Cytaty na temat dwa (1052 cytatów, strona 7)

Jan Nepomucen Kamiński (1777–1855) polski aktor, pisarz, reżyser

„Ta nagonka na mnie zupełnie nie była adekwatna do winy, jaką popełniłem. Faktem jest, że. Dwa razy napisałem na temat Teatru Dramatycznego, w którym pracowałem, bardzo pozytywne rzeczy o dyrektorze Holoubku i kolegach, o których kazano mi napisać. Panowie byli bardzo zdziwieni, bo spodziewali się czegoś zupełnie innego. Potem sprawa ucichła na długo, (…) byłem daleki od spraw środowiskowych i politycznych, miałem małą wiedzę o plotkach. Nie interesowało mnie to. Tak było i tak mnie zresztą w teatrze postrzegano. W 1975 r. wyjechałem z teatrem do USA ze sztuką Zemsta. Po przyjeździe kazano mi coś napisać o pobycie w USA, ale to też było dla panów z SB chyba mało interesujące, bo więcej już się ze mną nie kontaktowali. Myślałem, że to koniec, że dali mi spokój.”

Maciej Damięcki (1944) aktor polski

Źródło: Krzysztof Lubczyński, MIPN mnie zlinczował, e-teatr. pl, 20 kwietnia 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/38070,druk.html

O myślach , O zemście , O myśleniu

„Dziesięć dni przed porodem akuszerka (…) powiedziała mojej mamie, że będą bliźnięta. Mama zachowała to przede mną w tajemnicy. Nie wiedziałam do końca. Gdy zobaczyłam drugie dziecko, byłam zupełnie zaskoczona. Pierwszy na świat przyszedł Jarek. Pamiętam, że miał sinoniebieską skórę. 45 minut później urodził się Leszek. Pierwszy rok był bardzo trudny. Ale następne już nie – chłopcy bawili się razem, potrafili zająć się sobą. Zaczęli mówić dość późno – mieli ponad dwa latka. Ale od razu pełnymi zdaniami. Domownicy i przyjaciele od dzieciństwa nazywali mnie „Dada.””

Jadwiga Kaczyńska (1927–2013) polska filolog

Chłopcy podchwycili to i mówili tak też o sobie – w domu były przez to trzy „Dady”.
Źródło: Sznurowadła i polityka – przypominamy wywiad z Jadwigą Kaczyńską http://niezalezna.pl/37448-sznurowadla-i-polityka-przypominamy-wywiad-z-jadwiga-kaczynska, niezalezna.pl, 19 stycznia 2013.

O dzieciach , O świecie , O zachowaniu , O domu

„Pan Tadzio: Dwa razy dwa?
Pan Piotruś: Cztery.
Pan Tadzio: Za dokładnie. Jeszcze raz. Dwa razy dwa?
Pan Piotruś: Sztrrr…
Pan Tadzio: O, teraz dobrze!
Pan Piotruś: Fronczewski.
Pan Tadzio: Rosssssss…
Pan Piotruś: Co to tak syczy?
Pan Tadzio: A teraz?
Pan Piotruś: Przestało…”

Tadeusz Ross (1938) polski aktor, satyryk, piosenkarz

w ten sposób (lub zbliżony) zaczynała się zawsze audycja.
Rossmówki

„Doszłam do takiego punktu, w którym nie mogę iść do sklepu albo gdziekolwiek… dwa ostatnie razy mówiłam sobie, spokojnie, wszystko będzie dobrze, poszłam w normalnym stroju, bez przebrania… no i nie zrobiłam żadnych zakupów. Ale nie narzekam. Tak już jest, mimo, że to jest dosyć dziwne, muszę do tego przywyknąć. Następnym razem podwinę włosy i założę kapelusz albo coś.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

„Gdy Ojciec Święty odchodził do Domu Ojca miliony Polaków gromadziło się w kościołach, na placach, modląc się i zapalając znicze. Ojciec Święty sprawił, że potrafiliśmy się zjednoczyć i odkryć to, że w każdym z nas jest jakaś cząstka dobra. Pojawiły się deklaracje, że ludzie wstrząśnięci tą śmiercią na pewno staną się lepsi. Lecz z czasem nasz entuzjazm był coraz słabszy, czasu jakby było mniej. Mijają dwa lata od śmierci Jana Pawła II; warto zadać sobie dzisiaj pytanie co stało się z naszymi deklaracjami, postanowieniami, uniesieniami i prośbami.”

Roman Marcinkowski (1942) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w katedrze płockiej na mszy w drugą rocznicę śmierci Jana Pawła II, 2 kwietnia 2007

O śmierci , O ludziach , O domu , O czasie

„Dwa (…) oskarżenia – o marnotrawstwo dóbr i znieczulicę moralną – wytoczone przez pionierów socjalizmu kapitalizmowi, nie utraciły nic ze swej mocy ani aktualności; jeśli już, to dowody kapitalistycznej winy gromadzą się dziś i pęcznieją w bezprecedensowej, bo planetarnej skali – najbardziej bodaj jaskrawo na obszarach dziś dokonującej się, z opóźnieniem, „pierwotnej akumulacji kapitału”. Choćby w Indiach, owym koronnym przykładzie oszałamiających postępów kapitalistycznej globalizacji, garstka multimiliarderów współżyje z 250 milionami ludzi zmuszonych do wegetowania za jeden dolar dziennie.”

Zygmunt Bauman (1925–2017) polski socjolog, filozof, eseista

Źródło: krytykapolityczna. pl, 29 września 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/SeriaIdee/Socjalizmpotrzebnyodzaraz/menuid-82.html

O ludziach

„Zimą panowała temperatura od −40 do −60 st. C, w mieszkaniu często było nocą −20 st. C. W lecie na słońcu ponad 60 st. C, jajko gotowało się zasypane piaskiem (…) Wysadzano rodziny na drodze, a mieszkańcy zabierali nas do domów. We wsi były dwa kołchozy (…) Przy domach można było sadzić tylko kartofle. Nawet za pojedyncze źdźbło zboża można było trafić do łagru. Zboże wyłącznie siał kołchoz. Po zbiorach oddawało się taką ilość plonów, jaka wynikała z planu. Jeśli coś zostało, dzielono między pracujących w kołchozie. Za całoroczną pracę można było dostać „nawet” 2 pudy (32 kg) zboża. Jeśli jednak zbiory były mniejsze, wszyscy musieli dopłacić. Mimo to przeżyliśmy. O głodzie nie ma sensu opowiadać. Kilka miesięcy na jednym kartoflu dziennie to coś innego niż brak kanapki na drugie śniadanie.”

Andrzej Gwiazda (1935) polski działacz związkowy

o zesłaniu w Kazachstanie.
Źródło: Nie poddaliśmy się poprawności politycznej, naszdziennik.pl, 28 czerwca 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20080628&typ=my&id=my11.txt

O domu , O zimie , O gotowaniu , Sens

„Bjørgen ucieka, Justysiu, przydałoby się, żeby kijek zamienić w rewolwer i oddać dwa strzały.”

Tomasz Zimoch (1957)

w czasie biegu na 30 km kobiet na igrzyskach olimpijskich w Vancouver.
Wpadki komentatorskie
Źródło: Mistrz olimpiady Tomasz Zimoch (dostęp 4 marca 2010) http://www.tvp.info/informacje/ludzie/mistrz-olimpiady-tomasz-zimoch

O kobietach , O ludziach , O czasie

„Są dwa poważne powody,
Dla których Polska mi zbrzydła:
Za dużo święconej wody,
Za mało zwykłego mydła.”

Jerzy Paczkowski (1909–1945)

Źródło: Refleksja patrioty

„W Helsinkach jest ciepło i wstrętnie. Śliska bryja, na którą pada deszcz, tak że taksówki ślizgają się. Piętnaście delegacji z krajów, już będących członkami Unii Europejskiej i drugie tyle z krajów, które chcą się włączyć do Wielkiej Szczęśliwej Rodziny. Schroeder, Chirac, Joschka, Tony Blair, Iwan Kostow. Dwa i pół tysiąca dziennikarzy. Widzę śpieszących się starych znajomych, którzy wchodzą i wychodzą dokądś. Dom wariatów.”

Antoni Georgijew (1963)

W poszukiwaniu utraconego wiersza. Opowieść wigilijna

O wariatach , O domu

„Polska i Węgry – dwa kraje, które nie byłyby wolne, gdyby nie Stany Zjednoczone i zimna wojna – teraz zdecydowały, że demokracja sprawia im zbyt wiele kłopotów i dlatego wolą przywództwo w stylu putinowskim. Wprowadzić rządy autorytarne i zabronić wjazdu wszystkim cudzoziemcom – brzmi znajomo?”

Bill Clinton (1946) prezydent USA

Źródło: Bill Clinton: Polska chce przywództwa w stylu putinowskim http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/bill-clinton-polska-woli-przywodztwo-w-stylu-putinowskim,644308.html, tvn24.pl, 16 maja 2016.

O wojnie , O demokracji

„Czy oddechu jej ileż to się po nocach nasłuchało, że nieraz nawet ci się śniło to samo co jej, bo gdy tak ciało przy ciele tyle lat, to i sen się śni już jeden, bo po cóż dwa osobne?”

Wiesław Myśliwski książka Kamień na kamieniu

Kamień na kamieniu (1984)

O snach , O nocy

„W całym świecie muzułmańskim są dziś jedynie dwa państwa, które w pełni opierają swój system prawny na szariacie: to Arabia Saudyjska i Katar. W pozostałych bywa różnie, ale nie ma tak, by wszystkie dziedziny życia społecznego, gospodarczego czy politycznego były regulowane prawem muzułmańskim. W Egipcie, Iraku, Syrii, w Turcji, a nawet w Iranie nastąpiła daleko posunięta sekularyzacja prawa, tamtejsze kodeksy są oparte na kodeksach europejskich.”

Jerzy Zdanowski (1949)

Źródło: rozmowa Mariusza Janika, Ten straszny szariat. O co chodzi w islamskim prawie? http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/501592,szariat-na-czym-polega-prawo-muzulmanow-prawo-w-islamie.html, dziennik.pl, 14 listopada 2015.

„W Rosji na co dzień kwitnie rasizm, nietolerancja dla innych poglądów, ksenofobia. Putin to trzyma w ryzach. Trzeba pamiętać, że wszystkie wartości ogólnoludzkie w Rosji runęły dwa razy – w latach 1917 i 1991 – i nie zostały odbudowane ani ogólnie przyswojone. W takim kraju jak Rosja władza powinna, niestety, trzymać ludność pod kontrolą. Jestem przekonany, że gdyby były wolne wybory, mielibyśmy u władzy nacjonalistyczno-faszystowski rząd i emigrowałbym z Rosji.”

Wiktor Jerofiejew (1947) pisarz rosyjski

Źródło: rozmowa Anny Żebrowskiej, wyborcza.pl, 2 sierpnia 2011 http://wyborcza.pl/1,75475,10045741,Ranking_rosyjskich_pisarzy_wedlug_Wiktora_Jerofiejewa.html?as=5&startsz=x

„Dobry wieczór państwu, dobry wieczór, Przemku, dziś dwa zapalne wydarzenia.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

Źródło: Creme de la creme czyli najlepsze cytaty komentatorów sportowych, sport.pl, 9 czerwca 2006 http://www.sport.pl/Mundial2006/1,73035,3407476.html?as=6&startsz=x

O sporcie

„A gdy słowo słoń da,
Na sto procent dotrzyma,
albo nawet sto dwa!”

Theodor Seuss Geisel (1904–1991) amerykański pisarz, autor literatury dziecięcej (Dr. Seuss)

Słoń, który wysiedział jajko

„W ostatnich dniach rozgromiliśmy mieszkanie księdza w miasteczku i dwa majątki polskich krwiożerczych panów. Wiadomo, że są to twierdze reakcjonistów, więc trzeba zawczasu je unieszkodliwić. A dla proletariatu wynika z tego znaczna korzyść, bo ja już trzy zegarki mam i pięć pierścionków oraz srebrną papierośnicę.”

Sergiusz Piasecki książka Zapiski oficera Armii Czerwonej

Zapiski oficera Armii Czerwonej
Źródło: op. cit., s. 191–192.

„Ani ciszy, ani pełnego mroku, bez odblasku neonów srebrzącego firankę. Ani zapachu ziół, wilgotnej kory sosen, butwiejących liści – przez uchylone okno sączyły się się do pokoju aromaty nocnego ogrodu. Wdychałem je głęboko, z uczuciem błogości. Dobrze mi było. Zobaczyłem w ciemnościach nieszczerze uśmiechniętą twarz Agnieszki, usłyszałem jej głos ni to napastliwy, ni z poczuciem winy: O co chodzi, Jarek, niech skonam, czepiasz się głupstw! To Zbych mnie wyciągnął do kina, nie ja go! A ty nie byłeś w cyrku z Marylą? Nieprawda, żadnej draki ci nie zrobiłam, zmyślasz. Dobra, niech będzie, to ja kupiłam bilety – i co z tego? Ty przecież miałeś mecz, wiedziałam, że nie pójdziesz, dlatego ci nie proponowałam. Pójdziesz na ten film z Marylką? Proszę bardzo, wcale nie będę zazdrosna… Te ostatnie słowa były niedobre, bo zabrzmiały szczerze. I uśmieszek Agnieszki – ironiczny, chłodny, jakby prowokujący. Zrozumiałem wtedy, że mnie już nie kocha, że szuka pretekstu, aby zerwać, że chce chodzić ze Zbychem. Dlaczego nie śmie powiedzieć mi tego wprost? Czyżby kołatały w niej resztki uczucia, którym byliśmy przepełnieni wtedy, na obozie harcerskim, owej bezksiężycowej, gwieździstej nocy, kiedy staliśmy na mostku dotykając się ramionami i patrząc w posrebrzoną wodę? A następnego dnia widzieliśmy parę staruszków idących wolno pod rękę i Agnieszka powiedziała, że my kiedyś też będziemy tak szli – ona i ja. I że starość musi być straszna, ale ze mną nie boi się nawet starości.
Ładnie umiała mówić. Jej rzęsy trzepotały przy tym jak dwa czarne motyle, a oczy jaśniały łagodnym blaskiem przez mgłę.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Ząb Napoleona

O starości , O pokoju , O emocjach , O zerwaniu

„Cóż, prezydent jest obecnie w Chinach. 71 samochodów w kolumnie wiozło go z lotniska do Pekinu. Jedno auto dla prezydenta, dwa dla Secret Service i 68 dla doradców w kwestiach środowiska.(…) 71 samochodów. Gdzieś na świecie Al Gore uronił łzę.”

Jimmy Fallon (1974) aktor amerykański

Źródło: Jay Leno i inni – cytaty wybrane http://www.joemonster.org/art/12873/Jay_Leno_i_inni_cytaty_wybrane

„Mam to do siebie, że dociskam sprawę do końca. Po próbach, już w nocy, wymyślam sceny na następny dzień. I tak przez dwa miesiące. Niekończący się dopływ adrenaliny. Po zakończonej produkcji, niezależnie od tego jak udanej, pojawia się dziwny smutek. Czuję się zbędny, każdy wie, co ma robić, a mnie już nikt nie potrzebuje. Więc najbardziej przyjemny jest sam moment powstawania. Tę sytuację można porównać do dziecka, które idzie w świat i na zawsze opuszcza rodzica. – To dziecko jest zwierciadłem dla rodzica: projekcją jego lęków i pragnień. – Sztuka ma sens tylko wtedy, kiedy uwzględnia wymiar intymny. Nie chodzi o eksploatowanie własnego ego, tylko o punkt odniesienia – dla mnie wyznacznik arcydzieła.”

Mariusz Treliński (1962) polski reżyser operowy, filmowy i teatralny.

Źródło: „Tygodnik Powszechny”, 29 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20945

O dzieciach , O świecie , O smutku , O sztuce

„Fakt numer jeden: Obama nie jest lewicowcem, tylko umiarkowanym konserwatystą. Fakt numer dwa: dziś zmorą amerykańskiej polityki są prawicowi radykałowie.”

Paul Krugman (1953) ekonomista amerykański

Źródło: Zakładnik Republikanów, „The New York Times”, tłum. „Forum”, 1 sierpnia 2011.

„Myślę, że rozwój ksiąg pisanych ręcznie, który dokonał się jakieś dwa tysiące lat temu, wywarł gigantyczny wpływ na rozwój Zachodniej Cywilizacji. Nie tylko poprzez dostarczenie zasobu informacji, idei czy opowieści, ale poprzez nauczenie nas angażowania się w te informacje, idee i opowieści na odpowiednio „głębokim” poziomie. Ludzie ze swej natury są istotami które łatwo się rozkojarzają. Książka pozwoliła nam przezwyciężyć ten biologiczny nawyk, oraz wtłoczyć się ramy znacznie bardziej zdyscyplinowanego myślenia.”

Nicholas Carr (1959)

Źródło: Piotr Stasiak, Czy internet spłyca myślenie? Umysł przeładowany, polityka.pl, 8 września 2011 http://www.polityka.pl/nauka/komputeryiinternet/1508546,1,czy-internet-splyca-myslenie.read

O ludziach , O książkach , O myślach , O naturze

„Polityka angielska musi w odniesieniu do handlu z Ameryką mieć na uwadze dwa wielkie zadania: zmusić Amerykanów, aby wszystkie towary fabryczne i produkty europejskie, których potrzebują, sprowadzali tylko z Wielkiej Brytanii [i] handel zagraniczny Amerykanów regulować tak, aby wszystkie korzyści z niego płynęły do Wielkiej Brytanii bądź przynosiły pożytek sprawom Imperium Brytyjskiego.”

Francis Bernard (1712–1779)

Źródło: Oświadczenie, połowa XVIII wieku, cyt. za: Tomasz Małkowski, Jacek Rześniowiecki, Historia III. Podręcznik do klasy III gimnazjum, s. 25.

O historii , O wieku

„Są dwa rodzaje plastrów: takie, które nie dają się przykleić, i takie, które nie dają się odkleić.”

Andrzej Strzelecki (1952) polski aktor i reżyser

Źródło: monolog kabaretowy, 2001

„Za czasów Ceauszescu antykoncepcja była zabroniona, pigułki też. Kobieta musiała urodzić pięcioro dzieci, zanim pozwolono jej usunąć kolejną ciążę. Lub musiała mieć więcej niż 45 lat. Sama usunęłam dwa razy. Za pierwszym razem pracowałam jeszcze w fabryce maszyn. Nie mogłam zrobić tego w klinice, bo tam zatrudniano lekarzy związanych ze służbami bezpieczeństwa. W zakładowej toalecie koleżanka z pracy wsadziła mi do macicy plastikową żyłkę od okrągłych drutów. Musiałam ją nosić trzy doby. Jej drugi koniec przyklejony był do uda. Nosiłam spódnice, żeby zapewnić dopływ powietrza do macicy. Za drugim razem koleżanka przyniosła mi tylko żyłkę. Resztę zrobiłam sama. Siedziałam w łazience, nad lustrem, które położyłam na ziemi.”

Herta Müller (1953)

Źródło: wyborcza.pl, 21 czerwca 2009 http://wyborcza.pl/1,76842,6734227,Przecwiczylam_smierc.html?as=3&startsz=x#ixzz0vW5V7rFs

O kobietach , O dzieciach

„Przez trzy lata starałem się zrobić w telewizji Road Movie. Szukałem reżysera, miałem swoją koncepcję tego filmu. Miała to być zajebista komedia obyczajowa. To miał być film zrobiony na wejście Polski do Unii Europejskiej. Chciałem jakby uprzedzić fakty i pokazać, jak grupa Polaków jedzie samochodem do nowej Europy. Wszyscy powtarzali, że to doskonały pomysł. I nic z tego nie wyszło. Dwa lata film był w telewizji przyblokowany. Potem sprzedałem go do TVN, gdzie tekst został całkowicie zmieniony. Weszły tam jakieś mafijne sytuacje… Naprawdę nie ma nawet czego komentować.”

Mariusz Pujszo (1957) aktor i reżyser polski

ze zmienionej wersji powstał film Francuski numer.

„Co decyduje o wyborze wspomnień? Życie przypomina siedzenie w kinie. Pstryk! I oto ja: dziecko pałaszujące ptysie (…). Pstryk! Minęły dwa lata i siedzę na kolanach u babci (…). To jedynie chwilki – a między nimi długie puste przestrzenie miesięcy czy nawet lat. Gdzie się wtedy było? Przywodzi to na myśl jedno z pytań Peer Gynta: Gdzie byłem, ja, prawdziwy, cały?”

Agatha Christie (1890–1976) pisarka angielska

Autobiografia (1977)

O życiu , O dzieciach , O myślach , O myśleniu

„(…) na pewno jazz jest sposobem na życie.(…) Znam wszystkie jasne i ciemne strony tego zawodu. I po tych 30 latach na scenie nie wyobrażam sobie, że mógłbym robić w tej chwili coś innego, tak mnie to wciągnęło. Jazz to jest pasja, to jest sposób na życie. I dla każdego może być czymś innym. Dla muzyka, traktującego to serio, musi być sposobem na życie. Dla fana, dla odbiorcy, dla słuchacza, dla człowieka, który kocha muzykę może być też sposobem przeżywania rzeczy na poziomie swojej wrażliwości. Jazz jest muzyką, a mogą być tylko dwa rodzaje muzyki: dobra i zła. Do dobrej może zarówno należeć jazz, jak i muzyka klasyczna, jak i pop, rock, folk i wszystkie gatunki, które mogą być i dobre i złe. Dla mnie ten podział jest oczywisty: muzyka jest albo dobra, albo zła. Jeśli jest dobra, to z przyjemnością jej słucham.”

Jarosław Śmietana (1953–2013) polski gitarzysta jazzowy, kompozytor i pedagog

Źródło: independent.pl http://independent.pl/n/6829

O życiu , O przyjemności , O muzyce , O pasji

„Pierwszą miarą będą przyszłoroczne wybory do europarlamentu. Zakładam, że albo przekroczymy próg, albo się o niego otrzemy. A za dwa lata, obiecuję to panu, na pewno wprowadzę swoich ludzi do sejmików samorządowych.”

Andrzej Lepper (1954–2011) polski polityk

fragment rozmowy z Jerzym Jachowiczem, wypowiedź z 2008 na temat przyszłości Samoobrony.
Źródło: Lepper i Giertych – dwaj panowie po przejściach, dziennik.pl, 24 września 2008 http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/komentatorzy/artykuly/131661,lepper-i-giertych-dwaj-panowie-po-przejsciach.html

O ludziach , O przyszłości

„Wcale nie jesteś Rudym Kościotrópem Jesteś Leprza i Grupsza nawet ot Robin chuda” – przeczytała mama koślawy napis pod rysunkiem, świadczącym o jak najlepszych intencjach twórcy. Rysunek przedstawiał opasłą babę z ogromnymi piersiami i nogami jak dwa salcesony, która to postać miała dziko pomarańczowe włosy, znacząco i starannie zamazane kredką koloru czarnego.”

Małgorzata Musierowicz Jeżycjada

list Lisieckich do Idy.
Jeżycjada, Ida sierpniowa

„Otóż proszę państwa mam dobrą wiadomość–21 października skończyła się IV Rzeczpospolita. Trwała dwa lata, strat spowodowała wiele, ale werdykt wyborczy jest bezdyskusyjny.”

Aleksander Kwaśniewski (1954) polski polityk, przezydent Polski

po zwycięstwie wyborczym PO nad PiS w 2007.

O stracie

„Bosman rzucił okiem na wiszący w górnej części grodzi termometr, chyba jedyne funkcjonujące urządzenie na mostku.
– Dwa powyżej zera – oznajmił.
– Aha, dwa powyżej zera. Ale którego zera? Fahrenheita, ot, co!”

Alistair MacLean książka San Andreas (powieść)

San Andreas (1984)

„Nie mam takiego horyzontu czasowego, nie wiem, jak Polska będzie wyglądać za dwa lata.”

Grzegorz Schetyna (1963) polski polityk

odpowiedź na pytanie, czy Donald Tusk będzie kandydował na prezydenta w 2010.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1555768,wiadomosc.html, 1 lipca 2008

„Kiedyś podszedł do mnie człowiek i powiedział: ty mnie nie znasz, ja ciebie nie znam, ale dzięki tobie uzyskałem pieniądze na produkcję filmu. Okazało się, że jest to reżyser, który ze dwa lata chodził do pewnego producenta i prosił go o pieniądze na realizację filmu – bez skutku. I dopiero po festiwalu w Wenecji, kiedy Powrót otrzymał Złotego Lwa, już następnego dnia, tenże producent zgodził się dać mu pieniądze.”

Andriej Zwiagincew (1964)

Źródło: Iwona Król, Andriej Zwiagincew, reżyser „Powrotu”, specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 16 marca 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=19079

O pieniądzach

„Od lat, niezmiennie, to samo nazwisko: Janusz Gajos. Pewnego razu, oglądając jego grę, zdałam sobie sprawę, jak wiele warstw potrafi nałożyć na swoją postać i – równocześnie – jak bardzo potrafi się w niej sam obnażyć. Nie miałam wątpliwości, że swojego bohatera obdarzył najgorszymi prywatnymi cechami samego siebie, byłam skłonna go – jako człowieka – znielubić, ba! Znienawidzić. Ten stan trwał u mnie dwa, trzy lata. Kiedy przy następnej okazji obejrzałam jego kolejny występ, zrozumiałam, że mam do czynienia z kimś równie przekonującym, „prawdziwym” lecz krańcowo innym. Wszystko okazało się kolejną warstwą, pod którą daleko jeszcze było do prawdziwego Janusza Gajosa…”

Jadwiga Gryn (1984) aktorka polska

Źródło: Czas ochrony prywatności – wywiad z Jadwigą Gryn http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1630/Czas-ochrony-prywatnosci-wywiad-z-Jadwiga-Gryn.html

O czasie

„Mam dwa uzi i szpadel. Co znaczy, że mogę je zastrzelić i potem pochować.”

Warren Ellis (1968) Angielski pisarz, scenarzysta komiksowy i telewizyjny.

Postać: Elsa
Nextwave: Agents of H.A.T.E.

„Teraz dawno nic nie pisałam, więc już zdążyłam zapomnieć, jak to się robi. No chyba się siada, wypija się pięć kaw i się pisze. Przedtem przez dwa lata się łazi i marudzi, że się jest nikim, nie ma się żadnego talentu i najwyżej zostanie się bibliotekarką. Teraz znowu mam taki typowy dla siebie stan, że jestem przekonana, że się skończyłam, wypaliłam, nic nie umiem, siedzę w domu i rysuję córce domek i płotek. Ponieważ nie przechodzę tego pierwszy raz, więc się tym nie przejmuję.”

Dorota Masłowska (1983) polska pisarka i poetka

wywiad dla „Gazety Wyborczej”, 22 września 2006

O domu

„Miałem dwa małżeństwa, które rozpadły się przez zdradę pań. Biorąc pod uwagę mój tryb życia, mało kto w to wierzy, ale kiedy byłem żonaty, to nie zdradzałem. Szaleństwa były w antraktach między małżeństwami i w czasach mojego stanu kawalerskiego.”

Gene Gutowski (1925–2016)

Źródło: Łukasz Klinke, Piotr Szygalski, Gene Gutowski, „Playboy” nr 3, 2004

O małżeństwie

„Złamał sobie życie! I ma teraz dwa oddzielne, bardzo przyjemne życia.”

Stanisław Jerzy Lec (1909–1966) poeta polski, aforysta

O życiu

„Lepiej jest kochać dwa razy za dużo, niż raz za mało.”

Jeanne Moreau (1928–2017) aktorka francuska

Kochać się

„Dwa katastrofalne mecze z rzędu jeszcze mi się nie przytrafiły. To pocieszające.”

Krzysztof Lijewski (1983) polski piłkarz ręczny

Źródło: Przeglądsportowy.pl http://www.przegladsportowy.pl/pilka-reczna,krzysztof-lijewski-z-vive-targow-kielce-przed-lm-pilkarzy-recznych,artykul,188445,1,284.html

„Nazywasz uczciwą kobietę, która cię kochała wiernie przez dwa lata; posiadasz widocznie jakiś osobny kalendarz dla ocenienia, ile czasu potrzeba, aby pocałunki mężczyzny obeschły na wargach kobiety.”

Alfred de Musset książka Spowiedź dziecięcia wieku

Vous appelez honnete la femme qui vous aime deux ans fidelement ; vous avez apparemment un almanach fait expres pour savoir combien de temps les baisers des hommes mettent a sécher sur les levres des femmes. (fr.)
Spowiedź dziecięcia wieku
Źródło: cz. I, rozdz. V http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/spowiedz-dzieciecia-wieku.html, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.

O kobietach , O czasie , Kochać się

„Kiedy widzę po zakończonym przedstawieniu, przedstawieniu będącym wielkim bełkotem pseudoartystycznym, nafaszerowanym wulgaryzmami, obscenami i obrazoburstwem, kiedy widzę, że po takim przedstawieniu publiczność na brawach wstaje i daje aplauz, to muszę przyznać, że jestem załamana. Zastanawiam się, co widzą ci ludzie, którzy siedzą obok mnie, i co widzę ja. Czy to są dwa różne widzenia? Czy to jest inna wiedza, z którą przychodzą oni, z którą przychodzę ja? Czy po prostu oni już zostali uformowani przez teatr.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

O ludziach , O wiedzę

„Zmiana osobowości wymaga ciągłej walki z samym sobą, bo w człowieku kłócą się dwa uczucia: determinacja, by zmienić skórę i pragnienie pozostania we własnej.”

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

O emocjach , O zmianach , O walce , O osobowości

„Do cza-czy tak niewiele trza, tylko nogi dwie
I tylko biodra dwa, by tańczyć do białego dnia…
Dwie nogi pani ma i biodra chyba dwa?
Więc tańczmy – niby co, cza-cza? nie! Cza-cza-cza!”

Andrzej Rosiewicz (1944) piosenkarz polski

Źródło: Czy czuje pani cza-czę?

„Jeszcze w 1999 r. szefowie MFW stawiali Argentynę za wzór dla państw rozwijających się. Dwa lata później nastąpiła całkowita zapaść.
Neoliberalna recepta nie działa. W Ameryce Łacińskiej w latach 90. – gdy większość krajów podążała za wskazaniami MFW – wzrost gospodarczy stanowił ledwie połowę wzrostu osiąganego w latach 50., 60. czy 70. Nie muszę dodawać, że beneficjentami wzrostu w latach 90. byli jedynie ludzie ze szczytów drabiny społecznej.”

Joseph E. Stiglitz (1943) ekonomista amerykański, noblista

Źródło: gospodarka. gazeta. pl, 20 stycznia 2007 http://gospodarka.gazeta.pl/gospodarka/1,52981,3862752.html

O ludziach

„W więzieniu są dwa rodzaje ludzi: drapieżcy i ofiary. Byłem drapieżcą tyle lat, aż uświadomiłem sobie, że jedynym ratunkiem będzie dla mnie pomaganie ludziom. I to działa już od dłuższego czasu.”

Danny Trejo (1944) aktor amerykański

O ludziach , O czasie

„Przetnij kamień na pół, a będziesz miał dwa kamienie. Ale przetnij żabę na pół, a będziesz miał tylko jedną martwą żabę.”

Archimedes (-287–-212 p. n. e.) grecki filozof przyrody i matematyk

Źródło: Tadeusz Gospodarek, Aspekty złożoności i filozofii nauki w zarządzaniu, Wałbrzych 2012, s. 60.

O nauce

„(…) było takie powiedzenie, że każdy człowiek ma w sobie dwa psy. Dobrego i złego. Psy cały czas żrą się ze sobą, bo tylko jeden może być psem alfa, przywódcą stada.
– I co?
– I wygrywa ten, którego chcesz karmić.”

Michael Connelly książka Echo Park

Echo Park

O psie , O czasie

„Wychodził ze swojego samochodu. Wsadziłem pistolet Z88 za pasek z tyłu moich spodni i podszedłem do niego. Nie chciałem strzelać w plecy, więc zawołałem: „Mister Hani”. Odwrócił się, a ja wyciągnąłem pistolet i strzeliłem w niego. Kiedy się przewracał, strzeliłem drugi raz. Tym razem w głowę. Kiedy upadł na ziemię, oddałem jeszcze dwa strzały w skroń. Zaraz potem wsiadłem do samochodu i odjechałem stamtąd najszybciej, jak to było możliwe.”

Janusz Waluś (1953) polski emigrant w RPA, zabójca Chrisa Haniego

Źródło: Mateusz Pawlak, Zamach, który zatrząsł krajem http://www.rp.pl/artykul/843344,997445-Zamach--ktory-zatrzasl-krajem.html?p=1 rp. pl, 10 kwietnia 2013.

„Żydzi posiadają dwie literatury i dwa odrębne, zupełnie niepodobne do siebie, języki. Pierwsza literatura to hebrajska – druga żargonowa. Myli się ten, kto język hebrajski do umarłych zalicza, żyje on i rozwija się ciągle.”

Szalom Jaakow Abramowicz (1835–1917) twórca literatury jidysz i hebrajskiej

Donkiszot żydowski. Szkic z literatury żargonowéj żydowskiéj
Źródło: Wstęp, w: Donkiszot żydowski. Szkic z literatury żargonowej żydowskiej http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent?id=13182, nakładem rodziny, Warszawa 1899, s. 2.

O literaturze

„Uchylanie się od pochwały jest chęcią otrzymania jej dwa razy.”

François de La Rochefoucauld książka Maksymy i rozważania moralne

Maksymy i rozważania moralne

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Richard Morgan (1965)

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

O języku słowackim , O życiu , O kobietach , O ludziach

„We Francji najbardziej wpływowymi centrami zysku są banki i sieci handlowe – innymi słowy dwa sektory pośredniczące między producentem a konsumentem; dwa sektory całkowicie wymykające się opodatkowaniu VAT. Podatek ten przynosi spore zyski państwu, ale jednocześnie jest niesprawiedliwy i wybitnie antyredystrybucyjny, pozostawiając na uboczu to, co ma w działalności gospodarczej znaczenie fundamentalne.”

Daniel Cohn-Bendit (1945)

Co robić?

„Teatr nie może pokazywać życia wprost. Jest metaforą. Nie musi nazywać. Prowokuje, drażni, rozdrapuje problem. To nie jest teatr, do którego przychodzi się mile spędzić czas. Dramat dla naszych specjalistów od Romantyzmu, Fredry czy Gombrowicza. Jakie miałby mieć znaczenie? Musimy się obudzić i zacząć jak Swinarski dotykać publiczność, która przychodząc do teatru, przeżyje sztukę jak film Spielberga. Będzie rozpamiętywać przez dwa dni.”

Krzysztof Warlikowski (1962) polski reżyser teatralny

Źródło: „Rzeczpospolita”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_swinarski_konrad

O problemach , O czasie

„Są dwa rodzaje problemów: takie, które rozwiązują się same, i takie, których nie da się rozwiązać.”

Isabel Allende książka Miasto Bestii

Miasto Bestii

„A oglądałaś Czterech pancernych? Jakbyśmy dwa takie czołgi mieli, to byśmy se sami tę wojnę wygrali.”

Bohdan Smoleń (1947–2016) polski artysta kabaretowy

Teksty kabaretowe, Szeptanka

„Musicie bowiem wiedzieć, że dwa są sposoby prowadzenia walki (…) trzeba przeto być lisem (…) i lwem.”

Niccolò Machiavelli książka Książę

Dovete adunque sapere come sono due generazioni da combattere (…) bisogna, adunque, essere volpe (…) e leone. (wł.)
Książę (1513)
Źródło: rozdz. XVIII

O walce

„Moja mama żartuje, że kiepska ze mnie matka, bo zazwyczaj jest tak, że rodzice są surowi dla swoich pociech, a dziadkowie je rozpuszczają. Tymczasem według niej ja już tak rozpieściłam swoje maluchy, że jej, jako babci, nie zostało już nic do roboty. Sama nie wiem. Być może na wiele im pozwalam, ale jakoś nie zauważyłam, żeby źle się zachowywały. Pewnie powinnam je uczyć, że przy stole siedzi się prosto i tak dalej, ale zawsze potrafią mnie rozbroić. Pewnie, jak tak dalej pójdzie, wychowam sobie dwa potwory…”

Uma Thurman (1970) aktorka amerykańska

Źródło: wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=25312

O matce , O rodzicach

„Teraz już wiem, że szczęściem jest życie samo, jakiekolwiek by było. I choć to nie zawsze jest łatwe, staram się być w zgodzie z linią swego losu. A wyznaczają ją dwa kierunki: „do przodu” i „w górę.””

Teresa Budzisz-Krzyżanowska (1942) aktorka polska

Źródło: „Dziennik”, 28 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jjzcb.htm

O życiu , O losie , O szczęściu , O górach

„Czas, pamięć – te dwa stany dominują w mojej twórczości. Przeszłość, teraźniejszość, hipotetyczna przyszłość – zazębiają się ze sobą.(…) Rzeczy ważne i nieważne, gesty, słowa, obrazy – przepływają w zwolnionym tempie.”

Izabella Gustowska (1948)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_gustowska_izabella

O czasie , O przeszłości , O przyszłości , Obraz

„W dwa lata po zamachu stanu Habyarimana rozpoczął budowę bardzo skutecznej dyktatury opartej na jedynej legalnej partii, do której z mocy prawa należał każdy Rwandyjczyk od urodzenia, zaś obcokrajowcy mieszkający w Rwandzie stawali się automatycznie jej członkami i sympatykami.”

Assumpta Mugiraneza

Źródło: wywiad dla „National Geographic Polska”, luty 2011

„Istniały tylko dwa punkty widzenia: jego i jego.”

Roman Polański (1933) polski reżyser i aktor

amerykański producent filmowy Robert Evans o wspólnej pracy z reżyserem.
Źródło: reportaż Jacka Szczerby 28 ran Sharon Tate, „Gazeta Wyborcza”, 7 października 2009

„(…) lubię swój zawód – aktorstwo. Moja praca, jest moją pasją. Lubię spotykać się z ludźmi. Lubię wstać rano łóżka i – jak pisała Agnieszka Osiecka – pchać tę taczkę obłędu. Bardzo lubię teatr i cieszę się, że tu wracam. Miałem dwa lata przerwy w występach na deskach teatralnych. A od tego właśnie zaczynałem. Sprawia mi to niezmierną przyjemność i nie robiłbym tego, gdybym nie kochał teatru, gdyby nie był moją pasja. Absolutnie teatr jest tym, co kocham.”

Robert Kudelski (1974) polski aktor

Źródło: Polskie Radio, 13 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/torkud.htm

O przyjemności , O pasji , Kochać się

„Firzet zginął w czasie Patrolu, tak jak tego pragnął. Pewnego deszczowego kwietniowego popołudnia, za Kingsclere, Patrol, który prowadził, natknął się na dwa koty. Cała piątka stawiła im dzielnie czoło i po zaciętej walce koty postanowiły się wynieść. Niestety, Firzet odniósł śmiertelną ranę i umarł na miejscu walki.”

Richard Adams (1920–2016) angielski pisarz

Opowieści z Wodnikowego Wzórza

O czasie , O walce

„Istnieją dwa rodzaje motocyklistów: ci, którzy już leżeli, oraz ci, którzy dopiero będą leżeć.”

Ryan Reynolds (1976) aktor kanadyjski

Źródło: Marta Drelich, Ryan Reynolds. Na tropie przygód, „To i Owo” nr 33, 13 sierpnia 2013, s. 6.

„Nie mam ambicji być milionerką. Wyrosłam w biednej rodzinie. Gdy przez dwa lata nie koncertowałam, utrzymywałam dom tylko z emerytury. Nie wyrzucę kawałka suchego chleba. Mam zresztą pięć psów, pochłoną wszystkie resztki. Mama mówiła: „Dzisiaj będzie zupa nic” i gotowała na wodzie warzywa i kluseczki. Mentalnie uformowałam się w socjalizmie, byłoby mi wstyd zdzierać z publiczności ostatni grosz.”

Edyta Piecha (1937) rosyjska piosenkarka pochodzenia polskiego

Źródło: Edyta Piecha czyli nasz człowiek w Rosji, muzykarosyjska.pl http://muzykarosyjska.pl/2008/02/14/edyta-piecha-czyli-nasz-czlowiek-w-rosji/

O rodzinie , O domu , O piekle , O gotowaniu

„Filozof się w osła zmieni,
największy mędrzec zgłupieje,
kiedy ze dwa dni nic nie je.”

Wojciech Bogusławski (1757–1829) polski aktor, śpiewak operowy, reżyser, pisarz, dramatopisarz, tłumacz

Cud mniemany czyli Krakowiacy i Górale (1794)

„Zielone ropnie czy różowiutkie ciała wszystko nam jedno. Dotykamy jednych i drugich, ponieważ jedne i drugie istnieją, ponieważ łajdak w równym stopniu zasługuje, by wziąć go pod lupę, co najdoskonalszy z ludzi, ponieważ w naszych miastach roi się od upadłych dziewczyn, które posiadają tam takie samo prawo obywatelstwa, jak dziewczyny uczciwe. Społeczeństwo ma dwa oblicza: obydwa oblicza ukazujemy, posługujemy się wszystkimi barwami palety, zarówno czernią, jak błękitem, podziwiamy bez różnicy Riberę i Watteau, ponieważ obaj mają styl, ponieważ obaj czerpali z życia (…) Biorąc jako przedmiot studium mężczyznę i kobietę, chcemy, by działali w środowisku zaobserwowanym i oddanym skrupulatnie do najdrobniejszych szczegółów, chcemy ukazać, jeśli to możliwe, mechanizm ich cnót i występków, poddać sekcji miłość, obojętność czy nienawiść, będące wynikiem przejściowego lub stałego kontaktu tych dwóch istot. Jesteśmy smutnymi lub wesołymi demonstratorami zwierząt!”

Joris-Karl Huysmans (1848–1907) pisarz francuski

Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 146, tłum. T. Kowzan.

O miłości , O kobietach , O nienawiści , O ludziach

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Będziemy świadkami pierwszych w historii naszego kraju wyborów prezydenckich wartych co najmniej dwa miliardy dolarów.”

Tom Daschle (1947) amerikansk politiker

o wyborach w 2012.
Źródło: „Forum”, 28 lutego 2011

O historii

„Znam tylko dwa typy Polaków: tych, którzy się zbuntowali przeciwko mnie, i tych którzy pozostali mi wierni – jednych nienawidzę, drugimi gardzę.”

Mikołaj I Romanow (1796–1855) cesarz Imperium Rosyjskiego, wielki książę Finlandii, król Polski

w rozmowie z Wilhelmem IV.
Źródło: W. Bruce Lincoln, Mikołaj I, op. cit., s. 387.

„Konieczne są radykalne przemiany: aby położyć kres nierównościom, doprowadzić do prawdziwej redystrybucji wytwarzanych bogactw, do prawdziwej demokracji, a nie takiej, którą zdalnie steruje kilka tysięcy uprzywilejowanych. Chcemy zburzyć dyktaturę nielicznych. Ubiegły wiek naznaczony był przez dwa systemy równie niedemokratyczne: przez kapitalizm i przez reżimy biurokratyczne, takie jak za żelazną kurtyną. Te drugie już upadły. Moja Nowa Partia Antykapitalistyczna (NPA) chce obalić ten pierwszy – system kapitalistyczny – który i tak bankrutuje, pożerając przy tym jeszcze miliardy dolarów. (…) nie pragniemy tworzyć systemów takich jak stalinowski ZSRR.”

Olivier Besancenot (1974) francuski polityk

Kapitalizm francuski i antykapitalistyczna perspektywa
Źródło: „Dziennik” (Warszawa), 9 kwietnia 2009

O demokracji , O wieku , O bogactwie

„Oczekiwanie ode mnie, że ja powiem: „Tak, śląszczyzna nadaje się do kodyfikacji w piśmie” jest takim samym zadaniem, jakie by postawiono matematykowi żądając udowodnienia, że czasem dwa razy dwa jest pięć. Nie udowodnię, i na tym moglibyśmy ten wywiad zakończyć.”

Jan Miodek (1946) polski językoznawca, popularyzator wiedzy o języku polskim

Źródło: dziennikzachodni.pl, Jan Miodek: Dyskusja o języku śląskim w piśmie jest żenująca, 26 marca 2011 http://www.dziennikzachodni.pl/fakty24/384010,jan-miodek-dyskusja-o-jezyku-slaskim-w-pismie-jest-zenujaca,id,t.html

O czasie

„Istnieją dwa sposoby osiągnięcia mądrości. Pierwszym jest podróżowanie po świecie i uważne przyglądanie się dziełu Boga, a drugim – zapuszczenie korzeni w jednym miejscu i dokładna obserwacja wszystkiego co się wokół dzieje. Kłopot polega na tym, że posiłkowanie się tymi dwoma sposobami jednocześnie jest absolutnie wykluczone.”

Jostein Gaarder (1952) pisarz norweski

Tajemnica Bożego Narodzenia

O Bogu , O podróżowaniu

„Istnieją dwa rodzaje wykładowców. Są tacy, kiepscy, którzy wykładając mówią: „Patrzcie, jaki ja jestem mądry!” i są inni, którzy mówią: „Patrzcie, jakie to proste!”.”

Leopold Infeld (1898–1968) polski fizyk teoretyk

Źródło: Feynmana wykłady z fizyki, PWN 2010, str. 17.

„Tak, [ojciec] rozpuścił mnie. Dostawałam wszystko, o co poprosiłam. Jeśli nie chciałam iść w nocy spać, nie miał nic przeciwko temu. Cały ten czas tylko dwa razy dał mi klapsa. Raz, kiedy bawiłam się zbyt blisko basenu, drugi raz, kiedy jego kolega przewiózł mnie na motorze. Wściekał się na mnie tylko wtedy, podejmowałam ryzyko.”

Lisa Marie Presley (1968) piosenkarka i aktorka amerykańska

Źródło: Danny Scott, Nasze życie z Królem. Wyznania żony i córki Elvisa Presleya, Onet.pl, 2 października 2012 http://muzyka.onet.pl/publikacje/nasze-zycie-z-krolem,2,5265583,wiadomosc.html za: „The Times”

O życiu , O muzyce , O czasie

„Można tęsknić za kimś, będąc o dwa kroki.”

Krystyna Siesicka (1928–2015) polska prozaik, autorka utworów dla młodzieży

Zapałka na zakręcie

„Praca w filmie i teatrze, to są dwa różne bieguny.”

Paweł Tomaszewski (1983) aktor polski

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=43420

„Chcę pomóc dźwignąć się hokejowi. Sprawić, by wróciły czasy, gdy hokej był po piłce nożnej dyscypliną numer dwa w naszym kraju. Nie będę prezesem tylko menedżerem. Za swoją pracę i czas nie będę pobierał pieniędzy z kasy związku.”

Piotr Hałasik (1953)

Źródło: Biznesmen z Sosnowca szefem polskiego hokeja na lodzie, 27 maja 2012 http://sosnowiec.gazeta.pl/gazetasosnowiec/1,93867,11808137,Biznesmen_z_Sosnowca_szefem_polskiego_hokeja_na_lodzie.html

O czasie , Hokej

„Jeśli tedy porównamy ze sobą te dwa elementy, które się składają na kanoniczne pojęcie świętości, to jasnym nam będzie, że mają się one jak przyczyna i skutek i że przyczyna jest, ma się rozumieć, ważniejsza od skutku. Pierwszą jest świętość za życia, na drugim miejscu są cuda po śmierci, i w procesie beatyfikacyjnym nie przystępuje się do dyskutowania cudów pośmiertnych, póki nie zostanie dowiedziona świętość w stopniu heroicznym za życia. Nie można też dość silnego nacisku postawić na to, że do beatyfikacji lub kanonizacji nie potrzeba wcale cudów dokonanych za życia, a tylko po śmierci.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Hagiografia
Źródło: s. 11.

O śmierci

„Ziemia odsłania się ta sama, a jednak inna,
Wybucha zieleń i woda źródlana.
Wiosna, która przeżywa swój byt w dwa, trzy miesiące,
trwa ledwo kilka godzin…”

Stanisław Piętak (1909–1964) pisarz polski

Źródło: Ze snów, „Życie Literackie” nr 35, 1 września 1957, s. 8. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14878

O życiu , O wiośnie , O snach , O wodzie

„Dwa skoki to nie jest specjalność Roberta Matei.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Robercie Matei.
Skoki narciarskie, Lahti 2003

„Studia zacząłem w 1951 roku, miałem 17 lat i byłem najmłodszy w całej szkole. Na roku studiowali ze mną Ber, Gruza, Sobociński. Rok wyżej był Bareja, dwa lata wyżej Kutz, trzy lata wyżej Wajda.”

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

Źródło: Poręba chce zmartwychwstać, wyborcza.pl, 4 marca 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,4981478.html?as=3&startsz=x

O studiach

„Bardzo chciałam zostać matką i starałam się o to przez rok. Ale chociaż teraz przeżywam z synem naprawdę wspaniałe chwile, początki były bardzo trudne. Mimo że przeczytałam niezliczone ilości książek na temat macierzyństwa, żadna z nich nie przygotowała mnie na to, że poród to rzeźnia, a pierwsze dwa miesiące po nim są prawdziwą masakrą.”

Agnieszka Chylińska (1976) polska piosenkarka

Źródło: gala.pl http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/artykul/agnieszka-chylinska-syn-mnie-uratowal.html?page=3

O książkach , O matce , O macierzyństwie

„Dla mnie to oczywiste, że w świadomości jednej osoby funkcjonuję jako Maciek z BrzydUli, a w świadomości innej, jako Pan Młody z Wesela Wyspiańskiego. Wiem, ile osób ogląda telewizję, a ile chodzi do teatru. I do jednego widza, i do drugiego mam szacunek. Ale należy pamiętać, że to są dwa różne światy. Teatr zawsze będzie ważny, bo teatr daje możliwość nieustannego treningu warsztatowego, daje inny rodzaj skupienia, inną relację z widzem. Teatr to praca z tekstem, nad tekstem, to ciągłe zadawanie pytań. W serialu tych spraw jest dużo mniej, ale są inne trudności. A film to pewnie coś pomiędzy pracą w teatrze a pracą w serialu. Podczas kręcenia filmu budujący rolę aktor zadaje podobne pytania jak w teatrze, ale ponieważ stoją kamery, to czasu jest już mniej. Nie tak dramatycznie mało jak w serialu, ale mniej niż w teatrze.”

Krzysztof Czeczot (1979) polski aktor i dramaturg

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69061

O relacjach , O czasie , Trening , Pytanie

„W wyższych sferach urzędowych krąży obecnie prawdziwa podobno historyjka z życia rodzinnego, będąca tematem literackim na miarę naszej epoki. Żona, wychodząc na zakupy, kazała mężowi zreperować kaloryfer, z którego ciekła woda. Po powrocie zobaczyła męża od pasa w dół. Leżał bowiem na wznak na podłodze z korpusem i głową skrytą pod meblem i stukał narzędziem w kaloryfer. Będąc kontenta z mężowskiego posłuszeństwa, poczochrała leżącego pieszczotliwie po genitaliach i przeszła do drugiego pokoju. (Prominenci miewają bowiem w swoich mieszkaniach po dwa pokoje, a nawet trzy). Ku swemu przerażeniu zobaczyła męża siedzącego w fotelu. Małżonkowie postanowili, że musi ona iść i przeprosić hydraulika za to, że go przywitała nazbyt poufale. Rzemieślnik nie reagował jednak na jej słowa i nie ruszał się. Wezwano pogotowie, tym razem lekarskie, a nie ogrzewnicze. Głaskanie hydraulika po genitaliach – jak się okazało – tak zaszokowało nie rozpieszczonego widać specjalistę, że gwałtownie poderwał głowę, walnął się czołem o żeliwne żeberko i stracił przytomność. Wstrząśnienie mózgu skończyło się happy endem i on też mógłby wieńczyć powieść poświęconą temu zdarzeniu.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: Rola mezaliansów, „Szpilki”, maj 1986

O pokoju , O wodzie

„Runęła komuna w dwa lata z okładem,
Nie było co zbierać – ciekawy przypadek.”

Jan Pietrzak (1937) polski satyryk

Źródło: Kabaretowa alternatywa, 1990.

„(…) jaka to rozkosz panować całkowicie nad koniem, nad każdym jego krokiem i ruchem. Jaka satysfakcja utrzymywać kontakt delikatnym drgnieniem łydki czy wodzy. To już nie są jak dawniej dwa niezgrane temperamenty, ale jedna całość stworzona z konia i jeźdźca.”

Maria Ginter (1922–2011)

Galopem na przełaj

O wodzie , Koń

„Rozróżniam dwa rodzaje ciekawości: wrogą i życzliwą.”

Irena Dziedzic (1925–2018) dziennikarka polska

„Największą – także, a może przede wszystkim, medialną – porażką w polskim teatrze w niedawnym czasie były chyba dwa ostatnie przedstawienia Krystiana Lupy, który wpierw zarzucił swój tryptyk „Persona” – jego druga część, „Ciało Simone”, była skandalem, a planowana część trzecia, o Gurdżijewie, nie powstała – a po tym niedokończonym dziele zrobił dwa przedstawienia: „Poczekalnię” i „Miasto snu”.”

Paweł Soszyński (1979) polski literaturoznawca, krytyk teatralny i pisarz

Źródło: Piękna porażka: Odbijanie się od dna http://www.dwutygodnik.com/artykul/4513/, Dwutygodnik. com nr 107/2013.

O czasie

„Że co? Że na przykład to ja miałam urodziny dwa dni temu? Ja potrafię pracować dobrze, potrafię coś tam, coś tam. Proszę mnie zbadać alkomatem.”

Elżbieta Kruk (1959) polska działaczka polityczna, historyk

wypowiedź nagrodzona w plebiscycie Srebrne Usta za 2008.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1589403,0,1,tusk-w-rozkroku-rokity-i-cos-tam--cos-tam-kruk-najlepsze,wiadomosc.html, 5 marca 2009

O urodzinach

„Czesi muszą twardo stąpać po gruncie. Dwa mecze temu mieliśmy zero punktów na koncie, a później zwycięstwa nad Węgrami i Słowenią były ważne dla nas. Przeciwko Węgrom zagraliśmy perfekcyjnie, a ze Słoweńcami świetnie do 43 minuty. Daliśmy sobie radę z tylko 10 zdrowymi piłkarzami, którzy byli w stanie grać na parkiecie.”

Filip Jícha (1982) czeski piłkarz ręczny

Źródło: Wywiad, 2010 http://www.sport1.pl/Filip-Jicha-nie-moge-doczekac-sie-tego-meczu-/a88637

„Staram się korzystać ze swoich umiejętności telewizyjnych w aktorstwie i na odwrót. Te dwa światy gdzieś się przenikają. Wszystko musi być dopięte na ostatni guzik. Traktuję to jako wyzwanie tu i teraz – musi być super, nie można sobie odpuścić. To jest ten moment, kiedy trzeba być skoncentrowanym i walczyć! Jest takie powiedzenie amerykańskie – Jesteś tak dobry, jak twój ostatni program. Tak właśnie jest z programami na żywo. Możesz zdobyć setki różnych nagród, ale to ten ostatni program świadczy o tym, co potrafisz.”

Krzysztof Ibisz (1965) polski prezenter telewizyjny

Źródło: Moja mama wie najlepiej! – wywiad z Krzysztofem Ibiszem, 30 marca 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5177/Moja-mama-wie-najlepiej-wywiad-z-Krzysztofem-Ibiszem.html

„W tym czasie wielki książę, szczególnie gdy wieczorami podpił sobie, co zdarzało mu się co dzień, powziął wyraźną skłonność do księżniczki kurlandzkiej. Nie odstępował jej na krok, rozmawiał wyłącznie z nią; nie zachowywał przy tym żadnej dyskrecji, nie licząc się ani z obecnością moją, ani innych, tak że poczułam się urażona i dotknięta w miłości własnej, widząc jak przedkładał ponad mnie tę małą pokrakę. (…) Do oczu napłynęły mi łzy i poszłam spać. Zaledwie zasnęłam, gdy przyszedł wielki książę, aby się również położyć. Był tak pijany, że nie wiedział, co robi, i zaczął opowiadać mi o niezwykłych zaletach swojej ślicznotki. Udałam, że mocno śpię, aby go zmusić wreszcie do milczenia. On jednak podniósł głos, aby mnie obudzić, widząc zaś, że nie daje znaku życia, dwa czy trzy razy dość mocno trącił mnie w bok pięścią, aż wreszcie, pomstując na mój mocny sen, odwrócił się i zasnął. Po tych kuksańcach wiele tej nocy płakałam…”

Piotr III Romanow (1728–1762) car Rosji

Wypowiedzi Katarzyny II
Źródło: Ludwik Stomma, Tadeusz Dominik, Kobiet czar…, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, Warszawa 2000, ISBN 8371631537, s. 180–181.

O kobietach , O snach , O czasie , O płaczu