Cytaty na temat złapanie (157 cytatów, strona 2)

Wojciech Pokora (1934–2018) polski aktor

„Co za pech… Złapany przez policję chuligan, który podpalił wóz transmisyjny TVN, okazał się nie należeć do ONR ani Młodzieży Wszechpolskiej, ani nawet do klubu kibica Legii. Zwykły, uliczny żul, notowany przez policję za drobne przestępstwa i rozróbę w nocnym autobusie… Niedobrze, wyłom w narracji – choć, oczywiście nie przeszkodzi on mediom salonu powtarzać z lubością szyderczej frazy, że burdy w Święto Niepodległości wywołali „prawdziwi patrioci”. Może nawet rozszerzą jej użycie i będą w kronice miejskiej nazywać „prawdziwym patriotą” każdego drobnego złodziejaszka i wyrywnego pijaczynę rozrabiającego w nocnym autobusie.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

Źródło: „Wyborcza” zgłupiała, „Gazeta Polska”, 7 grudnia 2011

O młodzieży

„Prezydent Clinton miał szansę złapania Osamy bin Ladena. Prezydent Bush miał szansę, by złapać Osamę bin Ladena. Ja wiem, jak to zrobić i zrobię to.”

John McCain (1936–2018) amerykański senator

„Co bym jeszcze mógł powiedzieć o tym moim Sanoku? To jest takie jakieś pioruńskie miasto – jak gdzieś złapiesz kogoś z Sanoka, to on nie wita cię na „cześć”, tylko rzuca się od razu na szyję i wtedy zaczyna się szaleństwo jedyne w swoim rodzaju. Jeszcze Lwów jest taki… A ze Lwowem też jest swoista historia, bo ten lwowski Tońko, który tak gadał na tej lwowskiej Piątej fali, to on, piorun, przecież też z Sanoka był! Nawet jak studiowałem w Oxfordzie i wkuwałem ten angielski język, to mi mówili: W twoim języku to jakieś takie brzmienie jest – albo lwowskie albo sanockie… Sanoczanie wszędzie identyfikują się bardzo szybko, z jakąś dziwaczną łącznością, z czymś, co nie da się określić słowami.”

Zdzisław Peszkowski (1918–2007) polski duchowny katolicki, kapelan rodzin katyńskich

Źródło: Joanna Kozimor, Na skrzydłach młodości, „Tygodnik Sanocki” nr 27 (713), 8 lipca 2005, s. 1.

O historii , O szaleństwie

„Ucieczka jest niezbyt chwalebna? A przecież to lepsze niż dać się złapać. Jedyny dyshonor to nie być wolnym.”

Amélie Nothomb (1967) pisarka belgijska

Ani z widzenia, ani ze słyszenia (2007)

„Co to za bohater? Dla mnie bohaterami są ci, którzy nie dali się złapać.”

Donald Trump (1946) prezydent Stanów Zjednoczonych

o Johnie McCainie.
Źródło: Trump idzie na Biały Dom, wyborcza.pl, 8 września 2015 http://wyborcza.pl/1,75477,18731049,trump-idzie-na-bialy-dom.html

O domu

„Na samą myśl, że muszę kimś zostać, ogarniał mnie nie tylko strach, ale wręcz mdłości. Nie mogłem znieść myśli, że zostanę prawnikiem, radnym, inżynierem czy czymś takim. Ożenię się, będę miał dzieci, dam się złapać w strukturę rodzinną. Codziennie będę chodził do pracy i wracał. Niemożliwa sprawa.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Z szynką raz!

O dzieciach , O strachu , O myślach , O myśleniu

„Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?”

Bronisław Pawlik (1926–2002) aktor

„Jestem znad morza, a nie umiem pływać. Raz się podtopiłam w morzu i to mi wystarczyło, aby nabrać lęku przed wodą. Czasem na wakacjach coś tam próbuję, ale trudno to nazwać pływaniem, raczej chwilowym nieudolnym utrzymywaniem się na wodzie. Kilkanaście osób już mnie próbowało nauczyć, łącznie z dwoma ratownikami, ale w końcu każdy się poddawał. Potrafię złapać kurczowo za szyję, wpaść w histeryczny chichot i cały czas mówić: „nie puszczę!””

Andżelika Piechowiak (1980) polska aktorka

Po pół godzinie każdy ma dość…
Źródło: „Jestem morskim zwierzakiem” – wywiad z Andżeliką Piechowiak, 2 marca 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5867/Jestem-morskim-zwierzakiem-wywiad-z-Andzelika-Piechowiak.html

O wodzie , O czasie , O wakacjach

„Jako Rosjanka jestem bardzo patetyczna – mam to po ojcu. Jako Ukrainka bardzo się tego wstydzę – wstyd mam po matce. Jako od pewnego czasu Polka – próbuję złapać do tego dystans. Moja mama mówiła, że zaczęłam śpiewać zanim zaczęłam mówić. To jest najbliższa mi forma reakcji na świat.”

Olena Leonenko (1966) polska pieśniarka, kompozytorka muzyki teatralnej, choreograf, aktorka, pedagog śpiewu i ruchu scenicznego

Źródło: Barwyszczescia.tvp.pl, 25 listopada 2013 http://barwyszczescia.tvp.pl/aktualnosci/wiadomosci/spiewala-zanim-zaczela-mowic-15523/

O świecie , O matce , O śpiewie , O czasie

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Kłamstwo bywa wszak marzeniem złapanym na gorącym uczynku.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: „Exklusiv”

O kłamstwie

„Człowiek nie rodzi się zły, lecz ulega różnym pokusom. Ale ani diabelskim, ani boskim, nie mieszajmy tu metafizyki. Z roku na rok w naszym społeczeństwie zmieniają się poglądy, priorytety. Łatwo zatem się złapać na podstępny haczyk. Zapominamy o ważniejszych rzeczach.”

Gienek Loska (1975) wokalista i gitarzysta białoruskiego pochodzenia, mieszkający w Polsce

Źródło: Życie uczy pokory. Hipisi też wyłysieją. http://www.gazetakrakowska.pl/magazyn/356617,zycie-uczy-pokory-hipisi-tez-wylysieja,id,t.html

O życiu , O zapominaniu

„Zabiję to nie znaczy, że złapię pistolet Bucka Jonesa i zrobię bum! To nie jest tak. Zabija się w sercu. Przestaje się kochać. No i w końcu ta osoba umiera.”

José Mauro de Vasconcelos książka Moje drzewko pomarańczowe

Moje drzewko pomarańczowe

Serce , Kochać się

„Chciałem, aby chwile mojego życia szły po sobie i porządkowały się, jak chwile życia, które sobie przypominamy. To tak, jakbyśmy chcieli złapać czas za ogon.”

Jean-Paul Sartre książka Mdłości

Mdłości (1938)

O czasie

„Moje zachowanie nie powinno być traktowane jako próba uniknięcia odpowiedzialności za czyny, jakie popełniłem. Nawet po moim zatrzymaniu nie zdawałem sobie sprawy jak poważnie groźne były czyny, których się dopuściłem. Ta sprawa jest związana tylko ze mną. To nie jest obawa przed odpowiedzialnością, ale moje nerwowe i psychiczne napięcie. Jestem gotowy opowiedzieć o wszystkich zbrodniach, ale proszę mnie nie zamęczać pytaniami o ich szczegóły. Moja psychika mogłaby tego nie wytrzymać. Nie mam zamiaru niczego ukrywać. Wszystko, co zrobiłem przyprawia mnie o dreszcze. Jestem wdzięczny detektywom, że mnie złapali.”

Andriej Czikatiło (1936–1994) ukraiński seryjny morderca

Źródło: Michał Filipczak, Czikatiło Andriej http://killer.radom.net/~sermord/New/zbrodnia.php-dzial=mordercy&dane=CzikatiloAndrej.htm, www.zbrodnia.of.pl

O zachowaniu , Pytanie

„Egzorcysta odwrócił się, słysząc charakterystyczny brzęk trzydziestu butelek jednocześnie przekształcanych w tulipany. Trzydziestu tubylców patrzyło na niego ponuro, trzymając w dłoniach wyszczerbione flaszki.
(…)
– To ma być tulipan? – Jakub spojrzał na narzędzie mordu w dłoni tamtego.
A potem parsknął homeryckim śmiechem. Sięgnął na ladę po pustą flaszkę i jednym zręcznym ruchem przerobił ją na broń.
– O kurde – sapnął menel.
Wyrób Jakuba już na pierwszy rzut oka był o kilka klas doskonalszy. Światło żarówki połyskiwało na szklanych drzazgach. Wszystkie były idealnie kształtne i, co najważniejsze, znakomicie wyprofilowane.
– To co, sprawdzimy, kto z nas lepszy? – zapytał egzorcysta zaczepnie. – Urządzimy zawody?
Przeciwnik skinął głową. Siegnął po flaszkę z tanim winem i zębami odgryzł szyjkę razem z korkiem. Spojrzał wyzywająco. Jakub nie wyśmiał go tylko z grzeczności. Sięgnął po dwie. Kucnął i z wysokości trzydziestu centymetrów upuścił je na podłogę.
Pyk, pyk – odpadły denka. Złapał butelki za szyjki i zręcznie odwrócił w powietrzu. Trzymał w dłoniach dwa jakby wielkie kielichy pełne aromatycznej pryty, a nie rozlał przy tym ani kropli.
Szczęki opadły z trzaskiem. Tłum zafalował w podziwie.
– Mistrzu – wykrztusił wódz.”

Andrzej Pilipiuk książka Zagadka Kuby Rozpruwacza

Wybacz naszą nieuprzejmość. Nie wiedzieliśmy, kto zawitał w nasze progi.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza
Źródło: Łowy na Młotkowca

O śmiechu , O świetle

„Policja mundurowa odegrała smutną rolę w akcjach wysiedleńczych. Na jej głowę spada krew setek tysięcy Żydów polskich złapanych przy jej współudziale i zapędzanych do „wagonów śmierci”. Taktyka Niemców była zazwyczaj następująca. Przy pierwszej akcji przesiedleńczej posługiwano się Żydowską Służbą Porządkową, która pod względem etycznym nie stała wyżej od jej polskich kolegów. Przy następnych akcjach, gdy likwidowano i Żydowską Służbę Porządkową, brano do pomocy policję polską.”

Emanuel Ringelblum (1900–1944) polski historyk narodowości żydowskiej

Stosunki polsko-żydowskie w czasie drugiej wojny światowej. Uwagi i spostrzeżenia
Źródło: s. 102.

O śmierci , O pomocy

„Czas na kabaret jest zawsze. Nie ma takiego czasu, który byłby zły. Kabaret jest sposobem na zabawę, na złapanie dystansu do rzeczywistości, która nas otacza.”

Jan Pietrzak (1937) polski satyryk

Wypowiedzi w wywiadach, Co jest grane, panie Janku… (1992)
Źródło: s. 7

O rzeczywostości , O czasie

„Miłość jest jak polna mysz, trzeba dobrego kota, by ją złapać.”

Wojciech Bartoszewski (1955) polski aforysta

O miłości

„Nasza władza ostrzega przed agresywnymi poczynaniami zwolenników opozycji. Selektywna jest ta ich wrogość wobec aktów agresji. Przypadków pobić imigrantów władza raczej nie dostrzega. Spalenie kukły Żyda bagatelizuje. W transparencie na stadionie, którym niektórym ludziom wymienionym z nazwiska, w tym mi, życzy się szubienicy nie widzi nic złego. W truchle lisa przybitym do deski na demonstracji PiS-u też nie. W niszczeniu spotkań z politykami opozycji przez chuliganów, też nie. W sugestiach radnej PiS-u, że posłankę Platformy Obywatelskiej, panią Agnieszkę Pomaskę, trzeba złapać i ogolić na łyso, też nie.”

Tomasz Lis (1966) polski dziennikarz telewizyjny

Źródło: „Tomasz Lis.”: Szczucie trwa i przynosi efekty http://www.newsweek.pl/polska/polityka/tomasz-lis-program-pis-szczuje-i-podgrzewa-atmosfere-w-kraju,film,404205.html, newsweek.pl, 26 stycznia 2017.

O wrogości

„A wy znowu mnie złapaliście, jak jestem nieuczesany (…) A potem wykorzystacie to przeciwko mnie!”

Mariusz Wlazły (1983) polski siatkarz

„(…) dźwięk jest kompletnie nierzeczywisty. Dopływa nie wiadomo skąd, nie można go zobaczyć, nie można go złapać, wywołuje przed oczyma obrazy, które nie istnieją i emocje, które są tak silne, jakby powstały w reakcji na coś rzeczywistego. To raczej czas niż miejsce.”

David Toop (1949)

Źródło: Karolina Sulej, Japoński ogrodnik Rozmowa z Davidem Toopem, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/3440-japonski-ogrodnik.html

O czasie , Obraz

„Oczywiście, niezaprzeczalnie, zdarzały się przypadki, że kiedy Żydowi zabrakło pieniędzy, a był przechowywany dla pieniędzy albo dla wszystkich zabrakło jedzenia, chłop pozbywał się Żyda, zabijając go. Ale też Żydzi, wychodząc z kryjówek, ściągali na siebie wroga i złapani, denuncjowali Polaków, u których się ukrywali. Ginęli Polacy. Czy nam to osądzać?”

Barbara Stanisławczyk (1962)

Źródło: Stanisławczyk: Żydzi czasem denuncjowali Polaków u których się ukrywali. Czy nam to osądzać?, Polskatimes.pl, 18 marca 2011 http://www.polskatimes.pl/artykul/381587,stanislawczyk-zydzi-czasem-denuncjowali-polakow-u-ktorych-sie-ukrywali-czy-nam-to-osadzac,2,id,t,sa.html

O jedzeniu , O czasie

„Teraz jak Mario został złapany za rękę, to mówi nie moja ręka. Prezes PiS nie powie, że Mario skłamał, czy dokumentów nie czytał, tylko, że dokumenty były antydatowane.”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

o nieprawidłowościach związanych ze sprzedażą majątku polskich stoczni.
Źródło: onet.pl http://wiadomosci.onet.pl/2066830,11,jak_mario_zostal_zlapany_za_reke__to_mowi__ze_nie_moja_reka,item.html, 26 października 2009

O czytaniu

„Trudno powiedzieć, czy złapał się za głowę Kanu, czy po prostu zmarzły mu uszy.”

Mateusz Borek (1973) polski dziennikarz sportowy

Wpadki komentatorskie
Źródło: TV4, Piłkarski humor http://fototyper.bajo.pl/1344,pilkarski,humor.html

„Jest to dokument czasu, historia złapana na gorąco od strony najprostszych ludzkich reakcji. (…) Nie chciałem robić fresku historycznego, opowiadanego w sposób epicki (…). Chodziło mi o uzyskanie maksymalnej prywatności, o skondensowanie historii w małej pigułce. Przez ograniczenie miejsca akcji do jednego wnętrza chciałem też odtworzyć znamienne dla tego czasu poczucie klaustrofobii, dosłowne i metaforyczne, bo dotyczące wielu momentów naszej historii.”

Leszek Wosiewicz (1947)

o filmie Wigilia.
Źródło: rozmowa Manany Chyb, 13. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku-Gdyni, „Gazeta Festiwalowa”, 13 września 1988

O historii , O czasie

„Na parapet wleź! Złap się karnisza – będziesz miała lepszy zasięg.”

Jerzy Kryszak (1950) aktor polski

rozmowa z żoną.
Parodia Andrzeja Leppera
Źródło: Kraj się śmieje

„Andrzej Lepper złapał mnie za włosy z tyłu głowy u dołu i trzymając zaprowadził do drugiego pokoju. Tam rzucił mnie na łóżko. To ciągnięcie za włosy bolało. Zdarł ze mnie bieliznę. Wydaje mi się, że to wtedy był tak bardzo pijany.”

Aneta Krawczyk (1975) polska samorządowiec

Źródło: „Andrzej Lepper to perwersyjny sadysta”, wp.pl, 22 stycznia 2009 http://media.wp.pl/kat,1022939,wid,10773176,wiadomosc.html

O pokoju

„Każdy ekonomista wie doskonale, że kapitalizm to system twardy i bezwzględny. Jedną z jego podstawowych cech jest to, że zawsze jest nastawiony na ekspansję. A po 1989 r. to Polska stała się terenem takiej ekspansji. Wiem, o czym mówię, bo akurat na przełomie lat 80. i 90. pracowałem w Burundi. Widziałem tam bardzo podobne procesy i patologie. Pamiętam historię pewnej burundyjskiej fabryki kawy, która miała zostać sprywatyzowana. Oczywiście natychmiast pojawili się komercyjni zachodni doradcy, którzy mieli obiektywnie wycenić wartość fabryki. Jak zobaczyłem wyniki ich analiz, złapałem się za głowę i zaproponowałem prezydentowi Burundi, że powołamy tajną komisję ekspertów ONZ, którzy sprawdzą tę wycenę. I faktycznie. Moim ludziom wyszło, że fabryka jest warta 5 razy tyle. Nabywcy natychmiast podnieśli swoją ofertę trzy i pół razy. I nadal im się to świetnie opłacało. W Polsce niestety było bardzo podobnie.”

Witold Kieżun (1922) polski ekonomista

Źródło: Rafał Woś, Polska Afryką Europy, „Dziennik Gazeta Prawna”, 8–11 listopada 2013, nr 217 (3607), s. A3

O historii

„od czasu do czasu
musimy znów złapać
całość języka
w poszukiwaniu
lepszych pragnień.
Gdybyśmy tylko mogli
wyobrazić sobie lepszy tor
lotu; dostajemy
to, czego nam trzeba.
I spójrz, jaki piękny staje się
alfabet, kiedy mości się
w nim przypadkowość”

Jorie Graham (1950)

Źródło: w garści

O poszukiwaniu , O czasie

„Kiedy nikt nie patrzy, włączam telewizję. Czysto z ciekawości, rozumiecie. Tam możemy złapać jakieś czterdzieści tysięcy kanałów. Większość z nich, rzecz jasna, wciąż pokazuje CIS i Law And Order. Jest dwanaście różnych kanałów, które pokazują Law And Order dwadzieścia cztery godziny na dobę. W niektórych krajach Jerry Orbach stał się obiektem jakiegoś obiegowego kultu. Nie rozumieją języka ani co się dzieje. Rozumieją tylko, że Jerry Orbach jest nieśmiertelny. Oglądają i wierzą, że przeżywa on młodych bogów, wybranych, by być jego asystentami. Złoczyńcy upadają. DA się zmieniają. Asystenci odchodzą. Jerry Orbach jest wieczny. Jerry Orbach jest, na dobrą sprawę, jakimś mściwym Królem-Bogiem, który będzie ścigał i spopielał drani do końca świata.”

Warren Ellis Transmetropolitan

Transmetropolitan

O Bogu

„Bardzo dowcipne, ale nie złapałem myśli…”

Jacek Kurski (1966) polski dziennikarz i polityk

reakcja na stwierdzenie Leszka Millera, że drzewo genealogiczne Kurskiego jest bardzo duże, a on wciąż na nim siedzi.
Źródło: Magazyn 24 godziny, 24 sierpnia 2006

O myślach , O drzewach , O myśleniu

„Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?”

Tadeusz Pluciński (1926–2019) aktor polski

„Chciałbym też bardzo precyzyjnie podkreślić, że najlepsze materiały od niego zdobywałem właśnie wówczas, kiedy znajdowałem się pod stałą obserwacją kontrwywiadu FBI. To były materiały o kapitalnej wartości. Dziesiątki tysięcy stron tajnych dokumentów z największymi sekretami amerykańskiego przemysłu zbrojeniowego. Dodam, że nigdy nie złapano mnie na niczym kompromitującym. Niczego także, pomimo potężnej rewizji, nie znaleziono w moim domu.”

Marian Zacharski (1951) polski agent wywiadu

o pozyskaniu Williama Bella na agenta polskiego wywiadu.
Źródło: dziennik.pl, 31 października 2008 http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/132975,slynny-szpieg-uderza-w-kwasniewskiego.html

O domu

„Nieszczęściem Telimena siedziała śród dróżki;
Mrówki, znęcone blaskiem bieluchnej pończoszki,
Wbiegły, gęsto zaczęły łaskotać i kąsać,
Telimena musiała uciekać, otrząsać,
Na koniec na murawie siąść i owad łowić.
Nie mógł jej swej pomocy Tadeusz odmówić.
Oczyszczając sukienkę, aż do nóg się zniżył,
Usta trafem ku skroniom Telimeny zbliżył… (…)
„A mnie tu mrówki gryzą”. „Gdzie?” „Koło kolana”.
Tadeusz ręką sięgnął – już mrówka złapana.
„Czy jeszcze?” „Pan się pyta a mrówki zuchwałe
Coraz to wyżej idą!” Za pończoszki białe
Sięgać musiał tym razem bohater szczęśliwy,
Że jednak krew nie woda, majtki nie pokrzywy,
Tadeusz sięgnął wyżej, gdzie w cieniu ukryte
Rosną wstydliwe włosy w pierścienie spowite.
Telimena syknąwszy padła na murawę.
Tadeusz porzuciwszy na mrówki obławę,
Otoczył ją ramieniem, ku sobie przycisnął,
Ogień tajemnych pragnień w oczach jego błysnął,
Ustami ust jej szukał – znalazłszy, w zapale
Rozpalonymi wargi miażdżył je zuchwale.
Telimena na razie, śmiałością zdumiona,
Odepchnąć zaraz chciała młodzieńca ramiona,
Sił jednak i oddechu w piersiach jej nie stało:
Dreszcz rozkoszy znienacka objął całe ciało,
Ubezwładnił jej członki, rzucił krew do twarzy.
A widząc, że Tadeusz na wszystko się waży,
Uległa. Lecz, że wiele doświadczenia miała:
„Ach! jeszcze kto zobaczy””

Antoni Orłowski (1869–1921)

z cicha wyszeptała.
Źródło: Mrówki – Spotkanie się pana Tadeusza z Telimeną w Świątyni Dumania i zgoda ułatwiona za pośrednictwem mrówek

O nieszczęściu , O wodzie , O pomocy

„Jeśli się za to weźmie gestapo, to złapią jakiegoś Żyda i tak mu przypierniczą, że przyzna się do budowy drabiny na Księżyc.”

Andrzej Ziemiański (1960) polski pisarz

Breslau forever
Źródło: s. 107

„Bałem się spróbować, ale pomyślałem: Horusie?
– No wreszcie – odezwał się ten głos.
– Witaj.
– O nie – powiedziałem, czując narastającą panikę. – O nie, nie, nie. Niech mi ktoś da otwieracz do konserw, mam w głowie bóstwo! Oczy Bastet błysnęły.
– Porozumiałeś się z Horusem bezpośrednio? Robisz postępy.
– Postępy?! – Złapałem się za głowę.”

Rick Riordan (1964)

Wyrzućcie go stamtąd!
Czerwona piramida

„Jak mnie złapią, fiskus śledzi, i zamkną, to mój obraz jeziora zaobserwowany ich zacznie być. Kradną z nas, no, kradną, lepiej nic nie patrzeć.”

Kornel Maliszewski (1988)

Źródło: Desert Eagle

Obraz

„Mój świat runął i rozsypał się.
Nadzieja. Nadzieja, która tak łagodnie tuliła moje serce, teraz wysunęła szpony i je zmiażdżyła. Nie mogłem złapać tchu.”

Harlan Coben (1962) amerykański pisarz

W głębi lasu (2007)
Źródło: rozdział 38

O świecie , O nadziei , Serce

„Wsiadanie. Więc tak: trzeba kliknąć pilotem, podjechać z lewej strony, otworzyć drzwi, przesunąć się trochę do przodu i pchnąć je, a potem, ostrożnie manewrując, stanąć wózkiem tuż przy progu, uważając (…), by nie porysować lakieru. Następnie należy złapać drzwi lewą ręką, przytrzymać je, a prawą chwycić kolumnę kierownicy.
Podciągam się teraz na rękach, przekręcając tułów w lewo i opadam na siedzenie. Bezwładne nogi układam rękami pod kierownicą, przy bezużytecznych pedałach (…). Przechylam się w lewo, odczepiam prawe koło wózka i kładę je, wyginając się do tyłu, za przednie siedzenie – sąsiada kierowcy. Przekręcam wózek, aby jego lewe koło znalazło się w moim zasięgu. Zwalniam lewe koło, przytrzymując wózek, by łagodnie osunął się na trotuar, a nie grzmotnął na ziemię. To koło stawiam za prawym, również tylnym siedzeniem (…). Przechylam się następnie i dźwigam korpus wózka, już bez kół, który wygląda jak człowiek bez nóg lub jak kurczak u rzeźnika, czyli „korpus” w taniej wersji pozbawionej skrzydełek i udek.”

Ryszard Lenc (1955)

Źródło: Samochód, „Sekrety ŻAR-u” 2006, nr 3

O samochodach

„lepiej nic nie mówić albo zmienić zdanie,
co do tego, co się powiedziało. to zapewnia
dobry połów i ciągłość poczucia dowodzenia.
kraby są głuche i ufne, dają się łapać na zimną
rybę w klatce, która wcześniej dała się złapać
w sieć.”

Zenon Kałuża (1973)

Źródło: Sierpień – deadliest catch

O rybach

„Nie każdy, kogo złapano w czasie zamieszek, jest buntownikiem.”

Ali ibn Abi Talib (601–661)

O czasie

„Ci, którzy oglądali serial „Fragglesy”, na pewno pamiętają psa Sprocketta. To było bardzo ciekawe doświadczenie, a dla mnie niezła zabawa, ponieważ przed mikrofonem jedynie ziałem, warczałem, szczekałem oraz wydawałem z siebie wszystkie dźwięki, które wydaje pies. Doszło do tego, że byłem tak przygotowany i wyczulony na ruchy mojej postaci, iż nawet nie musiałem jej oglądać – po prostu brałem słuchawkę i reagowałem w odpowiednim momencie. W tychże „Fragglesach” grałem również Gorga – tego, który krzyczał: „Mamo! Złapałem Fragglesa.””

Piotr Adamczyk (1972) polski aktor

To był wielki, sepleniący, ale o gołębim sercu, potwór.
Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/adamczykpiotr/

Serce

„Co się tyczy [paryskich] bulwarów, to w ogóle nie można po nich chodzić. Wszyscy zasuwają z burdelu do kliniki, a z kliniki z powrotem do burdelu. A dokoła jest tyle trypra, że ledwie można złapać dech. Kiedyś wypiłem trochę i poszedłem Polami Elizejskimi - a dokoła było tyle trypra, że ledwie powłóczyłem nogami. Zobaczyłem dwoje znajomych: on i ona, oboje jedzą kasztany, bardzo starzy oboje. Gdzieś ich już widziałem? W gazetach? Nie pamiętam, ale poznałem: Louis Aragon i Elsa Triolet. "Ciekawe - błysnęła mi myśl - skąd idą: z kliniki do burdelu czy z burdelu do kliniki?" I sam sobie przerwałem: "Wstydziłbyś się. Jesteś w Paryżu, a nie w Chrapuszowie. Zadaj im lepiej pytania o sprawy społeczne, o najbardziej palące sprawy."
Doganiam Louisa Aragona i zaczynam mówić, otwierając przed nim serce. Mówię, że jestem zdesperowany, ale nie mam najmniejszych wątpliwości, że umieram od nadmiaru węwnętrznych sprzeczności, i dużo różnych takich. A on spogląda na mnie, salutuje mi jak stary weteran, bierze swą Elsę pod rękę i idzie dalej. Ja znów ich doganiam i zwracam się tym razem już nie do Louisa, lecz do Triolet. Mówię, że umieram na brak wrażeń, że gdy przestaję rozpaczać, ogarniają mnie wątpliwości, gdy tymczasem w chwilach rozpaczy w nic nie wątpiłem… A ona tymczasem, jak stara kurwa, poklepała mnie po policzku, wzięła pod rączkę swojego Aragona i poszła dalej.
Potem, rzecz jasna, dowiedziałem się z prasy, że to wcale nie byli oni, tylko Jean-Paul Sartre i Simone de Baeuvoir, ale jaka to teraz dla mnie różnica! Poszedłem do Notre-Dame i wynająłem tam mansardę. Mansarda, facjatka, oficyna, antresola, strych - ciągle to wszystko mylę i nie widzę różnicy. Krótko mówiąc, wynająłem miejsce, w którym można leżeć, pisać i palić fajkę. Wypaliłem dwanaście fajek i odesłałem do "Revue de Paris" mój esej pod francuskim tytułem "Szyk i blask - immer elegant". Esej na temat miłości.
A wiecie przecież, jak trudno jest we Francji pisać o miłości. Dlatego że wszystko, co dotyczy miłości, zostało już we Francji dawno napisane. Tam wiedzą o miłości wszystko, a u nas nic. Spróbujcie u nas komuś ze średnim wykształceniem pokazać twardy szankier i zapytać: "Jaki to szankier, twardy czy miękki!" - na pewno strzeli: "Jasne, że miękki." A jak zobaczy miękki, to już zupełnie straci orientację. A tam - nie. Tam mogą nie wiedzieć, ile kosztuje dziurawcówka, ale jeśli już szankier jest miękki, to będzie takim dla każdego i nikt go nie nazwie twardym…
Krótko mówiąc, "Revue de Paris" zwróciło mi esej pod pretekstem, że został napisany po rosyjsku, a francuski był tylko tytuł. Wypaliłem więc na antresoli jeszcze trzynaście fajek i stworzyłem nowy esej, również poświęcony miłości. Tym razem cały tekst od początku do końca był napisany po francusku, a rosyjski był jedynie tytuł: "Skurwysyństwo jako najwyższe i ostatnie stadium kurestwa." I posłałem tekst do "Revue de Paris".
[Znów mi go zwrócili. ] Styl, powiedzieli, znakomity, natomiast główna myśl - fałszywa. Być może, powiedzieli, da się to zastosować do warunków rosyjskich, ale nie francuskich. Skurwysyństwo, powiedzieli, wcale nie jest u nas stadium najwyższym i bynajmniej nie ostatnim. U was, Rosjan, powiedzieli, kurestwo, które osiągnie granice skurwysyństwa, zostanie przymusowo zlikwidowane i zastąpione przez programowy onanizm. Natomiast u nas, Francuzów, nie jest wprawdzie w przyszłości wykluczone organiczne zrastanie się pewnych elementów rosyjskiego onanizmu, potraktowanego bardziej swobodnie - z naszą ojczystą sodomią, będącą efektem transformacji skurwysyństwa za pośrednictwem kazirodztwa; jednakże owo zrastanie się nastąpi na gruncie naszego tradycyjnego kurestwa, mając charakter absolutnie permanentny.”

Wieniedikt Jerofiejew książka Moskwa-Pietuszki

Moscow to the End of the Line

O myślach , O myśleniu , O wrażeniach , O charakterze

„Wiedza i prawda od dawna już przestały być naczelną troską intelektualisty - zastąpiła je troska o to po prostu, żeby się nie dowiedziano, że on nie wie. Intelektualista, rozsadzany treściami, których sobie nie przyswoił, kluczy jak może, byle nie dać się przyłapać. Środki ostrożności? Formułować chytrze, żeby nie złapano za słówko. Nie wychylać nosa poza to, co jako tako się opanowało. Używać pojęć skrótowo, niby że to one są już wszystkim doskonale znane, a w gruncie rzeczy, aby nie zdradzić się z ignorancją. Dawać do zrozumienia, że się wie. Powstał kunszt specjalny zręcznego szermowania myślami nieopanowanymi z miną, jak gdyby wszystko było w największym porządku. Powstała specjalna sztuka cytowania i zażywania nazwisk.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O wiedzę , O sztuce , O prawdzie , O zrozumieniu

„Wszedł ojciec.
- Złapali ich. Całą trójkę – powiedział do inspektora i spojrzał na mnie z odrazą.
Inspektor natychmiast wstał i wyszli razem. Wpatrywałem się w zamknięte drzwi. Ból samonagany przenikną mnie tak, że cały się zatrząsałem. Słyszałem własne jęki i łzy spływały mi po policzkach. Usiłowałem je powstrzymać, ale nie mogłem. Zapomniałem o bolących plecach. Udręka wieści, którą przyniósł ojciec, była o wiele bardziej bolesna. Czułem taki ucisk w piersiach, że się dusiłem.”

John Wyndham książka The Chrysalids

The Chrysalids

O łzach , O udręce , O bólu

„Imię moje: Izmael. Przed kilku laty — mniejsza o ścisłość jak dawno temu — mając niewiele czy też nie mając wcale pieniędzy w sakiewce, a nie widząc nic szczególnego, co by mnie interesowało na lądzie, pomyślałem sobie, że pożegluję nieco po morzach i obejrzę wodną część świata. Taki mam właśnie sposób odpędzania splinu i regulowania krwiobiegu. Gdy tylko stwierdzę, że usta wykrzywiają mi się ponuro, gdy tylko do duszy mej zawita wilgotny, dżdżysty listopad, gdy złapię się na tym, że mimowolnie przystaję przed składami trumien albo podążam za każdym napotkanym pogrzebem, a w szczególności, gdy moja hipochondria tak mnie opanuje, iż potrzeba mi silnych zasad moralnych, by się powstrzymać od rozmyślnego wyjścia na ulicę i metodyczmego strącania ludziom z głów kapeluszy — wtedy uznaję, że już wielki czas udać się na morze jak najrychlej. To jest moja namiastka pistoletu i kuli. Katon z filozoficzną oracją rzuca się na ostrze swego miecza; ja spokojnie siadam na okręt. Nie ma w tym nic zdumiewającego. Gdyby tylko zdawano sobie z tego sprawę, okazałoby się, że niemal wszyscy ludzie, każdy na swój sposób, w takiej czy innej chwili, żywią wobec oceanu niemal te same co ja uczucia.”

Herman Melville książka Moby Dick

Moby-Dick or, The Whale

O morzu , O ludziach , O duszy , O czasie

„Nie, Kancie! Twoja Krytyka, choćby najbardziej ścisła i najgłębsza, w siódmych potach pisana, nie wystarczy. Siekierę złap! Złap, mówię, siekierę, wpadnij z siekierą i ciach, na prawo i lewo, dzieci i kobiety, młodzież i robotników, i w ogóle wszystkich, tak, wszystkich i wszystkich!… Tępienie głupoty nie może odbywać się tylko na papierze!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O dzieciach , O młodzieży , O głupocie , O kobietach

„Craig Binky siedział w widocznym miejscu i to, co nastąpiło w tej chwili, nie umknęło uwadze ani jednej osoby. Złapał się za pierś i brew, jakby dostał zawału i udaru jednocześnie, po czym zaczął się krzywić, wykonując serię min, których ekspresja zawstydziłaby prawdziwego mima.”

Mark Helprin książka Winter's Tale

Winter's Tale

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Za dwadzieścia lat będziesz bardziej rozczarowany tym, czego nie zrobiłeś niż tym, co zrobiłeś. Rzuć cumy. Wypłyń z bezpiecznej przystani. Złap wiatr w żagle. Badaj. Śnij. Odkrywaj.”

H. Jackson Brown, Jr. (1940)

„Premier Donald Tusk zmienił szefa CBA Mariusza Kamińskiego po aferze łapówkarskiej, gdzie złapał za rękę, jak pewna pani posłanka brała pieniądze za załatwienie jakiś spraw, wyrzucił go, mianował swojego człowieka i dał polecenia – nie chcę słyszeć o żadnej aferze. No i później wyhodowaliśmy sobie taką Amber Gold.”

Marek Suski (1958) polski działacz polityczny

Źródło: Marek Suski: Byłbym rad ze zmiany premiera. Kaczyński byłby najlepszym premierem w Polsce https://archiwum.radiozet.pl/Radio/Programy/Gosc-Radia-ZET/Artykuly/Gosc-Radia-ZET.-Marek-Suski-u-Konrada-Piaseckiego.-23.09.2016-r.-00028777, radiozet.pl, 23 września 2016

O pieniądzach

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły

O życiu , O dzieciach , O uśmiechu , O butach

„Złapią cię z gibonem i sanki dostaniesz.”

Wilku (1977)

Hemp Gru, Klucz
Źródło: Zjedz Skręta

„Zdaje mi się, że ostatni już raz piszę. Na mieście obława. Nie wolno mi wychodzić, i szaleję w domu. Chciałam iść rano do Jumka, żeby go uprzedzić o mającej nastąpić akcji. Miejmy nadzieję, że go nie złapali. Od kilku dni wisi coś w powietrzu.”

Rutka Laskier (1929–1943) polska Żydówka, autorka pamiętnika z życia getta

początkowy fragment wpisu do pamiętnika z dnia 20 lutego 1943.
Źródło: Taken 06 June 2007, The diary of Rutka Laskier, a 14-year-old Jewish girl from Poland http://www.gettyimages.co.uk/detail/news-photo/taken-06-june-2007-the-diary-of-rutka-laskier-a-14-year-old-news-photo/74415512#taken-06-june-2007-the-diary-of-rutka-laskier-a-14yearold-jewish-girl-picture-id74415512, gettyimages.co.uk, 6 czerwca 2007.

O domu

„I co Albert się odezwał? – ciągnął z niezmąconym spokojem Gundar. Nagła zmiana tematu zaskoczyła nawet Halta. – Albert? – spytał. Zbyt późno zauważył wyszczerzone w uśmiechu zęby Gundara i zrozumiał, że dał się złapać w pułapkę.”

John Flanagan (1873–1938) amerykański lekkoatleta

Myślałem, że go wołasz. Wychylałeś się za burtę i krzyczałeś „Albeeeeeert!” Sądziłem, że to jakiś aralueński bóg odmętów.
Źródło: Cesarz Nihon – Ja z tomu 10: Zwiadowcy

O uśmiechu , O zmianach

„Kiedy nikt nie patrzy, włączam telewizję. Czysto z ciekawości, rozumiecie. Tam możemy złapać jakieś czterdzieści tysięcy kanałów. Większość z nich, rzecz jasna, wciąż pokazuje CIS i Law And Order.”

Warren Ellis Transmetropolitan

Jest dwanaście różnych kanałów, które pokazują Law And Order dwadzieścia cztery godziny na dobę. W niektórych krajach Jerry Orbach stał się obiektem jakiegoś obiegowego kultu. Nie rozumieją języka ani co się dzieje. Rozumieją tylko, że Jerry Orbach jest nieśmiertelny. Oglądają i wierzą, że przeżywa on młodych bogów, wybranych, by być jego asystentami. Złoczyńcy upadają. DA się zmieniają. Asystenci odchodzą. Jerry Orbach jest wieczny. Jerry Orbach jest, na dobrą sprawę, jakimś mściwym Królem-Bogiem, który będzie ścigał i spopielał drani do końca świata.
Postać: Spider Jerusalem
Transmetropolitan

Cytaty na temat złapanie strona 2

Cytaty na temat złapanie
strona 2