Cytaty na temat widz (555 cytatów, strona 6)

„Widz polski jest bardzo wykształcony, bo w tej chwili ogląda filmy z całego świata, dlatego poprzeczka musi być bardzo wysoka.”

Tadeusz Szymków (1958–2009) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=44101

„Po ukończeniu szkoły byłem zdecydowany poświęcić się teatrowi i brać udział tylko w ambitnych przedsięwzięciach. W pewnym momencie zorientowałem się, jak bardzo zmienił się rynek, i że słowo sukces nabrało zupełnie innego znaczenia. Zauważyłem to, ale długo się z tym nie zgadzałem. Nie chciałem zaakceptować tego, że za sukces uważa się zdjęcie na okładce magazynu albo udział w telenoweli. Ważniejsze było dla mnie, i wciąż jest, uznanie widza spotkanego gdzieś przypadkiem. Jednak po jakimś czasie uświadomiłem sobie, że jeśli nie będę odnosił sukcesów komercyjnych, ominie mnie wiele szans. Źle się czułem, kiedy odmawiano mi jakiejś roli, tłumacząc: „Pana nikt nie zna, potrzebujemy znanej twarzy.””

Piotr Adamczyk (1972) polski aktor

Źródło: „Życie”, 10 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrjak.htm

O życiu , O czasie , O sukcesie , O zdjęciach

„Są bardzo dobrzy artyści flamenco, są też zwyczajni i po prostu źli. Dużo zależy od impresario, od tego, z kim podpisze kontrakt. Im więcej ogląda się spektakli, tym większego nabiera się rozeznania co do ich jakości. Nie trzeba tak naprawdę rozumieć flamenco i niewielu może powiedzieć o sobie, że je rozumie. Tak jak nie wszyscy rozumieją malarstwo czy muzykę. W spektaklu ważne są emocje i to, czy widzowie je docenią. Ale trzeba też uważać na efekciarstwo. To nie kwestia tego, że ktoś coś zatańczy do gitary i już. Są tancerze, którzy wykonają kilka razy jakiś step i piruet, żeby ludzie zaklaskali, co z jednej strony jest normalne, bo tańczy się po to, by zdobyć aplauz. Ważna jest jednak troska o stworzenie spektaklu dopracowanego w tańcu, muzyce, śpiewie. Jeżeli ludzie będą coś takiego oglądać, to z czasem to docenią.”

Cristina Hoyos (1946)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecjes.htm

O ludziach , O czasie , O tańcu , O malarstwie

„Promocja filmu jest u nas nowym zjawiskiem. Dawniej po prostu chodziło się na filmy, nie wymagały żadnej promocji, bo same sobie były najlepszą reklamą. Dzisiaj widz przyzwyczaił się do tego, że jeżeli mu się nie każe na coś iść, to on nie pójdzie, a kiedy mu się każe, to niezależnie od tego, co to jest, pójdzie. Niestety.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42188

„Moje zdjęcia są w większości przypadków pełne szacunku, łagodne i osobiste. Zazwyczaj pozwalają widzowi patrzeć na własny rachunek, nie moralizują i nie udają sztuki.”

Mirosław Araszewski (1941)

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.fotal.pl/miroslaw-araszewskifotografia

„Po to przecież uprawia się ten przedziwny zawód. Żeby nie bać się żyć, dostawać od życia za swoje, a potem-nie dosłownie – ale dzielić się tym z widzem.”

Kamilla Baar-Kochańska (1979) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28223

„Jako artysta muszę myśleć o tym, co dolega nam współczesnym; jako dyrektor chcę, by teatr był codziennie otwarty, pełen światła i widzów. Jestem więc między młotem a kowadłem. Między myśleniem odrzucającym wszelką komercję a uznaniem faktu, że kto płaci za bilet, jest najważniejszy. Widz jest potrzebny tak samo kasie teatru, jak i aktorowi. Aktorzy dobrze się czują i przedstawienie rozwija się, jeżeli widzowie chcą je oglądać z własnej i nieprzymuszonej woli, gaśnie, jeżeli widzów nie ma. Scena aktora uwzniośla. Daje mu poczucie siły i sensu – że to, co robi, jest dobre.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: Co dolega nam współczesnym, 13 kwietnia 2000 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mgrabowski.htm

O myślach , O sile , O myśleniu , Sens

„Aktorstwo daje coś, czego nie oferuje żaden inny zawód: możliwość przeżywania emocji, które w innym wypadku nie byłyby ci dostępne. Ale też wiele wymaga. Mój wspaniały nauczyciel Sanford Meisner zawsze mi powtarzał, że aktor może zainteresować widza tylko wtedy, gdy ma mu coś do zaoferowania: swoją wiedzę, wrażliwość, spojrzenie na świat, doświadczenie. Dlatego zawsze wierzyłem, że trzeba podejmować się różnych zadań, wzbogacać jako człowiek, pracować nie tylko nad rolami, ale również nad sobą.”

Jeff Goldblum (1952) aktor amerykański

Źródło: Lubię żyć z otwartymi oczami, „Rzeczpospolita”, 7 lutego 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26970

O świecie , O nauczycielach , O czytaniu

„Szalenie nie lubię stylizacji. Jest dla mnie takim okiem do widza.”

Barbara Hanicka (1952)

Źródło: katalog wystawy Barbara Hanicka. Leworęczna kobieta, Muzeum Starego Teatru w Krakowie (1998/1999), cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_hanicka_barbara

O kobietach

„Aktor bez widza przestaje być aktorem. Dlatego dziękuję Bogu, że dzisiaj wciąż mam swoich widzów i słuchaczy…”

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

O Bogu

„Występując codziennie na scenie lub przed kamerą, albo stojąc przed mikrofonem na estradzie ryzykujemy, ponieważ wystawiamy się na ocenę publiczności. Na publiczną ocenę widzów lub słuchaczy. Każdy może powiedzieć «Nie, chłopie, co ty wyrabiasz? Daj sobie święty spokój.» Jesteśmy przygotowani, że ktoś może nam coś takiego powiedzieć, to jest ryzyko.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 28 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26242

O czytaniu

„Mam bardzo prostą zasadę: nie gram w filmach, których sam nie chciałbym obejrzeć. Nie interesują mnie też filmy, które są powtórką z tego, co już kiedyś widziałem. Nie chcę podążać po niczyich śladach. Lubię być oryginalny, lubię wywoływać emocje u widzów, nawet jeśli miałbym ich wnerwiać. Szukam takich ról, które mi na to pozwolą.”

Ryan Phillippe (1974) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Nie gram w filmach, których sam nie chciałbym obejrzeć. Ryan Phillippe specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 23 lutego 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=36313

„Jestem za tym, by nie marnować tego, w co teatr zainwestował publiczne pieniądze. Na Zachodzie pracuje się nad spektaklem, dopóki nie osiągnie standardu zadowalającego zarówno twórców, jak i widzów. W Polsce, jak nie wychodzi, to się wyrzuca – a jeśli nie wychodzi, to po co się za to brać…”

Andrzej Maria Marczewski (1947) polski reżyser, dramaturg i scenarzysta

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 9 listopada 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wont.htm

O pieniądzach

„(…) w Warszawie jest fantastyczna widownia. Sam tego doświadczyłem. Ale gdy do stolicy przyjeżdża turysta, to niekoniecznie robi to tylko i wyłącznie dla spektaklu. Najpierw zaliczy wszystko, co jest do obejrzenia, pobiega po sklepach… A wieczorem, ewentualnie, może jeszcze trochę sobie posiedzieć – czy podrzemać – w teatrze. Każde przedstawienie gra się nie raz, nie dwa, ale kilkadziesiąt lub kilkaset razy. A stałych widzów jest w Warszawie określona liczba. Z badań wynika, że do teatru regularnie chodzi zaledwie 7% mieszkańców. A cała reszta widowni to tzw. „zrzutka”. Zwykle pod hasłem: „Idziemy, bo wieczorem nie ma nic innego do roboty: albo knajpa, albo hotel….””

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Teatr jako alternatywa.
Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

O grach

„Nie lubię oglądać wszelkiej maści reality show typu: śpiewają, tańczą, chodzą na szczudłach, walczą w kisielu itp. Bo nie chodzi w nich o samo śpiewanie czy tańczenie, które nawet mogłoby być fajne, tylko o to wszystko, co się dzieje wokół. Wyszukiwanie małych skandalików, zakulisowe rozgrywki, upokorzenia i łzy. Natomiast (…) nie mam za złe nikomu z kolegów, którzy biorą udział w tego typu programach, zwłaszcza jeśli odpowiada to ich temperamentowi i robią to z wdziękiem. Nie lubię też programów typu talk show. Oglądając je, czuję się często jako widz po prostu zażenowana poziomem rozmowy, poruszanymi tematami, ostentacyjnym brakiem kultury podnoszonym do rangi swady. Mam też wątpliwości co do granic prywatności w takich programach. Jestem w stanie zrozumieć, gdy osoby publiczne opowiadają na przykład o swojej walce z chorobą. To ma ogromne pozytywne znaczenie dla tych, którzy też z taką chorobą się zmagają i jest godne szacunku. Ale wiele poruszanych w takich programach tematów nasuwa pytanie o granicę sensownej obecności w mediach. Wszelkich takich programów konsekwentnie unikam zarówno jako widz, jak i jako gość, pomimo wielokrotnych zaproszeń.”

Agnieszka Wagner (1970) polska aktorka

Źródło: Joanna Rutkowska, Byłam bohaterką wielu filmowych romansów – szósta część wywiadu z Agnieszką Wagner http://www.barwyszczescia.pl/2164/bylam-bohaterka-wielu-filmowych-romansow-szosta-czesc-wywiadu-z-agnieszka-wagner.html

O śpiewie , O walce , O łzach , Pytanie

„Unikam hipokryzji. Jeśli ktoś podchodzi na ulicy i prosi o autograf, to wolę go z radością dać, niż długo się tłumaczyć, że nie chcę tego zrobić. Aktor, który decyduje się na grę w popularnym serialu, automatycznie staje się osobą publiczną i widz chce o nim wiedzieć jak najwięcej. A widza trzeba szanować.”

Robert Gonera (1969) polski aktor

Źródło: Mam swoja drogę, encyklopediateatru.pl http://www.encyklopediateatru.pl/artykuly/4008/mam-swoja-droge

Radość

„Bogatsi stają się jeszcze bogatsi, władza okazuje się skorumpowana i zdeprawowana do cna, a oni po prostu chcą się z tego wszystkiego wyrwać. To bardzo aktualne, więc nie miałem wątpliwości, że sympatia widzów będzie po ich stronie.”

Roger Donaldson (1945)

o filmie Angielska robota.
Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47529

„Podstawowym problemem polskiego rynku kinowego, powstrzymującym jego rozwój, jest bez wątpienia frekwencja, która jest wypadkową ciągle niewystarczającej zamożności polskiego społeczeństwa oraz słabości repertuaru, który nie jest być może na tyle atrakcyjny, aby zachęcić widzów do częstszego i bardziej regularnego wydawania pieniędzy na kinowe bilety. Potencjał polskiego rynku kinowego jest spory. Obecnie statystyczny Polak odwiedza kino 0,8 raza do roku. Ten wskaźnik w krajach Europy Zachodniej jest kilkakrotnie wyższy. Innym problemem jest coraz trudniejsza dostępność do kina mieszkańców mniejszych miejscowości.”

Agnieszka Odorowicz (1974) polska działaczka państwowa, wiceminister kultury

Źródło: Przemysław Lewandowski i Krzysztof Spór, PISF uruchamia projekt Kino Szkolne. Rozmowa z Agnieszką Odorowicz, dyrektor Instytutu, 14 czerwca 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=38460

„Widzowie często zaczepiają mnie na ulicy, zachęcając: „Jesteś bardzo dzielna. Teraz to ty mu dołóż!”. Takie słowa dodają sił.”

Agnieszka Wagner (1970) polska aktorka

o tym, jak widzowie utożsamiają aktorkę z graną przez nią postacią.

„Telewizja na pewno pozwala dotrzeć do większej liczby widzów, najczęściej również tych, którzy rzadko lub wcale nie pojawiają się w teatrze. To istotny powód, dla którego warto z nią współpracować.”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: „Temi”, 48/05 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/opowiadaco.htm

„Wierzę w taki wymiar sztuki, który zakłada odpowiedzialność traktowaną jako odpowiedzialność za spotkanie z drugim człowiekiem. Z szacunkiem traktujemy widza. Czekamy na niego, nawet jeśli się spóźnia czy przychodzi rozdrażniony. Jeśli widzę, że ktoś biegnie, zdejmuje płaszcz w pośpiechu, mówię, żeby się uspokoił, wypił herbatę. Po to, by przed spektaklem miał chwilę ciszy i kontemplacji.”

Andrzej Dziuk (1954)

Źródło: Monika Mokrzycka-Pokora, „Kaleidoscope” 2003, nr 4, cyt. za: Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem, culture.pl, wrzesień 2003 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/teatr-im-stanislawa-ignacego-witkiewicza-w-zakopanem

O czekaniu , O herbacie

„Ile się w tym kraju czyta książek? Co się dzieje ze sprzedażą gazet? Niech państwo – a jest tu sporo pracowników naukowych – powie, jak wygląda przeciętny wywiad z kandydatem, który przychodzi na wyższe uczelnie. (…) Jasne, jest x miejsc w Polsce, które są fantastycznym zaprzeczeniem tego procesu, o którym mówimy. Tylko będę się upierał: to jest margines. Kiedyś w telewizji, jak zaczynałem pracę było takie powiedzenie, które brzmiało, jak anegdota, teraz zaczynam się obawiać, że to nie jest anegdota, brzmiało: „ludzie nie są tacy głupi jak nam się wydaje, są dużo głupsi”. (…) Ktoś z państwa słusznie może powiedzieć, a ja się nawet od razu zgodzę, bez stawiania zarzutu, że jestem hipokrytą, przecież mógłbym rozmawiać o literaturze, robić poważniejsze programy. (…) Nie dowiozę 2,5 mln widzów, to program znika. I ktoś powie: „pojawią się inni, lepsi”.”

Tomasz Lis (1966) polski dziennikarz telewizyjny

Źródło: debata „Dlaczego głupiejemy?”, Uniwersytet Otwarty Uniwersytetu Warszawskiego, 25 marca 2010 http://www.uo.uw.edu.pl/debata/dlaczego_glupiejemy

O ludziach , O książkach , O literaturze , O czytaniu

„Teatr powinien współistnieć z rzeczywistością. Nie chodzi o to, żeby schlebiać wszystkim gustom widza, tylko żeby próbować podjąć z tym widzem mądry dialog. Pamiętam świetne zdanie Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej z wywiadu udzielonego „Kulturze”, w którym mówiła, że dzisiaj zachwycamy się każdym kamieniem, który leży na drodze, ale nie szukamy już brylantów.”

Ewa Kaim (1971)

Źródło: „Dziennik”, 20 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/klnku.htm

O rzeczywostości

„(…) nie ma żadnego schematu, wedle którego kręci się film akcji (czy jakikolwiek inny). Na planie musisz posługiwać się swoim instynktem, plus masz świadomość tego, co sam chciałbyś zobaczyć w kinie jako widz. Ja zawsze zaczynam od opowiadanej historii. Jeśli widowni się ona nie spodoba, to wszelkie atrakcje staną się niepotrzebne. Moją filozofią wyjściową jest to, że ludzie chodzą do kina, aby obejrzeć ciekawą historię, niekoniecznie, żeby zobaczyć kilka fajnych wybuchów.”

Jonathan Mostow (1961)

Źródło: Wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62811

O ludziach , O historii

„Jak każdy aktor do największej aktywności jestem zmuszony wieczorem podczas konfrontacji z widzem, dlatego energia rozkłada się u mnie trochę inaczej. W szkole teatralnej jedna z moich profesorek, pani Beata Fudalej, pozwalała studentom dzwonić do siebie późną nocą w każdej sprawie. Telefon musiał za to milczeć przed dwunastą. Tak już po prostu mamy.”

Wiktor Loga-Skarczewski (1985)

Źródło: „Exklusiv”, 4 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26349

O czytaniu

„Nie wiem, kim tak naprawdę jest Wilson. Widzowie znają dobrze (…) House’a, ale na temat Wilsona każdy mówi co innego.”

Robert Sean Leonard (1969) aktor amerykański

Źródło: Nie lubię wstawać o czwartej rano, „To i Owo” nr 11, 15 marca 2011, s. 4

„Chodzi mi po prostu o skupienie się na „absolutnej” czystej teatralności, na tym, co w teatrze nie jest ani naśladowaniem życia – iluzją, ani ilustrowaniem literatury – odtwórczością, ani plastyką, ani… – Słowem – jest to tropienie specyfiki teatru, tej nieokreślonej wartości, którą zdefiniowałbym jako grę w umowność. Grę – nie bez okrucieństwa, przekory, dialektyki przeciwieństw, opacznych uderzeń. Jest to w końcu gra – jak gra szulerów, a nie – jak gry salonowe. Kto jest partnerem, kto wygrywa, kto przegrywa? My sami oczywiście; my sami – to znaczy również i widzowie, bo tutaj zaciera się podział na scenę i widownię. Otóż gra w umowność doprowadzona do ekscesu, do swoich konsekwencji krańcowych, w których staje się właściwie parodią losu ludzkiego, prawdą losu jako „umowności” i losu jako „gry””

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

byłaby właśnie tą wartością poszukiwaną: „absolutem” teatralności.
Źródło: Rena Nalepa, Poszukiwania opolskie http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=10332, „Dziennik Polski” nr 7, 8/9 stycznia 1961, s.6.

O losie , O poszukiwaniu , O grach , O literaturze

„Ludzie nie chcą oglądać „czarnuchy”, nie chcą oglądać filmów smutnych. Tymczasem już od dawna jesteśmy świadomi tego, że film nie zmienia świata, a na pewno nie potrząsa ludzkimi sumieniami. Funkcję taką już od dłuższego czasu spełniają telewizyjne newsy, które coraz częściej paradoksalnie pozostawiają nas obojętnymi. Metoda potrząsania sumieniami w kinie współczesnym, moim zdaniem w ogóle się nie sprawdza. W związku z tym musimy znaleźć sposób na to, żeby widz chciał zobaczyć film, mógł się na nim wzruszać i bawić jednocześnie. Przy okazji otrzymał też pewną dawkę propozycji myślowej, jakiegoś elementu do dyskusji oraz zapytań, które w nim potem pozostaną. Dla mnie prostą odpowiedzią na pytanie: czy film jest dobry, jest to czy on do mnie później wraca. Największy komplement, jaki może otrzymać reżyser następuje wtedy, kiedy ktoś po obejrzeniu jego filmu chce do niego powrócić i to czyni.”

Tomasz Wiszniewski (1958–2016) polski reżyser

Źródło: wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=40688

O ludziach , O czasie , Pytanie

„Teatr wymaga od publiczności poświęceń. Widz musi wyjść z domu, wydać pieniądze na bilet i dlatego trzeba mu dać kawałek siebie. Trochę jak z telewizją, trzeba sprawić, by widz nie przełączył kanału.”

Emilian Kamiński (1952)

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 18 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24114

O pieniądzach , O domu , O czytaniu

„Widzowie muszą włożyć trochę wysiłku w rozwiązanie zagadki (…).”

Laura Linney (1964) aktorka amerykańska

Źródło: Wszystko zależy od punktu widzenia, „To i Owo” nr 35, 31 sierpnia 2010, s. 5.

O wysiłku

„Proszę tylko, żeby dać szansę polskiemu kinu, bo przecież nie wszystkie filmy, które powstają adresowane są do widza wyrobionego i nastawionego na głębokie przeżycia intelektualne. Dlaczego te adresowane do szerszej widowni mają być z definicji obrzucane błotem? Pamiętam, jak po wejściu do kin filmu Zróbmy sobie wnuka odczułam dyskretny dystans ze strony kolegów po fachu i dziennikarzy. A przecież ja jestem aktorką i moja praca polega na graniu. W naszym kraju nie powstaje rocznie sto filmów, żeby można było wybrzydzać. Kiedy otrzymuję jakąś propozycję, to raczej ją przyjmuję. Na szczęście gram sporo w teatrze i ten rodzaj swojej zawodowej aktywności mogę traktować jako swoistą odskocznię.”

Katarzyna Bujakiewicz (1972) polska aktorka

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Katarzyna Bujakiewicz opowiada o handlu organami, stopklatka.pl, 21 stycznia 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=23862

O szczęściu

„Uleganie presji widowni, schlebianie jej upodobaniom może doprowadzić do zaniżenia poziomu, rezygnacji z ambicji artystycznych. Robienie filmów „pod publiczkę” jest niebezpieczne. Z drugiej jednak strony niedostrzeganie i nieliczenie się z upodobaniami widzów może prowadzić do lekceważenia funkcji filmu i do rozminięcia się z widzami, a przy dużej częstotliwości takich „rozminięć”, do stracenia widowni. W naszej rzeczywistości społecznej sztuka pełni także rolę użytkową, ma przede wszystkim służyć społeczeństwu. Uważam za niemoralne korzystanie z dobrodziejstw naszego systemu tylko po to, by „realizować siebie” i własne ambicje artystyczne. Ten mój stosunek do funkcji użytkowej filmu determinuje każdą moją realizację.”

Jerzy Passendorfer (1923–2003) polski reżyser filmowy

Źródło: Danuta Karcz, Pułapki na widzów, Kino nr 6 (66), 1971, s. 7.

O sztuce , O rzeczywostości

„Widza nie trzeba bulwersować ani poruszać. Widzowi trzeba zostawić jego intymność. Niech sobie siądzie w ciemności i ma czas, aby trochę pomyśleć, po swojemu.”

Krzysztof Zaleski (1948–2008) aktor, scenarzysta i reżyser polski

Źródło: „Teatr” 1990, nr 5

O czasie

„Jeśli widz wrócił do domu, nie włączył telewizora, tylko zastanawiał się nad sztuką, to moja praca ma sens.”

Matylda Paszczenko-Witkowska (1976)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 27 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zawszes.htm

O domu , Sens

„A że Jan Peszek jest moim ojcem? Tego już nie zmienimy. I możemy tylko z tego korzystać. Widz przychodzi do teatru i doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że ogląda dwóch Peszków. My już nic na ten temat nie musimy grać. W innym układzie pewne kwestie mogłyby znaczyć zupełnie co innego, tymczasem tutaj – widz się śmieje à propos tego układu: ojciec – syn.”

Błażej Peszek (1970) polski aktor

Źródło: Natalia Sokólska, Dajcie mi rząd dusz!, „Magazine TOUCHÉ”, grudzień 2012 http://issuu.com/touche_magazine/docs/touche_grudzien2012/18

O duszy

„Czasem widzę u młodych zachłyśniecie się obrazem. Kamera się upowszechniła, sprzęt daje więcej możliwości, można poszaleć. To prowokuje pewną łatwość, czasem nawet pretensjonalność skojarzeń – przy pomocy montażu można kojarzyć rzeczy błahe z poważnymi. To lekceważenia powagi życia. Nie znam żadnego z nowych filmów, który nastawiając się na intensywność obrazu równocześnie poszedłby w głąb. Być może widz chętnie zobaczy efektowne zdjęcia, może okaże się ze to coś znaczy – myślę, że takie są nadzieje autorów. Ale te intensywne obrazy szybko spływają. Tam nie rodzi się uczucie.”

Kazimierz Karabasz (1930–2018) polski filmowiec-dokumentalista

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31740

O emocjach , O myślach , O czasie , O pomocy

„Praca z wysiłkiem, pod ciśnieniem czasu, ostatecznie wyzwala w nas energię, którą można próbować przekazać widzom. W moim filmie można znaleźć to, czego od lat brakowało utworom kina wojennego: element doświadczenia życiowego, autentyczności, która ważniejsza jest od motywów znanych z kina akcji.”

Nikita Michałkow (1945) reżyser rosyjski

Źródło: film.onet.pl http://film.onet.pl/0,0,1608858,2,596,artykul.html

O wysiłku , O czasie

„Na korcie trzeba za wszelką cenę być spokojnym. Zaś najlepszym sposobem zachowania spokoju jest wyłączne skoncentrowanie się na grze, nie dostrzeganie niczego innego poza piłką, przeciwnikiem i linią kortu, nie słyszenie niczego innego jak tylko głosu sędziego; należy zapomnieć nawet o publiczności. W roku 1925, grając w Wimbledonie przeciwko R. Lycettowi, gdy składałem się do serwowania, zauważyłem w ostatnim momencie, że przeciwnik odwrócił się do mnie plecami i stoi wyprostowany w pozycji na baczność. Podniosłem oczy i stwierdziłem ze zdziwieniem, że powstali z miejsc wszyscy widzowie i spoglądają w jeden punkt: na lożę królewską. Cały pochłonięty grą i meczem nie odnotowałem przybycia króla ani – bagatelka – nie słyszałem hałasu, jaki czyni 13 tysięcy widzów, gdy wstaje z miejsc!”

René Lacoste (1904–1996) tenisista francuski

Źródło: Zbigniew Dutkowski, T – jak tenis, red. J. Lis, wyd. I, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1979, s. 69.

O grach , O piłce nożnej , O zachowaniu

„Najlepsza fabuła to taka, która nie prowadzi najbardziej oczywistą drogą. Podobają mi się historie rozwijające się powoli, stopniowo coraz mocniej przyciągające uwagę widza, który dzięki temu może docenić wszystkie wzloty i upadki, niuanse i podteksty, nie będąc przy tym atakowany nagłymi zwrotami akcji i suspensem.”

Stanley Kubrick (1928–1999) amerykański reżyser filmowy

Źródło: Paul Duncan, Stanley Kubrick, wyd. Taschen, 2006, tłum. Jan Halbersztat, s. 157.

O historii

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Piękno jest w oku patrzącego i od czasu do czasu może być konieczne, aby dać głupiemu lub źle poinformowanemu widzowi podbite oko.”

Jim Henson (1936–1990) amerykański producent telewizyjny (Muppet Show, Ulica Sezamkowa)

Cytaty o pięknie , O czasie

„W czasie koncertu zawsze wyobrażam sobie, że to ja jestem wśród widzów, a gdy już tam jestem, wtedy widzę siebie na scenie. I wiem, czego od wykonawcy wymagam. Ponadto zawsze chcę dać z siebie tyle, jakby to miał być ostatni koncert w moim życiu, ostatnia rzecz, jaką zrobię.”

Robert Smith (1959) angielski muzyk rockowy (The Cure)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 8 listopada 2001.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 127.

O pewności siebie , O czasie

„Wiedziałem, że Charles Dickens jest czymś na kształt męskiego sukuba: nie dość, że podczas tych spotkań autorskich wprowadzał setki (jeśli nie tysiące) widzów w mesmeryczny trans i obejmował nad nimi hipnotyczną władzę, to na dodatek przy tej okazji wysysał z nich energię.”

Dan Simmons książka Drood

Drood (2009)
Źródło: s. 619.

„Dla aktora skecz kabaretowy jest o wiele większym wyzwaniem. W teatrze są dekoracje, partnerzy, toczy się pewna akcja. A w kabarecie aktor ma do dyspozycji wyłącznie tekst i swoje umiejętności. I z miejsca pojawia się większa trema, bo widzowie skupiają swoją uwagę wyłącznie na nim.”

Wiesław Michnikowski (1922–2017) aktor polski

Źródło: Tani drań. Wiesław Michnikowski w rozmowie z Marcinem Michnikowskim, Warszawa 2014, s. 206–207.

„I teraz wróćmy do obrazów Dudy-Gracza. Do tego, co skonstatowaliśmy wyżej, że oto ta rzeczywistość, gruzłowata i bulwiasta, tłumna i naładowana znakami najprzedziwniejszych obyczajowych konwencji, przyjmowana jest przez współczesną widownię polską, przez przypadkowych często widzów prowincjonalnych galerii sztuki jako rzeczywistość znajoma, oczywista, nie budząca zastrzeżeń pod względem prawdomówności i jej autentycznej tożsamości z doświadczeniem wynoszonym z ulic i mieszkań Katowic, Częstochowy, Warszawy czy Torunia naszych lat naszego stulecia. Że jest to rzeczywistość, której prawdziwości nie jest w stanie zakwestionować w powszechnej świadomości społecznej nie tylko dzisiejsze malarstwo, ale co ważniejsze, także ekran telewizora i kina, opis i zdjęcie z gazety czy fotograficznego albumu, a więc te środki przekazu, które z nieporównanie większą niż obrazy Dudy-Gracza natarczywością wtłaczały nam do oczu obraz inny, wizję nie tylko niepodobną temu malarstwu, ale wręcz nie dopuszczających pytań i skojarzeń, na których malarstwo Dudy-Gracza się opiera.”

Jerzy Duda-Gracz (1941–2004) polski malarz, rysownik, scenograf, pedagog, publicysta

O Jerzym Dudzie-Graczu
Źródło: Krzysztof Teodor Toeplitz, Wstęp, w: Jerzy Duda-Gracz, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1985, ISBN 83-213-3288-9, s. 7.

O rzeczywostości , Obraz , O malarstwie , O zdjęciach

„Film Smarzowskiego głośno powiedział coś, o czym do tej pory nie mówiono w sposób tak wyraźny, czyli o grzechach Kościoła. W dodatku zrobił to w sposób atrakcyjny dla widzów.”

Katarzyna Janowska (1966)

o filmie Kler Wojciecha Smarzowskiego.
Źródło: Dominik Jedliński Wojciech Smarzowski: "Tylko nie mów nikomu" to wielki film. Mam nadzieję, że będzie naszym kandydatem do Oscara https://kultura.onet.pl/film/wiadomosci/tylko-nie-mow-nikomu-sekielskiego-wojciech-smarzowski-komentuje/5twq046, onet.pl, 13 maja 2019.

„U Polańskiego pojawia się bogata galeria osób niezrównoważonych, neurotycznych lub chorych psychicznie. Reżyser zdaje się rozumieć ich problemy, ale nigdy im nie współczuje. Szaleństwo i wszelkie psychozy traktuje jako główną, niezwykle atrakcyjną osnowę widowiska, służącą wzbudzaniu napięcia i lęku u widzów kinowych.”

Grażyna Stachówna (1951)

Polański od A do Z
Źródło: s. 156.

O szaleństwie

„Myślę, że moje działania jako Rzecznika Praw Obywatelskich i stanowisko w sprawie odpowiedzialności za Holokaust są jednoznaczne, poparte dowodami historycznymi i nie powinny budzić wątpliwości. Tym niemniej w ferworze rozmowy w studiu telewizyjnym padły sformułowania, które – zwłaszcza wyrwane z kontekstu – mogły zostać źle odebrane czy być niezrozumiałe dla widzów. Szczególnie jeśli chodzi o użycie słowa naród.”

Adam Bodnar (1977) polski prawnik

Nawet jeśli wielokrotnie w tej rozmowie wyjaśniałem, że chodzi mi o zachowanie jednostek, nie całych narodów, to jednak ubolewam z powodu tego nieporozumienia.
przeprosiny za wypowiedź o Holokauście.
Źródło: Bodnar przeprasza za wypowiedź o Holokauście. „Ubolewam z powodu tego nieporozumienia” https://dorzeczy.pl/kraj/33091/Bodnar-Musimy-pamietac-ze-polski-narod-uczestniczyl-w-Holokauscie.html, dorzeczy.pl, 21 czerwca 2017.

O myślach , O myśleniu

„Myślę, że ludziom podoba się w naszych występach to, że zawsze wychodzi nam coś innego. Za każdym razem wygłupiamy się na estradzie, są jakieś żarty między nami i to chyba sympatyczne dla widzów.”

Harry Styles (1994) brytyjski piosenkarz, autor tekstów i aktor

Źródło: Gdzie jesteśmy. Nasz zespół, nasza opowieść, tłum. Dariusz Rossowski, Wydawnictwo JK, Łódź 2013, s. 54.

O myślach , O myśleniu

„Jako się tu rzekło, komikami Syrena stała, co wiązało się w sposób oczywisty ze szczególną funkcją satyry w repertuarze teatru. Ale nawet najśmieszniejsze kalambury, najbardziej cięte aluzje polityczne potrzebują przerywnika, a widz potrzebuje chwili oddechu, by otrzeć łzy, co kapią z nadmiaru śmiechu. I wtedy na scenę musi wkroczyć amantka.”

Witold Filler (1931–2009) pisarz polski, dziennikarz, aktor

Teatr Syrena. Gwiazdy, premiery, kulisy (1991)
Źródło: s. 52.

O śmiechu , O łzach

„Czy artysta estradowy jest aktorem? Wychodzi na scenę przeważnie sam, nie ma innego partnera poza widzem, a temu sprzedaje głównie osobowość. Sprzedaje siebie, a zatem rezygnuje z tej programowej właściwości aktorstwa, jaką jest – być postacią z cudzej bajki. Oczywiście, artysta estradowy, jeśli chce być uznany za wybitnego, musi wykształcić w sobie aktorską technikę: umieć sprzedać dowcip, wyprowadzić pointę, wytrzymać pauzę itd. Ale techniki tej używa w sposób specyficzny, często przejaskrawiony, zresztą umiejętności techniczne to jeszcze nie aktorstwo, to zaledwie jego elementarz.”

Witold Filler (1931–2009) pisarz polski, dziennikarz, aktor

Teatr Syrena. Gwiazdy, premiery, kulisy (1991)
Źródło: s. 67.

O pewności siebie , O osobowości

„Opis: tak witał widzów podczas transmisji z meczów ligi NBA w Telewizji Polskiej w latach 90. XX wieku.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

Hej, tu NBA!

O wieku

„Dowody zaczerpnięte ze statystyki, że walka bokserska prowadzona do k. o. (knock out) pochłaniała i wciąż pochłania liczne ofiary z zdrowia, a nawet z życia, same już moralnie oceniły ten rodzaj sportu, nie mówiąc już o zdziczeniu zawodowych bokserów i widzów, którzy oklaskami i namiętnymi nawoływaniami zachęcają bokserów do uderzeń i ciosów niebezpiecznych dla życia. Powstrzymujemy się od takiej surowej oceny boksu amatorskiego, w którym wyklucza się brutalność i zagrożenie życia.”

Bernhard Häring (1912–1998) niemiecki ksiądz katolicki

Źródło: Powszechne królewskie władztwo Boga. Teologia moralna szczegółowa. Część druga, Poznań 1963, s. 189.

O walce , O sporcie

„Wielkie aktorki: Nina Andrycz, Hanka Bielicka mawiają, że teatr jest zaborczy, nie lubi się dzielić. Cieszę się, że widzowie pamiętają i wciąż oglądają tryptyk o Kargulach i Pawlakach czy Noce i dnie.”

Ilona Kuśmierska (1948) aktorka polska

Ale ja postawiłam na rodzinę. Chciałabym, żeby moje dzieci wspominały dom rodzinny z taką czułością, jak ja swój, w Czeladzi.
Źródło: „Kurier Lubelski”, 28 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/postawilamna.htm

„Osobisty film to taki, którego realizacją zajmuję się z czystego zainteresowania danym tematem. Jeśli czuję, że jakiś problem mnie nurtuje, jeśli zadaję sobie jakieś pytania, na które film może mi odpowiedzieć – to wówczas podchodzę doń z olbrzymim wyczuciem, jak gdyby od realizacji tego projektu zależało coś bardzo ważnego w moim życiu. Oczywiście otwarta pozostaje kwestia, na ile widzów zainteresują moje osobiste przemyślenia i ile z nich zrozumieją. Każdy z nas pewne rzeczy rozumie instynktownie, na swój sposób. Gdyby, dajmy na to, niespodziewanie odwiedził nas jakiś Marsjanin i zaczął zadawać pytania: co to jest człowiek? Co to jest świadomość?”

Francis Ford Coppola (1939) reżyser, scenarzysta, kompozytor, producent filmowy i aktor amerykański

to każde z nas udzieliłoby odpowiedzi bazującej na jednostkowych, subiektywnych doświadczeniach. Na podobnej zasadzie, kręcąc film, ryzykuję, że moja personalna wypowiedź może spotkać się z obojętną reakcją publiczności. To, co mnie porusza, co daje mi do myślenia, nie musi wcale interesować drugiego człowieka. Jakimś cudem jednak widzów nadal interesuje, co mam do powiedzenia.
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Francis Ford Coppola specjalnie dla Stopklatki!, stopklatka.pl, 11 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47140

O problemach , Pytanie

„W sprawach dotyczących ubioru, wyglądu zewnętrznego kieruję się daleko idącym liberalizmem, wyrozumiałością. Uważam to zresztą za mało istotne w ocenie wartości człowieka. Natomiast przekonana jestem, że każdy piosenkarz powinien jednak odznaczać się odrobiną muzykalności i głosu. W przeciwnym razie ta zabawa w gwiazdę estrady staje się mocno nieuczciwa. I to zarówno wobec widzów-słuchaczy, jak też wobec siebie samego. Tylko że wymienione braki idą zazwyczaj w parze z kolosalnym brakiem samokrytycyzmu. Niestety.”

Anna German (1936–1982) piosenkarka polska

Cytaty z książki "Wróć do Sorrento?..."

O wyglądzie , O pewności siebie

Cytaty na temat widz strona 6

Cytaty na temat widz
strona 6