Cytaty na temat aktor (1415 cytatów, strona 2)

„(…) każdego aktora na świecie ciągnie do Hollywood, to jest jakieś magiczne miejsce. W historii kina było tylko kilku śmiałków, którzy odwrócili się do fabryki snów plecami. Zrobił to między innymi Marcello Mastroianni, ale ja myślę, że on pod skrzydłami Felliniego osiągnął już taką pozycję w Europie, że nie musiał się starać o względy Ameryki. Z Hollywoodu zrejterował natomiast producent David Puttnam, który po wielkim sukcesie Rydwanów ognia dostał propozycję produkowania filmów w Ameryce. Poza tym nie znam ludzi, którzy byliby obdarzeni tak wielką siłą i indywidualnością żeby oprzeć się propozycji zza oceanu. Taka wyprawa nie zawsze jednak kończy się dla filmowców dobrze. Oprócz Polańskiego, którego indywidualność była tak wielka, że to on wywarł piętno na filmie amerykańskim, zwykle dochodzi do sytuacji zupełnie odwrotnej i europejscy twórcy w Hollywood zatracają swój indywidualny charakter. Mam tu na myśli między innymi Bernardo Bertolucciego. Ja nie otrzymałem z Hollywood żadnej propozycji. Wyjechałem tam na własne ryzyko, co więcej nawet nikogo tam nie znałem. Nie znałem też języka, a mimo wszystko pragnąłem zetknąć się z tą magiczną krainą.”

Krzysztof Pieczyński (1957) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1323

O ludziach , O historii , O myślach , O charakterze

„Dla aktorki wygląd zewnętrzny jest dowodem jej tożsamości.”

Jane Fonda (1937) aktorka amerykańska

O wyglądzie

„Gdy zaczynałam grać w serialu, miałam 23 lata, a Peggy Olson 20. Przez te 6 lat obie bardzo dojrzałyśmy. Z tego czasu mam wspaniałe wspomnienia i doświadczenia, które pozwoliły mi rozwinąć się jako aktorce. Dzięki Mad Menom mogę spojrzeć w przeszłość i pokusić się o intrygujące porównania. Byłam zupełnie inna w pierwszym sezonie, podobnie jak Peggy. Obie dorosłyśmy i zmieniłyśmy się. Czuję, że zbliżyłyśmy się do siebie. Myślę, że ona staje się coraz bardziej podobna do mnie. Ta młoda dziewczyna przeistacza się w coraz mądrzejszą, silniejszą, pewną siebie i mniej naiwną osobę. Wyrasta na samodzielną kobietę, która wie, czego chce. Jestem z niej dumna.”

Elisabeth Moss (1982) amerykańska aktorka

Źródło: Elisabeth Moss: Jestem dumna z Peggy, teletydzien.pl, 17 sierpnia 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-elisabeth-moss-jestem-dumna-z-peggy,nId,628860

O kobietach , O myślach , O czasie , O przeszłości

„Kocham aktorstwo. Film mnie urzekł – ta niepewność lepienia roli z różnych, wyjętych ze środka kawałków scenariusza, dopasowywanie w wyobraźni scen granych niechronologicznie. I rozmowy z reżyserami, i spotykanie nowych aktorów (…) to wszystko jest fascynujące.”

Grażyna Szapołowska (1953) polska aktorka

Źródło: „Film” 2000, nr 03

Kochać się

„Aktor jest jak pianino. Musi być dobrze nastrojony, ale nie można walić w niego zbyt mocno.”

Monica Bellucci (1964) włoska modelka i aktorka

Źródło: „Forum”, 2 kwietnia 2007

O nastroju

„Uważam, że teatr poza magią i spotkaniem z żywym widzem, najlepiej przygotowuje do roli aktora. To w teatrze pracuje się nad rolą i wiele czasu poświęca się na budowanie danej postaci – to właśnie te umiejętności wykorzystuję podczas pracy nad filmem czy serialem. Teatr mnie inspiruje.”

Rafał Rutkowski (1973)

Źródło: Joanna Garbarczyk, Schematyczność czy improwizacja?, „Dziennik Teatralny, Katowice”, 9 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28800

O czasie , O czytaniu

„Nie oceniam granych postaci: dobra, zła, wyrachowana czy nie. Koncentruję się na człowieku, którego mam zagrać i – chyba jednak wszyscy aktorzy mają w sobie ten odruch – bronią jego racji.”

Agnieszka Wosińska (1968) aktorka polska

Źródło: W obronie Edyty http://www.barwyszczescia.pl/14586/w-obronie-edyty.html

„Nie będę ukrywał, że sporo propozycji reklam odrzuciłem, bo staram się pamiętać, że aktor za bardzo zużyty w reklamach nie będzie użyty już w filmie czy teatrze.”

Krzysztof Kowalewski (1937) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 stycznia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pogodaw.htm

„Dla mnie pomysł (…) spektaklu, w którym za aktorów arie operowe wykonują śpiewacy, jest okropny. Paranoiczny, choć czasem z paranoicznych pomysłów rodzi się coś ciekawego.”

Zygmunt Konieczny (1937) kompozytor polski

Źródło: „Nasz Dziennik”, 11 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zprs.htm

O czasie

„Dla mnie jako aktorki to ogromna odpowiedzialność zagrać kogoś, kto żył naprawdę, zwłaszcza w przypadku tak niezwykłej osoby jak Iris.”

Kate Winslet (1975) aktorka angielska

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=8651

„W 1968 roku jako szesnastoletni gówniarz spędzałem wakacje na rynku w Alwerni, siedząc w kucki i grając z kolegami w durnia ciemnego i jasnego. I wtedy mój brat Mikołaj, który był wtedy po trzecim roku krakowskiej PWST, zaprosił mnie na obóz do Giżycka. Kogo tam nie było! Maniek Dziędziel, Halina Wyrodek, Teleszyński. A pewnego dnia przyjechał Jasiek, wielki aktor. Całą noc była balanga, wszyscy pili wódkę, a on opowiadał, jak trzeba grać. Słuchacze się wykruszali i w końcu zaczął mówić do mnie. Na to Halinka Wyrodek mówi: „Dajże mu spokój, on nie jest aktorem. Nawet matury jeszcze nie ma”. Janek, chcąc wybrnąć z sytuacji, popatrzył na mnie i powiedział: „Nie jest, ale będzie.””

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

I od tej chwili zacząłem o tym myśleć.
o Janie Nowickim.
Źródło: Aleksandra Szarłat, Najważniejsze to nie mieszkać razem, „Gala”, 3 czerwca 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/29463

O myślach , O piciu , O czytaniu , O wakacjach

„(…) na tym właśnie polega praca w serialu: aktor zazwyczaj nie wie, jak rozwinie się jego postać.”

Waldemar Kownacki (1949)

Źródło: Waldemar Kownacki – Jestem wolny – mogę wszystko http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/823/Waldemar-Kownacki-Jestem-wolny-moge-wszystko.html

„Zdecydowałam się dlatego, że zaprosili mnie ludzie, do których mam zaufanie, którym wierzę. A jako stara aktorka mam duże wyczulenie na to kto mówi prawdę (…) ludzie z Prawa i Sprawiedliwości mówią prawdę.”

Katarzyna Łaniewska (1933) polska aktorka

o starcie do Senatu z ramienia PiS.
Źródło: Rozmowa niezależna – Katarzyna Łaniewska, gazetapolska.pl, 14 lipca 2011 http://vod.gazetapolska.pl/282-rozmowa-niezalezna-katarzyna-laniewska

O ludziach , O sprawiedliwości , O zaufaniu

„W wielkich produkcjach amerykańskich obserwowałam, jak na planie pieniądze przelewają się przez palce. Ten rozmach jest niebywały. The Deep End Scotta McGehee i Davida Siegela kosztowało 2 miliony dolarów. Tyle w hicie hollywoodzkim wydaje się na minutę zdjęć pod napisy czołowe. Ale w końcu ja jestem tylko aktorką. Przyjęłam rolę i grałam. Kucharz, stojąc nad patelnią, też nie zastanawia się, czy przyrządza potrawy w wielkiej hotelowej restauracji, czy w małej knajpce. Robi to, jak umie najlepiej. Tyle że ja generalnie wolę te małe knajpki.”

Tilda Swinton (1960) aktorka brytyjska

Źródło: Krzysztof Kwiatkowski, Dwuznaczna Tilda, „Gazeta Wyborcza” dodatek „Wysokie Obcasy”, 23 listopada 2007 http://www.gazetawyborcza.pl/1,76842,4700263.html

O pieniądzach

„(…) mam wrażenie, że młode pokolenie twórców często przedkłada stronę wizualną przedstawienia nad psychologiczną. To jest mało komfortowa sytuacja dla aktora.”

Dominika Ostałowska (1971) aktorka polska

Źródło: „Dziennik”, 19 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pwist.htm

O wrażeniach

„Aktorzy, a przede wszystkim publiczność przyzwyczaiła się chyba do tego, że w Powszechnym o współczesności mówi się wprost. Ale to nie znaczy, że nie chciałbym się sprawdzić w innym repertuarze. Robiłem przecież też klasykę.(…) Nie wybierałem dramaturgii wielokrotnie wystawianej w Polsce, na ogół były to prapremiery, sztuki od dawna nie grane, czy rzadko grane. A najchętniej pisałabym sztuki sam, bo wydaje mi się, że to jest w teatrze najbardziej potrzebne”

Piotr Cieplak (1960) polski reżyser teatralny

Źródło: „Scena” 1986, nr 4

„Jedyną atrakcję zapowiadały przedłużające się zdjęcia do teatru telewizji, kryminału, przypominającego legendarną „Kobrę”. Aktorzy wyłaniali się z charakteryzatorni w odpowiednich kostiumach, sporo osób było w policyjnych mundurach. Sensację budził aktor z dużą ilością czerwonej farby na głowie, imitującej ranę zadaną ostrym narzędziem. Na razie pił kawę, jakby fakt, że za chwilę wyniosą go na noszach w charakterze zwłok, nie robił na nim wrażenia.
Dopadła go charakteryzatorka, prosząc, by nie czynił szczególnie ekspresyjnych gestów, bo farba, której użyli, nie należy do najlepszych.
– Głupie oszczędności – mruknął poirytowany. – Już i tak parę kropel wleciało mi do filiżanki.
Cała ekipa miotała się po studiu, usiłując przygotować scenę odkrycia morderstwa.
– Co ty tu robisz? – warczał przez zęby reżyser do scenografa. – Po co mu podkładasz pod łeb te papiery? Na gołej podłodze będzie się lepiej kadrowało! I to jeszcze kolorowe gazety? Zwariowałeś?
– Mówiłeś, że ma być interesująco – bronił się wystraszony scenograf. – Patrz, tu są nawet gołe baby.
– Zabierz sobie do domu! Pusta podłoga i to jeszcze brudna!
Z filozoficznym spokojem aktor grający trupa położył się w końcu w wyznaczonym miejscu.
– Błagam, tylko mało dubli – poprosił.”

Marta Węgiel (1960)

Nie będę tak leżał godzinami.
Przypadkowy kadr

O domu , O kawie , O wrażeniach , O charakterze

„Nie jestem upoważniony do tego, aby mówić o polityce filmowej tego kraju, ale przede wszystkim za mało się tutaj kręci filmów. Za to coraz więcej robi się seriali. Chciałoby się powiedzieć: trudno… Żyjemy w miejscu, gdzie się akurat dobrze sprzedają seriale, aktorzy mają pracę i jest super.”

Jan Wieczorkowski (1972) polski aktor

Źródło: Artur Cichmiński, Rozmowa z Janem Wieczorkowskim o polskim horrorze https://archiwum.stopklatka.pl/news/rozmowa-z-janem-wieczorkowskim-o-polskim-horrorze-150227, stopklatka.pl, 16 kwietnia 2008

„Scena, zwłaszcza operowa, sprzyja przesądom. Jest ich wiele; np. nie wolno być zaszywanym w kostiumie przed wyjściem na scenę. A jeżeli kostium się rozerwie i garderobiana musi coś przyszyć, to trzeba na czas szycia trzymać tę samą nitkę w zębach. Te przesądy na ogół się nie sprawdzają. Niemniej dodają one teatrowi magii, a dla nas, aktorów, stają się dodatkową zabawą. Pomagają nam przetrwać ogromne emocje związane z premierami i z kolejnymi spektaklami.”

Monika Swarowska-Walawska

Źródło: Agnieszka Mlatyńska-Stankiewicz, W recitalu mogę poszaleć, „Dziennik Polski”, 28 lutego 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wrecitalu.htm

O czasie

„Gdy kręciliśmy serial, miałem luźny stosunek do tego, co robiłem. Uważałem nawet, że tę rolę powinien grać aktor pochodzenia góralskiego.”

Marek Perepeczko (1942–2005) aktor polski

o serialu Janosik.
Źródło: Ach, ten Janosik http://katowice.naszemiasto.pl/inne/specjalna_artykul/532499.html

„Pamiętam, że miałem kiedyś taką szeptankę (czytanie). Byłem wtedy na pierwszym roku PWST, a szeptankę miałem o jakiejś angielskiej szkole. Nie pamiętam tytułu ale wiem, że aktorzy udając dzieci, grali jakiś teatrzyk, a ja patrzyłem w ten tekst i czytałem. Potem była pewna scena i ja patrzę na tekst, a potem na obraz (a chcę dodać, iż nie przeczytałem tego tekstu wcześniej) i widziałem dzieci, które w tym czasie się bawiły, więc przeczytałem fonetycznie „to be or not to be”, myśląc, że jak to są dzieci, to im się mówi, że to jest be, a to nie jest be. I w tym momencie słyszę na sali ryk kolegów. „O cholera” – pomyślałem – „przecież powinienem przeczytać to jako «tu bi or not tu bi» (być albo nie być)”, bowiem ów dziecięcy aktor, grał Hamleta i dlatego wyszło tak, jak wyszło. Pamiętam, że był to straszny wstyd.”

Emilian Kamiński (1952)

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/kaminskiemilian/

O dzieciach , O myślach , O czasie , O czytaniu

„Uważam, że każdy aktor jest trochę inny, ale istnieje także pewna ogólna zasada. Przedstawienie pantomimiczne to nie tylko opowiadanie anegdoty i przekaz myśli, to też widowisko, czysto plastyczne i wizualne, ważna jest więc jego kompozycja. Nie może ona składać się z pomieszanych stylów i w związku z tym jakaś jedna, zasadnicza linia jest obowiązująca. Natomiast potem w ramach tej obowiązującej linii każdy z osobna, każdy aktor indywidualnie reprezentuje siebie, zatem każdy z osobna może grać inaczej, ale w ramach obowiązującej struktury.”

Henryk Tomaszewski (1919–2001) polski aktor-mim, reżyser

Źródło: „Notatnik Teatralny” nr 30–31, 2003–2004, cyt. za: Michał Bujanowicz, Wrocławski Teatr Pantomimy, culture.pl, sierpień 2004 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/wroclawski-teatr-pantomimy

O myślach , O myśleniu

„Jako niezdecydowana na temat swojej przyszłości nastolatka czasem siadałam przed telewizorem i myślałam: – Ale im fajnie: mogą być aktorem i lekarzem równocześnie, a ja będę musiała coś wybrać. Były to same początki serialu i czas, kiedy naprawdę myślałam o medycynie – byłam laureatką olimpiady z biologii. Na dobre i na złe wydawało się rozwiązaniem idealnym. A tu proszę: skończyłam liceum, studia aktorskie, a serial na mnie poczekał! I do tego ma się świetnie! Spełniło się jedno z moich marzeń.”

Agnieszka Judycka (1983) polska aktorka

Źródło: Joanna Rutkowska, Nina pokaże pazurki, teletydzien.pl, 3 lutego 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-nina-pokaze-pazurki,nId,432535

O myślach , O studiach , O czasie , O przyszłości

„Przede wszystkim ukończyłam szkołę aktorską Lart w Krakowie, tak że nie pojawiłam się znikąd. Ponadto dużo jest aktorów, którzy nie ukończyli szkoły, a mają to coś. Liczy się naturalność, trzeba być prawdziwym, szczególnie w serialach czy telenowelach. Od dziecka wiedziałam że będę aktorką. To było moje marzenie, które jak widać, spełniło się.”

Joanna Pietrońska (1977)

o tym, że ktoś mógłby jej zarzucić brak wykształcenia aktorskiego.
Źródło: Tafty i tiule tylko na scenie, „Tele Tydzień”, nr 4, 24 stycznia 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/pietronska.html

O dzieciach , O wykształceniz

„Spodziewałam się, że Wall Street 2 będzie doświadczeniem nieporównywalnym do pracy w skromnych produkcjach europejskich. Tymczasem wielkich różnic nie ma, proces tworzenia jest wszędzie podobny. Może tylko w Ameryce aktorzy więcej zarabiają i mają lepsze warunki pracy – te wszystkie przyczepy, garderoby, przerwy w zdjęciach. No i w megaprodukcjach na wszystko jest więcej czasu. W Europie kręci się trzy, cztery ujęcia i już: następna scena albo przerzut w inne miejsce. Wszystko w ogromnym tempie, bo czas nagli, a czas to pieniądz.”

Carey Mulligan (1985) brytyjska aktorka

Źródło: Barbara Hollender, Jestem kiepskim materiałem na gwiazdę, rp.pl, 29 września 2011 http://www.rp.pl/artykul/355194,724673-Jestem-kiepskim-materialem-na-gwiazde.html

O pieniądzach , O czasie

„Większość świadomych aktorów kończy na reżyserii.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 30 sierpnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/permamentnen.htm

„Kiedyś myślałam, że zajmę się pisaniem, ale tak się złożyło, że kiedy poszłam na kurs dziennikarski, usłyszałam, że… nadaję się do mediów elektronicznych. Żadna to moja zasługa, raczej natury, która dała mi niski głos. Zawsze chciałam pracować w newsach, bo jestem dość konkretnym człowiekiem. Pojechałam jednak na Festiwal Gwiazd w Międzyzdrojach, gdzie moja koleżanka-aktorka zasugerowała, żebym zrobiła wywiad ze słynnym fotografikiem Ryszardem Horowitzem. To był mój pierwszy wywiad do gazety. Został opublikowany w „Sukcesie.””

Marta Grzywacz (1971) polska dziennikarka telewizyjna i radiowa

Tak zaczęłam robić wywiady i dopadło mnie to pisanie.
Źródło: Wszechstronna Marta Grzywacz, teletydzien.pl, 16 maja 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-wszechstronna-marta-grzywacz,nId,606002

O myślach , O naturze , O sukcesie , O myśleniu

„To nie jest postać jak w książce czy filmie. On nie jest kierowcą autobusu. Nie prowadzi wózka widłowego. Nie jest seryjnym mordercą. To jestem ja, który śpiewa w taki sposób, jasno i prosto. Nie powinniśmy mylić śpiewaków i wykonawców z aktorami. Aktorzy powiedzą: „Moja postać to, moja postać tamto”. Dudnią jak zdechłe konie. Kogo obchodzi postać? Wstań i graj. Nie musisz mi tego wyjaśniać.”

Bob Dylan (1941) amerykański muzyk rockowy, wokalista, gitarzysta, kompozytor, poeta

O śpiewie , O koniach

„Aktor powinien grać dobrze. Wybitnie? To zdarza się bardzo rzadko, na pewno on sam jako człowiek musi mieć osobowość, która przyciąga uwagę.”

Andrzej Łapicki (1924–2012) aktor polski

Źródło: „Teatr” 12/08, 12 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pmstw.htm

O osobowości

„Lubię kilku aktorów za różne rzeczy. Ale nie staram się na nikim wzorować.”

Marcin Dorociński (1973) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28068

„Ciekawym aspektem obsadzania filmu było to, że do ról surogatów potrzebowaliśmy ludzi wyglądających dosłownie idealnie pod względem fizycznym. Przed tym filmem żyłem w fałszywym przekonaniu, że Hollywood opływa w takich aktorów. Wyszło, że niekoniecznie. Tak, jest wielu wspaniałych aktorów. Tak, jest wielu pięknych aktorów, którzy wyglądają jak modele reklamujący bieliznę. Odkryliśmy jednak, że nie ma aż tak wielu aktorów, którzy podpadają pod obie kategorie.”

Jonathan Mostow (1961)

o realizacji filmu Surogaci.
Źródło: Wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62811

O ludziach

„Aktora łatwo jest rozpoznać w podróży. Znajduje nowych słuchaczy, gra, zabawia ich. Ja też zajmuję się teatrem w pociągu, w Warsie. Siedzę nad nową robotą. Czytam, myślę. To jest jak przemieszczanie się z własnym teatrem, a właściwie z marzeniami o nim. U celu podróży są spotkania z nowymi współpracownikami, nowe podniety. Poczucie, może zresztą ułudne, nieustannej aktywności. Żyję tym i nie mam zamiaru rezygnować. Chyba że ze mnie zrezygnują.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Wieczne niespełnienie i niepewność, „Rzeczpospolita” nr 122, 26 maja 2006.

O grach , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Od zawsze wyobrażałam sobie, że jestem aktorką, ale się nie przyznawałam. Po moim trupie – mówiła mama.”

Matylda Paszczenko-Witkowska (1976)

Źródło: Renata Sass, Najpierw był koczkodan, „Express Ilustrowany” nr 159, 11 lipca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120867.html

„Kalina Jędrusik zostawiła po sobie pewien niedosyt. Była to niewątpliwie aktorka niedoceniona za życia. Polska kinematografia nie potrafiła wykorzystać wszystkich jej talentów i predyspozycji. Wydaje mi się, że tym bardziej jest w naszej pamięci im – paradoksalnie – mniej się w zawodzie aktorskim zrealizowała. Towarzyszy jej osobie pewien motyw niedokończenia, niedosytu. Kalina znana była między innymi z braku pokory i z… zamiłowania do przekleństw, a słyszałam, że robiła to z nieporównywalnym wdziękiem.”

Renata Dancewicz (1969) aktorka polska

Źródło: Marek Pałka, Nie znoszę rywalizacji, „Dziennik Zachodni”, 27 czerwca 2007 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/nie-znosze-rywalizacji.html

„(…) jestem tak zwaną aktorką charakterystyczną, ale nie uważam, żeby to była wada. Nie muszę być na pierwszym planie. Do każdej, nawet najmniejszej, roli przygotowuję się tak samo solidnie. Daję z siebie wszystko. Czuję się spełniona, a nawet szczęśliwa.”

Krystyna Tkacz (1947) aktorka polska

Źródło: Nie muszę być na pierwszym planie, „Super Express”, 6 czerwca 2011 http://www.se.pl/rozrywka/plotki/nie-musze-byc-na-pierwszym-planie_189322.html

„Ja Pijanowskiego podziwiam. To jest najlepszy aktor na świecie. Jak on udaje, że się martwi, jak komuś „bankrut” wypadnie… „Tadeusz, co mamy na kole?” „Na kole mamy bankruta, hy, hy, hy”.”

Krzysztof Piasecki (1949) polski satyryk, artysta kabaretowy, dziennikarz i prezenter telewizyjny

Cytaty z monologów kabaretowych, Koło fortuny (1994)

„Pisarz ma dylemat, czy użył dobrego sformułowania, my [aktorzy] mamy wątpliwości, czy dobrze interpretujemy tekst.”

Borys Szyc (1978) aktor polski

Źródło: Rafał Bryndal, Jaki kraj, tacy celebryci, „Gazeta Wyborcza”, 5 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/121918.html?josso_assertion_id=F9CEED30C2CD65B9

„Dla każdego aktora, na ekranie czy scenie, gra jest jak wystrzelenie kuli z pistoletu. W momencie, gdy kula opuszcza lufę, nie ma się już nad nią kontroli. Musi dojść do celu.”

Mammootty (1951)

wywiad z 2000.
Źródło: Shobha Warrier, Wywiad z Mammoottym, Bollywood.pl, 12 stycznia 2010 http://bollywood.pl/artykul.php?Id=164

O grach

„Robiąc komedię o środowisku filmowym, wystarczy skupić się na przedstawicielach czterech profesji: scenarzysta, producent, reżyser i aktorzy. Szczególnie widowiskowe tarcia mają miejsce w trójkącie producent-reżyser-aktorzy (…).”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13271

„Zwykle, jak coś w życiu robiłam, to robiłam do upadłego. Jak leżałam brzuchem do góry, to leżałam tak długo, jak mogłam. Tylko to „leżenie” dla mnie jest możliwe między jedną a drugą pracą. Jest w tym jakiś porządek. Zawód aktorki wybrałam z konkretnych powodów; zawsze interesował mnie człowiek, jego psychika i emocje, to zainteresowanie mieściło się gdzieś pomiędzy psychiatrią a psychologią. Z tego też względu przede wszystkim interesowały mnie role wymagające dogłębnego prześwietlenia człowieka. Lubię też śpiewać mądre teksty, chcę być ich jakimś przekazicielem. Pracę społeczną mogę zaś podejmować tylko dzięki wykonywanemu aktorstwu.”

Ewa Błaszczyk (1955) polska aktorka

Źródło: „Przewodnik Katolicki”, 22 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/przeczytac.htm

O śpiewie

„(…) przede wszystkim czekam, aż aktor zaskoczy mnie w sposób prawdziwy, bo nie przyjmuję żadnego fałszu na scenie.”

Jerzy Gruza (1932) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 18 czerwca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gzrs.htm

O czekaniu

„Napisałam felieton skierowany do Kingi Preis. Jest wspaniałą aktorką, ale w jednym z wywiadów powiedziała, że marzy o reklamach, i hipokrytami nazwała aktorów zarzekających się, że nie chcą w nich występować. Musiałam zaprotestować, bo odmówiłam bardzo dużych pieniędzy, co najmniej kilka razy, wcale nie dlatego, że jestem zakłamana.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

„Życie aktora jest straszne. To zawód samotników, egocentryków, którzy na potrzeby sztuki wypłukują się ze wszystkich emocji. Bo żeby zagrać przekonywająco miłość lub nienawiść, to naprawdę musisz to czuć. A potem spada kurtyna, gasną światła i zostajesz sam ze sobą. Skąd wziąć potem siłę na to, żeby takie emocje przeżywać w prawdziwym życiu? Ja już nie chcę się tak wypłukiwać. Chcę żyć.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

Źródło: „Viva!”, nr 10 (269), 17 maja 2007

O miłości , O życiu , O nienawiści , O sile

„Epizod to projekcja postaci bardzo skondensowanej, zwięzłej, ale zawsze pełnej. Pełny, żywy człowiek, chociaż rola epizodyczna. W niedużym fragmencie trzeba strzelić w dziesiątkę. (…) Aktor musi wejść w postać, zasmakować, cieszyć się nią. Stwarzam sobie jej życie wewnętrzne, wchłaniam je w siebie. Przeżywam ją jako 'ja', bo ma coś z mojego temperamentu, z mojej osobowości. (…) Epizod ani nie ogranicza aktora, ani w niczym mu nie ujmuje.”

Krystyna Feldman (1916–2007) aktorka polska

Źródło: „Kino” 1998, nr 07/08

O życiu , O osobowości

„Kiedyś złożył mi wizytę Andrzej Wajda i po krótkim wstępie na temat jego koncepcji filmowej inscenizacji Uczty Platona zaproponował mi rolę Sokratesa. Byłem zdumiony? Nie. „Oczywiście – tłumaczył się Andrzej – przeniesiemy Ucztę w czasy współczesne. Ubrania. Właściwy plener. Wszystko tak jak dzisiaj. Nawet problemy zostaną te same. Dyskusja o szczęściu, losie człowieka, miłości i śmierci”. Tak, tak, rzeczywiście, wszystko prawie tak samo. I nawet jestem podobny do Sokratesa jak dwie krople wody. „Więc?” – niecierpliwił się Andrzej. „Nie, to nie jest możliwe”. „Dlaczego?”. „Sokrates nie lubił kobiet”. Zgubiło mnie czyste sumienie. Nie zostałem aktorem filmowym i Uczta Platona nie została sfilmowana. Andrzej jest moim przyjacielem, chociaż zachował w sercu pewną urazę.”

Włodzimierz Sokorski (1908–1999) polski działacz komunistyczny, pisarz, dziennikarz, generał

Źródło: Notatki, Warszawa 1976.

O śmierci , O kobietach , O losie , O zachowaniu

„Bo ja nie lubię pisać do druku. Wolę dla aktorów, do radia. Jak piszę, wyobrażam sobie, jak to przeczytają: Kwiatkowska, Łazuka, Bończak czy Pokora. W gazecie tego nie ma.”

Maria Czubaszek (1939–2016) polska pisarka, satyryk, autorka tekstów piosenek, scenarzystka, felietonistka, dziennikarka

„Czasem trzeba, aby aktor poświęcił się dla poety.”

Denis Diderot (1713–1784) francuski pisarz, filozof

O czasie

„Sztuka umiera, gdy nie walczy sama ze sobą, gdy siebie nie zjada. Anarchia ma wiele twarzy. Jest synonimem buntu. Jeśli aktor kontynuuje drogę wybrukowaną kanonami, prędzej czy później zacznie obumierać. Każdy wykorzystuje zdobytą wiedzę i doświadczenia, ale w pewnym momencie może się okazać, że jego sposób myślenia jest błędny. Trzeba być otwartym na zmiany. Pielęgnować dziecko w sobie, co nieustannie podkreślał Gombrowicz.”

Jan Peszek (1944) aktor polski

Źródło: Dominika Kawczyńska, Jan Peszek: Anarchia solą życia, „Gazeta Wyborcza - Łódź”, nr 85 online, 12 kwietnia 2011 http://cjg.gazeta.pl/CJG_Lodz/1,104407,9416491,Jan_Peszek__Anarchia_sola_zycia.html

O dzieciach , O sztuce , O myślach , O myśleniu

„Odcinam się od Kasi. Szukam nowych wyzwań. Aktor powinien być w każdej roli inny, a nie powielać podobne typy. W „Kryminalnych” Weronika jest nieśmiałą szarą myszką. W „Złotopolskich” jestem przebojową bizneswomen.”

Aleksandra Woźniak (1975) aktorka polska

o roli Kasi z 13. posterunku.
Źródło: Dorota Wellman, Aleksandra Woźniak, „Viva!”, polki.pl http://polki.pl/zycie_gwiazd_znaniilubiani_artykul,10000359,3.html

„Aktor w Polsce jest nikim. Na okrągło spotykamy się z dyletantami, amatorami i hochsztaplerami. W szkołach teatralnych uczy się nas, że reżyser jest dowódcą, przywódcą stada. Tymczasem „dowódca” z reguły nie ma pojęcia, co począć na próbach, nie wie, jak pracować z aktorem. Efekt jest taki, że 90 procent rzeczy, nad którymi pracujemy, nie trzyma się kupy. Reżyserów-artystów, dla których spotkanie z drugim człowiekiem, z aktorem, jest naprawdę ważne, mógłbym policzyć na palcach jednej ręki.”

Paweł Królikowski (1961) aktor polski

Źródło: wywiad, 2010 http://film.onet.pl/0,0,1606654,1,596,artykul.html

„Aktorzy Teatru Kwadrat to twarze publiczne, ogólnie w całej Polsce znane, ale w ich pracy nie ma przypadkowości.”

Wincenty Grabarczyk (1931) aktor i reżyser polski

Źródło: „Śląsk” 7/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odemnie.htm

„Kasia ma 15 i pół roku. Kończy gimnazjum. Od kilku lat wygrywa w konkursach recytatorskich, ma świetny słuch, warunki aktorskie. Jest utalentowana. Myślę jednak, że aktorką nie będzie i bardzo się z tego cieszę. Cóż, obserwuje jak ciężka to praca, ilu wymaga poświęceń. Kasia jest na tyle mądrą dziewczynką, że wybierze sobie odpowiedni zawód. I na szczęście, bo dla kobiety aktorstwo jest szczególnie niewdzięczne.”

Michał Kula (1955)

o córce.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Częstochowa, 9 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/staramsi.htm

O kobietach , O szczęściu , O myślach , O myśleniu

„Miło wspominam spotkanie z panią Dorotą Pomykałą. Jak byłam nastolatką, bardzo chciałam z nią zagrać i to marzenie mi się spełniło. Nie spodziewałam się, że to stanie się aż tak szybko. Pani Dorota to niezwykle miła, ciepła, serdeczna osoba. Zawsze mnie dziwi, że ci najwięksi aktorzy są skromni i z taką pokorą podchodzą do życia i do świata. Bardzo mi to imponuje i też chciałabym taka być w przyszłości.”

Marta Kumik (1982)

Źródło: Ufam ludziom, „Tele Tydzień”, nr 07, 9 lutego 2009 http://www.plebania.pl/wywiady/kumik.html

O przyszłości

„W życiu nie wrócę do teatru. To było masakryczne przeżycie. Wpakowałem się w gówno. W sztuce dla mnie najważniejsza jest wolność, a aktorstwo z wolnością nie ma nic wspólnego. To zniewolenie, pornografia. Robisz tylko to, co każe reżyser. Przeczytałem książkę „Aktor według Kantora” i tam jest to świetnie wytłumaczone. Aktor powinien być traktowany jak manekin i w sztuce ma o tyle znaczenie, o ile dobrze się komponuje na scenie. Śmieszy mnie, że aktorzy nadal myślą, że zmieniają świat, a tak naprawdę nic nie mają do powiedzenia. Ze starszymi aktorami jest inaczej. Oni coś przeżyli, zrozumieli, z nimi można pogadać. Najgorsi są młodzi gówniarze, którym palma odbija.”

Maciej Maleńczuk (1961) polski artysta rockowy, poeta

Źródło: Maciej Maleńczuk – Spowiedź skandalisty http://polki.pl/viva_artykul,10012577,1.html

O świecie , O myślach , O wolności , O myśleniu

„Aktor to człowiek, który ma w sobie ogromną rzekę możliwości. Ma możliwość bycia każdym, dlatego nie jest nikim. Ludzie, którzy nie są aktorami, w czasie rozwoju, edukacji, określają się. Cechą aktora jest niedookreślenie.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„TV Sat Magazyn”, 4 listopada 2005

O ludziach , O czasie

„Dzisiejsze stawki aktorskie powodują, że czujemy pewien dyskomfort. Nie mamy poczucia, żeby ktoś naszą pracę cenił. Oczywiście jeśli po ujęciu koledzy poklepią mnie z uznaniem po ramieniu, to jest to miłe, ale znacznie większą przyjemność sprawiłaby mi uczciwie skalkulowana gaża. Jestem tak cenny jak suma na którą się na mnie wydaje. Ja aktorstwa nie uważam za powołanie. To jest mój zawód i nie zamierzam uprawiać go za darmo. Aktorzy zgadzają się często występować za pół darmo, ponieważ propozycje, które otrzymują są bardzo ciekawe. Jeśli się odmówi, to można już nie mieć okazji, aby taką rolę zagrać.”

Jacek Braciak (1968) polski aktor

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Orły 2003. Rozmowa z Jackiem Braciakiem, stopklatka.pl, 14 marca 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13486

O przyjemności

„Trudno mi się popisać belkantem, bo go nie mam. Śpiewam jak potrafię. Jeśli ktoś to zaakceptuje – to dobrze, jeśli nie – to wyłączy płytę. Chrypię, ale nie ja pierwszy. Włodzimierz Wysocki to dopiero charczał! Albo Tom Waits. Bob Dylan też nie śpiewa, wręcz fałszuje. Nie zaliczam siebie oczywiście do tej kategorii, ale nie jestem też śpiewającym aktorem. Nienawidzę śpiewania aktorskiego. Bo to banał! Kiedy aktor śpiewa, że drży i drży. Wysocki, który był przecież aktorem, kiedy wychodził na scenę z gitarą, wykonywał piosenkę, a nie odgrywał na scenie teatr.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: „Nowa Trybuna Opolska”, 20 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26648

O śpiewie , O czytaniu

„Inscenizacja tekstów, który znalazłem, jest jak oddawanie do zamieszkania pałaców, które stoją w ruinie. W teatrze przywracamy je do życia. To taki recykling. Rzadko sięgam do współczesnych tekstów, ale w każdym moim spektaklu intensywnie rozmawiam ze współczesnością. To jest mój najważniejszy punkt odniesienia. Sytuacja na zewnątrz nas musi być cały czas przekładana na sytuację bycia aktorem. Dlatego aktor może zabierać widza w takie rejony, do których być może sam by nigdy nie zawędrował. Zabiera go tam nie pokątnie i potajemnie, tylko w pełnej jawności, na oczach świadków. Intryguje mnie ten aspekt jawności.”

Paweł Passini (1977) polski reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik”, 3 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mzpa.htm

O czasie , O zamieszkaniu

„Pracuję głównie dla swoich aktorów i cieszy mnie, kiedy są zauważeni (…). Wolę odkrywać aktorów, niż pracować z tymi, których już wielokrotnie oglądałam. (…) Kiedy poznaję nowego aktora, próbuję wyciągnąć od niego coś, co jest mi nieznane. Jest szansa, że czymś mnie zaskoczy. To najbardziej fascynujące w mojej pracy.”

Barbara Sass (1936–2015) polska reżyserka i scenarzystka filmowa

Źródło: „Gazeta Telewizyjna”, dodatek do „Gazety Wyborczej”, 7–13 maja 2004

O szansie

„(…) widzowie mają zobaczyć na ekranie nie Charlize Theron, tylko postać, którą gram. Na tym polega moja praca. Aktor w rękach reżysera jest jak czysta karta, którą trzeba zapełnić treścią. Jeśli więc na przykład gram policjantkę, to muszę wyglądać i zachowywać się jak policjantka. Inaczej bohaterka nie byłaby wiarygodna. Wszystko zależy od tego, co jest napisane w scenariuszu.(…) Nigdy nie obdarzam swoich postaci własnymi cechami. Nie chcę. Nawet jeśli nie zawsze zgadzam się z opiniami czy zachowaniem postaci, którą gram. W czasie pracy jednak kompletnie wchodzę w skórę swojej bohaterki. Gdyby było inaczej, gdybym chciała przekazać na ekranie coś osobistego, to nie byłaby to tak naprawdę rola. Grałabym po prostu samą siebie, a reżyser musiałby zmienić imię postaci na Charlize.”

Charlize Theron (1975) aktorka amerykańska

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=45607

O zachowaniu , O czasie

„Mam bardzo idealistyczne podejście do zawodu. Zostałam aktorką, bo kocham grać, a nie dlatego, że chciałam być sławna.”

Gosia Dobrowolska (1958) aktorka pochodzenia polskiego działająca w Australii

Źródło: „Rzeczpospolita”, 28 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cnga.htm

Kochać się

„Kontrabas to zawsze było, niestety niespełnione, moje wielkie marzenie. Wspaniałość zawodu aktora polega tymczasem na tym, że niektóre z marzeń się jednak spełniają.”

Janusz Chabior (1963) polski aktor

Źródło: Wywiad, 12 lutego 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=63077

„Dialog pomiędzy artystami a politykami to podstawa. Nie wystarczy powiedzieć: robią cięcia, a to dranie! Trzeba zastanowić się, jak dostarczyć politykom amunicję, czyli argumenty, których mogliby używać na rzecz sztuki. Jeśli sami tego nie zrobimy, nikt nas nie wyręczy. Aktor czy reżyser – każdy musi otworzyć się na to, że efekty jego pracy można zmierzyć. Zachęcałbym wszystkich do rezygnacji z doktrynerstwa na rzecz współpracy.”

Jonathan Mills (1963)

Źródło: Agata Dduszko-Zyglewska, Dwadzieścia pięć tysięcy artystów http://www.dwutygodnik.com/artykul/3832-dwadziescia-piec-tysiecy-artystow.html, Dwutygodnik.com nr 88/2012, sierpień 2012.

O piekle , O współpracy

„Z pomysłem zrobienia filmu o Katyniu wystąpił osiem lat temu Lew Rywin. (…) Bardzo szybko zdaliśmy sobie sprawę z tego, że największym problemem przy realizacji tej produkcji będzie nie kwestia pieniędzy czy obsady aktorskiej, ale właśnie scenariusza. Taka opowieść musiała się składać z ogromnej ilości szczegółów, a scenarzysta zajmujący się tym tematem powinien posiadać ogromną wiedzę o tragedii, która rozegrała się wiosną 1940 roku. Niestety, na horyzoncie nie pojawił się nikt, kto potrafiłby napisać taki scenariusz. Rywin rozpisał nawet taki wewnętrzny konkurs, to znaczy zaproponował kilku wybranym scenarzystom przedstawienie pomysłu na taki film. Konkurs ten nie przyniósł jakiś rewelacyjnych efektów, a najciekawszym z nich był pomysł zaprezentowany przez Jerzego Janickiego i Andrzeja Mularczyka. Pomysł ten jednak został odrzucony, ponieważ jego wizja miała za bardzo reportażowo-telewizyjny charakter. Wtedy zaproponowałem, żeby scenariusz napisał Cezary Harasimowicz. Czarek zaproponował opowieść bazującą po części na losach swojego dziadka, który był polskim oficerem i tylko cudem nie trafił do obozu. Jego scenariusz przedstawia tragizm kampanii wrześniowej oraz odmalowuje portret głównego bohatera zanim dostał się do Katynia. Najistotniejsza część scenariusza rozgrywa się w obozie w Kozielsku, gdzie przesłuchujący więźniów enkawudzista prowadzi brutalną grę o duszę polskiego oficera, próbując go zwerbować do sowieckiego wywiadu. Stawką tej rozgrywki jest życie Polaka. (…) Scenariusz Czarka został poddany kilku przeróbkom i wreszcie w 1998 Rywin zdecydował, że robimy ten film. Natychmiast rozpoczęliśmy przygotowania. Byliśmy w Rosji, zwiedzaliśmy monastyr w Kozielsku, byliśmy również w Katyniu, żeby zobaczyć, jak wygląda dzisiaj ów złowieszczy las. Spotykaliśmy się również z ludźmi, którzy pamiętają tamte czasy. W czasie tej dokumentacji był z nami również scenograf Jacek Osadowski, który przygotował wstępne projekty dekoracji.(…) Zaczęliśmy angażować aktorów, była już w większości skompletowana ekipa realizacyjna, był harmonogram zdjęć. Według niego zdjęcia miały rozpocząć się we wrześniu 1999 roku. Prowadziliśmy również rozmowy z kaskaderami. Nagle któregoś dnia, to było na wiosnę ubiegłego roku, Rywin zaprosił mnie i Frykowskiego do swojego gabinetu i oświadczył, że nie będziemy robić tego filmu, ponieważ Andrzej Wajda zamierza robić film o Katyniu. Co więcej, Wajda uważa, iż tylko on powinien zrobić taki film, a jeśli tak jest w rzeczywistości, to nie będziemy w stanie zdobyć pieniędzy na tę produkcję, ponieważ sprzeciw Wajdy podparty jego wielkim autorytetem sprawi, że stanie się to bardzo trudne.”

Robert Gliński (1952) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1069

O życiu , O losie , O duszy , O wiośnie

„Muzyk albo aktor wychodzi na scenę po to, żeby zmuszać do refleksji, do przemyśleń lub, po prostu, zachwycać. Śmiech jest dużo bardziej bezkompromisowy. Bo albo coś jest zabawne, albo nie. Trzeba więc mieć w sobie trochę bezczelności, żeby proponować ludziom, aby wydali na ciebie pieniądze.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: „Dziennik Bałtycki” 16 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19742

O pieniądzach , O śmiechu , O czytaniu

„(…) jestem empirystą. Naprawdę coś wiem o tekście dopiero po czytaniu na głos, z podziałem na role. Kiedy już go słyszę i widzę. Wtedy mam coś do powiedzenia autorowi. Tak jak aktorzy.”

Tadeusz Słobodzianek (1955) polski dramaturg, reżyser, krytyk teatralny

Źródło: „Lampa” nr 3, 25 marca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niechc.htm

O czytaniu

„Ethan też świetnie pasował do mojego bohatera filmowego, profesora literatury, bo jest aktorem w typie intelektualnym. Zresztą, sam napisał dwie powieści. Poza tym ma w sobie jeszcze coś z młodzieńca, łatwo wzbudza sympatię, a na tym bardzo mi zależało. Tym bardziej, że w trakcie filmu ta postać staje się coraz bardziej podejrzana i dwuznaczna, a ja chciałem, żeby widzowie jakoś się z nią utożsamiali. Niewielu jest takich aktorów, którzy mają w sobie naturalny autentyzm. Ethan go ma.”

Paweł Pawlikowski (1957) polski reżyser i scenarzysta

o filmie Kobieta z piątej dzielnicy.
Źródło: Marcin Zawiśliński, Polacy w Piątej Dzielnicy, portalfilmowy.pl, 25 września 2012 http://www.portalfilmowy.pl/wydarzenia,5,10918,4,1,Polacy-w-Piatej-Dzielnicy.html

O kobietach , O literaturze

„Jedynie obserwator, nigdy zaś aktor, nie może rozumieć i wiedzieć, co dokonuje się w widowisku.(…) Podstawowe jest tu przekonanie, że wyłącznie obserwator posiada miejsce, które umożliwia oglądanie całości sztuki.”

Hannah Arendt (1906–1975) amerykańska teoretyk polityki, filozof i publicystka

Źródło: O myśleniu, Warszawa 1989, tłum. Hanna Buczyńska-Garewicz, s. 26.

O myślach , O myśleniu

„Nigdy nie byłam polityczną aktywistką, to nie jest rola aktorów, ale zawsze mówiłam to, co myślę, kiedy było trzeba. Nigdy też nie zaangażowałam się w walkę feministyczną, tylko od czasu do czasu wspierałam niektóre działania. Moja zasada nie zmieniła się ani o jotę: popieram sprawy, nie osoby ani tym bardziej konkretnych kandydatów w wyborach.”

Catherine Deneuve (1943) francuska aktorka filmowa

Źródło: wywiad Jerome’a Garcina, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 20 grudnia 2010.

O myślach , O czasie , O walce , O myśleniu

„Największa, najtrudniejsza rola nie wyczerpuje mnie tak, jak praca z osobami hałaśliwymi, zadufanymi czy niekompetentnymi. Nie mówię tu o debiutantach, którzy mają absolutne prawo uczyć się zawodu, ale na przykład o reżyserach, którzy wrzeszczą, narzucają swój, nie zawsze dobry, gust, albo o partnerach, którzy błyszczą swym nieznośnym gwiazdorstwem. Sama praca jest przecież szczęściem. Człowiek zarabia pieniądze i czuje się potrzebny. Ale aktor to nie malarz, który sam decyduje, co stworzy na płótnie. Dobra atmosfera w zespole to podstawa sukcesu. Pewien serialowy reżyser miał do mnie pretensje, że jestem zbyt spięta, ale chwilę wcześniej powiedział, że musi, za przeproszeniem, nad takim g… nem pracować. To wystarczyło, abym się zablokowała. Nie byłam w stanie o tym zapomnieć i wykrzesać z siebie spontaniczności.”

Bożena Adamek (1952) polska aktorka

Źródło: „TV Sat Magazyn” nr 11/11.2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/62554.html

O pieniądzach , O szczęściu , O sukcesie

„Wszystkich aktorów ciągnęło zawsze do centrum, do stolicy kraju. Tam było dla nich najwięcej możliwości pracy. Jak choćby telewizja. Gdy wyjeżdżałem z Łodzi, to też była tu telewizja, ale nie na tyle rozwinięta, co w Warszawie. Dlatego wszyscy wyjeżdżali do stolicy. Liczyli, że będą tam mieli większe szanse na angaż.”

Emil Karewicz (1923) aktor polski

Źródło: Anna Gronczewska, W Łodzi brałem ślub!, „Polska Dziennik Łódzki” nr 151/2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120344.html

O ślubie

„Mało robi się filmów, w których można wchodzić w głębię siebie. To jest taka bolączka polskich aktorów. Wszystko jest z przypadku, wszystko jest na szybko. A tak naprawdę na nic nie poświęca się odpowiedniej ilości czasu. I to jest mój prywatny ból, że jednak czegoś brakuje w tym kraju.”

Łukasz Simlat (1977) polski aktor

Źródło: Podróż w głąb siebie http://film.wp.pl/id,39575,name,Lukasz-Simlat,osoba_wywiady.html?T%5Bpage%5D=2

O bólu , O czasie

„Bardzo mnie interesują ludzie, którzy są z marginesu, z pogranicza – wolę zresztą nazywać ich „pierwszymi aktorami miasta.””

Adam Ziajski (1972) polski twórca teatralny

Źródło: wywiad Joanny Ostrowskiej, cyt. za: Świat na opak, 10 lat Teatru Strefa Ciszy, red. Juliusz Tyszka, Poznań 2003

O ludziach , O świecie

„Teraz nawet w większym stopniu niż kiedyś [istnieje analogia między sportem a teatrem]. W sporcie nie ma jednak możliwości powtórzenia, która jest w teatrze. W teatrze coś ćwiczy się długo, a potem reprodukuje. W sporcie za każdym razem to jest inne zdarzenie. Aktor gra dla publiczności, sportowiec tylko pośrednio – przede wszystkim dla zwycięstwa.”

Erwin Axer (1917–2012) polski reżyser

w wywiadzie z roku 2006.
Źródło: Jakub Kowalski, Pełnia niczym niezmąconego szczęścia, „Rzeczpospolita”, 6 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144017.html

O grach , O sporcie

„Film to fikcja, która nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Aktor zaś często wciela się w krańcowo różne postacie. Dla mnie tego rodzaju role stanowią spełnienie fantazji.”

Anthony Hopkins (1937) aktor brytyjski

Źródło: wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=39574

O fantazji , O rzeczywostości

„Na pewno ważny był bardzo dobry start. Trafny dobór bohaterów, to jak stworzyli ich aktorzy i wyczucie scenarzystów, którzy podążyli tym tropem. Na pewno dużą rolę odgrywa też różnorodność. W tym serialu każdy znajdzie coś dla siebie. Młodzież obejrzy wątek z klubu Oaza, starsi będą czekali aż na ekranie pojawią się Mostowiakowie.”

Tamara Arciuch (1975) polska aktorka

o popularności M jak miłość.
Źródło: Blondwłosa tajemnica - wywiad z Tamarą Arciuch, 31 stycznia 2011 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6753/Blondwlosa-tajemnica-wywiad-z-Tamara-Arciuch.html

O miłości , O tajemnicy , O młodzieży , O czekaniu

„Gorzej się gra świętych. Ludzie mają konkretne wyobrażenia na temat dobra. Pole manewru dla aktora nie jest więc za szerokie. A zło musi zaskakiwać.”

Benicio Del Toro (1967) aktor amerykański

Źródło: OK, teraz mogę być zły, polityka.pl, 12 stycznia 2016 http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/1646480,1,benicio-del-toro-pieniadze-sa-wazne-ale-nie-najwazniejsze.read

O ludziach , O grach , O złu

„Sam nie uznaję siebie za dokumentalistę, uprawiam raczej filmowe pamiętnikarstwo. W literaturze forma dziennika zaszła bardzo daleko, może być wyznaniem, opisywać dzień po dniu, albo może być dziennikiem fikcyjnym. To osobna forma, która nie jest dokumentem. W filmie, klasyczne dokumenty, uprawiane w latach trzydziestych i czterdziestych miały wiodący temat. Ich kręcenie polegało na tym, że kolekcjonowało się materiały do zilustrowania tego tematu. Zazwyczaj decydowano się na przedstawienie czegoś złego i zbierało się materiał, żeby pokazać jak bardzo to jest złe. Potem przyszli ludzie z Cinéma Vérité, którzy twierdzili, że będą otwarci i nie będą mówić, czy coś jest złe czy dobre, ale odkryją to ze wszystkich stron i widz sam zdecyduje o ocenie. Ale nawet pobieżne zapoznanie się z dokumentami Cinéma Vérité uświadamia, że wiele w tych filmach naświetla postawy ich twórców. Ja nie przynależę do żadnej z tych grup. Idę przez życie, zbieram niektóre jego momenty, nigdy nie planuję. Po prostu coś zachwyca moje oko i każe mi złapać za kamerę. Ja nawet się specjalnie nie rozglądam. Zwyczajnie idę. Nigdy nie wiem czemu i kiedy będę kręcił. Zatem cały mój materiał przedstawia mnie. Jeśli jestem dokumentalistą – to dokumentuję wyłącznie siebie. Bez scenariusza, aktorów, ustawionego planu, sztucznie wyprodukowanej rzeczywistości jak w hollywoodzkim filmie.”

Jonas Mekas (1922–2019) litewski reżyser i scenarzysta

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66195

O życiu , O ludziach , O literaturze , O rzeczywostości

„Ostatnio w kinie pojawiło się sporo osób, które mają niewiele wspólnego z zawodem aktorskim. Może to zdziwi, ale z takimi ludźmi pracuje się dokładnie tak samo, jak z aktorami zawodowymi. Niektóre rzeczy jest oczywiście trudniej wykonać, ale ogólne zasady pozostają niezmienne.”

Paweł Deląg (1970) aktor polski

Źródło: Stopklatka, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=4872

„W sumie dubbing to trudna praca. Aby zagrać, trzeba umieć przede wszystkim dobrze czytać, oprócz tego trzeba mieć dużą bystrość w ogarnięciu spraw technicznych. Stojąc w pomieszczeniu z mikrofonem, mamy przed sobą lampeczkę i tekścik, a przed nosem ekran telewizyjny albo kinowy. Na ekranie tym mamy tzw. time-code, czyli cyferki na dole wskazujące minuty oraz sekundy. Nagrywając coś, musimy wejść równo z time-code'em, patrząc na tekst oraz na kłapnięcia trzeba wypowiedzieć daną kwestię, która znajduje się w tekście. To jest trudne i czasem są jakieś zabawne sceny podczas nagrań, które rozładowują to napięcie i przyczyniają się do lepszej współpracy nagrywającego aktora z reżyserem nagrania.”

Mariusz Czajka (1961) aktor polski

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/czajkamariusz/

O czasie , O czytaniu , O współpracy

„Fajnie być aktorem i dostać rolę w amerykańskim serialu, ale przez to trzeba być cały czas na miejscu, do dyspozycji producentów. Nasza rodzina i tak żyje na walizkach i z kalendarzem w ręku.”

Damian Lewis (1971) aktor brytyjski

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Zagrałem Bonda. Gwiazda „Homeland” w Stopklatce!, stopklatka.pl, 24 października 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=91783

O rodzinie , O gwiazdach , O czasie

„W teatrze najważniejszy jest (…) etap przygotowywania roli, który trwa dwa, trzy miesiące, a czasem znacznie dłużej. Ów proces tworzenia, wręcz kreowania nowego człowieka jest szalenie interesujący. Jest to tylko i wyłącznie moja wędrówka, moja praca, oczywiście przy współpracy reżyserskiej i kolegów aktorów.”

Barbara Lubos-Święs (1971) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 16 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zczp.htm

O czasie , O współpracy

„Jestem eklektykiem. Wszystko wywiera na mnie wpływ. Filmy angielskie i francuskie z lat 40. No i włoski neorealizm – filmy z tego okresu są niewiarygodnie piękne. Sam dążę do klasycznego stylu narracji, który umożliwia widzowi śledzenie aktora, nie akcji. Lubię amerykańskie filmy klasy „B”, dzisiaj już niemodne. Hollywood umarło w 1962 roku, dzisiejsze filmy nie mają nic wspólnego z prawdziwym kinem. Nie potrafię pojąć, jak to możliwe, że dorośli ludzie mają czelność pokazywać innym dorosłym ludziom takie bzdury. Zapotrzebowanie na głupotę musi być duże, ale żeby mieć tyle odwagi?”

Aki Kaurismäki (1957)

Źródło: Matti Pukko, Ironiczny i nostalgiczny, „Kino” nr 11/2006, s. 30, tłum. Irena Gruca-Rozbicka.

O ludziach , O głupocie

„Mówimy o piosence literackiej […]. Do wykonania takiej piosenki trzeba aktora. Tu musi zagrać i muzykalność i aktorstwo. Śpiewak musi swoją piosenkę głęboko przeżywać. Musi w swoje przeżycia wciągnąć słuchacza. Musi go wzruszyć. Piosenka taka ma swój konflikt i swoją akcję.”

Lidia Wysocka (1916–2006) polska aktorka, piosenkarka

Źródło: tygodnik „Film”, nr 7 (428), 17 lutego 1957

„Zaczęłam o tym [zostaniu aktorką] myśleć, jak byłam mała, jeszcze w podstawówce. W liceum miałam taki moment, że – dzięki dwóm gdańskim lekarzom weterynarii, braciom Piotrowi i Krzysztofowi Czubek – chciałam leczyć zwierzęta. Niestety, lekcje chemii w liceum sprawiły, że szybko z tego pomysłu zrezygnowałam. I wreszcie, gdzieś tak w trzeciej klasie liceum, poczułam, że nie mogę robić niczego innego, że muszę iść w ślady rodziców. Wszyscy w kółko powtarzali „Musisz zostać aktorką!” – dlatego w pewnym momencie powiedziałam, że nie chcę. Jednak ostatecznie okazało się, że to oni mieli rację. Musiałam zostać aktorką, bo nawet jeśli myślałam o innych zawodach, to serce ciągnęło mnie do teatru.”

Katarzyna Z. Michalska (1985) polska aktorka

Źródło: Mirosław Baran, Katarzyna Michalska o Dorocie Kolak: Mama jest moim prywatnym krytykiem, „Gazeta Wyborcza - Trójmiasto”, 11 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144297.html?josso_assertion_id=7A656E29E42CC398

O myślach , O rodzicach , O zwierzętach , O myśleniu

„Chciałem być surferem. Z braku talentu zostałem aktorem.”

Chris Hemsworth (1983)

Źródło: Anna Bugajska, Chris Hemsworth. Superbohater na kontrakcie, „To i Owo” nr 45, 5 listopada 2013, s. 5.

„Zostanie w pamięci widzów, bo dostał się do grupy tych szczęśliwych aktorów, którzy zaistnieli, gdyż jego role w filmach Juliusza Machulskiego to już klasyka.”

Elżbieta Zającówna (1958) polska aktorka

o Jacku Chmielniku.
Źródło: Janusz R. Kowalczyk, Jacek Chmielnik, aktor „Vabanków”, „Rzeczpospolita”, 22 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144700.html

„Cybulski był nie wiem, czy nie jedynym aktorem, którego można porównać do tak kultowych postaci jak James Dean czy Elvis Presley, mających wpływ na całe pokolenia. Cybulski to największa polska legenda, więc zostać nominowanym do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego jest wielkim zaszczytem – nie wiem czy nie przesadzonym w stosunku do mnie. Na pytanie, jaką rolę chciałbym zagrać, zawsze mówię o Zbyszku Cybulskim jako o tropie pewnych ról, w których wypowiadamy się w imieniu teraźniejszego pokolenia, że jesteśmy głosem tych ludzi, moich rówieśników.”

Borys Szyc (1978) aktor polski

Źródło: wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27987

O ludziach , Pytanie

„Przede wszystkim chcę być mamą, a potem aktorką.”

Aleksandra Woźniak (1975) aktorka polska

Źródło: Dorota Wellman, Aleksandra Woźniak, „Viva!”, polki.pl http://polki.pl/zycie_gwiazd_znaniilubiani_artykul,10000359,3.html

„Bardzo dużo czytałem, często chodziłem do teatru. Ogromne wrażenie zrobił na mnie spektakl La fabulacione z Tadeuszem Łomnickim i co prawda nie myślałem jeszcze o aktorstwie, ale moja ówczesna dziewczyna chciała być aktorką i namawiała mnie, żebym spróbował. Zdałem i zostałem aktorem.”

Jacek Rozenek (1969) Polski aktor i lektor

o tym, jak zdecydował się na studia aktorskie.
Źródło: Bohdan Gadomski, Celebryta przez przypadek, „Tygodnik Angora” nr 9, 3 marca 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/157014.html

O prawdzie , O myślach , O wrażeniach , O studiach

„Kiedy zacząłem robić filmy, zorientowałem się, jaką wiedzą dysponuję w sensie technicznym. Chodzi tu o sam start, współpracę z aktorami, sposób wytłumaczenia tego filmu tym, którzy mają go ze mną zrobić. Poprzez wszystkie te filmy, które zrobiłem z Krzysztofem Kieślowskim, podpatrywałem jego metody pracy i okazało się, że to mi się teraz bardzo przydaje. Gdybym sam nie zaczął tego robić, nie wiedziałbym o tym.”

Jerzy Stuhr (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41546

O współpracy , Sens

„Wydaje mi się, że wypalenie jest niemal nieodłączną cechą bycia aktorem. Po to, by coś nowego urodzić, trzeba najpierw się wypalić. Tak jak wypala się trawę, by w jej miejsce mogła za rok wyrosnąć nowa. Uważam, że wypalenie nie jest złym uczuciem i nie należy się go wstydzić.”

Bartosz Porczyk (1980) aktor polski

Źródło: W przeddzień czegoś większego, 13 września 2007 http://teatr.dlastudenta.pl/artykul/W_przeddzien_czegos_wiekszego,15998.html

O emocjach , O trawie

„Życie aktora jest również w jakimś stopniu życiem publicznym. A ludzi ciekawi wiele spraw, które dotyczą osób publicznych, tak więc musimy się z tym pogodzić i w jakiś sposób na to przygotować.”

Andrzej Młynarczyk (1980) aktor polski

o popularności aktorów serialowych.
Źródło: Joanna Rutkowska, Od „Czerwonego Kapturka” do „M jak Miłość” – rozmowa z Andrzejem Młynarczykiem, 8 listopada 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/76798/od-czerwonego-kapturka-do-m-jak-milosc-rozmowa-z-andrzejem-mlynarczykiem.html

O miłości , O życiu , O ludziach