Cytaty na temat westchnienie (38 cytatów)

„Miłość od pierwszego wejrzenia kończy się często małżeństwem do ostatniego westchnienia.”

Witold Zechenter (1904–1978) publicysta poeta, prozaik

O miłości , O małżeństwie

„Kobieta poskromiona kocha głębiej, niż kobieta zjednana westchnieniami.”

Julius Zeyer (1841–1901)

O kobietach , Kochać się

„Westchnienie —
widok z zegarem.”

Jakub Pacześniak (1974)

Źródło: Zabicie ciszy

„Miłość jest dymem wzniesionym z obłoku Westchnień, jest ogniem w kochającym oku. Gdy nieszczęśliwa – morzem łez kochanków. Czymże jest więcej? Jest roztropnym szałem. Żółcią dławiącą i słodkim specjałem.”

William Shakespeare (1564–1616) angielski poeta i dramatopisarz

O miłości , O kochankach

„Ta cisza
W zielonym sklepieniu
witraże
z motywem nieba
Ta cisza pełna szelestów
Ileż ofiarowano ci westchnień
– bujna arko –
na różnych długościach świata.
Ile razy myśl wtulano
w kojący rytm
twych omszałych kolumn”

Wanda Bacewicz (1914–2011) polska poetka, prozaik i dziennikarka

Źródło: Cisza jest krzykiem, „Życie Literackie” nr 17, 26 kwietnia 1964, s. 9 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=1604

O życiu , O myślach , O ciszy , O myśleniu

„Kiedy na czole topól
Marszczy się wiatr Południa.
Gdy nasze serca oddadzą
Żniwo swych westchnień.”

Federico García Lorca (1898–1936) hiszpański poeta, dramaturg, malarz, pianista, kompozytor, reżyser teatralny i aktor

Źródło: wiersz - Dwa wieczorne księżyce, z tomu Pieśni (1921-1924)

Serce

„Tylko bardzo małe świeczki gasną od westchnień.”

Henryk Sienkiewicz (1846–1916) polski pisarz

Źródło: Żądło i miód mądrości. Antologia aforyzmu polskiego, wyb. Kazimierz Orzechowski, Ossolineum, 1977, s. 42.

„Pogrzebne dzwony,
Żałobne pienia,
Jękliwe tony,
Głośne westchnienia,
Skromne ofiary,
Wiechy, sztandary,
Sute przemowy,
Płonące głowy,
Pycha, ból usypiająca —
Wlecze się ten tren pogrzebowy
Bez końca
Klęski, zwycięstwa,
Przejawy męstwa —
Wszystko się zmieści
W słowach bez treści,
W gloryi hucznej niedołęstwa!”

Władysław Orkan (1875–1930) polski pisarz tworzący w okresie Młodej Polski

Źródło: Obchody

O bólu

„Do istot, które kochałem bardziej niż bardzo zaliczam „Dar Przemyśla” (…) Żyję z połową duszy, ta druga połowa leży na wraku lub we wraku „Daru Przemyśla” na kubańskiej plaży, gdzie (…) został on bezmyślnie, nonszalancko, jak własność państwowa, rozbity na progu rafowym 80 metrów od suchego lądu, przy doskonałym wietrze ENE 4°B i idealnej widzialności. Wygląda to tak, przy innym spojrzeniu na sprawę, jakby ten jacht nie mógł żyć beze mnie, jakby połowa mojej duszy zadomowiona w nim zrewoltowała się, brzydziła się dotykiem steru jachtu tych rąk, które wydarły go moim. Często wydaje mi się, że ten jacht popełnił samobójstwo (…) przy wraku została połowa mojej duszy, a ta druga, zdumiona nieszczęściem tamtej, nie może się pozbierać do dzisiaj. Nikt nie postawił pomnika czy choćby kamienia przy wraku, czas zdrapał nazwę z burty, nikt tutaj nie uronił jednej łzy, bo dla wszystkich w Przemyskim OZŻ jacht był przedmiotem, a nie istotą, jak dla mnie; ten jacht rodził się na moich oczach, z moich marzeń i nadziei, i nim został zwodowany był już otoczony moim gorącym uczuciem. Niech te słowa będą hołdem dla jachtu w każdą rocznicę jego zagłady, już nieważne czy w wyniku samobójstwa, czy morderstwa. Niech te słowa zastąpią mu kamień przygrobowy z opisem jego czynów. Wspomnienie o „Darze Przemyśla” zakończę marszem żałobnym z III Symfonii „Eroica” Beethovena i westchnieniem: Okręcie mój kochany, rozumiem to, że nie mogłeś żyć beze mnie, ale nie rozumiem tego, jak ja mogę bez ciebie żyć.”

Henryk Jaskuła (1923) żeglarz polski

Pożegnanie jachtu „Dar Przemyśla” wygłoszone w polonijnym Yacht Clubie im. Josepha Korzeniowskiego w Chicago
Źródło: Przemyślanin – Przemyski Niezależny Serwis Historyczno-Informacyjny

O nieszczęściu , O emocjach , O duszy , O samobójstwie

„Pierwsze westchnienie miłości jest ostatnim westchnieniem rozumu.”

Kornel Makuszyński (1884–1953) polski prozaik, poeta, felietonista, krytyk teatralny i publicysta

Kartki z kalendarza
Źródło: s. 117

„Pani minister, ja jestem w stanie powiedzieć tylko tyle, że wszystkie lewice, jakiekolwiek by one były, cały ten marksizm, czy to jest leninizm, trockizm, stalinizm, jaruzelskizm, nałęczyzm, każdy ten izm bazuje zawsze na marginesach. Zawsze na marginesach, na zboczeniach (…) A ja pytam, obłudna ekipo rządząca, w którym to miejscu wyrażacie troskę o rodzinę polską? Czy może nie słyszycie, nie widzicie westchnienia, nie odczuwacie powiewu stalinizmu? (…) Czy to nie jest propozycja nowej psychuszki? Czy to, co państwo proponujecie, to nie jest Pawka Morozow? Czy nie proponujecie, żeby w każdej rodzinie był co najmniej jeden Pawka Morozow? Panie marszałku, również do stenogramu artykuł z gazety katolickiej. Nie obrażajcie nas, katolików, bo bazujecie na marginesach, na słabościach ludzkich. Odchodzicie i chcecie jeszcze narobić trochę szkód, ale i tak odejdziecie w niechwale.”

Andrzej Fedorowicz (1950) polski polityk

o projekcie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.
Źródło: Wystąpienie w Sejmie, 16 lutego 2005 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata4.nsf/5c30b337b5bc240ec125746d0030d0fc/ac89235f0bfc7e1cc1257479003d9933?OpenDocument

O rodzinie , O odejściu

„Wieczorem na Domu Długosza
zakrwawi się mocniej czerwień,
zgaśnie westchnienie
z więziennych koszar,
pieśń o Halinie
noc przerwie.”

Włodzimierz Piotrowski (1922–1983) poeta

Źródło: Sandomierz

O domu , O nocy

„Złudzenie to westchnienie wyobraźni.”

Ramón Gómez de la Serna (1888–1963) pisarz hiszpański

„O, bramy warszawskie! Cóż mogę wam teraz poświęcić, ja, szukający ledwie uchwytnych cieniów kronikarz? Garść chaotycznych wspomnień. Nie z mego ołówka spłynąć mogą poważne, czcigodne o was rozprawy. Wiem tylko, że w waszym chłodnym półmroku, wśród waszych śmiesznych i pretensjonalnych sztukaterii i pseudorenesansowych gzymsów odnajdywaliśmy nasze Dzikie Pola. My, chłopcy z pięter, nasze pierwsze siniaki i pierwszą krew z nosa, pierwszy hazard i zapamiętanie w grze w chowanego, w czarnego luda, w siódemkę. Później odnajdywaliśmy na waszych ścianach pierwszy gryzący humor nieprzyzwoitych napisów, jeszcze później szukaliśmy pierwszej wiedzy o dorosłym życiu w ciemnościach waszych kątów, za żelaznymi, dębowymi lub szklanymi drzwiami, poznając tam pierwszy zawrót głowy po pierwszym papierosie, pierwsze starannie skrywane obrzydzenie po pierwszym hauście wódki, pierwszą słodycz po pierwszym pocałunku. Jeszcze później byłyście świadkami, o, bramy warszawskie! naszych westchnień i wyznań, naszych werterowskich rozpaczy i zaklęć, jakich pełne były długie, nocne rozmowy po powrocie z kina czy z wieczorynki, gdy ręka długo spoczywała na dzwonku, nie naciskając go w obawie przed przedwczesną interwencją stróża — tego rozespanego Neptuna bram warszawskich, wynurzającego się z ciemnego niebytu w zbroi z kożucha. Nie zawsze też byłyście sceną lekkoskrzydłych fars wielkomiejskich i beztroskich popisów farmazonów, sprzedających w waszym cieniu sztuczne brylanty naiwnym wieśniakom. Zdarzyło się wam osłonić swoim mrokiem niejedną tragedię, niejeden błysk noża gasł w waszych odmętach, niejeden straszliwy krzyk odbił się w was echem, zagłuszając chlust kwasu solnego wyżerającego oczy niewiernego kochanka, niejeden cichy jęk osuwającej się ofiary rozległ się wraz z brzękiem spadającej na wasz bruk flaszki po octowej esencji. Aż nadszedł czas, gdy stałyście się ostatnim schronieniem w walce ulicznej, kiedy płytki wasz tunelik stanowił nieraz błogosławieństwo dla kluczącego i uciekającego przed tępą przemocą goniących zbirów. I jak wszystko w tym dziwnym mieście, tak wy, bramy warszawskie, wkroczyłyście wprost z śmieszności i nędz, w najszczytniejsze bohaterstwo bez póz, koturnów i wzniosłych słów, raczej z lekko wulgarnym krzykiem, tak jak to się czyni w Warszawie.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O miłości , O grach , O kochankach , O wiedzę

„Z Adamem przyjaźnił się od dawna i nie mieli już sobie wiele do powiedzenia, ale przynajmniej mogli sobie mówić wszystko, choć tylko pozornie. Czasem wymieniali narzędzia do samochodów, uwagi o koleżankach z liceum i nigdy nie rozumieli, czego w danej chwili chcą od życia ich kobiety. Kończyło się na żartach o sekcji filmów erotycznych w najbliższej wypożyczalni kaset video i wtedy podnosili się z ciężkimi westchnieniami z foteli, by przejść w mrok samochodu, który był markowy, służbowy, umyty, pachniał nowością, a komfort jazdy mógł przyprawić o mdłości co bardziej skłonnych do choroby lokomocyjnej.”

Kacper Bartczak (1972)

Zdarzenie

O kobietach , O przyjaźni , O chorobach , O czasie

„Nędza religijna jest jednocześnie wyrazem rzeczywistej nędzy i protestem przeciw nędzy rzeczywistej. Religia jest westchnieniem uciśnionego stworzenia, sercem nieczułego świata, jest duszą bezdusznych stosunków. Religia jest opium ludu.”

Karol Marks (1818–1883) niemiecki filozof, ekonomista i działacz rewolucyjny

Die Religion ist der Seufzer der bedrängten Kreatur, das Gemüt einer herzlosen Welt, wie sie der Geist geistloser Zustände ist. Sie ist das Opium des Volkes. (niem.)
Przyczynek do krytyki heglowskiej filozofii prawa (1844)
Źródło: Wstęp

O ludziach , O religii , O duszy , Serce

„Są westchnienia, uczucia, myśli święte i tkliwe, słowa i czyny szalone, pieszczoty nie wykonane, pomysły na wpół pomyślane, które wiecznie czekają nad jakimś brzegiem, czy i na nie przyjdzie kiedyś pora? Ale nikt nie próbuje wykrzyczeć się, wypłakać, wygadać, zapomina o tym swoim świecie, ogranicza jego rozrost, skazuje go wreszcie na zaumarcie.”

Karol Irzykowski książka Pałuba

Źródło: Pałuba (1903) w: Pałuba. Sny Marii Dunin, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1981, s. 114.

O emocjach , O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Abym żył łaską, nie naturą. Być zawsze pod wpływem łaski, to żyć życiem nadnaturalnym, Bożym. A więc patrzeć zawsze na Jezusa Ukrzyżowanego, słuchać Go, naśladować i wołać westchnieniami o łaskę.”

Jan Wojciech Balicki (1869–1948) polski duchowny katolicki, teolog, błogosławiony Kościoła katolickiego

Rozważania. O. Joachim Bar, Wybór pism ks. Jana Balickiego, Warszawa 1978, s. 217.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, ks. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, t. 11, ATK, Warszawa 1987, s. 285.

O naturze

„Nigdy nikogo nie adorowałem. Nie byłem też obiektem westchnień. Dla kobiet, które rozpracowywałem, liczyła się tylko kasa i jeszcze raz kasa.”

Tomasz Kaczmarek (1976) polski funkcjonariusz Policji i Centralnego Biura Antykorupcyjnego

Źródło: Piotr Tomaszewski, Agent Tomek: „Dla kobiet, które rozpracowywałem, liczyła się tylko kasa i jeszcze raz kasa”newsweek.pl, 29 listopada 2010 http://polska.newsweek.pl/agent-tomek---dla-kobiet--ktore-rozpracowywalem--liczyla-sie-tylko-kasa-i-jeszcze-raz-kasa-,68664,1,1.html

O kobietach

„Ja jestem naprawdę wzruszona, bo jestem obiektem jakichś głębokich westchnień posłów Prawa i Sprawiedliwości już od niejakiego czasu. Podejrzewam, że mam swoich fanów w Prawie i Sprawiedliwości, ponieważ mało kto mógłby sobie pozwolić na tyle bezpłatnej reklamy ile mi robią koledzy z PiS-u.”

Julia Pitera (1953) polska działaczka polityczna i samorządowa

o krytyce rządu przez PiS.
Źródło: PiS uważa ludzi za frajerów http://www.tvn24.pl/-1,1539934,wiadomosc.html, tvn24.pl, 23 lutego 2008

O ludziach , O sprawiedliwości , O czasie

„Każde westchnienie to jakby cząsteczka życia, która się od człowieka odrywa.”

Juan Rulfo książka Pedro Páramo

Pedro Páramo (1955)

„To jest trochę też tak, że jak już się tę miłość zdefiniuje, to przestaje ona wtedy istnieć. Nie chodzi o to, żeby ją definiować, tylko aby ją przez chwilę naprawdę poczuć. Są to mikrony pewnych chwil, sytuacji, spojrzeń, westchnień. To jest dopiero najważniejsze. Trzeba umieć się tym cieszyć.”

Anna Jadowska (1973)

Źródło: To temat mnie wybrał. Anna Jadowska opowiada o filmie „Generał - Zamach na Gibraltarze”', stopklatka.pl, 1 kwietnia 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=53667

O miłości

„Dobrze wiem, co to miłość prawdziwa.
Gorące pocałunki i zaklęcia,
Westchnienia, które płyną z głębi serca.”

Wanda Sieradzka de Ruig (1922–2008) polska dziennikarka, tłumaczka, poetka, autorka tekstów piosenek i scenariuszy telewizyjnych

Źródło: Nie mów nic

O miłości , Serce

„oliwkowe góry jak błagalne dłonie
zastygłe w modlitwie
krok za krokiem
z westchnieniem
słowa ulatują w przestrzeń
słońca i mgły”

Janusz Pasterski (1964)

Źródło: Agion oros

„Będąc na tyle nieroztropnym, żeby ją poślubić,
Nigdy nie wiedziałem, kiedy nie gra.
„Kocham cię” – mówiła; słyszałem westchnienia
Z widowni. „Nienawidzę cię”. Nigdy nie mogłem być pewny,
Że tam jeszcze są. Była śliczna. A ja byłem
Lusterkiem, przed którym robiła makijaż.
Umiejętnie zarządzałem falującą łąką
Jej ciała. Co wieczór na tej łące pasły się ich oczy.”

R.S. Thomas (1913–2000)

Źródło: Występ, tłum. Andrzej Szuba

O grach , Kochać się

„Czy warto rozkochiwać kobietę, która mniema, że miłość zaczyna się westchnieniem przy świadkach, a kończy westchnieniem bez świadków?”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

Źródło: Tragikomedya prawdy [w:] Pisma II. Obrazki powieściowe, G. Gebethner i Spółka, 1896.

O miłości , O kobietach

„Najświętsza Panno, z pierwszym dnia brzaskiem
Zwracam ku Tobie westchnienie moje.
Ty, coś odziana świętości blaskiem,
Zwróć ku mnie oczy łasklawe twoje.
Tyś Matka sercem mi ukochana.
Strzeż każdej chwili życia mojego.
Spraw, by me czyny w obliczu Pana
Były godnymi łask Syna Twego.
Przy Twoim Sercu niechaj bezpiecznie
Kwitnie lilija mej niewinności.
Od nieprzyjaciół broń mnie skutecznie,
Bądź moją Matką tu i w wieczności.
Wszystkich mi drogich polecam Tobie.
Daj całe życie przeżyć w miłości.
Gdy ciało moje już legnie w grobie,
Umieść mnie, Matko, w wiecznej radości.”

Rozalia Celakówna (1901–1944) polska pielęgniarka

ulubiony, modlitewny wiersz Rozalii z listu do o. Kazimierza Dobrzyckiego z 5 stycznia 1939.
Źródło: Małgorzata Czepiel: Rozalia Celakówna. Wyznania z przeżyć wewnętrznych, Wyd. WAM, Kraków 2007, ISBN 9788373189935, s. 186.

O miłości , O życiu , O matce , Serce

„Pod niebem jest pięknie dziś,
Od westchnień i próśb,
Pod niebem jest szaro od…
Od naszych żalów i gróźb.
Pod niebem jest pięknie tak,
Od życzeń, ich barw,
Pod niebem ulotnie jest
Od marzeń jak ptak.”

Jacek Cygan (1950) polski autor piosenek, poeta, scenarzysta

piosenka śpiewana przez Ryszarda Rynkowskiego.
Teksty piosenek
Wariant: Pod niebem jest pięknie dziś,
Od westchnień i próśb,
Pod niebem jest szaro od…
Od naszych żalów i gróźb.
Pod niebem jest pięknie tak,
Od życzeń, ich barw,
Pod niebem ulotnie jest
Od marzeń jak ptak.
Źródło: Nie budźcie marzeń ze snu

O ptakach

„Dla dziewicy nie ma ważniejszego momentu nad ten, w którym nią być przestaje, a każdy przedtem zwalczony bunt krwi, każde stłumione westchnienie powiększa wartość jej ofiary.”

Karol Irzykowski (1873–1944) polski prozaik, dramaturg i krytyk literacki

Pisma. Czyn i słowo
Źródło: s. 34

„Jakże smutna księżniczka… Cóż księżniczkę tak boli?
Wstrzymywane westchnienia płyną z ust mimo woli,
Co straciły swą barwę, których uśmiech już zbladł.
Siedzi smutna księżniczka na swym krześle złoconym,
W oniemiałych klawiszach pochowały się tony,
Zapomniany w wazonie rozsypuje się kwiat.”

Rubén Darío (1867–1916)

Źródło: Sonatina (początek), tłum. Janusz Strasburger, cyt. za: Tomasz Pindel, Leksykon hispanofantastyczny: #1 Rubén Darío http://katedra.nast.pl/artykul/5133/Leksykon-hispanofantastyczny-1/ [udostępniony 6 października 2010] – katedra.nast.pl

O uśmiechu , O Kwiatach , Księżniczka

„Konserwa kaszlu.
Gumowa ampułka westchnień.
Relikwiarz na leszczynowe kołki.
Pamiątka organiczna.
Balsam beztroskiego tchu.
Wieczny odpoczynek.
Miech zmartwychwstania.”

Jarosław Mikołajewski (1960)

Źródło: Materac

„Oprócz Jana Andrzeja Morsztyna, później Gałczyńskiego, Boya, Tuwima, Pawlikowskiej lub takiej osobowości jak Anna Świrszczyńska ten gatunek i temat praktycznie w Polsce nie istnieje. Tu leży chyba najgłębsza na mapie ludzkości depresja kultury erotycznej. Ale nie bez wyjątków! Nie wynika to z charakteru narodowego Polaków. Na taki stan rzeczy złożyły się odwieczne tradycje kościelnej hipokryzji, rubaszności szlacheckiej, nędzy ludowej i literackiego prostactwa w połączeniu z nieobecnością kultury mieszczańskiej. Przez długie lata cokolwiek u nas wykraczało poza dopuszczalne rejony westchnień i ślubu, kwiatków i motylków, odsyłano z oburzeniem do piekła pornografii. A już nie daj Boże, jeśli płci towarzyszył humor czy jakakolwiek lekkość ujęcia! Choćby tzw. obscena poetyckie Boya. Do tej pory właściwie nikt ich nie wydał.”

Robert Stiller (1928–2016) polski tłumacz i pisarz

Źródło: „Wysokie Obcasy”, 12 lipca 2009

O Bogu , O piekle , O charakterze , O ślubie

„W same usta całuj składnie,
A całus do serca wpadnie:
Bez przymusu, bez rozpusty
Dotknij zręcznie swemi usty.Ani wiele, ani mało,
Bo się to na nic nie zdało.
Gdy milczkiem lub z trzaskiem palnie,
To bardzo nienaturalnie. (…)Wpół z przyciskiem, wpół z westchnieniem,
Usta w usta zatop z drżeniem,
A pamiętaj – w jakiej chwili,
Bo w samotności najmilej.”

Paul Fleming (1609–1640) poeta niemiecki

Źródło: O całusach

O samotności , Serce

„Kobieta poskromiona kocha głębiej niż kobieta zjednana wcześniej westchnieniami.”

Alfred de Musset (1810–1857) poeta i pisarz francuski

O kobietach , Kochać się

„Wiadomość dotyczy śmierci człowieka, więc nie powinna cieszyć. Ale dotyczy śmierci strasznego człowieka, który wymordował tysiące (w Nowym Jorku 3 tysiące) ludzi. Koniec bandziora nie oznacza końca bandytyzmu. Koniec herszta terrorystów nie oznacza końca terroryzmu. Zachód pozostaje zagrożony. Na westchnienie ulgi nie ma czasu.”

Krzysztof Mroziewicz (1945) polski dziennikarz i dyplomata

Źródło: Osama ibn Laden zabity przez Amerykanów. Bez ulgi, polityka.pl, 1 marca 2011 http://www.polityka.pl/swiat/komentarze/1515548,1,osama-ibn-laden-zabity-przez-amerykanow.read#ixzz1LB5nKl3u

O śmierci , O ludziach , O czasie

„Jesteśmy niczym, czymś naprawdę znikomym: westchnieniem w krótkim trwaniu kawałka skały zagubionego w niewielkim systemie słonecznym w nieobjętej galaktyce. Jeśli się nad tym zastanowimy – jeśli akurat o tym pomyślimy – dojdziemy do wniosku, że może najrozsądniejszą odpowiedzią na tę refleksję będzie zaakceptować nasz los i skupić się na rzeczach najdrobniejszych: na sobie samych, własnym życiu, tym, czym chcemy albo zgadzamy się to życie nasycić. Jest to pewien wybór – który wydaje się nawet dość racjonalny. Ale może wobec tej znikomości lepiej udać głupiego i zignorować ją – i zapuścić się myślą w najdalsze rejony, na jakie pozwala nam skromna skala. Pamiętając, że może się to okazać bezużyteczne. I że zazwyczaj nie ma nic bardziej bezużytecznego niż to, co użyteczne.”

Martín Caparrós (1957)

El hambre

O losie , O myślach , O myśleniu , O życiu

„Wschodnioeuropejscy Żydzi stworzyli barwny świat. Mieli język i literaturę, mieli swoich cadyków i bankierów, uczonych i rzemieślników, socjalistów i chasydów, swoje dania, melodie, żarty, stroje, westchnienia, gesty i sposób trzymania głowy. Mieli "rzewny czar", który brał się z mieszanki intelektualizmu i mistycyzmu. Nie ma tego świata. Nieliczni ocaleni nie dają wyobrażenia o nim.”

Hanna Krall książka Dowody na istnienie

Dowody na istnienie

O literaturze , O świecie

„Chyba prawie każdy z nas czuwał kiedyś przed wschodem słońca, już to po jednej z
owych bezsennych nocy, przyprawiającej nas niemal o zakochanie się w śmierci, już to po
jednej z owych nocy lęku i szpetnych uciech, gdy przez komórki mózgu przeciągają
majaki, potworniejsze jeszcze od rzeczywistości, a ożywione tym intensywnym życiem
utajonym we wszelkiej groteskowości, które nadaje również gotykowi trwałą siłę życiową,
gdyż sztuka ta wydaje się przede wszystkim sztuką tych, których dusze zasępia choroba
marzenia. Z wolna białe palce wsuwają się przez firanki i zdają się drżeć. Niby czarne,
fantastyczne postacie - nieme cienie pełzają po kątach pokoju i tam się układają. Na
dworze słychać szelest ptaków w listowiu lub kroki ludzi idących do roboty albo jęki i
westchnienia wiatru, który zlatuje ze wzgórza i okrąża cichy dom, jakby się bał zbudzić
śpiącego, a jednak musiał odwołać sen z jego fioletowej jaskini. Zasłona po zasłonie z
cienkiej przejrzystej gazy z wolna się podnosi, rzeczy odzyskują kształty i barwy i
widzimy, jak nadchodzący dzień oddaje światu dawne jego oblicze. Blade zwierciadła
znów otrzymują swe życie odtwórcze. Wygasłe świece stoją, gdzie je pozostawiliśmy, a
obok nich leży na wpół rozcięta książka, którą czytaliśmy, lub drutem opleciony kwiat,
który nosiliśmy na balu, albo list, który obawialiśmy się przeczytać lub czytaliśmy zbyt
często. Wszystko wydaje się nie zmienione. Ze złudnych cieni nocy wyłania się
prawdziwe, znane nam życie. Musimy je podjąć, gdzie zostało przerwane, i ogarnia nas
uczucie straszne - uczucie konieczności zmuszającej do ciągłego zużywania sił w nużącym
kole codziennych wydarzeń lub też porywa nas dzika tęsknota, by pewnego poranka oczy
nasze otworzyły się na świat, co w mroku na nowo został stworzony ku naszej radości, na
świat, w którym rzeczy mają barwy i kształty nowe albo zmienione lub też kryją w sobie
nowe tajemnice; na świat, w którym przeszłość nie zajmowałaby wcale miejsce albo
bardzo mało, a w każdym razie nie w świadomej formie powinności czy skruchy, bo
nawet wspomnienie radości posiada swą gorycz jak wspomnienie rozkoszy - swój ból.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

O ptakach , O rzeczywostości , O snach , O życiu