Cytaty na temat stulecie (130 cytatów, strona 2)

„Pokolenie polskie, które pamiętało rok [18]63, skłonne było do rezygnacji i szukało moralnego zadowolenia w przekonaniu, że jeżeli Polska zginie, to będzie szlachetną ofiarą brutalnej przemocy. To, które po nim przyszło, w większości swojej przejmowało jego frazeologię, uważając ją za dogodną do pokrycia odznaczającej jego większość tchórzliwości i materializmu, do umotywowania jego bierności politycznej lub czynnego poddania się wrogom. Pokolenie, które wstępowało w życie pod koniec stulecia, w którym już istniały zadatki świeżej energii narodowej, nie dopuszczało myśli, żeby Polska mogła zginąć, rezygnację uważało za przestępstwo. Walczyło ono z ideologią rezygnacji i w tej walce usiłowało odebrać jej głosicielom moralne zadowolenie, wypływające z uważania się za szlachetne ofiary krzywdy, dowodząc, że cofanie się przed walką z przemocą nie jest wypływem szlachetności, jeno braku poczucia obowiązku narodowego, tchórzostwa i niedołęstwa. Sile wrogów trzeba przeciwstawić własną siłę, trzeba ją wydobywać z narodu i organizować; na ich bezwzględność w walce odpowiedzią musi być nasza bezwzględność; ich egoizm narodowy musi się spotkać z naszym narodowym egoizmem.”

Roman Dmowski (1864–1939) polski polityk

Źródło: Kościół, naród i państwo, 1927

O życiu , O myślach , O sile , O walce

„Jesteśmy katolikami nie tylko dlatego, że Polska jest katolicka, bo gdyby nawet była muzułmańska, prawda nie przestała by być prawdą, tylko trudniejszy i boleśniejszy byłby dla nas, Polaków dostęp do niej. Jesteśmy katolikami nie tylko dlatego, że doktryna katolicka lepiej rozstrzyga trudności a dyscyplina konflikty, ani dlatego, że imponuje nam organizacja hierarchiczna Kościoła zwycięska przez stulecia, ani dlatego wreszcie, że Kościół ocalił i przekazał nam w spuściźnie wszystko to, co w cywilizacji antycznej było jeszcze zdrowe i nie spodlone, ale dlatego, że wierzymy, iż jest Kościołem ustanowionym przez Boga.”

Jan Mosdorf (1904–1943) polski filozof i publicysta, działacz narodowy

Źródło: Wczoraj i jutro, 1938

O Bogu , O prawdzie

„A czymże jest twoja dusza, skoro nie pragnie podgwiezdnej podróży poprzez stulecia zamiast tych krótkich lat żywota? Czymże jest twoja dusza, skoro nie pragnie szukać prawdy przez wieczność zamiast przez ten marny czas zwykłego życia?”

Anne Rice książka Wampir Vittorio

Wampir Vittorio

O duszy , O czasie

„W każdej epoce tkwi w atmosferze kilka wielkich prawd; tworzą one umysłową atmosferę stulecia.”

Marie von Ebner-Eschenbach (1830–1916) pisarka austriacka

„Nie negując istnienia przeszkód, które należy pokonać, idea zjednoczonej Europy stanowi w naszym stuleciu ostatnią nadzieję starych narodów nieposiadających nieogarnionych przestrzeni Eurazji i Ameryki.”

Raymond Aron (1905–1983) francuski filozof, socjolog, teoretyk polityki i publicysta polityczny

w 1947.
Źródło: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności…, op. cit., s. 213.

„Panie Przewodniczący (…), chciałbym aby członkowie tej Izby zrozumieli moje stanowisko. Uważam, że jestem członkiem tego gremium. W związku z tym nie będę się przymilał do żadnej partii, przed żadną partią nie będę się korzył ani kulił, żebrząc o swoje prawa (…). Jestem tu, aby domagać się swoich praw i rzucać gromy na tych, którzy odważyli się zakwestionować moje człowieczeństwo (…).
Sceny, jakich byliśmy dziś świadkami w tej Izbie, nie mają precedensu w dziejach świata (…). Nigdy dotąd żadne gremium pełniące władzę ustawodawczą, sądowniczą czy wykonawczą nie postawiło w stan oskarżenia kogoś za to, że jego skóra ma ciemniejszy odcień niż skóra jego bliźnich (…). Dopiero stan Georgia, w samym środku XIX stulecia, postanowił postawić człowieka przed sądem i oskarżyć za czyn, za który nie jest on bardziej odpowiedzialny niż za to, że dźwiga głowę na karku. Rasa anglosaska jest niezwykle zaskakująca (…). Nie wiedziałem, że cechuje ją tak wielkie tchórzostwo czy bojaźliwość (…). Powiem panom, że ta kwestia nie umrze w dniu dzisiejszym. To zdarzenie zostanie zachowane w pamięci potomnych przez przyszłe wieki. Będzie pamiętane, dopóki słońce będzie wschodzić na niebie ponad wzgórzami.”

Henry McNeal Turner (1834–1915)

fragment przemówienia do Izby Reprezentantów Georgii wygłoszonego w 1868, gdy władze ustawodawcze głosowały nad wnioskiem o wydalenie wszystkich 27 czarnych reprezentantów, w tym Henry’ego Turnera.
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 266.

O zachowaniu , O historii , O wieku , O słońcu

„Najdroższa Patronko nasza – Kingo święta! Tyś od zarania życia pałała gorącą miłością ku Bogu i serdecznie współczułaś z niedolą bliźnich; na książęcym tronie i w klasztornej celi ratowałaś Ojczyznę naszą w potrzebie i poddanych swoich wspierałaś hojnie w ubóstwie i cierpieniu, a z tronu niebieskiej chwały poprzez stulecia wypraszałaś i teraz wypraszasz u Boga swoim czcicielom niezliczone łaski i cuda. Wyjednaj nam, prosimy Cię, u Boga łaskę, której gorąco pragniemy…, a przede wszystkim odpuszczenie win, w dobrym wytrwanie, żywot cnotliwy i śmierć szczęśliwą. Amen.”

Święta Kinga (1224–1292) węgierska księżniczka, klaryska

modlitwa do świętej Kingi.
Źródło: Modlitwy do świętej Kingi (Parafia św. Kingi w Kowalach) http://web.archive.org/web/20140913225719/http://parafia.kowale.pl/index.php/swita-kinga

O śmierci , O Bogu , O cierpieniu , O ojczyźnie

„Intymność jest wartością drobnomieszczańską. Arystokracja nigdy jej nie ceniła. Przez stulecia najwyższym stanowiskiem na dworze angielskim była posada „groom of the stool” („lokaja od nocnika”), czyli kogoś, kto asystuje przy królewskim wypróżnianiu, a na koniec wyciera królewski odbyt. Za Tudorów pełnienie tej funkcji było zaszczytem, bo dowodziło maksymalnego zaufania króla. Z czasem robiło się to coraz bardziej krępujące, więc zmieniono pisownię tego stanowiska na „groom of the stole” i dorobiono fałszywą etymologię, że chodzi o pomaganie królowi w ubieraniu się. Stanowisko to zlikwidował dopiero Edward VII na początku XX w.”

Julian Fellowes (1949) aktor i scenarzysta brytyjski

Źródło: rozmowa Wojciecha Orlińskiego, Człowiek z krainy lordów, „Gazeta Wyborcza”, 7 października 2016.

O zaufaniu , O czasie

„Żyłem w Polsce, w kraju moich urodzin, tak jak moi dziadkowie i rodzice ich rodziców. Od stulecia moi przodkowie zamieszkiwali ten kraj, jednak język polski był mi zupełnie obcy, jak hiszpański czy włoski. W polszczyźnie wszystko było nowe: deklinacja, koniugacja i zasady prawidłowej wymowy trudnych polskich wyrazów, których za żadne skarby nie mogłem się nauczyć, zresztą nie umiem ich do dzisiaj. Nie przesadzę, stwierdzając, że polski był dla mnie językiem tak obcym, jak chiński.”

Isaac Bashevis Singer (1902–1991) pisarz amerykański, noblista

Uczę się polskiego

O urodzinach , O rodzicach

„Dzisiaj ukraińscy nacjonaliści stanowczo temu zaprzeczają, oni zawsze „walczyli” z bolszewikami – podkreślają stanowczo – i to jest pierwszy bluff ukraińskich ekstremistów przedkładany światu w środku XX stulecia. Robią też „wielkie oczy” na zarzut, że także oni mają swój haniebny udział w katyńskiej zbrodni.
Na licznych wiecach i mitingach organizowanych przez nacjonalistów (którzy udawali komunistów) na rozkaz władz bolszewickich, były i takie, na których publicznie zestawiano listy Polaków przeznaczonych do wywózki z Hałyczyny jako „ochwiścia” zupełnie niepotrzebne na „ukraińskiej” ziemi – i to też był bluff. Albowiem ziemia ta od zarania historii była polską i aż do wypędzenia z niej Polaków przez NKWD na wschód a przez Ukraińską Powstańczą Armię (UPA) na zachód, mieściła więcej Polaków, niż Rusinów-Ukraińców.”

Edward Prus (1931–2007) historyk polski

Bluff XX wieku, Londyn 1992

O świecie , O historii

„Czterdzieści jeden dni znajdowałem się w strasznych, nieludzkich warunkach. W celi, zaprojektowanej dla dwóch osób, znajdowało się cztery-pięć osób. Reżim instytucji był bardzo represyjny. Przesiedziawszy tam, można po dwóch miesiącach w sądzie przyznać się do czegokolwiek, choćby do zabójstwa Kennedy'ego. I tego bardzo się boję: w sądzie, by znowu nie trafić do tego więzienia, człowiek po prostu może się wygadać. Dlatego bardzo się cieszę, że znalazłem się na wolności. To oburzające, że w dwudziestym pierwszym stuleciu państwo tak obchodzi się z obywatelami, których wina jeszcze nie została dowiedziona przed sądem.”

Siarhiej Wazniak (1962) radziecki wojskowy, białoruski polityk

po uwolnieniu z izolatki śledczej białoruskiego KGB, o panujących tam warunkach, 30 stycznia 2011 roku.
Źródło: Radio Swaboda http://www.svaboda.org/content/article/2292120.html, 30 stycznia 2011 r.

O wolności

„Pierwotnie Kościoły miały mieć funkcję służebną – pośrednika między Bogiem a człowiekiem. Jak głosili ich twórcy, królestwo [Boże] miało być nie z tego świata. Jednak nastawieni całkowicie politycznie i mający ambicje światowe kapłani wypaczyli naukę twórców Kościoła. Wszyscy twierdzą dzisiaj, że to oni i tylko ich Kościół mają generalne pełnomocnictwo Boga, by odgrywać rolę pośrednika. Niezależnie od tego, czy są podstawy, by tak twierdzić, czy nie, wywodzą swoje światowe działanie polityczne od tego pełnomocnictwa. Nie dosyć, że starali się przez stulecia zniszczyć wartości rasowe i duchowe naszego narodu, to jeszcze udawali, że je zachowują przez przejęcie ich form zewnętrznych, a dzisiaj twierdzą, że są jedynymi obrońcami wartości tego świata. Zamiast być prawdziwymi bezinteresownymi pośrednikami opanowali, zasłaniając się sprawami kościelnymi, jedno po drugim stanowiska władzy.”

Reinhard Heydrich (1904–1942) polityk niemiecki, nazista

Źródło: Günther Deschner, Reinhard Heydrich. Namiestnik władzy totalitarnej, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2000, s. 106–107.

O Bogu , O domu , O nauce

„Czy chcemy żyć w Mordorze, gdzie jest wysoki PKB dzięki zbrojeniom i produkcji ciężkich maszyn? Czy raczej w Rivendell, w którym przez stulecia nie było wzrostu gospodarczego?”

Tomáš Sedláček (1977)

Źródło: rozmowa Piotra Burasa, Poukładajmy świat na nowo, „Gazeta Wyborcza”, 14–15 lipca 2012.

O świecie

„Od pierwszego Adama, który ujrzał noc,
I dzień, i kształt swojej dłoni,
Ludzie snuli opowieści i utrwalali
W kamieniu, w metalu czy na pergaminie
To wszystko, co zawiera ziemia czy co tworzy sen.
Oto ich dzieło: Biblioteka.
Powiadają, że liczba jej woluminów
Przekracza liczbę ciał niebieskich
Czy ziaren piasku na pustyni. Człowiek,
Co chce ją wyczerpać,
Traci rozum i zuchwałe oczy.
Zawarta jest tu rozległa pamięć wieków
Minionych, miecze i bohaterowie,
Lakoniczne symbole algebry,
Wiedza, co sonduje planety
Rządzące przeznaczeniem,
Moce ziół i talizmanów ze słoniowej kości,
Wiersz, w którym trwa pieszczota,
Nauka, co rozszyfrowuje samotny
Labirynt Boga - teologia,
Alchemia, która w błocie szuka złota,
I formy wyobrażeń bałwochwalcy.
Niewierni twierdzą, że gdyby spłonęła,
Spłonęłaby historia. Lecz się mylą.
Te nieskończone księgi zostały spłodzone
Przez ludzką bezsenność. Jeśliby z nich wszystkich
Nie ocalała ani jedna, bezsenność
Spłodzi na nowo każdy wers i każdą kartę,
Wszystkie prace i każdą miłość Heraklesa,
Każdą lekcję każdego manuskryptu.
Teraz, w pierwszym stuleciu Hidżry,
Ja, ów Omar, co ujarzmił Persów
I narzuca Islam kuli ziemskiej,
Rozkazuję żołnierzom, by zniszczyli ogniem
Rozległą Bibliotekę,
Co nie zginie. Niech będzie pochwalony
Bóg, który nie śpi, i Muhammad, Prorok.”

Jorge Luis Borges (1899–1986) argentyński pisarz, poeta i eseista

O nocy , O wiedzę , O snach , O miłości

„Na początku często z Niilą dyskutowaliśmy, czy nasze granie można uznać za knapsu. Słowo jest tornedalsko-fińskie i oznacza "babski", zatem coś, czym zajmują się tylko kobiety. Można by powiedzieć, że rola mężczyzn w Tornedalen ogranicza się tylko do jednego: nie być knapsu. Brzmi to jasno i zrozumiale, ale całość komplikują specjalne reguły, wymagające dziesiątków lat na przyswojenie, coś, czego są w stanie doświadczyć zwłaszcza mieszkający tu mężczyźni z południowej Szwecji. Pewne zajęcia są knapsu z założenia, zatem mężczyźni powinni ich unikać. Są to na przykład: robótki ręczne, zmiana zasłon, tkanie chodników, dojenie, podlewanie kwiatów i tym podobne. Drugą grupą są zajęcia definitywnie męskie: ścinanie drzew, polowanie na łosie, budowanie chat na zrąb, spławianie drewna i bójki na potańcówkach. Od dawien dawna świat podzielony był na dwie części, wszyscy wiedzieli, o co chodzi. Ale przyszedł dobrobyt. I nagle pojawiły się setki nowych zajęć i informacji, które wprowadzają pewien zamęt. Ponieważ pojęcie to przez stulecia kształtowało się wśród ludu nieświadomego zachodzących procesów, definicje nie nadążały. Oprócz kilku dziedzin. Silniki na przykład są domeną mężczyzn. Silniki spalinowe są bardziej męskie od elektrycznych. Samochody, śnieżne skutery i piły motorowe zatem nie są knapsu. Czy natomiast facet może szyć na maszynie? Ubijać śmietanę mikserem? Doić krowy automatyczną dojarką? Wyjmować naczynia ze zmywarki? Czy prawdziwy mężczyzna może odkurzać swój samochód, zachowując taki sam szacunek, jakim cieszył się wcześniej? Macie tu kwestie do przemyślenia. Jeszcze więcej kłopotów sprawiają inne nowinki. Czy na przykład jedzenie niskotłuszczowej margaryny jest knapsu? Posiadanie farelki w samochodzie? Kupowanie żelu do włosów? Medytowanie? Pływanie z maską? Używanie plastra? Wkładanie psiej kupy do specjalnego plastikowego worka?”

Mikael Niemi książka Popular Music from Vittula

Popular Music from Vittula

O piciu , O kobietach , O mężczyznach , O ludziach

„Krzyknąłem, że nie jestem ani pisarz, ani członek czegokolwiek, ani metafizyk, czy eseista, że jestem ja, wolny, swobodny, żyjący… Ach, tak, odrzekli, jesteś więc egzystencjalistą.

Ale nagość moja, transoceaniczna, stamtąd, z pampy, nagość, która była mi potrzebna do miłości mojej z Argentyną (wbrew memu wiekowi!) nie pozwalał mi nie być z nimi obnażającym. Wytworzyła się nieprzyzwoitość. Z jakimż zażenowaniem te tuzy przyjmowały mój wzrok namiętnie naiwny, dobierający się do nich poprzez ubranie… śmiertelna dyskrecja, dyskretna melancholia, zgaszenie taktowne, odpowiadały mojemu żądaniu stamtąd, z peryferii świata, z ojczyzny Indian. Ubrani od stóp do głowy, opatuleni, choć maj przecież, z twarzami wystylizowanymi przez fryzjerów… a każdy miał w kieszonce mały posążek, zupełnie nagi, by mu się przypatrywać okiem znawcy. Panuje skromność i rozwaga. Nikt nie narzuca się nikomu. Każdy robi swoje. Produkują i funkcjonują. Kultura i cywilizacja. Uwięzieni w stroju, ledwie się mogą ruszać, podobni do owadów posmarowanych czymś lepkim. Kiedy zacząłem zdejmować spodnie powstał popłoch, dawaj drała drzwiami i oknami. Pozostałem sam. Nikogo nie było w restauracji, nawet kucharze uciekli… dopierom wtedy się spostrzegł, że co to, na Boga, co robię, co ze mną… i skrzywiony stałem z nogawką jedną na nodze, drugą w ręku.

Wtem Kot wchodzi z ulicy i widząc mnie tak stojącego pyta ze zdumieniem: - Co ty, zwariowałeś? Mnie wstyd i chłodno, odpowiadam, że tak trochę zacząłem się obnażać, a wszystko uciekło. Mówi: - Oszalałeś, tobie się w głowie pomieszało, gdzie by tu kto się twojej nagości przestraszył, przecie na całym świecie nie znajdziesz takiego zdzierania szat, jak tutaj… czekaj, na królików trafiłeś, ale ja ci sproszę lwów takich, że choćbyś goły na stole tańczył, ani mrugną! Stanął tedy zakład między nami, zakład szlachecki i polski (bo ja z Kotem nie po argentyńsku a po polsku się czułem, bo tę babkę wspólną mieliśmy), i nie dzisiejszy, chyba tak z końca zeszłego stulecia. No, dobra! Sprosił kogo trzeba, intelekty najbrutalniej obnażające, ja nic, aż kiedy już do wetów przyszło, zaczynam portki zdejmować. Zwiali, grzecznie przeprosiwszy, że niby czas na nich! Więc Leonor Fini i Kot do mnie mówią: - Jakże to, nie może być żeby oni się przestraszyli, przecie intelekty wyspecjalizowane w tym mają! Mnie ciężko bardzo i źle na duszy, smutek mnie zżera, mało brakowało a byłbym się gorzko rozpłakał, ale mówię: - Cała rzecz w tym, że oni, uważacie, nawet rozbieraniem się ubierają i nagość to u nich tylko jedna para pantalonów więcej. Ale jak ja tak zwyczajni portki spuściłem, to ich zemgliło, a głównie dlatego, żem nie robił tego wedle Prousta, ani a la Jean Jacques Rousseau, ani wedle Montaigne'a czy w sensie egzystencjalnej psychoanalizy, tylko ot tak sobie, byle zdjąć.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O kotach , O ojczyźnie , Sens , O Bogu

„Chcę ci wyznać tajemnicę Czas jest tobą
Czas jest kobietą Jest osobą
Pochlebioną gdy się pada na kolana
U jej stóp czas jak suknia rozpinana
Czas jak nie kończąca się włosów fala
Rozczesywana bez końca
Czas jak lustro co się w oddechu rozjaśnia i zmącą
O świcie kiedy się budzę czas jak ty śpiąca czas jak ty
Jak nóż przebijający mi gardło Ach czy nazwę nareszcie
Tę udrękę czasu który nie odpływa tę udrękę
Czasu zatrzymanego jak krew w naczyniu krwionośnym
To gorsze niż pragnienie nigdy nie spełnione niż nienasycenie
Oczu kiedy przechodzisz przez pokój i drżę z obawy
By nie prysło urzeczenie
To jeszcze gorsze niż przeczuwać cię obcą
W ucieczce
Z myślami gdzie indziej z innym już stuleciem w duszy
Mój Boże jakie ciężkie są słowa I tak być musi
Moja miłości ponad rozkoszami miłości nieprzystępna dziś dla zagrożeń
Bijąca w mojej skroni mój pulsujący zegarze
Kiedy wstrzymujesz oddech duszę się
W moim tętnie waha się i przystaje twój krok

Chcę ci wyznać tajemnicę Każde słowo
Na mych wargach jest nędzarką która żebrze
Utrapieniem dla twych dłoni czymś co gaśnie pod twym wzrokiem
Więc powtarzam że cię kocham bo mnie zwodzi
Kryształ frazy nie dość jasny by zawisnąć na twej szyi
Wybacz mowę pospolitą Ona jest
Czystą wodą która przykro syczy w ogniu
Chcę ci wyznać tajemnicę Nie potrafię
Opowiedzieć ci o czasie który ciebie przypomina
I o tobie nie potrafię ja jedynie tak udaję
Jak ci którzy bardzo długo stoją na peronie dworca
I machają jeszcze dłonią choć pociągi odjechały
Aż im słabnie przegub ręki pod ciężarem nowej łzy

Chcę ci wyznać tajemnicę Ja się boję
Ciebie tego co wieczorem każe podejść ci do okien
Twoich gestów i słów jakich nie wymawia się zazwyczaj
Powolnego i szybkiego czasu boję się i ciebie
Chcę ci wyznać tajemnicę Zamknij drzwi
Łatwiej umrzeć jest niż kochać i dlatego
Życie moje znieść umiałem
Moja miłości”

Louis Aragon (1897–1982) francuski pisarz

O łzach , O życiu , O kobietach , O Bogu

„Istotna zmiana tego stanu tatarskiego mogłaby być dziełem połowy czy też całego stulecia, gdyby przywódcy tego narodu chcieli tego. Sami oni jednak byli nazbyt Tatarami, aby życzyć sobie takiej zmiany. Ich rozwiązłe życie państwowe i niezmierzona lekkomyślność szły ręka w rękę i w ten sposób pędzili w przepaść. Na długo przed podziałem Polski Rosjanie czuli się tam jak u siebie w domu. Pojęcie niepodległego, odgraniczonego od zewnątrz państwa już nie istniało i było rzeczą najpewniejszą, że Polska, gdyby nie uległa rozbiorom, stałaby się prowincją rosyjską. Gdyby tego wszystkiego nie było i gdyby Polska była państwem zdolnym do obrony, to trzy mocarstwa nie przystąpiłyby tak łatwo do jego rozbioru, te zaś mocarstwa, które najbardziej były zainteresowane w utrzymaniu Polski, jak Francja, Szwecja i Turcja, mogłyby współdziałać zupełnie inaczej celem jej utrzymania.”

Carl von Clausewitz książka O wojnie

O naturze wojny
Źródło: O wojnie, Księga VI, Rozdział 6 "Zakres środków obrony", tłumaczenie Augustyn Cichowicz, Leon Koc, Wydawnictwo Mireki, s. 285.

O życiu , O zmianach , O domu , O pewności siebie

„Zamiast obchodzić stulecie odkrycia ogólnej teorii względności, które niedawno przypadło, przyzwoiciej byłoby celebrować stulecie nieodkrycia kwantowej teorii grawitacji.”

Andrzej Dragan (1978) polski fizyk i fotograf

Kwantechizm czyli klatka na ludzi
Źródło: s. 208.

„Radykałowie jednego stulecia są konserwatystami następnego. Radykałowie mają nowe pomysły. Kiedy te pomysły się zestarzeją, przejmą je konserwatyści.”

Mark Twain (1835–1910) amerykański pisarz, satyryk, humorysta

he radical of one century is the conservative of the next. The radical invents the views. When he has worn them out the conservative adopts them. (ang.)
Źródło: Mark Twain’s Notebook

„Koszmarnie jest być biednym, to żadna tajemnica; koszmarnie jest chorować i być głodnym i bez grosza; koszmarnie jest być głodnym i chorym aż do ostatniego dnia. Nędzne posady, których większość z nas musi zachować; nędzne zajęcia, których większość z nas musi szukać, o które musi błagać; nędzne zajęcia, których nie znosimy całą znużoną duszą i w które wciąż musimy się angażować… mój boże, alkoholicy, poeci, samobójcy, narkomani, szaleńcy, których to wszystko odrzuca! Nie rozumiem, dlaczego musimy żyć w taki potworny, straszny i zupełnie beznadziejny sposób w stuleciu, w którym jedna cywilizacja wynalazła z całą determinacją siłę dostatecznie dużą, by nas wszystkich zabić.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

O Pisaniu

O tajemnicy , O zachowaniu , O Bogu , O sile

„I teraz wróćmy do obrazów Dudy-Gracza. Do tego, co skonstatowaliśmy wyżej, że oto ta rzeczywistość, gruzłowata i bulwiasta, tłumna i naładowana znakami najprzedziwniejszych obyczajowych konwencji, przyjmowana jest przez współczesną widownię polską, przez przypadkowych często widzów prowincjonalnych galerii sztuki jako rzeczywistość znajoma, oczywista, nie budząca zastrzeżeń pod względem prawdomówności i jej autentycznej tożsamości z doświadczeniem wynoszonym z ulic i mieszkań Katowic, Częstochowy, Warszawy czy Torunia naszych lat naszego stulecia. Że jest to rzeczywistość, której prawdziwości nie jest w stanie zakwestionować w powszechnej świadomości społecznej nie tylko dzisiejsze malarstwo, ale co ważniejsze, także ekran telewizora i kina, opis i zdjęcie z gazety czy fotograficznego albumu, a więc te środki przekazu, które z nieporównanie większą niż obrazy Dudy-Gracza natarczywością wtłaczały nam do oczu obraz inny, wizję nie tylko niepodobną temu malarstwu, ale wręcz nie dopuszczających pytań i skojarzeń, na których malarstwo Dudy-Gracza się opiera.”

Jerzy Duda-Gracz (1941–2004) polski malarz, rysownik, scenograf, pedagog, publicysta

O Jerzym Dudzie-Graczu
Źródło: Krzysztof Teodor Toeplitz, Wstęp, w: Jerzy Duda-Gracz, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1985, ISBN 83-213-3288-9, s. 7.

O rzeczywostości , Obraz , O malarstwie , O zdjęciach

„Polska przez stulecia była na obrzeżach cywilizacji zachodnioeuropejskiej. Od zawsze ścierały się tu wpływy zachodnie i wschodnie, mam tu przede wszystkim na myśli Moskwę. Polityka PiS-u wyraźnie pokazuje, że bliższy jest im Putin i Łukaszenka. Ja z kolei, zresztą jak i poznaniacy, cenię wartości europejskie i uważam, że powinniśmy korzystać z doświadczeń i rozwiązań sprawdzonych w miastach zachodnioeuropejskich.”

Jacek Jaśkowiak (1964) polski samorządowiec, prezydent Poznania od 2014

Źródło: Jacek Jaśkowiak: prosta matematyka https://fakty.interia.pl/autor/michal-michalak/news-jacek-jaskowiak-prosta-matematyka,nId,2643299#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome, interia.pl, 12 października 2018.

O myślach , O myśleniu

„Homo sapiens, jakiego znamy, zapewne zniknie w ciągu mniej więcej stulecia, ale nie wskutek zniszczenia przez zabójcze roboty – zostanie zamieniony za pomocą biotechnologii i sztucznej inteligencji w coś odmiennego.”

Yuval Noah Harari (1976) izraelski historyk i profesor

Źródło: Pożegnanie z wojną, wywiad dla „The Guardian”, 19 marca 2017, przedruk i tłumaczenie Andrzej Ehrlich, „Gazeta Wyborcza”, 15–17 kwietnia 2017.

O pomocy , O inteligencji

„Myślę, że polityka tego stulecia powinna łączyć poglądy prawicowe z lewicowymi. Chodzi o tych, którzy z trudem mogą wyżyć ze swoich pensji, o prawa człowieka, o to, jak są traktowani inni… Nigdy wcześniej nie mieliśmy większej potrzeby równości.”

Katrín Jakobsdóttir (1976)

Źródło: Agnieszka Wrzesień, Premierka, „Wysokie Obcasy” nr 1/2019, s. 69.

O myślach , O myśleniu

„PiS dąży do zmiany całego społeczeństwa (…) na tym niestety polegał totalitaryzm – nie ograniczał się do sfery państwa, ale chciał ulepić nowego człowieka. Na dodatek PiS utrzymuje pozory demokracji i jednocześnie łamie konstytucję (…). Przypomina mi to późne lata 40. poprzedniego stulecia, kiedy przechodziliśmy z pozornej powojennej demokracji, z systemu wielopartyjnego, do komunizmu. Wtedy też odbywało się to krok po kroku.”

Jadwiga Staniszkis (1942) polska socjolog i publicystka

Źródło: Jadwiga Staniszkis dla „Wprost”: społeczeństwo wymiecie PiS-owców z Dudą na czele http://wiadomosci.onet.pl/kraj/jadwiga-staniszkis-dla-wprost-spoleczenstwo-wymiecie-pis-owcow-z-duda-na-czele/fzksdz8?utm_source=detal&utm_medium=synergy&utm_campaign=allonet_detal_popularne, onet.pl, 6 listopada 2017

O demokracji

„Będziecie szpiegowali, jak robiliście to przez dwa i pół stulecia, dopóki nie rzucicie się na swoją zdobycz. potwory z kamienia i marmuru, smoki i demony szalonego księcia, który zdecydował się ucieleśnić swoje zwidy, ogromne gipsowe słonie, zamaskowane domy: powinniście wejść przez te drzwi, które są paszczą Demona, do tego klasztoru za wściekłymi oczami Demiurga: powinniście drżeć kiedy mnie zobaczycie. Nie, nie był szalony, mówi Leonr Fini: był to książę Orsini, który zmusił do pracy swoich saraceńskich więźniów.”

Carlos Fuentes (1928–2012) pisarz meksykański

Rozdział: Szczęście w kartach
Święta strefa

„Powojenne losy SS-Gruppenführera Heinza Reinefartha – kata Woli – urastają do jednego z największych skandali zeszłego stulecia. Zbrodniarz mający na rękach krew dziesiątków tysięcy ludzi przez kilkanaście lat był burmistrzem kurortu Westerland na wyspie Sylt w Szlezwiku-Holsztynie, posłem do lokalnego Landtagu, a do końca życia cenionym prawnikiem. Jego bezkarność obciąża nie tylko powojenne Niemcy, ale też władze PRL oraz zachodnich aliantów.”

Jan Ołdakowski (1972) polonista i polityk

Źródło: Piotr Gursztyn, Rzeź Woli. Zbrodnia nierozliczona, Warszawa 2014, s. 5.

O losie , O ludziach

„Choć pierwotny impuls reformy pochodził od protestujących i radykałów, to w XX stuleciu, w szczególności na szczeblu federalnym, jedynie nieliczne reformy były uchwalane bez milczącej zgody – o ile nie bez wytycznych – wielkich korporacji.”

James Weinstein (1926–2005)

Źródło: The Corporate Ideal in the Liberal State

„Wiele bym dał, żeby żyć w latach dwudziestych i trzydziestych minionego stulecia. Idąc w sobotnie popołudnie Nowym Światem w Warszawie, widziałbym zupełnie inny, taki chyba bardziej zaczarowany świat. Mijałyby mnie dorożki, przedwojenne samochody, babinka stojąca na ulicy sprzedawałaby kwiaty Piotrkowi Dołowemu, który spieszyłby na randkę ze swoją ukochaną Zosią z Jutro idziemy do kina.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Przechodząc obok „Bliklego”, mijałbym Dołęgę-Mostowicza, który gnałby od wydawcy prosto przed siebie na skręcenie karku, mając pomysł na napisanie kolejnej niezwykle poczytnej i równie dochodowej powieści. Późnym wieczorem z „Ziemiańskiej” wychodziłby zaś pijany Wieniawa-Długoszowski, na całe gardło krzycząc: „Bo w sercu ułana, gdy je położysz na dłoń, na pierwszym miejscu panna, przed nią tylko koń!”.
Jeszcze będzie pięknie

O świecie , O Kwiatach

Cytaty na temat stulecie strona 2

Cytaty na temat stulecie
strona 2