Cytaty na temat widz (555 cytatów, strona 3)

„Miał genialną umiejętność konstruowania komedii skutecznie oddziałujących na widza. Bawią przecież do dzisiaj. Moi koledzy filmowcy strasznie krzywią się na filmy Barei, wytykając mu błędy widoczne na ekranie. I w wielu przypadkach mają rację, tyle że nie potrafią nakręcić równie zabawnych opowiastek.(…) Miał niezwykle łagodny charakter, jasno mówił, o co mu chodzi. Był erudytą, do tego uwrażliwionym na absurdy naszej rzeczywistości. Szczęśliwie spotkali się z Tymem, jeden od drugiego czerpał. I wzajemnie się nakręcali.”

Krzysztof Kowalewski (1937) aktor polski

o Stanisławie Barei.
Źródło: Małgorzata Piwowar, W teatrze umiem być groźny, „Rzeczpospolita”, 29 sierpnia 2008 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/w-teatrze-umiem-byc-grozny.html

O charakterze , O rzeczywostości

„Lubię freestyle. Na melanżu, po wypiciu odpowiedniej ilości, zawsze lubię sobie nawijać i z tego co wiem, robię to całkiem nieźle. Jednak nie jarają mnie bitwy, wolę nagrywać muzykę w studiu. Byłem na kilku battlach jako widz, ale kompletnie mnie to nie kręci. Z całym szacunkiem dla dobrych freestylowców, bo dla nich mam naprawdę szacun.”

B.R.O (1992)

Źródło: Jakub Sommerfeld, „Człowiek uczy się na błędach” – wywiad z B.R.O., fabrykazespolow.pl, 24 lutego 2012 http://www.fabrykazespolow.pl/wywiad/item/160-czlowiek-uczy-sie-na-bledach-wywiad-z-bro

„Wydaje mi się, że w zawodzie aktora jest coś z dziecięcej naiwności. Wierzymy w to, czego nie ma. Więcej – swoimi środkami, sugestią – musimy przekonać widzów, że to czego nie ma – istnieje.”

Wiesław Gołas (1930) polski aktor

Źródło: „Film” nr 12, 1967

„Pamiętam taki moment pod koniec lat 80. lub na początku 90., kiedy okazało się, że moi studenci nie znają nawet nazwiska: Jerzy Skolimowski. Dziś to się jeszcze bardziej pozmieniało i dla większości ten podział stary/nowy przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie, bo niewielu interesuje to, co robiono dawniej. Tylko jakaś wybrana cząstka widzów chce sięgać w przeszłość…”

Stanisław Janicki (1933) polski pisarz, dziennikarz i scenarzysta, historyk kina

Źródło: Patryk Tomiczek, Nauczyłem się polskiego kina. Stanisław Janicki w Stopklatce, stopklatka.pl, 28 września 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69695

O przeszłości

„Na scenie nie onanizuję się, nie traktuję aktorstwa jako terapii. Gram dla widza i mam wielki szacunek dla publiczności, choć nie uważam, że trzeba obniżać poziom, żeby do niej dotrzeć.”

Gabriela Kownacka (1952–2010) polska aktorka filmowa i teatralna

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ciaryo.htm

„Wolę trzymać się tekstu. I co najwyżej przed nakręceniem danej sceny poprawić parę zdań, żeby brzmiały naturalnie. Wychodzę z założenia, że scenariusz jest podstawą filmu i jeżeli w dialogach znalazły się takie, a nie inne słowa, to znaczy, że czemuś one służą. Zadaniem aktora jest sprawić, by wypadły one naturalnie. By widz miał wrażenie, że ten facet na ekranie naprawdę mówi coś od siebie, a nie, że ktoś napisał mu tekst.”

Jack Nicholson (1937) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=44593

O facetach , O wrażeniach

„Zbyszek Cybulski jest postacią, która do dziś u większości ludzi związanych z filmem, ale też i widzów, kojarzy się z pewnym rodzajem niezależności i wolności.”

Maja Ostaszewska (1972) aktorka polska

Źródło: wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28327

O ludziach , O wolności

„Bohaterowie nie są już najważniejsi dla narracji, akcję pcha do przodu wiele innych czynników. Kiedy weźmiemy pod uwagę wysokobudżetowe produkcje, nie sposób nie zauważyć, że ich twórcy obywają się bez dobrych aktorów, jeśli tylko mają w scenariuszu niebezpieczne pościgi i ogniste katastrofy. Bohaterowie takich historii ani nie muszą za wiele rozumieć, ani być rozumiani przez widzów. Dzisiejszy filmowy świat bardzo różni się od tego, który był mi bliski przed laty.”

Martin Landau (1928–2017) aktor amerykański

Źródło: Anna Bielak, Po raz pierwszy w historii świata http://www.dwutygodnik.com/artykul/4155/, Dwutygodnik.com nr 97/2012.

O świecie , O historii , O lecie

„Dzisiaj nie muszę żyć ze swojego zawodu, w związku z tym jest to dla mnie sytuacja bardzo dobra i wygodna, ale z drugiej strony w jakimś sensie też szlachetna wobec widza. Nie muszę im wypadać z lodówki.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31017

Sens

„Teatr powinien zostać bez płci. Jestem wkurzona, kiedy wychodzę z przedstawień, po których widać, że to zrobiła baba i że miała cały czas ciotę w czasie prób albo że robił to facet z kompleksami Onana. A tak poważnie: naturalnie można o jakimś przedstawieniu powiedzieć, że interpretacja czy wizja jest mniej lub bardziej męska lub żeńska, ale nie zawsze idzie to w parze z płcią twórcy. Jeśli przedstawienie mnie poruszyło, nie zastanawiam się nad płcią reżysera, ale nad przesłaniem. Tylko widz ma prawo odbierać teatr w kategoriach płci, jako mężczyzna, kobieta czy, bo ja wiem, transwestyta.”

Grażyna Kania (1971)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 28 maja 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niam.htm

O kobietach , O facetach , O czasie

„Ogólnie najlepszą częścią każdego filmu jest dla mnie moment, kiedy trafia do kin i mogę posłuchać, co mają do powiedzenia widzowie. Uwielbiam czytać wszystkie fora internetowe i zawsze czekam na moment, kiedy pojawiają się pierwsze komentarze!”

Cameron Diaz (1972) amerykańska aktorka filmowa

Źródło: Warto jest być zdrową egoistką, „To i Owo” nr 29, 2010

O czekaniu , O czytaniu

„Muzyka powinna wzbogacać film, choć można to różnie rozumieć. Oczywiście zadaniem muzyki jest wzbudzać emocje, jak strach czy smutek. Myślę, że dobre połączenie obrazu z muzyką, jest wtedy, gdy wrażenia widza są wzbogacone, pogłębione, niezależnie od gatunku filmowego.”

Kenji Kawai (1957) kompozytor japoński, twórca muzyki filmowej

Źródło: Wywiad, 2005 http://soundtracks.pl/index.php?op=show&ID=408

O smutku , O strachu , O muzyce , O myślach

„Widzu! W ręce twoje polecam ducha mego! A to rzekłszy – skonał.”

Adam Wiśniewski-Snerg (1937–1995) polski pisarz

Według łotra

„Za kibolską mentalnością kryje się wciąż powtarzany frazes, jakoby futbol bez kibiców tracił sens. Tymczasem jest wręcz odwrotnie. Ludzie najpierw zaczęli uprawiać sport, a dopiero potem inni zaczęli się im przyglądać. Bo piłkę można kopać bez widzów, ale nie sposób kibicować bez piłkarzy. (…) Szkoda, że kibole są aż tak beznadziejnie głupi. W przeciwnym razie być może wreszcie by pojęli, że jeśli nie potrzebują piłkarzy, to nie potrzebują także stadionu. Legię mogą sławić gdziekolwiek, choćby w lesie. Policja by się nie wtrącała, no i nie musieliby patrzeć na tych żałosnych „grajków.””

Rafał Stec (1976) polski dziennikarz sportowy

Źródło: Kibol beznadziejnie głupi jest, sport.pl http://www.sport.pl/sport/1,86005,4316428.html

O ludziach , O sporcie , Sens

„Od kilku lat staram się robić wszystko, żeby Powstanie Wielkopolskie zaistniało w świadomości Polaków. (…). Stąd pomysł, żeby zrobić film, ale nie taki, który będzie odtwarzał minuta po minucie Powstanie Wielkopolskie, ale który będzie zawierał wystarczająco silny przekaz o tym, że takie powstanie miało miejsce (…) i że przyniosło określony efekt.(…) Liczę na to, że uda się nam zrobić coś niezwykle interesującego, co zapadnie w pamięci widzów.”

Marek Woźniak (1960)

Źródło: Barczyk kręci z Gloverem i Gierszałem, culture.pl, październik 2012 http://www.culture.pl/kalendarz-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/L6vx/content/barczyk-kreci-z-gloverem-i-gierszalem

„W naszych filmach z lat 70. polityka była ukryta pod metaforą, aluzją, ale dla widzów czytelna. Dzisiaj polityka mniej mnie interesuje, bo jest jej nadmiar. W Enenie najciekawsze były dla mnie inne pytania, powiedziałabym, natury filozoficznej i moralnej: czy jesteśmy w stanie poznać drugiego człowieka? Jak ocenić postępowanie kogoś, kto nawet kierując się dobrą wolą, może inną osobę unieszczęśliwić? Jaką odpowiedzialność ponosi lekarz psychiatra, budząc do życia pacjenta? Czy ma prawo narażać na zagrożenie własną rodzinę? Czy powinien kontynuować terapię, wiedząc kim jest jego pacjent? I wreszcie, czy można wyleczyć zło? Enen nie jest dla mnie filmem z kategorii kina społeczno-politycznego.”

Feliks Falk (1941) reżyser polski

Źródło: wywiad Barbary Hollender, „Rzeczpospolita”, 4 września 2009

O rodzinie , O naturze , O złu , Pytanie

„(…) do teatru wkroczyła niezbyt rozsądna ideologia. Jeśli kryterium estetycznym jest brak koherencji, to powstają dzieła, których nikt nie rozumie, zarówno sami twórcy, jak i odbiorcy. Brak koherencji nie może być kryterium estetycznym, chyba że w zamian za podważenie wartości dzieła literackiego otrzymujemy coś w zamian. Nie wystarczy pokazać, że język nie jest właściwym narzędziem do opisu rzeczywistości (…), że język to konwencja (…), że język jest linearny, a przez to nieprawdziwy. Jeśli stwierdzamy coś takiego poprzez negowanie tradycji literackiej w teatrze, to w zamian musimy dać propozycję, która będzie bardziej nośna. Znaczenia mają być głębsze i prawdziwsze niż język. Jeżeli podważamy język, to musimy dać coś w zamian, a tego właśnie brakuje. Nie wystarczy sama negacja tradycji i cytowanie. Cytowanie jest zresztą manią wśród młodych reżyserów, którzy tworzą teatr środowiskowy. Przecież wykształcony odbiorca teatralny nie jeździ po Polsce i nie ogląda wszystkiego, tym samym trudne dla niego są do odczytania w dziełach jednych twórców cytaty innych. Nie rozumie dialogu, nie wie, o co w tym tak naprawdę chodzi, a więc nie znajduje uzasadnienia dla tego, co tradycyjnie nazywa się formą. Przez to upadają walory estetyczne i nawet dobrze wykształcony widz odrzuca dzieło, nie rozumiejąc kodów rozpoznawalnych wyłącznie dla kilku czy kilkudziesięciu osób w Polsce.”

Jerzy Limon (1950) polski anglista, literaturoznawca, pisarz, tłumacz i teatrolog, profesor nauk humanistycznych, inicjator i dyrek…

Źródło: Piotr Wyszomirski, Winy nie mogę brać na siebie, „Gazeta Świętojańska”, 11 sierpnia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/30783

O rzeczywostości , O czytaniu

„Za jedną z klęsk teatru polskiego uważam to, że się coraz mniej liczy z widzem. Nie chodzi tu o schlebianie tanim gustom, bo publiczność może się bawić zarówno na dobrze, jak i źle zrobionym przedstawieniu. Widzów trzeba wychowywać. Teatr polski jest niemrawy przez katastrofalne obniżenie się profesjonalizmu. Żenuje mnie już powtarzanie po starym, niemodnym Peterze Brooku, że teatr polega na tym, iż jeden stoi, a drugi siedzi i mają się ze sobą porozumieć, a środkiem do tego jest słowo. Nudzi mnie już i zawstydza wieczne opowiadanie, że nie rozumiem dialogów wypowiadanych przez aktorów na scenie.”

Józef Opalski (1947) polski teatrolog, muzykolog, literaturoznawca, publicysta, reżyser teatralny

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/jozef-opalski

„Ja już się przyzwyczaiłam do grania złych charakterów i nawet je lubię. W serialach komediowych fajnie gra się role wzbudzające sympatię, które są śmieszne i zwariowane. W obyczajowych z kolei postaci te bardziej wredne mocniej skupiają uwagę widza. Jeśli w ładnej miseczce truskawek nagle pojawi się jeden zgniły owoc, który wprowadza ferment, to trzeba go zauważyć. Rzadko zdarza się też, aby zła postać od początku do końca była wredna, sączyła jad i wbijała wszystkim noże w plecy. Zawsze towarzyszy jej pewne przełamanie. I spod niemiłej powierzchowności widać chwilami inną, lepszą twarz.”

Andżelika Piechowiak (1980) polska aktorka

Źródło: Miska ładnych truskawek i jeden zgniły owoc - wywiad z Andżeliką Piechowiak, 10 kwietnia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5178/Miska-ladnych-truskawek-i-jeden-zgnily-owoc-wywiad-z-Andzelika-Piechowiak.html

O grach , O charakterze

„(…) gdybym był pesymistą, to nie kręciłbym filmów. Sam fakt tworzenia filmów polega dla mnie na tym, że ufam widzowi i wierzę, że mnie zrozumie. Wierzę także w to, że widz jest mądry i inteligentny, i że dzięki temu możemy się ze sobą po ludzku komunikować. Sam fakt, że człowiek robi film wynika z tego, że wierzy, iż robi to, aby ktoś ten film później obejrzał. To, że ja przekazuję w filmach swoje wątpliwości i przedstawiam je widzowi, jest dla mnie podstawową zasadą uczciwości. Ważne jest to, żeby nie kłamać i przedstawiać wszystko tak, jak się czuje. Czyli jak mam wątpliwości, to ja je wypowiadam i oczekuję, że widz na to zareaguje. Wtedy razem jesteśmy silniejsi. Wierzę w człowieka. Tylko w człowieka.”

Béla Tarr (1955)

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21190

„(…) nie uważam, że jestem odpowiednią osobą do tego, by oceniać Dextera. Od tego są widzowie serialu. Nie zamierzam niczego sugerować ani narzucać własnych opinii. Nie umiem odpowiedzieć jednoznacznie na pytanie, czy Dexter jest dobry, czy zły. Jest i taki, i taki – nieustannie balansuje na granicy. Nie próbuję go na siłę uszlachetnić. Cały czas pamiętam o tym, że z premedytacją zabija ludzi. Uważam, że nie wolno o tym zapominać, nie wolno postrzegać tego człowieka tylko poprzez pryzmat jego dobrych uczynków. Gdyby scenarzyści nagle zaczęli wybielać Dextera, zaprotestowałbym. Na szczęście znam twórców serialu na tyle, by mieć pewność, że do takiej sytuacji nie dojdzie.”

Michael C. Hall (1971) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Nie oceniam Dextera. Michael C. Hall specjalnie dla Stopklatki, 15 kwietnia 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=64720

O szczęściu , O ludziach , O sile , O czasie

„Chcieliśmy znaleźć bohatera, który byłby interesujący nie tylko dla polskich widzów. Kopernik znany jest na całym świecie, a czasy, w których żył to była taka prawdziwa unia europejska – wszyscy mówili po łacinie i nie istniały podziały na państwa i narody, tak jak my to dzisiaj rozumiemy. Opowiadamy o Koperniku, jako człowieku, który coś sobie wymarzył i poszedł konsekwentnie tą drogą, słuchał swojego głosu. To znakomity bohater dla dzisiejszego widza. Człowiek, który się rozwija, realizuje. Ważne jest też to, że my sobie tego nie zmyśliliśmy. Konsultując scenariusz z astronomami, przekonaliśmy się, ze cała teoria Kopernika skrystalizowała się właśnie w czasach jego młodości. Wszystko, co robił później to były już tylko próby matematycznego udowodnienia. Więc to nie jest fikcja scenariuszowa, choć staraliśmy się naszą historię ubarwiać tak, by była interesująca – stąd wątki miłosne czy sensacyjne.”

Andrzej Orzechowski (1955) polski reżyser i scenarzysta

odpowiedź na pytanie, dlaczego bohaterem filmu stał się Mikołaj Kopernik.
Źródło: Andrzej Orzechowski o filmie „Gwiazda Kopernika”, „Kino Świat”, 15 września 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/94,1

O świecie , O historii , O gwiazdach

„Telewizja jest tak atrakcyjnym środkiem przekazu, iż nawet bez seriali i quizów byłaby oglądana; o ile więc w gazecie prababcia-krzyżówka zachęcała do spojrzenia na pozostałe łamy, o tyle w telewizji teleturniej ma cel sam w sobie: w atrakcyjnej formie przekazuje widzowi treści, na których zależy nadawcy, dostarczając przy tym emocji typu sportowego. Zawsze bowiem chętnie oglądamy współzawodnictwo (…).”

Bogdan Miś (1936) dziennikarz polski, popularyzator nauki

Źródło: Teleturniej bez tajemnic, Warszawa 1979, Wydawnictwa Radia i Telewizji, s.5.

O tajemnicy

„Gdybym reagował w ten sam sposób, co widzowie w kinach, to nie byłbym w stanie już dłużej pracować.”

Colin Farrell (1976) aktor irlandzki

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Ten film kosztował mnie mnóstwo zdrowia. Colin Farrell specjalnie dla Stopklatki, Stopklatka.pl, 25 sierpnia 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=33120

„Uważam, że przekaz wizualny niczego już nie wyraża. (…) Od dwudziestu lat świadomie wychowujemy generację widzów oglądających tylko określony typ filmu. Zniszczono kluby filmowe, żeby nikt nie wpadł na pomysł, aby zażądać czegoś innego niż aktualny repertuar. Publiczność nie jest świadoma tradycji.”

Aki Kaurismäki (1957)

Źródło: Matti Pukko, Ironiczny i nostalgiczny, „Kino” nr 11/2006, s. 31, tłum. Irena Gruca-Rozbicka.

„Życie ludzkie to jakby olbrzymie zawody sportowe, których jesteśmy zarówno uczestnikami, jak i widzami.”

Antoni Gołubiew (1907–1979) polski pisarz i publicysta katolicki

Listy do przyjaciela. Gdy chcemy się modlić
Źródło: Kraków 1987, s. 110

O życiu

„Podczas natarcia ogarniał nas wściekły gniew. Przepotężna żądza zabijania uskrzydlała mój krok. Wściekłość wyciskała gorzkie łzy. Niesamowita wola zniszczenia ciążąca nad polem bitwy zagęściła się w mózgach i zanurzyła je w czerwone opary. Krzyczeliśmy do siebie urywanymi bełkotliwymi zdaniami, a jakiś postronny widz mógłby sądzić że doznaliśmy nadmiaru szczęścia.”

Ernst Jünger (1895–1998) pisarz niemiecki

W stalowych burzach
Źródło: s. 211

O woli , O gniewie , O łzach , Wściekłość

„Oczywiście filmowe historie są potrzebne i ważne – ale to nie one niosą kino. To aktorzy, a w zasadzie ich twarze zapadają w pamięci widzów. W operze mamy arie, które są wizytówką poszczególnych operowych historii. To słynne arie ściągają ludzi do opery – nie całe przedstawienia.”

Volker Schlöndorff (1939) niemiecki reżyser filmowy

Źródło: wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61108

O ludziach , O historii

„Gram w Pierwszej miłości, mając szacunek dla ludzi, którzy go oglądają, i cieszę się, że widzowie lubią moja bohaterkę. Równocześnie realizuję się w teatrze. Andrzej Grabowski, wybitny aktor, który gra w Świecie według Kiepskich, opowiadał, jak któregoś dnia jego kolega po fachu zapytał go: „Po co grasz w tym gównianym serialu? Ja bym nigdy na to nie poszedł”. A Grabowski na to: „A tobie kiedyś to zaproponowano?”. To jest kwintesencja: znam niewielu aktorów, którzy odrzucają role w serialach. Aktor ma grać, opowiadać jakąś historię i myślę, że to możliwe także w serialu.”

Anna Ilczuk (1981) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 5 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apwl.htm

O ludziach , O historii , O grach , O myślach

„Siłę teatru widzimy w akcji, w rozgrywaniu się życia przed naszymi oczyma. Ale pedantyczne budowanie scenicznego życia „dokładnie tak jakby się to działo w rzeczywistości” czy też suche i intelektualne konstruowanie akcji, dla wyrażenia jakiejś myśli – nie wzbudzi w widzu uczucia wielkiego formatu. – Trzeba na to środków o szczególnej sile emocjonalnego oddziaływania. Akcję sceniczną winniśmy zatem komponować poetycko – poszukując wyłącznie takich rozwiązań, takich momentów scenicznych, które zrodzą u widza silne emocje – w całokształcie przedstawienia zdążające do określonego wielkiego uczucia.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Marzenie o teatrze http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7023, „Dziennik Polski” nr 46, 23 lutego 1955, s. 2–3.

O emocjach , O myślach , O rzeczywostości , O sile

„Zanussi daje olbrzymią swobodę twórczą na planie. Mogę powiedzieć, że jeśli chodzi o kształt plastyczny jego filmów, jestem ich autorem. W jego filmach bardziej chodzi o spór idei niż o psychologię czy anegdotę. Taka decyzja jest równoznaczna z wyborem specyficznego widza. Zanussi przyznaje, że interesuje go „jego” widz, wierzy, że taki widz istnieje. [Istotnie] jest rodzaj widowni, którą dopiero takie filmy są w stanie poruszyć. Gdyby ktoś zapytał, jaki wpływ na moją pracę ma pozorny chłód Zanussiego – odpowiem: żaden. Ja po prostu też wierzę w to kino. Zanussi widzi świat bardzo precyzyjnie, tak jak on jest zbudowany. Wszystkie jego filmy działy się w rzeczywistości bardzo konkretnej, równocześnie w każdym z tych filmów istniały elementy wkraczające w inny wymiar. Moim zadaniem był wybór takiego sposobu obrazowania, aby ten wymiar dodatkowy podkreślić.”

Sławomir Idziak (1945) polski operator filmowy

Z doświadczeń operatora
Źródło: „Kino” 6/1986

O świecie , O rzeczywostości , O decyzjach

„Nie chodzi o to, że wystawa ma być neutralnym aktem wypowiedzi, ale o to, jak sztuka wchodzi w rzeczywistość i na nią reaguje. To istotne, by na wystawie warstwa estetyczna, ideologiczna, kulturowa znalazły właściwe miejsce i nie rywalizowały ze sobą. Wydźwięk jest mocniejszy, gdy widz odczuwa szczerość tej równowagi, ponieważ żadna z pozycji nie jest narzucana, tylko wszystkie są zatrzymane na poziomie pewnej propozycji, z której można skorzystać albo nie. O tym, co się dzieje, decyduje widz i to jest pewien rodzaj hojności, którą staram się osiągnąć jako produkt końcowy.”

Adam Budak (1966)

Źródło: Adam Mazur, W Ameryce mi niewygodnie, dwutygodnik.com, nr 98/2012 http://www.dwutygodnik.com/artykul/4186/

O sztuce , O rzeczywostości , O szczerości

„Największy minus mojej bardzo fajnej pracy polega na tym, że nie mam okazji oglądać tych filmów jako widz. Poza tym żeby napisać przyzwoite dialogi, muszę się tak trochę „zakochać” w postaciach, więc nie jestem obiektywny.”

Jan Jakub Wecsile (1975)

Źródło: Wywiad, marzec 2010 http://www.dubbing.pl/wywiady/wecsilekuba_alicja/

„Możecie w dalszym ciągu powtarzać: „nie głosowaliśmy za traktatem wersalskim”, ale nie oszukujcie się; jest to postawa widza, a nie uczestnika. I nie zapominajcie, że obojętni widzowie mogą czasem stać się wspólnikami.”

Léon Blum (1872–1950) francuski polityk

w listopadzie 1938, w okresie kryzysu monachijskiego.
Źródło: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności…, op. cit., s. 98.

O czasie , O oszukiwaniu , O zapominaniu

„(…) o wpływie wychowawczym decyduje nie tendencja, ale plastyczność i sugestywność poszczególnych scen zgodnych lub niezgodnych z tendencją, przez cały zaś czas karmi widza widokiem zdobywczego powodzenia zbrodniarza.”

Leopold Blaustein (1905–1944)

Wpływ wychowawczy filmu
Źródło: odbitka z „Ruchu Pedagogicznego” nr 4/5, 6, 7/8, Lwów, brw., s. 13, cyt. za: Stanisław Grzelecki, 3000 m sensacji, Filmowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1957, s. 67.

O czasie

„Ciągle w bardzo dziecinny sposób fascynuje mnie ten moment, kiedy tekst pojawia się na pustej kartce. Moment, w którym mówię sobie „zobaczmy, co się teraz wydarzy”. Myślę, że to się już nigdy nie zmieni. Fascynuje mnie to, że dramat, który jest dziełem jednej osoby, przechodzi przez ręce i ciała reżysera i aktorów, a później także widzów. Dopiero wtedy zdarza się teatr.”

Mark Ravenhill (1966)

Źródło: Anka Herbut, Odpowiedni poziom pretensjonalności Rozmowa z Markiem Ravenhillem, dwutygodnik. com http://www.dwutygodnik.com/artykul/4020-odpowiedni-poziom-pretensjonalnosci.html

O myślach , O myśleniu

„W owych latach, chociaż schwytani w klincz komunistycznej propagandy, próbowaliśmy tę prawdę wypowiedzieć, przemycić, zakamuflować, lawirując przy pomocy rykoszetów i karamboli między obrazem a dźwiękiem. Czasem obraz mówił prawdę, a dźwięk kłamał przymusowo, prawda montowała się nie w oku i nie w uchu, ale w mózgu domyślnego widza.”

Stanisław Manturzewski (1928–2014)

Źródło: Chełmska 21

O prawdzie , O czasie , O pomocy , Obraz

„Teatr przez wielkie 'T' to praca u podstaw. Tak mnie uczyła m. in. pani Baduszkowa. Tak i ja staram się przekazywać wrażliwość na sztukę. Młodego widza należy wychować. Nie jest łatwo w dobie powszechnego dostępu do rozrywki, w świecie, w którym wszystko jest na wyciągniecie ręki, tak ukształtować młodego widza, by sięgnął o jedną półkę wyżej. Teatr muzyczny jest bardzo atrakcyjny dla młodego widza. Znaleźć tam można i taniec i śpiew. A z drugiej strony przecież ci młodzi uwrażliwieni widzowie będą stanowić przyszłość teatru i elitę kulturalną społeczeństwa.”

Jerzy Jeszke (1958) polski aktor musicalowy

Źródło: Jerzy Jeszke przed prapremierą „Sweeneya Todda”, 18 maja 2012 http://jerzy-jeszke.de/?de_tv-silesia,208

O przyszłości , O tańcu

„Nie wydaje mi się możliwe wypracowanie vis comica. Są ludzie nieodparcie śmieszni, bawiący widza samym pojawieniem się na scenie – inni zaś powtarzając dokładnie 'chwyty' swoich kolegów – nie śmieszą.”

Mieczysław Czechowicz (1930–1991) aktor polski

Źródło: „Film” 1963, nr 31

O ludziach

„[Najważniejsze dla reżysera jest] zawładnąć uwagą i wyobraźnią widza. Film robi się dla widowni, a nie dla własnej przyjemności. Wierzę też, że film może wywołać jakiś głębszy oddźwięk u widza głównie przez obrazy. I zawsze trzeba być sobą: to daje odpowiednią siłę oddziaływania na odbiorcę.”

Stanisław Lenartowicz (1921–2010) polski reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: „Kino”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_lenartowicz_stanislaw

O przyjemności , O sile , Obraz

„Wielu współczesnym horrorom brakuje wiarygodnych postaci i akcji, która bez uciekania się do sztuczek typowych dla kina klasy B mogłaby zainteresować widza. Oglądając je, mam zawsze wrażenie, że bohaterowie w pewnym sensie czekają, aż wydarzy się coś strasznego.”

Alison Lohman (1979) aktorka amerykańska

Źródło: „To i Owo” nr 1, 5 stycznia 2010, s. 5.

O wrażeniach , O czekaniu , Sens

„(…) aktorstwo jakoś nigdy specjalnie mnie nie pociągało. Zresztą najpierw zdałam na anglistykę. Tylko, że studiując poczułam, że mam w sobie jakiś głód: świata, emocji, przeżyć… Wtedy znalazłam ogłoszenie o naborze do studia teatralnego. Pomyślałam, że to będzie taki oddech: od wykładów, laboratorium językowego… I jakoś się wciągnęłam. Na egzamin do szkoły teatralnej namówiła mnie Dorota Pomykała. Ale gdybym nie zdała za pierwszym razem, pewnie dałabym sobie spokój. Mam poczucie, że trzeba ogromnej odwagi i ogromnej pracy, by swoją osobą zawracać głowę widzom.”

Agnieszka Warchulska (1972) polska aktorka

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Agnieszka Warchulska – Jak kolorowy ptak http://www.m-jak-milosc.pl/76609/agnieszka-warchulska-jak-kolorowy-ptak.html

O głodzie , O ptakach , O studiach

„Kocham teatr przede wszystkim za to, że spektakl teatralny nigdy nie jest taki sam – wciąż jest żywy i z wieczoru na wieczór się zmienia. Istnieje jakiś sekretny kontrakt łączący aktorów i widzów, którzy obserwują scenę w ciszy i ciemności, wysłuchując historii, opowiadanych przez ludzi grających tak, jakby byli nieobecni.”

Josh Radnor (1974)

Źródło: Magdalena Bartczak, Nie tylko Ted Mosby. Josh Radnor w Stopklatce, stopklatka.pl, 20 kwietnia 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=87293

O ludziach , O historii , Kochać się

„Podczas przedstawień często można zaobserwować trudność zespołowego wyciszenia się widowni, szczególnie tej młodej, nastawionej na to, żeby być zabawianą, a nie żeby podjąć wysiłek wspólnej zabawy. Mam wrażenie, że często widzowie nie chcą, żeby od nich czegokolwiek chcieć. Wierzę jednak, że energia zaklęta w teatralnej formie, tym specjalnym języku „ponad” językiem, którym porozumiewamy się na co dzień, pozwala wyłowić nasz wspólny sens. Niezależnie od tworzywa literackiego, które dało początek spotkaniu. Reżyseruję sporo utworów najnowszych, ale chętnie sięgam po Wyspiańskiego czy Szekspira, bo jeśli jesteśmy zdolni czytać tych poetów, to dowód na to, że jesteśmy ciągle uczestnikami tej samej kultury.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: W łupinie orzecha, „Kurier Szczeciński” nr 23, 3 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110550.html

O wrażeniach , O wysiłku , O czytaniu , Sens

„Moją pracę twórczą można podzielić na dwa nurty: malarstwo, którym zajmuję się z myślą o sobie i ewentualnym widzu oraz grafikę użytkową, którą współtworzę z Markiem Sobczykiem.”

Piotr Młodożeniec (1956)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_mlodozeniec_piotr

O myślach , O malarstwie , O myśleniu

„Tańczymy na cześć miłości, jej braku, śmierci itp. Próbujemy dotrzeć do serc widzów. I prawdę mówiąc nawet nie ma potrzeby, żeby widzowie rozumieli nasz spektakl. Muszą tylko go czuć. Nie sądzę, że zawsze zachwycając się malarstwem rozumiemy je. Tak samo jest z flamenco.”

Cristina Hoyos (1946)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 maja 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecp.htm

O śmierci , O malarstwie , Serce

„Opowieść jako kategoria estetyczna jest dla mnie podstawą teatru, czyli spotkania żywego widza z żywym aktorem. Każdy z nas jest kopalnią opowieści o sobie i swoim życiu, ale istnieje mnóstwo pięknych opowieści o wymiarze uniwersalnym, ponadczasowym, z którymi wielu z nas się identyfikuje i wzrusza. Szekspir jest królem tych opowieści i wciąż na nowo je przedstawiamy w teatrze w najróżniejszych interpretacjach.”

Izadora Weiss

Źródło: Przemysław Gulda, Ironiczna opowieść o przezwyciężaniu samotności, „Gazeta Wyborcza - Trójmiasto” nr 117, 21 maja 2015 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/202575.html

O samotności

„Bardzo ciekawa rola kobieca. To nie jest zwykła terrorystka, ma w sobie wiele ludzkich cech. Jest rozdarta między dwiema drogami życiowymi. Chciałam delikatnie rozegrać wątek terrorystyczny, a w pierwszej części filmu zaakcentować jej ciepło i spokój, które mają zwieść widza. W filmie tylko pobieżnie dowiadujemy się, jak została terrorystką.”

Katarzyna Anna Smutniak (1979) polska aktorka i modelka

o roli w filmie Pozdrowienia z Paryża.
Źródło: Kasia Smutniak o filmie „Pozdrowienia z Paryża”, „Monolith”, 16 lutego 2010 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/111,1

„Patrzysz na świat z wysokości swego wózka,
Jak się bawią ludzie starsi — tacy duzi! —
Że aż palec z ciekawości trzymasz w buzi. (…)

Prawda? w świecie pełno samych humoresek!
Ej! nie dziwny mi twój zachwyt szczery,
Mały widzu — światowej premjery!”

Józef Birkenmajer (1897–1939) polski slawista, historyk literatury, poeta, tłumacz

Źródło: Dziecko w wózku w: Ulicą i drogą, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1928, s. 23-24.

O dzieciach , O ludziach , O prawdzie , O świecie

„Chodzę do kina na filmy, które mają mnie poruszyć. „Jak zostać królem” to niezwykle wzruszający obraz, który posiada także wielką dawkę humoru i pasjonującą opowieść o abdykacji. Te wydarzenia miały naprawdę wielkie znaczenie, czego kulminacją jest wybuch II wojny światowej. Ponadto możemy w jednym filmie obejrzeć grupę najznakomitszych aktorów brytyjskich i australijskich. „Jak zostać królem” ma wiele do zaoferowania współczesnemu widzowi, a do tego daje niepowtarzalną okazję ujrzenia Anglii przed wojną.”

Tom Hooper (1972)

Źródło: Jąkanie króla Jerzego, film.interia.pl, 25 stycznia 2011 http://film.interia.pl/gwiazdy/gwiazda/tom-hooper/wywiady/news/wywiad,26198,1588041

O wojnie , O gwiazdach , Obraz

„Im warunki zewnętrzne są trudniejsze, tym więcej energii kosztuje zatrzymanie uwagi widzów.”

Paweł Szkotak (1965)

Źródło: Jacek Wakar, Nie jesteśmy celebrytami, „Przekrój” nr 34, 22 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/123289.html

„Dialog i to wszystko, co on za sobą pociąga, przypomina nam, że nikt nie może ograniczać się do bycia widzem czy tylko obserwatorem. Wszyscy, od najmniejszych do największych, mają aktywny udział w budowie społeczeństwa zintegrowanego i pojednanego. Ta kultura jest możliwa, jeśli wszyscy będziemy uczestniczyli w jej wypracowywaniu i budowie. Obecna sytuacja nie pozwala na to, by być zwykłymi obserwatorami cudzych zmagań. Wręcz przeciwnie, jest ona mocnym wezwaniem do odpowiedzialności osobistej i społecznej.”

Franciszek (papież) (1936) papież

fragment przemówienia wygłoszonego podczas odbierania nagrody Karola Wielkiego.
Źródło: CONFERIMENTO DEL PREMIO CARLO MAGNO. DISCORSO DEL SANTO PADRE FRANCESCO, vatican.va, 6 maja 2016 http://w2.vatican.va/content/francesco/pl/speeches/2016/may/documents/papa-francesco_20160506_premio-carlo-magno.html

„Jak do tej pory udawało się mi grać role o bardzo dużej rozpiętości. Dubbingowałem postaci w kilkudziesięciu animowanych filmach dla dzieci, grałem w spektaklach muzycznych, takich jak choćby Nędznicy, Upiór w Operze, Koty, Romeo i Julia, Miss Saigon, występowałem w serialach telewizyjnych. Na tym tle Korczak okazuje się jednak być bardzo trudną rolą. I nie chodzi już nawet o wokal, co o rys charakterologiczny bohatera. To musi być prawdziwa postać, musi wzruszać widzów swym wnętrzem. Jestem dużo młodszy od swego bohatera, muszę znaleźć w sobie jego spokój i opanowanie i wyciągnąć to na zewnątrz. Dobrze, że fizycznie pasuję do postaci. Ale praca nad tą rolą będzie trudna. Widz musi otrzymywać wrażenie, że grana przez mnie postać jest pełna spokoju. Spokój osiągany jest także m. in. przez frazę. A utrzymanie tego będzie akurat trudne, bo ta muzyka jest specyficzna. Mam nadzieję jednak, że wszystko się uda.”

Tomasz Steciuk (1971) Polski aktor

o roli Janusza Korczaka.
Źródło: Monika Żmijewska, Jestem podobny do Korczaka. Zagram najlepiej, jak potrafię, „Gazeta Wyborcza Białystok”, 12 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139049.html

O dzieciach , O muzyce , O wrażeniach

„Tworzę oczywiście dla widzów, ale „Antboy” też jest takim prezentem jaki zrobiłem swojemu 10-letniemu alter ego. Nakręciłem obraz jaki zawsze chciałem zobaczyć będąc dzieckiem. W teorii połączenie filmu dla najmłodszych z takim o superbohaterach nie powinno się udać.”

Ask Hasselbalch (1979)

Źródło: Robert Skowroński, „Antboy”: Rozmawiamy z reżyserem filmu, stopklatka.pl, 18 września 2014 http://stopklatka.pl/wywiady/-/134790850,-antboy-rozmawiamy-z-rezyserem-filmu?page=2

O dzieciach , Obraz

„Kariera modelki otworzyła mi drzwi do aktorstwa, to oczywiste. Ale ja naprawdę ciężko pracuję, by pokazać widzom coś więcej niż swoje ładne ciało.”

Brooklyn Decker (1987)

Źródło: Jakub Machaj, Brooklyn Decker. Czy pokaże coś więcej?, „To i Owo” nr 28, 10 lipca 2012, s. 6.

„Film skupia się na konkretnych bohaterach i ich psychice, przeżyciach. Każdy porównuje te doświadczenia ze swoim życiem, dlatego jest to szalenie interesujące. Młodzi widzowie reagują jednak inaczej.”

Sławomir Fabicki (1970) polski reżyser i scenarzysta

o filmie Miłość.
Źródło: Tomasz Kin, Sławomir Fabicki: Wiem czego chcę, zwierciadlo.pl, 25 marca 2013 http://zwierciadlo.pl/2013/kultura/kultura-wywiady/slawomir-fabicki-wiem-czego-chce

O miłości

„(…) za pracą w filmie nie przepadam, ale za to jestem zwariowanym kinomanem. Ulubione tytuły mógłbym wymieniać bez końca: Ucieczka z kina „Wolność”, Tańczący z wilkami, Kabaret i mnóstwo innych. Film to cudo. Poza książką i radiem daje największe odprężenie. I nawet większą radość niż teatr. Lubię ułudę. Wierzę w to, co widzę, i oglądając tragiczne momenty na ekranie, muszę przywoływać się do rzeczywistości. A na komediach romantycznych chętnie się wzruszam – do łez. Jestem więc dobrym widzem – to jedyna dobra rzecz, jaką z pewnością mogę o sobie powiedzieć.”

Jan Kobuszewski (1934–2019) polski aktor filmowy i teatralny

Źródło: Małgorzata Piwowar, Niełatwo mnie rozbawić, „Rzeczpospolita” nr 116, „TV magazyn”, 20 maja 2011 http://www.rp.pl/artykul/55361,660893_Nielatwo_mnie_rozbawic.html

O rzeczywostości , O wolności , Radość

„Myślę, że te filmy dawały widzom satysfakcję – ukazywały świat zniewolony przez łotrów, w którym jednak znajduje się bohater gotowy walczyć o sprawiedliwość.”

Charles Bronson (1921–2003) amerykański aktor

o filmach z serii Życzenie śmierci.
Źródło: Charles Bronson nie żyje, interia.pl, 1 września 2003 http://muzyka.interia.pl/wiadomosc_dnia/news/charles-bronson-nie-zyje,422339

O śmierci , O świecie , O sprawiedliwości , O muzyce

„(…) wiedziałem, że muszę zrobić z siebie kulturystę, ponieważ widz zna z lektury tę wspaniałą postać i marzy o tym, żeby prezentowała się jak najlepiej. Musiałem zadbać o wspaniale muskuły, dobrze jeździć konno, nauczyć się fechtunku.”

Daniel Olbrychski (1945) polski aktor

o przygotowaniach do roli Kmicica.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_olbrychski_daniel

„Jest mistrzowską odtwórczynią znaczących epizodów – postaci ekscentrycznych, rodzajowych czy wręcz dziwacznych. Bardziej określa ją zewnętrzność niż osobowość czy skala przeżyć. Nigdy nie broniła się – bo nie mogła – przed dosadnością swoich typów. I tylko nie lada kunszt aktorski i oryginalność sprawiły, że te drugo – i trzecioplanowe drobiazgi od początku zwracały uwagę widzów.”

Krystyna Feldman (1916–2007) aktorka polska

Autorzy: Robert Jaworski, Maciej Maniewski, „Kino” 1993, nr 1

O osobowości

„Mam duszę Hamleta, ale publiczność skierowała mnie na inne tory. Widzowie lubią mnie w rolach charakterystycznych – komediowych. Ja jednak nie mam wizerunku komika, tak jak na przykład Janek Kobuszewski czy Wiesio Gołas. Oni wystarczy, że pokażą się na scenie i widzowie eksplodują śmiechem. Ja muszę popracować, żeby uzyskać efekt komediowy. Sam z siebie nie jestem zabawną postacią. Mam nadzieję, że się tego nauczyłem.”

Marian Opania (1943) aktor polski

Źródło: oficjalna strona Mariana Opani http://www.marianopania.pl/index.php?opania=kabaret

O duszy , O śmiechu

„Wprawdzie zarówno teatralni, jak filmowi twórcy zmierzają do tego samego: kreują pewną rzeczywistość, do której chcą wprowadzić widza, jednak zawsze uważałam, że siedząc w sali kinowej z popcornem w jednej ręce i colą w drugiej albo w domu przed telewizorem zajadając pomidorową, w przerwach na reklamę strofując kota, który właśnie usiłuje ukraść z blatu kawałek rozmrażającego się mięsa, nie osiągnie się nigdy takiego skupienia, jak w teatrze.”

Katarzyna Anzorge (1981) polska aktorka

Źródło: Lena Szatkowska, Mam apetyt na Generałową z Płatonowa, „Tygodnik Płocki” nr 10, 7 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/134723.html

O domu , O rzeczywostości

„Z realizowaniem filmów jest podobnie jak z przyrządzaniem posiłku. Kiedy czujesz, że Ci się udało, że wyszło Ci coś naprawdę smakowitego, chcesz podzielić się tym z innymi. Chcesz, żeby jak najwięcej ludzi spróbowało Twojej potrawy. Jeśli będzie im smakować, powiedzą o tym znajomym… Tak naprawdę nakręcić film jest łatwo. O wiele trudniej zaś jest nakłonić widzów, żeby zapłacili za bilet i weszli do ciemnej sali. Jeśli jednak masz coś naprawdę ważnego do powiedzenia, to publiczność to doceni.”

Mel Gibson (1956) amerykański aktor, reżyser i producent filmowy

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Nie mam zamiaru bawić się w kaznodzieję. Mel Gibson specjalnie dla Stopklatki, 28 grudnia 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=35317

O ludziach

„Gra się tak, jak pozwala publiczność. Ale to (…) dotyczy (…) generalnie każdego występu. Bez względu na to, czy to jest teatr, czy estrada. Tylko przed kamerą możemy bawić się na własny rachunek. W chwili kiedy mamy żywego widza, który reaguje, to musimy w sposób właściwy się dostosować i wykorzystać jego reakcje, żeby osiągnąć zamierzony przez nas cel.”

Jacek Borkowski (1959) polski aktor

Źródło: Seks jest tylko pretekstem, „Gazeta Współczesna” nr 120, 24 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119978.html

O seksie , O grach

„Porównują mnie do Toma Waitsa, a przecież Waits to teatr, confetti, kreacja. Ja tak nie potrafię. To, co robię, jest arcyszczerą opowieścią o tym, co łączy mnie i widza. Takie uczucia są w każdym z nas. Ja, pani, tamta pani czy ten pan, wszyscy znamy te uczucia. Każdy kiedyś spacerował po elipsie, przeżył pierwszą miłość, rozstanie… to nie jest teatr.”

Marek Dyjak (1975) polski kompozytor i piosenkarz

Źródło: Joanna Rachoń, Nikt nie wyszedł z takiego nałogu jak on, muzyka.onet.pl, 17 kwietnia 2013 http://muzyka.onet.pl/publikacje/nikt-nie-wyszedl-z-takiego-nalogu-jak-on,1,5469597,wiadomosc.html

O miłości , O muzyce , O emocjach

„Przypuszczam, że do końca życia będę postrachem dla wielu dzieci. Przyjaciółka opowiadała mi kiedyś, że pewnego dnia zastygła z przerażenia patrząc na kobietę jadącą z nią metrem. Dopiero po chwili uświadomiła sobie, że ta kobieta grała złą czarownicę z Zachodu w Czarnoksiężniku z krainy Oz. Przypuszczam, że ja będę wywoływać podobne reakcje u młodego pokolenia widzów.”

Tilda Swinton (1960) aktorka brytyjska

o swojej roli w filmie Opowieści z Narnii: lew, czarownica i stara szafa.

O kobietach , O dzieciach

„Wydaje mi się, że historie, które wybieram, są prawdziwe i trafiają do widza. Dotykają tej jego ludzkiej, delikatnej strony, która jest podatna na współczucie. Dużo czasu poświęcam także obsadzie. Dbam o każdą, nawet najmniejsza rolę. Jeśli jakiś aktor nie pasuje, może to popsuć widzowi odbiór filmu.”

Clint Eastwood (1930) aktor i reżyser amerykański

Źródło: To ostatni film, w którym gram główną rolę, rp.pl, 26 marca 2009 http://www.rp.pl/artykul/9146,282017_To_ostatni_film__w_ktorym_gram_glowna_role.html

O historii , O czasie

„… akcja „Art Must Be Beautiful/Artist Must Be Beatiful”, gdzie czesałam włosy tak długo i intensywnie, aż utworzyła się krwawiąca rana na mojej głowie. (…) Jednak nawet we wczesnych radykalnych pracach związanych z zadawaniem sobie bólu traktowałam siebie jako rodzaj lustra. Publiczność widzi mój strach, ból, obrzydzenie. I jeśli ja jestem w stanie przejść przez to, co jest metaforą tego, co spotyka nas w życiu, to i widz poczuje się silniejszy. Temu samemu służą rytuały kultywowane jeszcze w społeczeństwach pierwotnych. Zadaje się sobie ból, by się od niego uwolnić.”

Marina Abramović (1946) jugosłowiańska artystka intermedialna

Źródło: rozmowa Marioli Wiktor, Gwiazda wycięta na brzuchu, „Gazeta Wyborcza”, 5 października 2012.

O bólu , O strachu , O gwiazdach

„Pragnąłem zrobić film dla kilku generacji. Nie chciałem ograniczać widzów do dzieci, albo do dorosłych.”

Jan Svěrák (1965) czeski reżyser filmowy

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=67151

O dzieciach

„Beznamiętna szarzyzna mieszczańskiego realizmu, podobnie jak suche intelektualne podejście do sztuki – nie zadowala naszego widza, stęsknionego za teatrem, który w masach ludowych budziłby uczucia wielkie i trwałe zapładniające je do historycznych, twórczych czynów. Idei takiego teatru niektórzy spośród młodych pragniemy poświęcić swoją twórczość: aby budzić pasję rewolucyjną, szacunek wobec miłości, klasowe braterstwo, kult bohaterstwa i szlachetności, nienawiść wobec wyzysku.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Marzenie o teatrze http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7023, „Dziennik Polski” nr 46, 23 lutego 1955, s. 2–3.

O nienawiści , O emocjach

„Marzeniem każdego aktora jest przekonać widzów do swojej postaci, sprawić, by zaczęli inaczej myśleć.”

Kate Winslet (1975) aktorka angielska

Źródło: „InStyle”, kwiecień 2010

O myślach , O myśleniu

„W teatrze najważniejszy jest kontakt z widzem, jego bezpośrednia reakcja kreuje cały spektakl. I o ile sztuka się podoba, to wszyscy dziękują nam oklaskami. Przed kamerą jest mnóstwo dubli i właśnie te powtórki ujęć, kiedy za każdym razem trzeba wykonać identyczny ruch, są czasami dość męczące. Kiedy jednak lubi się ten zawód, można przeżyć wszystko.”

Izabela Kapiasová (1983)

Źródło: Izabela Kapiasova. Zaolzianka, albo inaczej – Europejka!, „Życie na Gorąco” nr 11, 14 marca 2013, s. 59.

O życiu , O sztuce

„Miło mi, że wartości, którymi kieruje się w życiu moja bohaterka, cieszą się u widzów takim szacunkiem.”

Małgorzata Kożuchowska (1971) aktorka polska

o roli w M jak miłość.
Źródło: Hanka daje pozytywnego kopa! - rozmowa z Małgorzatą Kożuchowską, 10 listopada 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/76800/hanka-daje-pozytywnego-kopa-rozmowa-z-malgorzata-kozuchowska.html

O miłości

„Pamiętam, że basen olimpijski był pomalowany na czerwono, a na trasie wyścigu kolarskiego, mimo że liczył on 100 kilometrów, stał szpaler widzów. To wszystko dzieło propagandy.(…) Ulice miasta były wyludnione, a wszyscy niewygodni dla władzy – zostali usunięci ze stolicy.”

Jacek Wszoła (1956) lekkoatleta polski, mistrz olimpijski

o olimpiadzie w Moskwie.
Źródło: 30 lat po olimpiadzie w Moskwie, 20.07.2010 http://www.polskieradio.pl/jedynka/sygnalydnia/?id=22133

„Wszyscy do jakiegoś stopnia jesteśmy upośledzeni, nie na jednym polu, to na drugim. Jedni są trochę za głupi, inni trochę za mali. Każdy kryje jakiś kompleks. Chciałem, żeby widz w pewnym momencie poczuł się zażenowany, że tak źle oceniał tego człowieka.”

Jerzy Skolimowski (1938) polski reżyser

Źródło: w rozmowie z Tadeuszem Sobolewskim, Skolimowski. Przewodnik Krytyki Politycznej, wrzesień 2010.

„Pracuje się nad rolą po to, by ją pokazać widzowi. Jednak z upływem lat staje się to dla mnie coraz mniej oczywiste.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Gazeta Wyborcza”, 9 sierpnia 2002

„(…) choć często chodzę do teatru jako widz, bardzo rzadko udaje mi się przeżyć tam coś naprawdę ważnego. Dlatego rozumiem tych, którzy mówią: no tak, fajne przedstawienie, dobrze grają, ładna dekoracja, świetna muzyka, ale nic poza tym…”

Karolina Gruszka (1980) aktorka polska

Źródło: „Przegląd” 28/06, 13 lipca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zwpw.htm

O muzyce

„To prawda, że prawo w Polsce nie widzi internetu, ale przede wszystkim trzeba doprowadzić do tego, żeby obowiązujące kodeksy były stosowane także wobec przestępczości w internecie. Mamy dobre prawo, tylko trzeba je skutecznie egzekwować. Konieczne jest stworzenie możliwości dochodzenia swoich praw na drodze postępowań cywilnych czy przed sądami gospodarczymi. (…) Jestem przeciwnikiem ścigania internautów na podstawie przepisów prawa karnego. Nie są oni w stanie ocenić legalności źródła, z którego korzystają i za które płacą. (…) Najważniejsze jest jednak stworzenie legalnej alternatywy korzystnej dla wszystkich: dla właścicieli praw autorskich, producentów, aktorów i reżyserów, właścicieli kin, a przede wszystkim dla widzów.”

Agnieszka Odorowicz (1974) polska działaczka państwowa, wiceminister kultury

Źródło: Cezary Bielakowski, Rewolucja jest nieuchronna, WPROST, 12 maja 2014 http://www.wprost.pl/ar/446585/Rewolucja-jest-nieuchronna/

O prawdzie

„Musiałam mówić siedmioma różnymi głosami, opanować siedem różnych sposobów poruszania się i gestykulacji. Musiałam nauczyć się wszystkich innych postaci, które siedziały w głowie mojej bohaterki – Mary, Kurt, Duncan, Mimi, David, Jane i Dorothy. A jako, że widz może zobaczyć w filmie te wszystkie osoby, które Dorothy ma w sobie, nie mogłam opierać się wyłącznie na swojej wyobraźni. Musiałam zidentyfikować się z tymi postaciami i wcielić się w nie.”

Jenn Murray (1986)

o problemach w pracy nad tytułową rolą w filmie Egzorcyzmy Dorothy Mills.
Źródło: Jenn Murray o filmie „Egzorcyzmy Dorothy Mills”, „Kino Świat”, 17 lipca 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/86,1

O świecie

„Nigdy nie założyłam sobie, że będę pracować w poprzek formy czy renegocjować granice instytucjonalności. To wypłynęło raczej z prywatnych fobii i uwarunkowań społecznych. Z mojego skrępowania w sytuacjach, w których nie do końca komfortowo się czuję. Sama architektura instytucji często sprawia, że czujesz się wobec niej nieśmiały lub niepewny. A muzeum jest bardzo wyrazistą instytucją o bardzo silnej architektonicznie strukturze. Do działania na żywo sprowokowały mnie tak naprawdę muzea narodowe, które w kontakcie z widzem okazują się martwe. Muzeum wystawia na ogląd obiekty, które już znalazły swoje miejsce w kulturze, niepozostawiając pola do renegocjacji.”

Zorka Wollny (1980)

Źródło: Anka Herbut, Długo i z bliska http://www.dwutygodnik.com/artykul/4334/, Dwutygodnik.com nr 102/2013.

„Jestem zawalony dialogami w różnych innych filmach i zawalony bylejakością obrazu – kino przejęło estetykę telewizyjnego serialu i w dużej mierze wyraża słowami to, co wolałbym zobaczyć. Czuję się „lobotomizowany” tym zalewem słownym. Teraz nie trzeba się wysilać, żeby coś zrozumieć – zero wymagań od widza: my za ciebie będziemy myśleć, ty wegetuj, a my cię oświetlimy jak roślinkę i dostarczymy ci „telefilu”. Taka pasywna postawa mnie męczy – szukam filmów, których język byłby wyrafinowany i poszukiwał nowych znaczeń. Wierzę, że sam obraz o wiele więcej mówi i, poprzez swoją wieloznaczność, robi to w sposób bogatszy, bardziej złożony niż tautologiczny, ilustracyjny, telewizyjny dialog.”

Lech Majewski (reżyser) (1953) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37281

O poszukiwaniu , O myślach , O myśleniu , Obraz

„Kino artystyczne nie może być tylko „artystyczne”, musi być także „komunikatywne”. Jeśli w 40-milionowym kraju film kinowy nie przyciąga do kin co najmniej 50 tys. widzów, to oznacza, że należy go rozpatrywać w kategoriach artystycznego kaprysu i w związku z tym za jego realizację powinni w całości płacić jego twórcy.”

Dariusz Jabłoński (1961)

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18936

„Życie domowe większości klas społecznych jest stosunkowo skromne w porównaniu z wielkim splendorem publicznej części życia, która odbywa się na oczach obserwatorów. Wtórną konsekwencją tego zjawiska jest zwyczaj ukrywania życia prywatnego przed oczami widzów. Ludzie utrzymują w tajemnicy przed sąsiadami tę część swej prywatnej konsumpcji, która może się odbywać w odosobnieniu, nie przynosząc ujmy. Stąd troska, aby postronni nie mogli obserwować życia domowego, rozpowszechniona w większości społeczeństw gospodarczo rozwiniętych i stąd, jako cecha wtórna, zwyczaj przestrzegania prywatności i rezerwa w stosunkach z ludźmi, charakteryzujące kodeks postępowania wyższych klas w każdym społeczeństwie. Niska stopa urodzeń wśród klas społecznych, na które nakaz prestiżowego wydawania pieniędzy wywiera największy nacisk, da się również wyprowadzić z nakazów marnotrawstwa na pokaz wyznaczającego poziom życiowy. Pociągająca za sobą znaczny wzrost kosztów konsumpcja na pokaz, która wymaga przyzwoitego utrzymania, działa w tym przypadku jako poważna przeszkoda. Jest to prawdopodobnie najbardziej efektywny z motywów prowadzących do kontroli urodzeń zalecanej przez Malthusa.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O życiu , O ludziach

„Subiektywność jest dla mnie bardzo ważna. Robiąc filmy zazwyczaj próbuję wczuć się w świat widziany poprzez postać bohatera. Wrażenie subiektywności w filmie możesz wywołać jedynie poprzez związanie widza z bohaterem i jego postrzeganiem świata.”

Tom Tykwer (1965) reżyser niemiecki

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=35523

O świecie , O wrażeniach

„Teraz dużo gram, a nie jestem człowiekiem renesansu, który potrafi robić wiele rzeczy naraz. Strasznie mnie męczy moja praca. Potrafię zagrać jedną scenę w filmie i być po niej potwornie zmęczony. Wtedy najchętniej czytam gazetę, oglądam telewizję albo kładę się spać. Ale chyba wiem, z czego to wynika. Nie posiadłem technicznych umiejętności ilustrowania niektórych stanów psychicznych. Kiedy gram, muszę naprawdę je przeżyć. I to mnie męczy, bo to jest operacja na sobie. Nie obchodzi mnie, czy to zawodowe czy nie. Chodzi przecież o efekt, żeby widz nie miał poczucia, że jest oszukiwany.”

Jacek Braciak (1968) polski aktor

Źródło: Małgorzata Piwowar, Granie to operacja na sobie, „Rzeczpospolita”, 17 sierpnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gton.htm

O czytaniu

„A najwspanialszym aspektem mojej profesji jest to, że za każdym razem, kiedy siedzę na widowni i słyszę widzów śmiejących się i oklaskujących moje dzieło (choć nie zawsze tak bywa), czuję się tak samo wspaniale lekko, jak podczas tego pierwszego pokazu Twojej twarzy.”

Bill Plympton (1946)

Źródło: Przedmowa niezależnego twórcy filmów animowanych (rok 2004) w: Sztuka animacji. Od ołówka do piksela historia filmu animowanego pod red. Jerry’ego Becka, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2006, ISBN 832134433X, s. 9

O sztuce , O historii

„O wiele łatwiej jest nakręcić filmik z oczywistą tezą publicystyczną. Taki, który trafia wyłącznie do intelektu widza, ale nie porusza jego emocji. Ja uważam, że uruchomienie emocji widza w filmie dokumentalnym decyduje o tym, że mamy do czynienia ze sztuką, a nie tylko z publicystyką. Trzeba poświęcić czas na dokumentację, trzeba się dowiadywać, znajdować formalne pomysły, by człowiek przed ekranem zainteresował się tematem. Trzeba włożyć mnóstwo pracy, bo rzeczywistość rzadko jest jednoznaczna.”

Andrzej Fidyk (1953) reżyser dokumentalista

Źródło: „Polityka” nr 51/2009

O rzeczywostości , O czasie

„W teatrze zarówno reżyser, jak i widz mają większe pole do popisu, więcej pozostawia się wyobraźni; jesteśmy tu niejako ograniczeni miejscem (nie mamy do dyspozycji szerokich panoramicznych ujęć i zmieniających się scenerii, krajobrazów, które w kinie można mnożyć w nieskończoność). Więcej umiejętności mogą też pokazać aktorzy. Dochodzi do ciekawych interakcji między nimi a publicznością. W teatrze emocje są bardziej skonsolidowane, w kinie przepływają zbyt swobodnie. Co jeszcze? Kinu brakuje też kameralności teatru. Przez to, że w kinie nie ma miejsca na grę wyobraźni, brakuje mu magii.”

Petr Zelenka (1967) reżyser i scenarzysta czeski

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27691

„W serialach zaczynają grywać modelki, piosenkarze, dziennikarze. Sztuka zdemokratyzowała się w sposób niebywały. Ktoś, kto prezentuje wypchaną zebrę w formalinie lub czaszkę ludzką inkrustowaną brylantami, uważa się za artystę. Jestem przekonany, że także w sztuce powinny obowiązywać pewne kryteria. Te, które uwzględniają istotną różnicę między np. kompozycjami Piotra Rubika i Krzysztofa Pendereckiego. Nie każdy, kto występuje na scenie, jest aktorem, i nie każdy, kto gra na instrumencie, jest muzykiem. Sam fakt, że ktoś ma sklep, nie znaczy, że jest handlowcem. Są jeszcze, myślę, jakieś punkty odniesienia. Zresztą nie tylko w Polsce. Idąc do teatru, niejeden widz zastanawia się, czy np. tarzanie się na scenie jest sztuką. Chcemy zobaczyć Szekspira, a to, co powstaje, jest tylko jego recyklingiem. Tego rodzaju sztuka – mówię otwarcie – mnie nie interesuje.”

Wojciech Pszoniak (1942) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 9 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20417

O sztuce , O grach , O myślach , O czytaniu

„Nie odważyłbym się dziś widzów epatować czymkolwiek, a zwłaszcza własnymi bebechami, wnętrzem czy problemem. Jestem konserwatywny. Nawet jeśli to jest kontrowersyjny Ogień w głowie – bo i taki tekst robiłem – nie staram się być groźniejszy czy mądrzejszy niż autor. Jeśli autor pisze, że na palcu bohatera pojawia się krew, to nie uzurpuję sobie prawa do wylewania wiadra krwi na scenie. A autorów, którzy wylewają krew wiadrami, w ogóle nie traktuję poważnie i nie zajmuję się ich tekstami. Nie chciałbym, żeby jakakolwiek scena mojego spektaklu mogła być przez kogoś – nawet opacznie – zrozumiana jako gloryfikacja zła.”

Piotr Kruszczyński (1967)

Źródło: „Gazeta Wielkopolska”, 27 marca 2001

„Brigitte Bardot powiedziała kiedyś, że choć żyła z wieloma mężczyznami, to za każdym razem, gdy się zakochała, miała wrażenie, że to jej pierwsza miłość. Podobnie jest z premierą każdego filmu, który podoba się widzom.”

Pedro Almodóvar (1949) hiszpański reżyser i scenarzysta

Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=33787

O miłości , O wrażeniach

„W Garrick zaczęliśmy grać podczas świąt Wielkiejnocy 1967 roku. Na początku ludzie stali na śniegu w kolejce, żeby dostać się do środka. Kiedy jednak zaczęła się szkoła, frekwencja spadła. Jednego wieczoru przyszło tylko trzech widzów. Powiedzieliśmy im, że w tej wyjątkowej sytuacji dostarczymy im wyjątkowej rozrywki.
Na tyłach klubu był korytarz, który prowadził do kuchni Cafe-a-Go-Go. Poszliśmy tam i wykombinowaliśmy gorący jabłecznik i trochę przekąsek. Przełożyliśmy sobie przez ręce serwety, jak kelnerzy, i wróciliśmy na salę. Obsłużyliśmy naszych klientów i gadaliśmy z nimi potem przez półtorej godziny.
Innym razem przyszło tylko dziesięć czy piętnaście osób. Spytałem ich, czy nie chcieliby być dziś zespołem. Powiedzieli, że to dobry pomysł, więc daliśmy im nasze instrumenty i usiedliśmy sobie na sali, a oni nam zagrali.”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Takiego mnie nie znacie

O ludziach , O szkole

„(…) szukamy raczej nowych rozwiązań wizualnych. Wciąż unikamy też bycia aktorami meblowymi. To taki sposób grania, że cały sceniczny ruch i gesty są ustawione wokół mebli, które wciąż się ogrywa. Jeśli na scenie stoją krzesło i stół, aktor meblowy zasiądzie na krześle, a na stole postawi szklankę z sokiem. U nas jest odwrotnie – jak już siadać, to raczej na stole, a na krześle postawić szklankę. Staramy się brać wszystko pod włos. I ta nasza niekonsekwencja wobec teatru tradycyjnego z pewnością pozostanie. Wciąż chcemy zaskakiwać widzów i wymykać się zaszufladkowaniom. Żeby idący na przedstawienia widzowie nie wiedzieli, czego się mogą spodziewać.”

Agnieszka Czekierda (1979) polska aktorka

Źródło: Aneta Prymaka, Teatr Konsekwentni, „Gazeta Stołeczna”, 1 sierpnia 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aczekierda.htm

„Niejednemu, który się przyzwyczai produkować na pokaz swoje męstwo, może go łatwo zabraknąć w najważniejszej chwili, gdy zabraknie mu widzów, którzy by oklaskiem podtrzymywali jego odwagę.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

W szkole wychowania
Źródło: Cnota kardynalna męstwa, s. 211

„Widzowie myślą, że najtrudniejsza rzecz to pokazać na ekranie skomplikowaną eksplozję. A tak naprawdę większy problem stanowi uchwycenie szczerego ludzkiego uśmiechu lub autentycznego przerażenia. Kiedy ludzie widzą coś strasznego, nie wrzeszczą wniebogłosy i nie podskakują nerwowo. Reagują dużo bardziej spokojnie, wiele w sobie kryją. To trudne do osiągnięcia na ekranie.”

Tarik Saleh (1972)

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59435

O ludziach , O uśmiechu , O myślach , O problemach

„Polacy zaczęli oglądać rodzime kino i chyba wciąż lubią polskie filmy. Trzeba tylko dobrze opowiedzieć historię. Oprócz tego, że będzie ona ważna musi być sprawnie i mądrze pokazana na ekranie. Zajmijmy się profesjonalnym opowiadaniem fabuły, doceniajmy widzów i tyle. Nie skazujmy ich na ekranową nudę.”

Tomasz Sapryk (1966) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=43970

O historii

„Chciałam się przekonać, co się stanie, gdy pozwolę ludziom zrobić z moich ciałem to, co chcą, jak się wtedy zachowają. Ta ciekawość była silniejsza od lęku. No więc położyłam na stole różne przedmioty – pistolet, nożyczki, różę, bat, piórko – i kartkę z informacją, że każdy z widzów może zrobić z tymi narzędziami dowolny użytek wobec mojej osoby. Najpierw ludzie się czaili, krygowali, z czasem stawali się coraz śmielsi. Ktoś pociął moje ubranie na mnie, ktoś inny pokłuł mnie kolcami róży. Zrozumiałam, że przez swoją bierność wywołuję agresję, że bezbronność wywołuje w ludziach najgorsze instynkty. Być może, gdybym tę akcję kontynuowała dłużej, to w końcu ktoś by mnie zabił… Ciekawe, że kiedy performance się skończył, a ja zrobiłam ruch w stronę publiczności, ta zaczęła uciekać.”

Marina Abramović (1946) jugosłowiańska artystka intermedialna

Źródło: rozmowa Marioli Wiktor, Gwiazda wycięta na brzuchu, „Gazeta Wyborcza”, 5 października 2012.

O ludziach , O zachowaniu , O gwiazdach , O czasie

„(…) wydaje mi się, że recenzje powinny być pisane pod przeciętnego widza.”

Katarzyna Bujakiewicz (1972) polska aktorka

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Katarzyna Bujakiewicz opowiada o handlu organami, stopklatka.pl, 21 stycznia 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=23862

„(…) tak naprawdę trudno jest grać dobrą postać. Zdecydowanie łatwiej jest zagrać zakapiora, postać złą – bo jest charakterystyczna, ma większy wachlarz możliwości zachowań. I chyba widzowie chętniej oglądają wyraziste postaci, niż te dobre. Dlatego przyznam, że czasem chciałem zagrać niepokornego Pawła.”

Marcin Mroczek (1982) aktor polski

o roli w serialu M jak miłość.
Źródło: „Czasem chciałem zagrać Pawła” – wywiad z Marcinem Mroczkiem, mjakmilosc.tvp.pl, 12 listopada 2010 http://archiwum.mjakmilosc.tvp.pl/76802/czasem-chcialem-zagrac-pawla-wywiad-z-marcinem-mroczkiem.html

O miłości , O zachowaniu , O czasie

„Tak, moja droga pani, moja gwiazda zgasła. Czekam na ostatni akt tragedii i – porzucony przez wszystkich – nie jestem już aktorem, a jedynie ostatnim widzem.”

Benito Mussolini (1883–1945) wódz ("duce") włoskich faszystów, premier Włoch

do dziennikarki Maddaleny Mollier w 1944.
Źródło: Emmanuel Hecht, Druga śmierć Duce w: Ostatnie dni dyktatorów, tłum. Anna Maria Nowak, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, s. 19.

O śmierci , O gwiazdach , O czekaniu

Cytaty na temat widz strona 3

Cytaty na temat widz
strona 3