Cytaty na temat ciekawość

„Powiedzmy po prostu, że próbowałem dotrzeć do granic rzeczywistości. Byłem ciekaw, chciałem zobaczyć, co się stanie. To było to i nic więcej: po prostu ciekawość.”

„Ciekawość zabiła kota, satysfakcja go utuczyła.”

„Jeśli młoda dziewczyna kładzie dłoń w czyjejś owłosionej dłoni, podaje usta czyimś żarłocznym, nieposkromionym ustom, to dlatego, że ciekawość zmysłów podszeptuje jej nieodparte rady.”

„Życie jest po to, żeby żyć. Trzeba podtrzymywać w sobie ciekawość. Najgorszą rzeczą jest rezygnacja. Nie wolno nigdy, z żadnego powodu, odwracać się do życia plecami.”

„Nie mam żadnych szczególnych uzdolnień. Cechuje mnie tylko niepohamowana ciekawość.”

„Stwórzcie instytucję, w której ludziom zabroni się przejawiać ciekawość, a nie będą ciekawi.”

„Jest bowiem w człowieku dziwna jakaś ciekawość i chęć badania rzeczy nieznanych.”

„Ciekawość jest jednak potężnym bodźcem – może słabszym niż seks i chciwość, ale na pewno silniejszym od altruizmu.”

„Ciekawość, na temat seksu, jest o wiele bardziej interesująca niż pokazanie wszystkiego wprost.”

„Staram się przekładać jego „zło” na moje „dobro”. Dostaję od niego więcej odwagi, więcej bezpośredniości. Ale tak naprawdę – postać jest dla mnie postacią. Jedynym punktem stycznym pomiędzy mną a moimi bohaterami jest ciekawość, która popycha mnie do tego, żeby „włamywać” się do ich głów.”

„Zawsze znajdzie się ktoś, kto zwraca uwagę tylko na aspekt techniczny. Ci ludzie najczęściej zadają pytanie „jak”, podczas gdy tacy, których cechuje ciekawość świata pytają „dlaczego.””

„Samotność powinna stworzyć jakiś wielki pokład powszechnej wiedzy, jakiś nowy poziom ludzkiej świadomości, ciekawość i sceptycyzm…”

„Pomimo swoich lat jest we mnie nieustająca ciekawość dziecka. To ona jest motorem, który napędza i powoduje ciągłe poszukiwanie i odkrywanie nowych światów w sferze coraz to nowych obrazów. Pielęgnuję tę ciekawość w sobie i staram się jej nie zatracić. Wszystkie moje zdjęcia tworzą swoisty pamiętnik, w którym zanotowałem te sytuacje i te stany emocjonalne, które dane było mi przeżyć. To właśnie nimi chce podzielić się z innymi ludźmi.”

„Reżyser dokumentalista to – według mnie – człowiek, który stara się przybliżyć widzom pewne tematy z życia, do których sam nie mógłby dotrzeć. Zawsze starałem się dostać z kamerą w rejony niedostępne przeciętnemu człowiekowi. Do domu Tadeusza Bairda czy na metę rajdu Monte Carlo. Jako dokumentalista starałem się pobudzić ludzką ciekawość i częściowo ją zaspokoić.”

„Żyjących zżera ciekawość, by dowiedzieć się, jak to jest po drugiej stronie.”

„Ciekawość – pierwszy stopień do zdrady.”

„Przez całe życie otaczała mnie ciekawość ludzi. Słyszałam jak mówili: gdybyś tylko ją poznał osobiście, okazałoby się, że wcale nie jest taka, jak się wydaje. Więc niech teraz zobaczą, jacy jesteśmy naprawdę. To jedyny sposób na takie gadanie.”

„Ale najbardziej ja lubię Ciekawość, co z oczu ci tryska.”

„Kocham panią Zofię (…). A właściwie nie kocham jej – co za głupstwo – tylko mam do niej zawsze ciekawość, ponieważ jest tak innym jak ja, tak zamkniętym na sobie samej człowiekiem. Zawsze mi się zdaje, że powinna się drugi raz narodzić, ale to nigdy nie nastąpi.”

„Pisanie było jednak rzeczą wtórną. Najważniejsza była ciekawość ludzi i świata.”

„Po każdym filmie wracam do życia zostawiając postać za sobą. Nie jestem ani Afonią, ani Nataszą z Jasminum, ani Weronką z Jancia Wodnika, chociaż jestem po trosze każdą z nich. W Afoni odnaleźć można moją ciekawość świata i lubienie ludzi.”

„Ciekawość jest zasługą niewiedzy.”

„W aktorstwie na pewno nie pomaga mi moja niecierpliwość. Zbyt często chcę czegoś szybciej, więcej, chcę być dalej. Robię się wtedy powierzchowny. Staram się więc tę moją niecierpliwość powściągnąć. Natomiast z pewnością pomaga mi otwartość, ciekawość, chęć poszukiwania wciąż nowych doświadczeń. Uważam, że w moim zawodzie podstawą jest ciągły rozwój – i to zarówno na płaszczyźnie zawodowej, jak i ludzkiej. Aktora kształtuje przecież to, czego doświadcza w życiu, co wzbogaca jego wrażliwość i wyobraźnię. Z tych życiowych doświadczeń czerpie się później materiał i inspirację do pracy. Tak więc, im życie aktora jest bogatsze, im uważniej i bardziej świadomie przeżyte, tym lepiej może on budować swoje postacie i nad nimi pracować.”

„(…) ktokolwiek uczy, winien o tym pamiętać, że zachęca albo zniechęca, że zraża albo pociąga, że podnieca ciekawość albo też, kładąc grubą rękę na budzącą się duszę, tłumi jej brzmienie, dławi jej poryw. Odpowiedzialność nauczyciela jest więc bezgraniczna.”

„Zasługę mojego uświadomienia narodowego przypisać muszę moim hakatystycznym profesorom w gimnazjum w Katowicach, którzy zohydzaniem wszystkiego co polskie i co katolickie wzbudzili we mnie ciekawość do książki polskiej, z której pragnąłem się dowiedzieć, czym jest ten lżony i poniżany naród, którego językiem w mojej rodzinie mówiłem.”

„Po nocy boleści, krzyków, udręczenia nadeszła chwila, kiedy można wreszcie powiedzieć starszym dzieciom: – Chodźcie zobaczyć, oto wasza mała siostrzyczka! Mój Boże, co za piorun z jasnego nieba! Jakie przerażenie! Łkanie! Słowa więzną w gardle. A to dlatego, że ten noworodek wydający odważne okrzyki, tak upragniony, tak wymarzony, przyszedł na świat bez rąk i nóg. Natura czasem jest przerażająca. A ta „mała siostrzyczka” – to ja.(…) Odwiedziny nie ustają przez wiele dni. Sympatia? Nie, to ciekawość, i to ciekawość chorobliwa. Pewna sąsiadka mówi z miną współczującą: – Pewnie sprzedacie ją do cyrku.”

„Kiedy słyszę, że ktoś nieodparcie potrzebuje nowych doświadczeń i nie przyznaje się, że z tyłu głowy ma lęk o to, co zostawia, nie wierzę mu. U jednych ciekawość jest trochę silniejsza od lęku, u innych lęk jest silniejszy od ciekawości.”

„Napisałem sporo fajnych ról damskich. To trochę hołd dla kobiecej natury, a trochę ciekawość i fascynacja. Kobiety są silniejsze, bo mają w życiu trudniej. Dużo marzą, co mnie z nimi łączy, i rozpaczliwie szukają miłości. Mężczyźni zdradzili je dla bmw i mercedesów. Najwyraźniej straciłem wiarę w facetów.”

„Głównym motorem, który popycha mnie do działania, jest ciekawość. Zawsze szukam interesujących ról, interesujących scenariuszy. Nie chcę popadać w stereotypy, unikam zaszufladkowania, dlatego często wybieram bardzo różnorodne filmy: od poważnych po zabawne.”

„Ksiądz liberalny, z brewiarzem w dłoni,
Wchodzi do piekła wzbudzając ciekawość.
Nie dziw się ludu suwerenny!
Że tam nieszczęsne to stworzenie
Zbyt dużo liberała lub w nadmiarze księdza.”

„Nigdy nie poddaję się rezygnacji. Napędza mnie chęć poznania, ciekawość życia. Jest ono bowiem czymś niepowtarzalnym. Nie dręczą mnie wyrzuty sumienia, że ocalałam, czuję natomiast wyraźnie, iż czas, który został mi dany, powinnam przeżyć pięknie.”

„Zawsze najbardziej przyciąga naszą ciekawość to, co znajduje się poza granicą naszej wiedzy. Dlatego już od dłuższego czasu zajmuję się nie tyle kosmologią, ile poszukiwaniem kwantowej teorii grawitacji. (Podobno jest regułą, że w pewnym wieku każdy kosmolog zaczyna zajmować się kwantową grawitacją). Ta teoria ma wyjaśnić pierwsze sekundy istnienia Wszechświata. To jest dziś zagadnienie numer jeden dla fizyki.”

„Motorem mojej pracy jest dziwienie się, moja ciekawość świata i ludzi. Kiedy nie jestem ciekaw, to nie idę pod kolejne drzwi.”

„Nie, nie dla wiedzy podróżujemy. Nie po to też podróżujemy, by na chwilę z codziennych trosk się wyrwać i o kłopotach zapomnieć […] Nie, nie żądza wiedzy nas gna ani ochota ucieczki, ale ciekawość, a ciekawość jak się zdaje, jest osobnym popędem, do innych niesprowadzalnym.”

„Właściwe stosunki z ludźmi to: gorliwość, ciekawość życia, uczenie się od każdego, kto coś wie i umie.”

„Chciałam się przekonać, co się stanie, gdy pozwolę ludziom zrobić z moich ciałem to, co chcą, jak się wtedy zachowają. Ta ciekawość była silniejsza od lęku. No więc położyłam na stole różne przedmioty – pistolet, nożyczki, różę, bat, piórko – i kartkę z informacją, że każdy z widzów może zrobić z tymi narzędziami dowolny użytek wobec mojej osoby. Najpierw ludzie się czaili, krygowali, z czasem stawali się coraz śmielsi. Ktoś pociął moje ubranie na mnie, ktoś inny pokłuł mnie kolcami róży. Zrozumiałam, że przez swoją bierność wywołuję agresję, że bezbronność wywołuje w ludziach najgorsze instynkty. Być może, gdybym tę akcję kontynuowała dłużej, to w końcu ktoś by mnie zabił… Ciekawe, że kiedy performance się skończył, a ja zrobiłam ruch w stronę publiczności, ta zaczęła uciekać.”

„Kierowała mną ciekawość
jak wygląda świat
z którego zdjęto kurtynę.”

„Z jednej strony byłbym za tym, żeby promować nowoczesną polską kulturę wśród Litwinów, zwłaszcza młodych i średniego pokolenia, którzy mogą się tym zainteresować, ponieważ nie leżymy tak daleko od siebie, mamy wspólną w miarę historię. To powinno być coś, co wzbudza naturalną ciekawość. (…). Tutaj pewnym złotym środkiem byłoby połączenie tak naprawdę. Promowanie rzeczywiście nowoczesnej Polski, a nie Polski z cepelii, również wśród Polaków litewskich i dla Litwinów. I pewnie tutaj pojawia się naturalny problem. Być może po prostu te grupy oczekują czegoś innego. Być może ta grupa polska jest nastawiona bardziej tradycyjnie i ona bardzo by chciała z jakiegoś oczywistego względu i sentymentu posłuchać np. zespołu „Mazowsze” – przykład pierwszy z brzegu, jaki mógłby zaistnieć – a nie zespołu T. Love. To jest długa dyskusja na ten temat i faktycznie myślę, że MSZ i Ministerstwo Kultury musiałoby wypracować tutaj na pewno lepszą pozycję.”

„Być ciekawym – to wychodzić z pewnego nieruchomego centrum, to usiłować uchwycić, ująć przedmiot, o którym miało się jedynie niejasne lub schematyczne wyobrażenie. W tym znaczeniu wszelka ciekawość skierowana jest ku peryferiom. Natomiast być niespokojnym – to nie być pewnym swego centrum, to poszukiwać równowagi.”

„Jest cudem, że ciekawość przeżywa typowe wykształcenie.”

„Ciekawość jest najpotężniejszą siłą napędową w kosmosie, ponieważ jest w stanie pokonać dwie największe siły hamujące: rozsądek i strach.”

„To byłaby przesadna ciekawość. Tego nie ma w konstytucji.”

„Niewinność to nie świętoszkowatość. Rozumiem ją raczej jako ciekawość i brak uprzedzeń. Nawet najbardziej zepsuci ludzie potrafią być w tym znaczeniu niewinni.”

„Swoją ciekawość świata trzeba umieć doskonalić.”

„Rola nie powstaje przecież z teorii, tylko z doświadczenia. Z wyobraźni, przeżyć, przemyśleń, z bycia takim, a nie innym człowiekiem. Gdy podczas prób w teatrze analizujemy jakąś postać, szukamy przykładów z życia, bo to pomaga sobie ją wyobrazić. Takich przykładów ze studiów znam setki. Psychologia rozwinęła moją wrażliwość na innych ludzi, ciekawość i otwartość na spotkania z nimi.”

„Ważne jest by nigdy nie przestać pytać. Ciekawość nie istnieje bez przyczyny. Wystarczy więc, jeśli spróbujemy zrozumieć choć trochę tej tajemnicy każdego dnia. Nigdy nie trać świętej ciekawości. Kto nie potrafi pytać nie potrafi żyć.”

„Zawsze istnieje moment, kiedy ciekawość staje się grzechem.”

„Nie myśl.. – szepnęła. – Nie myśl nic. Czuł na twarzy jej piersi, jej ręce. Nie było właściwie światła, tylko mętne pełganie dogasającej latarki, która wtoczywszy się miedzy kłosy, rzucała spośród nich rozczesany smugami cienia blask. Słyszał powolny, spokojny rytm jej serca, jakby ktoś do niego przemawiał w starym, najlepiej zrozumiałym języku. Wciąż jeszcze zwidywały mu się tamte twarze, gdy słabo, jakby bez tchu, pocałowała go w usta. Potem zacisnęła ich ciemność. Był szorstki chrzest słomy pod włochatym kocem i kobieta, która dawała mu rozkosz, ale nie tak, jak się to czyni zawsze. W każdej chwili panowała nad sobą i nad nim. Dlatego później, znużony, trzymając jej piękne ciało bez cienia namiętności, ale całą siłą rozpaczy, rozpłakał się na jej piersiach. Potem uspokoił się i spojrzał na nią. Leżała na wznak, trochę wyżej, a w ostatnim świetle jej twarz byłą taka spokojna. Nie śmiał spytać, czy go kocha. Tak ofiarować się, jakby się dawała obcemu ostatni kęs – to było więcej niż miłość. A wiec i jej nie znał. Nagle przemknęło mu przez głową, że nie wie o niej nic, że nie pamięta nawet jej imienia. Cichutko szepnął: – Słuchaj… Ale zamknęła mu usta dłonią miękką, choć pełną stanowczości. Potem uniesionym rąbkiem koca zaczęła wycierać jego łzy i pocałowała go lekko w policzek. Wtedy opadła odeń nawet ciekawość, tak że w ramionach tej obcej kobiety stał się jedno mgnienie biały i niezapisany, jak w chwili narodzin.”

„Zbierałam różne przedmioty: wachlarze, dzwonki, stare książki, nuty, niepotrzebne bibeloty, dokumenty… Ciekawość i zachwyt nad urodą tych drobiazgów zatrzymywały je, a potem wrzucałam je do szarlatańskiej szuflady rzeczy niemodnych, zapomnianych i niepotrzebnych, w których towarzystwie nieźle mi się żyje.”

„Kto nie umie być ciekawym, ten szczęśliwym być nie może. Ciekawość jest pierwszym stopniem do szczęścia, nie do piekła. Kto nie ciekawy, żyć niewart.”

„Kiedy to się stało? Kiedy chłopak zdążył skończyć dwanaście lat i postanowił, że będzie lubił muzykę opisującą różne stadia śmierci, obcości, zimna i ogólnego zatracenia? Może Harry’ego powinno to zmartwić, ale tak się nie stało. To był w końcu jakiś początek, ciekawość, którą należało zaspokoić, strój, który chłopiec musiał włożyć, żeby sprawdzić, czy pasuje. Później przyjdą inne rzeczy. Lepsze. I gorsze.”

„Żądza wiedzy, wspólna wszystkim ludziom jest chorobą, której nie można uleczyć, ponieważ ciekawość wzrasta wraz z wiedzą.”

„Zdarza się, że rodzice kategorycznie zabraniają swym pociechom nawet posmakowania alkoholu. Ich władza rodzicielska jednak nie trwa wiecznie, a dziecko łaknie zakazanego owocu, bo taka już jego natura. I ciekawość tego, co jest mu tak surowo zabronione i czym jednocześnie delektują się inni zaspokaja często przy pierwszej nadarzającej się okazji. A raz złamany zakaz łatwo jest złamać ponownie i wszystko to może skończyć się nieszczęśliwie.”

„Ciekawość jest jedną z wielu pułapek miłości.”

„Ciekawość ciekawością, a podsłuchiwanie i podglądanie przez dziurkę od klucza nie zasługuje na pochwałę. Skoro jednak to robicie, lepiej będzie, jeśli razem oberwiemy burę.”

„Skończyłam się. Wcale nie jestem smutna. Często się temu dziwiłam, ale nie miałam racji: dlaczegóż miałabym być smutna? Kiedyś byłam zdolna do dość pięknych namiętności. Namiętnie nienawidziłam swojej matki. A ciebie znowu – mówi z wyznaniem – ciebie kochałam namiętnie. Wszystko to oczywiście skończyło się.
-Skąd o tym wiesz?
-Wiem. Wiem, że już nigdy nie napotkam niczego i nikogo, kto mógłby wzbudzić moją namiętność. Wiesz, żeby móc kogoś pokochać, to całe przedsięwzięcie. Trzeba mieć energię, ciekawość, zaślepienie… jest nawet taka chwila na początku, kiedy trzeba przeskoczyć nad przepaścią: kto się zastanowi, nie zrobi tego. Wiem, że już nigdy nie skoczę. Obecnie żyję w otoczeniu moich martwych namiętności. Próbuję odnaleźć tę piękną wściekłość.”

„Najniebezpieczniejszą, choć całkiem oddzielną sprawą, przed którą chciał mnie przestrzec najbardziej, a która posłała w opary szaleństwa całe kompanie młodych biedaczyn, było czytanie książek. Ten niedobry zwyczaj nasila się ostatnimi czasy, stąd więc niewypowiedziana wdzięczność ojca, że nie wykazałem do tej pory takich tendencji. Szpitale psychiatryczne są przepełnione ludźmi, którzy czytają zbyt dużo. Kiedyś byli - tak jak my - silni fizycznie, otwarci, zadowoleni i zrównoważeni. Potem zaczęli czytać. Najczęściej przez przypadek. Jakieś przeziębienie, wymagające kilku dni leżenia w łóżku. Ładna okładka wzbudzająca ciekawość. I nagle rodzi się zły nawyk. Pierwsza książka prowadzi do następnej. I następnej, i jeszcze jednej, ogniwa w łańcuchu, który wiedzie prosto w dół, w wieczny mrok choroby psychicznej. Po prostu nie można przestać. To gorsze niż narkotyk.”

„Moje wrażenia z Francji mogę najkrócej streścić tak: kraj ten ma wszystko i to w najlepszym gatunku, oprócz krajobrazów polodowcowych bogatych w jeziora. Natomiast co do Francuzów najważniejszą dla nich rzeczą jest południowy posiłek, a także to, by nikt nie przeszkadzał w jego trawieniu. (…) Francuski temperament i ciekawość świata nie umywają się do włoskich, ale górują nad szwajcarskimi. Francuzi przejawiają pewną skłonność do słomianego ognia, co ich różni od Szwajcarów nie mających w sobie żadnego w ogóle ognia, ale za to wewnętrzny spokój.”