Cytaty na temat zapas (40 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Gdyby ktoś zapytał o to, na czym polegała wielkość czynu Krzysztofa Kolumba w odkryciu Ameryki, to trzeba byłoby odpowiedzieć, że nie na idei wykorzystania kulistości Ziemi do odnalezienia zachodniej drogi do Indii; idea ta była już rozważana przez innych. Nie chodziło również o staranne przygotowanie wyprawy, fachowe wyposażenie okrętów, czego i inni mogli dokonać. Najtrudniejszą rzeczą w tej wyprawie odkrywczej była natomiast na pewno decyzja oddalenia się od wszystkich znanych dotąd lądów i żeglowania tak daleko na zachód, że posiadane zapasy nie wystarczyłyby już na drogę powrotną.”

Werner Heisenberg (1901–1976) fizyk niemiecki

Źródło: Część i całość

O decyzjach

„Ludzie muszą na wszystkie dostrzeżone zjawiska naklejać etykietki, a mają tylko bardzo ograniczony zapas takich nalepek. Nie znaleźliby spokoju, widząc wokół siebie przedmioty, których jeszcze nie nazwali. Czarne, białe, dobre, złe, miłość, nienawiść, zdrada, wierność. A gdy zdarzy się zjawisko bardziej złożone, zbyt wielostronne, by jedna nalepka wystarczyła, powiadają: „to jest nienormalne” i pod taką etykietą gotowi są umieścić wszystko, co wykracza poza najprymitywniej sztancowane rzeczy.”

Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898–1939) polski pisarz

Świat pani Malinowskiej
Źródło: Świat pani Malinowskiej, s. 306

O miłości , O nienawiści , O ludziach , O świecie

„Tyle szczęścia, ile miał w roku olimpijskim… to być może wykorzystał zapas na całe życie.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Simonie Ammannie.
Skoki narciarskie, Oberstdorf 2004

O życiu

„Panowała opinia, że Polacy przynajmniej przyzwoicie się zachowują. Ja się tym pocieszałam. Szokiem było wejście Niemców z NRD, to było jakieś przełamanie tabu, po raz pierwszy od II wojny światowej armia niemiecka najechała terytorium innego państwa. Strasznie wyglądali Rosjanie: obdarci, w łachmanach, głodni – coś nawaliło z aprowizacją i oni przez kilka dni nie mieli zapasów, nie mieli co jeść. I tu trzeba powiedzieć, że Czesi nie byli tacy poczciwi, żeby ich karmić; wręcz przeciwnie, na ich oczach zajadali się pieczoną kiełbasą albo brzoskwiniami, taki mieli sposób na walkę z okupantem. Pierwsze dni po wejściu wojsk były szalenie ciekawe. Ciągle gdzieś się biegało, w powietrzu latały kule, chłopcy wskakiwali na czołgi i walili motykami w zbiorniki z benzyną.”

Agnieszka Holland (1948) polska reżyserka i scenarzystka

Źródło: rozmowa Agnieszki Wiśniewskiej, Dwie rewolucje, krytykapolityczna.pl, 3 maja 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/film/20130503/holland-dwie-rewolucje

O wojnie , O piekle , O walce

„Na świecie jest pewien ograniczony zapas miłości – kiedy jedna się zaczyna, druga musi się skończyć..”

Jeremi Przybora (1915–2004) polski aktor, satyryk, poeta, piosenkarz

Źródło: Kabaret Starszych Panów – wypowiedź Pana A

„(…) nie jest prawdą, że kapitał jest synonimem pieniądza. Przed odkryciem metali szlachetnych na świecie byli kapitaliści, i ośmielam się nawet powiedzieć, że wówczas, tak samo jak i dzisiaj, każdy człowiek w pewnym stopniu był kapitalistą.
Cóż to takiego kapitał? Składa się on z trzech rzeczy, są to:
1. Materiały, na których ludzie pracują (kiedy mają już wartość, jaką nadał im ludzki wysiłek, przynosząc tym samym prawo do wynagrodzenia): wełna, len, skóra, jedwab, drewno itd.
2. Narzędzia, które ludzie wykorzystują do pracy: przyrządy, maszyny, statki, powozy itd.
3. Zapasy, które zużywają przez cały okres trwania pracy: żywność, tworzywa, domy itd.”

Frédéric Bastiat (1801–1850) francuski ekonomista

Kapitał i zysk z kapitału
Źródło: s. 155

O ludziach , O wysiłku

„Jestem w drodze, nie mogłabym nazwać siebie ani ateistką, ani osobą praktykującą, jednoznacznie związaną z religią katolicką. Mam przekonanie, że jakaś siła wyższa istnieje i zdarzyło mi się z nią rozmawiać, ale tylko w sprawach bezpieczeństwa i zdrowia najbliższych. I nie w sytuacjach kryzysowych, a raczej na zapas. Nie chcę jej irytować drobniejszymi sprawami.”

Dominika Ostałowska (1971) aktorka polska

Źródło: „Rzeczpospolita”, 19 maja 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/sho.htm

O religii , O sile

„W czasie wojny jadaliśmy żytni chleb, który w środku był zawsze wilgotny. Ja, która jadałam mało i nie lubiłam bobu, często pojawiającego się na stole, schodziłam po chleb i byłam zadowolona, bo do wagi bochenków był zawsze dodatek, który brałam dla siebie, choć babcia się gniewała, bo brakowało potem chleba dla wszystkich, ale ja i tak go sobie brałam i chowałam na zapas. Potem ja i moja siostra Maria wyjmowałyśmy miąższ i odkładałyśmy na bok. Kiedy tylko mama na nas nie patrzyła, robiłyśmy z tego wilgotnego miąższu laleczki, które kładłyśmy na parapecie do wyschnięcia. Następnego ranka, kiedy byłyśmy głodne, choć były już twarde, zjadałyśmy je.”

Sophia Loren (1934) włoska aktorka filmowa

Źródło: Zakazany związek, który potępiał Watykan i inne sekrety z życia Sophii Loren, Wirtualna Polska, 5 lutego 2013 http://ksiazki.wp.pl/gid,15310875,page,11,tytul,Zakazany-zwiazek-ktory-potepial-Watykan-i-inne-sekrety-z-zycia-Sophii-Loren,galeria.html

O wojnie , O siostrze , O czasie , O babci

„Pracując jeszcze u pani Zofii Dybowskiej-Aleksandrowicz, z Krzysiem Kolbergerem graliśmy dwa pieski. On pieska, który szczekał wyższym głosem, ja zaś psa o niższym głosie. No i szczekamy. On” „Hau, hau, hau”, ja” „Hau, hau, hau”. On” „Hau, hau, hau”, ja” „Hau, hau, hau”. Pani Zofia, która zawsze lubiła mieć takiego szczekania na zapas, powiedziała: „Poszczekajcie sobie jeszcze”. No to my: „Hau, hau, hau” i „Hau, hau, hau”. Wchodzimy do bufetu, a Krzysio Kolberger mówi: „A ja dziecku powiedziałem, że idę do pracy”.”

Jacek Czyż (1953) polski aktor

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/czyzjacek/

O dzieciach

„W wyniku ewolucji mózgu człowiek zdołał wypracować znacznie bardziej wydajne i mniej ryzykowne formy zdobywania pożywienia niż większość innych mięso – i wszystkożernych ssaków lądowych. Nie musimy obecnie, jak nasi dalecy przodkowie, przechodzić przez długie okresy na granicy głodu i wykorzystywać wszelkie nadające się okazje do nieumiarkowanej konsumpcji „na zapas”. Dzisiaj w świecie cywilizowanym pokarmu dzięki efektywnej produkcji mamy pod dostatkiem, i moglibyśmy spożywać go racjonalnie, w ilościach niezbędnych do sprawnego funkcjonowania. Ale po przodkach został nam głęboko zakorzeniony nawyk „obżerania się”, zwłaszcza, jeżeli pokarm jest atrakcyjny. Wraz z dobrobytem świat opanowała epidemia otyłości i nadwagi.”

Jerzy Vetulani (1936–2017) profesor nauk przyrodniczych, psychofarmakolog, neurobiolog, biochemik

Źródło: Stary tata, tłusty syn http://vetulani.wordpress.com/2013/02/18/stary-tata-tlusty-syn/

O głodzie , O świecie

„Choć papierków po cukierkach ślad i tam, i tu,
marzy ci się bombonierka – istny cud,
żeby tak nasycić się,
ale wciąż w zapasie mieć
i rozgryzać tę zagadkę
po ostatnią czekoladkę.”

Barbara Stępniak-Wilk (1969)

Źródło: Bombonierka

„Zapasy najczęściej gromadzą się za pasem.”

Lech Nawrocki (1950)

„To takie mrugnięcie okiem – dotyczące przepowiedni „końca świata” w 2012 roku. Wszyscy mówią, że trzeba robić zapasy, bo będzie przebiegunowanie, zaleje nas jakaś fala itd. Jeśli się tak stanie, to się stanie – po prostu będzie koniec! Ale być może, gdy minie dzień wyznaczony przez Majów jako koniec świata, spojrzymy na wszystko z uśmiechem. I na pewno bardziej będziemy się cieszyć każdym następnym dniem…”

Marcin Ciurapiński (1970)

o utworze Ostatni stróż cywilizacji.
Źródło: Michał Kirmuć, Big Day: Nutka nostalgii, terazrock.pl, 1 grudnia 2012 http://www.terazrock.pl/teksty/czytaj/Big-Day_-Nutka-nostalgii.html

O uśmiechu , O czytaniu

„Myślę (…), że dobrze jest opuścić miejsce, kiedy w szatni płaszcz pozostał przedostatni – jak śpiewał Wojciech Młynarski. Pozostawić ludzi z dobrym wspomnieniem o sobie, a nie wyczerpywać tego zapasu zaufania.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

Źródło: Gdy wszystko jest pozytywnym rozczarowaniem, „Śląsk” nr 1, 11 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110231.html

O ludziach , O rozczarowaniu , O zaufaniu , O myślach

„Dotknęłam poprzez czas tej siebie, trzynastoletniej czy dwunastoletniej, która klęczała w drewnianym kościółku na Bronowicach, wzięłam od niej – jej wiarę, którą ona w głębi serca dla mnie przechowała. Czekała na mnie. Wzięłam od niej też cały zapas miłości jeszcze nie rozdanej, pełnej.”

Anna Kamieńska (1920–1986)

Notatnik 1965–1972
Źródło: s. 122

O wierze , O czasie , O czekaniu , Serce

„Polowanie nie jest żadnym sportem, to morderstwo z zimną krwią. Jeśli ktoś potrafi pokonać niedźwiedzia w zapasach lub samemu dogonić zająca, wówczas może się uważać za prawdziwego sportowca.”

Gene Brewer (1937)

Na promieniu światła

O sporcie

„Zawsze są dwie możliwości: że coś się stanie albo że nic się nie stanie. Załóżmy, że wszystko będzie dobrze, bo jak się będziemy martwić na zapas, to nie starczy nam siły na normalne życie.”

Monika Szwaja książka Dom na klifie

Dom na klifie

O życiu , O sile

„Skąpstwo starców to głupota – cóż może być bardziej absurdalnego od gromadzenia zapasów na drogę w chwili, gdy zbliżamy się do kresu podróży.”

Cyceron (-106–-43 p. n. e.) mówca rzymski, popularyzator filozofii greckiej, polityk

O głupocie

„Aby powstrzymać się od sądzenia bliźnich, trzeba mieć ogromny zapas ufności. Do dziś pozostała mi obawa, że coś istotnego przeoczę, że coś mi się wymknie, jeśli nie będę pamiętał, iż poczucie fundamentalnych zasad przyzwoitości nie wszystkim przy urodzeniu jest równo dane.”

Francis Scott Fitzgerald książka Wielki Gatsby

Wielki Gatsby (1925)

„Wszyscy bez reszty musimy się oddać dziełu obrony najważniejszych dóbr i wartości naszego bytu. Tak pojęła chwilę obecną PPS, tak ją zrozumiały Klasowe Związki Zawodowe, a wraz z nimi cały proletariat polski. Gdy zaszła potrzeba walki, organizacje te zjawiły się na arenie śmiertelnych zapasów i po prostu zajęły miejsce w szeregach obrońców. Dziś robotnicy na okopach Warszawy walczą wraz z żołnierzami i giną wraz z żołnierzami. Ich dzień roboczy, ich krwawy trud nie 8 godzin, lecz objął całe ich życie ofiarne.”

Norbert Barlicki (1880–1941) polski działacz socjalistyczny, prawnik

Źródło: Warszawa, „Robotnik”, Nr 260, 18 września 1939 http://lewicowo.pl/warszawa-18-wrzesnia/.

O życiu , O walce

„Aktorstwo to emocjonalne zapasy.”

Al Pacino (1940) aktor amerykański

Źródło: wywiad Stopklatka.pl http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28557, 18 listopada 2005

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Miliony jestestw pada w krwawych zapasach o kawałek chleba, o uczucia swoje, o prawa: jedne giną, aby żyły drugie. Każdy się bowiem broni, każdy walczy, ale nie każdy zwycięża. Życie ziemskie, oraz ziemia sama, aby się zapłodnić, potrzebują trupów, aby życie rozwijać dalej. Więc gdy jedni święcą pogrzeby i żałobę, drudzy ich kosztem wyprawiają wesela i uczty. W walce o istnienie znajdujemy tak dobrze trupy mrówek, świerszczów, motyli, jak zwłoki ludzi i różnych ssaków. Bo nic się nie organizuje bez dezorganizacyi. Wszędzie jest wojna, wszędzie bohaterowie, tryumfatorzy i bohaterzy-męczennicy.”

Adolf Dygasiński (1839–1902) polski pisarz, publicysta i pedagog

Źródło: Wilk, psy i ludzie, rozdział I, w: Wilk, psy i ludzie. W puszczy, wyd. Druk. Granowskiego i Sikorskiego, Warszawa 1898, s. 16.

O życiu , O wojnie , O ludziach , O psie

„Można przeprowadzić ćwiczenie umysłowe: co by się stało, gdyby eksport spadł o 25 procent, a import o 60 procent? No cóż, bilans handlu zagranicznego byłby jeszcze lepszy, a wkład tego czynnika we wzrost PKB byłby większy. A przecież byłaby to tragedia zarówno dla zatrudnionych w firmach związanych z handlem zagranicznym, jak i dla budżetu (mniejsze podatki). PKB wzrośnie też, jeśli wzrosną zapasy. Pozostaje jednak pytanie: dlaczego zapasy rosną? Czy dlatego, że firmy wierzą w ożywienie i zapasy zwiększają, czy dlatego, że spada popyt?”

Piotr Kuczyński (1928–2013) piłkarz polski

Źródło: PKB prawdy ci nie powie, krytykapolityczna.pl, 11 marca 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/felietony/20130311/pkb-prawdy-ci-nie-powie

O ćwiczeniach , Pytanie

„Co ma wspólnego chomik z matą?
Zapasy.”

Tomasz Jachimek (1973) polski artysta kabaretowy

Cytaty ze wstępów do występów

„Agatka Cyryl wróciła z wakacji w stanie skrajnego wyczerpania nerwowego i fizycznego. Wczasy „pod gruszą” w towarzystwie czterech prywatnych mężczyzn wyczerpały do cna zapas jej sił witalnych.”

Maja Kotarska

Źródło: Dracena przerywa milczenie

O wakacjach

„Całe miasto stało się gminą uspołecznioną we wszystkich swoich funkcjach. Ludność dzieliła się żywnością z żołnierzami i uciekinierami z zajętych przez Niemców dzielnic miasta. W poszczególnych domach zaczęły powstawać wspólne kuchnie, obsługujące stałych i przygodnych mieszkańców. Gdy zabrakło zapasów prywatnych, sięgnięto do składów zdobytych na Niemcach i administracja rozdzielała żywność za pośrednictwem komitetów domowych, nie pobierając żadnych opłat. Pieniądz przestał grać rolę. Zapanowała jakaś braterska wspólnota walczących. A nad wszystkim górowało radosne poczucie, że oto jesteśmy wreszcie wolni. Wykwitła szlachetna duma, że dokonaliśmy tego własnym wysiłkiem, że bijemy Niemców, że zmuszamy ich do poddawania się, że muszą oddawać broń w ręce „naszych chłopaków” jak zwano żołnierzy Armii Krajowej.”

Zygmunt Zaremba (1895–1967) polityk polski

Źródło: Warszawa w ogniu powstania, 1946, w: Powstanie sierpniowe, oprac. M. Drozdowski i O. Zaremba-Blatonowa, Warszawa 1990 http://lewicowo.pl/warszawa-w-ogniu-powstania/

O pieniądzach , O domu , O wysiłku , Chłopak