Cytaty na temat dyrektor (157 cytatów)

„Z całą pewnością sześć tysięcy lat temu człowiek, który kierował budową piramidy Cheopsa, wiedział więcej od współczesnego dyrektora.”

Peter Drucker (1909–2005) ekonomista amerykański, teoretyk zarządzania

„Jedna z gazet krakowskich opisuje fakt, jak ludzie przyszli do dyrektora fabryki w Krakowie z propozycją wzniesienia krzyża. Dyrektor powiedział, że zgoda, ale na tak wielką uroczystość przyjechać musi biskup, przed którym robotnicy złożą na ten krzyż ślubowanie, że nie będą pić wódki, robić fuch, bumelować itd. I więcej o krzyżu nie było mowy.”

Jerzy Wittlin (1925–1989) polski pisarz i satyryk

fragment wpisu do pamiętniko-dziennika Pójdź ze mną, 5 kwietnia 1981.

O ludziach , O piciu

„22 grudnia 2009 roku Awiakor przekazał polskiemu Ministerstwu Obrony Narodowej pierwszego tupolewa po generalnym remoncie. Był to samolot, którym polski prezydent leciał 10 kwietnia 2010 roku do Smoleńska. W dniu, w którym maszyna ta wróciła z Samary do Warszawy, znaleziono zwłoki Grzegorza Michniewicza, dyrektora kancelarii tajnej premiera Donalda Tuska, posiadającego dostęp do tajemnic NATO o najwyższej klauzuli tajności. Według ustaleń prokuratury miał on popełnić samobójstwo. Pozostały jednak wątpliwości, ponieważ 23 grudnia Michniewicz planował wspólny, bożonarodzeniowy wyjazd z żoną i dziećmi. Wydaje się zatem, że decyzję o samobójstwie musiał podjąć „spontanicznie.””

Jürgen Roth (1945–2017) niemiecki dziennikarz

Tajne akta S. Smoleńsk, MH-17 i wojna Putina na Ukrainie.
Źródło: s. 119

O dzieciach , O tajemnicy , O decyzjach , O samobójstwie

„Obecnie 63 tys. osób na świecie (w tym 14 tys. w Europie) posiada – każda z osobna – ponad 100 mln dolarów. Łącznie dysponują one majątkiem o wysokości 39,9 bln dolarów. Ponieważ stosunki własnościowe nie podlegają dyskusji, Stary Kontynent jest dziś bardziej niż kiedykolwiek przedtem projektem elitarnym, co nieuchronnie prowadzi do „galopującej de-demokratyzacji europejskiego systemu państw” – skonstatował profesor Wolfgang Streeck, dyrektor zarządzający w kolońskim Instytucie Badań Społecznych im. Maxa Plancka.”

Jürgen Roth (1945–2017) niemiecki dziennikarz

Cichy pucz. Zawłaszczanie Europy przez niejawne elity gospodarczo-polityczne.
Źródło: s. 21

„Mianowany przed kilkoma miesiącami dyrektor gimnazjum, Rosjanin Mielnikow, z niesłychaną surowością wymagał od swych wychowanków ślepego posłuszeństwa i przywiązania do carskiej Rosji. Niezwykła ta opowieść rozpoczyna się bowiem w roku tysiąc dziewięćset drugim, gdy znaczna część Polski znajdowała się pod zaborem rosyjskim. Znienawidzony przez uczniów nowy dyrektor wykazywał szczególną gorliwość w dziele rusyfikacji polskiej młodzieży. Mało mu było tego, że wszystkie lekcje prowadzono wówczas w języku rosyjskim. Mielnikow, a pod jego wpływem i niektórzy nauczyciele pilnie przestrzegali, aby uczniowie w szkole w ogóle nie rozmawiali po polsku. Dyrektor wiele czasu poświęcał również badaniu stosunków panujących w rodzinach wychowanków. Na każdym kroku węszył nieprzychylność Rosji, co w szkole znajdowało odbicie w ujemnej ocenie postępów w nauce.”

Alfred Szklarski książka Tomek w krainie kangurów

Tomek w krainie kangurów
Źródło: rozdział 1

O młodzieży , O nauce , O nauczycielach , O czasie

„Związki czują się jak ryba w wodzie w państwowych molochach. Tutaj działacze są pod ochroną. W dodatku czerpią profity z zasiadania w radach nadzorczych. Jakoś nikomu przez głowę nie przejdzie, że to konflikt interesów. Przecież nie można skutecznie postawić się dyrektorowi czy prezesowi, skoro idzie się z nim pod rękę i bierze pieniądze.”

Jerzy Wartak (1947–2018)

Źródło: Józef Krzyk, To nie „S” gwizdała na Tuska, wyborcza.pl, 23 września 2010 http://wyborcza.pl/1,76842,8416421,To_nie__S__gwizdala_na_Tuska.html

O pieniądzach , O rybach

„Zacząłem od filmów społeczno-publicystycznych, bo wówczas jeszcze naiwnie wierzyłem, że krytyczne filmy dokumentalne mogą ulepszyć socjalizm w Polsce; wielu wówczas chciało na fali entuzjazmu Października 1956 roku likwidować nieprawości stalinizmu i budować wspaniałą świetlaną przyszłość. Ale „czarna seria” szybko się skończyła, większość tych filmów powędrowała na półki, a z nimi i moje Miasteczko. Do dziś istnieje w archiwum WFD stara adnotacja czerwonym długopisem, że mój film można wydawać na projekcje „tylko w salach WFD i za zgodą dyrektora.””

Jerzy Ziarnik (1931–1999)

Jeszcze szybciej niż w Polsce odwilż skończyła się w ZSRR i Miasteczko nie zdobyło zaliczenia jako film dyplomowy.
Źródło: Chełmska 21

O przyszłości

„Nie byłoby tego, co teraz jest w Polsce, nie byłoby tej próby naprawy Rzeczypospolitej, gdyby nie ojciec dyrektor, ojcowie, siostry nazaretanki i wszyscy, którzy prowadzą tę niezwykłą instytucję”

Jarosław Kaczyński (1949) polski polityk, premier RP

Radio Maryja/TV Trwam
Źródło: gazeta.pl za PAP, 23 lipca 2006

O siostrze

„W weekendowej „Rzepie” na pierwszej stronie „prezydenckie” zdjęcie Leppera z Anetą K. Ręka wicepremiera na policzku p. dyrektor biura nie oznacza nic poza tym, że „Rzeczpospolita” chce zwiększyć nakład. Bo ta fotka nic nie wyjaśnia, nic nie tłumaczy – tysiące polityków na całym świecie ściska swoich zwolenników. I czyni to publicznie, bo stanowi to element teatru przedwyborczego. Robi się to z większym czy mniejszym entuzjazmem – ale należy to do obowiązków zawodowych. Oczywiście nijak się to ma do „pracy za seks””

Ryszard Czarnecki (1963) polityk polski

ta jest skandalem.
Źródło: blog Ryszarda Czarneckiego, 12 grudnia 2006

O seksie , O zdjęciach

„W tydzień po premierze [debiucie] zaprosił mnie do swojego gabinetu ówczesny dyrektor naczelny Teatru Wielkiego Sławomir Pietras i zaproponował stały angaż. Pamiętam, że po tej rozmowie weszłam na pustą, ciemną scenę, która wydawała mi się przeogromna, a w głowie cały czas intensywnie pulsowała myśl – czy ta scena obdarzy mnie taką samą miłością, jak ja już ją kochałam…”

Anna Jeremus-Lewandowska (1959)

Źródło: Artystyczny jubileusz, „Tygodnik Płocki” nr 33, 16 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122306.html

O myślach , O czasie , O myśleniu , Kochać się

„Dyrektorzy rzadko inscenizują utwory, na które mieliby ochotę. Częściej to, czego potrzebuje teatr.”

Erwin Axer (1917–2012) polski reżyser

Źródło: „Gazeta Stołeczna”, 15 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wiernoscn.htm

„Ta pani dyrektor podkreślała, że w pierwszych latach nauki najważniejsza jest wychowawczyni… ta jedna osoba, która z dzieckiem spędza kilka godzin dziennie.”

Ewa Błaszczyk (1955) polska aktorka

Wejść tam nie można (2005)
Źródło: s. 33

O dzieciach , O nauce

„Gdybym był dyrektorem szkoły, pozbyłbym się nauczyciela historii i zastąpiłbym go nauczycielem czekolady; moi uczniowie uczyliby się choć jednego przedmiotu, który ich wszystkich dotyczy.”

Roald Dahl (1916–1990) pisarz brytyjski pochodzenia norweskiego

O historii , O nauczycielach

„Prezes KRUS Roman Kwaśnicki oraz podlegli mu dyrektorzy bez żenady zatrudniają swoje dzieci, a także innych bliższych i dalszych członków rodzin.”

Roman Kwaśnicki (1956)

Źródło: „Przekrój”, 22 sierpnia 2008

O dzieciach

„Dyrektorzy starzeją się dwa razy szybciej, jeśli nie jeszcze prędzej…(…) Naczelny zmaga się z problemami od urzędniczych po personalne. I te najbardziej postarzają. Za to funkcja dyrektora artystycznego odmładza. To się jednak, niestety, nie równoważy. Ale dużo radości przynoszą mi sukcesy artystyczne.”

Wojciech Malajkat (1963) aktor polski

Źródło: Aleksandra Szarłat, Zawsze jestem admirałem, „Gala” nr 17, 2 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/116743.html

O sukcesie

„(…) dyrektory i prezesy
łase tylko na sukcesy (…).”

Artur Andrus (1971) polski dziennikarz i poeta

Źródło: Wiersz o tym, że człowiek powinien się czymś interesować i do czegoś dążyć

O sukcesie

„Teatr Narodowy ma zasadę, że pełna gotowość zespołu jest wyznaczona na 30 minut przed rozpoczęciem przedstawienia. Tej gotowości nie było, bo poprzedniego dnia, z braku wyboru, wystąpiłam o urlop na żądanie. Inni koledzy nie przebrali się w kostiumy, ale dyrektor Englert przygotował się tak, jakby za chwilę miał występować i w teatralnym stroju odegrał scenę odwoływania spektaklu przed publicznością. Jak to nazwać? Wykonano na mnie publiczny wyrok na oczach widzów. On chciał linczu, co potwierdził zwalniając mnie dyscyplinarnie cztery dni później.”

Grażyna Szapołowska (1953) polska aktorka

Źródło: Szapołowska o kulisach zwolnienia: Wykonano na mnie publiczny wyrok, 16 kwietnia 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,9446283,Szapolowska_o_kulisach_zwolnienia__Wykonano_na_mnie.html

„Szczególnie przykre jest dla nas zachowanie niektórych Żydów: zaczynają się wewnętrznie przystosowywać i tę nową sytuację, sytuację getta, pojmują atawistycznie – jako stan prawny, który należy zaakceptować. Gerstle, dyrektor przynoszącej duże zyski fabryki kawy figowej, mówi, że Hitler jest geniuszem i że jak tylko skończy się międzynarodowy bojkot Niemiec, będzie można żyć; Blumenfeld sądzi, że nie wolno karmić się marzeniami, i że trzeba stanąć na gruncie faktów; Kaufmann – jego syn jest już w Palestynie – mówi podobne rzeczy, a jego żona, gęś jak zawsze, osłuchana w prasowych i radiowych sloganach, plecie jak najęta o przezwyciężonym Systemie.”

Victor Klemperer (1881–1960)

9 października 1933.
Dzienniki 1933–1945

O zachowaniu

„Odnoszę wrażenie, że ci, którzy zjednoczyli się pod sztandarem hasła „kina moralnego niepokoju” utknęli na etapie szlachetnego, ale naiwnego idealizmu”, nie wychodząc poza atak na „złego lub dobrego dyrektora fabryki.””

Wojciech Wiszniewski (1946–1981) polski reżyser i aktor

Źródło: „Kino” 3/80

O wrażeniach

„O obiady dbała pani Basia, dyrektorka biura, prezes zawsze miał coś ciepłego do jedzenia, najczęściej ze stołówki na szóstym piętrze biurowca przy Nowogrodzkiej. Kiedyś była z nim na obiedzie i w karcie można było sobie wybrać czy chce się ziemniaki czy frytki, Jarosław brał frytki, uwielbiał je. W żartach mówił do mnie „Ja wiem że frytki to takie dziecinne, ale ja je naprawdę bardzo lubię.””

Elżbieta Jakubiak (1966) polska polityk

Źródło: fakt.pl http://www.fakt.pl/Jakubiak-zdradza-sekrety-o-kobietach-Kaczynskiego-Bez-nich-chodzilby-glodny,artykuly,81175,1.html z 2 września 2010 r.

O kobietach , O jedzeniu

„Chcę, aby najbliższy okres był dla polskiej szkoły czasem stabilizacji i spokojnego wdrażania zainicjowanych wcześniej działań. Dzisiaj najważniejsza jest pomoc nauczycielom i dyrektorom we włączaniu do praktyki szkolnej wprowadzonych projektów. Na tym zamierzam się skupić. Ważny jest również dialog ze środowiskiem, wsłuchiwanie się w głosy rodziców i nauczycieli oraz reagowanie na ich potrzeby. Natomiast nadrzędną wartością musi być zawsze dobro uczniów, bo to oni są najważniejsi.”

Krystyna Szumilas (1956) polski polityk

Źródło: gazetaprawna.pl, Nowa minister edukacji Krystyna Szumilas: najbliższy czas - czasem stabilizacji w szkole, 21 listopada 2011 http://praca.gazetaprawna.pl/artykuly/568111,nowa_minister_edukacji_krystyna_szumilas_najblizszy_czas_czasem_stabilizacji_w_szkole.html

O rodzicach , O nauczycielach , O czasie , O pomocy

„Są tylko dwa tytuły dla których warto żyć: Ojciec Święty i dyrektor Teatru Słowackiego.”

Andrzej Kijowski (1928–1985) pisarz polski

ten drugi tytuł udało mu się osiągnąć.
Źródło: Tak pięknie, że strach bierze, rozmowa Katarzyny Wiśniewskiej z synem pisarza A.T. Kijowskim, „Świąteczna Gazeta Wyborcza”, 9–10 lipca 2005

O strachu

„Sprawy miejskie
Posiedzenie Rady Miejskiej d. 1 kwietnia.
(…)
Z porządku dziennego r. m. Dr F. Jakubowski uzasadnia wnioski co do nabycia przez gminę dla Muzeum Narodowego zbioru kamei i gem p. Schmidta-Ciążyńskiego. Sprawozdawca podnosi wysoką wartość tego zbioru, jakiego nie posiada w takiej ilości żadna instytucya, a zbiór ten mieści 2,500 sztuk kamei i gem. Wartość tę zbioru sprawdzili wysłani do Wiednia pp. Maryan Sokołowski i Zygmunt Cieszkowski. Za zbiór ten, którego wykaz szczegółowy odczytuje sprawozdawca, zażądał właściciel wypłaty rocznej renty w sumie 3,600 złr. Suma ta przedstawia się jako mała w porównaniu z wartością zbioru, lecz ponieważ było za ciężko dla Rady ponosić takową wyłącznie, dlatego zwrócono się do Sejmu z prośbą o subwencyę jak najwyższą na ten cel, a Sejm przeznaczył 1,000 złr., przez co umożliwił nabycie zbioru. Prócz kamei i gem oﬁaruje p. Schmidt-Ciążyński dla Muzeum 61 obrazów, które się już tam znajdują i 67 sztuk obrazów, które tymczasowo do Rapperswylu posłał, a których odebranie będzie połączone z pewnemi trudnościami. W ocenienie szczegółowe zbioru nie wdaje się sprawozdawca, znanym on jest bowiem z wystawy Sobieskiego, i prosi wreszcie Radę o przyjęcie wniosków, które brzmią następnie:
1) Gmina miasta Krakowa nabywa od p. Konstantego Schmidt-Ciążyńskiego zbiór kamei i gemm na własność, na rzecz Muzeum Narodowego w Krakowie, za rentę dożywotnią p. Konstantemu Schmidt Ciążyńskiemu, rocznie począwszy od 1 stycznia. 1885 w ilości 3600 zł. aw. w ratach półrocznych z góry opłacać się mającą. 2) Nabycie dokonanem zostaje na podstawie wykazu inwentarycznego dołączonego. 3) Renta roczna, w ustępie 1) określona, wypłacaną będzie w ten sposób, iż na ten cel użytą będzie suma 1000 złr. przez Sejm krajowy na ten cel przeznaczona, zaś resztę, w ilości 2600 złr. wa. wypłacać będzie gmina m. Krakowa z funduszów bieżących. 4) Poleca się Sekcyi skarbowej, aby fundusz na zapłacenie renty tegorocznej obmyśliła i do dyspozycyi Pana Prezydenta pozostawiła, tudzież, aby na przyszłość odpowiednie fundusze w budżecie rocznym zamieszczała. 5) Do zawarcia i podpisania umowy z p. Konstantym Schmidt Ciążyńskim, upoważnia Rada miejska Pana Prezydenta, tudzież Radców pp. Dra Faustyna Jakubowskiego i Dra Henryka Jordana.
Po otwarciu dyskusyi nad wnioskami, zabiera głos r. m. Baranowski, który sądzi, iż właśnie dlatego, że Muzeum jest Narodowe, Sejm powinien dać większą subwencyę, a mianowicie 2,600 złr., miasto zaś mogłoby się przyczynić kwotą 1,000 złr. Zawielki to ciężar dla gminy, dlatego oświadcza, iż głosować będzie przeciw wnioskom.
R. m. Dr Warschauer rozbiera szczegółowo charakter wydatków miejskich i dzieli takowe na egoistyczne, tj. potrzebne na budowę bruków, kanałów itd., i na wydatki krajowe, do których miasto przyczyniać się musi. Ani z jednego, ani z drugiego funduszu wydatku na nabycie kamei czynić nie można. Mówca był przeciwny założeniu Muzeum, które obecnie już kosztuje gminę 3,000 złr., a które przysporzyło miastu dwóch urzędników i woźnego. Niezawodnie jest ładnie, żeby były Muzea, galerye; niezawodnie, że zbiór rzeczony jest cenny, że ma pretium affectionis; niezawodnie, że ma gmina pewne obowiązki względem kraju, ale nie tak wielkie, bo przypuśćmy, że Sejm w którymkolwiek roku nie da subwencyi, to wtedy cały jej ciężar spadnie na miasto, za rzecz, która nie jest w ścisłym związku z Muzeum Narodowem, chyba o tyle, o ile działy sztuki wogóle mają związek ze sobą. Mówca doradza, aby i zamożne prywatne osoby przyczyniły się do nabycia, i proponuje następujący rozkład kwoty: Sejm niech da 1/3, miasto 1/3 i ludzie prywatni 1/3. Pieniądze są, trzeba je dać.
R. m. prezes Majer jest za wnioskami, ale musi się usprawiedliwić, dlaczego. Wiele jest prawdy w słowach mówcy poprzedniego, i gdyby nie pewne względy, nie mógłby oświadczyć się za nabyciem zbioru. Na wszelkie targi, jak podobny, bo inaczej układu na przeżycie nazwać nie można, wzdryga się jego sumienie, inna rzecz bowiem, jeżeli rodzice odstępują dzieciom majątek, a sobie zastrzegają rentę. Przyznaje mówca, że zbiór ten, to rzecz przydatna, ale pierwej iść powinny potrzeby konieczne. Gdyby nie było Muzeum Narodowego, to nikomu nie postałoby w głowie nabywanie zbioru, ale skoro Muzeum jest, to naszym obowiązkiem, aby się rozrastało. Znawcy powiadają, że nabytek robimy za cenę stosunkowo niską; znawcy w Wiedniu orzekli, iż wartość samego materyału, nie licząc wartości sztuki, oszacować można na 40,000 do 50,000 złr. Ale to wszystko mając na względzie, nie mógłby jeszcze mówca za nabyciem wotować, gdyby nie zasiłek, jaki przeznaczył Sejm w kwocie 1,000 złr., a nie traćmy nadziei, że usiłowaniom naszych posłów uda się więcej uzyskać. Drugim względem, skłaniającym mowcę do głosowania za nabyciem, jest zapewnienie, że znajdzie się fundusz i to taki, iż miasto ciężaru nie poniesie.
R. m. Dr Machalski wyjaśnia poprzedniemu mówcy, iż niema najmniejszej niemoralności co do zachodzącego tu dożywocia, bo ono jest uświęconem we wszystkich społeczeństwach cywilizowanych. Rada nie spekuluje tu na życie niczyje, a życie p. Schmidta-Ciążyńskiego jest w ręku Boskiem.
R. m. Rehman zapytuje, czy subwencya Sejmu jest jednorazową, czy też będzie udzielaną i na przyszłość.
R. m. Romanowicz wyjaśnia, że jest to datek roczny, więc nie potrzeba będzie wnosić petycye, bo odnośną kwotę będzie wstawiał co roku Wydział krajowy; nie chroni to wszakże tej rubryki od tego, że może się za nią nie podnieść większość rąk, czego przecież po reprezentacyi kraju przypuścić nie można, aby się w tym względzie taka większość nie znalazła.
Sprawozdawca Dr F. Jakubowski dodaje do wyjaśnienia r. m. Machalskiego tę uwagę, że jeżeli rodzice dzieciom majątek zostawiają, a sobie rentę dożywotnią zastrzegają, to tutaj obywatel przychodzi i mówi: oddaję wam wszystko, co mam, całą moją własność, dajcie mi rentę dożywotnią. Tu propozycya wychodzi z jego strony i jemu wolno tak postąpić; Co do r. m. Warschauera, który mówi: niech ktoś da, to nie od nas zawisło, by dał, ani Sejmu także do większej oﬁary zmusić nie możemy, Sejmu, który w trudnych warunkach oﬁarował 1000 złr. Jeżeli zaś ktoś ma dać, to nie od nas także zawisło, ale trzeba rozpocząć składać datki, a radca Warschauer rozpoczął od proponowania datków. Radca Warschauer dzieli także wydatki na niższe i wyższe, lecz ile razy przychodzimy z żądaniem niższych wydatków, to nam mówią o wyższych, ile zaś razy żądamy wydatków na wyższe cele, to nam mówią o brukach, kanałach itd. Gdy szło n. p. o szkołę przemysłową, to mówiono: po co szkoła przemysłowa! I zdaje się, ze słów p. Warschauera, jak gdyby gmina Krakowa mogła tylko kanały i bruki budować i ten jedynie miała obowiązek. Muzeum, przeciw któremu występuje p. Warschauer, ma dziś dziesięć razy większą wartość, niż suma, jaką na nie gmina wydała. Sprawozdawca wskazuje i na te wyższe cele, jakie miasto Kraków ma do spełnienia wobec kraju i narodu i prosi jeszcze raz o uchwalenie wniosków.
W głosowaniu imiennem, zarządzonem na wniosek r. m. Epsteina, głosowali za: Armółowicz, Dr Bobrzyński, Dr Bochenek, Geissler, Dr Hajdukiewicz, Dr F. Jakubowski, Dr Jakubowski Maciej, Dr Jordan, Dr Kasparek, dyrektor Kieszkowski, Knaus. JE. Dr Kopff, Dr Kohn, Dr Lisowski, Dr Majer, Dr Machalski, Muczkowski, hr. Potocki, Romanowicz, Dr Rosenblatt, Dr Straszewski, Szpakowski, hr. Tamowski, Zaremba, Dr Zatorski, Dr Zoll. Razem 26 głosów.
Przeciw głosowali: Dr Asnyk, Baranowski, Birnbaum, Epstein, Grosse, Gwiazdomorski, Kwiatkowski, Dr Oetinger, Rehman, Stockmar, Dr Warschauer, Zieleniewski. Razem 12 głosów.
Wstrzymali się od głosowania: Chęciński, Dr Domanski, Fedorowicz, Feintuch, wiceprezydent Friedlein, Goebel, Dr Horowitz, X. Midowicz, Mendelsburg, Schwarz.
Nieobecni: Chrzanowski Leon, Goldgardt, Matusińsiki, hr. Mieroszowski, Mirtenbaum, Dr Pareński, Dr Pieniążek, Dr Retinger, Rzewuski, Spira, Dr Weigel.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 76, 3 kwietnia 1885, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

Obraz , O życiu , O pieniądzach , O dzieciach

„Próba była zaplanowana na dziesiątą i kiedy spotkaliśmy się w bufecie, wszyscy już wiedzieli, co się wydarzyło. Oglądaliśmy telewizję, śledziliśmy napływające informacje. Poczucie grozy było tym silniejsze, że dyrektor Jan Englert miał lecieć do Katynia prezydenckim samolotem. Musiał zrezygnować, bo zbliżała się premiera, miał też zagrać w Tangu Jerzego Jarockiego.”

Małgorzata Kożuchowska (1971) aktorka polska

o dniu, w którym wydarzyła się katastrofa polskiego Tu-154 w Smoleńsku.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 24 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20799

O czytaniu

„Pan Dyrektor Rydzyk jest wg Brudzińskiego ubogim zakonnikiem! Dlatego jeździ Maybachem w wersji podstawowej.”

Paweł Olszewski (1979) polityk polski

Źródło: Wojna o ojca dyrektora, „Polska Głos Wielkopolski”, 15 lutego 2012, s. 13.

O wojnie

„Zgadzam się, że aktor Teatru Narodowego nie powinien grać w reklamach. Natomiast nie widzę powodu, dla których wybitni aktorzy innych teatrów mogą to robić bezkarnie i nie są za to pouczani. Nie mam manii prześladowczej, dopiero od trzech tygodni jestem dyrektorem, ale sprawa udziału aktorów w reklamie była przez krytykę traktowana w walce z Narodowym instrumentalnie. (…) to, czy aktor zagra w reklamie, nie ma wielkiego znaczenia dla pracy teatru, znaczenie ma, czy gra w reklamie w czasie przeznaczonym na pracę w teatrze i gra słabo na macierzystej scenie.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 27 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dlaczegok.htm

O grach , O czasie , O walce

„Praca fotografa nad zdjęciem reklamowym zaczyna się od layoutu. To prosty rysunek, który mniej więcej ukazuje kadr i to co ma się na zdjęciu znaleźć. Reszta, czyli detale i klimat jest przekazywany fotografowi przez dyrektora artystycznego agencji reklamowej.”

Szymon Świętochowski (1983) fotografik polski

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.obiektywni.pl/czytelnia/artykul-595-0.php

„Prowokacyjne burdy w Bydgoszczy i Szczecinie. Próby podpaleń domów mieszkalnych, dewastacje obiektów użyteczności publicznej. Wywożenie dyrektorów na taczkach, wiecowanie godzinami w czasie pracy na koszt zakładu z jednej strony oraz próby reaktywowania niektórych partii burżuazyjno-demokratycznych czy organizacji katolickich, uprawianie w prasie propagandy antyradzieckiej z drugiej strony – oto niektóre elementy sytuacji politycznej w kraju. Ich programem jest negacja.”

Władysław Gomułka (1905–1982) polski polityk komunistyczny, I sekretarz KC PZPR

o zamieszkach w Bydgoszczy i Szczecinie w 1956.
Źródło: alehistoria.pl http://wyborcza.pl/alehistoria/7,121681,20927645,bydgoszcz-1956-tlum-spalil-zagluszarke-radia-wolna-europa-historia.html, 7 listopada 2016.

O historii , O czasie

„Zanim przyjechałem po raz pierwszy do Polski, myślałem, że centrum artystycznym jest Warszawa.(…) Po raz pierwszy do Polski przyjechałem w 1968 roku. Wówczas zrozumiałem, że warszawskie stowarzyszenie artystów nie ma kontaktów z międzynarodowym światem artystycznym. Myślałem, że w Polsce nie ma międzynarodowej kolekcji sztuki współczesnej. Dopiero Wiesław Borowski, dyrektor Galerii Foksal w Warszawie, powiedział, że jeżeli szukam takiej kolekcji, powinienem pojechać do Łodzi.”

Richard Demarco (1930)

O świecie , O myślach , O myśleniu

„Niech więc sobie żyją spokojnie dyrektorzy teatrów, którzy starają się być kolegami każdej władzy. Niech każda władza daje im pieniądze, żeby mogli rządzić murami swoich teatrów i wynajmować aktorów z innych zespołów, bo na własne nie zasłużyli. A ja mam swój teatr w sobie i w podróżnej torbie. I publiczność, którą kocham i do której zawsze przyjadę.”

Nina Repetowska (1940)

O pieniądzach , Kochać się

„(…) dyrektor [teatru] jest najemnikiem, podpisuje kontrakt i pokazuje swoją wrażliwość artystyczną i umiejętności menedżerskie.”

Jan Tomaszewicz (1956)

Źródło: Wojciech Wyszogrodzki, Poznać pana po cholewach, „Gazeta Lubuska”, 25 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/145019.html

„Na ten turniej przyszedł pan Głowacki, trener Boruty Zgierz i zapytał po meczu, co robię. – No, tak sobie w piłkę gram. – A prócz tego? – A tak se chodzę. To on do mnie: – A może byś przyszedł do mnie do szkoły, do budowlanki. Umówił mnie z dyrektorem, poręczył za mnie. Tak zacząłem edukację. Najpierw w zawodówce. Zaliczyłem dwa lata w rok. Jako 17-latek zadebiutowałem w III lidze. Jak widać piłce w życiu wiele zawdzięczam.”

Maciej Kozłowski (1957–2010) polski aktor

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

„Dyrektorzy teatrów uciekają od „śmiesznego” repertuaru, jakby się go bali. Mówili nam: już mamy farsę w repertuarze. A my chcemy stworzyć teatr, w którym widz nie będzie musiał wybierać pomiędzy Gombrowiczem a Cooneyem.”

Wojciech Dąbrowski (1959) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 15 grudnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tylemam.htm

„Jeśli komuś sumienie nie pozwala na wykonywanie zakontraktowanych świadczeń, to nie powinien być dyrektorem szpitala. A jeśli robi coś takiego jak dyr. Chazan, to po skardze pacjentki, natychmiast, bez czekania na wyniki jakichś kontroli, konsultant wojewódzki (…) powinien skierować wniosek do organu założycielskiego szpitala o jego odwołanie.”

Lucjusz Jakubowski (1950)

Źródło: rozmowa Ewy Siedleckiej, Nadużycia prof. Chazana, „Gazeta Wyborcza”, 11 lipca 2014.

O czekaniu

„Ale żadnej mojej interwencji nie było. Prosiłam tylko starostę jako kolegę, by zechciał swoim kanałem dowiedzieć się, kto wtedy dyżurował. Żeby nie było, że jako poseł dzwonię do dyrektora. Mąż jest po operacji. Codziennie musi mieć zmieniany opatrunek.(…) A ja chciałam tylko, by każdy pacjent, bez względu na to, kim jest, był traktowany w należyty sposób. Czuję się niewinna, a obwiniona.”

Magdalena Kochan (1950) polska działaczka polityczna

po zwolnieniu wieloletniego ordynatora szpitala powiatowego w Goleniowie, w reakcji na skierowanie męża posłanki do poradni.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 13 lutego 2012

„Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ojcze Dyrektorze!”

Antoni Macierewicz (1948) polityk polski, historyk

podczas przemówienia z trybuny sejmowej 18 stycznia 2001.
Źródło: stenogram http://orka2.sejm.gov.pl/Debata3.nsf/118b9e577f3fceeac125746d0030d0fa/06b1092cb8666787c125749d003ca215?OpenDocument

„Uroczystość dwuchsetletniej rocznicy zwycięstwa Jana III pod Wiedniem.
(…)
Po Prezydencie miasta mówił dyrektor Muzeum Narodowego, prof. Łuszczkiewicz następnemi słowy:
(…)
Miesięcy temu parę, jak do biblioteki tutejszej Jagiellońskiej na imię zacnego a gorliwego miłośnika rzeczy narodowych, jej przewodnika Dra Karola Estreichera, nadeszła paka z przedmiotami sztuki. Paka ta z Londynu zawierała dwa cenna portrety Helsta, jedno dzieło, jak twierdzi napis, Van dycka – całe szeregi studyj akwarelowych jednego z utalentowanych artystów dzisiejszych włoskich i kilka drobnych przedmiotów sztuki. Przysyłał je p. Schmidt-Ciążyński, jako ofiarę do narodowych zbiorów w Krakowie. Kto był ów tak hojny ofiarodawca, nieumiano powiedzieć, Polska go dotąd nie znała, choć wiedziały o nim Muzea całej Europy i znały go, jako znawcę i pośrednika w nabywaniu przedmiotów sztuki. Ten znawca, z urodzenia Polak miał i uczucia polskie, które mu były przewodnią gwiazdą w ciężkich trudach życia za granicą. Ale skupił je w kierunku jednym cichego gromadzenia arcydzieł sztuki, rzniętych kamieni, owych drobnych kamyczków kosztownych materyałem, kosztownych sztuką – cennych, oryginalnych prac wszystkich epok, aby je kiedyś krajowi dać. Zbierał dla Ojczyzny, a zbierał tak skrzętnie, że zapomniał o stosunkach z tą ziemią polską, o której zbogaceniu myślał. (…) Przesyłka obrazów na ręce czcigodnego Dra Estreichera dla narodowych zbiorów w Krakowie, jeżeli nie była odosobnioną ofiarą pana Schmidta Ciążyńskiego, bo z łaski jego zbogaciło się i Muzeum Towarzystwa Przyjaciół nauk w Poznaniu, to wystarczyła do wskazania, dawcy, gdzie swój skarb właściwy ma ulokować. Nie miejsce tutaj wykazywać w tej sprawie zabiegów Dra Estreichera i Prezydenta miasta Dra Weigla, hr. Zygmunta Cieszkowskiego Dra Maryana Sokołowskiego i Dra Faustyna Jakubowskiego, powiedzmy, że dobrze zasłużyli się oni Muzeum – ale jakie znaleść słowa na wyrażenie czci dla szanownego dawcy, osądzicie sami, patrząc na ten bogaty zbiór kamei i intaglii, jaki własną ręką p. Schmida, tu między nami bawiącego, ułożone w tej sali oglądamy. Nie wątpimy, że warunki, jakie przy tym królewskim darze stawia pan Schmidt, łatwo uwzględnionemi będą, a zbiór stanie się własnością Muzeum. (…) Kończę uwagą, iż tak losy chciały, aby każda uroczystość narodowa w Krakowie, zaznaczała się imieniem wielkiego dobrodzieja dla Muzeum narodowego – był nim Siemiradzki na uroczystości Kraszewskiego, jest nim dziś p. Schmidt Ciążyński w chwili uroczystości dwuchset-letniej rocznicy odsieczy Wiedeńskiej, uroczystości Sobieskiego.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 206, 12 września 1883, s. 3, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O losie , O emocjach , O myślach , O nauce

„Dyrektor powiedział, że chce, żeby Trójka była mądrym radiem. W takim razie zakłada, że teraz jest głupia.”

Jacek Sobala (1960) dziennikarz polski

Wojciech Mann w wywiadzie dla Newsweeka,
Cytaty o Jacku Sobali
Źródło: Politycy, wynocha!, „Newsweek”, 1 marca 2010, s. 28-30, ISSN 1642–5685

„Aktorzy muszą być opłacani za próby. Nie wiem w jaki sposób ma to być sformalizowane, ale tylko tego rodzaju umowa może nas ustrzec przed głodem wynikającym z braku pracy w związku z zetknięciem się z charyzmatycznym twórcą, który może prace nad spektaklem – przeciągać latami. Jedynym sposobem, który może zdyscyplinować dyrektora będącego pod urokiem charyzmatycznego twórcy, to obowiązek płacenia za próby”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: PAP, 21 grudnia 2009 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/84903.html

O głodzie

„Krzysztof Makowski ledwie został baronem [SLD], okrzyknięto go wielką nadzieją Sojuszu. Niewątpliwie dobrze się zapowiadał. Lubi władzę, jest pracowity i zdeterminowany. Działa zakulisowo, na partyjnych zjazdach pozyskuje głosy składając obietnice w kuluarach. Bardziej złośliwi przypominają, że jako wiceprezydent miasta [Łodzi] miał przydomek „Pan dyrektor odpowie”, gdyż nie potrafił odpowiadać na pytania radnych, choć kompleksów przy obejmowaniu stanowisk nie ma żadnych.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

O politykach lewicy
Źródło: „Polityka” nr 33, 6 sierpnia 2003

Pytanie

„Żyjemy w świecie gigantycznych przemian. Gdyby tak mi się udało zostać dyrektorką muzeum techniki w Singapurze.”

Madonna (1958) amerykańska piosenkarka

„Ja panu powiem, no ja już jestem dorosły, ale mój brat też jest dorosły. No on jest tam o dwa lata młodszy ode mnie, ale też jest już starym zgredem. (…) Nie, nie, nie, no tak, ale gdyby on miał lat piętnaście, to może bym próbował coś coś może. (…) Także to nie ma ten. Ale co w teatrach? No. Poleciał tam tam na jeden teatr. (…) No przeszkadzał, bo dyrektor, ten Krzysiu Mieszkowski, chciał zrobić sobie promocję, no to i podpuścił idiotę ministra. (…) Nie, nie, nie, no, akurat znam ten przypadek bardzo dobrze i ten teatr, a Krzysia Mieszkowskiego, dyrektora tego teatru, znam od lat trzydziestu, który się nie cofnie przed niczym, żeby zrobić promocję i zauważył, że jest taki naiwniak. No to go podpuścił, no. Zwołał te kółka maryjne, zrobili, zrobili manifestację przed teatrem i miał reklamę. No to jest tak. Więc y a a a mój brat idiota się w to wpuścił, no to jest. Ale nie wpuścił się w drugi, drugą prowokację, jaka była, czyli w Klatę, no. W Krakowie. Klata za wszelką cenę chciał być zwolniony. I robił wszystko, żeby go wyrzucić, a y się nie udało, no. I został. Karnie dyrektorem. To jest tak. Tak mówię y, y także to, co wszystko ma drugie dno, tak bym powiedział.”

Robert Gliński (1952) polski reżyser

o swoim bracie Piotrze.
Źródło: wyborcza.pl http://lodz.wyborcza.pl/lodz/1,35153,19717287,wicepremier-glinski-brat-nie-nazwal-mnie-idiota-rzeczywiscie.html, 4 marca 2016

„Kiedy angażowałam się do pierwszego teatru w Bielsku, stałam wśród przystojnych kolegów z roku. „Z panów jestem bardzo zadowolony – powiedział dyrektor Andrzej Uramowicz.”

Zofia Czerwińska (1933–2019) polska aktorka

A pani to... charakterystyczna”.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 15 lipca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dnak.htm

„Młodzi ludzie masowo uciekają z naszej ojczyzny. Ich rodzice z dnia na dzień tracą pracę, bez żadnego zabezpieczenia socjalnego, a dziadkowie, którzy tytanicznym wysiłkiem po wojnie odbudowali Polskę wolną od analfabetyzmu, głodu i braku pracy, odchodzą dziś z kwitkiem od aptecznej lady, bo nie mają pieniędzy na leki. Codziennie słyszymy o matkach porzucających nowo narodzone dzieci na ulicy, gdyż nie mają środków na ich utrzymanie. Setki ludzi są eksmitowane na bruk za niepłacenie czynszu. Za to działacze SLD, SdPl i PD, ci sami, którzy zgotowali im ten los w czasie negocjacji akcesyjnych i bez sprzeciwu przyjmowali dyktat narzucony przez Niemców i Francuzów, teraz obrastają w tłuszcz i jak pieski łaszą się do Brukseli o nagrodę. Wszyscy siedzący na tej sali wiemy, że ministrowie i dyrektorzy rządu Leszka Millera i Marka Belki oraz najważniejsi urzędnicy tego rządu non stop starają się w Brukseli o pracę i ciepłe posadki. Media szeroko informują o prominentnych działaczach SLD, SdPl i PD, którzy są na listach oczekujących lub walczących o stanowiska kategorii A w Brukseli.”

Józef Cepil (1960) inżynier rolnik, polski polityk

fragment wystąpienia w Sejmie, 7 lipca 2005

O głodzie , O losie , O wojnie , O dzieciach

„A swoją drogą, dlaczego ten Kuroń tak chętnie współpracuje z kobietami? Sztab poselski jest kobiecy, jego wiceministrowie – baby, dyrektor gabinetu – dyrektorka, a rzecznik – rzeczniczka. Może dlatego, że kobiety są wrażliwsze na ludzką biedę? A może po prostu lubi kobiety? Jego koledzy nie dzielą widać tego przekonania. Mało bardzo tych kobiet, zarówno w rządzie, jak i we władzach „Solidarności”!…”

Jacek Kuroń (1934–2004) polski historyk, pisarz, polityk, działacz społeczny i polityczny

Autorka: Wilhelmina Skulska, Dzień dobry! Tu biuro poselskie Jacka Kuronia!, „Przekrój”, marzec 1990.
O Jacku Kuroniu

O kobietach

„Mam nadzieję, że przynajmniej część kolegów z PiS kieruje się własnym rozsądkiem i interesem Polski i niekoniecznie im nitka z mózgu płynie albo do prezesa, albo do ojca dyrektora w Toruniu.”

Julia Pitera (1953) polska działaczka polityczna i samorządowa

o konflikcie ws ratyfikacji traktatu lizbońskiego.
Źródło: „Szansa na kompromis? Już była” http://www.tvn24.pl/-1,1542525,wiadomosc.html, depesza PAP, tvn24.pl, 15 marca 2008

O szansie

„Przez 5 lat, od chwili powstania państwa polskiego przemysł nasz pracował wyłącznie prawie kosztem państwa i społeczeństwa. (…) Wszelką ingerencję państwa, dającego środki ma prowadzenie przemysłu i roszczącego sobie słusznie z tego tytułu prawo do regulowania jego stosunków, zwłaszcza odnośnie do lichwiarsko śrubowanych cen, przemysłowcy zdołali zwalczyć w imię „wolności” przemysłu, zachować sobie jedno tylko prawo: bezgranicznego czerpania funduszów ze skarbu państwa.(…) I cały ten kolosalny majątek państwowy wsiąknął do prywatnych kieszeni polskich i obcych przemysłowców. Nie polepszono zań przestarzałych urządzeń, nie zmodernizowano fabryk, by można było skutecznie konkurować na rynkach zagranicznych, lecz rozdrapano go, pobudowano wille, pokupowano majątki, rozdano zyski (…) dyrektorom i członkom rad nadzorczych. A dziś… brak środków obrotowych do prowadzenia przemysłu – i stąd pretensje do całego świata. Niech da rząd, niech da zagranica, bo przedsiębiorcy otrzymane od państwa za darmo pieniądze rozdrapali dla siebie.”

Zygmunt Żuławski (1880–1949)

Źródło: Kryzys w przemyśle a klasa robotnicza, „Robotniczy Przegląd Gospodarczy”, nr 7/1924 http://lewicowo.pl/kryzys-w-przemysle-a-klasa-robotnicza/.

O pieniądzach , O zachowaniu , O wolności

„Co to za dyrektor, którego decyzje nie mają mocy prawnej?”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: „Dziennik Polski”, 3 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wszystkop.htm

O decyzjach

„W Polsce tematu nierówności społecznych się wstydzimy. W okresie 25 lat reform rynkowych problematyka koncentracji bogactwa i faktycznych różnic w dochodach jest na marginesie zainteresowań badaczy i elit.(…) Unikanie tematu to szczególna sytuacja, ale zrozumiała. Z licznych sondaży wiadomo, że Polacy są za większą równością w polityce dochodowej i społecznej. Łatwiej o akceptację władzy i ogólnego kierunku zmian, jeśli klasy niższe nie znają skali dystansu, jaki dzieli je od klas wyższych. O taką akceptację byłoby trudniej, gdyby powszechnie wiedziano, że porównanie wynagrodzeń dyrektorów dużych firm z zarobkami szeregowych pracowników wskazuje na rozpiętości w skali 1:300.”

Krzysztof Jasiecki (1960)

Źródło: rozmowa Grzegorza Sroczyńskiego, Co siedzi w głowie polskiego bogacza, „Gazeta Wyborcza”, 24–26 grudnia 2013.

O bogactwie

„Kończąc studia wybrałem się na spektakl do jednego z warszawskich teatrów, gdzie właśnie grano sztukę obsadzoną lata temu. Dyrektor teatru szedł ze swoją partnerką i nagle mnie zauważył. Szybko odchodząc powiedział głośno – „chodźmy stąd, bo zaraz studenci zaczną mnie prosić o pracę.””

Marcin Czarnik (1976) polski aktor

Źródło: Niegwiazdorski Marcin Czarnik, październik 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1497.html

O studiach

„Nie ma czegoś takiego jak samobójstwo. Naprawdę myślisz, że człowiek ma prawo wyboru, czy chce żyć, czy nie? Nawet nie wiemy, jak dobrze przeżyć życie. Myślisz, że Bóg pozwoliłby nam na podejmowanie decyzji o śmierci? To tak, jakbyś oczekiwał egzaminu końcowego w pierwszym dniu roku szkolnego!
– No to jak jest z samobójcami?
– Tak samo jak z dzieciakami, które wywołano z lekcji, bo mają pójść do dyrektora: myślą, że wiedzą, w jakiej sprawie, ale nie mają racji.”

Jonathan Carroll (1949) pisarz amerykański

rozmowa Venasque z Harrym Radcliffem.
Muzeum Psów

O życiu , O śmierci , O Bogu , O myślach

„(…) w teatrze wszyscy piją. I pan dyrektor nie był z tego wykluczony. Nie wylewał za kołnierz. Zawsze się rozluźniamy po premierze i nie będę tutaj opowiadała, że jest inaczej.”

Tomira Kowalik (1947) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrje2.htm

O piciu

„(…) trzeba określić, co jest ważne, co chcemy osiągnąć. Przecież kiedy umrę, nikt nie napisze na moim nagrobku: „Niesamowity dyrektor, wyjątkowy pracownik”. Jeśli ktoś będzie o mnie pamiętał, to właśnie moja rodzina. I to właśnie ona napisze: „Cudowna mama i wspaniała żona.””

Paulina Smaszcz-Kurzajewska (1973) polska dziennikarka

Wtedy ma to sens.
Źródło: Patrycja Michońska-Dynek, Spełnione marzenie, „Magazyn Familia”, 24 marca 2009 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Spelnione_marzenie,1195,91.html

O rodzinie , Sens

„Zwyciężył argument, że co prawda występuje na łamach kolorowych czasopism, ale jednocześnie jest dyrektorem bardzo aktywnej Polsko-Indyjskiej Izby Gospodarczej. Przeważyła również bardzo dobra opinia o niej, jako o ministrze pracy i polityki społecznej.”

Jacek Majchrowski (1947) prawnik polski, samorządowiec

o starcie Anny Kalaty z ramienia „Obywateli do Senatu”.
Źródło: Wybory 2011: Jacek Macjchrowski: Były obawy, że ktoś przyczepi się za Kalatę, se.pl, 23 sierpnia 2011 http://www.se.pl/wydarzenia/opinie/byy-obawy-ze-ktos-przyczepi-sie-za-kalate_201401.html

O prawdzie

„Gazprom to specyficzny klub – ta sama osoba jest tam prezesem, dyrektorem i trenerem. Alfą i omegą. Z nim nie można dyskutować, bo uważa się za nieomylnego. Zresztą trenerem był tylko z nazwy. W tygodniu nie pojawiał się na treningach tylko przysyłał asystentów. Widzieliśmy go dopiero 10 minut przed meczem, wpisującego ustawienie drużyny. Miał nietypowe metody prowadzenia zespołu. Żeby nas zmobilizować wygłaszał monolog składający się z samych przekleństw.”

Zbigniew Bartman (1987) polski siatkarz

Źródło: wywiad, 2009 http://aves.lksdwernicki.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=97:wesoych-wit&catid=3:newsflash&Itemid=75

Trening

„Głownie dzięki Radiu Maryja i „Naszemu Dziennikowi” sprawa smoleńska nie została przez różne kanalie i „konfederację zdrady narodowej” zniszczona i zakopana. Nawet jeśli w przeszłości ojciec dyrektor mówił rzeczy, które łagodnie mówiąc nie cieszyły to, to jest teraz najważniejsze. Gdyby ktoś wcześniej nawet mocno atakował prezydenta, ale po katastrofie zachował się tak jak o. Rydzyk, to ja bym mu tych wcześniejszych rzeczy nie pamiętał. Bo to są momenty próby, a o. Rydzyk przeszedł przez czas próby pomyślnie. Wręcz zdał ten egzamin celująco.”

Jarosław Kaczyński (1949) polski polityk, premier RP

Źródło: onet.pl http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/kaczynski-o-rydzyk-po-katastrofie-smolenskiej-zach,2,5092586,wiadomosc.html, 8 kwietnia 2012

O zdradzie , O zachowaniu , O czasie , O przeszłości

„Bibas to wielorasowiec po traumatycznych przeżyciach. Wyciągnąłem go z pojemnika na śmieci. Ktoś wyrzucił cały miot, on jako jedyny przeżył. Miał wtedy niecałe dwa tygodnie. Wykarmiłem go smoczkiem, specjalnymi preparatami. To było kompletne szaleństwo. Karmienie co cztery godziny, zapewnianie stałej temperatury 38,3. Kompletny obłęd. Przerwa w próbie, a ja mówię do dyrektora Grzegorzewskiego – bardzo przepraszam, panie dyrektorze, ale ja muszę pojechać kota nakarmić. On się tak na mnie patrzy i mówi – rozumiem, panie Maćku, kota. Ależ oczywiście, oczywiście niech pan jedzie.”

Maciej Kozłowski (1957–2010) polski aktor

Źródło: „Kurier Lubelski” nr 195, 24 sierpnia 2004

O szaleństwie

„Nigdy nie należałem do jakichś szczególnych miłośników Telewizji Trwam. Pamiętam, że przed laty Piotr Wierzbicki, zapraszając mnie do „Gazety Polskiej”, kusił „równym dystansem do Michnika i Rydzyka”. Jednak obecnie odmówienie koncesji telewizji Ojca Dyrektora wprawiło mnie w stan osłupienia i wściekłości. W jakim kraju żyjemy?”

Marcin Wolski (1947) polski historyk, pisarz, dziennikarz, satyryk

Źródło: Totalitaryzm w wersji soft, „Gazeta Polska”, 11 stycznia 2012.

O lecie

„W opisach stosunków [Polacy - Żydzi] pierwszoplanową rolę odgrywają emocje. A jakim prawem niektórzy mówią, że NSZ mordował Żydów, a inni, że był kryształowo czysty, skoro nikt nie prowadził żadnych badań? Jedna strona atakuje pomówieniami, a druga przyparta do muru broni się też w niewybredny sposób. Na podstawie znajomości funkcjonowania okupacji i programu NSZ-u, pewnej znajomości faktów, można przyjąć „na logikę”, że żaden z tych skrajnych poglądów nie jest prawdziwy.(…) To trochę podobna sytuacja, jak stosunek do „zażydzenia” bezpieki. Panuje opinia, że bezpieka, informacja wojskowa, prokuratura, sądownictwo były pełne Żydów. To jest opinia całkowicie fałszywa – statystycznie w sądownictwie, bezpiece i informacji nie było więcej niż 10 proc. Polaków pochodzenia żydowskiego. Choć jest też faktem, że dyrektorzy departamentów MBP byli Polakami pochodzenia żydowskiego.”

Andrzej Kunert (1952) polski historyk

Źródło: NSZ – proces poszlakowy (zapis dyskusji), „Gazeta Wyborcza”, 24 kwietnia 1993 http://szukaj.wyborcza.pl/Archiwum/1,0,122158,19930424RP-DGW,NSZ__proces_poszlakowy,.html

„W przeciwieństwie do sytuacji obecnej, o tym, co dzieje się w Operze Poznańskiej, mówiło się w latach moich studiów wszędzie na wykładach, w klubach studenckich, w akademikach, kawiarniach, a nawet podczas przerw w szkoleniu wojskowym studentów. Robert Satanowski – nowy dyrektor Gmachu pod Pegazem – przedstawił w jesieni roku 1963 i zaczął realizować rewolucyjny – jak na tamte czasy – program artystyczny. Jego ważnym elementem był powrót do rodzinnego miasta Conrada Drzewieckiego (po 10-letniej międzynarodowej karierze), pełnego energii, konceptów kadrowych, planów twórczych i niezłomnej woli stworzenia zespołu baletowego na miarę XX wieku.”

Sławomir Pietras (1943)

Wejście dla artystów (rubryka felietonowa w tygodniku „Angora”)
Źródło: Już Cię więcej nie zobaczę…, „Angora” nr 16 (1296), 19 kwietnia 2015, s. 9.

O wieku , Jesień

„Można by przymykać oczy na media ojca dyrektora, gdyby nie okruszki. Ich ostre kanty nie pozwalają zamknąć powiek. Jeśli te okruszki się powiększy, widać, że zbudowano z nich sowiecki gułag i komory gazowe (…)”

Tomasz Jastrun (1950) polski poeta, prozaik, eseista

Dla Newsweeka
Źródło: „Newsweek Polska”, 30 lipca 2007

„Kiedy powstało Radio Maryja i zaczęło prowadzić drogę do jedności naszej Ojczyzny, wywołało to zdenerwowanie tych sił. W związku z tym jest rzeczą oczywistą, że będą one działać wszędzie tam, gdzie będzie się działo coś dobrego. Będą rzucać takie czy inne manipulacje i oskarżenia, żeby to wszystko zniszczyć. Jakiś tydzień temu Ojciec Dyrektor powiedział, gdy na antenie Radia Maryja gościł premier Jarosław Kaczyński, że zaprasza go na 15. pielgrzymkę słuchaczy tej stacji do Częstochowy. Propozycja ta została szczerze przyjęta. Premier przybył i można by powiedzieć, że Polska w to święto przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej na nowo odżyła. Olbrzymia część naszego społeczeństwa wraz z rządem tworzyła jakby jedną siłę. W czasie pielgrzymki te siły już wiedziały o obecności premiera i przygotowywały sposób, jakby to wszystko zakłócić. W żadnych mediach nie podano tej wielkiej manifestacji radości, jedności i dziękczynienia dla Matki Bożej.”

Zbigniew Sulatycki (1933) polski inżynier, kapitan żeglugi wielkiej, publicysta i polityk

Źródło: Chcą nas skłócić, naszdziennik.pl, 10 lipca 2007 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=po&dat=20070710&id=po22.txt

O matce , O sile , O czasie , O ojczyźnie

„Zico przegrał trzy mundiale jako piłkarz i jeden jako dyrektor. To urodzony przegrany.”

Romário (1966) polityk brazylijski

„Po zakończeniu semestru zawsze urządzaliśmy wielki jubel. Było bardzo wesoło, hulanka i swawola. I tam zdarzyło się, że się pierwszy i ostatni raz upiłem się. Dostaliśmy świadectwa, trzeba było to oblać. Jak się kończyło, Crux zawsze była ciut niespokojna. Po kryjomu poszliśmy do chłopskiej gospody, śpiewaliśmy pieśni zbójeckie i pili. Szczegółów nie pamiętam, potem to sobie odtworzyłem. Następnego dnia obudziła mnie mleczarka, która mnie znalazła na drodze ze Steyr na Karsten. Byłem w opłakanym stanie. Przychodzę do mojej Crux. Na litość Boską, panie Adolfie, jak pan wygląda! Kąpię się, ona mi robi czarną kawę, potem pyta: a jak tam świadectwo? Zaglądam do torby – nie ma! Chryste Panie! I co ja teraz pokażę matce? Mówię sobie, powiem, że pokazywałem w pociągu, przeciąg zdmuchnął za okno i przepadło! A Crux naciska. Co jest? – Ktoś mi rąbnął! – Mówi się trudno, musi pan zaraz pójść do szkoły, może dadzą duplikat. Ma pan jeszcze w ogóle pieniądze? – Ani grosza… Dała mi pięć guldenów. Idę do szkoły, dyrektor każe mi poczekać. W międzyczasie, okazało się, do szkoły dotarły cztery kawałki tego świadectwa. Po pijanemu, w nieświadomości pomyliłem je z papierem toaletowym. To był koszmar. Co usłyszałem od rektora, nie nadaje się do powtórzenia. Okropność. Przysiągłem na wszystkie świętości na resztę życia rzucić alkohol. Dostałem ten duplikat. Jak ja się krępowałem! Przyszedłem do Crux, a ona: i co powiedział?”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

Co powiedział, tego kobiecie nie powiem. Ale jedno pani mogę powiedzieć: koniec z alkoholem! To była lekcja, która nie pozwoliła mi nigdy więcej wypić. Pojechałem do domu z lekkim sercem, może nie takim całkiem lekkim, bo widywałem w życiu lepsze świadectwa.
Cytaty przypisywane, Rozmowy przy stole
Źródło: s. 189

O kobietach , O pieniądzach , O alkoholu , O domu

„W Polsce bardzo często pytają mnie, dlaczego nie występuję. No bo nikt mnie nie zaprasza. Nie wiem, może dyrektorzy mają tremę…”

Ewa Podleś (1952)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Białystok, 4 grudnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ewap.htm

„Wiedziałem, że w Katowicach czekają na mnie konkretne role, mieszkanie. Wiedziałem za ile będę grał, no i najważniejsze – to dyrektor po mnie przyjechał. Bo nas tak w szkole wychowano, że to dyrektorzy powinni kłaniać się nam w pas i zapraszać do swoich teatrów.”

Antoni Gryzik (1955)

Źródło: „Raport Śląski” 12/06, 13 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktor.htm

O czekaniu

„Potem rok pracy w szkole specjalnej. Dzieci szybko się na mnie poznały bo pierwsze słowa, które usłyszałem od ucznia Piotra P. brzmiały „Ty ch…u!” Nie wiem skąd miał cynk, ale fakty mówią za siebie. Po roku odpuściłem i to bynajmniej nie z powodu szczerości Piotra P. W zasadzie odpuścił mnie Pan Dyrektor, więc nie było wyjścia. Trzeba było zacząć robić z siebie „idiotę” już na poważnie. Tak zostało mi do dziś, oczywiście w bardzo dużym uproszczeniu.”

Jacek Ziobro

Źródło: Oficjalna strona Jacka Ziobry http://www.jacekziobro.pl/?jezyk=1&status=2&id=3

O dzieciach

„Pamiętam, jak Dejmek wyrzucił mnie z próby, w moim pojęciu właściwie za nic. To było w spektaklu Święto Winkelrida – miałem własną koncepcję, jak grać. Dejmek próbował mi powiedzieć, że mam robić dokładnie to, co on mówi, ale ja przerywałem i swoje: ale ja panie dyrektorze… W końcu nie wytrzymał i wyrzucił mnie z próby. Uniosłem się honorem i odszedłem z teatru, ale następnego dnia Dejmek wezwał mnie do gabinetu i powiedział: „Gówniarzu, jak cię reżyser ochrzania, to masz spuścić uszy po sobie, przyjąć to do wiadomości i grać”. I to jest prawda.”

Ryszard Ronczewski (1930) aktor polski

Źródło: Marek Górlikowski, Ryszard Ronczewski. Graj, gówniarzu, „Gazeta Wyborcza”, dodatek „Duży Format”, 5 lipca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120472.html?josso_assertion_id=C060F4BDB4630985

O prawdzie , O odejściu

„Watykan jest jak Wall Street, które najbardziej zhańbionym dyrektorom przyznaje „złote spadochrony”, by zrekompensować im ataki z zewnątrz. Tylko że Watykan przyznaje złote aureole.”

Maureen Dowd (1952)

Now the Vatican is like Wall Street, where companies give their most disgraced C.E.O.’s golden parachutes to make up for the stress of outside attack. Except the Vatican gives golden halos. (ang.)
o tuszowaniu pedofilskich skandali przez papieża.
Źródło: Hold the Halo, „The New York Times”, 23 kwietnia 2011 http://www.nytimes.com/2011/04/24/opinion/24dowd.html?_r=1&ref=maureendowd

„Jeśli zdolny, uczony, to z Łomży,
kompozytor ceniony, to z Łomży,
zasłużony dyrektor, profesor czy rektor,
to z Łomży, to z Łomży, jak nic!
Nie liczymy na cuda, my z Łomży,
nie boimy się trudu, my z Łomży,
bo my z Łomży, a Łomża jest perłą wśród miast,
najpiękniejszą gwiazdeczką wśród gwiazd.”

Janusz Odrowąż (1914–1984)

Źródło: My z Łomży

„(…) w razie klęski jedynie dyrektor nie ma żadnego alibi. Albo zbuduje coś, co przetrwa jakiś czas, albo nie. Dlatego nie może walczyć o to, by zostawić po sobie własny artystyczny ślad, bo wtedy skupia się na tym, a nie na prowadzeniu zespołu.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Jacek Wakar, Zamiast graffiti – akwarela, „Dziennik Gazeta Prawna”, 24 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20802

O czasie , O czytaniu

„To był mój dyrektor i mój mistrz. Spotkanie z tym wielkim artystą opierało się na pokorze z mojej strony i wzajemnym zaufaniu. Jerzy Grzegorzewski wyjął mnie z szuflady z napisem: „aktorka komediowa” i poszerzył moje emploi o role dramatyczne. Obsadził mnie w roli Jewdochy w Sędziach Wyspiańskiego i zrewidował moje dotychczasowe myślenie o zawodzie.”

Ewa Konstancja Bułhak (1971) polska aktorka i wokalistka

o Jerzym Grzegorzewskim.
Źródło: Dotknięci http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/17735.html

O zaufaniu , O myślach , O myśleniu

„Niedościgłym wzorem był dla mnie bp Stefan Wyszyński, który przyszedł do diecezji lubelskiej w 1946 r. Ja wówczas byłem klerykiem. Bp Wyszyński wyświęcił mnie wcześniej na diakona, i już jako diakon towarzyszyłem mu podczas jego wyjazdów do parafii, szczególnie podczas bierzmowania. Przy okazji podpatrywałem, jak pracował. A mogę powiedzieć, że był to wspaniały, niezmordowany duszpasterz. Wiele mu zawdzięczam. Zresztą, on udzielił mi święceń prezbiteratu, a zawdzięczam mu także sakrę biskupią. Drugim wzorem był dla mnie bp Zdzisław Goliński. Dobrze poznałem go w seminarium w Krężnicy Jarej, jeszcze podczas okupacji niemieckiej, gdzie jednocześnie był profesorem i dyrektorem ekonomicznym - dzięki niemu to seminarium funkcjonowało. Bp Goliński był człowiekiem wielkiej wiary i bogatej wszechstronnie inteligencji. Bp Wyszyński ustanowił go swoim biskupem pomocniczym, później był ordynariuszem w Częstochowie.”

Bolesław Pylak (1921–2019) polski duchowny katolicki, arcybiskup

Źródło: Urszula Buglewicz, Człowiek żyje, aby służyć http://www.niedziela.pl/artykul/86087/nd/Czlowiek-zyje-aby-sluzyc, niedziela.pl, 2008

O wierze , O inteligencji

„Dyrektor zakładał przedsiębiorstwo prywatne o takim samym profilu specjalizacji jak to państwowe, którym kierował. W firmie prywatnej dawał pracownikom wyższe wynagrodzenie, ponieważ nie obowiązywał w niej bardzo wysoki podatek od wynagrodzeń, tzw. popiwek poważnie ograniczający wysokość uposażeń w przedsiębiorstwach państwowych. W ten sposób doprowadzał do przejmowania pracowników z państwowego do jego prywatnego przedsiębiorstwa. Po pewnym czasie dochodziło do bankructwa lub przejęcia przedsiębiorstwa państwowego. Drugi sposób to tworzenie spółek prywatnych przez dyrektorów państwowych firm z legitymacją PZPR. Często robili to we współpracy z sekretarzami partyjnymi. Następnie takie firmy uzyskiwały kredyty z tych nowo utworzonych banków na wykup udziałów firmy państwowej. Z badań prof. A. Gardawskiego wynika, że 80 proc. personelu tych nowych prywatnych firm wcześniej pracowało w państwowych przedsiębiorstwach, a 62,5 proc. właścicieli nowych prywatnych przedsiębiorstw małej i średniej wielkości pełniło funkcje kierownicze i dyrektorskie w PRL.”

Witold Kieżun (1922) polski ekonomista

Źródło: Z komunizmu w kolonialny kapitalizm http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20120225&typ=my&id=my03.txt, naszdziennik.pl, 25 lutego 2012

O czasie , O współpracy

„Ani dowódca AK gen. „Bór”, ani dowódca powstania gen. „Monter” nie poszli w chwili klęski na moralny kompromis. Podzielili los swoich podwładnych. Także delegat rządu i zarazem wicepremier Jankowski, trzej ministrowie: Adam Bień, Stanisław Jasiukowicz i Antoni Pajdak, dyrektorzy departamentów Delegatury Rządu i członkowie Rady Jedności Narodowej – podzielili los ludności cywilnej, nie domagając się dla siebie żadnych przywilejów. Zaraz po wydostaniu się z obozu przejściowego w Pruszkowie powrócili oni do pracy w podziemiu, podejmując zwłaszcza opiekę nad ewakuowanymi z miasta i rozrzuconymi na obszarze Generalnej Guberni warszawiakami.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 124–125

O losie

„Nie, to nasz dyrektor. On tak codziennie, rano i przed południem. Objeżdża biuro.
– Ale ten hałas… na czym on jeździ?
– Na wrotkach, żeby prędzej. W ten sposób zyskuje 26 i pół minuty dziennie.”

Anna Kłodzińska (1915–2008) dziennikarka i autorka kryminałów milicyjnych.

Srebrzysta śmierć

„PSL powtarza ludziom to, co chcą usłyszeć, a potem zwala na Platformę, że nie da się teraz tego zrealizować. Mają dobrze zorganizowane struktury. Na listach do sejmików są zawsze dyrektorzy ośrodków pozyskiwania funduszy, kierownicy powiatowych oddziałów agencji, urzędnicy, którzy znani są z tego, że mogą coś załatwić. W każdym niemal powiecie PSL ma kilkudziesięciu urzędników.”

Wojciech Mojzesowicz (1954) polski rolnik i polityk

Źródło: „Polityka”, 9 grudnia 2010

„Dyrektor wie, szef umie, referent potrafi.”

Bolesław Paszkowski

„Sztuki zacząłem pisać, gdy byłem dyrektorem Teatru Ochoty, ponieważ brakowało współczesnych dramatów. Graliśmy spektakle o wyborach moralnych, chcieliśmy edukować widownię. Potrzebowaliśmy bohaterów borykających się z trudnymi decyzjami. Pod tym właśnie kątem zacząłem pisać.”

Jan Machulski (1928–2008) aktor polski

Źródło: „Życie” 2003, nr 147

O życiu , O decyzjach

„Kiedy na przykład niezależny producent ma długi, bo mu produkcja nie wyszła albo się nie sprzedała, albo nawet wszystko się udało, ale ministerstwo nie wypłaca pieniędzy z zwartych umów (co właśnie się dzieje od blisko roku), to ów producent osobiście za te długi odpowiada i musi spłacać np. z własnego majątku. Jest zrujnowany… Natomiast kiedy państwowe studio bankrutuje, do czego zresztą do tej pory w praktyce nie doszło, bo zawsze ministerstwo „pomagało”, jego dyrektor bierze teczkę, wychodzi i niczym się nie przejmuje, a to, co sobie wypłacił w międzyczasie, pchając studio w długi, jest jego prywatną nienaruszalną własnością. Długi zaś pozostają do spłacenia ministrowi, czyli budżetowi państwa, zatem – nam wszystkim. Ktoś się bawi naszym kosztem…”

Konrad Szołajski (1956)

Źródło: Wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=9404

„Zastanawiałem się nad rozmową z panią. Generalnie uważam prasę za byle co. Nasza rozmowa jest w ogóle bez sensu, bo pani i tak zrobi z nią, co chce. Na przykład wywoła jakiś nieistniejący konflikt. Ja się dowiaduję z miejscowej prasy, że jestem skłócony z dyrektorem Mokrowieckim, że zrobiłem przedstawienie, które jest próbą intelektualnej wytrzymałości płocczan. Czy płocczanie rzeczywiście nie potrafią zrozumieć prostej piosenki? Żyjemy w czasach tchórzowskich, gdzie mało kto zdobywa się na coś takiego, jak własne zdanie. Ja zawsze starałem się być sobą. To, że mówię, że ktoś jest cymbałem, to nie znaczy, że prowokuję albo robię komuś krzywdę. Tylko chcę ratować świat przed zidioceniem. Przynajmniej w tym małym kawałku, na który mogę oddziaływać. Nigdy w życiu nikogo nie prowokowałem dla prowokacji.”

Jan Nowicki (1939) polski aktor, pedagog

do dziennikarki, która przeprowadzała z nim wywiad.
Źródło: Gram w momentach dla mnie szczególnych, „Tygodnik Płocki” nr 10, 8 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/113135.html

O świecie , Sens

„Demokracja ludowa w Polsce przejawia się wyłącznie w tym, że dzisiaj piję wódkę z dyrektorem gabinetu ministra, a jutro z robotnikiem, lub chłopem na miedzy.”

Leszek Grot (1933–2005) Oficer Wojska Polskiego

O demokracji , O piciu

„Kiedyś spotkałem na Marszałkowskiej kolegę – dyrektora od informatyki w MSW. Bardzo przyzwoity facet. Powiedział, że widział w ministerstwie moją teczkę. Na teczce było podobno napisane ręką Jaroszewicza: „Nie wydawać paszportu. Powód: sabotażysta i dywersant gospodarczy.””

Jacek Karpiński (1927–2010) polski elektronik i informatyk

Źródło: Martwię się tylko wtedy, jeśli mogę coś zmienić…, wywiad z Jackiem Karpińskim, crn.pl, 15 maja 2010 http://www.crn.pl/artykuly/archiwum/2007/5/martwie-sie-tylko-wtedy-jesli-moge-cos-zmienic?searchterm=jacek

O facetach

„(…) poszedłem do rektora, którym był Dejmek. Chciałem się dowiedzieć, co zrobiłem źle, by się poprawić i wystartować w kolejnym roku. On odnalazł teczkę i mówi: „Wiersz dobrze, proza w porządku, scenka dobrze, poczucie rymu dobrze… Aaa, nie zdał pan, bo widzi pan, nie ma pan warunków zewnętrznych, a my w tym roku amantów potrzebujemy”. Po kilku latach udało mi się dostać do niego do Teatru Narodowego. Powiedziałem tylko: „Panie dyrektorze, niemożliwe żeby mnie Pan drugi raz odwalił”. Wyjaśniłem, że o szkołę chodzi i o mój brak warunków zewnętrznych. „Patrz pan, jaki człowiek był głupi” rzekł Dejmek i przygotował mi kartę wstępu na wszystkie próby „Żywotu Józefa”, do generalnej włącznie.”

Stanisław Ochmański (1929)

o niedostaniu się do szkoły filmowej.

„Z pewnością mam 1555 wad jako dyrektor instytutu, ale nikt nie może powiedzieć, że się mnie boi. Mojego ojca nikt się nie bał, albowiem nie budował autorytetu na strachu. Jestem zadeklarowanym antyrygorystą. Zawsze taki byłem, nie przeżyłem metamorfozy, gdy zostałem dziadkiem.”

Jan Miodek (1946) polski językoznawca, popularyzator wiedzy o języku polskim

Źródło: gazetawrocławska.pl, Dziadek Jan spija miody, 21 stycznia 2011 http://www.gazetawroclawska.pl/wieczorwroclawia/359151,dziadek-jan-spija-miody,id,t.html

O strachu

„My przeprowadziliśmy reformę rolną, my znacjonalizowaliśmy przemysł, my usunęliśmy mnie ze stanowiska dyrektora teatru.”

Leon Schiller (1887–1954) polski reżyser, teoretyk teatru

Źródło: Jacek Bocheński, Co będzie z pustym obszarem?, „Przegląd Kulturalny” 1956, nr 11

„Podziwiamy Ojca Dyrektora, że zaryzykował, jest bardzo odważny, ale widać, że wszystkie te sprawy podejmuje pod Bożym natchnieniem i jest przekonany o słuszności tego w swoim sumieniu. Cieszymy się z każdego sukcesu odwiertów geotermalnych – to jest też jakaś próba pomocy Narodowi w tym trudnym czasie.”

Ignacy Dec (1944) polski teolog katolicki, biskup

o toruńskiej geotermii.
Źródło: Słuchacze Radia Maryja nie zostawiają swojej religii przed drzwiami, naszdziennik.pl, 8 grudnia 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20081208

O religii , O czasie , O sukcesie , O pomocy

„W świecie wielkich mediów afera! Jakiś dyrektor z cygarem zaproponował koncernowi prasowemu łapówkę. Cała rozmowa została nagrana i teraz wszyscy za darmo mogą ją sobie ściągnąć z Internetu. To straszna metoda, już nawet nie można do przyjaciela zwrócić się z żadnym interesem bez pewności, że ten zaraz nie odsprzeda tych rewelacji komu innemu. Moim zdaniem to niemoralne i naganne! Teraz już nikt nie chce częstować się jego cygarami, mimo że wcześniej daliby sobie za to odciąć najcenniejszy członek ciała. I każdy mówi, że go nie zna. Nawet jego żona!”

Joanna Fabicka (1970) polska pisarka i felietonistka

Świńskim truchtem

„Należy docierać z informacjami o sektach do dyrektorów szkół i rektorów wyższych uczelni i informować ich o sektach, przestrzegać przed wpuszczaniem na teren placówek niesprawdzonych organizacji oferujących szkolenia i wykłady dla uczniów.”

Ryszard Nowak (1953) polski polityk

Źródło: PAP, 11 grudnia 2003

„Za oceanem wszyscy są żądni pracy. Żona dyrektora teatru – bardzo dobra aktorka – przychodziła rano i brała mokrą szmatę, żeby umyć podłogę przed próbą. Aktorzy są natychmiast gotowi do grania, nie dojrzewają do roli miesiącami jak w Polsce.”

Barbara Krafftówna (1928)

Źródło: „Dziennik”, 17 listopada 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/sbsp..htm

„Dziękuję Ojcu Dyrektorowi oraz wszystkim ludziom, którzy w latach 90. lepiej niż ja rozumieli, jak ważnym wkładem w polską sprawę, w wiarę Polaków i miejsce Kościoła w sferze publicznej jest i będzie powstała w 1991 roku rozgłośnia.”

Barbara Fedyszak-Radziejowska (1949) polska socjolog

o Radiu Maryja.
Źródło: A.D. 1991, naszdziennik.pl, 3 grudnia 2011 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20111203&typ=rd&id=rd04.txt

O wierze

„Wszystko zaczęło się drobnymi krokami: najpierw były warsztaty w Woodstack, kolejne w Seattle, w renomowanym teatrze. Dyrektorem był Daniel Sufilvan, znaczący reżyser, nagrodzony m. in. prestiżową Tony Award. Nasza praca udała się i jej wynikiem było zaproszenie do prestiżowego Public Theatre w Nowym Jorku, którego dyrektorem był wówczas legendarny Joseph Papp. Dostałem od niego stypendium, by nauczyć się dobrze języka. Powiedział:"Jesteś utalentowany i masz u mnie grać Szekspira”. To mnie bardzo podbudowało. Poza tym u niego nadal czułem taki ferment twórczy, z jakiego wyjechałem z Krakowa. Granie w teatrach Off Broadwayu było niezwykle interesujące, prowadziłem bardzo ciekawe artystycznie życie. Ten „Off” zawsze bardzo mnie inspirował, ciekawił, choć przecież grałem też na dużych broadwayowskich scenach.”

Aleksander Krupa (1947) Polski aktor

o karierze w USA.

O życiu

„Środowisko „Tygodnika Powszechnego” reprezentowało postępowy, rzekomo tolerancyjny nurt w Kościele. Na drugim biegunie zlokalizowano ten „nieładny” kierunek którego uosobieniem stał się o. Tadeusz Rydzyk, dyrektor Radia Maryja. Sukces inicjatyw redemptorysty z Torunia pokazuje które z tych środowisk stało się reprezentantem głównego nurtu polskiego Kościoła.”

Jan Pospieszalski (1955) gitarzysta polski (Czerwone Gitary, Voo Voo)

Źródło: Atak mediów na Kościół to efekt ich chorego systemu właścicielskiego, pch24.pl, 31 lipca 2012 http://www.pch24.pl/atak-mediow-na-kosciol-to-efekt-ich-chorego-systemu-wlascicielskiego-,4567,i.html

O sukcesie

„Jeśli uczeń dostaje wezwanie od dyrektora, spodziewa się reprymendy.”

Robert Ludlum (1927–2001) pisarz amerykański

Klątwa Prometeusza