Cytaty na temat epoka (350 cytatów, strona 4)

„10 przykazań bywa przedstawiane jedynie jako nakazy i zakazy ograniczające człowieka. A jest dokładnie przeciwnie! To co zniewala człowieka, przedstawiane jest jako korzystanie z ludzkiej wolności! To dokładnie ta sama metoda, która jest stosowana do epok historycznych. Epoka, kiedy to nie było zasadniczego postępu ludzkiego ducha, bierze swoją nazwę od światła. A „oświecenie” to paradoksalnie najciemniejsza epoka. Nawet w Wielkiej Encyklopedii Francuskiej nie odnajdujemy hasła „duch”. Natomiast epoka w historii cywilizacji zachodniej najbardziej dynamiczna, najświatlejsza, jaką jest wiek XIII, jest określana jako okres „mroków średniowiecza”, saecula obscura. Ojciec kłamstwa działa. Nie wolno się na to nabierać.”

Roman Kneblewski (1952)

Źródło: Łukasz Karpiel, Nie zamykajmy sobie drogi do zbawienia http://www.pch24.pl/nie-zamykajmy-sobie-drogi-do-zbawienia,2453,i.html, pch24. pl, 11 maja 2012.

O kłamstwie , O historii , O wolności , O wieku

„Seks był źródłem radości i szczęścia zawsze, w każdej epoce, a średniowiecze było pod tym względem dużo radośniejsze, dużo mniej zakłamane i dużo mniej kołtuńskie niż przełom wieków dziewiętnastego i dwudziestego.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Historia i fantastyka
Źródło: s. 133

O seksie , O wieku

„Myślenie, jakie prezentuje minister Gliński, chciałoby zamknąć najcenniejsze wytwory kreatywności artystów i kompozytorów w gorsecie lokalnego trybalizmu i sprowadzić je do przekaźnika narodowo-politycznego komunikatu. Znamy te wzory choćby z epoki stalinowskiej. Każdy, komu sztuka i muzyka są szczerze bliskie, dobrze wie, że takie właśnie wpasowanie sztuki w ideologiczne okowy legło u podstaw sztuki totalitarnej – III Rzeszy czy socrealizmu – a po próbie czasu pozostaje po tym co najwyżej niesmak i gablota w muzeum po słusznie minionej epoce. W wydaniu zaktualizowanym byłby to zapewne nadwiślański narodowy socjalizm.”

Piotr Balcerowicz (1964)

o Piotrze Glińskim.
Źródło: Piotr Balcerowicz, Czemu buczałem w filharmonii, „Gazeta Wyborcza”, 5 września 2016, s. 19.

O sztuce , O muzyce , O myślach , O czasie

„Człowiek odarty ze swej godności, jaką miał w epoce renesansu czy klasycyzmu wieku Oświecenia, przestał być tematem obrazu. Jeśli się ukazuje, to w postaci nieindywidualnej, pozbawiony swych cech rozpoznawczych, automatyczny albo storturowany.”

Marek Żuławski (1908–1985)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_zulawski_marek

O wieku , Obraz

„W epoce sławnych kurtyzan była wśród tych nielicznych, które ubarwiły annały historii (…) oklaskiwano ją, gdziekolwiek się zjawiła – to prawdziwe bożyszcze lat dziewięćdziesiątych”

Carolina Otero (1868–1965)

XIX wieku
nekrolog zamieszczony w „The Times” z 13 kwietnia 1965.
Źródło: Leigh Eduardo, Kochanki. O uwodzeniu, władzy i ambicji. Historie prawdziwe, op. cit., s. 353.

O historii , O kochankach , O wieku

„W każdej epoce tkwi w atmosferze kilka wielkich prawd; tworzą one umysłową atmosferę stulecia.”

Marie von Ebner-Eschenbach (1830–1916) pisarka austriacka

„Polska bez silnego, zdrowego, szanującego się i szanowanego Sejmu nie może istnieć. Złudzenia tylko mogą dyktować wybujałość w jakimkolwiek kierunku w lewo, czy w prawo. Epoka, w której żyje Polska, jej układ stronnictw, jej stanowisko gospodarcze, jej stanowisko polityczno-geograficzne wskazują, że naród będzie tylko wtedy silny, gdy będą go interesowały bezpośrednio sprawy jego Ojczyzny. Najbliższym łącznikiem między Ojczyzną a szerokimi masami ludowymi jest i pozostaje Sejm, nie ten Sejm, ale Sejm w ogóle.”

Ignacy Daszyński (1886–1936) polski polityk

wystąpienie sejmowe 5 lipca 1926.
Źródło: W obronie parlamentu, w: Wielkie mowy historii, t. 2, wyd. Polityka Spółdzielnia Pracy, Warszawa 2006

O historii , O ojczyźnie

„Żadna epoka nie może być odzwierciedlona przez nikogo innego jak przez swych własnych artystów, to jest artystów, którzy w niej żyli… W tym właśnie rozumieniu odrzucam sztukę historyczną stosowaną do przeszłości. Sztuka historyczna jest z samej swej istoty współczesna. Każda epoka powinna posiadać swoich artystów, którzy by ją wyrażali i odzwierciedlali dla przyszłości.”

Gustave Courbet (1819–1877) malarz francuski

Źródło: Zdzisław Kępiński, Impresjonizm, op. cit., s. 30, 31.

O sztuce , O przeszłości , O przyszłości

„Społeczeństwo burżuazyjne trzeciego dwudziestopięciolecia XIX wieku było pewne siebie i dumne z własnych osiągnięć. Ze wszystkich dziedzin ludzkiej aktywności najmocniej świadczył o tym rozwój wiedzy, postęp naukowy. Wykształceni mężczyźni tamtej epoki nie tylko byli dumni z nauki, którą uprawiali, ale i gotowi podporządkować jej wszelkie sfery działalności intelektualnej.”

Eric Hobsbawm (1917–2012) historyk brytyjski

Źródło: Wiek kapitału 1848–1875

O mężczyznach , O wiedzę , O nauce , O wieku

„Po Przesłuchaniu dostałem list od więźniarki z epoki stalinowskiej, uważającej, że obraziłem wszystkich więźniów komunizmu, pokazując oficerów UB jako postaci posiadające ludzkie odruchy. (…) A przecież świat nie jest biało-czarny. W dodatku żeby opowiedzieć interesującą historię, trzeba pokazać zło w sposób uczłowieczony.”

Ryszard Bugajski (1943–2019) polski reżyser, scenarzysta, pisarz

Źródło: „Rzeczpospolita”, 10 grudnia 2004

O świecie , O historii , O złu

„Architektura, jak każda sztuka, jest najdoskonalszym zwierciadłem, w którym odbijała się epoka tworząca ją, i z szczątków jej nawet można łatwo odgadnąć stopień materialnej i moralnej kultury tych, którzy ją do życia powołali, choć sami od wieków do snu wiecznego się pokładli. Stąd płynie wielkie znaczenie, jakie ma znajomość dziejów stylów dla każdego kulturalnego człowieka; stanowi ona jeden z kluczy zrozumienia dzisiejszej cywilizacji i minionych cywilizacji.”

Stanisław Noakowski (1867–1928) architekt polski, historyk sztuki

Źródło: O stylach w architekturze (1926)

O sztuce , O zrozumieniu , O wieku

„Technicznie żyjemy w epoce atomowej, uczuciowo ciągle w epoce kamiennej.”

Erich Fromm (1900–1980) amerykański filozof, psycholog i psychoanalityk

Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, Czesława i Joachim Glenskowie (oprac.), op. cit., s. 136.

„[Ameryka] ma dwa oblicza. Jedno – to Ameryka konserwatywna kulturowo i obyczajowo. A drugie jest Ameryką, która się ciągle odwołuje do epoki wielkiej amerykańskiej rewolucji kulturalnej lat 60. i 70., a którą nazywano zieleniejącą się Ameryką. I ta Ameryka ciągle żyje w sercach i umysłach nie tylko weteranów tamtego okresu. W tamtym czasie narodziła się też wielka, wspaniała, nowoczesna awangarda teatru.”

Włodzimierz Staniewski (1950)

Źródło: Zieleniejąca się Ameryka, „Gazeta Wyborcza”, Lublin, 4 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zieleniacaa.htm

O czasie , Serce

„Kochałem ja ty zapewne, ale mi serca dano skąpo na miłość moją niepotrzebną,
bowiem stawały nad epoką, której imiona dajesz teraz, olbrzymia śmierć i przerażenie.”

Tadeusz Gajcy (1922–1944) polski poeta

Źródło: poemat Do potomnego

O miłości , O śmierci , Serce , Kochać się

„Wydaje mi się, że teatr telewizji, a konkretnie ludzie, którzy zajmują się i decydują o kształcie teatru telewizji, muszą poważnie zrewidować to, co chcieliby robić. Tak naprawdę, epoka teatrów telewizji, które udają filmy, a nie są nimi z wielu powodów, w jakimś sensie przeminęła.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: Marta Odziomek, „Ad Spectatores”, 7 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pwer.htm

O ludziach , Sens

„Literaturą zająłem się, żeby być w zgodzie z własną naturą. W literaturze międzywojennej szukam przeszłości, korzeni, tego, co mi zabrano, sięgam do niej, aby ukoić uczucie wydziedziczenia. Urodziłem się we Lwowie, po wojnie jako czternastolatek znalazłem się w Krakowie. Straciłem swoje korzenie. Zorientowałem się, oczywiście nie od razu, że coś mi odebrano. Przeszłość, piękno, elegancję tamtej epoki. W głowie zostały jakieś obrazki, do których wracałem, jakieś reminiscencje, które potem pojawiały się w filmach. (…) Chciałem ten swój świat odtworzyć i coś odzyskałem.”

Janusz Majewski (1931) reżyser polski

Źródło: wywiad Katarzyny Taras, „Kino” nr 4/2006

O wojnie , O świecie , Cytaty o pięknie , O emocjach

„Sade okazał w 120 dniach Sodomy imponującą erudycję seksuologiczną, wyprzedzając o sto kilkadziesiąt lat stan wiedzy medycznej, psychologicznej i historyczno-obyczajowej, właściwy swojej epoce. (…) Wieloletnie i wnikliwe studia prowadzone pod koniec XIX i w pierwszej połowie XX wieku dowiodły, że markiz niczego nie zmyślił, że znał i opisał z całą precyzją naukową wynaturzenia seksualne wszystkich typów, nawet najrzadziej spotykane.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Źródło: Jerzy Łojek, Wiek markiza de Sade, Lublin 1973.

O wiedzę , O studiach , O wieku

„Według teorii Einsteina można będzie naszą planetę porzucić, aby na nią powrócić w jakiejś wcześniejszej epoce. Opuścimy więc Paryż i powrócimy do Polski 1908 roku. W pierwszych miesiącach tego roku odbywa się w ciałach parlamentarnych w Berlinie dyskusja nad wywłaszczeniem Polaków. Książę Bülow, który nas nienawidzi w sposób, który mi się wydaje zagadkowy, żąda uchwalenia ustawy, która by pozwalała wywłaszczać Polaków i należącą do nich ziemię rozprzedawać pomiędzy kolonistów niemieckich. Jakże mało Niemców wypowiedziało się przeciwko temu prawu gwałcącemu wszystkie podstawowe i powszechnie wówczas uznawane zasady prawne.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Europa in flagranti
Źródło: s. 267

„Żyjemy w epoce, w której można dyskutować, ale dziwne, że na jeden temat w ogóle się dyskutuje: to demokracja. Dlaczego nie pytamy: czym jest, czemu służy, komu służy?”

José Saramago (1922–2010) pisarz portugalski, noblista

Źródło: „Polityka”, 9 grudnia 2006.

O demokracji

„Dla mnie w sztukach Fredry jest coś innego – pożegnanie ze starym światem, ze światem szlachciurstwa. Wchodzi nowa epoka – kapitaliści. Pisząc filmowe Śluby… obłożyłem się pamiętnikami z epoki. Okazało się, że ówczesna współczesność nie bardzo odbiega od naszej, może tylko zwyczaje są nieco inne. Co ciekawe, w tych pamiętnikach nie ma mowy o żadnym powstaniu. Jakby Polska nie straciła niedawno niepodległości, jakby za pięć lat nie miało wybuchnąć powstanie listopadowe. Zdecydowałem się na Śluby… właśnie dlatego, że nie widziałem dotąd filmu o odchodzeniu Polski szlacheckiej w roku 1825. Ta adaptacja poszła w stronę fresku. Mnie kiedyś urzekł film Zeffirellego Poskromienie złośnicy z Liz Taylor i Burtonem, taki fresk renesansowy. Tu znalazłem podobny materiał.”

Filip Bajon (1947) polski reżyser

Źródło: wywiad Jacka Szczerby, „Gazeta Wyborcza”, 10 września 2008

O świecie , O ślubie , O pożegnaniu

„W kostiumie nie może być fałszu. Mam wrażenie, że czasami kostium historyczny przytłacza osobowość postaci – aktora, po prostu ją zabija. A proste, nawet dyskretne rozwiązanie plastyczne ma niekiedy niezwykłą siłę wyrazu i niesie intensywne myślowe przesłanie. Bliski mi, po tym względem, jest film Coppoli – Dracula. Dracula ubrany jest w kostium z epoki wiktoriańskiej, a do tego nosi okularki z niebieskimi szkłami. Właśnie okularki sygnalizują bezczelność Draculi i wnoszą ze sobą energię.”

Magdalena Maciejewska (1962) polska scenograf

Źródło: „Teatr” 2000, nr 4–6

O wrażeniach , O sile , O osobowości

„Każda epoka ma swe wymagania; nasza zdaje się mieć za zadanie wszystkie stany i klasy pomieszać ze sobą, wszystko bezładnie zniwelować, wszystkie prawa nabyte zniszczyć, wszelkiej powadze zaprzeczyć, wszystkie tradycje odepchnąć.”

Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887) pisarz polski

Roboty i prace

„Prawdziwy historyk stoi zawsze ponad zamieszkami politycznymi swojej epoki.”

Robert Graves książka Ja

słowa włożone w usta cesarza Klaudiusza.
Ja, Klaudiusz
Źródło: Ja, Klaudiusz, Katowice 2004.

„Jest to sytuacja absolutnie nienormalna; nie wiem, czy kiedykolwiek wystąpiła z taką intensywnością, w takim natężeniu. Czasem myślę, że na tym polega jedna z wielkich zmian w naszej epoce: po raz pierwszy w historii szósta czy piąta część ludności świata jest niepotrzebna. Niemiło byłoby kazać tym ludziom tak po prostu umrzeć, więc się ich utrzymuje na granicy życia i śmierci, niedożywionych, ale nie umierających z głodu.”

Martín Caparrós (1957)

El hambre

O myślach , O czasie , O myśleniu , O śmierci

„W książce Foucaulta mowa jest często o "antropologicznej skończoności". Wyobrażam sobie, jak tego rodzaju formułki mogą działać na młodych. Oczywiście brzmi to uczeniej niż "nędza człowieka", "znikomość trwania" ludzkich dziejów.
Z wszystkich szalbierstw najgorsze jest językowe, bo najtrudniej dostrzegalne dla ogłupionych ludzi naszej epoki. Trzeba powiedzieć, że drogę otwarł Heidegger i że jeśli jakiś filozof chce doświadczyć ostracyzmu, na własnej skórze przeżyć wymienioną wyżej "skończoność", to wystarczy mu odrzucić żargon i użyć potocznego, sensownego języka. Automatycznie wytworzy się wokół niego pustka.

W sensie literackim rzadki błąd warto jest więcej od znanej, wypróbowanej i banalnej prawdy; w sensie duchowym jest wprost przeciwnie.
Niezwykłość nie ma żadnej wartości na płaszczyźnie duchowej. Liczy się tylko głębia, stopień pogłębienia danego przeżycia.”

Emil Cioran (1911–1995) pisarz pochodzenia rumuńskiego

Zeszyty 1957 - 1972

O ludziach , O błędach , Sens

„Przed wojną. Kawiarnia Ziemiańska w Warszawie. Dymna chmura. Stolik pisarzy i poetów. Awangarda. Proletariat. Surrealizm. Socrealizm. Wyzwoleni z przesądów. Mówią: - Głupie snobizmy epoki kończącego się mieszczaństwa! Albo: - Śmieszne uprzedzenia rasowe feudalizmu!
Lecz ja przysiadam się i z miejsca zaznaczam, choć mimochodem, że moja babka była kuzynką Burbonów hiszpańskich. Po czym najuprzejmiej podsuwam im cukier - nie Kazimierzowi jednak (który wśród nich królował gdyż najlepszym był poetą) ale Henrykowi (który jest bardziej z towarzystwa i ma ojca pułkownika). Gdy zaś rozpoczyna się dyskusja popieram zdanie Stefana gdyż on z ziemiańskiej rodziny. Albo mówię: - Stasiu, poezja poezją, ale przede wszystkim ci radzę: nie bądź gminny. Albo: - Sztuka jest zjawiskiem w pierwszym rzędzie heraldycznym! Śmieją się lub poziewają, albo protestują - ale ja tak miesiącami, latami całymi z niezłomną konsekwencją absurdu, z powagą nonsensu, z największą pracowitością dlatego właśnie iż rzecz niewarta pracy. - Nuda, idiotyzm, kretyństwo! - krzyczą, ale powolutku jeden, potem drugi ulega, oto już ten bąknął, że jego dziadek miał willę w Konstancinie, tamten daje do zrozumienia, że siostra babki była "ze wsi", a inny jeszcze niby dla zabawy wyrysował swój herb na bibułce. Socrealizm? Surrealizm? Awangarda? Proletariat? Poezja? Sztuka? - Nie. Las drzew genealogicznych, a my w ich cieniu.
Powiedział mi poeta Broniewski.
- Co pan robi? Co to za dywersja? Pan nawet komunistów zaraził herbarzem!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1953 - 1956

O zrozumieniu , O siostrze , O wojnie , O sztuce

„Jesteśmy inni. W ciągu paru dekad wielkie ideały stały się dla nas zbyt wielkie – więc zaakceptowaliśmy małe: żyć na jakim takim poziomie, dbać o swoje bezpośrednie otoczenie, troszczyć się o środowisko, traktować z szacunkiem mniejszości, wspierać dobre dzieła. Wszystko pięknie, wszystko się liczy; przyjęliśmy, że żyjemy w epoce drobnych spraw. Może w ten sposób nadawaliśmy owej epoce rys rozsądku, realizmu – bo że też rys małości, to pewne.”

Martín Caparrós (1957)

El hambre

„Żyjemy w epoce, gdy hakuje się ludzi. Algorytmy patrzą na ciebie w tym momencie. (…) Opierając się na big data i uczeniu maszynowym, coraz lepiej cię poznają. A gdy już te algorytmy będą znały cię lepiej niż ty sam, wówczas będą umiały cię kontrolować i tobą manipulować, a ty nie za bardzo będziesz w stanie coś na to poradzić.”

Yuval Noah Harari (1976) izraelski historyk i profesor

21 lekcji na XXI wiek
Źródło: s. 342.

O ludziach

„Młodzi ludzie słysząc od dorosłych, że przecież ten pomnik i tak będzie zburzony, traktują go już w sposób, jakby go nie było. To znamienne, że ci nastolatkowie niszczyli monument, a nikt z przechodzących dorosłych nie zwrócił im uwagi. Widać żyjemy w epoce kamienia rzucanego. [o skokach hulajnogami na pomnik 96 ofiar tragedii smoleńskiej w Warszawie i braku reakcji na to zachowanie. ]”

Jerzy Kalina (1944) polski rzeźbiarz, performer, scenograf

Źródło: Autor pomnika smoleńskiego odpowiada Mieszkowskiemu: To kuriozalna i chamska kampania https://www.tvp.info/41932743/autor-pomnika-smolenskiego-odpowiada-myszkowskiemu-to-kuriozalna-i-chamska-kampania, tvp.info, 27 marca 2019.

O ludziach , O zachowaniu

„Rosja wzięła od Zachodu to, co najgorsze: materializm, pościg za pieniądzem, egoizm. I połączyła go z odziedziczoną po czasach ZSRR przemocą. Rosyjski model społeczny to kapitalizm epoki kamienia łupanego.”

Boris Reitschuster (1971) niemiecki dziennikarz i publicysta

Źródło: Bartosz T. Wieliński, Polują na mnie trolle Putina. Rozmowa z Borisem Reitschusterem https://wyborcza.pl/duzyformat/1,127290,20834125,poluja-na-mnie-trolle-putina-rozmowa-z-borisem-reitschusterem.html, wyborcza.pl, 17 października 2016.

O egoiźmie

„Zawsze szukam nowych rozwiązań i brzmień. Nowe sposoby robienia czegoś zupełnie nowego to coś, co bardzo lubię. Nienawidzę nostalgii i patrzenia wstecz czy też rozważania na temat przeszłości. Dlatego też nie jestem zainteresowany w dostosowywaniu się do standardów muzycznych danej epoki. Zawsze staram się tworzyć coś, co wychodzi poza wszelkie ramy i oczekiwania. Często oczywiście mi się to nie udaje, ale czasami idzie mi naprawdę dobrze.”

Gary Numan (1958)

Źródło: Dominik Dwornicki, Ludzie tacy jak ja muszą ciągle coś udowadniać https://kvlt.pl/wywiady/gary-numan-ludzie-tacy-jak-ja-musza-ciagle-cos-udowadniac/, tłum. Marcel Szczepanik, kvlt.pl, 9 lutego 2019

Nostalgia , O przeszłości

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły

O życiu , O dzieciach , O uśmiechu , O butach

„Każdy cudzoziemiec, który puka do naszych drzwi jest okazją do spotkania z Jezusem Chrystusem, utożsamiającym się z cudzoziemcem przyjętym lub odrzuconym każdej epoki (por. Mt 25,35.43). Pan powierza macierzyńskiej miłości Kościoła każdą osobę ludzką zmuszoną do opuszczenia swojej ojczyzny w poszukiwaniu lepszej przyszłości. Troska taka musi być wyrażona w sposób konkretny na każdym etapie doświadczenia migracyjnego: od wyruszenia w drogę, od początku do końca.”

Franciszek (papież) (1936) papież

Źródło: Orędzie Papieża Franciszka na 104. Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy http://episkopat.pl/oredzie-papieza-franciszka-na-swiatowy-dzien-migranta-i-uchodzcy-2/, episkopat.pl, 12 stycznia 2018

O ojczyźnie , Chrystus , O przyszłości , O poszukiwaniu

„Nie będzie chlubą naszej epoki, że naród, naród, który istnieje tysiąc lat, który na granicach cywilizacji zachodnioeuropejskiej stworzył życie i szerzył idee bezpośrednio z nią związane, który przez wieki bronił jej przed zagładą i który wydał wielkich ludzi we wszystkich dziedzinach – musi walczyć o najprymitywniejsze zasady bytu. Ale w tej ciemnej epoce jest podniosłą dumą każdego człowieka, że naród ten postawił swoje idee ponad wartością życia (…) Na ziemiach będących własnością Polaków zabrakło dziś miejsca dla spraw, w których gromadzi się, jak gdyby najintymniejsza, ale i najwyższa wolność narodu – wolność twórczości i wolność myśli. Żadna jednak przemoc nie odbierze duchowi polskiemu siły, by służyć tej wolności tam, gdzie służyć jej można.”

Kazimierz Wierzyński (1894–1969) polski poeta, prozaik, eseista

o Polsce pod rządami komunistów w PRL.
Źródło: Ewa Czumakow, Prorocy w domu https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TH/THO/msc_literaci.html, opoka.org.pl, 15 października 2008.

O myślach , O myśleniu , O życiu , O wolności

„Tusk w pędzie do synekury brukselskiej brnie w antypolskich poczynaniach coraz bardziej. Oczywiście pomagają mu w tym ludzie poprzedniej epoki, jak Dworak i Luft oraz plejada tzw. ministrów, którzy w mojej ponad 3-letniej przygodzie na Wiejskiej, nie zapisali się niczym wyjątkowym, a dziś odbierają narodowi nawet prawo do poznania własnej historii, łżąc w mediach, że w szkołach ponadgimnazjalnych będzie jej więcej a nie mniej. Szkoda straconych blisko 23 lat. Tak, czy inaczej, to już jedno pokolenia Polaków. Inni, którzy wyzwolili się spod wpływów sowieckich, znacznie lepiej zagospodarowali swoją niepodległość!”

Mirosław Krajewski (1946) polski historyk i polityk

Źródło: Stracone lata III RP, Blog Mirosława Krajewskiego, 30 marca 2012 http://miroslawkrajewski.blog.onet.pl/Stracone-lata-III-RP,2,ID461785274,n

O ludziach , O historii

„Historycy polscy przeważnie pomijają epokę tych kilku sejmów, ponieważ historycy lubią wydarzenia o większym tempie. A jednak jest to okres, w którym pod uporczywym, wytrwałym kierownictwem Stanisława Augusta dokonywał się w psychologii społeczeństwa polskiego wielki i zbawienny przełom. Wzrastała moralność społeczna, rodziło się poczucie nowoczesnej państwowości. Dekadencja wieku XVII uciekła, jak uciekają duchy, gdy zapieje trzeci kur.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 258

O morzu , O wieku

„W epoce, w której jesteśmy, król, Brühl i tak zwany dwór, czynnik legalno-państwowy, miał znacznie zaledwie takie samo, jak inne partie polskie, i to bynajmniej nie najsilniejsze. W ten sposób państwo polskie było zupełnie zdegradowane w życiu międzynarodowym. Polityką międzynarodową państwa polskiego rządziła jakaś wypadkowa pomiędzy waśniami międzypartyjnymi a intrygami posłów cudzoziemskich w Warszawie.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 87–88

„Ostatecznie człowiek tkwi zawsze w tej epoce swego życia, w której najlepiej mu się działo. Polska w wieku XVII była jeszcze mocarstwem, w wieku XVIII dość raptownie staje się państwem drugorzędnym, mniej znaczącym od swoich mniejszych sąsiadów, jak Prusy czy nawet Saksonia.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 39

O wieku

„Jeśli spojrzeć z perspektywy tysięcy lat, to zyskaliśmy ogromną władzę nad światem, ale raczej nie przełożyło się to na większe niż w epoce kamienia łupanego poczucie szczęścia wśród ludzi.”

Yuval Noah Harari (1976) izraelski historyk i profesor

Źródło: Pożegnanie z wojną, wywiad dla „The Guardian”, 19 marca 2017, przedruk i tłumaczenie Andrzej Ehrlich, „Gazeta Wyborcza”, 15–17 kwietnia 2017.

O ludziach , O świecie

„Młodzi ludzie słysząc od dorosłych, że przecież ten pomnik i tak będzie zburzony, traktują go już w sposób, jakby go nie było. To znamienne, że ci nastolatkowie niszczyli monument, a nikt z przechodzących dorosłych nie zwrócił im uwagi. Widać żyjemy w epoce kamienia rzucanego.”

Jerzy Kalina (1944) polski rzeźbiarz, performer, scenograf

o skokach hulajnogami na pomnik 96 ofiar tragedii smoleńskiej w Warszawie i braku reakcji na to zachowanie.
Źródło: Autor pomnika smoleńskiego odpowiada Mieszkowskiemu: To kuriozalna i chamska kampania https://www.tvp.info/41932743/autor-pomnika-smolenskiego-odpowiada-myszkowskiemu-to-kuriozalna-i-chamska-kampania, tvp.info, 27 marca 2019.

O ludziach

„Tatarski pojął, czym się różni era rozkładu imperializmu od epoki pierwotnej akumulacji kapitału. Na Zachodzie zamawiający i copywriter razem usiłują zrobić pranie mózgu konsumentowi, a w Rosji to copywriter ma za zadanie zrobić wodę z mózgu zleceniodawcy.”

Wiktor Pielewin (1962) pisarz rosyjski

Generation ,P’
Źródło: s. 31.

O wodzie

„Przed laty krążył dowcip o Mieczysławie Foggu, że niby odkopano w Egipcie mumię, która ożyła i spytała, czy ten Fogg jeszcze śpiewa. Dzisiaj bohaterem dowcipu jest Czesław Niemen. Na pewno po trosze dlatego, że Fogg od lat nie żyje, ale pewnie i z tego powodu, że nie wszystkie nastolatki słyszały śpiewającego Fogga. I ja nie mówię, że są niewykształcone i nieobyte. Każda epoka ma swego idola, a każde środowisko swoje dzieła i wykonawców, którymi się zachwyca. Oczywiście ważne, by poszerzać swój krąg zainteresowań, czyli sięgnąć po tego Mieczysława Fogga czy Ellę Fitzgerald, ale to już inna historia.”

Małgorzata Karolina Piekarska (1967) polska dziennikarka i pisarka

Wzrockowisko (rubryka w czasopiśmie Cogito)
Źródło: Co znaczy znany?, nr 20/2000 (144), 28 listopada 2000; cyt. za: s. 126.

O śpiewie , O lecie , O historii

„Ależ rozpacz nawiedza istoty w każdym wieku, nie uważa pani? Młodość to epoka wiecznej rozpaczy – rzekł szczerze.”

Anne Rice książka Posiadłość Blackwood

A książki... to źródło nadziei, wszechświaty otwierające się między okładkami: wpadając w nie, jesteśmy uratowani.
Posiadłość Blackwood

O rozpaczy , O wieku

„A ponieważ człowiekowi dogodzić trudno, więc kiedy już umilkną zarzuty, że Zmartwychwstanie Chrystusa było zbyt niewidoczne, odzywają się niejako z przeciwnej strony zarzuty, że w ogóle nie bardzo wiadomo, po co było potrzebne. Były epoki, w których pobożność Kościoła karmiła się przede wszystkim tajemnicami bolesnymi, a chwalebne schodziły zdecydowanie na ubocze. Stawały się niekoniecznym dodatkiem do tego, co i tak już zostało osiągnięte przez Mękę. Jakby Bóg Ojciec mógł pozostawić Syna w grobie; jakby nie było konieczne uwielbienie ciała, w którym Syn Boży złożył z siebie totalną ofiarę, więcej: dzięki któremu mógł taką ofiarę złożyć!”

Małgorzata Borkowska (1939) polska benedyktynka i pisarka

Źródło: Rozważania o Wcieleniu Syna Bożego, str. 48-49, Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC

O tajemnicy , Chrystus , O pewności siebie , O Bogu

„Dwie cechy ideologii demokratycznych epoki pozytywizmu wydają się godne uwagi. Po pierwsze, zrozumienie, że industrializacja kraju, burząc rutynę osiadłego życia, jest dla wielu warstw ludności procesem traumatycznym, a zatem zadaniem programów społecznych powinna być troska o ułatwienie adaptacji, o stopniowanie przejść. Po drugie, świadomość, że mnożenie i dzielenie produktu społecznego są operacjami nierozłącznymi i ułomny jest program, który tylko w jednej z nich pokłada swoje nadzieje.”

Jerzy Jedlicki (1930–2018) polski historyk

Źródło: Jakiej cywilizacji Polacy potrzebują: studia z dziejów idei i wyobraźni XIX wieku, WAB, Warszawa 2002, s. 419.

O zrozumieniu

„Podczas gdy Eleonora Akwitańska czy Blanka Kastylijska wyraźnie dominują w swojej epoce, mają niezaprzeczalną władzę w razie nieobecności, choroby lub śmierci króla, mają swoje kancelarie, dochody i pola własnego działania (mogą służyć za wzór dla najbardziej feministycznych ruchów w naszych czasach), kobieta w czasach klasycznych odsunięta jest na drugi plan.”

Eleonora Akwitańska (1122–1204)

R. Pernoud, Inaczej o średniowieczu, przeł. K. Husarska, Wydawnictwo Marabut - Oficyna Wydawnicza Volumen, Gdańsk-Warszawa 2002, s. 97 ISBN 8372331944
O Eleonorze Akwitańskiej

O kobietach , O śmierci , O chorobach

„Podobnie jak Wałęsa, Kaczyński walczył tylko ze sobą. Nie miał rywali, polityczne zmagania epoki polegały na tym, że jego talenty biły się z jego wadami. Głównie z toksyczną potrzebą nadużywania metod siłowych.”

Robert Krasowski (1966)

Czas Kaczyńskiego. Polityka jako wieczny konflikt
Źródło: s. 158.

O pewności siebie