Cytaty na temat teatr (1131 cytatów, strona 4)

„Duchowość w teatrze to temat na osobny wywiad albo głęboką rozprawę filozoficzną – nie można zbyć tego byle frazesem, dlatego zamiast brnąć w pięknoduchowskie epitety, wolę zadowolić się podstawami. W teatrze warto najpierw przyswoić sobie pierwsze litery alfabetu: a, b i c, żeby potem pomyśleć o całej reszcie.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: „Tygodnik Powszechny”, 1 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20208

O czytaniu

„Teatr przeżywa renesans i to nie tylko w Warszawie. Do tego powstają teatry prywatne i to będzie promieniowało na inne miasta. Z tym że teatry z dotacjami mogą sobie pozwolić na brak kompletu na sali, a prywatne nie.”

Michał Lesień (1974) polski aktor

Źródło: Jedynym recenzentem jest publiczność - rozmowa z Michałem Lesieniem, 16 września 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5487/Jedynym-recenzentem-jest-publicznosc-rozmowa-z-Michalem-Lesieniem.html

„W teatrze nawet cisza na widowni jest formą wyrażania opinii. Czuję, kiedy publiczność jest zniecierpliwiona, bo nie wierzy w sceniczną opowieść.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 11 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niepewnosct.htm

O ciszy

„Zawsze uważałam, że w kinie trzeba przede wszystkim być. W odróżnieniu od teatru, w którym przede wszystkim trzeba grać. Jeśli na ekranie stworzysz postać, która daje szansę na wielorakie interpretacje, to znaczy, że to co zagrałeś jest dobre.(…) Sztuka wymaga namiętności. Wszystko, co jest poprawne i w tzw. rygorach, to przeciętność.”

Grażyna Szapołowska (1953) polska aktorka

Źródło: „Film” 1988, nr 36

O sztuce

„Pedagogiem, któremu zawdzięczam wszystko począwszy od wiedzy podstawowej poprzez wiarę w to, że poezja może być użyteczna, a skończywszy na opiece praktycznej w pierwszych latach pobytu na scenie w teatrze katowickim, był – Władysław Woźnik. W moim pojęciu największy ze wszystkich znawca sztuki teatru, jakich spotkałem w życiu.(…) Okres katowicki 1949–1956–wspomina dalej – to była podstawowa szkoła aktorska w konfrontacji z widzem najlepszym i najbogatszym, bo graliśmy dla robotników i młodej inteligencji (tej najbujniejszej, która rozkwitła po wojnie), mieliśmy straszliwy objazd – około 150 tysięcy kilometrów autobusem, w tym 40 miejscowości Śląska, które odwiedzaliśmy stale.”

Gustaw Holoubek (1923–2008) polski aktor teatralny i filmowy, reżyser

Źródło: M. Czanerle, Gustaw Holoubek. Notatki o aktorze myślącym, WAiF, Warszawa 1972

O wojnie , O szkole , O wierze , O inteligencji

„Chciałbym wyjaśnić, ze najbardziej interesuje mnie kameralny 'teatr aktora', teatr, w którym reżyser pozostaje na uboczu, niedostrzegalny. Zdecydowanie rażą mnie widowiska (w teatrze, filmie, telewizji), w których działanie reżysera jest nazbyt widoczne.”

Jerzy Antczak (1929) polski reżyser

Źródło: wywiad Elżbiety Smoleń-Wasilewskiej, „Film” 38/1968

„Wielkie aktorki: Nina Andrycz, Hanka Bielicka mawiają, że teatr jest zaborczy, nie lubi się dzielić. Cieszę się, że widzowie pamiętają i wciąż oglądają tryptyk o Kargulach i Pawlakach czy Noce i dnie. Ale ja postawiłam na rodzinę. Chciałabym, żeby moje dzieci wspominały dom rodzinny z taką czułością, jak ja swój, w Czeladzi.”

Ilona Kuśmierska (1948) aktorka polska

Źródło: „Kurier Lubelski”, 28 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/postawilamna.htm

O dzieciach , O rodzinie , O domu

„Na pewno współpraca z aktorami i reżyserami otwiera przestrzeń nowych inspiracji. Myślę, że tyle samo z doświadczeń Dada wniosłem w prace, które wykonywałem w teatrach dramatycznych, ile dostałem w zamian, przyglądając się pracy reżyserów i aktorów w tych teatrach. To oczywiście odbijało się w kolejnych produkcjach Dada. W offie dużo łatwiej eksperymentować, bawić się, proponować często karkołomne formuły stylistyczne.”

Leszek Bzdyl (1964) polski choreograf, tancerz i reżyser teatralny

Źródło: „Teatr” 2001, nr 4

O myślach , O współpracy , O myśleniu

„Wysłała mnie kiedyś dyrekcja, żebym sobie zrobiła kartę zdrowia. Bo to konieczne, takie przepisy. Co robić, poszłam. A było to po porannym przedstawieniu Balladyny, dla szkół. Tak też bywa w teatrze. Przebrałam się w swoje ciuchy, zmyłam szminkę. Wpadam do przychodni, wiadomo, okaz zdrowia jestem. Mierzą mi ciśnienie. I lekarz do mnie: Chwileczkę, musimy zrobić EKG. Bez tego karty nie wydam. Ja się wkurzam: Jakie EKG, po co?! A on: Proszę się uspokoić, jest pani nadmiernie pobudzona. No to się wkurzam jeszcze bardziej: Człowieku, ja od godziny jedenastej rano zabijam! Mam na rozkładzie siedem osób, i samą mnie szlag trafił, a pan mi karze się uspokoić? A on nic, kazał mi przyjść za trzy miesiące. Idę z tym do dyrekcji, a Zenek Butkiewicz mówi: – No, cóż, drugi raz idź do przychodni po bajce.”

Beata Zygarlicka

Źródło: Artur D. Liskowacki, Zygarlicka: Bez czułości, „Dialog” nr 1/01-11, 27 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110088.html

O karze

„Moje wątki i moje postaci traktuję jak autor dramatyczny. Teatrem są moje obrazy, aktorami moje figury, które działaniem i gestami odgrywają nieme sceny.”

William Hogarth (1697–1764)

Źródło: Maria Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, wyd. II, popr., Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986, s. 340.

O wieku , O malarstwie , Obraz

„(…) jeżeli aktor jest w teatrze repertuarowym, powinien podporządkować się jego regułom. Gdyby każdy z 80 aktorów zespołu Narodowego miał inny pomysł na swoją pracę poza sceną – nie doszłoby do żadnego spektaklu (…). Dyrekcja wywiesiła nam kwietniowy repertuar już w styczniu. (…) 9 kwietnia siedziałam z kolegami w garderobie, w kostiumach, w perukach, do końca miałam nadzieję, że Grażyna Szapołowska przyjdzie. O godz. 18.55 Jan Englert powiedział, że może nam zrobi numer, wpadnie w ostatniej chwili i zagramy. To, co się stało, nie mieści się w głowie.”

Ewa Wiśniewska (1942) polska aktorka

o tym, że Grażyna Szapołowska nie przyszła na zaplanowany spektakl, za co następnie została zwolniona dyscyplinarnie przez dyr. teatru, Jana Englerta.
Źródło: Jacek Cieślak, Nie lubię siedzieć w jednym garnku, „Rzeczpospolita” nr 104, 6 maja 2011 http://www.rp.pl/artykul/9131,653665-Nie_lubie_siedziec__w_jednym_garnku.html

„Orient-men: Drodzy czytelnicy! W ramach pracy naukowej, której się aktualnie poświęcam, przeprowadzę za chwilę ankietę na temat: „Człowiek i środowisko”, wśród ludzi mieszkających w takich samych warunkach i z zainteresowaniem wysłuchamy, co mają oni do powiedzenia na ten temat. Czy odpowiada panu środowisko, w jakim pan przebywa?
Więzień: Najbardziej tu odczuwam brak kina i teatru. To prawdziwa pustynia kulturalna.
Orient-men: A panowie, dlaczego likwidujecie tak potrzebny punkt usługowy?
Fryzjer: Co za pytanie! Brak wody fryzjerskiej zmusza nas do opuszczenia tego miejsca raz na zawsze.
Orient-men: Pan jako zegarmistrz podziela tę opinie?
Zegarmistrz z klepsydrami: To prawdziwy raj dla zegarmistrza! Myślę nawet o otworzeniu własnej fabryki zegarków.
Orient-men: A co na to hydraulik?
Hudraulik: Nawodnienie tego terenu jest tylko kwestią czasu.
Orient-men: Pan jest tu ogrodnikiem?
Ogrodnik: Nie wiem, co mówią inni, ale to prawdziwa oaza, proszę pana.
Orient-men: Kapitanie, co pan powie na ten temat?
Kapitan: To morze piasku jest fantastyczne!
Orient-men: Senior torreador, dawno nie występował pan na arenie…
Torreador: Z piachu szpady nie ukręcę.
Orient-men: O, widzę że jest gospodyni tego terenu.
Gospodyni: Ale tylko do pierwszego. Ciągle się tu ktoś kręci, patrz pan, ile piachu mi nanieśli…
Orient-men: Dzień dobry panie prestigitatorze! Czy zechce pan mi powiedzieć…
Prestigitator: To jakaś pomyłka! Jestem fata morgana.”

Tadeusz Baranowski (1945) polski scenarzysta i rysownik komiksów, ilustrator, grafik

ankieta na pustyni
Na co dybie w wielorybie czubek nosa Eskimosa

O ludziach , O myślach , O czasie , O morzu

„Pilnuję, żeby nie przenosić stresów z pracy do domu. Dom to nasz azyl, spokój, cisza. Wszyscy jesteśmy wprawdzie skupieni na sztuce, stąd teatr, muzyka, film są w naszym domu głównym tematem rozmów, ale nie pozwalam dać się temu zwariować. Zawsze ratował mnie zdrowy rozsądek i poczucie humoru. Sama potrafię się pośmiać z każdej roli, nawet zakpić z siebie. To ważna i cenna umiejętność. Śmiech i radość życia mają moc oczyszczającą.”

Marta Lipińska (1940) Polska aktorka

Źródło: „Temi”, 4 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/humorna.htm

O muzyce , O domu , O śmiechu , O ciszy

„Polskość jako zadany temat… Wydawałoby się: tylko usiąść i pisać. A tu pustka, tylko gdzieś w oddali przetaczają się husarie i ułani, powstańcy i marszałkowie, majaczą. (…) Jak wyzwolić się z tych stereotypów, które towarzyszą nam niemal od urodzenia, wzmacniane literaturą, historią, powszechnymi resentymentami? Co pozostanie z polskości, gdy odejmiemy od niej cały ten wzniosło – ponuro – śmieszny teatr niespełnionych marzeń i nieuzasadnionych rojeń? 'Polskość to nienormalność' – takie skojarzenie narzuca mi się z bolesną uporczywością, kiedy tylko dotykam tego niechcianego tematu. Polskość wywołuje u mnie niezmiennie odruch buntu: historia, geografia, pech dziejowy i Bóg wie co jeszcze wrzuciły na moje barki brzemię, którego nie mam specjalnej ochoty dźwigać, a zrzucić nie potrafię (nie chcę mimo wszystko?), wypaliły znamię i każą je z dumą obnosić. Więc staję się nienormalny, wypełniony do granic polskością, i tam, gdzie inni mówią człowiek, ja mówię Polak; gdzie inni mówią kultura, cywilizacja i pieniądz, ja krzyczę Bóg, Honor i Ojczyzna (wszystko koniecznie dużą literą); kiedy inni budują, kochają się i umierają, my walczymy, powstajemy i giniemy. I tylko w krótkich chwilach przerwy rozważamy nasz narodowy etos odrobinę krytyczniej, czytamy Brzozowskiego i Gombrowicza, stajemy się normalniejsi.”

Donald Tusk (1957) polski polityk

Źródło: Polak rozłamany, „Znak”, listopad-grudzień 1987 http://www.miesiecznik.znak.com.pl/archiwumcyfrowe/80s/1987/390-391.pdf, s. 191.

O pieniądzach , O Bogu , O historii , O literaturze

„Każda indywidualność u niektórych budzi sympatię, a u innych niechęć albo i nienawiść. (…) Zarzut, który wobec mnie najczęściej się wysuwa, postawiony został na głowie. Ponieważ mam dużo widzów, to nie mogę robić dobrego teatru. Wynikałoby z tego, że dobry teatr to taki, który nie ma widzów.”

Adam Hanuszkiewicz (1924–2011) polski aktor i reżyser

Źródło: Janusz R. Kowalczyk, Zbierał zachwyty i cięgi, „Rzeczpospolita” nr 282, 5 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128574.html

O nienawiści

„Zawód jest egocentryczny – to prawda, ale czym on właściwie jest? Aktor mówi, co człowiek widzi, czuje, dlaczego płacze, czego pragnie. To przecież samo życie. Nie można przed nim uciekać. Potrzebna jest inna ważna umiejętność – umieć na chwilę wyłączyć się z codziennego pędu życia i natłoku spraw. Nauczyłam się, że są momenty, w których wszystko muszę zostawić. To może być nawet krótka chwila, ale wtedy musi być bardzo intensywna. Przychodzę do teatru jako jedna z pierwszych. I wtedy myślę już tylko o roli, przedstawieniu, wyłączam telefon. Po spektaklu nie wychodzę szybko. Robię sobie pauzy, żeby ochłonąć, „zebrać się.””

Maja Komorowska (1937) polska aktorka

o aktorstwie.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 24 marca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mkomorowska.htm

O życiu , O prawdzie , O myślach , O płaczu

„Gdy człowiek daleko wejdzie w film, teatr jakoś ginie. A teatrowi trzeba służyć. Tak nas uczyli w szkole teatralnej, że to służba. Taki Jurek Trela – nadal teatrowi służy. A ja za daleko, za głęboko poszedłem swoimi ścieżkami. Sam sobie jestem sterem, żeglarzem i tak dalej. Już nie umiem służyć. Ale próby samej zabawy dla zabawy jeszcze się podejmę.”

Jerzy Stuhr (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: Rzecznik prasowy papieża, „Przekrój” nr 52, 28 grudnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108480.html#

„Wyspiański pięknie pokazał człowieka teatru i jego poczucie, że robimy rzeczy ulotne. Żałujemy naszej pracy, gdy kończy się przedstawienie, bo prawie nic po nim nie zostaje – poza recenzją, bywa, że niesprawiedliwą.”

Piotr Adamczyk (1972) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 26 listopada 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kmsj.htm

„Nie wiem, kim tak naprawdę jestem pod względem wyznawanych przeze mnie wartości. Nie ufam politykom, ale pod względem światopoglądowym na pewno jest mi najbliżej do liberalnej lewicy, chociaż czasami lubię popadać sobie nawet w intelektualny anarchizm. Gdy widzę naszych polityków, od razu przypomina mi się utwór wykonywany przez Guernicę y Luno Skurwysyny z rządu. Z rozmarzeniem jednak patrzę na poziom kultury, gdy oglądam na TVP 2 mój ulubiony serial Czas honoru, który był obecny jeszcze w pokoleniu Kolumbów. Przede wszystkim jestem jednak człowiekiem z krwi i kości, który posiada jakieś zalety, ale nie jest też pozbawiony bardzo wielu wad. Od dawna nie chodzę już do Kościoła, ale bardzo lubię słuchać mądrych ludzi Kościoła, do których zaliczam abp. Józefa Życińskiego czy ks. Adama Bonieckiego z „Tygodnika Powszechnego.””

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Lubię bywać w teatrze i upajać się wspaniałymi spektaklami, z których wydobywam intelektualną głębię i jestem oczarowany ich artystyczną wielkością.
Wszyscy byli odwróceni

O ludziach , O czasie

„Niektórzy mówią, że kamera nigdy nie kłamie. A ja mówię: oczywiście, że kłamie. I właśnie po to jest! W teatrze to niemożliwe. Nie można wyjść na scenę i udawać dobrego aktora. Każdy idiota zobaczy to w ciągu pięciu sekund. A kino bardzo często robi z nas idiotów. Po to właśnie istnieje.”

John Malkovich (1953) aktor amerykański

Źródło: Materiały Teatru, 26 kwietnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/spo.htm

„A Niemcy mają problem z tym, że nie ma już w teatrze tematów tabu.”

Grażyna Kania (1971)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 28 maja 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niam.htm

O problemach

„(…) teatr jest od tropienia rzeczy niewidzialnych.”

Piotr Cieplak (1960) polski reżyser teatralny

Źródło: „Polityka 35/07”, 3 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mrmw.htm

„Plastyka sceniczna nie jest tylko funkcją techniczną, efekt malarski nie jest początkiem mojego myślenia o zadaniu, nie jest ani celem ani punktem wyjścia. Dlatego może tak bliski stał mi się Szekspir – teatr umowny, wyobraźni, teatr ludowy w prawdziwym znaczeniu tego słowa (…). Myślę, że nawet Beckett, Genet wywodzą się z Szekspira.”

Zofia Wierchowicz (1924–1978)

Źródło: katalog do wystawy Wizja teatru Zofii Wierchowicz, Centrum Scenografii Polskiej Muzeum Śląskiego

O myślach , O myśleniu

„(…) zdaję sobie sprawę, że jest to kino, które bardziej trafi do kobiet. To one szukają romantycznych, magicznych historii. Ja jednak myślę, że kino albo jest dobrze opowiedziane, albo nie. Są oczywiście tematy bliższe raz męskiej, a raz żeńskiej widowni. Ale na przykład Bigelow pokazała, że i kobieta może zrobić twarde, męskie kino. Ja sama zrealizowałam przecież sensacyjny teatr telewizji. A moim marzeniem jest wyreżyserowanie kolejnego odcinka przygód Jamesa Bonda. Chciałabym mieć kiedyś taki budżet i taką zabawę na planie.”

Ewa Pytka (1964)

Źródło: Wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69081

O kobietach , O historii , O myślach , O myśleniu

„Wystartowałam świetnie. W 1969 roku Erwin Axer zaangażował mnie do Współczesnego. Był to teatr znakomitości (…) Grałam Akulinę w Potędze ciemności Tołstoja. Zapytałam Axera, jak mam to grać. Odpowiedział: 'nie wiem, sama sobie poradzisz'. Po jednym z przedstawień niechcący usłyszałam, jak mnie chwali. Nie dosłuchałam do końca. Uciekłam z teatru. Po projekcji Krajobrazu po bitwie w Cannes niektórzy krytycy pisali, że należy mnie uhonorować obok Moniki Vitti. Dlaczego – myślałam w popłochu – przecież ja jeszcze nic nie umiem. A zaraz potem dostałam nagrodę w Opolu za piosenkę Ptakom podobni.”

Stanisława Celińska (1947) polska aktorka

Źródło: Przemysław Szubartowicz, „Trybuna”, 1–2 kwietnia 2000

O myślach , O ptakach , O myśleniu

„We wsi był teatr, który dzisiaj nazwano by ludowym, poza tym na co dzień śpiewano pieśni. Moja babcia też śpiewała.”

Wojciech Siemion (1928–2010) aktor polski

Źródło: „Przegląd”, 2003, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_siemion_wojciech

O śpiewie , O babci

„Być wiernym swoim zasadom to znaczy zawsze uważać teatr jako sprawowanie misji wobec społeczeństwa, wobec widza, wobec sztuki. To chyba ostatnie takie pokolenie. Z nim odchodzi pewna epoka, epoka etosu teatru. Jestem o tym głęboko przekonany”

Jerzy Stuhr (1947) polski aktor i reżyser

o Gustawie Holoubku.
Źródło: „Gazeta Wyborcza” http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80708,4994642.html, 6 marca 2008

„Nie mam wątpliwości, że dziś twarz się zdobywa w superprodukcjach. Dla mnie jednak prawdziwą pasją jest teatr. I niech tak pozostanie.”

Ewa Konstancja Bułhak (1971) polska aktorka i wokalistka

Źródło: Ulepiona przez anioły http://www.teatry.art.pl/!Rozmowy/upan.htm

O aniołach

„Kończąc studia wybrałem się na spektakl do jednego z warszawskich teatrów, gdzie właśnie grano sztukę obsadzoną lata temu. Dyrektor teatru szedł ze swoją partnerką i nagle mnie zauważył. Szybko odchodząc powiedział głośno – „chodźmy stąd, bo zaraz studenci zaczną mnie prosić o pracę.””

Marcin Czarnik (1976) polski aktor

Źródło: Niegwiazdorski Marcin Czarnik, październik 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1497.html

O studiach

„Żeby zrobić takie kino trzeba znać strukturę, rytmy, mieć warsztat, trochę talentu, a przy tym wszystkim pokorę. Tego wszystkiego nauczyłem się w teatrze.”

Jacek Głomb (1965)

o filmach kryminalnych.
Źródło: Wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=57573

„Utykamy nieraz wśród kontredansów estetycznych i politycznych, wstecznych albo awangardowych. A krytyka ideologiczna jest dziś uwikłana w dość niejasne alianse. Teatr, o którym mówimy, wymyka się temu. On wymaga uchwycenia różnych warstw, transmisji, pokazania, jak to działa. Co jest między sceną i widownią w tym wcale nie na niby interaktywnym teatrze?”

Małgorzata Dziewulska (1944)

o krytyce teatralnej
Źródło: Paweł Soszyński, Piękna porażka: Odbijanie się od dna http://www.dwutygodnik.com/artykul/4513/, Dwutygodnik.com nr 107/2013.

„Ateneum cieszy się wielkim uznaniem widzów i bez wątpienia mniejszym ze strony krytyki i ludzi teatru. Publiczność przychodzi tutaj głównie dla ukochanych aktorów, repertuar nie ma chyba dla nich takiego znaczenia.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: „Dziennik”, 14 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kzrzu.htm

O ludziach

„(…) w teatrze wszyscy piją. I pan dyrektor nie był z tego wykluczony. Nie wylewał za kołnierz. Zawsze się rozluźniamy po premierze i nie będę tutaj opowiadała, że jest inaczej.”

Tomira Kowalik (1947) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrje2.htm

O piciu

„Teatr absurdu, kino absurdu – to nie są wcale niemądre wygłupy, jak niektórzy sądzą. To po prostu wykrywania absurdalnych aspektów codziennej rzeczywistości. Sztuka wyolbrzymia je, to prawda, ale takie jest prawo sztuki. I żeby móc się tym cieszyć, trzeba po prostu stać się trochę dzieckiem, trzeba pójść za Alicją do krainy czarów.”

Antoni Bohdziewicz (1906–1970)

O dzieciach , O prawdzie , O sztuce , O rzeczywostości

„Urodziłam się w Gdańsku przez przypadek. I tak tu zostałam. Pracowałam w teatrach Krakowa i Warszawy. Wielokrotnie proponowano mi bardzo dobre stałe angaże w tych miastach, ale zawsze wracałam do Trójmiasta. Zastanawiałam się często, dlaczego to robię i nie znajdowałam odpowiedzi… Teraz już wiem! Po prostu kocham to miasto. Prawie tak jak moich synów, rodzinę i ten szalony diabelski zawód.”

Joanna Bogacka (1945–2012) polska aktorka

Źródło: Mirosław Baran, Teatr zabiera życie, „Gazeta Wyborcza – Trójmiasto” nr 280, 30 listopada 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/151429.html

O życiu , O rodzinie , Kochać się

„Zdecydował o tym pewien moment w tym powojennym, robotniczym Żarowie. Do miasta przyjechał teatr z Wrocławia. Miałem sześć lat i bardzo chciałem zobaczyć to przedstawienie, którego tytułu już nawet nie pamiętam. Wystawiano je w świetlicy fabrycznej. Jakimś cudem dostałem się do środka i spektakl obserwowałem z zapartym tchem. To było jak magia. To wtedy zauroczyłem się teatrem.”

Jerzy Janeczek (1944) polski aktor

odpowiedź na pytanie, dlaczego został aktorem.
Źródło: Tomasz Gawiński, Bez cienia gwiazdorstwa, „Angora” nr 31, 3 sierpnia 2008

„Bardzo lubię teatr, ale chcę także realizować się gdzie indziej: w filmie, radiu, telewizji i kabarecie. Przy stałym angażu w teatrze udział w tych jakby pobocznych zajęciach zawsze wiązał się z mnóstwem komplikacji.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

Źródło: „Film” 1992, nr 8

„(…) przyszli aktorzy już na pierwszym roku powinni grać duże role, by – nim przystąpią do dyplomu – mieli ich na koncie pięć czy siedem. Program przewidywał więcej rozmów pozwalających młodym ludziom uświadomić sobie różnice między teatrem a filmem. Na moich zajęciach zawsze filmujemy to, nad czym pracowaliśmy i wspólnie analizujemy materiał. Kładę nacisk na integrację przedmiotów. Chodzi o to, by studenci niekoniecznie osobno uczyli się szermierki czy tańca. Może lepiej przygotować spektakl wykorzystując te elementy.”

Jan Machulski (1928–2008) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza – Łódź” 2003, nr 153

O tańcu

„(…) przekonywałam się do castingów przez rok po skończeniu szkoły. Na studiach gra się Ofelię, Desdemonę, Marię Stewart. Siedzi się w szkole całe dnie w atmosferze wielkiej sztuki i uduchowienia, ale okazuje się, że tracisz kontakt z rzeczywistością. Kończysz uczelnię. Masz dyplom w ręku. Tylko nikt nie potrzebuje twojej wrażliwości i uduchowienia, bo po prostu nie ma pracy dla wszystkich pięknych, młodych, zdolnych. Nie wolno się na to obrażać i załamywać. W języku angielskim „act” znaczy działać, a aktorstwo to nie tylko granie w teatrze.”

Małgorzata Buczkowska (1976) aktorka polska

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 3 czerwca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niebede.htm

O grach , O rzeczywostości

„Chcę stworzyć teatr bez etykietki.”

Magdalena Łazarkiewicz (1954) polska reżyserka, scenarzystka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 27 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/oteatrzew.htm

„Spiąć kołnierzyk czarnymi spinkami, a potem – do teatru.”

Edward VII (1841–1910) król Anglii

wg anegdoty tak zareagował, gdy szykując się do wyjścia na miast dowiedział się o śmierci jakiegoś dalekiego krewnego.
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, op. cit., s. 335.

O śmierci

„Ten teatr trenera twarzą to już rytuał w Pucharze Świata.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o trenerze Japończyków.
Skoki narciarskie, Oslo 2005

„(…) na palcach jednej ręki możemy wyliczyć u nas rzeczy interesujące i godne polecenia. Dla mnie teatr musi być nie tak oczywisty jak większość scen, których kotary walą kurzem. Teatr musi poszukiwać.”

Ilona Ostrowska (1974) aktorka polska

Źródło: Rafał Bryndal, Jaka tajlandia? Jadę na Hel, „Gazeta Telewizyjna”, 8 lipca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120725.html

O poszukiwaniu

„Postanowiłem zrobić film Oszołom o nieżyjącym Michale Faltzmanie – odkrywcy afery FOZZ. Wydawało mi się, że to dobry moment, bo telewizją rządziła prawica. Faltzman, dociekliwy księgowy zdemaskował wielką aferę prania pieniędzy przeznaczonych na oddłużenie polskiego długu. Afera była tak oczywista i namacalna, że wzbudziła moją niechęć do narracyjnej tautologii. Opowiedziałem więc tę historię jako wstęp do realizacji filmu fabularnego. Aktor Jerzy Światłoń przygotowując się do tej roli rozmawia z wieloma ludźmi, którzy znali Faltzmana. I tu zaciera się właściwie granica między fabułą i dokumentem. Dodatkowo aktor gra w teatrze postać Konrada z Wyzwolenia Wyspiańskiego. Kwestie ze „sceny z maskami” zupełnie niewiarygodnie pasowały do opowieści o Faltzmanie. Padały jak memento. Ten film został przyjęty już znacznie gorzej. Ukazała się m. in. wzmianka w „Polityce”, że utrudniam działalność polityczną Balcerowiczowi, który właśnie miał zostać szefem Unii Wolności.”

Jerzy Zalewski (1960) reżyser i scenarzysta polski

Źródło: Prywatna wojna – rozmowa z Jerzym Zalewskim, poloniainfo.se, 23 lutego 2001 http://www.poloniainfo.se/artykul.php?id=363

O wojnie , O domu , O historii , O grach

„Teatr to nie formuła matematyczna, lecz widowisko, nie lekcja, ale filtr.”

Jean Giraudoux (1882–1944) francuski powieściopisarz i dramaturg

„(…) bardzo cenię teatr, bo to dla mnie podstawa. Czasami aktorzy serialowi spotykają się na scenie i… jest to dla nich kompromitacja. Teatr to kopalnia – tu uczy się zawodu, nabiera szacunku do pracy, dochodzi do roli. Wszystkie inne rzeczy służą zarabianiu pieniędzy. Jak jest robota, to się ją bierze. Jednak nie za wszelką cenę. Na przykład zagrałem w jednym serialu dwa dni, po czym stwierdziłem, że to będzie jakaś masakra i podziękowałem.”

Zbigniew Suszyński (1961) aktor polski

Źródło: Adrianna Ośmiałowska, Teatr to dla mnie podstawa, „Gazeta Pomorska” nr 127, 4 czerwca 2005 http://www.e-teatr.pl/en/artykuly/13128.html

„(…) swą atmosferą Metropolitan nie przypomina świątyni sztuki, niewiele jest teatrów, w których taką życzliwością otacza się artystów, zupełnie inaczej niż na przykład w La Scali.”

Piotr Beczała (1966) polski śpiewak, tenor liryczny

Źródło: „Rzeczpospolita”, 21 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wnao.htm

„Moja miłość skierowana jest przede wszystkim do zawodu, który uprawiam. Jest z nim związana naprawdę dość bogata paleta doświadczeń. Bardzo lubię pracę i w telewizji, i na estradzie. Z kolei teatr jest szczególnym oraz czarownym miejscem. Mamy tu wyjątkową specyfikę, pewien klimat i urok. Nigdzie indziej nie ma kulis, drewnianej sceny, tego zapachu. A przede wszystkim codziennego spotkania z widzem, o godzinie 19.00. To jest właśnie teatr, jego czar i piękno, które ja bardzo, bardzo lubię. Jednocześnie nie oznacza to wcale, że nie lubię innych form. Lubię też film, chociaż tam akurat mnie pan nie zobaczy, bo mnie tam nie ma.”

Krzysztof Tyniec (1956) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37797

O miłości , Cytaty o pięknie

„(…) każdy porządny lekarz ma w sobie zdolność współodczuwania, umie wysłuchać pacjenta. Są badania mówiące, że sporo schorzeń można rozwiązać rozmową, i ja w to wierzę. W gabinecie więc, podobnie jak w teatrze, mamy do czynienia z pewnego rodzaju terapią, oczyszczeniem.”

Bronisław Wrocławski (1951) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wrocławska”, 9 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20409

O czytaniu

„(…) warto rozróżniać eklektyzm od różnorodności. Współczesny nie jest teatrem eklektycznym.”

Krystyna Meissner (1933)

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 23 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22255

O czytaniu

„Ojcem chrzestnym tego pomysłu był (…) Henryk Bista, z którym mieszkałem kiedyś w jednym bloku. Byłem wówczas 16-letnim chłopakiem, gdy pewnego dnia, wychodząc na spacerze swoim psem Bartkiem, zobaczył mnie z piłką pod pachą i zapytał: – Słuchaj, byłeś kiedyś w teatrze? – A po co? – odparłem. – No wiesz, bo to takie magiczne miejsce. A w ogóle wiesz, że ja jestem aktorem? – ciągnął – No wiem, ale to co? – dopytywałem, – No to przyjdź kiedyś na jakąś sztukę – zachęcał. Tak też się stało. Zabrał mnie na spektakl raz, dragi, trzeci, zapraszał za kulisy, na próby i tak jakoś we mnie teatr zaczął się osadzać. W końcu zrodziła się myśl, by pójść w jego ślady. Jak się później okazało, wcale nie było to takie łatwe (…). Do szkoły teatralnej zdawałem pięć razy.”

Grzegorz Pawłowski (1957)

o tym, jak został aktorem.

O myślach , O myśleniu , Chłopak

„Inscenizacja w moim rozumieniu jest jak ubranie dla człowieka, którego trzeba po prostu odpowiednio ubrać. Nie uprawiam teatru autorskiego, czyli nie uważam sztuki za pretekst dla reżysera do zrobienia przedstawienia luźno opartego na tekście. Nie tyle jednak staram się być wierny autorowi, ile konstrukcji jego sztuki. Nie chcę pisać innego utworu. Swoją reżyserską pracę opieram na konstrukcji dzieła, ale utwór odczytuję po swojemu. Nie ma dwóch ludzi tak samo odczytujących utwór, jeśli naprawdę starają się go zrozumieć. To, co często nazywa się „teatrem wiernym autorowi”, najczęściej jest akademizmem, powtarzaniem utartego sposobu wystawiania sztuki. Tego staram się unikać. Innymi słowy, zależy mi na tym, aby inscenizacja była formą pokazania utworu na scenie. Nigdy formą samą dla siebie. Celem jest zawsze utwór. Przesłanie w nim zawarte.”

Erwin Axer (1917–2012) polski reżyser

Źródło: „Życie”, 15 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/znoww.htm

O życiu , O ludziach

„Dla większości aktorów motywacją do występowania w telewizji są pieniądze. Pieniądze zarobione w teatrze nie pozwalają na utrzymanie rodziny.”

Anna Ilczuk (1981) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 10 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/csgo.htm

O pieniądzach , O motywacji

„Bardzo zasmakowałem w filmie i teatr przestał być czymś najważniejszym.”

Jacek Braciak (1968) polski aktor

Źródło: Małgorzata Piwowar, Granie to operacja na sobie, „Rzeczpospolita”, 17 sierpnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gton.htm

„Grając w filmach poznawałem specyfikę aktorstwa filmowego. Zobaczyłem siebie, mogłem eliminować złe rzeczy. Nauczyłem się, że lepiej mniej niż dużo.(…) Wiedziałem, że zbliżenie musi być krótkie. Że montaż gra za mnie. Że gram w kinie w moll, a w teatrze w dur.”

Jan Machulski (1928–2008) aktor polski

Źródło: Chłopak z Hollyłódź [wspomnienia], Warszawa 1999

O grach

„Z wielką legendą pod tytułem Adam Hanuszkiewicz spotkałam się pierwszy raz dużo wcześniej. Miałam 20 lat, byłam w szkole teatralnej w Łodzi i Basia Fijewska zaproponowała mnie na zastępstwo do Teatru Narodowego. Weszłam onieśmielona do jego gabinetu i powiedziałam: „Nazywam się Magdalena Cwen”. On stał na tle okna. To taki stary dyrektorski sposób – delikwent wchodzi w światło, a on w cieniu. Popatrzył na mnie i powiedział: „A cóż to za nazwisko, Cwen? U mnie będzie się pani nazywała Cwenówna”. I tak już zostało. To może wydać się śmieszne, ale dla mnie to też jest element pewnej całości. Kolejne żony: Zośka Rysiówna – Ryś, Zośka Kucówna – Kuc, Magda Cwenówna – Cwen. Wszystko jednosylabowe nazwiska. Na dodatek wszystkie jesteśmy z maja. To nie jest przypadek, wszystko było zaprogramowane. Śmieję się, że Magda Umer – a był okres ogromnej sympatii między nimi – nie miała szans, bo jej nazwisko jest dwusylabowe.”

Magdalena Cwenówna (1954)

Źródło: Iwona Kłopocka, Adam miał zawsze motyle skrzydła, „Nowa Trybuna Opolska” nr 110, 12 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139105.html

O świetle

„Zawsze mi krytycy przykładali. To taka nasza lokalna specyfika. Mickiewicza nazywano agentem rosyjskim, Krasiński dostał w twarz na ulicy, Norwid – wróg naszej inteligencji, Żeromski – bolszewik. Oto polska specyfika, dopóki cię nie wyszydzą, jesteś nikim (…). Byłem atakowany i nagradzany. Teatr postmodernistyczny, za który zostałem odznaczony, a który od lat jest tak głośny, robiłem już w latach sześćdziesiątych.”

Adam Hanuszkiewicz (1924–2011) polski aktor i reżyser

Źródło: Jolanta Ciosek, Ostatni kolorowy facet w branży, „Dziennik Polski” nr 282, 5 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128538.html

O facetach , O inteligencji

„Swoją kobiecość wyrażam poprzez bardzo „babskie” spektakle Białego Teatru, gdzie grzebiemy i „dosięgamy człowieczego dna”, a w codziennym życiu jako matka – chciałoby się rzec – żona i kochanka.”

Marta Andrzejczyk (1977)

Źródło: Małgorzata Szwarc, Spadanie też jest formą lotu, „Gazeta Olsztyńska” nr 186, 10-11 sierpnia 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/167192.html

O matce , O kochankach

„Od dziecka uwielbiałem występować. Było nas pięciu braci, ja najmłodszy. Cała piątka zdradzała absolutny talent aktorski. Wszyscy śpiewali, przebierali się, układaliśmy rozmaite spektakle. Potem trójka z nas zajęła się sztuką – najstarszy brat został pianistą, średni zrobił wielką karierę w Ameryce jako reżyser filmowy i teatralny, ale też jako pedagog. Wielkie hollywoodzkie gwiazdy u niego się kształciły. Miał na imię Tadeusz. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, potem trafił do obozu pracy, a później do Londynu, gdzie skończył Królewską Akademię Dramatyczną. Jego uczniami byli m. in. Martin Sheen, Sigourney Weaver, Mercedes Ruehl. Ja zacząłem studiować śpiew na Akademii Muzycznej w Sopocie. Chciałem zostać śpiewakiem operowym, zresztą debiutowałem w operze razem z Marią Fołtyn. Ona śpiewała partię Halki, ja Janusza. Reżyserował gościnnie Iwo Gall. Zwrócił na mnie uwagę i powiedział: „Posłuchaj mojej rady, zrób studia aktorskie. Teatr będziesz miał do końca życia, a śpiew, nawet najpiękniejszy, skończy się w pewnym momencie, w pełni rozkwitu. Będziesz miał 50 lat i koniec – emerytura i zdarte gardło”. Z początku więc łączyłem te dwa kierunki – grałem, śpiewałem, a także reżyserowałem. Na Akademii Muzycznej we Wrocławiu przez ćwierć wieku wykładałem aktorstwo. Zawsze wychodziłem z założenia, że im większa rozpiętość w artystycznych pasjach, tym bardziej człowiek się rozwija. I zaczyna rozumieć, o co chodzi.”

Bogusław Danielewski (1928)

Źródło: Gdy palacz miał wpływ na repertuar Teatru Polskiego, „Gazeta Wyborcza - Wrocław”, nr 4 online, 7 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108755.html#

O dzieciach , O studiach , O śpiewie , O wieku

„Jako brytyjski aktor grywałem często w teatrze, w sztukach Czechowa, Ibsena, no i oczywiście Szekspira. Na scenie nauczyłem się, że najlepsze role napisane są tak, aby to, co w nich najistotniejsze, widać było dopiero między wierszami.”

Damian Lewis (1971) aktor brytyjski

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Zagrałem Bonda. Gwiazda „Homeland” w Stopklatce!, stopklatka.pl, 24 października 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=91783

O gwiazdach

„Zabierając się za teatr, nie można stawiać sobie granic, co jest dobre, a co złe. Kto to może wiedzieć?”

Grażyna Kania (1971)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 28 maja 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niam.htm

„Będę robił ten teatr [Teatr Studio] dla siebie i dla moich przyjaciół. Uczciwie i, mam nadzieję, mądrze. Jeżeli będą tu powstawać rzetelne spektakle i interesujący artystycznie teatr, to znajdą się i widzowie. Nie zależy mi na tym, żeby tu przychodzili dwudziesto – czy nastolatkowie. Chcę, żeby przychodzili ludzie inteligentni, ciekawi świata i sztuki, którą chcemy im proponować.”

Zbigniew Brzoza (1957) polski reżyser

Źródło: „Rzeczpospolita”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/zbigniew-brzoza

O ludziach

„Granie w teatrze jest najtrudniejsze. Trzeba przez dwie, czasami trzy godziny utrzymać publiczność w napięciu. Gdy gram w filmie, często powtarzamy sceny, ujęcia, mamy możliwość poprawienia się. W teatrze, na scenie, już nic nie poprawię. Jeżeli gram źle, to publiczność to zobaczy. Poprawić będę się mógł dopiero podczas następnego przedstawienia.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Dziennik Zachodni”, 22 kwietnia 2005

„Teatr stawia opór myśli, pozostaje w ciele – w jego ciężarze. Nie można baraszkować sobie z narracją tak lekko jak w kinie; w teatrze musimy drążyć głębiej. Próbować przezwyciężyć ten opór materii.”

Krystian Lupa (1943) polski reżyser teatralny

Źródło: onet.pl, 12 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kltr.htm

O myślach , O myśleniu

„Bardzo chętnie zagrałabym coś w Krakowie. Byłam tam w teatrze przez 6 lat. Jeżeli nadeszłaby jakaś ciekawa propozycja z tamtejszych teatrów, z radością bym ją przyjęła.”

Magdalena Cielecka (1972) polska aktorka

Radość

„Teatr odkryłem dopiero na trzecim roku szkoły. A zostałem aktorem, by grać w filmach. Uwielbiam patrzeć, jak świetnie są wykorzystywani dobrzy aktorzy. Też chciałbym. Na razie jednak tak dużo gram w teatrze, że nie mam czasu jeździć na castingi.”

Michał Kościuk (1981)

Źródło: Marta Paluch, Mówią, że mam twarz mordercy, „Polska Gazeta Krakowska” nr 274, dodatek, 25 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128000.html

O czasie

„W serialach grają aktorzy teatralni, więc i teatralne przesądy przechodzą razem z nimi do filmu. Np. jak upadnie scenariusz, to trzeba go przydeptać. Nie powinno się gwizdać, chyba że w ramach roli, bo to może przynieść nieszczęście. W teatrze nie je się też pestek, bo to znaczy, że będzie bieda…”

Bogdan Baer (1926–2002) polski aktor

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Bogdan Baer – Cieszę się, że nie jestem amantem http://www.nadobre.pl/18876/bogdan-baer-ciesze-sie-ze-nie-jestem-amantem.html

O nieszczęściu

„W dużym mieście widz ma wybór: może pójść do jednego z kilku teatrów, a w Łomży ma tylko jeden. I dlatego muszę tak konstruować repertuar, aby znalazły się w nim propozycje dla maluchów i żeby ten jeszcze nie całkiem dorosły odbiorca przyszedł do nas. Najpierw więc szukam tematów, które mogłyby widza w tym trudnym przedziale wiekowym – między dzieciństwem a dorosłością – zainteresować. Dopiero potem próbuję znaleźć interesujący tekst, a na końcu formę.”

Jarosław Antoniuk (1963) teatrolog, reżyser

Źródło: Stefan Drajewski, Teatralne rozmowy w każdym wieku, «Polska Głos Wielkopolski» nr 269, 19 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/127641.html

O wieku , O dzieciństwie , O dorosłości

„Teatr wielkich uczuć przez poetycką kompozycję akcji odkrywa przed odbiorcą porywające emocjonalnie „znamię i piętno życia”. A to musi opierać się na logice i konsekwencji życia. Inaczej twórczość nasza byłaby nieprawdziwa, formalna nieprzekonująca. Wielkie uczucia, o które pragniemy walczyć, są uczuciami o walorze społecznym. I stąd społeczne podejście do kompozycji akcji jest warunkiem artystycznego powodzenia.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Marzenie o teatrze http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7023, „Dziennik Polski” nr 46, 23 lutego 1955, s. 2–3.

O emocjach

„To ja pochłaniam operę, a nie odwrotnie. I staram się przez nią powiedzieć to wszystko, co odkrywam poprzez teatr i moje malarstwo.”

Achim Freyer (1934)

Źródło: Jacek Marczyński, Moje spektakle są moim portretem, „Rzeczpospolita”, 16 grudnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!Rozmowy/mojespe.htm

O malarstwie

„Scenariusz posuwał się do przodu. Pisanie nigdy nie było dla mnie problemem. Jak sięgnę pamięcią, zawsze pisałem tak samo; nastawiałem radio na stację z muzyką klasyczną, zapalałem papierosa albo cygaro, otwierałem butelkę. Resztę robiła maszyna. Ja musiałem tylko przy tym być. Pisanie pozwalało przetrwać, kiedy życie nie miało mi nic do zaoferowania, kiedy życie jako takie było teatrem grozy. To maszyna mnie pocieszała, mówiła do mnie, zabawiała mnie, była moją ucieczką. Właśnie po to przede wszystkim pisałem: żeby uciec, uciec przed wariatkowem, uciec przed ulicą, uciec przed samym sobą.”

Charles Bukowski książka Hollywood

Hollywood

O życiu

„Teatr jest wyznacznikiem formy i wszystko zależy od widza, i dlatego aktorzy trzymają się teatru. Poza teatrem nie mają tej frajdy współtworzenia z widzem w czasie teraźniejszym.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Mirosław Kwiatkowski, Co wieczór z innym widzem, „Kurier Szczeciński” nr 131, 8–10 lipca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120784.html

O czasie

„Zauważy pan z pewnością że nie wspomniałem ani słowem o Berlinie. To miejsce nie jest dla mnie niczym innym, jak tylko geograficzną definicją, teatrem jedynie, który można bez obaw pozostawić Rosjanom.”

Dwight Eisenhower (1890–1969) prezydent USA

przekazane droga radiową marszałkowi Montgomery 31 marca 1945 roku.
Źródło: Ted Allbeury, Człowiek z mózgiem prezydenta, przeł. Jerzy Jarniewicz

„Ja kocham teatr. Nie mówię przy tym, że nie chcę robić filmów. Po prostu nie zwariowałem na tym punkcie. Mam też poczucie, że teatr w wielu miejscach jest bardziej sensowny i poukładany. Po pierwsze jest tam więcej czasu. Kiedyś w kinie jak była zła pogoda, to się po prostu nie kręciło. Teraz takiego „luksusu” już nie ma.”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: Wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=57573

O czasie , O pogodzie , Kochać się

„Halkę (…) wystawiano dotąd najczęściej jako harlekinową historię o mezaliansie. Kolejni reżyserzy koncentrowali się na krzywdzie wiejskiej dziewczyny, wykorzystanej i porzuconej przez panicza. Motyw zdrady, pasji i dręczących Janusza wyrzutów sumienia kulminował się w scenie, gdy Halka pojawia się na dworze Stolnika i przerywa zaręczyny ukochanego z jego córką Zofią. Tło społeczne opery najczęściej pomijano lub wykorzystywano tylko do kolorowej stylizacji. Nawet współautor legendarnego filmu z 1937 r., patron polskiego teatru politycznego Leon Schiller, nie wybijał faktu, że wieś, z której pochodzi Halka i zakochany w niej Jontek, to własność Janusza. Gniew Jontka i samobójstwo Halki w ostatniej scenie rozgrywały się tylko na planie uczuć, a nie konfliktów społecznych.”

Marc Minkowski (1962)

Źródło: Anna S. Dębowska, „Gazeta Wyborcza” nr 298, 23 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129870.html

O zdradzie , O emocjach , O historii , O dziewczynach

„Nie można robić takiego samego teatru jak 20 czy 30 lat temu. Marzenia, że po raz kolejny pojawi się artysta na miarę Swinarskiego, są płonne. Nie da się tej konwencji reanimować.”

Maciej Nowak (1964) Polski krytyk teatralny i kulinarny

Źródło: „Przegląd” 47/08, 9 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/twotw.htm

O marzeniach

„Wychowując się w muzycznym domu, naturalnie poszłam w ślady rodziców. Początkowo myślałam o balecie. Potem przyszedł czas na naukę gry na fortepianie i skrzypcach. Szło mi całkiem dobrze. W średniej szkole muzycznej byłam najzdolniejsza w klasie, ale zawsze ciągnęło mnie do teatru, kostiumu i całej tej otoczki towarzyszącej operze. Zaczęłam się uczyć śpiewu na trzy tygodnie przed egzaminem na akademię. Chciałam być solistką, a dobrze wiedziałam, że życie instrumentalisty to ciężki kawałek chleba. Dwanaście lat, które poświęciłam skrzypcom, to była dobra szkoła życia, ale chyba zbyt byłam leniwa, żeby dalej iść w tę stronę. Instrument sprzedałam zaraz po dyplomie i dziś, jeśli coś gram, to tylko na fortepianie, gdy przygotowuję się do roli i sama sobie akompaniuję.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Maciej Łukasz Gołębiowski, Opera to teatr, tyle że bardzo trudny, „Hi Fi i Muzyka”, 23 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24232

O życiu , O szkole , O muzyce , O domu

„Uwielbiam opowiadać historie! Nie kumam zdekonstruowanego teatru. Ludzie nigdy się nie znudzą opowiadaniem historii. Ważne tylko, żeby forma nie była archaiczna, sztampowa i żeby wynikała z czasów, w których żyjemy. No i cały czas pamiętam, czego nas uczyła Maja Komorowska: że zawsze na końcu trzeba dać nadzieję.”

Agnieszka Glińska (1968) polska aktorka

Źródło: Tadeusz Nyczek, Koniec z kulturą, „Przekrój” nr 5, 1 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110452.html

O ludziach , O historii , O czasie

„(…) ja bardzo nie lubię udzielać rad. Kiedyś do mnie bardzo przemówił cytat, który znalazłem, i tu może panią zaskoczę, we „Władcy pierścieni”, że… rada to niebezpieczny przyjaciel. Bardzo mi się ten cytat podoba. I jeśli mnie ktoś prosi o doradzenie, od razu się jeżę. A psychologia często przydaje się w teatrze, podczas prób. Kiedy z kolegami roztrząsamy jakieś ludzkie zachowania. I wtedy przypominam sobie tysiące rzeczy z zajęć. I opowiadam kolegom – dlaczego z naszym bohaterem coś takiego się dzieje.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: „Dziennik Bałtycki” 16 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19742

O zachowaniu , O czytaniu

„Przed laty zostałem zaproszony do jury festiwalu, który się odbywa w teatrze, i bardzo mi się podobało, tzn. cały ten klimat, który funkcjonuje wokół teatru lalki.”

Mateusz Pospieszalski (1965) polski kompozytor muzyki rozrywkowej, instrumentalista

Źródło: „Gazeta Wyborcza, Opole”, 27 września 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pwtl.htm

O lecie

„Oto prawdziwy teatr ludowy.”

Gérard Philipe (1922–1959) aktor francuski

wypowiedziane po spektaklu „Ruy Blas” w warszawskiej Hali Gwardii, w którym zgromadziło się aż 6 tysięcy widzów.
Źródło: Ada Borkowska, Między spektaklami pracował przy odbudowie Warszawy, „Retro” nr 4 (18), kwiecień 2016, s. 41.

„Terroryzm mamy na co dzień – od Sejmu, przez zablokowane drogi, ulice i niemożność dojazdu do pracy. Teatr nie jest jednak dobrym miejscem do omawiania bieżącej sytuacji politycznej.”

Maciej Englert (1946) polski aktor i reżyser teatralny

Źródło: „Rzeczpospolita”, 10 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/corazg.htm

„Aktorstwa nie wyssałam jednak z mlekiem matki. Dopiero tuż przed maturą w Gdańsku wzięłam udział w konkursie recytatorskim. Zajęłam drugą lokatę w kraju i pomyślałam o szkole teatralnej. Pierwszy sezon spędziłam w warszawskiej Syrenie z fantastyczną atmosferą, którą tworzyli między innymi Stefcia Górska, Dymsza, Krukowski, Olsza. Później ambitnie poszłam do Kazimierza Brauna do Lublina, by po roku wrócić do warszawskiego Klasycznego. Wkrótce nastał Józef Szajna i stworzył Teatr Studio, z którego trafiłam do Teatru Narodowego, gdzie byłam do 1982 roku.”

Jolanta Lothe (1942) aktorka polska

Źródło: „Rzeczpospolita”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_lothe_jolanta

O matce

„W teatrze tym – jednym z najbardziej znanych teatrów rewiowych w Las Vegas – występowali wraz ze mną tacy piosenkarze jak Frank Sinatra, Sammy Devis, Paul Anka, Connie Francis i wielu innych. Przez okrągły rok na scenie Casino de Paris występowałam jako gwiazda. Śpiewałam piosenki w ośmiu językach. Jeden ze swoich programów całkowicie poświęciłam piosence operowej. Śpiewałam m. in. Habanerę z Carmen, Modlitwę z Toski i inne. Do każdej piosenki zmieniano dekoracje. W czasie mojego 25-minutowego recitalu 6 razy zmieniałam toalety. Towarzyszyła mi 30 osobowa orkiestra oraz nierzadko 100 osobowy balet. Bywalcy Casino de Paris to bardzo wymagający słuchacze. Dlatego też każdy występ musiał być dopracowany do najdrobniejszych szczegółów. Często nawet w nocy przyjeżdżano po mnie by przeprowadzić dodatkowe próby i ćwiczenia z baletem.”

Violetta Villas (1938–2011) polska piosenkarka

relacja z pobytu w Las Vegas (1968).
Źródło: Witold Filler, Violetta Villas. Tygrysica z Magdalenki

O ćwiczeniach , O gwiazdach , O relacjach , O śpiewie

„Teatr zatem, jak każda dziedzina sztuki zaczyna się od wizji, od prawdy indywidualnej. Od subiektywnej wizji dramaturga – w zakresie tekstu; od subiektywnej wizzji scenografa – w zakresie przestrzeni scenicznej; od subiektywnej wizji aktorów – w zakresie postaci; od subiektywnej wizji inscenizatora – w zakresie całokształtu spektaklu, całokształtu dzieła teatralnego. Teatr zaczyna się od kompozycji. Nie od wydarzeń, ale od stworzenia kompozycji na pretekście wydarzeń, od przesycenia ich konkretnym, ludzkim „ja.””

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Co to jest teatr? http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=6456, „Dziennik Polski” nr 200, 23/24 sierpnia 1959, s.6.

„Chyba po prostu urodziłam się, żeby być aktorką. Wiadomo było od zawsze, że nią zostanę, od dziecka ciągnęło mnie do teatru, tańca, muzyki. Zostałam zauważona w podstawówce, gdy recytowałam wiersze na szkolnych akademiach. Mój profesor powiedział nawet, że mam głos jak Armstrong.”

Krystyna Tkacz (1947) aktorka polska

Źródło: Nie muszę być na pierwszym planie, „Super Express”, 6 czerwca 2011 http://www.se.pl/rozrywka/plotki/nie-musze-byc-na-pierwszym-planie_189322.html

O dzieciach , O tańcu

„Ze wszystkich fizjologicznych substancji nieprawdziwa w teatrze jest tylko krew.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Małe listy
Źródło: s. 348

„Życie to jest teatr, mówisz ciągle, opowiadasz;
Maski coraz inne, coraz mylne się nakłada;
Wszystko to zabawa, wszystko to jest jedna gra
Przy otwartych i zamkniętych drzwiach.
To jest gra!”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Źródło: Życie to nie teatr w: Wiersze, poematy, piosenki, przekłady, wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 209.

O życiu , O grach

„Epoka mojego teatru odchodzi. Oglądam wiele przedstawień i nie czuję z nimi więzi, a już aktorskiej – to w ogóle. Nie mógłbym w nich grać. (…) wyzywająco plakatowa prezentacja problemów nie jest dla mnie żadnym wyzwaniem. Ekshibicjonizm też mi nie odpowiada.”

Jerzy Stuhr (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: Jacek Cieślak, Już ludzie na mnie psy wieszają, „Rzeczpospolita” nr 87 online, 14 kwietnia 2011 http://www.rp.pl/artykul/9131,642592-Juz-ludzie-na-mnie-psy-wieszaja.html

O ludziach , O psie

„Jak to mówił Bardini, aktor najszczęśliwszy jest w momencie zmiany. Kiedy zmienia jeden teatr na drugi. A potem się zaczynają kłopoty.”

Ewa Dałkowska (1947)

Źródło: „Polska Dziennik Łódzki”, 7 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nzsco.htm

„Dziś w Collegium pokazujemy głównie przedstawienia dyplomowe, w których nie ma nic złego, ale proszę pamiętać, że szkoła miała sukcesy teatralne wtedy, kiedy przekraczała próg dyplomu pedagogicznego, gdy spektakle miały pewną „nadwyżkę” teatralną: Jerzy Jarocki zrobił tu słynne „Akty” w 1972 roku, dzięki którym ukonstytuował się status zawodowy Jerzego Radziwiłowicza, Marka Kondrata, Jadwigi Jankowskiej-Cieślak. W tym przedstawieniu była mieszanka młodości, ryzyka i poważnego podejścia do teatru, co dało niezwykły efekt.”

Piotr Cieślak (1948–2015)

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 2 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pcotc.htm

O szkole , O sukcesie

„Kiedy przyjechałem do Warszawy w 1955 roku na egzamin do szkoły teatralnej z innego świata, z drewnianą walizeczką, teatr wywarł na mnie ogromne wrażenie. Złapał mnie jakiś fotograf przy kościele św. Floriana. Do dzisiaj mam zrobione przez niego zdjęcie. Właściwie nie znałem teatru przed egzaminem. Nie było wtedy telewizji, a teatry do takich małych miasteczek jak Augustów w ogóle nie przyjeżdżały. Moi wspaniali nauczyciele z liceum dostrzegli we mnie tę odrobinę talentu i pomogli mi skończyć szkołę. Bo z przedmiotów ścisłych miałem kiepskie oceny. Ciągle przecież uczyłem się wierszy!”

Janusz Michałowski (1937) aktor polski

Źródło: Nie jestem zachłanny, „Tele Tydzień” nr 9, 9 lutego 2004 http://www.plebania.pl/wywiady/michalowski.html

O wrażeniach , O nauczycielach , O zdjęciach

„(…) lubię to wrażenie całości, które jest tak ważne na scenie. Bo obcując z dziełem telewizyjnym czy kinowym, ogląda się poszczególne kadry, w teatrze zaś cały czas uczestniczy się w pełnym, niezmiennym obrazie i dlatego obraz ten musi być cały zagospodarowany. Bardzo ważne jest więc, żeby nie robić kostiumu dla konkretnego, poszczególnego aktora, ale żeby brać pod uwagę wszystkie postaci spektaklu i relacje między nimi. W teatrze bowiem kostium nie tylko określa postać, ale sytuuje ją w specyficzny sposób w całej inscenizacji…”

Irena Biegańska (1939–2005)

Źródło: „Gazeta Targowa” 2001, nr 3

O wrażeniach , O relacjach , O czasie , Obraz

„Na ten zawód składają się i film, i telewizja, i kabaret, i teatr. Jeśli coś odpada (…) – są jeszcze inne możliwości (…).”

Piotr Machalica (1955) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 12 lutego 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/naboku.htm

„Ślub w życiu nie jest, jak i w teatrze, ostatnim aktem życia dwojga zakochanych.”

Alfred Aleksander Konar (1862–1940)

O ślubie

„Dziś aktorstwo jest możliwe już tylko w teatrze, jedynym miejscu, w którym jeszcze można ćwiczyć warsztat.”

Agnieszka Pilaszewska (1965) aktorka polska

Źródło: Małgorzata Piwowar, Szorowałam grzywką po niebie, „Rzeczpospolita”, 23 marca 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/27774

O czytaniu

„Na to wróbel zaterlikał:
„(…) Ćwir ćwir świrk!
Świr świr ćwirk!
Tu nie teatr
Ani cyrk!””

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

użycie wyrazów dźwiękonaśladowczych w celu imitowania języka ptaków.
Wiosny i jesienie. Wiersze dawne i nowe
Źródło: Ptasie radio w: Antologia poezji dziecięcej, wyb. Jerzy Cieślikowski, Gabriela Frydrychowicz, Przemysława Matuszewska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 173.

O ptakach

„To, co może wydawać się punktem stycznym lub nawet podobnym do teatru, jest przeze mnie odrzucone i zanegowane.”

Cezary Bodzianowski (1968)

Źródło: Michał Lenarciński, Paszport, który jest kładką, „Dziennik Łódzki”, 8 stycznia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/paszportk.htm

„Teatr bardziej przypomina życie. Natomiast film jest przygodą.”

Maja Komorowska (1937) polska aktorka

Źródło: Maja Komorowska kończy 75 lat, polskieradio.pl, listopad 2016 http://www.polskieradio.pl/5/3/Artykul/749705,Maja-Komorowska-konczy-75-lat

O życiu

„Szekspira, Moliera gra się od kilkuset lat. Oznacza to, że są permanentnie współcześni. Bo skupiają się na człowieku, a nie polityce czy publicystyce. Krytycy teatralni domagają się od nas, byśmy zajmowali się aktualnymi problemami społecznymi. Twierdzą, że teatr wówczas jest żywy. Tak, może być i taki. Ale to, co naprawdę zostaje w historii teatru to to, co dotyka człowieka i Boga, ich wzajemnych relacji. Z tego wyrósł teatr. Dlatego krótkotrwałe jest w teatrze, to co zajmuje się tylko materią, a to co skupia się na naszym duchu zostaje, bo jest permanentnym problemem, niezależnie od tego w jakich czasach żyjemy.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Bartosz Bator, Teatr Narodowy to nie tylko artystyczne przedstawienie oparte na rzemiośle, „Dziennik” nr 272, 22 listopada 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/62572,druk.html

O Bogu , O historii , O grach , O relacjach

Cytaty na temat teatr strona 4

Cytaty na temat teatr
strona 4