Cytaty na temat teatr (1131 cytatów, strona 5)

„Aktorstwo jest niewymierne, ciężko tego uczyć. To nie jest matematyka, gdzie dwa plus dwa równa się cztery albo prawie zawsze cztery. Aktorstwo bazuje na osobie, narzędziem są twoje ciało, emocje. To narzędzie jest materią, nad którą uczysz się pracować. Każdy z profesorów ma inny sposób pracy i kładzie nacisk na coś innego. Samodzielnie należy dojść do tego, czego od teatru się oczekuje.”

Anna Ilczuk (1981) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 10 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/csgo.htm

O matematyce

„Zdarza się często, że Emilian śpi w teatrze, tam spotykamy się na co dzień. To jest nasz drugi dom. Ale inaczej się nie da. Oczywiście jako matka mam wielkie wyrzuty sumienia, że ostatni rok, a może dwa upływały kosztem dzieci. Na pocieszenie powtarzam sobie, że nie ilość czasu poświęconego dzieciom, a jego jakość ma znaczenie. Zresztą, oni samoistnie żyją teatrem. Cyprian często buduje z klocków teatr i scenę, a podczas premiery bajki Trzy świnki i wilk włożył garniturek, bo koniecznie chciał witać gości. Był naprawdę szczęśliwy!”

Justyna Sieńczyłło (1969) aktorka polska

Źródło: O marzenia trzeba walczyć, „Pani Domu” nr 39, 29 stycznia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108946.html

O dzieciach , O marzeniach , O domu , O matce

„Życie narodu, zdławione przez okupanta, spłynęło pod ziemię i tam, ukryte przed wzrokiem wroga, trwało nadal z całym aparatem państwowym, delegaturą rządu, szkolnictwem, wyższymi uczelniami, wymiarem sprawiedliwości, armią, kulturą, teatrem, prasą, skarbem (…). Nieobecny Rząd kontaktował się z krajem przez emisariuszy i kurierów, finansował Podziemie, nawoływał, by wszystkie siły narodu wprowadzić do walki (…). Trudno sobie wyobrazić, co stałoby się z krajem, gdyby pozostał „rozsądny.””

Zofia Kossak-Szczucka (1889–1968) pisarka polska

Gdyby walki nie było w ogóle (…).
o Polskim Państwie Podziemnym.
Źródło: Zofia Kossak, W Polsce Podziemnej. Wybrane pisma dotyczące lat 1939–1944 red. Stefan Jończyk, Mirosława Pałaszewska, wyd. Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1999, s. 8.

O życiu , O sprawiedliwości , O sile , O walce

„Teatr powinien zostać bez płci. Jestem wkurzona, kiedy wychodzę z przedstawień, po których widać, że to zrobiła baba i że miała cały czas ciotę w czasie prób albo że robił to facet z kompleksami Onana. A tak poważnie: naturalnie można o jakimś przedstawieniu powiedzieć, że interpretacja czy wizja jest mniej lub bardziej męska lub żeńska, ale nie zawsze idzie to w parze z płcią twórcy. Jeśli przedstawienie mnie poruszyło, nie zastanawiam się nad płcią reżysera, ale nad przesłaniem. Tylko widz ma prawo odbierać teatr w kategoriach płci, jako mężczyzna, kobieta czy, bo ja wiem, transwestyta.”

Grażyna Kania (1971)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 28 maja 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niam.htm

O kobietach , O facetach , O czasie

„Jestem na zakręcie. Cały czas buduję teatr. W związku, z czym wszystkie inne rzeczy schodzą troszkę na dalszy plan.”

Krystyna Janda (1952) polska aktorka

Źródło: wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27627

O czasie

„Dla mnie kino właśnie polega na łączeniu skrajności. To taka konfrontacja. Dzięki temu jest w tym dynamika. Robienie filmu to łączenie obrazów i muzyki, przez zestawianie tych dwóch elementów tworzą się nowe znaczenia. Nie chcę, żeby moje filmy były tylko jakimiś tam opowieściami, ale żeby było w nich jakieś „załamanie”, które rozwija się zamiast cokolwiek wyjaśniać. Łączenie prawdziwego i nieprawdziwego, przez zachowanie odpowiedniego balansu pozwala stworzyć coś bardziej interesującego i prowokacyjnego. Dzięki montażowi wywalasz to, co zbędne. Montaż sprawia, że robisz kino, a nie teatr. Jest coś fantastycznego w patrzeniu na rzeczy, które znasz, ale z drugiej strony wydają ci się zupełnie inne, pomieszane. Zyskują nowy kształt i znaczenie. To moja wizja, aczkolwiek nie wszystkim musi się podobać takie patrzenie na kino.”

Duane Hopkins (1973)

Źródło: Duane Hopkins o filmie „Lepsze rzeczy do roboty”, „Vivarto”, 9 lipca 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/85,1

O zachowaniu , Obraz

„Nie ma jednej recepty – ani na życie, ani na teatr. Z wiekiem człowiek unika wydawania autorytatywnych sądów, zaczyna mieć wątpliwości.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Jacek Wakar, Zamiast graffiti – akwarela, „Dziennik Gazeta Prawna”, 24 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20802

O życiu , O czytaniu , O wieku

„(…) do teatru wkroczyła niezbyt rozsądna ideologia. Jeśli kryterium estetycznym jest brak koherencji, to powstają dzieła, których nikt nie rozumie, zarówno sami twórcy, jak i odbiorcy. Brak koherencji nie może być kryterium estetycznym, chyba że w zamian za podważenie wartości dzieła literackiego otrzymujemy coś w zamian. Nie wystarczy pokazać, że język nie jest właściwym narzędziem do opisu rzeczywistości (…), że język to konwencja (…), że język jest linearny, a przez to nieprawdziwy. Jeśli stwierdzamy coś takiego poprzez negowanie tradycji literackiej w teatrze, to w zamian musimy dać propozycję, która będzie bardziej nośna. Znaczenia mają być głębsze i prawdziwsze niż język. Jeżeli podważamy język, to musimy dać coś w zamian, a tego właśnie brakuje. Nie wystarczy sama negacja tradycji i cytowanie. Cytowanie jest zresztą manią wśród młodych reżyserów, którzy tworzą teatr środowiskowy. Przecież wykształcony odbiorca teatralny nie jeździ po Polsce i nie ogląda wszystkiego, tym samym trudne dla niego są do odczytania w dziełach jednych twórców cytaty innych. Nie rozumie dialogu, nie wie, o co w tym tak naprawdę chodzi, a więc nie znajduje uzasadnienia dla tego, co tradycyjnie nazywa się formą. Przez to upadają walory estetyczne i nawet dobrze wykształcony widz odrzuca dzieło, nie rozumiejąc kodów rozpoznawalnych wyłącznie dla kilku czy kilkudziesięciu osób w Polsce.”

Jerzy Limon (1950) polski anglista, literaturoznawca, pisarz, tłumacz i teatrolog, profesor nauk humanistycznych, inicjator i dyrek…

Źródło: Piotr Wyszomirski, Winy nie mogę brać na siebie, „Gazeta Świętojańska”, 11 sierpnia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/30783

O rzeczywostości , O czytaniu

„90% reżyserów było fajnych, ale teatr jest miejscem wychowania fabularnego gówna.”

Anthony Hopkins (1937) aktor brytyjski

Źródło: nieoficjalna polska strona Anthony’ego Hopkinsa

„Za jedną z klęsk teatru polskiego uważam to, że się coraz mniej liczy z widzem. Nie chodzi tu o schlebianie tanim gustom, bo publiczność może się bawić zarówno na dobrze, jak i źle zrobionym przedstawieniu. Widzów trzeba wychowywać. Teatr polski jest niemrawy przez katastrofalne obniżenie się profesjonalizmu. Żenuje mnie już powtarzanie po starym, niemodnym Peterze Brooku, że teatr polega na tym, iż jeden stoi, a drugi siedzi i mają się ze sobą porozumieć, a środkiem do tego jest słowo. Nudzi mnie już i zawstydza wieczne opowiadanie, że nie rozumiem dialogów wypowiadanych przez aktorów na scenie.”

Józef Opalski (1947) polski teatrolog, muzykolog, literaturoznawca, publicysta, reżyser teatralny

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/jozef-opalski

„Do Polski moda na reżyserski teatr operowy dotarła z poślizgiem. Teraz czekam na wielkich inscenizatorów, a nie na wykreowanych przez media nowicjuszy pragnących eksperymentować na nieznanej im sztuce.”

Piotr Beczała (1966) polski śpiewak, tenor liryczny

Źródło: „Rzeczpospolita”, 21 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wnao.htm

O modzie , O czekaniu

„Joga to ćwiczenia fizyczne i psychiczne. Oprócz jogi, którą praktykuję od 10 lat po 2 godziny dziennie, dobrą formę zapewnia mi praca w teatrze.”

Willem Dafoe (1955) aktor amerykański

Źródło: Bokser, żołnierz, gangster, Chrystus. Willem Dafoe gościem czatu Stopklatki, stopklatka.pl, 2 grudnia 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=11990

O ćwiczeniach

„Obecność na scenie nigdy nie wiązała się dla mnie z kwestią „być albo nie być”, bo nie traktuję teatru jak świątyni, w której muszę wypełniać dziejową misję. Oczywiście, przejmuję się poziomem artystycznym swoich ról, chcę, żeby miały intensywność, jednak nie czuję konieczności udowadniania wszystkim, że tylko ja coś potrafię i nikt inny więcej. Nie zaliczam się też do grona aktorów, którzy cierpią, gdy telefon milczy. Bo wiem pan, ja aktorem zostałem przez przypadek. Mój tata był stolarzem, mama krawcową, a ja chciałem być nauczycielem.”

Wojciech Malajkat (1963) aktor polski

Źródło: Jacek Cieślak, Uwielbiam stan podwyższonego ryzyka, 24 marca 2011 http://www.rp.pl/artykul/9147,631802-Uwielbiam-stan--podwyzszonego-ryzyka.html

O cierpieniu , O nauczycielach

„(…) aktorstwo wyssałem z mlekiem matki, która grywała w teatrze i zaraziła mnie tą pasją.”

Tadeusz Kwinta (1938) aktor

Źródło: „Polska Gazeta Krakowska”, 18 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/awzmm.htm

O matce

„Uważam, że rdzeniem teatru jest tzw. wspólne przeżycie – nieważne, jakie ono by było, chodzi o to, żeby ludzie zebrali się w jednym miejscu i wspólnie coś przeżyli.”

Gabriel Gietzky (1969)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 7 maja 2010 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/miedzy-realizmem-magicznym-a-tragedia-antyczna.html

O ludziach

„Mamy tradycję kulturową, która w porównaniu ze Stanami istnieje. Może trochę na zasadzie ubogiego krewnego, ale jednak. Teatry są pełne młodych ludzi. Sama staram się śledzić bieżące realizacje, choć nie ukrywam, że budzą one często we mnie wątpliwości, bo nie zostaje po nich wiele w pamięci. Kontakt z teatrem jednak zawsze będzie potrzebny nam do egzystencji. A ja po cichu liczę na to, że kiedy już wszyscy nasycą się dobrami materialnymi, zwrócą się w stronę swoich potrzeb duchowych. To w końcu dzięki wielkim i możnym tego świata rodziły się najwybitniejsze dzieła.”

Barbara Krafftówna (1928)

Źródło: Agnieszka Rataj, Marzenia zostają do końca, „Rzeczpospolita”, 16 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28938

O ludziach , O marzeniach , O czytaniu

„Prawdziwym kuriozum jest też niejednokrotnie w teatrze ustawa o zamówieniach publicznych, która stawia nas w jednym szeregu z fabryką gwoździ, nic oczywiście nie ujmując tej ostatniej.”

Wojciech Kępczyński (1949) polski reżyser teatralny i choreograf

Źródło: „Polityka” 24/01, 15 czerwca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wkepczynski2.htm

O ustawie

„Kiedy władza pozwoliła grać Witkacego i Gombrowicza, przewaliła się cała epoka w teatrze. To było jak lot w kosmos. Dramat absurdu wyodrębnia się z przyjętych kanonów, autor przyjmuje własną formę i styl, niezwiązane z konkretnym czasem. Witkacy tworzył rzeczywistość słowem i równocześnie jako malarz budował obrazy, które uruchamiały się w jego wyobraźni. Pracowałam z ludźmi tkniętymi palcem bożym. To jest potężna inspiracja w pracy i w czasie grania. Dzięki niej pojawiają się obrazy, których nie wyprodukuje najwrażliwszy mózg artysty.”

Barbara Krafftówna (1928)

Źródło: „Dziennik”, 17 listopada 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/sbsp..htm

O rzeczywostości , O czasie , Obraz

„(…) to reżyserzy i inne osoby odpowiedzialne za obsadę szufladkują. Po prostu obsadzają danego aktora w takich samych typach postaci w kolejnych produkcjach! Na szczęście mam szansę grać w teatrze i dzięki temu moja chęć zmieniania się wewnętrznie mnie nie usypia.”

Wojciech Błach (1972) polski aktor

Źródło: [http://www.plebania.pl/wywiady/blach.html Jurek, Gacuś czy Merlin, „Tele Tydzień”, nr 8, 16 lutego 2004

O szczęściu

„Odpowiedzialność artystyczna – innej w teatrze nie ma.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: „Dziennik Polski”, 3 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wszystkop.htm

„To byli ludzie, którzy spędzali czas na rozmowach, i przez to przekazywali klimat teatru, tradycje. Dziś młode aktorskie pokolenie rozmawia o ratach, ile pali ich samochód i po spektaklu szybciutko wychodzi. Teatr pustoszeje i brakuje poczucia fachu. Jeśli jestem z fachu, to znam jego historię.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

o aktorach dawniej i dziś.
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O ludziach , O samochodach , O historii , O czasie

„Opera to teatr, tyle że bardzo trudny. Akcją sceniczną, ruchem, gestem kieruje muzyka. W teatrze dramatycznym aktor ma dużą swobodę interpretacji i miejsce na improwizację. To samo zdanie może mówić raz przez minutę, innym razem przez trzy i nic tym nie zepsuje. Tymczasem w operze bywają sytuacje, w których jakiś ruch jest wręcz niemożliwy, bo nie pasuje do muzyki. Improwizacja także tutaj jest ważna, ale ogranicza ją zamknięta struktura muzyczna dzieła. To w niej musi się odnaleźć śpiewak, reżyser, choreograf, scenograf i wszyscy inni. Bywają sytuacje, gdy reżyser, który przyszedł z teatru dramatycznego, nie bardzo rozumie realia śpiewu. Mówi: połóż się i tak śpiewaj, a ja mówię, że się nie położę, bo w takiej pozycji w życiu nie zaśpiewam swojej kadencji. Każdy spektakl operowy to kompromis pomiędzy artystyczną wizją reżysera a fizycznymi możliwościami śpiewaków.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Maciej Łukasz Gołębiowski, Opera to teatr, tyle że bardzo trudny, „Hi Fi i Muzyka”, 23 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24232

O muzyce , O śpiewie , O czytaniu

„Ty i ja – teatry to są dwa.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Źródło: Życie to nie teatr w: Wiersze, poematy, piosenki, przekłady, wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 209.

O życiu

„Chodzę stale do teatru, lecz coraz trudniej mi zakochać się w przedstawieniu. Do niedawna dobrym kryterium była zazdrość. Zastanawiałem się, czy zazdroszczę ludziom na scenie – jako aktor, bo najpierw jestem aktorem. Ale zazdroszczę coraz rzadziej. Może z zarozumialstwa, może ze starości, może ze zmęczenia, a może dlatego, że tak łatwo dziś zyskać aplauz.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Jacek Wakar, Zamiast graffiti – akwarela, „Dziennik Gazeta Prawna”, 24 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20802

O zazdrości , O czytaniu

„W sitcomach nie grałem, nie łapałem popularności za wszelką cenę. Przyjąłem rolę w serialu, nie ukrywam tego, żeby nie myśleli, że umarłem. Od pewnego czasu, im dalej odchodzę od ról amantów i od seriali, tym częściej spotyka mnie zarzut, że jak to możliwe, żeby taki konfekcyjny aktor zajmował się takimi sprawami jak kierowanie Teatrem Narodowym.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Życie Warszawy”, 2 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bylya.htm

O życiu , O myślach , O czasie , O myśleniu

„Jako scenograf spotykam się z różnymi reżyserami, z których każdy ma inne pole widzenia. Muszę być bardziej elastyczny (…). W danym okresie reżyser pracuje przeważnie tylko nad jedną sztuką i na niej może się skupić. Scenograf równolegle może tworzyć dwa, trzy spektakle, dlatego nakładają mu się wątki i warstwy. Na pewno uwielbiam magię w teatrze, scenografię, która nie jest ukazana publiczności od razu po odsłonięciu kurtyny, lecz kształtuje się w trakcie trwania sceny: półprzezroczystości, wynurzające się przedmioty, cienie…”

Boris Kudlička (1972)

Źródło: „Elity” 2003, nr 6

„Błazeństwo było, jest i będzie wpisane w zawód aktora, a dobre aktorstwo to istotnie penetracja ludzkiej natury. Oczywiście dziś nikt na drzwiach gospody nie pisze, że „psom, Cyganom i aktorom wstęp wzbroniony”. Zmienił się społeczny status tego zawodu, ale istota jest od starożytności ta sama, Wyspiański pisał, że aktorów „na to powołano, by biorąc na się maskę i udanie, mówili prawdy ludzkiej przykazanie”. Istnieje jednak (…) w każdej twórczości sztampa, chałtura, kicz, które sztuką przez duże S nie są, ale nie zajmujmy się tym. Jest tyle arcydzieł, które nas uwznioślają, że życie jest zbyt krótkie, by je poznać. Błazeństwo może być mądre i wielkie. Nie widzę go w głupkowatych telewizyjnych kabaretach, lecz np., w komedii dell'arte, która wyostrzała spojrzenie na ludzką naturę, wyśmiewała wady piętnowała głupotę, leczyła poprzez śmiech. Mądry błazen więcej powie o życiu niż aktor bez poczucia humoru. Teatr bez dystansu, bez szczypty szaleństwa, symbolicznego traktowania życiowych perypetii jest nudny i nie porywa – nie zdziera masek, za którymi wygodnie na co dzień się chowamy.”

Bożena Adamek (1952) polska aktorka

Źródło: „TV Sat Magazyn” nr 11/11.2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/62554.html

O życiu , O głupocie , O naturze , O śmiechu

„Teatr spokojniutki nie interesuje ani mnie, ani – tego jestem już pewien – publiczności.”

Henryk Baranowski (1943–2013) polski reżyser, scenarzysta i aktor

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 13 listopada 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wzwt.htm

„Dla mnie teatr jest jak narkotyk. Kiedy dotkniesz już czegoś nieokreślonego, to cię wciąga. Dostrzegasz wciąż nowe rzeczy, emocje, które w tobie siedzą. Teatr jest jak psychoterapia.”

Roma Gąsiorowska (1981) aktorka polska

Źródło: Drzwi przed nimi otwarte, „Nowości. Gazeta Pomorza i Kujaw” nr 304/2005.

„Im bardziej świat będzie się wirtualizował, tym bardziej będziemy złaknieni kontaktu z drugim człowiekiem. A to jest możliwe tylko w teatrze.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Dziennik Polski”, 27 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rusztowaniedl.htm

O świecie

„Dla mnie w teatrze najważniejszych jest tekst.”

Dariusz Szymaniak (1969)

Źródło: Mirosław Baran, Historia z życia malarza Marka Rothko na Czarnej Sali, „Gazeta Wyborcza – Trójmiasto” nr 117, 21 maja 2011 http://cjg.gazeta.pl/CJG_Trojmiasto/1,109143,9634836,Historia_z_zycia_malarza_Marka_Rothko_na_Czarnej_Sali.html

O historii

„Kuba Morgenstern miał najbliżej z domu do mojej szkoły na Zakroczymskiej. Wzięli mnie na zdjęcia próbne. Kanał zmienił moje życie. Wcześniej nikt w mojej rodzinie nie był związany z teatrem ani z filmem. Mając 13 lat, miałem naiwne myśli, że za późno się urodziłem i nie mogę zginąć za ojczyznę. Tak byłem wychowany. Mieszkałem na Starym Mieście, bawiłem się w ruinach, opowieści o powstaniu były częścią codziennego życia mojej rodziny. Kiedy dostałem rolę powstańca, byłem szczęśliwy jak nigdy. Utalentowany pewnie nie, bo Wajda potrzebował 50 lat, żeby zatrudnić mnie drugi raz, ale to może dobrze, bo utalentowane dzieci często nie sprawdzają się jako dorośli aktorzy. Praca na planie była dla mnie przyspieszonym kursem dorosłości.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 5 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ozobl.htm

O życiu , O dzieciach , O rodzinie , O domu

„Gram w Pierwszej miłości, mając szacunek dla ludzi, którzy go oglądają, i cieszę się, że widzowie lubią moja bohaterkę. Równocześnie realizuję się w teatrze. Andrzej Grabowski, wybitny aktor, który gra w Świecie według Kiepskich, opowiadał, jak któregoś dnia jego kolega po fachu zapytał go: „Po co grasz w tym gównianym serialu? Ja bym nigdy na to nie poszedł”. A Grabowski na to: „A tobie kiedyś to zaproponowano?”. To jest kwintesencja: znam niewielu aktorów, którzy odrzucają role w serialach. Aktor ma grać, opowiadać jakąś historię i myślę, że to możliwe także w serialu.”

Anna Ilczuk (1981) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 5 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apwl.htm

O ludziach , O historii , O grach , O myślach

„Film to cyrk na kółkach. Nigdy nie miałem problemu z opanowanie sytuacji na planie. Po prostu jestem silną osobowością. Teraz jednak nie mam za bardzo ochoty na ciągłe zmaganie się z ludźmi. Film jest związany z kasą. Nawet w tej biednej i smutnej Polsce jest otoczony gromadą hien, które ciągle mówią o forsie. Nie ma warunków, by pracować jak człowiek z człowiekiem. W teatrze jest większy komfort pracy. Tam mogę nawiązać prawdziwy dialog. Tu znalazłem poczucie sensownej i rzetelnej pracy.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Cytaty na temat teatr strona 5

Cytaty na temat teatr
strona 5