Cytaty na temat widz (555 cytatów, strona 4)

„Artyści są osobami próżnymi, trzeba to głośno powiedzieć, i potrzebują do egzystowania aprobaty i miłości widzów. To ja jestem dla publiczności, a nie publiczność dla mnie. Więc jestem diwą do wynajęcia.”

Alicja Węgorzewska-Whiskerd (1967)

Źródło: Małgorzata Jankowska, Nikogo nie faworyzuję, „To i Owo” nr 15, 12 kwietnia 2011, s. 13.

„Jako aktorka, jestem pozbawiona dystansu w stosunku do swojej postaci. Jednak zdaję sobie sprawę, że widzowie nie mieli jak polubić Malwiny.”

Joanna Gleń (1978)

o roli w serialu Barwy szczęścia.
Źródło: „Stworzona, aby grać Malwinę” - pierwsza część wywiadu z Joanną Gleń http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:877.html

„To, co się dzieje w mediach, nie jest promocją tańca. Media wykorzystują taniec dla potrzeb dramaturgii konkursu. Dają widzom towar z małą ilością słów, mnóstwem muzyki, hałasu, światła. Ktoś na ekranie robi małpiarskie rzeczy, żeby wygrać konkurs. I to cofa nas na drodze, którą pokonaliśmy w latach 90., kiedy taniec stawał się sztuką sceniczną, przestrzenią teatru.”

Leszek Bzdyl (1964) polski choreograf, tancerz i reżyser teatralny

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 29 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tbbij.htm

O tańcu

„Rzeczywistość, która nas otacza jest zakotwiczona w czasie przeszłym.(…) W swoich filmach staram się uzmysłowić widzowi to poczucie ciągłości.”

Wojciech Wiszniewski (1946–1981) polski reżyser i aktor

Źródło: „Kino” 8/78

O rzeczywostości , O czasie

„Chciałem zdobywać widzów rozmachem, bogactwem i wyrazistością filmowych wizji. Szczególnie fascynowała mnie historia.”

Jerzy Hoffman (1932) polski reżyser filmowy

Źródło: wywiad udzielony Krzysztofowi Demidowiczowi, „Film”, 2000 nr 3

O historii , O bogactwie

„Są widzowie niezależni, którzy idą do kina z własnej woli i wybierają pozycje sami, widzowie, którzy umieją wyrabiać sobie własne opinie na temat filmów i nie potrzebują czekać w wyprawą do kina, aż ktoś im powie, że ten lub inny film warto zobaczyć, że to dobry film. Jest też jednak dużo osób, które nie pójdą do kina, żeby mogły sprawdzić na własnej skórze, czy film jest warty oglądania, tylko czekają na czyjąś opinię, na rekomendację przyjaciół i dopiero nią się kierują.(…) Nie oceniałbym widzów, którym trudniej przychodzi wyrabianie własnej opinii na temat filmu, lub jej po prostu nie posiadają, tak surowo. Ważne, żeby trafili do kina i żeby film im się spodobał, żeby do nich przemówił.”

David Strathairn (1949) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=29987

O czekaniu

„Zazwyczaj, gdy dostaję do przeczytania scenariusz, patrzę nań jako na dwie oddzielne historie: mniejszą i większą. Objaśnię ci to na przykładzie. W filmie Ja, robot większa historia polega na tym, że roboty buntują się i próbują opanować świat. Tyle mniej więcej możesz dowiedzieć się ze zwiastunów. Na tym tle rozgrywa się mniejsza historia – opowieść o facecie, który cierpi na powypadkową traumę i próbuje poskładać swoje życie z powrotem do kupy. Tak naprawdę to właśnie te mniejsze historie decydują o wartości danego filmu, tym jednak, co przyciąga widzów do kin, są historie większe. I przyznaję się bez bicia, że podczas lektury scenariuszy patrzę przede wszystkim na ten większy plan i zastanawiam się: czy ja bym się wybrał na taki film? Roboty chcą przejąć władzę nad światem. Tajna organizacja rządowa kontroluje napływ kosmitów na planetę Ziemia i ich kontakty z ludźmi… Większa historia decyduje o tym, czy dany projekt jest skazany na sukces, czy na porażkę. Ale cała sztuka w tym, aby oba plany opowieści tworzyły zwartą, przekonującą całość. Taki właśnie, zwarty i przekonujący wydał mi się scenariusz Robota… O, przypomniałem sobie: Matrix to idealny przykład mniejszej i większej historii. Większa polega na tym, że żyjemy w świecie wykreowanym przez komputer, a mniejsza – że jakiś facet próbuje ten świat zmienić.”

Will Smith (1968) amerykański aktor filmowy

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21770

O życiu , O świecie , O sztuce , O facetach

„Jeżeli robimy reformy i w wyniku tych reform do władzy dojdzie pan Kaczyński, to zapewniam pana i wszystkich widzów, że żadnych reform nie będzie, tylko do władzy dojdą populiści, demagodzy, nacjonaliści i ludzie niezwykle niebezpieczni dla Polski. Bronimy Polski przed tymi ludźmi.”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

o wypowiedzi Leszka Balcerowicza nt. proponowanych przez rząd Donalda Tuska zmian w OFE.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1688930,0,1,balcerowicz-wskazuje-droge-do-rozruchow-ulicznych,wiadomosc.html, 10 stycznia 2011

O ludziach

„Monodram to bardzo trudna rzecz. Nie ma partnera, z którym można dialogować, partnerem jest widz. Zadaniem reżysera jest takie poprowadzenie aktora, by monodram nie był monotonny (…).”

Gabriela Muskała (1969) polska aktorka

Źródło: „Życie Warszawy”, 29 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/partneremj.htm

O życiu

„(…) teatr spełnia dzisiaj zupełnie inną rolę niż w latach 70. czy nawet 90. Jesteśmy przytłoczeni mnóstwem bodźców: muzyka, puby, internet, filharmonia, DVD, telewizja, wystawy, performensy. Wszystko. Codziennie dochodzą dziesiątki nowych ofert. W tej sytuacji teatr utrzymywany z pieniędzy publicznych nie powinien startować w zawodach stricte komercyjnych. Mamy inne zadanie. Spełnieniem moich marzeń byłyby takie propozycje artystyczne, które godząc atrakcyjne wykonanie (aktorstwo, inscenizację, scenografię) pozwoliłyby widzom trochę dojrzeć – coś ważnego przeżyć, a czasami także się wzruszyć.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: „Dziennik”, 14 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kzrzu.htm

O muzyce

„Ostatnio słyszałam historię koleżanki, która odeszła z zespołu, bo irytował ją brak szacunku do zawodu, np. niewyczyszczone buty partnera na scenie. Dla nas byłoby to niemożliwe. Kostium sceniczny był świętością, wyrazem szacunku dla widza. Nie można było w nim usiąść za sceną, żeby się nie pogniótł.”

Barbara Krafftówna (1928)

Źródło: Agnieszka Rataj, Marzenia zostają do końca, „Rzeczpospolita”, 16 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28938

O marzeniach , O butach , O historii , O odejściu

„Ciekawią mnie role trudne, interesujące i złożone, stanowiące wysoki próg do pokonania… Takie, które zmuszają do wykrzesania z siebie czegoś na miarę literatury, jaką reprezentują. No i muszą to być role, które pozwalają przenieść istotne treści na drugą stronę – do ludzi, do widza.”

Mariusz Benoit (1950) polski aktor

Źródło: Miałem szczęście do ludzi, „Teatr” nr 3/1999

O szczęściu , O ludziach , O literaturze

„Denerwuje mnie, kiedy słyszę reżysera wykładającego prawdę o życiu. Zawsze bardziej interesowali mnie reżyserzy stawiający się na miejscu bohatera, dający widzowi szansę na podróż w tym samym kierunku.”

Magdalena Piekorz (1974) polska reżyser i scenarzystka filmowa

Źródło: „Zwierciadło”, 8/1966, sierpień 2010

„Moje malarstwo jest w całości efektem otwarcia na naturę, jest inspirowane naturą. Nie ilustruję natury, ale swoimi obrazami otwieram drogę widzowi do jej własnego przeżywania.”

Tadeusz Dominik (1928–2014)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_dominik_tadeusz

O naturze , O malarstwie , Obraz

„Mimo wszystko uważam, że trzeba dawać szansę wielu pomysłom. Na przykład filmy Olafa Lubaszenki, które były potwornie opluwane przez krytykę, zyskały popularność wśród bardzo dużej grupy widzów. W polskiej, takiej specyficznej kokieterii, musimy doceniać tylko te filmy, na które nikt nie poszedł do kina. Nasza filmowa branża nie może się jakoś rozkręcić między innymi dlatego, że nie ma zdrowych podstaw, również tych ekonomicznych. Być może nie mi o tym mówić, ale wydaje mi się, że gdzieś nasze polskie słabości tu jednak wychodzą.”

Tomasz Sapryk (1966) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=43970

„Uważam, że praca w teatrze polega na ograniczaniu środków, a nie na ich mnożeniu. Nie zamierzamy w tym przedstawieniu podawać widzowi wszystkiego jak na tacy. Pewne rzeczy zostaną tylko zasygnalizowane. Prowokujemy w ten sposób wyobraźnię i dajemy swobodę interpretacji.”

Krzysztof Bauman (1955) polski aktor, reżyser i scenograf

Źródło: „Polska Gazeta Krakowska”, 22 stycznia 2009 http://www.teatry.art.pl/!informacje/wzwam.htm

„Zdarza się, że ludzie zwracają się do mnie imionami postaci, które gram lub grałem. Czasem jestem zdumiony, że widzowie z łatwością utożsamiają postać z aktorem, który ją gra. Dla mnie jest to dość dziwne. Przydarzyła mi się kiedyś taka sytuacja, że starsze małżeństwo zwracało się do mnie na przemian dwoma imionami. Pan mówił do mnie imieniem z M jak Miłość, a pani imieniem z innego serialu i absolutnie im to nie przeszkadzało. Było to sympatyczne spotkanie, ale dosyć zastanawiające.”

Michał Lesień (1974) polski aktor

Źródło: „Nie jest różowo” - wywiad z Michałem Lesieniem, 27 sierpnia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5451/Nie-jest-rozowo-wywiad-z-Michalem-Lesieniem.html

O miłości , O małżeństwie , O ludziach , O grach

„W teatrze ważny jest bezpośredni kontakt w widzem. W telewizji tę relację się traci. Ale w zamian zyskuje się coś innego – dzięki kamerze możemy dostrzec detale, zajrzeć aktorowi w oczy.”

Marcin Liber (1970)

Źródło: Eliza Suska, Dziewczyny uznały mnie za czwartą Furię - mówi Marcin Liber, TVP Kultura, 12 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/135052.html

O dziewczynach , O relacjach

„Należę do reżyserów, którzy przywiązują wielką wagę do struktury filmu – bardziej niż do idei, która może do widza trafić lub nie. Albo być odczytana inaczej, niż chciałem.”

Bogdan George Apetri (1976)

Źródło: Tadeusz Sobolewski, Rozmowa z reżyserem filmu „Peryferie” http://wyborcza.pl/1,75475,9311413,Rozmowa_z_rezyserem_filmu__Peryferie_.html?utm_source=RSS_aol&utm_medium=RSS&utm_campaign=6481029, „Gazeta Wyborcza”, 23 marca 2011.

„Len i bawełna to bezpośrednie produkty przemiany materii zachodzącej w roślinie, jej wymiany między ziemią a słońcem, przy której powstaje tlen, tak niezbędny dla naszej egzystencji. Katalipomeny stały się hołdem dla doskonałości natury – ku uwadze i refleksji widza.”

Kajetan Sosnowski (1913–1987)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_sosnowski_kajetan

O naturze

„(…) teatr, który naśladuje to, co w telewizji i na ulicy jest dla mnie antyteatrem. Jestem przekonany, że teatr powinien pomagać zrozumieć rzeczywistość przetwarzając ją i kreując, a nie kopiując. Tu pozostanę wierny sobie. Co oczywiście nie znaczy, że inni mogą myśleć inaczej. Teatr jest bardzo pojemny i poszukuje nowych przestrzeni. Dla kogoś może to być nawet przestrzeń internetu. Dzięki Bogu, bo widz może sobie wybrać. Albo przyjdzie do nas na Tango Piazzolla, albo wybierze się na blogi do Starego.”

Krzysztof Orzechowski (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 5 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtsro.htm

O Bogu , O poszukiwaniu , O myślach , O rzeczywostości

„Widz nie może niczego oczekiwać, jestem najszczęśliwszy, kiedy odbiorca jest zaskoczony niespodzianką, teatrem. Przygotowany, nie zauważa niuansów, podąża za wyrobionymi tezami. Nie dokonuje się forma magicznego spotkania. Czekam na tych, których zaskoczy niespodzianka. Widz nie przychodzi do teatru, tylko na spotkanie z artystami w przestrzeni teatru. Przychodzi nie po to, aby skonsumować, ale by tworzyć dzieło artystyczne.”

Leszek Bzdyl (1964) polski choreograf, tancerz i reżyser teatralny

O czekaniu

„Wydźwięk moich dramatów bywa pesymistyczny i sytuacja moich bohaterów często jest beznadziejna, ale zawsze zostawiam widzowi wskazówkę: Myśl o swoim losie, zastanów się nad nim, bo największa beznadzieja jest wtedy, kiedy człowiek zupełnie przestaje myśleć. Dopóki go coś boli, dopóki ma wątpliwości, to jest nadzieja. A jej nie można nikogo pozbawiać.”

János Háy (1960)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 15 stycznia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pesymistap.htm

O losie , O nadziei , O myślach , O myśleniu

„Ależ ja w ogóle nie czuję się aktorem! A w każdym razie nie takim, który gra po to, żeby kłaniać się, rozdawać uśmiechy i autografy… Uważam, że autografy mogę dawać dopiero, jeśli mam coś do powiedzenia. Ale gdy jestem „pusty”, to – choćbym nawet miał nazwisko „z pięcioma gwiazdkami” – mój podpis nic nie znaczy. Moim zdaniem, z każdego aktora powinno wychodzić człowieczeństwo. Sztuka wcale nie musi być filozoficzna czy ponadczasowa. To może być brudny, „węgielny” czy nawet „błotny” temat – ważne, by dotykał ludzi. By odnalazło się w nim kilku, kilkunastu czy może parę milionów widzów.”

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

O ludziach , O uśmiechu , O sztuce , O grach

„Kiedy zakładaliśmy ten teatr był właśnie taki czas, że artysta zaczął pogardzać widzem. Równocześnie deklarując pięknie, że bez widza nie ma teatru. Ale to się nie przekładało na rzeczywistość. Uznaliśmy z przyjaciółmi, że chcemy stworzyć taką przestrzeń, w której widz dobrze by się czuł.”

Andrzej Dziuk (1954)

Źródło: „Gazeta Wyborcza – Trójmiasto”, 8 listopada 2002

O rzeczywostości , O czasie

„Nasz teatr na razie nie może i nie chce określić kręgosłupa ideowego. Chce dawać widzom wytchnienie i nie schodzić poniżej pewnego poziomu artystycznego.(…) Na razie, żeby przetrwać, muszę dać ludziom lekką strawę. Chcę, żeby się do Małego przyzwyczaili i polubili go.”

Mariusz Pilawski (1957)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 20 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19846

O czytaniu

„(…) [bez dobrych bohaterów] możemy mieć pojedynek w każdej scenie, bitwę w każdym akcie, a widz i tak zaśnie, a jeśli nie to tylko przez hałas.”

John Howard Lawson (1894–1977)

Źródło: Robin U. Russin, William Missouri Downis, Jak napisać scenariusz filmowy, Wydawnictwo Wojciech Marzec, Warszawa 2008, tłum. Ewa Spirydowicz, s. 57.

„(…) teatr powinien odnosić się do tego, co dzieje się za oknem. Wszystkie przedstawienia, które dotąd robiłem, odnosiły się do rzeczywistości. Teatr jest po to, by rozmawiać z widzami, stawiać im pytania.”

Paweł Kamza (1963)

Źródło: „Głos Wielkopolski” 2006, nr 285

O rzeczywostości , Pytanie

„Moim zdaniem teatr traci na wyrazistości, rozmywa się gatunkowo w wyniku formalnych flirtów z innymi rodzajami widowisk telewizyjnych – np. kabaretem, stand-up comedy czy tzw. operą mydlaną. Zwłaszcza jeśli nie chodzi o pastisz ani o świadome przetworzenie, ale o chęć sprostania gustom widza wychowanego w duchu telewizji komercyjnej. Wysokie wyniki oglądalności nie mogą być w tym przypadku argumentem.”

Paweł Konic (1954–2005)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 18 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/uwolnijmyt.htm

„Trzeba zaakceptować fakt, że kiedy film jest ukończony, należy już do widzów, a nie reżysera.”

Tony Gatlif (1948) francuski reżyser filmowy

Źródło: Błażej Hrapkowicz, Karnawałowa rewolucja. Rozmowa z Tonym Gatlifem, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/3510-karnawalowa-rewolucja.html

„Jak w szkole, tak i teraz walczę z poglądem, że aktor musi się podobać na scenie. A ja nie chcę się widzom podobać. Scena to nie wazelina. Nie chodzę też na bankiety, żeby załatwiać sobie role teatralne czy filmowe. To po co to gram? Bo wydaje mi się, że kiedyś naprawdę będę miał coś do powiedzenia!”

Eryk Lubos (1974)

Źródło: Nie muszę się podobać http://www.teatry.art.pl/portrety/lubos_e/niem.htm

„Powrót po 20 latach to duże wyzwanie. Dziękuję widzom za wyrazy sympatii i zainteresowanie. Czekam na pojawienie się konkretnych propozycji, to tylko kwestia czasu. Mimo wszechobecnego kultu młodości, kobiety dojrzałe są mile widziane na małym i dużym ekranie.”

Danuta Kowalska (1955) polska aktorka

Źródło: Joanna Bogiel-Jażdżyk, Kowalska: Danuta szykuje się do ślubu, teletydzien.pl, 22 czerwca 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-kowalska-danuta-szykuje-sie-do-slubu,nId,614523

O kobietach , O ślubie , O czasie , O czekaniu

„Są chwile, kiedy mam ochotę uciec. Są chwile, gdy jak większość ludzi załamuje mnie to, co wokół. Często oglądając telewizję mam poczucie wstydu i przykrości. Z drugiej strony tu się urodziłem, tu pracuję, tu mam przyjaciół, tu znajduję miejsce dla swojego teatru, tu szukam widzów, którzy mnie rozumieją, do których mówię. Z perspektywy mojego zawodu – jestem zadowolony z rzeczywistości teatralnej wokół, a obecnie wiele dzieje się na polskiej scenie. Mam jednak czasem poczucie pewnej schizofrenii, jakiegoś rozdarcia, w którym żyjemy.”

Łukasz Kos (1970)

Źródło: „Gazeta Wyborcza” Katowice, 20 października 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/slaskm.htm

O ludziach , O rzeczywostości , O czasie

„Podczas przedstawienia słychać, co najlepiej 'trafia' w widzów. Albo jest milczenie, które jest gęstym słuchaniem, albo śmiech, albo nerwowe reakcje. Widzów nie wolno traktować jako gorszych czy głupszych niż grono specjalistów. Teatr jest dla wszystkich. Jeżeli działa na poziomie emocji, będzie skuteczny, bo poza wykształceniem i pochodzeniem jesteśmy przecież skonstruowani z emocji. W teatrze nie trzeba wszystkiego rozumieć. Poprzez teatr literacki jesteśmy wprawdzie przyzwyczajeni, by odwoływać się do znaczeń, ale nie wszystkie muszą być przez widza interpretowane. A stopnie trudności tekstów dramatycznych pozostawiam teatrologom.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: „Rzeczpospolita”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/anna-augustynowicz

O wykształceniz , O śmiechu

„Cieszy mnie, że ten serial żyje tyle lat, ale czasem mam już dosyć tej roli. Nie udało mi się dotąd zagrać niczego bardziej spektakularnego. Mam świadomość, że dla wielu widzów jestem wciąż „Tulipanem.””

Jan Monczka (1956)

Źródło: Tomasz Gawiński, Mogę już grać ojców, „Angora”, 17 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115206.html

O czasie

„W zeszłym roku obejrzałam szereg przedstawień, w których zbudowano imponujące maszyny teatralne – działają, wciągają widza, zręcznie splatają popkulturę z kulturą wysoką. Następuje tu emancypacja samego medium.”

Małgorzata Dziewulska (1944)

Źródło: Paweł Soszyński, Piękna porażka: Odbijanie się od dna http://www.dwutygodnik.com/artykul/4513/, Dwutygodnik.com nr 107/2013.

„Dramaturgia Bogosiana nie jest delikatna; on chce poruszyć widza, zmusić do myślenia, posługując się wręcz z lekka anarchizującą formą wypowiedzi.”

Tomasz Schimscheiner (1973) aktor polski

Źródło: O pogoni za sławą - mówi TOMASZ SCHIMSCHEINER, wykonawca monodramu „Zwierzenia pornogwiazdy”, encyklopediateatru.pl http://www.encyklopediateatru.pl/artykuly/2099/o-pogoni-za-slawa

O myślach , O myśleniu

„Dla mnie najważniejszym etapem jest praca z grupą osób w architekturze. Praca na obecności. Skupienie i moment, kiedy człowiek staje się instrumentem reagującym na impulsy, odnajdującym dźwięki łączące niewidoczne na pierwszy rzut oka relacje obecne w rzeczywistości. Pisał o tym Acconci. Jeśli ma powstać obraz, który komponujemy dla widza, nie będzie to widok akcji, ale widok powstały poprzez akcję. Ten widok akcji właśnie uważam za słabość niektórych, zbyt teatralnie widowiskowych performansów. Zostawiają zbyt mało przestrzeni wyobraźni.”

Zorka Wollny (1980)

Źródło: Anka Herbut, Długo i z bliska http://www.dwutygodnik.com/artykul/4334/, Dwutygodnik.com nr 102/2013.

O rzeczywostości , O relacjach , Obraz

„Post mortem. Opowieść katyńska jest dla mnie filmem bardzo szczególnym i bardzo bolesnym. Przez całe dziesięciolecia prawda o zbrodni katyńskiej była zatajana i wiem, że powinien on powstać wcześniej, ale długo namyślałem się, jak ten film zrealizować. Nie miałem żadnych sojuszników w polskiej literaturze poza wierszem Herberta. Szukałem drogi, o czym opowiedzieć i co pokazać na ekranie, żeby temat katyński zaistniał. Widz oceni, czy nam się to udało.”

Andrzej Wajda (1926–2016) polski reżyser filmowy

Źródło: Kinga Mieszaniec, Kino idzie za opowieścią, „Alma Mater” nr 91, kwiecień 2007, s. 63.

O prawdzie , O literaturze

„Serial to nie jest łatwy i pewny chleb. Nie wiadomo, jak długo potrwa produkcja lub czy któregoś dnia scenarzysta nie zrezygnuje z postaci, którą gram. No i nie wiadomo, co dalej będzie z nami – kredytobiorcami. Mam jeszcze 30 lat spłacać raty, ale jeśli widzów będą wciąż interesowały „przygody” 60-letniego Jerzyka z „Plebani”, to chyba spłacę 53-metrowe mieszkanie w Warszawie w czerwcu 2039 r. Zrobię w końcu „parapetówę”, mówiąc: „No! Wreszcie jestem u siebie!””

Wojciech Błach (1972) polski aktor

o serialu Plebania.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 16 stycznia 2009 http://www.teatry.art.pl/!informacje/seatt.htm

„Podstawą jest stadion z prawdziwego zdarzenia, w którym są sklepiki i restauracje oraz działa prężnie marketing. Obecnie wiemy jak jest, przychodzi kilka tysięcy kibiców, nie ma boisk treningowych. Infrastruktura jest podstawą, aby cokolwiek zacząć robić. Bez tego nic się nie da. Statystyki na całym świecie pokazują, że nowy stadion równa się większej ilości widzów, nawet tych, którzy nie interesują się futbolem.”

Marcin Mięciel (1975) piłkarz polski

Źródło: Gabriel Antoniak, Mięciel: Chcę zakończyć karierę w Łodzi, dlastudenta.pl, 10 czerwca 2011 http://lodz.dlastudenta.pl/sport/artykul/Mieciel_Chce_zakonczyc_kariere_w_Lodzi,69347.html

O sporcie

„Nie zgadzam się z tymi, którzy twierdzą, że po obejrzeniu filmu ze scenami przemocy sam będziesz miał ochotę kogoś zabić. Ludzie zawsze będą postępować niemoralnie i szukanie w tym wpływu kina nie ma, moim zdaniem, żadnego sensu. Kiedy widzowie wchodzą do ciemnej sali i zaczynają wpatrywać się w ekran, biorą udział w grze, której reguły doskonale znają. Lata temu, gdy oglądali film Hitchcocka, wiedzieli przecież, że ptaki nie wylecą z ekranu, by ich zaatakować. Jednak byli przerażeni i uwielbiali to uczucie, choć mieli świadomość jego sztuczności. Na tym polega właśnie sekret dobrego kina.”

Ari Folman (1962)

Źródło: Piotr Czerkawski, Wybieram iluzję! http://www.dwutygodnik.com/artykul/4735-wybieram-iluzje.html, dwutygodnik.com, nr 116/2013.

O ludziach , O emocjach , O grach , O ptakach

„Graliśmy w nieczynnych magazynach, starym kościele, gdzie widownią byli bezdomni, na dworcu PKP, w gospodarstwie, w którym obok sceny stała przywiązana krowa. Okazuje się, że tak naprawdę, czy to widzów gdzieś w dalekiej Bolonii, czy na polskiej wsi – nie różni w sumie czynnik człowieczy, ale tylko możliwości.”

Grzegorz Artman (1971)

Źródło: Monika Żmijewska, Białystok. Film o podróży grupy teatralnej, „Gazeta Wyborcza - Białystok”, 14 sierpnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/99415.html

„Na to, że serial cieszył się tak ogromną sympatią widzów, złożyło się mnóstwo elementów, m. in. scenariusz pióra pani Zientarowej oraz reżyser i aktorzy, którzy swoim niebywałym poczuciem humoru uświetnili go jeszcze bardziej. Dziś, nikomu niczego nie ujmując, nie widzę nikogo, kto mógłby zająć miejsce na przykład Kazimierza Rudzkiego czy kogokolwiek innego, kto pracował na planie Wojny domowej 40 lat temu…”

Krzysztof Janczar (1950) aktor polski

o serialu Wojna domowa.
Źródło: Jestem zawsze głodny świata, „Tele Tydzień” nr 35, 29 sierpnia 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/janczar.html

O wojnie

„Dzisiejszą publiczność bardzo trudno zmylić; widzowie od razu zauważą, kiedy na ekranie pojawi się kaskader.”

Matt Damon (1970) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Chętnie zagrałbym Bourne'a jeszcze raz. Matt Damon specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 7 września 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=40096

„Kiedy zaoferowano mi rolę Kolesia w Big Lebowskim, zacząłem się naprawdę martwić, czy to nie będzie zły przykład dla moich córek. Ten facet był antybohaterem, palącym trawę olewusem i poważnie łamałem sobie nad tym głowę. Zawsze chciałem wybierać role do woli, podłego faceta albo dobrego gościa – pełen zakres ludzkich doświadczeń. Ale ta rola naprawdę sprawiała mi problemy. Więc zebrałem się z rodziną i opowiedziałem o moim problemie. Po długiej przerwie moja średniaczka powiedziała „Tato, jesteś aktorem. Wiemy, że wszystko co robisz, to udawanie. Wiemy, że kiedy całujesz jakąś panią na ekranie, to wciąż kochasz mamę. Wiemy, że jesteś aktorem.” Więc miałem ich pozwolenie, ich błogosławieństwo, żeby zagrać taką postać, jak koleś. To wspaniałe, że to zrozumiały. I liczę na widzów, że też rozumieją, że to co robię w prywatnym życiu i to, co robię na ekranie to nie ten sam przykład postępowania, jaki im daję. Mam nadzieję, że kiedy ludzie oglądają film to wiedzą, że oglądają film.”

Jeff Bridges (1949) amerykański aktor

O ludziach , O rodzinie , O facetach , O trawie

„Teatr jest miejscem, w którym sprawdzam swoje rzeczywiste umiejętności zawodowe. Jest to również jedyne miejsce, w którym widz jest współuczestnikiem procesu tworzenia. Teatr dzisiejszy wymaga od nas zupełnej zmiany warsztatu, zmiany konwencji. W tej chwili już nie da się porozumiewać z widzem ponad tekstem czy ponad rolą. Brechtowskie 'stanie z boku' już nie funkcjonuje. Widz musi zostać przeze mnie porwany.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Przegląd Tygodniowy”, 3 grudnia 1997

„To spektakl zrobiony porządnie, rzetelnie. Spektakl, który „ma swoją podłogę”, w którym słychać, co mówią aktorzy. W którym materiał szóstej kotary w głębi sceny jest najwyższej jakości, jak w filmach Viscontiego. Spektakl, w którym zbiegają się dążenia ludzi poczuwający się do odpowiedzialności za sztukę: oświeconej władzy, artystów, krytyków, widzów.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

definicja dobrego spektaklu.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 30 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/21027

O ludziach , O czytaniu

„Najważniejszą rzeczą w praktyce kuratorskiej są obecnie dwie rzeczy. Pierwszy problem wielu wystaw to rodzaj oderwania.(…) Zawsze staram się budować relację z otaczającą rzeczywistością. Niekiedy ta relacja ma charakter abstrakcyjny, mniej lub bardziej poetycki, ale ta poetyckość bywa ostrzejsza niż jakiekolwiek agresywne i bezpośrednie przesłanie. Drugi problem to rodzaj agresywności ze strony widza, połączonej z brakiem uwagi. Ten aspekt dotyczący psychologii współczesnej publiczności jest niezwykle istotny, chociaż bardzo rzadko podejmowany przez strategie muzealne.”

Adam Budak (1966)

Źródło: Adam Mazur, W Ameryce mi niewygodnie, dwutygodnik.com, nr 98/2012 http://www.dwutygodnik.com/artykul/4186/

O charakterze , O problemach , O rzeczywostości , O relacjach

„W Polsce istnieje ćwierćmilionowa grupa widzów, którą do tej pory udało się między innymi zebrać Jerzemu Stuhrowi. Grupa ludzi, która chce kina zmuszającego do refleksji. Pytanie, czy uda mi się zebrać tę grupę, pozostaje otwarte. Jeżeli uda mi się dotrzeć do takiej grupy, to będzie cudownie, natomiast ja staram się nie myśleć w kategoriach komercyjnych. Myślę raczej w kategoriach artystycznych, chcę żeby to był po prostu najlepszy film jaki jestem w stanie zrobić.”

Michał Rosa (1963) polski reżyser i scenarzysta

O ludziach , O myślach , O myśleniu , Pytanie

„Nie zawsze (…) muzyka musi być w filmie „niesłyszalna” dla widza. Niektóre sceny wręcz wymagają takiej sytuacji, aby muzyka przejęła pierwszoplanową rolę.”

Abel Korzeniowski (1972) kompozytor polski

Źródło: Olgierd Wojtkowiak, Specjalnie dla Stopklatki – Abel Korzeniowski, stopklatka.pl, 29 września 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=928

O muzyce

„Poprzez film chcę się czegoś dowiedzieć. Nie tylko powiedzieć o czymś, co ja dobrze wiem. W związku z tym nie zakładam tezy, a aktorowi mówię: słuchaj, nie wiem, co znaczy twoja postać. Wiem wszystko o niej. O każdym jej kroku. Powiem ci, że wchodzisz do łazienki – co czujesz, jak widzisz przez kogoś niezakręconą tubkę od pasty? Czujesz furię – tyle ci mogę powiedzieć. Ale nie powiem ci, czy on jest w ogóle śmieszny, godny współczucia, czy zły – tego dowiemy się wspólnie od widza.”

Marek Koterski (1942) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: stopklatka.pl http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=10882

„Chodzi o to, żeby wciągnąć widza w grę, żeby scena była jak najlepsza z punktu widzenia siedzącego przed telewizorem widza. Patrzę, jak jest napisana scena, jak reagują aktorzy i namawiam ich na wspólną wizję, słuchając ich uwag.”

Maciej Dejczer (1953) polski scenarzysta i reżyser filmowy

Źródło: Maciej Dejczer, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/801/Maciej-Dejczer.html

„Mam dla moich bohaterów wiele sympatii i współczucia. Zachowuję wobec nich czuły dystans. Czy są prawdziwi? Może. Prawdziwy ma być przede wszystkim odbiorca. Literatura powinna zapraszać czytelnika, słuchacza, widza do współtworzenia. Staram się kondensować rzeczywistość w grotesce, w syntetycznym przemieszaniu świata realnego z możliwym, chciałbym łączyć poetycką przypowieść z ostrym widzeniem życia. Ufam, że niekiedy mi się udaje. Talent musi mieć nie tylko twórca, ale i odbiorca. I wyobraźnię, która w literaturze, sztuce i w życiu jest kluczową sprawą. Bez niej ludzie są w jakiś sposób ułomni.”

Henryk Bardijewski (1932)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wwtc.htm

O ludziach , O literaturze , O rzeczywostości

„Aktor, czy się do tego przyznaje, czy nie, chce być kochany. Miłość płynąca od widza, ale i akceptacja współtwórców przedstawienia, filmu czy słuchowiska daje mu poczucie stabilności gruntu, po którym się porusza. Autor nakreśla konflikt, ale dopiero aktor sprawia, że jego słowa zaczynają żyć. Każdą rolę buduję z nadzieją, że będzie wyjątkowa.”

Janusz Nowicki (1943)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 20 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wser.htm

O miłości , Kochać się

„Był bardzo zasmucony karykaturami, które ukazały się w amerykańskiej prasie po wprowadzeniu stanu wojennego. Poirytowany, jakby nieobecny, niezbyt sympatyczny. Miał ciemne okulary, więc powiedziałam mu, że ważne jest, by widzowie mieli z moim rozmówcą kontakt wzrokowy.”

Barbara Walters (1929) dziennikarka amerykańska

o wywiadzie przeprowadzonym 23 lipca 1983 r. z Wojciechem Jaruzelskim podczas którego generał po raz pierwszy publicznie zdjął okulary.
Źródło: wysokieobcasy.pl, 28 sierpnia 2009 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53662,6973290,Krolowa_amerykanskiego_wywiadu.html?as=2

O zdjęciach

„Z całą pewnością moja twórczość nie mieści się w głównym nurcie japońskiej kinematografii. Od czasu, kiedy czternaście lat zrobiłem Tetsuo, moje filmy są oglądane przez pewną grupę widzów, przy czym nie jest to grupa zbyt liczna. Moja widownia powiększyła się dopiero po zeszłorocznej nagrodzie dla Rokugatsu no hebi w Wenecji.”

Shin'ya Tsukamoto (1960) japoński reżyser i aktor

Źródło: Przemek Lewandowski, Nie oglądam filmów pornograficznych – Shinya Tsukamoto dla Stopklatki, Stopklatka.pl, 30 lipca 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=15508

O czasie

„Bardzo, ale to bardzo chciałabym być na scenie brzydka. Cały czas poszukuję środków, które pozwoliłyby widzowi dostrzec we mnie coś więcej niż tylko moją urodę.”

Anna Mamczur (1970) polska aktorka i piosenkarka

Źródło: Jak laleczka Barbie, „Tele Tydzień”, 1996.

O poszukiwaniu , O czasie

„Osobisty film to taki, którego realizacją zajmuję się z czystego zainteresowania danym tematem. Jeśli czuję, że jakiś problem mnie nurtuje, jeśli zadaję sobie jakieś pytania, na które film może mi odpowiedzieć – to wówczas podchodzę doń z olbrzymim wyczuciem, jak gdyby od realizacji tego projektu zależało coś bardzo ważnego w moim życiu. Oczywiście otwarta pozostaje kwestia, na ile widzów zainteresują moje osobiste przemyślenia i ile z nich zrozumieją. Każdy z nas pewne rzeczy rozumie instynktownie, na swój sposób. Gdyby, dajmy na to, niespodziewanie odwiedził nas jakiś Marsjanin i zaczął zadawać pytania: co to jest człowiek? Co to jest świadomość? – to każde z nas udzieliłoby odpowiedzi bazującej na jednostkowych, subiektywnych doświadczeniach. Na podobnej zasadzie, kręcąc film, ryzykuję, że moja personalna wypowiedź może spotkać się z obojętną reakcją publiczności. To, co mnie porusza, co daje mi do myślenia, nie musi wcale interesować drugiego człowieka. Jakimś cudem jednak widzów nadal interesuje, co mam do powiedzenia.”

Francis Ford Coppola (1939) reżyser, scenarzysta, kompozytor, producent filmowy i aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Francis Ford Coppola specjalnie dla Stopklatki!, stopklatka. pl, 11 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47140

O myślach , O problemach , O myśleniu , Pytanie

„Powstańcy w 1944 r. mogli liczyć tylko na własne siły. Spodziewany „sojusznik” sowiecki przyjął nad Wisłą postawę widza. Bierność przerywał tylko na rozbrajanie i aresztowania tych oddziałów AK, które samorzutnie przedzierały się z okręgów wschodnich, by wesprzeć kolegów walczących w stolicy. Rozkaz dowódcy AK z 14 sierpnia, wzywający okręgi pod okupacją niemiecką do skierowania dobrze uzbrojonych oddziałów z odsieczą dla Warszawy, nie mógł być wykonany. (…) Długi przemarsz kilku tysięcy ludzi bez ciężkiej broni musiał być szybko dostrzeżony przez Niemców i lada chwila stać się celem ataków lotnictwa, artylerii i czołgów. Sforsowanie umocnionej linii Pilicy i przebicie niemieckiego pierścienia, zamykającego dostęp do stolicy, byłoby wręcz niemożliwe, a nadto przyniosłoby ciężkie straty.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 135.

O ludziach , O sile , O stracie

„Zostałem chyba wyposażony przez naturę w skłonność do refleksji, melancholii, sentymentalizmu, smutków i smuteczków. Przyjmuję to z pokorą. Nie próbuję z tym walczyć, nauczyłem się z tym żyć i nie mam motywacji, by budzić w sobie jakiś szczególny, ekstatyczny entuzjazm do życia. I w życiu, i w teatrze jestem trochę jak widz patrzący z pewnym dystansem. Poza tym to, co nas w świecie otacza, nie nastraja mnie do radości, wesołości czy ekstatycznych przypływów radości. Mówiąc najkrócej, jestem nastawiony do życia w tonacji molowej. Bliższe mi jest serio niż buffo, a jeśli czasem przyjmuję postawę buffo, to po to, by nie zwariować od nadmiaru trosk, melancholii i innych smutków.”

Piotr Fronczewski (1946) aktor polski

Źródło: Krzysztof Lubczyński, Aktor gombrowiczowskiej formy, „Trybuna”, 7 grudnia 2005 http://pisarze.pl/publicystyka/3878-krzysztof-lubczynski-rozmawia-z-piotrem-fronczewskim.html

O motywacji , O naturze , O czasie

„Nie chwaląc się, muszę przyznać, że naprawdę dołożyliśmy wszelkich starań, by uniknąć przecieków. Zupełnie, jakby nie chodziło o film, a o jakieś tajne przedsięwzięcie na miarę Projektu Manhattan! Nie robiliśmy na przykład kopii scenariusza dla członków ekipy. Ani scenograf, ani autor zdjęć nie dostali tekstu! Oczywiście, jeśli ktoś potrzebował, mógł udać się do czytelni, gdzie znajdował się zamknięty w sejfie egzemplarz scenariusza. Można było robić notatki, ale po skończonej lekturze tekst z powrotem lądował w sejfie i w ogóle nie opuszczał pokoju. Żaden agent, żaden aktor nie dostał skryptu przed rozpoczęciem zdjęć. Oczywiście odtwórcy głównych ról mogli zapoznać się z tekstem, ale wtedy scenariusz przywoził im do domu specjalny kurier, który czekał przed wejściem. Potem zabierał skrypt i odwoził go na miejsce. Dzięki temu udało się nam zadbać o bezpieczeństwo. Tak naprawdę jednak naszymi największymi sojusznikami w walce o utrzymanie tajemnicy okazali się fani „Indiany Jonesa”. Widzowie po prostu nie chcieli wiedzieć zbyt wcześnie, co się wydarzy w filmie. Chcieli pójść do kina i pozwolić się zaskoczyć. W pewnym momencie doszło do przykrego incydentu, gdy pewna osoba ukradła z planu blisko 4000 zdjęć, które zdradziłyby całą fabułę. Złodziej zaoferował je pewnej stronie internetowej – nie będę wymieniał jej nazwy – która z reguły nie ma oporów przed ujawnianiem tego rodzaju sekretów. Okazało się jednak, że ci ludzie uwielbiają Indianę Jonesa i nie chcieli psuć innym fanom zabawy. Zadzwonili więc do działu prawnego Paramount Pictures, w porozumieniu z FBI przygotowali prowokację i w ten sposób doprowadzili do aresztowania złodzieja. W tej chwili, gdy rozmawiamy, człowiek ten siedzi już w więzieniu. George Lucas nie bierze jeńców. Mnie czasem stać na wielkoduszność, George jednak jest w takich sprawach bezwzględny.”

Steven Spielberg (1946) amerykański reżyser, scenarzysta i producent filmowy

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=45855

O ludziach , O pokoju , O domu , O czasie

„Widz oczekuje od twórcy, aby go zgorszył, obraził i zaszokował.”

Franciszek Starowieyski (1930–2009) polski malarz, grafik i scenograf

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_starowieyski_franciszek

„Mówienie po polsku sprawia mi wielką frajdę – choć nie wiem, czy widzom, którzy widzieli film, spodobał się mój akcent. Dla mnie język polski jest jednym z najpiękniejszych – miękki, pełen uroczej melodyki, rytmu, różnych intonacji. Nie wiem, czy mówię na tyle dobrze, bym kiedykolwiek mogła zagrać Polkę, ale chętnie powtórzyłabym doświadczenie i zagrała Czeszkę mieszkającą w Polsce!”

Anna Geislerová (1976) aktorka czeska

Źródło: Wywiad, 22 kwietnia 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=64903

„Niektórzy myślą, że jak ktoś jest aktorem, to wszystko ma na sprzedaż. Wtedy włącza mi się blokada, nie chcę zbyt wiele publicznie mówić. Mam przeświadczenie, że muszę chronić swoją prywatność. Aktor obnaża się w rolach. I wtedy powinien widza zaskoczyć. Żeby dostrzegł w nim bohatera filmu, a nie faceta, który fajnie robi jajecznicę.”

Marcin Dorociński (1973) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 28 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26244

O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Nie można się izolować. Trzeba się otwierać i wystawiać na sytuacje, w których na spektakl przychodzą różni widzowie.”

Tomasz Rodowicz (1951)

Źródło: „Teatr” 2009, nr 7/8

„W moim dorobku mam kostiumy do ponad 150 sztuk teatralnych, operowych, filmowych. Przestrzeń na scenie jest rzeczywiście pusta i do zagospodarowania. Na scenie są zapadnie, jeżdżące podłogi. Dzisiaj nikt już nie wykonuje malowanych horyzontów. Bardziej przestrzeń buduje się kostiumem, rekwizytem, światłem. Błyszcząca podłoga, lustra, aluminium – to wszystko wiruje. Za czasów Kantora mówiono, że kolorowe światła są w złym guście. Dzisiaj precyzyjne, kolorowe światła i efekty „podbijają” spektakl. To wielka sztuka ustawienia efektów. Na tym tle kostium związany z aktorem musi przemawiać do widza. Moda w teatrze na kostium, oświetlenie ciągle zmienia się.”

Zofia de Ines-Lewczuk (1948)

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm

O sztuce , O modzie

„Gdybym się przejmował tymi, którzy mówią, że Borek to playboy, bo nałożył sobie żel na włosy… Albo że zabawia się w dyskotekach… Gdyby te opinie robiły na mnie wrażenie, to pewnie zrobiłbym sobie grzeczny przedziałek, ściągnął ciemne okulary, sprzedał dobre garnitury i zamknął się w studiu. Dla mnie ważna jest praca i widz.”

Mateusz Borek (1973) polski dziennikarz sportowy

Źródło: wp.pl, 16 czerwca 2006 http://media.wp.pl/kat,1022939,page,2,wid,8353406,wiadomosc.html

O wrażeniach

„Dla mnie to oczywiste, że w świadomości jednej osoby funkcjonuję jako Maciek z BrzydUli, a w świadomości innej, jako Pan Młody z Wesela Wyspiańskiego. Wiem, ile osób ogląda telewizję, a ile chodzi do teatru. I do jednego widza, i do drugiego mam szacunek. Ale należy pamiętać, że to są dwa różne światy. Teatr zawsze będzie ważny, bo teatr daje możliwość nieustannego treningu warsztatowego, daje inny rodzaj skupienia, inną relację z widzem. Teatr to praca z tekstem, nad tekstem, to ciągłe zadawanie pytań. W serialu tych spraw jest dużo mniej, ale są inne trudności. A film to pewnie coś pomiędzy pracą w teatrze a pracą w serialu. Podczas kręcenia filmu budujący rolę aktor zadaje podobne pytania jak w teatrze, ale ponieważ stoją kamery, to czasu jest już mniej. Nie tak dramatycznie mało jak w serialu, ale mniej niż w teatrze.”

Krzysztof Czeczot (1979) polski aktor i dramaturg

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69061

O relacjach , O czasie , Trening , Pytanie

„Antoni Krauze miał prawo zrobić taki film, jaki dyktowały mu serce i sumienie. Jego artystyczna wypowiedź jako twórcy tego filmu, inspiratora, reżysera, współautora scenariusza jest wyrazem jego niezależnego myślenia, samodzielnej postawy twórczej. Życzyłabym sobie i widzom, żebyśmy po obejrzeniu filmu mieli wspólne wnioski i refleksje. On do nich zachęca. Ja natomiast nikogo do niczego nie nakłaniałam i nie chciałabym zajmować tu stanowiska na temat przyczyny katastrofy. To wykracza poza pracę aktora.”

Beata Fido (1967)

Źródło: Agnieszka Niewińska, Krytycy skreślili „Smoleńsk” jeszcze przed premierą (wywiad z Beatą Fido), „Do Rzeczy”, nr 38/189, 19–25 września 2016, s. 35.

O myślach , O myśleniu , Serce

„(…) jest to klasyczny typ samotnika. Ian Fleming stworzył Bonda w swojej wyobraźni, ale tak naprawdę to Sean Connery dał mu swoją twarz. Wydaje mi się, że wizerunek agenta 007 utrzymał się tak długo w świadomości widzów między innymi dlatego, że producenci zadbali o to, by była to marka z klasą. Premiera każdego filmu z Bondem stanowiła wydarzenie. Jego przygody zawsze w jakiś sposób nawiązywały do aktualnych wydarzeń, ale z drugiej strony bohater nigdy nie opowiadał się po stronie jakiejś politycznej opcji. Scenariusz koncentrował się przede wszystkim na akcji, na widowiskowych scenach. Publiczność to uwielbiała. I tak pozostało do dziś.”

Daniel Craig (1968) aktor angielski

o Jamesie Bondzie.
Źródło: James Bond powrócił!, wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50179

„Byliśmy stłoczeni, wszystko trzeba było robić jak najszybciej, było bardzo ciemno, wielkie trudności z oświetleniem. Trzeba było pokazać jakoś to, że są wielkie ciemności i nic się nie widzi, no ale przecież widz musi coś zobaczyć.”

Olek Mincer (1957) polski aktor teatralny i filmowy

o realizowaniu filmu W ciemności.
Źródło: Sylwia Wysocka, Mój bohater nazywa się Szlomo Landsberg, PAP, 10 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/132808.html

„Uważam, że teatr telewizji to cudowna forma dla wszystkich chyba, bo i widzom, którzy z założenia wolą telewizję, obejrzenie spektaklu w telewizji przychodzi łatwiej, niż wybranie się do teatru. Z drugiej strony, ponieważ teatr telewizji nie jest teatrem akcji, widzowie nie są tak epatowani przemocą, bo teatr pokazuje całkiem inny świat. Myślę, że część osób, która przekona się do teatru telewizji, chętniej przyjdzie do normalnego teatru. Teatr telewizyjny łagodnie przeprowadza widza filmowego do teatru i jest jakby etapem pośrednim.”

Violetta Smolińska (1967)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/skrzydelkaa.htm

O świecie , O myślach , O myśleniu

„(…) na tym właśnie polega cała magia zawodu aktora: staramy się, by ludzie wierzyli, że jesteśmy lepsi niż w rzeczywistości. Prezentujemy widzom udoskonalone wersje samych siebie. Poniekąd sami też staramy się dążyć do tego ideału, ale nie zawsze się udaje. Jeśli więc czegokolwiek nauczyłem się od House'a, to głównie tego, że nie jestem wystarczająco bystry, aby zostać lekarzem.”

Hugh Laurie (1959) aktor brytyjski

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61631

O ludziach , O rzeczywostości

„Właśnie dlatego tak uwielbiam kabaret z epoki weimarskiej, że mieszały się w nim wszystkie możliwe prowokacje. Uwielbiam drażnić widzów. Uwielbiam satyrę polityczną i obyczajową. Istotą tego, co robię, jest przekazywanie moich myśli na temat społeczeństwa, seksualności, polityki i demokracji. Przecież o wszystkim tym można mówić z poczuciem humoru!”

Ute Lemper (1963)

Źródło: Tomasz Raczek, Karuzela z Madonnami. 57 bardzo zakręconych kobiet, op. cit., s. 221

O kobietach , O demokracji , O myślach , O myśleniu

„Już słyszę głosy mówiące, że kiedy teatr nie ma nic do powiedzenia, to zajmuje się samym sobą. Sądzę wszakże, że teatr ma coś do powiedzenia, zajmując się samym sobą. Nie lekceważyłbym teatru jako papierka lakmusowego, rozpoznającego kondycję społeczeństwa. Właśnie dlatego, że jest to sztuka zanurzona w teraźniejszości. Tyle trwa dzieło sztuki teatru, ile trwa przedstawienie. I jeszcze to, co zostanie w pamięci widzów. Dlatego nie lekceważę krytyki, która sprawia, że dzieło zostaje w jakimś stopniu zapisane i opisane. Spektakl każdego dnia jest inny, dlatego warto przynajmniej niektóre zobaczyć więcej niż jeden raz. Teatr zależy od widza. Znajduje z nim porozumienie albo nie. Myślę o tej publiczności, której nie jest obojętne, co ogląda.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Jacek Wakar, Nie interesuje mnie teatr narkotyczny, „Dziennik”, 8 kwietnia 2010 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/nie-interesuje-mnie-teatr-narkotyczny.html

O sztuce , O myślach , O myśleniu

„Uwielbiamy obserwować reakcje naszych widzów. Bardzo wiele nam to daje, pomaga.”

John Lasseter (1957)

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=6934

„Jeśli chcemy, by widz nas szanował, jesteśmy zobowiązani do okazywania tego samego publiczności.”

Adam Sroka (1959) polski reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza – Radom”, 13 kwietnia 2004, cyt. za: Monika Mokrzycka-Pokora, Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, czerwiec 2006 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/teatr-powszechny-im-jana-kochanowskiego-w-radomiu

„Po pierwsze, możliwość bezpośredniego obcowania z widzem. W teatrze aktor spotyka się z bezpośrednią reakcją swojego odbiorcy i wie od razu, czy prowadzona przez niego scena czy monolog spotyka się z takim odbiorem, jakiego się spodziewał (…). Gra w teatrze to nie tylko relacja i współdziałanie między aktorami, ale to również ciągły dialog z widownią. Dobry odbiór (…) powoduje, że chcesz dać z siebie jeszcze więcej, rosną ci skrzydła. Po drugie – rewelacyjne jest to, że każdy spektakl jest inny, bo inna jest publiczność, inny jest dzień tygodnia, co innego nieświadomie wnoszę ze sobą z zewnątrz. I po trzecie, faza przygotowań i możliwość prawdziwej pracy nad rolą, analizowania postaci itd., która jest zazwyczaj dłuższa niż w filmie i zawsze dłuższa od tej w telewizji.”

Rafał Cieszyński (1976) aktor polski

o tym, co pociąga w pracy w teatrze.
Źródło: Marta Jachnik, Kocham pracę przed kamerą i w teatrze, „Echo Miasta Warszawa” nr 86, 21 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/127635.html

O grach , O relacjach

„Sztukę animacji wykorzystywano, by tworzyć zarówno utwory wielkie, jak i błahostki. Została skomercjalizowana, stała się przemysłem, jej obrazy sprzedawane są na aukcjach i internetowych i wystawiane w galeriach, drukowane na koszulkach i torebkach, podziwiane i z uwielbieniem oglądane przez widzów w różnym wieku. Niezależnie, czy lubisz Królewnę śnieżkę czy Akirę, Zwariowane melodie czy Miasteczko South Park, pamiętaj, że są to dzieła sztuki wciąż żywej i zmieniającej się, która nieustannie się rozwija.”

Jerry Beck (1955)

Źródło: Wstęp w: Sztuka animacji. Od ołówka do piksela historia filmu animowanego pod red. Jerry’ego Becka, op. cit., s. 7.

O sztuce , O historii , O wieku , Obraz

„Na początku traktowałam seriale jako trening, ale później zaczęłam odmawiać. Ileż można wciskać ludziom kit? Na szczęście Chichot losu, w którym występuję, traktuje widza inaczej. Zgodziłam się w nim zagrać, bo gdy przeczytałam scenariusz, poczułam, że jest to serial o czymś. Ma wyraziście zarysowane postaci i dobre dialogi.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Rafał Bryndal, Nie jestem widokówką, „Gazeta Wyborcza”, 6 maja 2011 http://wyborcza.pl/1,106359,9543992,Nie_jestem_widokowka.html

O losie , O szczęściu , Trening

„W komediach trzeba grać niezwykle serio, śmieszne mają być tylko sytuacje, w których znajdzie się odtwarzana postać. Role komediowe należą do wdzięczniejszych zadań aktorskich – gdy zamierzenie się powiedzie, łatwiej nawiązać kontakt z publicznością. Wolę komedie także jako widz.”

Elżbieta Czyżewska (1938–2010) polska aktorka

Źródło: „Film” nr 13, 1987

„Urszula Lipińska: Jak polskie kino wygląda z perspektywy teatru?
Mariusz Grzegorzek: Wygląda jak biedna krewna z najodleglejszego kraju byłej Republiki Radzieckiej. Jest infantylne, po amatorsku skomercjalizowane i nie prowadzi z widzem prawdziwego, sfermentowanego dialogu. Nie prowokuje. Oczywiście, nie oglądam wszystkiego i nie chciałbym nikogo skrzywdzić, na pewno są jakieś wyjątki, ale mam wrażenie, że z polskim kinem nie dzieje się za ciekawie. Środowisko filmowe nie ma w sobie odwagi i potrzeby odwołania się do najlepszych tradycji kina. Udaje, że jest głupsze niż jest i ma pulpę pod kopułami zamiast mózgu. Kino zawsze było skomercjalizowane, ale zmieniła się relacja między komercją a kinem ambitniejszym, które coraz trudniej robić i widownia odzwyczajona od tego typu filmów przestała na nie odpowiadać.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: Stopklatka, 14 września 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69263

O wrażeniach , O relacjach

„Okazało się, że najprostszą rzeczą było zrobić film. Natomiast najtrudniejszą pokazać go widzom.”

Łukasz Palkowski (1976)

Źródło: Artur Cichmiński, Moja głowa jest inna. Rozmowa z Łukaszem Palkowskim, Stopklatka.pl, 11 stycznia 2008 http://stopklatka.pl/-/6667005,moja-glowa-jest-inna-rozmowa-z-lukaszem-palkowskim

„Chodziłem po reżyserach, żebrałem i nic. No, prawie nic. Dali mi zagrać Pana Samochodzika, czyli kolejną pozytywną postać typu Wujek Dobra Rada. Nie o taka rolę mi chodziło. Zagrać szmatę. Słabego faceta, który się ześwinił. Pijaka, złodzieja, cwaniaczka. Albo agenta obcego wywiadu, którego na końcu łapią. Marzyłem o taki postaciach, ale gdzie tam. Wciąż tłumaczono mi, że urodziłem się Klossem i że widzowie niechętnie by mnie widzieli w innych wcieleniach i tak całe lata. Jest jeszcze jedna rzecz: niech pan spojrzy na moją gębę, od Klossa przez 40 lat niewiele się zmieniła.”

Stanisław Mikulski (1929–2014) polski aktor filmowy i teatralny

Źródło: Nadal jestem Klossem http://film.onet.pl/wiadomosci/stanislaw-mikulski-nadal-jestem-klossem,1,4063260,wiadomosc.html

„Niebezpieczna to rzecz dla wielkich nazwisk startować w jednym biegu. Ktoś przeważnie jest pierwszy na mecie, a zdarza się i tak, że pierwszy zostawia innych w tyle o kilka okrążeń. Widzowie robią wtedy kłopotliwe porównania i stawiają złe opinie.”

Antoni Bohdziewicz (1906–1970)

O matce

„Najważniejsze, to dotrzeć do widza i spowodować, że zacznie myśleć samodzielnie. Moim zdaniem Starożytni mieli rację mówiąc, że sztuka służy oczyszczeniu – to prawda. Artysta jest po to, żeby pomagać człowiekowi być lepszym.”

Natalia Koryncka-Gruz (1958) polska reżyserka filmowa

Źródło: Natalia Koryncka-Gruz – Zła nie można lekceważyć http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/802/Natalia-KorynckaGruz-Zla-nie-mozna-lekcewazyc.html

O prawdzie , O sztuce , O myślach , O myśleniu

„W teatrze mam możliwość kontaktu z publicznością, mogę poczuć jej reakcję. W kinie patrzę jednocześnie na widzów i na siebie. Zastanawiam się, co mógłbym zrobić lepiej. Staram się więc nie dbać o to, jak jestem postrzegany. Myślenie na ten temat, to straszny dyskomfort.”

Fele Martínez (1975)

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50079

O myślach , O myśleniu

„Szum informacyjny, poczynając od prasy kolorowej, a kończąc na stacjach telewizyjnych, jest tak trudny do zniesienia, że nawet będąc osobą dorosłą o nieco stępionej już wrażliwości, mam długie okresy, w których nie mogę oglądać Wiadomości. A jestem zwierzęciem politycznym, pasjonuję się życiem politycznym. Przeraża mnie też manipulacja widzem, coraz bardziej jawna, oczywista.”

Gabriela Kownacka (1952–2010) polska aktorka filmowa i teatralna

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ciaryo.htm

O zwierzętach

„Coraz częściej łapię się na tym, że moje całe życie jest dla innych: dla rodziny, dla widzów, dla mediów, dla producentów. Nie mam nic przeciwko temu, ale pomyślałem sobie, że to dobrze, że Pan Bóg wyznaczył część doby, która jest tylko dla mnie. Kiedyś buntowałem się przeciwko zbyt długiemu spaniu, myślałem, że to strata czasu. Dzisiaj potrafię znaleźć w tym sens.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: „Ozon” nr 28, 2005

O życiu , O Bogu , O myślach , O stracie

„Kiedy pisali Konstanty Puzyna i August Grodzicki – ich opinie brałem pod uwagę. Ten drugi był jednym z najuczciwszych krytyków, jakich znałem. Mówię to z pełnym przekonaniem, ponieważ pisał o mnie nie tylko bardzo dobrze, ale i bardzo źle. Za to zawsze rzetelnie. Teraz brak takiej krytyki, więc zobojętniałem na nią. Słucham opinii przeciętnych widzów, a oni nie sugerują się opiniami recenzentów, bo ich nie czytają.”

Krzysztof Kowalewski (1937) aktor polski

Źródło: Małgorzata Piwowar, W teatrze umiem być groźny, „Rzeczpospolita”, 29 sierpnia 2008 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/w-teatrze-umiem-byc-grozny.html

O czytaniu

„Moje filmy mają być bardziej przejrzyste niż rzeczywistość. Są jednocześnie skondensowane i naładowane znaczeniami, tak, żeby widzowie mogli ujrzeć w nich swoje własne życie. Wychodzę z założenia, że współczesny świat nie stwarza nam wiele powodów do tego, by być szczęśliwym. Na osłodę pozostaje nam humor…”

Roy Andersson (1943)

Źródło: Kamil Antosiewicz, Posłuchaj, to do ciebie, exklusiv.pl http://www.exklusiv.pl/artykul/id,192

O życiu , O świecie , O rzeczywostości

„Filmy dobre, choćby nie wiem, jak były autorskie i zaangażowane, zawsze znajdą swojego widza (…).”

Artur Więcek (1967) filmowiec polski

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=25620

„Wywalczyliśmy, wypracowaliśmy tam margines swobody, a zarazem wydawało się nam, że ta przestrzeń wciąż do nas mówi pełnym głosem. Kiedy wreszcie znaleźliśmy oś opartą na ogniu, sala otworzyła się akustycznie. Mijał czas, praca nabierała szlifu, ale naprawdę tylko w Brzezince udało się nam zachować i wpisać w strukturę spektaklu coś fundamentalnego dla naszego rozumienia dźwięku, ciszy i w konsekwencji dla przekazu całego spektaklu. Gdziekolwiek go prezentujemy, zaczyna się on tą samą pieśnią-sekwencją, którą nazywamy Zamykaniem, stwarzającą sugestię, że widzowie wchodzą w trakcie jakiegoś aktu, który właśnie się kończy i kiedy tylko usiądą i spróbują przyswoić sobie przestrzeń, słyszana jeszcze przez drzwi wejściowe pieśń już się skończyła, gasi się kolejne świece, kolejne lampy, dwie kobiety zlewają olej z lampad. Nie następuje jednak jeszcze cisza – po pieśni odsłaniają się dźwięki działań, kroków. Kiedy to zanika, dopiero wtedy słyszymy ogień w kominku, a kiedy oswoimy się i z tym, słyszymy dźwięki płynące z zewnątrz – w Brzezince są to ptaki i jaz młyński, który pracuje i jego głos do nas dochodzi. Cała ta fonosfera docierała do nas przez cały czas pracy i trzeba było, tak jak w procesie odłupywania, rzeźbienia, odejmować kolejne powierzchnie, żeby zostało to, co jest ciszą – nie tylko brakiem dźwięku, cyfrowym zerem, lecz ciszą głębokiej obecności świata. W Brzezince właśnie to na nas oddziaływało, pokazywało wewnętrzny kierunek naszej pracy – odsłaniania poprzez dźwięk.”

Jarosław Fret (1971)

o Teatrze ZAR.
Źródło: „Teatr”, 24 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26200

O kobietach , O zachowaniu , O ptakach , O ciszy

„Rzadko się zdarza, aby poczuć, że zrobiło się coś wyjątkowego, czy to w filmie czy w teatrze. Wyjątkowego dla widzów i dla siebie samego. To kwestia spotkania. Aktorzy, reżyser muszą się ze sobą zgrać, aby uzyskać ten szczególny rezultat. I gdyby tak udało się zrobić taką jedną w życiu rzecz, która zostanie, byłoby to dla mnie ogromną satysfakcją.”

Katarzyna Maciąg (1982) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 5 lutego 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62895

„Myślę, że polskiego widza teatr obchodzi o wiele bardziej niż widza w Austrii. Mamy w sobie autentyczną chęć oglądania sztuki. Polski teatr ma dziś bardzo wiele do zaproponowania i każda reakcja widza jest uzasadniona: przyszedł, zapłacił, jego sprawa, co z tym czasem zrobi.”

Jan Klata (1973) polski reżyser i dramaturg

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 15 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ejk1.htm

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Aktualne dla współczesnego widza są pytania dotyczące tożsamości, wolności, odwagi i poświęcenia dla idei – oraz ceny tego poświęcenia, pytania dotyczące tchórzostwa, tego, co jest bohaterstwem, kiedy bohater uznany jest przez społeczność, czy ludzie niepoddani totalitarnej presji równie łatwo decydują się na kompromisy.”

Agnieszka Holland (1948) polska reżyserka i scenarzystka

Źródło: Agnieszka Holland ekranizuje kryminał Tokarczuk, culture.pl, 2 lutego 2013 http://culture.pl/pl/artykul/agnieszka-holland-ekranizuje-kryminal-tokarczuk

O ludziach , O wolności , Pytanie