedzińcu pogan, Jezus wywraca stoły bankierów i przepędza sprzedających woły. Targnięcie się na Świątynię, dom świętego Boga i symbol jego wierności wobec Izraela, było nadmiernym radykalizmem. Klasa polityczna zgrupowana wokół arcykapłana (saduceusze) mogła odtąd manipulować ludem i nakłaniać go, aby domagał się głowy Jezusa przed obliczem rzymskiego prefekta Poncjusza Piłata.”

Daniel Marguerat (1943)

Źródło: Bóg ma być dla wszystkich!, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 25 marca 2013.

O Bogu , O ludziach , O domu

„Góry takie, jak to często wam mówiliśmy, oznaczają dusze wprawdzie wielkie, ale złe. Przecież nie sądzicie, bracia, jakoby mogły powstać herezje powodowane przez jakieś małe dusze. Herezje tworzyli jedynie ludzie wielcy. Ale tak jak wielkie tak i złe są to góry. Nie były to bowiem takie góry, które przyjęły pokój, ani wzgórza sprawiedliwości. Oni przyjęli niezgodę od swego ojca diabła. Zatem byli górami. Strzeż się, żebyś nie uciekał się do takich gór. Przyjdą bowiem ludzie i powiedzą ci: To jest mąż wielki, wspaniały człowiek. Jakim był ów Donat! Jaki Maksymian! Niewiadomo jaki Fotyn! Jaki on był! A jakim był ów Ariusz! Wymieniłem wszystkie góry, ale grożące rozbiciem. Widzicie, że błyska na nich płomyczek jakiś krasomówstwa, i od nich zapala się się jakiś ognik.”

Aureliusz Augustyn z Hippony (354–430) wczesnochrześcijański biskup i teolog

Źródło: Objaśnienia Psalmów, Ps 124–150, tłumaczenie Jan Sulowski, ATK, Warszawa 1986, s. 7.

O ludziach , O pokoju , O sprawiedliwości , O duszy

„Tatry, Pieniny, Babia Góra zostały teraz brzegami morza, z którego łona podnoszą się gdzieniegdzie, jak ciemne wyspy, wyższe wzgórza lasami porosłe.”

Seweryn Goszczyński książka Dziennik podróży do Tatrów

Źródło: Dziennik podróży do Tatrów

O górach

„Jeśli kochacie jakieś miasto i dużo po nim spacerujecie, wasze ciało, nie wspominając już o duszy, uczy się rozkładu ulic, tak że w chwili smutku, gdy smętnie sypie śnieg, nogi same niosą was na ulubione wzgórze.”

Orhan Pamuk książka Nazywam się Czerwień

Nazywam się Czerwień (1998)

O duszy , Kochać się

„Tego zabrała choroba,
Ten żywcem spłonął w kopalni,
Ten w bójce zabity,
Ten umarł w więzieniu,
Ten z mostu spadł przy harówce dla żony i dzieci –
Wszyscy, wszyscy śpią tu na wzgórzu.”

Edgar Lee Masters (1868–1950)

Źródło: Umarli ze Spoon River, PIW 1968, wyd. I, wiersz Wzgórze, tłum. Leszek Elektorowicz

O dzieciach , O chorobach

„Dopóki nie przeczytałam tego zdania nie znałam Dumy i Uprzedzenia, dopiero potem sięgnęłam potem tę książkę. I cóż znalazłam? Wypracowany dagerotyp pospolitego oblicza; pieczołowicie ogrodzony, starannie uprawiany ogród o schludnych rabatach i delikatnych kwiatach, ale ani śladu bystrej, żywej twarzy, otwartej przestrzeni, świeżego powietrza, błękitnego wzgórza, łagodnej doliny. Nie chciałabym żyć wśród jej pań i panów w ich eleganckich ale dusznych domach…
…Rozumiem natomiast uwielbienie dla George Sand, bo chociaż nie znam takiego dzieła, którym mógłbym się zachwycić bez reszty (…) – mimo to rodzaj jej umysłowości, chociaż nie całkiem dla mnie zrozumiałej, budzi mój głęboki szacunek: jest mądra i głęboka; panna Austen jest tylko zręczna i spostrzegawcza.”

Charlotte Brontë (1816–1855) angielska pisarka

Źródło: Anna Przedpełska-Trzeciakowska, Na plebanii w Haworth, op. cit., s. 312, 313

O domu

„Czy nienawidzę Orgoreynu? Nie, dlaczego? Jak można nienawidzić albo kochać kraj? Tibe o niczym innym nie mówi, ale ja tego nie rozumiem. Znam ludzi, znam miasta, wioski, wzgórza, rzeki i skały, wiem, jak jesienią słońce zachodzi za pewnym polem w górach, ale jaki sens ma przecinanie tego wszystkiego granicą i nadawanie temu nazwy po to, żeby przestać to kochać od linii, gdzie nazwa przestaje obowiązywać? Co to jest miłość do swojego kraju? Czy to oznacza nienawiść do innych krajów? W takim razie to nic dobrego. Może to po prostu miłość własna? W takim razie to nic złego, ale nie należy z tego robić cnoty ani profesji… Kocham wzgórza domeny Estre, tak jak kocham życie, ale taka miłość nie zna granicy, za którą zaczyna się nienawiść. A poza tym jestem, mam nadzieję, ignorantem.”

Ursula K. Le Guin książka Lewa ręka ciemności

Cykl Hain (Ekumena), Lewa ręka ciemności

O miłości , O życiu , O nienawiści , O ludziach

„Panie Przewodniczący (…), chciałbym aby członkowie tej Izby zrozumieli moje stanowisko. Uważam, że jestem członkiem tego gremium. W związku z tym nie będę się przymilał do żadnej partii, przed żadną partią nie będę się korzył ani kulił, żebrząc o swoje prawa (…). Jestem tu, aby domagać się swoich praw i rzucać gromy na tych, którzy odważyli się zakwestionować moje człowieczeństwo (…).
Sceny, jakich byliśmy dziś świadkami w tej Izbie, nie mają precedensu w dziejach świata (…). Nigdy dotąd żadne gremium pełniące władzę ustawodawczą, sądowniczą czy wykonawczą nie postawiło w stan oskarżenia kogoś za to, że jego skóra ma ciemniejszy odcień niż skóra jego bliźnich (…). Dopiero stan Georgia, w samym środku XIX stulecia, postanowił postawić człowieka przed sądem i oskarżyć za czyn, za który nie jest on bardziej odpowiedzialny niż za to, że dźwiga głowę na karku. Rasa anglosaska jest niezwykle zaskakująca (…). Nie wiedziałem, że cechuje ją tak wielkie tchórzostwo czy bojaźliwość (…). Powiem panom, że ta kwestia nie umrze w dniu dzisiejszym. To zdarzenie zostanie zachowane w pamięci potomnych przez przyszłe wieki. Będzie pamiętane, dopóki słońce będzie wschodzić na niebie ponad wzgórzami.”

Henry McNeal Turner (1834–1915)

fragment przemówienia do Izby Reprezentantów Georgii wygłoszonego w 1868, gdy władze ustawodawcze głosowały nad wnioskiem o wydalenie wszystkich 27 czarnych reprezentantów, w tym Henry’ego Turnera.
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 266.

O zachowaniu , O historii , O wieku , O słońcu

„Noc już zapadła głęboka, kiedy Martin Lobb z szeryfem zbliżali się do rancza Santa Clara. Po burzliwym dniu niebo było czyste, wysokie. Mleczna Droga połyskliwą pręgą przecinała nieboskłon, a nad wzgórzami stały gwiazdy w migotliwej rozsypce.”

Adam Bahdaj książka Czarne sombrero

Źródło: Czarne sombrero (1970)

O nocy

„Długa jest lista okrucieństw, jakich dopuściła się ludzkość wobec samej siebie; niejeden naród cierpiał z powodu wygnania. Jednak na żaden inny lud nie miało ono równie druzgocącego wpływu, jak na Indian żyjących we wschodniej części kontynentu. Indianie byli uwrażliwieni na wszelkie aspekty swego naturalnego otoczenia. Zamieszkiwali otwartą przestrzeń. Znali każde okoliczne bagno, każdą polanę, każde wzgórze, każdą skałę, każde źródło i każdy potok tak dobrze, jak może je znać jedynie myśliwy. Nigdy do końca nie pojęli zasady ustanawiającej prywatną własność gruntów – było to dla nich czymś równie niepojętym jak prywatna własność powietrza – lecz kochali swoją ziemię bardziej, niż był ją w stanie pokochać jakikolwiek właściciel. Czuli się jej częścią, jak skały i drzewa, zwierzęta i ptaki. Ich ojczyzna była świętą ziemią, godną czci jako miejsce spoczynku kości ich przodków i stanowiącą naturalne sanktuarium ich religii. Indianie wierzyli, że jej wodospady i grzbiety górskie, jej chmury i mgły, jej doliny i łąki zamieszkują liczne duchy, z którymi pozostawali w codziennym kontakcie. To właśnie z tej obmywanej deszczami krainy lasów, strumieni, jezior – do której przynależeli dzięki tradycji swoich przodków i własnym aspiracjom duchowym – Indianie zostali wygnani na suche i bezdrzewne równiny położone daleko na zachodzie, w bezludne rejony znane pod nazwą Wielkiego Amerykańskiego Pustkowia”

Dale Van Every (1896–1976)

Great American Desert
Źródło: The Disinherited; cyt. za: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 190.

O ludziach , O religii , O historii , O ptakach

„Będziemy walczyć na plażach, na polach, na ulicach, będziemy walczyć na wzgórzach; nigdy się nie poddamy…”

Winston Churchill książka We shall fight on the beaches

We shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds, we shall fight in the fields and in the streets, we shall fight in the hills; we shall never surrender (…) (ang.)
fragment przemówienia wygłoszonego w Izbie Gmin 4 czerwca 1940.
Źródło: Klaus Wiegrefe, Zwycięstwo za każdą cenę, „Der Spiegel”, tłum. „Forum”, 6 września 2010.
Źródło: We shall fight on the beaches

O zwycięstwie

„Do głowy by mi nie przyszło
żeby tym kawałkiem lawy rysować.
A przecież znałem drogę znałem tego
który był drogą. Przecież widziałem jak schodził
ze wzgórza ze zmiętą gwiazdą w dłoni
i jak wszystko zerwało się
w jednej chwili. Do głowy by mi nie przyszło
że trzeba to rozumieć
żeby pójść.”

Wojciech Bonowicz (1967)

Źródło: Tatuaż

O zerwaniu , O tatuażu

„Unikanie walki z uporządkowanymi szeregami wroga i zaniechanie atakowania wielkich formacji to sztuka adaptacji. Zasadą działań wojskowych jest nie stawać twarzą do wysokiego wzgórza i nie stawiać czoła tym, którzy wysokie wzgórze mają za plecami.”

Sun Tzu (-543–-495 p. n. e.)

O sztuce , O walce

„Walcz zbiegając ze wzgórza, a nie wspinając się na nie.”

Sun Tzu (-543–-495 p. n. e.)

„Chyba prawie każdy z nas czuwał kiedyś przed wschodem słońca, już to po jednej z
owych bezsennych nocy, przyprawiającej nas niemal o zakochanie się w śmierci, już to po
jednej z owych nocy lęku i szpetnych uciech, gdy przez komórki mózgu przeciągają
majaki, potworniejsze jeszcze od rzeczywistości, a ożywione tym intensywnym życiem
utajonym we wszelkiej groteskowości, które nadaje również gotykowi trwałą siłę życiową,
gdyż sztuka ta wydaje się przede wszystkim sztuką tych, których dusze zasępia choroba
marzenia. Z wolna białe palce wsuwają się przez firanki i zdają się drżeć. Niby czarne,
fantastyczne postacie - nieme cienie pełzają po kątach pokoju i tam się układają. Na
dworze słychać szelest ptaków w listowiu lub kroki ludzi idących do roboty albo jęki i
westchnienia wiatru, który zlatuje ze wzgórza i okrąża cichy dom, jakby się bał zbudzić
śpiącego, a jednak musiał odwołać sen z jego fioletowej jaskini. Zasłona po zasłonie z
cienkiej przejrzystej gazy z wolna się podnosi, rzeczy odzyskują kształty i barwy i
widzimy, jak nadchodzący dzień oddaje światu dawne jego oblicze. Blade zwierciadła
znów otrzymują swe życie odtwórcze. Wygasłe świece stoją, gdzie je pozostawiliśmy, a
obok nich leży na wpół rozcięta książka, którą czytaliśmy, lub drutem opleciony kwiat,
który nosiliśmy na balu, albo list, który obawialiśmy się przeczytać lub czytaliśmy zbyt
często. Wszystko wydaje się nie zmienione. Ze złudnych cieni nocy wyłania się
prawdziwe, znane nam życie. Musimy je podjąć, gdzie zostało przerwane, i ogarnia nas
uczucie straszne - uczucie konieczności zmuszającej do ciągłego zużywania sił w nużącym
kole codziennych wydarzeń lub też porywa nas dzika tęsknota, by pewnego poranka oczy
nasze otworzyły się na świat, co w mroku na nowo został stworzony ku naszej radości, na
świat, w którym rzeczy mają barwy i kształty nowe albo zmienione lub też kryją w sobie
nowe tajemnice; na świat, w którym przeszłość nie zajmowałaby wcale miejsce albo
bardzo mało, a w każdym razie nie w świadomej formie powinności czy skruchy, bo
nawet wspomnienie radości posiada swą gorycz jak wspomnienie rozkoszy - swój ból.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

O ptakach , O rzeczywostości , O snach , O życiu

„Samotność - odwieczny refren życia. Nie gorszy i nie lepszy od paru innych rzeczy. Za dużo się o tym mówi. Człowiek zawsze jest sam i nigdy sam nie jest. Nagle pojawiły się skrzypce, nakładając się gdzieś na półmrok. Jakiś ogród na wzgórzach otaczających Budapeszt. Ciężki zapach kasztanów. Wiatr. I sny jak młode sowy, siedziące skulone na ramieniu, o oczach coraz jaśniejszych o zmierzchu. Noc, która nigdy nie staje się nocą. Pora, w której wszystkie kobiety pięknieją. Duże brązowe motyle skrzydła wieczoru.”

Erich Maria Remarque książka Łuk triumfalny (powieść)

Arch of Triumph: A Novel of a Man Without a Country

O nocy , O samotności , O kobietach , Pora roku

„Z pisaniem utworów nie wiążą się żadne ciekawe historie. Kiedy mamy nagrać płytę, po prostu siadamy razem i tworzymy najlepszą muzykę, na jaką nas stać. Nie mamy magicznej recepty, nie mamy momentów objawienia. Przynosimy kilka pomysłów, kilka riffów gitarowych nagranych na taśmie, wybieramy te najciekawsze i tworzymy z nich możliwie najlepsze piosenki. (…) To żmudny i bardzo pracochłonny proces, nie ma w nim żadnej, nie ma w nim żadnej magii. Nigdy mi się nie zdarza, żebym jadąc samochodem, nagle doznał olśnienia: widzę wyłaniające się zza wzgórza światło, które każe nazwać nowy album …And Justice for All. Przygotowywanie materiału do albumu traktujemy trochę jak pracę w biurze: od jutra przez cały tydzień będziemy się spotykać o drugiej i pisać. Nie ma w tym nic szczególnego.”

Lars Ulrich (1963) muzyk rockowy, perkusista, członek zespołu Metallica

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 15 maja 1999.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 198.

O świetle , O historii

„Była to dla mnie chwila doniosła. Rozumiałem całą trudność przyszłego zadania Korpusu. Zaciekłość walk w mieście Cassino i na wzgórzu klasztornym były już wówczas dobrze znane. Mimo że klasztor Monte Cassino był bombardowany, mimo że oddziały i czołgi sojusznicze dochodziły przejściowo na sąsiednie wzgórza, mimo że z miasta Cassino zostały tylko gruzy, Niemcy utrzymali ten punkt oporu i nadal zamykali drogę do Rzymu.”

Władysław Anders (1892–1970) polski generał

o bitwie o Monte Cassino, w książce Bez ostatniego rozdziału.
Źródło: Sowieci twierdzili, że nie chcemy bić Niemców. 75 lat temu ruszyło natarcie na Monte Cassino https://www.tvp.info/42583662/sowieci-twierdzili-ze-nie-chcemy-bic-niemcow-75-lat-temu-ruszylo-natarcie-na-monte-cassino, tvp.info, 11 maja 2019

„Liban nie jest nazwą gór, lecz poetyckim określeniem symbolizującym uczucie duszy i odwołującym się do idei: to obrazy lasów cedrowych rozsiewających zapach i aromat, wieże z miedzi i marmuru, wznoszące się pełne chwały i potęgi oraz stada gazeli przechadzające się pomiędzy wzgórzami i dolinami.”

Khalil Gibran (1883–1931) libański pisarz, poeta i malarz

Połamane skrzydła (1912)

Obraz , O emocjach , O duszy